Search

BACKGROUND: The aim of the study was to evaluate familial Mediterranean fever (FMF) mutation analysis in pediatric patients with inflammatory bowel disease (IBD). The relation between MEFV mutations and chronic inflammatory diseases has been reported previously. METHODS: Children with IBD (334 ulcerative colitis (UC), 224 Crohn’s disease (CD), 39 indeterminate colitis (IC)) were tested for FMF mutations in this multicenter study. The distribution of mutations according to disease type, histopathological findings, and disease activity indexes was determined. RESULTS: A total of 597 children (mean age: 10.8 ± 4.6 years, M/F: 1.05) with IBD were included in the study. In this study, 41.9% of the patients had FMF mutations. E148Q was the most common mutation in UC and CD, and M694V in IC (30.5%, 34.5%, 47.1%, respectively). There was a significant difference in terms of endoscopic and histopathological findings according to mutation types (homozygous/heterozygous) in patients with UC (P < .05). There was a statistically significant difference between colonoscopy findings in patients with or without mutations (P = .031, P = .045, respectively). The patients with UC who had mutations had lower Pediatric Ulcerative Colitis Activity Index (PUCAI) scores than the patients without mutations (P = .007). Conclusion: Although FMF mutations are unrelated to CD patients, but observed in UC patients with low PUCAI scores, it was established that mutations do not have a high impact on inflammatory response and clinical outcome of the disease.

BACKGROUND/OBJECTIVES: We analyzed the nationwide pediatric inflammatory bowel disease (PIBD) registry (1998-2016), to evaluate the nutritional status at the time of diagnosis. SUBJECTS/METHODS: Nine types of nutritional status by the combination of weight-for-length (2 years) and length/height-for-age with three categories (2 SD) were described. Malnutrition was defined by WHO criteria. Univariate and multivariate regression analysis was used to identify risk factors for malnutrition. RESULTS: In total, 824 IBD patients (498 Ulcerative colitis (UC); 289 Crohn's Disease (CD); 37 Indeterminate Colitis (IC); 412 male; the median age 12.5 years) were eligible. The prevalence of eutrophy, wasting/thinness, stunting, overweight, tall stature, concurrent wasting/thinness and stunting, tall stature with overweight, tall stature with wasting/thinness, and short stature with overweight were 67.4%, 14.9%, 6.6%, 3.1%, 3.2%, 3.3%, 1.1%, 0.4%, and 0.1%, respectively. The prevalence of malnutrition was 32.7%, indicating a higher prevalence in CD (p < 0.001). Incidence of overweight was less common in the CD than UC and IC (p < 0.001). Multivariate analysis revealed that age of onset (>10 years), prepubertal stage, severe disease activity, perianal involvement, and high C reactive protein level were independently associated with malnutrition in pediatric IBD. CONCLUSION: We showed the frequency of nutritional impairment in PIBD. The percentage of overweight subjects was lower than the other studies. The age of onset, disease activity, CRP level, perianal involvement, and pubertal stage were associated with a higher risk for developing malnutrition. Our results also confirmed that CD patients are particularly vulnerable to nutritional impairment., Society of Turkish Pediatric Gastroenterology, Hepatology, and Nutrition, This research was funded by The Society of Turkish Pediatric Gastroenterology, Hepatology, and Nutrition.

Aim: To define the general features and the the risk factors of the children with bronchial asthma Material and methods: The records of 486 patients who were followed up in our Pediatric Immunology and Allergy Department with the diagnosis of bronchial asthma from September 2001 to March 2003 were investigated retrospectively nbsp;Results: Patients were divided into two groups according to their age; group I patients under 5 years old age 63 and group II patients older than 5 years old age 37 The frequency of atopy was 45 and 57 in groups retrospectively Eighty percent of the patients were living in the urban areas The most common symptom was cough and symptoms were begun within the first five years in 76 of the patients Forty percent of the patients had a family history of atopy Smoking of parents and the ratio of having domestic animals were noted in 49 and 8 of the cases respectively No significant difference was noted in terms of atopy in patients living in urban or rural area However a significant difference was noted in patients under the 5 years old age Pollen allergy was common in the second group but no significant difference was noted in other allergens The frequency of atopy in patients was 51 and 24 at least to one allergen and more than one allergen retrospectively The most common allergen was house dust mite 51 and pollens 50 retrospectively Asthma was associated with allergic rhinitis in 33 atopic dermatitis in 17 gastroeosophegial reflux in 8 and adenoid hypertrophy in 7 of the cases Forty eight percentages of the cases had increased IgE levels and 24 of the cases had eosonophilia in periferic smears Ten percentages of the atopic cases had adenoid hypertrophy and it was twice the non atopic patients nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; nbsp; Conclusion: In this study we conclude that living in the urban area is an important risk factor for the development of atopy in our area Pollen hypersensitivity is increasing with the age Adenoid hypertrophy is important for the allergen sensitivity nbsp; Key words: asthma‚ childhood atopy‚ demographic features, Amaç: Astım tanısı ile izlediğimiz hastaların genel özellikleri ve risk faktörlerini belirlemek nbsp;Yöntem ve gereçler: Çocuk İmmünoloji ve Allerji BD tarafından Eylül 2001 Mart 2003 tarihleri arasında astım tanısı ile izlenen 486 hastanın klinik ve laboratuvar özellikleri değerlendirildi Bulgular: Hastalar 5 yaş altı grup 1 37 ve 5 yaş üstü grup 2; 63 olarak 2 gruba ayrıldı Atopi oranı grup 1’de 45 bulunurken grup 2’de 57 saptandı Hastaların 80’i şehir merkezinde yaşıyordu En sık başvuru şikayeti öksürük 64 olup semptomlar hastaların 76’sında 5 yaş altında başlamıştı Ailede atopik hastalık öyküsü 40 hastada vardı Ebeveynlerden en az birinin evde sigara içme oranı 49 iken evde hayvan besleme oranı 8 nbsp; bulundu Şehir kırsal bölge arasında atopi yönünden fark yoktu Ancak grup 1’de şehirde yaşayan hastalarda atopi oranı kırsal bölgeye göre yüksek bulundu Grup 2 de polen duyarlılığı grup 1’den anlamlı oranda yüksek bulundu Diğer allerjenlere duyarlılık yönünden gruplar arası anlamlı fark yoktu Epidermal deri testinde en az bir allerjene duyarlılık oranı 51 olup birden fazla allerjene duyarlılık 24 oranında bulundu Alerjen duyarlılığı en fazla ev tozu akarlarına 51 ve polenlere 50 karşı saptandı Astıma hastaların 33’ünde allerjik rinit 17’sinde atopik dermatit 7’sinde adenoid hipertrofi 8’inde gastroözefageal reflü eşlik ediyordu Hastaların 48’inde serum total IgE yüksekliği 24’ünde periferik kanda eozinofili vardı Adenoid hipertrofisi atopik hastaların 10’unda vardı ve non atopiklere göre 2 kat fazla saptandı Sonuç: Bölgemizde atopi gelişimi yönünden için şehirde yaşam özellikle 5 yaş altı hastalarda önemli bir risk faktörü olarak görülmektedir Polenlere karşı duyarlılık yaşla birlikte artmaktadır Allerjen duyarlılık adenoid hipertrofisine katkıda bulunmaktadır Anahtar kelimler: astım‚ çocukluk çağı atopi‚ demografik özelliklerAnahtar kelimeler: astım‚ çocukluk çağı atopi‚ demografik özellikler

Klasik galaktozemi nadir görülen bir karbonhidrat metabolizma bozukluğudur. Galaktozemili hastalarda sepsis sıklığı belirgin derecede artmıştır. En sık görülen sepsis etkeni E. coli’dir. Mantar sepsisi galaktozemi hastalarında nadiren bildirilmiştir. Kandida sepsisi yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde özellikle prematürite ve düşük doğum ağırlığı gibi altta yatan bir risk faktörü olan bebeklerde önemli bir sepsis nedenidir. Galaktozemi hastalarında en sık sepsis etkeni E. coli olmasına rağmen altta yatan bir risk faktörü olmasa da kandidiyazisin de bu hastalarda bir sepsis ve menenjit etkeni olabileceği akılda tutulmalıdır. Ayrıca kandidiyaziste klinik ve laboratuar bulgular silik olabilir. Bu nedenle özellikle neonatal kandida menenjitinde erken tanı ve tedavi için şüphe indeksini yüksek tutmak gerekir. Böyle hastalarda BOS analizi, kültürü ve beyin görüntülenmesi mutlaka yapılmalıdır. Çünkü erken tanı ve tedavi hayat kurtarıcı olacaktır. Bu yazıda yatışının dördüncü gününde alınan kan kültüründe Candida albicans üreyen ve menenjit tanısı konan bir klasik galaktozemi olgusu sunuldu., Classical galactosemia is a rarely seen carbohydrate metabolism disorder. The frequency of sepsis significantly increases in patients with galactosemia. The most common agent causing sepsis is E. coli. Sepsis due to fungus in patients with galactosemia is rarely reported. Candida is an important cause of sepsis in newborn intensive care units especially in newborns with underlying risk factors such as prematurity and low birth weight. Although the most common etiologic agent of sepsis is E. coli in cases with galactosemia, it should be kept in mind that candida may also be causative agent of sepsis and meningitis in these patients even though there is no underlying risk factor. Also the clinical and laboratory findings of candidiasis may be obscure. For this reason, especially in newborn candida meningitis, the index of suspicion should be kept high for early diagnosis and treatment. In such patients cerebrospinal fluid analysis, culture and brain imaging should be done necessarily, because early diagnosis and treatment will be life saving. In this article we reported a galactosemia case with the diagnosis of meningitis and Candida albicans grown in his blood culture derived on the fourth day of admission to clinic.

Amaç: Primer Helikobakter pilori enfeksiyonu çocukluk çağında kazanılır. Bu çalışma yüksek H.pilori prevalansının yüksek olduğu ülkemizde çocuklarda H. Pilori renfeksiyon oranını ve risk faktörlerini belirlemek amacıyla planlandı.Hastalar ve Yöntem: 2001?2006 yılları arasında kliniğimize başvuran ve başarılı Helikobakter pilori eradikasyon tedavisi almış hastalar değerlendirmeye alındı. Bu retrospektif çalışmaya 8 hafta sonra eradikasyon sağlandığı doğrulanan ve bundan en az 1 yıl sonra reenfeksiyon açısından araştırılan 103 (57 kız, 46 erkek) olgu ile tamamalandı. Hastaların reenfeksiyonun risk faktörlerini araştırmak amacıyla klinik özellikleri, kullanıdığı ilaçlar ve aile öyküleri kaydedildi.Sonuçlar: Yaşları 7-17 yaşları arasında (Ortalama yaş:12,2 ± 2,2 yıl) 103 çocuk hasta kayıtları değerlendirildiğinde eradikasyon sağlandığı gösterildikten itibaren ortalama 2,8± 1,8 (1?6 yıl) yıllık izlemde 24 hastada (%23,3, yıllık yaklaşık %8) helikobakter pilori reenfeksiyonu gelişti). İstatistiksel analize göre annenin Helikobakter pilori ile enfekte olması reenfeksiyonda en önemli risk faktörü olarak bulundu (p=0.01), fakat baba ve kardeşlerin helikobakter pilori ile enfekte olmasının reenfeksiyona etkisi yoktu.Sonuç: Türk çocuklarında Helikobakter pilori reenfeksiyon oranı yüksektir (%23,3). Yüksek Hp prevalansı olan ülkemizde enfekte anneler çocuklar için temel enfeksiyon kaynağıdır. Aims: Primary Helikobakter pilori infection occurs predominantly in childhood. The aims of this study were to establish the rate of Helikobakter pilori reinfection in children from an H.pilori high prevalence area and to determine the risk factors associated with reinfection.Patients and Methods: 246 consecutive children attending our department between 2001 and 2006 who had proven successful H.pilori eradication were enrolled; this retrospective study involved 103 children (57girls, 46 boys) who met the following criteria: eradication of H.pilori confirmed at least 8 weeks after the completion of therapy, and the search for reinfection at least one year after control of eradication of H.pilori clinical features,drugs and family history were recorded.Results: One hundred three children aged 7?17 years (mean, 12,2 ± 2,2 years) at the time of H.pilori treatment were reviewed 1 to 6 years after H.pilori eradication. 24 children (23,3%) had been reinfected (8% for one year). The mean duration (± standard deviation) of follow-up was 2,8± 1,8 years. Statistically analaysis revealed that mother infection were strongly and significantly related reinfection of child (p=0.01), but father and siblings.Conclusion The risk of reinfection with H.pilori is high (%23,3 for 2,8year) in children living in Turkish. In populations with high H.pylori prevalence the infected mother is likely to be the main source for Childhood H.pilori infection 41

Amaç: Astım tanısı ile izlediğimiz hastaların genel özellikleri ve risk faktörlerini belirlemek. Gereç ve Yöntem: Çocuk İmmünoloji ve Alerji BD tarafından Eylül 2001-Mart 2003 tarihleri arasında astım tanısı ile izlenen 486 hastanın klinik ve laboratuvar özellikleri değerlendirildi. Bulgular: Hastalar 5 yaş altı (grup-1, % 37) ve 5 yaş üstü (grup-2; % 63) olarak iki gruba ayrıldı. Atopi oranı grup-1'de %45 bulunurken grup-2'de %57 saptandı. Hastaların %80'i şehir merkezinde yaşıyordu. En sık başvuru yakınması öksürük (%64) olup belirtiler haştalann %76'sında 5 yaş altında başlamıştı. Ailede atopik hastalık öyküsü %40 hastada vardı. Ebeveynlerden en az birinin evde sigara içme oranı %49 iken evde hayvan besleme oranı %8 bulundu. Şehir-kırsal bölge arasında atopi yönünden fark yoktu. Ancak grup-1'de şehirde yaşayan hastalarda atopi oranı kırsal bölgeye göre yüksek bulundu. Grup-2 de polen duyarlılığı grup-1 'den anlamlı oranda yüksek bulundu. Diğer alerjenlere duyarlılık yönünden gruplar arası anlamlı fark yoktu, Epidermal deri testinde en az bir alerjene duyarlılık oranı %51 olup birden fazla alerjene duyarlılık % 24 oranında bulundu. Alerjen duyarlılığı en fazla ev tozu akarlanna (%51) ve polenlere (%5Ö) karşı saptandı. Astıma, hastaların %33'ünde alerjik rinit, %17'sinde atopik dermatit, %7'sinde adenoid hipertrofi, %8'inde gastroozefageal reflü eşlik ediyordu. Hastaların %48'inde serum total IgE yüksekliği, %24'ünde periferik kanda eozinofili vardı. Adenoid hipertrofisi atopik hastaların %10'unda vardı ve atopik olmayanlara göre iki kat fazla saptandı., Çıkarımlar: Bölgemizde atopi gelişimi yönünden için şehirde yaşam özellikle 5 yaş altı hastalarda önemli bir risk etmeni olarak görülmektedir. Polenlere karşı duyarlılık yaşla birlikte artmaktadır. Alerjen duyarlılık adenoid hipertrofisine katkıda bulunmaktadır., Aim: To define the general features and the the risk factors of the children with bronchial asthma. Material and Method: The records of 486 patients, who were followed up in our Pediatric Immunology and Allergy Department with the diagnosis of bronchial asthma from September 2001 to March 2003, were investigated retrospectively. Results: Patients were divided into two groups according to their age; group I, patients under 5 years old age (63%), and group II, patients older than 5 years old age (37%). The frequency of atopy was 45% and 57% in groups, retrospectively. Eighty percent of the patients were living in the urban areas. The most common symptom was cough, and symptoms were begun within the first five years in 76% of the patients. Forty percent of the patients had a family history of atopy. Smoking of parents and the ratio of having domestic animals were noted in 49% and 8% of the cases, respectively. No significant difference was noted in terms of atopy in patients living in urban or rural area. However, a significant difference was noted in patients under the 5 years old age. Pollen allergy was common in the second group, but no significant difference was noted in other allergens. The frequency of atopy in patients was 51% and 24% at least to one allergen and more than one allergen, retrospectively. The most common allergen was hoüse-dust mite (51%) and pollens (50%), retrospectively. Asthma was associated with allergic rhinitis in 33%, atopic dermatitis in 17%, gastroesophageal reflux in 8% and adenoid hypertrophy in 7% of the cases. Forty-eight percentages of the cases had increased IgE levels and 24% of the cases had eosonophilia in periferic smears. Ten percentages of the atopic cases had adenoid hypertrophy and it was twice than non-atopic patients. Conclusions: In this study, we conclude that living in the urban area is an important risk factor for the development of atopy in our area. Pollen hypersensitivity is increasing with the age. Adenoid hypertrophy is important for the allergen sensitivity.

Amaç: Çölyak hastalığı genetik yatkınlığı olan bireylerde gluten alımına bağlı ince bağırsak mukozasında inflamasyon ile karekterize sıklıkla malabsorbsiyon ile seyreden otoimmün bir hastalıktır. Vitamin D reseptör geni allellerinin otoimmün hastalıklar, birçok kanser türleri, nörolojik hastalıklarla ilişkili olduğu pek çok çalışma ile gösterilmiştir. Çalışmamızda pediatrik ÇH'nda VDR BsmI ve FokI polimorfizmlerinin etkisini ve allel varyantlarının VD düzeyleri ve KMY ile olan ilişkisini belirlemeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmamıza ÇH nedeniyle takipli 105 hasta ve kontrol grubu olarak 100 sağlıklı çocuk alındı. Her iki gruptan VDR BsmI ve FokI polimorfizmleri genotipleri çalışıldı ve gruplar arası genotip dağılımları karşılaştırıldı. Hasta grubunda tanı anındaVD düzeyi ve KMY ölçümü yapıldı. Bu parametreler Marsh evrelerine ve BsmI/FokI polimorfizmi genotiplerine göre analiz edildi. İstatistiksel analizde SPSS 18 programı kullanıldı. Bulgular: Hasta ve kontrol grubunun yaş ve cinsiyet özellikleri benzerdi. Hasta ve kontrol gruplarında VDR BsmI ve FokI polimorfizmi genotipleri dağılımları benzerdi ve aralarında anlamlı fark bulunmadı. Hasta grubunun tanı anında kemik mineral yoğunluğu Z skoru ortalaması -1,5+0,88 SD idi ve %61'inde osteopenik ve osteoporotik düzeylerdeydi. Vitamin D düzeyi ortalaması 19,5+12,4 ng/ml idi ve %24'ünde normal değerden anlamlı düşüktü. Vitamin D düzeyleri ve KMY Z skoru; Marsh evre 3 ve evre 4 hastalarda ve VDR BsmI/FokI polimorfizmi genotiplerinde benzerdi ve aralarında anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Hasta grubunda KMY Z skoru ortalaması düşüktür ve hastaların yarısından fazlasında düşük düzeylerdeydir. VDR BsmI ve FokI polimorfizmleri genotip dağılımları çölyak hastalarında ve sağlıklı çocuklarda benzerdir ve aralarında fark bulunmamaktadır.Anahtar kelimeler: Çölyak hastalığı, vitamin D, kemik mineral yoğunluğu, vitamin D reseptör gen polimorfizmi Aim: Coeliac disease patients with genetic tendency is an autoimmüne disease that is characterized with inflammation on small intestine mucosa depending on consumption of gluten, and mostly leading malabsorption. Vitamin D receptor gene alleles is associated with cardiovascular diseases, autoimmüne diseases, many forms of cancer, neurological diseases display by many studies. We aimed to determine the effect VDR BsmI and FokI polymorphisms in pediatric celiac patients and relationship between vitamin D, bone mineral density and allelic variant of these. Method: 105 patients who followed with coeliac disease and 100 healty children control group were included in our study. VDR Bsml and FokI polymorphism genotypes were researched and distribution of genotypes were compared in both group. Vitamin D level and BMD were studied in the patient group at the time of diagnosis. These measured parameters were analized with Marsh stages and Bsml /FokI polymorphism genotypes.Istatistical analyze were made by using SPSS 18 programme. Results: Age and sex property of patient and control group were similar. Distribution of VDR Bsml and FokI polymorphism genotypes were similar and no find meaningful difference in two group. Mean BMD Z score were -1.5+- 0.88 SD and %61 of patient group have lower level of BMD at the time of diagnosis. Mean of VD level were 19.5+- 12.4 ng/ml in patient group and %24 of patient group have lower level of VD. VD level and score of BMD in patient group with stage 3,4 Marsh and also VDR Bsml /Fok I polymorphism genotypes were similar and no find meaningful differerence. Conclusion: Mean of Z score of BMD were below normal level and more than half of patient group in. VDR Bsml and FokI polymorphism genotypes disturbance were same in both coeliac patient and healthy children and no find difference. Key words: Coeliac Disease, vitamin D, bone mineral density, vitamin D receptor polimorphism 78

Amaç: İnflamatuar bağırsak hastalığı (İBH); kronik, tekrarlayıcı, intestinal inflamatuarhastalık grubunu tanımlar. İBH; Crohn hastalığı, ülseratif kolit ve indetermine form olarak üç klinik tabloda görülür. Alevlenmeler ve remisyonlarla seyreder. Tedavide sıklıkla steroidler kullanılır. Çalışmamızda pediatrik İBH'da insülin direnci olup olmadığınıgöstermeyi ve ayrıca lipid profilini değerlendirmeyi amaçladık.Yöntem: Çalışmamıza inflamatuar bağırsak hastalığı nedeniyle takipli 44 hasta ve kontrol grubu olarak 25 sağlıklı çocuk alındı. Plazma insülin, glikoz, total, HDL, LDL kolesterol ve trigliserit seviyeleri ölçüldü. Hastalar medikal tedavide steroid kullanan ve kullanmayan olarak 2 gruba ayrıldı ve ayrıca PUCAI ya da abbrPCDAI skorlarına göre aktif veya remisyonda olarak sınıflandırıldı. HOMA-IR yöntemiyle insülin direnci hesaplandı. İstatistiksel analizde SPSS 20 programı kullanıldı. Bulgular: Hasta ve kontrol grubunun demografik ve antropometrik ölçüm özellikleri benzerdi. Hasta grubunda insülin ve HOMA-IR değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulundu(p=0.01). Glikoz ve serum lipid düzeylerinde anlamlı fark yoktu. Hasta grubunda en yüksek insülin ve HOMA-IR değerleri ülseratif kolitte, en düşük indetermine kolitte bulundu, ancak hasta grupları arası fark istatistiksel anlamlı düzeyde değildi. Steroid kullanmayan hastalarda da kontrol grubuna göre yüksek insülin ve HOMA-IR değerleri bulundu(sırasıyla p=0.03, p=0.02). Aktif dönem hastalarda insülin direnci kontrol grubuna göre yüksekti(p=0.01). Sonuç: Pediatrik inflamatuar bağırsak hastalığında insülin direnci kontrol grubuna göre artmıştır. İnsülin direnci hastalığın alevli olduğu olgularda daha belirgindir.Anahtar Kelimeler: Pediatrik inflamatuar bağırsak hastalığı, insülin direnci, HOMA-IR Aim: Inflammatory bowel disease(IBD) defines a group chronic, recurrent, intestinalinflammatory diseases. IBD occurs in three clinical presentation such as Crohn's disease,ulcerative colitis and indeterminate form. It presents with exacerbations and remissions.Steroids are often used for treatment. In our study, we aimed to determine whether insulinresistance and also evaluate lipid profile in pediatric IBD.Method: 44 patients who followed up with inflammatory bowel disease and 25 healtychildren as control group were included in our study. Plasma insulin, glucose, total, HDL,LDL cholesterol and triglyceride levels were measured. Patients were divided into 2groups as using and not using steroids in medical treatment and also classified as activeor in remission according to PUCAI or abbrPCDAI scores. Insulin resistance was calculatedby HOMA-IR method. SPSS 20 program was used for statistical analysis.Results: Patient and control groups were similar in demographic characteristics andanthropometric measurements. In patient group insulin and HOMA-IR values weresignificantly higher than control group(p=0.01). There was no significant difference inglucose and serum lipid levels. In patient groups, highest insulin and HOMA-IR levelsfound in ulcerative colitis and lowest levels found in indeterminate colitis, but thedifference between the patient groups was not statistically significant. There was nosignificant difference between patient groups in glucose and serum lipid levels. Alsopatiens who do not use steroids have higher insulin and HOMA-IR levels than controlgroup(respectively p=0.03,p=0.02). Insulin resistance was higher in active IBD patientsthan control group(p=0.01).Conclusion: Insulin resistance increased in pediatric inflammatory bowel diseasecompared with controls. Insulin resistance is more noticeable in cases when disease is inactive stage.Key words: Pediatric inflammatory bowel disease, insulin resistance, HOMA-IR 68

Giriş-Amaç: Kronik karaciğer hastalığında kalp fonksiyonlarının bozulması hiperdinamik dolaşım ve portal hipertansiyona bağlıdır. Erişkin çalışmalarında BNP (Brain Natriüretik Peptid) düzeylerinin sirotik hastalarda hastalığın şiddeti ve kardiyak disfonksiyonla korele olduğu gösterilmiştir. Erişkinlere benzer ilişki olup olmadığı değerlendirmek amaçlı çocukluk çağı kronik karaciğer hastalığında plazma BNP seviyeleri değerlendirildi.Yöntem ve Gereçler: Çocuk Gastroenteroloji kliniğinde kronik karaciğer hastalığı nedeniyle takip edilen çocuk hastalar ve 20 sağlıklı çocuktan oluşan kontrol grubunda plazma BNP düzeyleri ölçüldü. Hastalar etiyolojiye göre metabolik karaciğer hastalığı, metabolik olmayan karaciğer hastalığı ve viral hepatitler olarak 3 gruba ayrıldı. Fizik muayene ve ekokardiografi ile kardiyolojik değerlendirme yapıldı. Hastalığın ağırlığını belirlemek için CHILD sınıflaması, PELD (Pediatric End Stage Liver Disease) ve MELD (Model for End Stage Liver Disease) skorlama sistemi kullanıldı. Çalışmanın istatistiksel analizleri SPSS?15 programını kullanıldı.Bulgular: Çalışmamızda hasta grubunun (n=65) yaş ortalaması 10,2±5,4 yıl ve kontrol grubunun (n=20) yaş ortalaması 8,7±4,8 yıl idi. Hasta ve kontrol grupları arasında yaş ve cinsiyete yönünden fark yoktu. Plazma BNP düzeyleri yönünden hasta ve kontrol grupları arasında fark saptanmadı. BNP düzeyleri CHILD C hastalarda CHILD A ve B grubuna göre anlamlı yüksek saptandı (p=0,001). Benzer şekilde PELD skoru yüksek (>20) hastaların BNP düzeyleri PELD skoru düşük olanlara göre anlamlı yüksek bulundu (p=0,009). Ancak MELD skoru yüksek ve düşük olan hastalar arasında BNP düzeyleri açısından anlamlı bir fark yoktu. Metabolik olmayan karaciğer hastalığı grubunda BNP düzeyleri metabolik karaciğer hastalığı ve viral hepatite bağlı kronik karaciğer hastalığı olanlara göre anlamlı yüksek bulundu (p=0,038). Ancak bu sonuç metabolik olmayan karaciğer hastalığı grubunda daha ağır hastaların bulunmasına bağlandı. BNP düzeyleri metabolik karaciğer hastalığı ve viral hepatit grubunda benzer bulundu.Sonuç: Çocukluk çağı kronik karaciğer hastalığında hastalığın ağırlığı arttıkça (CHILD C ve PELD skoru >20) plazma BNP düzeyleri artmaktadır. BNP düzeylerindeki artış hastalığın etiyolojisinden bağımsızdır.Anahtar Kelimeler: Kronik karaciğer hastalığı, BNP, Sirotik kardiyomyopati Objective: Deterioration of cardiac functions is related to hyperdynamic circulation and portal hypertension in chronic liver diseases. In adult studies, it was reported that BNP levels were correlated with cardiac dysfunction and severity of disease in cirrhotic patients. We evaluated plasma BNP levels in chronic liver disease during childhood to show any association like adults.Material and methods: Plasma BNP levels were measured in 20 healthy children and age and sex matched patients with chronic liver disease who were followed up in pediatric gastroenterology clinic. Patients were classified in three groups according to the etiology; metabolic liver disease, non-metabolic liver disease and viral hepatitis. Physical examination and echocardiography were performed for cardiac assessment. CHILD classification, PELD and MELD score system were used to evaluate the severity of liver disease. SPSS?15 program was used for statistical analysis.Results: In our study, the mean age in patient (n=65) and control groups (n=20) were 10,2±5,4 and 8,7±4,8 years respectively. BNP levels were not statistically different between two groups. BNP levels were higher in the patients classified as CHILD-C than CHILD-A and B (p=0,001). Similarly, BNP levels were significantly higher in patients with high PELD score than with low PELD score (p=0,009). However, no statistical difference was detected between the groups who were classified according to MELD score. BNP levels were significantly higher in the patients with non-metabolic liver disease than metabolic liver disease or chronic liver disease that was associated with viral hepatitis (p=0,038). However, this result was associated with the severity of disease in non-metabolic group. BNP levels were found to be similar in patients with metabolic liver disease and viral hepatitis.Conclusion: BNP levels increases with an increase in the severity of childhood chronic liver disease (CHILD-C and PELD score >20). Elevation in BNP levels is not dependent on the etiology of disease.Key words: Chronic liver disease, BNP, Cirrhotic cardiomyopathy 75