Search

Georgios Vizyenos (Georgios Syrmas), imparatorluk yapısından ulus-devlet yapısına evrilmenin belirginleştiği 19. yüzyılın temel çatışmalarını eserlerine taşır. Yazar, eserinde dönemin sosyo-kültürel dönüşümlerini ironik bir tonda aktarır. Ancak Vizyenos’un işlediği karakterler kendi dünyalarını ve hayatlarını anlamlandırmak ve rasyonel bir kalıba yerleştirebilmek için çabaladıkça, bu uğraşları içerisinde daha da çaresizleşirler. Vizyenos’un “Annemin Günahı” adlı eseri tam da bu türden bir olay örgüsüne sahiptir; zira modernleşme sürecindeki toplumun anlatısı, her adımda daha da çıkmaza düşen başkarakterin çocuklarıyla olan travmatik ilişkilerinde iyice görünür hâle gelir. İhmalkârlık sonucu öz kızını öldüren anne, yaşadığı travmatik süreçte öyle savrulur ki, aile veya din gibi sosyal bağlarını yavaş yavaş ama belirgin şekilde kaybeder. Anne kaybettiği kızı yerine başka bir kızı ikame etmeye çalışır, oğullarının hayatları karşılığında kızının hayatını bahşetmesi konusunda Tanrı ile pazarlığa girişir, sonra da kilisenin öğütlerini bile tanımaz hâle gelir. Vizyenos’un hikâyesi 19. yüzyıl Osmanlı coğrafyasında bir azınlık ailesinin yaşadığı travmayı ve dolayısıyla toplumsal, dinsel ve bireysel çözülmeleri başkarakterin ailevi hayatı çerçevesinde işler. Bu bağlamda, bu çalışma Georgios Vizyenos’un “Annemin Günahı” (1883) adlı eserinden ve özellikle başkarakterin travmatik ilişkilerinden hareketle, dönemin Osmanlı coğrafyasında Yunan asıllı bir ailenin modernleşme ve sekülerleşme süreçlerinden nasıl etkilendiğini İngiliz tarihçi ve teorisyen Eric Hobsbawm’un ‘yeni kadın’ kavramından hareketle edebi metin üzerinden tartışacaktır.

Bu araştırmanın amacı, 5. Sınıf Görsel Sanatlar dersinde bir öğretim yöntemi olarak Çok Alanlı Sanat Eğitimi’nden yararlanılmasının öğrencilerin sanatsal yaratıcılıklarına etkisini incelemektir. Buradan hareketle çalışmada, yarı deneysel araştırma yöntemlerinden “Eşleştirilmiş Kontrol Gruplu Desen” modelinden yararlanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Çanakkale il merkezinde yer alan Ömer Mart Ortaokulu’nda öğrenimine devam eden 57 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerden 30’u kız 27’si erkektir. Araştırmanın uygulama sürecinde deney grubu olarak atanan 5-B şubesine Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi, kontrol grubu olarak atanan 5-C şubesine ise geleneksel öğretim yöntemleri doğrultusunda ders aktarımı yapılmıştır. Bu işlem toplamda altı hafta sürmüştür. Uygulama sonrasında aynı ölçek sontest olarak verilmiş ve meydana gelen farklılaşma incelenmiştir. Araştırma kapsamında elde edilen veriler SPSS 23 Paket Programı’na kodlanmış ve analiz işlemlerinde parametrik testlerden Repeated Measures Anova Testi’nden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonucunda sanatsal yaratıcılık testi genelinde ve tüm alt boyutlarında Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi’nin uygulandığı deney grubu öğrencileri lehine artış görülmüştür. Ancak cinsiyet değişkeni incelendiğinde, yalnızca Modelden Resim alt boyutunda deney grubu erkek öğrencileri lehine anlamlı farklılaşma gözlenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara dayalı olarak Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi’nin öğrencilerin sanatsal yaratıcılıklarını artırmada geleneksel öğretim yöntemlerine göre daha etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. The aim of this research is to examine the impact of Multi-Field Art Education on students’artistic creativity. So in this study, Paired Control Group Pattern Model that one of the semiexperimental research methods was used. The sample of the study consisted of 57 students whoattended Ömer Mart Secondary School in Çanakkale province. While 30 students are girls 27 of themare boys. In the application process of the research,Multi-Field Art Education Method was given tothe 5-B branch that assigned as the experimental group and the 5-C branch that assigned as thecontrol group was given courses in accordance with traditional teaching methods.This process took 6weeks in total. Research was completed in 12 weeks in total with the data collection and applicationprocess. The data obtained in the scope of the research is encoded into the SPSS 23 Package Program.1315In the analysis of the data, “Repeated Measures Variance Analysis” were used. As a result of theresearch, therewas an increase in favor of the experimental group students in which Multi-Field ArtEducation Method was applied. However, in the context of the gender variable, only in onedimension of test, significant differentiation was observed in favor of experimental group malestudents. Based on the findings of the research, it was concluded that Muli-Field Art EducationMethod is more effective in students’ artistic creativity when compared to traditional techingmethods.Keywords: Art Education, Discipline Based Art Education, Creativity, DBA

Bireyi bir kimlik ve aidiyet çerçevesinde tanımlayan özcü görüşlere hem Antik dö-nemde hem de modern paradigma içinde yaygın olarak rastlamak mümkündür. Düşünce tarihinde tahakküm (herrschaft; domination) seviyesine ulaşan özcü ve baskıcı fikirlerin örnekleri bulunabileceği kadar, tahakküme karşı eleştirel düşüncenin değişik formlarına da rastlamak olasıdır. Ulus devlet yapısının güçlendiği, dünya savaşlarının yaşandığı ve aidiyet meselesinin sıklıkla şiddetle iç içe geçerek son derece çatışmalı ve karmaşık bir yapıya büründüğü yirminci yüzyılın düşünürü olan Theodor Adorno’nun eleştiriye yükle-diği işlev bu bağlamda değerlendirilebilir: Adorno bir baskı unsuruna dönüşen kimlik merkezli baskıcı politik yapılara karşı, eleştirel aklın nasıl harekete geçirilebileceğine dair bir öneride bulunur. Bu makale Adorno’nun “Der Essay als Form” (Biçim Olarak Deneme, 1958) adlı eserinde, düşünürün deneme türü ile dil ve edebiyat üzerinden, ta-hakküme karşı geliştirdiği epistemik ve politik tavrı diğer eserleriyle bağlantılı olarak incelemektedir. Bu çalışma ayrıca, Adorno’nun tahakküme karşı özcülük karşıtı (non-essentialist, non-identity, Nichtidentität) fikirlerini, yazarın çağdaşı olan ve benzer epis-temik-politik bir tavrı yine dil ve edebiyat üzerinden tartışan Edward Said ve Italo Cal-vino’nun kavramları ile karşılaştırmalı bir perspektifte değerlendirmektedir.

To benefit from the opportunities offered by the changing age and to survive in the competitive environment that is felt in every field, museums, just like other institutions have to make creative applications in communication and marketing. Communication is the most important factor in accelerating and facilitating the flow of information between the museum and the public. Marketing is a very important detail in attracting visitors to the museum. It is impossible for museums that do not have effective practices for communication and marketing to be able to renew themselves in this environment and qualify themself as popular culture venues. Therefore, every application aimed at communication and marketing has vital importance for museums. However, when the relevant literature was scanned, no research examined multiple museums comparatively for communication and marketing relations, in which only communication studies were conducted in the museum. Within the scope of this research, the Washington National Gallery of Art and the Chicago Museum of Science and Industry were examined in the context of their practices in the field of communication and marketing. As a result of the research, it was understood that both museums benefited from the opportunities offered by the age in terms of both communication and marketing. However, it has been concluded that the National Gallery of Art is one step ahead of the Museum of Science and Industry with its educational opportunities, research activities, social spaces, and website design., Değişen çağın sunduğu imkanlardan faydalanabilmek ve her alanda hissedilen rekabet ortamında ayakta kalabilmek için müzeler de tıpkı diğer kurumlar gibi iletişim ve pazarlama (marketing) bağlamında yaratıcı uygulamalar yapmak durumundadır. Müze ve halk arasında bilgi akışının hızlanıp kolaylaşmasında en önemli etken iletişimdir. İletişim, müzeler için tamamlayıcı bir alt yapı unsuru durumundadır. Pazarlama ise ziyaretçileri müzeye çekmede oldukça önemli bir ayrıntıdır. İletişim ve pazarlamaya yönelik etkili uygulamaların yapılmadığı müze ve galerilerin, bu ortamda kendini yenileyebilmesi ve popüler kültür mekanları olarak nitelendirebilmeleri olanaksızdır. Dolayısıyla iletişim ve pazarlamaya dönük yapılan her uygulama, müzeler için yaşamsal bir öneme sahiptir. Ancak ilgili literatür tarandığında, yalnızca müzede iletişime dönük çalışmaların yapıldığı, iletişim ve pazarlama ilişkisine yönelik birden çok müzeyi karşılaştırmalı olarak inceleyen bir araştırmaya rastlanmamıştır. Tüm bu gerekçelerden hareketle bu araştırma kapsamında Washington Ulusal Sanat Galerisi ile Chicago Bilim ve Endüstri Müzesi iletişim ve pazarlama alanında yaptıkları uygulamalar bağlamında karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırmanın sonucunda her iki müzenin de hem iletişim hem de pazarlama konularında yeterince uygulama yaptıkları, teknolojinin sunduğu imkanlardan yararlanabildikleri sonucuna ulaşılmıştır. Ancak Washington Ulusal Sanat Galerisi, sunduğu eğitim olanakları, araştırma faaliyetleri, sosyal yaşam alanları ve web site tasarımı ile Chicago Bilim ve Endüstri Müzesi’nden bir adım ileride olduğu yorumunda bulunulmuştur. Elde edilen bulgulardan hareketle, müze iletişimi ve pazarlamaya yönelik daha fazla araştırma yapılmasının yararlı olacağı önerisinde bulunulmuştur.

Bu araştırmanın amacı, 5. Sınıf Görsel Sanatlar dersinin Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi'ne göre işlenmesinin, öğrencilerin sanatsal yaratıcılıkları ve derse karşı tutumları üzerinde meydana getirdiği etkileri incelemektir. Araştırmada yarı deneysel desenlerden `Öntest-Sontest Eşleştirilmiş Kontrol Gruplu Desen` modelinden yararlanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubu, 2018-2019 eğitim-öğretim döneminde Ömer Mart Ortaokulu'nda öğrenimine devam eden 57 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırma için planlanan ölçümlerin yapılabilmesi adına deney grubuna Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi (ÇASEY), kontrol grubuna ise geleneksel öğretim yöntemleri doğrultusunda ders aktarımı yapılmıştır. Her iki gruba da uygulama başlamadan önce öntest olarak Yolcu'nun (2001) geliştirdiği Resimsel Yaratıcılık Testi ve Alakuş'un (2002) geliştirmiş olduğu Tutum Ölçeği uygulanmıştır. Öntest işlemleri tamamlanıp, normallik analizleri yapıldıktan sonra ders işleme süreci başlamış ve ardından sontestler uygulanmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilerin analizi için Parametrik testlerden 'Tekrarlı Ölçümler Varyans Analizi'nden yararlanılmıştır.Araştırma sonucunda Resimsel Yaratıcılık Testi toplamında ve tüm alt boyutlarında Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemi'nin uygulandığı deney grubu öğrencilerinin lehine istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmüştür. Fakat cinsiyet değişkeni bağlamında testin geneli incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşma görülmemiştir. Tutum ölçeğinden elde edilen veriler değerlendirildiğinde, ÇASEY'in uygulandığı deney grubu öğrencilerinin öntest-sontest tutum puanları arasında bir artış gözlendiği fakat bunun istatistiksel olarak anlamlı olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Cinsiyet değişkeni bağlamında deney grubunda yer alan kız ve erkek öğrencilerin tutum puanları, kontrol grubuna göre gözle görülür biçimde artış göstermesine rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildir. Elde edilen veriler doğrultusunda ÇASEY'in öğrencilerin sanatsal yaratıcılıklarını anlamlı düzeyde artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. The aim of this study is to examine the effect of 5th grade Visual Arts lesson that organized according to the Multi-Field Art Education Method on students' artistic creativity and attitudes towards the lesson. In this study was used Pretest-Posttest Random Assignment with Matchin which is one of the Experimental Desing. The working group consisted of 57 students who were studying at Çanakkale Province Ömer Mart Secondary School in 2018-2019 academic years. In order to obtain the planned data from the research while Multi-Field Art Education method was used for the experiment group, traditional teaching methods were chosen for the control group. Pictorial Creativity Test developed by Yolcu (2001) and Visual Arts Lesson Attitude Scale developed by Alakuş (2002) were carried out to both group before and after in order to obtain the related data. After pretests and test of normality was carried out, lesson process was launched for experiment and control group and then was practiced posttests. In order to analyze the data that obtained from participants was used Repeated Measures Anova.At the end of the research, sub-dimensions and in total of Pictorial Creativity Test found statistically significant difference on behalf of experiment group that was used Multi-Field Art Education Method. However no significant difference was found when the test was examined completely according to gender variable. When the data that was obtained from Visual Arts Lesson Attitude Scale examined, a significant increase was observed between the pre-test post-test attitude scores of the experimental group participants. According to the gender variable, despite the fact that the attitude scores of the female and male students in the experimental group increased compared to the control group, it was seen that this increase isn't statistically significant. Given these results it was understood that DBAE significantly increased the artistic creativity of the students. 246

Franz Kafka’nın“Description of a Struggle” (“Beschreibung eines Kampfes” “Bir Savaşın Tasviri”) adlı eseri, anlatıcının bilinçaltı yolculuğunu hikayeeder; tam da bu bakımdan hikayenin anlaşılması güç bir anlatı-yapısı olduğuifade edilebilir. Hikaye kurgusunun dağınık ve gerçek-ötesi görüntüsününaltında yatan temel unsur aslında kurgunun aktarmayı hedeflediği bireyselarzularla sosyal kurallar arasındaki çatışma halidir. Bireyin sosyal normlarauyma zorunluluğu karşısında yaşadığı bu çatışma hali, anlatıcının deneyimlediğibir dizi ikilemle okuyucuya aktarılır: eserde rasyonel olanla irrasyonel olan,düzen ile hayalgücü, toplumsal hayatın tezahür ettiği şehir ile bir gezgininyaratıcı bilinçaltı düzlemine kadar pek çok karşıtlık ve çatışma hali kurguaracılığıyla aktarılır. Bu bakımdan, görünüşte Prag şehrinde yürüyüşe çıkmışgibi görünen anlatıcı, aslında bir içsel yolcuk yapmaktadır. Bu bağlamda, FranzKafka’nın “Bir Çatışmanın Tarifi” hikayesindeki anlatı yapısı, sosyalkuralların dışladığı veya görmezden geldiği bireysel arzuların yarattığıgerilimi kurgusal düzlemde belirtir. Bahsi geçen dışlanma ve ait olmama durumu,anlatı(cı)nın ontolojik değişimi ve delüzyon anlatısı aracılığıyla aktarılır. Makaleninbirinci bölümü delüzyon anlatısını tanımlar ve anlatıcının ontolojik değişimsürecini tanımlar. Bir sonraki aşamada ise anlatıcının dış dünyası ile içdünyası arasındaki sınırları anlatı aracılığıyla nasıl ortadan kaldırdığınıaçıklayan bu çalışma, Kafka’nın hikayesinin aslında gerçeklikle kurguarasındaki sınırları da ortadan kaldırdığını gösterir. Gerçekliği kurgu aracılığıylayeniden yaratan ve şizofreni anlatısı olan “Bir Çatışmanın Tarifi” adlı eser,bu noktada bireyi tanımlayan, izole eden ve dışlayan sosyal normları sorgulayanbir edebi eser olarak ön plana çıkar., “Description of a Struggle” (“Beschreibung eines Kampfes”) by Franz Kafka has a murky and opaque narrative. Such a fragmentary and reality-bending storytelling style is actually instrumental in juxtaposing social rationality against individual desires, expressing individual’s difficulties in conforming to social norms. The storytelling itself contrasts the rational with the irrational, order with imagination, as well as the organization of a city with the delusional perspective of a traveler. As the seemingly physical promenade in the city of Prague transforms into an inner journey led by the desires of the narrator, we come to understand that the murky narrative of “Description of a Struggle” displays how social consensus excludes, classifies and/or ignores individual desires. Such an exclusion is depicted through the ontological shift of the narrator, as well as the delusional narrative. In the first part, the study defines the delusional narrative and the ontological shift of the protagonist. Following that, the article shows how the narrator starts blurring the boundaries not only between the outer world and the inner world of the protagonist, but also between the reality and the narration. Once the narration starts reshaping the world, this study argues, Kafka’s story turns into an example of delusional/schizophrenic narrative that functions as a critique of social norms that define, isolate and exclude the self.

In his My Name is Red, Pamuk's clever use of metafiction shows that the novel responds to problems of plurality, inclusivity, and exclusivism concerning the theoretical debates on belonging, identity, and secularism in the nation-state. In the present study, we first show that the novel's statement is expressed via the inherent plurality of the narrative, achieved through constantly shifting perceptions and the use of several unexpected narrators in the novel. Second, we find such a pluralist use of metafiction quite significant, because the novel not only gives voice to the underrepresented, but also because Pamuk's metafiction offers an alternative and more plural, inclusive and democratic understanding of self-reflexivity. Metafiction in Pamuk's sense can make meaningful contributions to theory and its capacity to better understand modern, cosmopolitan and multicultural nations., Benim Adım Kırmızı romanında Pamuk’un üstkurmaca kullanımı ulus-devlet bünyesinde aidiyet, kimlik ve sekülerizm üzerine teorik tartışmalarla doğrudan ilişkili olduğu gibi, çoğulculuk, kapsayıcılık ve dışlayıcılık gibi önemli kimlik meselelerine roman formu aracılığıyla bir cevap niteliği de taşır. Bu çalışma ilk olarak romanın kimlikleri sorgulayan politik duruşunun yapısal olarak anlatının çoğulculuğu ile olan bağlantısını ve bu bağın romanda sürekli değişen bakış açıları ve sıradışı/beklenmedik anlatıcılar aracılığıyla nasıl geliştirildiğini açıklar. Makale üstkurmacanın çoğulcu bir perspektifle kullanılmasının politik önemini ve temsil meselesi ile ilişkisini gösterdikten sonra Benim Adım Kırmızı eserinin alternatif olarak nasıl daha kapsayıcı, çoğulcu ve demokratik bir anlatı sunduğunu gösterir. Bu bakımdan Pamuk’un üstkurmacayı çoğulcu bir şekilde kullanması modern, kozmopolitan ve çokkültürlü ulus-devlet yapısının anlaşılabilmesi bakımından önemli olduğu gibi, bu alanda süregelen teorik tartışmalara da yazın ve roman aracılığıyla özgün bir katkı sunar.

…