Search

Purpose: In this study, we aimed to evaluate women’s Obstructive Defecation Syndrome and constipation who gave birth and to determine effect of delivery type on obstructive defecation syndrome.Materials and Methods: The research population consisted of 239 women who applied to the gynecology clinic of an educational research hospital, who had at least one birth. The research’s data were collected with a questionnaire form containing socio-demographic and obstetric charesteristics based on the literature and “Obstructive Defecation Syndrome Scoring” and “Bristol Stool Scale”. Results: Of the women 60% delivered vaginally, 40% with cesarean. In addition 46.4% of the participants had constipation and 4.6% had obstructive defecation syndrome. There was no statistically significant relationship between obstructive defecation syndrome scores and age, type of delivery and menopause status. A statistically significant relationship was found between bristol stool scores and type of delivery. In addition, significant relation was found between the obstructive defecation syndrome scores and bristol stool scores of women.Conclusion: The rate of obstructive defecation syndrome was low, the rate of constipation was found high in women. Because of the high rate of constipation in postpartum women preventive measures (early mobilisation, consuming fabrous foods) should be supported, provide consultancy by the health care team and to conduct randomized controlled studies., Amaç: Bu çalışmada, doğum yapmış olan kadınların Obstrüktif Defekasyon Sendromu ve konstipasyon açısından değerlendirilmesi ve doğum şeklinin Obstrüktif Defekasyon Sendromu’na etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırma evrenini bir eğitim araştırma hastanesinin jinekoloji polikliniğine başvuran, en az bir doğum yapmış olan 239 kadından oluşturmuştur. Araştırmanın verileri, literatüre dayalı olarak hazırlanan katılımcıların sosyo-demografik ve obstetrik özelliklerini içeren anket formu, “Obstrüktif Dışkılama Skorlaması” ve “Bristol Gaita Skalası” ile toplanmıştır. Bulgular: Katılımcıların %60’ı vajinal, %40.0’ının sezaryenle doğum yaptığı belirlenmiştir. Katılımcıların %46,4’ünde konstipasyon, %4,6’sında obstrüktif defekasyon sendromu olduğu belirlenmiştir. Obstrüktif defekasyon sendromu ile yaş, doğum şekli ve menapoz arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmamıştır. Bristol gaita skoru ile doğum şekli arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur. Ayrıca kadınların obstrüktif defekasyon sendromu puanları ile Bristol gaita skoru puanları arasında anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Doğum yapan kadınlarda obstrüktif defekasyon sendromu yaşama oranının düşük, konstipasyon oranının ise yüksek olduğu belirlenmiştir. Doğum yapan kadınlarda konstipasyon yaşama oranının yüksek olması nedeniyle konstipasyonu önleyici yaklaşımların (erken mobilizasyon, lifli gıda tüketimi) desteklenmesi, sağlık ekibi tarafından danışmanlık verilmesi ve konu ile ilgili randomize kontrollü çalışmaların yapılması önerilmektedir.

Thrombophlebitis, which can be seen during pregnancy and the postpartum period, may rarely cause pulmonary embolism, which is one of the most common causes of postpartum maternal deaths. A 32-year-old multiparous woman with complaints of pain, swelling and erythema on the vulva and right femur medial surface was admitted to the outpatient clinic. Her initial gynaecological anamnesis presented that she had a cesarean delivery at our clinic one week ago. Vulvar thrombophlebitis, which was detected via examinations and laboratory investigations, was successfully treated with a combination of analgesics, antibiotics and anticoagulants. Vulvar thrombophlebitis is a considerable disease that can be seen during the postpartum period in patients who deliver via cesarean section, and it can be successfully treated with medical treatments., Gebelik ve postpartum dönemde görülebilen tromboflebit, postpartum anne ölümlerinin en sık sebeplerinden biri olan pulmoner emboliye nadiren de olsa sebep olabilmektedir. Otuz iki yaşında multipar bayan hasta, polikliniğimize vulvar ve sağ femoral bölge iç yüzünde ağrı, şişlik ve kızarıklık şikâyetleri ile başvurdu. Anamnezinden bir hafta önce kliniğimizde sezaryen ile doğum yaptığı öğrenildi. Yapılan muayene ve tetkikler sonucunda saptanan vulvar tromboflebit analjezik, antibiyotik ve antikoagülan kombinasyonu ile başarılı bir şekilde tedavi edildi. Vulvar tromboflebit sezaryen ile doğum yapan olgularda postpartum dönemde görülebilen ve medikal olarak başarılı bir şekilde tedavi edilebilen önemli bir hastalıktır.

Overin müsinöz tümörleri, seröz over tümörlerinden sonra en sık karşımızı çıkan epitelyal over tümörlerindendir. Gebelik esnasında over tümörleri ile nadir olarak karşılaşmaktayız. Olguların bir kısmı, rutin antenatal takipler sırasında ultrasonografi ve fizik muayene ile tanı alırken, diğer bir kısmı ise insidental olarak sezaryen sırasında karşımıza çıkmaktadır. Bu olguda, 30 yaşında nullipar hastada, sezaryen ile doğumu gerçekleştirildiği esnada insidental olarak tespit edilen over tümöründen söz edilmiştir., Ovarian mucinous tumors are the second most commonly encountered epithelial ovarian cancer, following the serous ovarian tumors. Overall, ovarian tumors are rare during pregnancy. Some cases are diagnosed by ultrasound or physical exams during routine antenatal follow up, others are incidentally diagnosed during caesarean section. In this case report, we presented our management of an incidentally diagnosed epithelial ovarian tumor at cesarean section of a 30 year old nulliparous patient.

AMAÇ: Vakum ekstraksiyon ile gerçekleşen müdahaleli doğumun kısa dönem klinik sonuçları açısından, sezaryen doğum ile karşılaştırılması. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma 2015-2016 yılları arasında Gülhane Askeri Tıp Akademisi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalında retrospektif kohort olarak yürütülmüştür. Çalışmaya primipar gebeler dahil edilmiştir. Doğumun ikinci evresinin uzaması endikasyonu ile vakum ekstraksiyon yapılarak vajinal doğum gerçekleştirilen gebeler ile baş pelvis uyumsuzluğu nedeniyle sezaryen doğum yapılan gebeler kısa dönem sonuçları (fetal pH, postpartum kan kaybı, maliyet) açısından karşılaştırılmıştır. BULGULAR: Vakum ekstraksiyon yapılan grupta (n:22), sezaryen yapılan gruba (n:30) göre aktif eylem süresi, doğum sonu kan kaybı ve buna bağlı olarak kan transfüzyonu oranları daha fazla iken, tedavi maliyeti daha azdır (p

The reproductivehealth of women is currently a major worldwide public health problem. The WorldHealth Organization reported that more than 10 % of women are severely affectedby infertility. Environmental factors especially exposure to toxic heavy metalsmay be contributed to development of unexplained infertility because toxicheavy metals may change fertility patterns via endocrine disrupting mechanisms.In addition to this, there are very few studies about the trace element andtoxic heavy metal levels in follicular fluid which considering as target matrixfor unexplained infertility. In this study, we aimed to evaluate the heavymetal and trace element levels in follicular fluid undergoing in vitrofertilization (IVF). For this purpose, follicular fluids were obtained from 19women (age 21-38) who was treated in Department of Obstetrics and Gynecology.Metals levels in the samples were measured using atomic absorptionspectrometric analysis (AAS). Arsenic (As) and lead (Pb) were not found infollicular fluids. The mean levels of cadmium (Cd), aluminium (Al), copper(Cu), zinc (Zn), chromium (Cr) and cobalt (Co) were quantified as 0.93 µg/L,30.6 µg/dl, 46.4 µg/dl, 44.6 µg/dl, 4.15 µg/dl and 4.71µg/dl, respectively. Ourresults showed that these trace and toxic heavy metals must be considered inthe etiology of unexplained infertility. Also further research should becarried out to explain the biological effects of heavy metals in unexplainedinfertility.

Hereditary leiomyomatosis and renal cell carcinoma (HLRCC) is an autosomal dominant manifestation of cutaneous and uterine leiomyomas together with renal cancer due to autosomal dominant germline mutations of fumarate hydratase gene. A twenty-year-old female patient presented with type-II segmental piloleiomyoma and increased menstruation due to uterine leiomyomas, with a history of bilateral nephrectomy performed at 13 and 16 years of age for type 2 papillary renal cell carcinoma. This case represents one of the very early onsets of hereditary leiomyomatosis and renal cell carcinoma syndrome. As genetic anticipation for renal cancer is a well-documented entity for HLRCC syndrome, early recognition is crucial for both the patient and her family in order to provide appropriate counseling and initiation of surveillance.

Purpose: To identify peri-operative clinical outcomes of transobturator tape procedure and also to analyze the effectiveness of this procedure.Materials and Methods: In this prospective study, 47 women with stress urinary incontinence underwent transobturator tape procedure at Gulhane Education and Research Hospital. Patients’ groups were compared in terms of their peri-operative outcomes (duration, changes of hematocrit (HTC) levels, post-operative complications, residual urine volume changes, hospital stay).Results: Out of 47 patients underwent transobturator tape procedure, 46 (97.9%) mid-urethral slings were successful and the rest one (2.1%) had persistence of stress urinary incontinence after the procedure. In two patients out of 47, pre-operative residual urine volume was 60 ml and the others’ residual urine volume was, Amaç: Transobturator tape prosedürünün ameliyat sonuçları belirlemek ve bu işlemin etkinliğini analiz etmek.Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya, stress inkontinans tanısı ile Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde transobturator tape ameliyatı yapılan 47 kadın dahil edildi. Hasta gruplarının, perioperatif sonuçları (ameliyat süresi, hematokrit (HTC) düzeylerindeki değişiklikler, ameliyat sonrası komplikasyonlar, rezidüel idrar hacmi değişiklikleri, hastanede kalış süresi) açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Transobturator tape operasyonu yapılan 47 hastadan, 46 (97.9%) ‘sının mid-üretral slingleri başarılı oldu. Bir (2.1%) hastanın stress inkontinansı operasyona rağmen devam etti. 47 hastadan ikisinin (4,2%) operasyon öncesi rezidü üriner volume 60 ml, diğerlerinin ise 50 ml’ nin altında idi. Operasyon sonrası altıncı haftada yapılan ölçümlerde ise bütün hastaların rezidü üriner volümleri 50 ml’ nin altında saptandı. Operasyon öncesi ve sonrası rezidü idrar volümlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar izlendi. Çalışmamızda komplikasyon gözlenmedi.Sonuç: Transobturator tape; iyi sonuçları ve düşük intra-/ post- operatif komplikasyon oranları ile uygulanabilirliği kolay cerrahi yöntemdir.

Purpose: This study aimed to evaluate the amount of N-acetyl-β-D-glucosaminidase (NAG) in the 24 h urine output of patients with normotensive pregnancies (control) group with mild preeclampsia (study) group and to detect the presence of renal tubular injury in mild preeclampsia patients. Material and Methods: The study was conducted among 13 patients study group and 15 patients control group. The 24 h urine output and protein, glomerular filtration rate, systolic and diastolic arterial pressures, serum creatinine, and 24 h urine NAG values of the pregnants were calculated. Results: Statistical difference was not detected among gestational week, 24 h urine volume (mL), serum creatinine (mg/dL), and glomerular filtration rates of the control and the study groups. The differences of the 24 h urine protein (U/l), systolic and diastolic arterial blood pressures (mmHg), and 24 h urine NAG between groups were statistically significant. A significant correlation was found between the NAG values and 24 h urine protein.Conclusion: This study shows that; evaluating the impact of protein assessment along with NAG, which indicates both glomerular and tubular injuries, is important, and that renal tubular injury occurs in patients with mild preeclampsia but it did not cause any changes of serum creatinine., Amaç: Bu çalışmada, normotansif gebe (kontrol) grubu ile hafif preeklampsi (çalışma) gruplarında 24 saatlik idrardaki N-asetil- β-D-glukozaminidaz seviyelerinin karşılaştırılması ve hafif preeklampsi hastalarında renal tubüler hasarın saptanması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, 13 hasta çalışma grubunda ve 15 hasta kontrol grubunda olmak üzere planlandı. 24 saatlik idrar çıkışları ve 24 saatlik idrarda protein, glomerüler filtrasyon hızı, sistolik ve diyastolik arter basınçları, serum kreatinin ve 24 saatlik idrarda NAG değerleri hesaplandı.Bulgular: Çalışma ve kontrol gruplarında, 24 idrar volume (mL), serum kreatinin (mg/dL) ve glomerüler filtrasyon hızında istatistiksel olarak fark saptanmamıştır. Gruplar arasında, 24 saatlik idrarda protein (U/l), sistolik ve diyastolik arter basınçları (mmHg) ve 24 ssatlik idrarda NAG değerleri istatistiksel olarak anlamlı bulundu. NAG ve 24 saatlik idrarda protein değerleri arasında anlamlı korelasyon bulundu.Sonuç: Bu çalışmada; hem glomerüler, hem de renal tubüler hasarı gösteren NAG ile birlikte protein değerlendirilmesinin etkisi önemlidir, ve hafif preeklampsi hastalarında renal tubüler hasar oluşurken serum kreatinin seviyelerinde değişikliğe sebep olmadığını bulunmuştur.

Uterusun kanlanmasının temel kaynağı uterin arterlerdir. Uterin arterler, uterusun lateral isthmik seviyesinden uterusa girer ve ikiye ayrılır. Asendan dal, uterus korpusunu beslerken desendan dal, üst vajinal bölgeye dağılır. Asendan uterin arter akımının azaltılması veya kesilmesi, uterus korpusuna yapılacak olan cerrahi işlemlerde kanamayı azaltacaktır. Semptomatik leiomyomlarda en çok tercih edilen tedavi yöntemi cerrahidir. Bu çalışmada, abdominal myomektomide genellikle tercih edilen konvansiyonel yöntemle periservikal turnike uygulamasının etkinlik bakımından karşılaştırılması amaç- lanmıştır. Yöntem: Ocak 2013-Ocak 2014 tarihleri arasında abdominal myomektomi uygulanan 45 kadın iki gruba ayrıldı: (1) paraservikal turnike tekniği (15 hasta) ve (2) konvansiyonel teknik (30 hasta). Submüköz, subseröz ve parazitik myom tanısı olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Periservikal turnike yardımlı myomektomi için uterusun isthmik seviyesinin her iki yanından, uterin arter ve venin asendan dalının lateralinden ve ligamentum latum içinden 16F sonda çepeçevre sarılıp, anterior bölgede bağlanarak turnike uygulandı. Bulgular: Ortalama operasyon süresi periservikal turnike tekniği için 54.7 dakika ve konvansiyonel teknik için 54.6 dakikadır (p>0.05). Turnike uygulanan ve uygulanmayan gruplar, hastanede kalış süresi bakımından benzerdir (2.5 vs 2.6 gün, p>0.05). İki grup arasında, perioperatif komplikasyonlar açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0.05). Hemoglobin ve hematokrit değişiklikleri, turnike uygulanan grupta daha düşüktür ancak bu fark, istatistiksel olarak anlamlı değildir ( >0.05). Sonuç: Periservikal turnike yardımlı teknik, uygulanabilir ve etkili bir yöntemdir. Background: Uterine arteries are the major source of blood flow of the uterus. At the lateral isthmic level, uterine artery divides into two branches and enters the uterus. The ascending branch mainly nourishes uterine corpus while the descending branch provides blood supply for the upper vaginal area. Reduction or discontinuation of ascending uterine artery flow will reduce bleeding during surgical procedures. Surgery is the most preferred treatment in symptomatic leiomyomas. The present study aims to compare the efficacy of conventional and pericervical tourniquet assisted techniques in abdominal myomectomy. Method: Fourty-five women who underwent abdominal myomectomy between January 2013 and January 2014 were allocated into two groups: (1) pericervical tourniquet -assisted technique (15 patients) and (2) conventional technique (30 patients). The patients with submucous, subserosal and parasitic fibroids were excluded. For pericervical tourniquet assisted myomectomy, 16F catheter was strapped around the isthmic level on both sides of the uterus so that tourniquet was applied in front of the anterior region. Results: The mean hospital stay was 2.5 days for the pericervical tourniquet -assisted technique and 2.6 days for the conventional technique (p>0.05). The mean operation time was 54.7 minutes for the pericervical tourniquet -assisted technique and 54.6 minutes for the conventional technique (p>0.05). Both groups were statistically similar in aspect of perioperative complications as well as hemoglobin and hematocrit changes (p>0.05 for all). Conclusion: Pericervical tourniquet-assisted technique is a feasible and effective method for performing myomectomy.

Purpose: This study aims to examine the factors affecting skin incision lengths in caesarean section.Materials and Methods: We enrolled 201 pregnant women who delivered by caesarean section. Skin incision lengths in caesarean section were measured with a ruler on the first postoperative day. We categorized the patients into two groups, where group 1 had their caesarean sections performed by senior residents and group 2 by specialists. Demographic patient data, estimated fetal weights, and skin incision lengths were calculated.Results: Patients age was 28.7±4.7 years, gravidity was 2.2±1.0, parity was 1.0±0.7, body mass index (BMI) was 25.2±4.3, and estimated fetal weight was 3.315±425 g. Skin incision lengths were 156.9±14, 159.5±13.1, and 154.5±14.8 mm for all surgeons, only senior residents and only specialists, respectively. Skin incision length was correlated with fetal weight, maternal BMI, gravidity, and parity. In additions, skin incisions made by specialists were smaller skin than those made by residents. Conclusion: Surgical experience is not the only factor affecting the skin incisions in caesarean section; fetal weight, maternal BMI, gravidity, and parity also affect skin incision length., Amaç: Bu çalışma, sezaryen cilt insizyonlarının etkileyen faktörleri araştırmayı amaçladı.Gereç ve Yöntem: Çalşımaya sezaryen ile doğum yapan 201 gebe dahil edildi. Sezaryen sonrası cilt insizyon uzunlukları mezure ile postoperatif birinci günde ölçüldü. Hastalar iki grupta değerlendirildi, birinci grubu uzmanlık öğrencileri tarafından gerçekleştirilen sezaryenler oluştururken, ikinci grubu uzmanlar tarafından gerçekleştirilenler oluşturdu. Hastaların demografik verileri, beklenen fetal ağırlıkları ve insizyon uzunlukları değerlendirildi.Bulgular: Hastaların yaşları 28.7±4.7 yıl, gravida 2.2±1.0, parite 1.0±0.7, vücut kitle indeksleri (BMI) 25.2±4.3 ve beklenen fetal ağırlık 3.315±425 gr idi. Cilt insizyon uzunlukları tüm cerrahlar için (sadece uzmanlık öğrencisi ve uzmanlar) 156.9±14, 159.5±13.1, ve 154.5±14.8 idi. Cilt insizyon uzunlukları, fetal ağırlık, maternal BMI, gravid ve parite ile korrele edildi. Ayrıca uzmanlar tarafından yapılan cilt insizyonları, uzmanlık öğrencilerine göre daha küçük idi.Sonuç: Sezaryen cilt insizyon uzunuluğu sadece cerrahi tecrübe değil, ayrıca fetal ağırlık, maternal BMI, gravid ve paritede etkilemektedir.

Angiomyofibroblastoma (AMFB) is a rare seen mesenchymal tumor that is categorized as a genital stromal tumor. It is commonly seen in the middle-aged women usually affecting the labia majora and rarely the vagina. A variant called AMFB-like tumors are also rarely seen in male patients. AMFB with its clinical presentation and location can be wrongly diagnosed as an aggressive angiomyxomas, bartholin cyst or lower genital tract lipomas. In the patients who are applying because of the vulvar mass, AMFB should not be forgotten for the pre-diagnosis. The treatment is generally simple surgical excision.In this case, AMFB was reported with a wrongly pre-diagnosis as a bartholin cyst to which a medical treatment had been given., Angimyofiblastomlar(AMFB), genital stromal tümörler içerisinde yer alan,nadir izlenen benign mezenkimal tümörlerdir. Genellikle orta-yaş bayanlarda görülüp, sıklıkla labium majörü daha az sıklıklada vajinayı etkileyebilmektedir. AMFB benzeri tümörler adı altında, nadiren erkekler de görülebilmektedir. Yerleşim yeri ve klinik prezentasyonu ile bartolin kistleri, alt genital tract lipomları veya nadiren de agresif anjiyomiksomalar ile karışabilmektedir. Vulvar kitle ile başvuran hastalarda, ön tanıda AMFB ler unutulmamalıdır. Tedavisi genellikle basit cerrahi eksizyondur.Bu olguda, bartolin kist yanlış ön tanısı ile medikal tedavi verilen AMFB olgusundan bahsedildi