Search

GİRİŞ ve AMAÇ: Perinatal hipoksik stres, yenidoğanda mortalite, morbidite ve nörolojik sekellerin gelişiminde en önemli etyolojik faktörüdür. Yenidoğan hipoksisi her yıl 130 milyon doğumun 4 milyonunda görülmekte ve bir milyon yenidoğan asfiksi ya da ciddi sekeller sonucunda ölmektedir. İntrapartum fetal izlem yönetim yöntemleri fetal pulse oksimetre ve eksternal kalp atım oranlarını içermektedir. Bu testlerin bazı avantaj ve dezavantajları vardır ve bu metodlardan hiçbirisi yüksek duyarlılık ve özgüllük oranına sahip değildir. Çalışmamızın amacı intrapartum fetal skalp laktat seviyesinin ölçülerek fetal ve yenidoğan mortalite ve morbidite oranlarını öngörmedeki yerinin analiz edilmesidir. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 95 gebe dahil edilmiştir. Hastalar misoprostol ile indüklenmiş olup eksternal fetal kalp atım hızı, fetal pulse oksimetre ve fetal skalp kan laktat seviyeleri takip edilmiştir. Umblikal arteriel kan oksijen testi ölçülerek kaydedilmiştir. TARTIŞMA ve SONUÇ: Fetal skalp laktat izlemi, sadece anlık laktat seviyesini yansıtan invaziv bir yöntem olduğu için, tekrarlama ihtiyacı ve hipoksik fetus için zaman kaybı anlamına gelen zaman ve emek ihtiyacı, klinikte yer almasının zor nedenlerinden biridir Uygulama. Fetal skalp laktat izleminin klinikte yer almasının güç olmasınınsebepleri, anlık laktat seviyesini yansıtan invaziv bir yöntem olması, tekrarlama ihtiyacı ve hipoksik fetus için vakit kaybı anlamına gelen zaman ve emek ihtiyaçlarıdır. Bu yöntemin rutin pratikte kullanılması daha pratik ve noninvaziv teknolojik yöntemler geliştirilene kadar pek olası değildir., INTRODUCTION: Perinatal hypoxic stress is the most important etiological factor of newborn mortality, morbidity and norological sequellae. Every year newborn asphyxia occurs in approximately four million of 130 million births and one million of newborn dies as a consequence of asphyxia, or is exposed some kind of a severe sequellae. Assessment of intrapartum fetal monitoring includes fetal pulse oksimeter and external fetal heart rate monitoring. These tests has some advantages and disadvantages and none of these methods have high sensitivity and specificity rates.The aim of our study was to investigate the reduction of fetal and neonatal mortality and morbidity rates by measuring fetal scalp lactate levels. METHODS: A total of 95 pregnant women were enrolled in the study. All the patients were misoprostol-induced and monitored with external fetal heart rate, fetal pulse oksimeter and fetal scalp lactat level. Umbilical arterial blood oxygen testing were measured and recorded. RESULTS: Fetal oxygen saturation was under 30% in 24 (25%), and fetal scalp lactat level was above 4.8 mmol/L in 15 (16%) of the patients. These results indicated a statistically significant correlation between newborn acidosis and necessity of intensive care unit (p

Objective: To investigate the androgen levels in preeclamptic pregnancies compared to normotensive cases. Material-methods: Fifty-eight primigravid women with singleton pregnancies were admitted to the study. Thirty cases were diagnosed as preeclampsia and these patients were considered as the study group. The control group consisted of 28 normotensive patients. Maternal venous blood samples were collected. Serum estradiol, total testosterone, sex hormone binding globulin and dehydroepiandrosterone sulfate levels were measured. The GraphPad Instat PC program was used, and the student t-test was performed. Results: There was no statistically significant difference between the control and the study group with respect to maternal age, gestational age and body mas s index. Furthermore, there was no statistically significant difference between the two groups regarding to serum estradiol, total testosterone, sex hormone binding globulin, and dehydroepiandrosterone sulfate levels (p>0.05). Conclusion: This study indicated that there is no difference in androgen hormone levels between the normotensive and the pre e clamptic pregnancie s., Amaç: Çalışmanın amacı, preeklamptik gebelerde androjen hormon seviyelerini, tansiyonu normal olan gebeler ile karşılaşnrarak araştırmak. Mateıyalve metod: 58 primigravid teka gebelik olgusu çalışmaya alındı. Preeklampsi tanısı konulan 30 olgu çalışma grubunu oluşturdu. Tansiyonu normal olan 28 gebe ise kontrol grubu olarak alındı. Matemal venöz kanda, serum östradiol, total testosteron, seks hormon bağlayıcı globulin ve dehidroepiandrosteron sülfat seviyelerine bakıldı. GraphPad Instat PC programı kullanıldı, student t-testi uygulandı. Bulgular : Çalışma ve kontrol grubunun maternal yaşı, gebelik haftası ve vücut kütle indeksinde istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı. Her iki grup arasında, serum östradiol, total testosteron, seks hormon bağlayıcı globulin ve dehidroepiandrosteron sülfat düzeylerinde istatistiksel anlamlı farklılık bulunmadı(p >0.05). Sonuç: Preeklamptik gebelerde, serum androjen hormon seviyelerinin, tansiyonu normal gebeler ile farklılık oluşturmadığı sonucuna varıldı.

A case report Bernard Soulier Syndrome (BSS) is an extremely rare, autsomal recessive syndrome with GP Ib-K-V complex deficiency secondary to defective or decreased synthesis, presenting with recurrent bleeding episodes due to ineffective hemostasis mechanism. Medical history of patients usually include ecchymosis, episodes of epistaxis, gingival-rectal-vaginal bleeding, hemorrhage associated with trauma, from the onset of birth. Diagnosis is done by exploring patients in tertiary centers with the suspicion of similar clinical manifestations of relatives. The knowledges about surgical procedures in BSS is limited due to low frequency of reported cas es. The aim of the paper was to share this rare case who was admitted with pelvic pain- mass and discuss the pre-intra and postoperative management of elective surgery in patients with thrombocyte function disorders., (BSS) otozoma lressesif geçiş gösteren, GP Ib-K-V kompleksinin sentezindekiya da fonksiyonundaki bozukluktan meydana gelen hemostaz mekanizmasının gerçekleşememesi sebebiyle tekrarlayan kanama şikayetleri ile baş gösteren, oldukça nadir bir sendromdur. Hastaların anamnezlerinde genelde doğumdan itibaren morarma, tekrarlayan burun kanamaları, jinjival-rektal-vajinal kanama, travma sonrası kanama mevcuttur. Tanı genelde aile fertlerinde de benzer şikayetlerin olması şüphesiyle tersiyer merkezlerde araştırıllması ile konulabilir. Hastalar genelde vaka takdimi şeklinde sunulduğu için cerrahi girişim ile ilgili bilgiler oldukça sınırlıdır. Pelvik ağrı- kitle sebebiyle başvuran bu vakada amacımız nadir olan bu sendromu paylaşmak ve elekti/ cerrahi planlanan, trombosit fonksiyon bozukluğu olan hastalarda pre- intra ve postoperatif yönetimin nasıl olması gerektiğini tartışmaktır.

Objective. To discuss a patient with a prenatal diagnosis of unilateral isolated femoral focal deficiency. Case. Antenatal diagnosis of unilateral isolated femoral focal deficiency was made at 20 weeks of gestation. The length of left femur was shorter than the right, and fetal femur length was below the fifth percentile. Proximal femoral focal deficiency was diagnosed. After delivery, the diagnosis was confirmed with skeletal radiographs and magnetic resonance imaging. In prenatal ultrasonographic examination, the early recognition and exclusion of skeletal dysplasias is important; moreover, treatment plans should be initiated, and valuable information should be provided to the family.

Myoma uteri nedeniyle opere edilen 30 olgu risk faktörleri ve operasyon endikasyonları yönünden retrospektif olarak incelenmiştir. Sağlıklı 30 kadın kontrol grubunu oluşturmuştur. Obesite, sigara kullanımı, aile anamnezi her iki grupta farklılık göstermemiştir (p>0,005). Myom olgularında, kontrol grubuna göre doğum sayısı fazla ve eğitim düzeyi düşük ve buna bağlı olarak toplam emzirme süresi istatistiksel anlamlı derecede uzun bulunmuştur (p, Thirty cases operated with the diagnosis of uterine myomas have been investigated from the view point of risk factors and operation indications. The control group is composed of thirty healthy women. In terms of obesity, smoking, family history of uterine myoma there were no difference between two groups. In myoma cases there were more parturitions and lower education levels and consequently the period of lactation was found statistically longer than the control group’s. There is a discrepancy between our findings and the literature’s and it seems that the evaluations on the basis of the factors responsible in the genesis of myomas, the patient complaints, pelvic examinations, age, fertility desire, social status are to be reviewed for each case.

Çalışmamızda erken gebelikte tartışmalı bir konuolan progesteron tedavisinin hormonal ve klinik etkilerini araştırıpprogesteron tedavisi uygulanacak hastaları seçmek için protokol geliştirmeyiamaçladık. Düşük tehdidi bulguları ile başvuran 6-9 haftalık 48 gebe iki grubaayrıldı. Grup I'e tedavi verilmedi, grup II'ye 250 mg 17 OH progesteronkapronat İM verildi. Bir hafta sonra progesteron, estradiol, hCG, ve 17 OHprogesteron değişiklikleri izlenerek 2 grup karşılaştırıldı. Grup I'de 24hastanın 3'ünde (%12,5), grup II'de 24 hastanın 2'sinde (%8,33) düşükgerçekleşti. Ancak hormonal değerler arasında anlamlı bir fark gözlenmedi.Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlara dayanarakprogesteronu 10 ng/ml'nin altında olan olası luteal faz defekti bulunan düşüktehdidi bulguları gösteren hastalara ultrasonografi ile fetusun viabilitesitespit edildikten sonra progesteron tedavisinin yararlı olabileceği kanaatinevardık., The purpose of this study was to evaluate theclinical and hormonal effects of progesterone treatment in early pregnancy andto establish a protocol to determine the patients who would benefit fromprogesterone treatment. 48 women who were admitted with the signs of threatenedabortion and had gestational ages ranged from 6 to 9 weeks were divided intotwo groups. Group I did not receive any treatment while group II received 250mg 17 OH Progesterone capronate intramuscularly. One week later, serum levelsof progesterone, estradiol, hCG, and 17 OH Progesterone were measured and theresults of each group were compared. Abortion occurred in 3 of 24 (12.5%) womanin group I and 2 of 24 (8.33%) women in group II. No significant differencesbetween hormonal measurements were noted in both groups.We conclude that after detecting fetal viability byultrasonography, progesterone treatment might be useful in patients withthreatened abortion who have a progesterone level less than 10 ng/ml and whoprobably have a luteal phase defect.

Birinci trimester kombine tarama testinin serum belirteçleriPregnancy associated Plasma Protein-A (PAPP-A) ve Serbest Beta HumanChorionic Gonadotropin (fß-hCG ) nin değerlerinin olumsuz gebelik sonuçlarınıöngörmedeki yerini araştırmak.Materyal ve Metod: 11+ 0 ile 13+ 6 haftalarında birinci trimester kombinetarama test için hastanemize başvuran 970 gebe çalışmaya alınmıştır. Gebelikkomplikasyonu olmayan (Grup1,n:477) ve olan (Grup2,n:493) olmak üzere iki anagruba ayrılmıştır. PAPP-A, serbest ß- hCG MoM değerleri her iki grup arasındakarşılaştırılarak gebelik komplikasyonlarını ön görebilirliği araştırılmıştır.İstasistiksel değerlendirilme SPSS 16 programıyla yapılmıştır.Bulgular: Preeklampsi (p:0,03), gestasyonel hipertansiyon (p:0,04),intrauterin gelişme kısıtlılığı (p:=0,001), erken doğum (p:0,0032), oligohidramnios +intrauterin gelişme kısıtlılığı (p=0,001), intrauterin fetal ölüm (p:0.001) olgularınınkontrol grubuna göre PAPP-A MoM değerleri istatistiksel anlamlı olarak düşükbulunmuştur. Plasenta previa (p:0,021), makrozomi (p:0,001) ve LGA (p:0,001)olguları PAPP-A MoM değerleri istatistiksel anlamlı olarak yüksek bulunmuştur.PAPP-A ile gestasyonel diyabet, abourtus, ablasyo plasenta, erken membranrüptürü arasında bir ilişki izlenmemiştir. ß -hCG MoM değerleri kontrol grubunagöre gestasyonel diyabet (p:0,005 ) ve plasenta previa (p:0,001), makrozomi(p:0,001) olgularında istatistiksel anlamlı olarak yüksek bulunmuştur.Kontrol grubuile abortus, preeklampsi, IUGK, EMR, ablasyo plasenta olgularının ß-hCG`nin MoMdeğerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.Sonuç:. İlk trimester maternal serum PAPP-A seviyeleri düşüklüğügebeliğin ileri haftalarında gelişen preeklampsi, IUGK, erken doğum ve intrauterinfetal ölüm ile ilişkilidir. ß-hCG? nin yüksek MoM değerleri ise gestasyonel diyabetve plasenta previa ile ilşkilidir. PAPP-A ve ß-hCG MoM değerleri düşük veyayüksek tespit edilen vakaları daha yakın takip etmenin yararlı olacağınıdüşünmekteyiz. To evaluate the combined screening test markers; Pregnancy associatedPlasma Protein-A (PAPP-A) and free Beta Human Chorionic Gonadotropin (fß-hCG) measurements on suspicion of poor pregnancy outcomes.Material and Method :We recruited 970 women that underwent an 11-13+6 weeksaneuploidy screening. There were two groups; group 1 (n 477) have uncomplicatedpregnancies whereas group 2 ( n: 493) have developed pregnancy related disorders.PAPP-A and fß-hCG markers, expressed as multiples of the median (MoM) andcompared between groups for estimating pregnancy outcome. The statistical softwarepackage SPSS 16.0 ( SPSS Inc., Chicago, IL) was used for all data analyses.Results :PAPP-A MoM of preeclampsia (p=0.03), gestational hypertension (p=0.04),IUGR (p=0.001), intrauterine death (p=0.001) cases were significantly lower than inthe controls whereas PAPP-A MoM of placenta previa (p=0.021), macrosomia(p=0.001) and LGA (p=0.001) were significantly higher than the controls. Therewere no significant association between the PAPP-A and gestational diabetes,abortus, abruptio placenta and pprom cases. ?-hCG MoM of gestational diabetes(p=0.005), placenta previa (p=0.001) , macrosomia (p=0.001) cases weresignificantly higher than the control group. There were no statistical associationbetween ß-hCG and abortus, preeclampsia, IUGR, PPROM, abruptio placenta cases.Conclusion : The low levels of PAPP-A during the first trimester are associated withlate onset preeclampsia, IUGR, preterm delivery and intrauterine death. The highlevels of ß-hCG are associated with gestational diabetes and placenta previa.Abnormalities in the PAPP-A and ß-hCG MoM levels who need close monitoringshould be warned clinicians about future pregnancy outcomes. 101

Amaç: İntrauterin gelişme kısıtlılığı olan fetuslarda fetal Doppler bulgularının perinatal morbidite ve mortalite ile ilişkisini belirlemek ve ideal doğum zamanının saptanmasında kullanılabilir olup olmadığını araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: 26.gebelik haftası üzerinde İUGK tanısı almış 45 olgu çalışmaya alındı. Olgular arteriyel ve venöz doppler incelemesi ve biyofizik profil skor ile takip edildi. Doğum sonrasında UA pH, 5.dakika Apgar skoru, YYBÜ ve entubasyon ihtiyacı, neonatal morbidite ve mortalite değerlendirildi. Antenatal testlerden elde edilen bulgular, perinatal sonuçlar ile kıyaslanarak aralarındaki ilişki istatistiksel olarak değerlendirildi.Bulgular: Gebelerin yaş ortalaması 27.6 ± 5.47, doğum anındaki gebelik haftası 32.54 ± 2.99'du. Fetusların tümünde UA PI'te yükseklik, 23 fetusta UA DSA/TA, 4 fetusta anormal DV Doppler, bir fetusta umbilikal vende pulsasyon saptandı. DV Doppler akımı anormal olan olgularda, UA pH istatistiksel anlamlı olarak 7.2'nin altında ve neonatal mortalite istatistiksel anlamlı olarak fazla bulundu (p7.2 olduğu izlendi. Anormal DV Doppler akım ile YYBÜ, entubasyon ihtiyacı, 5.dakika Apgar skoru, neonatal morbidite arasında anlamlı ilişki saptanmadı (p>0.05). Biyofizik profil skor ile UA pH 0.05). There was no statistically significant relationship between biophysical profile and the criteria; UA pH below 7.2, 5 minute Apgar score below 7, need for neonatal intubation, need for NICU care, neonatal morbidity and neonatal mortality.Conclusion: Ductus venosus Doppler examination presents a better predictive value than the arterial Doppler and Biophysical profile in order to determine neonatal mortality and UA pH values below 7.2. We have concluded that DV Doppler measurement may be useful for the follow-up and the decision for the optimum delivery timing of a severely growth restricted fetus.Key Words: Intrauterine growth restriction, ductus venosus Doppler, perinatal outcome 99