Search

"This book focuses on the strong state tradition as well as plural society that developed in Turkey. Indicating how an unitarian ideological public sphere has evolved into a pluralistic and civil public domain, it enriches the literature on modernization, democracy, civil society, public space and social movements"-- Provided by publisher. Contents: Civil Society in the Ottoman Empire -- Liberalism and Civil Society as in the Case of Turkey -- Religion and Ethnicity in the Construction of the Official Ideology in the Republican Turkey / Co-authored with Metin Toprak and Nasuh Uslu -- The Transformation of the Ideological Public Sphere in Turkey -- Civil Society Under a Strong State in Turkey / Co-authored with M. Lütfullah Karaman -- Media and Alevi Identity in Turkey -- The Same Actors with Different Voices : Feminisms with Diverse Interests in Turkey -- The Transformation of Feminism in Turkey : From Kemalist Modernization to Postmodernism -- The Kurdish Women's Movement in Turkey -- Women and Local Democracy in Turkey

* Nasuh Uslu. Prof. Dr., İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü, İstanbul, Türkiye. nasuhuslu@gmail.com * Bu makale, 17-18 Nisan 2018 tarihlerinde İstanbul Gelişim Üniversitesi’nde gerçekleştirilen “IV. Uluslararası Orta Doğu Sempozyumu: Orta Doğu’da Barışı Tesis Etmek” başlıklı konferansta sunulan ve bildiri kitabında yayınlanması kabul edilen bildirinin gözden geçirilmiş ve örneklerle genişletilmiş halidir. Müslüman ‘ümmet’in dayanışmasını güçlendirmeyi ve Müslümanların temel sorunlarına çözüm bulunmasını hedefleyen İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT), buna paralel olarak Müslüman ülkeler arasında görülen ya da değişik ülkeler içinde ortaya çıkıp Müslüman toplulukları ilgilendiren çatışmaların çözümüne katkıda bulunmak için girişimlerde bulunmuştur. Örgüt, Müslüman olmayan ülkelerdeki Müslüman azınlıkların dahil olduğu çatışmalarla özellikle ilgilenmiştir. Günümüz itibariyle çatışmaların çözümü, İİT’nin aktif olmak istediği alanların başında gelmektedir. İİT’nin çatışmaların çözümüyle ilgili girişimlerini değerlendirebilmek için örgütün Şartı’nda öngörülen hususları ve örgütün yapısını ele almak ve bu alanda örgütün kendisini geliştirmek için ne tür adımlar attığına bakmak gerekmektedir. Ayrıca örgütün çatışmaların çözümü alanındaki güçlü ve zayıf yönlerini tespit etmek geleceğe dönük önerilerde bulunma bakımından faydalı olacaktır. Son olarak İİT’nin çatışmaların çözümüyle ilgili girişimlerinin örneklerini ele almak, İİT’nin bu alandaki mevcut durumuna ışık tutacaktır. The Organization of Islamic Cooperation (OIC) aims at strengthening soli-darity among the Muslim Ummah and tries to find solutions for important prob-lems of Muslims. For these purposes, the OIC launches initiatives to contribute to solution of conflicts which appear between Muslim countries. It is closely inter-ested in easing and ending conflicts in non-Muslim countries which affect lives of Muslim communities negatively. The organization sees as its duty to pay attention to the situations of Muslim minorities in different parts of the world. In order to evaluate the initiatives of the OIC regarding conflict resolution, it is necessary to look at the requirements of its Charter and to analyze its organizational structure. It will be further beneficial to examine the steps taken by the OIC to improve its conflict resolution aspect. Moreover, discovering pros and cons of the organi-zation in terms of conflict resolution will help to recommend actions to enable the OIC to prepare for future challenges. Finally, examining the examples of the OIC’s conflict resolution initiatives will shed light on its present situation in this field.

The Russian, Caucasian and Central Asian Aspects of Turkish Foreign Policy in the Post Cold War Period

Körfez Savaşı

WOS: 000274454700008 The new Middle Eastern approach of the AKP government represents the abandonment of the former Turkish policy of avoiding involvement in the region or being active in the region on behalf of the West. It stipulates improving relations with the neighboring countries in every field with a zero-problem goal, turning relations with the regional countries into a strategic supremacy and advantage and thus creating a strategic depth and security belt around Turkey. The new approach, which has attracted the enmity of certain circles and countries, has made Turkey a much more effective and respected country in the region. The initiatives and views of Turkish authorities, which destroy former prejudices, are supported by regional countries to a certain degree and bring about positive developments in the region. Although the new approach will not eradicate deep-rooted regional problems and historical enmities in the near future, it points to the right direction for regional countries and world powers. It also demonstrates the problems, limitations and indispensability of pursuing an independent foreign policy for Turkish policy makers.

AB'nin elinde Kıbrıs'ta bütünleşmeyi ve sorunun çözümünü sağlayabilecek şu araçlar bulunmaktadır: uzlaşmacı tutum takınmayı AB üyeliğinin şartı haline getirme, kendi çatısı altında bütünleşme durumunda güvenlik ve refah sağlama, üyelikle toplumların kimliklerini ve sorunları algılayışlarını dönüştürme ve kurumlarıyla çoklu kimliklerin temsilini ve korunmasını sağlama. AB, Kıbrıslı Rumların tavrını değiştirmek için üyelik aracını kullanmamış, tavrını değiştiren Kıbrıslı Türklere üyelik vermemiş ve Kıbrıs sorununu Türkiye'nin üyeliğini zorlaştırıcı bir faktöre dönüştürmüştür.Türk tarafı, Kıbrıs sorunundaki tutumundan ve çıkarlarından vazgeçmesini sağlayacak derecede AB'nin kendisine üyelikle birlikte önemli ödüller sunacağından, güvenlik ve refahına ciddi katkı sağlayacağından ve kimliğini güvence altına alacağından emin olamamıştır. Kıbrıs sorununun taraflarının kimlik, egemenlik ve güvenlik konularında geleneksel anlayışa sahip olmaları yanında AB de Kıbrıs sorununa yaklaşımında yumuşak güç unsurlarını yeterince devreye sokmamış, taraflar arasında denge ve tarafsızlık gözetmemiş, yeterince iki toplumlu proje üretmemiş, bu tür projelere yeterince destek vermemiş, Türkiye'nin üyeliğini sert güç perspektifiyle ele almış ve Kıbrıslı Türkleri ikincil konumdan kurtarıcı bir tutum sergilememiştir. Abstract: The EU has the following tools in re-integrating Cyprus and transforming the Cyprus issue: making conciliatory attitude the condition of EU membership-, providing security and welfare under its framework in case of re-integration; transforming the sides' identities and their perceptions of problems through membership and ensuring representation and protection of multiple identities through its institutions. The EU did not use the membership tool to change the attitudes of Greek Cypriots, did not grant membership to Turkish Cypriots, who changed their attitudes, and transformed the Cyprus issue to a factor preventing Turkey's EU membership. To be able to give up their attitudes and interests in the Cyprus issue, Turkish Cypriots and Turkey have not been assured that the EU will provide them with important rewards as well as membership, that it will contribute greatly to their security and welfare and that it will present effective guarantees to protect their identities. In addition to the fact that the sides of the Cyprus issue have had traditional perceptions regarding identity, sovereignty and security; the EU has not activated its soft power elements while dealing with the Cyprus issue, it has not established balance in its attitudes toward the sides, it has not produced sufficient bi-communal projects, it has not supported such projects sufficiently, it has approached to Turkey's EU membership with hard power perspective and it has not tried to end the subordinate position of Turkish Cypriots.

The European Union has undertaken the responsiblity of having a role in solution of the Cyprus question because, with its recent actions, it has changed the direction, development and parameters of the problem. However, the EU has not formulated a Cyprus policy with its general principles and content shared by the member states and has not activated its Common Foreign and Security Policy, its soft power elements and its new security identity for the solution of the Cyprus problem. Moreover, the EU has not been helpful in creating the conditions of reconciliation and security building measures, but it has led the sides to power politics at the absence of its constructive initiatives. In this context, the followings can be given as the negative examples of the EU: not insisting on the solution of the Cyprus problem as the condition of the Greek Cypriots’ EU membership, not finding a formula ensuring the participation of Turkish Cypriots in the accession process as equals, not remaining impartial in attitudes toward the sides, being indifferent to power politics of Greek Cypriots and making the Cyprus question an issue of Turkey’s accession process. However, holding a constructive approach in the Cyprus problem is important for the EU in terms of acting in the right direction as a new global power having new characteristics, AB, son dönemdeki davranışlarıyla Kıbrıs sorununun yönünü, gelişimini ve çözümüyle ilgili parametreleri değişikliğe uğrattığı için bir anlamda sorunun çözümünde rol oynama sorumluluğunu üslenmiştir. Ancak AB, şimdiye kadar bütün üye devletler tarafından paylaşılan ilkeleri ve içeriğiyle bir Kıbrıs politikası formüle edememiş ve Ortak Dış ve Güvenlik Politikasını, yumuşak güç unsurlarını ve toplumları dönüştürmeye yönelik yeni güvenlik kimliğini Kıbrıs konusunda aktif hale getirememiştir. Kıbrıs sorununda uzlaşmaya ve güven oluşturucu önlemlerin oluşturulmasına katkı sağlamadığı gibi yapıcı girişimlerinin yokluğu karşısında tarafları güç politikası oyunlarına yöneltmiştir. Kıbrıslı Rumların üyeliğinde sorununun çözümünü şart olarak ileri sürmemiş olması, Kıbrıslı Türklerin eşitliğini sağlayıcı bir formül oluşturmaması, taraflar arasında objektifliğini koruyamaması, Rumların güç politikası karşısında sessiz kalması ve Türkiye’nin üyeliğinde Kıbrıs sorununu bir koşul haline dönüştürmüş olması, bu çerçevede AB’nin davranışlarına örnek olarak verilebilir. Ancak Kıbrıs sorununda yapıcı bir tutum takınmak, AB için yeni bir güç olmasını sağlayan özellikleriyle doğru yönde ilerlemesi bakımından önemlidir

This article is based on a monographic field study, which was conducted in October 2007. In addition, the results of other studies on the headscarf issue conducted at different times between 2003 and 2007 have also been used to follow the development over the course of time. The study found that the headscarf prohibition has no strong social basis. As it would be a mistake to see the headscarf prohibition as an element of the secularism project, defining an ideology on the basis of the headscarf, an important religious symbol in Turkey, presents a risk to the progress of democracy, and only serves to increase political polarization. Formulating public policies on the basis of the headscarf prohibition will only help destroy social peace. Social engineering projects which aim to change or destroy political, religious and ethnic positions of citizens are not permitted in Western-type contemporary democracies. There is no headscarf problem in Turkey in a sociological sense, the real problem lies in the totalitarian/authoritarian approach which stems from groundless fears and/or ideological choices of the social elite or economic power centers.

This article examines critically the developments pertaining to the Cyprus issue in 2009. Turkish authorities gave genuine support to the Cyprus negotiations and insisted that a solution should be concluded and voted on in referendums in 2009. They considered it vitally important that the Turkish Cypriot side should stay at the negotiating table and the Turkish side should not be held responsible for the ongoing stalemate. Promising steps were taken regarding confidence-building measures while some progress was achieved in major issues. However, no agreement came out on the election of Turkish representatives by their people; the issue of property remained a Gordian knot and the sides continued to have contrary views on the I960 treaties and Turkeys guarantee. The Turkish government did not open its harbors and airports to the Greek Cypriot administration in 2009 since the EU promise of removing the isolation of the Turkish Cypriots was not fulfilled. Turkish leaders announced that Turkey would choose Cyprus if it was forced to choose between the EU and Cyprus.

Türkiye ile Rusya arasındaki ilişkiler son dönemde çok hızlı gelişme kaydetti. Yüksek gerilimin eksik olmadığı ilişkiler 1990'lı yıllarda şiddetli rekabete, 2000'li yıllarda ise ekonomi ve ticarette yoğun işbirliğine sahne oldu. Rekabet ve işbirliği sarmalında dalgalanan Türk-Rus ilişkileri, son 10 yılda ise daha karmaşık bir hal aldı. 2010 yılının sonlarında Orta Doğu'da başlayan Arap Baharı ve ardından Suriye'de patlak veren "iç savaş" ilişkilerin seyrini derinden etkiledi. Suriye krizinde Türkiye ile Rusya, Beşşar Esad liderliğindeki rejimin "yeni Suriye'nin geleceğinde yer alıp almayacağı" konusunda zıt kutuplarda yer aldı. Rusya, Esad'ı devirmek isteyen Türkiye'nin hamlelerini ustalıkla işlevsiz hale getirdi. Çatışmalara doğrudan askeri müdahalede bulunarak iç savaşın gidişatını Esad lehine çevirdi. İkili ilişkiler, 24 Kasım 2015'te Türkiye'nin Rus savaş uçağını düşürmesi ile ciddi bir krize girdi. 27 Haziran 2016'da Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın özür mektubu göndermesi ile ilişkiler eski seviyesine dönmekle kalmadı, normalleşmenin de ötesine geçti. NATO üyesi Türkiye, NATO'yu düşman ilan eden Rusya'dan S-400 füzeleri satın aldı. Neoklasik Realizm perspektifi ile hazırladığımız tez çalışmamızda Türk-Rus ilişkilerini Soğuk Savaş'ın bitişinden itibaren tarihi arka planını ihmal etmeden ele aldık. Rusya'nın ve Türkiye'nin izlediği politikaları inceleyerek, Erdoğan ve Rus lider Vladımir Putin'in siyasi tutumlarını anlamaya çalıştık. Uçak krizi, Karlov cinayeti ve Suriye'de yaşanan çıkar çatışmasına rağmen iki ülke arasında gelişen işbirliğine değindik. Yaşanan krizlere rağmen Rusya'nın, Türkiye'nin en önemli ekonomik, siyasi ve askeri ortağı haline gelmesini irdeledik. Neoklasik realizm kuramının savunduğu dış politikadaki lider etkisini son dönem Türk-Rus ilişkilerinde tespit ettik. Relations between Turkey and Russia has seen a rapid improvement recently. Turkey-Russia relations, which have never been free of stress, witnessed fierce competition in the 1990s and intense cooperation in economy and trade in the 2000s. Both competitive and cooperative relations have become more complicated in the last decade. The course of bilateral relations has been influenced deeply by the Arab Spring events started at the end of 2010 and subsequently the "civil war" in Syria. Turkey and Russia remain at cross purposes in the Syria crisis. Turkey insists that the Assad regime cannot be a part of the future of new Syria. On the other hand, Russia has skillfully thwarted Turkey's attempts to overthrow the Assad regime. Moscow directly intervened militarily to change the course of the civil war in favor of Bashar al-Assad. Bilateral relations plunged into crisis on the 24th of November, 2015, when Turkey shot down a Russian military jet. After President Erdogan's apology letter dated 27th of June, 2016, bilateral relations have more than normalized. Turkey, a NATO member, bought S-400 missiles from Russia. This thesis that we prepared with the perspective of Neoclassical Realism discusses Turkey-Russia relations since the end of the Cold War while taking the historical background into account. It tries to understand the political approaches of Erdogan and Putin by evaluating the policies of Russia and Turkey. It also points out how bilateral relations develop despite the fighter jet crisis, assassination of the Russian ambassador, and taking opposite sides in Syria. Finally, it tries to find out how Russia has become Turkey's most important economic, political, and military partner. We have identified the leader influence in foreign policy defended by the neoclassical realism theory in recent Turkish-Russian relations.

Endonezya'nın palm yağı penetrasyonu için bir strateji olarak Türkiye'nin seçilmesinin nedeni, Türkiye'nin palm yağı talebine olan bağımlılığının yüksek olmasıdır. Bu bağımlılık, hammadde olarak hurma yağı kullanan gıda ve oleokimya endüstrilerinden kaynaklanmaktadır. Türkiye'de yüksek oranda palm yağı tüketimi de Türkiye nüfusunun nüfus artışı faktöründen ayrı tutulamaz. Biyodizel üretiminde kullanılan ayçiçeğinin yerli üretiminin talebi karşılayamadığı bilinmektedir. Bu nedenle, Türkiye'nin biyodizel programı başlatıldığından bu yana 3.5 milyon tona kadar ayçiçeği ithal etmesi ve yılda yaklaşık 3.75 milyon dolar harcaması gerekiyor. Bu fenomen nedeniyle, Endonezya hurma yağının fiyatı ayçiçeğinden çok daha ucuz ve daha istikrarlı olduğu için, en azından Endonezya, hurma yağı ihraç ederek biyodizel üretimi için kullanılan ayçiçeği pazarına hakim olabiliyor. Endonezya hükümeti, İstanbul Başkonsolosluğu aracılığıyla Türkiye pazarına girerken, Endonezya-Türkiye iş iletişim forumu şeklinde tanıtım faaliyetlerine odaklanan ekonomik diplomasi kavramını kullanıyor. Buna ek olarak, hükümet ayrıca politika tavsiyeleri almak için pazar araştırma enstitüleri ile işbirliği arayışındadır. Yazar, İstanbul Başkonsolosluğu'nun performansını incelerken, piyasa araştırması yürütürken ticari teşvik faaliyetleri ve özel sektörle dış istişareler yoluyla hareket eden ekonomik diplomasiye teorik bir yaklaşıma dayalı nitel bir yöntem kullanacaktır. Bu araştırmanın hazırlanmasında kullanılan veri kaynakları, çeşitli araştırma raporları ve daha önce yapılmış akademik çalışmaların yanı sıra araştırma konusu ile ilgili çeşitli kitaplar, akademik dergiler ve haber okuma materyalleridir. The reason for choosing Turkey as a strategy for Indonesia's palm oil penetration is that Turkey has a high dependence on palm oil demand. This dependence arises from the food and oleochemical industries that use palm oil as a feedstock. The high consumption of palm oil in Turkey also cannot be separated from the factor of population growth of the Turkish population itself. It is well known that the domestic production of sunflower, which is used to produce biodiesel, cannot meet the demand. Therefore, Turkey has to import up to 3.5 million tons of sunflower and spend about $3.75 million per year since the biodiesel program was introduced. Due to this phenomenon, at least Indonesia is able to dominate the market of sunflower used for biodiesel production by exporting palm oil because the price of Indonesian palm oil is much cheaper and more stable than sunflower. In penetrating the Turkish market, the Indonesiagovernment, through the Consulate General in Istanbul, uses the concept of economic diplomacy which focuses on promotional activities in the form of a Indonesia-Turkey business communication forum. In addition, the government also seeks cooperation with market research institutes to obtain policy recommendations. In examining the performance of the Consulate General in Istanbul, the author will use a qualitative method based on a theoretical approach to economic diplomacy that moves through trade promotion activities and external consultations with the private sector in conducting market research. Data sources used in the preparation of this research are various research reports and academic studies conducted previously, as well as various books, academic journals and news reading materials related to the research topic.

Birbiri ile komşu iki devlet olan Türkiye ile Yunanistan arasında bazı sorunlar vardır. Bu sorunların başında da "Ege Denizi" ve "Kıbrıs sorunları" gelmektedir. İki devlet bu iki konuda çeşitli şekillerde karşı karşıya gelmiştir. Türk dış politikasında, Yunanistan'ın statükoyu bozmaya çalıştığı ve tehdit oluşturduğu bazı durumlarda zorlayıcı diplomasinin, güç tehdidi veya güç kullanımı düzeyinde bir dış politika aracı olarak kullanıldığı beş kriz meydana gelmiştir. Bu çalışmada, Türk-Yunan krizleri özelinde, Türk dış politikasında zorlayıcı diplomasi bağlamında güç kullanımının, ne zaman ve hangi durumlarda gerek görüldüğü ve nasıl yönetildiği incelenmiştir. Bu çerçevede, askeri gücün, tehdit veya kullanım düzeyinde kullanıldığı dış politika krizleri, askeri, politik ve hukuki açılarıyla anlatılmaya ve analiz edilmeye çalışılmıştır. Ele alınan bu krizler, "1963-1964 Kıbrıs Krizi", "1967 Kıbrıs Krizi", "1987 Ege Denizi Kıta Sahanlığı Krizi", "1996 Kardak Krizi" ve "1997-1998 S-300 Füzeleri Krizidir". Çalışmada, Türkiye'nin Yunanistan'a karşı uygulamaya koymuş olduğu zorlayıcı diplomasi stratejilerini, bir tehdidi engelleme ve statükoyu ve menfaatlerini koruma gayesi çerçevesinde savunmacı bir üslupla yürüttüğü, uluslararası hukuka uygun davrandığı ve meşruiyet sorunu yaşamadığı sonucuna varılmıştır. There have been problems between Turkey and Greece who are two neighboring state. These problems have been stemmed from the issues related to "the Aegean Sea" and "Cyprus". The two states have faced each other in various ways on these issues. This has led to the five crises in which Greece tried to disrupt the status quo and posed a threat to Turkey's security and in which coercive diplomacy was used by Turkey as a foreign policy tool in the form of the threat of use of force or the use of force. In this study, it has been tried to examine when, how and in which conditions the coercive diplomacy was used by Turkey in Turco-Greek crises. In this context, the use of coercive diplomacy has been explained and examined with a special emphasis on its military, political and legal aspects. The crises examined include "the Cyprus Crisis of 1963-1964", "the Cyprus Crisis of 1967", "the Aegean Sea Continental Shelf Crisis of 1987", "the Kardak Crisis of 1996" and "the S-300 Missiles Crisis of 1997-1998". The study concludes that Turkey carried out its coercive diplomatic strategies against Greece in a defensive manner with the aim of preventing a threat and protecting the status quo and its interests, acted in accordance with international law and did not have a problem of legitimacy.

Geleneksel dış politika çalışmaları uluslararası politikada devletleri verili olarak kabul eder. Uluslararası politikanın başat aktörü olarak devlet, dış dünyadan farklı olarak belirgin bir karaktere sahiptir. Geleneksel Türk dış politikası çalışmaları, Türkiye'nin Westfalyan ulus devlet düzeninin bir üyesi olduğunu ve dış dünyaya yönelik bir takım siyaseti ve eylemleri olduğunu öne sürer. Bu tez geleneksel literatürü sorunsallaştıran post-yapısalcı bir dış politika çalışmasıdır. Devletlerin verili olmadığı, Türk ulusal kimliğinin ne homojen ne de istikrarlı olduğu, ve Türk dış politikasının kimlik üreten söylemsel bir pratik olduğu tartışılacaktır. Bu çalışma, Türk dış politikası söylemlerinin ulusal kimliği tekrar tekrar ürettiğini ortaya koymak adına, Gelibolu Harekatı üzerine yıllık Cumhurbaşkanlığı açıklamalarını irdelemektedir. Analiz iki farklı döneme odaklanmaktadır. İncelenen ilk dönem 2001 ve 2007 yıllarını, ikinci dönem ise 2015 ve 2017 yıllarını kapsamaktadır. Çalışma, harekat üzerine yapılan Cumhurbaşkanlığı açıklamalarının her bir dönemde Türk kimliğini oluşturmayı amaçladığını tartışmaktadır. Günümüzde Gelibolu Harekatı ötekinin kaynağıdır. Dolayısıyla, Cumhurbaşkanlığı açıklamalarının söylemsel otoritesi Türk kimliğini oluşturmaktadır. Orthodox foreign policy studies take states as given in international politics. As the principal actor in international politics, the state has a distinct character different from the outside. Orthodox Turkish foreign policy studies postulate that Turkey has been the member of the Westphalian nation state order and it has had a set of policies and actions oriented towards the external world. This thesis is a post-structural foreign policy study that problematizes the orthodox literature. It will be argued that the state is not given, the Turkish national identity is neither homogenous nor stable, and Turkish foreign policy is an identity productive discursive practice. The study scrutinizes the annual presidential statements on Gallipoli Campaign in order to demonstrate the way in which Turkish foreign policy discourses produce and reproduce the national identity. The analysis focuses on two different periods. The first period under the scope is between the years of 2001 and 2007 and the second period is between the years of 2015 and 2017. The study argues that the presidential statements on the battle aim to create the Turkish self in each period. Gallipoli Campaign is the source of the other in the present. Thus, the discursive authority of the presidential statements constitutes the Turkish self.Keywords: Foreign policy, orthodox foreign policy studies, post-structuralism,Gallipoli Campaign 108

YÖK Tez ID: 624504 Korkmaz Kürşat, "Soğuk Savaş Sonrası Türk-Amerikan İlişkilerinin Niteliği: Bir İçerik Analizi", Doktora Tezi, Kırıkkale, 2017. Bu çalışmanın temel amacı 1991 ile 2012 yılları arasında Türk-Amerikan ilişkilerinin niteliğinin ampirik yöntemlerle analizini yapmak suretiyle ilişkiyi her yönüyle tanımlayacak ve kapsayacak bilimsel bir kavramsallaştırmaya ulaşılmasıdır. Bu bağlamda Türk ve Amerikan karar alıcıların iki ülke ilişkilerini nasıl niteledikleri/algıladıkları/tanımladıkları analiz edilmiştir. Bir başka deyişle, algılamaların karşılaştırması yapılmak suretiyle Türk-Amerikan ilişkilerinin doğası anlaşılmaya çalışılmıştır. Öncelikle "her iki ülkede dış politikanın karar alma sürecinde yer alan karar alıcılar gerçekte Türk-Amerikan ilişkilerini ne şekilde tanımlamaktadır' sorusuna yanıt aranmıştır. Çalışmada yer alan bu ve buna benzer diğer soruların yanıtları ortaya koyulmadan önce, ilk olarak karar alma sürecinde aktörlerin bilişsel süreçlerini etkileyen faktörlerin kavramsal ve kuramsal çerçevesi ortaya koyulmuştur. Bu bağlamda algı, yanlış algılama, bilişsel yapılar, imaj ve imaj teorileri ele alınmıştır. Ayrıca karar birimleri yaklaşımı hakkında bilgi verilmiştir. Bunun yanı sıra Türk ve Amerikan karar alıcıların iki ülke arasındaki ilişkiler hakkındaki yaklaşımları analiz edilmiştir. Bu analizde Amerikan karar alıcıların iki ülke arasındaki ilişkileri müttefiklik boyutunda değerlendirdikleri görülmüş, Türk karar alıcıların ise çoğunlukla bu ilişkiye stratejik ortaklık bağlamında yaklaştıkları sonucuna varılmıştır. Bu çalışmada beş disiplinin konuları yer almıştır. Uluslararası ilişkiler disiplininde karar birimleri yaklaşımı, uluslararası politika disiplininde dış politika analizi ve karşılaştırmalı dış politika analizi, politik psikoloji disiplininde algı, imaj, imaj teorileri, nitel araştırma disiplininde içerik analizi konularına yer verilmiş ve nicel araştırma disiplininde SPSS, Anova, T-Testi kullanılmıştır. Bu yönüyle çalışma disiplinler arası bir nitelik kazanmıştır. Türk-Amerikan ilişkileri literatürde geleneksel yöntemler ile incelenmektedir. Bu çalışmalarda çoğunlukla uluslararası ilişkilerin kuramsal yaklaşımları ve kavramları ışığında analizler yapılırken, bu çalışmada ise nitel ve nicel yöntemlerin beraber kullanılması sayesinde verilerin ölçülmesi sağlanmıştır. Bu metotlar, iki ülke arasındaki ilişkileri incelemek için literatürde ilk defa bu çalışmada kullanılmıştır. Bu husus çalışmaya ayrı bir bilimsel özellik kazandırmıştır. Bir diğer ifadeyle Türk-Amerikan ilişkileri farklı şekillerde incelenmesine karşın daha önceden içerik analizi yöntemiyle incelenmemiştir. Bu çalışmada içerik analizi sonucunda ortaya çıkan sayısal veriler istatistiksel yöntemlerle test edilmiştir. Karar alıcıların konuşma eylemleri içerik analizi yöntemiyle incelendiğinde buradan birtakım sonuçlara ulaşılmış ve karar alıcıların iki ülke arasındaki ilişkilere yaklaşımlarına yönelik birtakım çıkarımlarda bulunulmuştur. Bu çalışmada elde edilen tüm çıkarımlardan hareketle Türk-Amerikan ilişkilerini niteleyen kavramın "Zoraki Birliktelik" olduğu sonucuna varılmıştır Anahtar Kelimeler: Türk-Amerikan İlişkileri, Karar Alıcılar, Algı, İmaj, İttifak, Bağımlılık. Korkmaz Kürşat, "Methods of Turkish-American Relations After The Cold War. A Content Analysis , PhD Dissertation, Kırıkkale, 2017. The main purpose of this study is to obtain a scientific conceptualization that will define and cover all aspects of Turkish-American relations between 1991 and 2012 through empirical analysis methods. In this context, it has been analyzed how Turkish and American decision-makers qualify, perceive and describe the relations between the two countries. In other words, the nature of Turkish-American relations has been tried to be understood by comparing the perceptions. First of all, the answer has been sought in the words of "in what way the decision-makers in the decision-making process of foreign policies in both countries actually define Turkish-American relations". Throughout this study, before presenting the answers to this and similar questions, the conceptual and theoretical framework of the factors affecting the cognitive processes of the actors in the decision-making process are presented. In this context, perception, misperception, cognitive structures, image and image theories are discussed. Moreover, some information about decision units approach is given. In addition to this, the approaches of Turkish and American decision-makers towards the relationship between two countries are analyzed. As a result of this analysis, it can be said that while American decision-makers treat the relationship between two countries as an alliance, Turkish decision-makers generally approach it as a strategic partnership. In this study, five different disciplines are used. These are in the discipline of international relations: decision units approach, in the discipline of international politics: foreign policy analysis and comparative foreign policy analysis, in the discipline of political psychology: perception, image and image theories, in the discipline of qualitative research: content analysis and in the discipline of quantitative research: SPSS, Anova and T-Test. In this regard, the study has gained an interdisciplinary character. In the literature, Turkish-American relations are examined by traditional methods. While theoretical approaches and concepts of international relations are mostly analyzed in the studies that use traditional methods, in this study, it is provided that the data are tested by using qualitative and quantitavie methods together. Also it is right to say that these two methods have been used for the first time in the literature to examine the relations between the two countries. In this way, the study has gained a distinctive scientific feature. Although Turkish-American relations have been scholarly studied in many different methods so far, none of these studies has examined it in the method of content analysis. In this study, numerical data that obtains as a result of content analysis is tested by statistical methods. As a result of the analysis of the decision-maker's speeches by content analysis, some conclusions have been reached. Based on these conclusions, some hypotheses regarding the decision-makers' approach towards the relationship between these two countries have been set. For thus, based on all the hypotheses, it can be concluded that the concept of "Forced Union" is the most suitable one in order to characterise the relationship between Turkey and the U.S. Key Words: Turkish-American Relations, Decision-Makers, Perception, Image, Alliance, Dependency

YÖK Tez ID: 293016 1946 yılında çok partili hayatla tanışan Türkiye'nin yaklaşık 60 yıllık çok partili siyasi dönemi içerisinde önemli gelişmeler yaşanmıştır. Türkiye'de siyasal, toplumsal ve ekonomik yönden yaşanan büyük değişimler genel olarak tek başına iktidara gelmiş güçlü hükümetler döneminde gerçekleşmiştir. Çalışmada, DP, ANAP ve AKP iktidarları dönemindeki çeşitli dış politika yaklaşımlarından yola çıkarak, büyük değişimlerin güçlü tek parti iktidarları döneminde gerçekleştiğini ve bu üç iktidar döneminde önemli ortak dış politika yaklaşımları olduğunu bilimsel bir zemine oturtmaya çalışılmıştır. Starting from 1946 with multy-party system in Turkey important developments have been occured during that about 60-years multy-party political period. Important political, social and economic changes in Turkey have been seen mostly during strong governments who came to power alone. In this study, considering some foreign policy approaches during DP, ANAP and AKP governments periods, it will be discussed in a scientific background that big changes have occured during strong one-party powers period, and that importnat common foreign policy approaches have been seen during these three governments era.

YÖK Tez ID: 214317 ?ncirlik Üssü, kurulusundan günümüze Türkiye-ABD iliskilerini yakından etkilemis ve bu etkilesim her dönemde farklı özellikler göstermistir. Üs tarihi süreç içerisinde bir çok misyon yüklenmis, Türkiye ile ABD arasında bazı dönemlerde sıkı isbirliğinin göstergesi, belirli dönemlerde bağımsızlığı tehdit eden bir faktör, bir dönem iki ülke arasındaki tek bağ ve bazı dönemlerde ise rayından çıkan iki ülke iliskilerinin düzene girmesi amacıyla kullanılan bir araç olmustur. ?ncirlik Üssü, Türkiye ve ABD açısından stratejik öneme sahip bir üstür. Üs kurulduğu ilk yıllarda Türkiye açısından, ülkenin güvenliğinin bir parçası, ABD'nin yapacağı ekonomik ve askeri yardımların bir teminatı olarak görülmüs ve ülke güvenliğini riske atma pahasına ABD tarafından sınırsız bir sekilde kullanılmasına izin verilmistir. ?lerleyen yıllarda ise Üs, ABD ile kurulan sıkı müttefiklik iliskilerinin göstergesi olurken, değisik vesilelerle PKK'ya karsı gerçeklestirilen sınır ötesi operasyonlarda ve Türkiye'yi rahatsız eden istikrarsızlık unsurlarında ABD'ye karsı bir koz gibi kullanılmıstır. ?ncirlik Üssünün ABD tarafından kullanımı beraberinde bazı olumsuzlukları da getirmistir. ABD tarafından ?ncirlik Üssünden gerçeklestirilen harekat veya operasyonlar, Türkiye'yi hiç alakalı olmadığı ülke veya ülkelerle çatısma olasılığıyla karsı karsıya bırakmıstır. Ayrıca ?ncirlik Üssünün ABD tarafından sınırsız bir sekilde kullanımı, Türkiye'nin hareket serbestisini kısıtlayabilmekte, bu da Türkiye'nin bağımsızlığına gölge düsürmektedir. ABD açısından ise ?ncirlik Üssü, Soğuk Savası yıllarında Sovyetleri çevreleme politikasının bir parçası, Ortadoğu'da meydana gelen olaylara karsı ani müdahalede bulunabilmek amacıyla konuslanan kuvvetin merkezi ve 11 Eylül Terör Saldırılarından sonra yapılan operasyonların Lojistik Destek merkezi olmustur. Bu kapsamda ?ncirlik Üssü kurulusundan günümüze ABD tarafından bir çok operasyonda, harekatta ve projede kullanılmıstır/kullanılmaktadır The Incirlik Base has affected Turkey-USA relations considerably from its foundation until today and this interaction has exhibited different characteristics in each period. The base has fulfilled many missions during the historical process; in some periods, it was the indicator of the close cooperation between Turkey and USA; in particular periods, it became a factor threatening the independence of Turkey; in a certain period, it served as the only connection between the two countries and finally, it was used occasionally as a tool to restore the relations that were gone off the rails. The Incirlik Base has strategic importance for both Turkey and USA. In the initial years of its foundation, the base was seen by Turkey as an element of its security and as a tool to get the American economic and military aid and, therefore, the USA was allowed to use the base without any restriction at the cost of risking security. In the following years, while the base became a symbol of close alliance with USA, Turkish authorities considered it as a card to be played aganist the USA in the cross-border operations that were carried out for different reasons aganist the PKK and in the other elements of instability harming Turkish interests. The use of the Incirlik Base by the USA also brought about some negative results for Turkey. The operations, which the USA carried out from the base, confronted Turkey with the probability of being involved in a conflict with the country or countries that Turkey is not related with. The unrestricted use of the base by the USA also has the potential to restrain Turkey?s freedom of movement and independence. From the American perspective, the Incirlik base; had been an element of the containment policy implemented against the Soviets during Cold War years. It was later considered as, the center of the rapid deployment force for interventions in the Middle East. It was also served as the center of Logistic Support for the operations that were made after September 11 Terror Attacks. Within this scope, the Incirlik Base was used and it is still used in many operations and projects by the USA.

Tez (Yüksek Lisans) -- Kırıkkale Üniversitesi 87108 …

YÖK Tez ID: 214306 11 Eylül sonrası, ABD güvenlik ve dış politikası değişmiş, dış politikanın birinci önceliği olan terörizmle mücadelenin Irak boyutu, Türk-Amerikan ilişkilerinde derin hasarlara yol açmıştır. 2003 Irak Savaşı öncesinde, ABD'nin Türkiye'den beklediği desteğin TBMM tarafından reddedilmesi nedeniyle, iki ülke ilişkileri gerginlik sürecine girmiştir. Savaş sonrasında ABD'nin farklı bölge yaklaşımları ve Türkiye'nin Kırmızı Çizgilerini göz ardı etmesi, ilişkilerde güven bunalımı krizine yol açmıştır. Süleymaniye Olayları ve Kuzey Irak kaynaklı sorunlarda ABD'nin Türkiye karşıtı tutum takınması gibi nedenlerle ilişkiler kopma noktasına gelmiştir. Bu bağlamda bu çalışmanın temel amacı, Türk-Amerikan ilişkilerindeki sorunlara ışık tutarak, özellikle 11 Eylül sonrası yaşanan gelişmelerin ve gerginliklerin, ilişkileri stratejik ortaklık olmaktan çıkardığını vurgulamaktır. İki ülke ilişkilerinde stratejik ortaklığın olmadığının belirtilmesi, bundan sonra iki ülkenin birbirine karşı düşmanca tavır takınacağı anlamına gelmemektedir. Türk- Amerikan ilişkileri yarım yüzyıllık geçmişe sahip, NATO zemininde stratejik bir ilişki olarak devam etmektedir. Türkiye'nin bölgede istikrarı ve Batı değerlerini temsil etmesi, enerji kaynaklarının Batı'ya aktarılmasında kilit bir ülke olması, sahip olduğu demokratik ve laik değerlerle diğer bölge ülkelerine model olması gibi hususlar ABD tarafından çok önemli görülmektedir. Belirtilen bu hususlar çerçevesinde iki ülke ilişkilerindeki ortaklığın devam edebileceği söylenebilir. Ancak ilişkilerin düzeyi, niteliği ve çeşitliliği ilişkilerin bundan sonraki gelişimi çerçevesinde şekillenecektir. In the post-September 11 attacks period, the general direction of American security and foreign policy changed and the Iraqi dimension of the American war on terrorism caused deep damages at Turkish-American relations. When the Turkish government?s decree regarding the use of the Turkish territory by the United States was refused by the Turkish Parliament before the Iraqi war, this further strained Turkish-American relations. In the aftermath of the war, the approach of the United States to regional problems and its attitude of ignoring Turkey?s ?red lines? created a crisis of trust between the two states. The events of Süleymaniye and the anti-Turkish attitude of the United States in the problems originated from the Northern Iraq brought the relations to the point of break-off. In this context, the main purpose of this study is to emphasize that the developments and tensions in the post-September 11 attacks ended the strategic partnership character of Turkish- American relations by shedding light on the problems between the two countries. Stating that strategic partnership does not exist at the relations between Turkey and the United States does not mean that the two countries will adopt a hostile attitude toward each other. Having a history of half a century, the Turkish-American relationship continues its existence as a strategic relationship based on the NATO alliance. Turkey?s attributes such as representing stability and Western values in its region, having a key place in the transfer of energy resources to the West and being a model country with its democratic and secular values for the other regional countries are very important from the American perspective. It can be said that the partnership between the two countries will continue in these lines. But the level, nature and scope of the bilateral relations will be shaped in accordance with their future development.

Bu çalı manın amacı, 1989-2001 yılları arasındaki Türk-Amerikan ili kilerininincelenmesidir. Birinci bölümde ABD ve Türkiye arasındaki ili kileri ve olayları anlamadayardımcı olması için genel olarak iki devlette dı politika olu turulması sürecinin yapısı vebelirleyici faktörlerine ayrıntılı bir ekilde yer verilmi tir. Bu ba lamda her iki tarafta politikayapma rolünü üstlenen devlet adamlarının dü ünceleri, kararları ve eylemlerini etkileyenfaktörler ve resmi çerçeve hakkında genel bilgi sunulmu tur. kinci bölümde Türk-Amerikanili kilerinin tarihsel süreci ele alınmı tır. Bu ili kiler de i ik dönemler boyunca incelenirken,bu ekilde ili kilerin gidi atının ve Türk dı politikası üzerindeki etkilerinin daha iyianla ılaca ı dü ünülmü tür. li kilerin ortaya çıkı ı ve anlamının genel olarak verildi i bubölüm, 1780'lerden 2. Dünya Sava ı öncesine kadar olan ili kiler ile So uk Sava dönemiittifak ili kilerini içermektedir.Sonraki bölümlerde ise çalı manın temel konusu olan So uk Sava sonrası iki ülkearasındaki ili kiler üzerinde durulmu tur. Öncelikle ili kileri belli bir tabana oturtmak içinyeni uluslararası sistemin yapısı ve ABD ile Türkiye'nin sistem içindeki konumları elealındıktan sonra iki ülke arasındaki ili kiler, farklı konular (askeri, siyasi, ekonomik) ve di eruluslararası aktörlerle (AB, Yunanistan ve Kıbrıs, Balkanlar, Orta Do u, ve Eski SovyetCumhuriyetleri) ili ki ba lamında incelenmi tir. Bu çerçevede ele alınan ihtilafa neden olankonular arasında Körfez Sava ının do urdu u geli meler çerçevesinde Kuzey Irak'ın gelece iile Kürtlerin durumu, Türkiye'deki insan hakları ihlalleri, ABD'nin ikili çevreleme politikası,Kıbrıs'ın gelece i, Türk-Yunan ili kileri ve Türkiye'nin silah satın alma programlarıbulunmaktadır. Di er tarafta ise i birli inin a ır bastı ı konular olarak NATO'nungeni lemesi, Türkiye'nin AB'ye üyeli i, kitle imha silahlarının (K S) ve balistik füzelerinyayılmasının önlenmesi, Rusya ya da ran topraklarına alternatif olarak Hazar Havzası'ndanBatı'ya uzanan yeni petrol boru hatlarının kurulması ve Balkanlar'a barı ve istikrar getirmekiçin bölgedeki ülkelerle i birli i yapılması gibi konular analiz edilmi tir. Son bölümde isegenel bir de erlendirme yapılarak çalı ma sonlandırılmı tır.Anahtar Kelimeler: Türk-Amerikan li kileri, Türkiye, Amerika Birle ik Devletleri, Türk DıPolitikası, So uk Sava Sonrası Dönem, Stratejik Ortaklık. The aim of this thesis is to analyze Turkish-American relations in the 1989-2001period. In the first chapter, with the belief that it will be helpful in understanding relationsand events between Turkey and the United States, the structure and determining factors offoreign policy making in both countries are examined in its details. In the context of thiseffort, general information is given on the factors and the official framework, which affectviews, decisions and actions of policy makers in both sides. In the second chapter, thehistorical context of Turkish-American relations is presented. While relations in differentperiods are analyzed, it is assumed that, in this way, it will be easier to understand the courseof relations and their impact on Turkish foreign policy. This chapter, in which the emergenceand meaning of relations are given, includes interactions from the 1780s to the Second WorldWar and alliance relations during the Cold War.Relations between the two countries in the post-Cold War period, which constitute themain topic of the thesis, are studied in the following chapters. After the structure of the newinternational system and the positions of the United States and Turkey in this system areexamined in order to place relations on a basis, relations between the two countries areanalyzed in the context of different (military, political and economic) subjects and ties withdifferent international actors (the EU, Greece and Cyprus, the Balkan countries, the MiddleEastern states and the former Soviet republics). Among the questions, which bring aboutdisagreements, are there the future of northern Iraq and the situation of the Kurds in the lightof the developments caused by the Gulf War, accusations of human rights violations againstTurkey, the dual containment policy of the United States, the future of the Cyprus question,Turkish-Greek relations and arms purchasing programs of Turkey. On the other side, asissues, on which the two countries mostly cooperate, the enlargement of NATO, Turkey?s EUmembership process, prevention of the proliferation of weapons of mass destruction andballistic missiles, the construction of alternative oil pipelines extending from the Caspianbasis to the West other than ones passing through Russia and Iran and the cooperation withregional countries to establish peace and stability in the Balkans are studied. In the finalchapter, a general appraisal of relations is presented in order to end the thesis.Key Words: Turkish-American Relations, Turkey, United States of America, Turkish ForeignPolicy, Post Cold War Period, Strategic Partnership. 179