Search

Electrocardiography is an important diagnostic tool in the evaluation of cardiac diseases. Normal electrocardiograms are age-dependent and may also vary due to several factors. Many studies have been performed to establish the normal values for the childhood period. The aim of this study was to determine the normal electrocardiograms values for healthy Turkish children in Aydın.All children underwent physical examination by a pediatrician and the electrocardiograms were analyzed by the same pediatrician. In the event of improper or insufficient data, the analyses were repeated. Children with a suspicious electrocardiograms or physical examination were recalled and examined by same pediatric cardiologist in outpatient clinic.In this study, electrocardiogram records were collected randomly from 1163 children with a sampling rate of 500 Hz. Of the children, 562 were female (47.4%) and 601 were male (52.6%). The total population was divided into ten age groups. Significant differences in normal limits were determined compared with previously published studies.The observed differences in various electrocardiograms parameters could be related to biologic variability and to some technical details such as precordial electrode placement and visual checking of the records in addition to race.Elektrokardiyografi kardiyak hastalıkların değerlendirilmesinde önemli bir tanı aracıdır. Normal elektrokardiyogram yaşa bağımlıdır ve çeşitli etmenlerle değişmektedir. Çocukluk dönemi normal değerlerini belirlemek için bir çok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı Aydın ilinde sağlıklı Türk çocuklarında normal elektrokardiyogram değerlerini belirlemektir.Çalışmada tüm çocukların fizik bakısı çocuk doktoru tarafından yapıldıktan sonra aynı kişi tarafından elektrokardiyogramları çekilerek değerlendirilmiştir. Uygun olmayan verilerin olması durumunda analiz tekrar edilmiştir. Fizik bakıda ya da elektrokardiyogramda şüphe olması durumunda hastaneye çağrılarak çocuk kardiyologu tarafından ayrıntılı inceleme yapılmıştır.Çalışmada 500 Hz örneklem hızıyla toplam 1 163 olgudan elektrokardiyogram örnekleri alınmıştır. Olguların 562’si kız (%47,4%) iken 601’i erkekti (%-52,6). Tüm çalışma popülasyonu toplam 10 yaş grubuna ayrıldı. Tüm gruplardan elde edilen normal değerlerde daha önce yayınlanmış normal değerlere göre anlamlı farklılıklar görüldü.Elektrokardiyogram değişkenlerinde gözlenen farklılıklar biyolojik değişkenlik ve ırksal özelliklere ek olarak prekordiyal elektrot yerleştirme, kayıtların görsel kontrolü gibi bazı teknik detaylarla ilişkili olabilir.

Amaç: Basınç yaraları, yoğun bakım ünitelerinde sık görülen, hastane yatış süresini uzatan, mortaliteyi arttıran ve tedavi giderlerini yükselten önemli bir bakım sorunudur. Yenidoğan dönemine göre geliştirilmiş olan Neonatal Braden Q Basınç Risk Değerlendirme Ölçeği’nin (NBQBRD) ise ülkemizde henüz güvenilirlik ve geçerlilik çalışması bulunmamaktadır. Konu hakkında, yenidoğan dönemine ait ülkemizde tek geçerlilik ve güvenirlilik çalışması yapılmış ve halen kullanılmakta olan Yenidoğan Cilt Risk Değerlendirme (YCRD) Ölçeğidir. Çalışmamızın amacı Türkiye’de ilk defa yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatarak tedavi gören bebeklerde Türkçe NBQBRD Ölçeği’nin ülkemiz için geçerlilik ve güvenirliğini değerlendirmektir. Yöntem: Yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatarak tedavi gören 114 olguda toplam 201 değerlendirme yapılmıştır. Verilerin toplanmasında; hasta özelliklerine ve çalışmayı sürdüren hemşirelerin bireysel özelliklerine ilişkin soru formu ve Türkçe NBQBRD Ölçeği ile birlikte paralel form testi olarak Türkçe YCRD Ölçeği kullanılmıştır. Aynı vaka eş-zamanlı olarak bakım veren hemşiresi ve araştırmacı tarafından değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmada Türkçe NBQBRD Ölçeği’nin geçerli ve güvenilir olduğu, Türkçe YCRD Ölçeği ile karşılaştırıldığında klinik hemşireleri ve araştırmacı ölçümlerinin iki ölçek arasındaki korelasyon katsayısının yüksek ve aralarındaki ilişkinin ileri düzeyde anlamlı olduğu görülmüştür. Sonuç: Bu sonuçlar yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatmakta olan bebeklerde basınç ülseri risk değerlendirmesinde Türkçe NBQBRD Ölçeği’nin ülkemizde güvenle kullanılabileceğini göstermiştir., Objective: Pressure sore is a common care problem in intensive care units which prolongs hospital stay, increases mortality and treatment costs. Validity and reliability study of neonatal Braden Q scale, which is developed for the neonatal period, has yet not performed in our country. the only validity and reliability study for the neonatal period in Turkey was performed for the Newborn Skin Risk Assessment Scale which is currently in use. the aim of this study was to assess the validity and reliability of Turkish Neonatal Braden Q Scale in infants hospitalized firstly in the neonatal intensive care unit. Method: A total of 201 assessments were made for 114 patients who were hospitalized in the Neonatal Intensive Care Unit of Ege University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics. in the collection of data; a questionnaire form concerning characteristics of patients and individual features of study nurses; and Neonatal Braden Q Scale together with Turkish version of Newborn Skin Risk Assessment Scale were used. the same case was evaluated simultaneously by the patient’s nurse and the investigator. Results: in this study, it was found that the Turkish verison of Neonatal Braden Q Scale is reliable and valid. the correlation coefficient was high between the two scales when clinical nurse’s and responsible investigator’s measurements was compared. Conclusion: in conclusion, Turkish version of Neonatal Braden Q Pressure Ulcer Risk Assessment Scale is reliable for the evaluation of pressure ulcer risk in infants hospitalized in the neonatal intensive care units in our country.

GirişBeslenme intoleransı prematüre yenidoğanlarda en sık görülen problemlerdendir. Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde rutin olarak verilen süt veya formülanın ısı ölçümü yapılmamaktadır. Prematürelerde süt ısısının beslenme intoleransı üzerine etkileri hakkında yapılmış çok az çalışma bulunmaktadır. Amaç: Bu çalışmada yenidoğan yoğun bakım ünitemize yatan prematüre bebeklerde süt ısısının beslenme intoleransı üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde izlenen, gestasyonel haftası 34 haftanın altında veya doğum ağırlığı 1500 gram altında olan preterm yenidoğanlar çalışmaya dahil edildi. Sindirim sistemine ait konjenital anomalisi olan ve genetik sendrom tanısı ile izlenen olgular çalışmadan dışlandı. Çalışmaya dahil edilen bebekler soğuk ve sıcak grup olarak ikiye ayrılarak; soğuk gruptaki bebekler oda sıcaklığı (OS) olan 24°C sıcaklıkta (Grup 1), sıcak gruptaki bebekler taze sağılmış anne sütü sıcaklığına (ASS) uygun olarak 32-34°C (Grup 2) sıcaklıkta beslendi. Beslenme miktarı, rezidü kayıtları, kilo alımları, total enteral beslenmeye geçiş süresi, medikal tedavi ihtiyacı, taburculuk vücut ağırlığı ve klinik bulguları prospektif olarak izlendi. Gavajla verilen miktarın % 50'sinin üzerindeki rezidüler anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Kriterlere uyan 80 yenidoğan (Grup 1 22–24 °C (n=40), grup 2 32–34 °C (n=40)'de beslendi) çalışmaya dahil edildi. Grup 2'de anne sütü alanlarda gatrik rezidü sayısı ılımlı derecede daha düşüktü. Grup 2'de daha az apne atağı (p=0,006) ve daha az antireflü tedavi ihtiyacı olduğu saptandı (p=0,0013). Çalışma boyunca 12 olgu nekrotizan enterokolit (NEK) tanısı ile izlendi (OS: 5, ASS:7 olgu) ve gruplar arasında fark yoktu (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızda iki grup arasında 32-34°C'de süt ile beslenmenin prematüre bebeklerde gastrik rezidü sayısı, apne sıklığı ve antireflü tedavi gereksinimini azaltması nedeni ile prematürelerde oda ısısındansa vücut ısısına daha yakın sıcaklıkta beslenme ümid vaad etmektedir. Bu konuda daha fazla sayıda çalışma ılık dereceler ile beslenmenin beslenme intoleransı üzerine pozitif etkilerini gösterebilir. Anahtar kelimeler: Prematürite, enteral beslenme, beslenme intoleransı, sıcaklık Introduction: Feeding intolerance is one of the most frequent problems among preterm infants. These infants are fed with expressed breast milk or preterm formulas of which temperature is not routinely measured. There is limited number of studies about the effect of food temperature on feeding intolerance. Aim: In this study, we aimed to examine the effects of feeds with warm versus room air temperature in preterm infants hospitalized in our newborn intensive care unit. Material-Methods: Infants with a birth weight of ≤1500 g or gestational age ≤ 34 weeks hospitalized in our NICU were included in the study. Infants with gastrointestinal anomalies or genetic anomalies were excluded form the study. The patients were randomly assigned to two different feeding temperature groups. While patients in the cold group were fed at room temperature (22-24°C), patients in the hot group were fed at 32-34°C). Enteral intake, gastric residuals, weight gain, transition time to total enteral feeding, need of medical treatment, weight at discharge and clinical findings were prospectively followed up. Gastric resuals more than half of the enteral intake was considered as significant. Results: Totally, 80 preterm infants (Group 1 fed with 22–24 °C (n=40), group 2 fed with 32–34 °C (n=40)) were prospectively included in the study. There was a slight decrease in gastric residual frequency in patients fed with breast milk in group 2. Apnea was significantly more frequent in Group 1 (p=0.006) and these infants needed more antireflux treatment (p=0.013). During the study, 12 patients were followed up for NEC (Group 1 n=5, Group 2 n=7) (p>0.05). Conclusion: According to our results, warming enteral feeds close to body temperature is encouraging especially due to the decrease in gastric residual frequency, apnea of prematurity and need for antireflux treatment. More studies may confirm positive effect of warm enteral feeds on feeding tolerance in preterm infants.Key words: Prematurity, enteral nutrition, feeding tolerance, temperature 55

Giriş: Astım insidansı giderek artmaktadır. Astım prevalansının daha fazla olduğu bölgelerde, obezitede de artma eğilimi vardır. Bu çalışmada 6-16 yaş arası astım ve obezitesi olan çocuklarda, serum leptin düzeyi ile solunum fonksiyon testleri ve serum IgE düzeyleri arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 11’i astımlı (K/E = 3/8), 12’si astımlı obez (K/E = 3/9), dokuzu obez (K/E = 7/2) ve 12’si sağlıklı (K/E = 6/6) toplam 44 çocuk alındı. Beden kitle indeksi, solunum fonksiyon testleri, serum IgE ve leptin düzeyleri ölçüldü. Bulgular: PEF düzeyleri ile serum leptin düzeyleri arasında anlamlı ilişki (p= 0.016) olmasına rağmen, leptin düzeyi ile FEV1, FVC, FEV1/FVC arasında herhangi bir ilişki saptanmadı. Bu çalışmada inhaler steroidin leptin üzerine pozitif etkisi saptanmadı (p> 0.05). Sonuç: Leptinle ilgili yapılan her yeni çalışma bize yeni bilgiler kazandırmaktadır. Serum leptin düzeyi ile PEF arasında pozitif ilişki olmasından dolayı, akut ve kronik astım tedavisi sırasında PEF’in yanında serum leptin düzeyinin de ölçülmesi gerekmektedir., Objective: the incidence of asthma is slightly increasing. in regions where prevalence of asthma is getting higher, there is a tendency for an increase in obesity. the aim of this study is to evaluate the relation between serum leptin levels, pulmonary function tests and serum total IgE levels among 6- 16-year-old-children with asthma and obesity. Materials and Methods: There were 44 children included in the study (mean age 10.2 ± 2.36 years). Totally 11 asthmatic (3 female, 8 male), 12 asthmatic obese (3 female, 9 male) and 9 obese (7 female, 2 male) children were selected. Control group was consisted of 12 healthy (6 female, 6 male) children. Body mass index, pulmonary function tests, serum total IgE levels and serum leptin levels were calculated. Results: Interestingly; there was a significant relation between PEF levels and serum leptin levels (p= 0.016) but no relation was found between leptin levels and FEV1, FVC, FEV1/FVC. in the study; no positive effect of inhale steroid on leptin was present (p> 0.05). Conclusion: Every new study about leptin brings together new data about the subject. in this point

Elektrokardiyografi (EKG) kalp-damar sistemi hastalıklarında önemli bir tanı aracıdır. Çocuklarda normal elektrokardiyogram değerleri yaşa ve cinse göre belirgin değişiklikler göstermektedir. Bu nedenle çocukluk yaş grubunda normal değerlerin saptanması için birçok çalışma yapılmıştır. Günümüzde en yaygın kullanılan EKG değerleri Davignon ve arkadaşları tarafından 1980'de yayınlanan çalışmaya dayanmaktadır. Ancak cihazlardaki değişmelerle birlikte toplumların kendi normal değerlerini belirlemelerine ihtiyaç duyulmaktadır.Aydın ilinde 16 yaşını doldurmamış sağlıklı çocuklarda normal elektrokardiyogram değerlerinin belirlenmesinin amaçlandığı bu çalışma Mart 2008- Eylül 2008 tarihleri arasında Aydın il merkezinde yapıldı. 1305 olgudan kayıtlar alındı. Toplamda 142 olgu olmak üzere, kayıt kalitesinin kötü olması nedeniyle 120 olgu, ektopik atriyal ritm nedeniyle yedi olgu, ventriküler erken vuru nedeniyle beş olgu, atriyal erken vuru nedeniyle iki olgu, konjenital kalp hastalığı nedeniyle iki olgu çalışmaya alınmadı. Pediatrik kardiyoloji polikliniğine 13 olgu ileri değerlendirme için çağrıldı. Polikliniğe gelen dokuz olgunun biri aort kapak darlığı, biri Wolff-Parkinson-White sendromu tanısı konarak muayeneye gelmeyen dört olgu ile birlikte çalışmadan dışlandı. Çalışmaya dahil edilen 1163 çocuktan 562'si kız (%47,4), 601'i ise erkekti (%52,6).Çalışmamızdan elde edilen sonuçlar farklı ırklardan, farklı ülkelerden çalışmalarla ve Türkiye'den yapılan benzer çalışmalarla karşılaştırıldı. Sonuç olarak EKG değerlerindeki farklılıkların ırk yanında biyolojik değişkenlik ve prekordiyal elektrotların yerleştirilmesi ile kayıtların gözle kontrol edilmesi gibi bazı teknik özelliklerle ilişkili olabileceği düşünüldü.Anahtar Kelimeler: elektrokardiyografi, çocukluk dönemi Electrocardiography is an important diagnostic tool in the evaluation of the cardiovascular system diseases. The ECG values in childhood significantly varies with age and gender. For this reason, many studies have been performed to establish the normal values for the childhood period. The most frequently used normative ECG measurements rely on the study by Davignon et al. Published in 1980. With the changes in the electrocardiography machines, there is a need for the detection of normal values for all the societies.This study was carried out in Aydın among 0-16 year-old children during March-September 2008 to determine the normal values in healthy children. ECG records were collected randomly from 1305 patients in well child outpatient clinics, primary care units, nursery schools and primary schools. Totally 142 electrocardiograms were excluded (insufficient or noisy records (n=120), ectopic atrial rhythm (n=7), premature ventricular contraction (n=5), atrial premature contraction (n=2), congenital heart disease (n=2)). For further evaluation, 13 children with suspicious ECG?s were recalled to the pediatric cardiology unit. Nine of them submitted to our outpatient clinics and two of them were excluded from the study (aortic valvular stenosis (n=1), Wolff-Parkinson-White syndrome (n=1)) besides the four missing patients. The remaining 1163 EGCs were included in the study. Of the children, 562 were female (47.4%) and 601 were male (52.6%).Our results were compared to other studies from different countries between different races and to similar studies from Turkey. It was concluded that the observed differences in various ECG parameters could be related to biological variability and some technical details such as precordial electrode placement and visual checking of the records besides race.Key words: Electrocardiography, childhood 75

Beken, Serdar/0000-0002-8609-2684; BAS, AHMET YAGMUR/0000-0002-1329-2167; Bulbul, Ali/0000-0002-3510-3056; Karatekin, Guner/0000-0001-7112-0323, WOS: 000534242500056, PubMed: 31851725, Objective To investigate the early neonatal outcomes of very-low-birth-weight (VLBW) infants discharged home from neonatal intensive care units (NICUs) in Turkey. Material and methods A prospective cohort study was performed between April 1, 2016 and April 30, 2017. the study included VLBW infants admitted to level III NICUs. Perinatal and neonatal data of all infants born with a birth weight of.1500 g were collected for infants who survived. Results Data from 69 NICUs were obtained. the mean birth weight and gestational age were 1137 +/- 245 g and 29 +/- 2.4 weeks, respectively. During the study period, 78% of VLBW infants survived to discharge and 48% of survived infants had no major neonatal morbidity. VLBW infants who survived were evaluated in terms of major morbidities: bronchopulmonary dysplasia was detected in 23.7% of infants, necrotizing enterocolitis in 9.1%, blood culture proven late-onset sepsis (LOS) in 21.1%, blood culture negative LOS in 21.3%, severe intraventricular hemorrhage in 5.4% and severe retinopathy of prematurity in 11.1%. Hemodynamically significant patent ductus arteriosus was diagnosed in 24.8% of infants. Antenatal steroids were administered to 42.9% of mothers. Conclusion the present investigation is the first multicenter study to include epidemiological information on VLBW infants in Turkey. Morbidity rate in VLBW infants is a serious concern and higher than those in developed countries. Implementation of oxygen therapy with appropriate monitoring, better antenatal and neonatal care and control of sepsis may reduce the prevalence of neonatal morbidities. Therefore, monitoring standards of neonatal care and implementing quality improvement projects across the country are essential for improving neonatal outcomes in Turkish NICUs., Turkish Neonatal Society [2-2016]; Turkish Neonatal Society, This study was supported by the Turkish Neonatal Society, http://www.neonatology.org.tr, number 2-2016, received by AYB. Turkish Neonatal Society funded the study's online registry system. the funder had no role in study design, data collection and analysis, decision to publish, or preparation of the manuscript.

Background To evaluate the prevalence, risk factors and treatment of retinopathy of prematurity (ROP) in Turkey and to establish screening criteria for this condition., Methods A prospective cohort study (TR-ROP) was performed between 1 April 2016 and 30 April 2017 in 69 neonatal intensive care units (NICUs). Infants with a birth weight (BW)=1500 g or gestational age (GA) 1500 g or GA> 32 weeks with an unstable clinical course were included in the study. Predictors for the development of ROP were determined by logistic regression analyses., Results The TR-ROP study included 6115 infants: 4964 (81%) with a GA 32 weeks. Overall, 27% had any stage of ROP and 6.7% had severe ROP. A lower BW, smaller GA, total days on oxygen, late-onset sepsis, frequency of red blood cell transfusions and relative weight gain were identified as independent risk factors for severe ROP in infants with a BW=1500 g. Of all infants, 414 needed treatment and 395 (95.4%) of the treated infants had a BW, Conclusions Screening of infants with a GA