Search

This study analyses the evolution of narrative from the fin-de-siécle to postmodern period within the context of narratology. To do so, the evolution of prose narrative and the general approaches of narratology is closely examined in the first chapter. The second focal point is to show the representation of time and memory through the transformation of the prose narrative. While time and memory in the postmodern period is widely discussed by many scholars, the fin-de-siécle has not received much critical attention. In this regard, this study shows the representation of time and memory from the fin-de-siécle to postmodern era. While doing this examination, the main point of departure is to demonstrate the state of paranoia in the fin-de-siécle and schizophrenia in the postmodern period. What this study also seeks to examine is to show the interrelation of paranoia and schizophrenia with time and memory. In this sense, Daniel Deronda by George Eliot and Sexing the Cherry by Jeanette Winterson are chosen as the literary works to be examined. In Daniel Deronda, the reader can experience the psychological and metaphysical dimensions of time and memory. While experiencing these dimensions, it is shown that paranoia is a state of mind that transgresses the borders of rational thinking about time and memory. In Sexing the Cherry, the focal points are how time is represented as cyclical and fluid in a schizophrenic condition and what is the role of memory in this regard. Thus, this thesis analyses the selected literary works by regarding the evolution and breaking point of the prose narrative. While doing this analysis, this study traces paranoia and schizophrenia in the narrative. In this way, it is shown how time and memory functions in the narrative in the context of paranoia and schizophrenia., Bu çalışma, anlatı bilim bağlamında anlatının yüzyıl dönümünden postmodern döneme olan evrimini incelemektedir. Bunu yaparken, düz yazı anlatısının evrimi ve anlatı bilimin genel yaklaşımları birinci kısımda inceden inceye ele alınılmıştır. İkinci odak noktası düz yazı anlatısının evriminde zaman ve hafızanın oynadığı rolü göstermektir. Zaman ve hafızanın postmodern dönemdeki yansımaları birçok akademisyen tarafından geniş çapta incelenmiş olsa da, yüzyıl dönümünün bu noktada yeterince ilgi görmediği ortadadır. Bu açıdan, bu çalışma zaman ve hafızanın yüzyıl dönümünden bu yana postmodern döneme kadar nasıl temsil edildiğini göstermektedir. Bu incelemeyi yaparken, asıl çıkış noktası yüzyıl dönümünde paranoyanın ve postmodern dönemde şizofreninin durumunu göstermektir. Bu çalışmanın incelediği bir diğer nokta paranoya ve şizofreninin zaman ve hafızayla olan yakın ilişkisidir. Bu bağlamda, George Eliot'ın Daniel Deronda ve Jeanette Winterson'ın Vişnenin Cinsiyeti adlı romanlarının incelenmektedir. Daniel Deronda'da okuyucunun zaman ve hafızayı psikolojik ve metafiziksel uzamda da tecrübe ettiği görülür. Bu uzamları tecrübe ederken, paranoyanın zaman ve hafızanın sınırlarını aşan bir bilinç hali olduğu gösterilir. Vişnenin Cinsiyeti'nde zamanın şizofrenik bir durumda, döngüsel ve değişken olduğu gösterilmektedir ve bu bağlamda hafızanın rolü netleştirilmektedir. Böylece, bu tez, seçilen eserleri düz yazı anlatısının evrimini ve kırılma noktasını da göz önünde bulundurarak analiz etmektedir. Bu analiz yapılırken, bu çalışma paranoya ve şizofreniyi saptamaktadır. Bu şekilde, zaman ve hafızanın anlatıda paranoya ve şizofreni bağlamında nasıl işlediği gösterilmektedir.