Search

ÖZETAmaç: Erkeklerde üretral darlık en sık bulbar üretrada gözlenmektedir. Bulber üretradaki 2 cm’ den uzun darlıklarda, bukkal mukozal greft yerleştirilen substitüsyon üretroplastide, greftin kullanıldığı yerin cerrahi etkilerini araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde 2 cm’den uzun bulbar üretral darlık nedeniyle dorsal ve ventral greft onlay üretroplasti uygulanan hastaların demografik ve darlık özellikleri retrospektif olarak değerlendirildi. Dorsal ve ventral greft üretroplasti uygulanan gruplar başarı ve komplikasyon oranları açısından karşılaştırıldı. İşeme şikayetlerinin olmaması ve maksimum idrar akış hızın 15 ml/sn’ in üzerinde olması başarı kriteri olarak kabul edildi.Bulgular: Dorsal onlay greft uygulanan 52 (%83,9), ventral onlay greft uygulanan 13 (%81,2) hastada üretroplasti ile başarı sağlandı. Gruplar arasında anlamlı farklılık tespit edilmedi. Demografik ve darlık özelikleri, operatif ve cerrahi sonuçlar ile komplikasyon oranları (%14,5 ve %12,5) açısından iki grup benzerlik göstermekteydi.Sonuç: Bulbar üretral darlıklarda; substitüsyon üretroplastide dorsal ve ventral onlay greft yöntemleri yüksek başarı ve güvenle tercih edilebilir.Anahtar Kelimeler: Dorsal Greft; Substitüsyon Üretroplasti; Üretral Darlık; Ventral GreftABSTRACTObjective: Urethral stenosis is most commonly observed in the bulbar urethra in males. We aimed to investigate the surgical effects of the graft site in substitution urethroplasty with buccal mucosal graft implantation in stenosis longer than 2 cm in the bulber urethra.Material and Methods: Demographic and stenosis characteristics of patients who had underwent dorsal and ventral graft onlay urethroplasty for bulbar urethral stenosis longer than 2 cm were evaluated retrospectively. The success and complication rates of the dorsal and ventral graft urethroplasty groups were compared. The absence of voiding complaints and the maximum flow rate above 15 ml / s were accepted as success criteria.Results: Urethroplasty was performed in 52 patients (83.9%) with dorsal onlay grafts and 13 patients (81.2%) with ventral onlay grafts. There was no significant difference between the groups. The two groups were similar in terms of demographic and stenosis characteristics, operative and surgical outcomes, and complication rates (14.5% and 12.5%).Conclusion: In bulbar urethral stenosis, substitution urethroplasty, dorsal and ventral onlay graft methods can be preferred with high success and confidence.Keywords: Dorsal Graft; Substitution Urethroplasty; Urethral Stenosis; Ventral Graf

38

Amaç: Bu çalışmada, nazal septum deviyasyonu tanısı konulmuş hastalarda yaşam kalitesinin septoplasti öncesi ve sonrasında değerlendirilmesi, ayrıca akustik rinometri ve rinomanometri yöntemlerinin cerrahi başarının objektif olarak ortaya konulmasındaki yeri ve öneminin gösterilmesi amaçlandı.Hastalar ve Yöntemler: Bu çalışma septoplasti ameliyatı uygulanan 44 hasta üzerinde yapıldı. Hastaların ameliyat öncesi yakınmaları Nazal Obstrüksiyon Semptom Değerlendirme NOSE skalası ile değerlendirildi. Hastaların eş zamanlı olarak dekonjesyon öncesi ve sonrası akustik rinometri ve rinomanometri verileri kaydedildi. Septal cerrahi yöntemi olarak Cottle septoplastisi uygulanan hastalar, ameliyattan bir ay sonra NOSE skalası, akustik rinometri ve rinomanometri ile tekrar değerlendirildi ve bulgular ameliyat öncesi verilerle karşılaştırıldı.Bulgular: Hastaların ameliyat öncesine göre NOSE skoru değerlerinde anlamlı azalma p, Objectives: In this study we aimed to evaluate the quality of life during before, and after septoplasty in patients who were diagnosed with nasal septal deviation and also to demonstrate the role and importance of acoustic rhinometry and rhinomanometry methods in objectively demonstrating surgical success. Patients and Methods: This study was carried out in 44 patients undergoing septoplasty surgery. Patients’ preoperative complaints were evaluated by Nasal Obstruction Symptom Evaluation NOSE scale. The pre- and postdecongestion acoustic rhinometry and rhinomanometry data of the patients were recorded simultaneously. One month after Cottle’s septoplasty performed as the septal surgery method, patients were re-evaluated by NOSE scale, acoustic rhinometry and rhinomanometry and the findings were compared with the preoperative data. Results: Compared to the patients’ preoperative values, a significant decrease in NOSE scores p

Amaç: Bu çalışmada, larenks skuamöz hücreli kanser LSHK dokularında kantitatif gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu kullanılarak vasküler endotelyal büyüme faktörü VEBF düzeyleri ölçüldü, VEBF, mikrodamar yoğunluğu MDY ve klinikopatolojik faktörler arasındaki ilişki değerlendirildi.Hastalar ve Yöntemler: Eylül 2006 - Temmuz 2008 tarihleri arasında İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Baş-Boyun Cerrahisi Kliniği’ne başvuran, 27 LSHK hastasına total veya parsiyel cerrahi uygulandı. Yirmi yedi hastanın ikisi, VEBF ekspresyonu olmadığı için çalışmaya dahil edilmedi. Çalışmaya 25 hasta 24 erkek, 1 kadın; ort. yaş 61 yıl; dağılım 43-82 yıl alındı, fakat bu hastaların 10’unda MDY seviyesi belirlenemedi.Bulgular: Amerikan Kanser Komitesi AJCC ’nin 2003 yılında tanımladığı TNM sınıflandırmasına göre; yedi hasta %28 evre 1, altı hasta %24 evre 2, dört hasta %16 evre 3, sekiz hasta %32 evre 4 idi. On üç hasta iyi derece diferansiye G1 , 12 hasta orta derece diferansiye G2 tümöre sahipti. Mikrodamar yoğunluk değerleri belirlenebilen 15 hasta içinde, median değer 48 idi dağılım 13-78; damar / 3.76 mm2 . Vasküler endotelyal büyüme faktörü seviyeleri tespit edilebilen 25 hasta arasında, median değer 0.035 damar / 3.76 mm2 dağılım 0.010-0.127 idi.Sonuç: Klinikopatolojik faktörler ve ayrıca VEBF ve MDY arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamadı. Bizim çalışmamız LSKH’den VEBF salındığını gösterdi, Objectives: In this study we quantified the expression of vascular endothelial growth factor VEGF using quantitative real-time polymerase chain reaction in laryngeal squamous cell carcinoma LSCC tissues and evaluated the correlation between the level of VEGF and microvessel density MVD , and clinicopathological factors. Patients and Methods: Twenty-seven patients with LSCC undergoing total or partial laryngectomy at the Ear, Nose, and Throat and Head and Neck Surgery Department of the Izmir Tepecik Training and Research Hospital between September 2006 and July 2008. There was no VEGF expression in two patients that were excluded from the study. Twenty-five patients 24 males, 1 female; mean age 61 years; range 43 to 82 years were included in this study, but MVD levels of 10 patients could not be determined. Results: As defined by the 2003 American Joint Committee on Cancer AJCC TNM classification, seven patients 28% were stage 1, six patients 24% were stage 2, four patients 16% were stage 3, and eight patients 32% were stage 4. Thirteen patients 52% had well-differentiated G1 tumors, and twelve had moderately differentiated tumors. Among the 15 patients for whom the MVD was determined, the median value was 48, with a range 13-78; vessels / 3.76 mm2 . Among the 25 patients for whom the VEGF level was determined, the median value was 0.035 vessels / 3.76 mm2 range 0.010-0.127 . Conclusion: We could not find a statistical correlation between clinicopathological factors and either VEGF or MVD. Our study demonstrates that VEGF is expressed by LSCC.

Amaç: Pirasetam ve asiklovirin ani işitme kaybındaki tedavi edici etkinliği araştırıldı.Hastalar ve Yöntemler: Ocak 2002-Aralık 2006 tarihleri arasında idiyopatik ani işitme kaybı tanısıyla tedavi edilen 81 hasta 44 erkek, 37 kadın; ort. yaş 40.4 yıl; dağılım 18-72 yıl geriye dönük olarak incelendi. Hastalar aldıkları tedaviye göre dört gruba ayrıldı. Birinci grubu kombine tedavi alan hastalar, ikinci grubu kombine tedavi ve pirasetam alan hastalar, üçüncü grubu kombine tedavi ve asiklovir alan hastalar, dördüncü grubu ise kombine tedavi, asiklovir ve pirasetam alan hastalar oluşturdu.Bulgular: Dört tedavi grubu için, tedavi öncesi ve sonrası 10. günde 250-8000 Hz frekanslarında işitme eşiklerinin farkı hesaplanarak tedavi etkinliği değerlendirildi, gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı p>0.05 .Sonuç: Asiklovir ve pirasetam ile tedavide ek bir fayda elde edilmediği gözlendi, Objectives: To investigate the efficiency of piracetam and acyclovir in treating sudden hearing loss. Patients and Methods: Eightyone patients 44 males, 37 females; mean age 40.4 year; range 18 to 72 years who had treatment between January 2002 and December 2006 with diagnosis of idiopathic sudden hearing loss were evaluated retrospectively. These patients were divided into four groups according to the treatment they received. The patients who had combined treatment constituted the first group; those who had combined treatment and piracetam the second; those who had combined treatment and acyclovir the third; those who had combined treatment, acyclovir, and piracetam the fourth group. Results: For the four treatment groups, in the pre-and post-treatment 10th day evaluation of the treatment efficiency made by calculation of the hearing thresholds in 250-8000 Hz frequencies, no significant difference between the groups was determined p>0.05 . Conclusion: No additional benefit was obtained with acyclovir and piracetam in treatment.

Larenks kanseri tanısı ile cerrahi tedavi uygulanan olgularda boyun diseksiyonu spesimeninin histo- patolojik incelemesinde larenks kanseri metastazı dışında tiroid metastazına da rastlanmaktadır. Ocak 2008 ve Temmuz 2010 tarihleri arasında kliniğimizde larenks kanseri tanısı konulan ve total veya parsiyel larenjektomi ve boyun diseksiyonu uygulanan 74 olgunun dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Parsiyel larenjektomi ve boyun diseksiyonu yapılan iki hastanın boyun diseksi- yonu spesimeninde tiroid papiller karsinomu sap- tandı. Tamamlayıcı tedavi olarak total tiroidektomi uygulandı. Olguların ameliyat sonrası ortalama 9.5 aylık dağılım 5-14 ay izlemlerinde herhangi bir nüks veya metastaz ile karşılaşılmadı. Nadir görülmesine rağmen larenks kanserlerinde eşza- manlı tiroid kanseri olasılığı ve gereğinde tamam- layıcı bir cerrahiye gidilebileceği her zaman akılda bulundurulmalıdır, At the histopathologic examination of neck dissection specimens of the patients who underwent surgical treatment with the diagnosis of laryngeal cancer, tyroid cancer metastases may also be detected in addition to laryngeal cancer metastases. Were retrospectively reviewed the files of 74 patients who were diagnosed with laryngeal cancer and underwent total or partial laryngectomy and neck dissection in our clinic between January 2008 and July 2010. Thyroid papillary carcinoma was found in neck dissection specimen of two patients who underwent partial laryngectomy and neck dissection. Total thyroidectomy was performed to complete the treatment. No recurrence or metastasis was found during the postoperative follow-up for an average of 9.5 months range 5 to 14 months . Although it is a rare condition, the possibility of coexisting thyroid carcinoma in laryngeal cancer patients and the possible need for completion surgery when required should always be kept in mind.

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde laparoskopik radikal prostatektomi uygulanan ilk 60 hastanın öğrenme eğrisinin başındaki sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmiştir.Gereç ve Yöntem: Ocak 2006 ve Haziran 2011 tarihleri arasında lokalize prostat kanseri tanısı alan 60 hastaya ekstraperitoneal desending laparoskopik radikal prostatektomi uygulandı. Hastaların peroperatif ve postoperatif bulguları değerlendirildi.Bulgular: Preoperatif PSA değeri ortalaması 8,8 ng /ml, gleason skoru 6, ortalama operasyon süresi 255 dk ve transfüzyon alan hasta %60 olarak tesbit edildi. Dört hastada açık operasyona dönüldü. Postoperatif erken dönemde 7 hastada komplikasyon görüldü. Hastaların ortalama hastanede kalış süresi 7 gün olarak gerçekleşti. 10 hastada uzun süreli kateterizasyon gerekti. Hastaların operasyon süresi transfüzyon oranı, kateterizasyon süresi, hastalığın onkolojik kontrolü, potens ve kontinans durumu değerlendirildi.Postoperatif dönemde 2 hastada kanama, 5 hastada hematomve 2 hastada skrotal ödem saptandı. 2 olguda anastomoz kaçağı nedeni ile sonda alınma süresi uzadı. Postoperatif anastomoz hattında darlık gelişen 2 hastada transüretral insizyon uygulandı.Bilateral sinir koruyucu cerrahi yapılan 22 hastanın 8 inde potensin geri geldiği izlendi. Postoperatif dönemde hastaların 44 ‘ünün PSA düzeyi < 0,01 olarak ölçüldü.Sonuç: Laparoskopik radikal prostatektomi teknik olarak zordur ve uzunca süren öğrenme eğrisini gerektirir. Laparoskopik radikal prostatektomi sonuçları açık cerrahi ile benzerdir. Henüz yeterli sayıya ulaşmamakla beraber sonuçlar umut verici görünmektedir, Objectives: In this study, the learning curve of the first 60 patients on whom laparoscopic radical prostatectomy was performed in our clinic was evaluated retrospectively.Materials and Methods: Between January 2006 and June 2011, a total of 60 patients have been diagnosed with localized prostate cancer underwent laparoscopic extraperitoneal descending radical prostatectomy in our clinic. Preoperative and postoperative results of these patients were evaluated.Results: The mean values of preoperative PSA and Gleason score were 8.8ng/ml and 6 respectively. The mean operation duration was 255 minutes, and the blood transfusion was needed in %60 of the patients. 4 patients were transitied to open surgery.Complications were occured at early postoperative period in 7 patients. The mean hospital stay was 7 days. 10 patients required long-term catheterization. Operation time, transfusion rate, length of catheterization, oncological outcomes, potency and continence status were evaluated. In the postoperative period, hemorrhagie was seen in 2 patients, haematoma 5 and scrotal edema in 2. In 2 cases, catheter duration was extended because of the anastomotic leakage. Transurethral incision was performed in 2 patients who developed postoperative anastomotic stricture. Potency was regained in 8 of the 22 patients who went through bilateral protective neurosurgery. In the postoperative period, PSA level was measured < 0,01 in 44 patients. Conclusion: Laparoscopic radical prostatectomy is technically difficult method and it requires a considerably long learning curve. Our results of the laparoscopic radical prostatectomy were similar to open surgery. Although the number of patients is not enough, the results are promising

Glomus tümörleri, trakeada nadiren görülen ve genellikle distal kısmın arka duvarından köken alan sık görülmeyen benign tümörlerdir. Trakea yerle- şimli glomus tümörlerinin birçoğu, trakeanın alt kıs- mının üçte ikisini tutar. Bu makalede trakeanın arka duvarının üstten üçüncü kısmında yer alan glomus tümörlü 50 yaşında bir erkek hasta sunul- du. Hastaya transoral endoskopik lazer eksizyon yapıldı. Laringoskopi ve görüntüleme çalışmaları ile değerlendirildiği üzere, ameliyattan sonra 36. ayda tümörün yeniden büyüdüğüne işaret eden herhangi bir bulguya rastlanmadı, Glomus tumors are uncommon benign neoplasms, which rarely occur in the trachea, usually originating from the posterior wall of the distal portion. Most of tracheal glomus tumors are located in the lower two thirds of the trachea. In this article, we present a 50-year-old male patient with a glomus tumor located on the upper third of the posterior wall of the trachea. A transoral endoscopic laser excision was performed. No finding suggesting tumoral regrowth at 36 months following surgery was found, as assessed by laryngoscopy and imaging studies.