Search

Bu çalışmanın amacı Post Keynesyen paranıniçselliği teorisinin 2001-2015 yıllarını kapsayan dönemde 13 Avrupa Birliğiülkesi için analiz edilmesidir. Bu amaç çerçevesinde birim kök testi,eşbütünleşme testleri, Panel ARDL ve ardından Granger nedensellik testleriyapılmıştır. Sonuç olarak çalışmanın genel sonuçları,13 Avrupa Birliği ülkesi için Post-Keynesyen paranın içselliği yaklaşımınıdesteklemektedir. Bu bağlamda ampirik bulgular, bu ülkelerde halkın paratalebini karşılamak için bankalar tarafından yaratılan kredilerin para arzıiçin temel teşkil ettiğini göstermektedir.

Parasal aktarım mekanizmasında banka kredi kanalının belirleyicilerinin tespit edilmesi ve bu kanalın varlığı hakkında bilgiler ülke deneyimlerine göre şüpheler bulunmaktadır. Buna göre, Türkiye'de banka kredi kanalının belirleyicilerini tespiti amacıyla ampirik bir araştırmaya başvurulacaktır. Böylece, bu tezin ana amaçları olarak bankaların rolü, banka kredi kanalının belirleyicileri ve Türkiye'de parasal aktarım mekanizmasında banka kredi kanalının varlığını analiz etmektir. Banka kredi kanalının belirleyicilerini açıklamak için regresyon analizimiz, Bernanke ve Blinder modelinin (1988) bir versiyonu olan diğer banka içi değişkenlerin ilave edildiği genişletilmiş modeline dayanmaktadır. Bu amaçlara ulaşmak için Türkiye'de faaliyet gösteren 24 özel ve yabancı sermayeli bankanın yıllık verileri 2003-2013 yıllarını kapsayan bir dönemde analiz edilmektedir. Tam model sermaye yeterliliği, aktif kalitesi, likidite, mevduat ve karlılık gibi bankacılığa özgü değişkenlerle birlikte; para politikası göstergesi ve bir makro ekonomik değişken grubunun önemi göz önünde bulundurularak elde edilmiştir. Panel veri analiz sonuçlarına göre, Türkiye'de parasal aktarım mekanizmasında bankaların önemli bir oynadıkları, bankacılığa özgü değişkenlerin yanında kontrol değişkenler olarak modele dâhil edilen makro ekonomik faktörlerin de Türkiye'de banka kredi kanalı için önemli belirleyiciler olduğunu göstermiştir. Bulgular sermaye yeterliliği ve likiditenin banka kredileri ile negatif ilişkili iken bankanın aktif yapısı ve karlılığın banka kredileri ile pozitif ilişkili olduğunu göstermektedir. Bunun yanında para politikası göstergesinin banka kredileri üzerine negatif etkilere sahip olduğu tespit edilmiştir. Makro ekonomik değişkenlerden milli gelir ve enflasyon, banka kredilerini pozitif etkilemektedir. Ana sonuç olarak, bulgularımız Türkiye ekonomisinde bir banka kredi kanalının varlığını destekleyen bulgular sunmaktadır.Anahtar Kelimeler: Parasal Aktarım Mekanizması, Banka Kredi Kanalı, Panel Veri Açıklayıcı DeğiĢkenler, Türk Bankacılık Sektörü There are some doubts about the determinants of bank lending channel transmission of monetary policy in some countries and in some cases about its own existence. Accordingly, we will carry out an empirical research to appreciate these issues. Thus, the main objectives of this thesis to analyze the banks role, the determinants of the bank lending channel and the existence of this channel of monetary transmission mechanism in Turkey. In order to explain the determinants of bank lending channel, our regression analysis is based on a version of a Bernanke and Blinder (1988) model, which was modified by other bank specific variables thus extending the approach of the above mentioned model. In order to reach these objects we analyze a sample with annual data of 24 Turkish private and foreign banks covering a period of 2003-2013. The full model is obtained not only through the bank specific variables, such as, capital adequacy, asset structure, liquidity, deposits and profitability, but also by considering the importance of the monetary policy indicator and a set of macroeconomic variables.According to panel data results, banks play an important role in the Turkish monetary transmission mechanism, and that bank specific characteristics, as well as macroeconomic factors, which are introduced into the model as control variables, are important determinants of the credit channel in Turkey. Findings of this study indicate that asset structure and profitability have a statistically significant and positive relationship, whereas capital adequacy and liquidity have a negative relationship with the bank lending behavior. Besides this the monetary policy indicator is found to have a negative effect on bank loans. Regarding the macroeconomic variables, gross domestic product and inflation have positive and significant effects for the bank loans. As a main conclusion, our findings provide evidence to support that a bank lending channel in the Turkish economy does exist.Keywords: Monetary Transmission Mechanism, Bank Lending Channel, Panel Data, Explicative Factor, Turkish Banking Sector. 63

Objective: In this study, it was aimed to determine the prevalence of nasal carriage of S. aureus in chronic osteomyelitis, assessed trends in methicillin resistance with time, and evaluated the bone and nasal cultures in staphylococcal chronic osteomyelitis. Materials and methods: Bone and nasal cultures were performed intra-operative and pre-operatively from 43 patients with chronic osteomyelitis. Inoculation was performed on 5% sheep blood and eosine-methylen-blue agar. The samples were incubated at 37°C for 24 hours. Catalase and coagulase tests were performed on Gram positive coccus strains. Antimicrobial susceptibilities of all S. aureus strains were evaluated by disc diffusion method according to CLSI for oxacillin and other antibiotics. Results: In this study pre-operative nasal cultures and intra-operative bone cultures obtained between May 2005 and September 2006 were evaluated retrospectively. Of the 43 nasal cultures, 31 (72%) yielded staphylococcal strain, of these 18 (58%) were S. aureus. Of the 18 S. aureus strains, 13 (72.2%) have methicilline resistance. On the other hand, of the 43 bone cultures, 29 (67.4%) yielded staphylococci strain, of these 23 (79.3%) were S. aureus. Of the 23 S. aureus strains, 52.1% have methicilline resistance. Overall the similarity rate of staphylococcal strains was 38% (11/29), while considering the status of strains resistant to antibiotics; this ratio was 24% (7/29). Conclusion: Nasal S. aureus carriage rate (58%) in patients with chronic osteomyelitis was higher than the community and the other patient groups. However, the surveillance cultures can give knowledge about the causative pathogen of 25% of the culture negative cases., Amaç: Bu çalışmada, kronik osteomiyelitli olgularda nazal S. aureus taşıyıcılığının sıklığı ile bu türlerde metisilin direncinin araştırılması ve stafilokokkal kronik osteomiyelitli olgularda kemik doku ve burun sürüntü kültürü sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Kronik osteomiyelitli 43 olgunun kemik kültürleri operasyon esnasında, burun sürüntü kültürleri ise operasyon öncesinde alındı. Örnekler %5 koyun kanlı ve eosin metilen blue agar plaklarına ekimi yapılarak, 37oC’de 24 saat inkübe edildi. Gram pozitif kok morfolojisi gösteren kolonilere katalaz ve koagülaz testleri uygulandı. Tüm S. aureus izolatlarının oksasilin ve diğer bazı antibiyotiklere duyarlılıkları CLSI önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile araştırıldı. Bulgular: Bu çalışmada, Mayıs 2005 ile Eylül 2006 tarihleri arasındaki döneme ait operasyon öncesi alınan burun kültürleri ile operasyon esnasında alınan kemik doku kültürleri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Burun kültürlerinin %72’sinde (31/43) stafilokok türleri tespit edilirken, bu türlerden %58’i (18/31) S.aureus tanımlanmış ve %72,2’sinde (13/18) metisiline direnç görülmüştür. Kemik doku kültüründen ise 29 hastada (%67,4) stafilokok türleri izole edilmiş, bu türlerin %79,3’ü (23/29) S. aureus olarak tanımlanmış ve %52,1’inde metisiline direnç saptanmıştır. İzole edilen stafilokok türlerinde benzerlik oranı 11/29 (%38) iken türlerin çalışılan antibiyotiklere direnç durumları göz önüne alındığında bu oran 7/29 (%24) bulunmuştur. Sonuç: Kronik osteomiyelitli hastalarda nazal S. aureus taşıyıcılığı oranı (%58) topluma ve diğer hasta gruplarına göre daha yüksek bulundu. Bununla birlikte, bu hastalarda sürveyans kültürleri, etken patojenin tespit edilemediği olguların %25’inde, etken hakkında fikir verebilir.

Fournier gangreni, genital bölgenin ve perinenin aerobik ve anaerobik bakterilere ba¤l› olarak geliflen ve nadir görülen nekrotizan fasiitidir. Bu sinerjistik infeksiyon multipl organ disfonksiyonu ve ölüm gibi ciddi komplikasyonlara yol açmaktad›r. Bu hastal›¤›n do¤al olarak agressif tedavisi için öncelikli olan tan›n›n erken konmas›d›r. Tedavideki as›l nokta, genifl doku debritman› ile birlikte genifl spektrumlu antibiyoterapinin uygulanmas›d›r. Tedaviye ra¤men mortalite yüksek seyretmektedir. Bu olguda ürosepsis ve genital bölgede mevcut nekrotik lezyonla acile baflvuran yafll› bir erkek hasta irdelenmifltir. Fournier’s gangrene is a rare, necrotising fasciitis of the genitals and perineum caused by a mixture of aerobic and anaerobic microorganisms. The complications of this synergistic infection are multiple organ failure and death. Due to the aggressive nature of this condition, early diagnosis is crucial. Treatment involves extensive soft tissue debridement and broadspectrum antibiotics. Despite appropriate therapy, mortality is high. Here we report a case of an elderly man who applied to Accident and Emergency Unit with ureosepsis and necrotic perineal areas.

ÖZETKRON K OSTEOM YEL TL HASTALARDA F STÜL AĞZI AKINTI KÜLTÜRÜLE KEM K DOKU KÜLTÜRÜ SONUÇLARININ KARŞILAŞTIRILMASIMehmet UluğDÜTF Klinik Mikrobiyoloji ve nfeksiyon HastalıklarıGiriş: Osteomiyelit, farklı mikroorganizmalara bağlı olarak gelişen, kemik ve kemikiliğinin inflamatuvar bir hastalığı olarak tanımlanır. Bu çalışmada, kronik osteomiyelitlihastalardan alınan fistül ağzı ve kemik doku örneklerinde üreyen etkenler karşılaştırılmış oluposteomiyelitin mikrobiyolojik tanısında bu örneklerin ne dereceye kadar yardımcı olduğusaptanmaya çalışılmıştır.Materyal ve Metod: Bu çalışmaya Mayıs 2005 ile Eylül 2006 tarihleri arasında DicleÜniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde yatan, klinik olarak kronik osteomiyelit ile uyumlu43 hasta alındı.Bulgular: Hastaların 29'u (%67) erkek, 14'ü (%33) kadındı. Hastaların yaş ortalaması±SD30,6 ± 3,6 yıl, ESH ortalaması±SD 82,7 mm/saat ± 4,4, CRP değeri ortalaması±SD 122,4mg/dl ± 11, lökosit sayı ortalaması±SD 11099,3/mm3 ± 640 olarak bulundu. ESH ve CRPyüksekliği istatistiksel olarak da anlamlı bulunurken, lökosit sayısı anlamlı bulunmadı. Kemikdoku kültüründe en sık izole edilen mikroorganizmalar, stafilokoklar %72,5 (29/40),Escherichia coli %10 (4/40), P. aeruginosa %10 (4/40), Proteus mirabilis %7,5 (3/40) idi.Tüm hastalar içerisinde her iki kültürde aynı mikroorganizmanın izole edilme oranı %62,7 idi.Bu oran stafilokok osteomiyelitlerinde ise %78 olarak saptandı.Sonuç: Çalışma sonucunda fistül ağzı akıntı örnekleri ile kemik doku örneklerinden izoleedilen infeksiyon etkenleri arasında %37,3 gibi büyük bir uyumsuzluk olduğu görülmüştür.Bu da yaklaşok olarak her 10 hastadan dördünde tedavide başarısızlık anlamına gelmektedir.KOM'da antibiyoterapi başlamadan önce, alınacak kemik doku kültürünün sonucunubeklemek, hem uygun tedavi rejiminin başlanmasına hem de gereksiz antibiyotik kullanımınınönlenmesine neden olur. SUMMARYCOMPARISION OF THE RESULT OF SINUS TRACK CULTURE AND BONECULTURE IN CHRON C OSTEOMYELITISMehmet UluğDepartment of Clinical Microbiology and Infectious Diseases,Dicle University Medical Faculty, DiyarbakirPurpose: The infection of bone that contains bone marrow called osteomyelitis, whichwas caused by different microorganisms. In this study, we aimed to determine the diagnosticvalue and accuracy of cultures of material from a sinus track compared with those of culturesof bone specimens have been controversial.Material and Method: Prospective study conducted at Hospital University of Dicle, a1090-bed university based hospital located in Diyarbakir, Turkey. Between May 2005 andSeptember 2006 sinus track cultures were compared with those of bone cultures from 43patients with chronic osteomyelitis.Results: The patients? mean age was 30,6 ± 3,6 year, and 29 (67%) were male and 14(33%) were female. Their mean ESR, CRP and WBC were found 82,7 mm/hour ± 4.4, 122,4mg/dl ± 11, 11099,3/mm3 ± 640 respectively. The high level of CRP and ESH weredetermined meaningful, but WBC number was not meaningful by statistically. Organismsisolated from bone cultures were staphylococcus 72,5% (29/40), Escherichia coli 10% (4/40),Pseudomonas aeruginosa 10% (4/40), Proteus mirabilis 7,5% (3/40) respectively. Cultures ofsinus track and bone specimens gave identical results in 62,7% of patients, with slightly betterconcordance in chronic osteomyelitis caused by staphylococcus 78% than by all otherbacterial species.Conclusion: The correlation between sinus track and bone cultures was 37,3%. Thatmeans, the failure in the treatment at four patients in 10.The value of bone culture in thetherapy of osteomyelitis must be emphasised; it is the only reliable means of determining theresponsible agent, and then basing antibiotic therapy on this. 69

Dicle Üniversitesi Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Laboratuvarı ve Merkez laboratuvarında iki yıllık sürede (2003-2004) değişik klinik örneklerden soyutlanan ve Centers for Disease Control kriterlerine göre hastane infeksiyonu etkeni olarak kabul edilen 182 Gram negatif bakteride genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) oluşturma E-test yöntemi ile araştırılmıştır. Klebsiella spp.’de 24/51 (% 47), Escherichia coli’de 14/42 (% 33), Pseudomonas spp.’de 13/39 (% 33), Acinetobacter spp.’de 4/17, Enterobacter cloacae’de 4/15, Proteus spp.’de 2/11, Serratia marcescens’de 1/3 oranında GSBL saptanmış, 4 Citrobacter freundii’de GSBL saptanmamıştır. 2001 yılında hastanemizde Gram negatif çomaklarda % 31 olan GSBL oluşturma bu çalışmada da % 34 (62/182) olarak belirlenmiş olmasına karşın istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0.05). Özellikle rasyonel olmayan antibiyotik kullanımı ciddi hastane infeksiyonlarına yol açacak dirençli bakterileri öne çıkarmaktadır. Bu önemli sorun, kontrollü antibiyotik kullanımını sağlayacak stratejilere gereksinim olduğunu göstermektedir. Hundred and eighty-two Gram negative bacterial strains isolated in Dicle University Hospital, Infectious Diseases Laboratory and Central Laboratory in two-years period (2003-2004) and assessed as the etiological agents in nosocomial infections according to the Centers for Disease Control criteria were investigated for extended-spectrum beta-lactamase production (ESBL). ESBL production was detected in 24 of 51 (47 %) Klebsiella spp., in 14 of 42 (33 %) Escherichia coli, in 13 of 39 (33 %) Pseudomonas spp., in 4 of 17 Acinetobacter spp., in 4 of 15 Enterobacter clocae, in 2 of 11 Proteus spp., in 1 of 3 Serratia marcescens and in none of 4 Citrobacter freundii strains. The total number of ESBL producing strains was 62 in 182 (34 %). This ratio was 31 % in the year 2001 (p>0.05). Infections with ESBL producing organisms can pose a therapeutic challenge; leading to treatment failure when wrong class of antibiotics are used. As a result it is very important that each hospital should create their rational antibiotic management strategies.

Amaç: Bu çalışmada, kronik osteomiyelitli olgularda nazal S. aureus taşıyıcılığının sıklığı ile bu türlerde metisilin direncinin araştırılması ve stafilokokkal kronik osteomiyelitli olgularda kemik doku ve burun sürüntü kültürü sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Kronik osteomiyelitli 43 olgunun kemik kültürleri operasyon esnasında, burun sürüntü kültürleri ise operasyon öncesinde alındı. Örnekler %5 koyun kanlı ve eosin metilen blue agar plaklarına ekimi yapılarak, 370 C’de 24 saat inkübe edildi. Gram pozitif kok morfolojisi gösteren kolonilere katalaz ve koagülaz testleri uygulandı. Tüm S. aureus izolatlarının oksasilin ve diğer bazı antibiyotiklere duyarlılıkları CLSI önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile araştırıldı. Bulgular: Bu çalışmada, Mayıs 2005 ile Eylül 2006 tarihleri arasındaki döneme ait operasyon öncesi alınan burun kültürleri ile operasyon esnasında alınan kemik doku kültürleri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Burun kültürlerinin %72’sinde (31/43) stafilokok türleri tespit edilirken, bu türlerden %58’i (18/31) S.aureus tanımlanmış ve %72,2’sinde (13/18) metisiline direnç görülmüştür. Kemik doku kültüründen ise 29 hastada (%67,4) stafilokok türleri izole edilmiş, bu türlerin %79,3’ü (23/29) S. aureus olarak tanımlanmış ve %52,1’inde metisiline direnç saptanmıştır. İzole edilen stafilokok türlerinde benzerlik oranı 11/29 (%38) iken türlerin çalışılan antibiyotiklere direnç durumları göz önüne alındığında bu oran 7/29 (%24) bulunmuştur. Sonuç: Kronik osteomiyelitli hastalarda nazal S. aureus taşıyıcılığı oranı (%58) topluma ve diğer hasta gruplarına göre daha yüksek bulundu. Bununla birlikte, bu hastalarda sürveyans kültürleri, etken patojenin tespit edilemediği olguların %25’inde, etken hakkında fikir verebilir Objectives: In this study, it was aimed to determine the prevalence of nasal carriage of S. aureus in chronic osteomyelitis, assessed trends in methicillin resistance with time, and evaluated the bone and nasal cultures in staphylococcal chronic osteomyelitis. Materials and methods: Bone and nasal cultures were performed intra-operative and pre-operatively from 43 patients with chronic osteomyelitis. Inoculation was performed on 5% sheep blood and eosine-methylen-blue agar. The samples were incubated at 37°C for 24 hours. Catalase and coagulase tests were performed on Gram positive coccus strains. Antimicrobial susceptibilities of all S. aureus strains were evaluated by disc diffusion method according to CLSI for oxacillin and other antibiotics. Results: In this study pre-operative nasal cultures and intra-operative bone cultures obtained between May 2005 and September 2006 were evaluated retrospectively. Of the 43 nasal cultures, 31 (72%) yielded staphylococcal strain, of these 18 (58%) were S. aureus. Of the 18 S. aureus strains, 13 (72.2%) have methicilline resistance. On the other hand, of the 43 bone cultures, 29 (67.4%) yielded staphylococci strain, of these 23 (79.3%) were S. aureus. Of the 23 S. aureus strains, 52.1% have methicilline resistance. Overall the similarity rate of staphylococcal strains was 38% (11/29), while considering the status of strains resistant to antibiotics; this ratio was 24% (7/29). Conclusions: Nasal S. aureus carriage rate (58%) in patients with chronic osteomyelitis was higher than the community and the other patient groups. However, the surveillance cultures can give knowledge about the causative pathogen of 25% of the culture negative cases.

Aim: The aim of this study was to determine the ventilator-associated pneumonia (VAP) agents in isolates from endotracheal aspirate samples obtained from patients in intensive care unit (ICU) on mechanical ventilation and their susceptibility to several antibiotics. Material and Methods: Patients that received mechanical ventilation for longer than 48 hours in the ICU were diagnosed as VAP with the clinical and microbiological criteria, were enrolled in this study. Bacteria isolated from the endotracheal aspiration samples of them were identified by conventional methods and Sceptor systems, and their antibiotic susceptibilities were investigated by the National Committee for Clinical Laboratory Standards (NCCLS). Findings: A total of 72 patients were involved in this study and 84 strains were isolated. Among these patients, 12 (14.3%) had polymicrobial etiologic agent. Most commonly encountered microorganisms were Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus and Acinetobacter spp., respectively. Most of the Gram-negative bacteria were susceptible to imipenem, amikacin and ciprofloxacin. Although methicillin resistant S. aureus rate was found %100, glycopeptides resistance was not found. It was determined that 58 (92%) of the Gram-negative bacteria produced ESBL. Results: As a result, VAP is an important and frequently seen infection in ICU. High resistance rates for antibiotics suggested that the treatment of the empirical antibiotics recommended for VAP cases should be updated according to the surveillance data. © 2011 Düzce Medical Journal.

Amaç: Gram negatif bakteri (GNB)’lerde antibiyotik direnci tüm dünyada giderek artmaktadır. Bu çalışmada, yatan hastalardan izole edilen GNB’lerin bazı antibiyotiklere karşı direnç oranlarını belirleyerek, ampirik antibiyotik tedavisi için yol gösterici sonuçlar elde etmek amaçlandı. Materyal ve Metod: Bu çalışmada, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Mayıs 2003 ile Nisan 2005 tarihleri arasında, yatan hastalarda çeşitli klinik örneklerden izole edilen 898 GNB incelendi. Antibiyotik direncini saptamak için mikrodilüsyon yöntemi kullanıldı. Bulgular: En sık izole edilen GNB’ler sırasıyla Escherichia coli (n282), Enterobacter spp. (n215), P. aeruginosa (n101), Klebsiella spp. (n95), S. maltophilia (n69) ve Acinetobacter spp. (n52) idi. Genel antibiyotik direnç oranları seftriakson için %73, sefotaksim için %68, seftazidim için %63, trimetoprim-sulfametaksazol için %60, siprofloksasin için %51, amikasin için %20, imipenem için %3 ve meropenem için %2 olarak tespit edildi. Bu çalışmada, izole edilen GNB’lerin üçüncü kuşak sefalosporinlere, trimetoprim-sulfametaksazole ve siprofloksasine karşı direnç oranları çalışılan diğer antibiyotiklere göre daha yüksek bulundu. Sonuç: Uygun ampirik antibiyotik tedavisi için her hastanenin kendi direnç oranlarını düzenli aralıklarla izlemesi gerekmektedir. Yapılacak sürveyans çalışmaları ampirik tedavi yaklaşımı için yol gösterici olacaktır. Aim: Resistance to gram negative bacilli is increasing all over the world. In this study, the resistance of gram negative bacilli, which were isolated from inpatients, was evaluated for selected antibiotics. The aim of this study was to acquire the significant results for empiric therapy. Material and Method: Eight hundered ninety eight strains which were isolated from inpatients were investigated between May 2003 and April 2005 from clinical speciments at Dicle University Hospital, Diyarbakir. The microdiluation test was used to determine for antibiotics resistance. Findings: Escherichia coli (n282), Enterobacter spp. (n215), Pseudomonas aeruginosa (n101), Klebsiella spp. (n95), Stenotrophomanas maltophilia (n69) and Acinetobacter spp. (n52) were the most frequent isolates. The resistance ratio among whole isolates against ceftriaxone was 73%, cefotaxime 68%, ceftazidime 63%, trimetoprim/sulfamethoxazole 60%, ciprofloksasin 51%, amikasin 20%, imipenem 3% and meropenem 2%. The resistance to the third generation cephalosporins, trimetoprim/sulfamethoxazole and ciprofloxacin was found higher than other antibiotics in this study. Results: In conclusion, antimicrobial resistance must be monitored for each hospital for a reasonable empirical antibiotic therapy. Surveillance studies might be useful for empirical treatment approach.

WOS: 000281404900018, Fever of unknown origin is defined as a temperature higher than 38.3 degrees C lasting three weeks or longer and not beind diagnosed even after one week of study in-hospital settings. Infections and malignancies had been the most common causes of fever of unknown origin overall. Nasopharyngeal carcinoma,constituting less than 0.03% of all malignant tumors and only 2% of all head and neck cancer. Ebstein Barr virus infection consumption of smoked and salted fish and vitamin-C deficient diet have been blamed in its etiology. In this study,we present two cases who were admitted to our clinic with fever of unknown origin initially and later diagnosed with nasopharyngeal carcinoma atypically progressing.

• Objective: Although successes have been achieved in the treatment of the infectious diseases with antibiotics in nowadays, infectious diseases are still serious problem in the elderly. This study was conducted in order to determine the pattern of clinical infectious diseases in hospitalized elderly patients. • Material and Method: In this study, the data of all elderly patients aged 65 and older, were hospitalized to our clinic between May 2000 and May 2005 were evaluated retrospectively. We reviewed 301 patients for diagnostic studies, risk factors, isolated microorganisms and morbidity and mortality rates. • Results: Infections as a cause of hospitalization were identified as the following frequency; sepsis (19.2%), pneumonia (17.9%), acute gastroenteritis (16.9%), acute bacterial meningitis (5.3%) and urinary tract infection (3.6%), respectively. E. coli was the most isolated microorganism in these patients. Hypertension, chronic obstructive pulmonary disease and diabetes were seen as risk factors in our patients. Seventy-three patients died during hospital stay due to their infection and chronic diseases. • Conclusion: Under diagnosis of the elderly diseases is very common due to many factors related to elderly, family members and health workers. Prognosis is rather worse especially in sepsis due to pneumonia and urinary tract infections.

WOS: 000285677300007, Objective Although successes have been achieved in the treatment of the infectious diseases with antibiotics in nowadays infectious diseases are still serious problem in the elderly This study was conducted in order to determine the pattern of clinical infectious diseases in hospitalized elderly Patients C. Material and Method In this study the data of all elderly patients aged 65 and older were hospitalized to our clinic between May 2000 and May 2005 were evaluated retrospectively We reviewed 301 patients for diagnostic studies risk factors isolated microorganisms and morbidity and mortality rates Results Infections as a cause of hospitalization were identified as the following frequency sepsis (19 2%) pneumonia (17 9%) acute gastroenteritis (16 9%) acute bacterial meningitis (5 3%) and urinaty tract infection (3 6%) respectively E colt was the most isolated microorganism in these patients Hypertension chronic obstructive pulmonary disease and diabetes were seen as risk factors in our patients Seventy three patients died during hospital stay due to their infection and chronic diseases Conclusion Under diagnosis of the elderly diseases is very common due to many factors related to elderly family members and health workers Prognosis is rather worse especially in sepsis due to pneumonia and urinary tract infections

WOS: 000285419600015, Stevens-Johnson syndrome (SJS) is a rare, life-threatening acute allergic drug reaction presenting with target lesions and blebs of epidermis. Although a variety of etiologies such as infections and underlying malignancies have been implicated as potential causes of SJS, drugs remain the predominant inciting agent. This report presents a SJS case due to combined use of lamotrigine and fluoxetine. A 41-year-old man was admitted to our clinic with fever, skin eruptions (especially on the face and trunk) and lesions around the mouth. The patient's history revealed lamotrigine and fluoxetine use during the previous three weeks for major depression. Dermatological examination revealed a typical clinical picture of SJS; his psychotropic medications were all stopped. While topical and ocular prednisolone (1mg/kg/day) cares were initiated, steroid dosage was reduced within 15 days. The condition of patient rapidly improved through this treatment. Effective management of SJS begins with prompt recognition of the entity, combined with attention to each of the major organs that may be affected, potential comorbidities and withdrawal of all potentially causative drugs. Clinicians should bear in mind the possibility that drugs with potential risk in developing SJS must be used carefully.

Aim: Resistance to gram negative bacilli is increasing all over the world. In this study, the resistance of gram negative bacilli, which were isolated from inpatients, was evaluated for selected antibiotics. The aim of this study was to acquire the significant results for empiric therapy. Material and Method: Eight hundered ninety eight strains which were isolated from inpatients were investigated between May 2003 and April 2005 from clinical speciments at Dicle University Hospital, Diyarbakir. The microdiluation test was used to determine for antibiotics resistance. Findings: Escherichia coli (n=282), Enterobacter spp. (n=215), Pseudomonas aeruginosa (n=101), Klebsiella spp. (n=95), Stenotrophomanas maltophilia (n=69) and Acinetobacter spp. (n=52) were the most frequent isolates. The resistance ratio among whole isolates against ceftriaxone was 73%, cefotaxime 68%, ceftazidime 63%, trimetoprim/sulfamethoxazole 60%, ciprofloksasin 51%, amikasin 20%, imipenem 3% and meropenem 2%. The resistance to the third generation cephalosporins, trimetoprim/sulfamethoxazole and ciprofloxacin was found higher than other antibiotics in this study. Results: In conclusion, antimicrobial resistance must be monitored for each hospital for a reasonable empirical antibiotic therapy. Surveillance studies might be useful for empirical treatment approach. © 2010 Düzce Medical Journal.

ÖZET YÜKSEK LİSANS TEZİ ÖRGÜTLERDE GRUP YÖNETİMİNİN TOPLAM KALİTE YÖNETİMİ ÜZERİNE ETKİSİ -BİR UYGULAMA- Mehmet ULUĞ Danışman : Prof.Dr. Nurullah GENÇ 2002, Sayfa: 179 + XIV Jüri : Prof.Dr. Nurullah GENÇ Prof.Dr. Dursun BİNGÖL Prof.Dr. Muammer YAYLALI Bu çalışmanın amacı, özellikle 1980'li yıllardan başlayarak tüm Dünyada gittikçe önem kazanarak oldukça fazla uygulama alanı bulan Toplam Kalite Yönetimi ve bu anlayışın olmazsa olmazlarından olan grup çalışmalarının önemini ve uygulama düzeyini ortaya koymak, etkin yönetilen grupların örgüte olan katkılarını tespit etmektir. Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. İlk iki bölüm teoriyle ilgili bilgilerden, üçüncü bölüm ise teoride ele alınan konuların uygulanma düzeylerinin test edilmesinden ibarettir. Birinci bölümde, genel kavramlar adı altında gruplar ve Toplam Kalite Yönetimi konuları ile ilgili genel bilgiler verilmiştir. İkinci bölümde, Toplam Kalite Yönetiminin temel özelliklerinden biri olan gruplar, grup çalışmaları ve yönetimi, Kalite Çemberleri ve grup çalışma teknikleri -beyin fırtınası vs- incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, yöneticilerin gruplarla ilgili algılarını test etmek amacıyla yapılan uygulama yer almıştır. Çalışmanın sonunda; yöneticilerin Toplam Kalite Yönetiminin özüne uygun hareket ettikleri, başarı için grup çalışmalarından mutlaka yararlanılması gerektiği ve bunlardan gereği gibi faydalandıkları tespit edilmiştir. VI ABSTRACT MASTER THESIS IN ORGANIZATIONS THE EFFECT OF THE GROUP MANAGEMENT ON TOTAL QUALITY MANAGEMENT-AN APPLICATION- Mehmet ULU? Supervisor: Prof.Dr. Nurullah GENÇ 2002, Page: 179 + XIV Jury : Prof.Dr. Nurullah GENÇ Prof.Dr. Dursun BİNGÖL Prof.Dr. Muammer YAYLALI The aim of this study is to put forward the importance and the application level of the total quality management, which have had a considerable application field especially from the 1980's on by gaining importance increasingly all over the world, and group studies that are one of the essentials of that mentality and determine the contributions of the effectively managed groups to the organization. The study consists of three parts. The first two parts include information concerning the theory, and the third part includes information on the testing of application levels of the subjects discussed in the theory. In the first part, general information, under the title of `General Concepts`, on groups and total quality management is given. In the second part; groups that are one of the main characteristics of Total Quality Management, group studies and management, Quality Circles and techniques of group study - brainstorming, etc.- is investigated. In the third part is the application that was performed in order to test the perceptions of the managers about the groups. As a result of the study, it is concluded that managers acted in accordance with the essence of the Total Quality Management; that for success, group studies are to be made use of; and that managers have made use of those properly. 193