Search

Amaç:Hastanede yatan hastalarda, dermatolojik şikâyetler sık görülebilmektedir. Yatışları sırasında, yeni dermatolojik lezyonlar gelişebileceği gibi daha önceden bilinen dermatolojik hastalıkları alevlenebilmektedir. Literatürde, çocuk hastaların yatışları sırasında istenen, dermatoloji konsültasyonlarını değerlendiren sınırlı sayıda çalışma vardır. Çalışmamızın amacı, hastanede yatan çocuk hastalarda dermatoloji konsültasyonlarını tanımlamaktır.Gereç ve Yöntemler:Pediatri servisinden, 4 yıl içinde dermatoloji kliniğine konsülte edilen toplam 137 hasta bu çalışmaya dâhil edilmiştir. Veriler geriye dönük olarak kayıtlardan elde edilmiştir.Bulgular:Konsültasyonlar genel pediatri servisinden istendi. Yatarak tedavi gören çocuk hastaların, en sık birincil tanısı akciğer hastalığıydı. Yüz otuz yedi hastada en sık görülen dermatolojik tanı, alerjik hastalık ve ardından deri enfeksiyonlarıydı. Dermatoloji tarafından tanıya yardımcı olmak için 28 hastaya deri biyopsisi yapıldı. Konsültasyon öncesinde, kliniğimiz ön tanısı ile konsültasyon sonrasında dermatoloji tanısı arasında uyum varlığının değerlendirilmesinde ise 32 hasta farklı tanı almıştı.Sonuç:Pediatristler, hasta izlemlerinde cilt lezyonlarıyla sık karşılaşmaktadır. Aynı zamanda dermatologların da hasta grubunun önemli bir kısmını çocuk hastalar oluşturmaktadır. Bu nedenle 2 kliniğin, dermatolojik şikâyeti olan çocuk hastalar söz konusu olduğunda, gerektiğinde iş birliği yapabilmeleri doğru bir yaklaşımdır. Pediatri ve dermatoloji klinikleri arasında, karşılıklı eğitime de katkı sağlayan konsültasyon muayeneleri, bu iş birliğine verilebilecek örneklerden biridir

Streptococcus anginosus can be frequently isolated from brain abscesses, but is a rare cause of the liver, lung, and deep tissue abscesses. In this report, we present a patient with subdural empyema, brain abscess, and superior sagittal cerebral venous thrombosis as complications of rhinosinusitis whose purulent empyema sample yielded S. anginosus. A 13-year-old female patient was referred to our pediatric intensive care unit with altered mental status, aphasia, and behavioral change. On a brain computed tomography scan, subdural empyema extending from the left frontal sinus to the frontal interhemispheric area and left hemispheric dura was detected. Intravenous ceftriaxone, vancomycin, and metronidazole treatments were started. Subdural empyema was surgically drained. Postoperative brain magnetic resonance venography imaging showed superior sagittal sinus thrombosis. Cultures obtained from purulent empyema sample revealed S. anginosus. On the third day of hospitalization, a brain computed tomography scan showed brain edema, especially in the left hemisphere and significantly increased subdural empyema that had been previously drained. She was reoperated and decompressive craniectomy was performed. On the fifth day, partial epileptic seizures occurred. Brain magnetic resonance imaging showed a brain abscess on the interhemispheric area. The magnetic resonance imaging findings of abscess formation improved on 30(th) day and she was discharged on the 45(th) day after the completion of antibiotic therapy.

Amaç: Nissen fundoplikasyon, gastroözofageal reflü hastalığı (GÖRH) tedavisinde en sık uygulanan cerrahi yöntem olmakla birlikte özellikle nörolojik engelli hastalarda nüks gelişimi sıktır. Manşonun anatomik olarak bozulması klasik tanımlanan şeklidir. Nüks oluşumu için öngörülen risk faktörleri olgu- ların birçoğunda var olmakla birlikte, başarısızlığın patolojisini net olarak açıklayamamaktadır. Çalışmamızda, fundoplikasyon sonrası başarısızlık mekanizmalarını analiz etmeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmaya, Ocak 2011 ile Şubat 2014 arasında fundoplikasyon yapılan GÖRH’li çocuklar dahil edildi. Ameliyat sonrası devam eden reflü semptomları, nüks gastroözofageal reflü hastalığı (nGÖRH) olarak kabul edildi. Cinsiyet, yaş, gelişme geriliği, nörolojik durum, hiatus hernisi, skolyoz, ameliyat yöntemleri, gastrostomi ve orofaringeal semptomlar ile nüks oluşumu arasındaki ilişki araştırıldı. Değişkenler lojistik regresyon analizi ile incelendi. Bulgular: Çalışmaya 67 çocuk (erkek 40, kız 27) dahil edildi. Ortalama ameliyat yaşı 57,10±52,22 ay, takip süresi 19,64±7,75 ay idi. On altı (%23,8) çocukta nüks reflü saptandı. Nüks olguların baryumlu calışmalarında yalnızca 1 olguda (%6,2) fundoplikasyon manşonu bozulmuş idi. Manşonu sağlam olan 15 hastadan 10’una endoskopik inceleme yapılabildi. Nüks nedeni olarak, 7 olguda gevşek manşon, 3 olguda aralıklı manşon gevşemesi aktiviteleri gözlendi. Gevşek manşon ve aralıklı gevşemenin, sırasıyla ciddi yutma bozukluğu ve öğürme gibi orofarengeal semptomlar ile ilişkili oldugu saptandı. Sonuç: Nörolojik engeli olan bir kısım hastada anatomik olarak sağlam fundoplikasyon yapıya rağmen, alt özofagus sfinkter relaksasyonlarının devam etmesinin veya gevşek manşon yapısının, hastalarda nüks nedeni olabilecegini varsaymaktayız. Ayrıca bu endoskopik bulguların farklı orofarengeal semp- tomlar ile ilişkisi altta yatan baska bir kompleks nüks mekanizmasını düşündürmektedir. Orofarengeal semptomlar ameliyat öncesinde nüks gelişim riskini öngörmede yararlı olabilir., Objective: Nissen fundoplication is the most frequently performed surgery for the gastroesophageal reflux disease (GERD), however recurrence is frequent in neurologically impaired patients. Anatomic deformation of the fundoplication wrap is the classically defined presentation. The putative risk factors exist in most of cases and but they are unable to define the pathology of failure. We aimed to analyze failure mechanisms after fundoplication. Method: Children with GERD who had undergone fundoplication between January 2011 and February 2014 were included in the study. Ongoing reflux symptoms after surgery were considered as recurrence of gastroesophageal reflux disease (rGERD). Correlation between development of disease recurrence and gender, age, failure to thrive, neurological status, hiatus hernia, scoliosis, surgical methods, gastrostomy and oropharyngeal symptoms was investigated. Variables were studied by logistic regression analysis. P

Vitamin D eksikliği, kemik deformiteleri, kas güçsüzlüğü, diş gelişiminde gecikme, büyüme geriliği gibi genel sağlık sorunları yanında hipokalsemiye bağlı konvülziyon, tetani ve laringospazm gibi ağır komplikasyonlara yol açabilir. Jeneralize tonik-klonik konvülziyon geçirme yakınması ile acil polikliniğimize başvuran 10 aylık hastamızın öyküsün- de, doğumdan itibaren vitamin D takviyesi yapılmadığı, besinlerle kalsiyum ve fosfor alımının yetersiz olduğu anla- şıldı. Kalsiyum ve fosfor değerlerinin düşük, parathormon seviyesinin yüksek ve 25 hidroksivitamin D düzeyinin çok düşük olması yanında, rahitisin klinik bulgularının görül- mesi ile nutrisyonel rahitis tanısını doğrulandı. Bu vaka proflaktik D vitamini takviyesinin gerekliliğini ve halen ülkemizde, rahitisin komplikasyonlara yol açan önemli bir sağlık sorunu olduğunun vurgulanması amacıyla sunul- muştur, Vitamin D deficiency presents with not only general health problems such as deformities in weight bearing bones, musc- le weakness, hypoplasia of tooth, failure to thrive but also can cause serious complications such as hypocalcemic con- vulsions, tetany and laryngospasm. The patient has applied to our hospital for generalized tonic-clonic convulsions. The patient had not received vitamin D supplementation and adequate nutritional intake of calcium and phosphorus after the birth. The diagnosis of nutritional vitamin D deficiency was based on the combination of history of poor vitamin D intake, clinical manifestations and typical laboratory fin- dings such as hypocalcemia, hypophosphatemia, hyperpa- rathyroidism and low level of 25 hydroxyvitamin D. Our case is an example of serious complications of nutritional rickets as a current public health problem despite vitamin D supp- lementation is widespread in our country

Hidrosefali değişik hastalık durumlarında ortaya çıkan ventriküllerde genişleme ve beyin omurilik sıvısı basıncının artması ile belirgin bir bulgudur Beyin omurilik sıvısı akımını düzeltmek için en sık uygulanan yöntem ventrikülo peritoneal şant vasıtasıyla beyin omurilik sıvısının periton içine boşaltılmasıdır Şant kullanımında en sık karşılaşılan komplikasyon enfeksiyon veya tıkanmaya bağlı olarak şantın işlev bozukluğudur Kendiliğinden kolon perforasyonu nadir görülen bir komplikasyondur Bu yazıda yenidoğan döneminde hidrosefali saptandıktan sonra ventrikülo peritoneal şant uygulaması yapılan ve şant kateterinin anüsten çıktığı görülen iki olguyu sunduk ve iki olgu nedeni ile hidrosefalik çocuklarda ventrikülo peritoneal şant komplikasyonlarını ve bunların içerisinde kolon delinmesinin önemini tartışmayı amaçladık., Hydrocephalus represents a diverse group of conditions that are characterized with dilatation of the ventricular system and increased cerebrospinal fluid pressure Ventriculo peritoneal shunt placement is a commonly used treatment method for hydrocephalus for diverting the cerebrospinal fluid into the peritoneal cavity The most common complication of ventriculo peritoneal shunt is dysfunction of the shunt mainly due to catheter obstruction or infection Spontaneous bowel perforation is a rare complication of ventriculoperitoneal shunt This article aims to discuss ventriculo peritoneal shunt complications and the significance of colon perforation among these complications by presenting two cases of anal protrusion of ventriculoperitoneal shunt catheter that is inserted in order to reduce the hydrocephalus detected in the neonatal period Turk Arch Ped 2013; 48: 255 258