Search

1982 Anayasası 59. maddesinde, devletin spor politikası oluşturmasına yönelik hüküm bulunmaktadır. Bu bağlamda, spor hizmetlerinin, toplumsal, siyasal, ekonomik, kültürel birçok açıdan öneminin fark edilmesiyle Türk kamu yönetimi yapılanmasında bu hizmetler, kalkınma planları, hükümet programları gibi kamu politikası belgelerinde ayrı bir başlık altında incelenmeye başlamıştır. Günümüzde ise spor faaliyetleri kamu politikası sürecinin önemli bir parçası olması ile siyasal partilerin seçim beyannamelerinde ve parti programlarında spor politikalarına ayrı bir başlık açmaya başlamışlardır. Siyasal partiler, demokratik siyasal hayatın vazgeçilmez unsurları olarak parti programları, seçim beyannameleri ile politik ilkeleri kapsamında kamuoyunun desteğini alarak siyasi iktidarı elde etmeyi amaçlamaktadırlar. Eğer siyasal partiler, iktidara gelirlerse politikalarını uygulama şansı bulacaklardır. Bununla birlikte, parti programları ve seçim beyannameleri, siyasi karar alma süreçlerine katkı sağladığı gibi kamuoyuna iktidarın izleyeceği yol haritası olarak sunulmakta ve politikaları hakkında bilgi vermektedir. Ülkemizde, 2018 tarihinde yeni hükümet modeli olan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi uygulanmaya başlamıştır. Bu yeni hükümet modelinde, siyasal partiler iktidarı kazanabilmek ve kendi politikalarını uygulayabilmek için ittifak arayışlarına yönelmişlerdir. Bunun sonucu olarak da Türk siyasal hayatında iki eksenli politik yapı olan Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, 2018 yılında yapılan genel seçimler sonucunda, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde grubu bulunan iki siyasi ittifaktaki partilerin parti programları ve seçim beyannameleri spor faaliyetlerine yönelik yaklaşımlar incelenmekte ve karşılaştırmalı bir biçimde değerlendirilmektir. Dolayısıyla, siyasal partilerin spor hizmetlerine ilişkin yaklaşımları incelenerek kurulan siyasi parti ittifakların spor politikalarına yönelik bakış açıları, yaklaşımları analiz edilmektedir. Sonuç olarak ülkemizde, spor politikalarının temenni ve dileklerden oluşmasının ötesine geçerek halkın, kamu kuruluşlarının ve sporla ilgili sivil toplum örgütlerinin katılımıyla sistematik ve stratejik şekilde planlanıp bütçelendirilmesi ve uygulanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. 1982 In Article 59 of the Constitution, there is a provision for the state to establish a sports policy. With the realization of the importance of sports services in many social, political, economic and cultural aspects, these services in the Turkish public administration structure began to be examined under a separate heading in public policy documents such as development plans and government programs. Today, as sports activities are an important part of the public policy process, they have started to open a separate heading for sports policies in the election declarations and party programs of political parties. If political parties come to power, they will have a chance to implement their policies. Political parties, as indispensable elements of democratic life, aim to gain political power by getting the support of the public within the scope of party programs, election manifestos and political principles. Party programs and election manifestos are presented to the public as a roadmap to be followed by the government, as well as contributing to the political decision-making processes and informing about its policies. In Turkey, the Presidential Government System, which is a new government model, started to be implemented in 2018. In this new government model, political parties tended to seek alliances in order to gain power. As a result, some extension groups were created. Therefore, the perspectives of political party alliances towards sports policies are analyzed by examining the approaches of political parties to sports services. It has been concluded that sports policies in Turkey should be planned, budgeted and implemented in a systematic and strategic way with the participation of the public, public institutions and sports-related non-governmental organizations by going beyond the formation of wishes and wishes.

Doğal afetler ve insan hakları karşılıklı yakın ilişki içerisindedir. Doğal afetler yaşama hakkı, nitelikli sağlık hizmetlerin yararlanma hakkı, güvenlik ve barınma hakkı gibi, kişilerin temel insan haklarına yönelik ihlallere yol açmaktadır. Doğal afetler aynı zamanda bir toplumda zaten daha önceden mevcut olan insan haklarına yönelik aykırılıkları ve eşitsizlikleri gün yüzüne çıkaran olaylardır. Bazı toplumlarda özellikle kadınlara ve kız çocuklarına yönelik yaygınlık gösteren cinsiyete dayalı şiddet ve ayrımcılık doğal afetlerle birlikte daha fazla artış göstermektedir. Bu artışın temelinde yatan en önemli unsur, cinsiyet eşitsizliğini destekleyen ve cinsiyete dayalı şiddeti yapılandıran sosyal ve kültürel faktörlerdir. Bu çalışmada yerel kaynaklarda şimdiye kadar sınırlı ele alınan doğal afetler ile cinsiyet temelli kadınlara ve kız çocuklarına yönelik insan hakları ihlalleri arasındaki ilişki ele alınmıştır. Ağırlıklı olarak nitel araştırma yöntemlerine dayalı bir literatür taraması yapılmıştır. Diğer yandan doğal afetler ile cinsiyete dayalı şiddet ve ayrımcılık arasındaki ilişkiyi nicel yöntemlerle inceleyen yabancı literatüre bakılmış ve bu çalışmalarda afetlerin, kadınları ve kız çocukları erkeklere kıyasla orantısız bir şekilde etkilediğine yönelik çok sayıda kanıtlara rastlanmıştır. Ayrıca doğal afetler kapsamında kadınlara yönelik insan hakları ihlalleri ile ilgili alternatif öneriler getirilmeye çalışılmıştır., Natural disasters and human rights are closely related. Natural disasters lead to violations of basic human rights of individuals such as the right to experience the right to benefit from qualified health services, the right to security and shelter. Natural disasters are also events that bring to light the already existing violations of human rights and inequalities in a society. Gender- based violence and discrimination, which is prevalent in some societies, especially against women and girls, increases with natural disasters. The most important factor underlying this increase is the social and cultural factors that support gender inequality and structure gender-based violence. In this study, the relationship between natural disasters and gender-based human rights violations against women and girls, which has been limited so far in local sources, is discussed. A literature review was conducted, mainly based on qualitative Research methods. On the other hand, foreign literature examining the relationship between natural disasters and gender-based violence and discrimination with quantitative methods was examined, and in these studies, a large amount of evidence was found that disasters affect women and girls disproportionately compared to men. In addition, alternative suggestions have been tried to be made regarding human rights violations against women within the scope of natural disasters.

The destruction of nature and the perception of unsustainable consumption emerged in the world order that started to change right after the Industrial Revolution took place. In response to this situation it is seen that the defenses based on the idea of protecting the ecological balance have emerged. Between the years 1960-1970 this critical point of view; started to organize in line with the common goal of protecting environmental values. One of the first concrete steps shaped in line with the idea of ecological balance and sustainability that occured in this historical process was the creation of eco-village settlements.Eco-villages; consciously and systematically, its acts with the aim of redesigning natural environments in a sustainable wat by establishing ecological, sociological and psychological balances. Eco-villages; They are full-fledged settlements where human activities are harmlessly integrated with nature which foresees the healthy development of human beings and which can be successfully maintained without interruption. The main idea of eco-villages; is to design the future in a way that respects nature with sustainable constructs.In this study eco-villages as an alternative life style evaluated on the axis of ecology and the foundations of ecological thought eco-village formations and their structural features are discussed through the human nature relationship., Sanayi Devrimi’nin gerçekleşmesinin hemen ardından değişmeye başlayan dünya düzeninde doğa tahribatı ve sürdürülemeyen tüketim algısı ortaya çıkmıştır. Bu duruma tepki olarak ekolojik dengenin korunması fikrine dayanan savunuların ortaya çıktığı görülmektedir. 1960-1970 yılları arasında bu eleştirel bakış açısı; çevresel değerlere sahip çıkma ortak amacı doğrultusunda örgütlenmeye başlamıştır. Bu tarihsel süreç içerisinde meydana gelen ekolojik denge ve sürdürülebilirlik düşüncesi doğrultusunda şekillenmiş olan ilk somut adımlardan biri eko-köy yerleşkelerinin oluşturulması olmuştur.Eko-köyler; bilinçli bir şekilde sistematik olarak doğal ortamları ekolojik, sosyolojik ve psikolojik dengeler kurarak sürdürülebilir bir şekilde yeniden yapılandırmak amacıyla hareket etmektedir. Eko-köyler; insan faaliyetlerinin zararsız bir biçimde doğayla bütünleştiği, insanın sağlıklı bir şekilde gelişimini öngören, başarılı bir şekilde kesintiye uğramadan sürdürülebilecek, tam teşekküllü yerleşimlerdir. Eko-köylerin ana düşüncesi; sürdürülebilir kurgularla doğaya saygılı bir şekilde geleceği tasarlamaktır.Bu çalışmada alternatif bir yaşam biçimi olarak eko-köyler ekoloji ve ekolojik düşüncenin temelleri ekseninde değerlendirilmekte; eko-köy oluşumları ve yapısal özellikleri insan-doğa ilişkisi üzerinden ele alınmaktadır.

İnsan ihtiyaçlarının çeşitlenmesi ile kentler sürekli olarak değişim ve dönüşüm geçirmiştir. Aşırı ve ani göç hareketleri sebebiyle kentlerde yeni sorunların ortaya çıkışı, bir an önce çözüm yolları üretilmesi ihtiyacını doğurmuştur. Türkiye’de ise bu durum barınma sorununun çözümüne ve kentlerin yeniden imarının önem kazanmasına yol açmıştır. Çalışmada, Anadolu’nun en eski yerleşim yerlerinden, Kütahya kentinin Cumhuriyet Dönemi’ndeki imar faaliyetleri ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Bu kapsamda konu farklı dönemlere ayrılmış, her dönemde, Kütahya kentinin imarına yönelik yapılan çalışmalar derinlemesine ortaya konulmuştur. Çalışmada, 1923-1960 dönemi Kütahya Merkez’deki imar faaliyetlerinin 1935 yılında Celâl Esad Arseven tarafından çizilen yerleşim planına göre şekillendiği sonucuna varılmıştır., The cities have undergone continuous transformation and transformation with the diversification of human needs. Emergence of new problems in cities with excessive and unpredicted migration movements, newer solutions has created the need to produce ways as soon as possible. In Turkey, this stuatioın has led the solution of the housing problem and the importance of reconstruction of cities. In this study, Kutahya city that one of the oldest settlements in Anatolia are discussed in detail zoning activities in Republican period. In this context, this issue is divided into different periods and the studies on the reconstruction of the city of Kütahya are explained in depth during these periods. In this study, it was concluded that it was shaped according to the settlement plan drawn by Celâl Esad Arseven 1935 the period of 1923-1960 the reconstruction activities in Kutahya Center.

Cataloged from PDF version of article. Thesis (Ph.D.): Bilkent University, Department of Neuroscience, İhsan Doğramacı Bilkent University, 2020. Includes bibliographical references (leaves 108-139). Breast cancer (BC) and hepatocellular carcinoma (HCC) are two major health problems with significant mortality rates. Although drug therapies are available, therapeutic success remains limited. Because of low bioavailability, high toxicity and recurring drug resistance, novel therapeutic options are essential. In the present thesis, a multitude of in vitro, in silico and in vivo approaches were executed to test anti-cancer effects and preclinical potentials of novel indole-benzimidazoles and phenothiazines in BC and HCC, respectively. In the first component of the thesis, I evaluated BC cell line toxicity and estrogen receptor (ER) relationship of novel indole-benzimidazole derivatives using in vitro cancer lines, in vivo zebrafish embryos/larvae, and in silico comparative transcriptomics analyses. In the second part, antipsychotic compounds phenothiazines (PTZ) were repurposed for HCC therapy. Therefore, generic PTZ derivatives alone or in combination with sorafenib (SFB) were tested using in vitro cancer lines followed by zebrafish developmental assays and embryonic stage xenografts. In addition, RNAseq analyses were performed on trifluoperazine (TFP), SFB, and TFP+SFB combination treated Hep3B cells to understand synergistic/antagonistic effects of the drugs at gene expression level. Lastly, anti-HCC potential of novel PTZ derivatives were explored by in vitro and in vivo screenings. Moreover, effects of the novel and generic derivatives on neural pathways were evaluated by cholinesterase assays and motor response measurements. The findings of the dissertation present potential leads for conducting further preclinical studies tailored towards novel BC and HCC therapies. by Murat Yaman Ph.D.

Bu makalenin ana teması, “dijital çağda kamu yönetimi” yapılanmasına nitelikli personel yetiştirecek kamu yönetimi lisans müfredatlarının bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişimlerden hangi oranda etkilendiklerinin tespit edilmesidir. Çalışmada ilk olarak kamu yönetimi hizmet sunumunda kullanılan bilgi ve iletişim teknolojilerinin kavramsal çerçevesi çizilecektir. Sonraki bölümlerde ise Türkiye’de kamu yönetimi eğitimi veren lisans müfredatları “Bologna Bilgi Paketleri” nin yer aldığı üniversite internet siteleri üzerinden analiz edilerek, müfredatlarda hangi ölçüde bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmelere yer verildiği tespit edilecektir. Sonuçta bu çalışma, dijital çağda kamu yönetimi eğitimi veren lisans müfredatlarının teknolojik gelişmelerden etkilenme oranları hakkında genel bir perspektif çizmeyi amaçlamaktadır.

Öz bulunamadı.

Ülkemizde, 1980’li yıllardan itibaren yerel yönetimler ve kooperatifler öncülüğünde yaygınlaşmaya başlayan toplu konut uygulamaları ile konut maliyetleri düşürülerek dar gelirlinin ev sahibi olması amaçlanmıştır. Böylece kentsel gelişimi olumsuz etkileyen gecekondulaşma ve kaçak yapılaşma önlenerek planlı ve bütüncül bir kentleşmenin sağlanacağı ön görülmüştür. Bu çalışmada, Türkiye’de yaşanan göç ve kentleşme toplu konut uygulamaları bağlamında ele alınarak konuya akademik katkı sağlanmaya çalışılmıştır. Akademik yazında gecekondulaşma, suçluluk, uyum vb. sorunlar çerçevesinde sıkça ele alınan göç ve kentleşme konusu İzmir Egekent-2 Toplu Konut Uygulaması örneğinde ele alınarak toplu konut uygulamalarının bu süreçteki rolü tartışılmıştır., Since the 1980s with the application of housing estate through which housing costs have been increased under the leadership of local governments and cooperatives, it has been aimed for the ones who have a low income to own houses as well. Thus, it has been predicted that a planned and totalitarian urbanization will be provided by preventing squatting and illegal housing that affect urban development negatively.In this study, it has been aimed to provide academic contribution through examining migration and urbanization in terms of housing estate. The subject of migration and urbanization, which has been dealt with frequently within the frame of issues such as squatting, guilt, and adaptation etc. in academic literature, is dealt with through the example of Housing Estate Application in İzmir Egekent-2 concerning the role of sample of housing estate application in this process.

İstiklal Harbi yıllarında birçok imkânsızlıklara rağmen Türk denizcileri bizzat denizden savaşa dâhil olmasalar bile, karada kıyasıya devam eden savaşın cephane nakli ve her türlü ikmal vazifesini layıkıyla yerine getirmişlerdir. Bu süreç devam ederken de Türk geleneğinin bir uzantısı olarak denizde teşkilatlanma faaliyetlerine girmişlerdir. Umur-ı Bahriye Müdüriyeti, Bahriye Dairesi Riyaseti'nin kurulması ve çalışma sahaları ile Liman Reislikleri bu dönemde aldığı görevler bakımından Milli Mücadele'nin seyrinin değiştiren önemli gelişmelere sahne olmuştur. Kurtuluş Savaşı'nın devam ettiği yıllarda Müdafaa-i Milli Vekâleti'ne bağlı olarak 10 Temmuz 1920 tarihinde kurulan Umur-ı Bahriye Müdüriyeti üzerine düşen görevi yapmıştır. Bu dönemde birkaç geminin Umur-ı Bahriye Müdüriyeti donanmasına katılması ile bu dairenin hizmet ve yetki alanları da genişlemiştir. Kısa bir müddet sonra 1 Mart 1921 tarihinde ise ismi `Bahriye Dairesi Reisliği` olarak değiştirilmiştir. Bahriye Dairesi Reisliği zamanında, bir yandan nakliyat ile Kurtuluş Savaşı'na lojistik destek verilirken, diğer yandan teşkilatlanma ve savaş sonrasının donanmasını kurma çabaları göze çarpmaktadır. Bu süreçte Milli Mücadele donanmasının sahip olduğu gemilerin onarım süreçlerine dair kararlar da alınmıştır. Ancak, bütçe imkânsızlıklarından dolayı gemilerin kademeli şekilde onarılmasını öngörülmüştür. 1922 yılında Hamidiye Kruvazörü ve Hızırreis ve İsareis Gambotlarının onarılması planlanmıştır. 1923 yılında, Turgutreis zırhlısıyla Taşoz, Akhisar ve Yunus torpidobotları; 1924 yılında ise, Samsun, Basra Torpidobotları ile Peyk-i Şevket gemilerinin onarılmaları teklif edilmiştir. 29 Aralık 1924 tarihinde Kurtuluş Savaşı'nın deniz kuvvetleri olarak görev yapan kumandanlık görevini tamamlamış ve artık Cumhuriyet Donanması kurulması için Bahriye Vekâleti ismiyle yeniden yapılanmıştır.Büyük devlet olmanın en büyük gerekliliği olan teşkilatlanma geleneğini en zor şartlar altında dahi yerine getiren Türk devleti, Milli Mücadele yıllarında denizde gösterdiği başarılarla bir kez daha bunu kanıtlamıştır. Bu yılların ağır şartları altında canını hiçe sayarak görev yapan denizdeki ve karadaki Türk askerleri sayesinde bir millet yeniden doğmuştur. Although Turkish sailors did not participate actively in Turkish War of Independence, they took part in ammunition and other transfers. In the meantime, they organized activities at sea as an extension of Turkish tradition. `Umur-ı Bahriye`, the foundation of `Bahriye Dairesi Riyaseti`, and the working areas as well as the port chiefs were the scene of important developments that changed the course of the Turkish War of Independence. During the Turkish War of Independence, `Umur-ı Bahriye Müdüriyeti` was founded on July,10, 1920 as a part of Ministry of Defense. After a short period of time, on March 1, 1921, its name was changed as `Bahriye Dairesi Riyaseti`. In this period, the service and the jurisdiction areas of this department expanded with the participation of several ships in the fleet. During this period, logistic support along with efforts of establishment and the organization of the Navy were noticed. Also, decisions regarding maintenance of the fleet vessels were taken. However, it was for esen that the ships would be repaired gradually due to financial problems. Maintenance of Hamidiye Cruiser and Hızırreis, Isareis gambots were planned to take part in 1922; Turgutreis battleship, Tasoz, Akhisar and Yunus torpedeboats in 1923; and Samsun and Basra torpedoboats and Peyk-I Şevket in 1924. On December 29, 1924, `Bahriye Dairesi Riyaseti` completed its mission and was restructured under the name of Ministry of the Navy enabling the foundation of a Republican Navy. Organization, being one of the most important requirements for a great nation, was achieved under difficult conditions by the Turkish people during Turkish War of Independence. A nation was re-born, a saga was re-written owing toour soldiers on sea and on land who served faithfully to their country. 147

Yerel yönetimler, yerelde halkın ortak ihtiyaçlarını karşılayan kurumlardır. Yerel yönetimler, yerelde halkın karar alma süreçlerine katılımını sağlayabilmesi bakımından demokrasi ile ilişkilendirilmektedir. Bu bakımdan, demokratik yerel yönetimlerin varlığı, yerel katılım yollarının her kesime açık olmasına bağlıdır. Günümüzde yerel yönetimlere katılım yöntemleri geleneksel ve yeni katılım yolları olmak üzere ayrılmaktadır. Bu durum klasik ve yeni katılım yollarının ayrıntılı değerlendirilmesine neden olmaktadır. Yerel yönetimlerin demokratikleşmesi sürecinde ve küreselleşme yerelleşme ekseninde özellikle yeni katılım yollarının önemli roller üstlenmeleri beklentisi konunun ayrıntılı analizini gerekli kılmıştır. Bu çerçevede çalışmanın amacı; yerel yönetimlerin demokratikleşmesi sürecinde yerel katılım yollarının boyutları ile incelenmesi ve yerel katılımın demokrasi açısından öneminin ortaya koyulması hedeflenmektedir, Local administrations are the institutions which meet the local needs in the location. Local administrations are linked to democracy in terms of the participations in local decision-making processes. In this sense, the existence of democratic is dependent upon the access to local participation. Today, methods of local participation are divided into two categories as means of traditional and new participation. For this reason, classical and new methods of participation need to be evaluated in detail. The process of democratisation in local administrations and the axe of globalisation and localisation both require a detailed examination on participation with an expectation of important roles of new methods and tools for local participation. Within this context, this paper aims to evaluate and highlight the importance of means for local participation in the process of democratisation in local administrations

Bu çalışmada, Türkiye'nin ekolojik koşullarına göre oluşturulmuş yeni bir metodoloji olan Atalay Yöntemi kullanılarak Karesi (Balıkesir) ilçesinde arazi kabiliyeti özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Türkiye'deki arazi kabiliyet sınıflaması ile ilgili çalışmalar, A.B.D.'nde kullanılan ölçütler çerçevesinde hazırlanmıştır. Bu nedenle Türkiye'nin ekolojik koşullarına tam olarak uymadığı düşünülmektedir. Bundan dolayı yeni bir yaklaşıma ihtiyaç duyulmuştur. Atalay Yöntemi'ndeki parametrelerin tümü, Coğrafi Bilgi Sistemleri yazılımları kullanılarak manuel çakıştırma yöntemiyle ele alınmıştır. Bu işlem sonucunda üretilmiş veriler, eski arazi kullanım kabiliyeti verileriyle karşılaştırılmış, farklılıklar ve değişimler ortaya konulmuştur. Sonuçta Karesi ilçesinin TOPRAKSU tarafından üretilmiş arazi kabiliyet sınıflaması ile bu çalışmada Atalay Yöntemi'ne göre üretilmiş arazi kullanım kabiliyeti verileri arasında önemli farklar tespit edilmiştir. Örneğin; TOPRAKSU verilerine göre, en fazla VII. sınıf araziler (%53,6), en az ise VIII. sınıf araziler (%0,3) bulunmaktadır. Atalay Yöntemi'nde en fazla VII. sınıf araziler (%30,2), en az ise V. sınıf arazi (%0,05) varlığı tespit edilmiştir. Ayrıca %0,05 ile TOPRAKSU sınıflandırmasında mevcut olmayan V. sınıf arazilerin varlığı saptanmıştır. Bununla beraber inceleme alanının yarısından fazlasını (%65,62) oluşturan arazi kabiliyet sınıflarında değişim gözlemlenmiştir. En büyük değişiklik VII. sınıf arazilerde %22,8 oranında yaşanan azalıştır. Bu çalışmada eski ve yeni olarak nitelendirilebilecek arazi kullanım kabiliyeti sınıflandırmaları arasında belirlenen farklılıklar, TOPRAKSU tarafından üretilen mevcut sınıflamada dikkate alınan parametrelerin yetersiz olduğunu ve ülkemiz koşullarına tam anlamıyla uygun olmadığını ortaya koymuştur. Dolayısıyla gelecekteki arazi kullanımı ile ilgili planlamalarda mevcut yöntem yerine Atalay Yöntemi kullanılarak üretilmiş verilerin kullanılması önerilmektedirAnahtar Kelimeler: Arazi Sınıflaması, Arazi Kabiliyet Sınıflaması, Ekoloji, Atalay Yöntemi, Karesi (Balıkesir) İlçesi In this research, it is aimed to determine the feature of land capability in Karesi (Balıkesir) district by using new methodology called by Atalay Method which is created according to the Turkey's ecological conditions. The research about land capability classification in Turkey is done according to the standards used in USA. So Turkey's ecological conditions don't match it exactly. Therefore, a new approach is needed. All of the Atalay Method parameters are evaluated with manual overlay method by using Geographical Information System software. Also, the data we got compared the old data of land capability and the differences and the changes are shown. In Karesi district, the differences are determined between the land capability classification which is produced by TOPRAKSU and the one which is produced according to the Atalay Method. For example, according to TOPRAKSU's data, there are the most 7nd Class lands (%53,6) and the least 8th class lands (%0,3). In the Atalay Method, it is detected that 7st class lands (%30,2) are the most, 5th class lands are the least. Also, 5th class lands (%0,05) are detected which isn't available in the TOPRAKSU's research. And the differences are observed which covers more than half of the research area in the land capability classification. The biggest change is the increase in living in class VII land by 22,8%. In this research, the differences between the old and new the land usage capability classification, the parameter which is produced by TOPRAKSU according to the available classification are insufficient and it is not available for the conditions in our country exactly. So, for the future plans of the land use, it will be a more clever preference to use the data which is produced by using the Atalay Method instead of the available methods.Key Words: Land Classification, Land Capability Classification, Ecology, Atalay Method, Karesi (Balıkesir) District. 135

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Ana Bilim Dalı, Bu çalışma, Türkiye’nin kuzeybatısındaki, Marmara Bölgesinin, Güney Marmara bölümünde yer alan Balıkesir ilinin Karesi ilçesinde, Türkiye’nin ekolojik koşulları dikkate alınarak yeni bir arazi kullanım kabiliyeti sınıflandırması ve dağılımı belirlenmesi amacıyla hazırlanmıştır. Aynı zamanda yeni arazi kullanım kabiliyet sınıflandırmasına ait veriler ile TOPRAKSU tarafından 1978 yılında tamamlanan eski arazi kullanım kabiliyet verileri karşılaştırılmış, farklar ve değişim yönleri ortaya konulmuştur. Çalışmanın hazırlanması birbirini takip eden farklı evrelerde gerçekleşmiştir. İlk aşamada literatür taramaları yapılmış çalışma sahası ve konu ile ilgili detaylı literatürler incelenmiştir. Sonrasında ekolojik koşullara göre arazi kullanım kabiliyet sınıflaması için gerekli olan veriler temin edilmiştir. Elde edilen verilerden iklim, jeomorfoloji (eğim, bakı, yükselti), ana materyal, toprak, bitki örtüsü ve sosyoekonomik özelliklerini gösteren veritabanı oluşturulmuş ve haritalar üretilmiştir. Arazi çalışmaları ile de kontrol edilen tüm bu veriler Coğrafi Bilgi Sistemleri yöntem ve yazılımları kullanılarak manuel çakıştırma (manuel overlay) yöntemi ile deneştirilmiştir. Sonuç olarak ilçenin ekolojik koşullara göre arazi kabiliyet sınıflarını gösteren sonuç haritası oluşturulmuştur. Harita verileri dağılışı açıklayan tablolara dönüştürülmüş ve TOPRAKSU tarafından hazırlanmış olan arazi kullanım kabiliyet sınıflaması verileri ile karşılaştırılmıştır. Çalışmada eski arazi kullanım kabiliyet sınıflaması ile ekolojik koşullara göre oluşturulan arazi kullanımı arasında belirgin farkların olduğu tespit edilmiştir. İlçe vi genelinde toplamda 467,29 km2’lik alanda arazi kullanım kabiliyeti sınıflarının değiştiği tespit edilmiştir. Bu değer çalışma alanının %65,62’sine karşılık gelmektedir. Örneğin TOPRAKSU verilerine göre ilçe genelinde %53,6 (391,7 km2) oran ile en fazla alana sahip olan VII. sınıf arazilerin, yeni sınıflandırmada %30,2 (223,9 km2) paya sahip olduğu belirlenmiştir. TOPRAKSU verilerine göre III. sınıf araziler 38,7 km2 alan iken, yeni sınıflamada bu değer 138,4 km2 alana yükselmiştir. Sonuç olarak Karesi ilçesi örneğinde değerlendirilen bu çalışmada 1978 yılında TOPRAKSU tarafından tamamlanan arazi kullanım kabiliyet sınıflamasının, sahanın ekolojik koşullarına tam olarak uymadığı anlaşılmıştır. Bu kapsamda ekolojik koşulları tam olarak dikkate almadan yapılan daha önceki arazi kabiliyet sınıflamalarının sorunlu olduğu, bu sınıflamalar kullanılarak yapılan planlama çalışmalarından tutarlı sonuçlar elde edilemeyeceği aşikardır. Bu kapsamda Türkiye’nin arazi kullanım kabiliyeti sınıflarının ekolojik koşullar değerlendirilerek yeniden belirlenmesi önerilmektedir., This research aims to determine a new kind of classification of land use capability and distribution in Balıkesir-Karesi that is located in South Marmara region in Marmara territory, Northwest side of Turkey, in consideration with the Turkey’s ecological conditions. At the same time, it is compared the new data on the classification of land use capability with the old data collected by TOPRAKSU in 1978, and exposed the differences and change direction. Preparation of the research took place with the different stages in sequence. At the first stage, it is made the detailed literature review on the research field and the subject. After this stage, the data that are necessary for classification of land use capability according to the ecological conditions are provided. From this data, a database, that shows geomorphology (slope, elevation), main material, soil, flora and socioeconomic characteristics, is generated and maps produced accordingly. Double checked with the field research, these all data correlated in the software, Geographical Information System by manual overlay method. Consequently, the map that shows the classifications of land use capability according to the ecological conditions of sub-province is created. The map data are converted to tables that explain the distribution and they are compared with the classification data of land use capability, prepared by TOPRAKSU. In the research, it is contained that there are significant differences between the old classification of land use capability and land use according to ecological conditions. Throughout the sub-province, the sum of 467,29 km2 field is changed in viii terms of the classification of land use capability. This value corresponds to the 65,62% of the whole field. To illustrate, VII. class fields had 53,6% (391,7 km2) of the region according to the data from Topraksu, has decreased to 30,2% (223,9 km2) in the new classification. The III class fields that was measured as 38,7 km2 by Topraksu has increased to 138,4 km2. As a result, in this research, evaluated in Karesi sub-province, it is understood that the classification of land use capability completed by Topraksu in 1978 does not correspond to the ecological conditions of the field. Within this framework, it is obvious that the previous classification of land use capability is problematic, and the planning that are produced with this data cannot end up with consistent results. To conclude, it is suggested that classification of land use capabilities in Turkey should be reevaluated in accordance with ecological conditions.

Küreselleşme siyasal düzlemde bir yönü ile tek dünya devleti öngörülerini gündeme getirirken diğer yönüyle de yerelleşme odağında ironik olarak merkezi ulus devlet sistemini küçük birimlere ayırma ve daha kolay yönetebilme iddiasını içermektedir. Küreselleşme ve yerelleşme birbirini tamamlarcasına yerel birimlere odaklanıp yerel siyaseti gündeme getirirken aynı zamanda küreselleşme siyasi, iktisadi, hukuki ve yönetsel boyutları ile devletin egemenlik alanını daraltmaktadır. Küreselleşmenin harekete geçirdiği yerelleşme yerelde yönetim ve siyaset üzerinde düşünmemiz gereğine bizi götürmektedir. Bu çalışmada, küreselleşme yerelleşme ekseninde yerel siyaset teorik ve kavramsal olarak ele alınarak ortaya çıkan dönüşüm üzerine tartışmalar yapılacaktır., Globalization, on the one hand, paves the way for assumptions about single world state and creates opportunities for local politics by dividing central nation-state into small administrative units that are easier to govern, on the other. It is possible to say that the sovereignty of the state is narrowed in terms of political, economic, leg al and administrative matters. In the source of these developments, localization which is triggered by globalization makes local politics more and more arguable. In this study, the transformation of local politics is examined theoretically on the axis of globalization–localization.

HydroelectricPower Plant practices have become a matter of debate nowadays because of theireffects on the environment. The rapid technological developments, coming fromthe Industrial Revolution, have especially increased the pressure on theenvironment. At the same time, countries have become more energy-depended withthe development of technology. The HEPP has become one of the fields to meetthis energy demand. However, as the HEPP projects have increased rapidly inrecent period, they have been brought to agenda in terms of their effects onthe environment. In this study, the concepts of environment and hydroelectricpower plant are mentioned in the first place. After that the relationshipbetween environment and HEPP are emphasized due to the effects on theenvironment. Finally, the HEPP activities in Turkey will be examined withregard to their impacts on the environment by means of actual data.&nbsp, Günümüzdeçevre üzerindeki etkileri nedeniyle HES uygulamaları bir tartışma konusu halinegelmektedir. Özellikle sanayi devrimiyle gelen hızlı ve teknolojik gelişmeçevre üzerindeki baskıyı çok fazla arttırmıştır. Aynı zamanda sanayi devrimiylegelişen teknoloji ile birlikte ülkelerin enerji ihtiyacı da artmaktadır. Buenerji ihtiyacını karşılama alanlarından bir tanesi de HES uygulamalarıdır. AncakHES projeleri son dönemlerde hızla arttığı için çevre üzerindeki etkileriaçısından gündeme gelmektedirler. Bu çalışma da ise öncelikle çevre vehidroelektrik santrali kavramlarına değinilmektedir. Daha sonra çevreüzerindeki etkileri nedeniyle çevre ve HES ilişkisini üzerinde durulmaktadır.Son olarak ise Türkiye’deki HES uygulamaları, güncel veriler ile çevreüzerindeki etkileri açısından irdelenecektir.

Kent konseyleri, yereldehalkın karar alma süreçlerine katılımını sağlayan ve yöneten-yönetilen kesimi “birlikteyönetim” anlayışı etrafında birleştiren demokratik bir oluşumdur. Kentkonseyleri, 1980’lı yıllardan itibaren değişen yönetim anlayışının biryansıması olarak ortaya çıkmıştır. Günümüz yönetim anlayışında, temsilidemokrasinin yaratmakta olduğu sıkıntılara bir çözüm olarak düşünülen “kentkonseyleri”, sosyal yardımlaşma ve dayanışma, çevreye duyarlılık, ortak kararalma, sivil toplumun gücünü arttırma, yönetimde şeffaflık ve hesapverilebilirliği sağlama gibi birçok önemli işleve sahiptir. Bu işlevler, kentkonseylerinin birer yerel demokrasi aracı olmasını sağlamıştır. Öte yandan,kent konseyleri uygulama noktasında yaşadığı sıkıntılardan ötürü, yeterinceişlevsel olamamaktadır. Buradan hareketle, bu çalışmanın amacını; yereldemokrasinin gelişimi sürecinde kent konseylerinin rolü ve işlevselliğinin alanaraştırması üzerinden ölçülmesi ve değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Araştırmada,uygulama alanı, Bursa Kent Konseyi ve Yalova Kent Konseyidir. Alan araştırması,eski ve yeni kent konseyi genel sekreterleri düzeyinde, nitel araştırmayöntemlerinden biri olan mülakat tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada,kent konseylerinin yerelde demokratik kültürün yerleştirilmesinde önemlirollerinin bulunduğu anlaşılmıştır. Ancak, kent konseylerinin işlevselliğinidoğrudan etkileyen katılım, mevzuat, örgütsel ve bütçe noktalarında yaşananproblemlerin yapıyı etkisiz kıldığı sonucuna varılmıştır. Bu sonuçlardanhareketle, önerilerin geliştirilmesi yoluna gidilmiştir.

Kentsel dönüşüm, 1980’lerden itibaren Türkiye’nin gündeminde olan, ancak 2000’li yıllarla birlikte kent planlamasının temel uygulama aracı olarak önem kazanan bir kavram olmuştur. Önemi arttıkça bu kavrama ilişkin tartışmalar doğmuş, kente müdahaleyi açıklamaya yönelik yeni kavramlar türemiştir. Bu nedenle de bir kavram karışıklığı ortaya çıkmıştır. Bu çalışma ile biraz olsun bu zihin karışıklığının giderilmesi ve konuda süregelen kavram karmaşasının anlaşılır kılınması amaçlanmaktadır. Bu çerçevede önce bu alanda var olan kentsel dönüşüm konusundaki kavramsal tartışmalar analiz edilmekte, ardından Türkiye’deki uygulamalar bağlamında ülkemizde yapılan kentsel müdahaleleri en iyi ifade eden kavramın “kentsel dönüştürme” olduğu savunulmaktadır., Although urban regeneration is a concept being on the agenda of Turkey since the 1980s, it came into prominence as a basic tool for the city planning in the 2000s. While the importance of the concept enhanced, the debates arose about it and in turn new concepts have been emerged to explain the intervention to urban areas. Thus a confusion regarding conceptualization has emerged. This article aims to contribute to the conceptual debate. Therefore, firstly the conceptual debate will be analyzed and then as a concept describing the intervention in the urban areas in Turkey “urban transformation” is proposed.

Altmışüç yaşında bayan hasta sağ el ikinci parmağında 6 aydır geçmeyen siyah kabarıklık şikayeti ile polikliniğimize başvurdu. Dermatolojik muayenesinde sağ el ikinci parmak dorsumunda periferinde pigmentasyon olan 1,5x1,5 cm boyutlarında siyah renkli nodül mevcuttu. Hasta, hayvanlarla temas tanımlamaktaydı ancak altta yatan bir nevus öyküsü bulunmamaktaydı. Öykü ve lezyonun klinik görünümüyle öncelikle orf düşünüldü, ancak dermoskopik inceleme sonucunda melanom şüphesi ile deri biyopsisi alındı. Histopatolojik inceleme sonucu malign melanom ile uyumluydu. Hasta Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi bölümüne konsülte edildi ve hastanın sağ el ikinci parmağı ampüte edildi. Aksiller lenf nodu örneklemesi sonucu non-spesifik reaktif lenfoid hiperplazi ile uyumlu geldi. Ayrıntılı sistemi karaştırmalar sonucunda metastaz saptanmadı. Malign melanom klinik olarak orfla karışabileceğinden akral lentiginöz melanom ayırıcı tanısında orf da akla gelmeli ve mutlaka dermoskopik inceleme yapılmalıdır., A 63 year-old female patient with the complaint of a black blistered lesion on the second finger of the right hand for six months is presented. Dermatological examination revealed hyperpigmented nodule 1.5x1.5 in size with peripherally pigmentation localized on the dorsal aspect of the second finger of the right hand. She had contacts with animals suggesting orf and gave no history of an underlying nevus that may be associated with melanoma. With the history and clinical appearance of the lesion, the first impression was orf but melanoma was suspected with dermoscopical examination.Punch biopsy was performed and the histopathological diagnosis was malignant melanoma. The patient was consulted with the Plastic and Reconstructive Surgery Department and the second finger of the right hand of the patient was amputated. Axillary sentinel lymph node sampling was associated with non-specific reactive lymphoid hyperplasia. Visceral metastasis was not detected according to the detailed systemic investigations.In conclusion, we suggest that malignant melanoma may mimic orf clinically and dermoscopy is a useful tool in differential diagnosis.

Bir ulusun inşası için kullanılan genel geçer parametreler ve stratejiler mevcuttur. Tarihsel gelişim seyrine bakıldığında önce ulus-devletin kurulduğunu, bu devletin kendi ideolojik öncelikleri bağlamında bir vatandaş/ulusal yarattığını ve bu süreci bir ulusalcı ideolojinin takip ettiğini görürüz. Ordu, para, örgün eğitim, anayasa, vergi, kurtuluş günü, ortak tarih ve ulusalcı bir ideoloji kullanılan en önemli parametrelerdir. Ancak belki milli hisleri ve bu hislerin kaynaklarını öğrenmek açısından en önemli parametre marşlardır. Öyle ki marşın ulus inşasındaki tesirini bilen Avrupa Birliği, Beethoven’in 9. Senfonisinin Ode to Joy kısmını marş olarak kabul etmiştir. Bu bağlamda, bu makale ulusal inşa süreçlerinden hareketle farklı Avrupa uluslarına ait marşları güfteleri üzerinden mukayese etmek ve marşları oluşturan sosyo-politik dinamiklere dikkat çekmek arayışındadır.Anahtar Kelimeler: Ulus-inşa Stratejileri, Ulusal Marşlar, Ulusal Kimlik, Ulusal Sadakat, Vatandaşlık.Jel Kodları: F51, F54, F55ABSTRACTSome specific strategies and parameters are essential in order to construct a nation. It is easily witnessed that the establishment of a nation-state depends upon the creation of a national or a citizen which is loyal to national feelings in line with a constructed national ideology throughout the history. Collecting army, printing money, shaping a national education, writing a commonly shared history making a constitution, levying tax, forging an independence day, creating a nationalist ideology and revitalizing a kind of nationalism are some of these aforementioned parameters referred during the nation-building process. As a matter of fact, the most important instrument in building a nation and demonstrating the national feelings and loyalties is anthems. Moreover, even the European Union comprehended the importance of the anthems in cementing the societies under the national categories and adopted the Odds to Joy part of Beethoven’s 9th symphony as the anthem of the Union. In this context, this article aims to compare and contrast the European anthems over their words and remarks and display the socio-political dynamics referred in composing the anthems.Key Words: Nation-building Strategies, National Anthems, National Identity, National Loyalt, Citizenship.Jel Codes: F51, F54, F55

Derinin malign tümörleri arasında bazal hücreli karsinom (BHK), skuamöz hücreli karsinom (SHK), malign melanom (MM) , bazoskuamöz karsinom ve deri eki tümörleri yer alır. Biyolojik davranışları oldukça farklı olan bu tümörler içinde bazal hücreli karsinom vakaların büyük bir kısmını oluşturur. Sıklık olarak sonrasında sırasıyla skuamöz hücreli karsinom, malign melanom ve deri eki tümörleri gelir (1) . Bu çalışmanın amacı, kliniğimizde tedavi edilen malign deri tümörlü hastaların, epidemiyolojik özellikleri , tutulan bölge ve histopatolojik tiplerin belirlenmesi, tedavi yaklaşımları ve nüks oranlarının retrospektif olarak değerlendirilmesidir.Çalışma , Ocak 1995 - Aralık 2014 tarihleri arasında Celal Bayar Üniversitesi Tıp fakültesi (CBÜTF) Hastanesi Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Kliniğinde tedavi edilen malign deri tümörlü 1280 olgu üzerinde retrospektif olarak gerçekleştirilmiştir.Hastaların 701'i erkek (%54,8), 579'u (%45,2) kadındı. Ulaslararası yayınlarda da deri kanserlerinin erkeklerde daha sık görüldüğü bildirilmektedir. Yaş ortalaması 65,6 (min:20-max:97) olarak saptandı. 1280 hastada toplam 1436 lezyon mevcuttu ve bu lezyonların ortalama boyutu 15,8 mm (min:1 mm - max:30 cm) idi. Tümörlerin en sık yerleşim yerinin baş-boyun bölgesinde olduğu görüldü.Hastalarda en sık histopatolojik tanı %60 oranla BHK sonrasında sırayla %29,6 SHK, %5,5 MM, %3,8 deri eki tümörü, %1,6 bazoskuamöz tümör olarak bulundu. Yapılan diğer çalışmaların çoğunda da sıklık sırasının benzer şekilde olduğu dikkati çekmektedir (101,102,103).BHK tanısı olan hastaların yaş ortalaması 65,2 idi. Hastaların %48,2'sinin kadın, %51,7'si erkek olduğu saptandı. Tümörün en sık baş-boyun bölgesine yerleştiği görüldü.SHK tanısı olan hastaların yaş ortalaması 67,6 idi. SHK direkt olarak kümülatif güneş hasarı ve yaşla ilişkilidir. Hastalığın güneşe maruz kalan baş boyun ve ekstremitelerde gelişme ihtimali daha yüksektir. Bizim çalışmamızda da hastaların %39,7'sinin kadın, %60,2'sinin erkek olduğu, tümörün en sık yerleşim yerinin ise baş-boyun bölgesi olduğu görüldü. Deri kanserleri içinde malign melanom üçüncü sıklıkta bildirilen deri kanseri tipidir (101,102,114). Bizim çalışmamızda da %5,5 oran ile üçüncü sıklıkta görülen deri kanseri tipi malign melanom idi. Hastaların yaş ortalaması 60,9 idi. %50,6 hastanın kadın, %49,3 hastanın erkek olduğu, en sık yerleşim yerinin sırasıyla birinci sıklıkta yanak ve ayak, ikinci sıklıkta gövde olduğu görüldü.Malign melanomlu hastaların histopatolojik incelemeleri sonucunda %26,7 hastada nodüler melanoma, (%22,5) olguda yüzeyel yayılan melanoma, %22,5 hastada akral lentiginöz melanoma, %18,3 hastada lentigo melanoma, %9,8 hastada insitu melanoma tespit edildi.Deri eki tümörü tanısı olan hastaların yaş ortalaması 60,3 idi. Hastaların %50'si kadın, %50'sinin erkek olduğu görüldü. Tümörün en sık gövde, ikinci sıklıkta skalpte, daha az sıklıkta diğer bölgelerde yerleştiği görüldü.Bazoskuamöz tanısı olan hastaların yaş ortalaması 72,1 idi. Hastaların %43,4'ü kadın, %56,5'inin erkek olduğu görüldü. Tümörünün en sık burunda (%30,4) yerleştiği görüldü. Malign melanomlu hastalarda verilerine ulaşılabilen toplam 70 hastanın ortalama tümör kalınlığı 4,33 mm olarak tespit edildi. Karasoy ve ark. yaptıkları çalışmada tanı anında olguların çoğunun Clark seviyesini 4 olarak bulduklarını belirtmişlerdir (117). Bizim çalışmamızda da %61 oran ile Clark seviyesi 4 olarak bulundu. Ülkemizde yapılan bu tip epidemiyolojik çalışmalarda bulunan benzer sonuçlar, erken tanı ve toplumun bu konuda bilinçlendirilmesinin önemini açıkça ortaya koymaktadır.Analizler sonucunda primer onarım yapılan hastaların oranı %33,2 idi. Lezyonun çıkarılması sonrasında %29,7 hastaya deri grefti, %38,5 oranında flep uygulandığı tespit edildi. %1,6 hastaya ise amputasyon uygulandığı görüldü. Hastalardan toplam 38 (%2,9)'ine bölgesel lenf nodu disseksiyonu yapıldığı, bunlardan 16'sının MM tanılı, 22'sinin SHK tanılı hastalar olduğu tespit edildi.Ameliyat sonrası düzenli takibe gelen hastalarda gelişen nüks oranlarına bakıldığında, toplam %4,5 hastada nüks geliştiği görüldü. Cerrahi tedavisi sonrası tümörün yeri ve boyutu, histopatolojik özellikleri, uygulanan tedavi yöntemi, cerrahi tedavi uygulandı ise tedaviyi uygulayan cerrahın tecrübesi nüks oranlarını etkileyebilir.BHK tanılı 765 hastanın %3,3'nde, SHK tanılı 373 hastanın %6,7'sinde, MM tanılı 75 hastanın %6,6'sında, deri eki tümörü tanılı 52 hasta nın %1,9'da, bazoskuamöz hücreli karsinom tanılı 19 hastanın %5,2'sinde nüks geliştiği görüldü. Özellikle bazal hücreli kanserde rekürrenslerin tamamının, skuamöz hücreli kanserde ise % 80'inin baş boyun bölgesinde görülmesi, kozmetik ve fonksiyonel kaygılardan dolayı, cerrahların lezyonu daha dar sınırla eksize etmeye eğilimli olmasından kaynaklanabilir. Baş boyun bölgesinde lokalize melanoma dışı deri kanserlerinin eksizyonunda kozmetik ve fonksiyonel kaygılardan dolayı cerrahi eksizyon sınırı daraltılmamalıdır.Sonuç olarak, deri kanserli hastaların takiplerinin düzenli aralıklarla yapılması, yeni deri kanseri oluşumu ve nüksün erken tanısında önem taşımaktadır. Ayrıca ulusal kanser kayıtlarının düzenli tutulması, insanların deri kanseri belirtileri ve tedavi yöntemleri hakkında bilinçlendirilmesi ile deri kanserinin erken tanı ve tedavisinde de önemli adımlar atılabilir. Malignant skin tumors mainly include basal cell cancer (BCC), squamous cell cancer (SCC) and malignant melanoma (MM), basosquamous carcinoma and skin adnexal tumors. The biological features of these cancers are slightly different, and the vast majority of these cases are basal cell carcinomas. Respectively, squamous cell cancer, malignant melanoma and skin adnexial tumors are listed.The aim of this study is to analyse the skin cancered patients epidemiological features, identify the common sites and histopathological features and retrospectively determine the treatment algorithm and recurrence rates.This study is verified among 1280 treated patients presenting with malignant skin lesions at the Celal Bayar University Plastic, Esthetic and Reconstructive Surgery Clinic in years between January 1995- December 2014.701 of patients were male (%54,8), 579 (%45,2) were female. İnternational articles also notify that skin cancers are more common in male sex. Avarage age was determined as 65,6 years (min:20, max:97). All 1280 patients had totally 1436 lesions and these lesions were measured to have the size of 15,8mm (min:1, max:30cm). The most common site of the tumors was reported to be head and neck.The most frequent histopathological diagnosis was BCC with a rate of %60, after that %29,6 SCC, %5,5 MM, %3,8 skin adnexial tumors, %1,6 basosquamous carsinomas, respectively. Most of other studies indicate to have similar frequency sequence (101,102,103).The mean age of the patients with BCC was 65,2 years. %48,2 of these patients were female, %51,7 were male. The head and neck was reported as the most common site of the tumor.The mean age of the patients with SCC was 67,6 years. SCC is directly related with cumulative sun damage and age. Eventually sun exposed parts of body such as head, neck and extremities have higher risk of developing the cancer. In our study %39,7 of the patients were female, %60,2 were male and the most common site of the tumor was head and neck.MM is the third frequently reported skin cancer (101,102,114). Also in our case with a rate of %5,5 the third frequent type was MM. The mean age of the patients was 60,9 years. Results showed that %50,6 of patients were female, %49,3 were male, and the most common sites of tumor was cheek and foot, secondly the trunk.Histopathological researches indicated %26,7 of the patients had noduler malignant melanoma, %22,5 of patients had superficial spreading malignant melanoma, %22,5 patients had acral lentiginous malignant melanoma, %18,3 had lentigo maligna melanoma, %9,8 had in situ melanoma, respectively.The mean age of the patients with skin adnexial tumors was 60,3 years. %50 of patients were reported as female, %50 of patients were male. İt was shown that this type of tumor is frequently located in trunk, secondly the scalp, and less seen in other parts of the body.The mean age of the patients with basosquamous carcinomas was 72,1 years. %43,4 of patients were female, %56,5 were male. This tumor is most commonly (30,4) seen on nose. Datas of 70 of all patients with malignant melanoma were accessible, and the average thickness of these patients were 4,33 mm. Karasoy et al have reported that at the moment of diagnosis, Clark level of most of the cases were 4 (117). In our study, it was reported that %61 of our patients Clark level were 4. Similar results in epidemiological researches in our country point out the significance of early diagnose and consciousness-raising of the society.The rate of the patients that were treated with primary closure was %33,2. After the excision of the lesion, %29,7 of patients were treated with skin grafting, %38,5 of patients were treated witf flaps. %1,6 of patients were performed amputation. 38 (%2,9) of the patients had regional lymph node dissection, 16 of these patients had MM, 22 had SCC. In post-operative period, recurrence rates of patients who show up regularly for follow-up examinations were determined as %4,5. The location and size of tumor, histopathological features, treatment method, the experience of surgeon may affect the rates of recurrence. Recurrence rates were %3,3 among 765 patients with BCC, %6,7 among 373 patients with SCC, %6,6 among 75 patients with MM, %1,9 among 52 patients with skin adnexial tumors, %5,2 among 19 patients with basosquamous carcinoma.All of recurerrences of BCC, and %80 of SCC's were located in head and neck, eventually this may be derived from the surgeons excising lesions with a narrow border so as not to have poorly esthetic and functional results. Excision border of non melanoma skin cancers in head and neck must not be narrowed due to esthetic and functional concerns.As a result, regular follow up of skin cancered patients reduce the incidance of a new skin cancer and early diagnose of recurrences. Furthermore, regular entries of national cancer recordings anc consciousness-raising of the society about the skin cancer symptoms and treatment modalities, great advances may be achieved in early diagnose and treatment of skin cancers. 90

As a result of unplanned industrialization in our country, urbanproblems increased with each passing day, cities has grown unchecked and unbalanced manner. As a result of tehese negativedevelopments, slum areas that as seen is cities obsolote,lots its function,thedepression areas and historical buildings of the region has been decribed asproblematic areas for urban life. With the number of 5393law ‘urban renewal anddevelopment area titled’ article 73, municipalities rebuild and to restore,lost function urban areas in accordance with city’s development, create ofresidental,industrial and commercial areas ,technology parks and socialfacilities,to take measure against the risk of earthquakes and as thepreservation of the city’s historical and cultural fabric has gainedsignificant powers. in addition to this, with number of 6306 ‘law ontransformation of disaster risk areas’ in response to urban areas ‘municipalities’,has been turned into an effective force in urban change and transformation. Inthis study, priorities, will be submitted general framework regarding of thedefinition urban transformation, objectives and the mode of application .ınaddition the legal status of urban renewal application will be examined. Inlight of this intormation, this study, which has started off from a fieldresearch, will evaluate a detail manner the project of Osmangazi urbantransformation and will conclude with suggestions that was caaried out byMunicipality of Kütahya in Turkey ., Ülkemizde yaşanan plansız sanayileşme sonucunda, kentsel sorunlar hergeçen gün artmış kentler kontrolsüz ve dengesiz bir biçimde büyümüştür. Bu olumsuz gelişmeler sonucu kentlerin eskimiş,işlevini yitirmiş, çöküntü alanları olarak görülen gecekondu alanları vekentsel tarihi yapıların bulunduğu bölgeler, kentsel yaşam için sorunlu alanlarolarak nitelendirilmiştir. Belediyeler 5393 sayılı Belediye Yasasının “KentselDönüşüm ve Gelişim Alanı Başlıklı” 73. maddesi ile kentin gelişimine uygunolarak işlevini yitirmiş kentsel alanları yeniden inşa ve restore etme, konut,sanayi ve ticaret alanları, teknoloji parkları ve sosyal donatılar oluşturma,deprem riskine karşı tedbirler alma ve kentin tarihî ve kültürel dokusununkorunması gibi önemli yetkilere kavuşmuştur. Bunun yanı sıra “6306 Sayılı AfetRiski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Yasa” ile kentsel alanlaramüdahalelerde “belediyeler” kentsel değişim ve dönüşümün etkili gücü halinegetirilmiştir. Bu çalışma da, öncelikle kentsel dönüşüm kavramının tanımı,amaçları ve uygulanma biçimleri ile ilgili genel çerçeve sunulacaktır. Ayrıcakentsel dönüşüm uygulamalarının hukuki durumu incelenecektir. Bu bilgiler ışığındaçalışmada bir alan araştırmasından hareketle, Türkiye’de Kütahya özelindeKütahya Belediyesi tarafından uygulamaya konulan Osmangazi kentsel dönüşümprojesinin olumlu olumsuz yönleri ayrıntılı bir biçimde değerlendirilerek,konuya ilişkin öneriler sunulmaktadır.

İnsanların topluluk olarak yaşamaya başlamalarıyla birlikte yönetiminde başladığını biliyoruz. Yönetimi, görünürde bir kişinin, bir grubun ya da bir azınlığın çoğunluk üzerindeki idare etme eylemi olarak tanımlayabiliriz. Toplumsal yaşamın karmaşıklığı insanın insanı yönetme gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Bu, beraberinde çeşitli düzeylerde örgütlenmeleri getirmiştir. En küçük ölçekten en büyük ölçeğe kadar yönetim birimleri oluşturulmuştur. Bu çalışma ile çevre sorunlarının çözümü için çevre yönetiminde en uygun ölçeğin yerel mi, bölgesel mi, ulusal mı ve küresel mi olduğu araştırılmıştır. Bu çalışmayla çevre sorunlarının çözümü için en uygun ölçeğin olmadığı, çevre yönetiminin farklı ölçeklerde sağlanması, ölçekler arası işbirliğinin olması gerektiği sonucu ortaya çıkmıştır., We know that the sooner human beings start to live in communities the sooner management emerges. We can define management as an act of minority towards majority. The complexity of social life necessitates management of people by the people. This complexity also requires organization on different levels from the smallest segment to the largest segment. With this study we aimed to determine the most appropriate measures in order to cope with environmental problems. However we conclude that there is no one best measures and thus different measures need to be developed at local, regional and global level and there should be coordination between those measure levels.

Küreselleşme ve özellikle 1970li yıllarda meydana gelen ekonomik krizler sosyal devlet anlayışında ciddi dönüşümlerin yaşanmasına neden olmuştur. Bu süreçte sosyal devlet gerilerken sivil toplum kuruluşlarının, piyasanın, rekabetin, yerel yönetimlerin ön olana çıktığı görülmüştür. Yerelleşme eğilimlerinin de katkısı ile devletin sunduğu bir takım sosyal hizmetlerin bu süreçte yerel yönetimlere bırakıldığı ve sosyal belediyecilik anlayışının güçlendiği görülmüştür. Türkiyede son yıllarda yerel yönetimler alanında yapılan reformların bu süreci desteklediği düşünülmektedir. Bu çalışma ile sosyal devlet ve sosyal hizmetlerde ortaya çıkan değişim ve dönüşüm süreci analiz edilmiştir. Kütahya Belediyesi örneği kapsamında ise son yıllarda sosyal hizmet anlayışında ne gibi değişimlerin meydana geldiği ve mevcut durumu destekleyip desteklemediği tartışılmaya çalışılmıştır., Globalization and the economic crises in the 1970s, especially in serious transformations led to thechange in the understanding of the social state. Decreased social states of civil society organizations in the process of the market, the competition, the front until local authorities are observed. Other trends also contributed to the decentralization of the state and local governments released a number of social services and social municipality understanding this process has been strengthened. In the field of local government reforms in Turkey in recent years is thought to support this process. Through this study, welfare state and social services in the process of change and transformation were analyzed. In case of the example of Kütahya municipality, it is studied that what kind of changes has been emerged and it is discussed that whether these changes contribute the current circumstances or not.Kütahya Municipality of changes have occurred in recent years, social services, and the current state of understanding as to what is discussed or not it supports.

Giriş: Ekrin porokarsinom ekrin ter bezlerinin intraepitelyal kısmından kaynaklanan çok nadir bir deri tümörüdür. Prognozu kötü olan ve biyolojik davranış farklılıklar gösteren bu tümör sıklıkla nüks etme eğiliminde olup deri ve lenf bezlerine metastaz yapar. Kliniğimizde takip edilen farklı klinik ve histopatolojik özelliklere sahip beş olgu literatüre katkı sağlamak amacıyla sunulmaktadır. Gereç ve Yöntem: 2009 ile 2013 yılları arasında kliniğimizde takip ve tedavi edilen 5 ekrin porokarsinom hastasının klinik ve patolojik kayıtlarından yaş, cinsiyet, tümör lokalizasyonu ve histopato¬lojik bulguları incelendi. Bulgular: Hastaların tümü kadın ve yaş ortalamaları 77 olarak saptandı. Tümör lokalizasyonları, uyluk medialinde, üst dudakta, omuz bölgesinde, gluteal bölgede ve sol yanaktaydı. Tümör boyutları 3-16 cm arasında idi. İki hastada eş zamanlı olarak bölgesel lenf nodu metastazı saptanıp lenfatik diseksiyon uygulandı. Lokal nüks saptanan bir hasta iki yıllık takip sonrasında kaybedildi. Sonuçlar: Ekrin porokarsinom seyrek görülen bir tümör olup olguların tanısı, izlemi, tedavi yöntemleri ve sonuçlarını değerlendiren çok sayıda seri yoktur. Hastalar lokal nüks ve bölgesel lenf nodu metastazı açısından yakın takip edilmelidir., Introduction: Eccrin porocarcinoma is a rare tumor originating from intraepithelial parts of eccrin sweat glands. It has a bad prognosis and very different biological behaviors with a high recurrence rate and metastasis to both local skin and lymphatics. Five cases with different clinical and histopathological properties treated in our clinic were presented to add some contribution to the literature. Material and Methods: Five cases of eccrin porocarcinoma patients treated in our clinic between 2009 and 2013 were analyzed according to age, sexuality, tumor localization and histopathological records. Results: All patients were women and their mean age was 77. Localization of tumors was as follows: medial of thigh, upper lip, deltoid region, gluteal region and left cheek. Sizes of the tumors were between 3 and 16 cm. Two patients had concurrent regional lymph node metastasis and they had lymphatic dissection procedures. One patient with local recurrence was lost after a two-year follow-up period. Conclusions: Eccrin porocarcinoma is a rare tumor and there are insufficient numbers of reports about its diagnosis, treatment, results and follow-up protocols in the literature. The patients have to be in a close follow-up about the local and regional recurrences.

İsmail Safâ 1867-1901 yılları arasında yaşamış edebiyatçı, yazar bir şahsiyettir. Yazarın on tane eseri vardır. Yazarın ölümünden sonra yayımlanan ve on sekiz makaleden oluşan `Muhâkemât-ı Edebiyye` adlı eseri tarafımızdan Latinize edilmiştir. İsmail Safâ bu eserinde daha çok şiirle ilgili konulara temas etmiş ve devrin muhtelif şairlerinin şiirlerini içerik, üslûp, şekil, ölçü, uyak, redif gibi yönlerden eleştirmiştir.Çalışmamız dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm İsmail Safâ'nın hayatı ve eserleri üzerinedir. Yazarın hayatı detaylıca verildikten sonra eserleri kısaca tanıtılmıştır.İkinci bölümde İsmail Safâ'nın Muhâkemât-ı Edebiyye adlı eserinin Latin harflerine çevirisi bulunmaktadır.Üçüncü bölümde İsmail Safâ'nın Muhâkemât-ı Edebiyye adlı eserinin Arap harfli orijinal metni yer almaktadır.Dördüncü bölümde ise İsmail Safâ'nın Muhâkemât-ı Edebiyye adlı eserinin değerlendirilmesi yapılmıştır.Anahtar Kelimeler: Edebiyat, Şi'r, Kafiye, Sanat, Manzume, Vezn, Üslûb, Ahenk, Nazm, Nesr, Servet-i Fünûn, Makale, MütâlaǾa, Tenkid. Ismail Safa who lived between 1867 and 1901 is a man of letters and a writer.The writer has got ten works. Literary Terms which consisted of eighteen articles and was published after the death of the writer has been translated into Roman letters by us.Ismail Safa dealt with poetry mostly in this work and criticized various poets' poems at his age in terms of style ( üslup),structure (şekil),meter (ölçü),rhyme (uyak) and redif.Our study consisted of four parts. The first part is about Ismail Safa's life and his works. His works has been presented briefly after the writer's life has been given in detail.The work of Literary Terms' translation into Roman Alphabet is in the second part.There is the original text of the work in the Arabic language in the third part.In the fourth part, Ismail Safa's work Literary Terms has been evaluated.Key Words: Literature, Poem, Rhyme, Art, Poem, Vezn, Style, Harmony, Poetry, Prose, Servet-Fünun, Article, Opinion, Criticism. 246