Search

Amaç: Amacımız, çocuk yoğun bakım ünitesinde diyabetik ketoasidoz (DKA) ile takip edilen daha önce tanı almış ve yeni tanı almış Tip 1Diabetes Mellitus (T1DM) hastalarının şiddeti, klinik özellikleri, komplikasyon varlığı ve sonuç farklılıklarını belirlemektir.Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma, 32 yataklı üçüncü basamak çocuk yoğun bakım ünitesinde geriye dönük olarak yapıldı. Hastalar yenitanı almış ve önceden tanı almış T1DM olarak ayrıldı. Toplanan tüm veriler gruplar arasında karşılaştırıldı.Bulgular: 107 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların çoğu erkekti (%51.4). Yeni tanı alan hastaların çoğu 6-10 yaş grubundaydı (%49.2).Başvuru öncesi hasta şikâyetleri değerlendirildiğinde kusma şikayeti, daha önce tanı almış DM hastalarında istatistiksel olarak anlamlıderecede yüksekti (p=0.041). Yeni tanı alan Tip-1 DM’de halsizlik, poliüri, polidipsi, kilo kaybı şikâyetleri istatistiksel olarak anlamlı derecedeyüksekti (p değeri sırasıyla 0.001, 0.001, 0.001, 0.001). Diyabetik ketoasidoz tedavisi sırasında yeni tanı almış DM grubunda hipokalemiistatistiksel olarak daha yüksekti (p=0.015). Yoğun bakım süreleri arasında fark olmamasına rağmen yeni tanı konmuş DM hastalarındatoplam yatış günleri istatistiksel olarak daha uzundu (p değerleri sırasıyla 0.145, 0.007). Hastalarda mortalite görülmedi.Sonuç: Okul yaş grubu, yeni tanı konan T1DM’de en sık görülen yaş grubuydu. Yeni tanı Diyabetik Ketoasidoz hastalarında poliüri,polidipsi, kilo kaybı sık iken; eski tanılı diyabetik ketoasidoz hastalarında kusma yaygın olarak saptandı. Hastalar ve ailelerin bu semptomlarve hastalık hakkında bilgi düzeyini artırıcı eğitimler, ulusal reklamlar vb uygulamalar yapılmalıdır., Objective: Our aim is to determine the severity, clinical features, presence of complications and outcome differencesin previously diagnosed and newly diagnosed Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) patients followed up with diabeticketoacidosis (DKA) in the pediatric intensive care unit.Material and Methods: This study was conducted retrospectively in a 32-bed tertiary pediatric intensive care unit.The patients were divided into newly diagnosed and previously diagnosed T1DM. All collected data were comparedbetween groups.Results: 107 patients were included into the study. Most of the patients were male (51.4%). Most of the newly diagnosedpatients were in the 6-10 age group (49.2%). When patient complaints were evaluated before admission, the complaintof nausea was statistically higher in previously diagnosed DM patients (p=0.041). The complaints of fatigue, polyuria,polydipsia, and weight loss were statistically higher in newly diagnosed Type-1 DM (p value 0.001, 0.001, 0.001,0.001, respectively). Hypokalemia was statistically higher in the newly diagnosed DM group during diabetic ketoacidosistreatment (p=0.015). Although there was no difference between intensive care durations, total hospitalization days werestatistically longer in newly diagnosed DM patients (p values 0.145, 0.007, respectively). All patients survived.Conclusion: The school age group was the most common age group in newly diagnosed T1DM. While polyuria,polydipsia and weight loss are common in newly diagnosed Diabetic Ketoacidosis patients; Vomiting was common indiabetic ketoacidosis patients with previous diagnosis. Trainings, national advertisements, etc. should be done to increasethe knowledge level of patients and families about these symptoms and the disease.

Purpose of the research is investigate the problems that appear in inclusive education practices in primary schools and the views of teachers and administrators on the solution of these problems. To research; Teachers (20) and school administrators (15) working in primary schools participated in this study. Research data; It was collected through structured interview and analyzed by content analysis. As a result of the research; It has been seen that teachers and administrators experience various problems in inclusion practices and these problems are caused by parents, students, administrators, teachers and educational environments. It has been decided that teachers work collaboratively, organized in-class activities for students, and use orientation studies and ways of persuasion in order to solve the problems. Administrators have also developed solutions such as training teachers and active work of the guidance service. Although teachers and administrators tried different ways to solve problems, they pointed up cooperation with the family as a common view.

62 páginas, 5 figuras, 2 tablas, Multisystem inflammatory syndrome in children (MIS-C) is a rare and severe condition that follows benign COVID-19. We report autosomal recessive deficiencies of OAS1, OAS2, or RNASEL in five unrelated children with MIS-C. The cytosolic double-stranded RNA (dsRNA)-sensing OAS1 and OAS2 generate 2'-5'-linked oligoadenylates (2-5A) that activate the single-stranded RNA-degrading ribonuclease L (RNase L). Monocytic cell lines and primary myeloid cells with OAS1, OAS2, or RNase L deficiencies produce excessive amounts of inflammatory cytokines upon dsRNA or severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) stimulation. Exogenous 2-5A suppresses cytokine production in OAS1-deficient but not RNase L-deficient cells. Cytokine production in RNase L-deficient cells is impaired by MDA5 or RIG-I deficiency and abolished by mitochondrial antiviral-signaling protein (MAVS) deficiency. Recessive OAS-RNase L deficiencies in these patients unleash the production of SARS-CoV-2-triggered, MAVS-mediated inflammatory cytokines by mononuclear phagocytes, thereby underlying MIS-C, The Laboratory of Human Genetics of Infectious Diseases is supported by the Howard Hughes Medical Institute, the Rockefeller University, the St. Giles Foundation, the National Institutes of Health (NIH) (R01AI088364 and R21AI160576), the National Center for Advancing Translational Sciences (NCATS), NIH Clinical and Translational Science Award (CTSA) program (UL1TR001866), the Yale Center for Mendelian Genomics and the GSP Coordinating Center funded by the National Human Genome Research Institute (NHGRI) (UM1HG006504 and U24HG008956), the Yale High-Performance Computing Center (S10OD018521), the Fisher Center for Alzheimer’s Research Foundation, the Meyer Foundation, the JBP Foundation, the French National Research Agency (ANR) under the “Investments for the Future” program (ANR-10-IAHU-01), the Integrative Biology of Emerging Infectious Diseases Laboratory of Excellence (ANR-10- LABX-62-IBEID), the French Foundation for Medical Research (FRM) (EQU201903007798), the ANR GenMISC (ANR-21-COVR-039), the ANRS-COV05, ANR GENVIR (ANR-20-CE93-003) and ANR AABIFNCOV (ANR-20-CO11-0001) projects, the ANR-RHU program (ANR-21-RHUS-08), the European Union’s Horizon 2020 research and innovation program under grant agreement 824110 (EASI-genomics), the HORIZON-HLTH-2021-DISEASE-04 program under grant agreement 01057100 (UNDINE), the ANR-RHU Program ANR-21- RHUS-08 (COVIFERON), the Square Foundation, Grandir – Fonds de solidarité pour l’enfance, the Fondation du Souffle, the SCOR Corporate Foundation for Science, the French Ministry of Higher Education, Research, and Innovation (MESRI-COVID-19), Institut National de la Santé et de la Recherche Médicale (INSERM), and Paris Cité University. We acknowledge support from the National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) of the NIH under award R01AI104887 to R.H.S. and S.R.W. The Laboratory of Human Evolutionary Genetics (Institut Pasteur) is supported by the Institut Pasteur, the Collège de France, the French Government’s Investissement d’Avenir program, Laboratoires d’Excellence “Integrative Biology of Emerging Infectious Diseases” (ANR-10-LABX-62-IBEID) and “Milieu Intérieur” (ANR-10-LABX-69-01), the Fondation de France (no. 00106080), the FRM (Equipe FRM DEQ20180339214 team), and the ANR COVID-19-POPCELL (ANR-21-CO14-0003-01). A.Puj. is supported by ACCI20-759 CIBERER, EasiGenomics H2020 Marató TV3 COVID 2021-31-33, the HORIZON-HLTH-2021-ID: 101057100 (UNDINE), the Horizon 2020 program under grant no. 824110 (EasiGenomics grant no. COVID-19/PID12342), and the CERCA Program/Generalitat de Catalunya. The Canarian Health System sequencing hub was funded by the Instituto de Salud Carlos III (COV20_01333 and COV20_01334), the Spanish Ministry of Science and Innovation (RTC-2017-6471-1; AEI/FEDER, UE), Fundación MAPFRE Guanarteme (OA21/131), and Cabildo Insular de Tenerife (CGIEU0000219140 and “Apuestas científicas del ITER para colaborar en la lucha contra la COVID-19”). The CoV-Contact Cohort was funded by the French Ministry of Health and the European Commission (RECOVER project). Our studies are also funded by the Ministry of Health of the Czech Republic Conceptual Development of Research Organization (FNBr, 65269705) and ANID COVID0999 funding in Chile. G. Novelli and A. Novelli are supported by Regione Lazio (Research Group Projects 2020) No. A0375-2020-36663, GecoBiomark. A.M.P., M.L.D., and J.P.-T. are supported by the Inmungen-CoV2 project of CSIC. This work was supported in part by the Intramural Research Program of the NIAID, NIH. The research work of A.M..P, M.L.D., and J.P.-T. was funded by the European Commission –NextGenerationEU (Regulation EU 2020/2094), through CSIC’s Global Health Platform (PTI Salud Global). I.M. is a senior clinical investigator at FWO Vlaanderen supported by a VIB GC PID grant, by FWO grants G0B5120N (DADA2) and G0E8420N, and by the Jeffrey Modell Foundation. I.M. holds an ERC-StG MORE2ADA2 grant and is also supported by ERN-RITA. A.Y. is supported by fellowships from the European Academy of Dermatology and Venereology and the Swiss National Science Foundation and by an Early Career Award from the Thrasher Research Fund. Y.-H.C. is supported by an A*STAR International Fellowship (AIF). M.O. was supported by the David Rockefeller Graduate Program, the New York Hideyo Noguchi Memorial Society (HNMS), the Funai Foundation for Information Technology (FFIT), the Honjo International Scholarship Foundation (HISF), and the National Cancer Institute (NCI) F99 Award (F99CA274708). A.A.A. was supported by Ministerio de Ciencia Tecnología e Innovación MINCIENCIAS, Colombia (111584467551/CT 415-2020). D.L. is supported by a fellowship from the FRM for medical residents and fellows. E.H. received funding from the Bank of Montreal Chair of Pediatric Immunology, Foundation of CHU Sainte-Justine, CIHR grants PCC-466901 and MM1-181123, and a Canadian Pediatric Society IMPACT study. Q.P.-H. received funding from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation program (ATAC, 101003650), the Swedish Research Council, and the Knut and Alice Wallenberg Foundation. Work in the Laboratory of Virology and Infectious Disease was supported by NIH grants P01AI138398-S1, 2U19AI111825, R01AI091707-10S1, and R01AI161444; a George Mason University Fast Grant; the G. Harold and Leila Y. Mathers Charitable Foundation; the Meyer Foundation; and the Bawd Foundation. R.P.L. is on the board of directors of both Roche and the Roche subsidiary Genentech. J.L.P. was supported by a Francois Wallace Monahan Postdoctoral Fellowship at the Rockefeller University and by a European Molecular Biology Organization Long-Term Fellowship (ALTF 380-2018).

Aim: It is aimed to describe clinical properties and outcomes of pediatric hemolytic uremic syndrome hospitalized in pediatric intensive care.Material and Method: Our study was intended as observatory and retrospective. Symptoms before PICU admission, interventions before PICU admission, time period before PICU admission in days were defined as pre-PICU findings. Glasgow Coma Score (GCS) at admission, Pediatric Risk of Mortality Score (PRİSM-III), laboratory parameters, medical treatments, extracorporeal treatments data was collected as PICU interventions. Outcomes were examined as days in PICU, days in hospital and survival.Results: Twenty-three patients were included into study. Before PICU admission more than half of the patients were treated with antibiotics. Twenty-two were suffered from diarrhea. 3 patients had non-bloody diarrhea. 3 patients had central nervous system involvement presented as seizures. Intravenous diuretics (86.9%) and oral antihypertensives (73.9%) were the most common treatments in PICU. Eculizumab treatment was required for 6 patients. All patients got fresh frozen plasma. Nearly all of the patients required erythrocyte transfusions (95.6%). If we evaluated renal replacement therapies, 2 (8.6%) patients needed CRRT and 12 (52.7%) patients needed IHD. Extrarenal involvement was spotted in 5 patients (21.7%). Most of the patients were survived (95.3%).Conclusion: Hemolytic uremic syndrome is an important clinic entity. Most patients’ blood pressure could be controlled with oral antihypertensive treatments. Antibiotic prescriptions to diarrhetic patients should be more cautiously. There should be transfusion protocols of clinics about HUS patients to prevent over transfusion., Amaç: Pediatrik yoğun bakımda yatan pediatrik hemolitik üremik sendromun klinik özelliklerinin ve sonuçlarının tanımlanması amaçlanmaktadır.Gereç ve Yöntem: Çalışmamız gözlemsel ve retrospektif olarak planlandı. ÇYBB'ye yatıştan önceki semptomlar, ÇYBB'ye giriş öncesi müdahaleler, ÇYBB'ye kabulden önceki gün olarak geçen süre ÇYBB öncesi bulgular olarak tanımlandı. Başvuruda Glasgow Koma Skoru (GKS), Pediatrik Mortalite Skoru (PRİSM-III), laboratuvar parametreleri, medikal tedaviler, ekstrakorporeal tedavi verileri ÇYBB müdahaleleri olarak toplandı. Sonuçlar ÇYBB'de gün, hastanede yatış ve sağkalım olarak incelendi.Bulgular: Yirmi üç hasta çalışmaya dahil edildi. ÇYBB'ye kabul edilmeden önce hastaların yarısından fazlası antibiyotik tedavisi gördü. Yirmi iki kişide ishal mevcuttu. 3 hastada kansız ishal vardı. 3 hastada nöbet olarak ortaya çıkan santral sinir sistemi tutulumu vardı. ÇYBB'de en sık uygulanan tedaviler intravenöz diüretikler (%86.9) ve oral antihipertansifler (%73.9) idi. 6 hastaya ekulizumab tedavisi gerekti. Tüm hastalara taze donmuş plazma verildi. Hastaların tamamına yakınına eritrosit transfüzyonu gerekti (%95.6). Renal replasman tedavilerini değerlendirirsek 2 (%8,6) hastaya CRRT ve 12 (%52,7) hastaya İHD'ye ihtiyaç duyuldu. Beş hastada (%21.7) böbrek dışı tutulum saptandı. Hastaların çoğu hayatta kaldı (%95.3).Sonuç: Hemolitik üremik sendrom önemli bir klinik antitedir. Çoğu hastanın kan basıncı, oral antihipertansif tedavilerle kontrol edilebilir. İshalli hastalara antibiyotik reçetesi daha dikkatli olmalıdır. Aşırı transfüzyonu önlemek için HÜS hastaları ile ilgili kliniklerin transfüzyon protokolleri olmalıdır.

Background: During the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic, the world has a large number of reported COVID-19 cases and deaths. Information on characteristics and mortality rate of pediatric intensive care unit (PICU) cases with COVID-19 remains limited. This study aims to identify the risk factors for mortality related to COVID-19 in children admitted to PICU. Methods: A retrospective multicenter cohort study was conducted between March 2020 and April 2021 at 44 PICUs in Turkey. Children who were 1 month-18-year of age with confirmed COVID-19 admitted to PICU were included in the study. Children with multisystem inflammatory syndrome and asymptomatic for COVID-19 were excluded. Results: Of 335 patients with COVID-19, the median age was 6.8 years (IQR: 1.2-14) and 180 (53.7 %) were male, 215 (64.2 %) had at least one comorbidity. Age and gender were not related to mortality. Among 335 patients, 166 (49.5%) received mechanical ventilation, 17 (5.1%) received renal replacement therapy and 44 (13.1 %) died. Children with medical complexity, congenital heart disease, immunosuppression and malignancy had significantly higher mortality. On multivariable logistic regression analysis, organ failure index [odds ratio (OR): 2.1, 95 confidence interval (CI): 1.55-2.85], and having congenital heart disease (OR: 2.65, 95 CI: 1.03-6.80), were associated with mortality. Conclusions: This study presents detailed data on clinical characteristics and outcomes of patients with COVID-19 admitted to PICU in the first pandemic year in Turkey. Our study shows that having congenital heart disease is associated with mortality. In addition, the high organ failure score in follow-up predict mortality.

Amaç: Çocuk yoğun bakımda ağır travmatik beyin hasarı (TBH) ile izlenen pediatrik hastalarda mortaliteye etki eden faktörleri belirlemek hedeflemektedir. Gereç ve yöntem: Çalışma geriye dönük, gözlemsel olarak planlanmıştır. Hastanemiz Çocuk Yoğun Bakım ünitesinde Nisan 2019-Nisan 2021 tarihleri arasında ağır travmatik beyin hasarı nedeniyle takip edilen tüm hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya alınan hastaların demografik özellikleri, yoğun bakım öncesi girişimler ve görüntülemeler, yoğun bakımda uygulanan tedaviler ve girişim bilgileri toplanmıştır. Sonuçlar yaşama oranı, trakeostomi varlığı, beyin ölümü ve taburculukta Pediatrik Serebral performans Skalası sonuçları olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya alınan hastalar yaşayanlar ve hayatını kaybedenler olarak iki gruba ayrıldı. Elde edilen tüm veriler iki grup arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma döneminde ağır travmatik beyin hasarı tanısı ile 47 hasta izlenmiştir. Hayatını kaybeden grupta kardiyopulmoner canlandırma uygulanması, inotrop-vazopressor gereksinimi ve eritosit transfüzyonu ihtiyacının istatistiksel olarak anlamlı oranda daha fazla uygulandığı görülmüştür. (p değeri sırasıyla: 0,001, 0,001, 0,001) Çalışma grubundaki tüm hastalarda yaşama oranı %70,2 olarak sonuçlanmıştır. Hayatını kaybeden hastaların yoğun bakım kabulde bakılan GKS tamamında 3 idi. Yoğun bakıma kabulde pupil yanıtı kaybedilen grupta büyük çoğunlukla fiks-dilate (%71,4) idi. Kaybedilen hastaların 60%’ı ilk 24 saatte kaybedilmiştir. Sonuç: Yoğun bakım öncesinde canlandırma, eritrosit transfüzyonu ve inotrop ihtiyacı olan hastalarda mortalite artmaktadır. Hayatını kaybeden hastalarda patolojik pupiller yanıt ve düşük GKS olduğu görüldü. Ağır TBH olan hastalarda ölüm çoğunlukla kabülden sonraki ilk 24 saat içinde gerçekleşmiştir., Aim: It is aimed to determine the factors affecting mortality in pediatric patients followed up with severe traumatic brain injury in the pediatric intensive care unit. Material and method: All patients followed up in the Pediatric Intensive Care Unit between April 2019 and April 2021 due to severe traumatic brain injury were included. Demographic characteristics, pre-intensive care interventions and imaging findings, treatments applied in intensive care and intervention information of all patients were collected. Results were evaluated as survival rate, presence of tracheostomy requirement, brain death, and Pediatric Cerebral Performance Scale at discharge. The patients divided into two groups as survivors and non-survivors. All obtained data were compared between the two groups. Results: During the study period, 47 patients with a diagnosis of severe traumatic brain injury were followed up. It was observed that the requirement of cardiopulmonary resuscitation, the need for inotrope-vasopressor and the need for erythrocyte transfusion were statistically significantly higher in the non-survivor group. (p value, respectively: 0.001, 0.001, 0.001) The survival rate in all patients in the study group was 70.2%. In non-survivor group most common pupil response at admission was fixed-dilated (71.4%). In non-survivor group 60% of the patients were lost in the first 24 hours of intensive care. Conclusion: Mortality increases in patients who need resuscitation, erythrocyte transfusion and inotrope before intensive care. Patients who died showed pathologic pupillary response and low GCS. Severe TBH patients died mostly in first 24 hours of admission.

Amaç: Bu çalışmanın amacı Çocuk Yoğun Bakım Ünitesine yatan COVID-19 hastaların klinik ve laboratuvar bulgularını değerlendirmek ve tedavi seçeneklerini saptamaktı.Gereçler ve Yöntem: Otuz iki yataklı Ankara şehir Hastanesi çocuk yoğun bakım ünitesine (ÇYBÜ) kabul edilen hastalardan 16 Mart 2020 ile 16 Aralık 2021 tarihleri arasında COVID-19 tanısı almış hastalar retrospektif olarak tarandı. Vakalarda yaş, cisiyet, temas hikayesi, eşlik eden hastalıklar carekteristik bulgular olarak toplandı. Laboratuvar parametreleri olarak tam kan sayımı, Rütin Biyokimya, akciğer grafisi, toraks comporize tomografisi değerlendirildi. Solunum destek tedavisi ve ekstrakorparyal tedavi, medikal tedaviler kaydedildi.Bulgular: COVID-19 tanısı alıp ÇYBÜ’ ne kabul edilen hasta sayısı 82 idi. Toplam Hastaların %64,6(n=53) erkekdi. Hastaların median yaş 126,5(37-185) aydı. Hastaların yarısına yakını SpO2 değeri %92’nin altında idi. Hastaların yaklaşık yarısında lenfopeni, anemi, CRP ve D-Dimer yüksekliği görüldü. Hastaların %60 (n:47) noninvaziv mekanik ventilasyon (NIV) veya yüksek akımlı nazal oksijen tedavisi (HFNC), desteğine alınırken %35(n:28) invaziv mekanik ventilatörde gözlendi. ÇYBB'de kalış süresi 11 gün, hastanede kalış süresi ise 19 gündü. On iki hasta (%15.2) öldü.Sonuç: Bizim çalışmamızda ve önceki çalışmalarda olduğu gibi, COVID-19' un klinik semptomları, laboratuvar verileri ve göğüs radyografileri için tanısal eksikliği bir nebze gidermek ve literatüre katkıda bulunmaktı., Aim: The aim of this study was to evaluate the clinical and laboratory findings and to determine the treatment options of COVID-19 patients hospitalized in the Pediatric Intensive Care Unit.Materials and Methods: We retrospectively reviewed the patients who were diagnosed with COVID-19 and admitted to the pediatric intensive care unit (PICU) with 32 beds in Ankara City Hospital between March 16, 2020 and December 16, 2021. Patient characteristics included age, gender, contact history, and co-morbidities. Laboratory investigations included complete blood count, biochemical evaluations, chest X-ray, and computed tomographic imaging of the thorax. Respiratory support therapy and extracorporeal therapy, and other medical treatments were recorded.Results: A total of 82 patients were admitted to the PICU after being diagnosed with COVID-19. Of all patients 64.6% (n=53) were male. The median age of the patients was 126.5 (37-185) months. Nearly half of the patients had a SpO2 below 92%. About half of the patients had lymphopenia, anemia, and elevated CRP and D-Dimer levels. Of the patients, 60% (n=47) were supported with non-invasive ventilation (NIV) or high-flow nasal cannula (HFNC) oxygen therapy, whereas 35% (n=28) were followed on invasive mechanical ventilation. The length of stay in the PICU was 11 days, whereas the total length of stay in the hospital was 19 days. Twelve patients (15.2%) died.Conclusion: In line with previous studies, our study planned to contribute to the literature in order to fill the diagnostic gap through clinical findings, laboratory values and chest radiographic examinations in COVID-19.

Objective: This study aims to investigate modes of transmission and clinical features of coronavirus disease 2019 in healthcare workers in pediatric intensive care units. Materials and Methods: This multicenter descriptive study was conducted between March and November 2020. Patient demographics, clinical characteristics, origin of coronavirus disease 2019, treatment modalities, and loss of workdays were recorded. Results: Seven hundred and sixty-eight healthcare workers from 16 pediatric intensive care units were enrolled and 114 (14.8%) healthcare workers with a mean age of 29.7 +/- 6.7 years became coronavirus disease 2019 patients. Seventy-six (66.7%) patients were female. Approximately half (54.3%) of the patients were physicians, 34.2% were nurses, and 11.4% were ancillary staff. Transmission was deemed to occur through patient contact in 54.3% of the patients. Comorbid illness was present 10.5% of the patients. Transmission occurred during endotracheal intubation in 21%, cardiopulmonary resuscitation in 9.6%, and non-invasive ventilation in 12.2% of patients, while transmission was a result of multiple possible procedures in 43.8%. Intensive care admission was needed for 13.1% of the patients. Five patients needed oxygen by cannula, 7 needed oxygen with a non-rebreathing mask, 5 needed high-flow nasal cannula support, 5 needed non-invasive ventilation, and 3 needed invasive mechanical ventilation. Fortunately, no infected healthcare workers died. Conclusion: Coronavirus disease 2019 in healthcare workers is a significant problem in pediatric intensive care units. Transmission seems to occur particularly frequently during patient care procedures such as intubation, ventilation and aerosol therapy, which highlights the importance of proper use of full sets of personal protective equipment during all procedures during care of coronavirus disease 2019 patients. WOS:000744060100015

Amaç: Bu çalışmada, Şiddetli astım atağı (ŞAA) nedeniyle üçüncü basamak çocuk yoğun bakım ünitesinde (ÇYBB) izlenen çocuk hastaların demografik ve klinik özelliklerini değerlendirmeyi ve bu hastalar için optimal yoğun bakım yönetimini tartışmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: 2013-2020 yılları arasında ÇYBB'de ŞAA tanısıyla izlenen 12 ay ile 18 yaşları arasında toplam 103 hastayı geriye dönük olarak inceledik.Bulgular: Solunum desteği açısından değerlendirildiğinde; hastaların 34’ünün (%33) nazal kanül yada geri soluması oksijen maskesi, 13’ünün (%12,6) yüksek akışlı nazal kanül oksijenizasyonu (YANKO), 46’ünün (%44,7) non-invaziv mekanik ventilasyon (NIMV), 10’unun (%9,7) da invaziv mekanik ventilasyonda (IMV) takip edildiği görüldü. Yıllara göre kullanılan solunum destek tedavileri değerlendirildiğinde, son yıllarda IMV kullanım oranımız, ilk yıllara göre istatistiksel olarak azalmıştı (%5.6 vs %20; sırasıyla; p, Aim: In this study, we aimed to evaluate the demographic and clinical characteristics of pediatric patients followed in tertiary pediatric intensive care unit (PICU) due to severe asthma exacerbation (SAE) and to discuss the optimal intensive care management for these patients.Material and Method: We retrospectively analyzed a total of 103 patients between the ages of 12 months and 18 years who were followed up in the PICU with a diagnosis of SAE between 2013 and 2020.Results: On the evaluation of data in terms of respiratory support, it was observed that 34 (33%) of the patients were treated during follow-up with, nasal oxygen cannula or standard non-rebreather oxygen face mask (NC/NRB), 13 (12.6%) with high-flow nasal cannula oxygenation (HFNC), 46 (44.7%) with non-invasive mechanical ventilation (NIMV), and 10 (9.7%) with invasive mechanical ventilation (IMV). When the respiratory supports applied by years were evaluated, the rate of invasive mechanical ventilation usage decreased significantly in recent years compared to the first years (5.6% and 20%; respectively; p < 0.001). Pneumothorax developed in one (1%) patient. No patient died among 103 patients who were followed up.Conclusion: We think that early initiation of HFNC or NIMV in combination with bronchodilators, systemic corticosteroids, and if necessary, intravenous magnesium sulfate is a safe and viable treatment option for SAE treatment. In SAE cases in the PICU, the pediatric intensive care specialist should systematically evaluate the patient and quickly decide whether there is a need for respiratory support and additional treatment.

Amaç: Bu çalışmada pandemi döneminde; sosyal izolasyon, alınan önlemler ve hastane protokollerinin üçüncü basamak pediatrik yoğun bakım pratiğine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza; 15 Mart 2020-1 Haziran 2020 tarihleri arasında çocuk yoğun bakım ünitemize kabul edilen çocuk hastalar dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, yatış tanıları, mekanik ventilatöre bağlanma oranları, mekanik ventilatörde kalış süreleri, ÇYBÜ ve hastane yatış süreleri, PRİSM III skorları ve mortalite durumları medikal dosya verilerinden retrospektif olarak kaydedildi. Elde edilen veriler pandemiden önceki yılın aynı dönemiyle (15 Mart 2019 – 1 Haziran 2019) karşılaştırıldı.Bulgular: Pandemi döneminde ÇYBÜ’ne kabül edilen hasta sayısı 200’dü. Pandemi öncesi (2019) dönemde 379 hasta yatışı olmuştu. ÇYBÜ’ne kabül edilen hasta sayısında pandemi döneminde bir önceki yıla göre %47 oranında bir düşüş saptadık. Pandemi öncesi dönem ile pandemi dönemi; hastaların yoğun bakıma yatış tanıları açısından karşılaştırıldığında, solunum yolu hastalıkları (pnömoni, bronşiolit, astım vb.) ve post-op hasta yatışlarında azalma, diabetik ketoasidoz nedeni ile yatışlarda artış saptandı ve istatistiksel olarak anlamlı farklılık vardı. Ayrıca hastaların pandemi döneminde mekanik ventilatörde kalış süreleri, hastanede kalış süreleri ve yoğun bakımda kalış sürelerinde azalma saptadık ve bu durum istatistiksel olarak da anlamlıydı. Sonuç: Sosyal mesafenin, maske kullanmanın ve hijyen kurallarına uyumun enfeksiyon bulaş riskini azalttığını ve bu durumun yoğun bakım yatış sayısında azalmaya neden olduğu tahmin etmekteyiz. Buradan yola çıkarak; sosyal mesafeye ve el hijyenine uyumu belki de hayatımızın bir parçası olarak kabul edip, bulaş riskinin yüksek olduğu kreş ve okullarda ileriki dönemlerde buna yönelik düzenlemelerin yapılması gerektiğini vurgulamak istiyoruz., Aim: This study aimed to investigate the effects of social isolation, precautions, and hospital protocols on tertiary pediatric intensive care (PICU) during the pandemic period.Material and Method: Patients who were admitted to our PICU between March 15 and 1 June 01 2020, were included in this retrospective study. The demographic characteristics of the patients like hospitalization diagnoses, mechanical ventilation rates, duration of stay in mechanical ventilation, length of stay (LOS) in the PICU and hospitalization, PRISM III scores, and mortality status were recorded retrospectively. The data obtained were compared with the same period of the year before the pandemic (15 March and 1 June 2019).Result: During the pandemic period, the number of patients admitted to the PICU was 200 while the pre-pandemic (2019) period was 379 patients. We found a 47% decrease in the number of admitted patients during the pandemic period compared to the previous year. When the patients were compared in terms of the diagnoses of PICU admission, a decrease in respiratory tract diseases (pneumonia, bronchiolitis, asthma, etc.) and post-op patient admissions, an increase in hospitalizations due to diabetic ketoacidosis were found, and there was a statistically significant difference pre-pandemic period and pandemic period. In addition, we found a statistically significant decrease in the duration of stay in the mechanical ventilation during the pandemic period, LOS in PICU, and hospitalization.Conclusion: We think that social distance, wearing masks, and compliance with hygiene rules reduce the risk of infection and this situation causes a decrease in the number of intensive care hospitalizations. In the light of this data, we would like to accept compliance with social distance and hand hygiene as a part of our lives and emphasize that arrangements should be made in the future in kindergartens and schools where the risk of contamination is high.

Çocuk istismarı oldukça sık rastlanan ve çocuklarda ciddi morbidite ve mortaliteye yol açan sosyal ve tıbbi bir sorundur. Bu durumdan şüphelenilmesi ve ölüme kadar giden süreçte bunun önüne geçilebilmesinde çocuk hekiminin rolü çok büyüktür. Beyin ölümü, tüm beyin işlevlerinin geri dönüşümsüz olarak kaybedildiği klinik bir durumdur. Beyin ölümü olan ve organ nakline uygun bulunan olgular, ailelerinin onamı ile donör olabilmektedir. Adli olgular, organ nakli için donör adayı oldukları zaman; adli tıp, etik ve hukuk açısından farklı sorunlar karşımıza çıkmaktadır. İstismar nedeniyle ciddi kafa travması gelişen 10 aylık erkek olguya yoğun bakım ünitemizde takibinin 56. saatinde beyin ölümü tanısı konulmuştur. Ailesi tarafından beyin ölümü tanı ve bilgilendirme sonrası 4. saatte olgunın organ donörü olması kabul edilmiştir. Olgu adli tıp ve savcılık tarafından inceleme sonrasında, tanıdan yaklaşık 38 saat sonra karaciğer, böbrek ve kornea donörü olarak değerlendirilmiştir. Olgumuz ile; çocuk istismarı tanısının konulmasında hekimin dikkat ve farkındalığının, beyin ölümünün erken tanınmasının organ nakli sürecindeki önemini ve adli olguların da donör olabileceğini hatırlatmak istedik

Giriş: Optik sinir kılıfı çapı (OSKÇ) kafa içi basınç artışı (KİBA) tanısınınkoyulması için ölçülür. Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve ManyetikRezonans görüntüleme (MRI) KİBA tespiti için sık kullanılır. Sonzamanlarda ultrasonografik (US) yaklaşımla yapılan OSKÇ ölçümleriyatak başında kolayca yapılabilmesi ve sık tekrarlanabilir olmasınedeniyle seçenek bir yöntem olarak öne çıkmaktadır. ÇalışmamızdaUS ile yatak başında yapılan OSKÇ ölçümlerinin BT ve MRI ile yapılanölçümlerle uyumu araştırıldı.Yöntemler: Araştırmamız tek merkezli, ileriye yönelik bir çalışmadır.Herhangi bir sebeple beyin BT/MRI’sı çekilmiş olup US uygulanabilentüm 1 ay-18 yaş entübe hastalar, aile onamı alınarak çalışmayadahil edildi. Tek bir nöroradyolog tarafından ölçülen BT/MRI OSKÇdeğerleri ile tek bir araştırmacı tarafından saptanan US değerlerikarşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmamızda toplam 94 ölçüm yapıldı. US ile sağ gözdeortalama OSKÇ 4,56±0,66 cm, sol gözde ise 4,52±0,63 cm idi. BT/MRI ölçümleri ise sağda 4,65±0,72 cm, solda 4,46±0,67 cm idi.Sağ ve sol taraflı US ve BT/MRI ortalama ölçümleri arasında anlamlıfark yoktu (p=0,4). Sağ OSKÇ için BT ve US ölçümleri arasındakikorelasyon kat sayısı r=0,448 (p=0,002), sol OSKÇ için ise r=0,448(p=0,001) olup, BT ve US ölçümlerinde korelasyon her iki göz OSKÇiçin lineer artış göstermekte ve aralarında orta derecede korelasyonbulunmaktaydı. Santral görüntüleme ile US arasında geçen sürenin5 saatin altında olduğu 8 olguda BT/MRI ve US ile yapılan OSKÇölçümleri arasındaki korelasyonun arttığı (sağ r=0,774, p=0,024: solr=0,811, p=0,014) görüldü.Sonuç: Çalışmamızda entübe yoğun bakım hastalarında US ve BT/MRI OSKÇ ölçümleri uyumlu bulundu. Görüntülemeler arasındakizaman 5 saatin altında olduğunda uyum daha da artmakta idi. Yoğunbakım ünitelerinde entübe hastalarda KİBA’nın klinik takibinde USile yapılan seri OSKÇ ölçümlerinin kullanılması; non-invazif, güvenilirmaliyet etkin olabilecek bir yöntemdir Introduction: Optic nerve sheath diameter (ONSD) measurements_x000D_ aid in diagnosis of increased intracranial pressure (ICP). Computed_x000D_ tomography (CT) and magnetic resonance imaging (MRI) are_x000D_ commonly used modalities for detecting ICP. Lately, ONSD_x000D_ measurements via ultrasound (US) are getting popular as an_x000D_ alternative method due to the ease of performance at the bedside_x000D_ and repeatability. Our study objective was to investigate whether US_x000D_ measurements correlated with CT/MRI counterparts._x000D_ Methods: This was a single-center, prospective study. All intubated_x000D_ patients aged 1 month-18 years with a cranial CT/MRI for any_x000D_ indications, who could be scanned ultrasonographically, were_x000D_ included after parental consent. Optic nerve US was performed_x000D_ by a single investigator. CT/MRI ONSDs were measured by a_x000D_ neuro-radiologist. Data obtained from US and CT/MRI scans were_x000D_ compared._x000D_ Results: A total of 94 different measurements were obtained. The_x000D_ mean ONSD in US and CT was 4.56±0.66 cm and 4.65±0.72cm on_x000D_ the right side, whereas the mean left ONSD was 4.52±0.63 cm and_x000D_ 4.46±0.67 cm, respectively (p=0.4). Correlation coefficient for right_x000D_ ONSD was r=0.448 (p=0.002) while it was r=0.448 (p=0.001) for_x000D_ left ONSD. Both CT and US measurements showed a linear increase,_x000D_ and the correlation between them was moderate._x000D_ A subgroup of 8 patients who had less than 5 hours between their_x000D_ central imaging and US scan showed strong correlation between_x000D_ measurements for both right and left ONSD [r=0.774, (p=0.024)_x000D_ and r=0.811 (p=0.014), respectively]._x000D_ Conclusion: There was a correlation between US and CT/MRI ONSD_x000D_ measurements in our study. The correlation was stronger when the_x000D_ time interval was less than 5 hours between measurements. Our_x000D_ findings suggest that US may be a useful, reliable and cost-effective_x000D_ method for assessment and clinical follow-up of increased ICP in_x000D_ intubated pediatric intensive care unit patients.

Bu araştırmanın iki temel amacı vardır. Bunlardan birincisi, ortaokul yedinci sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersi, "İnsan ve Çevre" ünitesi konularını kavramalarına, bilgilerinin kalıcılığına ve çevreye yönelik tutum ve davranışlarına, jigsaw I ve kavram haritası destekli jigsaw I tekniğinin etkilerinin ve jigsaw tekniği hakkında öğrenci görüşlerinin araştırılmasıdır. İkincisi ise, yine yedinci sınıf öğrencilerinin çevreye yönelik tutum ve davranışlarına cinsiyet değişkeninin etkilerinin araştırılmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu, Ankara Yenimahalle' deki MEB' e bağlı bir ortaokuldaki yedinci sınıflardan üç farklı şubedeki (iki deney ve bir kontrol grubundaki öğrenciler) toplam 60 öğrenci oluşturmuştur. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel desenin kullanıldığı bu araştırma, fen bilimleri dersi öğretim programına göre, 2014-2015 Eğitim-Öğretim Yılı II. döneminde yedinci sınıflarda eş zamanlı olarak araştırmacı tarafından gerçekleştirilmiştir. Fen bilimleri dersi; deney grubu I öğrencilerine jigsaw I tekniği, deney grubu II öğrencilerine kavram haritası destekli jigsaw I tekniği ve kontrol grubundaki öğrencilere ise fen bilimleri öğretim programının önerdiği 5E öğrenme döngüsü modeli ile işlenmiştir. Araştırma, "İnsan ve Çevre" ünitesinde, dört haftada toplam 16 ders saatlik uygulamada gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri üç ölçme aracı ile toplanmıştır. Bunlar İnsan ve Çevre Başarı Testi (İÇBT), Çevreye Yönelik Tutum ve Davranış Testi (ÇYTDT) ve Jigsaw Görüş Ölçeği (JGÖ) dir. İÇBT, ÇYTDT ve JGÖ literatürden alınmıştır. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen modeline göre, İÇBT ve ÇYTDT ön test-son test, ve İÇBT son testin uygulanmasından iki ay sonra kalıcılık testi olarak uygulanmıştır. Uygulama sonunda deney gruplarına Jigsaw Görüş Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizleri SPSS programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada deney II grubunda uygulanan kavram haritası destekli jigsaw I tekniğinin, deney I grubunda uygulanan jigsaw I tekniği ve kontrol grubunda uygulanan 5E öğrenme döngüsü modeline göre, öğrencilerin akademik başarılarını ve çevreye yönelik tutum ve davranışlarını geliştirmede etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda kavram haritası destekli jigsaw I tekniği; jigsaw I tekniği ve 5E öğrenme döngüsü modeline kıyasla öğrencilerin bilgilerinde kalıcılık sağlamıştır. Öğrencilerin jigsaw tekniği hakkında görüşlerini belirlemek için uygulanan jigsaw görüş ölçeği sonuçlarında deney I ve deney II grubu öğrencileri jigsaw tekniği hakkında olumlu yönde görüş belirtmişlerdir. Cinsiyetin ise öğrencilerin çevreye yönelik tutum ve davranışlarına etkisinin olmadığı görülmüştür. Araştırmadan elde edilen sonuçlar ışığında, araştırmanın yapılacak olan yeni çalışmalara rehberlik edeceği, fen öğretiminde öğretmen, öğrenci ve program geliştirmecilere yol gösterici olarak kaynak olabileceği düşünülmektedir. This study has two main aims. Firstly it has been researched the effects of jigsaw I and jigsaw I technique supported by concept map on 7th grade students' comprehension of 'humans and environment' unit on success, persistency of knowledge and attitude towards environment. In addition, it has been gotten students' opinions on Jigsaw technique. Secondly, also, it has been researched the effect of gender differences attitude and behaviors towards environment. The sample of this study consists of 7th grade students located at Yenimahalle district in Ankara (in total 60 students from three different classes). (2 experiment and 1 control group students) at a secondary school in Yenimahalle, Ankara where is directed by Ministry of Education. According to Science and Technology curriculum, this study is applied by the researcher to 7th grade classes simultaneously during 2014-2015 school year 2nd term and experimental design with pretest-posttest control group is used in this study. Science and Technology lesson is taught to experiment group 1 students with Jigsaw I Technique, experiment group 2 students with Jigsaw I Technique supported by concept map technique, and control group students with 5E learning cycle method which is applied in Science and Technology curriculum. This study on Humans and Environment unit is carried out in total 16 periods, with a four week practice. Survey data is collected by three assessment tools. These are Humans and Environment Achievement Test (HEAT), Attitude and Behavior Test Towards Environment (ABTTE) and Jigsaw Visibility Meter (JVM). HEAT, ABTTE and JVM are quoted from literature. According to experimental design group with protest-posttest control group; HEAT and ABTTE as pretest-posttest, and HEAT applied as persistency test two months after the posttest is applied. At the end of application, Jigsaw visibility meter is applied to experiment groups. Data obtained from this study are analyzed with SPSS statistic package. In this study compared to jigsaw I technique applied to experiment group 1 and 5E learning cycle method applied to control group it's concluded that Jigsaw technique supported by concept map which is applied to experiment group 2 is effective in developing students' academic success and attitudes towards environment. At the same time in comparison with jigsaw I technique and 5E learning cycle method, Jigsaw technique supported by concept map showed persistency in children's knowledge. Experiment group 1 and experiment group 2 students expressed positive opinions on jigsaw technique at jigsaw visibility meter results applied to see their opinions on jigsaw technique. It's seen that gender has no effect on children's attitude and behaviors towards environment. In the light of results obtained from this study, It' s considered that this study will lead to new studies, be a guiding resource to teachers - students and program developers in Science teaching.

Bu araştırmanın iki temel amacı vardır. Bunlardan birincisi, ortaokul yedinci sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersi, `İnsan ve Çevre` ünitesi konularını kavramalarına, bilgilerinin kalıcılığına ve çevreye yönelik tutum ve davranışlarına, jigsaw I ve kavram haritası destekli jigsaw I tekniğinin etkilerinin ve jigsaw tekniği hakkında öğrenci görüşlerinin araştırılmasıdır. İkincisi ise, yine yedinci sınıf öğrencilerinin çevreye yönelik tutum ve davranışlarına cinsiyet değişkeninin etkilerinin araştırılmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu, Ankara Yenimahalle' deki MEB' e bağlı bir ortaokuldaki yedinci sınıflardan üç farklı şubedeki (iki deney ve bir kontrol grubundaki öğrenciler) toplam 60 öğrenci oluşturmuştur. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel desenin kullanıldığı bu araştırma, fen bilimleri dersi öğretim programına göre, 2014-2015 Eğitim-Öğretim Yılı II. döneminde yedinci sınıflarda eş zamanlı olarak araştırmacı tarafından gerçekleştirilmiştir. Fen bilimleri dersi; deney grubu I öğrencilerine jigsaw I tekniği, deney grubu II öğrencilerine kavram haritası destekli jigsaw I tekniği ve kontrol grubundaki öğrencilere ise fen bilimleri öğretim programının önerdiği 5E öğrenme döngüsü modeli ile işlenmiştir. Araştırma, `İnsan ve Çevre` ünitesinde, dört haftada toplam 16 ders saatlik uygulamada gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri üç ölçme aracı ile toplanmıştır. Bunlar İnsan ve Çevre Başarı Testi (İÇBT), Çevreye Yönelik Tutum ve Davranış Testi (ÇYTDT) ve Jigsaw Görüş Ölçeği (JGÖ) dir. İÇBT, ÇYTDT ve JGÖ literatürden alınmıştır. Ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen modeline göre, İÇBT ve ÇYTDT ön test-son test, ve İÇBT son testin uygulanmasından iki ay sonra kalıcılık testi olarak uygulanmıştır. Uygulama sonunda deney gruplarına Jigsaw Görüş Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizleri SPSS programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada deney II grubunda uygulanan kavram haritası destekli jigsaw I tekniğinin, deney I grubunda uygulanan jigsaw I tekniği ve kontrol grubunda uygulanan 5E öğrenme döngüsü modeline göre, öğrencilerin akademik başarılarını ve çevreye yönelik tutum ve davranışlarını geliştirmede etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda kavram haritası destekli jigsaw I tekniği; jigsaw I tekniği ve 5E öğrenme döngüsü modeline kıyasla öğrencilerin bilgilerinde kalıcılık sağlamıştır. Öğrencilerin jigsaw tekniği hakkında görüşlerini belirlemek için uygulanan jigsaw görüş ölçeği sonuçlarında deney I ve deney II grubu öğrencileri jigsaw tekniği hakkında olumlu yönde görüş belirtmişlerdir. Cinsiyetin ise öğrencilerin çevreye yönelik tutum ve davranışlarına etkisinin olmadığı görülmüştür. Araştırmadan elde edilen sonuçlar ışığında, araştırmanın yapılacak olan yeni çalışmalara rehberlik edeceği, fen öğretiminde öğretmen, öğrenci ve program geliştirmecilere yol gösterici olarak kaynak olabileceği düşünülmektedir. This study has two main aims. Firstly it has been researched the effects of jigsaw I and jigsaw I technique supported by concept map on 7th grade students' comprehension of 'humans and environment' unit on success, persistency of knowledge and attitude towards environment. In addition, it has been gotten students' opinions on Jigsaw technique. Secondly, also, it has been researched the effect of gender differences attitude and behaviors towards environment. The sample of this study consists of 7th grade students located at Yenimahalle district in Ankara (in total 60 students from three different classes). (2 experiment and 1 control group students) at a secondary school in Yenimahalle, Ankara where is directed by Ministry of Education. According to Science and Technology curriculum, this study is applied by the researcher to 7th grade classes simultaneously during 2014-2015 school year – 2nd term and experimental design with pretest-posttest control group is used in this study. Science and Technology lesson is taught to experiment group 1 students with Jigsaw I Technique, experiment group 2 students with Jigsaw I Technique supported by concept map technique, and control group students with 5E learning cycle method which is applied in Science and Technology curriculum. This study on Humans and Environment unit is carried out in total 16 periods, with a four week practice. Survey data is collected by three assessment tools. These are Humans and Environment Achievement Test (HEAT), Attitude and Behavior Test Towards Environment (ABTTE) and Jigsaw Visibility Meter (JVM). HEAT, ABTTE and JVM are quoted from literature. According to experimental design group with protest-posttest control group; HEAT and ABTTE as pretest-posttest, and HEAT applied as persistency test two months after the posttest is applied. At the end of application, Jigsaw visibility meter is applied to experiment groups. Data obtained from this study are analyzed with SPSS statistic package. In this study compared to jigsaw I technique applied to experiment group 1 and 5E learning cycle method applied to control group it's concluded that Jigsaw technique supported by concept map which is applied to experiment group 2 is effective in developing students' academic success and attitudes towards environment. At the same time in comparison with jigsaw I technique and 5E learning cycle method, Jigsaw technique supported by concept map showed persistency in children's knowledge. Experiment group 1 and experiment group 2 students expressed positive opinions on jigsaw technique at jigsaw visibility meter results applied to see their opinions on jigsaw technique. It's seen that gender has no effect on children's attitude and behaviors towards environment. In the light of results obtained from this study, It' s considered that this study will lead to new studies, be a guiding resource to teachers - students and program developers in Science teaching. 233

Araştırmada,yedinci sınıf öğrencilerinin insan ve çevre ünitesi konularını kavramalarına,bilgilerinin kalıcılığına ve çevreye karşı tutumlarına jigsaw tekniğininetkileri araştırılmıştır. Araştırma, ön test-son test kontrol gruplu yarıdeneysel bir çalışmadır. Örneklem, Ankara ili Yenimahalle ilçesindeki bir ortaokulun 7. sınıf öğrencilerinden oluşmaktadır.Şubelerden rastgele bir sınıf deney, bir sınıf kontrol grubu olarak belirlenmiştir.Kontrol grubu ile dersler 5E Öğrenme Döngüsü Modeliyle işlenirken, deney grubunda jigsaw tekniğine göre hazırlanmışöğretim etkinlikleriyle sunulmuştur. Veriler, İnsan ve Çevre Başarı Testi (İÇBT), ÇevreyeKarşı Tutum Testi (ÇKTT) ile toplanmıştır. Her iki gruba İÇBT ve ÇKTTön testve son test, son testten2 ay sonra İÇBT kalıcılık testi olarak uygulanmıştır.Araştırmanın hipotezleri,ilişkisiz ve ilişkili örneklem t-testi ile analiz edilmiştir. t-testisonuçları, deney ve kontrol gruplarının İÇBT ön test ortalamaları bakımındandenk olduğunu gösterirken, deney ve kontrol gruplarının İÇBT son test, İÇBTkalıcılık testi ve ÇKTT son test ortalamalarında deney grubu lehine anlamlıfarklar olduğunu göstermiştir. Fen derslerinin jigsaw tekniğine göreişlenmesinin öğrenci başarısı, bilginin kalıcılığı ve çevreye karşı tutumdaartış sağladığı sonucuna ulaşılmıştır.&nbsp, In this study, theeffects of Jigsaw technique to 7th grade students' comprehension of Human andEnvironment unit, the persistency of their knowledge and their attitudestowards environment are studied. This study is a quasi-experimental study withpretest-posttest control group. The sample of this study consists of 7th gradestudents located at Yenimahalle district in Ankara. One of the classes ischosen randomly as experiment, and the other one is as control group. Whilewith the control group students the lessons are taught according to 5E learningcycle, with the experiment group those are presented with Jigsaw technique. Datais put together with Human and Environment Achievement test (HEAT) and Attitudetest towards Environment (ATTE). HEAT and ATTE are applied to both groups aspretest -posttest and HEAT is applied as persistency test 2 months after thanposttest. Hypothesis are analyzed with related-unrelated samples t test. t testresults show that experiment and control groups are equal in terms of HEATpretest averages. t test results show that there are significant differences onexperiment group's side with HEAT posttest, HEAT persistency test and ATTEposttest averages of experiment and control groups. It's concluded thatteaching science lessons with Jigsaw technique increases students' success,knowledge persistency and attitudes towards environment.