Search

Aim: The aim of this study is to analyze the response and survival rate of pediatric Hodgkin rsquo;s disease and investigate the parameters influencing the survival Material and Method: Forty three Hodgkin rsquo;s disease HD patients who were treated in our Pediatric Hematology Oncology Department between 1996 2011 were retrospectively analyzed Twenty three male and 20 female patients who were younger than 18 year newly diagnosed and untreated were included in the study Results: The median age was nine years five months; one patient had stage I 21 patients had stage II 12 patients had stage III and nine patients had stage IV disease Nineteen patients were in early stage disease and 24 patients were in advanced stage disease The most common histological subtype was nodular sclerosis 22 patients Eighteen of the patients had B symptoms Hemoglobin levels leukocyte count erythrocyte sedimentation rates serum copper fibrinogen lactic dehydrogenase ferritin and haptoglobin levels were analyzed for response to treatment Thirty eight patients are alive seven patients relapsed and five patients died The median follow up period was seven years four months Mean overall survival was 12 66 plusmn;0 70 years Five year overall survival was 85 99 Mean overall survival for early stages was 13 10 plusmn;0 81 years and 12 56 plusmn;0 96 years for late stages Conclusions: Bulky disease was bad prognostic factor for OS Female sex bulky disease and nodular sclerosis histological subtype were adverse prognostic factors for disease free survival Turk Arch Ped 2013; 48: 310 4, Amaç: Bu çalışmanın amacı çocuk Hodgkin hastalığında hastaların yaşam süresi ve tedaviye yanıtını inceleyerek sağkalımı etkileyen değişkenleri araştırmaktır Gereç ve Yöntem: Hastanemiz Çocuk Hematoloji Onkoloji Kliniği rsquo;nde 1996 2011 yılları arasında izlenen ve tedavi edilen 43 Hodgkin lenfoma hastası geriye dönük olarak incelendi On sekiz yaş altında yeni tanı almış 23 erkek ve 20 kız hasta çalışmaya dahil edildi Bulgular: Ortanca yaş dokuz yıl beş ay olup bir hasta evre I 21 hasta evre II 12 hasta evre III ve dokuz hasta evre IV idi Hastalar erken evre ve ileri evre olarak sınıflandırıldı Evre I evre IIA ve düşük riskli evre IIB hastalar erken evre evre III evre IV ve yüksek riskli evre IIB hastalar ileri evre olarak değerlendirildi On dokuz hasta erken evre 24 hasta ileri evre idi En sık histolojik alt tip 22 hasta ile nodüler sklerozan tipti On sekiz hastada B bulguları vardı Çalışmada hemoglobin düzeyi lökosit sayısı eritrosit çökme hızı bakır fibrinojen laktik dehidrojenaz ferritin ve haptoglobin düzeylerinin tedaviye yanıtı üzerine etkisi araştırıldı Otuz sekiz hasta yaşamakta olup yedi hastada hastalık yineledi ve beş hasta öldü Ortanca izlem süresi yedi yıl dört aydı Ortalama sağkalım süresi 12 66 plusmn;0 70 yıldır En son ölüm beşinci yılda görülmüş olup; bu aydaki kümülatif sağkalım oranı 85 9 standart hata 6 1 rsquo;dir Erken evrelerde ortalama sağkalım süresi 13 10 plusmn;0 81 yıl ileri evreler için 12 56 plusmn;0 96 yıldı Çıkarımlar: Bulky hastalık ortalama sağkalım süresi için kötü seyir değişkeniydi Kadın cinsiyet bulky hastalık ve nodüler sklerozan alt tipi hastalıksız yaşam için kötü seyir etmeniydi Türk Ped Arfl 2013; 48: 310 4

Aim: The aim was to analyze the outcome of pediatric Hodgkin lymphoma patients treated with doxorubicin, bleomycin, vinblastine,and dacarbazine (ABVD) chemotherapy adjuvant radiotherapy according to the risk groups and determine the adverse prognosticfactors affecting survival in Hodgkin lymphoma.Material and Methods: A retrospective study was performed on 52 pediatric patients with Hodgkin lymphoma who were treated withABVD between 1997 and 2018. Patients with early-stage favorable disease received 4 cycles of ABVD radiotherapy. Early-stageunfavorable and advanced-stage patients received 6 cycles of ABVD radiotherapy.Results: Thirty (57.7%) boys and 22 (42.3%) girls were included in the study. The median age of the patients was 9 years and 3months (1 year and 10 month – 17 years and 7 months). Overall survival rate was 94.2% and the mean survival time was 19.50.70(95% CI, 18.1 - 20.9) years. The mean event-free survival time was 9.56.5 years. Overall survival rate was 90%, and the meanevent-free survival time was 8.26.1 years in early-stage favorable disease. Overall survival rate was 100%, and the mean eventfreesurvival time was 1.97.0 years in early-stage unfavorable disease. Overall survival rate was 94.1 %, and the mean event-freesurvival time was 8.96.3 years in advanced-stage disease. Presence of bulky disease, nodular sclerosing histologic subtype andleukocytosis had a negative prognostic effect on relapse and bulky disease had adverse effect on overall survival (p0.05).Conclusion: Four courses of ABVD chemotherapy radiotherapy (IFRT or ISRT) in early-stage favorable patients and 6 courses ofABVD chemotherapy radiotherapy (IFRT or ISRT) in both early-stage unfavorable and advanced-stage Hodgkin lymphoma patientsbenefited from promising outcomes in terms of OS and FFS.Presence of bulky disease, nodular sclerosing histologic subtype and leukocytosis have adverse prognostic effects on relapse andpresence of bulky disease have adverse effect on OS.

Bu çalışmada idame tedavisi alan ALL'li 25 olgunun plazma MTX düzeyleri MTX'ten hemen önce, MTX alımından 2 ve 72 saat sonra ölçülerek MTX'in biyoyararlarını, plazma MTX düzeyinin hematolojik, biyokimyasal parametreler üzerine toksik etkisi, TMP-SMX ile MTX'in etkileşimi, olguların klinik takibi için plazma MTX düzeyinin ölçülmesinin gerekliliği, ve KE metodu ile plazma MTX ölçümünün hassasiyet, maliyet ve kliniğe faydası araştırılmıştır. Yüksek performanslı KE metodu ile %78+6 oranında MTX elde edilmiş olup KE yöntemi yüksek derecede doğruluk ve kesinlik göstermektedir. Kapiller elektroforez yöntemi plazma MTX düzeyi ölçümünde hassas ve ucuz bir yöntem olarak saptanmıştır. Olguların MTX öncesi ile 2. ve 72.saatteki plazma MTX düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0.05). Alınan oral MTX dozu ile 0, 2 ve 72. saatlerdeki plazma düzeyleri arasında bir korelasyon yoktur. Eşit doz ilaç alanlarda farklı plazma düzeyleri, farklı doz alanlarda benzer plazma düzeyleri görülebilmektedir.49 Ölçülen plazma MTX düzeyinin beklenen plazma MTX düzeyine oranı %33-98 arasında, median %84 olarak bulunmuştur. Alınan doz arttıkça plazma MTX düzeyi de paralel artmayıp biyoyararlarına göre farklı sonuçlar göstermektedir. Daha yüksek doz alanlarda daha düşük plazma düzeyleri oluşabilmektedir. Metotreksat dozu 30 mg/m2 üstünde olanlarda 30 mg/m2 altında ilaç kullananlara göre biyoyararlanım daha düşüktür. Altı olgu yavaş absorbe eden gruba girmiş olup nüks açısından takibe alınmıştır. Olgularımızda TMP-SMX kullanan ve kullanmayan hastalar arasında plazma MTX düzeyi açısından istatistiksel anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05). Lökosit sayısı 3 x 109/l nin altında ve üstünde olan 2 grup arasında MTX öncesi, 2 ve 72. saatteki plazma MTX düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05). Metotreksat öncesi ve 72 saat sonraki lökosit sayıları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05). Lökosit sayısı plazma MTX düzeyinin terapötik veya toksik sınırda olup olmadığını sağlıklı bir şekilde göstermemektedir. Bunun için plazma MTX düzeyinin de belirli aralarla kontrolü gerekmektedir. Olguların altısında klinik bulgu olmaksızın karaciğer toksisitesi görülmüştür. Bu durum belirli periyodlarla karaciğer fonksiyonlarının kontrolünün gerektiğini göstermektedir. Sonuç olarak oral yolla kullanılan MTX'in biyoyararlarında bireyler arasında farklar olduğu; hastaların optimum metotreksat dozunun hesaplanması ve metotreksat dozunun düzenlenmesinde lökosit sayımı yanında plazma MTX düzeyinin de belirli aralarla ölçülmesi gerektiği; KE metodunun MTX plazma düzeyi ölçümünde hassas ve ucuz bir test olduğu gösterilmiştir. Bu çalışma ayrıca KE metodu ile plazma MTX düzeyi ölçümü50 yapılarak yüksek dozlu kemoterapi protokollerinin uygulanabilmesi için bir ön çalışma oluşturmaktadır. 63