Search

Amaç: Doğum eyleminin latent fazındaki serebroplasental oran ölçümü ile intrapartum fetal zayıflık riski olan AGA fetusların ve olası obstetrik müdahalelerle ilişkisinin saptanması amaçlanmaktadır.Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı'nda Haziran 2019- Ocak 2020 tarihleri arasında, 37-42 gestasyonel haftalar arası, travayın latent fazında ( servikal dilatasyon ≤ 4cm), maternal ek hastalık ve fetal büyüme kısıtlılığı olma yan(AGA), bilinen fetal anomalisi olmayan tekiz gebeler çalışmaya dahil edilmiştir. Tek bir deneyimli uzman doktor tarafından klinik ultrasonu olan Samsung Medison H60 ultrason cihazı kullanılarak hastalar değerlendirilmiştir. Ultrason ile bakılan tüm gebelerin fetal biyometrileri, umblikal ve orta serebral arter doppler parametreleri kaydedilmişdi. Ayrıca maternal yaş, beden kitle indeksi, gravide, parite, başvurudaki gestasyonel hafta, doğum şekli , fetal kalp hızı anormallikleri (kardiyotokogram), mekonyumlu amniyon mayi saptanması, fetal distress saptanana kadar geçen travay süresi, doğum kilosu, neonatal kord arterial pH ve baz açığı, fetal 1. Ve 5. Dakika APGAR skoru, neonatal yoğunbakım ünitesi ihtiyacı diğer parametreler olarak kaydedildi. Olguların doğum süreci, rutin ulusal protokollerle yönetildi. Doğum sonrasında parametrelerin, intrapartum fetal distress yada kötü neonatal sonuçlar ile ilişkisi değerlendirildi.Bulgular: SPO değeri 1'in veya 5 persantilin altında olan ve olmayan olgular karşılaştırıldığında; yaş, VKİ, gestasyonel hafta, APGAR 1. ve 5. dakika değerleri, kan gazı pH ve baz açığı değerleri, fetal ağırlık, yenidoğan yoğunbakım ünitesi ihtiyacı, parite, doğum şekli açısından anlamlı bir fark saptanmamıştır. SPO değeri 1'in veya 5 persantilin altında olan ve olmayan olgular ile intrapartum izlemde NST anormalliği varlığı karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilmedi.Sonuç: Komplike olmayan term gebeliklerde doğumun latent fazında serebroplasental oran değerlendirilmesi, intrapartum fetal zayıflık ya da kötü neonatal sonuçların öngörüsünde faydalı değildir.Anahtar kelimeler: fetal distress; fetal doppler; serebroplasental oran; doğum Objective: With the measurement of cerebroplacental ratio in the latent phase of labor, it is aimed to determine the relationship between AGA fetuses at risk of intrapartum fetal compromise and possible obstetric interventions.Method: In the Department of Obstetrics and Gynecology, Ege University Faculty of Medicine Hospital, between June 2019 and January 2020, between 37-42 gestational weeks, the latent phase of the labor (cervical dilation ≤ 4cm), no maternal additional disease and no fetal growth restriction. Singleton pregnancy without known fetal anomalies were included in the study. Patients were evaluated by a single experienced specialist physician using the Samsung Medison H60 ultrasound device, which is a clinical ultrasound. Fetal biometrics, umbilical and middle cerebral artery doppler parameters of all pregnant women examined by ultrasound were recorded. In addition, maternal age, body mass index, gravity, parity, gestational week at admission, delivery type, fetal heart rate abnormalities (cardiotocogram), meconium amniotic fluid detection, tram duration until fetal distress are detected, birth weight, neonatal cord arterial pH and base deficit. , fetal 1st and 5th minute APGAR score, neonatal intensive care unit requirement were recorded as other parameters. The delivery process of the cases was managed by routine national labor protocols. After delivery, the relationship of parameters with intrapartum fetal distress or poor neonatal outcomes was evaluated.Results: When the cases with and without CPR value below 1 or 5 percentiles were compared; There was no significant difference in terms of age, BMI, gestational week, APGAR 1st and 5th minute values, blood gas pH and base deficit values, fetal weight, neonatal intensive care unit requirement, parity and delivery type. When the CPR value was below 1 or 5 percentile and the presence of NST abnormality in intrapartum follow-up was not statistically significant.Conclusion: In uncomplicated term pregnancies, evaluation of cerebroplacental ratio in latent phase of delivery is not useful in predicting intrapartum fetal compromise or poor neonatal outcomes.Keywords: fetal distress; fetal doppler; cerebroplacental ratio; birth 58

Aletli dalışlarda basınç altında nitrojen gazının solunması sebebiyle uzun ve derin dalışlarda ortaya çıkan rahatsızlık Dekompresyon Hastalığı olarak isimlendirilmektedir. Bu rahatsızlığın önlenmesi için sportif amaçlı dalışlarda dalış tabloları kullanılmaktadır. Ancak profesyonel amaçlı dalışlarda bu risk dalış tablolarıyla engellenebilecek boyutta değildir. Son zamanlarda yapılan bilimsel çalışmalarda dalış öncesinde akut olarak uygulanan sub-maksimal aerobik egzersizin ve akut olarak uygulanan 30-40 Hz'lik tüm vücut titreşiminin venöz gaz kabarcıklarını küçültmede etkili olduğu gözlenmiştir. Bu çalışmada dalış öncesinde uygulanan egzersiz ve titreşim uygulamalarının venöz gaz kabarcıkları üzerine olan etkisini incelemek amaçlanmaktadır. Dalış öncesinde uygulanan egzersiz ve titreşimin dalış öncesi ve sonrasındaki kan akımı değerleri ve kanın ultrasonik yansıtıcılığa bağlı parlaklık değeri üzerine olan etkisi de bu çalışma kapsamında incelenmiştir. Elde edilen veriler SPSS 15 istatistik programı ile One-Way Anova ve Paired-Samples "t" testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Sonuçların anlamlılık dereceleri p, Breating of nitrogen under pressure in the scuba diving and evade to comply with time and depth limits with emerging diseases are known as decompression sickness. This sportive diving dive tables are used for the prevention of diseases. But it is not the size of this risk could be avoided in professional diving dive tables. It was observed that recently the sub-maximal aerobic exercise applied before diving in acute and applied scientific studies to be effective in reducing venous gas bubbles of acute whole-body vibration applied as 30-40 Hz. This study applied venous gas bubbles in the pre-dive exercise and practice is aimed to examine the effect of vibration. Diving effect on blood flow in the exercise and vibration applied before and after the pre-dive values and ultrasonic reflectivity depends on the brightness values of the blood were also examined in this study. The data obtained with the SPSS statistical program 15, One-Way ANOVA and paired-samples "t" is evaluated using test. Results degree of significance (p

Sistemik lupus eritematozus (SLE) cilt, böbrekler, akciğerler, eklemler, sinir sistemi, seröz membranlar ve diğer organ ve dokuları etkileyebilen, sebebi bilinmeyen kronik inflamatuvar bir hastalıktır. SLE'li çocuklarda en sık görülen kardiyak problem perikardittir. Perikardit dışında miyokardit, kapak hastalıkları ve koroner arter hastalığı gelişebilir. Kardiyak anomaliler genelde klinik bulgu vermezler. Subklinik vakaların tespit edilenden daha yüksek oranda olduğu düşünülmektedir. Sistolik ve diyastolik bozuklukları genellikle birlikte görülmelerine rağmen, sistolik ve diyastolik ölçümleri birleştiren çok az doppler ekokardiyografik değişken vardır. Son zamanlarda sistolik ve diyastolik perfomansı birleştiren yeni bir doppler ekokardiyografik indeks üzerinde durulmuştur. Bu indeks ilk defa Tei ve ark. tarafından kullanılmış, sol ventrikülün sistolik ve diyastolik fonksiyonları noninvaziv olarak tahmin edilmeye çalışılmıştır. Miyokard performans indeksi, izovolümetrik kontraksiyon zamanı ve izovolümetrik relaksasyon zamanı toplamının ejeksiyon zamanına oranı olarak tanımlanmıştır. Çalışmamızın amacı sistemik lupus eritematozuslu çocuk hastaların kardiyak fonksiyonlarını değerlendirilip, asemptomatik oldukları dönemdeki erken fonksiyon bozuklarının saptanmasıdır. Bu çalışmaya 2015-2018 yılları arasında Fırat Üniversitesi Hastanesi Çocuk Romatoloji Polikliniğine başvuran 20 tane sistemik lupus eritematozusu olan çocuk dahil edilmiştir. Kontrol grubu olarak Çocuk Kardiyoloji Polikliniğine başvuran 36 tane sağlıklı çocuk alınmıştır. Hasta grupta 5 erkek hasta, 15 kız hasta bulunurken kontrol gurubu 13 erkek 23 kız hastadan oluşmaktadır. Kontrol grubu ile SLE'li grup arasında demografik özellikler olan boy, kilo, vücut kütle indeksi arasında anlamlı bir fark yoktu. Hasta grupta 5 adet SLE nefriti, 1 adet hemolitik anemi ve 1 adet hipertansiyonun eşlik ettiği sol ventrikül hipertrofisi bulundu. Yapılan konvansiyonel ekokardiyografideki gruplar arasında ejeksiyon fraksiyonu değeri arasında anlamlı fark yokken (p>0,05), kardiyak doku Doppler ile bakılan miyokard performans indeksi SLE'li grupta anlamlı olarak artmıştı (p 0.05). Myocardial perfusion index with cardiac tissue Doppler was significantly increased in SLE group (p

AMAÇ: Gebelerde uterin arter Doppler velosimetresi incelemesi ile maternal serum iskemi modifiye albumin düzeyleri ve bunların gebeliğin hipertansif hastalıkları başta olmak üzere kötü perinatal sonuçlar arasındaki ilişkiyi saptamak METHOD: Çalışma 22-24. gebelik haftaları arasındaki 120 tekil gebe üzerinde yürütüldü. Gebeler uterin arter doppler bulgularına göre her grupta 30 gebe olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Gruplar uterin arterde bilateral, ipsilateral (plasental yüz ile aynı tarafta), kontralateral (plasental yüz olmayan tarafta) notch olan ve bilateral notch olmayan olarak tanımlandı. Tüm gebelerde maternal serum IMA düzeyi çalışıldı. Gebeler takip edilerek, gestasyonel hipertansiyon, preeklampsi, HELLP sendromu kapsayan perinatal komplikasyonlar ve yenidoğan sonuçları kaydedildi. Grupların karşılaştırılmasında Ki-Kare ve independent T testi kullanıldı.BULGULAR: Uterin arterde bilateral notch olan gebelerde, notch olmayanlara göre maternal serum IMA düzeyleri anlamlı derecede yüksek bulundu. Preeklampsi ipsilateral notch ve bilateral notch olan grupta en yüksek oranda saptandı. SONUÇ: Preeklampsi öngörüsünde uterin arter doppler incelemesi ve maternal serum IMA düzeylerinin kombine edilerek kullanılabilir. Geniş vaka serili prospektif çalışmayla tarama testi olarak etkinliğin araştırılması gerekmektedir. OBJECTIVE: To determine the relationship between uterine artery Doppler velocimetry and maternal serum ischemia-modified albumin levels and their relationship with adverse perinatal outcomes. METHODS: The study was conducted on 120 pregnant women with singleton pregnancy at 22-24 weeks of gestation. Pregnant women were allocated into 4 groups according to uterine arter doppler findings and each group consisted of 30 pregnant women. Groups were defined as bilateral notch in the uterine artery, ipsilateral (on the same side of the placental side), contralateral (on the another side), and no-notch. Maternal serum IMA levels were also measured. Pregnant women were followed up and perinatal complications including gestational hypertension, preeclampsia, HELLP syndrome and neonatal outcome were noted. Ki-kare and independent T test were used for statistical analysis. RESULTS: Maternal serum IMA levels were significantly higher in pregnant women with bilateral notch when compared to those with no-notch. The rate of preeclampsia was the highest in pregnant women with ipsilateral and bilateral notch.CONCLUSION: The combined use of maternal serum IMA measurement and uterine artery Doppler study may have a role in prediction of preeclampsia. However, this result needs to be supported with prospective studies. 58

Amaç: Apikal rezeksiyon endikasyonu konan hastalarda cerrahi girişim öncesi ultrasonografik değerlendirme sonuçları ile histopatolojik tanının uyumunun belirlenmesi ve klinik ve radyografik ayrımı yapılamayan periapikal kist ve granülom öntanılı vakalarda ultrasonografik (USG) color ve power doppler tetkikleri kullanılarak lezyonun vaskülarizasyonunun belirlenmesi ve kök kanal tedavisi sonrası iyileşme takibinin USG ve periapikal radyograflarla yapılarak karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Çalışma iki aşamada yürütülmüştür.Birinci aşamada on bir (11) apikal rezeksiyon endikasyonlu hastanın tedavi öncesi USG incelemeleri yapılarak lezyonların ekojenite tayini ile color ve power doppler modunun kullanımıyla vaskülerite varlığı/yokluğu belirlenerek lezyonlar solid ve kistik olarak sınıflandırılıp kaydedilmiştir. Operasyon sonrasında lezyonların histopatolojik tanıları USG bulgularıyla karşılaştırılmıştır.İkinci aşamada kırk dört (44) periapikal lezyonlu hastanın periapikal radyografları alınarak lezyonun mezio-distal ve süpero-inferior boyutu ölçülüp kaydedilmiştir. Aynı lezyonların USG incelemesinde cihazin B-modu kullanılarak lezyonların ekojeniteleri ve sınırları belirlenip mezio-distal, antero-posterior ve süpero-inferior boyut ölçümleri yapılmıştır. Aynı cihazın color ve power Doppler modlarının kullanımıyla ise lezyon içi dokunun vaskülaritesi ve pulsasyonları belirlenip kaydedilmiştir. Sonrasında bu 44 lezyonlu dişe kök kanal tedavisi uygulanmıştır. İstatistiksel analizlerde ki-kare testi, Fisher'in kesin ki-kare testi, Fisher-Freeman-Halton, McNemar ve Bland-Altman testleri kullanıldı.Bulgular: Ön tanı gruplarına göre tedavi öncesi ve tedavi sonrası verilerde granülom ve kist grupları için homojenlik bakımından karşılaştırmada yaş, cinsiyet ve lokalizasyon dağılımı bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunamamıştır. Granülom ve kist gruplarında M-D, A-P ve S-İ ölçümleri bakımından tedavi öncesi ve tedavi sonrası ölçümlerin karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Üç değişken bakımından da ölçüm değerlerinde azalma görülmekte, lezyonlar iyileşmektedir. Granülom ve kist gruplarının iyileşme durumları boyut ve ekojenite açısından kıyaslandığında anlamlı bir farklılık saptanmamış; tüm olgulardaki iyileşme paterninin benzer olduğu gözlenmiştir. USG ve periapikal radyografilerden elde edilen boyutların uyumu Bland-Altman testiyle kıyaslanmış ve bu iki yöntemin uyumlu olduğu saptanmıştır. Colour ve power Doppler teknikleriyle öntanı konulan lezyonlar, histopatolojik sonuçlar ile kıyaslanmış ve uyumlu bulunmuştur. Sonuç: USG cihazının periapikal lezyonların iç yapısını saptayabilen ve kist ve granülom teşhisi koymada güvenilir bir cihaz olduğu, granülom ve kist olgularının boyut ve iyileşme paterni açısından benzerlik gösterebileceği, kök kanal tedavisinin periapikal lezyon tedavisinde ilk seçenek olması gerektiği, USG ve periapikal radyografların boyutsal kıyaslamalarda uyumlu olduğu ve periapikal lezyonların iyileşme takiplerinin USG ile yapılabileceğini saptadık.Anahtar kelimeler: ultrasonografi, USG, periapikal lezyon, granülom ABSTRACTAim: To determine the concordance of preoperative ultrasonographic evaluation results with histopathological diagnosis in patients who were indicated for apical resection and to determine the vascularization of the cases that prediagnosed as periapical cyst and granuloma can not be distincted clinically or radiographically with ultrasonographic (USG) color and power doppler examinations and to make follow up treatments with USG and periapical radiographs after root canal treatment and to compare the two methods.Materials and Methods: The study was conducted in two stages. In the first stage, eleven (11) patients with indication for apical resection were evaluated preoperatively by USG examinations and the presence / absence of vascularity was determined by using echogenicity and color and power doppler mode, and the lesions were classified as solid and cystic. After operations histopathologic diagnosis of lesions were compared with USG findings. In the second stage, periapical radiographs of forty-four (44) patients with periapical lesions were obtained and mesio-distal and supero-inferior dimensions of the lesion were measured and recorded. In the USG examination of the same lesions, the echogenicity and borders of the lesions were determined using the B-mode of the device and mesio-distal, antero-posterior and supero-inferior dimension measurements were performed. Using the same device's color and power Doppler modes, vascularity and pulsations of intra-lesion tissue were determined and recorded. Then, root canal treatment was applied to these 44 case with lesion. For statistical analysis chi-square test, Fisher's exact chi-square test, Fisher-Freeman-Halton, McNemar and Bland-Altman tests were used.Results: In the preoperative and postoperative data according to the pre-diagnostic groups, no statistically significant differences were found in the homogeneity of granuloma and cyst groups in terms of age, gender and localization distribution. Statistically significant differences were found in the comparison of pre-treatment and post-treatment measurements in terms of M-D, A-P and S-I measurements in granuloma and cyst groups. In terms of all three variables, there is a decrease in the measurement values and the lesions improve. There was no significant difference between the granuloma and cyst groups in terms of size and echogenicity, the healing pattern was similar in all cases. Compliance of the dimensions obtained from USG and periapical radiographs was compared with Bland-Altman test and these two methods were found to be compatible. Color and power Doppler techniques were used to compare the lesions with histopathological results and were found to be compatible.Conclusion: We found that the USG device is a reliable device for detecting the internal structure of periapical lesions and for diagnosing cysts and granulomas, granuloma and cyst cases may show similarities in size and healing pattern, root canal treatment should be the first choice in the treatment of periapical lesion, USG and periapical radiographs are compatible with dimensional comparisons and recovery of periapical lesions can be performed with USG.Key words: ultrasonography, USG, periapical lesion, granuloma 97

Amaç: Çalışmamızın amacı ultrason ile doku doppler görüntüleme tekniği kullanarak pnömotoraks tanısı koyulabilirliğini araştırmak, bu yöntemin sensitivite, spesifite araştırmasını yapmak, lung sliding, A çizgilerinin varlığı ve M-mod barkod bulgusu gibi bilinen diğer USG yöntemleri ile yeni yöntemi karşılaştırmak, bütün USG yöntemleri içinde en etkin yöntemin belirlenmesini araştırmak.Gereç ve yöntemler: Çalışmamız 33 onamı alınmış hasta üzerinde prospektif olarak yapılmıştır. Hastalara 3 acil hekimi hastaların sonuç tanılarını bilmeden ayrı ayrı ultrason yapmışlardır. Ultrasonda operatörler, lung sliding hareketinin olup olmadığı, a çizgileri olup olmadığı, M-mod barkod bulgusu ya da deniz sahil bulgusunun varlığı ve son olarak doku doppler akımının olup olmadığını olgu rapor formuna kaydetmişlerdir. Her bir operatör, 4 sağ 4 sol olmak üzere toplam 8 kadrandan akciğeri, ultrason ile değerlendirmişlerdir. Her yöntemin ne kadar süre aldığı kaydedilip olgu rapor formuna işlenmiştir.Bulgular: Çalışmamıza katılan 33 hastaların hepsi erkektir. 33 hastanın 18'i pnömotorakstır, 15'i pnömotoraks değildir. Ultrason yöntemleri içinde doku doppler görüntüleme ile pnömotoraks araştırılmasının ortalama süresi 2.50 dk ile diğer her bir yöntemin ortalama uygulama süresinden istatiksel olarak anlamlı şekilde uzun bulunmuştur. Lung sliding, a çizgilerinin varlığı, M-mod tekniklerinin ortalama uygulanma süreleri sırası ile 1.41 dk, 1.38 dk, 1.58 dk saptanmış, aralarındaki fark istatiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Çalışmamızda lung sliding, a çizgilerinin varlığı, M-mod barkod bulgusunun araştırılması, doku doppler akımının varlığı yokluğunun araştırmasının pnömotoraks tanısında sırasıyla sensitivite-spesifiteleri %77-86, %50-46, %88-93, %61-93 saptanmıştır. Bu değerler içinde sadece a çizgilerin varlığının araştırılması istatiksel olarak anlamlı saptanmamış diğerleri istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur.Sonuç: Acil serviste yatak başı ultrason ile pnömotoraks değerlendirilmesinde doku doppler yöntemi bir tanı aracı olarak kullanılabilir. Çalışmamızda pnömotoraksta a çizgilerinin araştırılmasının tanıda düşük sensitivite spesifite değere sahip olduğu ortaya çıkmıştır. Pnömotoraks tanısı için en iyi yöntem M-mod barkod / deniz kumsal bulgusunun araştırılması olarak saptanmıştır. Doku doppleri uygulaması yeni, zor bir teknik olduğu için diğer yöntemlerden daha uzun sürede yapılabilmiştir. Yeni tekniğin daha iyi anlaşılması için daha geniş ve çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Doku doppler, Pnömotoraks, Acil Servis Object: The aim of our study was to investigate the diagnosis of pneumothorax using ultrasound with tissue doppler imaging technique, to investigate the sensitivity, specificity of this method, to compare the new method with other known USG methods such as lung sliding, presence of A lines, M-mode barcode finding and to determine the most effective method.Materials and methods: Our study was performed prospectively on 33 consented patients. 3 of emergency physicians, who did not know the diagnosis of the patients, examine the patients separately. In the ultrasound, the operators recorded whether there is a lung sliding motion, presence of a-lines, presence of M-mode barcode or presence of sea shore, and whether there is a tissue doppler flow. Each operator evaluated the patients, 4 right 4 left, a total of 8 quadrants of the lung, with using USG. The duration of each method is recorded to the case report form.Results: All 33 patients who participated in our study were male. Of the 33 patients, 18 were pneumothorax, 15 were not pneumothorax. The mean duration of pneumothorax investigation by tissue doppler imaging in ultrasound methods was found to be 2.50 min and the mean duration of application of each method was statistically significantly longer. Lung sliding, presence of lines A and M-mode techniques were found to be 1.41 min, 1.38 min, and 1.58 min, respectively and there was no statistically significant difference between these techniques. In our study, sensitivity and specificity of the presence of lung sliding, a-lines, m-mode barcode finding and the absence of tissue doppler flow were found to be 77-86%, 50-46%, 88-93%, 61-93% respectively in the diagnosis of pneumothorax. Among these values, only the presence of lines a was found not statistically significant, while the others were statistically significant.Conclusion: Tissue doppler method can be used as a diagnostic tool in the evaluation of pneumothorax by bedside ultrasound in the emergency department. In our study, it has been found that the investigation of the A lines in pneumothorax has low sensitivity and specificity in the diagnosis. The best method for the diagnosis of pneumothorax was the investigation of M-mode barcode / seashore sign. Since tissue doppler application was a new, difficult technique, it could be performed longer than other methods. For a better understanding of the new technique, larger and multicenter studies are needed.Keywords: Tissue Doppler, Pneumothorax, Emergency Department 32

Amaç: Bu çalışmada non invaziv bir yöntem olan ultrasonografik doppler ile değerlendirilen fetal sağ kalp doppler verilerinin akciğer maturitesinin tayinindeki etkinliğinin araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metot: Karadeniz Teknik Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı gebe izlem polikliğine başvuran gebeler çalışmaya dahil edildi. Pregestasyonel veya gestasyonel diyabet mellitus, morbid obezite, tiroid disfonksiyonu tanılı gebeler ve fetal anomali tanısı konmuş anoplöidi veya anomali saptanmış olgular çalışmaya dahil edilmedi. Bu çalışma geç preterm ve term gebelerde planlandı. 34-37 hafta arasındaki geç preterm tanılı olgular çalışma grubunu, 37 hafta üzerindeki term olgular ise kontrol grubunu oluşturdu. Ana pulmoner arter, sağ pulmoner arter doppler verileri, mitral kapak e/a dalgası oranı ve lamellar cisim sayımı ana araştırma parametreleri olarak belirlendi. Sezeryan sırasında 5cc amniyotik mayi alındı. Bu sıvıdan lamellar cisim sayımı yapıldı. Hastaların perinatal sonuçları kaydedildi. Grupların karşılaştırılmasında anlamlılık p

Giriş ve amaçBu çalışmadaki amaç IUGK olan fetüslerde umblikal ve fetal middle serebral arterdeki Doppler indekslerinin gebelik haftalarını dikkate alarak değerlendirmek ve IUGK olan fetüslerde serebroplasental oranın bu fetüslerin yönetimindeki yerini belirlemektir.Gereç ve Yöntem Bu çalışmaya Sakarya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği Yüksek Riskli Gebe Polikliniği'ne başvuran ve gerekli tetkikler sonrasında intrauterin gelişme geriliği tanısı koyulan, gestasyonel yaşı 27-40 gebelik haftaları arasında olan 66 hasta veSGA olarak değerlendirilen 34 kontrol olgusu dahil edildi.İntrauterin büyüme ve gelişme geriliği tanısı, USG da tamin edilen fetal doğum kilosu 10 persantilin altında olan fetuslara konuldu. Son adet tarihine göre hesaplanan gebelik haftası dating yapılarak doğrulandı. Hastaların gebelik haftaları , geçirilmiş sezaryan öyküsü olup olmadığı , özgeçmişinde ek hastalık olup olmadığı , hipertansif hastalığı olup olmadığı , proteinürisinin olup olmadığı, antihipertansif tedavi alıp almadığı ve fetal matürasyon için kortikosteroid kullanımının olup olmadığı sorgulanıp; kaydedildi. Doğumda fetal distres izlenip izlenmediği ve doğum nedeni sorgulanıp; kaydedildi.Her gruba ait gebelerin ultrasonografik ölçümleri , umblikal arter ve middle cerebral arter doppleri yapıldı. Persentilleri ve değerleri kaydedildi. Tüm bebeklere doğumdan sonra 1.dk da ve 5. dk da apgar skorlaması yapıldı ve skorlar kaydedildi. Bebeklerin doğum kiloları ölçüldü. Bebeklerin cinsiyet ve kilo ölçümleri çalışma formuna kaydedildi. Doğum sonrası yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı olup olmadığı, postpartum dönemde fetüste gelişen komorbid durumlar çalışma formuna kaydedildi.Bulgular Bu çalışmada hastalar IUGK 'ın tipine , başlangıç zamanına ve CPR'nun değerine göre ayrı ayrı sınıflandırılıp; her sınıfın maternal demografik özellikleri , fetüse ait prenatal ve postnatal bulguları ayrı ayrı karşılaştırılmıştır. Bizim çalışmamızın sonuçlarına göre; CPR 'nun değerine göre sınıflandırılan gruplar arasında demografik veriler içinde annelerin yaşları, BMI ölçümleri, BMI düzeyleri ve sigara kullanım oranları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir . Annelerin gravida, abortus, parite ve yaşayan çocuk sayıları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir. İki grup arasında proteinüri oranları, proteinüri miktarları, gebelik haftaları, antihipertansif tedavi alma oranları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir İki grup arasında ; CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun doğum haftaları, doğum kiloları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. Yenidoğanların ; CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun 1.dakika apgar skorları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. Yenidoğanların 5.dakika apgar skorları CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun 5.dakika apgar skorları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. İki grup arasında yenidoğanların yoğun bakım süreleri CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun yoğun bakım süreleri, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha uzun bulunmuştur. Yenidoğanlarda RDS oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta RDS görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Yenidoğanlarda mekonyum aspirasyonu oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta mekonyum aspirasyonu görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Hiperbilirubinemi oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta Hiperbilirubinemi görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Tartışma ve Sonuç IUGK olan fetüslerde tanıda ve yönetimde Doppler Ultrasonografinin en önemli parametrelerinden biri olan Serebroplasental oran, klinisyenlere sadece fetal hayatta değil; postpartum fetal komorbid durumlar ve riskler hakkında da bilgi vermektedir. Özellikle geç başlangıçlı IUGK yönetiminde CPR ' nun fetüsün takibi ve doğumu açısından önemli bir yeri vardır. Doppler ultrasonografi ile CPR 1 'den küçük bulunan fetüslerin 1. Ve 5. Dakika doğum apgarının 7' den küçük olma olasılığı daha fazla olup; yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı ve komorbid durumların daha fazla olduğu bilinmektedir. Bizim çalışmamızda da benzer sonuçlar elde edildi. CPR 1' den küçük olan grupta fetal distress görülme ihtimalinin daha fazla olduğu ve fetal nedenlerden dolayı doğum endikasyonu verilme oranının daha fazla olduğu izlendi. CPR 1' den küçük olan grupta daha küçük doğum kilosu ve düşük apgar skoru olduğu izlendi. Postnatal yenidoğan yoğun bakım ihtiyacının daha fazla olduğu izlendi. Postnatal komorbid durumların daha fazla olduğu izlendi. Bu çalışmada CPR 'nun antepartum ve postnatal komorbid durumlar hakkında önemli bilgiler sağladığı ,diğer antenatal testlerle kullanıldığı zaman komorbid durumları öngörmede ve engellemede etkili olduğu bilgisi elde edilmiştir. Pregnancies affected by intrauterine growth restriction (IUGR) cause a major public health problem and are associated with increased neonatal morbidity and mortality(71,69) The objective of this study is to describe the importance of cerebroplasental ratio on pregnancy with fetal growth restriction . The Hadlock Formula is the most widely accepted method of estimating fetal weight using a composite sonographic measurement of fetal head, abdomen, and femur.(71,72) IUGR is defined as EFW < 10th centile based on sonographic measurements of fetal biparietal diameter, head circumference, AC, and femur length Ultrasound examination is the primary diagnostic tool for the evaluation of fetal growth. In the presence of risk factors and clinical conditions that are associated with IUGR (75). To approach to the fetus with suspected fetal growth restriction must be used ultrasound examination of fetal anatomy, biometry, and amniotic fluid characteristics. Doppler umbilical artery studies have shown that absence of end diastolic velocities, indicative of IUGR based on severe placental insufficiency is associated with a higher rate of caesarean deliveries and an increased incidence of perinatal and neonatal mortality(73,74) Progressive placental dysfunction there may be an increase in the diastolic velocity resulting in a decrease in the Doppler index (brain sparing). Brain sparing means that Cerebral vasodilatation in response to perceived hypoxemia.MATERİAL AND METHODS 100 high risk pregnant in the third trimester of pregnancy were included from those referred to the antenatal clinic at Sakarya Education and Research Hospital,, after obtaining informed constent. 66 of them is diagnosed with FGR. 34 of them is diagnosed with SGA fetüs. Patients have a singleton pregnancy at 27-40 weeks of gestation diagnosed with FGR. This was defined as the estimated fetal weight below the 10th percentile. Gestational age was assigned from measurement of crown–rump length prior to 14 weeks. Women with a history of , serious congenital structural or chromosomal defects , renal diseases, diabetes mellitus, or positive TORCHES, HCV and HIV serology are excluded. Maternal hypertension was defined as blood pressure > 140/90 mmHg . Hypertensive disorders were defined as chronic if hypertension existed prior to 20 weeks' gestation ; Pre-eclampsia was defined as hypertension and proteinuria. Baseline demographic, past obstetric and medical histories were recorded for all patiens. Pregnancies were assessed by Doppler ultrasound of umbilical (UA) and middle cerebral (MCA) arteries. A cerebroplacental Doppler ratio less than 1 was considered abnormal. Eighty seven (87) women with foetal MCA/UA ratios > 1 and thirteen (13) with ≤ 1 were recruited in two groups. Adverse perinatal outcome for newborn ; abnormal foetal distress, overall caesarean section rate, a 5-minute Apgar score < 7, NICU admission , intraventricular hemorrhage, periventricular leukomalacia, hypoxic ischemic encephalopathy, respiratory distress syndrome necrotizing enterocolitis, bronchopulmonary dysplasia, sepsis, and death was documented for all cases. Statistical comparisons were performed using the One-way and Anova Test of association. NCSS (Number Cruncher Statistical System) 2007 (Kaysville, Utah, USA) was used for data management and statistical analysis.RESULTS The 100 pregnant women were stratified into 2 groups based on the MCA/UA ratio. Group A, MCA/UA ratio>1 (n=87); group B MCA/UA ratio ≤ 1 (n=13). There was statistically significant increase in perinatal morbidity in cases with cerebro-placental ratio 1 Doppler measurements Umbilical artery resistance indices ratios were found to be significantly (p=0.001; p1 (87 cases, ) P1. In foetuses with abnormal CPR, are strongly correlated with worse foetal prognosis. Adverse perinatal outcome for newborn ; abnormal foetal distress, overall caesarean section rate, a 5-minute Apgar score < 7, NICU admission , respiratory distress syndrome , hyperbilirübinemia was worse in group with MCA/UA ratio

Perinatoloji ve neonatoloji konusundaki gelişmelere rağmen tüm gebeliklerin yaklaşık %10-15'inde intrauterin büyüme kısıtlılığı görülmektedir. İntrauterin büyüme kısıtlılığı nedeni ile gelişebilecek hipoksemi ve asfiksi, fetal morbidite ve mortalitenin en önemli nedenlerindendir. Bu patolojik durumun kökeninde maternal, fetal ve plasental sebepler rol oynamaktadır. Fetusun büyüyebilmesi, plasental kapasitenin yeterliliğine bağlı olarak değişmektedir. Anormal plasentasyon, birinci trimesterde spiral arteriollerin trofoblastik invazyonunda gelişen sorundur. Bu patolojik durum, büyüme kısıtlılığının temel patofizyolojisidir. Ciddi uteroplasental yetersizlik, metabolik ve hemodinamik kompansatuvar mekanizmaların çalışmasına, fetal ventriküler fonksiyon değişiklikleri ile kardiyak outputun azalmasına, beyin koruyucu yönde dolaşımın tekrar değişmesine yol açacaktır. Bütün bu değişikliklerin takibinde Doppler ultrasonografi çalışmaları önemli bilgiler sağlamaktadır.Kronik hipoksik fetuslarda beyin koruma amacıyla beyne giden kan akımı artmaktadır. Beyin koruma mekanizmasının (brain sparing effect) amacı beyin oksijenizasyonunu sağlayıp olabildiğince beyin gelişimini sağlamaktır. Beyin koruma mekanizmasının yetersiz olduğu noktada geri dönüşümsüz beyin hasarı meydana gelmektedir ve bu aşamaya gelmeden doğum kararı vermek gerekir. Hasarın ne zaman geri dönüşümsüz olduğu net bilinmemektedir. Bu amaçla MRG çalışmaları yapılmaya başlanmıştır. Difüzyon MRG beyin gelişimini görmek, kraniyal oluşumları değerlendirmek, beyin hasarını belirlemek için kullanılan sensitif bir yöntemdir. Öte yandan iskemik beyin bölgesini ve akut ya da kronik hipoksiyi belirlemek amacıyla kullanılabilir. Bu amaçla İUBK ve SGA fetuslarda Doppler ultrasonografi parametreleri ile difüzyon kranial MRG verileri karşılaştırılmış ve doğum verileriyle ilişkilendirilmiştir.Çalışma grubu olarak 30 İUBK olan fetus, kontrol grubu olarak da 14 SGA fetus değerlendirilmiştir. Tüm fetusların Doppler ölçümleri ve MRG'leri değerlendirilmiştir. Tüm fetuslardan doğumda umblikal venden kan gazı örneklemesi yapılmıştır ve bu veriler taranmıştır, doğum sonu verileri (doğum haftası, kilosu, APGAR skorları, yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı, resisütasyon ihtiyacı vb.) ile karşılaştırılmıştır.Çalışmamızda İUBK olan fetusların doğum kilosunun, doğum haftasının, 1. dakika APGAR skorunun , kan gazı PH'ının ve HCO3 değerinin SGA olan fetuslara göre istatistiksel anlamlı olarak daha düşük olduğunu tespit edilmiştir. İUBK olan fetusların yenidoğan yoğun bakım ihtiyacının daha fazla olduğu tespit edilmiştir. İUBK fetus grubumuzda ağır gelişme geriliği olmamasına rağmen difüzyon MRG sonucunda frontal bölgede ADC değerinin daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Bu da bize hipoksinin erken dönem bulgularını difüzyon MRG ile tespit edilebileceğini göstermiştir.Çalışma sonunda elde ettiğimiz bilgiler ışığında, intrauterin büyüme kısıtlılığı olan fetuslarda nöronal hasarın erken tespitinde kraniyal difüzyon MRG'nin kullanılabilecek belirteçlerden olduğu saptanmıştır. Literatür tarandığında çeşitli çalışmalarda MRG'nin bu amaçla kullanıldığını görmekteyiz. Neonatal dönemde prognozun değerlendirilmesi için daha geniş kapsamlı ve karşılaştırmalı sonuçların verildiği çalışmaların yapılmasının konuyu daha da aydınlatacağını düşünmekteyizAnahtar sözcükler : İntrauterin büyüme kısıtlılığı , difüzyon MRG , Doppler USG Intrauterine growth restriction is observed in %10-15 of all pregnancy, despite the developments about the perinatology and neonatology. Hypoxemia and asphyxia, which are caused by intrauterine growth restriction, are the primary cause of fetal morbidity and mortality. This pathological condition roots from maternal, fetal and placental reasons. The growth rate of fetus is dependent on efficiency of placental capacity.Abnormal placentation, is a problem which occurs in the first trimester with the trophoblastic invasion of spiral arterioles. This pathologic condition is the basic pathophysiology of the growth restriction. Serious uteroplacental inefficiency causes metabolic and hemodynamic compensatory mechanisms to work, decrease in cardiac output with fetal ventricular function changes, and a change in circulation again to protect the brain. Working with Doppler ultrasonography to follow all these changes provides important information.In chronic hypoxic fetuses, blood flow to the brain increases for the purpose of brain protection. The aim of the brain sparing effect is to provide brain oxygenation and brain development as much as possible. It is not clear when the damage is irreversible. For this purpose, MRI studies have begun. Diffusion MRI is a sensitive method used to see brain development, evaluate cranial formations, and determine brain damage. On the other hand, it can be used to determine the ischemic brain region and acute or chronic hypoxia.For this purpose, we compared Doppler parameters and diffusion cranial MRI in IUBK and SGA fetuses and correlated them with birth data.We evaluated 30 fetuses with IUBK as the study group and 14 SGA fetuses as the control group. We evaluated Doppler measurements and MRI of all fetuses. We performed blood gas sampling from umbilical vein at birth from all fetuses and compared postpartum data (week of birth, weight, Apgar scores, neonatal intensive care need, need for resuscitation etc.).In our study, we found that birth weight, birth week, 1st minute Apgar score, blood gas PH and HCO3 values were lower in fetuses with IUBC compared to fetuses with SGA. We found that fetuses with IUBK needed more neonatal intensive care. Although there was no severe growth retardation in our IUBK fetus group, we found that the ADC value in the frontal region was lower as a result of diffusion MRI. This suggests that early signs of hypoxia can be detected by diffusion MRI.At the end of the study, we determined that cranial diffusion MRI is one of the markers that can be used in early detection of neuronal damage in fetuses with intrauterine growth restriction. When the literature is searched, we see that MRI is used for this purpose in various studies. We think that the studies that provide comprehensive and comparative results for the evaluation of prognosis in the neonatal period will further clarify the issue.Keywords: Intrauterine growth restriction, Diffusion MRI, Doppler USG 52

PSÖDOEKSFOLİASYON SENDROMLU HASTALARIN OPTİK KOHORENS TOMOGRAFİ VE DOPPLER ULTRASONOGRAFİ BULGULARININ DEĞERLENDİRİLMESİAmaç: Bu çalışmanın amacı Psödoeksfoliasyon sendromlu (PES) olgular ile normal olguları optik kohorens tomografi (OKT) ve renkli doppler ultrasonografi (RDUS) bulguları açısından karşılaştımak ve PES'li olgularda ortaya çıkan retina sinir lifi tabakası (RNFL) , ganglion hücre kompleksi (GCC) ve optik sinir başı (OSB) değişikliklerinin RDUS bulgularıyla korelasyonunu araştırmaktır.Yöntem: Prospektif, randomize, kontrollü klinik çalışmamıza 49 Psödoeksfoliasyon Sendromlu olgunun 49 gözü ve yaş-cinsiyet uyumlu 50 sağlıklı olgunun 50 gözü dahil edildi. Tüm katılımcıların SD-OKT ile RNFL, GCC, OSB parametrelerinin değerlendirilmesi ile tam bir oftalmolojik muayenesi yapıldı. OKT ile ortalama, süperior, nazal, inferior ve temporal RNFL kalınlık ölçümleri kaydedildi. OKT ile ortalama, minimum, süperior, süperior nazal, inferior nazal, inferior, inferior temporal ve süperior temporal GCC kalınlık ölçümleri kaydedildi. OSB parametrelerinden rim alanı, vertikal cup-disk (C-D) oranı değerlendirildi. Orbital akım parametrelerini değerlendirmek için oftalmik arter (OA) ve santral retinal arter (SRA) RDUS yapıldı. Çift kör bir radyolog, OA ve SRA pik sistolik hızını (PSV) ve diyastol sonu hızını (EDV) elde etti ve rezistivite indeksi (RI) hesaplandı. Bulgular: Grupların peripapiller RNFL kalınlıkları PES grubunda kontrol grubuna göre daha ince olmasına rağmen istatistiksel olarak fark saptanmadı. OSB incelemelerinde, gruplar arasında rim alanları ve vertikal C-D oranları açısından fark bulunmadı. Minimum GCC kalınlığı PES grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmıştı (p=0.018). OA-RI ve SRA-RI değerleri PES grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (sırasıyla p=

ANDIÇ Esra, İntra uterin gelişme geriliği olan gebelerde kordon kanı iskemi modifiye albumin (IMA) değerlerleri ile fetal Doppler parametrelerinin ilişkisinin araştırılması, Uzmanlık tezi, Van, 2018Amaç: Bu çalışmanın amacı İntrauterin gelişme geriliği olan gebelerde kordon kanı iskemi modifiye albumin değerlerini incelemek ve anormal fetal doppler bulguları ile ilişkisi olup olmadığını ortaya koymaktır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde 03.06.2016 ve 01.09.2017 tarihleri arasında yatan, yaşları 18 ile 45 arasında değişen, 3.trimesterde intrauterin gelişme geriliği tanısı konulan ve sezaryen yapılan IUGG 34 gebe ile gebelik takibinde anormallik olmayan, daha önce sezaryen operasyonu geçirmiş ve elektif olarak yeniden sezaryene alınan 32 gebe üzerinde yapılmıştır. Her iki hasta grubunda da maternal yaş, boy, kilo, vücut kitle indeksleri (BMI), sistolik, diyastolik tansiyonları ölçülerek kaydedildi. Laboratuvar parametrelerinden maternal kanda tam kan sayımı ve biyokimya parametreleri istendi. Doğum sonrasında ise doğum haftası, bebeğin doğum kilosu, cinsiyetleri, 1. ve 5. Dakika APGAR skorları kaydedildi. Bütün olgulardan sezaryen doğum esnasında arada 2 cm bırakılarak çift koher ile klemplenmiş kordondan iskemi modifiye albumin ölçümü için kan örnekleri alındı. Alınan kan örnekleri steril tüplerde hemen santrifüje edildi ve değerlendirmeye kadar -80 C'de muhafaza edildi. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması IUGG grubunda 27,68 ± 6,054 / yıl ve kontrol grubundaki sağlıklı gebelerde 30,09 ±7,018/ yıl saptanmıştır. Çalışmada; IUGG grubunun ortalama gebelik haftası 35,7±3,2 iken, kontrol grubunda yer alan gebeliklerde ise 38,4±1,2 saptanmıştır. Demografik özellikleri açısından gruplar karşılaştırıldığında, anne yaşı, gravida, parite, gebelik haftası, VKI açısından benzer olup, gruplar arasında anlamlı fark izlenmemiştir. Çalışmamızda fetal ağırlıkların karşılaştırılmasında IUGG grubunda fetal ağırlık anlamlı olarak düşük saptanmıştır. Çalışma ve kontrol grupları kordon kanı IMA düzeyleri açısından karşılaştırıldığında, IUGG grubunda yer alan hastalarda ölçülen IMA değerleri (0,565±0,229 ng/ml), kontrol grubunda ölçülen IMA değerlerine (0, 250±0, 123 ng/ml) göre istatistiksel olarak anlamlı ve yüksek tespit edildi.Sonuç: Yüksek kordon kanı IMA değerleri perinatal asfiksi için kullanışlı bir markır olabilir. Anormal doppler bulguları IUGG ile komplike gebeliklerde artmış IMA seviyeleri ile ilişkilidir. ANDIÇ Esra, Investigation of the relationship between cord blood ischemia modified albumin (IMA) values and fetal Doppler parameters in patients with intrauterine growth restriction, Expertise thesis, Van, 2018Objective: The aim of this study is to investigate Cord blood ischemia-modified albumin in pregnancies with intrauterine growth restriction and to determine whether they are associated with abnormal fetal Doppler findings or not.Material and Method: This study was conducted at Yüzüncü Yıl University Medical Faculty Obstetrics and Gynecology Clinic between the date of 01.02.2016 and 01.09.2017 The study group included 34 pregnant women ranged from 18 to 45 years old who have intrauterine growth restriction and underwent ceseraen section. 32 pregnant women who had no abnormality on prenatal follow-up and underwent elective ceserean seciton served as control group.The maternal age, height, weight, body mass index (BMI), systolic and diastolic blood pressures were recorded in both groups of patients. Maternal serum total blood count and biochemical parameters were obtained from the laboratory parameters. Gestational week at birth, birth weight, sex, 1st and 5th minute APGAR scores were recorded. Blood samples were collected from all the cases during the cesarean section for measurmenet of IMA by doubly clamped umbilical cord. Blood samples were immediately centrifuged in sterile tubes and maintained at -80 ° C until assessed.Results: The mean age of the study participants was 27.68 ± 6.054 / year in the IUGR group and 30.09 ± 7.018 / year in healthy controls in the control group. Study; The mean gestational week of IUGR group and control group was detected as 35.7 ± 3.2 and 38.4 ± 1.2, respectively.When the groups were compared in terms of demographic characteristics, it was similar in terms of maternal age, gravida, parity, gestational week, and BMI, but no significant difference was observed between the groups. Fetal weights in the IUGR group were significantly lower in the comparison of fetal weightsof the control group. IMA values (0,565 ± 0,229 ng / ml) measured in patients in the IUGR group were compared with IMA values (0, 250 ± 0, 123 ng / ml) measured in the control group and it was found that IUGR group had statistically significantly higher IMA level than control group. Conclusion: High cord blood IMA values may be a useful marker for perinatal asphyxia. Findings of abnormal doppler are associated with increased IMA levels in complicated pregnancies with IUGR. 87

Kalp Yetersizliği (KY) ve serebrovasküler hastalıklar genel popülasyonda sık görülmektedir ve KY inmelerin önde gelen sebeplerinden biridir. Transkraniyel Doppler (TKD) inme riskini saptamada kullanılabilen girişimsel olmayan bir incelemedir. Bu çalışma, KY hastalarında inme riskini öngördürücü olan TKD ile serebrovasküler riski değerlendirmeyi amaçlamıştır. Çalışma retrospektif olarak serebrovasküler embolik risk değerlendirme amacıyla TKD yapılan hastalardan ekokardiyografik (EKO) olarak KY saptanmış hastaların taranması ile gerçekleştirildi. Hastaların 46'sı KY, 26'sı kontrol grubunda olmak üzere toplam sayısı 72 idi. KY grubu düşük ejeksiyon fraksiyonlu (EF) hastalardan oluşmaktaydı ve ortalama EF %20.13 saptanmıştı. KY etyolojisi %76.1 ile iskemikti. İskemik KY hastalarının %52.2'si anterior miyokart enfarktüsü (ME) öyküsüne sahipti. Hastaların %23.9'u (11 hasta) varfarin, %6.5'i (3 hasta) yeni oral antikoagülan (YOAK) kullanmaktaydı. Antiagregan tedaviden 34 hasta (%73.9) aspirin (ASA), 8 hasta (%17.4) klopidogrel kullanırken 2 hasta (%4.3) tikagrelor alıyordu. 18 hasta(%39.1) apikal akinezi, 8 hasta (%17.4) intrakardiyak trombüse sahipti. 9 atriyum fibrilasyonu (AF) hastasının 5'i varfarin kullanmakta ve 2'si YOAK kullanmakta idi. KY hastalarının hiçbirinde mikroembolik sinyal (MES) olmadığı değerlendirildi. Hasta grubunda sağ ve sol orta serebral arter maksimum ve ortalama akım hızları daha düşük izlendi ve istatistiksel anlamlı fark saptandı. KY hastalarının % 94 ile antiagregan ve antikoagülan alması ile birlikte MES izlenmemesi arasında ilişki olduğu düşünüldü. TKD'nin inme ve KY ile olan ilişkisi ve inme için riskli grubu erken dönemde tanımlamak KY'nin prognozu açısından önemlidir ve etkin antiagregan ve antikoagülan tedavi ile KY hastalarında inme insidansı azaltılabilir.Anahtar Kelimeler: KY, Serebrovasküler hastalık, inme, transkraniyel doppler Heart failure (HF) and cerebrovascular diseases are common in the general population and heart failure is one of the leading causes of strokes. Transcranial Doppler (TCD) is a non-invasive examination that can be used to determine stroke risk. The aim of this study was to evaluate cerebrovascular risk in HF patients by predicting stroke risk with TCD. The study was performed retrospectively by screening patients with echocardiographically determined HF patients who underwent TCD for cerebrovascular embolic risk assessment. The total number of patients was 72 and 46 were HF patients and 26 were control group. The HF group was composed of patients with low ejection fraction (EF) and the mean EF was 20.13%. The etiology of HF was ischemic with a rate of 76.1%. 52.2% of patients with ischemic HF had an anterior myocardial infarction. 23.9% of patients (11 patients) were using warfarin and 6.5% (3 patients) were using novel oral anticoagulants(NOAC). 34 patients (73.9%) were receiving aspirin (ASA) while 8 patients (17.4%) receiving clopidogrel and 2 patients (4.3%) were taking ticagrelor. 18 patients (39.1%) had apical akinesia and 8 patients (17.4%) had intracardiac thrombus. 5 patients of 9 atrial fibrillation (AF) patients were using warfarin and 2 of them were using NOACs. There was no multiembolic signal in any of the patients with HF. The mean and average flow velocities of the right and left middle cerebral arteries were lower in the patient group and there was a statistically significant difference. It was thought that receiving antiplatelet and anticoagulation therapy with 94% of patients with HF were associated with non-monitoring of multi-embolic signals. The relationship of TCD with stroke and HF and defining the risky group for stroke at an early stage is important for the prognosis of HF. The incidence of stroke can be reduced in HF patients with effective antiaggregant and anticoagulant therapies.Key Words: Heart failure, cerebrovascular disease, stroke, transcranial doppler 80

Giriş: Çalışmamızda radiyal arter kanülasyonu için uygun boyutlu kanülün belirlenmesi için radiyal arter çaplarının, hastaların yaşları, cinsiyetleri, boyları, kiloları, VKİ'leri ile ilişkisini, Allen testinin ulnar akımı gösterme konusunda yeterliliğini tespit etmeyi amaçladık.Materyal metod: Çalışmamıza ASA sınıfı I ve II, damarsal patalojisi olmayan, 18-60 yaş arası 500 hasta dâhil edildi. Hastalara sedasyon uygulanmadan nondominant ele Allen testi yapıldı. USG ile radiyal arter çapı ve ulnar arterde akım olup olmadığını ölçüldü. Ölçüm yaptığımız elin tenar sıcaklığı ve timpanik vücut sıcaklığı kaydedildi. Sonrasında hastalara anestezi indüksiyonu yapıldı. Entübasyondan 5 dk sonra USG ölçümleri tekrarlandı.Bulgular: Hastaların indüksiyon öncesi radiyal arter çapı ortalamasının (2.35±0.39mm), indüksiyon sonrasından (2.57±0.42mm) küçük olduğunu tespit ettik. İndüksiyon öncesinde 30 yaş altı hastaların radiyal arter çapları ortalamasının diğer yaş gruplarınınkinden küçük, indüksiyon sonrasında 30 yaş ve altı hasta grubunun radiyal arter çapı ortalamasının 31-40 yaş ve 51 yaş ve üstü hasta gruplarınınkinden küçük olduğunu gördük. VKİ gruplarına göre indüksiyon öncesinde zayıf ve normal hastaların radiyal arter çapı ortalamasının kilolu ve obezlerinkinden küçük, indüksiyon sonrasında zayıf hastaların radiyal arter çapı ortalamasının normal, kilolu ve obezlerinkinden küçük olduğunu gördük. İndüksiyon öncesinde ve sonrasında kadınların radiyal arter çapı ortalaması erkeklerinkinden, sigara içmeyenlerinki içenlerinkinden küçüktü. İndüksiyon öncesi ve sonrasında radiyal arter çapı ile yaş, boy, kilo ve vki arasında pozitif yönde korelasyon tespit ettik. İndüksiyon öncesi ulnar akım ile Allen testi arasında anlamlı ilişki bulamadık.Sonuç: Radiyal arter kanülasyonu için kanül boyutu belirlerken hastaların cinsiyeti, boyu, kilosu, VKİ, yaşı dikkate alınmalıdır. ASA sınıfı I ve II olan ve damarsal patolojisi bulunmayan hastalarda 20G kanül kullanılabilir. Allen testi, ulnar akımı göstermede yeterli değildir. Öncesinde Allen testi yapılmadan radiyal arter kanülasyonu yapılması yanlış kabul edilmeyebilir. Introduction: We aimed to investigate correlation of radial artery diameters with age, sex, height, weight, body mass index (BMI) in order to determine a suitable size cannula for radial artery cannulation and to assess the adequacy of the Allen test to evaluate ulnar flow via doppler ultrasonography.Material and methods: 500 patients with anesthesiologists (ASA) physical status I-II, were aged between 18-60 years and who had no history of vascular pathology were enrolled in this study. The Allen test was performed at the nondominant hand before sedation. We measured diameter of the radial artery and ulnar artery flow by using USG. The temperature of nondominant hand and tympanic temperature were measured during assessment. The measurments were repeated via USG, at 5 minutes after tracheal intubation. Results: The mean diameter of the radial artery was found smaller before (2.35 ± 0.39mm) than after (2.57 ± 0.42mm) induction of anesthesia. The mean diameter of the radial artery that measured before induction of anesthesia was found smaller in patients under 30 years old than other age of groups. The mean diameter of radial artery that measured after induction of anesthesia was found smaller in patients younger than 30 years rather than patients aged between 31-40 years and older than 51 years of age. The mean diameter of the radial artery that measured before induction of anesthesia was found smaller in normal and underweight patients than and obese and overweight patients. The mean diameter of radial artery that measured after induction of anesthesia was found smaller in underweight patients than normal, overweight and obese patients. The mean diameter of radial artery that measured before and after anesthesia were smaller in women and smokers than in men and non-smokers. We calculated correlations between radial arteries diameters and body mass index, height, weight and age of patients. We did not find any significant relationship between ulnar blood flow and Allen test.Conclusion: Gender, height, weight, BMI and age of the patients should be considered for determination of proper cannula size for radial arterial canulation attempt. The 20 gauge cannulas can be used in ASA I or II patients without vascular pathology. The Allen test is not enough to show the ulnar flow so, radial arterial cannulation attempt without performing Allen test may not be considered wrong. 65

Term gebelerde vücut kitle indeksinin, maternal ve fetal kan akım parametreleri üzerine olan etkisinin araştırılmasıAmaç: Obezite, gelişmekte olan birçok ülkede önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmanın amacı term gebeliği olan kadınlarda VKİ ve fetomaternal kan akımı parametreleri arasındaki olası bir ilişkiyi değerlendirmektir.Materyal ve Metot: Term gebeliği olan kadınlar VKİ değerlerine göre beş gruba ayrıldı (n=40, her bir grup için): [düşük kilolu (

Amaç: Postpartum dönemde bilateral uterin arter Doppler akım velosimetresi yapılarak akım değişikliklerin saptanması ve bunun doğum süreci sonrası erken postpartum kanama (PPK) riskini öngörmedeki etkinliğinin araştırılmasıdır. İkincil amacımız ise; aynı hasta grubunda myometrial kalınlık, endometrial özellikler ve uterus hacmi gibi ultrasonografi bulgularının PPK ile ilişkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi klinik araştırmalar etik kurulu onayı alınarak başlanılmıştır. 30 hafta üstü gebeliği olan ve normal vajinal yolla doğum yapan 90 hastanın doğum sonrası ilk 8 saat içerisinde bilateral uterin arter Doppler pulsatil indeksleri (PI), myometrial / endometrial kalınlıkları ve uterus hacimleri ölçülmüştür. Hastalara ait demografik özellikler, muayene bulguları, kanama miktarları ve laboratuar verileri (ilk başvuru sırasında ve postpartum 24. saatte) kayıt edilmiştir. Hasta grubumuzu oluşturan popülâsyondaki mevcut hemoglobin değişikliklerinin (başvuru sırasındaki hemoglobin ile postpartum 24. saat hemoglobin değerleri arasındaki fark) dağılımı değerlendirilerek 4. çeyrek (%75 persentil) değerinin 1.7 g/ dl olduğu saptanmıştır. Buna göre, hemoglobin değişiminin ≥ 1.7 g/ dl olması durumu belirgin hemoglobin düşüşü olarak kabul edilmiş ve sonrasında da PPK kriteri olarak kullanılmıştır. Bu veriler doğrultusunda uterin arter Doppler PI (ortalama) değerleri ile belirgin hemoglobin düşüşü karşılaştırılmıştır. Ayrıca çalışma sırasında belirgin hemoglobin düşüşü ve uterin arter Doppler PI (ortalama) üstünde etkisi olabilecek parametreler istatistiksel olarak analiz edilmiştir.Bulgular: Postpartum dönemde bakılan uterin arter Doppler PI (ortalama) değerleri ile belirgin hemoglobin düşüşü arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p=0,003). Uterin arter Doppler PI (ortalama) değeri yüksek olan hastalarda ultrasonografi zamanının daha geç olduğu saptanmıştır (p=0,039). Belirgin hemoglobin düşüşü olan hastaların doğum öncesi trombosit değerlerinin daha düşük olduğu izlenmiştir (p=0,004). Uterin arter Doppler PI (ortalama) değeri 0,84 olarak seçildiğinde, hemoglobin düşüşünü göstermede sensitivitenin % 61 ve spesifitenin % 66 olduğu bulunmuştur. Uterin arter Doppler PI (ortalama) değerinin, ultrasonografi zamanı ve pre-trombosit değerlerinden bağımsız olarak, belirgin hemoglobin düşüşü riskini arttırdığı gösterildi (p=0.022) Uterin arter Doppler PI (ortalama) > 0,84 olması durumunda kanama riskinin % 73,7 oranında azaldığı bulunmuştur (p=0,046). Myometrial kalınlık ölçümleri, uterus hacmi, ve endometrium kalınlığının belirgin hemoglobin düşüşü bulunan ve bulunmayan hastalarda farlılık göstermediği bulundu (p>0.05). Sonuç: Postpartum dönemde yapılan uterin arter Doppler değerlendirmesi ile doğum sonrası erken dönem PPK riskinin öngörülebileceğini saptandı. Bu hususta, uterin arter Doppler velosimetresinin, PPK açısından farklı risk gruplarındaki hastalarda değerlendirildiği büyük ölçekli prospektif çalışmaların yapılmasına ihtiyaç bulunmaktadır. Objective: We aimed to investigate the effect of bilateral uterine artery Doppler flow velocimetry in the postpartum period to predict flow changes and to predict the risk of early postpartum hemorrhage (PPH) after birth. Our secondary purpose is; to assess the relationship of ultrasonographic findings such as myometrial thickness, endometrial features and uterine volume to PPH in the same patient group.Materials and Method: This prospective study was initiated by approval of the ethics committee of clinical research at Akdeniz University Medical Faculty. Doppler pulsatile index (PI), myometrial / endometrial thicknesses, and uterine volumes of bilateral uterine arteries were measured within 8 hours postpartum in 90 patients who had 30 weeks of gestation and delivered by normal vaginal delivery. Demographic characteristics, examination findings, amounts of bleeding, and laboratory data (at the time of initial admission and postpartum 24 hours) were recorded. The distribution of current hemoglobin changes (difference between hemoglobin at the time of admission and 24 hour hemoglobin values in the postpartum) in the population that constituted the patient group was determined and the fourth quartile (75 percentile) value was found to be 1.7 g / dl. According to this, when the hemoglobin change is ≥ 1.7 g / dl, it is accepted as a significant decrease of hemoglobin and later as the PPK criterion. The uterine artery Doppler PI (mean) values and significant hemoglobin decline were compared in the direction of these data. In addition, parameters that may have effects on significant hemoglobin decline and uterine artery Doppler PI (mean) during the study were statistically analyzed.Results: There was a significant correlation between the values of uterine artery Doppler PI (mean) and significant hemoglobin decrease (p = 0.003). Uterine artery Doppler ultrasonography time was later in patients with higher PI (mean) value (p = 0.039). Patients with significant hemoglobin decline had lower prenatal platelet counts (p = 0.004). When the Uterine artery Doppler PI (mean) value was selected as 0.84, the sensitivity of detecting hemoglobin decline was found to be 61% and specifity was 66%. Uterine artery Doppler PI was shown to increase the risk of significant hemoglobin decline independent of ultrasound time and pre-platelet count (p = 0.022). When the Uterine artery Doppler PI (mean) was > 0.84, the risk of bleeding decreased by 73.7 % (p = 0.046).Myometrial thickness measurements, uterine volume, and endometrium thickness were not different between patients with and without significant hemoglobin decline (p > 0.05).Discussion: Postpartum uterine artery Doppler evaluation revealed that early postpartum PPH risk could be predicted. In this regard, there is a need for large-scale prospective studies of uterine artery Doppler velocimetry in patients at different risk groups for PPH. 66

Sunulan doktora tez çalışmasında sağlıklı gebe tavşanlarda gebeliğin 16-24. günleri arası kranial ve kaudal uçtaki fetüslere ait fetometrik ölçümler, obstetrik Doppler indeksleri ve plasental görüntü analiz sonuçlarının gebelik yaşı ve fetal lokasyona bağlı değişimi incelendi. Çalışma 22 adet sağlıklı Yeni Zelanda ırkı dişi tavşanda yürütüldü. Fertilitesi önceden bilinen erkek tavşanlarla çiftleştirilen dişiler postkoital 9-11. günler arasında gebelik tanısı amacıyla transabdominal ultrasonografik (USG) muayeneye alındı. Tanı sonrasında, gebe tavşanlarda 16-24. günleri arasında 5 kez B-mod ve Doppler USG yapıldı. Tüm muayeneler sol karın boşluğu üzerinde görüntülenen fetüsler üzerinden gerçekleştirildi. Çalışmada birinci çalışma grubunu her bir gebelikteki en kranial uçta bulunan fetüs (n=22) oluştururken, ikinci grup ise en kaudaldeki fetüslerden (n=22) oluşmuştur. Buna göre, çalışma gruplarına ait her bir fetüsten baş çapı (BPD) ve gövde çapı (TD) değerleri ve plasental görüntü analizi ile ortalama grilik değerleri (MGV) belirlendi. Doppler USG ile de uterin arter (UtA) ve umbilikal arter (UmA)'e ait pulsatil (PI) ve rezistans (RI) indeksleri kaydedildi. Çalışma sonucunda BPD ile TD değerleri kranial ve kaudal fetüsların gebelik yaşına bağlı olarak arttığı görüldü (P0,05). Ancak kaudal uçtaki fetüslerin MGV değerlerinin 16. gün dışında daha yüksek olduğu görüldü (P0.05). However, MGV values of the caudal fetuses were found to be higher (except the 16th day) (P

Giriş: Behçet Sendromunda (BS), alt ekstremite venöz tromboz (AEVT) vasküler tutulumunun en sık karşımıza çıkan formudur. Ven duvar kalınlığının vasküler tutulumunu öngörmede kullanılabileceği düşünülmüştür. Yapılan bir MR çalışmasında, vasküler tutulumu olmayan BS'unda ven duvar kontrast tutulumu sağlıklılara gore daha yüksek bulunmuş (1). Bir diğer çalışmada, doppler USG kullanarak ölçülen VDK'ının vasküler tutulumu olmayan BS hastalarında, ankilozan spondilit ve sağlıklı kontrollere karşılaştırıldığında daha yüksek olduğu bulunmuştur (2). Amaç: Biz araştırmamızda alt ekstremite venöz tutulumu olan ve olmayan Behçet hastalarında ve sağlıklılarda B-mod doppler ultrasonografi (USG) aracılığıyla alt ekstremite venlerin duvar kalınlıklarını ölçmeyi amaçladık.Metod: Çalışmamıza AEVT olan 50 BS hasta (43 E/7 K), AEVT olmayan 50 BS hasta (43 E/7K) , yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 50 sağlıklı kontrol (43 E/7K) dahil edildi. Hasta-kontrol profiline kör olan 2 radyolog birbirinden bağımsız olarak B mod USG aracılığıyla her iki bacakta ana femoral ven (CFV), yüzeyel femoral ven (SFV) ve vena safena magna (VSM) ven duvar kalınlıkarını ölçtü. Gözlemciler arası güvenirlilik Bland-Altman grafikleri ve sınıf içi korelasyon katsayısını kullanılarak belirlendi.Sonuçlar: Ortalama hastalık süresi 2 Behçet grubu arasında benzerdi. AEVT öyküsü olan hastaların ortalama ilk tromboz yaşları 26.4 ± 5.8 yıl idi. İki gözlemci arasında çok iyi uyum vardı. Ölçülen her damarın ven dumar kalınlığı AEVT olan ve olmayan BS hastalarında sağlıklı kontrollere göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. En yüksek VDK ise AEVT olan BS hastalarında saptandı.Tartışma: Klinik ve radyolojik olarak vasküler tutulumu olmayan BS hastalarında, derin ve yüzeyel alt ekstremite venlerinin venöz duvar kalınlığının artmış olduğunu saptadık. VDK'nın BS'nun vasküler tutulumunun yönetimi ile ilgili ve hastalık mekanizmalarının aydınlatılmasında yararlı olabilir. Bunun için ileri prospektif araştırmalara ihtiyaç vardır. Introduction: Lower extremity vein thrombosis (LEVT) is the main feature of vascular involvement in Behçet's syndrome (BS). Vein wall thickness (VWT) is proposed to be a surrogate marker of venous disease. A pilot MR study had demonstrated signal enhancement in the lower extremity veins of BS patients without vascular disease. An abstract reported increased VWT measured by USG among BS patients without vascular disease compared to patients with ankylosing spondylitis and healthy controls. Aim: We reassessed VWT in proximal lower extremity veins in BS patients without LEVT, BS patients with LEVT and healthy controls in a formal, masked protocol.Methods: We studied 50 (43 M/ 7 F) BS patients with LEVT, 50 (43 M/ 7 F) BS patients without any vascular involvement and 50 (43 M/ 7 F) age and gender matched apparently healthy controls. Two radiologists blinded to the diagnosis of BS, used USG to measure VWT of common femoral vein (CFV), superficial femoral vein (SFV) and vena saphena magna (VSM) in both legs. Inter-observer reliability was assessed using the intra-class correlation coefficient and Bland-Altman plots.Results: Mean age at disease onset and the disease duration were similar between BS study groups. The mean age at thrombosis onset of the patients with LEVT was 26.4 ± 5.8 years. There was good agreement between the 2 observers. The mean VWT was significantly increased among both BS patients with LEVT and those without apparent vascular involvement when compared to the healthy controls, while those with LEVT had the highest VWT. Conclusions: VWT of proximal deep and superficial lower extremity veins is increased among the BS patients without any clinical and radiological vascular involvement. This information after prospective work, might be useful in management and elucidating disease mechanisms in vascular BS. Further prospective studies are needed for this purpose. 37

İskemik inmede görüntüleme önemlidir. Bu çalışmada acil servise başvuran iskemik inme ön tanısı olan hastalarda patolojilerin görüntülenmesinde hızlı ultrasonografinin yeri ve önemini göstermeyi amaçladık. 01.07.2018-01.08.2018 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi Erişkin Acil Servisi'ne iskemik inme ön tanısı olabilecek şikayetlerle başvuran 18 yaş ve üzeri hastalar incelendi. Acil tıp kıdemli doktoru tarafından acil serviste odaklı yatakbaşı ultrasonografi yapıldı. Hastaların demografik bilgileri dosyadan alındı. Hastaların ilk değerlendirme sonrası çekilen kontrastsız bilgisayarlı tomografilerine engel olunmaması için hastalara sorumlu hekimin izin verdiği zaman bakıldı. Ultrasonografik değerlendirmede sırasıyla karotis, vertebral, transkraniyal doppler ultrasonografisi ve ekokardiyografi yapıldı. Karotis arter için Karotis arter doppler sınıflaması, middle cerebral arter için TIBI sınıflaması kullanıldı. Hastaların ultrasonografideki bulguları, hastalara çekilen bilgisayarlı tomografi anjiyografisindeki bulgularla kıyaslandı. Prospektif, gözlemsel olarak planan çalışmaya 45 hasta dahil edildi. Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması 66,71±16,49 yıldı; %51,9'u erkek, %48,1'i kadın olarak saptandı. İskemik inme tanısı alan hastaların ekokardiyografi bulgularında; %11,1'inde ejeksiyon fraksiyon oranı

Birinci, ikinci ve üçüncü trimester anjiojenetik ve antianjiyojenik büyüme faktörseviyelerindeki değiĢiklikler ve spiral arter doppler ölçümlerini kullanarakpreklampsi ve intrauterin geliĢme geriliği gibi perinatal dönemde yaĢanabilecekmaternal ve neonatal morbiditelerin erken dönemde öngörülmesini amaçladık. BuçalıĢma EskiĢehir Osmangazi Üniversitesi Perinataloji bölümüne 2014-2015 yıllarıarasında ilk trimester kombine tarama testi için baĢvuran 100 gebe kadının antenatalizlemi ile prospektif gözlemsel bir çalıĢma olarak planlanmıĢtır. Ġlk trimesterkombine tarama testi için transabdominal ultrason yapılıp, CRL, NT, PAPP-A veBhcg değerleri elde edilecektir. Uterin arter, spiral arter doppler indexlerikaydedilecek ve fetal nukal saydamlık ölçülecektir. 1.-2. ve 3. trimesterde PAPP-A,sFlt-1 ve PIGF ELĠSA yöntemiyle ölçüldü. 3.trimesterde umbilikal arterdeğerlendirilmesi yapılmıĢtır. Kontrol, preeklampsi, IUGR ve GHT olmak üzere 4grup incelenmiĢtir. Gruplar arasında yaĢ, BMI,1.trimester tansiyon ölçümleri,gravida, parite sahip oldukları ek hastalıklar, geçirilmiĢ preeklampsi öyküsübulunması, sigara içimi, uterin noch, spiral arter ölçüm değerleri ve doğum Ģekilleriaçısından anlamlı bir fark saptanmamıĢtır. Preeklampsi grubunda 2.ve 3.trimestersistolik ve diastolik kan basınçları, 3.trimerterdaki sFIt-1 düzeyleri, uterin arterdoppler parametreleri, umbilikal arter parametreleri, IUGR VE GHT grubunda da 2.ve 3. Trimesterdeki sFIt-1 yüksek bulunmuĢtur. Preeklampsi grubunda fetal doğumağırlığı, doğum haftası, 1. ve 2.tr PLGF düzeyleri,1. Trimesterdeki PAPP-A değeri,IUGR grubundaki 2. ve 3. Trimesterdeki PAPP-A değeri düĢük bulunmuĢtur. Uterinarter doppleri değerlendirilmesi, sFIt-1, PAPP-A ve PLGF değerlerinin ölçülmesipreeklampsi ve IUGR'lı hastaya faydalı olabilir.Anahtar kelimeler: Preeklampsi, sFIt-1, spiral arter We aimed to preserve maternal and neonatal morbidities in early period to protectfirst and third trimester angiogenetic and antiangiogenic growth factors levels and toconvert spiral artery doppler measurements to perinatal levels such as preclampsiaand intrauterine tensioner. This study was planned as a prospective observationalstudy with antenatal follow-up of 100 pregnant women who applied for firsttrimester combined screening test between 2014-2015 in Eskisehir OsmangaziUniversity Perinatal Department. Transabdominal ultrasonography will be performedfor the first trimester combined screening test, CRL, NT, PAPP-A and bHCG valueswill be obtained. The uterine artery, spiral artery doppler indices will be recorded andfetal nuchal translucency measured. 1.-2. and at 3 rd trimester, PAPP-A, sFlt-1 andPIGF ELISA. Umbilical artery evaluation was performed at the third trimester. Fourgroups were examined: control, preeclampsia, IUGR and GHT. There were nosignificant differences between groups in terms of age, BMI, 1.trimester bloodpressure measurements, gravida, parity, additional diseases they had, history ofpreeclampsia, smoking, uterine noch, spiral artery measurements and birth patterns.Second and third trimester systolic and diastolic blood pressures in the preeclampsiagroup, sFIt-1 levels in the third trimester, uterine artery doppler parameters,umbilical artery parameters, and sFIt-1 in the second and third trimester of the IUGRand GHT groups were found. Fetal birth weight in the preeclampsia group, birthweek, 1st and 2nd PLGF levels, 1. PAPP-A value at the trimester, PAPP-A at the 2ndand 3rd trimester in the IUGR group were found to be low. Assessment of uterineartery doppler, measurement of sFIt-1, PAPP-A and PLGF values may be helpful topatients with preeclampsia and IUGR.Keywords: Preeclampsia, sFIt-1, spiral artery 137

ÖZETAmaç: Bu çalışmada vazovagal senkobu olan hastalarda atriyal elektromekanik gecikme (AEMG) sürelerinin değerlendirilmesi amaçlandı.Yöntem: Vazovagal sekobu olan 27 hasta ile yaş ve cinsiyet açısından bunlara denk 28 kişilik sağlıklı konrol grubunun verileri karşılaştırılmıştır. Bütün atriyal elektromekanik interval parametreleri (PA lateral, PA septum, PA triküspit, inter-atriyal EMG, intra-sağ atriyal EMG ve intra-sol atriyal EMG), mitral lateral annulus, mitral septal annulus ve sağ ventrikül triküspit anulustan doku Doppler görüntüleme ile ölçüldü. LA hacimleri apikal dört boşluk görüntülemede disk yöntemi ile ölçüldü.Bulgular: Atriyal elektromekanik intervallerden PA lateral, PA septal, PA triküspit sürelerinin vazovagal senkop grubunda anlamlı olarak daha uzun olmasıyla birlikte (p=0.009, p=0,002, p=0,011), IA-EMG, I-Sağ-EMG, I-Sol-EMG süreleri vazovagal senkop hastalarında ve kontrol grubunda benzerdi (p=0,298, p=0,388, p=0,069). LA volümleri (minimum, maksimum ve presistolik) kontrol grubu ile kıyaslandığında vazovagal senkop grubunda anlamlı derecede artmıştı (p=0,001, p=0,001, p=0,007). Ek olarak, vazovagal senkop tipleri arasında atriyal elektromekanik intervaller açısından fark izlenmedi.Sonuç: Sağlıklı kişilerden oluşan kontrol grubuna kıyasla VVS hastaların inter-atriyal ve intra-atriyal EMG sürelerinde artış izlenmedi. Fakat, vazovagal senkop hastalarında atriyal volümlerde artış ve bazı AEMG sürelerinde uzama izlendi. Bu bulgular VVS hastalarında atriyal aritmi riskinde artış olabileceğini desteklemektedir. ABSTRACTObjective: In this study, evaluating atrial electromechanic delay (AEMD) in patients with vasovagal syncope was aimed.Method: Data of a total of 27 patients with vasovagal syncope and a matched control group including 28 healthy individual were compared. All atrial electromechanic interval parameters [PA lateral, PA septum, PA tricuspid, inter-atrial EMD (IA-EMD), intra-right atrial EMD (I- Right-EMD) and intra-left atrial EMD (I-Left- EMD)] were measured from mitral lateral annulus, mitral septal annulus and right ventricular tricuspit annulus with tissue Doppler imaging. Left atrium (LA) volumes were measured with disc method in apical four chamber imaging.Results: Although atrial electromechanic intervals as PA lateral, PA septal and PA tricuspid durations of vasovagal syncope group were significantly longer (p=0.009, p=0.002, p=0.011); IA-EMD, I-Right- EMD, I-Left- EMD durations were similar in vasovagal syncope and control groups (p=0.298, p=0.388, p=0.069). LA volumes (maximum, minimum and presystolic) were significantly increased in vasovagal syncope group when compared with control group (p=0.001, p=0.001, p=0.007). In addition, there was no difference between vasovagal syncope types in terms of atrial electromechanic intervals.Conclusion: There was no increase in inter-atrial and intra-atrial EMG durations in VVS patients compared to the control group of healthy individuals. However, increase in atrial volumes and prolongation of some AEMD times were observed in patients with VVS. These findings support that there may be an increased risk of atrial arrhythmia in patients with VVS. 58

Dejeneratif Mitral Kapak Hastalığı daha çok küçük ve orta ırk köpeklerde geriatrik yaşlarda en sık görülen kalp hastalığıdır. Hastalığın tanısının konulmasında rutin klinik, laboratuvar ve görüntüleme tekniklerinden yararlanılmaktadır. Bu çalışmada standart uyguladığımız yöntemlere ek olarak yapılan Doku Doppler tekniğinin teşhiste bir farklılık yaratıp yaratmadığının belirlenmesi amaçlanmıştır.Bu amaçla 8 sağlıklı, 70 Dejeneratif Mitral Kapak Hastalığı tanısı koyulan toplam 78 köpek kullanılmış, hastalar hastalığın şiddetine göre B2 sınıfı (n=25), C sınıfı (n=27) ve D sınıfı (n=18) olmak üzere gruplandırılmıştır. Rutinde uyguladığımız fiziksel, laboratuvar, radyografik, elektrokardiyografik, standart ekokardiyografik ve yeni uygulamaya başladığımız doku doppler ekokardiyografik muayeneler neticesinde elde edilen bulgular istatistiki olarak Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U, Tek yönlü varyans analizi ve Duncan Testi ile değerlendirilmiştir.Standart ekokardiyografi prosedürlerinin hastalığın etkisi şiddetlendikçe artan sol ventrikül hacim artışından etkilendiği belirlenmiştir. Doku Doppler ile elde edilen Em/Am ve E/Em oranlarının hastalığın şiddeti arttıkça p

Bu çalışmada sağlıklı bireylerde Klasik Masaj ile Konnektif Doku Masajının alt ekstremite kan akımı üzerine akut etkileri karşılaştırıldı. Araştırmaya 20 gönüllü sağlıklı kişi dahil edildi. Olguların sol alt ekstremitelerine 40 dakika tek seans Klasik Masaj uygulandı. Bir hafta sonra aynı kişilere temel bölge (sacral bölge) ve alt ekstremitelerine 40 dk tek seans Konnektif Doku Masajı uygulandı. Olguların arteria poplitealis ve arteria tibialis posterior'daki damar çapı (mm), kan akış hızı (ml/sn) ve kan akım miktarı (ml/dk) uygulama öncesi ve uygulama sonrası renkli doppler ultrason ile ölçüldü. Çalışmada Konnektif Doku Masajı ve Klasik Masaj yönteminin periferik damarlarda damar çapı, kan akış hızı ve kan akım miktarını arttırdığı belirlendi (p 0,5). This result showed that connective tissue massage more effective on increament of peripheral blood circulation than classical massage in health humans.Key words: Blood flow, The circulatory system, Doppler ultrasound, Classical massage,Connective tissue massage 58

Prediyabet; diyabetin ilk aşaması olup, bozulmuş açlık glukozu (IFG) ve/veya bozulmuş glukoz toleransı (IGT) varlığı olarak tanımlanmaktadır. Prediyabetik hastaların %25‟i 3–5 yıl içerisinde Diyabete Mellitus‟a ilerlemektedir. Miyokardiyal Performans İndeksi, Sol ventrikül sistolik ve diyastolik fonksiyonlarını gösteren ekokardiyografi ile ölçülebilen bir yöntemdir.Çalışmamızda diyabet tanısından yıllar önce gelişen prediyabet ile MPİ ilişkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmamıza Bozok Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Kardiyoloji ve Endokrinoloji kliniklerine başvurmuş, 18-55 yaş arası, prediyabetik 53 hasta(%62'si [32] kadın,%38'i [21] erkek) ve 48 tane kontrol grubunu (%54'ü kadın [26] , %46'sı [22] erkek) içeren toplam 103 hasta alındı. Hastaların biyokimya değerleri, fiziksel ölçüleri kaydedildi. Çalışmaya tüm katılanların klinik ve ekokardiyografik değerlendirilmesi yapıldı. Ekokardiyografik incelemede Sol ventrikül ejeksiyon ftaksiyonu ,mitral E ve A dalgaları, E/A oranı, IVCT, IVRT ve ET ölçümleri yapıldı. MPİ değerleri, IVRT+IVRT/ET formülü ile hesaplandı.Her iki grup arasında yaş, cinsiyet ve diğer demografik özellikler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p>0,05). Hasta grubundaki IVRT değerleri kontrol grubuna göre daha yüksek olup, bu fark istatistiksel açıdan anlamlı değildi. (91±15'e karşın 83±16 msn; p=0,019). Prediyabetik grupta ET değeri kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı oranda yüksekti (241±28'e karşın 204±28 msn; p0,05).Sonuç olarak; Prediyabetik hastalarda MPİ, kontrol grubundan daha yüksek saptanılmış olup, bu artış IVRT ve ET ‟deki uzamadan kaynaklanabilir. Anahtar kelimeler: Prediyabet, Miyokardiyal Performans indeksi, Doku Doppler Görüntüleme Prediabetes, first step of diabetes, is determined as presence of impaired fasting glucose (IFG) or impaired glucose tolerance (IGT). Twenty five percent of prediabetic patients progress to Diabetes Mellitus in following 3-5 years. MPI is a method that can be measured by echocardiography showing Left ventricular systolic and diastolic functions.İn our study, we aimed to investigate the relationship between prediabetes and Miyocardial Performance Index that develops many years prior to diagnosis of diabetes. We enrolled 101 participiants, admitted Bozok University Research Hospital Cardiology and Endocrinology clinics, ages between 18- 55. Fifty three participiants were prediabetic (32 [62%] women, 21 [38%] men), forty eight participiants were control group (26 [54%] women, 22 [46%] men). Biochemical, physical measurements were noted for all patients. Clinical and echocardiographic evaluations were done to all participants in the study. In echocardiographic examination, Left ventricular ejection fraction, mitrale E and A waves, E / A ratio, IVRT, IVCT and ET were measured. MPI values was calculated by IVRT + IVCT / ET formula.No statistically significant difference were found between the two groups in terms of age, gender and other demographic characteristics (p>0.05). IVRT is higher in the patient group than the control group and the difference was statistically not significant (91±15 vs 83 ±16 ms, p=0.019). ET is higher in the prediabetic group than control group and the difference was statistically significant (241±28 vs 204±28 ms; p < 0,001). MPI is higher in the patient group than the control group and this difference was also statistically significant (0.74 ± 0.09 vs. 0.64 ± 0.12, p0.05).As a result; MPI, in patients with prediabetic, were found to be elevated above its normal reference values and this increament may be due to prolongation in IVRT and ET.Key words: Prediabetes, Myocardial Performance Index, Tissue Doppler imaging 65

AMAÇ: Kardiyopulmoner arrest (KPA) hastalarda ekokardiyografi (EKO), doppler ultrasonografi (USG) ve el ile nabız tespitinin etkinliğini karşılaştırmakGEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma, Gaziantep Üniversitesi Acil Tıp Anabilim Dalı Servisi'nde 25.07.2016 ile 20.09.2017 tarihleri arasında yapılmış prospektif bir çalışmadır. Çalışmaya 16 yaşından büyük, EKO, doppler USG ve el ile nabız tespitinin ilgili klavuzlarda önerildiği gibi 10 saniyelik süre içinde ve aynı anda uygulanabildiği 137 KPA hastası dahil edildi. EKO ve doppler USG uygulaması USG kursu görmüş, sertifika almış ve çalışma öncesi en az 50 hastada pratik yapmış 2 kıdemli hekim tarafından gerçekleştirildi. EKO yapan doktor aynı zamanda Kardiyopulmoner Resusitasyonu (KPR) yönetti. EKO için Logiq P6 (GE Healthcare, 2008) kullanılırken, doppler USG amaçlı Philips (Affiniti 50G, 2016) marka USG cihazı kullanıldı. Hastaların ilk andaki, 15. dakikadaki ve sonlandırma anındaki EKO, doppler USG ve el ile nabız tespiti ile monitör bulguları kayıt altına alındı. İstatistiksel analiz için SPSS 18.0 programı kullanıldı.BULGULAR: 137 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların %58,4'ü erkek (n=80), %41,6'sı kadındı (n=57). Genel yaş ortalaması 63,4±16,8 yıl (yaş aralığı 20-100) idi. Vakaların %72,3'ü (n=99) hastane dışı, %27,7'si (n=38) ise hastane içi KPA gelişen hastalardı. Vakaların %91,2'si (n=125) non-travmatik nedenlerden KPA gelişen hastalardı. Hastaların %21,2'sinde (n=29) spontan dolaşımın geri dönüşü (SDGD) sağlandı. Tüm hastalardaki ortalama KPR süresi 37,2±13,2 dakika olarak tespit edildi. SDGD olanlarda ortalama KPR süresi 22,9±17,1 dakika idi. İlk ritimlere bakıldığında %62,7'sinin asistol, %10,2'sinin ventriküler fibrilasyon/nabızsız ventriküler taşikardi (VF/nVT) ve %27 'sinin ise nabızsız elektriksel aktivite (NEA) olduğu tespit edildi. İlk, ikinci ve son bakıda EKO (sırasıyla; 4,76±2,19, 4,33±2,17, 3,68±2,14), doppler USG (sırasıyla; 9,59±2,37, 8,22±2,86, 7,60±2,83) ve elle nabzın (sırasıyla; 10,76±1,03, 9,72±3,01, 9,29±3,36) saniye cinsinden ortalama süreleri hesaplandı. ilk, ikinci ve üçüncü bakıda doppler USG ile nabız tespitinin yanlış negatiflik oranları (sırasıyla; %28,5, %12, %10,3) ve yanlış pozitiflik oranları (sırasıyla; %0,7, %2,6, %0,9) hesaplandı.SONUÇ: KPR'nin yönetiminde ve nabız tespitinde EKO, elle nabız tespiti ve doopler USG'ye göre daha etkilidir. EKO arrestin ikincil nedenlerinin tespitinde fayda sağladığı gibi, KPR deki duraklamaları da azaltmaktadır.ANAHTAR KELİMELER: Acil Servis, Kardiyopulmoner Arrest, Kardiyopulmoner Resusitasyon, Doppler, Ultrasonografi, Ekokardiyografi, Nabız Tespiti OBJECTIVE: To compare the efficiency of echocardiography (ECHO), Doppler ultrasonography (USG) and manual methods to control pulse in cardiopulmonary arrest (CPA) patients.MATERIAL AND METHOD: The study was a prospective study conducted between 25.07.2016 and 20.09.2017 at Gaziantep University Emergency Medicine Department Service. The study included 137 CPA patients older than 16 years of age and whom can be performed ECHO, Doppler USG and manual pulse check which can be performed within 10 seconds and at the same time as suggested in the relevant guidelines. ECHO and Doppler USG application was performed by 2 senior physicians who had seen the USG course, received the certificate and practiced at least 50 patients before the study. The doctor who performed ECHO also directed Cardiopulmonary Resuscitation (CPR). Philips (Affiniti 50G, 2016) USG device for Doppler USG was used while Logiq P6 (GE Healthcare, 2008) was used for ECHO. ECHO, Doppler ultrasonography and by-hand pulse check and monitor findings of the patients were recorded at the first minute, 15th minute and at ending of the CPR. SPSS 18.0 program was used for statistical analysis.FINDINGS: 137 patients were included in the study. 58,4% of the patients were male (n=80) and 41,6% were female (n=57). The average of age was 63.4 ± 16.8 (age range 20-100). 72.3% (n = 99) of the cases were out-of-hospital and 27.7% (n = 38) were in-hospital CPA. 91.2% (n =125) of the cases had CPA due to non-traumatic causes. Twenty-two percent of patients (n = 29) received return of spontaneous circulation (ROSC). The mean duration of CPR in all patients was 37.2 ± 13.2 minutes. The mean duration of CPR in ROSC patients was 22.9 ± 17.1 minutes. At first rhythms, 62.7% were found to be asystole, 10.2% were ventricular fibrillation /pulseless ventricular tachycardia (VF / PVT) and 27% were pulseless electrical activity (PEA). ECHO (4,76 ± 2,19, 4,33 ± 2,17, 3,68 ± 2,14, respectively), Doppler USG (9,59 ± 2,37,8, 22 ± 2.86, 7.60 ± 2.83 respectively) and by-hand pulse measurements of first, second and last examinations (10,76 ± 1,03, 9,72 ± 3,01, 9,29 ± 3,36, respectively) were calculated in term of seconds. The false negative rates (28.5%, 12%, 10.3%, respectively) and false positivity rates (0.7%, 2.6%, 0% 9, respectively) of Doppler USG in first, second and last examinations were calculated.CONCLUSION: ECO is more effective in the management of CPR and in the detection of heart rate than manual pulse check and Doppler USG. As well as helping to identify secondary causes of arrest, ECHO is also helpful to reduce pauses in CPR.KEYWORDS: Emergency Service, Cardiopulmonary Arrest, Cardiopulmonary Resuscitation, Doppler, Ultrasonography, Echocardiography, Pulse Check 91

İskemik inme, dünyada mortalite ve morbiditenin önde gelen nedenlerindendir. İskemik inme etyolojisinde karotis arter stenozu önemli bir rol oynamaktadır. Ciddi karotis darlıklarında karotis arter stentleme (CAS), hem semptomatik hem de asemptomatik hastalarda endarterektomiye alternatif bir tedavidir ve CAS'ın tercih edilme sıklığı giderek artmaktadır. Transkraniyal doppler (TCD) ile saptanabilen mikroembolik sinyallerler (MES) hem karotis arter stenozuna bağlı hem de CAS'a bağlı olarak ortaya çıkabilir. Çalışmamızda hastalarda stent tedavisi öncesi ve sonrası MES sayımı yapılarak ilişkili olduğu durumlar saptanmak istenmiştir.Prospektif olarak yaptığımız bu çalışmaya karotis arter stentleme kararı verilmiş olan semptomatik ve asemptomatik 40 hasta dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, anamnezleri, risk faktörleri, medikal tedavileri, vital parametreleri ve nörogörüntülemeleri değerlendirildi. CAS öncesi ve sonrası National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) ve modified Rankin Scale (mRS) hesaplandı. Hastalara CAS'dan 12-24 saat önce ve 12-24 saat sonra TCD ile MES sayımı ve Diffusion Weighted Magnetic Resonance Imaging (DWI) görüntülemesi yapıldı. Stent sonrası klinik bulgular ve komplikasyonlar takip edildi. Hastaların %44,7'sinde stent öncesi, %13,2'sinde stent sonrası ipsilateral MES saptandı. %55 hastada stent sonrası yeni sessiz enfarkt olduğu görüldü. CAS öncesi ve sonrası hastaların NIHSS: 1,7 ve mRS: 0,6 olarak saptandı. MES ve DWI sonuçları arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Ancak plak morfolojisinin hem MES hem de DWI sonuçlarına anlamlı etkisi olduğu tespit edildi (p

GİRİŞ: Derin ven trombozu (DVT), sık görülen, tanı konması güç olabilen, önlenebilir bir halk sağlığı sorunudur. Tanı genellikle venöz doppler ultrasonografi (VDUS) ile konulur ancak birinci basamakta kullanılması maliyet etkin değildir. Bu tezin amacı, D-dimer ve birinci basamak kuralları (BBK) tanısal değerini VDUS ile karşılaştırılarak maliyet-etkin ve birinci basamakta kullanılabilecek bir test geliştirmektir.YÖNTEM: Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Ultrasonografi Birimi ile Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Aile Sağlığı Merkezlerinden 457 hasta alınmıştır. Hastalara DVT risk faktörlerini içeren bir anket, BBK ve bakım noktasında yapılabilen (POC) D-dimer testi uygulanmış, sonra VDUS yapılmıştır. Tanımlayıcı analizler, duyarlılıklar, özgüllükler, pozitif ve negatif prediktif değerler, pozitif ve negatif olabilirlik oranları hesaplanmıştır. Veriler SPSS 15.0 programıyla değerlendirilmiştir. İstatistiksel önem için

Amaç: Çalışmamızın amacı, in-vitro fertilizasyon- embryo transferi (İVF-ET) ve hormon replasman tedavisi- dondurulmuş çözülmüş embryo transferi (HRT-FET) döngülerinde, embriyo transferinin yapılacağı günün sabahında transvajinal US ve renkli Doppler US ile değerlendirilen endometriyal parametreleri, gebelik oranlarıyla karşılaştırarak, transvajinal US ve renkli Doppler US incelemenin endometriyal reseptiviteyi değerlendirmedeki yerini saptamaktır.Gerekçe ve yöntem: Çalışmaya, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Üremeye Yardımcı Tedavi ve Eğitim Merkezi'nde Şubat 2015- Eylül 2015 tarihleri arasında İVF-ET veya HRT-FET döngülerine alınan ve çalışma kriterlerini karşılayan toplam 92 kadın hasta dahil edilmiştir. Embriyo transferi yapılacağı günün sabahında önce transvajinal US ile endometriyal kalınlık ölçülmüş, daha sonra `power` Doppler US ile endometriyal-subendometriyal vaskülarizasyon varlığı değerlendirilmiş ve `pulsed wave` Doppler US ile endometriyal-subendometriyal arteriyel örnekleme yapılarak Rİ, Pİ değerleri hesaplanmıştır.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 92 hastanın, embriyo transferi sonrasında 12. günde bakılan ßhCG değerlerine göre, 36'sının (%39.1) gebelik sonucu pozitif, 56'sının ise (%60.9) gebelik sonucu negatif olarak saptanmıştır. Bu 92 hasta arasında minimum endometriyum kalınlığı 5 mm, maksimum endometriyum kalınlığı 18 mm ölçülmüş ve ortalama endometriyum kalınlığı 9.7±2.3 mm olarak hesaplanmıştır. Gebelik sonucu pozitif olan hastalarda endometriyum kalınlığı minimum 6.8 mm, maksimum 13.5 mm olarak saptanmıştır. Gebelik sonucu negatif olan hastalarda ise minimum 5 mm, maksimum 18 mm ölçülmüştür. Rİ ve Pİ değerlerinin ortalaması gebelik sonucu negatif olan 56 hastada ve pozitif olan 36 hastada ayrı ayrı hesaplandığında, Rİ değeri ortalamaları sırasıyla 0.51±0.07 ve 0.51±0.06; Pİ değeri ortalamaları ise sırasıyla 0.77±0.17 ve 0.78±0.15 olarak saptanmıştır.Gebelik sonucu negatif ve pozitif olan iki grup arasında hasta yaşı, endometriyum kalınlığı, Rİ ve Pİ değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. Transfer edilen embriyonun taze ya da dondurulmuş-çözülmüş olma durumu ile gebelik sonucu karşılaştırıldığında, iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır.Sonuç: Endometriyal reseptivite, embriyonun implantasyonu için oldukça önemli bir parametredir. Transvajinal US ve renkli Doppler US gibi kolay ulaşılabilir ve noninvazif yöntemler, İVF tedavilerinde embriyo transferi öncesinde endometriyal reseptivitenin değerlendirilmesinde önemli yer taşımaktadır. Birçok çalışmada olduğu gibi bizim çalışmamızda da, endometriyal kalınlık ya da endometriyal-subendometriyal arterlerin Doppler indeks ölçümleri ile gebelik oranları arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Yine de, US ve Doppler US'nin endometriyal reseptiviteyi değerlendirmedeki yeri ve öneminin tam olarak anlaşılabilmesi için gelecekte daha fazla sayıda çalışmaya ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Transvajinal ultrasonografi, transvajinal Doppler ultrasonografi, endometriyal reseptivite, in-vitro fertilizasyon-embriyo transferi, İVF-ET, hormon replasman tedavisi-dondurulmuş çözülmüş embriyo transferi, HRT-FET. Purpose: The purpose of our study is to determine the role of the transvaginal ultrasound and Doppler ultrasound in evaluation of the endometrial receptivity in in-vitro fertilization- embryo transfer (IVF-ET) and hormone replacement treatment- frozen thawed embryo transfer (HRT-FET) cycles by comparing the endometrial ultrasound and Doppler ultrasound parameters which were evaluated in the morning of the embryo transfer day, with the serum ßhCG levels on the twelfth day following the embryo transfer.Materials and methods: 110 female patients undergoing the IVF-ET and HRT-FET cycles in `Ankara University School of Medicine, Obstetrics and Gynecology Department, Assisted Reproduction Treatment and Education Center` between February 2015 and September 2015 were evaluated. A total of 18 patients were excluded because of various reasons. The patients underwent transvaginal ultrasound and Doppler ultrasound examination in the morning of the embryo transfer day. Endometrial thickness was measured by B-mode ultrasound, and endometrial- subendometrial vascularization was evaluated by `power` Doppler ultrasound. Finally, resistive indices (RI) and pulsatility indices (PI) were measured by `pulsed wave` Doppler ultrasound.Results: According to the twelfth day ßhCG levels of 92 patients who were included in the study, the pregnancy results were determined as positive in 36 patients (%39.1) and negative in 56 patients (%60.9). Among these 92 patients, minimum and maximum endometrial thicknesses were measured 5 mm and 18 mm respectively and the mean endometrial thickness was calculated as 9.7±2.3 mm. The minimum and maximum endometrial thicknesses of the pregnant patients were 6.8 mm and 13.5 mm, respectively. The minimum and maximum endometrial thicknesses of the non-pregnant patients were 5 mm and 18 mm, respectively. The mean RI values of 56 non-pregnant and 36 pregnant patients were 0.51±0.07 and 0.51±0.06, respectively whereas the mean values of PI were 0.77±0.17 and 0.78±0.15, respectively. There was no statistical significance between the pregnant and non-pregnant groups in terms of patient age, endometrial thickness, RI and PI values. There was also no statistical significance between the IVF-ET and HRT-ET cycles considering the pregnancy results.Conclusion: Endometrial receptivity is a very important parameter for the implantation of the embryo. Ultrasound and Doppler ultrasound examinations which are easily accessible and noninvasive methods, have a quite important role in the evaluation of the endometrial receptivity before the embryo transfer. Similar to most of the previous relevant studies, no statistically significant correlation was detected between endometrial thickness, or endometrial-subendometrial Doppler indices with the pregnancy rates in our study. However, more comprehensive studies are needed to be done, regarding the role, or the importance of ultrasound and Doppler ultrasound in the evaluation of endometrial receptivity.Key Words: Transvaginal ultrasonography, transvaginal Doppler ultrasonography, endometrial receptivity, in-vitro fertilization-embryo transfer, IVF-ET, hormone replacement treatment-frozen thawed embryo transfer, HRT-FET. 75

Amaç: Amacımız hekimler için benzer şikâyet ve bulgulardan ötürü ikilemde kalınan alt ekstremite sellüliti ön tanısıyla hastanede yatan hastalarla, derin ven trombozu ön tanılı hastaların ayırımında RDW (Red Cell Distribution Width)'nin tanısal değerinin olup olmadığını araştırmaktır.Yöntem: Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine 2010 ile 2016 yılları arasında başvurmuş hastalar hastane bilgi sistemi üzerinden tarandı. Derin ven trombozu ön tanısı ile alt extremite venöz doppler ultrasonografi istenen 20466 hasta dan kayıtları tam olan 3225 hasta incelendi. Alt extremite doppler ultrasonografisinde derin venlerinde trombüs tespit edilen 275 hasta çalışmada derin ven trombozu grubuna dahil edildi. Sellülit hasta grubunda sellülit ön tanısıyla hastanede yatan 456 hasta tespit edildi. Dışlama kriterleri uygulandıktan sonra alt extremite venöz doppler ultrasonografisi ile derin ven trombozu dışlanmış 152 hasta sellülit grubuna dahil edildi. İstatistiksel analizler için Statistical Package for Social Sciences (SPSS.20) paket programı kullanıldı.Bulgular: Çalışmamıza 2010 ile 2016 yılları arasında Atatürk Üniversitesi Araştırma Hastanesine başvuran 275 (%64,4) alt ekstremite derin ven trombozu, 152 (%35,6) adette alt ekstremite sellüliti tanısı almış toplamda 427 hasta dahil edilmiştir. Bu hastaların toplamda 236'sı erkek cinsiyette 191 kadın cinsiyetteydi. Hastalarda erkek oranı %55,3, kadın oranı %44,7 idi.Çalışmamıza dahil ettiğimiz 427 hastanın yaş ortalaması 60,73±16,61, minimum yaş 18, maksimum yaş 105 olarak bulundu. RDW ortalaması 14,63±1,87, minimum 12, maksimum 23,70 idi. Hemoglobin değerleri ortalaması 14,34±1,56 g/dl, minimum hemoglobin değeri 12 g/dl, maksimum 21 g/dl olarak bulundu.Çalışmamıza dahil ettiğimiz hastaların yaş, RDW ve hemoglobin değerlerinin DVT ve sellülit gruplarına göre ayrımlarına baktığımızda; yaş, RDW, hemoglobin değerleri DVT ve sellülit grubunda sırasıyla şöyleydi: 59,3±16,5, 63,3±16,5 (p=0,016); 14,6±1,9, 14,7±1,9 (p=0,744); 14,7±1,9 g/dl, 14,2±1,5 g/dl (p=0,11). Sonuçlar analiz edildiğinde iki grup arasında yaş bakımından anlamlı bir fark mevcutken, hemoglobin ve RDW değerleri açısından anlamlı bir fark bulunmamaktadır.Sonuç: Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran 427 hastada sellülit ve DVT hastalarının RDW değerleri arasında anlamlı bir fark tespit edilememiştir. Dolayısıyla bu hastaların ayrımında RDW'nin anlamlı bir değeri yoktur. Purpose: We aimed to investigate the diagnostic value of RDW in patients with hospitalized patients with preliminary diagnosis of lower extremity cellulitis, and patients with deep vein thrombosis due to similar complaints and findings for physicians. Method: Patients who applied to the Atatürk University Faculty of Medicine Hospital between 2010 and 2016 were screened through the hospital information system. A total of 3225 patients were examined in a group of 20466 patients with deep vein thrombosis and lower extremity venous doppler ultrasonography were studied. 275 patients were included in deep vein thrombosis group, as deep venous thrombus detected by ultrasonography of the lower extremity Doppler. In the cellulitis patient group, 456 patients were identified who are hospitalized with prenatal diagnosis of cellulitis. After the exclusion criteria were applied, 152 patients were included in the cellulitis group; they were excluded from deep vein thrombosis by lower extremity venous doppler ultrasonography. Statistical Package for Social Sciences (SPSS.20) package program was used for statistical analysis.Results: A total of 427 patients were enrolled between the years 2010 and 2016 who were admitted to the Atatürk University Research Hospital with 275 (64.4%) lower extremity deep venous thrombosis and 152 (35.6%) cases of lower extremity cellulitis. A total of 236 of these patients were male and 191 were female. In males, the percentage of males was 55.3% and the percentage of females was 44.7%.The mean age of the 427 patients included in our study was 60,73 ± 16,61, with a minimum age of 18 and a maximum age of 105. The mean RDW values was 14.63 ± 1.87, the minimum value was 12, and the maximum value was 23.70. Haemoglobin values averaged 14,34 ± 1,56 g/dl, minimum haemoglobin value 12 g/dl, maximum 21 g/dl.When we look at the age, RDW and haemoglobin values of the patients we included in our study according to DVT and cellulitis groups; Age, RDW, haemoglobin values in DVT and cellulitis groups were as follows: 59.3 ± 16.5, 63.3 ± 16.5 (p = 0.016); 14.6 ± 1.9, 14.7 ± 1.9 (p = 0.7444); 14.7 ± 1.9 g/dl, 14.2 ± 1.5 g/dl (p = 0.11). When the results were analysed, there was a significant age difference between the two groups, but there was no significant difference in terms of hemoglobin and RDW values.Conclusion: There was no significant difference between the RDW values of the cellulitis and DVT patients in 427 patients who applied to Atatürk University Medical Faculty Hospital. Therefore, RDW does not have a meaningful value in distinguishing these patients. 78

Bu çalışmanın amacı, diyafram fıtığı şekillenmiş kedilerde preoperatif ve postoperatif oluşan patofizyolojik değişikliklerin böbrek perfüzyonuna etkisinin non-invaziv bir yöntem olan doppler ultrasonografi ile böbrek RI değeri ölçülerek belirlenmesi ve kullanılabilirliğinin incelenmesidir.Çalışmanın hayvan materyalini diyafram fıtığı tanısı konmuş 10 farklı ırk ve yaştaki kedi oluşturdu. Olguların klinik, radyografik ve ultrasonografik muayeneleri yapılarak kayıt altına alındı. Her olgunun iki farklı hekim tarafından preoperatif böbrek RI değerleri ölçümü yapıldı. Cerrahi sağaltımı yapılan her olgunun intraoperatif bulguları kayıt altına alındı ve operasyon sonrası 1. ve 10. günlerde gene iki farklı hekim tarafından böbrek RI değerleri ölçümü yapıldı.Solunum stresi ve hipoksinin şiddetli olduğu olgularda, preoperatif RI değerleri eşik değer olan 0,71 in üzerinde ölçüldü. Karaciğer konjesyonu şekillenen ve karaciğer enzimlerinde anlamlı artış belirlenen olgularda ise postoperatif 1. günde RI değerleri eşik değer üzerinde ölçüldü. Çalışmayı oluşturan dört olguda ise operasyon öncesi ve sonrası RI ölçümlerinin eşik değer üzerine çıkmadığı görüldü.Sonuç olarak; hipoksinin ve kardiyovasküler bozuklukların şiddetine göre oluşan hemodinamik değişikliklerin böbrek üzerindeki etkisinin belirlenmesinde, karaciğerin fıtıklaştığı olgularda inkarserasyon ve konjesyona bağlı hepatorenal sendromun erken tanısının konulmasında,böbrek RI değerlerindeki artış saptanarak doppler ultrasonografinin kullanılabileceği kanısına varılmıştır. The aim of this study is to evaluate pathophysiologic changes in kidneys of cats that has diaphragmatic hernia, preoperative and postoperative durations using Doppler ultrasonography which is a non-invasive diagnostic method, to measure kidney RI values and examining the availability. 10 different breed and age cats used for this study.Clinical, radiographic and ultrasonographic examinations of the cases were recorded and recorded. Each cases RI measurements has done by two different veterinary surgeons. Intraoperative findings recorded and postoperative RI measurements made by two different veterinary surgeons in days 1 and 10. In cases of severe respiratory stress and hypoxia, preoperative RI values were measured above the threshold value of 0.71. In cases of liver congestion and significant increase in liver enzymes the RI values were measured on the threshold value on postoperative day 1. In the four cases that evaluated in the study, it was seen that the RI measurements pre- and postoperative controls did not exceed the threshold value.As result, determination of the effect of hemodynamic changes on the kidney because of hypoxia and cardiovascular abnormalities, early detection of hepatorenal syndrome due to congestion and incarceration in cases of hepatic herniation, Doppler ultrasonography can be used to detect the increase of kidney RI values. 106

INTRODUCCIÓN: El pie diabético es una complicación de la diabetes Mellitus (DM), que se manifiesta con la aparición de las úlceras que con frecuencia preceden a la amputación. La enfermedad arterial periférica (EAP) es una gran complicación común de la DM que está implicada en el desarrollo de la pérdida de tejido en hasta la mitad de los pacientes con ulceración del pie diabético. La evaluación de la perfusión de las extremidades inferiores es un paso vital en el tratamiento de pacientes con ulceración en el pie diabético, con el fin de comprender el riesgo de amputación y la probabilidad de curación de las heridas. La mayoría de los procedimientos diagnósticos más comunes de la EAP incluyen: 1) Índice brazo-tobillo (ITB), una relación de las lecturas de la presión arterial entre la presión más alta del tobillo y la presión más alta braquial (brazo) 2) la ecografía DOPPLER, un procedimiento de diagnóstico por imagen que utiliza una combinación de grabaciones de ultrasonido y de forma de onda para evaluar arterial flujo en los vasos sanguíneos. El diagnóstico definitivo de la EAP se realiza a través de un procedimiento denominado arteriografía, es una prueba invasiva que muestra la ubicación exacta de la estenosis u oclusión. La arteriografía es el método gold estándar contra el cual se comparan todos los demás procedimientos de imagen para determinar su validez. ITB se utiliza rutinariamente para la detección de la EAP, pero su uso en pacientes con DM puede estar limitado debido a la presencia de neuropatía y/o de calcificación arterial. OBJETIVO GENERAL: Determinar la validez del Eco DOPPLER para el diagnóstico de la EAP en personas diabéticas. METODOLOGIA: Diseño analítico transversal (Estudio de evaluación de pruebas diagnósticas) multicéntrico. Los pacientes serán procedentes de tres Hospitales derivados de la unidad del Pie diabético. 1. Hospital de Bellvitge en Cataluña. 2. Hospital Universitario de Cruces de Osakidetza. 3. Hospital Universitario de Getafe en Madrid. A la muestra del estudio se le realizara el ECO DOPPLER y posteriormente se evaluara en una tabla de 2 x2, en ella se enfrenta el resultado de la prueba diagnóstica (en filas) con el estado real de los pacientes (en columnas) o, en su defecto, el resultado de la prueba de referencia o “Gold standard” que vayamos a utilizar, en este caso la Arteriografía. Se calculará especificidad, sensibilidad, valor predictivo positivo y valor predictivo negativo. INTRODUCTION: Diabetic foot is a complication of diabetes mellitus (DM), which manifests itself with the appearance of ulcers that often precede amputation. Peripheral arterial disease (PAD) is a major common complication of DM that is involved in the development of tissue loss in up to half of patients with diabetic foot ulceration. Evaluation of lower extremity perfusion is a vital step in the treatment of patients with diabetic foot ulceration in order to understand the risk of amputation and the likelihood of wound healing. Most of the most common diagnostic procedures for PAD include: 1) Ankle-ankle ratio (ABI), a ratio of blood pressure readings between the highest ankle pressure and the highest brachial pressure (arm) 2) DOPPLER ultrasound, a diagnostic imaging procedure that uses a combination of ultrasound and waveform recordings to assess arterial blood flow in the blood vessels. The definitive diagnosis of PAD is made through a procedure called arteriography, an invasive test that shows the exact location of the stenosis or occlusion. Arteriography is the standard gold method against which all other imaging procedures are compared to determine their validity. Ankle-arm pressure index is routinely used for the detection of PAD, but its use in diabetic patients may be limited due to the presence of neuropathy and / or arterial calcification. OBJECTIVE: To determine the validity of the Doppler Echo for the diagnosis of Peripheral Arterial Disease in diabetic patients. METHODOLOGY: Multicenter cross-sectional analytic design (Diagnostic Testing Study). Patients will come from three hospitals derived from the Diabetic foot unit: 1. Hospital of Bellvitge in Catalonia. 2. University Hospital of Osakidetza Crosses. 3.University Hospital of Getafe in Madrid. The DOPPLER ECO will be performed in the study sample and then evaluated in a 2 x 2 table, in which the result of the diagnostic test (in rows) is confronted with the actual state of the patients (in columns) or, in Its defect, the result of the reference test or "gold standard" that we are going to use, in this case Arteriography. We will calculate specificity, sensitivity, positive predictive value and negative predictive value. Máster en Gestión Integral e Investigación de las Heridas Crónicas

Amaç ve Hipotez:Serbest doku nakilleri komplike vücut deformitelerinde sıklıkla kullanılan mikrocerrahi prosedürlerdir. Cerrahi sonrası flep veya organ kayıpları arasında birçok sebep bulunur. Bunlar hastaya bağlı faktörler, kullanılan cerrahi teknik, cerrah tecrübesi, vasküler manipülasyon derecesi ve postoperatif cerrahi bakımı gibi faktörlerdir. Bu faktörler arasında en önemli problem vasküler spazm ve vasküler trombozlardır. Bu vasküler trombozlar arteriyel ve venöz kaynaklı olabilir. Çalışmamızda Plastik cerrahide serbest doku nakilleri ve replantasyon cerrahisinde intraoperatif olarak sık kullanılan ajanların (papaverin, heparin ve lidokain) kısa süreli etkiye sahip olması göz önünde bulundurularak; Botulinum toksin A'ın uzun süreli etkisinden (3 ay) faydalanılarak vazospazm ve tromboza bağlı komlikasyonlarda düşüş sağlanması hipotezi kurulmuştur. Gereç ve Yöntem:Çalışmada ortalama ağırlıkları 200 – 230 gram olan, 30 adet Wistar türü Albino suşu dişi sıçan kullanıldı. Grup 1 Negatif Kontrol (n:4): Adrenalin uygulanan grupGrup 2 (n:4): Papaverin uygulanan grupGrup 3 (n:4): %2'lik lidokain uygulanan grupGrup 4 (n:4): %20'lik lidokain uygulanan grupGrup 5 (n:4): 6 ü Botulinum toksin A uygulanan grupGrup 6 (n:4): 12 ü Botulinim toksin A uygulanan grupGrup 7 (n:4): 18 ü Botulinim toksin A uygulanan grupSıçanlar 7 gruba ayrıldıktan sonra her grupta sağ ve sol femoral arter diseksiyonunu takiben in vivo olarak spektral el doppleri yöntemiyle işlem öncesi ve işlem sonrası olmak üzere 2 kez kan akım hızı ölçüldü. İki adet sıçandan sol ve sağ femoral arter diseksiyonunu takiben femoral arter 3 cm uzunluğunda eksize edilerek serum fizyolojik ile damar segmenti ve lümeninin yıkanması ardından 7 adet 2 mm genişliğinde halka şeklinde vasküler yapılar elde edilerek ayrı petri kaplarına alınacak olup in vivo olarak uygulanan tedavi in vitro olarak uygulandı. Damar çapları ölçülerek kayıt altına alındı. Bulgular:El doppleri yardımıyla akım hızı ölçümlerinde;12 ve 18 IU BTx-A dozlarının rutin işlemlerde en sık kullanılan papaverine göre kan akım hızında belirgin artış etkisinin olduğu saptandı. Ayrıca 6 IU BTx-A'nın yine rutinde sık olarak kullanılan %2 ve %20 lidokaine kan akım hızında artış etkisinde benzer etkilere sahip olduğu; 12 ve 18 IU BTx-A dozlarının rutin işlemlerde sık kullanılan %2 ve %20 lidokaine göre kan akım hızında belirgin artış etkisinin olduğu saptandı. Yapılan ölçümlerde 12 ve 18 IU BTx-A dozlarının rutin işlemlerde en sık kullanılan papaverine göre damar çapında belirgin artış etkisinin olduğu saptandı. Ayrıca 6 IU BTx-A'nın yine rutinde sık olarak kullanılan %2 ve %20 lidokaine göre damar çapında artış etkisinde benzer etkilere sahip olduğu; 12 ve 18 IU BTx-A dozlarının rutin işlemlerde sık kullanılan %2 ve %20 lidokaine göre damar çapında belirgin artış etkisinin olduğu saptandı. Sonuç:Elde edilen bulgular sonucunda BTx-A'nın vazokontrüksiyon üzerine etkilerinin klasik vazodilatatör ajanlara üstünlüğü gösterilmiş olup; intraoperatif tedavi protokollerinde diğer ajanlara alternatif olabileceği veya birlikte kullanabileceğini düşünmekteyiz. Aim and Hypothesis:Free tissue transplantations are frequently used microsurgical procedures in complicated body deformities. There are many causes between flap and organ loss after surgery. These are factors such as patient-related factors, surgical technique used, experience of surgeon, degree of vascular manipulation, and postoperative surgical care. The most important problem among these factors is vascular spasm and vascular thrombosis. Vascular thromboses can be caused by arterial and venous origin. In our study, taking into account the short-term effects of commonly used intra-operative agents (papaverine, heparin and lidocaine) in free tissue transplants and replantation surgeons in plastic surgery. The long-term effect of Botulinum toxin A (3 months) has been hypothesized as providing a reduction in vasospasm and thrombocyte-associated complications. Materials and Method:In the study, 30 Wistar-type Albino strain female rats with average weights of 200 - 230 g were used. Group 1 Negative Control (n: 4): Adrenaline applied groupGroup 2 (n: 4): Group treated with papaverineGroup 3 (n: 4): Group treated with 2% lidocaineGroup 4 (n: 4): Group treated with 20% lidocaineGroup 5 (n: 4): Group treated with 6 iU botulinum toxinGroup 6 (n: 4): Group treated with 12 iU botulinum toxinGroup 7 (n: 4): Group treated with 18 iU botulinum toxinAfter 7 groups of rats were separated, the blood flow velocity was measured twice before and after the treatment with the spectral hand-Doppler method in vivo following right and left femoral artery dissection in each group. Following the dissection of two left and right femoral arteries of the rat, the femoral artery is excised 3 cm in length. After washing of the vessel segment and lumen with saline physiology, 7 piece 2 mm wide ring vascular structures are obtained and taken in separate petri dishes. The diameters of the chambers were measured and recorded. Findings:In the flow velocity measurements with the hand Doppler, 12 and 18 iU doses of BTx-A were found to be significantly increased in blood flow rate compared to the most commonly used papaverine in routine procedures. In addition, 6 iU dose of BTx-A had similar effects on the increase in blood flow rate of 2% and 20% of lidocaine, which are frequently used in the routine of BTx-A; The 12 and 18 iU doses of BTx-A were found to be significantly increased in blood flow rate compared to the 2% and 20% lidocaine commonly used in routine procedures. In the measurements made, 12 and 18 iU doses of BTx-A were found to be significantly increased in vessel diameter compared to the most commonly used papaverine in routine procedures. In addition, 6 iU dose of BTx-A had similar effects on the increase in vessel diameter compared to 2% and 20% lidocaine, which are frequently used in the routine of BTx-A; The 12 and 18 UIU doses of BTx-A were found to be significantly increased in the vessel diameter compared to the commonly used 2% and 20% lidocaine in routine procedures. Results:As a result of the obtained findings, the effects of BTx-A on vasoconstriction have been shown to be superior to classical vasodilator agents; We think that they may be alternatives to other agents in intraoperative treatment protocols or they may be used together. 92

Çalışmamızda, infraklavikular blok uygulaması yapılan hastalarda ekstremite kan akımındaki değişikliklere bağlı olarak meydana gelen, USG ile ölçülen rejyonal hemodinamik verilerin ve PI'nın blok öncesi ve sonrasındaki değerlerini karşılaştırarak, blok başarısını değerlendirmedeki etkinliğini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya elektif, tek taraflı el, el bileği ve dirsek operasyonu geçirecek 18-65 yaş arası, ASA I-III risk grubunda, infraklavikular blok uygulanan 40 hasta dahil edildi. Temel hemodinamik ölçümlere ek olarak, PI ölçümü yapabilmek için işlemin yapılacağı taraf üst ekstremite 2.parmağa pulse oksimetre sensörü takıldı. Hastaların diğer rejyonal hemodinamik parametreleri doppler USG ile ölçüldü. İşleme başlamadan hemen önce doppler USG ölçümleri; işlem yapılacak taraftaki antekubital fossanın 2-4 cm proksimalinden brakial arterin sagital taraması ile yapılıp PSV, EDV, RI, TAV, BAA, BAÇ ve AH değeri, hastaların başlangıç duyu muayenesi ve pin-prick testi sonuçları ile PI değerleri kaydedildi. Başlangıç değerleri kaydedildikten sonra USG eşliğinde lateral sagital infraklavikular blok uygulaması, sinir stimülatörü eşliğinde gerçekleştirildi. Stimülasyon iğnesinin ucu, USG probu ile eş zamanlı görüntü eşliğinde `in-plane` yöntem kullanılarak aksiller arterin saat 6-8 hizasına yerleştirildi. Bloklar için 200 mg lidokain ve 100 mg bupivakain kullanıldı. Blok işlemi tamamlandıktan sonra (iğnenin ciltten çıkarılması 0. dakika olarak alınmıştır) 10., 20. ve 30. dakikalarda SpO2, OAB, KAH ve PI, TAV, BAÇ, BAA, AH, PSV, EDV ile RI verileri yeniden kaydedildi. Anestezi ve motor blok kalitesi Holmenn skalası ile değerlendirilerek eş zamanlı olarak (0., 10., 20., 30. dk) kaydedildi. Holmenn skalasına göre anestezi kalitesi ve motor blok kalitesinin her birinden en az 2 puan alan ve operasyon süresince ek analjezik ihtiyacı olmayan hastalar başarılı blok olarak kabul edildi. Bloğu ilk 10 dakikada başarılı olan hastaların verileri Grup A, bloğu 10. dakikadan sonra başarılı olan hastaların verileri ise Grup B olarak belirlendi. Holmenn skalasına göre 10.dakikada 40 hastanın %27.5'inde, 20.dakikada %92.5'inde ve 30.dakikada ise tüm hastalarda başarılı blok gözlendi. Rejyonal hemodinamik verilerin tümünde 10. dakikadan itibaren istatiksel olarak farklılık gözlendi. Gruplar arası 10.dakika rejyonal hemodinamik veriler karşılaştırıldığına PI, AH, PSV, EDV ve TAV açısından farklılık saptandı. EDV ölçülen parametreler içinde oransal olarak en fazla değişiklik gösteren parametre olduğu bulundu. EDV'nin ardından en fazla değişimin PI değerinde olduğu bulundu. Spektral doppler USG ile ölçülen ve ölçüm yapan kişiye ve yere göre hata oranı daha az olan RI değeri ise EDV ve PI'nın ardından oransal olarak en fazla değişim gösteren parametreydi.Sonuç olarak; PI ve spektral doppler USG ile ölçümleri yapılan rejyonal hemodinamik verilerin ölçümünün blok başarısını değerlendirmede etkin olduğu görüldü. Özellikle EDV, RI ve PI değişimlerinin rejyonal blok başarısının değerlendirilmesinde daha etkin ve daha objektif sonuçlar sağlayacağı kanısına varılmıştır. In our study we aimed to compare the regional hemodynamic data measured with USG and the values of PI before and after block for variations occurring in extremity blood flow in patients administered infraclavicular block and to research their efficacy in assessing the success of block. The study included 40 patients administered infraclavicular block, aged from 18-65 years in ASA I-III risk group undergoing elective, unilateral, hand, wrist and elbow operations. In addition to basic hemodynamic measurements, a pulse oxymeter sensor was attached to the second finger on the operated upper extremity to perform PI measurements. The patient's other regional hemodynamic parameters were measured with doppler USG. Immediately before beginning the procedure, Doppler USG measurements were taken with sagittal scanning of the brachial artery 2-4 cm proximal of the anticubital fossa on the side of operation. The PSV, EDV, RI, TAV, BAA, BAD and BF values, starting sensory examination of the patient, pin-prick test results and PI values were recorded. After recording the initial values, lateral sagittal infraclavicular block was administered accompanied by USG and a nerve stimulator. The tip of the stimulation needle was inserted in the axillary artery at 6-8 o'clock position using the `in-plane` method accompanied by simultaneous imaging with the USG probe. For block, 200 mg lidocaine and 100 mg bupivacaine was used. After completing the block procedure (taking minute 0 as the time when the needle was removed from the skin), the SpO2, MAP, HR and PI, TAV, BAD, BAA, BF, PSV, EDV and RI values were recorded again in the 10th, 20th and 30th minutes.The duration of anesthesia settling was assessed with the pin-prick test, while anesthesia and motor block quality were assessed with the Holmenn scale simultaneously (0, 10th, 20th, 30th min). According to the Holmenn scale, patients with anesthesia quality and motor block quality each given points of at least 2 and with no additional analgesic requirements during the operation are accepted as having successful block. Patients with successful block in the first 10 minutes were assigned to Group A, while patients with block successful after the 10th minute were assigned to Group B. According to the Holmenn scale, in the 10th minute 27.5% of 40 patients, in the 20th minute 92.5% and in the 30th minute all patients had successful block observed. There were statistical differences observed for all regional hemodynamic data from the 10th minute on. When the regional hemodynamic data is compared between the groups in the 10th minute, there were differences identified for PI, BF, PSV, EDV and TAV. Within the measured parameters EDV was the parameter showing greatest proportional change. After EDV the greatest change was found for the PI value. Measured with spectral doppler USG and with least error depending on the person and location of measurement, the RI value was the parameter showing greatest proportional change after EDV and PI. In conclusion, it appeared that measurement of PI and regional hemodynamic data measured with spectral doppler USG were effective in assessing block success. It was concluded that variations in EDV, RI and PI especially provide more effective and objective results for the assessment of regional block success. 83

Perinatoloji ve neonatoloji konusundaki gelişmelere rağmen tüm gebeliklerin %10-15'inde intrauterin büyüme kısıtlılığı görülmektedir. İntrauterin büyüme kısıtlılığı nedeni ile gelişebilecek hipoksemi ve asfiksi, fetal morbidite ve mortalitenin en önemli nedenlerindendir. Bu patolojik durumun kökeninde maternal, fetal ve plasental sebepler rol oynamaktadır. Fetusun büyüyebilmesi, plasental kapasitenin yeterliliğine bağlı olarak değişmektedir. Anormal plasentasyon, birinci trimesterde spiral arteriollerin trofoblastik invazyonunda gelişen sorundur. Bu patolojik durum, büyüme kısıtlılığının temel patofizyolojisidir. Ciddi uteroplasental yetersizlik, metabolik ve hemodinamik kompansatuvar mekanizmaların çalışmasına, fetal ventriküler fonksiyon değişiklikleri ile kardiyak outputun azalmasına, beyin koruyucu yönde dolaşımın tekrar değişmesine yol açacaktır. Bütün bu değişikliklerin takibinde Doppler ultrasonografi çalışmaları önemli bilgiler sağlamaktadır.Doğum sırasında hipoksemi nedenli fetal hasardan korunabilmek için veya asidemik fetusların prognozunda, fetal iyilik halini değerlendirmek için APGAR 1/5 skorları ve fetal kan gazı kullanılmaktadır. Ancak bazı durumlarda yetersiz kalması nedeniyle doku spesifik biyobelirteçlerin araştırılması gündeme gelmiştir. Bu çalışmamızda patolojik Doppler bulguları olan intrauterin büyüme kısıtlılığı olan fetuslar ile sağlıklı fetuslarda nöronal ve kardiyak hasarı değerlendirilmesinde NSE ve Troponin T düzeylerini karşılaştırdık. Çalışma grubu olarak 26 intrauterin büyüme kısıtlılığı ve patolojik Doppler bulgusu olan fetus ve kontrol grubu olarak 24 sağlıklı fetus çalışmaya dahil edildi. Prospektif kohort çalışması niteliğinde olan çalışmada, olguların tümünden doğum sırasında kordon klemplenmesini takiben, umbilikal kord kan ve kan gazı örnekleri alındı. Alınan kan örnekleri 30 dakika içinde 3500 devirde 5 dakika santrifüj edildi ve serumlar -80°C derin dondurucuda dondurularak -20°C de saklandı. Örneklerden NSE ve Troponin T çalışılması için Düzen Laboratuvarı'na gönderildi, elektrokemilüsensi immünoassay yöntemi ile çalışıldı. İntrauterin büyüme kısıtlılığı olan fetusların kan örneklerinde NSE değerleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı değişiklik saptanmazken, hasta grubunda Troponin T değerleri anlamlı olarak yüksek saptandı. Troponin T ile doğum ağırlığı, APGAR1/5, kord pH, UA Doppler PI arasında anlamlı ilişki bulundu. NSE ile hemoliz indeksi ve DV Doppler PI arasında ilişki bulundu. NSE, hasta grubunda daha yüksek bulunmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunamadı.Çalışma sonunda elde ettiğimiz bilgiler ışığında, intrauterin büyüme kısıtlılığı olan fetuslarda kardiyak ve nöronal hasarın değerlendirilmesinde Troponin T ve NSE kullanılabilecek belirteçlerden olduğunu saptadık. Literatür tarandığında heterojen örneklemlerde çalışılan çalışmaların olduğunu ve nöronal hasara yönelik farklı belirteçlerin kullanıldığını görmekteyiz. Neonatal dönemde prognozun değerlendirilmesi için daha geniş kapsamlı ve karşılaştırmalı sonuçların verildiği çalışmaların yapılmasının konuyu daha da aydınlatacağını düşünmekteyiz. Anahtar sözcükler : İntrauterin büyüme kısıtlılığı , NSE, Troponin T, Doppler USG Intrauterine growth restriction is observed in %10-15 of all pregnancy, despite the developments about the perinatology and neonatology. Hypoxemia and asphyxia, which are caused by intrauterine growth restriction, are the primary cause of fetal morbidity and mortality. This pathological condition roots from maternal, fetal and placental reasons. The growth rate of fetus is dependent on efficiency of placental capacity.Abnormal placentation, is a problem which occurs in the first trimester with the trophoblastic invasion of spiral arterioles. This pathologic condition is the basic pathophysiology of the growth restriction. Serious uteroplacental inefficiency causes metabolic and hemodynamic compensatory mechanisms to work, decrease in cardiac output with fetal ventricular function changes, and a change in circulation again to protect the brain. Working with Doppler ultrasonography to follow all these changes provides important information.During the birth, in order to be protected from hypoxemia related fetal injury or prognosis of acidemic fetus, to observe fetal well-being APGAR1/5 scores and fetal blood gas are used. Yet, because it is not enough in some cases, tissue specific biomarker research is suggested. In this research, fetuses with intrauterine growth restriction and healthy fetuses are compared in the context of the use of NSE and Troponin T levels for the inspection of neuronal and cardiac injury.For the study group 26 cases with intrauterine growth restriction and pathological Doppler symptoms and for the control group 24 healthy fetuses were included. As this study has the characteristics of a prospective cohort study, from all cases, following umbilical cord clamping, umbilical cord blood and blood gas samples are taken. The blood samples, in 30 minutes, are centrifuged at 3500 rpm for 5 minutes and serums were frozen at -80°C in a deep freezer to keep at -20°C. The samples were sent to Düzen Laboratory to study the NSE and Troponin T and they were studied with the technique of electroluminescence immunoassay.While there were no significant difference of levels of NSE between control group and the group with intrauterine growth restriction, patient group's Troponin T levels were meaningfully higher. Between Troponin T and birth weight, APGAR 1/5, cord pH, and UA Doppler PI a relevant connection is found. Between NSE with haemolysis index and DV Doppler PI a connection is found. Although NSE was higher in the patient group it was statistically irrelevant. In the light of the information we gained at the end of this research, it has been understood that cardiac and neuronal injury detection on fetuses with intrauterine growth restriction, Troponin T and NSE are indicators which can be used. According to the literature research, it can be seen that there are the studies with heterogeneous paradigms which uses different indicators to find neuronal injury. It is also can be seen as a result of this study that to assess neonatal prognosis wider scoped and comparative studies will be more informational about the subject.Keywords: Intrauterine growth restriction, NSE, Troponin T, Doppler USG 67

Sessiz serebral iskemi(SSİ) kranial görüntülemelerde saptanan, inmeye ait klinik bulguların gözlenmediği ve inme ile benzer risk faktörlerine sahip bir tablodur. İnme ve AF arasındaki kuvvetli ilişkinin bilinmesine karşın, SSİ ile AF arasında ilişkinin değerlendirildiği çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Biz de bu çalışmada SSİ olgularında sol atriyal fonksiyonları ve noninvaziv bir yöntem olan doku doppleri(DDG) ile atrial mekanik gecikmenin(AEG) değerlendirmesini amaçladık. Çalışma planı: Çalışmaya 39 SSİ olgusu ile 29 sağlıklı gönüllü kontrol dahil edildi. Hasta ve kontrol grubunun demografik özellikleri, muayane bulguları, laboratuar incelemeleri, EKG, transtorasik EKO ve DDG ile hesaplanan atrial ileti zamanları kayıt edildi. DDG ile AEG süreleri, (PA)lateral mitral anulus (PA lateral), septal mitral anulus(PA septum) ve sağ ventrikül trikuspit anulusten(PA trikuspit) ölçüldü. Apikal dört boşluktan disk yöntemi ile sol atriyum hacimleri ölçüldü ve vücut yüzey alanına oranlandı. Sol atriyum mekanik fonksiyonları (SAPBV, SAPBF, SAABV, SAABF, SATBV) hesaplandı. SSİ grubunda holter incelemesiyle kalp hızı değişkenliği değerlendirildi. Bulgular: 39 hastanın(32K/7E) yaş ortalaması 51±10 yıl, 29 sağlıklı kontrolün(24K/5E) yaş ortalaması ise 48,8±5,9 yıldı. İki grup arasında yaş, cinsiyet, demografik özellikleri açısından fark saptanmadı(p>0,05). Kan şekeri SSİ grubunda anlamlı yüksekti(p=0,034). AEG ile ilgili parametreler, SSİ grubunda istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte uzun bulundu(p>0,05). Sol atrium mekanik fonksiyonuyla ilgili parametreler SSİ grubunda SAPBF(p=0,050), SAPBV(p=0,197) ve SATBV(p=0,496) değerlerinde artış olmasına karşın istatistiksel olarak anlamlı değildi. Transtorasik EKO parametrelerinde ise, konduit volüm(p=0,017),LVEDV(p= 0,002) ve LVESV(p= 0,003) değerleri, SSİ grubunda istatistiksel olarak anlamlı yüksekti. Sonuç: SSİ olgularında kan şekeri regülasyonuna dikkat edilmesi, kardiyak diyastolik fonksiyonlar açısından takibi ve zaman içinde bu değişikliklerin atrial gecikme zamanında uzamaya yol açabileceği göz önünde bulundurularak olguların bu açılardan takibi önem taşımaktadır. Anahtar Kelimeler: Sessiz serebral iskemi, atrial elektromekanik gecikme, doku doppler, atriyal fibrilasyon. Objective: Silent cerebral ischemia (SSI) is found on cranial imaging, with no clinical signs of stroke and has similar risk factors as stroke. Although there is a strong relationship between stroke and AF, there are very few studies evaluating the relationship between SSI and AF. In this study, we aimed to evaluate left atrial functions and atrial mechanical delay (AEG) in SSI cases with noninvasive tissue doppler imaging (TDI). Method: 39 SSİ and 29 healthy subjects as control group included in this study. Atrial conduction times calculated by DDG, demographic features, laboratory findings, ECG, transthoracic ECO were recorded for patients and control group. Atrial electromechanical time was calculated by measuring the lateral mitral annulus (PA lateral), septal mitral annulus (PA septum) and right ventricular tricuspid annulus (PA tricuspid) by TDI. Left atrial volumes were measured in the apical fourchamber view with the disk method. Left atrial mechanical functions (LAPEV, LAPEF, LAAEV, LAAEF, LATEV) were evaluated. Holter and echocardiography findings and demographic characteristics were recorded. The heart rate variability parameters of the patient group were compared by the holter. Results: The mean age of 39 patients (32K / 7E) was 51 ± 10 years and the mean age of 29 healthy controls (24K / 5E) was 48.8 ± 5.9 years. There was no difference between the two groups in terms of age, gender and demographic characteristics (p>0,05). Blood glucose was significantly higher in the SSI group (p = 0.034). Parameters related to AEG were not statistically significant in the SSI group but were found longer (p> 0.05).When the parameters of left atrial function such as LAPEF (0,3±0,1 versus 0,2±0,1, p=0,050), LAPEV (12,1± 6,8 versus 10,3±8, p=0,197) and LATEV (23,6±11,1 versus 21,6±9,4 p=0,496) were evaluated, the results were found higher but were not statistically significant. Conduit volüm (26,8±12,7 versus 21,5± 16,5, p=0,017), LVEDV (91,8±24,4 versus 74,8±25,3. P= 0,002) and LVESV (41,4±13,4 versus 31,7,8±15,7. P= 0,003) was found statistically significant compared to healthy controls.Conclusion Regulation of blood glucose level of SSI cases and follow-up the patienst for cardiac diastolic functions, and taking into consideration that these changes may lead to prolongation at the time of atrial conduction time are important for these cases.Keywords: Silent cerebral ischemia, atrial electromechanical delay, tissue doppler, atrial fibrillation. 74

DOPPLER SONOGRAFİNİN İNTRAPARTUM FETAL D İ STRESS VE YENİDOĞAN PARAMETRELERİNİN ÖNGÖRÜSÜNDEKİ YERİ Amaç: Doğum eyleminin aktif fazı öncesinde , uterin arter , umblikal arter , umblikal ven ve orta serebral arter doppler parametrelerinin , fetal distress ve kötü neonatal sonuçları öngörme gücünü değerlendirmektir. Yöntem: : Prospektif gözlemsel çalışmamız Dokuz Eylül Tıp Fakültesi Hastanesi'nde Ocak 2015 ile Ocak 2016 tarihleri arasında doğumun aktif fazı öncesinde değerlendirilen 211 komplike olmayan tekil gebeye ait sonuçları içermektedir. USG ile tüm gebelerin fetal biyometrileri , umblikal arter , uterin arter , orta serebral arter doppler parametreleri , umblikal ven akım hızı ve umblikal ven çapı hesaplandı. Her bir gebenin umblikal ven debisi hesaplandı. Hiçbir gebenin doğum sürecine müdahale edilmedi. Doğum sonrasında , hangi doppler parametrelerinin intrapartum fetal distress ya da kötü neonatal sonuçlar ile ilişkili olabileceği değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamız 211 hastanın gebelik sonuçları ile tamamlanmıştır. Yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı gösteren ve göstermeyen olgular karşılaştırıldığında , her iki grubun doppler parametrelerinde anlamlı bir fark saptanmadı. Umblikal arter pi değerinin fetal distress gelişen grupta anlamlı olarak daha yüksek olduğu fakat diğer doppler parametrelerinin fetal distress öngörüsünde anlamlı fark yaratmadığı saptandı. Umblikal ven debisinin fetal distress ve kötü neonatal sonuçları öngörmede anlamlı bir yararı saptanmadı. Sonuç: Umblikal arter , uterin arter , orta serebral arter doppler parametreleri ve umblikal ven akım miktarının , doğumun aktif fazı öncesinde değerlendirilmesi , intrapartum fetal distress ya da kötü neonatal sonuçları öngörmede faydalı değildir. Anahtar kelimeler: fetal distress , umblikal ven akımı , fetal doppler , doğum DOPPLER PARAMETERS İN PREDICTING İNTRAPARTUM FETAL DİSTRESS AND ADVERSE NEONATAL OUTCOMES Objective: The objective of the study was to investigate the distribution of umbilical venous flow rates and uterine artery umblical artery and middle cerebral artery doppler parameters measured in early labor, in a cohort of normal term pregnancies and to establish the relationship between these parameters and subsequent intrapartum outcome. Method: 211 women with uncomplicated, term, singleton pregnancies were recruited to this prospective observational study prior to active labor at Dokuz Eylul University Medical Faculty Hospital . All participants underwent an ultrasound examination, during which fetal biometry, umbilical venous flow velocity, and umbilical vein diameter were recorded. Umbilical venous flow rate was then calculated. Following delivery, intrapartum and neonatal outcomes were correlated with the ultrasound findings. Results: Our study was completed by 211 patients with pregnancy outcomes. When compared to cases who need neonatal intensive care unit , cases who don't need intensive care unıt don't have istatistically different doppler parameters. The umbilical artery pi value is significantly higher in the group that developed fetal distress . We found that other doppler parameters have no importance in predicting fetal distress. We also found that , umblical vein flow has no significance in predicting adverse fetal outcome and intrapartum fetal distress. Conclusion: Evaluation of doppler parameters of umbilical artery, uterine artery, the middle cerebral artery and umblical vein flow before the active phase of labor is not useful for predicting intrapartum fetal distress or adverse neonatal outcomes . Keywords: fetal distress , umblical vein flow , fetal doppler , delivery 60

Amaç: Bu çalışmada, obstrüktif uyku apnesi sendromu hastalarında, göz içi kan akımını Doppler ultrasonografi yöntemi ile değerlendirerek, bunun retinal sinir tabakası kalınlığı (RNFL) ve ganglion hücre tabakası (RGCL) ile ilişkisinin incelenmesi planlandı.Materyal-Metod: Polisomnografi ile OSAS tanısı alan 143 hastaya, dışlanma kriteri olarak hipertansiyon, diabetes mellitus, steroid kullanımı ve göz hastalığı ya da cerrahisi hikayesi kullanıldı. Kontrol grubu hastalar ayaş ve cinsiyet yönünden benzer sağlıklı bireylerden seçildi. Olgulara orbital Doppler ultrasonografi ile oftalmik arter (OA), santral retinal arter (CRA) ve posterior silier arterlerde (PCA), PSV, EDV ve RI ölçümleri yapıldı. Normal göz muayenesi, göz içi basınç ölçümü ve optik koherens tomografi ile global RNFL kalınlığı ve RGCL hacim ölçümleri de yapıldı.Bulgular: Dahil olma ve dışlama kriterlerine uygun 29 hasta ve 29 kontrol grubu belirlendi. Hasta ve kontrol grubunda göz içi basınç ölçümü normal sınırlardaydı. OSAS hastalarında kontrol grubuna göre, RNFL kalınlığında anlamlı farklılık bulunmadı (p=0,888), ancak ganglion hücre tabakasında, kontrol grubuna göre hacim artışı saptandı (p=0,033). CRA RI değerlerinde, hasta ve kontrol grubunda anlamlı fark olmamakla birlikte (p= 0,687), hasta grubunda CRA RI değeri azaldıkça ganglion hücre tabakasının santral hacminde artış tespit edildi (p=0,023, r= -309). Ayrıca; RGCL'nın santral 1 mm çaplı bölgesinin hacminin, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, hafif-orta dereceli OSAS hastalarında arttığı, ağır dereceli OSAS grubunda ise azaldığı bulundu (p=0,019). Doppler US'de CRA'in PSV değerleri hafif-orta dereceli OSAS grubunda azalmış, ağır dereceli OSAS grubunda ise artmış olarak tespit edildi (p=0,010).Sonuç: OSAS hastalarında göz henüz klinik olarak sağlamken bile, OCT'de ganglion hücre tabakasında değişiklik oluşabilmekte ve bu bulgular Doppler US verileri ile desteklenebilmektedir. Purpose: Our aim is to evaluate orbital blood flow with Doppler ultrasonography and display it' s relationship with retinal nerve fiber layer and ganglion cell layer in obstructive sleep apnea patients.Material-metod: Among 143 patients who was diagnosed for OSAS at polysomnography, exclusion criteria including hypertension, diabetes, steroid use and previous eye disease or surgery is used. Control group was chosen matched for age and sex with patients group. Peak systolic, end diastolic velocities and resistivity indices was measured at ophthalmic artery (OA), central retinal artery (CRA) and posterior ciliary artery (PCA) with Doppler ultrasonography. Additionally; routine ophthalmic examination including intraoculary pressure and optic coherence tomography (OCT) for retinal nerve fiber layer thickness and ganglion cell layer volumes are performed.Results: 29 patients and 29 healthy control subjects was chosen among exculision criteria. All of our patients and control subjects had normal intraoculary pressure. OCT revealed no difference between RNFL thickness between OSAS patients and control groups (p=0,888), but ganglion cell layer volume at the center was higher in OSAS group (p=0,033). Similarly, CRA RI values are not significantly different between two groups(p= 0,687), but in OSAS group, RGCL central volume and CRA RI was negatively correlated(p=0,023, r= -309). As we grouped OSAS patients mild-moderate and severe and compare with control group, RGCL central 1 mm circular area's volume is increased in the mild-moderate group than decreased in severe OSAS group (p=0,019). CRA PSV is decreased at mild-moderate OSAS than controls and increased in severe group (p=0,010).Conclution: Even though orbita is clinically normal, changes starts to occure in ganglion cells at OCT and this finding can be supported with Doppler ultrasonography. 96

Romatoid Artritli Hastalarda Steroid ve Metotreksat TedavisininKalp Fonksiyonları Üzerine EtkileriAmaç: Romatoid artritte (RA) kardiyovasküler tutulum sıklığı artmıştır ve mortaliteyle ilişkilidir. Romatoid artrit hastalarında verilen antiinflamatuar tedavinin kalp fonksiyonlarına etkileriyle ilgili veriler kısıtlıdır. Bu çalışmada yeni tanı alan RA hastalarında steroid ve metotreksat (Mtx) tedavisinin kalp fonksiyonları üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 2014- Nisan 2016 tarihleri arasında Romatoloji Kliniği'ne başvuran, yeni RA tanısı alan hastalar dahil edildi. Ekokardiyografi, doppler ve doku doppler parametrelerine 3 kere; tedaviden hemen önce, 1 ay steroid tedavisi sonrası ve Mtx tedavisinden 3 ay sonra bakıldı. Ekokardiyografi ve Doppler parametrelerinin değişimi tek yönlü ANOVA testi ile değerlendirildi. İstatistiksel olarak 0.05'den düşük p değeri anlamlı kabul edildi.Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 52,66 olup %72,2'si kadın idi. Çalışmamızda tedavi sonrası inflamatuar belirteç (ESR ve CRP) değerlerinde anlamlı azalma izlendi (p0,05). Sol ventrikül doku doppler lateral s dalgası, septal s dalgası, bu ikisinin ortalaması olan mitral doku doppler s dalgasında anlamlı artış izlendi (p

Alt ekstremitenin derin ven trombozu (DVT) önemli morbidite ve mortalitesiyle yıllıkgörülme sıklığı yaklaşık her 1000 kişide 1-2 olan yaygın bir kardiyovasküler durumdur. Derinven trombozu, Virchow triadı olarak bilinen staz, endotel harabiyeti ve hiperkoagulabilitenedeni ile oluşur.Derin ven trombozu tedavisinde amaç, pulmoner emboli ve pulmoner hipertansiyon,periferik venöz hastalık, venöz tromboemboli nüksü ve posttrombotik sendrom gibikomplikasyonların oluşmasını önlemektir. Bu amaçla tedavilerde antikogülan ajanlar,trombolitik ajanlar, cerrahi trombektomi ve perkütan endovasküler tedavi yöntemleriuygulanmaktadır.Bu çalışmada, Doppler ultrasonografi ile tanı alan, akut dönemdeki ilio-femoropoplitealderin ven trombozu olan hastaların tedavisinde ultrasonik akselere katater aracılıtromboliz tedavisinin güvenilirliği ve etkinliğinin retrospektif olarak değerlendirilmesiamaçlanmıştır.Çalışmaya Aralık 2012-Nisan 2015 tarihleri arasında RDUS ile akut iliofemoralpopliteal(proksimal) derin ven trombozu tanısı konmuş 41 hasta (17 K, 24 E, ortalama yaş51) dahil edilmiştir. Hastalara kılavuz kataterler (7F) ile ultrasonik akselere trombolitikinfüzyon kateteri (EkoSonic® Endovascular System, EKOS Corporation, Bothell,Washington, USA) yerleştirilmiştir. Kontrol venografilerde %50'nin üzerinde darlık olan 8(%19.5) hastaya PTA işlemi yapılarak uygun çap ve boyutlarda stentler yerleştirilmiştir. 4hastaya (%9.7) infrarenal vena kava düzeyine, çıkarılabilir VCİ filtresi yerleştirilmiştir.Girişim sonrası trombüsün temizlenme oranı kontrol venografiler ile belirlenmiştir. HastalarRDUS tetkiki ile takip edilmiştir. Sonuçlar değerlendirildiğinde, kontrol venografilerde %90.2 oranında başarılırekanalizasyon sağlanmıştır. Takipler sırasında venöz yapının 23 hastada (%56) tam açık, 14hastada (%34.1) kısmi açık olduğu izlenmiştir. Hastaların %14.6'sında hafif derecede PTSsemptomları gözlenirken, hiçbir hastada şiddetli PTS semptomları saptanmamıştır.İliofemoral-popliteal DVT'de antikoagülan tedavinin trombüs üzerine litik etkisibulunmamakta ve oluşan trombüsün yayılımını da yeterince önleyememektedir. Sistemiktrombolitik tedavinin majör kanama riskinin yüksek olması ve trombotik alana özgün olmayan bir tedavi olması nedeniyle daha az trombolitik ile trombüsün lizisini sağlamayayönelik özgün uygulamalara yönelim artmıştır.Literatürden elde edilen veriler ve bizim çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlara görekateter aracılı ultrasonla hızlandırılmış tromboliz tedavisi; uygulama sırasında daha düşük dozda trombolitik ajan kullanımını sağlayan, düşük komplikasyon oranlarına sahip,trombolitik ajanın trombüs içine dağılımını hızlandırarak tedavinin etkinliğini artıranalternatif bir endovasküler tedavi yöntemidir. Deep venous thrombosis (DVT) of lower extremity is the common cardivascularcondition that has considerable morbidity and mortality. The annual incidence of DVT is 1-2in 1000. DVT is the clot formation due to stasis, endothelial damage and hypercoagulabilitywhich is also known as Virchow triad.Pulmonary embolism, the most serious acute complication of DVT. It has beenreported in 5% of treated and as many as 67% of untreated patients with lower-extremityDVT. Also venous gangren is an early complication of DVT which can causes loss ofaffected extremity . Venous hypertension that results in PTS is a late complication of DVT.The treatment of deep venous thrombosis aims to prevent complications likepulmonary embolism and hypertension, peripheral venous disease, recurrent venousthromboembolism and post thrombotic syndrome. Treatment is based on the use ofanticoagulation, thrombolysis, surgical thrombectomy and percutaneous endovasculartechniques.This study aims to evaluate retrospectively efficiency and reliability of ultrasonicaccelerated catheter directed thrombolysis therapy in patients who had a diagnosis of acuteiliofemoral-popliteal thrombosis detected by Doppler ultrasonographyThe study included 41 patients (17 women, 24 men, mean age 51) who had adiagnosis of acute iliofemoral-popliteal thrombosis detected by Doppler ultrasonography (US)from December 2012 to April 2015. The ultrasonic accelerated thrombolytic infusioncatheter (EkoSonic® Endovascular System ,EKOS Corporation, Bothell, Washington, USA)was placed to the patients via the guide catheter (7F). Appropriate diameter and size stentswere placed after PTA in 8 (%19.5) patients who have a more than % 50 stenosis at contolvenography. Retrievable VCİ filters were placed in 4 (%9.7) patients level of infrarenal VCİ.Post interventional thrombosis clearance rates were controlled by venography. Patients werefollow up by RDUS.In the control venography results were evaluated, successful recanalization rate of90.2% was achieved. During follow-up venous structures in 23 patients (56%) fullyrecanalizaed, in 14 patients ( 34.1%) partially recanalizaed. mild PTS symptoms wasobserved in 14.6% of patients, no patients were diagnosed as severe PTS symptoms. Anticoagulation therapy does not have lytic effect to a thrombus and ıt does notprevent thrombus propagation adequately in iliofemoral-popliteal DVT. Systemicthrombolytic therapy has high major hemorrhagic complication and ıt ıs not specific tothrombotic area. Because of these limitations, new techiques are needed to lysis of thrombusby lower thrombolytic drug dosage.According to literature and results of our study, ultrasonic accelerated catheterdirected thrombolysis is an alternative endovascular treatment which provides lowerthrombolytic drug dosage. It has lower complication rates and increases efficacy of treatmentby accelerating thrombolytic drug diffusion into thrombus. 80

PLASENTAL GROWTH FAKTÖR VE UTERİN ARTER DOPPLER İNDEKSLERİNİN KOMBİNE TARAMA TESTİ İLE BİRLİKTE DEĞERLENDİRİLMESİNİN İSKEMİK PLASENTAL HASTALIKLARI ÖNGÖRME ETKİNLİĞİAmaç: Rutin kombine tarama testine eklenecek uterin arter doppler indeks ve plasental growth faktör maternal serum düzey tayininin iskemik plasental hastalıkların öngörüsündeki etkinliğini araştırmak.Yöntem: : Prospektif gözlemsel çalışmamız Eylül 2014 ile Eylül 2015 tarihleri arasında değerlendirilen 465 gebeye ait sonuçları içermektedir. Hastalar Grup I kontrol grubu (n:378) ve Grup II iskemik plasental hastalık saptanan hastalar (erken başlangıçlı preeklampsi (n:4), geç başlangıçlı preeklampsi (n:11) ve intrauterin gelişme geriliği (n:19)) olarak 2 grupta incelendi. Ayrıca Grup II kendi içinde Grup II a (erken başlangıçlı preeklampsi ve intrauterin gelişme geriliği olan olgular) ile Grup II b ( geç başlangıçlı preeklampsi) olarak alt gruplara ayrılarak ileri değerlendirmeler yapıldı.Bulgular: Çalışmamız 465 hastanın gebelik sonuçları ile tamamlanmıştır. Çalışma kriterlerine uymayan hastaların sonuçları çıkarıldıktan sonra 412 hastanın gebelik sonucuyla tez yazılmıştır.378 kontrol (%91.7) ve 34 hastalık grubu (%8.3) sonuçları karşılaştırılmıştır. VKİ, sistolik kan basıncının, sol uterin arter ve ortalama uterin arter PI değerlerinin, PAPP-A, plasental growth faktör değerleri ve fetal ağırlığın gruplararası anlamlı olarak farklı olduğu izlenmiştir.Sonuç: Birinci trimester uterin arter doppler incelemesi ve maternal serum plasental growth faktör düzey tayini iskemik plasental hastalıkları öngörmede etkindir.Anahtar kelimeler: preeklampsi, intrauterin gelişme geriliği, plasental growth faktör. Objective We aim to evaluate whether adding measurement of uterin artery indices and maternal serum placental growth factor levels could predict ischemic placental disease(IPD) cases, during the first trimester combined screening.Methods: During this prospective observational study 465 patients were included between September 2014 and September 2015. Patients were categorized as 2 groups: Group I - control group (n:378) and Group II disease group [ early preeclampsia (n:4), intrauterin growth restriction(n:19) and late preeclampsia(n:11)]. Group II was also divided as subgroups, Group IIa ( early preeclampsia and intrauterin growth restriction) and Group II b ( patients with late preeclampsia (11) according to the recent hypothetical IPD definitions.Results: Our study were include obstetric results of 465 patients. After excluding the results of patients don't meet the study criteria thesis were written with the results of 412 patients. 378 (%91.3) of them were control group and 34 (%8.7) were disease group. BMI, systolic blood pressure, left uterin artery PI, mean uterin artery PI, placental growth factor, PAPP-A and fetal weight were significant differences between control and disease group.Conclusion: Combining uterine artery doppler evaluation and maternal serum placental growth factor levels provide effective tools for prediction of ischemic placental diseases during first trimester combined screening.Key words: preeclampsia, intrauterin growth restriction, placental growth factor. 65

Amaç: Yapacağımız çalışma ile major ortopedik cerrahi vakalarında Özefagial doppler monitörizasyon (ÖDM ) ile konvensiyonel hedefe yönelik sıvı tedavisinin karşılaştırılması amaçlandı. Metod: Çalışmaya 18-65 yaşları arasında ASA I-III olan major ortopedik cerrahi uygulanacak 40 hasta dahil edilecek. Karaciğer ve/veya Böbrek yetmezliği hastaları, obez hastalar(BMI>30), kanser hastaları, ASA IV-V hastalar ve çalışmaya katılmak istemeyen hastalar çalışma dışı bırakılacaktır.Operasyon odasına alınacak hastalara 18 G periferik ven kanülü ile venöz yol açılacak ve standart monitörizasyon (EKG, SpO2, NIBP, ETCO2) ve arteryal moniterizasyon uygulanacak. Bazal sistolik arter basıncı (SAB) ve kalp atım hızı (KAH) kayıt edilecek.Hasta ve yakınlarından aydınlatılmış onam belgesi alındıktan sonra, hastalar kapalı zarf yöntemiyle 20'şerli iki gruba ayrılacak. Her iki gruba indüksiyon amacıyla 2-3 mg/kg propofol, remifentanil 1 µgr.kg-1 verilecek ve 0,6 mg.kg-1roküronyum ile kas gevşemesi sağlanıp entübasyon yapılacak. Birinci grup Grup D olarak adlandırılıp ÖDM ile monitörize edilecek ve sıvı yönetimi ÖDM eşliğinde yapılacak. Atım hacmi hesaplanıp mönitörize edildikten sonra 15 dakika boyunca toplamda 250 ml kolloid verilecek. 15. dakikanın sonunda atım hacmindeki artış %10'dan fazla ise hasta sıvı cevaplı olarak kabul edilip bu işlem tekrarlanacak. Artış % 10'dan az ise hasta sıvı cevapsız olarak kabul edilip atım hacmindeki düşüşen son bazal değere göre % 10'dan daha fazla ise işlem tekrarlanacak. Diğer grup Grup K olarak adlandırılıp sıvı yönetimi konvansiyonel yöntemler (nabız, tansiyon, idrar outputu) eşliğinde yapılacak. Anestezi idamesi için her iki gruptada % 50 O2 + % 50 hava ile birlikte % 2-3 sevofluran kullanılacak. Her iki hasta grubuna da 0,1µgr/kg/dk dan remifentanil infüzyonu başlanacak. Her iki hasta grubuna da gerekirse 0.05 µgr/kg remifentanil verilecektir. Her iki gruba da 8 ml/kg/h den sıvı verilecek.Her iki gruptaki hemodinamik parametreler, idrar outputu, serum laktat düzeyi, toplam verilen sıvı ve kan miktarı, inotropik veya vazopresör ihtiyacı, anestezi ve cerrahi süresi, postoperatif derlenme süreleri, hastanede kalış ve oral diyete başlangıç süreleri, postoperatif bulantı kusma ile ilgili olası komplikasyonlar kayıt altına alınacak.Bulgular: Her iki grup arasında demografik verilerde herhangi bir fark görülmemiştir. Kontrol grubunda doppler grubuna göre sistolik arter basıncı 10.dakika, 20.dakika, 25.dakika,30.dakika ve 90.dakikada istatistiksel olarak anlamlı daha düşük bulunmuştur. Kontrol grubunda doppler grubuna göre diastolik arter basıncı 20.dakika, 30.dakika istatistiksel olarak anlamlı daha düşük bulunmuştur. Doppler ve kontrol gruplarının laktat düzeyleri karşılaştırıldığında 90.dakikada istatistiksel olarak Doppler grubunda anlamlı şekilde düşük bulundu. Postoperatif Doppler grubunda taşikardi istatistiksel olarak anlamlı düşük bulunmuştur. Sonuçlar: Major ortopedi cerrahi vakalarında ÖDM eşliğinde yapılan hedefe yönelik sıvı tedavisinde perioperatif vital bulgularda daha iyi sonuçlar elde edildiği, özellikle mortalite ve morbidete açısından önemli sayılan laktat seviyesinin daha düşük seyrettiği sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Majör ortopedik cerrahi, Genel Anestezi, Özafagial Doppler, Hedefe Yönelik Sıvı Tedavisi Purpose: In the work we do, it is aimed to compare the Esophageal Doppler monitoring (EDM) with conventional targeted liquid treatment at major orthopedic surgery cases. Method: 40 patients between 18-65 years of age with ASA I-III and to who major orthopedic surgery to be applied will be included in the study. Hepatic and / or kidney failure patients, obese patients (BMI> 30), cancer patients, ASA IV-V patients, and patients who do not wish to participate in the study will be excluded from the study.18 G peripheral venous cannula will be opened in patients to be taken to the operating room and standard monitoring (ECG, SpO2, NIBP, ETCO2) and arterial monitoring will be applied. Baseline systolic arterial pressure (SAP) and heart rate (HR) will be recorded.After obtaining the informed consent form from patients and their relatives, patients will be divided into two groups, 20 patients in each group with sealed method. For induction, 2-3 mg / kg propofol and remifentanil 1 μgr.kg-1 will be given in both groups, muscle relaxation will be provided with 0.6 mg.kg-1 rocuronium and the intubation will be performed. The first group is named as Group D, will be monitored by EDM and fluid management will be accompanied with EDM. After the beat volume is calculated and monitored, 250 mL of colloid in total will be given during 15 minutes. At the end of the fifteenth minute, if the increase in beat volume is more than 10%, the patient will be accepted as the fluid answered and this process will be repeated. If the increase is less than 10%, the patient is considered as without fluid answered and if the beat volume decline is more than 10% according to recent baseline value, the process will be repeated. Other groups named as Group K and fluid management will be accompanied with conventional methods (pulse, blood pressure, urine output). For maintenance of anesthesia, 2-3% sevoflurane will be used with 50% O2 + 50% air in both groups. In both patient group, 0.1μg / kg / min remifentanil infusion will be started. if necessary, 0.05 µgr/kg remifentanil will be given to both patient group. 8 ml/kg/h liquid will be given to both groups.In both groups, hemodynamic parameters, urine output, and serum lactate level, the total given fluid and blood volume, inotropic or vasopressor requirement, anesthesia and surgery time, postoperative recovery time, hospital stay, and oral diet starting time, potential complications associated with postoperative nausea and vomiting will be recorded.Findings: No difference was observed between the two groups in demographic data. Systolic arterial pressure in control group is found statistically and significantly lower in the tenth minute, twentieth minute, twenty-fifth minutes, thirtieth minute and ninety minutes than the Doppler group. Diastolic blood pressure is found statistically significantly lower in the twentieth minute, thirtieth minute in the control group than in the Doppler group. When lactate levels of Doppler and control groups are compared, the lactate level of the Doppler group is statistically significantly found lower in 90th minute. Tachycardia is significantly found lower at Postoperative Doppler group. Results: In major orthopedic surgery cases, better results are obtained in the perioperative vital signs in targeted liquid therapy accompanied with EDM, it was concluded that especially the lactate level which is considered important in terms of the mortality and morbidity is lower.Key Words: Major orthopedic surgery, General anesthesia, Esophageal Doppler, Targeted Fluid Therapy 56

Çalışmamızda, primer infertil çiftlerde erkek hastalardaki testiküler arter kapsüler ve intratestiküler dallarından elde edilen pik sistolik hız (PSV), end diyastolik hız (EDV) ve rezistivite indeksi (RI) gibi arteryel Doppler parametreleri ve intra-ekstra testiküler sonografik anormalliklerin sıklığı ile semen analizi bulguları arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı.Kasım 2015 ve Nisan 2016 tarihleri arasında Bülent Ecevit Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi Üroloji Anabilim Dalı Polikliniğini tarafından daha önce hiç gebe kalmamış, en az bir yıl boyunca korunmasız denemeden sonra gebe kalmada başarısız olan çiftlerden, kadın doğum polikliniğine konsulte edilerek bayan faktörleri dışlanmış olan infertil erkek hastalardan, primer infertilite ön tanısı ile skrotal renkli doppler ultrasonografi (RDUS) istemiyle gönderilen ve aynı zamanda semen analizi istenen ardaşık 118 hasta çalışmaya dahil edildi. 118 hastadan 1 hasta tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu, 9 hasta varikosel operasyonu hikayesi, 4' ünde kriptorşidizm ve orşioektomi hikayesi bulunduğundan çalışmadan çıkarıldı. Toplam 104 olguya ait 208 adet testis incelendi.Bülent Ecevit Üniversitesi, Radyoloji Anabilim Dalında tüm hastalara intra-ekstratestiküler anormallikleri belirlemek amacı ile sonografik inceleme ve RDUS ile her iki testiküler arter kapsüler ve intratestiküler dalından PSV, EDV, RI değerleri ölçülerek değerlendirilmiştir. Hastaların inceleme sonuçları semen analizi değerleri ile karşılaştırılmıştır. Çalışmamızda semen analizi bulguları ile testis volümleri açısından farklılık saptanmış olup epididim baş ve korpus çapları ile sonografik anormalliklerin sıklığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmedi. Kapsüler ve intratestiküler ortalama PSV, EDV, RI değerlerinde sperm sayısı açısından yapılan karşılaştırmada azoospermik, oligospermik ve normospermik olgularda tüm gruplarda istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. Normospermik erkek infertil olgular, hem azoospermik hem de oligospermik hastalar ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur. Azoospermik ve oligospermik olgu gruplarında PSV ve EDV açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiş ancak RI değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır. Benzer şekilde sperm hareketlilikleri açısından sınıflamada gruplar arasında PSV, EDV, RI değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterilmiştir. Sonuç olarak primer infertil çiftlerden erkek hastalarda vasküler değişiklikleri değerlendirmede ve semen analizi bulgularını tahmin etmede Doppler Ultrasonografi invaziv olmayan güvenli ve tekrarlanabilir bir yöntem olarak oldukça yararlı bilgiler sağlayabilir.,Anahtar Sözcükler: Primer infertil erkek hasta, Renkli Doppler ultrasonografi, semenanalizi In our study, we aimed to investigate the relationship between sperm analysis and intra-extratesticular ultrasonographic pathology frequency, the arterial doppler parameters such as peak systolic velocity (PSV), enddiastolic velocity (EDV), resistivity index (RI) measured from testicular artery capsular and intratesticular branches in primary infertile male patients.118 consecutive male patients admitted to the Department of Urology, Bulent Ecevit University School of Medicine between November 2015 and April 2016, who tried to have children with their childless wifes for 1 year via unprotected intercourse and whose wifes have no female factor for infertility determined by the Department of Obstetrics included in the study. Scrotal color doppler ultrasonography was performed in these infertile male patients with the preliminary diagnosis of primary infertility, and sperm analyses were performed. One patient with recurrent urinary tract infection, nine patients with the history of varicocele operation, four patients with the history of orchiectomy and cryptorchidism were excluded from the study. 208 testes of 108 patients were evaluated.In the Department of Radiology, Bulent Ecevit University School of Medicine, scrotal ultrasonography and color doppler ultrasonography were performed in these patients to determine intra-extratesticular pathologies measuring PSV, EDV, RI from bilateral testicular artery capsular and intratesticular branches. The findings were compared to the sperm analyses.There was significant relationship between sperm analysis results and testis volumes, while there was no significant relationship between ultrasonographic pathologies and the diameters of epididymis head and corpus. In comparison between sperm numbers and capsular/intratesticular average PSV, EDV, RI, there was statistically significant relationship in all groups including azoospermic, normospermic, oligospermic patients. There was significant relationship in comparison of normospermic infertile patients with both azoospermic and oligospermic patients. In azoospermic and oligospermic patient groups, there was significant relationship for PSV and EDV, whereas there was no relationship for RI. Similarly, there was significant relationship for PSV, EDV, RI in groups classified according to the sperm motility.In conclusion, doppler ultrasonography is a noninvasive, reliable and repeatable examination for evaluation of vascular changes and estimation of sperm analysis results in primary infertile male patients and can provide useful information.Keywords: Primary infertile male patient, Color doppler ultrasonography, Spermanalysis 75

Talasemi hastalığı ülkemizde oldukça sık görülen kalıtsal bir kan hastalığıolup kesin tedavisi kök hücre naklidir. Kök hücre naklinin yapılamadığıdurumlarda hayat boyu düzenli kan transfüzyonlarına ihtiyaç duyulur. Düzenlitransfüzyonların neden olduğu demir birikimi tüm dokulara olduğu gibi kalbe dezarar verir. Demir birikimi ilişkili kardiyak olaylar bu hasta grubunda halen temelölüm sebebidir. Bu yüzden, klinisyenler kardiyak komplikasyonları erken tanıyıphenüz geri döndürülebilir aşamada iken tedavi etmelidir.Bu kronik hastalıkla ilgili bilgiler son yıllarda artarken, yeni tanı, takip vetedavi metodları da geliştirilmektedir. Talasemili olgularda demir yükünü vetransfüzyon ilişkili kardiyak etkilenmeyi saptamak için günümüzde kullanılantestler (ferritin, MRG, kardiyak belirteçler) sınırlı olma özelliğini korumakta olupkardiyak komplikasyonların erken tanınmasında ise yeterli olamayabilmektedir.İnsan vücudunda sıvı ve elektrolit dengesinden sorumlu olan arjininvazopressin molekülü (AVP) ile hipofiz bezinden birlikte salınan ve invitroölçümü AVP'e göre daha kolay olan, copeptin molekülü son yıllarda araştırılmayabaşlanmıştır. Copeptinin miyokart infarktüsü ve kalp yetmezliği ile ilişkisinigösteren yayınlar bulunmaktadır. Literatürde ise talasemi major hastalarındacopeptinin değerlendirildiği bir çalışmaya rastlanmadı.Bu çalışmada, talasemi major hastalarındaki kardiyak hasarlanmanın erkensaptanabilmesi için kullanılabilecek yöntemler irdelendi, kıyaslamalar yapıldı.Hastalar MRG gruplarına ( MRI T2*

İndirekt hiperbilirubinemi yenidoğan sarılığı olarak da adlandırılır ve tedavisiz ağır seyirli olgularda en ciddi komplikasyon, bilirubinin kan beyin bariyerini geçerek nörotoksisiteye ve kernikterusa neden olmasıdır. Bilirubinin hangi seviyede nörotoksisite oluşturduğu kesin olarak bilinmemektedir. Bilirubin seviyesi ile birlikte serebral kan akımının değişiklik gösterdiğini bildiren çalışmalar mevcuttur. Yeni gelişmeler sayesinde, yenidoğanda intrakranial hemodinaminin değerlendirilmesinde Doppler inceleme rutinde kullanılabilen bir görüntüleme yöntemi haline gelmiştir. Çalışmamızda yenidoğan yoğun bakım servisinde indirekt hiperbilirubinemi nedeniyle takipli yenidoğanlar ile indirekt hiperbilirubinemi bulunmayan yenidoğanlarda doppler inceleme ile elde edilmiş serebral kan akım özellikleri karşılaştırılmıştır. Serebral kan akımını değerlendirmede internal karotis arter ve orta serebral arterlerde pik sistolik hız, rezitif indeks, pulsatilite indeksi, çap ve total debi parametrelerine bakılmış ve her iki grup arasında anlamlı farklılık olup olmadığı araştırılmıştır. Sonuç olarak yenidoğanlarda yüksek bilirubin seviyesinin neden olduğu oksidatif stresten korunmak için serebral otoregülasyonun serebral kan akımını azalttığı saptanmıştır. Unconjugated hyperbilirubinemia is also termed neonatal jaundice and the most undesirable complication in untreated severe cases is that the bilirubin crossing the blood brain barrier leading to neurotoxicity and kernicterus. Bilirubin level that leads to neurotoxicity is uncertain. There are studies which indicates that cerebral blood flow changes with bilirubin level. Together with new advances, Doppler ultrasound has become a routine imaging modality on evaluating intracranial hemodynamics in newborns. In our study we compared cerebral blood flow features which obtained by doppler examination in newborns that had unconjugated hyperbilirubinemia and newborns that did not have unconjugated hyperbilirubinemia in newborn intensive care unit. Peak systolic velocities (PSV), resistive indexes (RI), pulsatility indexes (PI), diameters and volume flows of internal carotid and middle cerebral arteries were measured for evaluating cerebral blood flow and we investigated if there was a significant difference between two groups' values. We concluded that cerebral autoregulation decreased cerebral blood flow in order to protect neonatal brain from oxidative stress caused by high bilirubin levels. 61

Obstruktif Uyku Apne Sendromunda Derin Ven Trombozu Sıklığının DeğerlendirilmesiGiriĢ ve Amaç: Obstruktif Uyku Apne Sendromu‟nun (OUAS) serebrovasküler ve kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyle iliĢkili olduğu bilinmektedir. Son dönemde OUAS ile venöz tromboemboli arasında nedensel bir iliĢki olduğunu düĢündüren çalıĢmaların sayısı giderek artmaktadır. Bu çalıĢmada OUAS olgularında derin ven trombozu (DVT) sıklığını araĢtırmak amaçlanmıĢtır.Yöntem: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Uyku Laboratuvarına baĢvuran, OUAS ön tanısıyla polisomnografi yapılan 1 yıllık süreçteki ardıĢık 239 hasta çalıĢmaya dahil edildi. Tüm olgulara D-dimer testi yapıldı. D-dimer (+) olgular Alt ekstremite doppler USG ile değerlendirildi.Bulgular: Olguların yaĢ ortalaması 52±12 yıl olup %31,8‟i (76/239) kadındı. OUAS (-) olgularda %9,5 (6/63), hafif OUAS‟da %8,8 (5/57), orta OUAS‟da %5,8 (2/34), ağır OUAS‟da ise %17,6 (15/85) oranında d-dimer pozitif bulundu. Ağır OUAS olgularında d-dimer pozitifliği (15/85) diğer tüm olgulara göre (13/154) anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla %17,6 ve %8,4, p=0,034). Ağır OUAS‟da d-dimer pozitiflik riski 2,3 kat artmaktaydı. D dimer (+) bulunan 28 olgunun 4‟ünde alt ekstremite doppler USG ile DVT tespit edildi (%14,2). DVT bulunan 4 olgunun tamamı ağır OUAS idi. Tüm ağır OUAS olgularının %17,6 sında (15/85) D-dimer pozitifliği mevcuttu. Ağır OUAS olgularının %4,7‟sinde (4/85) trombüs bulundu. D-dimer (+) ağır OUAS‟da tromboz sıklığı %26,6 (4/15) bulunduSonuç: ÇalıĢmanın sonuçları ağır OUAS‟nın DVT için önemli bir risk faktörü olabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda bu çalıĢmada elde edilen verilern ağır OUAS hastalarında DVT semptomlarının sorgulanmasının, d-dimeriiibakılmasının ve d-dimer pozitif ağır OUAS olgularının DVT proflaksisi açısından değerlendirilmesinin yararlı olabileceğini düĢündürmektedir.Anahtar Kelimeler: Obstruktif Uyku Apne Sendromu ġiddeti, Derin Ven Trombozu, D-dimer Evaluation of Deep Vein Thrombosis Frequency in Obstructive Sleep Apnea SyndromeIntroduction and function: Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS) „s deal with cerebrovascular and cardiovascular morbidity and mortality is known. The number of reports suggesting a causal relationship between OSAS and venous thromboembolism has been increasing in recent term.In this study investigating the frequency of deep vein thrombosis (DVT) in OUAS facts is aimed.Method: In one year period consecutive 239 patients who applied to Düzce University School of Medicine Sleep Laboratory and were performed polisomnografi with OSAS prediagnosis were included in the study. D-dimer testing was performed in all cases. D-dimer (+) facts were evaluated with lower extremity doppler USG.Findings: The average age of cases were 52 ± 12 years and 31.8% (76/239) were female.Positive d-dimer rate findings were-in OUAS (-) facts %9,5 (6/63),in mild OUAS %8,8 (5/57), in medium OUAS %5,8 (2/34),in severe OUAS %17,6 (15/85).In severe OUAS facts D-dimer positivity (15/85) compared to all other facts (13/154) were significantly higher (17.6% and 8.4% respectively, p = 0.034).In severe OUAS d-dimer positivy risk increased 2,3 fold.Lower extremity doppler USG with DVT was detected in D-dimer (+) found 28 cases of 4 (%14,2) All the 4 cases with DVT were severe OUAS. In 17.6% (15/85) of all severe OSAS cases had positive D-dimer. Thrombosis was found in %4,7 (4/85) of severe OUAS cases.Frequency of thrombosis in D-dimer(+) severe OUAS was found %26,6 (4/15)Conclusion: The study's results indicate that severe OUAS may be an important risk factor for DVT.At the same time datas obtaining in this study suggest that it would be useful questioning DVT symptoms in severe OUAS patients,d-dimer searching and evaluation of d-dimer positive severe OUAS cases in terms of DVT prophylaxiKey words: Severity of Obstructive Sleep Apnea Syndrome, Deep Vein Thrombosis, D-dimer 41

Amaç: Takayasu arteriti hastalarında oküler dolaşımdaki bozukluklara veya kullanılan ilaçlara bağlı olarak çeşitli göz komplikasyonları gelişebilmektedir. Bu çalışmanın amacı romatoloji kliniğinde takipli Takayasu arteriti hastalarında oküler komplikasyon durumu ile oküler kan akımı parametrelerini değerlendirmek ve bu parametreler ile klinik bulgular arasındaki ilişkiyi tanımlamaktır.Gereç ve Yöntemler: Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Romatoloji Bilim Dalı'nda takipli 65 Takayasu arteriti hastası (60 kadın, 5 erkek, ortalama yaş: 41.8 ±12.9) ve 51 (50 kadın, 1 erkek, ortalama yaş: 37.4 ±12.9) sağlıklı gönüllü çalışmamıza katıldı. Çalışma kapsamında tüm katılımcılara detaylı bir göz muayenesi, optik koherens tomografi (OKT) ile maküla, retina sinir lifi tabakası analizi ve cihazın EDI-OKT modunda koroid görüntülemesi yapıldı. Koroid kalınlığı değerlendirilebilmesi için retina pigment epitelinin dış sınırı ile skleral hiperreflektif bantın iç sınırı arasındaki mesafe manuel olarak ölçüldü. Hastaların sağ gözlerinde renkli Doppler ultrasonografi ile oftalmik arter ve santral retinal arter kan akım parametreleri değerlendirildi. Hastaların göz muayenesine yönlendirildikleri son romatoloji muayenelerindeki kan basıncı ölçümleri, hastalık süreleri istatistiksel analizler için kullanıldı. Hastalık süreleri ile yukarıda belirtilen ölçüm ve muayene bulguları arasında ilişki olup olmadığı incelendi.Bulgular: Hastalarda en sık izlenen oküler komplikasyon hipertansif retinopati (%33.9) olarak saptandı. Dört hastada (%6.2) Takayasu retinopatisi ile uyumlu bulgular izlendi. 13 gözde (%10) posteriyor subkapsüler katarakt saptandı ve 7 gözün psödofakik olduğu izlendi. Hiçbir hastada iskemik neovasküler komplikasyonlara bağlı görme azalması izlenmedi. Takayasu arteriti ile sağlıklı kontroller arasından santral maküla kalınlığı, fovea hacmi, retina sinir lifi tabakası kalınlığı ve subfoveal koroid kalınlığı açısından istatistiksel anlamlı farklılık izlenmedi. Takayasu arteriti hastalarının Doppler ile yapılan kan akımı analizlerinde rezistivite indeksinin oftalmik arterde (0.75 vs. 0.66, p=0.002) ve santral retinal arterde (0.75 vs. 0.67, p=0.001) daha yüksek olduğu izlendi. Hipertansif retinopati gelişen hastaların hastalık süreleri geçirmeyen hastalara kıyasla anlamlı olarak daha uzun bulunurken (7.9 yıl vs. 4.7 yıl, p=0.016), üst ekstemite kan basınçları arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Radiyal arterede nabızsızlık bulgusu olan hastaların aynı gözlerindeki oftalmik arter rezisitivite indeksi, radiyal arterde nabızsızlık olmayan hastalara kıyasla daha yüksek bulunurken (0.77 vs. 0.68, p=0.031), karotis üfürümü olan veya olmayan hastaların oküler kan akım parametreleri arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Hastalık süresi 5 yıldan uzun olan veya 5 yıldan kısa olan olguların oküler kan akımı parametreleri arasında anlamlı bir fark izlenmedi. Katılımcıların subfoveal koroid kalınlıkları ile oküler kan akımı parametreleri arasında anlamlı bir korelasyon saptanmadı.Sonuç: Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde takipli hastalarda Takayasu retinopatisi gelişme oranı literatüre göre daha düşük bulunmuştur. Hiçbir hastada görme ile ilgili şikayet izlenmezken, Doppler bulguları oküler kan akımında subklinik bir azalmaya işaret etmektedir. Purpose: Ocular involvement in Takayasu arteritis mainly arises due to complications related with altered ocular blood flow or side effects of the treatments. In this study, we aimed to document ocular complication rate, ocular blood flow status and the association of ocular blood flow parameters with clinical outcome of the Takayasu arteritis patients followed in the rheumatology clinic.Material and Methods: We have included 65 Takayasu arteritis patients followed at Marmara University Medical School, Rheumatology Division (60 female, 5 male, mean age: 41.8 ±12.9) and 51 healthy subjects (50 female, 1 male, mean age: 37.4 ±12.9) in this study. All of the participants had a detailed ophthalmological examination, optical coherence tomography scan of the macula, retinal nerve fiber layer and choroid. Ocular blood flow in ophthalmic artery and central retinal artery was evaluated with Color Doppler ultrasonography. The rheumatology examination data was reached from the last rheumatology visit at which the patients were referred to the ophthalmology clinic.Results: The most common ocular complication was hypertensive retinopathy (33.9%). Four patients had retinal findings related with Takayasu retinopathy (6.2%). Thirteen eyes had posteriyor subcapsular cataract (%10) and 7 eyes were pseudophacic (5.4%). None of the patients suffered a reduction of visual acuity due to ischemic neovascular complications. There was no statistically significant difference between the Takayasu arteritis patients and healthy subjects for the central macular thickness, foveal volume, retinal nerve fiber layer thickness and subfoveal choroideal thickness. Takayasu arteritis patients had an increase of resistivity index in the ophthalmic artery (0.75 vs. 0.66, p=0.002) and central retinal artery (0.75 vs. 0.67, p=0.001). The patients with hypertensive retinopathy had a significantly longer disease duration compared to the no retinopathy group (7.9 years vs. 4.7 years, p=0.016), while there was no statistically significant difference between the groups for upper extremity blood pressure values. The resistivity index of the ophthalmic artery was higher in patients with ipsilateral radial artery pulselessness compared to the patients who had no pulselessness (0.77 vs. 0.68, p=0.031). The patients with carotid artery bruits did not have a significant change in the ocular blood flow parameters compared to the patients who did not have carotid artery bruits. There was no significant difference for ocular blood flow parameters between the patients with long disease duration (>5 years) and short disease duration (

Amaç: Bu çalışmada orak hücre anemisinde santral sinir sistemi komplikasyonlarının önlenmesinde Near Infrared Spektroskopi (NIRS) etkinliğinin, transkraniyal doppler ile karşılaştırılması ve Near Infrared Spektroskopinin orak hücre anemili hastaların takibinde kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlandı.Yöntem: Çalışmanın 2014 Nisan - Temmuz döneminde Mustafa Kemal Üniversitesi Hastanesi pediatri polikliniklerine gelen orak hücre anemi hastaları ve sağlıklı kontroller ile yapılması planlandı. Çalışma öncesi 10 orak hücre anemi hastası ve 10 sağlıklı kontrol alınarak pilot çalışma yapıldı ve örneklem büyüklüğü belirlendi. Tüm olguların NIRS ölçümleri ve transkraniyal doppler ölçümleri yapıldıktan sonra hematolojik parameterlerin analizi yapıldı. İstatistiksel değerlendirmeler için SPSS 21,0 paket programı kullanıldı. Tüm istatistiksel analizde p

Böbrek taşı sebebiyle ESWL uygulanan hastalarda, bu tedavinin; tedavi edilen böbrek ve tedavi edilmeyen karşı böbrek üzerindeki etkilerinin renkli Doppler ultrasonografi ve difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi.Bu prospektif çalışmaya Mart 2013 ile Haziran 2015 tarihleri arasında hastanemizde ESWL tedavisi yapılan böbrek taşı olan 18 hasta (8 kadın, 10 erkek; yaş ortalaması 40,56 ±11,5) dahil edildi. Her iki böbrekte ESWL öncesi ve sonrası renkli Doppler ultrasonografi ile rezistif indeks (Rİ) değerleri ölçüldü. Düşük (0, 50,100, 200 s/mm2) ve yüksek (0,400, 600, 1000 s/mm2) b değerleri kullanılarak DAG ve ADC haritaları elde edildi. Her iki böbrek korteks ve kortikomedüller bölge üst, orta ve alt bölgelerden ADC değerleri ölçüldü. Tedavi öncesi ve sonrası her iki böbrekteki Rİ ve ADC değerlerindeki değişiklikler değerlendirildi ve karşılaştırıldı. ESWL'den sonra her iki böbreğin üst, orta ve alt kesimlerinde, Rİ değerlerinde anlamlı artış saptandı (p