Search

The aim of this study is to investigate self-confidence levels in adult individuals who do and do not do sports according to sex, marital status, age, whether they do sports, the number of years they have been doing sports, whether they have been doing individual or team sports and branch of sports they have been doing. A total of 528 adult individuals, 235 females and 293 males between the ages of 18-55, who live in Bolu, Düzce, Sakarya, Kocaeli and Ankara, voluntarily participated in the study. The General Survey Model was used in this study. The Self-Confidence Scale developed by Akın, (2007) was used to determine the self-confidence levels of the individuals who took part in the research. Statistical analyses were carried out with the SPSS 20 package software. A t Test and One-Way Analysis of Variance (Anova) Test were applied in the analysis of the data to specify the difference/s among self-confidence levels of the independent variables. The Scheffe Test was used to indicate among what groups the difference/s existed, if there ever was/were a/any difference/s. Significance level for all statistical analyses was taken to be p, Özet: Bu araştırmanın amacı, spor yapan ve yapmayan yetişkin bireylerde özgüven düzeylerinin spor yapma durumu, cinsiyet, medeni durum, yaş, spor yapma yılı, bireysel-takım sporu yapma durumu ve spor branşına göre incelenmesidir. Araştırmaya Bolu, Düzce, Sakarya, Kocaeli ve Ankara’da yaşayan, yaşları 18-55 arasında değişen 235 kadın ve 293 erkek toplam 528 yetişkin birey gönüllü olarak katılmıştır. Bu araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmaya katılan bireylerin, özgüven düzeylerini belirlemek için Akın, (2007) tarafından geliştirilen Özgüven Ölçeği kullanılmıştır. İstatistiksel analizler SPSS 20 paket programı kullanılarak yapılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız değişkenlere ait özgüven düzeylerinin aralarındaki farkı belirlemede t Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi testi uygulanmıştır. Fark olması halinde farkın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Scheffe testi kullanılmıştır. Tüm istatistiksel analizler için anlamlılık düzeyi p

Resistance exercises are commonlyused by sportsmen and trainers to increase strength, muscle mass, and fat-freemass. The aim of this study is to investigate the effects of moderate-intensitycircuit resistance training on resting metabolic rate and body composition. 16moderately active male subjects were voluntarily participated in this study andthe subjects were randomly assigned into either training (n=8, 25.1±1.3 years)or control (n=8, 24.8±1.4 years) group. The moderate-intensity circuit resistancetraining group followed a 12-week exercise program while the control group hadno resistance training. The subjects’ resting metabolic rates and bodycomposition assessments were performed at the beginning of the study and at theend of the 12-week training period as pre- and post-tests. Statistical analysesconducted by using paired samples t-testshowed that there were no significant differences (p>.05) in the restingmetabolic rates, heart rates and respiratory exchange ratios between thetraining and control groups. At the end of the 12-week training period therewas a significant increase (p

The purpose of this study was to determine the effects of whole body resistance training on bone status and body composition in young female. Twenty five moderately active females volunteered to participate in this study and were randomly assigned to whole body resistance trained (WRT) (n=13; 23.1±2.0 years) and control (C) groups (n=12; 22.5±1.7 years). Height, body weight and body composition measurements were held. Total body fat (%BF), fat mass (FM), fat-free mass (FFM), and bone mineral density (BMD) measurements were performed with dual-energy X-ray absorptiometry. After completing the pre-test measurements, the WRT subjects were participated in 12 week whole body resistance training. At the end of the 12- week training period, paired t-test results showed that there was a significant (p.05) bir değişim görülmemiştir. Kontrol grubunda ise; vücut yağ yüzdesinde (.9%), yağ kitlesinde (.75kg) ve vücut kitle indeksinde (.32)’lik anlamlı artışlar görülürken; vücut ağırlığında (.85kg), yağsız vücut kitlesinde (.12kg) ve kemik mineral yoğunluğunda (-.002 g/cm2) anlamlı bir değişim görülmemiştir. Bu sonuçlar genç bayanlarda tüm vücut direnç egzersizlerinin vücut kompozisyonu ve kemik mineral yoğunluğunu olumlu etkilediğini, vücut ağırlığı ve beden kitle indeksi değerlerini ise etkilemediğini göstermiştir.

The purpose of the study was to determine whether there is any difference between self esteem scores of individuals who engaged in individual & team sports and non-athletes. Furthermore, self-esteem scores associated with age group, gender and years of playing experience variables were examined to determine the differences. Focus group consists of 304 athletes & non-athletes of 13–20 years old individuals living in Ankara, Istanbul and Sakarya. Rosenberg's self-esteem scale was used to measure the self-esteem scores of individuals. The research data were analyzed by SPSS software. According to the results of the study, there was no significant difference between self-esteem scores of athletes and nonathletes. The same result was obtained for individual & team sport athletes and non-athletes, too. In addition, no statistically significant difference was found according to gender variable. The correlation of self-esteem scores of individuals between 13–16 and 17–20 years old was found to be statistically significant (p=0.000, p

Bu çalışmanın amacı, takım özdeşleşme düzeyi ile profesyonel futbol müsabakalarına seyirci olarak katılım kararını etkileyen faktörler arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın örneklemini en az bir kez Boluspor maçını seyretmeye giden 181 erkek Boluspor taraftarı oluşturmaktadır. Takım özdeşleşme düzeyine ilişkin veriler “Spor Taraftarı Özdeşleşme Ölçeği”( Günay ve Tiryaki ) ile toplanırken, spora katılım (seyirci olarak) kararına ilişkin veriler ise, “Seyirci Katılım Kararı Ölçeği (SKKÖ)” (Gencer ve Aycan) ile toplanmıştır. Sonuç olarak, takım özdeşleşme düzeyi ile profesyonel futbol müsabakalarına seyirci olarak katılım kararını etkileyen “taraftarı olunan takım”, “rakip takım” ve “toplumsallaşma fırsatı” değişkenleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmaz iken, “müsabakanın cazibesi”, “programın uygunluğu” ve “fiziksel çevre” değişkenleri arasında negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur The purpose of this study is to investigate the correlation between the level of team identification level and variables affecting the spectator decision to attend professional soccer games. The sample used consisted of 181 male fun who participated to at least one games of Boluspor Football Club. The data related with team ıdentification level was collected by the "Sport Spectator Identification Scale" (Günay ve Tiryaki) and the data related with variables affecting the decisions to attend the professional soccer games by the "Scale of Spectators' Decision to Attend" (Gencer ve Aycan). Findings showed that no significant relationship was reached between the team identification level and "team supported", "opponent team" and "opportinity of socialization", which are the variables affecting the spectators' decision to attend professional soccer games. However "attraction of the competion", "appriopriateness of the schedule" and physical environment " have a negatif significant relationship with team ıdentification level.

Bu araştırmada, spor salonlarında sunulan hizmetlere yönelik seyircilerin hizmet kalitesi algılarının ve takımları ile özdeşleşmişlik durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma; Beşiktaş, Galatasaray ve Fenerbahçe Spor Kulüplerinin basketbol maçlarını oynadığı spor salonlarında maç izlemeye gelen seyirciler ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini, Beko Basketbol Ligi 2010-2011 sezonunda Beşiktaş, Galatasaray ve Fenerbahçe Spor Kulüplerinin ev sahipliği yaptığı müsabakalarda, erkek basketbol takımlarını seyretmeye giden seyirciler arasından kolay örnekleme yöntemi ile seçilen ve araştırmaya gönüllü olarak katılmak isteyen 384 seyirci oluşturmuştur. Seyircilerin hizmet kalitesi algısını ölçmek için araştırmacı tarafından geliştirilen "Spor Salonlarında Algılanan Hizmet Kalitesi Ölçeği (SSAHKÖ)", seyircilerin takımları ile özdeşleşmişlik düzeylerini belirlemek için ise Wann ve Branscombe (1993) tarafından geliştirilen Günay ve Tiryaki tarafından geçerlilik ve güvenirliliği gerçekleştirilen "Spor Taraftarı Özdeşleşme Ölçeği (STÖÖ)" kullanılmıştır. Araştırmaya katılan seyircilerin cinsiyetine göre toplam hizmet kalitesi algıları arasında anlamlı bir farklılık bulunmazken, eğitim düzeylerine göre toplam hizmet kalitesi algıları arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Seyircilerin takımlarıyla özdeşleşmişlik düzeyleri ile toplam hizmet kalitesi algıları arasında pozitif bir ilişki, seyircilerin yaşları ile toplam hizmet kalitesi algıları arasında ise negatif bir ilişki bulunmuştur The purpose of the study is to assess the quality perceptions and team attachment of basketball spectators towards the servıces offered ın sport centers. Research has been carried out with the supporters who come to watch the matches in Beşiktaş, Galatasaray, Fenerbahçe Sport Clubs where the basketball matches are played. The sample of this survey consists of 384 supporters who are chosen ramdomly to take part in the study on a volunteer basis between the ones who come to watch the men's basketball teams in the matches that Beşiktaş, Fenerbahçe and Galatasaray host in BEKO 2010-2011 Basketball League. "Service Quality Perceived in Sport Centers Scale" that has developed by the researcher in order to measure the supporter's service quality perceptions, and in order to determine the supporter's identification levels with their teams, performed by Wann and Branscombe (1993) and fullfilled the validity and reliability by Günay and Tiryaki, "Sport Supporters Identification Scale (SSIS)" have been used. In the end of the research, there is no significant difference found between the independent variable of the supporters' gender and perceived service quality, whereas there is a significant relation found between the independent variable of education level and perceived service quality. There is a positive relation found between the independent variable of the identification level and the perceived service quality; there is a negative relationship between the independent variable of age and the perceived service quality

The authors examined the “Reasons of conflict between youth and Sport County Directorate (YSCD) and National Education County Directorate (NECD) on interschool sport organizations. In research, and interview carried out with Department Manager who is in charge of sport, Country League Committee Members from NEDC Düzce, County Director, Sport Department Manager and Sport Specialists from YSCD Düzce volleyball, basketball, table tennis and athletics federation county agents. Interview technique was used from qualitative research method for data collect. The authors reached the results which are at below after analyzed the interview notes., Bu araştırmada okullar arası spor faaliyetlerinde İl Milli Eğitim Müdürlüğü (İMEM) ile Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü (GSİM) arsındaki çatışma nedenleri araştırılmıştır.Araştırmada Düzce İMEM’nden spordan sorumlu Milli Eğitim Şube Müdürü, Milli Eğitim İl Lig Heyeti üyeleri, GSİM’den İl Müdürü, Spor Şube Müdürü ve Spor Uzmanları, hem İMEM hem de GSİM de faaliyetleri olan Voleybol, Basketbol, Atletizm ve Masa Tenisi İl Temsilcileri ile görüşmeler yapılmıştır. Yöntem olarak nitel araştırma tekniklerinden görüşme yöntemi kullanılmıştır. Görüşmeler sonucunda, literatür taramasında tespit edilen dört ana tema üzerinden analizler yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır.

Bu çalışmanın amacı, genç bayanlarda tüm vücut direnç antrenmanlarının kemik mineral yoğunluğu ve vücut kompozisyonuna olan etkilerinin incelenmesidir. Çalışmaya orta derecede aktif yirmibeş bayan gönüllü denek olarak katılmıştır. Denekler rasgele tüm vücut direnç egzersizi grubu n=13; 23.1±2.0 yaş ve kontrol grubu n=12; 22.5±1.7 yaş olarak belirlenmiştir. Boy, vücut ağırlığı ve vücut kompozisyonu ölçümleri yapılmıştır. Vücut yağ yüzdesi, yağ kitlesi, yağsız doku kitlesi ve kemik mineral yoğunluğu ölçümleri dual-energy X-ray absorptiometry cihazı ile yapılmıştır. Antrenman öncesi ölçümleri tamamlandıktan sonra, direnç antrenmanı denekleri 12 hafta süreli tüm vücut direnç antrenmanı programına katılmıştır. 12 haftalık antrenman periyodu sonunda deneklere ait ölçüm değerlerinin ilişkili örneklemler t-testi sonuçlarına göre; antrenman grubunun vücut yağ yüzdesinde -1.07% , yağ kitlesinde -1.05kg ’lık anlamlı azalmalar, yağsız vücut kitlesinde .84kg ve kemik mineral yoğunluğunda .005g/cm2 ’lik anlamlı artışlar görülürken, vücut ağırlığında -.21kg yada vücut kitle indeksinde .09 anlamlı p>.05 bir değişim görülmemiştir. Kontrol grubunda ise; vücut yağ yüzdesinde .9% , yağ kitlesinde .75kg ve vücut kitle indeksinde .32 ’lik anlamlı artışlar görülürken; vücut ağırlığında .85kg , yağsız vücut kitlesinde .12kg ve kemik mineral yoğunluğunda -.002 g/cm2 anlamlı bir değişim görülmemiştir. Bu sonuçlar genç bayanlarda tüm vücut direnç egzersizlerinin vücut kompozisyonu ve kemik mineral yoğunluğunu olumlu etkilediğini, vücut ağırlığı ve beden kitle indeksi değerlerini ise etkilemediğini göstermiştir., The purpose of this study was to determine the effects of whole body resistance training on bone status and body composition in young female. Twenty five moderately active females volunteered to participate in this study and were randomly assigned to whole body resistance trained WRT n=13; 23.1±2.0 years and control C groups n=12; 22.5±1.7 years . Height, body weight and body composition measurements were held. Total body fat %BF , fat mass FM , fat-free mass FFM , and bone mineral density BMD measurements were performed with dual-energy X-ray absorptiometry. After completing the pre-test measurements, the WRT subjects were participated in 12 week whole body resistance training. At the end of the 12week training period, paired t-test results showed that there was a significant p

Çalışmanın amacı; 13–20 yaş arası spor yapan ve yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında herhangi bir fark olup olmadığının belirlenmesi ile takım sporu ve bireysel spor yapan bireyler ile spor yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında bir fark olup olmadığının ortaya konulmasıdır. Ayrıca; yaş grupları, cinsiyet ve spor yapma yaşı gibi değişkenlere göre de benlik saygısı puanları incelenerek farkların sunulmasıdır. Çalışma grubunu; Ankara, İstanbul ve Sakarya illerinde spor yapan ve yapmayan 13 – 20 yaş arasındaki 304 birey oluşturmaktadır. Araştırmada bireylerin benlik saygısı puanlarını ölçmek için Rosenberg’in Benlik Saygısı Ölçeği’nin alt ölçeklerinden olan Benlik Saygısı Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS paket programıyla analiz edilmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre; spor yapan ve yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında anlamlı bir fark bulunmazken aynı sonuç takım sporu ve bireysel spor yapanlar ile spor yapmayan bireylerin benlik saygısı puanlarında da gözlenmiştir. Bununla birlikte cinsiyet değişkenine göre de istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Araştırmada elde edilen diğer sonuçlara göre; yaş grubu değişkeninde 13–16 yaş ile 17–20 yaş arasındaki bireylerin benlik saygısı puanları arasındaki ilişki p=0,000, p≤0,05 istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Ayrıca spor yapma yılı deneyim değişkeninde 1. Grup 1–5 yıl arası spor yapanlar X=19,23 ile 3. Grup 10–14 yıl arası spor yapanlar X=21,73 arasında 3. Grup lehine; 2. Grup 6–9 yıl arasında spor yapanlar X=19,15 ile 3. Grup 10–14 yıl arası spor yapanlar X=21,73 arasında yine 3. Grup lehine anlamlı farklılıklar görülmüştür., The purpose of the study was to determine whether there is any difference between self esteemscores of individuals who engaged in individual & team sports and non-athletes. Furthermore, self-esteemscores associated with age group, gender and years of playing experience variables were examined todetermine the differences. Focus group consists of 304 athletes & non-athletes of 13–20 years oldindividuals living in Ankara, Istanbul and Sakarya. Rosenberg's self-esteem scale was used to measure theself-esteem scores of individuals. The research data were analyzed by SPSS software. According to theresults of the study, there was no significant difference between self-esteem scores of athletes and nonathletes. The same result was obtained for individual & team sport athletes and non-athletes, too. Inaddition, no statistically significant difference was found according to gender variable. The correlation ofself-esteem scores of individuals between 13–16 andsignificant p=0.000, p

Bu araştırmanın amacı, post aktivasyon potansiyelinin (PAP) artistik cimnastikçilerde dikey sıçrama yüksekliğine, durarak uzun atlama ve atlama masası aletinde elle aşma hareketinin mesafesine etkisinin incelenmesidir. Bu amaçla araştırmaya, Türkiye Artistik Cimnastik Milli Takımında yer alan, yaşları 18-30 arasında değişen, uluslararası deneyime sahip 9 kadın ve 6 erkek toplam 15 elit artistik cimnastikçi gönüllü olarak katılmıştır (2019/157). Sporcuların dikey sıçrama, durarak uzun atlama ve atlama masası aletinde elle aşma hareketinin ön test ve son test ölçümleri ayrı günlerde alınmıştır. Ön test aşamasında sporculara dikey sıçrama, durarak uzun atlama ve elle aşma hareketi her hareket 2 kez ölçüm alınarak yaptırılmıştır. Son test ölçümleri için, sporculara kendi squat maksimal ağırlıklarının %80'i şiddetinde 5 tekrarlı squat hareketi uygulanmıştır. 3 dakika süreli pasif dinlenmenin ardından sırasıyla, dikey sıçrama, durarak uzun atlama ve atlama masası aletinde elle aşma hareketleri 2 kez ölçüm alınarak yaptırılmıştır. En iyi ölçüm değerleri kaydedilmiştir. Dikey sıçrama yüksekliği sonuçları, her sporcu için ayrı olarak zirve güç formülünde yerine konulmuş ve anaerobik güç değerleri hesaplanmıştır. İstatistiksel analizler SPSS 20 paket programı kullanılarak yapılmıştır. Ölçüm sonuçlarının ön test- son test değerlerinin karşılaştırılmasında Wilcoxon testi, kadın ve erkek deneklerin ölçüm sonuçlarının karşılaştırılmasında Mann Whitney-U testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; kadın deneklerde elle aşma hareketi mesafesi için istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmuştur (p

Bu çalışmanın amacı elit kadın voleybolcuların fonksiyonel hareket taraması (FHT) skorları ile atletik performansları arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Çalışmaya Vestel Venüs Sultanlar Liginde mücadele eden 24 kadın voleybolcu gönüllü olarak katılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi için IBM SPSS 23 Statistics programı kullanılmıştır. Veriler Normallik varsayımı sağlamadığından ilişkilerin araştırılmasında Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Sporcuların oyun pozisyonlarına göre testlerin karşılaştırılmasında Kruskal-Wallis testi uygulanmıştır. Çalışma grubuna, FHT testini oluşturan, derin çökme (deep squat), engel adımı (hurdle step), ileri düz çökme (in line lunge), omuz hareketliliği (shoulder mobility), aktif düz bacak kaldırma (active straight leg raise), şınav (trunk stability push up), gövde rotasyon dengesi (rotary stability) hareketleri uygulanmıştır. Atletik performans parametreleri olarak, 20 metre sürat, t çeviklik testi, flamingo denge ve y dinamik denge testi, dikey sıçrama, otur uzan esneklik, izokinetik bacak ve omuz kuvvetleri (60°s-1) belirlenmiştir. Yapılan çalışmanın sonuncunda FHT toplam skor ile atletik performans arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı bulunmuştur (p>0,05). Ancak FHT test bataryasını oluşturan alt testlerden derin çökme hareketi ile sürat performansı arasında negatif yönlü, esneklik ve sıçrama performansları arasında pozitif yönlü, (p0,05). The purpose of this research is to investigate the relationship between FMS score and athletic performance. In this study 24 female volunteers (age = 20.6 ± 5.20 years, height = 181.4 ± 7.81 cm, body mass = 69.1 ± 9.02 kg, volleyball age = 9.9 ± 5.60 years) who are professional volleyball players in Vestel Venus Sultans’ League participated. Data was analyzed using IBM SPSS Statistics 23 for Windows software. Normality assumption of data was not supplied so spearman correlation factor was used for investigation of relations. Kruskal-Wallis test was used for different position results. In this population, FMS analysis protocol was strictly followed with deep squat, hurdle step, inline lunge, shoulder mobility, active leg raise, trunk stability, and rotary stability parameters. Moreover, athletic performance was measured by 20m sprint, agility t test, flamingo balance test, y balance, vertical jump height, sit and reach flexibility and isokinetic leg and shoulder strenght test. In conclusion, no significant correlations existed between FMS total score and athletic performance (p>0.05). Nevertheless, deep squat was negatively (p

Bu çalışmanın amacı 48 saat içinde en az %5'lik vücut ağırlığı kaybının kuvvet ve kas aktivasyonu üzerine etkilerini incelemektir. Çalışmaya, daha önce yarışma için kilo düşme deneyimi yaşayan 12 elit erkek mücadele sporcusu gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar rastgele çapraz deney desenine göre bir hafta ara ile hem kontrol hem de deney uygulamasında yer almıştır. Performans ve kas aktivasyonu ölçümleri hızlı kilo kaybı öncesi, hızlı kilo kaybı sonrası (HKKS) ve hızlı kilo kaybı sonrası ölçümünden sonra bir buçuk saat aralıklar ile toparlanma-1 (T1), toparlanma-2 (T2) ve toparlanma-3 (T3) olmak üzere gerçekleştirilmiştir. Performans ölçümü olarak el kavrama kuvveti, dikey sıçrama yüksekliği, anerobik güç ve kassal dayanıklılık ölçümleri gerçekleştirilmiştir. Kas aktivasyonları ise dikey sıçrama ve kassal dayanıklılık ölçümleri sırasında vastus medialis (VM), vastus lateralis (VL) ve rectus femoris (RF) kaslarından elde edilmiştir. Verilerin istatistiksel analizler için normal dağılım gösteren verilere tekrarlı ölçümlerde iki yönlü varyans analizi, normal dağılım göstermeyen verilere ise Friedman ve Wilcoxon testi uygulanmıştır.İstatistiksel analiz sonuçlarına göre hızlı kilo kaybı sonrası el kavrama kuvveti ve dikey sıçrama yüksekliklerinde herhangi bir değişim olmadığı saptanmıştır (p>0,05). Anaerobik zirve güçte ise hızlı kilo kaybı sonrası istatistiksel olarak anlamlı azalma olduğu bulunmuştur (p0,05). Kassal dayanıklılık performansının hızlı kilo kaybından negatif etkilendiği ve bu negatif etkinin bütün toparlanma periyodu boyunca devam ettiği saptanmıştır (p0,05).Sonuç olarak 48 saat içinde gerçekleştirilen %5,6'lık hızlı kilo kaybının anaerobik zirve güç ve kassal dayanıklılık performansı üzerine olumsuz etkileri olduğu bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: Mücadele sporları, hızlı kilo kaybı, dehidrasyon, anaerobik güç,kassal dayanıklılık, elektromiyografi. The purpose of this study is to investigate the effects of at least 5% body weight loss in 48 hours on strength and muscle activation. Twelve elite male combat sports athletes who previously had experience weight loss for competition participated voluntarily this study. Participants took part in both control and experimental treatment according to the random cross-over design with a one-week interval. Performance and muscle activation measurements performed before rapid weight loss (BRWL), after rapid weight loss (ARWL), recovery-1 (R1), recovery-2 (R2) and recovery-3 (R3). Hand grip strength, vertical jump height, anaerobic power and muscular endurance measurements were performed as performance measurements. Muscle activations were measured in vastus medialis (VM), vastus lateralis (VL) and rectus femoris (RF) muscles during vertical jump and muscular endurance measurements. Two-way analysis of variance (ANOVA) with repeated measures were used to normally distributed data for statistical analysis. Friedman and Wilcoxon tests were used to non-normally distributed data.According to statistical analyses results there were no significant differences in hand grips strength and vertical jump heights (p>0,05). There is a significant decrease in peak anaerobic power between BRWL and ARWL measurements (p0,05). Muscular endurance performance was negatively affected by rapid weight loss and this effect continued throughout the entire recovery period (p0,05).As a result, the rapid weight loss of %5,6 in 48 hours has been found to have negative effects on anaerobic peak power and muscular endurance performance.Key Words: Combat sports, rapid weight loss, dehydration, anaerobic power,muscular endurance, electromyography 97

Bu çalışmanın amacı; kas hasarı oluşturan bir egzersiz uygulamasının genç erkeklerin güç, sürat ve denge performansları üzerine zamana bağlı etkilerini araştırmaktır. Çalışmaya, kronik bir rahatsızlığı olmayan 10 erkek (yaş ortalaması 21,1 ± 3,4 yıl, boy ortalaması 171,2 ± 6,1 cm, vücut ağırlığı 64,1 ± 4,7 kg) gönüllü olarak katıldı. Çalışmanın ilk günü katılımcıların boy, vücut ağırlığı, kas ağrısı, kreatin kinaz (CK), denge, güç ve sürat testi normal değerleri alındı. İkinci gün egzersiz protokolü uygulandı ve protokol sonrasında 1, 24, 48 ve 72’nci saatlerde kas ağrısı, denge, güç, sürat testleri ve CK değerleri ölçüldü. Verilerin analizinde SPSS 19 paket programı kullanıldı. Veriler tekrarlı ölçümler için ANAOVA testi ile değerlendirildi. Egzersiz protokolü sonrası, 1, 24, 48 ve 72’inci saatlerde CK ve kas ağrısı değerlerinin normal değerlere göre anlamlı şekilde yüksek olduğu (p0,05), sürat değerlerinde ise 24 ve 72’nci saatlerde anlamlı şekilde (p, The purpose of this study was to investigate the time-course effects of an exercise that creates muscle damage on muscle strength, power, speed and balance performance of young male subjects. Ten male subjects (age mean 21.1 ± 3.4 years, height 171.2 ± 6.1 cm, body weight 64.1 ± 4.7 kg) voluntarily participated in the study. On the first day of the study, participants’ height and body weight measurements and muscle pain, Creatine Kinase (CK), balance, power and speed test baseline values obtained. On the second day, a training protocol was performed and the muscle pain, balance, power and speed tests, and CK values were measured at 1, 24, 48 and 72 hours after the protocol. SPSS 19 package program was used to analyze the data. The data were evaluated using the ANOVA test for repeated measures. CK and muscle pain values at 1, 24, 48 and 72 hours after exercise protocol were significantly higher than baseline (p0.05). The speed values were statistically significantly higher at 24 and 72 hours after exercise compared to the baseline values (p

Bu çalışmanın amacı elit kadın voleybolcuların FHT test skorları ile atletik performans arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Çalışmaya Vestel Venüs Sultanlar Liginde mücadele eden (yaş = 20,6 ± 5,20, boy = 181,4 ±7,81 cm, kg= 69,1 ± 9,02 voleybol yaşı = 9,9 ± 5,6) olan 24 kadın profesyonel voleybolcu gönüllü olarak katılmıştır. Verilerin istatistik analizi için IBM SPSS 23 Statistics programı kullanılmıştır. Verilerin Normallik varsayımı sağlanmadığından ilişkilerin araştırılmasında Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Mevkilere göre testlerin karşılaştırılmasında Kruskal-Wallis testi uygulanmıştır. Çalışma grubuna FHT testini oluşturan, derin çökme (deep squat), engel adımı (hurdle step), ileri düz çökme (in line lunge), omuz hareketliliği (shoulder mobility), aktif düz bacak kaldırma (active straight leg raise), şınav (trunk stability push up), gövde rotasyon dengesi (rotary stability) uygulanmıştır. Atletik performans parametreleri olarak, 20 metre sürat, t çeviklik testi, flamingo denge y dinamik denge testi, dikey sıçrama, otur uzan esneklik, izokinetik bacak ve omuz kuvvetleri değerlendirilmiştir.Yapılan çalışmanın sonuncunda FHT toplam skor ile atletik performans arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı bulunmuştur (p>0,05). Ancak FHT test bataryasını oluşturan alt testlerden derin çökme hareketi ile sürat performansı arasında negatif yönlü, esneklik ve sıçrama performansları arasında pozitif yönlü (p0,05). Nevertheless, deep squat was negatively (p

Bu çalışmanın amacı akut germe egzersizi sonrası anaerobik performansın zamana bağlı değişimini incelemektir. Çalışmaya 26 erkek amatör futbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar rastgele üç gruba ayrılmışlardır (kontrol grubu (KG); n=9, 15 saniye (sn.) grubu (15SG); n=8, 30 sn. grubu (30SG); n=9). Deney gruplarına germe egzersizi olarak statik germe egzersizi uygulanmıştır. Statik germe egzersizleri quadriceps, hamstring ve triceps surae kas gruplarına uygulanmıştır. Statik germe egzersizi 15SG'ye her kas grubu için 15 sn. süre ile 8 kez, 30SG'ye ise her kas grubu için 30 sn. süre ile 4 kez uygulanmıştır. KG'ye herhangi bir germe egzersizi uygulanmamıştır. Katılımcıların anaerobik güçleri ve 30 metre (m.) sürat koşu performansları, statik germe egzersizi öncesi, statik germe egzersizinden hemen sonra ve statik germe egzersizinden sonraki 5.-10.-15.-30.-45. dakikalarda (dk.) belirlenmiştir. Verilerin istatistiksel analizi için tekrarlı ölçümlerde tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Yapılan çalışmanın sonucunda statik germe egzersizi yapan grupların anaerobik güçleri ön teste göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde (p

Bu çalışmanın amacı; 8 hafta boyunca yapılan aerobik egzersiz ve kombine egzersiz uygulamalarının dinlenim metabolik hız ve vücut kompozisyonunda meydana getirdiği değişimlerin karşılaştırılarak incelenmesidir. Çalışmaya, 18-25 yaş arası, vücut yağ yüzdeleri % 25-35 olan, sedanter 22 bayan denek gönüllü olarak katılmıştır. Denekler rastgele seçim yöntemiyle kontrol grubu (KG), aerobik egzersiz grubu (AEG) ve kombine egzersiz grubu (KEG) olarak ayrılmışlardır. Deneklerin başlangıçta dinlenim metabolik hızları (DMH), beden kitle indeksleri (BKİ), vücut yağ yüzdeleri (VYY), yağsız beden kütleleri (YBK), bel çevreleri (BÇ), kalça çevreleri (KÇ) ve bel kalça oranları (BKO) ölçülmüştür. Daha sonra AE grubu, yürüyüş ve koşu egzersizi yapmıştır. KE grubu, aerobik egzersize ek olarak kuvvet egzersizi yapmıştır. KG ise bu 8 haftalık süreçte herhangi bir aerobik egzersiz ya da kuvvet egzersizi yapmamıştır. 8 hafta sonunda başlangıç ölçümleri tekrar edilmiştir.Verilerin değerlendirilmesi sonucunda KE ve AE gruplarının DMH değerlerinde anlamlı artış görülürken, KG' nun DMH değerlerinde bir değişiklik görülmemiştir. VA, BKİ, VYY, YBK değerlerinde hem kontrol grubu hem de egzersiz gruplarında anlamlı bir değişiklik olmamıştır. BÇ, KÇ değerleri egzersiz gruplarında anlamlı olarak azalmıştır. BKO değerlerinde KE grubunda anlamlı azalma görülürken, AE grubunda anlamlı bir fark görülmemiştir. Kontrol grubunun değerlerinde anlamlı bir değişiklik olmadığı bulunmuştur.Sonuç olarak KE grubunun DMH değerinde anlamlı artış, BÇ, KÇ, BKO değerlerinde anlamlı azalma görülmüştür. AE grubunun DMH değerinde anlamlı artış, BÇ ve KÇ değerlerinde anlamlı azalma görülmüştür. Kontrol grubunun hiçbir değerinde anlamlı değişim görülmemiştir.Anahtar Kelimeler: İndirekt Kalorimetre, Kombine Egzersiz, Dinlenim Metabolik Hız, Vücut Kompozisyonu The purpose of this study was to investigate effects of 8 week aerobic exercise and combined exercise on body composition and resting metabolic rate. Twenty-two 18-25 year old, sedentary women whose body fat % were between 25 and 35 were volunteered for the study. The group was divided into 3 groups as control group (CG), aerobic exercise group (AEG) and combined exercise group (CEG) by random selection method.Initially, resting metabolic rate (RMR), body mass index (BMI), body fat % (BF), Fat free mass (FFM), waist girth (WG), hip girth (HG) and waist to hip ratio (WHR) of subjects were measured. Then AEG pariticipated in walking and running exercise. CEG participated in resistance exercise in addition to aerobic exercise. CG did not participate in any aerobic or combined exercise during 8 weeks. After 8 week period, all measurements in the beginning of the study were repeated.As a result of the assessment of findings, while there were significant increases in RMR values of CEG and AEG, RMR values of CG did not change significantly. Neither CG nor exercise groups had significant differences on BW, BMI, BF, FFM. WG and HG values of exercise groups decreased. WHR values of CEG decreased but AEG and CG had no significant differences on WHR.As a conclusion; There were significant increases in RMR and decreases in WG, HG, WHR values of CEG. There were significant increases in RMR values, decreases in WG, HG values and no significant differences on WHR values of AEG. No values of CG changed significantly. Key Words: Indirect Calorimeter, Combined Exercise, Resting Metabolic Rate, Body Composition 83

Motivasyonun motor performans üzerindeki etkilerinin araştırıldığı bu çalışmanın evrenini, Bolu ilinde öğrenim görmekte olan 10-11 yaş grubu erkek çocuklar oluşturmaktadır. Çalışmada kullanılmak üzere Kontrol Grubu (KG), Pliometrik Antrenman (PAG), Pliometrik Antrenman ve Sözel Motivasyon (PASMG), Pliometrik Antrenman, Sözel ve Görsel Motivasyon Grubu (PASGMG) tasarlanan gruplardır. Bu dört grup tesadüfi olarak deney gruplarına ayrılmıştır. Çalışmaya; KG, PAG ve PASMG'de 12'şer ve PASGMG'de 15 olmak üzere toplam 51 çocuk (10,14±0,35 yıl) katılmıştır. Çalışma süresi 8 haftadır. Uygulamadan önce ve sonra olmak üzere tüm grupların 30 m koşu ve dikey sıçrama testleri yapılmış, ikili karşılaştırmalar t-Testi ile, gruplar arasındaki karşılaştırmalar ise ANOVA kullanılarak (p0,05), son testlerde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklar bulunmuştur. Dikey sıçrama testinde PASGMG ile hem KG hem de PAG arasında (p.05) between the groups in the pre-tests but a statistically significant was found in the post-tests (p

Çalışmanın amacı; 13?20 yaş arası spor yapan ve yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında herhangi bir fark olup olmadığının belirlenmesi ile takım sporu ve bireysel spor yapan bireyler ile spor yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında bir fark olup olmadığının ortaya konulmasıdır. Ayrıca; yaş grupları, cinsiyet ve spor yapma yaşı gibi değişkenlere göre de benlik saygısı puanları incelenerek farkların sunulmasıdır.Çalışma grubunu; Ankara, İstanbul ve Sakarya illerinde spor yapan ve yapmayan 13 ? 20 yaş arasındaki bireyler oluşturmaktadır. Araştırmada bireylerin benlik saygısı puanlarını ölçmek için Rosenberg'in Benlik Saygısı Ölçeği'nin alt ölçeklerinden olan Benlik Saygısı Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS paket programıyla analiz edilmiştir.Araştırmada elde edilen sonuçlara göre; spor yapan ve yapmayan bireylerin benlik saygısı puanları arasında anlamlı bir fark bulunmazken aynı sonuç takım sporu ve bireysel spor yapanlar ile spor yapmayan bireylerin benlik saygısı puanlarında da gözlenmiştir. Bununla birlikte cinsiyet değişkenine göre de istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır.Araştırmada elde edilen diğer sonuçlara göre; yaş grubu değişkeninde 13-16 yaş ile 17-20 yaş arasındaki bireylerin benlik saygısı puanları arasındaki ilişki (p=0,000, p