Search

World is globalizing rapidly in many areas from climate to economy, nevertheless there is also a great socio-cultural and socio-economic changes. Access to adequate and healthy food makes it difficult every day due to increasing population and urbanization, food waste and monopolization, reduction of resources and rural population, increase of pollution and diseases. This threat is the primary problem of all societies. In this time, we are seeking institutions and their historical roles which were established with great discernment. Veterinary Control and Research Institutes are some of these institutions. In this study, we want to explain these institute’s role in the food security and supply chains when we need them the most. The fact that the global epidemic dictated us by the SARS-CoV-2 (Covid-19) on the agenda is the “self-sufficiency in production” fact; stands before us as the biggest homework. We have prepared this review in order to once again express our motives and efforts to fulfill our justifications and institutional role., İklimden ekonomiye, hemen her alanda hızla küreselleşen dünyada, aynı zamanda büyük bir sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik değişim yaşanmaktadır. Artan nüfus ve kentleşme, gıda da israf ve tekelleşme, kaynakların ve kırsal nüfusun azalması, kirlilik, hastalık ve zararlıların artması; yeterli ve sağlıklı gıdaya erişimi, her geçen gün zorlaştırmaktadır. Bu tehdit, tüm toplumların öncelikli sorunlarının başında gelmektedir. İşte bu süreçte, büyük ferasetle kurulan kurumlara ve tarihsel rollerine ihtiyaç duyuyoruz. Veteriner Kontrol Araştırma Enstitüleri, bu Kurumlarımızdan bazısı olup; bu çalışmamızda Cumhuriyetimizin kuruluş sürecindekine benzer şekilde, en çok gereksinim duyduğumuz gıda güvencesi ve arzındaki rolü hakkında, tarihe yazılı bir not düşmek arzusundayız. Gündemdeki SARS-CoV-2 (Covid-19) küresel salgının bizlere dikte ettiği, “üretimde kendi kendimize yeterlilik” gerçeği; en büyük ev ödevi olarak karşımızda durmaktadır. Bu gerekçelerimiz ve kurumsal rolümüzü, hakkıyla yerine getirme gaye ve gayretini bir kez daha ifade etme adına bu derlemeyi hazırlamış bulunmaktayız.

This study was carried out in an endemic region of Central Anatolia to research the ep epidemiologyof tropical the theileriosis after vaccination from March 1996 to April 1999. The study was conductedin Kesikköprü, Köseli, Kerişli villages and TIGEM farm of Bala county, and Kabak, Güreş,Girmeç, Hıdırşeyh villages and TIGEM fann of Polatlı county where the presence of Theileria annulatawas detected by blood smear inspections. In these villages, 50 % of cattles was native, 30 %cross-breed and 20 % pure Holstein.The studies have showed that the prevalence of T.annulata was 39.8 % befare the vaccination.Cattle were vaccinated by T. annulata live macro-schizont vaccine that contained 107 cells perml (produced in Pendik Veterinary Research Institute). lnspections done 45 days later fallawing tothe vaccination showed that 58.5% of cattle became seropositive against T. amııtlata antigen. Theseropositivity percentage in unvaccinated control group cattle became 30.1% during one activeseason of the disease. In the same period, 48.5 % of vaccinated and 29.4 % of control group animalsbecame the port or of T. annulata.The vaccine was found to be partially effective on tropical theileriosis since the ineidence ofthe disease was detected to be 1.9% in the vaccinated animals and 10.5 %in the unvaccinated controlgroup animals. It was also confırmed with this study that theileriosis is endemic disease in certainregions of Ankara province.The sporoblasts of T.annulata were found in the saliva glands of Hyalomma anatolicum anatolcumand Hyalomma anatolicum excavatum. lt was concluded that tlıese ticks are the potantialvecfor of tropical the theileriosis in Turkey., Türkiye'de mevcut sığırların çoğunluğu,genetik yapı İtibarıyle, düşük verimli yerli ırklardanmeydana gelmiştir. Bu nedenle, tarımsalpotansiyeli yüksek bölgelerde bulunan yerliırk sığırların yerine batıdan kültür ırkı sığırlarithal edilerek, yıllardır sığırcılığın ıslahına çalışılmıştır.Ancak, Türkiye'de sığır yetiştiriciliğiniolumsuz yönde etkileyen, genetik yapıdışında diğer bazı faktörler de mevcuttur. Bufaktörler arasında viral, bakteriyel ve paraziterhastalıklar önemli yer tutarlar.

59 ÖZET Polatlı Yöresinde Tropikal Theileriosis'e Karşı Aşılanmış Sığırlarda Aşı Sonrası Seroprevalans Çalışmaları. Bu çalışma Mart 1998- Haziran 1999 tarihleri arasında Ankara ili Polatlı ilçesine bağlı Girmeç, Güreş ve Hıdırşeyh Köylerinde Tropikal theüeriosis aşısının sahadaki uygulanış şekliyle sığırlar üzerindeki etkisini saptamak amacıyla yapılmıştır. Bunun için öncelikle köylerde bulunan sığırlar 1 yaş altı ve 1 yaş üstü olmak üzere 2 yaş grubuna ayrılmış, 1 yaş üstü 280 ve 1 yaş altı gruptan 35 sığır aşılanmıştır. Kontrol grubu olarak ise 1 yaş üstü 37 ve 1 yaş altı 70 sığır aşılanmamıştır. Aşılama sonrası her ay düzenli bir şekilde köylere gidilerek rastgele seçilen sığırların vena jugularis' inden kan alınmış ve IF AT için serumları çıkarılmıştır. Aynı zamanda bu hayvanlardan tekniğine uygun olarak frotiler hazırlanmıştır. Çalışma süresince seropozitivitenin aşılı 1 yaş altı sığırlarda % 14,3-88,9; kontrol grubunda ise % 0,0-77,0 arasında olduğu tespit edilmiştir. Bir yaş üzeri gruplarda ise seropozitifliğin aşılı sığırlarda % 22,5-77,8; kontrol grubunda % 0,0-50,0 arasında değiştiği saptanmıştır. Bir yaş altı gruplarda seropozitivite aşılılarda % 46,0; kontrol grubunda ise % 29,1 olarak tespit edilmiştir. Bu iki grup arasındaki farklar istatistiki olarak önemsiz (p=0,164) bulunmuştur. Bir yaş üstü sığırlarda seropozitivite aşılılarda % 55,6; kontrol grubunda % 15,4 olarak bulunmuştur. Bu gruplar arasındaki farklılıklar istatistiki olarak önemli (p=0,001) bulunmuştur. Çalışma süresince piroplasm taşıyıcı sığır sayısı artma ve azalmalar göstermiştir. Bir yaş altı aşılı ve kontrol gruplarında bu oranlar sırasıyla % 0-71,4 ve % 0-66,7 arasında bulunmuştur. Bir yaş üstü aşılı ve kontrol gruplarında ise seropozitifiik sırasıyla % 0-60 ve % 0-37,5 arasında bulunmuştur. Bir yaş altı gruplarda piroplasm taşıyıcı sığırların oram aşıklarda % 13,5; kontrol grubunda ise % 13,6 olarak saptanmıştır. Gruplar arasında görülen farklılıklar istatistiksel öneme (p=0,689) sahip değildir. Bir yaş üstü gruplarda bu oranlar aşılarda % 24,7; kontrol grubunda ise % 10,3 'dır. Bu gruplar arasındaki farklılıklar da istatistiki yönden önemsizdir (p=0,062).60 Aşılama sonrası grupların hiç birisinde kayda değer komplikasyonlar görülmemiştir. Aşılanan sığırların 3 (1 inek ve 2 buzağı) tanesinde klinik theileriosis izlenmiştir. Hastalık görülen hayvanların 2 tanesi tedavi uygulanmaksızın iyileşirken 1 buzağı ölmüştür. Sonuç olarak, bölgenin Tropikal theileriosis için stabil olduğu ve bu bölgeye steril bölgelerden getirilecek sığırlar ile yeni doğmuş buzağıların aşılanması gerektiği düşünülmüştür. Anahtar Sözcükler: Tropikal theileriosis, Theileria annulata, sığır, aşı, prevalans, Polatlı yöresi. 61 SUMMARY Field Studies on the Cattle Vaccinated Against Tropical Theileriosis in the Polatlı Region This study was carried out to detect the effects of Tropical theileriosis live şizont cell culture vaccine with the same method of the field application on the cattle in Girmeç, Güreş and Hıdırşeyh villages of Polath town of Ankara province between March 1998 and June 1999. For this, cattle in the villages are allocated into two groups as older and younger than 1 year of age, and 280 older than 1 year of age and 35 younger than 1 year of age cattle were vaccinated. As control groups 37 older and 70 younger cattle were not vaccinated. Following the vaccination, each months villages were regularly visited and blood samples were collected from vein jugularis and sera were separated for IF AT. At the same time, slides were prepared from periphery blood of animals. In the 1 year research period seropozitivity was detected between 14,3-88,9 % in the vaccinated cattle younger than 1 year of age and 0-77,0 % in the control group. In the older groups, seropozitivity was between 22,5-77,8 % in the vaccinated cattle; 0-50 % in the control group. In the younger groups, seropozitivity was detected to be 46,0 % in the vaccinated and 29,1 % in the control group cattle. In these two groups, differences are not statistically significant (p=0,164). In the older groups seropozitivity was 55,6 % in the vaccinated and 15,4 % in the control group. Differences between these groups are statistically very important (p=0,001). In the study period piroplasm carrier cattle numbers showed increases and decreases. The rates of piroplasm carriers in animals younger than 1 year of age were found between 0-71,4 % in the vaccinated group and 0-66,7 % in the control group. Seropozitivity rates in the older vaccinated and control cattle were found between 0-60 and 0-37,5 %, respectively. In the younger groups, the rate of piroplasm carrier animals was detected to be 13,5 % in vaccinated cattle and 13,6 % in the control animals. It is detected that there is no statistically significant differences between these groups (p=0,689). In the older groups, the rates of piroplasm carriers were 24,7 % in vaccinated and 10,3 % in control group. Differences between between these groups are statistically not significant (p=0,062).62 There were no significant complications in any animal following to the vaccination. Three cases of clinical theileriosis were detected in vaccinated and control group animals. Two of them (one vaccinated cow and one unvaccinated calf) were recovered without any treatment but one vaccinated calf died. It is concluded that the region is stabile for Tropical theileriosis, and newborn animals and cattle from sterile region should be vaccinated before they are introduced to the region. Key Words: Tropical Theileriosis, Theileria annulata, cattle, prevalence, vaccine, Polatlı region. 871

This study was performed for the detection of the prevalenceof Paenibacillus larvae the causative agent of American FoulbroodDisease in the specimens collected from honey submitted tohuman consumption and also from healtl1y hieves in the various regionsof Turkey.For this purpose. totally 327 honey specimens brought to TheAntibiotic Disc Production Laboratory of the Central Veterinary Controland Research Institute were examined.The material were propagated initially in the nutrient agar andthe vegetative forms were transferred to the broth of the same medium.Then. the honey specimens were dialized and cultivated in thebrain hearth infussion agar and cultıvated in to the blood agar containing6 mg/ml nalidixic acid. All the tests suggested for P. larvaewere performed for obtaining the results. The agents were isolatedfrom ı 4. ı 4 % of the 297 ho ney specimens that were collected from hievesand ı o% of the 30 honey specimens brought from the market., Bu çalışmada Türkiye'nin değişik bölgelerindeki sağlıklıkovanlardan ve tü.ketime sunulmuş ballardan alınan örneklerde.Amerikan Yavru Çürüklüğü Hastalığı etkeni olan Paenibacillus larvae'nınyaygınlığı tespit edilmiştir. Bu amaçla Merkez Veteriner Kontrolve Araştırma Enstitüsü Arıtibiyotik Disk Üretim Laboratuvarınagetirtilen 327 bal numunesi incelenmiştir. Materyal öncelikli olaraknutrient agarda üretilmiş ve oluşturulan vegetatif formlar aynı mediurnunagarına transfer edilmiştir. Dal1a sonra bal örnekleri dializeedilerek brain hearth infussion agara ve 6 ,ug/ml nalidixic asit eldenmişkanlı agara ekilmiştir. P. larvae için önerilen tüm testler uygulanaraltsonuca gidilmiştir. Kovanlardan toplanan 297 bal örneğinin%14.14'ünden, piyasadan satın alınan 30 bal örneğinin de %10'undanetken izole edilmiştir.

Blood samples from 1078 sheep in Elmadağ, Kızılcahamam , Ayaş, Gölbaşı,Kazan, Nallıhan and Bala state farm and Polatlı state farm representing Ankararegion were collected by random sampling. From these 1078 blood samples,1050 sera were obtained. The sera were examined by latex agglutination test.The prevalence of Toxoplasmosis in sheep in Ankara region was found14.66% by Latex Agglutination Test., Ankara yöresini temsilen, Elmadağ , Kızılcahamam, Ayaş, Gölbaşı, Kazan,Nallıhan ve Bala Tarım Işletmeleri ile Polatlı Tarım Işletmeleri ne ait toplam1078 koyundan, RANDOM usulüyle kan alındı. Alınan kanlardan 1050 kanserumu elde edildi. Serumlar, Latex aglütinasyon testi ile muayene edildi.Ankara yöresi koyunlarında Toxoplasmosis'in prevalansı, Latex aglütinasyontest ile %14.66 bulundu.

12 villages of Çankırı were visited monthly and 20 blood samples from 0-1year age group of cattle and anather 20 blood samples from the cattle olderthan 1 year were collected each time. 480 sera obtained after one year wereexamined for Theileria annulata by the lFA test Antibodies against. T .annulata were detected in 8 samples (%3) from 0-1 year age group and in 31 samples(% 12.9) from the age group olderthan 1 year. In microscopic blood examinationof both groups 5 positives in 0-1 year age group (%2) and 21 positives inabove 1 year age group (%8.7) for T.annulata were detected.839 ticks of both sexes. Were collected from these two groups of cattle. Ofthese, 278 were Boophilus, 134 were Dermacentor, 221 were Haemaphysalis.16 were Hyalomma and 190 were Rhipicephalus. The ticks were not observedon the animals in February and March. lt was noted that both the number ofticks and the number of animals were tick were high in June-October period., Çankırı ili Merkeze bağlı 12 köye her ay gidilerek, 0-1 yaş grubu 20 ve 1yaştan büyük 20 adet sığırdan kan alındı. Bir yılda alınan kanlardan, elde edilentoplam 480 kan serumu, Theileria annulata yönünden lFA testi ile muayeneedildi. Muayene edilen sığır serumunun 39'unda (%8.1) serapozitiflik tespit edildi.0-1 yaş grubunda 8 adet (%3) ve bir yaştan büyük grupta 31 adet sığırda (% 12.9)T.annulata'ya karşı antikor bulundu. Kuyruk ucundan alınan bir damla kanlahazırlanan frotilerin mikroskobik bakılarında , 0-1 yaş grubunda 5 adet (%2) vebir yaştan büyük grupta 21 adet (%8.7) T.annulata saptandı.Bir yılda , her iki grup sığırdan , toplam 839 adet erkek ve dişi kene toplandı.Toplanan kenelerin 278'i Boophilus, 134'ü Dermacentor, 221'i Haemapyhsalis,16 ' sı Hyalomma ve 190 adeti Rhipicephalus cinsikeneler olduğu teşhis edildi.Keneler Şubat Mart aylarında hayvanlar üzerinde görülemedi. Haziran-Ekimaylarında , hem kene sayısı ve hem de keneli hayvan sayısının fazla olduğutesbit edildi.