Search

Amaç: Bu çalışma Isparta il merkezinde birinci basamakta çalışan hekimlerin geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamalarına yaklaşımlarının değerlendirilmesi amacı ile yapılmıştır. Çalışma Tipi: Analitik Kesitsel Araştırma Çalışmanın Yeri: Isparta il merkezinde bulunan aile sağlığı merkezleri Çalışmanın Evreni ve Örneklemi: Araştırma evrenini, il merkezinde çalışan birinci basamak hekimler oluşturmaktadır. Örneklem seçimi yapılmadan, çalışma evrenin tamamını hedeflenerek (n=87) araştırmaya katılmayı kabul eden 68 kişiye yüzyüze görüşme yöntemiyle anket formu uygulandı. Veri Toplama Araçları: Yüzyüze görüşme yöntemi ile anket kullanılarak veriler toplanmıştır. Anket sosyodemografik özellikleri sorgulayan sorularla, GETAT yöntemlerini, kullanma durumunu, sertifika durumunu, hastalara önerme durumunu sorgulayan sorulardan oluşmaktadır. Katılımcının kimliğini açığa çıkaracak sorular bulunmamaktadır. Değerlendirme: Veriler bilgisayar ortamında işlenerek, tanımlayıcı istatistikler ve GETAT kullanma durumuna etki ettiği düşünülen değişkenlerle hipotez testleri yapılacaktır. İstatistik anlamlılık düzeyi p, Objective: This study was conducted with the aim of evaluating the approaches of physicians working in primary care in Isparta city center to traditional and complementary medicine practices. Study Type: Analytical Cross-sectional Research Place of the Study: Family health centers located in the city center of Isparta The Universe and Sample of the Study: The research population consists of primary care physicians working in the city center. A questionnaire form was applied to 65 people who agreed to participate in the study, by face-to-face interview method, by targeting the entire study population (n=80) without making sample selection. Data Collection Tools: Data were collected using a face-to-face interview method. The questionnaire consists of questions questioning sociodemographic characteristics, GETAT methods, usage status, certification status, and recommendation status to patients. There are no questions that will reveal the identity of the participant. Evaluation: The data will be processed in the computer environment and hypothesis tests will be made with the variables that are thought to affect the descriptive statistics and the use of GETAT. Statistical significance level will be taken as p, Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı, 2022., Kaynakça var.

ObjectiveIn this study, it was aimed to determine the frequencyof encountering violence by healthcare personnelworking in a Research and Application Hospital andrelated factors.Material and MethodsWithout choosing a sample, all healthcare personnelworking in Süleyman Demirel University Researchand Application Hospital were included in the study,and 481 personnel (70.6%) were reached. TheViolent Incident Form (VIF) was used to collect thedata. Descriptive statistics, independent groups t-test,chi-square test and multiple advanced analyzes wereused in statistical evaluation.ResultsIt is stated that 30.2% of the employees havebeen subjected to violence in any period of theirprofessional life; It was found that 19.6% of thosewho have experienced violence in the last year. Themajority of the aggressors were patients (58.7%) andtheir relatives (60.2%) and 75.5% were men. While19.6% of those who were exposed to violence didnot react after the incident; only 16.1% of them hadcomplained. It was determined that only 11.8% of 474healthcare workers knew the white code applicationcorrectly. It was found that 68.5% of them either didnot know where to apply after the violence or knewincompletely / wrongly. 30.1% had thought to quittheir job after being subjected to violence and only22.4% had complained. Only 5.6% of 143 healthcareworkers who were subjected to violence received areport of assault; Only 1 (0.7%) incident had a workaccident report due to violence.ConclusionIt was observed that one out of every 3 healthcareworkers was exposed to violence in a period of theirprofessional life, and the exposure was significantlyhigher in female healthcare workers. It has beendetermined that thinking that violence incidentsincrease throughout the country and in the institutionwhere they work, witnessing an incident of violenceand complaining to the patient rights unit increasethe risk of violence for healthcare workers. On theother hand, it was determined that after the violence,most of the employees knew where to apply andthe application of white code at all, incompletely orincorrectly., AmaçBu çalışmada bir Araştırma ve Uygulama Hastanesi’ndeçalışan sağlık personelinin şiddet ile karşılaşmasıklığı ve ilişkili etmenlerin saptanması amaçlanmıştır.Gereç ve YöntemÖrneklem seçilmeden Süleyman Demirel ÜniversitesiAraştırma ve Uygulama Hastanesi’nde çalışan tümsağlık personeli çalışma kapsamına alınmış, 481 personele(%70.6) ulaşılmıştır. Verilerin toplanmasındaŞiddet Olay Formu’ndan (The Violent Incident Form-VIF) faydalanılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede tanımlayıcıistatistikler ve ki-kare testi kullanılmıştır.BulgularÇalışanların %30.2 ’sinin meslek hayatlarının herhangibir döneminde şiddete uğradığı; son bir yıl içindeşiddete uğrayanların ise %19.6 olduğu tespit edildi.Saldırganların büyük çoğunluğu hasta (%58.7) vehasta yakınlarından (%60.2) oluşmaktaydı ve %75.5’ierkekti. Şiddete maruz kalanların olaydan sonra%19.6’sı tepki vermezken; sadece %16.1’i şikâyetçiolmuştu. Beyaz kod uygulamasını 474 sağlık çalışanınınsadece %11.8’inin doğru olarak bildiği tespit edildi.Şiddet sonrası %68.5’inin nereye başvurulacağınıya hiç bilmediği ya da eksik/yanlış bildiği tespit edildi.Şiddete uğradıktan sonra %30.1’i işi bırakmayı düşünmüştüve sadece %22.4’ü şikâyetçi olmuştu. Şiddeteuğrayan 143 sağlık çalışanının sadece %5.6’sıdarp raporu almış; sadece 1 (%0.7) olayda şiddet nedeniyleiş kazası raporu alınmıştı.SonuçHer 3 sağlık çalışanından birinin meslek hayatının birdöneminde şiddete maruz kaldığı, maruziyetin kadınsağlık çalışanlarında anlamlı yüksek olduğu görülmüştür.Şiddet olaylarının ülke genelinde ve çalışılankurumda arttığını düşünmenin, şiddet olayına şahitolma ve hasta hakları birimine şikâyet edilmenin sağlıkçalışanlarının şiddete uğrama riskini arttırdığı tespitedilmiştir. Buna karşın şiddet olayı sonrasında çalışanlarınbüyük çoğunluğunun nereye başvurulacağınıve beyaz kod uygulamasını ise hiç, eksik veya yanlışbildikleri tespit edilmiştir.

Giriş ve amaç: Bireylerin kendi sağlıkları üzerinde sahip oldukları kontrolü artırmayı sağlama süreci sağlığın geliştirilmesi sürecidir. Yeterli sağlık bilgisine ve yeterli düzeyde sağlık okuryazarlığına sahip olmak, bireylerin bu sürece katılımını üst düzeye çıkarır. Çalışanlarda sağlık okuryazarlığı düzeyinin bilinmesi özellikle çalışanların sağlığını geliştirme çalışmalarında hedefe yönelik çalışmalar gerçekleştirilmesi için yararlı olabilir.Bu çalışmanın amacı; sanayi içinde bulunan küçük ölçekli işyerlerinde çalışanların sağlık okuryazarlığı düzeylerinin ve ilişkili faktörlerin belirlenmesidir.Gereç ve Yöntem: Kesitsel analitik tipteki bu çalışma, 2019 yılında, Akdeniz Bölgesi’nde bulunan bir ilin sanayi sitesindeki küçük ölçekli işyerlerinde gerçekleştirilmiştir. Uygun örnek büyüklüğü hesaplanmış, basit rasgele ve küme örnekleme yöntemleri kullanılarak örnek seçimi yapılmış ve183 kişiye ulaşılmıştır (ulaşma düzeyi %91,5). Yüz yüze görüşme yöntemiyle ve anket kullanılarak veriler toplanmıştır. Sağlık okuryazarlığı, Türkiye Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği (TSOY-32) kullanılarak ölçülmüştür. İstatistik analizde tanımlayıcı istatistikler, ki-kare testi ve lojistik regresyon analizleri kullanılmıştır.Bulgular: Araştırma grubunun %54,6’sı 40 yaş ve üstünde, %88,5’i erkek, %48,1’i otomotiv sektöründe çalışanlardan oluşmaktadır. Araştırma grubunun %56,3’ünün sağlık okuryazarlığı düzeyi yetersiz-sınırlı düzeyde, %43,7’sinin yeterli-mükemmel düzeydedir. Tek değişkenli analizlerde, yeterli-mükemmel sağlık okuryazarlığı düzeyine sahip olanların sıklığı, 40 yaş altında, kadın, lise ve üstünde eğitim almış, sosyal statü algısı iyi-mükemmel olanlarda ve çalışma süresi 20 yıl altında olanlarda diğerlerine göre daha yüksek bulunmuştur (sırasıyla p, Aim: The process of enabling individuals to increase the control they have over their own health is the process of health promotion. Having sufficient health information and sufficient health literacy maximizes the participation of individuals in this process. Knowing the level of health literacy in employees can be useful for carrying out targeted studies, especially in the health promotion of employees. The aim of this study is to determine the health literacy levels of workers in small-scale workplaces in the industry and related factors.Materials and method: This cross-sectional analytical study was carried out in small-scale workplaces in an industrial estate of a province in the Mediterranean Region in 2019. Sample selection was made by calculating the appropriate sample size and using simple random and cluster sampling methods, and 183 individuals were reached (reach level 91.5%). Data were collected using face-to-face interviews and questionnaires. Health literacy was measured using the Turkish Health Literacy Scale (TSOY-32). Descriptive statistics, chi-square test and logistic regression analyzes were used in statistical analysis.Results: 54.6% of the research group consisted of 40 years old and over, 88.5% men, 48.1% employees in the automotive sector. The health literacy level of 56.3% of the research group was at an insufficient-limited level, and 43.7% of them at a sufficient-excellent level. n univariate analyzes, the frequency of those with adequate-excellent health literacy was found to be higher in those under 40 years of age, female, with high school or higher education, with good-perfect perception of social status, and with a working period of less than 20 years (respectively p

ObjectiveIn this study, it was aimed to determine the frequencyof encountering violence by healthcare personnelworking in a Research and Application Hospital andrelated factors.Material and MethodsWithout choosing a sample, all healthcare personnelworking in Süleyman Demirel University Researchand Application Hospital were included in the study,and 481 personnel (70.6%) were reached. TheViolent Incident Form (VIF) was used to collect thedata. Descriptive statistics, independent groups t-test,chi-square test and multiple advanced analyzes wereused in statistical evaluation.ResultsIt is stated that 30.2% of the employees havebeen subjected to violence in any period of theirprofessional life; It was found that 19.6% of thosewho have experienced violence in the last year. Themajority of the aggressors were patients (58.7%) andtheir relatives (60.2%) and 75.5% were men. While19.6% of those who were exposed to violence didnot react after the incident; only 16.1% of them hadcomplained. It was determined that only 11.8% of 474healthcare workers knew the white code applicationcorrectly. It was found that 68.5% of them either didnot know where to apply after the violence or knewincompletely / wrongly. 30.1% had thought to quittheir job after being subjected to violence and only22.4% had complained. Only 5.6% of 143 healthcareworkers who were subjected to violence received areport of assault; Only 1 (0.7%) incident had a workaccident report due to violence.ConclusionIt was observed that one out of every 3 healthcareworkers was exposed to violence in a period of theirprofessional life, and the exposure was significantlyhigher in female healthcare workers. It has beendetermined that thinking that violence incidentsincrease throughout the country and in the institutionwhere they work, witnessing an incident of violenceand complaining to the patient rights unit increasethe risk of violence for healthcare workers. On theother hand, it was determined that after the violence,most of the employees knew where to apply andthe application of white code at all, incompletely orincorrectly., AmaçBu çalışmada bir Araştırma ve Uygulama Hastanesi’ndeçalışan sağlık personelinin şiddet ile karşılaşmasıklığı ve ilişkili etmenlerin saptanması amaçlanmıştır.Gereç ve YöntemÖrneklem seçilmeden Süleyman Demirel ÜniversitesiAraştırma ve Uygulama Hastanesi’nde çalışan tümsağlık personeli çalışma kapsamına alınmış, 481 personele(%70.6) ulaşılmıştır. Verilerin toplanmasındaŞiddet Olay Formu’ndan (The Violent Incident Form-VIF) faydalanılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede tanımlayıcıistatistikler ve ki-kare testi kullanılmıştır.BulgularÇalışanların %30.2 ’sinin meslek hayatlarının herhangibir döneminde şiddete uğradığı; son bir yıl içindeşiddete uğrayanların ise %19.6 olduğu tespit edildi.Saldırganların büyük çoğunluğu hasta (%58.7) vehasta yakınlarından (%60.2) oluşmaktaydı ve %75.5’ierkekti. Şiddete maruz kalanların olaydan sonra%19.6’sı tepki vermezken; sadece %16.1’i şikâyetçiolmuştu. Beyaz kod uygulamasını 474 sağlık çalışanınınsadece %11.8’inin doğru olarak bildiği tespit edildi.Şiddet sonrası %68.5’inin nereye başvurulacağınıya hiç bilmediği ya da eksik/yanlış bildiği tespit edildi.Şiddete uğradıktan sonra %30.1’i işi bırakmayı düşünmüştüve sadece %22.4’ü şikâyetçi olmuştu. Şiddeteuğrayan 143 sağlık çalışanının sadece %5.6’sıdarp raporu almış; sadece 1 (%0.7) olayda şiddet nedeniyleiş kazası raporu alınmıştı.SonuçHer 3 sağlık çalışanından birinin meslek hayatının birdöneminde şiddete maruz kaldığı, maruziyetin kadınsağlık çalışanlarında anlamlı yüksek olduğu görülmüştür.Şiddet olaylarının ülke genelinde ve çalışılankurumda arttığını düşünmenin, şiddet olayına şahitolma ve hasta hakları birimine şikâyet edilmenin sağlıkçalışanlarının şiddete uğrama riskini arttırdığı tespitedilmiştir. Buna karşın şiddet olayı sonrasında çalışanlarınbüyük çoğunluğunun nereye başvurulacağınıve beyaz kod uygulamasını ise hiç, eksik veya yanlışbildikleri tespit edilmiştir.

Background: Violence against women is a major violation of human rights that remains important globally. Domestic violence against women is a multidimensional problem. Although individual, environmental and social factors are mentioned, it is difficult to determine the factors affecting the emergence.Aim: This study was carried out in Isparta to determine the prevalence, types and related factors of domestic violence in married or previously married women for lifetime and in the last year.Material and Methods: In this cross-sectional and population-based study; data were collected using a questionnaire and face to face interviews with 662 women. Analyzes were made using chi-square test and logistic regression analysis. Statistical significance level was accepted as p, Giriş: Kadına yönelik şiddet, küresel düzeyde önemini koruyan, önemli bir insan hakları ihlalidir. Kadına yönelik ev içi şiddet çok boyutlu bir sorundur. Bireysel, çevresel ve toplumsal faktörlerden bahsedilse de ortaya çıkışı etkileyen faktörleri belirlemek zordur.Amaç: Bu çalışma Isparta'da evli ya da daha önce evlenmiş kadınlarda yaşam boyu ve son bir yıl içerinde ev içi şiddetin yaygınlığını, türlerini ve ilişkili faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Gereç ve Yöntem: Kesitsel ve toplum tabanlı bu çalışmada; 662 kadınla yüzyüze görüşme yöntemi ve anket kullanılarak veriler toplanmıştır. Analizler ki-kare testi ve lojistik regresyon analizleri kullanılarak yapılmıştır. İstatistik anlamlılık düzeyi p

Purpose: Premenstrual syndrome negatively affects the quality of life of women by disrupting their relationships with individuals, affecting their social lives, and causing a decrease in productivity and efficiency. This study was carried out in order to determine the prevalence, predictors of Premenstrual Syndrome (PMS) and its relationship with quality of life in women of reproductive age in Uluborlu district center of Isparta.Materials and methods: The population of this cross-sectional analytical study consisted of 1490 women between the ages of 15-49 living in the Uluborlu district center of Isparta. The sample size was calculated with the StatCalc calculation program and 338 were determined with a PMS frequency of 40%, 3% deviation and an alpha value of 0.05 and beta value of 0.20.The dependent variables of the study was the presence of PMS and quality of life, the independent variables were socio-demographic characteristics. The data were compiled using a Premenstrual Syndrom Scale Questionaire (PMSS) devoloped by Gencdogan and the Turkish version of “World Health Organization’s Quality of Life Questionnaire” (WHOQOL-BREF-TR). Data were collected by face-to-face interview method and analyzed by using SPSS 15.0 (Statistical Package for the Social Sciences). In the analysis of the data; percentage distribution, mean, standard deviation, independent samples t tests, Pearson correlation tests and linear regression analyzes were used. The cases which p value is less than 0.05 were considered statistically significant.Results: The prevalence of PMS in women in the study group was determined to be 47.3%. Important predictors of PMS were poor health perception, poor sleep patterns, intense menstrual bleeding and dysmenorrhea (respectively p, Amaç: Premenstrüel sendrom, kadınların kişilerle olan ilişkilerini bozarak, sosyal yaşamlarını etkileyerek, üretkenlik ve verimlilikte azalmaya neden olarak yaşam kalitelerini olumsuz biçimde etkilemektedir. Bu çalışma Isparta ili Uluborlu ilçe merkezinde bulunan üreme çağındaki kadınlarda Premenstrüel Sendrom (PMS) yaygınlığını, yordayıcılarını ve yaşam kalitesi ile ilişkisini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve yöntem: Kesitsel analitik tipteki bu araştırmanın evrenini Isparta ili Uluborlu ilçe merkezinde yaşayan 15-49 yaş arası 1490 kadın oluşturmuştur. Örnek büyüklüğü StatCalc hesaplama programıyla hesaplandı ve %40’lık PMS sıklığı, %3’lük sapma ile alfa değeri 0,05 ve beta değeri 0,20 ile 338 olarak belirlendi. Araştırmanın bağımsız değişkenleri sosyodemografik özellikler, bağımlı değişkenleri PMS varlığı ve yaşam kalitesiydi. PMS için Gençdoğan tarafından geliştirilen Premenstrüel Sendrom Ölçeği (PMSÖ), yaşam kalitesi için DSÖ Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu Türkçe versiyonu (WHOQOL-BREF-TR) kullanıldı. Veriler yüz yüze görüşme yöntemiyle toplandı ve SPSS 15.0 (Statistical Package for the Social Sciences,) programı ile analiz edildi. Veri analizinde yüzde, ortalama, standart sapma, bağımsız gruplarda t testi, Pearson korelasyon testleri ve lineer regresyon analizleri kullanıldı. P değerinin 0,05’den küçük olduğu durumlar istatistiksel açıdan anlamlı kabul edildi. Bulgular: Araştırma grubundaki kadınlarda PMS prevelansı %47,3 olarak belirlendi. PMS’nin önemli yordayıcıları; sağlık algısının kötü olması, uyku düzeninin bozuk olması, adet kanamasının yoğun olması ve dismenore olarak belirlenmiştir (sırasıyla p

This study aimed to determine socialinfleunces related with body view of university students and their effects onbody image. Samplesof the research were composed of 867 university students. DemographicData Form, Body-cathexis Scale were usedto collect data. Descriptive analyses, chi- square test, Spearman’s corelationtest and multipl regression analyses were used for statistical analyses. 74.7% ofparticipants was within the normal The Body Mass Index range. BodyImage Score of girls were lower than boys. 23.0% of students has an opinionrelated his/her body was not normal while it was normal. Sex,age, ownopinion and request and father’s opinion related student’s bodycomposition havebeen predictor variables for body image. Female and over 20 years oldstudents have body image displeasure. Having a normal opinion of fatherrelated with bodyimage satisfaction.Female gender and desire of the opposite sex are the most prominent variablesto induce diet. The psychometric properties of the social pressures arerecommended examined also by clinical studies., Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin bedengörünümü ile ilişkili sosyal baskıların belirlenmesi ve bunların beden imajıüzerine etkisinin belirlenmesidir. Araştırmanın örneği 867 üniversiteöğrencisinden oluşmaktadır. Verilerintoplanmasında Demografik Veri Formu ve Beden İmajı Skalası ve istatistik analizlerdetanımlayıcı istatistikler, ki-kare testi, Spearman korelasyon testi ve çokluregresyon analizleri kullanılmıştır. Katılımcıların %74,7’sinin Vücut Kütleİndeksi normal aralıktaydı. Beden Imajı Skoru kadınlarda erkeklerden dahadüşüktü. Öğrencilerin %23,0’ının bedeni normal iken bedeni ile ilişkilidüşüncesi normal değildi. Beden imajının belirleyici değişkenleri cinsiyet,yaş, öğrencinin kendi düşüncesi ve isteği ve babasının öğrencinin bedenkompozisyonu ile ilgili düşüncesiydi. Kadın olmak ve karşı cinsin önerisidiyete neden olan en önemli belirleyicilerdi. Kadın ve 20 yaşın üstündekiöğrenciler olumsuz beden imajına sahipti. Öğrencinin babasının öğrencinin normalolduğunu düşünmesi olumlu beden imajı ile ilişkiliydi. Sosyal baskıların psikometriközelliklerinin, klinik çalışmalarla da incelenmesi önerilir.

Objective: Working environments include many factors that affect the workers’ health, their social and cultural situations. Quality of life is an important outcome measure for evaluation of health conditions. This study determines the risk factors of workers in small-scale work places in an industrial site and evaluates their relationship with quality of life. Methods: This cross-sectional study was performed at an industrial site which includes 500 small scale work places. 125 work places were selected by randomized sampling and all workers (n=298) in these work places were asked to completed a questionnaire. The World Health Organization Quality of Life Scale (Turkish Version) (WHOQOL-BREF-TR) was used to measure the quality of life. For analysis, descriptive statistics, Mann Whitney U, independent t test, variance analyses, Pearson’s correlation and linear regression were used. Results: The mean age of the study group was 34.8±10.9 and 94.6% of the subjects were male. Physical, psychological, social, environmental and national environmental domain scores (mean±standart deviation) were found as 15.5±2.4, 14.7±2.5, 15.3±3.0, 13.8±2.5 and 14.9±4.3 respectively. In the working environment, the most common risks were (respectively) psychosocial (96.3%), ergonomic (67.1%), chemical (32.9%), physical (32.2%) and biological risks (28.5%). Physical, psychological, and national environmental domain scores of workers who were exposed at least one risk were found to be lower than others. Conclusion: Sex, perception of own economic potential and the working environment were risks with significant relevance for the quality of life. The study concluded that the working environment in particular includes risks that were the most important factor on physical and psychological domains., Amaç: Çalışma ortamı çalışanların sağlık, sosyal ve kültürel durumlarına etki eden faktörlere sahiptir. Yaşam kalitesi; sağlık durumunun değerlendirilmesinde önemli bir sonuç ölçümüdür. Bu araştırmanın amacı bir sanayi sitesinde bulunan küçük ölçekli işyerlerinde çalışanların çalışma ortamındaki riskleri belirlemek ve yaşam kalitesi ile ilişkisini incelemektir. Yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışma 500 küçük ölçekli işyeri bulunduran bir sanayi sitesinde gerçekleştirildi. Basit rasgele örnekleme yöntemiyle 125 işyeri seçildi ve çalışanların tamamına (n=298) anket uygulandı. Yaşam kalitesi ölçümü için Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu-Türkçe Versiyonu (WHOQOL-BREF-TR) kullanıldı. Analiz için, tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U, t-testi, varyans analizi, Pearson korelasyon ve lineer regresyon analizleri kullanıldı. Bulgular: Araştırma grubunun ortalama yaşı 34.8±10.9’du ve %94.6’sı erkekti. Fiziksel, psikolojik, sosyal, çevresel ve kültüre standardize (ulusal) çevre alan puanları (ortalama±ss) sırasıyla 15.5±2.4, 14.7±2.5, 15.3±3.0, 13.8±2.5 ve 14.9±4.3’dü. Çalışma ortamında en yaygın belirlenen riskler sırasıyla psikososyal (%96.3), ergonomik (%67.1), kimyasal (%32.9), fiziksel (%32.2) ve biyolojik (%28.5) risklerdi. En az bir riske maruz kalan çalışanların fiziksel, psikolojik ve kültüre standardize çevre alanı puanları diğerlerinden anlamlı biçimde düşüktü (sırasıyla p

Tıp fakültesi öğrencileri gereküniversite eğitimi süresince gerekse mezuniyet sonrası sahada her an acil birolgu ile karşılaşabilirler. Her hekim mezun olmadan önce ilkyardım bilgisi iledonatılmalı ve temel yaşam desteği becerilerini kazanmalıdır. Bu becerilerhekimin kendine olan güveninin gelişmesinde de katkı sağlayacaktır.Bu araştırma tıp fakültesibirinci sınıfta verilen ilkyardım eğitiminin etkinliğinin değerlendirilmesiamacıyla yapılmıştır.Bu çalışma, önce-sonradüzenlemeli müdahale (deneysel) tipi bir araştırmadır. Araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyodemografik özelliklerisorgulayan bir anket ile birlikte her konunun teorik-pratik eğitimleri öncesinde (ön-test) ve sonrasında (son-test) testler uygulandı. Uygulanan testler uygulamalı becerieğitimlerinin verildiği dört konudan oluşan (temel yaşam desteği (TYD), kanama kontrolü, şok ve koma durumunun tanınması veilkyardım, kırıklara ilk yaklaşım) olmak üzere dört ayrı testten oluştu.Eğitim öncesi ve sonrasıdeğerlendirme yapılan dört konu ile ilgili eğitim sonrası test puanortalamalarının eğitim öncesi test puan ortalamalarından yüksek olduğubelirlendi. Temel yaşam desteği ile ilgili yapılan eğitim sonrası testtenalınan puan ortalamaları 20 yaş altı öğrencilerde 20 yaş ve üstüne göre anlamlıdüzeyde yüksekti. Kanama kontrolü ile ilgili yapılan eğitim sonrası testtenalınan puan ortalamaları 20 yaş altı öğrencilerde 20 yaş ve üstüne göre anlamlıdüzeyde yüksekti. Kanama kontrolü ile ilgili yapılan eğitim öncesi ve eğitimsonrası testten alınan puan ortalamaları kadınlardaerkeklere göre anlamlı düzeyde yüksekti. Eğitim sonunda öğrencilerden alınan olumlu geribildirimler,teorik eğitim öncesi ve sonrası yapılan değerlendirmelerde belirlenen anlamlı puanartışları Tıp Fakültesi birinci sınıfında uygulanan ilkyardım eğitimininbaşarıyla uygulanabileceği ve öğrenci motivasyonuna olumlu katkılardabulunacağı kanaatine varılmıştır., Medical faculty students mayencounter an emergency at any time during university education or aftergraduation. Each physician must be equipped with first aid information and gainbasic life support skills before graduation. These skills will also contributeto the development of confidence in the physician.This research was conducted toevaluate the effectiveness of first aid training in first year of medicinefaculty.This study is a pre-postregulatory intervention (experimental) type study. A questionnaire questioning the sociodemographic characteristicsprepared by the researchers was followed by tests before (the pre-test) andafter (the post-test) the theoretical-practical training of each subject. The tests that were performed consisted of fourseparate tests on four subjects (basic life support (TYD), bleeding control,recognition of the state of shock and coma and first aid, first approach tofractures). It was determined that the averagepost-training test scores of the four subjects evaluated before and after thetraining were higher than the pre-training test scores. The mean scores of thepost-training test on basic life support were significantly higher in the studentsyounger than 20 years of age when compared with students older than 20 years ofage. The mean scores of the post-training test related to bleeding control weresignificantly higher in the students younger than 20 years of age when comparedwith students older than 20 years of age. The mean scores of pre-training andpost-training on bleeding control were significantly higher in women than inmen. Positive feedback from students at the end of the trainingand meaningful point increases in the evaluations made before and after thetheoretical training; showed us that first aid training applied in the firstyear of the Faculty of Medicine can be successfully applied and positivelycontribute to student motivation.

Background and aim:The aims of this research are todetermine the status of women throughout the province of Isparta and to examinethe relationship between the parameters education status, employment statusgeneral health and reproductive health of women.Material and MethodsPopulation of this cross-sectionalsurvey, carried out in 2012, is the 15-49 age group women living in Ispartaprovince (N = 105.826). The sample size was calculated with STATCALC program as 905. The data was evaluatedwith the program SPSS15.0. Chi-square and t-test were usedfor the analysis.Results24.6% ofall women (n = 222) works in a job that brings revenue. The level of educationincreased, the percentage of women working in a job that brings revenueincreased (p, Amaç:Bu araştırmanın amacı Isparta il genelinde kadınınstatüsünü belirlemek; kadınların eğitim ve çalışma durumu ile genel sağlık veüreme sağlığı parametreleri arasındaki ilişkiyi incelemektir.Gereç ve Yöntem:2012 yılındagerçekleştirilen kesitsel tipteki bu araştırmanın evrenini Isparta il sınırları içerisinde yaşayan 15-49yaş grubu kadınlar oluşturmaktadır (N=105.826). Örnek büyüklüğü; STATCALCprogramı ile 905 kişi olarak belirlenmiştir. Veriler SPSS 15.0 Programı ile değerlendirilmiştir.Analizlerde ki-kare ve t testi kullanılmıştır. Bulgular:Kadınların %24,6’sı(n=222) gelir getiren bir işte çalışmaktadır. Eğitim düzeyi arttıkça gelirgetiren bir işte çalışan kadınların yüzdesi artmaktadır (p

Amaç: Interlökin (IL)-1β, IL-4, IL-6 ve tümör nekrozis faktör (TNF)-α periodontal patogenezde anahtar sitokinlerdir. Bu çalışma periodontitisi olan fazla kilolu ratlarda serumda daha yüksek düzeyde pro-inflamatuvar sitokin ve adipokin (leptin, rezistin, adiponektin) düzeyi olduğu hipotezini test etmeyi amaçlamaktadır. Materyal-Metot: Dört aylık 32 erkek Wistar rat normal ağırlıklı ve periodontal sağlıklı (n=8), normal ağırlıklı periodontitisli (n=8), fazla kilolu periodontitisli (n=8) ve fazla kilolu periodontal sağlıklı (n=8) olmak üzere dört gruba ayrıldı. Periodontitis ligatürle 14 günde oluşturuldu. Serum sitokin ve adipokin düzeyleri ELISA ile incelendi. Bulgular: normal ağırlıklı periodontitisli olan ve olmayan ratlar fazla kilolu olan eş gruplarından daha yüksek IL-4 düzeyi sergiledi (P 0,0125). Sonuç: Bu deneysel modelde fazla kilolu olma durumu serum sitokin ve adipokin düzeylerini periodontitisten bağımsız olarak etkilemiştir., Objective: Interleukin(IL)-1β, IL-4, IL-6, and tumornecrosis factor (TNF-α) are forefront cytokines in the periodontitis pathogenesis. This study aimed to test the hypothesisthat overweight rats with periodontitis have higher pro-inflammatory cytokine’and adipokine’ (leptin, adiponectin, and resistin) serum levels. Material-Method: Thirty-two 4-month old male Wistar rats were dividedinto 4 groups:normal weight, periodontally healthy rats (NH, n = 8),normal weight rats with periodontitis (NP, n = 8),overweight, periodontally healthy rats (OH, n = 8);and overweight rats with periodontitis (OP, n = 8).Periodontitis was induced by ligature for 14 days. The serum cytokine’and adipokine’ levels were investigated using ELISA. Results: IL-4 levels were higher in theNH and NP groups than their counterparts in the overweight rats (P0.0125). Conclusions: The overweight status affected the cytokine’ and adipokine’ levelindependent from the periodontal status in this experimental model.