Search

Bu çalışmada Gastroenteroloji Kliniğimizde 2010-2012 tarihleri arasında üst gastrointestinal sistem kanaması nedeniyle takip ettiğimiz 198 hastanın demografik, klinik ve laboratuar verileri retrospektif olarak analiz edildi. Endoskopik olarak en sık rastlanan lezyonlar sırasıyla %31,8 duodenal ülser, %29,2 gastrit, %12,6 gastrik ülser, %6,1 mide Ca, % 5,1 özefagial varis, %4 anastomoz hattında ülser, %3 angiodisplazi, %2,5 Mallory-Weiss sendromu ve %2 bulbit olarak saptandı. Hastaların 7’si (%3,5) exitus oldu. Exitus olan hastaların 1’ine endoskopi yapılamadı, 2’sinde endoskopik lezyon saptanmadı, 2’sinde duodenal ülser, 1’inde mide Ca, 1’inde özefagial varis saptandı. Hastaların sadece 1’ine acil cerrahi girişim yapıldı. 198 hastanın 19’una endoskopik adrenalin enjeksiyon skleroterapisi, 5’ine endoskopik band ligasyonu ve 2’sine endoskopik argon koagülasyon tedavisi uygulandı. Yatış süresini etkileyen faktörler lökosit, üre, eritrosit süspansiyonu transfüzyon ünite sayısı ve TDP transfüzyon ünite sayısı olarak tespit edildi..

Acute pancreatitis is a challenging clinical problem that is difficult to diagnose and to treat in end-stage renal disease (ESRD) patients. In this case report, we present the course of severe acute pankretatitis in a 62-year-old male who was under hemodialysis treatment for ESRD., Akut pankreatit, son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) hastalarında tanı konulması ve tedavisinde güçlükler yaşanan klinik bir sorundur. Bu yazıda, kronik böbrek yetmezliği nedeni ile hemodiyaliz tedavisi gören 62 yaşında erkek hastada gelişen şiddetli akut pankreatit seyri sunulmuştur.

Bazal hücreli karsinoma derinin en sık görülen tümörüdür ve uzun süreli Ultraviyole-B ışınına maruz kalma bu tümörün gelişiminde en önemli faktör olarak kabul edilmektedir. Deri kanserleri ile lenfoproliferatif hastalıklar birlikteliği ile ilgili literatürde yayınlanan olgular nedeniyle bu iki tümoral olayın ortak bir etyolojiye sahip olabilecekleri görüşü ortaya atılmıştır ve bununla ilgili çeşitli çalışmalar yapılmaktadır. Özellikle Ultraviyole-B ışının yarattığı lokal ve sistemik immunosupresyonun etken faktör olabileceği görüşü ağırlık kazanmaktadır. Bu yazıda multipl bazal hücreli karsinoma nedeniyle takip edilen ve takip sürecinde yaygın lenfadenopati gelişen ve Hodgkin Lenfoma tanısı alan bir olgu sunulmaktadır. Bu olgu nedeniyle bu iki tümoral olayın birlikteliği ile ilgili olarak literatürde öne sürülen muhtemel etiyolojik mekanizmalar tartışıldı

Amaç: İnhale steroid kullanmakta olan ve akut atak nedeniyle hastaneye yatırılarak sistemik steroid başlanan astım ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olan hastalarda üst gastrointestinal sistem (GİS) endoskopisi ile özefagial kandidiyazis sıklığını araştırmayı amaçladık. Yöntem: Akut atak nedeniyle hastaneye yatırılmış olan 10 KOAH hastası ve 11 astım hastası çalışmaya alındı (steroid grubu). Bu hastalar en az 1 yıldır inhale steroid kullanmakta idiler. Bu hastalara akut atak tedavisi için günlük 40 mg metil-prednizolon başlandı. Tedavinin 7-10. gününde hastalar stabil hale gelince sistemik steroid kesildi ve üst GİS endoskopisi yapıldı. Beyaz plak görülen hastalardan biyopsi alındı. Gastroenteroloji polikliniğine üst GİS semptomlarıyla başvuran ve malignitesi ya da immünsüpresyonu olmayan grubu olarak çalışmaya alındı. Bulgular: Özefagial kandidiyazis sıklığı steroid grubunda %42.9 ve kontrol grubunda %0.2 olarak bulundu. Sonuç: Uzun süredir inhale steroid kullanan hastalarda özefagial kandidiyazis sıklığı artmaktadır. Bu tedaviye sistemik steroidlerin kısa süreli eklenmesi bu sıklığı artırmaktadır

Helicobacter pylori, kronik gastritin ana nedeni olup gastrik ve duodenal ulser gelişmesinde de rolü vardır. Dental plak, H.pylori için bir rezervuar olabilir fakat ağız mikroflorasının H.pylori için kalıcı bir rezervuar olduğu hipotezi hala tartışılmaktadır. Bu çalışmada, Dispeptik yakınmalı populasyonda, mide antrum ve dental plaklarda Real Time-PCR yöntemi ile H.pylori DNA'sı varlığı ve bu enfeksiyon ile oral hijyen indeksi arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır.Dispeptik yakınmaları ile rutin endoskopi için başvuran 60 hasta ile asemptomatik kontrol grubu olarak 40 kişi çalışmaya alınmış, hastaların dental plakları Sillnes ve Loe'nın plak indeksine göre değerlendirilmiştir. Supragingival plaklardan ve mideden alınan örneklerde H.pylori'nin spesifik internal üreaz genleri RT-PCR ile araştırılmış, mide antrum biyopsileri ayrıca histolojik olarak ta incelenmiştir. Gastriti olan 60 hastanın 51'inde (% 85) antrum biyopsi örneklerinin histolojik incelenmesi ile, 44'ünde de (% 73.3) RT-PCR ile H.pylori saptanmıştır. H.pylori 60 hastanın 5'inin(% 8.3) dental plak örneklerinde bulunmuştur. Bu 5 hastanın 4'ünde (% 80) gastrik biyopsi örneklerinden H.pylori gözlenmiştir. Kronik gastriti olan 4 hasta, dental plak ve antral örneklerinde H.pylori taşımakta idi. Bu hastaların birinin midesinde displazi ve metaplazi belirlenmiştir. Kontrol grubunda ise sadece bir kişinin dental plağında H.pylori RT-PCR ile pozitif bulunmuştur. Bu çalışmada gastrik H.pylori infeksiyonu ile dental hijyen, dental taşıyıcılık, periodontal hastalık yada protez kullanımı arasında bir korelasyon bulunmamıştır. Oral kavite, H.pylori infeksiyonu için rezervuar ve oral sekresyonlar da mikroorganizma bulaşı için önemli bir yol olabilir. Diş plaklarındaki H.pylori'nin varlığı antibiyotik tedavisi sonrası gastrointestinal reenfeksiyonlar ve ülser relapsları için bir risk faktörüdür. Anahtar Sözcükler: Helicobacter pylori, dental plak, gastrik biyopsi, RT-PCR.AbstractDetection of helicobacter pylori in dental plaque and gastric biopsy samples of patients whose gastric infections by real time-PCRHelicobacter pylori are regarded as an important pathogen playing a key role in the pathogenesis of peptic ulcer. Dental plaque has been suggested as a reservoir for H.pylori but the hypothesis that the oral microflora may be a permanent reservoir of H. pylori is still controversial. The aims of this study were to determine the presence of H. pylori DNA in the gastric antrum and dental plaque of a Turkish population by RT-PCR and to investigate the relationship between this infection and the oral hygiene index.Sixty patients attending for routine gastroscopy by dispeptic symptoms, and 40 asymptomatic subjects (control group) were evaluated. The patients' dental plaque was assessed by the plaque indices of Sillness and Loe. Supragingival plaque was analysed by a RT PCR for a specific internal urease gene. Gastric antrum biopsies were taken for histological examination and RT-PCR. H.pylori was detected by histological examination in antral samples from 51 (85 %) and by RT PCR 44(73.3 %) of 60 patients, all of who had gastritis. H.pylori was also detected in dental plaque samples of 5 (8.3 %) of the 60 patients. In 4 (80 %) of these 5 patients, H.pylori was identified in the gastric biopsy. Four patients with chronic gastritis carried H. pylori in dental plaque and antral samples. Of these patients, one also had dysplasia and one had metaplasia. Only one subject in the control group was positive by PCR. There was no correlation between gastric H.pylori infection and dental hygiene, dental caries, periodontal disease or use of dentures. The oral cavity may be a reservoir for H.pylori infection and oral secretions may be an important means of transmission of this microorganism. H.pylori in dental plaque may represent a risk factor for gastrointestinal re-infection and ulcer relapse after antibiotic therapy.Key Words : Helicobacter pylori, dental plaque, gastric biopsy, RT-PCR.

Functional dyspepsia is a syndrome characterized by symptoms such as epigastric pain, discomfort, early satiety, postprandial fullness and nausea that originate from the gastroduodenal region. The aim of our study is to evaluate the gastric emptying and regional distribution of food in patients with functional dyspepsia. Materials and Method; Seventeen patients with functional dyspepsia (F/M 10/7) and 12 healthy volunteers (F/M 6/6) were enrolled into the study. Following an 8-hour fast, one minute scintigraphic images were obtained in the anterior and posterior projection immediately, 30, 60, 90 and 120 min after a 500mCi (18MBq) Tc99m sulphur colloid-labeled egg, 2 slices of bread and 150 mL of orange juice ingestion. The per cent of radioactivity was calculated by dividing the gastric counts at each time period for total, proximal and distal stomach by the total counts at time zero. The gastric half emptying time (T1/2) was calculated from time activity curves. Results; Total gastric retention at initial and 30 min was not significantly different between patients with FD and controls, whereas a significant difference was observed in the total gastric emptying at 60, 90 and 120 minutes between groups. Although proximal gastric retention was higher in patients with FD compared with the normal subjects at initial, subsequently the ratio of the radioactivity in proximal stomach of FD patients decreased to a level significantly lower than that of controls after 60 min. Distal gastric retention was not significantly different at initial and 60 and 90 min between groups or even lower in FD patients compared to the normal subjects, whereas the values at 30 and 120 min. were even lower in the patients than that of controls. In conclusion, impaired gastric accommodation or early proximal emptying may be associated with symptoms in patients with functional dyspepsia. But early antral filling does not seem to be related to the symptoms., Fonksiyonel dispepsi; orijini üst gastrointestinal sistem olan, abdominal ağrı, huzursuzluk, erken doyma, postprandial doygunluk ve bulantı ile seyreden bir sendromdur. Çalışmamızın amacı fonksiyonel dispepsili hastalarda, mide boşalma zamanı ve bölgesel dağılımı değerlendirmektir. Materyal ve Metod: Çalışmamıza fonksiyonel dispepsi tanısı alan 17 hasta (E/K: 7/10) ve sağlıklı 12 (E/K:6/6) gönüllü dahil edildi. Hastalar 8 saat açlıktan sonra, 500 mCi (18 MBq) Tc99m sülfür kolloid ile işaretli yumurta 2 dilim ekmek ve 150 ml portakal suyu ile yedikten hemen sonra, her biri 1 dakika olacak şekilde 0, 30, 60, 90 ve 120 inci dakikalarda anterior ve posterior projeksiyonlardan sayımlar alındı. Her bir zamanın Total, Proksimal ve Distal gastrik sayımları sıfır anındaki sayıma oranlanarak yüzdeleri hesaplandı. Zaman aktivite eğrisi kullanılarak mide boşalma zamanı (T1/2) hesap edildi. Bulgular: Total GR değerleri, 0. ve 30. dakikalardaki normal bireylerden anlamlı farklılık göstermemesine karşın, 60. 90. ve 120. dakikalarda normal bireylerden anlamlı azalma göstermiştir. Proksimal GR, 0 dakikada hasta grubunda kontrol grubuna oranla anlamlı yüksek bulunmasına rağmen diğer zamanlarda düşük bulundu. 30. dakikadaki azalma anlamlı olmamasına rağmen diğer zamanlardaki azalma istatistiksel olarak anlamlı idi. Hasta grubunda kontrole göre başlangıç ve 60-90. dakikalarda distal mide retansiyonu anlamlı olarak farklı değilken, 30. ve 120. dakikalardaki değerler anlamlı düşük bulundu. Sonuç: Bozulmuş gastrik uyum veya erken proksimal boşalma dispepsi ile ilişkili fakat erken antral dolma fonksiyonel dispepsi ile ilişkisizdir.

Objective: We aimed to investigate the frequency of esophageal candidiasis by performing upper gastrointestinal system (GIS) endoscopy in patients with asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) who were already using inhaled steroids and hospitalized for acute attack and initiated systemic steroids. Methods: Ten patients with COPD and 11 patients with asthma, hospitalized for acute attack, were accepted to the study (steroid group). These patients were using inhaled steroids for at least one year. They were initiated daily 40 mg methyl-prednisolone for acute attack in the hospital. Systemic steroid treatment was ceased at the 7-10th day when the patients were clinically stable. Upper GIS endoscopy was performed. Biopsy was obtained to confirm candidiasis when white plate was seen. Five hundred and fifty five consecutive patients who admitted to gastroenterology polyclinic with upper GIS complaints and do not have malignancy or immunosupression were accepted to the study as a control group. Results: Frequency of esophageal candidiasis was 42.9% in the steroid group and 0.2% in the control group. Conclusion: Frequency of esophageal candidiasis has been increased in patients using inhaled steroids for a long time. Addition of short course systemic steroids further increases this frequency. Amaç: İnhale steroid kullanmakta olan ve akut atak nedeniyle hastaneye yatırılarak sistemik steroid baş- lanan astım ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olan hastalarda üst gastrointestinal sistem (GİS) endoskopisi ile özefagial kandidiyazis sıklığını araştırmayı amaç- ladık. Yöntem: Akut atak nedeniyle hastaneye yatırılmış olan 10 KOAH hastası ve 11 astım hastası çalışmaya alındı (steroid grubu). Bu hastalar en az 1 yıldır inhale steroid kullanmakta idiler. Bu hastalara akut atak tedavisi için günlük 40 mg metil-prednizolon başlandı. Tedavinin 7-10. gününde hastalar stabil hale gelince sistemik steroid kesildi ve üst GİS endoskopisi yapıldı. Beyaz plak görülen hastalardan biyopsi alındı. Gastroenteroloji polikliniğine üst GİS semptomlarıyla başvuran ve malignitesi ya da immünsüpresyonu olmayan grubu olarak çalışmaya alındı. Bulgular: Özefagial kandidiyazis sıklığı steroid grubunda %42.9 ve kontrol grubunda %0.2 olarak bulundu. Sonuç: Uzun süredir inhale steroid kullanan hastalarda özefagial kandidiyazis sıklığı artmaktadır. Bu tedaviye sistemik steroidlerin kısa süreli eklenmesi bu sıklığı artırmaktadır.

Bazal hücreli karsinoma derinin en sık görülen tümörüdür ve uzun süreli Ultraviyole-B ışınına maruz kalma bu tümörün gelişiminde en önemli faktör olarak kabul edilmektedir. Deri kanserleri ile lenfoproliferatif hastalıklar birlikteliği ile ilgili literatürde yayınlanan olgular nedeniyle bu iki tümoral olayın ortak bir etyolojiye sahip olabilecekleri görüşü ortaya atılmıştır ve bununla ilgili çe- şitli çalışmalar yapılmaktadır. Özellikle Ultraviyole-B ışı- nın yarattığı lokal ve sistemik immunosupresyonun etken faktör olabileceği görüşü ağırlık kazanmaktadır. Bu yazıda multipl bazal hücreli karsinoma nedeniyle takip edilen ve takip sürecinde yaygın lenfadenopati gelişen ve Hodgkin Lenfoma tanısı alan bir olgu sunulmaktadır. Bu olgu nedeniyle bu iki tümoral olayın birlikteliği ile ilgili olarak literatürde öne sürülen muhtemel etiyolojik mekanizmalar tartışıldı. Basal cell carcinoma is the most common skin tumor and long-term exposure to Ultraviolet-B radiation is accepted to be the most important factor in its development. Due to the recent reports in the literature on the co-existence of skin tumors and lymphoproliferative diseases, it was suggested that these tumors may have shared etiology and studies are currently conducted to disclose this association. Local and systemic immunosuppression caused by Ultraviolet-B radiation is especially stated to be the main factor. In this report we present a case with multiple basal cell carcinomas who later developed multiple lymphadenopathies and got the diagnosis of Hodgkin Lymphoma. Here, we present possible etiological mechanisms for the co-existence of these two tumors reported in the literature.

Dispepside Helicobacter Pylori (Hp) eradikasyonunun rolü halâ tartışmalıdır. Avrupa Hp Çalışma Grubu 2000 yılında, kronik dispepsi yakınması ile birinci basamak sağlık kuruluşuna ilk kez başvuran ve gastroözofageal reflü (GÖR) semptomları, non-steroid antiinflamatuar ilaç (NSAİİ) kullanımı ve alarm semptomları olmayan 45 yaşının altındaki erişkin hastalarda Hp eradikasyonunun yapılabileceğini önermişlerdir. Çünkü gelişmiş ülkelerde dispeptik hastalardaki Hp oranları sağlıklı kişilerle karşılaştırıldığında daha yüksek ve “test ve tedavi” stratejisinin maliyet etkinliği ilk aşamada endoskopi ya da ampirik antisekretuar tedavi ile karşılaştırılabilir düzeylerdedir. Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde “test ve tedavi” stratejisinin yerini araştırmak için dispepsisi olan ya da olmayanlarda anti-Hp IgG pozitiflik oranlarını belirledik. Çalışmamıza 100 hasta katıldı (76 kadın, 24 erkek, ortalama yaşları = 42.6±1.8). Serum anti-Hp IgG antikorları Immunocomb H (Organics, France) kiti ile serumda bakıldı. Anti-Hp IgG düzeyleri >20 U/L ise pozitif olarak değerlendirildi. Tüm parametreleri değerlendirmek için chi-square test kullanıldı. Dispepsisi olan 57 hastanın 47’sinde (%75.4) ve dispepsisi olmayan 43 hastanın 34’ünde (%79) anti-Hp IgG pozitif idi. Hp seropozitifliği anlamlı olarak farklılık göstermedi (p=0.60). Biz, Hp oranının normal popülasyonda yüksek olduğu Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde “Test ve Tedavi” stratejisinin kabul edilemeyeceği sonucuna vardık. Bu yüzden Hp için hangi prevalans düzeylerinde hangi yaklaşımın doğru olacağına dair çalışmalara gereksinim vardır. The role of Hp eradication in dyspepsia is still controversial. In 2000, European Hp Study Group suggested that Hp eradication can be done in adult patients under the age of 45 years presenting in primary care with persistant dyspepsia, having excluded those with predominantly gastro-oesophageal reflux disease symptoms, non-steroidal anti-inflammatory drug users and those with alarm symptoms because in developed countries Hp rates in dyspeptic patients are higher as compared to healthy subjects and cost-effectiveness of “test and treat” strategy was comparable to initial endoscopy or empirical antisecretory therapy. To investigate the place of “test and treat” strategy in Turkey which is a developing country, the proportion of anti-Hp IgG positivity in patients with or without dyspepsia was determined. One hundred patients (76 female, 24 male, mean age=42.6±1.8) were included to the study. Serum anti-Hp IgG antibody were detected by Immunocomb H (Organics, France) kit with serum. Anti-Hp IgG levels >20 U/L were defined as positive. Chi-square test was performed to evaluate all parameters. Anti-Hp IgG was positive in 47 out of 57 patients with dyspepsia (75.4%) and in 34 out of 43 patients without dyspepsia (79%). Hp seropositivity was not significantly different (p=0.60). We concluded that “Test and Treat” strategy for Hp is not acceptable for developing countries such as Turkey which Hp ratio is high in normal population. Therefore additional studies are needed about which strategy is accurate in a certain Hp ratio

Kronik karaciğer hastalığı yasam kalitesini olumsuz etkileyen sağlık problemlerinden biridir. Ülkemizde kronik karaciğer hastalığı ve karaciğer nakli yapılmış hastaların yasam kalitelerine ait veri yoktur. Bu tezin konusunu oluşturan çalışmanın amacı; kronik viral hepatit, siroz ve karaciğer nakli hastalarında yasam kalitesini değerlendirmektir. Araştırma kapsamına Antalya ilindeki Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Anabilim Dalı Polikliniğinde takip edilen kronik hepatit B ya da kronik hepatit C tanılı 30 hasta, klinik olarak siroz tanısı olan 30 hasta ile aynı hastanede Organ Nakli Merkezi Polikliniğinde takip edilen karaciğer nakli yapılmış 30 hasta olmak üzere toplam 90 hasta alındı. Veri toplama araçları olarak sosyodemografik veri formu ve SF 36 Yasam Kalitesi Ölçeği kullanıldı. Sirozlu hastalarda hastalık şiddetini belirlemek için Child-Pugh skorlaması kullanıldı. Verilerin istatistiksel olarak değerlendirilmesinde ki-kare testi, Kruskal Wallis, Mann Whitney U testi ve T-testi kullanıldı. Siroz ve kronik hepatit hastalarının yasam kaliteleri karaciğer nakli yapılmış olan hastaların yasam kalitelerinden daha düşük bulundu. Siroz ve kronik hepatit hastalarının yasam kaliteleri arasında rol fonksiyon fiziksel ve zindelik alt boyutları anlamlı olarak farklı bulundu. Bu iki boyutta da kronik hepatit hastalarının puanları daha yüksekti. Siroz şiddetinin artmasıyla SF 36 yasam kalitesi puanlarının değişmediği görüldü. Kronik hepatit ve siroz tanısı olan hastalarda, erkek hastaların yasam kalitesi kadın hastalara göre daha yüksek, karaciğer nakli yapılmış olan hastalarda cinsiyetler arasında bir farklılık olmadığı bulundu. Sonuç olarak organ nakilli kronik karaciğer hastalarında yasam kalitesi daha yüksektir. Kronik hepatit ve sirozlu kadın hastalarda daha düşük olan yasam kalitesi nakil sonrası erkeklerle benzerdir. Dolayısıyla organ bağışı konusundaki çalışmaların daha da artırılması gereklidir. Ayrıca kadın hastalara daha fazla sosyal ve psikolojik rehberlik sağlanması önerilebilir. Hepatitten siroza hastalık şiddeti artarken yasam kalitesi anlamlı farklılık göstermemektedir. Viral hepatitli hastalarda hastalıkları ile ilgili danışmanlık ve rehberlik hizmetlerinin verilmesi bu hastalarda yasam kalitelerini iyileştirebilir. Chronic liver disease is one of the health problems that negatively affect quality of life. In our country, we do not have any data regarding quality of life of the patients that have chronic liver disease and that had liver transplantation. The aim of the study, which constitutes the subject of this thesis, is to evaluate the quality of life of the patients with chronic viral hepatitis, cirrhosis and patients of liver transplantation. Thirty patients that are being followed with the diagnosis of chronic hepatitis B or chronic hepatitis C and 30 patients that were clinically diagnosed as cirrhosis at Akdeniz University Faculty of Medicine, Department of Gastroentrology in Antalya, and 30 patients that had liver transplantation and are being followed at the Organ Transplantation Centre Polyclinic of the same hospital, a total of 90 patients are enrolled into this study. Sociodemographic data form and SF 36 Quality of Life Scale have been used as means of data gathering. For the evaluation of disease severity in patients with cirrhosis, scoring of Child Pugh Test has been used. Chi- Square, Kruskal Wallis, test of Mann Whitney U, and T-test have been used for the statistical assessment of the data. The quality of life of cirrhosis and chronic hepatitis patients has been found lower than that of liver transplantation patients. Between quality of life of cirrhosis and hepatitis patients, sub-dimensions of role function physical and physical fitness have been found significantly different. Points of chronic hepatitis patients have been high in both of these sub-dimensions. It has been observed that with the increase of cirrhosis severity, points of SF 36 Quality of Life have not been changed. It has been found out that male patients of chronic hepatitis and cirrhosis have a higher quality of life than female patients of these illnesses, while there is no difference between the sexes of liver transplantation patients. In conclusion, quality of life of organ transplanted chronic liver patients is higher. Quality of life, which is lower in female patients with chronic hepatitis and cirrhosis than males, is similar in both sexes with transplanted patients. Hence, the studies on the organ donation should be augmented. Also, it can be suggested that more social and psychological counseling is provided for female patients. The quality of life of viral hepatitis patients can be improved if consultancy and counseling services are given regarding their illnesses.