Search

Sea level rise, especially combined with possible changes in storm surges and increased river discharge resulting from climate change, poses a major threat in low-lying river deltas. In this study we focus on a specific example of such a delta: the Netherlands. To evaluate whether the country’s flood protection strategy is capable of coping with future climate conditions, an assessment of low-probability/highimpact scenarios is conducted, focusing mainly on sea level rise. We develop a plausible high-end scenario of 0.55 to 1.15 m global mean sea level rise, and 0.40 to 1.05 m rise on the coast of the Netherlands by 2100 (excluding land subsidence), and more than three times these local values by 2200. Together with projections for changes in storm surge height and peak river discharge, these scenarios depict a complex, enhanced flood risk for the Dutch delta., Space Engineering, Aerospace Engineering

Sea level rise, especially combined with possible changes in storm surges and increased river discharge resulting from climate change, poses a major threat in low-lying river deltas. In this study we focus on a specific example of such a delta: the Netherlands. To evaluate whether the country’s flood protection strategy is capable of coping with future climate conditions, an assessment of low-probability/highimpact scenarios is conducted, focusing mainly on sea level rise. We develop a plausible high-end scenario of 0.55 to 1.15 m global mean sea level rise, and 0.40 to 1.05 m rise on the coast of the Netherlands by 2100 (excluding land subsidence), and more than three times these local values by 2200. Together with projections for changes in storm surge height and peak river discharge, these scenarios depict a complex, enhanced flood risk for the Dutch delta., Space Engineering, Aerospace Engineering

klimaatverandering, Civil Engineering and Geosciences

klimaatverandering, Civil Engineering and Geosciences

Onze relatie met de zee gaat een nieuw tijdperk in. Zeespiegelstijging en bodemdaling dwingen ons langzaam maar zeker tot een ruimtelijke inrichting die daar beter op inspeelt. Activiteiten in de kustzone zullen voortaan scherper beoordeeld moeten worden op hun bijdrage aan de veerkracht van de Nederlandse kust. Het wegzakken van Nederland is geen nieuw fenomeen. Sinds de Middeleeuwen zijn grote delen van ons land vele meters gedaald ten opzichte van de Noordzee. Dit relatief toch al snel verlopende proces kan door' veranderingen in het klimaat nog verder worden versterkt. Dit dwingt ons tot een grondige herziening van het kustbeleid. Weliswaar kunnen hogere dijken en grotere gemalen het tij nog wel even keren, maar uiteindelijk brengt die techniek ons alleen maar dichter bij Atlantis. Harde verdedigingswerken brengen de water-, sediment- en zoutbalans in de Nederlandse kustzone verder uit evenwicht. De basis van Nederlands rijkste ecosystemen wordt erdoor ondergraven. Structurele oplossingen kunnen alleen worden gevonden door de Nederlandse kust in een breder perspectief te beschouwen: van het Zeeuws estuarium tot en met de Waddenzee en van de grote rivieren en veengebieden tot in de Noordzee. Deze immense, vruchtbare delta is de basis van onze economie, maar heeft ook ruimte nodig om zichzelf te onderhouden; om haar eigen sediment- en waterhuishouding op peil te houden. In deze brochure maken we duidelijk dat door meer ruimte te geven aan het natuurlijke proces van deltavorming, we uiteindelijk ook onszelf meer ruimte geven. 'Meegroeien met de Zee' is het motto van deze studie en geeft aan welk perspectief Wij Zien: • op de eerste plaats hebben onze estuaria, duinen, wadden en venen een natuurlijk vermogen om mee te groeien met de zeespiegel. De ruimte daarvoor ontbreekt nu weliswaar, maar is op veel plaatsen weer te herstellen. Daarmee wordt ook de basis gelegd voor een rijke planten- en dierenwereld, die in grote, gradiëntrijke natuurgebieden beter bestand is te, Meegroeien met de Zee

Onze relatie met de zee gaat een nieuw tijdperk in. Zeespiegelstijging en bodemdaling dwingen ons langzaam maar zeker tot een ruimtelijke inrichting die daar beter op inspeelt. Activiteiten in de kustzone zullen voortaan scherper beoordeeld moeten worden op hun bijdrage aan de veerkracht van de Nederlandse kust. Het wegzakken van Nederland is geen nieuw fenomeen. Sinds de Middeleeuwen zijn grote delen van ons land vele meters gedaald ten opzichte van de Noordzee. Dit relatief toch al snel verlopende proces kan door' veranderingen in het klimaat nog verder worden versterkt. Dit dwingt ons tot een grondige herziening van het kustbeleid. Weliswaar kunnen hogere dijken en grotere gemalen het tij nog wel even keren, maar uiteindelijk brengt die techniek ons alleen maar dichter bij Atlantis. Harde verdedigingswerken brengen de water-, sediment- en zoutbalans in de Nederlandse kustzone verder uit evenwicht. De basis van Nederlands rijkste ecosystemen wordt erdoor ondergraven. Structurele oplossingen kunnen alleen worden gevonden door de Nederlandse kust in een breder perspectief te beschouwen: van het Zeeuws estuarium tot en met de Waddenzee en van de grote rivieren en veengebieden tot in de Noordzee. Deze immense, vruchtbare delta is de basis van onze economie, maar heeft ook ruimte nodig om zichzelf te onderhouden; om haar eigen sediment- en waterhuishouding op peil te houden. In deze brochure maken we duidelijk dat door meer ruimte te geven aan het natuurlijke proces van deltavorming, we uiteindelijk ook onszelf meer ruimte geven. 'Meegroeien met de Zee' is het motto van deze studie en geeft aan welk perspectief Wij Zien: • op de eerste plaats hebben onze estuaria, duinen, wadden en venen een natuurlijk vermogen om mee te groeien met de zeespiegel. De ruimte daarvoor ontbreekt nu weliswaar, maar is op veel plaatsen weer te herstellen. Daarmee wordt ook de basis gelegd voor een rijke planten- en dierenwereld, die in grote, gradiëntrijke natuurgebieden beter bestand is te, Meegroeien met de Zee

In de "leidraad voor de beoordeling van de veiligheid van duinen als waterkering" wordt aangegeven hoe aan de bij de Deltawet vastgestelde veiligheidsnormen de duinen als primaire waterkering moeten worden getoetst. De veiligheid van de Nederlandse duinenkust is op grond van de situatie in 1983 beoordeeld. Tevens is de bezwijkkans bepaald voor 1990, het jaar waarin de werken "in 'het kader van de Deltawet worden afgesloten. Niet overal langs de Nederlandse kust blijken de duinen het achterland voldoende tegen overstroming te beschermen. Dit rapport geeft een overzicht van de veiligheid van de afzonderlijke duinsecties.

Op 3 januari 1976 werd de Nederlandse kust getroffen door een stormvloed, waarbij op vele plaatsen langs de kust een waterstand werd bereikt, welke gemiddeld slechts één maal per 20 jaar voorkomt. Aangezien deze stormvloed vrij omvangrijke duinafslag tot gevolg had, verdient het aanbeveling de voorlopige richtlijn op zijn waarde te onderzoeken en na te gaan in hoeverre de veronderstellingen, die hieraan ten grondslag liggen, door deze stormvloed worden bevestigd. het doel van het onderzoek kan als volgt worden samengevat: - Bepaling van de opgetreden duinafslag - Berekening van de op grond van de Voorlopige Richtlijn verwachte duinafslag - Vergelijking van de twee hoeveelheden en onderzoeken in hoeverre de Voorlopige Richtlijn een goede benadering geeft van de werkelijk opgetreden afslag - Onderzoeken in hoeverre de veronderstellingen, die de basis van de Voorlopige Richtlijn vormen, door de meetresultaten worden bevestigd - Inventariseren van de vele metingen met betrekking tot deze, voor de bestudering van duinafslag, belangrijke stormvloed. Uit de analyse van de metingen van de duinafslag ten gevolge van de stormvloed op 3 januari 1976 kunnen de volgende conclusies worden getrokken; 1. Met de beschikbare metingen van voor en na de stormvloed kan de opgetreden duinafslag redelijk nauwkeurig worden bepaald. Gemiddeld voor de T.A.W.- raaien langs de Nederlands kust bedraagt de hoeveelheid afslag boven de maximum stormvloedstand (stormvloedpeil) 33 m3/m1; de teruggang van het duin op stormvloedpeil bedraagt gemiddeld 10 m. 2. Wanneer met behulp van de Voorlopige Richtlijn de verwachte afslag wordt berekend, dan blijkt dat: - voor Ameland, met het speciaal voor Ameland afgeleide stormprofiel, een afslaghoeveelheid wordt berekend, welke redelijk overeenkomt met de opgetreden afslag; - voor Terschelling en Vlieland een afslaghoeveelheid wordt berekend, welke veel kleiner is dan de opgetreden afslag; - voor Texel, de gesloten kust van Noord-Holland en Zuid-Holland en voo, Duinen als Waterkering

Op 1 en 2 februari 1983 is de Nederlandse kust getroffen door een stormvloed, die voor de sectoren Westholland, Den Helder en Delfzijl valt onder de qualificatie lage stormvloed en voor de sectoren Schelde en Harlingen onder de qualificatie middelbare stormvloed. Aangezien deze stormvloed zorgde voor niet onaanzienlijke duinafslag werd deze op advies van werkgroep 5, door de Technische Adviescommissie voor de Waterkeringen aangegrepen als toetsing voor het rekenmodel DUROS. Deze toetsing is uitgevoerd voor alle T.A.W. raaien in Noord-Holland, Texel en Ameland., TAW/ENW

Dit rekenmodel, dat een onderdeel vormt van de "Leidraad voor de beoordeling van duinen als waterkering", is echter alleen toegestaan voor betrekkelijk rechte kusten met een onverdedigd duin. Voor kustvakken met een sterke kromming, zoals bij de koppen van eilanden, en/of een onderbreking van het strand- of duinprofiel, moet rekening worden gehouden met extra duinafslag als gevolg van gradiënten in het langstransport [o]. Voor de berekening van de extra duinafslag tijdens de duur van de stormvloed dient het langstransport als functie van de plaats en de tijd bekend te zijn. Uit een vooronderzoek is gebleken dat het langstransport tijdens duinafslag condities een orde groter is dan onder "normale" condities [5]. Metingen in modellen hebben namelijk aangetoond dat de zandconcentratie, en daarmee dus ook het langstransport, direct samenhangt met de mate van dwarsprofielverandering. Wanneer de waterstand en de golfcondities sterk afwijken van de normale condities treden dwarsprofielveranderingen op die gepaard gaan met hogere zandconcentraties en dus met grotere langstransporten. Deze samenhang tussen het dwarstransport en het langstransport wordt met de huidige langstransportformules in het geheel niet beschreven. Om te komen tot een redelijk betrouwbare berekeningsmethode van duinafslag bij kustvakken met een gradiënt in het langstransport is het daarom vereist nader onderzoek te verrichten naar het proces van het dwarstransport tijdens duinafslag, TAW/ENW

Civil Engineering and Geosciences

Proeven in het Laboratorium voor Vloeistofmechanica naar zandtranport in golven. Focus op de invloed van stoorgolven (gebonden golven) o.a. door reflectie in de goot., Hydraulic Engineering, Civil Engineering and Geosciences

Applied Sciences, Kramers Laboratorium voor Fysische Technologie

Op 3 januari 1976 werd de Nederlandse kust getroffen door een stormvloed, waarbij op vele plaatsen langs de kust een waterstand werd bereikt, welke gemiddeld slechts één maal per 20 jaar voorkomt. Aangezien deze stormvloed vrij omvangrijke duinafslag tot gevolg had, verdient het aanbeveling de voorlopige richtlijn op zijn waarde te onderzoeken en na te gaan in hoeverre de veronderstellingen, die hieraan ten grondslag liggen, door deze stormvloed worden bevestigd. het doel van het onderzoek kan als volgt worden samengevat: - Bepaling van de opgetreden duinafslag - Berekening van de op grond van de Voorlopige Richtlijn verwachte duinafslag - Vergelijking van de twee hoeveelheden en onderzoeken in hoeverre de Voorlopige Richtlijn een goede benadering geeft van de werkelijk opgetreden afslag - Onderzoeken in hoeverre de veronderstellingen, die de basis van de Voorlopige Richtlijn vormen, door de meetresultaten worden bevestigd - Inventariseren van de vele metingen met betrekking tot deze, voor de bestudering van duinafslag, belangrijke stormvloed. Uit de analyse van de metingen van de duinafslag ten gevolge van de stormvloed op 3 januari 1976 kunnen de volgende conclusies worden getrokken; 1. Met de beschikbare metingen van voor en na de stormvloed kan de opgetreden duinafslag redelijk nauwkeurig worden bepaald. Gemiddeld voor de T.A.W.- raaien langs de Nederlands kust bedraagt de hoeveelheid afslag boven de maximum stormvloedstand (stormvloedpeil) 33 m3/m1; de teruggang van het duin op stormvloedpeil bedraagt gemiddeld 10 m. 2. Wanneer met behulp van de Voorlopige Richtlijn de verwachte afslag wordt berekend, dan blijkt dat: - voor Ameland, met het speciaal voor Ameland afgeleide stormprofiel, een afslaghoeveelheid wordt berekend, welke redelijk overeenkomt met de opgetreden afslag; - voor Terschelling en Vlieland een afslaghoeveelheid wordt berekend, welke veel kleiner is dan de opgetreden afslag; - voor Texel, de gesloten kust van Noord-Holland en Zuid-Holland en voo, Duinen als Waterkering

In de "leidraad voor de beoordeling van de veiligheid van duinen als waterkering" wordt aangegeven hoe aan de bij de Deltawet vastgestelde veiligheidsnormen de duinen als primaire waterkering moeten worden getoetst. De veiligheid van de Nederlandse duinenkust is op grond van de situatie in 1983 beoordeeld. Tevens is de bezwijkkans bepaald voor 1990, het jaar waarin de werken "in 'het kader van de Deltawet worden afgesloten. Niet overal langs de Nederlandse kust blijken de duinen het achterland voldoende tegen overstroming te beschermen. Dit rapport geeft een overzicht van de veiligheid van de afzonderlijke duinsecties.

Op 1 en 2 februari 1983 is de Nederlandse kust getroffen door een stormvloed, die voor de sectoren Westholland, Den Helder en Delfzijl valt onder de qualificatie lage stormvloed en voor de sectoren Schelde en Harlingen onder de qualificatie middelbare stormvloed. Aangezien deze stormvloed zorgde voor niet onaanzienlijke duinafslag werd deze op advies van werkgroep 5, door de Technische Adviescommissie voor de Waterkeringen aangegrepen als toetsing voor het rekenmodel DUROS. Deze toetsing is uitgevoerd voor alle T.A.W. raaien in Noord-Holland, Texel en Ameland., TAW/ENW

Dit rekenmodel, dat een onderdeel vormt van de "Leidraad voor de beoordeling van duinen als waterkering", is echter alleen toegestaan voor betrekkelijk rechte kusten met een onverdedigd duin. Voor kustvakken met een sterke kromming, zoals bij de koppen van eilanden, en/of een onderbreking van het strand- of duinprofiel, moet rekening worden gehouden met extra duinafslag als gevolg van gradiënten in het langstransport [o]. Voor de berekening van de extra duinafslag tijdens de duur van de stormvloed dient het langstransport als functie van de plaats en de tijd bekend te zijn. Uit een vooronderzoek is gebleken dat het langstransport tijdens duinafslag condities een orde groter is dan onder "normale" condities [5]. Metingen in modellen hebben namelijk aangetoond dat de zandconcentratie, en daarmee dus ook het langstransport, direct samenhangt met de mate van dwarsprofielverandering. Wanneer de waterstand en de golfcondities sterk afwijken van de normale condities treden dwarsprofielveranderingen op die gepaard gaan met hogere zandconcentraties en dus met grotere langstransporten. Deze samenhang tussen het dwarstransport en het langstransport wordt met de huidige langstransportformules in het geheel niet beschreven. Om te komen tot een redelijk betrouwbare berekeningsmethode van duinafslag bij kustvakken met een gradiënt in het langstransport is het daarom vereist nader onderzoek te verrichten naar het proces van het dwarstransport tijdens duinafslag, TAW/ENW

Civil Engineering and Geosciences

Proeven in het Laboratorium voor Vloeistofmechanica naar zandtranport in golven. Focus op de invloed van stoorgolven (gebonden golven) o.a. door reflectie in de goot., Hydraulic Engineering, Civil Engineering and Geosciences

Applied Sciences, Kramers Laboratorium voor Fysische Technologie