Search

Obesity and fatty liver is a widespread growing health problem in human with detrimental consequences that encouraged researchers to find ways to overcome it. In this study, gemfibrozil and L-carnitine were evaluated in prevention of obesity and hepatic lipidosis also the role of L-carnitine in avoiding side effects of gemfibrozil was investigated. The study involved 56 New-Zealand Albino rabbits, divided into 2 main groups and then subdivided into 4 equal groups (n=7). The groups I (normal diet), II (normal diet+gemfibrozil), III (normal diet+L-carnitine) and IV (normal diet+gemfibrozil+L-carnitine) received normal diet and the groups V (fat rich diet), VI (fat rich diet+gemfibrozil), VII (fat rich diet+L-carnitine) and VIII (fat rich diet+gemfibrozil+L-carnitine) received fat rich diet for 8 weeks. Animals were blood sampled and wieght weekly during the experiment and at the end of the experiment for determination of biochemical (HDL, High-density lipoproteins; LDL, Low-density lipoprotein; VLDL, Very low-density lipoprotein; ALT, Alanine amino transferase; AST, Aspartate aminotransferase; GGT, Gamma glutamyltransferase; GLDH, Glutamate lactate dehydrogenase; LDH, Lactate dehydrogenase) and oxidative stress (MDA, Malondialdehyde; GSH, Reduced gluthation; NO, Nitric oxide; SOD, Superoxide dismutase) parameters. All rabbits were euthanised for histopathological examination and for distrubition of Peroxisome proliferator activated receptors (PPARs) in tissues by immunohystochemistry. Liver enzymes increased in fat rich diet group throughout the study. Addition of gemfibrozil and L-carnitin in fat rich diet resulted in statistically significant decreasein lipid profile when compared to those only received fat rich diet. Beta oxidation of fat rich diet group was significantly higher than that of groups additionally received gemfibrozil and L-carnitine. Immunohistochemistry revealed an increase in PPAR PPAR-α and β but not PPAR-γ expression in fat rich diet group. On the contrary L-carnitin administration did have any effect on tissue PPAR expression. PPAR-α expression differed between groups received gemfibrozil and fat rich diet and those did not. Fat rich diet increased MDA level while decreased GSH and catalase. Addition of gemfibrozil and L-carnitine to fat rich diet significantly decreased MDA level and increased antioxidants. The most marked macroscopy finding was abdominal fat increase in fat rich diet group (group V). On the other hand gemfibrozil administration resulted in significant abdominal fat decrease. Furthermore decreased abdominal fat was marked in gemfibrozil and L-carnitine given animals (group VIII) when compared to other groups.In conclusion, gemfibrozil and L-carnitine administration alleviated abdominal and hepatic fattening and improved lipid profile. Gemfibrozil also caused a significant increase in PPAR-α expression in the liver. It may be of use in avoiding abdominal fat (obesity) due to high fat by use of gemfibrozil, a synthetic PPAR-a ligand, and L-carnitine.

Uzlu, Erdoğan (Balikesir Author), Sunulan çalışmada ovaryohisterektomi operasyonundan hemen sonra intraperitonal yolla kitosan kullanımının postoperatif dönemde peritonal adezyon oluşumunun engellemesi üzerine olan etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Araştırmada 250-350 gr ağırlığında toplam 15 adet dişi Wistar-albino rat kullanıldı. Ratlar operasyon öncesinde ve sonrasında oda ısısında (22±2°C), neminde, 12 saat ışık-12 saat karanlık ortamda barındırıldı. Tekli kafeslerde barındırılan ratlar için laboratuvar hayvanlarındaki standart bakım ve besleme yapıldı. Bu ratlar uygun anestezik yöntemler ile anesteziye alındıktan sonra, ovaryumlar ve uterus standart prosedurlere uygun olarak alındı. Ratlar daha sonra rastgele 2 gruba ayrıldı. Kitosan grubundaki ratlara (n=8) ovaryohisterektomi operasyonundan hemen sonra 50 mg/kg dozda kitosan 2.5 mL serum fizyolojik ile karıştırılarak bir defaya mahsus olmak üzere intraperitonal yolla verildi. Kontrol grubuna (n=7) ise ilk g ruptan farklı olarak yalnızca 2.5 mL serum fizyolojik intraperitonal olarak verildi. Operasyon günü, operasyonu takip eden 7 ve 14. günlerde vücut sıcaklıkları kaydedildi. Hayvanlar operasyondan 21 gün sonra yüksek dozda anestezik verilerek ötenazi edildi. Vücut sıcaklıkları bakımından gruplar arasında fark saptanmadı. Adezyon belirlenmeyen rat oranının kitosan grubunda daha yüksek olduğu saptandı. Ayrıca kitosan grubunda adezyon direncinin daha düşük olduğu saptandı. Özellikle adezyon skoru 3 oranının kontrol grubunda daha yüksek olduğu saptandı. Bu sonuçlar intraperitoneal kitosan uygulamasının adezyon görülme oranını ve adezyon direncini düşürdüğünü göstermektedir., In the present study, it is aimed to investigate the effect of intraperitoneal use of chitosan on the prevention of peritoneal adhesion formation in the postoperative period immediately after ovariohysterectomy. A total of 15 female Wistar-albino rats weighing 250-350 gr were used for this researcher. Rats were housed in room temperature (22±2°C) and humidity, 12h light-dark cycles. The rats housed in single cages were fed with standard laboratory food and water. After the rats were anesthetized with appropriate anesthetic methods, ovarium and uterus were removed according to the procedure standard procedures used in routines. Rats were randomly divided into 2 groups. Chitosan groups (n=8) were injected intraperitoneally as a single dose mixing 2.5 mL of physiological saline solution with a dose of 50 mg/kg of chitosan immediately after OVH operation. Rats in the other group (n=7), which were evaluated as the control group, were given only 2.5 mL of saline intraperitoneally different from the first group. Body temperatures were recorded on the day of the operation (day 0) and on the 7th and 14th day following the operation. The animals were euthanized 21 days after the operation with a high dose of anesthetic. There was no difference between the groups in terms of body temperatures. Rat without adhesion was found to be higher in the chitosan group. In addition, adhesion resistance was found to be lower in chitosan group. Especially, the number of adhesions score 3 was higher in the control group. These results show that intraperitoneal chitosan application decreases the adhesion rate and adhesion resistance.

Sunulan çalışmada ovaryohisterektomi operasyonundan hemen sonra intraperitonal yolla kitosan kullanımının postoperatif dönemde peritonal adezyon oluşumunun engellemesi üzerine olan etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Araştırmada 250-350 gr ağırlığında toplam 15 adet dişi Wistar-albino rat kullanıldı. Ratlar operasyon öncesinde ve sonrasında oda ısısında (22±2°C), neminde, 12 saat ışık-12 saat karanlık ortamda barındırıldı. Tekli kafeslerde barındırılan ratlar için laboratuvar hayvanlarındaki standart bakım ve besleme yapıldı. Bu ratlar uygun anestezik yöntemler ile anesteziye alındıktan sonra, ovaryumlar ve uterus standart prosedurlere uygun olarak alındı. Ratlar daha sonra rastgele 2 gruba ayrıldı. Kitosan grubundaki ratlara (n=8) ovaryohisterektomi operasyonundan hemen sonra 50 mg/kg dozda kitosan 2.5 mL serum fizyolojik ile karıştırılarak bir defaya mahsus olmak üzere intraperitonal yolla verildi. Kontrol grubuna (n=7) ise ilk gruptan farklı olarak yalnızca 2.5 mL serum fizyolojik intraperitonal olarak verildi. Operasyon günü, operasyonu takip eden 7 ve 14. günlerde vücut sıcaklıkları kaydedildi. Hayvanlar operasyondan 21 gün sonra yüksek dozda anestezik verilerek ötenazi edildi. Vücut sıcaklıkları bakımından gruplar arasında fark saptanmadı. Adezyon belirlenmeyen rat oranının kitosan grubunda daha yüksek olduğu saptandı. Ayrıca kitosan grubunda adezyon direncinin daha düşük olduğu saptandı. Özellikle adezyon skoru 3 oranının kontrol grubunda daha yüksek olduğu saptandı. Bu sonuçlar intraperitoneal kitosan uygulamasının adezyon görülme oranını ve adezyon direncini düşürdüğünü göstermektedir., In the present study, it is aimed to investigate the effect of intraperitoneal use of chitosan on the prevention of peritoneal adhesion formation in the postoperative period immediately after ovariohysterectomy. A total of 15 female Wistar-albino rats weighing 250-350 gr were used for this researcher. Rats were housed in room temperature (22±2°C) and humidity, 12h light-dark cycles. The rats housed in single cages were fed with standard laboratory food and water. After the rats were anesthetized with appropriate anesthetic methods, ovarium and uterus were removed according to the procedure standard procedures used in routines. Rats were randomly divided into 2 groups. Chitosan groups (n=8) were injected intraperitoneally as a single dose mixing 2.5 mL of physiological saline solution with a dose of 50 mg/kg of chitosan immediately after OVH operation. Rats in the other group (n=7), which were evaluated as the control group, were given only 2.5 mL of saline intraperitoneally different from the first group. Body temperatures were recorded on the day of the operation (day 0) and on the 7th and 14th day following the operation. The animals were euthanized 21 days after the operation with a high dose of anesthetic. There was no difference between the groups in terms of body temperatures. Rat without adhesion was found to be higher in the chitosan group. In addition, adhesion resistance was found to be lower in chitosan group. Especially, the number of adhesions score 3 was higher in the control group. These results show that intraperitoneal chitosan application decreases the adhesion rate and adhesion resistance.

Türkiye lokal gen kaynaklarından olan ve sayıları günden güne azalan Gürcü keçileri hakkında yapılmış çalışmalar oldukça kısıtlıdır. Bu çalışmada Gürcü keçilerinde, meraya çıkmadan önce, mera sezonunda ve mera beslemesinin bittiği dönemde bazı biyokimyasal parametrelerdeki değişimin belirlenmesi amaçlandı. Keçilerin (n=30) dakikadaki solunum sayısı (R), nabız sayısı (P) ve rektal ısıları (T) belirlendi. Kan örnekleri mera öncesi (4 ay), mera beslemesi (4 ay) ve mera sonrasında (4 ay) olacak şekilde her dönemin ortasında alındı. Glukoz (GLUK), laktat dehidrogenaz (LDH), trigliserit (TG) ve total protein (TP) konsantrasyonunun mera öncesi dönemde diğer dönemlerden istatistiksel olarak önemli ölçüde düşük bulunduğu tespit edildi. Kalsiyum (Ca) ve aspartat aminotransferaz (AST) seviyesinde dönemler arası istatistiksel fark belirlenemezken magnezyum (Mg) seviyesinin mera öncesi dönemde mera sonrasına göre yüksek olduğu belirlendi. Düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL-C) konsantrasyonunun ise merada ve mera sonrası süreçte yükseldiği belirlendi. Sonuç olarak, Gürcü keçilerinde geleneksel şekilde yapılan beslenmenin farklı dönemlerinde, bazı serum biyokimyasal parametrelerin önemli ölçüde etkilendiği tespit edildi., Turkey, one of the local genetic resources and the number of studies conducted on Gurcu goats descending from day to day is very limited. In this study, it was aimed to determine the changes in some biochemical parameters in the Gurcu goats before pasture, during pasture season and at the end of pasture feeding. Respiratory rate (R), pulse rate (P) and rectal temperature (T) of goats (n=30) were determined. Blood samples were taken in the middle of each period, before pasture (4 months), pasture feeding (4 months) and after pasture (4 months). It was found that glucose (GLUK), lactate dehydrogenase (LDH), triglyceride (TG) and total protein (TP) concentration were found to be significantly lower in the pre-pasture period than other periods. While there was no statistical difference between the periods in the calcium (Ca) and aspartate aminotransferase (AST) level, it was determined that the magnesium (Mg) level was higher than the pasture after the pasture. Low density lipoprotein (LDL-C) concentration was determined to increase in pasture and post-pasture process. As a result, it was found that some serum biochemical parameters were significantly affected in different periods of traditional feeding in Gurcu goats.

Uzcu, Erdoğan (Balikesir Author), Bu çalışmada dişi Gürcü keçilerinde, meraya çıkmadan önce, mera sezonunda ve mera beslemesinin bittiği dönemde bazı biyokimyasal parametrelerdeki değişimin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 2-4 yaşlı, sağlıklı 30 dişi Gürcü keçisi kullanıldı. Keçilerin dakikadaki solunum (R) ve nabız sayıları (P) ile rektal ısıları (T) belirlenmiştir. Dişi Gürcü keçilerin kan örnekleri mera öncesi (4 ay), mera beslemesi (4 ay) ve mera sonrasında (4 ay) olacak şekilde her dönemin ortasında alınmıştır. Alınan serum örnekleri tam otomatik biyokimya cihazı ile ölçülmüştür. Glukoz (GLUK, ortalama 56.88 mg/dL), laktat dehidrogenaz (LDH, ortalama 370.93 IU/L), trigliserit (TG, ortalama 21.15 mg/dL) ve total protein (TP, ortalama 9.11 g/dL) konsantrasyonunun mera öncesi dönemde diğer dönemlerden istatistiksel olarak (p, In this study, it was aimed to determine the changes in some biochemical parameters in the female Gurcu goats before pasture, during pasture season and at the end of pasture feeding. In the study, 30 female Gurcu goats 2-4 years old were used. Respiratory rate (R), pulse rate (P) and rectal temperature (T) of goats (n=30) were determined. Blood samples were taken in the middle of each period, before pasture (4 months), pasture feeding (4 months) and after pasture (4 months). Serum samples were measured with a fully automatic biochemistry device. It was found that glucose (GLUK, mean 56.88 mg/dL), lactate dehydrogenase (LDH, mean 370.93 IU/L), triglyceride (TG, mean 21.15 mg/dL) and total protein (TP, mean 9.11 g/dL) concentration were found to be significantly lower in the pre-pasture period than other periods. While there was no statistical difference between the periods in the calcium (Ca, mean 9.41 mg/dL) and aspartate aminotransferase (AST, mean 123.15 IU/L) level, it was determined that the magnesium (Mg, mean 2.68 mEq/L) level was higher than the pasture after the pasture. Low density lipoprotein (LDL-C, mean 30.05 mg/dL) concentration was determined to increase in pasture and post-pasture process. As a result, it was found that some serum biochemical parameters were significantly affected in different periods of traditional feeding in Gurcu goats.

Neonatal calf diarrhea and sepsis cause very seriouseconomic losses nowadays. As a result of these losses, businesses are seriouslydamaged. Many factors play a role in the development of diarrhea and sepsis. Atthe beginning of these; negative environmental factors, poorly immunized andinadequate colostrum uptake, viral-parasitic pathogens, mainly bacterial, playa role. The difficulty of correcting the resulting clinical picture reveals theimportance of the preventive medicine., Neonatalbuzağı ishalleri ve sepsis günümüzde çok ciddi ekonomik kayıplara neden olmaktadır.Oluşan bu kayıplar neticesinde işletmeler ciddi zarar görmektedir. İshallerinve sepsisin oluşmasnda birçok faktör rol oynamaktadır. Bunların başında;olumsuz çevre faktörleri, zayıf immunite ve yetersiz kolostrum alınması, baştabakteriyel olmak üzere viral-paraziter kaynaklı patojenler rol oynamaktadır.Oluşan klinik tablonun düzeltilmesi oldukça güç olması koruyucu hekimliğinönemini ortaya çıkarmaktadır.

The aim of this study was to determine changes in total sialic acid (TSA), malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), inducible nitric oxide synthase (iNOS) and endothelial nitric oxide synthase (eNOS) levels on sera and CSF and reduced glutathione (GSH) levels on blood in cattle with Malignant Catarrhal Fever (MCF). For this purpose 17 cattle which clinically diagnosed "head-eye form" of MCF and clinically healthy 10 cattle were evaluated. Blood and cerebrospinal fluid (CSF) were taken from the animals on the MCF diagnosed group MDA, GSH, NO, eNOS, iNOS, and TSA values were 25.65 +/- 0.42 mu mol/L, 37.21 +/- 1.12 mg/dL, 30.61 +/- 0.41 mu mol L, 4.05 +/- 0.09 U/L and 10.98 +/- 0.35 U/L, 88.33 +/- 1.03 mg/dL, on the control group 13.77 +/- 0.55 mu mol/ L, 60.06 +/- 1.73 mg/dL, 11.27 +/- 0.4 mu mol/ L, 3.12 +/- 0.18 U/L, 5.55 +/- 0.3 U/L and 63.60 +/- 1.86 mg/dL respectively, and all parameter changes between the groups were determined to be statistically significant (P< 0.001). On the CSF, no statistically significant difference between taken from MCF diagnosed group and healthy group. NO value and iNOS activity obtained from control groups CSF were relatively higher than the same group's serum whereas eNOS activities were found to be low. The study group consisting of MCF diagnosed cattle's serum were found to have NO value, eNOS and iNOS activities relatively higher than the same group's CSF values. As a result, it was concluded that there is a need for more comprehensive studies for better understanding the reason of failure to obtain the significant changes of animals diagnosed MCF that determine in blood but not in CSF.

DEVECI, HACI AHMET/0000-0002-5613-0520; sozdutmaz, ibrahim/0000-0002-3712-7991 WOS: 000399881500016 Zoonoses are defined by the world health organization as diseases and infections which are transmitted naturally between vertebrate animals and human. Undestanding the zoonotic risk posed by pox viruses in companion animals is important for both human and animal health. contagious ecthyma is highly contagious, zoonotic, viral skin disease that affects sheep, goats and some other domesticated and wild animals. In this present study was detected and evaluated levels of plasma paraoxonase activity (PON1), high-density lipoprotein (HDL), total sialic acid (TSA), malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO) and total blood glutathione (GSH) concentrations in healthy sheep and natural infected sheeps with ecthyma. In healthy sheep, laboratory results were determined as PON1 218.54 +/- 17.93 U/L, TSA 59.89 +/- 5.59 mg/dL, HDL 48.4 +/- 4.88 mg/dL, MDA 8.58 +/- 0.80 mu mol/L, NO 7.78 +/- 1.02 mu mol/L and GSH 21.11 +/- 3.70 mg/dL. These values were found 174.92 +/- 18.68 U/L, 70.1 +/- 6.56 mg/dL, 37.9 +/- 6.47 mg/dL, 11.26 +/- 1.06 mu mol/L, 12.44 +/- 1.90 mu mol/L, 7.79 +/- 0.90 mg/dL respectively in sheeps wich are infected by ecthyma. As a result, it was concluded that there is oxidative stress due to imbalance between pro-oxidant and antioxidant molecules in sheep which are infected by ecthyma, and this imbalance is shaped by increasing oxidant levels.

Amaç: Bu çalışmada, Türkiye’de Sarıkamış/Kars yöresindeki doğal parkta, serbest dolaşımda bulunan boz ayılarda Batı Nil virüsünün (BNV) varlığı/oranı serolojik ve virolojik olarak araştırıldı. Gereç ve Yöntem: Bu amaçla 11 adet boz ayıdan alınan kan örneklerinde BNV spesifik antikor varlığı commercial competitive enzyme-linked immunosorbent assay (C-ELISA) yöntemi ile tarandı. Toplanan kan örneklerinden elde lökosit örneklerinde BNV nükleik asidinin belirlenmesi amacıyla da Reverse Transkripsiyon-Polimeraz Zincir Reaksiyonu (RTPZR) tekniği kullanıldı. Bulgular: Örneklerin hiçbirinde BNV nükleik asidi ve BNV spesifik antikoru tespit edilmedi. Öneri: Türkiye’de serbest dolaşımdaki vahşi memeli hayvanlar ve boz ayılarda varlığı/oranı bilinmeyen BNV enfeksiyonunun ileriki dönemlerde daha ayrıntılı araştırılması gerektiği düşünülmektedir. Bu araştırma Türkiye’de serbest dolaşımdaki boz ayılarda BNV enfeksiyonu ile ilgili yapılan ilk çalışmadır., Aim: This study is a serological and virological examination of the West Nile Virus (WNV) in free-ranging brown bears (Ursus arctos) in Sarikamis district of Kars province of Turkey. Materials and Methods: For this purpose, blood samples from 11 brown bears were tested for antibodies against WNV using a commercial competitive enzyme-linked immunosorbent assay (C-ELISA). Reverse transcription polymerase chain reaction (RT-PCR) technique was used to determine the presence of West Nile Virus nucleic acid. Results: Seropositivity rate was detected to be zero % and West Nile virus nucleic acid was not found in samples. Conclusion: The significance of WNV infection in brown bears and other free-ranging mammals in the Turkey is unknown at this time and will require further investigation. This is the first report of WNV infection in brown bears in Turkey.

Sunulan çalışmada 3.5 yaşlı, erkek Pointer av köpeğinde karşılaşılan “Biliöz Kusma Sendromu” olgusu tartışıldı. Hasta; başlıca efor (av) sonrası gözlenen aralıklı biliöz kusma, diyare, kondüsyon kaybı, titreme ve zayıflama şikayetleri ile Afyon Kocatepe Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi’ne başvurmuştur. Hastanın 12 saat açlık sonrası yapılan özafagogastroduedonoskopik muayenesinde midenin boş olduğu gözlendi. Endoskopik muayene sonucu hastada hafif/orta derecede duedonal-gastrik safra refluksu tanımlandı. Uygulanan tedavi prosedürü sonrası şikayetlerin ortadan kalktığı belirlenmiştir

The study included 10 clinically healthy calves (group 1) and 10 clinical cases of dermatophytosis (group 2). The influence of dermatophytosis on some serum biochemical profiles and the antioxidant system was investigated. Serum malondialdehyde (MDA), reduced glutathione (GSH), uric acid, nitric oxide (NO), total sialic acid (TSA), lipid-bound sialic acid (LBSA), total protein (TP), and albumin levels were measured in groups 1 and 2. Calves in group 2 had significantly higher (P < 0.001) MDA, NO, TSA, and LBSA levels, and a higher P < 0.01 TSA:TP ratio; however, GSH and uric acid levels were significantly lower (P < 0.001). There was no significant difference between the groups in total protein and albumin. These findings suggest a relationship between dermatophytosis, the antioxidant system, and lipid oxidation.

Zylexis is a paraimmunity activator containing inactive paropoxvirus ovis which has been utilised as a protective against variety of infectious diseases. Nitric oxide (NO), reactive oxygen species and sialic acids are mediators playing important roles in inflammation and the regulation of immune response. In this study, effects of Zylexis administration on blood glutathione (GSH), malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), total and lipid-bound sialic acid (TSA, LSA) levels were investigated in calves. For this purpose, 12 Brown Swiss breed calves at 6-8 months of age were used. Prior to the drug administration (on day 0), blood samples were collected, and then Zylexis (2 ml) was applied intramuscularly to the each calve on days 1, 3 and 5. Blood samples were also collected on days 1, 3 and 5 for biochemical analysis. In comparison to day zero samples, Zylexis increased the blood MDA levels on days 1 and 3, while GSH level was decreased on days 1, 3 and 5. NO concentration was significantly increased following Zylexis treatment on all days as compared to those of day zero samples. TSA levels decreased on day 1, while no difference was found on day 3 and 5, as compared to day zero. Moreover, LSA levels remained unchanged on days 1 and 3, while there was an increase on day 5 following Zylexis treatment. In conclusion, Zylexis could alter oxidative stress parameters leading to lipid peroxidation by increasing MDA and reduction of antioxidant status by decreasing GSH levels. Moreover, NO and sialic acid levels in the blood were also changed after drug administration. Considering the possible relationships with immune response, alterations in these parameters require further investigations., Zylexis inaktif paropoxvirus ovis içeren non spesifik paraimmun aktivatörü olup son yıllarda çeşitli infeksiyöz hastalıklara karşı koruyucu olarak kullanılmaktadır. Nitrik oksit (NO), reaktif oksijen türleri ve sialik asitler yangı ve bağışıklığın regülasyonunda önemli rollere sahip mediatörlerdir. Bu çalışmada Zylexis uygulamasının buzağılarda kan glutatyon (GSH), malondialdehit (MDA), nitrik oksit (NO), toplam ve lipit bağlı sialik asit (TSA, LSA) seviyeleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla 12 adet 6-8 aylık Montafon ırkı buzağıdan başlangıçta (0. gün) kan örnekleri alındıktan sonra 1, 3 ve 5 günlerde intramusküler olarak 2 ml Zylexis uygulandı. Son uygulamadan sonraki 1, 3 ve 5. günlerde kan örnekleri alınarak biyokimyasal analizler yapıldı. İlaç uygulamasından önceki örneklerle (0. gün) karşılaştırıldığında Zylexis uygulaması ile buzağılarda kan MDA düzeyi 1 ve 3. günlerde yükselirken, GSH seviyelerinin 1, 3 ve 5. günlerde düştüğü tespit edildi. NO düzeylerinin tüm günlerde anlamlı bir şekilde yükseldiği tespit edildi. Total sialik asit seviyeleri 1. günde azalırken 3 ve 5. günlerde Zylexis uygulaması öncesine göre bir fark bulunamadı. Buna karşın, lipit bağlı sialik asit seviyesi 1 ve 3. günlerde değişmezken 5. günde yükseldiği gözlendi. Sonuç olarak, Zylexis’in oksidatif stres ile ilgili kan parametrelerinde MDA’da yükselişe yol açarak lipit peroksidasyonuna ve GSH seviyesinde düşüşe yol açarak antioksidan seviyesinde azalmaya yol açtığı tespit edilmiştir. Aynı zamanda, nitrik oksit ve sialik asit düzeylerinde değişiklikler tespit edilmiş olup, bu değişimlerin Zylexis’in immun cevap üzerindeki etkileri ile olan bağlantılarının daha detaylı çalışmalar ile ortaya konabileceği kanaatine varıldı.

Bu olgunun materyalini iştahsızlık, zayıflama ve kronik timpani şikâyeti ile getirilen 4 yaşlı melez bir inek oluşturdu. Hastanın rutin klinik muayenesinden sonra deneysel laparatomi kararı verildi. Deneysel laparatomide rumen serozasında büyüklükleri 2-5 mm arasında değişen küçük ve parlak granulamatöz lezyonlara rastlandı. Hayvandan klinik biyokimya, hematolojik ve tümör belirteçlerinin incelenmesi için kan örneği ve laparatomide ise lezyonlardan biyopsi alındı. Hastalığın teşhisinden sonra hayvan kesime sevk edildi. Kesim esnasında yapılan makroskobik incelemelerde daha önce rumen serozasında belirlenen lezyonların benzerlerinin böbrek, dalak ve peritonda da yaygın şekilde yer aldığı tespit edildi. Yapılan histopatolojik, hematolojik, biyokimyasal ve tümor belirteci incelemeleri sonucunda; olguya “Diffuz mezotelyom” teşhisi konuldu

Sunulan çalışmada 3.5 yaşlı, erkek Pointer av köpeğinde karşılaşılan “Biliöz Kusma Sendromu” olgusu tartışıldı. Hasta; başlıca efor (av) sonrası gözlenen aralıklı biliöz kusma, diyare, kondüsyon kaybı, titreme ve zayıflama şikayetleri ile Afyon Kocatepe Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi’ne başvurmuştur. Hastanın 12 saat açlık sonrası yapılan özafagogastroduedonoskopik muayenesinde midenin boş olduğu gözlendi. Endoskopik muayene sonucu hastada hafif/orta derecede duedonal-gastrik safra refluksu tanımlandı. Uygulanan tedavi prosedürü sonrası şikayetlerin ortadan kalktığı belirlenmiştir. In this study “Bilious Vomiting Syndrome” in a 3.5 year old male Pointher hunting dog was discussed. The patient was referred to the Animal Hospital of Afyon Kocatepe University for the complaints of intermittant bilious vomiting after effort (hunting), diarrhoe, condition lost, tremor and waning. After 12 hours fasting the stomach was determined to be empty by oesophagogastroduedonoscopic examination. According to the endoscopic examination a slight/mild duedonalgastric biliary reflux was observed. It was determined that complaints were disappeared after treatment procedure.

Atakisi, Onur/0000-0003-1183-6076 WOS: 000268521600009 The methylprednisolone asetate (MPA) is an important and long acting member of synthetic glucocorticoids (GC). Although the suppressive effect of GC especially dexamethasone on nitric oxide (NO) synthesis is well known, the effect of MPA on NO production is not fully documented. This study evaluated changes in plasma NO levels before and on day 1, 4 and 7 after injection of two different therapeutic dose of methylprednisolone asetate (MPA; Depo-medrol) in healthy rabbits. The MPA was injected intramuscularly at 2.5 (Group I, n=6) and 5.0 (Group II, n=7) mg/kg doses. Blood samples were collected from auricular vein before and on day 1, 4 and 7 after injections and the NO levels were determined. MPA treatment decreased NO values on day 4 (P

In this study, after measurement of the blood pressure by an oscillometric method in dogs with chronic renal failure, the effect of Irbesartan, an angiotensin II receptor antagonist, on the blood pressure was investigated. In the study, a total of 24 dogs including 12 with chronic renal failure (study group) and 12 healthy ones (control group) were enrolled. Irbesartan was given at a dose of 5 mg/kg once daily for the entire period of study. All clinical and laboratory examinations were performed on days 0 (start of the study), 7, 14 and 28 for the study group and once only in the control group. In the study group, the hemograms revealed normocytic normochromic anemia. With administration of irbesartan, the clinical symptoms were observed to abate slightly while the sistolic/diastolic arterial pressure values of 196/144 at 0, decline to 165/120, 144/98, and 137/90 on the 7th, 14th and 28th days respectively. Also, whereas the blood urea nitrogen, creatinine and protein levels significantly decrease, that of albumin was found to have increased. Comparison of the blood pressures between the study and control groups at the end of the study (28th day) showed no significant difference in the sistolic arterial pressure levels while the diastolic arterial pressure values remained significantly higher. Use of irbesartan was found not to have changed most laboratory findings to any significant degree. It was concluded that in dogs with chronic renal failure where the blood pressure is significantly elevated, treatment of the hypertension with irbesartan, an angiotensin II receptor antagonist, is effective, and safe, though at the end of the 28-day treatment period there was a return of the sistolic arterial pressure towards the normal, the diastolic arterial pressure remained slightly elevated above the normal, Bu çalışmada böbrek yetmezliği semptomları görülen köpeklerde tansiyon değerlerinin osilometrik olarak ölçülmesi ve tansiyon değerleri üzerinde bir angiotensin II reseptör antagonisti olan irbesartanın etkinliğinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmada farklı ırk ve cinsiyette, 12’si böbrek yetmezlikli (Deneme grubu) ve 12’si sağlıklı (Kontrol grubu) olmak üzere toplam 24 köpek kullanıldı. İrbesartan, çalışma süresince, günde bir kez, 5mg/kg dozda kullanıldı. Deneme grubunda, deneme öncesi ve denemenin 7., 14. ve 28 günlerinde, kontrol grubunda ise bir kez olmak üzere klinik kontroller, tansiyon değerleri, hemogram, bazı serum biyokimyasal parametreler, venöz kan gazları ve plazma elektrolit düzeyleri ve idrar muayeneleri yapıldı. Deneme grubundaki köpeklerin tümünün kronik böbrek yetmezlikli olduğu, deneme öncesinde sağlıklılara göre sistolik basınç, diastolik basınç, kan üre nitrojeni, kreatinin ve idrar protein değerlerinin yüksek, alyuvar, albumin ve idrar dansitesi değerlerinin ise düşük olduğu belirlendi. Hemogramda normositik normokromik anemi belirlendi. İrbesartan kullanımı ile klinik semptomların hafiflediği, deneme öncesinde 196/144 olan sistolik basınç ve diastolik basınç değerlerinin sırasıyla 7. günde 165/120, 14. günde 144/98 ve 28. günde 137/90 değerine düştüğü belirlendi. Ayrıca kan üre nitrojeni, kreatinin ve proteinüri değerleri önemli oranda azalırken albumin değeri yükseldi. Kontrol grubu ve deneme grubunun deneme sonu (28. gün) tansiyon değerleri karşılaştırıldığında sistolik basınç değerlerinde fark bulunmazken, diastolik basınç değerinin hala önemli düzeyde yüksek olduğu belirlendi. İrbesartan kullanımının; çoğu hemogram ve serum parametresi, venöz kan gazı ve plazma elektrolit düzeylerinde önemli değişmeler oluşturmadığı saptandı. Sonuç olarak, kronik böbrek yetmezlikli köpeklerde tansiyonun önemli oranda yüksek olduğu, hipertansiyonun tedavisinde bir angiotensin-II reseptör antagonisti olan irbesartanın etkili ve güvenli bir şekilde kullanılabileceği, 28 günlük tedavi süresinde sistolik basınç değerinin normal değerlere dönmesine rağmen diastolik basınç değerinin biraz yüksek kalabileceği kanısına varıldı

ÖZET Renal Yetmezlik Semptomları Görülen Köpeklerde Sekonder Hipertansiyonun Osilometrik Metot ile Değerlendirilmesi ve Angiotensin II Antagonistleri ile Tedavisi Bu çalışmada 7-1 1 yaşlan arasında, farklı ırk ve cinsiyette, renal yetmezlik semptomu belirlenen 12 hasta ve 12 sağlıklı olmak üzere toplam 24 köpek kullanıldı. Çalışmada renal yetmezlik semptomları görülen köpeklerin 0., 7., 14. ve 28 günlerde, sağlıklı köpeklerde ise bir kez olmak üzere klinik kontrolleri, tansiyon değerleri, hematolojik, serum biyokimyası, venöz kan gazları ve plazma elektrolit düzeyleri ve idrar muayeneleri yapıldı. Köpeklerin tansiyon değerleri uygun ölçülerde manşonlara sahip osilometrik metot ile çalışan sfigmomanometre ile yapıldı. Hipertansiyon belirlenen bu köpeklerde tansiyonu düşürmek için günde bir kez 5mg/kg dozda irbesartan çalışma süresince kullanıldı. Hemogram için alınan örneklerden RBC, WBC, Hb, PCV, MCV, MCHC değerleri; serum biyokimyası kontrolleri için alınan örneklerden üre, kreatinin, total protein, albumin; venöz kan gazlan ve plazma elektrolit düzeylerinin kontrolleri için alınan kan örneklerinden pH, p02, PCO2, HCOa B.E., Na+, K* düzeyleri ve idrar muayenesi için kontrol edilen örneklerde Proteinüri, dansite, lökosit, pH, keton, glukoz, bilirubin, ürobilinojen, eritrosit ve nitrit düzeyleri belirlendi. Kronik renal yetmezlikti köpeklerde klinik olarak; iştahsızlık, kusma, çevreye ilgisizlik, poliüri, polidipsi; hemogram muayenelerinde ise normositik normokromik anemi belirlendi. Kronik renal yetmezlik semptomları görülen köpeklerin tansiyon değerlerinin sağlıklı köpeklere göre oldukça yüksek olduğu tespit edildi. Tansiyonun kontrol altına alınmasında irbesartanın etkili olduğu, SAP ve DAP değerindeki düzelmenin aynı sürelerde meydana geldiği, deneme sonunda SAP değerinin sağlıklı köpeklerden elde edilen değerler düzeyine kadar düştüğü ancak DAP değerinin deneme sonunda sağlıklılara göre hala yüksek olduğu görüldü. İrbesartan kullanımının; kan sayımı, venöz kan gazı ve plazma elektrolit düzeylerinde önemli değişmeler oluşturmadığı, kan serum parametreleri olan serum üre ve kreatinin değerlerini düşürdüğü, total protein değerinde değişim olmamasına rağmen albumin değerini yükselttiği belirlendi.Sonuç olarak bu çalışmada; kronik renal yetmezlik semptomları görülen köpeklerde hipertansiyonun tedavisinde bir Angiotensin II antagonist' olan irbesartan'ın etkili bir şekilde kullanılabileceği ancak SAP değerinde sağlanan düzelmenin DAP değerinde de sağlanabilmesi için antihipertansif tedaviye daha uzun sürelerde devam edilmesinin gerektiği, antihipertansif kullanımı ile klinik görünümde ve idrar bulgularında iyileşme belirlenmesine rağmen hematolojik ve biyokimyasal değerlerde tam bir düzelme olmadığı ve antihipertansif tedaviye ek olarak semptomatik tedavi girişimlerinin gerekli olabileceği kanısına varıldı. Anahtar Sözcükler: Angiotensin il antagonist I eri, köpek, renal yetmezlik, sekonder hipertansiyon. 69 SUMMARY Evaluation of Seconder Hypertension by Oscillometric Method in Dogs with Renal Failure Symptoms and Treatment with Angiotensin II Antagonists In the present study, a total of 24 within 12 ill and 12 healty dogs at the age of 6 years and higher ages, from different breeds and sex, with renal failure symptoms were used. Dogs included in this study were evaluated through their clinical controls blood pressure values, haematology, serum biochemistry, venous blood gases and plasma electrolyte values and urinalysis once in healty dogs and at 0, 7th, 14th and 28th days in dogs with renal failure symptoms. Blood pressure values of the dogs were evaluated by suitable cuff size sphygmomanometer working with oscillometric method. Dogs detected to have hypertension received irbesartan at a daily dosage of 5mg/kg once a day inorder to lower the tension during the study period. RBC, WBC, Hb, PCV, MCV, MCHC values from the blood samples taken for haemogram; urea, creatinin, total protein, albumine from the blood samples taken for serum biochemical analysis; pH, p02, PCO2, HCO 3, B.E, Na+, K* levels from the blood samples taken for venous blood gases and plasma electrolyte levels; and proteiuria, density, leucocyte, pH, keton, glucose, bilirubine, urobilinogen, erythrocyt and nitrite levels from the samples taken for urinalysis were detected. Anorexia, vomiting, apathia, polyuria, polydypsia as clinical sings and normocytic normochromic anaemia complete blood count were detected in dogs with chronic renal failure symptoms. Tension values in dogs with chronic renal failure symptoms were detected to be higher than in healty dogs. Irbesatan's efficacy to control tension, the recover in the values of SAP and DAP at the same period, decreasing on the SAP values till the values recorded from the healty dogs despite the DAP values presently at higher values than healty dogs at the end of the trial period were observed. The usage of irbesartan was detected to have no important alteration on blood counts, venous blood gases and plasma electrolyte levels; decrease on the blood serum parameters such as urea and creatinin levels, no alteration on total protein despite elevation on albumine values.70 As a result, it was concluded that; irbesartan, an angiotensin II antagonist, could be used efficiently for the treatment of hypertension in dogs with presenting sing of chronic renal failure, however antihypertensive treatment should be continued for longer durations in order to recover DAP values as in recovery recorded in SAP values, imprevement in clinical appearence and urinalysis despite non-completely imprevement in haematological and biochemical values within the application of antihypertensive and as a sympthomatic therapy could be required additionaly to the antihypertensive therapy. Key Words: Angiotensin II antagonists, dog, renal failure, seconder hypertension. 78