Search

Global conservation policy and action have largely neglected protecting and monitoring genetic diversity-one of the three main pillars of biodiversity. Genetic diversity (diversity within species) underlies species' adaptation and survival, ecosystem resilience, and societal innovation. The low priority given to genetic diversity has largely been due to knowledge gaps in key areas, including the importance of genetic diversity and the trends in genetic diversity change; the perceived high expense and low availability and the scattered nature of genetic data; and complicated concepts and information that are inaccessible to policymakers. However, numerous recent advances in knowledge, technology, databases, practice, and capacity have now set the stage for better integration of genetic diversity in policy instruments and conservation efforts. We review these developments and explore how they can support improved consideration of genetic diversity in global conservation policy commitments and enable countries to monitor, report on, and take action to maintain or restore genetic diversity.

Hoverflies (Syrphidae) represent an insect group of great importance in ecosystems and indicators of ecosystem change. The genus Merodon Meigen, 1803 (tribe Merodontini) is one of the most species-rich hoverfly genera, distributed across the Palaearctic and Afrotropical regions. The genus Merodon Meigen, 1803 is less diverse in the Afrotropical Region than in the Palaearctic (11 versus 160 known species). An ongoing study of the genus Merodon in Africa has revealed the existence of two new species into the taxon previously known as Merodon planifacies Bezzi, 1915. The M. planifacies subgroup belongs to the Afrotropical lineage of the Merodon desuturinus group. Morphological analysis of male genitalia has classified the available specimens of the M. planifacies taxon into two sets: the first one corresponds to M. planifacies with folded theca, while the other with smooth theca, later named Merodon capi complex was found exclusively at the Drakensberg mountains in the Republic of South Africa, specifically in the Cathedral Peak National Park and the Royal Natal National Park. Further, molecular and morphometric evidences revealed two cryptic taxa within this complex: M. capi sp. nov. Vujić et Radenković and Merodon roni sp. nov. Radenković et Vujić.

The putative monophyly and systematic position of Merodon nigritarsis group was assessed based on morphological and molecular data of the mitochondrial COI and nuclear 28S rRNA genes. The previously reported concept of the group has been redefined, and M. crassifemoris Paramonov, 1925 is now excluded. The related M. avidus group is redefined here, including the Merodon avidus complex and M. femoratus Sack, 1913. Species delimitation of morphologically defined species of M. nigritarsis group was well supported by COI gene analysis, with the exception of M. alagoezicus Paramonov, 1925 and M. lucasi Hurkmans, 1993. Descriptions are given for three new species of the M. nigritarsis species group: Merodon cohurnus Vujić, Likov et Radenković sp. n., Merodon longisetus Vujić, Radenković et Likov sp. n. and Merodon obstipus Vujić, Radenković et Likov sp. n., and one new species from the M. avidus group: Merodon rutitarsis Likov, Vujić et Radenković sp. n. A lectotype is designated for M. femoratus Sack, 1913, and two new synonymies of this species were proposed: M. biarcuatus Curran, 1939 and M. elegans Hurkmans, 1993. Here we review 18 species from the M. nigritarsis group and six species from the M. avidus group and provide morphological diagnoses of the species groups. Additionally, diagnosis of 12 branches (groups or individual taxa) of M. avidus-nigritarsis lineage, an illustrated diagnostic key for the males, and distribution map are provided for the new species.

Ovom tezom je obuhvaćena analiza genetičke strukture i filogeografskog položaja vuka (Canis lupus L. 1758) na teritoriji Bosne i Hercegovine, na uzorku od ukupno 79 jedinki. Analize su sprovedene primjenom (i) 18 mikrosatelitskih lokusa nDNK pomoću kojih su detektovani: nivo genetičke varijabilnosti, populaciona struktura, prolazak populacije kroz genetičko usko grlo, te ukrštanje u srodstvu, i (ii) kontrolnog regiona (CR) regiona mtDNK pomoću kojih su sprovedene filogeografske analize. U radu je uočeno je grupisanje jedinki vuka Bosne i Hercegovine u dva genetička klastera što, s obzirom na slabu statističku podržanost, najvjerovatnije ukazuje na prisustvo strukture na većem nivou. Prethodno navedeno je detektovano analizama populacione strukture dijela dinarsko - balkanske populacije vuka,gdje je uočena distribucija vukova Bosne i Hercegovine i Srbije u odvojene genetičke klastere. Statistički značajni signali prolaska populacije vuka Bosne i Hercegovine kroz genetičko usko grlo u skorijoj prošlosti nisu detektovani. Sekvence kontrolnog regiona mtDNK vuka pokazale su se dovoljno informativnim za detekciju jedinstvenih haplotipova vuka Bosne i Hercegovine, za koje je uočena distribucija u dvije, prethodno u literaturi, detektovane haplogrupe bez jasnog alopatrijskog obrasca. Pored toga, analizama sekvenci dijela kontrolnog regiona mtDNK uzorka vuka Evrope, uočeno je da se demografska ekspanzija haplogrupe 2 desila mnogo ranije u prošlosti u odnosu na period ekspanzije haplogrupe 1, koji se poklapa sa periodom razdvajanja navedenih haplogrupa, prije oko 13000 godina, što ukazuje da je posljednji glacijalni maksimum imao uticaja u oblikovanju strukture genetičkih linija vuka u prošlosti. Rezultati dobijeni u ovom istraživanju su veoma informativni u cilju uspostavljanja pravilnog menadžmenta vrste i kreiranja plana zaštite vuka na nivou Bosne i Hercegovine, odnosno, na nivou dinarsko - balkanske populacije vuka iz k, In this thesis, the genetic structure and phylogeography of the wolf (Canis L. 1758) in the territory of Bosnia and Hercegovina were analysed, from a total sample of 79 individuals. Analyses were conducted by applying (i) 18 microsatellite loci of nuclear DNA, by which we estimated: the level of genetic variability, population structure, kinship, bottleneck and inbreeding, and (ii) control region of mtDNA by which we analysed phylogeography. Two genetic clusters were observed for the wolf population from Bosnia and Hercegovina, although with statistically low support, which may point to structuring at the higher level. Indeed, after analysing the population structure at the higher, Dinaric - Balkan level, the distribution of wolves from Bosnia and Hercegovina and Serbia was observed as falling into two distinct genetic clusters. Statistically significant signs of the recent bottleneck were not observed in the wolf population from Bosnia and Hercegovina. Analyses of control region mtDNA were conducted with the aim of detecting haplotypes in the Bosnia and Hercegovina population, as well as in the European samples. Distribution of haplotypes into two haplogroups, described in previous literature, was observed, without a clear alopatric phylogeny pattern. Furthermore, the analyses of the same molecular marker showed that demographic expansion of haplogroup 2 occurred significantly earlier when compared to the demographic explosion of haplogroup 1 . Results from this study are extremely important for the creation of a management plan for wolves from Bosnia and Hercegovina, and at the higher Dinaric - Balkan level.

U radu je izvršen integrativno-taksonomski pristup analize kompleksa vrsta Merodon avidus (Diptera: Syrphidae), na geografski i vemenski obimnom materijalu. U okviru genetičke karakterizacije kriptičnih vrsta navedenog kompleksa, bazirane na 3' i 5' fragmentima mitohondrijalnog COI gena, određeni su parametri genetičke varijabilnosti i utvrđeni jedinstveni i deljeni haplotipovi u okviru i između pretpostavljenih vrsta. Rezultati genetičke varijabilnosti COI DNK sekvenci pokazali su da jedinke sa ostrva Krf i Evia i poluostrva Peloponez, preliminarno identifikovane kao M. moenium, predstavljaju novu, endemsku vrstu proučavanog kompleksa. Dijagnostički enzimski lokusi pokazali su da M. avidus i M. moenium predstavljaju sestrinske vrste, koje su se, u okviru kompleksa vrsta M. avidus, poslednje razdvojile. Zaključeno je da se kompleks vrsta M. avidus sastoji od 5 vrsta: M. avidus, M. moenium, M. megavidus, M. ibericus i M. aff. moenium. U nastavku, oslanjajući se na moderne tehnike veštačke inteligencije, izvršeno je modelovanje distribucije vrsta i poređenje sličnosti utvrđenih ekoloških niša. U poslednjem segmentu istraživanja, prednosti veštačke inteligencije iskorišćene su u modelovanju sistema za determinaciju jedinki sestrinskih vrsta u uzorku, na osnovu adekvatne varijable.Ovo istraživanje doprinelo je karakterizaciji biodiverziteta osolikih muva, rasvetljavanju taksonomskog statusa vrsta i kreiranju smernica za definisanje budućih konzervacionih programa zaštite biodiverziteta vrsta Merodon avidus kompleksa., During this research, an integrative-taxonomic analysis of M. avidus species complex was performed. The study was based on geographically and temporally extensive material. Genetic characterisation of cryptic species, based on 5’ and 3’ regions of COI gene, defined parameters of genetic variability. Shared and unique haplotypes between and within of cryptic species were detected. The results of genetic variability analysis based on COI gene showed that specimens from the islands Corfu, Evia and half-island Peloponnese, which were preliminarily identified as M. moenium, represent a new, endemic species of the selected complex. Diagnostic enzyme loci showed that M. avidus and M. moenium represent sibling species, which were the last one who separated within M. avidus complex. According to current information, it was concluded that M. avidus complex consists of 5 species: M. avidus, M. moenium, M. megavidus, M. ibericus and M. aff. moenium. In the next chapter, relying on modern techniques of artificial intelligence, the species distribution modelling and the comparison of ecological niches were performed. In the last part of the research, the advantages of artificial intelligence were used in order to model a system that was able to determinate one of two sibling species, based on appropriate predictor. This research has generally contributed to a characterization of hoverfly diversity and helped resolving a taxonomic status of species in one of the most challenging groups in Syrphidae family. Genetic differentiation data represent directions for defining future conservation strategies for biodiversity protection of defined cryptic species of Merodon avidus complex

Род Merodon Meigen (Diptera: Syrphidae) се одликује великм бројем врста које имају функцију у опрашивању биљака. У оквиру овог рода својом разноврсношћу издваја се Merodon aureus група врста коју поред фенотипски различитих одликује и присуство већег броја криптичних врста. Због морфолошке сличности криптичне врсте представљају изазов за таксономе, те су молекуларне методе од посебног значаја. У том светлу примарни циљ овог истраживања је био утврђивање молекуларног диверзитета групе и могућности његове примене у таксономији. Истраживање је било засновано на анализи варијабилности секвенци COI и 28S рРНК гена за 718 јединки 41 описане или новоткривене врсте сирфида. Додатно, тестирана је примењивост мултилокусних ISSR маркера у раздвајању врста M. luteomaculatus комплекса. Узорци су тестирани и на присуство Wolbachia с обзиром да она може утицати на еволуцију митохондријалних гена. Добијени резултати су указали на високу варијабилност секвенци COI гена који се показао корисним у утврђивању граница криптичних врста у анализираним комплексима. Секвенце 28Ѕ рРНК гена у већини случајева нису биле од већег значаја за раздвајање врста, али би могле имати потенцијал у раздвајању комплекса или подгрупа врста као допуна анализи секвенци COI гена. Додатно, ISSR маркери су показали потенцијал за примену у молекуларној таксономији. Све анализиране врсте изузев М. balkanicus су биле заражене Wolbachia, али није утврђена јасна веза између варијабилности секвенци митохондријалног COI гена и инфекционог статуса врста. Утврђен образац генетичке варијабилности је вероватно обликован драстичним климатским променама током Плеистоцена и фрагментацијом хабитата. Да би се донели крајњи закључци о таксономском статусу предложених врста потребно је добијене резултате интегрисати са подацима других релевантних научних дисциплина., Rod Merodon Meigen (Diptera: Syrphidae) se odlikuje velikm brojem vrsta koje imaju funkciju u oprašivanju biljaka. U okviru ovog roda svojom raznovrsnošću izdvaja se Merodon aureus grupa vrsta koju pored fenotipski različitih odlikuje i prisustvo većeg broja kriptičnih vrsta. Zbog morfološke sličnosti kriptične vrste predstavljaju izazov za taksonome, te su molekularne metode od posebnog značaja. U tom svetlu primarni cilj ovog istraživanja je bio utvrđivanje molekularnog diverziteta grupe i mogućnosti njegove primene u taksonomiji. Istraživanje je bilo zasnovano na analizi varijabilnosti sekvenci COI i 28S rRNK gena za 718 jedinki 41 opisane ili novotkrivene vrste sirfida. Dodatno, testirana je primenjivost multilokusnih ISSR markera u razdvajanju vrsta M. luteomaculatus kompleksa. Uzorci su testirani i na prisustvo Wolbachia s obzirom da ona može uticati na evoluciju mitohondrijalnih gena. Dobijeni rezultati su ukazali na visoku varijabilnost sekvenci COI gena koji se pokazao korisnim u utvrđivanju granica kriptičnih vrsta u analiziranim kompleksima. Sekvence 28Ѕ rRNK gena u većini slučajeva nisu bile od većeg značaja za razdvajanje vrsta, ali bi mogle imati potencijal u razdvajanju kompleksa ili podgrupa vrsta kao dopuna analizi sekvenci COI gena. Dodatno, ISSR markeri su pokazali potencijal za primenu u molekularnoj taksonomiji. Sve analizirane vrste izuzev M. balkanicus su bile zaražene Wolbachia, ali nije utvrđena jasna veza između varijabilnosti sekvenci mitohondrijalnog COI gena i infekcionog statusa vrsta. Utvrđen obrazac genetičke varijabilnosti je verovatno oblikovan drastičnim klimatskim promenama tokom Pleistocena i fragmentacijom habitata. Da bi se doneli krajnji zaključci o taksonomskom statusu predloženih vrsta potrebno je dobijene rezultate integrisati sa podacima drugih relevantnih naučnih disciplina., Genus Merodon Meigen (Diptera: Syrphidae) is characterized by a large number of species which have a function in plants pollination. Within this genus, Merodon aureus species group is distinguished by its diversity and it is characterized not only by phenotypically divergent species but also with a large number of cryptic species. Because of the high morphological similarity, cryptic species are a challenge for taxonomist, thus molecular methods are of special importance. The primary goal of this research was to determine the molecular diversity of the group and the possibility of its application in taxonomy. The study was based on the sequences variability analysis of COI and 28S rRNA genes for 718 individuals belonging to 41 described or newly discovered hoverfly species. Additionally, the applicability in species delimitation of multilocus marker ISSR was tested on M. luteomaculatus species complex. Specimens have also been tested for Wolbachia since it may affect the evolution of mitochondrial genes. The obtained results indicated a high variability of the COI gene sequences that proved useful for determining the cryptic species boundaries in the analyzed complexes. Sequences of the 28S rRNA gene in most cases were not of much significance for the species delimitation, but they could have the potential to separate species complexes оr subgroups as a complement to the analysis of the COI gene sequences. Additionally, the ISSR markers showed potential for application in molecular taxonomy. All analyzed species except M. balkanicus were infected with Wolbachia, but no clear relation was established between the sequence variability of the mitochondrial COI gene and the infectious status of species. The established pattern of genetic variability is probably shaped by drastic climatic changes during Pleistocene and habitats fragmentation. In order to achieve the final conclusions on the taxonomic status of the proposed species, it is necessary

U radu je analzirana struktura populacija i stepen genetičke varijabilnosti u populacijama divlje svinje u Evropi. Određena je polimorfnost jedanaest tetranukleotidnih mikrosatelita u uzorku od 664 divljih svinja u Evropi, utvrđivanjem alela prisutnih u populacijama i utvrđivanjem njihove frekvencije. U analiziranom uzorku definisano je prisustvo 13 subpopulacija divljih svinja u Evropi i određeni su osnovni parametri intra- i interpopulacione varijabilnosti. Pokazano je da je protok gena između definisanih subpopulacija relativno mali obzirom da je utvrđen srednji i visok nivo genetičke divergencije između definisanih subpopulacija. Utvrđen je visok nivo genetičkog diverziteta u populacijama divlje svinje Evrope, što ukazuje na činjenicu da populacije ove vrste poseduju visok genetički potencijal. Analizom polimorfnosti CR1-mtDNK nađeni su jedinstveni haplotipovi za Balkansko poluostrvo i utvrđena je stuktuiranost populacija divljih svinja na Balkanu. Poređenjem dobijenih sekvenci CR1-mtDNK sa dostupnim sekvencama divljih svinja iz čitavog sveta rasvetljena je demografska i filogeografska istorija vrste Sus scrofa i potvrđeno je važna uloga Balkana u rekolonizaciji Evrope nakon poslednjeg ledenog doba. Pokazano je da su sva tri južna poluostrva Evrope (Balkansko, Iberijsko i Apeninsko) učestvovala u rekolonizaciji Evrope i da se filogeografska istorija vrste Sus scrofa može predstaviti u tri koraka: (1) povlačenje jedinki iz Centralne Evrope u južna poluostrva tokom poslednjeg ledenog doba, (2) nezavisna diverzifikacija u svakom od tri poluostrva, (3) rekolonizacija Evrope od strane haplotipova koji su bili na severu poluostrva (u ekspazivnom frontu). Na osnovu rezultata ovog istraživanja data je preporuka da za svaku definisanu subpopulaciju treba razviti odgovarajuće strategije menadžmenta u skladu sa njenim genetičkim potencijalom, a u cilju očuvanja evolucionog potencijala svake od njih kako bi se obezbedila i očuvala stabilnost vrste., In this paper an assessment of the wild boar genetic structure and phylogeography was performed based on the analysis of microsatellites and CR-1 region of mitochondrial DNA. Polymorphism of eleven tetranucletide microsatellites was determined in a sample of 664 wild boars in Europe by detection of alleles present in the populations and their frequency. In the analyzed sample of 664 wild boars, 13 genetically different subpopulations were defined and basic parameters of intra- and interpopulation variability were estimated. It was shown that gene flow between defined subpopulations is relatively small since estimated genetic distances between subpopulations indicated a moderate to high genetic differentiation. According to derived data, high genetic diversity is present in wild boar populations in Europe, indicating high genetic potential of the species. In the analysis of mtDNA control region sequences in wild boars from the Balkan peninsula unique haplotypes were found and population structure was observed. A detailed inspection of results reveals that a similar phylogeographic pattern emerges in all southern European peninsulas, arising from post-LGM expansion, and that all three peninsulas had a similar role in the wild boar post-glacial recolonization of Europe. This pattern could be explained by: the southward migration of Central-European haplotypes during the LGM to southern peninsulas; independent diversification in each peninsula; and post-LGM leading edge recolonization of Europe involving all three peninsulas. Based on the results of this research, it was recommended that for each defined subpopulation adequate manegament strategies should be defined and each subpopulation should be managed separately in order to preserve their evolutionary potential and to secure the long-term stability of wild resources.

The wild boar (Sus scrofa) is one of most abundant game species in hunting areas of Balkan region. The large fraction of pre-glacial genetic diversity in wild boar populations from the Balkans was addressed due to high proportion of unique mtDNA haplotypes found in Greece, indicating Balkan as main refugial area for wild boars. The aim of the present study is to characterize mitochondrial DNA control region variability in wild boars from different areas in the West Balkan region, in order to evaluate level of genetic variability, to detect unique haplotypes and to infer possible structuring. The total number of 163 individuals from different sampling localities were included in the study. A fragment of the mtDNA control region was amplified and sequenced by standard procedures. Population genetic analyses were performed using several computer packages: BioEdit, ARLEQUIN 3.5.1.2., Network 4.6.0.0 and MEGA5. Eleven different haplotypes were identified and haplotype diversity was 0.676, nucleotide diversity 0.0026, and the average number of nucleotide differences (k) 1.169. The mismatch distribution and neutrality tests indicated the expansion of the all populations. It is shown that high level of genetic diversity is present in the wild boars from the West Balkan region and we have managed to detect regional unique haplotypes in high frequency. Genetic diversity differences have been found in regional wild boar groups, clustering them in two main clusters, but further speculations on the reasons for the observed clustering are prevented due to restricted informativness of the single locus marker. Obtained knowledge of genetic variation in the wild boar may be relevant for improving knowledge of the phylogeny and phylogeography of the wild boars, but as well as for hunting societies and responsible authorities for the effective control of wild boar populations., Divlja svinja (Sus scrofa) je jedna od najbrojnijih vrsta divljači u lovnim područjima Balkana. Na osnovu velikog broja jedinstvenih haplotipova u populacijama divljih svinja Grčke, zaključeno je da se veliki deo pre-glacijalnog genetičkog diverziteta ovih populacija zadržao na Balkanskom poluostrvu, koje je označeno kao glavni refugijum za divlje svinje. Cilj ovog rada je karakterizacija varijabilnosti kontrolnog regiona mitohondrijalne DNK kod divljih svinja sa različitih lokaliteta Zapadnog Balkana, u svrhu utvrđivanja genetičke varijabilnosti, detekcije jedinstvenih haplotipova i definisanja moguće struktuiranosti populacije. Ukupno su analizirane 163 jedinke sa različitih lokaliteta. Deo kontrolnog regiona mtDNK je umnožen i sekvenciran standardnim metodama. Populaciono-genetička analiza urađena je pomoću programskih paketa za analizu sekvenci: BioEdit, ARLEQUIN 3.5.1.2., Network 4.6.0.0 and MEGA5. Nađeno je jedanaest haplotipova i diverzitet haplotipova je iznosio 0.676, diverzitet nukleotida 0.0026, dok je prosečan broj nukleotidnih razlika bio 1.169. Test unimodalne distribucije i testovi neutralnosti pokazali su ekspanziju svih populacija. Pokazan je visok nivo genetičkog diverziteta u populacijama divljih svinja Zapadnog Balkana i detektovani su haplotipovi jedinstveni za regione u visokoj frekvenciji. Razlike u genetičkom diverzitetu pokazane su u regionalnim grupama, i klaster analiza je pokazala prisustvo dve odvojene grane, ali konačan zaključak o stepenu struktuiranosti nije mogao biti donet, zbog ograničene informativnosti jednog genskog markera. Dobijeni rezultati o genetičkoj varijabilnosti divljih svinja relevantni su za rekonstrukciju filogenije i filogeografije ove vrste divljači, ali i za organizacije odgovorne za efektivnu kontrolu populacija divljih svinja.

The aim of this study was to investigate chemical composition of grain of 20 maize hybrids, from different maturity groups, to define their nutritional quality from the point of main grain constituents: starch, total proteins, soluble proteins, oil, phytate, inorganic phosphorus, and soluble phenolics, as well as mass of 1.000 grains. A set of 20 ZP hybrids, FAO 400-800, were grown in a randomized complete block design (RCBD) at Zemun Polje (Serbia), during the summer of 2009. Average content of proteins, oil and starch of analyzed maize hybrids was 10.5%, 4.7% and 80.8%, respectively. Hybrids from FAO maturity group 600 had highest grain mass (in average 419.5 g). Genetic variability in seed phytate content was observed, with values ranging from 2.64 to 3.75, averaged 3.44 g kg-1. Inorganic phosphorus (Pi) concentrations were between 0.120 µ g g-1 (ZP 805) to 0.415 µ g g-1 (ZP 588ex), averaged 0.24 µ g g-1. Content of soluble proteins varied from 54.33 to 78.74 mg g-1. The high positive correlation was observed between total proteins and oil content in hybrids, as well as between starch and phenolics content. Phytate content was positively correlated with proteins, but this correlation was not significant, while the correlation between phytate and mass of 1,000 grains was positive and significant. A negative correlation occurred between phytate and starch., U ovom radu je analizirana hemijska kompozicija zrna 20 hibrida kukuruza različitih FAO grupa zrenja sa ciljem da se definiše njihova nutritivna vrednost na osnovu osnovnih biohemijskih komponenti zrna: skroba, proteina, ulja, fitata neorganskog fosfora, fenola i mase 1000 zrna. Eksperiment je postavljen u u blok dizajnu (RCBD) na eksperimentalnim poljima Instituta za kukuruz u Zemun Polju tokom sezone 2009. Prosečne vrednosti proteina, ulja i skroba analiziranih hibrida kukuruza iznosile su 10.5%, 4.7% and 80.8%, respektivno. Hibridi FAO grupe zrenja 600 imali su najveću masu 1000 zrna (u proseku 419.5 g). Uočena je varijabilnost u sadržaju fitina kod analiziranih hibrida i ona je iznosila od 2.64 do 3.75, sa prosečnom vrednošću od 3.44 g kg-1. Koncentracija neorganskog fosfor (Pi) se kretala od 0.120 µg g-1 (ZP 805) do 0.415 µ g g-1 (ZP 588ex), sa prosekom od 0.24 µ g g-1. Sadržaj solubilnih proteina je varirao od 54.33 do 78.74 mg g-1. Visoko pozitivna korelacija uočena je između sadržaja protein i ulja u zrnu, kao i između skroba i fenola. Fitat je bio u pozitivnoj korelaciji sa proteinima, ali ova korelacija nije bila statistički značajna, dok je korelacija između fitata i mase 1000 zrna pozitivna i signifikantna. Negativna korelacija je uočena između fitata i skroba.