Search

Patients who survive Hodgkin lymphoma (HL) are at increased risk of secondary neoplasms (SNs). A wide variety of SNs have been reported, including leukemias, non-Hodgkin’s lymphomas, and solid tumors, specifically breast and thyroid cancers. Herein we report subsequent neoplasms in four patients with HL receiving chemoradiotherapy. It is interesting that three SNs, fibrosarcoma, thyroid carcinoma, and retrobulbar meningioma, were observed in the radiation area in one of our patients. A hypopharyngeal epithelioid malignant peripheral nerve sheath tumor as an unusual secondary malignant neoplasm developed in another patient, while a benign thyroid nodule and invasive ductal breast carcinoma were observed at different times in the female patient. Follicular adenoma of the thyroid gland developed in one of our patients., Yaşayan Hodgkin lenfomalı olgularda ikincil neoplazilerin gelişme riski yüksektir. Lösemiler, Hodgkin-dışı malign lenfomalar ve solid tümörler özellikle meme ve tiroid kanserlerini içeren çok çeşitli ikincil malign neoplaziler raporlanmıştır. Burada kemoradyoterapi alan Hodgkin lenfomalı dört olguda gelişen ikincil neoplaziler sunulmuştur. İlginç olarak hastalarımızdan birinde ışın alanında üç ikincil neoplazm; fibrosarkom, tiroid karsinom ve retrobulber meningiom, diğer bir hastamızda sıradışı ikincil malign neoplazm olarak hipofaringeal epitelyal malign periferik sinir kılıfı tümörü gelişirken kız hastada farklı zamanlarda benign tiroid nodülü ve invaziv duktal meme kanseri saptandı. Bir hastamızda ise, tiroidde folliküler adenoma gelişti.

SüleymanDemirel Üniversitesi TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 2001 ; 8(1) Nontravmatik Klostridyal Sepsis: Postmortem Olgu Sunumu Sema Bircan, Arzu Ensari, Mehmet Ertem, Gülsan Yavuz, Devran Gerçeker Mehmet Kıyan Özet Anaerobik koşullarda çoğalan bir gram pozitif mikroorganizmanın sebep olduğu klostridyal bakteriyem,i en sık kontamine olmuş yaraların bir komplikasyonu olarak travma ya da cerrahiden sonra gör ulur.Herhangi bir dış yaralanma ya da travma olmaksızın,immunsupresy>on ve/veya malignitenin eşlik ettiği,spontan nontravmatik klostridial gazlı gangren olguları arasıra bildirilmektedir.Bu postmortem olgu sunumunda yaygın gram pozitif bakteriyemi ile birlikte lenfoması olan 5 yaşında erkek çocuk tanımlanmaktadır. Anahtar Kelimeler: Klostridyal sepsis,lenf oma Abstract Non-Traumatic Clostridial Sepsis : A Postmortem Case ReportClostridial bacteremia,caused by a gram-positive microorganism which proliferates in anaerobic condition is most often seen after surgery ör trauma as a complication of heavly contaminated wounds.Occasionally cases of non-traumatic clostridial gas gan-grene occuring spontaneously have been reported in the absence ofany external wound ör trauma,associated with immunsupression andlor malignancy.This report describes a postmortem case:a 5-year-old boy who presenle d with syncronous lymphoma and exten-sive gram-positive bacteremia. Key words:Clostridial sepsis,lymphoma.

ÖZET A.U. Tıp Fakültesi Pediatrik Hematoloji-Onkoloji Araş tırma Merkezi ve Bilim Dalında tanı alan ve izlenen 3-18 yaş grubu içinde 8 Burkitt, 12 Hodgkin, 15 Burkitt dışı NHL'lı toplam 35 hasta ile benzer yaş grubunda 10 sağlıklı çocuktan oluşan kontrol grubunda, geçirilmiş EBV infeksiyon sıklığı ve anti EBV-VCA IgG düzeyleri immünof loresans yöntem ile belirlendi. Sonuçlar, hasta ve kontrol grupları arasında ve ayrıca hasta gruplarının kendi aralarında karşılaştırıldı. Burkitt lenfomalı, hastaların hepsinin EBV infeksiyonu geçirdikleri belirlendi. Kontrol grubuna göre bu sıklık yük sek bulundu (P<

Amaç: Çocukluk çağı kanseri tanısı alan hastaların, tanı ve remisyondönemlerindeki serum TGF-ß1 düzeylerini belirlemek ve fark olupolmadığını saptamak, tanıdaki serum düzeylerini sağlıklı kontrol grubuylave kanserin türüne özgü prognoz faktörleri ile karşılaştırarak prognozaçısından önemini araştırmak; TGF-ß inhibisyonunun çocukluk çağıkanserlerinde kullanılabilirliği hakkında fikir edinmektir.Hastalar ve Yöntem: Bu çalışmaya, 2003-2010 yılları arasında AnkaraÜniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları AD, ÇocukOnkolojisi BD tarafından takip ve tedavisi yapılan 55 çocukluk çağı kanseri(Akut lösemi, HL, HDL, NBL, OS, ES, RMS) tanısı almış hasta ile 20sağlıklı kontrol dahil edildi. Serum TGF-ß1 düzeylerini belirlemek için,daha önce alınıp -20° C' de saklanan serumlar kulla nıldı. TGF-ß1düzeyleri ELISA yöntemi ile çalışıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 55 çocukluk çağı kanseri hastasının 12'si akut lösemi (%21.8), 6' sı HL (%10.9), 10' u HDL (%18.2), 6' sı NBL(%10.9), 7' si OS (%12.7), 6' sı ES (%10.9) ve 8' i RMS (%14.5) tanısıalmıştı. Akut lösemi grubunda tanıdaki ortalama serum TGF-ß1 düzeyi(8.067±3.820 pg/ml), sağlıklı kontrol grubuna göre (21.565±7.910 pg/ml)istatistik olarak anlamlı (p

Giriş:Malign lenfomaların klinik ve histopatolojik özelliklerinin serum veya dokuda artan sitokinlere bağlı olduğu düşünülmektedir. Son yıllarda IL-13'ün RS hücreleri için büyüme faktörü olduğu ve HL patogenezinde önemli rolü olduğu ileri sürülmektedir.Amaç:Bu çalışmada serum IL-13'ün ilk tanı ve remisyon dönemindeki düzeylerinin histolojik alt gruplar, evre, B semptomu, cinsiyet, laboratuvar parametreleri ve geçirilmiş EBV enfeksiyonu ile ilişkisinin araştırılması planlandı.Gereç ve Yöntem:Bu çalışmaya 12'si HL (%41) ve 16'sı (% 59) NHL tanısı alan 28 ML `lı hasta ve kontrol grubu olarak 20 sağlıklı çocuk alındı. ML'lı hastaların yaşları 3 - 17,5 yaş arasındaydı (median: 11,5 yaş) ve 15'sı kız (% 55 ), 13'ü erkekti (% 45). Kontrol grubunun 11'i (% 55) erkek, 9'u kızdı (% 45). Yaşları 2 ile 17 yaş (median:7 yaş) arasında değişmekteydi.Bulgular: Hodgkin lenfoma grubunun ilk tanı serum IL-13 değerleri kontrol grubundan anlamlı yüksekti ve remisyon sağlandığında IL-13 değerleri belirgin olarak düşmüştü. İlk tanı ve remisyon değerleri arasındaki fark istatistik olarak anlamlıydı. (p0,05). Erken ve ileri evre hastalar incelendiğinde ileri evre hastaların IL-13 düzeyi daha yüksekti ama anlamlı istatistik fark bulunmadı. B semptomları olan ve olmayan hastalarda da istatistik olarak anlamlı fark yoktu. Erkek ve kızların IL-13 düzeyleri arasında kızlarda daha yüksek olmakla beraber anlamlı istatistik fark belirlenmedi. Labaratuvar parametrelerden BK ile IL-13 arasında pozitif korelasyon saptandı. Non-Hodgin lenfomalı hasta grubunda ilk tanı değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksekti(p0,05).Sonuç: Serum IL-13 düzeylerinin malign lenfomalı hastalarda özellikle NS ve BL alt gruplarda daha belirgin olmak üzere tedaviye yanıtın izleminde iyi bir kriter olduğunu düşünmekteyiz. Ayrıca bu çalışmamızın pediatrik yaş grubunda yapılan ilk çalışma olması nedeni ile orijinal olduğunu düşündük.Anahtar kelimeler: Malign lenfoma, sitokinler, İnterlökin-13, Hodgkin lenfoma, non-Hodgkin lenfoma Background:Clinical and histopathological features of malignant lymphomas are thought to be due to increased cytokines in serum or tissue. In recent years, IL-13 has been suggested as a growth factor for RS cells and has an important role in the pathogenesis of HL.Aim: To investigate of serum IL-3 levels of malignant lymphomas patients in the initial diagnosis and remission periods If there are any relationship between histological sub-groups, gender, stage, laboratory parameters and the previous EBV infection.Material and Method: This study was conducted with 28 ML patients ( 12 HL and 16 NHL) and 20 healthy volunteers. Patients? ages were between 3 to 17.5 years (median: 11.5 years). Out of 15 was girl and out of 13 were boys. The healthy subjects? ages were between 2-17 years (median:7 years). Out of 11 were boys and out of 9 were girls.Results: The initial IL-13 levels were found much higher than control in HL group. The differency between the initial diagnosis and remission periods was statistically significant. (p 0.05) in HL patients in terms of gender, histological subtype, B symptoms, advanced stage and serum IL-13 levels. There was positive correlation between WBC and IL-13 levels in HL group. Statistical significant difference was not found (p> 0.05) between the initial and remission periods in NHL. Serum IL-13 levels were found much higher in the initial diagnosis than remission period of BL and non Burkitt B cell NHL subgroups. Only in BL group, Statistically significant difference was found between the levels of the initial and remission periods (p 0.05).Conclusion: IL-13 was considered an important criteria to monitor response of treatment in patients of malign lymphoma , especially for NS and BL subgroups. We have thought that our study is original, because the proposed study of childhood lymphomas has not been conducted until now related to the serum IL-13 levels.Key words: malignant lymphoma, cytokines, interleukin-13, Hodgkin's lymphoma, non-Hodgkin's lymphoma 86

7.ÖZET Çocukluk Çağı Kanserlerinde Epidemiyolojik Özelliklerin İncelenmesi Çocukluk çağı kanserlerinin insidansı yılda milyonda 70-160 arasındadır. İnsidans dünyanın değişik bölgelerinde genetik, ırksal özellikler ve çevresel faktörler nedeniyle farklılık göstermektedir. Türkiye'deki çocukluk çağı kanserlerin epidemiyolojik özellikleri gelişmekte olan ülkelerdekine benzer patern gösterdiği dikkati çekmektedir. Çalışmamızda, fakültemiz pediatrik onkoloji merkezine başvuran hastaların epidemiyolojik özelliklerinin gözden geçirilmesinin yamsıra, çocuğa ve ebeveynlere ait özelliklerin ve prenatal dönemden başlayarak hastalık ortaya çıkana kadarki dönemde karşılaşılan ve kanser gelişiminde rolü olabileceği düşünülen çevresel faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızda çocukluk çağı kanserlerinde ilk sırada akut lösemilerin, ikinci şurada malign lenfomaların olduğu saptandı. Santral sinir sistemi tümörleri ise yedinci sıradaydı. Kanserlerin genel olarak erkek predominansı gösterdiği, embriyonel kökenli solid tümörlerin beklendiği gibi daha küçük yaşlarda karşımıza çıktığı görüldü. Hodgkin lenfoma ve kemik tümörleri dışında çocukluk çağı maligniteleri yaş ve cinsiyet açısından gelişmiş ülke sonuçlarına benzemekteydi. Anneye ait özelliklerden gebelikte pasif sigara içiciliğinin, düşük tehlikesinin ve hiperemezisin, ileri anne yaşının ve tarım ilaçlarına maruziyetin bazı çocukluk çağı kanserleri ile ilişkili olabileceği saptandı. Babanın da yine sigara içmesinin ve işi gereği tarım ilaçlarına, inşaat tozlarına, boyalara, aliminyum ve demir tozlarına maruz kalmasının riski arttırabileceği saptandı. Ailede kanser öyküsünün anne-baba dışında insidansı pek etkilemediği, çocukta altta yatan genetik bir hastalık olmasının kanserlere yatkınlığı arttırdığı gözlendi. Bu şekilde epidemiyolojik çalışmalar ile, eğer aralarında ilişki gösterilebilirse, olası risk faktörlerinin belirlenerek değiştirilebilir olanların ortadan kaldırılması ya da azaltılması ile kanser önleme çalışmalarına katkıda bulunulabileceğini düşünmekteyiz. Anahtar sözcükler : Çocukluk çağı kanser, epidemiyoloji, risk faktörleri 55 8. SUMMARY Epidemiological Patterns of Childhood Cancer Childhood cancer incidence is 70-160 per million annually. The variability of incidence in different geographic areas of the world is mainly caused by genetic, ethnic and environmental factors. In Turkey, the epidemiologic patterns of childhood cancer shows similarity to that of developing countries. In this study, we aimed not only to overview the epidemiologic properties of our patients but also to learn the characteristics of the patients and their parents, and to find out the supposed carcinogenic environmental factors they met from the prenatal period to the time of diagnosis. In our study the most common childhood cancer was acute lymphoblastic leukemia. Malignant lymphomas were the second common malignancies. Central nervous system tumors were in the seventh position. Generally male predominance was significant. Solid tumors of embryonal orign were seen at younger ages. Except from Hodgkin disease and bone tumors, age and sex characteristics showed similarities to developed countries. Among the characteristics of maternal factors, passive smoking, threatened miscarriage and hyperemesis during index pregnancy, older maternal age and exposure to pesticides were found to be related to childhood cancers. Also paternal smoking and occupational exposure to pesticides, construction materials, paints, aluminium and iron dusts might elevate the risk. Excluding parental ones, family cancer history seemed not to effect the incidence. A predisposing genetic illness was found to induce a tendency to some childhood cancers. We suppose, epidemiologic studies like ours, will help us to determine some of the probable risk factors and to participate in cancer preventig studies by eradicating or reducing the changable ones. Key words : Childhood cancer, epidemiology, risk factors 56 68

ÖZET Çalışma Ağustos 1996 ile Ağustos 1999 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Pediyatrik Onkoloji Bilim Dalında yatan ve tedavi protokollerinde ifosfamid ve CDDP yer alan değişik soliter tümörleri ve ayrıca hematopoetik malignitesi ve olan hastalarda yapıldı. Kontrol grubu olarak, yüksek dozlarda metotreksat ve sitosin arabinozid alan akut lösemili çocuklar, karboplatin tedavisi alan retinoblastomalı hastalar ile herhangi bir enfeksiyonu ve ilaç alım öyküsü olmayan tamamen sağlıklı çocuklar seçildi. Cisplatin veya ifosfamid'e bağlı nefrotoksisitenin sıklığı dışında ilaçların dozlarıyla nefrotoksisitenin ilişkisi, nefrotoksik antibiyotik ve diğer nefrotoksik ilaçların eklenmesiyle bu riskin bir artış gösterip göstermediği, tübüler fonksiyon bozukluğunun idrarda P2 M ekskresyonu ile belirlenmesinin mümkün olup olmayacağı ve nefrotoksisite tesbitinde serum kreatinin, serum üre ve kreatinin klerens tayinlerinin ne derece rolü olduğu araştırıldı. Kemoterapilerinin ilerlemesiyle birlikte idrarda p2 M'in özellikle LNT ve KNT gelişen hastalarda arttığı belirlendi ancak istatistik olarak farklar anlamlı bulunmadı. Kreatinin klerens ile idrar 02 M arasında CDDP tedavisi alan grupta tedavinin 4 - 6.ayındaki kür sonrasında ve son kür öncesinde istatistik olarak anlamlı bir korelasyon saptadık. Ancak bu korelasyonun tedavi kesiminde sonra devam etmediğini gözlemledik. Sonuç olarak CDDP ve yüksek doz ifosfamid tedavisi alan hastalarda kemoterapileri sırasında dikkatli olunması ve nefrotoksik antibiyotik ve antifungal kullanılması gerektiğinde böbrek fonksyonlannın daha dikkatli ve sık olarak izlenmesi gerektiğnin düşünüyoruz. Ayrıca relaps gösteren hastalarda yeni tedavi protokollerinin seçiminde hastanın daha önce kullandığı nefrotoksik kemoterapötik ajanların gözönüne alınmasını ve eğer radyoterapi 88uygulanacaksa böbreğin radyoterapi alanı dışında kalmasına özen gösterilmesi gerektiğini düşünüyoruz. 89 89

ÖZET Bu çalışma T hücreli akut lenfoblastik lösemi ve lenfoblastik lenfomalı hastalarda EBV infeksiyonu aklığı ile anti-EBV VCA IgG titrdeıinin geometrik ortalamarını değerlendirmek ve aynı hasta grubunda ve sağlıklı Türk çocuklarında HILV-I infeksiyonu aklığını araştırmak için yapıldı. AÜTF Hematoloji ve Onkoloji Bilim Dallarında tanı alan ve takip edilen 6 T-ALLTi, 6 T hücreli lenfoblastik lenfomalı hastada anti-EBV VCA IgG antikorlan İFA, HILV-I IgGantikorlan ise ELBA testi üe araştırıldı. T hücreli lenfoblastik lenfomalı hastalarımızın hepsinin (%100) EBV infeksryonu geçirdiği gözlendi. T-ALLTi hastalarımızın ise geçirilmiş EBV infeksiyonu (%50) olarak bulundu. T lenfomalı hastalarımızın EBV infekayon aklığının Afrika BL'a ile gelişmekte olan ülkelerdeki HLTı hastalardaki orana benzemesi ve aynı çalışmada T-ALLIi hastaların daha düşük bir oranda EBV infeksiyon sıklığı göstermeleri nedeniyle bu hasta grubunun ileride yapılacak moleküler düzeydeki çalışmalar için öncelikli bir hasta grubu olacağını düşündük. Anti-EBV VCA IgG titrdeıinin geometrik ortalamalarının bütün malign hasta gruplarımızda kontrol grubundan yüksek bulunurken, kendi aralarında istatistik farkın bulunmamasının ise muhtemelen malign hastalarda altta yatan immun sistem defekti nedeniyle olduğu sonucuna vardık. HILV-I taramaa malign hastalar araanda sadece T-ALLIi bir hastada pozitif olarak bulundu. Erişkin lenfoblastik lenfoma ile sağlıklı çocuk ve erişkinlerden oluşan kontrol grubunda HILV-I taraması negatifti. HILV-I infekayonu açısından yaptığımız bu küçük tarama sonucunda ülkemizin non-endemik bölgeler arasında yer aldığı görüldü. Pozitif bulunan tek olgunun ülkemizin güney bölgesinden kliniğimize baş vurması, ileride yapılacak daha geniş araştırmalar için bu bölgemizin öncelikli olması gerektiğini düşündürdü. 75 95