Search

Myxoinflammatory fibroblastic sarcoma (MIFS) is a rare low-grade soft tissue tumor, it usually affecting the distal extremities. Upon conducting a literature review, we could not find a case of MIFS in the submandibular gland. In this study, we described a 44-year-old female patient who presented to our clinic with a complaint of swelling under the left side of her submandibular region that had persisted for eight months. Due to an initial diagnosis of submandibular gland neoplasm, the gland was totally excised. The pathological examination report indicated MIFS, and therefore, the patient was recommended to attend periodic follow-up visits. Miksoenflmatuvar fibroblastik sarkom (MIFS) genellikle distal ekstremiteleri etkileyen ve ender görülen düşük gradeli yumuşak doku tümörüdür. Yaptığımız literatür taramasında submandibüler bez yerleşimli bir MIFS olgusuna rastlanmamıştır. Bu makalede sekiz aydır süregelen sol submandibüler bölgede şişlik şikayeti ile kliniğimize başvuran 44 yaşında kadın hasta sunuldu. Submandibüler bez neoplazmı ön tanısıyla bez total olarak eksize edildi. Patolojik inceleme sonucu MIFS ile uyumlu olması üzerine hastaya periyodik kontrollerle takip önerildi.

Patients who survive Hodgkin lymphoma (HL) are at increased risk of secondary neoplasms (SNs). A wide variety of SNs have been reported, including leukemias, non-Hodgkin’s lymphomas, and solid tumors, specifically breast and thyroid cancers. Herein we report subsequent neoplasms in four patients with HL receiving chemoradiotherapy. It is interesting that three SNs, fibrosarcoma, thyroid carcinoma, and retrobulbar meningioma, were observed in the radiation area in one of our patients. A hypopharyngeal epithelioid malignant peripheral nerve sheath tumor as an unusual secondary malignant neoplasm developed in another patient, while a benign thyroid nodule and invasive ductal breast carcinoma were observed at different times in the female patient. Follicular adenoma of the thyroid gland developed in one of our patients., Yaşayan Hodgkin lenfomalı olgularda ikincil neoplazilerin gelişme riski yüksektir. Lösemiler, Hodgkin-dışı malign lenfomalar ve solid tümörler özellikle meme ve tiroid kanserlerini içeren çok çeşitli ikincil malign neoplaziler raporlanmıştır. Burada kemoradyoterapi alan Hodgkin lenfomalı dört olguda gelişen ikincil neoplaziler sunulmuştur. İlginç olarak hastalarımızdan birinde ışın alanında üç ikincil neoplazm; fibrosarkom, tiroid karsinom ve retrobulber meningiom, diğer bir hastamızda sıradışı ikincil malign neoplazm olarak hipofaringeal epitelyal malign periferik sinir kılıfı tümörü gelişirken kız hastada farklı zamanlarda benign tiroid nodülü ve invaziv duktal meme kanseri saptandı. Bir hastamızda ise, tiroidde folliküler adenoma gelişti.

Late recurrence of RCC was described as developing local recurrence or distant metastasis with a latency period of more than 10 years after nephrectomy. The rate of late recurrence after nephrectomy ranges from 4.7% to 11%. Here we report the case of a 54 year-old white female with RCC who developed brain metastasis 16 years after nephrectomy. Gross total resection of intracranial tumor was performed. Histologic examination and immunohistochemical profile of the primary renal tumor and metastatic cranial tumor showed identical morphology and immunophenotype. She was treated with gamma knife stereotactic radiosurgery. Postoperatively, the patient received interferon. Long term surveillance in RCC could be important for earlier detection of recurrence and provide chance for surgical resection. Future studies and long follow up are needed to identify risk factors for late recurrence in patients with RCC., Tanıdan l0 yıl sonra gelişen lokal nüks ve uzak metastaz, renal hücreli kanserin (RCC) geç rekkürrensi olarak adlandırılır. Geç rekürrens %4.7-11 oranında görülmektedir. Bu olgu sunumunda RCC nedeniyle nefrektomi yapılan ve 16 yıl sonra soliter beyin metastazı gelişen 54 yaşındaki kadın hastayı tartışmayı amaçladık. İntrakranial tümör nedeni ile gross total eksizyon yapıldı. Patolojik tanısı RCC metastazı olarak saptandı. Yapılan immünohistokimyasal incelemede beyin metastazı ile 16 yıl once yapılan nefrektomi patolojisinin aynı olduğu saptandı. Postoperatif hastaya gamma-knife uygulandı. Hastaya interferon başlandı. Erken evre RCC hastalarında da yıllık kontrollerin >10 yıl sonra da devam edilmesi ile nüksün erken saptanması ile cerrahi rezeksiyon şansı sağlayabilir. Gelecekte yapılan çalışmalarla, geç rekkürens gelişiminde rol alan risk faktörlerinin belirlenmesi uzun takip süresi gereken hastalaları belirleme de katkı sağlayacaktır.

Objective and Importance. Invasive mucormycosis may complicate the course of patients with hematologic malignancies and has a very high mortality rate. Early diagnosis and aggressive approach combined with surgical and medical treatment have paramount importance for cure. Clinical Presentation. We report here a case of a patient with acute lymphoblastic leukemia presenting with a subcutaneous mass lesion which was sampled by an ultrasound guided needle biopsy. The pathology showed microorganisms with aseptate hyphae with wide, irregular walls and more or less branching with highly vertical angles which suggested a mold infection. The specimen was also cultured where Rhizopus spp. grew. Conclusion. Posaconazole 200 mg QID was commenced. She recovered from neutropenia and pain on day 20 of treatment. After 4 courses of hyper-CVAD chemotherapy, the remaining soft tissue mass was removed surgically and she underwent allogeneic HSCT from a full matched sibling donor under secondary prophylaxis.

Giriş: Konjenital beyin tümörleri, %0,5-%4 arasında değişen oranda görülmekte olup, Wakai ve ark. tarafından ilk 2 ay içerisinde görülen tümörler olarak sınıflandırılmıştır. Manoranjan ve ark. tarafından ise glioblastomun konjenital tümörler arasında %3.1-%14.6 oranında ortaya çıktığı gösterilmiştir. İleri yaşta hastalarda görmeyi beklediğimiz glioblastomun nadir olarak yenidoğan hasta grubunda da karşımıza çıkması nedeniyle olgu sunulmuştur. Olgu: Normal spontan vajinal yoldan, 40. haftada, 4500gr doğum ağırlığına sahip erkek bebek, kafa çevresinde artış olması nedeniyle dış merkezde araştırılmış. Baş çevresi 49,5cm (3.ay %97 persentil: 43,7cm) olan bebeğin kranial tomografisinde; sağ temporoparietalde solid komponent ve vertekse uzanan kistik komponent içeren kitle saptanmış. Hastanın ayrıca patent duktus arteriyozusu ve sekonder tip atrial septal defekti pediatrik kardiyoloji tarafından tanımlanmış. Özgeçmişinde anne, prenatal dönemde tomografi çekimi sırasında radyasyona maruz kalmış. Histopatolojik incelemelerde selüler özellikte tümörde nükleer atipi ve sık mitoz izlenmiştir. Coğrafik nekroz ve etrafında palizatlanma ve mikrovasküler proliferasyon alanlarına sahiptir. Yer yer kalsifikasyon odakları da dikkat çekmektedir. İmmühistokimyasal çalışmalarda tümör hücreleri GFAP, S-100, vimentin ve CD56 ile diffüz kuvvetli boyanma göstermiştir. Tartışma: Yaşı nedeniyle ayırıcı tanısında düşünülen desmoplastik infantil gangliogliomdan farklı tümör paterni, hücresel ve immünhistokimyasal özellikleri ile ayrılan vaka, yenidoğan döneminde de glioblastomanın görülebileceğine dikkat çekmektedir.

Tendon kılıfı fibromu sıklıkla üst ekstremitede görülen, nadir ve iyi huylu bir tümördür. Yaşamın 3.-5. dekadlarında ve erkeklerde daha sıktır. Sert, iyi sınırlı tümörlerdir; bazen kapsüllü olabilirler. Tendon kılıfı fibromunun komşu kemikte erozyon yapması oldukça nadirdir ve literatürde sadece beş vaka bildirilmiştir. Bu yazıda sağ el 3. parmak radyal tarafta komşu kemikte erozyon yapan tendon kılıfı fibromu olan 46 yaşında erkek olgu sunulmuş ve literatür gözden geçirilmiştir. Tedavide geniş eksizyon yapılmıştır., Fibroma of the tendon sheath is a rare benign tumor which present most commonly on the upper extremity. This tumor was seen more commonly in men, predominantly between the third and fifth decades of life. They are firm, well-circumscribed, sometimes encapsulated tumors. Bone erosion is very rare that only five cases have been reported. Fourty-six-year-old man with the fibroma of the tendon sheath with bone erosion on the distal phalanx is presented and related literature are reviewed. Surgical excision is used in the treatment.

Kadınlarda en sık görülen tümör grubunu olusturan meme karsinomları son yıllarda gen ekspresyon profillerine göre moleküler düzeyde sınıflandırılmaya çalısılmaktadır. Morfolojik ve immunhistokimyasal bulguları ile kötü prognostik özellikleri ve spesifik tedavi seçeneklerinin olmaması göz önünde bulundurulduğunda, ‘bazal-benzeri’ meme karsinomları, tüm meme kanserleri içerisinde ön plana çıkmaktadır. Bu çalısmada, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalında son 4 yıl içerisinde tanı almıs toplam 500 meme karsinomu olgusu incelenmistir. Amacımız, bu olgular içerisinde bazal benzeri meme karsinomunun sıklığını, patolojik prognostik faktörler ile iliskisini, morfolojik özelliklerini ve bu morfolojik özelliklerin hangi oranda bazal benzeri fenotipi tahmin etmede yol gösterici olduğunu arastırmaktır. Bu amaçla, tüm tümör olgularının histopatolojik prognostik özellikleri (hasta yası, tümör boyutu, lenf bezi metastazı durumu, meme bası, deri, fasya invazyonu, histolojik tümör tipi ve histolojik derece), yapısal morfolojik özellikleri (santral skar, santral nekroz, coğrafik nekroz, stromal lenfositik yanıt, karsinoma in situ varlığı, tümörün infiltrasyon paterni, tübül gland olusumu ve mitoz sayısı) ve sitolojik özellikleri (nükleol belirginliği, kromatin paterni, nükleer pleomorfizm, sitoplazma miktarı) incelenmistir. Ayrıca tüm olgulara ait seçilmis tümör bloklarında 111 immunhistokimyasal olarak, SK14, SK5/6, vimentin, EGFR ekspresyonları ve FISH metodu ile Her-neu2 gen amplifikasyonları değerlendirilmistir. Üçlü negatif tümörlerde, SK5/6 ve/veya EGFR pozitifliği ile “bazal benzeri meme karsinomu” olarak sınıflandırılan olgularımızın, %9.4’ü bu tanıma göre bazal benzeri meme karsinomu olarak değerlendirilmistir. Bu olgularda en sık görülen histolojik tipin invaziv duktal karsinom olduğu saptanmıs olup, medüller ve metaplastik karsinomların da bazal benzeri fenotip gösterebildikleri dikkati çekmistir. Tümörlerde sık mitoz varlığı, tübül ve nükleer derece yüksekliği, santral-coğrafik nekroz varlığı, iter tarzda büyüme paterni, orta-siddetli stromal lenfositik yanıt varlığı, karsinoma in situ saptanmaması, belirgin nükleol ve veziküler kromatin paterni, bazal benzeri meme karsinomunu destekleyen morfolojik özellikler olarak belirlenmistir. Bazal benzeri meme karsinomlarının, bazal dısı karsinomlara göre, daha erken yasta görüldüğü ve hepsinin histolojik derecesinin 3 olduğu saptanmıstır. Tümör boyutu, lenf bezi metastazı, meme bası, deri ve fasya invazyonu açısından bazal dısı meme karsinomları ile aralarında fark bulunmamıstır. Đmmünhistokimyasal olarak, sitokeratin 14 ve vimentin pozitifliğinin bazal benzeri meme karsinomu tanısını destekleyebilecek belirteçler olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıstır. Çalısmamızda, bazal benzeri meme karsinomlarının morfolojik ve immünhistokimyasal özellikleri açısından en çok benzediği grubun SK5/6 ve EGFR 112 ekspresyonu göstermeyen üçlü negatif tümörler olduğu görülmüstür. Buna karsın, hormon reseptörü pozitif olan tümörler ile aralarındaki fark her iki açıdan da oldukça çarpıcıdır. Sonuç olarak, bu çalısmada bazal benzeri meme karsinomları için karakteristik olmayan ancak tanıda yol gösterici olan bir grup morfolojik özellik izlenmistir. Bu özellikleri gösteren tümörlerde, CK14 ve vimentini de içerecek sekilde birden fazla bazal belirteç kullanılarak immunhistokimyasal inceleme yapılmasının tanıyı kesinlestirmede yardımcı olacağı düsünülmüstür. Anahtar kelimeler: Meme tümörleri, Bazal benzeri meme karsinomları, immün fenotip.

Epitelioid sarkom, genç hastalarda üst ekstremitede sık görülen ve oldukça agresif seyreden bir yumuşak doku sarkomudur.Kliniğimize humerus kırığı tedavisi sonrası farkedilen median sinir paralizisi ile başvuran bir hastanın cerrahi eksplorasyonunda median sinir proksimal güdüğünde izlenen nöroma görünümlü kitlenin patolojik tanısı epiteliod sarkom olarak geldi.Hastada muhtemelen önceden var olan epitelioid sarkomun tutulumuna bağlı zayıflamış olan sinirin travma ile koptuğu düşünüldü.Bunun üzerine, geniş rezeksiyon ve aksilla disseksiyonunu takiben kemoterapi ve radyoterapi uygulandı.Median sinir defekti sinir grefti ile rekonstrükte edildi.Postoperatif birinci yılda nüks saptanmadı ve tahmin edici sinir rejenerasyonu sağlandı.Özellikle genç hastalarda sebebi başka senaryolarla açıklanabilir de olsa ekstremite sinir arazlarında yumuşak doku sarkomlarının sürekli göz önünde bulundurulması ve atlanmaması gerekmektedir.Epitelioid sarkomlarda geniş veya radikal rezeksiyonlar ve lenfatik disseksiyon hayat kurtarıcı olabilir.