Search

Globally, biogenic temperate reefs are among the mostthreatened habitats. In the North Sea in particular, largeshellfish reefs were lost owing to fishing activities in the1900s. The impact of offshore wind farms (OWFs) on marinewildlife is extensive, and it offers the possibility to reintroducenew hard substrate habitats that are protected from fisheriesat a large scale. In addition to the submerged structures ofOWFs, marine hard substrate habitat can be further enhancedby providing extra artificial reefs. In an operational OWFalong the Dutch coast, four artificial reefs (two with a scourbed and two without) were deployed in the vicinity of awind turbine. Acoustic telemetry was used to monitor thefine-scale movement of 64 Atlantic cod (Gadus morhua). Themonitoring ran from July 2021 to January 2023. Detailedinformation on behaviour, area utilization and attractionto the structures was determined. Results showed strongattraction (high site fidelity and residency) to the artificialreef, with no significant difference between the two testedtypes of reefs, and only a few individuals staying over winter.Cod spent a large proportion of their time hiding in theartificial reefs, suggesting that adding pipes for shelter has abeneficiary effect.

De Europese aal (Anguilla anguilla) trekt als juveniel (glasaal) van de zee het zoete water op en trekt als volwassen schieraal weer terug naar zee. Bij deze migratie wordt zowel de intrek als de uittrek belemmerd door kunstwerken, zoals gemalen, waterkrachtcentrales, stuwen en sluizen. In 2013 is er een overzicht van de belangrijkste migratieknelpunten voor schieraal in Nederland opgesteld (Winter et al 2013a). Het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) heeft Wageningen Marine Research gevraagd om deze lijst te updaten met de nieuwste informatie. Als basis voor deze rapportage is gebruik gemaakt van zogenaamde Nederlandse ‘aalmodel’ (Bierman et al, 2012; van der Hammen et al, 2021). Dit model wordt gebruikt om elke drie jaar de totale schieraal biomassa in Nederland te berekenen en daarmee te voldoen aan de verplichting van de EU doormiddel van de zogenaamde ‘3- jaarlijkse EU-evaluatie’ (van der Hammen et al. 2021). In het aalmodel wordt een schatting gemaakt hoeveel schieraal er vanuit elk gebied start met de migratie naar zee. Daarnaast wordt de beschikbare kennis uit Winter et al (2013a) gebruikt, die op basis van watersysteemkennis en informatie van waterbeheerders een lijst met potentiële knelpunten door kunstwerken hadden opgesteld die een relatief groot achterland voor aal ontsluiten. Per potentieel knelpunt is een inschatting gemaakt van de hoeveelheid schieraal die bij het kunstwerk zou kunnen aankomen, gebruikmakend van de resultaten uit het aalmodel. Vervolgens zijn de inschattingen van de sterftekans tijdens passage van gemalen en waterkrachtcentrales, de uittrek mogelijkheden via alternatieve routes in het complex en de mate van barrièrewerking bij een kunstwerk uit Winter et al (2013a) geëvalueerd. Hiervoor zijn de waterschappen voor elke 3-jaarlijkse EU-evaluatie benaderd met het verzoek om aanpassingen en onderzoek bij de knelpunten door te geven. Ook zijn de gemiddelde schattingen voor de gemalen aangepast op basis van beschik

In the North Sea region, many sharks and rays species have declined due to their vulnerability to fishing, pollution and changes in essential habitats. The role of the North Sea and Dutch coastal waters for rays and sharks remain relatively unknown. In this brief report, we focus on Starry Smooth-hound Mustelus asterias, Tope Shark Galeorhinus galeus, and Common Stingray Dasyatis pastinaca and the use of electronic tags to study their behaviour. This study is part of a larger project “Bridging knowledge gaps for sharks and rays” funded by the European Maritime and Fisheries Fund (EMFF). An overview of the limited literature that is available on migratory patterns based on tagging of Starry Smooth-hound Mustelus asterias, Tope Shark Galeorhinus galeus, and Common Stingray Dasyatis pastinaca in the North Sea region is given. Furthermore, to gain more insight in the movement ecology of these elasmobranch species and what the role of Dutch coastal waters is during the completion of their life-cycle, 15 Starry Smooth-hound, 3 Tope Sharks and 5 Common Stingrays were caught, tagged with miniPAT pop-off satellite archival tags and released in the Oosterschelde during 2019-2022. The data of these tagged sharks and stingrays that was or will be transmitted via the ARGOS-satellites will become available for future analyses. Here the deployment data is provided.

Het project “Duurzaam Aalbeheer door Kennis” (DAK) is opgesteld als samenwerkingsverband tussen beroepsvissers en wetenschappers om meer inzicht te verzamelen in de relatie tussen gebiedseigenschappen en populatie-dynamische kenmerken als het binnentrekken en uitzetten van jonge aal, overleving en groei (rode aal), onttrekking (visserij) en uittrek (schieraal) als basis voor een duurzame visserij. In dit rapport worden vier verschillende beheergebieden vergeleken: Markiezaatsmeer en de Süderpolder (klei) en Vinkeveense plassen en de polder van Westzaan (veen), waarbij de resultaten van verschillende deelonderzoeken worden gepresenteerd; bestandsopbouw (lengte, verhouding rode aal en schieraal en sekseverhouding), groeisnelheid (otolieten, tags) en uittrek van schieraal (VEMCO). De resultaten van deze onderzoeken dragen bij om meer inzicht te krijgen in het productiepotentieel (aalbestand en groeipotentie) van aal in verschillende beheergebieden in Nederland. In het voorjaar en de zomer van de jaren 2018-2020 werd door beroepsvissers op aal gevist met fuiken in de vier gebieden. Van de vangsten werden monsters genomen waarbij lengte en stadium (rode of schieraal) werden geregistreerd om een beeld van de populatieopbouw te krijgen. In het Markiezaatsmeer werden doorgaans de kleinste alen gevangen waarbij de gemiddelde lengte van de aal 39 cm betrof, gevolgd door Süderpolder (54 cm) en de Westzaan (63 cm), terwijl in Vinkeveen de gemiddelde lengte van de gevangen alen 74 cm was. Op basis van de lengtes van de schieralen lijken in drie van de vier gebieden deze vangsten maar voor een klein deel uit mannelijke aal te bestaan. Alleen in het Markiezaatsmeer lijkt het merendeel (55% van de schieralen zijn kleiner dan 50 cm) van het bestand te bestaan uit mannelijke aal. Voor leeftijds- en groeibepalingen zijn per beheergebied otolieten van alen genomen. In totaal zijn van 94 alen waarvan het geslacht is bepaald (85 vrouw, 9 man), de otolieten afgelezen en de leeftijd en g

De Zeeuwse en Zuid-Hollandse delta vormden van oudsher een open estuarium met vrije toegang voor vissen tot het Rijn-Maas stroomgebied. Door de deltawerken is de toegankelijkheid van het gebied sterk ingeperkt. Dit heeft enorme consequenties gehad voor trekvispopulaties. Recent zijn grootschalige initiatieven gestart voor verbetering van doortrekmogelijkheden, waaronder het Kierbesluit (de ‘Kier’), dat in 2019 in werking is getreden. Rijkswaterstaat heeft de nodige monitoring en onderzoeken ingezet rondom de Kier in een traject van ‘lerend implementeren’. Binnen dit traject spelen veel beheersvragen in relatie tot herstel van vismigratie. Enkele van de hieraan verbonden beheersvragen centreren zich rondom het effect van de visserij op trekvissen, waarbij het ministerie van LNV heeft aangegeven hier in samenwerking met Rijkswaterstaat meer kennis over te willen vergaren. In het huidige onderzoek is getracht om de bijvangst van trekvissen door beroepsvissers zelf te laten registreren middels logboeken waarbij regelmatig een medewerker van WMR (opstapper) mee ging aan boord. Het doel is om voorafgaand én na instelling van de voorgenomen visserijvrije zone nabij de Haringvlietsluizen de bijvangst gedetailleerd in kaart te brengen. De nu voorliggende rapportage betreft de bijvangsten van trekvissen geregistreerd door beroepsvissers aan de buitenzijde van de Haringvlietsluizen in 2021. In totaal waren er 15 vissers actief in het Goereese Gat in 2021. Vier fuikenvissers, één staandwantvisser, één zegenvisser, zes kleine sleepnetvissers, vier grote sleepnetvissers. Drie van de vissers hebben hun inspanning en vangsten geregistreerd (fuikenvisser, staandwantvisser, zegenvisser). In deze drie visserijen zijn in totaal 88 trekvissen, verdeeld over negen soorten, bijgevangen in de periode juni 2021-januari 2022. De meeste trekvissen (55, voornamelijk rivierprikken en salmoniden) werden in hokfuiken gevangen, gevolgd door staandwant (23 finten) en zegen (6 finten, 3 zeefore

The data underlies the publication (Brevé et al. 2020). This data set has data on reported recaptures. Between 2011 and 2019, almost 4000 starry smooth-hound sharks (Mustelus asterias) were tagged in the Netherlands. The total number of reported recaptures was 220 (4.9%: Table 1): 114 females (50-124 cm LT), 102 males (47-105 cm LT), and 4 non-sexed (56-100 cm LT).

Understanding how reef-associated sharks utilise coastal reef habitats throughout their ontogeny is essential for their effective management. In this study, we assessed the distribution of sharks in the northern Caribbean Netherlands (Saba, Saba Bank and St Eustatius) and ontogenetic shifts in habitat and depth use of the 2 most observed species: Caribbean reef shark Carcharhinus perezi and nurse shark Ginglymostoma cirratum. We used stereo baited remote underwater video (stereo-BRUV) surveys at 376 sites. A total of 126 shark sightings (6 species) were recorded, with C. perezi (n = 72) and G. cirratum (n = 42) most frequently observed. The probability of recording at least 1 shark per deployment ranged from 0.19 to 0.37 and is comparable with shark occurrences in the small number of other stereo-BRUV studies in the Wider Caribbean Region. Habitat type was the most important factor driving reef-associated shark occurrences, with the highest probability of observing C. perezi and G. cirratum in soft-coral habitat. Additionally, occurrences of C. perezi were significantly influenced by the management zone, with highest probabilities of occurrence in no-fishing zones. Almost all observed reef-associated sharks (95.6%) were juveniles, indicating that the study area may be a nursery area. Overall, both species were observed in deeper waters with increasing size, indicating ontogenetic shifts in depth use. Our findings imply that protected areas should not be limited to a single habitat or depth, but focus on protecting a large area with the range of habitats and depths necessary for reef-associated sharks to complete their life cycle.

Evaluation of receiver contribution to the performance of two Acoustic Positional Telemetry (APT) designs for research on Atlantic cod with seasonally high site fidelity around offshore wind turbines.

Effects of a full-scale seismic survey experiment on the movement behaviour of Atlantic cod.

In de kustwateren, overgangswateren (gebieden op de overgang van kust- naar binnenwateren) en binnenwateren vinden verschillende vormen van beroepsvisserij, sportvisserij en recreatieve visserij plaats. In vrijwel alle visserijvormen vindt een zekere mate van bijvangst plaats van trekvissen. Deze vissoorten moeten worden teruggezet, maar een deel van de bijgevangen en teruggezette exemplaren overleeft het terugzetten niet. Daarmee hebben de verschillende visserijvormen effect op populaties trekvissen. De kennis met betrekking tot het effect van de visserij op trekvissen is gedateerd en het laatste onderzoek met vangstgegevens voor de Nederlandse situatie stamt uit 2008 (Jansen et al. 2008). Actueel inzicht is wenselijk om beleidsafwegingen te kunnen maken, met name of trekvissen in de huidige situatie voldoende beschermd zijn, of dat aanvullende maatregelen wenselijk zijn. Het voorgestelde onderzoek vormt een herhaling en actualisering van het eerdere onderzoek dat in 2008 door Wageningen Marine Research (WMR), toentertijd IMARES, is uitgevoerd. Daarnaast wordt in het huidige onderzoek specifieke aandacht besteed aan de situatie rondom de sluizen van het Haringvliet en bij Kornwerderzand, met het oog op respectievelijk het Kierbesluit en de voorgenomen aanleg van de Vismigratierivier.

De cumulatieve impact van energie-infrastructuur kan een belangrijke rol spelen bij de populatieontwikkeling van kwetsbare soorten door sterfte en habitatverlies als gevolg van aanvaringen met die energie-infrastructuur of het verstorende effect van dergelijke infrastructuur. In dit rapport wordt een zo actueel en volledig mogelijk overzicht gegeven van de staat van kennis en de relatieve kwetsbaarheid van vogels, vleermuizen, zeezoogdieren en vissen in relatie tot de impact van windturbines, hoogspanningslijnen, waterkrachtcentrales en zonnepaneelvelden. Voor deze soortgroepen en energie-infrastructuur worden de kwetsbare soorten gerangschikt op basis van hun kwetsbaarheid en wordt inzichtelijk gemaakt waar de verspreiding van de kwetsbaarste soorten overlapt met de energie-infrastructuur. We evalueren hoe de cumulatieve impact van energie-infrastructuur op de soortgroepen gekwantificeerd kan worden nu en in de toekomst, en hoe die impact zich verhoudt tot andere antropogene drukfactoren voor de kwetsbaarste soorten. We bespreken mitigatie- en compensatiemaatregelen die in potentie kunnen voorkomen dat Nederlandse populaties van soorten afnemen als gevolg van de huidige en toekomstige energie-infrastructuur op zee en op land. Tot slot worden suggesties gedaan voor het opvullen van de belangrijkste kennishiaten en oplossingsrichtingen die het mogelijk maken de effecten op kwetsbare soorten bij de verdere groei van energie-infrastructuur op land en op zee te minimaliseren.

De overgang van zoet naar zout vanuit de rivier richting zee is een belangrijk kenmerk van estuaria. De grote variatie in waterbeweging door getij en rivier afvoer, zoutgehalten, sedimentatie/erosie in combinatie met aanvoer van nutriënten en organisch materiaal vormen de basis van een ecosysteem dat wordt gekenmerkt door een grote diversiteit in ecotopen en soorten. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit heeft Wageningen Marine Research de opdracht gegeven om een verdiepende literatuurstudie uit te voeren naar de ecologie van zoet-zout overgangen.

Natural river floodplains are among the most diverse and productive ecosystems on Earth and provide key habitats for foraging, spawning and as a nursery for many riverine fish species. Periodic flooding plays a principal role in the ecological processes in floodplain systems resulting in high productivity and diversity, as formulated in the Flood Pulse concept (FPC, a major conceptual framework for understanding the hydro–ecological processes operating in river-floodplain systems). However, little progress has been made in exploring the FPC over larger spatial scales due to lack of empirical data. The Volga-Akhtuba floodplain (Russian Federation) is still relatively undisturbed, while in Europe and North-America about 90% of floodplains have effectively been lost. This thesis provides a quantitative assessment of the FPC by (1) analyzing flood pulse dynamics in response to changes in river flow regime on various spatial and temporal scales and (2) relating these to recruitment success of riverine fish species that use the floodplain; and (3) identifying the hydro-geomorphic variables that are most involved shaping fish abundance and distribution in the floodplain. The results obtained demonstrate that the flood pulse magnitude in the lower Volga has noticeably decreased due to damming of the Volga upstream from the Volga-Akhtuba floodplain. Still, in spite of this hydrological control, considerable year-to-year variation in flood magnitude and timing has remained. Therefore fish populations in the floodplain still depend on variations in the year-to-year flow regime. Moreover, spring temperature and its match with flooding control the recruitment of young fish at the end of the growing season. However, the main sources of spawning stocks in the large-scale Volga-Akhtuba floodplain originate from local floodplain populations and not from the main river channels. Spatial heterogeneity of hydro-geomorphic attributes of the floodplain water bodies is highly significant