Search

Birçok ülkede, tahılları veya tahıl ve bakliyat karışımlarını içeren, doğal fermantasyon ile veya starter kültür kullanılarak üretilebilen çok sayıda geleneksel fermente gıda bulunmaktadır. Genellikle karmaşık bir mikrofloraya sahip olan bu ürünlerde, fermantasyon işleminin ürünün besinsel kalitesi ve biyoaktif bileşenleri üzerinde oldukça etkili olduğu bilinmektedir. Tahıl tanesinin doğal mikroflorasına bağlı olarak, bu ürünlerde genellikle laktik asit bakterileri tarafından gerçekleştirilen laktik asit fermantasyonu ve mayalar tarafından gerçekleştirilen etil alkol fermantasyonu görülmektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda, tahıl ve bakliyatlara uygulanan fermantasyon işlemi ile, bu gıdaların elzem aminoasit ve vitamin miktarları ile sindirilebilirliklerinin arttığı ortaya konmuştur. Ayrıca; fermantasyon sırasında; fenolik asitler, flavonoidler, folik asit, lignanlar ve gama-aminobutirik asit gibi önemli biyoaktif bileşiklerin kayda değer ölçüde arttığı rapor edilmiştir In many countries, there are a lot of traditional fermented foods containing cereals or legumes which are produced by spontaneous fermentation or by using starter culture. It is known that fermentation process is very effective on nutritional value and bioactive compounds of these products which usually have a complex micro-flora. According to the natural micro-flora of the cereal grain, lactic acid fermentation and ethyl alcohol fermentation occurs in these products accompanied by lactic acid bacteria and yeasts, respectively. It was demonstrated in recent studies that essential amino acid content, vitamin content and digestibility of cereal and legume based foods increased by fermentation process. In addition, it was reported that contents of important bioactive compounds such as phenolic acids, flavonoids, folic acid, lignans and gamma-aminobutyric acid increased considerably during fermentation

Bu¤day, arpa ve çavdarda ve yulaf>n baz> çeflitlerinde bulunan s>ras>yla gliadin, hordein, sekalin ve avenin prolamin proteinlerine karfl> oto-immün sistemin intolerans göstermesinden kaynaklanan sindirim sistemi rahats>zl>¤>na çölyak hastal>¤> denmektedir. Çölyak hastalar> için toksik olan bu¤day, arpa ve çavdar prolaminleri, terminolojide genellikle "gluten" olarak adland>r>l>r. Prolamin proteinlerinin ince ba¤>rsakta k>smen hidrolizi sonucu oluflan toksik gluten peptitler ince ba¤>rsaklarda villilerin körelmesi ve iltihaplanma gibi karakteristik belirtilere sebep olurlar. Glutensiz diyet, çölyak hastalar> için güvenli tek uygulamad>r. Codex Alimentarius Commission (CAC), glutensiz g>dalar>n gluten içeri¤i eflik de¤erini dalar>n ise da üretimi için son y>llarda yeni gluten detoksifikasyon yöntemleri araflt>r>lmaktad>r. Bunlar, bakteri veya küf kaynakl> gluten-spesifik peptidazlar>n kullan>ld>¤> enzimatik yöntemler, ekfli hamur uygulamas>, tah>llar>n çimlendirilmesiyle aktifleflen gluten-spesifik peptidazlar ile glutenin oto-sindirimi, mikrobiyel transglutaminaz>n transamidasyonu yoluyla detoksifikasyon gibi baz> alternatif yöntemlerdir. Glutenin tespitinde immünolojik teknikler önemli rol oynamaktad>r. CAC taraf>ndan belirlenen resmi standart metot, R5 antikorunu kullanan kompetetiv ELISA yöntemidir. Celiac disease (CD), which is a gastrointestinal disorder, is an auto-immune intolerance against prolamineproteins, like gliadin, hordein, secalin and avenin, of wheat, barley, rye and in some varieties ofoats, respectively. Prolamins of wheat, barley and rye, which are toxic to celiac patients, are generallyrecognised as 'gluten' terminologically. Toxic gluten peptides, which are formed through partialhydrolysis of prolamin proteins, cause characteristic inflammation and villous atrophy in upper smallintestine of celiac patients. Gluten-free diet is the only safety treatment for celiac patients. CodexAlimentarius Commission (CAC) determined that the threshold values of gluten content in gluten-freefoods and foods containing low levels of gluten are

Bu çalışma Kırklareli ili Koruköy eşek çiftliğinde yetiştirilmekte olan eşeklerle yürütülmüştür. Çalışmada kapsamında yeni doğan 18 eşeğin doğum ağırlıkları ölçülmüş, seçilen farklı yaş gruplarından 40 eşeğin cidago, sağrı, sırt, kuyruk sokumu ve oturak yumru yükseklikleri ile vücut uzunluğu, göğüs çevresi, göğüs derinliği, oturak yumru genişliği, kulak ve baş uzunlukları alınmıştır. İşletmedeki 5 eşekten doğum sonrası 4. günden itibaren 15 günlük periyotlar ile alınan süt örnekleri yağ, protein, laktoz, kuru madde ve kül içerikleri bakımından incelenmiştir. Ayrıca 59 farklı eşekten kan örnekleri alınıp D-loop ve sitokrom b bölgelerinde mtDNA analizleri yapılmıştır. Çalışma sonucu eşeklerin doğum ağırlıkları ortalamasının 23.70 ± 0.47 kg olduğu saptanmıştır. 5 yaş üzeri ergin dişi eşeklerde yapılan ölçümlere (cm) ait verilerin ortalamaları incelendiğinde; cidago yüksekliği değerinin ortalama 104.5 ± 0.2, sağrı yüksekliği ortalamasının 102.00 ± 0.22, sırt yüksekliği ortalamasının 100.00 ± 0.24, göğüs çevresi ortalamasının 115.00 ± 0.20, göğüs derinliği ortalamasının 48.00 ± 0.21, vücut uzunluğu ortalamasının 116.00 ± 0.26, kuyruk sokumu yüksekliği ortalamasının 99.00 ± 0.21, oturak yumru yüksekliği ortalama değerinin 94.00 ± 0.21, kulak uzunluğu ortalamasının 25.00 ± 0.20, baş uzunluğu ortalamasının ise 43.00 ± 0.22 olarak bulunmuştur. Farklı periyotlarda toplanan süt örneklerinin içeriklerine bakıldığında ortalama (%) yağ değerinin 0.718, protein değerinin 1.502, kuru madde ve kül değerleri ortalamasının ise sırası ile 9.942, ve 0.486 oranlarına ulaştığı belirlenmiştir. Çalışmada mtDNA analizi sonuçları Network analizi ve Komşu Birleştirme ağacı (NJT) ile incelendiğinde, D-loop ve sitokrom b bölgelerine göre eşeklerin iki farklı grup altında toplandığı görülmüştür. D-loop bölgesi sonuçları incelendiğinde I. grupta toplanan bireylerin İspanya, Fransa, Çin ve Sırbistan eşeklerine yakın genotipte oldukları, II. grupta toplanan bireylerin ise diğer ülkelerden oldukça farklı Türkiyeye özgü genotipik özellikte oldukları belirlenmiştir. Sitokrom b bölgesi analiz sonuçları incelendiğinde de, 2 farklı grubun olduğu dikkat çekmektedir. This study was carried out with the donkeys being grown on Koruköy donkey farm in Kırklareli. In the study the birth weights of 18 newborn donkeys were measured, the heights to withers, rump, back, coccyx and seat tuber height apart from body length, chest circumference, chest depth, seat tuber width, ear and head length of 40 donkeys selected from different age groups were taken. Milk samples taken from 5 donkeys in the business in 15-day periods from the 4. day after birth were examined in terms of fat, protein, lactose, dry matter and ash contents. In addition, blood samples from 59 donkeys are taken and mtDNA analyzes in D-loop and cytochrome b regions were performed. As a result of the study, it was determined that the birth weight of the donkeys is 23.70±0.47. The measurements on over the 5 age adult female donkeys (cm); it was found that height of withers is 104.5±0.2, height of rump is 102±0.22, height of back is 100±0.24, chest circumference is 115±0.20, chest depth is 48±0.21, body length is 116±0.26, height of coccyx is 99±0.21, height of seat tuber is 94±0.21, ear length is 25±0.20, head length is 43±0.22. When the content of the milk samples collected in different period average (%) 0.718 worth of oil, protein value of 1,502, and the average dry matter and ash values in the order of 9.942, and was determined to get to the 0486 rate. mtDNA analysis of the results of the study Network analysis and Neighbor Joining tree (NJT) is to investigate, according to the D-loop and cytochrome b region has been seen as divided into two different groups of donkeys. When the D-loop region as a result of examination of the specimens collected in the first group in Spain, France, China and Serbia were in genotype close to the donkey, and of individuals collected in the second group were found to be quite different Turkey specific genotype from other countries. The region also cytochrome b analysis results are analyzed, it is noteworthy that the two different groups.

Objectives Because there is scientific evidence that an appropriate intake of dietary fibre should be part of a healthy diet, given its importance in promoting health, the present study aimed to develop and validate an instrument to evaluate the knowledge of the general population about dietary fibres. Study design The present study was a cross sectional study. Methods The methodological study of psychometric validation was conducted with 6010 participants, residing in 10 countries from three continents. The instrument is a questionnaire of self-response, aimed at collecting information on knowledge about food fibres. Exploratory factor analysis (EFA) was chosen as the analysis of the main components using varimax orthogonal rotation and eigenvalues greater than 1. In confirmatory factor analysis by structural equation modelling (SEM) was considered the covariance matrix and adopted the maximum likelihood estimation algorithm for parameter estimation. Results Exploratory factor analysis retained two factors. The first was called dietary fibre and promotion of health (DFPH) and included seven questions that explained 33.94% of total variance (α = 0.852). The second was named sources of dietary fibre (SDF) and included four questions that explained 22.46% of total variance (α = 0.786). The model was tested by SEM giving a final solution with four questions in each factor. This model showed a very good fit in practically all the indexes considered, except for the ratio χ2/df. The values of average variance extracted (0.458 and 0.483) demonstrate the existence of convergent validity; the results also prove the existence of discriminant validity of the factors (r2 = 0.028) and finally good internal consistency was confirmed by the values of composite reliability (0.854 and 0.787). Conclusions This study allowed validating the KADF scale, increasing the degree of confidence in the information obtained through this instrument in this and in future studies.

İnsanların sağlıklı gıda talepleri ile birlikte karabuğdayın (Fagopyrum esculentum Moench, Fagopyrum tataricum Gaertner, Fagopyrum emarginatum) önemi giderek artmaktadır. Karabuğday dünyanın birçok ülkesinde üretilen, önemi gün geçtikçe artan, uluslararası ticaretteki yeri giderek gelişen tahıl benzeri (pseudocereal) tek yıllık bir bitkidir. Karabuğday yüksek besleyici değerlere sahiptir. Ayrıca, beslenmemiz için çok önemli protein kaynağı olmasının yanında, nişasta, besinsel lif, vitamin, temel mineralleri ve iz elementleri de içerirler. Ayrıca, karabuğdaylar, rutin, orientin, kuersetin gibi fenolik maddeleri de bol miktarda içerirler. Bugün Dünya’da geliştirilen glutensiz gıdalar (örneğin ekmek, makarna ve bisküvi) tahıl benzeri olarak adlandırılan pseudo-tahıllardan üretilmektedir. Bundan dolayı karabuğday unu çölyak hastaları (glutene alerjik reaksiyon gösteren hastalar) için alternatif gıdaların elde edilmesinde önemli bir kaynaktır. Buckwheat (Fagopyrum esculentum Moench, Fagopyrum tataricum Gaertner, Fagopyrum emarginatum) has gained importance as a result of the people’s demand for healthy foods. Buckwheat, which is grown in many countries as an annual plant, is a pseudocereal. Its importance and commercial value are increasing so far. Buckwheat is a highly nutritious pseudocereal known as especially dietary source of protein and also including starch, dietary fiber, vitamins, essential minerals and trace elements. Phenolic compounds are also found in abundance in buckwheat including rutin, orientin, quercetin. A worldwide research for "gluten-free" food products (i.e. bread, pasta, and cookies) are usually based on pseudocereals. In addition, buckwheat flour is an important source to obtain alternative gluten-free foods for coeliac patients who have allergic reaction to gluten.

Nutrient resorption is one of the most important nutrient use strategies developed by plants. The ratio of leaf area to dry mass (SLA) is related to leaf nutrients. In this study, the changes in SLA, N, P concentrations, N/ P ratio and C content of sun and shade leaves of the evergreen liana Hedera helix L. were investigated over the year in an altitudinal gradient. Foliar resorption efficiency (RE) and proficiency (RP) were also calculated in sun and shade leaves. Leaf traits significantly changed among studied localities and over the year. There were statistically significant differences between sun and shade leaves regarding SLA, N concentration and C content, but these were dependent on the differences of altitude. However, no significant differences were found for P concentrations between sun and shade leaves. SLA increased in sun and shade leaves at the end of the spring and decreased after the fall. Leaf C content generally increased in January. Leaf N concentration in sun and shade leaves was usually lowest in early summer and increased in October. The highest leaf P content was found between December and January in all localities. N/ P significantly differed between localities. Locality × time interaction was also significant except leaf P concentrations and N/ P. Positive correlations were seen between leaf and soil traits such as SLA, leaf N, P and C, soil moisture, N, P and C. PRE (Phosphorus resorption efficiency) and NRP (Nitrogen resorption proficiency) were significantly different among the localities, but not among sun and shade leaves. However, NRE (Nitrogen resorption efficiency) and PRP (Phosphorus resorption proficiency) were not significantly different. Sun and shade leaves of H. helix showed incomplete resorption, because, in all localities, NRP and PRP values were above the benchmark levels., Changements saisonniers et altitudinaux des concentrations foliaires en nutriments de Hedera helix L. (Araliaceae). La résorption est l’une des plus importantes stratégies d’utilisation des nutriments développées par les plantes. Le ratio de la surface foliaire à la masse sèche (SLA) est lié aux nutriments foliaires. Dans la présente étude, les changements de concentration en SLA, N et P, le rapport N/ P et la teneur en C des feuilles de lumière et d’ombre de la liane sempervirente Hedera helix L. ont été étudiés au long de l’année sur un gradient altitudinal. L’efficience (RE) et l’efficacité (RP) de la résorption foliaire ont également été calculées dans les feuilles de lumière et celles d’ombre. Les traits foliaires ont montré des changements significatifs entre les localités et au cours de l’année. Des différences significatives sont apparues entre les feuilles de lumière et celles d’ombre pour ce qui concerne le SLA, la concentration en N et la teneur en C, mais se sont avérées dépendantes des différences d’altitude. Toutefois, aucune différence significative de concentration en P n’a été trouvée entre les feuilles de lumière et celles d’ombre. Dans les feuilles, tant de lumière que d’ombre, le SLA augmentait à la fin du printemps et baissait après l’automne. D’une manière générale, la teneur en C augmentait en janvier. La concentration en N des feuilles, tant de lumière que d’ombre, était habituellement la plus faible en début d’été et croissait en octobre. Les plus fortes teneurs en P ont été observées entre décembre et janvier dans toutes les localités. N/ P différait significativement selon les localités. L’interaction localité x temps était aussi significative sauf pour les concentrations en P foliaire et N/ P. Des corrélations positives ont été notées entre les traits foliaires et ceux du sol comme le SLA, les N, P et C foliaires, l’humidité du sol, et les teneurs en N, P et C. La PRE (efficience de la résorption du phosphore) et la NRP (efficacité de la résorption de l’azote) différaient de manère significative entre les localités mais pas entre les feuilles de lumière ou d’ombre. Cependant, la NRE (efficience de la résorption de l’azote) et la PRP (efficacité de la résorption du phosphore) n’étaient pas significativement différentes. Les feuilles de lumière et celles d’ombre ont montré une resorption incomplète car, dans toutes les localités, les valeurs de NRP et de PRP étaient supérieures aux niveaux de référence., Doğan Ahmet,Yalçin Erkan,Surmen Burak,Güray Kutbay Hamdi. Seasonal and altitudinal changes in leaf nutrient concentrations of Hedera helix L. (Araliaceae). In: Revue d'Écologie (La Terre et La Vie), tome 70, n°2, 2015. pp. 166-181.

Gıdalarda meydana gelen otoksidasyon tepkimeleri sonucunda üründe istenmeyen kalite kusurları oluşmakta, ürünün raf ömrü kısalmakta ve ekonomik kayıplar meydana gelmektedir. Oksidasyon tepkimelerinin, pek çok kronik ve dejeneratif hastalığın gelişmesinde de etkili olduğu bilinmektedir. Gıda ürünlerinin raf ömrünün iyileştirilmesi ve sağlık üzerine olumlu etkilerinin artırılması amacıyla antioksidan bileşenler gıda sistemlerine eklenmektedir. Günümüzde sentetik antioksidanlar yerine doğal antioksidanların kullanımı tercih edilmektedir. Bitkisel gıdalar doğal antioksidan madde olarak tanımlanan bileşenlerce zengin gıda grupları olarak gösterilmiştir. Son zamanlarda, biyoaktif peptitler de antioksidan etkilerinden dolayı dikkati çekmektedir. Pek çok bitki ve hayvan kaynaklı protein hidrolizatlarının antioksidan aktivite gösterdiği belirlenmiştir. Bu derlemede, tahıl proteinlerinden antioksidan aktiviteye sahip hidrolizatların elde edilmesine yönelik olarak yapılmış çalışmalar incelenmiştir. Auto-oxidation reactions in food products lead several quality defects, cause decrease in the shelf life of the product, and result in economic losses. It is known that oxidation reactions are involved in the generation of most of the chronic and degenerative diseases. Antioxidant compounds are incorporated into food products in order to extend shelf life and also to improve health benefits of the product. The use of natural antioxidants rather than synthetic ones are preferred nowadays. Plant materials are considered as good sources of natural antioxidant compounds. Nevertheless, bioactive peptides have taken attention due to the antioxidative action recently. It was found that several protein hydrolysates of animal and plant origin had antioxidant activity. In this review, researches undertaken to obtain antioxidant hydrolysates from cereal proteins were evaluated.

WOS:000258870200008 New gluten-free food product (tarhana) was produced using rice and corn flours. Chemical and sensory properties of the tarhana samples were investigated and compared with those of traditional wheat tarhana. Generally, sensory analysis results indicated that utilization of corn and rice flours in tarhana resulted in acceptable soup properties in terms of some of the sensory properties. The changes in electrophoretic properties of the proteins of the tarhana samples were also studied during the tarhana production. Sodium dodecyl sulfate-polyacryamide gel electrophoresis (SDS-PAGE) results showed that relative intensities of some of the protein bands in tarhana samples generally decreased during fermentation. The decrease was more obvious at the larger molecular weight region. Corn and rice tarhana seem to be promising food products for the celiac patients who have limited choice of cereal based foods.

Bu calismada Orta Karadeniz Bolgesinde bulunan Boztepe (Unye-Ordu) Orman Koruma Alani'nin vaskuler florasi 1995-1996 ve 2000-2001 yillarinda arastirilmistir. Iki vejetasyon donemi boyunca ve haftalik peryotlarla yapilan ornek toplama calismalarindan sonra yapilan floristik analizler sonucu, 78 familya ve 230 cinse dahil 355 tur ve turalti takson tanimlanmistir. Turlerin fitocografik bolgelere gore dagilimi soyledir: Avrupa-Sibirya %38,62, Akdeniz %5,30 ve Iran-Turan %3,09 olup %48,70'i cok bolgelidir. Endemizm orani %1,41'dir. Abstract In this study, the vascular flora of the Boztepe Protected Forest Area (Unye-Ordu) which is located in the central part of the Black Sea Region was investigated in 1995-1996 and 2000- 2001. As a result of the plant collections during the two periods a detailed floristic analysis of 355 different taxa belonging to 230 genera and 78 families was found. Distribution of the taxa according to the phytogeographical regions are follows: 38.62% Euro-Siberian, 5.30% Mediterranean, 3.09% Irano-Turanian, and 48.70% pluriregionals. The endemism rate is 1.41%.

We investigated the phytosociological struchrre of the Quercus pontica­ Betula medwediewii community in· he J\._rtyin provc in northe_astm.A_J)atolia (Turkey). The Quercoponti ii-Betule{um medwediewii association was scattered at an altit11de of 1300-1700 m on south, west, southwest, southeast and northwest facing slopes. The Geranio-Pinion alliance was characterized by Hypericum bithynicum. The main components of the Piiıo­ Piceetalia · orientalis were Picea orientalis and Abies nordmanniana ·subsp. nordmam;iana: The components of the Geranio-Pinion alliance and the Pino-Piceetalia orientalis order were well represented in this association and should be considered within those syntaxa units. Noıtheastem Anatolia has a unique flora and is a relictual refuge for many plant species t4at are remnants of the ancient

Tez (doktora) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2004 Libra Kayıt No: 23158 Bu çalışmada Orta Karadeniz bölgesinin sahil kesiminde bulunan doğal meraların florası, vejetasyonu ve bazı ekolojik özellikleri araştırılmıştır.Araştırma alanının florasında 29 familyaya ait 84 cins, 122 tür ve türaltı takson tespit edilmiştir. Bitki türlerinin floristik bölgelere göre dağılımı %19.66 ile Avrupa-Sibirya, %11.46 Akdeniz ve %68.85 çok bölgeli ya da floristik bölgesi bilinmeyen türler olarak tespit edilmiştir. Floradaki türlerin hayat formlarına göre dağılımında türlerin büyük bir kısmı Hemikriptofit (%69.67) hayat formuna sahiptir. Bunu %22.13 ile Terofitler izlemektedir. Çok az bir oranda da olsa Kamefitler (%5.73) ve Geofitler (%2.45) de bulunmaktadır. Araştırma alanında çayır vejetasyonu hakimdir. Vejetasyonun Braun Blanquet (1932) ve nümerik yöntemler (Average Linkage, TWINSPAN ve DECORANA) kullanılarak yapılan analizi sonucunda Hordeo geniculati - Plantaginetum coronopodis ass.nova, Alopecuro pratensis - Juncetum littoralii ass.nova, Poa annua - Agrostietum castellanae ass.nova, Galio tricorniti - Trifolietum fragiferum ass.nova, Trifolio hybridi - Paspaletum paspalodetis ass.nova ve Medicago minimatis - Lolietum perenne ass.nova gibi 6 farklı yeni bitki birliği tespit edilmiştir.En yüksek topraküstü net primer üretim, otlatılan ve korunan kısımlarda genellikle yaz mevsiminde gerçekleşmiştir. Araştırma alanının hem korunan, hem de otlatılan kısımlarındaki toprakaltı turnover değerleri, topraküstü turnover değerlerinden daha fazladır. Araştırma alanında net primer üretimin mevsimsel olarak değişmesinin nedeni batısı ile doğusu arasındaki yağış farkından kaynaklanmaktadır.

Tez (yüksek lisans) -Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 1997 Libra Kayıt No: 31051 Bu çalışmada, Merzifon Tavşan Dağı Bakırçay ve Karaköy Derelerinin Güneydoğusunda kalan kesiminin florası 1996-1997 yıllarında araştırılmıştır. Araştırma alanında iki vejetasyon dönemi boyunca haftalık periyotlarla bitki örnekleri toplanmıştır. Tayin edilen örnekler, liste halinde hazırlanırken Türkiye Florası'ndaki sisteme bağlı kalınmıştır. Genellikle 1500 m. ortalama yüksekliğe sahipolan araştırma alanında 1750 m.'ye ulaşan tepeler bulunmaktadır. Yazın kuruyan Bakırçay vadisi ve Peynir çayı olmak üzere iki önemli akarsu mevcuttur. araştırma alanında yaygın olarak Eosen Volkanik Fasiyes ve Jura-Kretase yaşlı kayaçlar bulunmaktadır. Araştırma alanında çoğunlukla GriPodzolik topraklar, yer yer kahverengi topraklar ve Elmalı yaylası civarında kolüvyal topraklar bulunmaktadır. Araştırma alanı Oseyanik iklimin etkisindedir. Ayrıca Merzifon civarında Akdeniz ikliminin etkileri görülür. Merzifon'da Temmuz ayı başlarından Ekim ayı sonlarına kadar süren kurak bir dönem görülür. Ancak kuraklık şiddetli olmadığından bitki yaşamı üzerinde etkili değildir. Tavşan Dağı'nda ise kurak periyot enterpolasyon hesabına göre görülmemektedir Araştırma alanınınbulunduğu bölge bitki coğrafyası bakımından Avrupa- Sibirya bölgesinin Öksin provensinde yer almaktadır. Araştırma alanından toplam 73 familya ve 269 cinse ait 471 bitki türü toplanmıştır. Bitki türlerinin %22.07'i Avrupa-Sibirya, %13.37'si İran-Turan, %5.73'ü Akdeniz, floristik bölgesine dahildir. Araştırma alanındaki endemik bitki türü sayısı 63 olup endemizm oranı %13.37'dir