Search

Amaç: Pandemi dönemleri, yapılan kısmi sokağa çıkma yasakları ve halkın yaşadığı paniksebebiyle hastaların sağlık problemlerine yönelik hastaneye başvurularını doğrudan etkileyebilmektedir.Kronik hastalıkların takip ve tedavisi ertelenebilmektedir. Bu çalışma ile Covid-19 pandemisinin içhastalıkları polkliniğine başvuruları ve hasta profilini nasıl etkilediği incelenecektir. Gereç Yöntem:Mart 2020-Mart 2021 (pandemi dönemi) ve Mart 2019-Mart 2020 (pandemi öncesi dönem) tarihlerindeiç hastalıkları polikliniğine başvuran hastaların hastane veri tabanı kayıtları geriye dönük olaraktaranmıştır. Her iki dönemde başvuran hasta sayıları, hastaların yaşları, cinsiyetleri ve polikliniğe başvurusebepleri incelenmiştir. Bulgular: İç hastalıkları polikliniğine pandemi öncesi son 1 yıllık süreçte 15.072,son 1 yıllık pandemik süreçte ise toplam 8.582 hasta başvurusu olmuştur. Pandemi öncesi dönemdebaşvuranların yaş ortalaması 44,61±17,42, %70,4’ ü kadın, %15,7’si 65 yaş üstüdür. Pandemi dönemindeise başvuranların yaş ortalaması 43,41±16,95, %64,8’i kadın, %13,9’u 65 yaş üstü saptanmıştır. Pandemiöncesi dönemde diyabetes mellitus nedeni ile başvuran hastalar tüm başvuranların %15,6’sı iken,pandemi döneminde %21,8’idir. Hipertansiyon nedeniyle başvuranlar ise pandemi öncesi dönemde %5,1iken, pandemi döneminde %3,1 oranındadır. Sonuç: Salgın döneminde karantinanın ve yaşanan stresinetkisiyle hastaların kan şekeri ve kan basıncı regülasyonları bozulmaktadır. Özellikle yaşlı ve kadın nüfuskronik hastalıklarının takibinde olumsuz etkilenmektedir. Pandemilerin kronik hastalıklar üzerindekietkilerinin bilinmesi pandemi dönemlerinde sağlık sistemimizde yapılacak iyileştirmeler açısındanönemlidir., Aim: Due to the partial curfews and the panic experienced by the people, the pandemic periodscan directly affect the patients' admission to the hospital for their health problems. Follow-up andtreatment of chronic diseases may be delayed. In this study, it will be examined how the Covid-19pandemic affects the admissions to the Internal Medicine outpatient clinic and the patient profile.Material and Method: Hospital database records of patients who applied to the Internal Medicineoutpatient clinic between March 2020-March 2021 (pandemic period) and March 2019-March 2020 (prepandemic period) were reviewed. The number of patients, their age, gender, and reasons for admissionwere examined. Results: 15.072 patients in the pre-pandemic period and 8.582 patients in the pandemicperiod were admitted to the Internal Medicine outpatient clinic. The mean age of the patients before thepandemic was 44.61±17.42, 70.4% were women, and 15.7% were over 65 years old. During the pandemicperiod, the mean age was 43.41±16.95, 64.8% were women, and 13.9% were over 65 years old. While15.6% of all applicants were admitted with diabetes mellitus in the pre-pandemic period, 21.8% duringthe pandemic. Those who applied due to hypertension were 5.1% in the pre-pandemic period and 3.1%in the pandemic. Conclusion: During the pandemic, the blood pressure and sugar regulations of thepatients deteriorate due to the effect of quarantine and the stress experienced. Especially the elderly andfemale population are adversely affected in the follow-up of their chronic diseases. Knowing the effectsof pandemics on chronic diseases is important in terms of improvements that can be made in our healthsystem during pandemic periods.

Deficiency of vitamins and minerals is an important public health problem in both developing and industrialized countries. Consequently, food fortification practices are often used to combat nutritional deficiencies in the general populace. In Turkey, women in almost every age group do not meet the recommended daily iron intake. Furthermore, iron intake was found to be insufficient in males and in children (2-5, 6-8 and 9-11 ages). Folate intake is also under daily requirement in women of childbearing age. Serum vitamin D levels of 81.7% of mothers were deficient (19.9ng/mL and below) and 11.6% were insufficient (20-29.9 ng/mL). In a study of 6 to11 month-old infants, 26.8% of children were deficient (14.99ng/mL and below), 14.7% were slightly deficient (15-19.9 ng/mL) and 26.2% were insufficient (20-29.9 ng/mL). The median levels of serum vitamin D in 10,160 samples was found to be 23.8 ng/mL. Of the participants, 6.9% had below 20 ng/mL and 66.7% below 30ng/mL respectively. Fortification is important for eliminating these deficiencies and combating stunting, which is still relatively common in Turkey. The protection and prevention of diseases are easier and more cost-effective than treatment and rehabilitation practices. This report was produced through examining national study results and international practices, with the aim of contributing to regulatory practices to be developed around nutritional deficiencies. Regulations should be made to fortify flour with iron and folic acid; milk and oils with vitamin D and facilitate access to these products., Çeşitli vitamin ve minerallerin yetersizliği; gelişmekte olan ve endüstrileşmiş ülkelerde sağlık ve ekonomik sonuçları ile önemli bir halk sağlığı sorunudur. Besin zenginleştirme uygulamaları birçok ülkede beslenme gereksinmelerinin sağlanmasında pratik bir araç olarak kullanılmaktadır. Ülkemizde kadınlarda hemen hemen her yaş grubunda demir alımının ihtiyacın altında kaldığı ve günlük gereksinimin karşılanamadığı görülmektedir. Erkeklerde özellikle çocuk yaş gruplarında (2-5, 6-8 ve 9-11 yaş grupları) demir alımının yetersiz olduğu tespit edilmiştir. Folat alımı da özellikle kadınlarda doğurganlık çağında ve ileri yaşlarda günlük gereksinimin altındadır. Serum D vitamini düzeyine göre annelerin %81.7’sinde D vitamini eksik (19.9 ng/mL ve altında), %11.6’sında ise yetersiz (20–29.9 ng/mL)’dir. Altı ila onbir aylık süt çocuklarını kapsayan bir çalışmada çocukların D vitamini düzeylerine bakıldığında; %26.8’inin D vitamini eksik (14.9 ng/mL ve altında), %14.7’sinin hafif eksik (15–19.9 ng/mL) ve %26.2’sinin ise yetersiz (20.0–29.9 ng/mL) olduğu bulunmuştur. Türkiye genelinde incelenen 10160 numunenin serum D vitamini düzeylerinin ortancası 23.8 ng/mL olarak saptanmıştır. Bireylerin %6.9’unda D vitamini düzeyi 20 ng/mL’nin. %66.7’sinde ise 30 ng/mL’nin altında bulunmuştur. Zenginleştirme bu yetersizliklerin giderilmesi yanında, halen yüksek olan bodurluk ile mücadele için de önemlidir. Halk sağlığının korunması ve hastalıkların önlenmesi için yapılan tüm çalışmalar, tedavi ve rehabilitasyon uygulamalarından daha kolay ve “maliyet-etkin” yaklaşımlardır. Ülkemizde yapılan araştırma sonuçları ve dünyada yapılan uygulamalar dikkate alınarak hazırlanan rapor ile Türkiye’de bu konuda yapılacak düzenlemelere katkı sağlanması amaçlanmıştır. Unun demir ve folik asit ile; süt ve yağların D vitamini ile zenginleştirilmesi; ayrıca bu ürünlere erişimin kolaylaştırılması için gerekli düzenlemeler yapılmalıdır.

© 2019 by Türkiye Klinikleri.Objective: It is known that high-intensity exercises lead to muscle damage and fibrosis. This study aims to compare some plasma inflammation markers in elite master athletes, recreational athletes and sedentary males to determine muscle injury. Material and Methods: 60 healthy male participants (min-max 45-65 years) were divided into 3 groups: Elite master athletes performing high intensity training (EMAG; n=22), recreational athletes performing moderate intensity training (RG; n=21) and sedentary controls (CG; n=17). Resting serum levels of the monocyte chemoattractant protein-1 (MCP-1), High-Sensitivity C-Reactive Protein (hsCRP), Tumor Necrosis Factor Alfa (TNF-α), Transforming Growth Factor Beta-1 (TGF-β-1), and Klotho hormone were compared among the groups. Results: Body weight, fat percentages, body mass index were lower and MaxVO2 was higher in EMAG than those of both RG and CG. TGF-β-1 and Klotho Hormone levels of EMAG and RG were higher than CG. Vitamin D levels of EMAG were found higher than those of CG. Conclusion: Regular long-term endurance training has a long-term positive impact on the regeneration of muscle damage and inflammation. The high levels of Klotho hormone determined in EMAG provides a longer and healthier life by extending the initiation process of many illnesses including metabolic diseases.

Amaç: Egzersiz ile Endoplazmik Retikulum (ER) stresi, insülin direnci ve obezite arasındaki ilişki yeni araştırılan bir alandır. Bilgimiz dahilinde literatürde premenopozal kadınlarda yürüyüş egzersizlerinin, ER stresiyle ilişkili markerler ve insülin direnci ile ilişkisini inceleyen çalışma bulunmamaktadır. Pre-menopozal dönemdeki kadınlarda 8 haftalık farklı şiddette yapılan yürüyüş egzersizlerinin tumor necrosis factor-alpha (TNF?), Fetuin-A (?2 - Heremans Schmid glycoprotein), c-Jun N-terminal kinase-1 (JNK-1) ve retinol-binding protein-4 (RBP-4) gibi ER stresiyle ilgili olabilecek markerler ile insülin direnci üzerine etkisini incelemektir.Metod: Egzersiz grupları (hızlı tempo yürüyüş grubu: HTYG; n=12; orta tempo yürüyüş grubu: OTYG; n=11), haftada beş gün, günde 30 dakikadan başlayarak 51 dakikaya kadar sabit olarak artan sürelerde yürüdüler. HTYG kalp atım sayısı yedeğinin yaklaşık ~%70-75 şiddetinde (hızında), OTYG ise ~%50-55 şiddetinde yürüdü. Egzersiz periyodundan önce ve sonra beden kütle indeksi (BKI), vücut yağ oranı (%), indirekt maksimal oksijen tüketimi (VO2max), serum TNF-?, Fetuin-A, JNK-1, RBP-4, kan lipidleri ve insülin direnci düzeyleri belirlendi.Bulgular: VO2max HTYG'de daha belirgin olmak üzere her iki egzersiz grubunda artarken, RBP-4 düzeyleri her iki egzersiz grubunda anlamlı olarak azaldı (p, Objective: the relationship between exercise and endoplasmic reticulum (ER) stress, insulin resistance, and obesity is a new field of research. To our knowledge, there are no studies examining the effects of walking exercises on ER stress related markers and insulin resistance in pre-menopausal women. To examine the effect of two different eight-week walking programs on the tumor necrosis factor-alpha (TNF-?), Fetuin-A (?2 - Heremans Schmid glycoprotein), c-Jun N-terminal kinase-1 (JNK-1) and retinol-binding protein-4 (RBP-4), the related markers of ER stress and insulin resistance in pre-menopausal women.Methods: Exercise groups (moderate tempo walking group; MTWG; n=11; brisk walking group BWG; n=12) walked five days a week, starting from 30 minutes, gradually increasing up to 51 minutes. BWG walked at ~70-75% and MTWG at ~50-55 of HRRmax. Body mass index (BMI), body fat percentage (%), VO2max, serum TNF-?, Fetuin-A, JNK-1, RPB-4, blood lipids, and insulin resistance levels were determined before and after the intervention.Results: VO2max increased in both exercise groups favoring BWG; RBP-4 decreased in both exercise groups (p

The aim of the study was to investigate the effect of an eight-week brisk walking program on aerobic capacity (VO2max), blood pressures, some blood lipids, and high sensitive C-reactive protein (hsCRP) levels in the middle-aged men. For this aim, 22 healthy men with an age range of 40-60 years were enrolled in the study and 12 of them constituted the exercise group (EG) and the remaining 10 subjects were taken as the control group (CG). EG walked for eight weeks, five days per week from 30min per day steadily increasing up to 48min, at ~69% of Heart Rate Reserve (HRR), at the speed of ~6.68±0.14 km/h. VO2max, systolic blood pressure (SBP), diastolic blood pressure (DBP), total cholesterol (TC), triglyceride (TG), high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C), low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), and hsCRP were measured before and after the training period. Brisk walking caused a statistically significant reduction in SBP and LDL-C levels (p, Çalışmamızın amacı sekiz haftalık hızlı tempo yürüyüş programının orta yaşlı erkeklerin aerobik kapasiteleri (VO2max), kan basınçları, bazı kan lipidleri, ve high-sensitive C-reaktif protein (hsCRP) düzeyleri üzerine etkisinin incelenmesidir. Bu amaçla, 40-60 yaşları arasında, 22 sağlıklı erkek çalışmaya alındı ve bunlardan 12'si egzersiz grubunu (EG) geri kalan 10'u ise kontrol grubunu (CG) oluşturdu. EG haftada beş gün, günde 30 dakikadan başlayarak 48 dakikaya kadar, sabit bir şekilde artan sürelerde, kalp atım sayısı yedeğinin (HRR) ~%69 şiddetinde ve ~6.68±0.14 km/s hızla yürüdü. VO2max, sistolik ve diastolik kan basınçları (SKB, DKB), total kolesterol (TK), trigliserit (TG), yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-C), düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol (LDL-C), ve hsCRP antrenman periyodundan önce ve sonra ölçüldü. Hızlı tempo yürüyüş SKB ve LDL-C seviyelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalmaya (p< 0.05), VO2max (p

Çalışmamızın amacı sekiz hafta süreli, iki farklı yürüyüş programının orta yaşlı kadınlardaki aerobik kapasite (VO2max), kan lipid profili, homosistein, vitamin B12, ve folik asit düzeyleri üzerine etkisini incelemektir. Bu amaçla çalışmaya 30-50 yaşları arasında 30 sağlıklı bayan dahil edildi ve bunlar; hızlı tempo yürüyüş grubu (HTYG; n= 10), orta tempo yürüyüş grubu (OTYG; n=10) ve kontrol grubu (KG; n= 10) olarak 3 gruba ayrıldı. Egzersiz grupları, haftada beş gün, günde 30 dakikadan başlayarak 48 dakikaya kadar sabit bir şekilde artan sürelerde yürüdüler. HTYG kalp atım sayısı yedeğinin yaklaşık ~%71 şiddetinde ve ~6.85±0.32 km/s hızla; OTYG ise kalp atım sayısı yedeğinin ~%51 şiddetinde ve ~5.20±0.14km/s hızla yürüdü. Antrenman periyodundan önce ve sonra maksimal oksijen tüketimi (VO2max), kan basınçları, total kolesterol (TK), trigliserid (TG), yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-K), düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol (LDL-K), homosistein, Vitamin B12, folik asit düzeyleri ölçüldü. VO2max HTYG'de daha belirgin olmak üzere her iki egzersiz grubunda artarken (p, The aim of the study was to investigate the effect of two different eight-week walking programs on aerobic capacity (VO2max), blood lipid profile, homocysteine (Hcy), vitamin B12, and folic acid levels in the middle-aged women. For this purpose, 30 healthy women (aged between 30-50 years) enrolled in the study and were divided into three groups as: brisk walking group (BWG; n=10), moderate tempo walking group (MTWG; n=10) and control group (CG; n=10). Exercise groups walked for eight weeks, five days per week from 30min per day steadily increasing up to 48min. BWG and MTWG walked at ~71% heart rate reserve (HRR), and at ~51%HRR; at the speed of ~6.85±0.32km/h and ~5.20±0.14km/h, respectively. Maximal oxygen consumption (VO2max), blood pressures, serum total cholesterol (TC), triglyceride (TG), high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C), low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), Hcy, vitamin B12, folic acid levels were measured before and after the study. Favoring BWG, VO2max increased (p

Urinary tract infections are one of the most common bacterial infections of childhood. Efficacy of cefixime, which is a third generation cephalosporin, is proven in oral treatment of urinary tract infections. The aim of this study was to evaluate the effect of cefixime, which was shown to accumulate in renal tissue at high concentrations, on the excretion of N-acetylbeta- D-glucosaminidase (NAG) that is a sensitive marker of proximal tubular functions. The study group consisted of 26 children (age range 5-156 months, median age 72 month, 24 female) who received cefixime treatment for urinary tract infection. Control group was composed of 17 children (age range 8-156 months, median age 82 month, 6 female) whose mean age was similar to that of the patient group and who had not received antibiotics in the last month. Sodium, potassium, calcium, magnesium, uric acid, phosphorus (Na, K, Ca, Mg, UA, P) and NAG levels were measured in the first morning fasting urine in the patients before and 10 days after treatment as well as in the control group and the results were calculated by dividing these values by the urinary creatinine (Cr). Urinary levels of the NAG enzyme were measured via the paranitrophenol method after gel filtration. Results of the control and pretreatment group were compared by the Mann Whitney U test. Pre- and post-treatment urinary electrolyte and urinary NAG results were compared by the Wilcoxon Signed Ranks test.Ratio of urinary Na, K, Ca, uric acid, Mg, P and NAG to creatinin in the pretreatment group were not found to be different from those of the control group (p>0,05). Similarly, excretion of electrolytes and NAG did not change significantly after treatment when compared to those before treatment (p>0,05).As a conclusion, cefixime, which has single oral daily dosage and therefore high patient compliance, was detected not to cause changes in renal tubular functions. This result was thought to be important in determination of the safety of the treatment., İdrar yolu enfeksiyonu (İYE) çocukluk çağının en sık bakteriyel enfeksiyonlarından biridir. Üçüncü jenerasyon sefalosporinler arasında yer alan ve geniş antibakteriyal spektruma sahip olan sefiksimin İYE'nun oral yoldan tedavisinde etkinliği kanıtlanmıştır. Bu çalışmada İYE'lu çocuklarda sefiksimin idrar elektrolit atılımları ve proksimal tübüler fonksiyonun duyarlı bir göstergesi olan N-asetil-beta-D-glukozaminidaz (NAG) atılımına etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya İYE tanısı konan ve sefiksim tedavisi başlanan yaşları 5-156 ay arasında değişen (medyan yaş: 72 ay ) 24 kız, 2 erkek İYE'lu çocuk çalışma grubu olarak alınırken; kontrol grubu olarak son bir ay içinde antibiyotik kullanmamış olan 17 çocuk (yaş dağılımı 8-156 ay arasında, medyan yaş 82 ay, 6 kız, 11 erkek) alınmıştır. İYE'lu hastaların sefiksim tedavisi öncesi ve 10 günlük tedaviden sonra, ayrıca kontrol grubunun açlık spot ilk idrar örneklerinde sodyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum, ürik asit, fosfor (Na, K, Ca, Mg, Ürik Asit, P) düzeyleri ve NAG aktiviteleri ölçülerek sonuçlar idrar kreatinine (Kre) oranlanarak hesaplanmıştır. İdrar NAG aktivite ölçümü idrara jel filtrasyonu uygulandıktan sonra paranitrofenol yöntemi ile yapılmıştır. Kontrol grubu ile tedavi öncesi hasta grubunun sonuçları non-parametrik, Mann Whitney U testi ile; hasta grubunun tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerleri Wilcoxon Signed Ranks testi ile karşılaştırılmıştır.Çalışmanın sonuçlarında spot idrarda Na, K, Ca, Ürik Asit, Mg, P'un idrar kreatinine oranları ve NAG/Kre oranları İYE'lu çocuklarda tedavi öncesinde kontrol grubuna oranla farklı bulunmamıştır (p>0,05). İdrar elektrolit ve NAG atılımları da hasta grubunda tedavi sonrasında tedavinin başlangıç düzeylerine oranla farklı değildi (p>0,05).Sonuç olarak, oral yoldan günde tek doz olarak kullanılan ve bu şekilde tedavi uyumu yüksek olan sefiksimin renal tübüler fonksiyonlarda değişiklik yaratmadığı saptandı. Bu sonucun tedavinin güvenilirliğinin belirlenmesi açısından önemli olduğu düşünüldü.

Torsiyon, varikosel, ve vas deferens obstruksiyonuna bağlı kontralateral testisdeki akut hasarı inceleyen bir çok araştırma yapılmıştır. Çalışmamızda, tek taraflı orşidektomi operasyonu sonrası kontralateral testiküler fonksiyonunun uzun dönem sonuçlarını incelemeyi amaçladık. Çalışmamızda 20 adet 200-250 gr ağırlığında Wistar albino erkek rat kullanılmıştır. On rat'a unilateral orşidektomi uygulanmış, 10 rat'a ise Sham operasyonu yapılarak control grubu olarak kullanılmıştır. 30 gün sonra ratlar sakrifiye edilmiş ve testisleri çıkarılmıştır. Testiküler fonksiyon testis dokusunda laktat dehidrogenaz izoenzimi aracılığıyla değerlendirilmiştir. Testiküler LDH-C4 izoenzimi agaroz jel elektroforez metoduyla analiz edilmiştir. LDH-C4 izoenzim aktiviteleri çalışma grubunda Sham kontroluna göre anlamlı(p, There are numerous experimental studies on contralateral testicular damage induced by torsion, varicocele and vas deference obstruction. In the present study, we aimed to investigate contralateral testicular function after unilateral orchidectomy. The study comprised 20 Wistar Albino, male rats, 200-250 g in weight. In ten rats unilateral orchidectomy was performed while the remaining were Sham operated and taken as controls. After a period of 30 days, rats were sacrificed and all testes were harvested. Testicular function was evaluated with lactate dehydragenase-C4 (LDH-C4) isoenzyme in the testicular tissue. Testicular LDH-C4 isoenzyme was assessed by agarous gel electrophoresis method. LDH-C4 isoenzyme activities were found significantly (p

The aim of the study was to investigate whether different training volume (single set vs. multiple sets) but equal intensity [8-12 Repeat Maximum (RM) and 12-15 RM] of 8-week weight training would lead to different changes in bone mineral metabolism. Method: 42 healthy male college students were randomly placed into single set group (SSG; n= 14), multiple-set group (MSG; n= 13) or control group (CG; n= 15). MSG performed all exercises in 3 sets of 12-15 RM for the first three weeks; super sets and 3 sets of 8-12 RM were performed for the remaining 5 weeks; 3days/week. SSG performed all exercises in one set. Serum total alkaline phosphatase (ALP), calcium (Ca2+) phosphate, parathyroid hormone (PTH), osteocalcin (OC), and urinary deoxypyridinoline (DPD) levels were measured before and at the end of the training period. PTH was increased by 15.32% (p, Çalışmamızın amacı farklı volümde (tek set-çok set) ancak aynı şiddette [8-12Tekrar Maksimum(RM) ve 12-15 RM] yapılan sekiz haftalık direnç antrenmanlarının kemik turn-over markerlerı üzerine etkisinin incelenmesi. Metod: 42 sağlıklı erkek üniversite öğrencisi rasgele tek set (TSG; n=14), çok set (ÇSG; n=13) ve kontrol grubu (KG; n=15) olarak ayrıldı. ÇSG tüm egzersizleri ilk üç hafta 3 set, 12-15RM ile; geri kalan 5 hafta ise şüper set ve 3 set halinde 8-12RM ile, tüm çalışma boyunca haftada 3 gün olarak yaptı. TSG ise tüm egzersizleri tek set olarak yaptı. Çalışma döneminin başında ve sonunda serumda total alkalen fosfataz (ALP), kalsiyum (Ca2+), fosfat, paratiroid hormonu (PTH), osteokalsin (OC), idrarda deoksipiridinolin (DPD) düzeyleri ölçüldü. PTH TSG, ÇSG ve KG'de sırasıyla %15.32 (p

İdrar yolu enfeksiyonu (İYE) çocukluk çağının en sık bakteriyel enfeksiyonlarından biridir. Üçüncü jenerasyon sefalosporinler arasında yer alan ve geniş antibakteriyal spektruma sahip olan sefiksimin İYE'nun oral yoldan tedavisinde etkinliği kanıtlanmıştır. Bu çalışmada İYE'lu çocuklarda sefiksimin idrar elektrolit atılımları ve proksimal tübüler fonksiyo¬nun duyarlı bir göstergesi olan N-asetil-beta-D-glukozaminidaz (NAG) atılımına etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya İYE tanısı konan ve sefiksim tedavisi başlanan yaşlan 5-156 ay arasında değişen (medyan yaş: 72 ay) 24 kız, 2 erkek İYE'lu çocuk çalışma grubu olarak alınırken; kontrol grubu olarak son bir ay içinde antibiyotik kullanmamış olan 17 çocuk (yaş dağılımı 8-156 ay arasında, medyan yaş 82 ay, 6 kız, 11 erkek) alınmıştır. İYE'lu hastaların sefiksim tedavisi öncesi ve 10 günlük tedaviden sonra, ayrıca kontrol grubunun açlık spot ilk idrar örneklerinde sodyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum, ürik asit, fosfor (Na, K, Ca, Mg, Ürik Asit, P) düzeyleri ve NAG aktiviteleri ölçülerek sonuçlar idrar kreatinine (Kre) oranlanarak hesaplanmıştır. İdrar NAG aktivite ölçümü idrara jel filtrasyonu uygulandıktan sonra paranitrofenol yöntemi ile yapılmıştır. Kontrol grubu ile tedavi öncesi hasta grubunun sonuçlan non-parametrik, Mann Whitney U testi ile; hasta grubunun tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerleri Wilcoxon Signed Ranks testi ile karşılaştınlmıştır.Çalışmanın sonuçlarında spot idrarda Na, K, Ca, Ürik Asit, Mg, P'un idrar kreatinine oranları ve NAG/Kre oranları İYE'lu çocuklarda tedavi öncesinde kontrol grubuna oranla farklı bulunmamıştır (p>0,05). İdrar elektrolit ve NAG atılımları da hasta grubunda tedavi sonrasında tedavinin başlangıç düzeylerine oranla farklı değildi (p>0,05).Sonuç olarak, oral yoldan günde tek doz olarak kullanılan ve bu şekilde tedavi uyumu yüksek olan sefiksimin renal tübüler fonksiyonlarda değişiklik yaratmadığı saptandı. Bu sonucun tedavinin güvenilirliğinin belirlenmesi açısından önemli olduğu düşünüldü., Urinary tract infections are one of the most common bacterial infections of childhood. Efficacy of cefixime, which is a third generation cephalosporin, is proven in oral treatment of urinary tract infections. the aim of this study was to evaluate the effect of cefixime, which was shown to accumulate in renal tissue at high concentrations, on the excretion of N-acetyl-beta-D-gThe study group consisted of 26 children (age range 5-156 months, median age 72 month, 24 female) who received cefixime treatment for urinary tract infection. Control group was composed of 17 children (age range 8-156 months, median age 82 month, 6 female) whose mean age was similar to that of the patient group and who had not received antibiotics in the last month. Sodium, potassium, calcium, magnesium, uric acid, phosphorus (Na, K, Ca, Mg, UA, P) and NAG levels were measured in the first morning fasting urine in the patients before and 10 days after treatment as well as in the control group and the results were calculated by dividing these values by the urinary creatinine (Cr). Urinary levels of the NAG enzyme were measured via the paranitrophenol method after gel filtration. Results of the control and pretreatment group were compared by the Mann Whitney U test. Pre- and post-treatment urinary electrolyte and urinary NAG results were compared by the Wilcoxon Signed Ranks test.Ratio of urinary Na, K, Ca, uric acid, Mg, P and NAG to creatinin in the pretreatment group were not found to be different from those of the control group (p>0,05). Similarly, excretion of electrolytes and NAG did not change significantly after treatment when compared to those before treatment (p>0,05).As a conclusion, cefixime, which has single oral daily dosage and therefore high patient compliance, was detected not to cause changes in renal tubular functions. This result was thought to be important in determination of the safety of the treatment.lucosaminidase (NAG) that is a sensitive marker of proximal tubular functions.

Özet Renal İskemi/ Reperfüzyon Hasarının Mekanizmaları ve Bulgularının Değerlendirilmesi Dr. Cevval ULMAN Doku oksijenasyonu herhangi bir sebeple bozulup bir süre sonra tekrar geri döndüğünde serbest radikal oluşumu ve fosfolipaz A2 aktivasyonu sonucu lipid peroksidasyonu oluşur. Bu olaylar membran bütünlüğünü, hücre içi organellerin fonksiyonlarını bozarak sonuçta hücre ve doku ölümüne sebep olur. Bu çalışmada böbrekte iskemi ve reperfüzyon hasarının mekanizmaları deneysel bir model üzerinde incelenmiştir. Tavşan böbrek iskemi modelinde 60 dakikalık iskemi ve 15 dakikalık reperfüzyon uygulamasında; kontrol (Grup I) ve iskemi öncesi Pentoksifılin (60 mg/kg) uygulanan (Grup II) deney gruplarında iskemi ve reperfüzyon hasarı araştırılmıştır. Bu amaçla iskemi öncesi ve reperfüzyonun 15. dakikasında plazma ve böbrek doku homojenatlarında lipidlerdeki serbest radikal hasarı son ürünü olan MDA, böbrek sitozollerinde hücre içi radikal temizleyicilerinden bakır çinko-süperoksid dismutaz (Cu-Zn SOD) aktivitesi düzeyleri ölçülmüştür. Gruplar böbrek dokusundaki olası değişikliklerin araştırılması amacı ile histopatolojik olarak da incelenmiştir. Kontrol ve Pentoksifilin gruplarında plazma ve doku TBARS düzeyleri grupların kendi içinde iskemi öncesi ve reperfüzyon sonrası olarak karşılaştırıldığında kontrol grubunda plazma MDA (TBARS olarak) düzeyleri sırasıyla 1.867+0.72 ve 3.897+1.97 nmol/ml (p>0.05) iken Pentoksifilin grubunda 1.637+0.43 ve 1.742+0.38 nmol/ml (p0.05) olarak bulunmuştur. Kontrol grubunda reperfüzyonda, iskemi öncesine göre total SOD düzeylerinde hafif bir düşme görüldü ise de, sitozolik total SOD aktivitesi düzeyleri, grupların kendi içinde istatiksel olarak anlamlı farklılıkgöstermemiştir. Histopatolojik değerlendirmede kontrol grubunda ışık mikroskopisi düzeyinde gözlenen ödem ve vasküler konjesyonun Pentoksifılin grubunda relatif olarak daha düşük dereceli olduğu gözlenmiştir. Bu bulguların ışığında; tavşan deneysel böbrek iskemi ve reperfüzyon modelinde iskemi öncesi Pentoksifilin uygulaması biyokimyasal ve patolojik değerlendirmelere göre iskemi/reperfüzyon hasarını azaltmaktadır. Bu işlem klinikte; transplantasyon için organ prezervasyonu, şok durumları, ve böbreğin diğer geçici iskemilerinde yararlı olabilecektir. Anahtar Kelimeler: Böbrek, iskemi/reperfüzyon hasarı, serbest radikaller, Pentoksifilin SUMMARY Evaluation of The Mechanisms of Renal Ischemia/Reperfusion Injury and Its Indicators Dr. Cevval ULMAN Temporary interruption of tissue oxygenation followed by reperfusion leads to lipid peroxidation through free radical generation and phospholipase A2 activation. These events disintegrate cell membrane and defunctionalize intracellular organelles at the end of which, cell and tissue death occurs. In this study, mechanisms of renal ischemia and reperfusion injury are investigated on an experimental animal model. Adult rabbits subjected to 60 minutes of unilateral renal warm ischemia and 1 5 minutes of reperfusion were separated into control (n=9) and pentoxyfilline (n=9) groups. Pentoxyfilline (60 mg/kg) was administered prior to ischemia to the latter group. Biochemical parameters studied at preischemia and at 15 minutes of reperfusion were; MDA ( asTBARS ) as the end product of free radical injury both in plasma and renal tissue homogenates, copper-zinc superoxide dismutase activity as the intracellular free radical scavenger in renal tissue cytosol fraction. Histopathological examinations of the kidney specimens were made to detect any probable changes due to reperfusion injury. Plasma TBARS levels at preischemia and 15 minutes of reperfusion were; 1.867+0.72 and 3.897+1.97 nmol/ml (p>0.05) for control group, and 1.637+0.43 and 1.742+0.38 nmol/ml (p0.05) for Pentoxyfilline group. Cytosolic levels of total SOD were not statistically different in both groups with a slight decrease in the control group. At histopathologic examination, edema and vascular congestionobserved in reperfused kidney specimens under light microscopy in control animals were less intense in Pentoxyfilline treated animals. These findings suggest that; Pentoxyfilline pretreatment in rabbit experimental ischemia and reperfusion model reduces renal injury. This may be beneficial in clinical situations including organ preservation for transplantation, shock states, and other temporary ischemic conditions of the kidneys. Key Words: Kidney, ischemia/reperfusion injury, free radicals, Pentoxyfilline 106