Search

İş sözleşmesinin devri, ilk kez 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 429. maddesinde hizmet akdinin devri başlığı altında düzenlenmiş ve bu Kanun’un yürürlüğe girmesi ile iş sözleşmesinin devri kurumu pozitif bir düzenleme olarak kanunda yer almıştır. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun yürürlüğe girmesinden önceki dönemde doktrinde, iş sözleşmesinde taraf değişikliği, işçi nakli, işçi transferi, iş sözleşmesinin temliki gibi kavramlar ile ifade edilmekte olan iş sözleşmesinin devri konusunda, kanunlarda özel bir düzenleme bulunmamakla birlikte, sözleşme özgürlüğü prensibi ve Yargıtay kararları doğrultusunda iş sözleşmesinin devrine olanak tanınmaktaydı. 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu’nda, iş sözleşmesinin devri düzenlenmemiş ise de, o dönemde ayrıca doktrinde mülga Borçlar Kanunu m. 320 hükmüne dayalı olarak iş sözleşmesinin devrinin mümkün olduğu kabul edilmekteydi. İş sözleşmesinin devri konusundaki düzenlemeye Türk Borçlar Kanunu’nda yer verilmiş olmakla, iş hukuku mevzuatımızda iş sözleşmesinin devri ile ilgili bir düzenleme bulunmamaktadır. Bu çerçevede, Türk Borçlar Kanunu hükümleri doğrultusunda sözleşme kavramı irdelendikten sonra, Yargıtay kararları ışığında iş sözleşmesinin devri kavramı, iş sözleşmesinin devrinin koşulları, benzer hukuki kurumlarla olan farkları ile iş sözleşmesinin devrinin hüküm ve sonuçları üç bölüm halinde çalışmamızda incelenmiştir., The transfer of the employment contract was regulated for the first time under the title of transfer of service contract in Article 429 of the Turkish Code of Obligations numbered 6098 and with the entry into force of this Law, the institution of the transfer of the employment contract took place in the law as a positive regulation. Before the entry into force of the Turkish Code of Obligations numbered 6098, there was no special regulation in the law regarding the transfer of the employment contract, which was expressed in the doctrine with concepts such as change of party in the employment contract, worker transfer, assignment of the employment contract. In the period before the Turkish Code of Obligations numbered 6098 came into force, the transfer of employment contracts was allowed in line with the principle of freedom of contract and the decisions of the Supreme Court. Although the transfer of the employment contract was not regulated in the repealed Code of Obligations numbered 818, at that time also in the doctrine, the article of the abolished Code of Obligations. Based on provision 320, it was accepted that the transfer of the employment contract was possible. There is no regulation regarding the transfer of employment contract in our labor law legislation. In this context, after examining the concept of contract in line with the provisions of the Turkish Code of Obligations, the concept of transfer of employment contract, the conditions of transfer of employment contract, the differences with similar legal institutions, and the terms and consequences of the transfer of employment contract in the light of Supreme Court decisions are examined in our study.

Kira Sözleşmesinde yan giderler, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nda düzenlenmemiş olup, 6098 sayılı Borçlar Kanunu'nda ilk kez düzenleme konusu yapılmıştır. TBK m. 303 hükmü kiralananın kullanımına ilişkin yan giderlerden kiraya verenin sorumlu olduğunu ifade etmektedir. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda yan giderin tanımına yeteri kadar yer verilmemiş olsa da, doktrindeki tanımlar ve Mehaz İsviçre Borçlar Kanunu doğrultusunda yan giderlerin, kiraya verenler veya üçüncü kişiler tarafından kiracıya sunulan kiralananın kullanımına ilişkin yan edimlerin karşılıkları olduğu ifade edilebilmektedir. Bu esaslar çerçevesinde çalışmamızda öncelikle; yan giderin tanımına, hukuki niteliğine, diğer gider kavramlarından farklarına ve yan gider yükümlüsüne Mehaz İsviçre Borçlar Kanunu ve Türk Hukuku'ndaki ilgili hükümler çerçevesinde ayrıntılı bir şekilde yer verilecektir. Bununla birlikte; kanun koyucu TBK m. 315 hükmü çerçevesinde kiralananın tesliminden sonra muaccel olmuş kira bedeli ve yan giderlerde temerrüdü düzenlemiş olup, yan giderlerin ifa edilmemesini kira bedeline benzer şekilde önemli sonuçlara bağlamıştır. Hal böyleyken; kiralananın tesliminden sonra yan giderlerin kiracı tarafından ifa edilmemesi, sözleşmenin feshi ve taşınmazın tahliyesi gibi ağır sonuçlara sebep olabilecektir. Bu nedenle; çalışmamızda, TBK m. 315 hükmü çerçevesinde yan giderin hüküm ve sonuçlarına da ayrıntılı bir şekilde yer verilmiştir.Anahtar Kelimeler: Yan Gider, Yükümlülük, Temerrüt, Kullanma Gideri, Kiralananın Kullanımı Expenses in the lease agreement are not regulated according to the Code of Obligations No. 818 and the subject of regulation was made for the first time in the Code of Obligations No. 6098. In Turkish Code of Obligations; article 303 states that the lessor is responsible for the side expenses related to the use of the leased property. Although the definition of the subsidiary expenses is not included clearly in Turkish Code of Obligations No. 6098, it can be stated that, in accordance with the definitions in the doctrine and Swiss Code of obligations, the subsidiary expenses are the provisions of the use of the leased property offered to the lessor by the lessor or third parties. Within the framework of these principles, first of all, the definition of the subsidiary expenses, its legal nature, its differences from other expense concepts and the liability of the subsidiary will be given in detail within the framework of the relevant provisions in Swiss Code of Obligations and Turkish law. Moreover; legislator, within the framework of the 315 provision, arranges default on the overdue rental price and ancillary expenses to significant results similar to the rental price. Due to the fact that; the failure to perform the ancillary expenses after the delivery of the leased property may result in severe consequences such as termination of the contract and evacuation of the real estate. Therefore, in our study, the provisions and results of the subsidiary expenses are also detailed in the framework of the 315 provisions.Keywords: Subsidiary Expenses, Liability, Default, Use Expense, Use of the Lease 142

Türk hukukunda kiralananın sözleşmenin sona ermesinden önce geri verilmesi; Türk Borçlar Kanunu m. 325 (OR Art. 264) hükmünde, kira sözleşmesinin genel hükümleri bölümünde düzenlenmiştir. Kira sözleşmesi, kullanma ve yararlanma hakkı veren sözleşmelerden uygulama alanı en geniş olan sözleşme tipidir. Kiralananın kira sözleşmenin sona ermesinden önce geri verilmesi hususu ülkemizde sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Bu bakımdan Türk Borçlar Kanunu m. 325 hükmü ülkemizde geniş bir uygulama alanını haizdir. Çalışmamızda mehaz İsviçre Borçlar Kanunu ve ülkemiz Yargı uygulaması temelinde Türk Borçlar Kanunu m. 325 hükmü ayrıntılı biçimde incelenmeye çalışılmıştır. Çalışmamızın ilk bölümünde TBK m. 325 hükmünün tarihsel gelişimi, hükmün genel özellikleri, niteliği ve uygulama alanı incelenmiştir. İkinci bölümde hükmün uygulanabilmesi için gereken şartlar; üçüncü ve son bölümde kiralananın sözleşmenin sona ermesinden önce geri verilmesinin hüküm ve sonuçları izah edilmiştir.--------------------In Turkish Law, return of the leased object before the expiration of a contract is regulated in article 325 of Turkish Code of Obligations, which is part of the general provisions of the lease contract. Lease agreement is the contract with the widest application area among the agreements that grant the right to use and benefit. It is frequently encountered in our country that the leased object is given back to the lessor before the end of the lease agreement. In this respect, article 325 of Turkish Code of Obligations has a wide application area in our country. In this study, article 325 of the Turkish Code of Obligations is analysed on the basis of Swiss Code of Obligations and Judicial practice in Turkey. In the first part of the study, the historical development of the provision, the general characteristics of the provision, the nature and application area of ​​the provision were examined. In the second part of the study, conditions for the application of the provision were examined. In the third part of the study, the terms and results of the return of leased object before the execution of the contract are explained.

Avukatlık hizmeti Avukatlık Kanununa göre bir kamu hizmeti sayılmaktadır. Avukat bu hizmeti ifa ederken her kamu hizmetinde olduğu gibi bazı kurallara uymak zorundadır. Bunun sonucu olarak da bu hizmetinin karşılığı olan ücretinin tespitinde bazı sınırlamalara tabi tutulmuştur. Avukatla iş sahibi arasındaki sözleşme vekalet sözleşmesi hükümlerine tabidir. Avukatlık sözleşmesine getirilen sınırlamalar bir yandan müvekkil ile avukat arasındaki hak ve çıkarları dengede tutmak diğer yandan, avukatlar arasında haksız rekabeti önlemek amaçlanmaktadır. Bu nedenle avukatlık sözleşmesine emredici nitelikteki hükümler ile sınırlamalar getirilmiştir. Avukatlık sözleşmesine getirilen en önemli sınırlama Avukatlık Kanununu yanında Türk Borçlar Kanunu hükümleridir. Bu sınırlamaya en son Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun ile önemli bir denetim ve sınırlamalar getirilmiştir. Avukatlar yüklendikleri görevleri hu görevin kutsallığıma yakışır bir şekilde özen, doğruluk ve onur içinde yerine getirmek ve avukatlık unvanının gerektirdiği saygı ve güvene yakışır bir şekilde hareket etmekle yükümlüdür. TBK ve TKHK'nın, yürürlüğe girmeden önce avukatlık sözleşmelerinde denetim yürürlükten kalkan Borçlar Kanunu ve Medeni Kanun hükümleri gereğince yapılmaktaydı. Yargı kararlarında bu denetim gabin ve dürüstlük kuralları çerçevesinde bugüne kadar yapıla gelmiştir. Ancak TBK ve TKHK'nın yürürlüğe girmesiyle avukatlık sözleşmelerinde bu denetim daha sıkı ve ayrıntılı denetim içerisine alınmıştır. Özellikle tüketicinin taraf olduğu avukatlık sözleşmesinin denetiminde önemli değişiklikler olmuştur. Tüm getirilen değişiklikler iş sahipleri ile avukat arasında avukatlık sözleşmesinin yapılma şartları ve bundan doğan uyuşmazlıklarda denetimin nasıl yapılacağına ilişkin genel prensipler ortaya koymuştur. Avukatlık sözleşmesine getirilen bu denetim kurallarının sonucunda sözleşmede haksız şart ve genel işlem koşulu olacak hükümlerin neler olduğu önem arz etmiştir. Bunun sonucunda önce avukatın kendi müvekkili iş sahibi ile ortaya çıkacak uyuşmazlıklar daha sözleşme imzalanmadan önlenmek amaçlanmıştır.Anahtar Kelimeler: Avukatlık Kanunu, Türk Borçlar Kanunu, Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, Genel İşlem Koşulları, Haksız Şart. The service of Attorneyship is regarded as a public service as defined in Attorney Law. Fulfilling this service, the Attorney has to abide by the rules like in any public service,as a result of which the Attorney has some restrictions in determining the price of this service. The Agreement between the client and the attorney is liable to the provisions of procuratorship agreements. Through the restictions applied to attorneyship agreements, it is aimed to balance both the benefits between the client and the attorney and prevent unfair competititon among attorneys.Hence,attorneyship agreements have been restricted by compulsory legal rules. The most important restrictions imposed onthe Attorneyship Agreements are the provisions of Attorney Law along with the provisions of Turkish Law of Obligations. In addition to these, some other important restrictions and supervision have been brought through Law of Protection of Consumers. Attorneys are subject to fulfilling their task in an attentive, honorable and honest manner, befitting to the dignity of their duty, and acting respectfully and in a trustworthy manneras their title requires. Before Law of Obligations no. 6098 and Law of Protection of Consumers no. 6502 were inured, the supervision of attorneyship agreements had been conducted in accordance with the provisions of Law of Obligations and Civil Law. This supervision and control has been conducted within court decisions in accordance with the rules of integrity and lesion.However, once Law of Obligations and Law of Protection of Consumers are in effect, its supervision has been regulated in a stricter and more elaborated manner. There have been prominent changes in the supervision of Attorneyship Agreements, in which consumers in particular are a party.All the amendments made to these laws lay down the principles concerning the formation ofthe conditions of these agreements and handling the conflicts brought by the parties.As a result of these supervision norms,the provisions dictating the unlawful condition and the general transactions clauses are of importance. By this means, prospective conflicts between the attorney and client are aimed to be prevented before the contract is signed.Key Words: The Law of Attorneyship, Turkish Law of Obligations, Law of Protection of Consumers, General Transaction Clauses, Unlawful Provision 121

Hukukumuzda kural edimin bütün olarak ifasıdır. Bu kuralın istisnası ise yedek bir hukuk kuralı olarak düzenlenen kısmi ifadır. Kısmi ifa her şeyden önce edimin bölünebilir olmasına ilişkin bir konudur. Fakat kısmi ifanın caiz olup olmadığının tespitinde her somut olay kendi içinde değerlendirilir. Kısmi ifanın caiz olup olmadığının tespitinde kanunun yanı sıra taraf iradeleri, sözleşme, genel hukuk kuralları, dürüstlük ve iyiniyet kuralları, ticari örf ve adetler ve halin icabı da etkilidir. Hukuka uygun bir kısmi ifa ile borç, ifa oranında sona erer. Hukukumuzda kısmi ifa, bir istisna olarak düzenlenmiş ve alacaklının korunması amacından da uzaklaşılmamıştır. Yargı kararları da bu doğrultuda şekillenmiştir. Bu çalışma ile kısmi ifa konusu tüm hüküm ve sonuçları ile birlikte, ifa kavramından başlanarak ilişkili kavram ve hukuki müesseselere değinilmek suretiyle ele alınmaya çalışılmıştır. Under our law, rule is the execution of the debt with full performance. The exception to this rule is the partial performance, which is regulated as a constructive rule. Partial performance is primarily a matter of divisibilty of the debt. However, also in determining whether partial performance is permissible, each case shall be evaluated within itself. Apart from the rules provided under codes, wills of the parties, goodfaith and goodwill, commercial traditions and customs are also effective in determining whether partial performance is permissible. The debt case to exist in the amaount of performance rovided thatsuch partialperformance has been executed in accordence with law. Under our law, partial performance has been provided as an exception and thus, the aim of protecting the creditors has not been disregarded. Judicial decisions are also shaped aroundthis approach. With this study, the issue of partial performance has been adressed with its all terms and results by referring to the related concepts, starting from the cencept of performance and legal transactions. 141

Toplumun ve teknolojinin gelişmesi ile sorumluluk, sadece insan iradesine dayanmaktan çıkmıştır. Sanayi Devrimi sonucu makineleşmenin artması ile tehlike sorumluluğu önem kazanmıştır. Tehlike sorumluluğu halleri; işletmenin niteliği ve faaliyet sırasında kullanılan güçler ve malzemeler sebebiyle son derece risklidir. Bu alanda uzman kabul edilen bir kişide aranan tüm özen ve dikkat gösterilse dahi, bu zararın önüne geçilemeyebilir. Fakat bu faaliyetlerden, kamunun elde ettiği menfaat çok büyük olduğundan risklere rağmen bunlardan vazgeçilememektedir.Çalışmamızın amacı, TBK md 71'de düzenlenen hükmün yorumlanması suretiyle, tehlike sorumluluğundan dolayı bedensel zararın gerçekleştiği hallerde zararın tazminine ilişkin bir çözüm önerisi ortaya koymaktır. TBK md 71 gereğince, tehlike sorumluluğu, işletmenin tipik tehlikesinin gerçekleşmesi sonucu meydana gelir. Bu tipik tehlike, işletme faaliyeti sonucu zarara sebebiyet vermelidir. Bu sebeple, zarar ile işletme faaliyeti arasında illiyet bağı olmalıdır. Zararın doğması halinde işletme sahibi ve işletenin müteselsilen sorumlu olması esası kabul edilmiştir. TBK md 71/III hükmü gereğince, bu Kanun'un kabulünden önce düzenlenen özel tehlike sorumluluğu halleri de saklı tutulmuştur.Çalışmamızın birinci bölümünde, tehlike sorumluluğu kavramı ve sorumluluğun şartları üzerinde durulmuştur. Tehlike sorumluluğunun gelişimi ve tehlike sorumluluğunun kabul edilmesindeki düşünceler değerlendirilmiş ve ardından tehlike sorumluluğunun şartları incelenmiştir. Tehlike sorumluluğunun şartları içerisinde; önemli ölçüde tehlike arz eden işletme, tipik tehlike, zarar, illiyet bağı ve hukuka aykırılık meseleleri üzerinde durulmuştur. İlliyet bağını kesen sebeplerin incelenmesi ile bu bölüm sona erdirilmiştir.Çalışmamızın ikinci bölümünde, bedensel zarar ve tehlike sorumluluğu halinde bedensel zararlara ilişkin düzenlenmeler üzerinde durulmuştur. Bu bölümde, bedensel zarar kavramı ve türleri ayrıntılı olarak incelenmiştir. TBK md 71/I bağlamında bedensel zarar kavramı üzerinde durulduktan sonra, TBK md 71/III'e göre tehlike sorumluluğunun düzenlendiği özel kanunlarda bedensel zararın tazmini meselesi irdelenmiştir.Çalışmamızın üçüncü bölümünde ise, tehlike sorumluluğundan doğan bedensel zararların tazmini incelenmiştir. Bu çerçevede, tazminata ilişkin temel kavramlar, özellik arz eden durumlar ve sorumlulukların yarışması değerlendirilmiştir. Tehlike sorumluluğundan doğan maddî ve manevî tazminat meselelerinin üzerinde durulduktan sonra, TBK md 71/IV'de yer alan denkleştirme kavramının hukukî niteliği ve bedensel zararların tazmini halinde uygulanabilirliği üzerinde durulmuştur. Tehlike sorumluluğunda zamanaşımı konusu da değerlendirilmiştir. Sonuç kısmında, tehlike sorumluluğunda bedensel zararlar ve tazminat hususunda vardığımız kanaatimize yer verilmiştir. Due to the development of society and technology, liability is no longer solely subject to the will of the human. As a result of the Industrial Revolution, strict liability has become more important. Strict liability circumstances are very risky because of the nature of company activity and the materials and forces used. Even though all the attention expected from an expert has been taken, damage may not be prevented. However, the public interests gained from those activities are so valuable that, those activities cannot be abandoned despite the risks.The objective of our dissertation is to propose a solution to the physical injury caused by strict liability thereby interpreting the Turkish Code of Obligations (TCO) Art 71/I. In conformity with the TCO Art 71, strict liability arises from characteristic risk. Characteristic risk should cause injury, which has occurred as a consequence of company activities. Consequently, there has to be causation between injury and company activities. Company owner and operator are accepted joint debtor because of the strict liability injuries. According to TCO Art 71/III, special acts, which are regulated as a strict liability before the adoption of TCO Art 71, are reserved.In the initial chapter of our dissertation, the concept of strict liability and its terms are researched. The development and considerations behind strict liability are examined. The terms of strict liability are; significantly dangerous company activity, characteristic risk, injury, causation and unlawfulness. After analyzing the reasons which eliminate the causation, this chapter has been concluded.In the second chapter of our dissertation, the concept of physical injury and the regulations about physical injury as a result of strict liability are dwelled upon. In this chapter, the concept and types of physical injury are elaborated. After examining the meaning of physical injury in the context of TCO Art 71/I, the types of physical injury, which are preserved by TCO Art 71/III, are thoroughly researched.In the third chapter of our dissertation, the issue of compensation arising from Physical injury caused by strict liability is reviewed. Concordantly; the basic concepts and special circumstances relevant to the compensation and the competition of liabilities are assessed. Moreover, material and immaterial compensation matters arising from strict liability are studied. Besides, legal characteristic of the term equalization stated by TCO Art 71/IV and its viability in case of physical injury are discussed. The period of limitation in the context of strict liability is researched as well. In conclusion, our comments on the concepts of physical injury arising from strict liability and compensation are included. 274

Türk Borçlar Kanunu m. 350-356 arasında kira sözleşmesinin dava yoluyla sona ermesi düzenlenmiştir. Konut ve çatılı işyeri kiraları hem kiracıdan kaynaklanan sebeplerle hem de kiraya verenden kaynaklanan sebeplerle sona erebilir. Çalışmamızda konut ve çatılı işyeri kiralarının kiraya verenden kaynaklanan sebeplerle sona ermesi incelenmiştir. Konunun daha iyi anlaşılabilmesi için çalışmanın birinci bölümde kira sözleşmesinin tanımı yapılarak; unsurları, hukuki niteliği, süresi ve sona ermesi açıklanmıştır. Ayrıca, Türk Borçlar Kanunu'nda yer alan konut ve çatılı işyeri kiralarına özgü hükümlerin uygulama alanının kapsamı belirlenmiştir. Bu amaçla Türk Borçlar Kanunu'nun 339. maddesi çerçevesinde konut ve çatılı işyeri kavramları açıklanmıştır. İkinci bölümde kiraya verenden kaynaklanan sebepler başlığı altında; konut ve çatılı işyerleri kiralarının ihtiyaç, yeniden inşa veya imar ve yeni malikin ihtiyacı sebebiyle sona ermesi halleri ele alınmıştır. Bu bölümde, Türk hukuk doktrininin kaynakları ve mahkeme içtihatları ele alınmış ve sona erme sebepleri uygulamadan örnekler ile açıklanmaya çalışılmıştır. Üçüncü ve son bölümde tahliye davaları ve sonuçları incelenmiştir. The termination of the lease contract through remedies have been regulated between the provisions of Articles 350 and 356 of the Turkish Code of Obligations. The residental and roofed workplace lease contracts may be terminated due to the reasons either caused by the tenant or the lessor. In our study, the termination of residential and roofed workplace lease contracts due to the reasons caused by the lessor was investigated.To make the subject more understandable; the elements, legal character, duration and termination of the lease contract have been explained in the first section of the study by giving the definition of lease contract. In addition, the scope of application of the provisions specific to the residential and roofed workplace lease in the Turkish Code of Obligations was determined. By this purpose, the concepts of residential and roofed workplace under the Article 339 of the Turkish Code of Obligations were explained. In the second part termination of a residental and roofed workplace lease contract for reason of requirement, reconstruction or improvement, the new owner's requirement was studied under caption for reasons attributable to lessor. In this part, the sources of Turkish doctrine and the case-law and the reasons for termination was tried to be explained with examples from practice. In the third and last part, eviction cases and results of eviction cases were examined. 179

İnternet Servis Sağlayıcısının Hukuki ve Cezai Sorumluluğu" başlıklı bu çalışma 3 bölümden oluşmaktadır. Her bölümde, incelenen konularla ilgili öğreti ve güncel Yargıtay, Anayasa Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi uygulamalarına yer verilmiştir. Birinci bölümde, internetin teknik özellikleri ile ilgili temel kavramlar ve internetin işlevleri açıklanmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde ise hukuka aykırı fiiller kısaca tanımlandıktan sonra internet servis sağlayıcıların, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu, 5187 sayılı Basın Kanunu, 6112 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun ile 5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun'dan doğan hukuki sorumlulukları ve bunların aboneleri ile yaptıkları sözleşmelerden doğan hukuki sorumlulukları üzerinde durulmuştur. Ayrıca internet servis sağlayıcılarının aboneleri ile yaptıkları sözleşmelere koydukları sorumsuzluk kayıtları, bu kayıtların hukuki niteliği ile internet ortamında haksız saldırılara maruz kalan kullanıcıların bu eylemler sebebiyle uğramış oldukları zararların giderilebilmesi için müracaat edebilecekleri yasal yollar (koruyucu davalar, tazminat davaları, vekaletsiz iş görme davaları) açıklanmaya çalışılmıştır. Yine, bu bölümde, internet ile suç arasında bağlantı kurularak, bilgisayar sistemlerine karşı yapılan saldırıların çeşitleri ve teknikleri açıklanmıştır. Üçüncü bölümde servis sağlayıcıların hukuki ve cezai sorumluluğunun sonucu olarak ihlale konu olan web adresine erişimin hangi usüller çerçevesinde engellenebileceği, erişimin engellenmesi kararlarının hukuki niteliği, kararların süresi, karşılaştırmalı hukukta verilen erişimin engellenmesi kararaları, Türk Hukuku'nda ki düzenlemelerin diğer ülkelerdeki düzenlemelerle karşılaştırılması ve son olarak başta Anayasa'mızda yer alan temel ilkler ile Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Anayasa Mahkemesi kararları ışığında 5651 sayılı kanunla ilgili değerlendirmeler, eleştiriler ve öneriler yer almaktadır., This study, under the title Legal and Criminal Liability of the Internet Service Provider, consists of three chapters. By giving place to the current practices of the Supreme Court and the doctrines regarding the issues examined herein, the practices of the high court are highlighted. In the first chapter, it is aimed to explain the basic concepts concerning the technical characteristics of the internet, as well as the functions of the internet. In the second chapter, following a brief description of unlawful legal acts; legal responsibilities of internet service providers arising from their contracts with their subscribers, as well as from the Turkish Code of Obligations, the Turkish Civil Code, the Law 5846 on Intellectual and Artistic Works, the Law 5187 on Press, the Law 6112 on the Establishment of Radio and Television Enterprises and their Broadcasting Services, and the Law 5651 on the Regulation of Broadcasts via Internet and Prevention of Crimes committed through Such Broadcasts are discussed. Additionally, it is aimed to describe the irresponsibility provisions which the internet service providers include in the contracts with their subscribers, the significance of such provisions in law, and the legal procedures (preventive lawsuits, suits for damages, suits for acting without authority) which can be used by the utilizers who has been exposed to specific offences in order to compensate their damages caused by such acts. Also, the types and techniques of attacks against computer systems are explained by establishing a connection between internet and crime; on the other hand, the criminal liability of internet service providers are evaluated by making comparisons with the systems in other countries. The following issues were examined in the third chapter of the study: a) Which procedures should be followed to restrict the access to the web sites due to the violations originating in the legal and criminal liability of service providers? b) legal characteristic of the restriction order c) time-limit of restriction order d) restriction orders in comparative law e) comparing legal regulations related to the restriction orders in Turkey with those in foreign countries f) assessments of the articles enshrined in the Law No. 5651 in the light of fundamental rights enshrined in the Constitution and Judgements of Constitutional Court and European Court of Human Rights on this matter.

Günümüzde çok fazla alanda kullanılan genel işlem koşulları, hayatımızın neredeyse ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Üstelik zamanla genel işlem koşullarını içeren işlemler tacirlerle sınırlı olmaktan çıkmış ve toplumun tamamının dahil olduğu ve herkesi yakından ilgilendiren bir mesele haline gelmiştir. Zayıf olan tarafın aleyhine öngörülen bu kurallar sözleşme dengesinin bozulmasına sebep olmuştur. Bozulan bu dengenin yeniden sağlanması amacıyla hukukumuzda düzenlemeler getirilmiştir.Genel işlem koşulları, Batı hukuk sistemlerinde neredeyse yüz yıldır mevcut olmasına rağmen, Türk Borçlar Hukukunda yer alması, 1 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile gerçekleşmiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun 20-25.maddeleri arasında genel işlem koşullarına ilişkin ayrıntılı düzenlemeler yer almaktadır.Bu çalışmamızda genel işlem koşullarına ilişkin temel bilgiler, genel işlem koşullarının tarihsel gelişimi, tanımı ve unsurları bir başlık altında anlatılacaktır. Bu konu başlığını genel işlem koşullarının kişi, yer ve zaman açısından uygulama adlı konu başlığı ile genel işlem koşullarının yararları ve sakıncaları adlı konu başlığı takip edecektir. Genel işlem koşullarının sözleşme kapsamına girmesi başlığı altında ise, sözleşme kapsamına girmesinin unsurları, yazılmamış sayılma hali ve yazılmamış sayılma halinin sonuçları da yer alacaktır. Son başlık altında da çalışmamızın ana konusunu oluşturan genel işlem koşullarının yorumlanması konusu ayrıntılı olarak ele alınacaktır.Anahtar Sözcükler: Genel İşlem Koşulları, Genel İşlem Koşullarının Unsurları, Genel İşlem Koşullarının Tarihsel Gelişimi, Genel İşlem Koşullarının Uygulama Alanı, Genel İşlem Koşullarının Yararları ve Sakıncaları, Genel İşlem Koşullarının Yorumlanması. Today, standardized terms which are used in several areas have become an integral part of our lives. On top of it, transactions involving standardized terms have no longer been limited to merchants, instead it has become an issue concerning the whole society and everyone. These terms which are seen disadvantageous for the weaker parties have led to deterioration of the balance of the contract. Regulations have been introduced in our law in order to restore this disrupted balance.Although concept of standardized terms have been present in Western legal systems for almost hundred years, they have been introduced to Turkish Law of Obligation with enactment of Turkish Code of Obligations which entered into force on 1 July 2012. Turkish Code of Obligations have detailed regulations in articles 20 to 25 regarding standardized terms.This study starts with statement of basic information on standardized terms, historical evolution of standardized terms, definition and elements of standardized terms. This title is followed by examination of standardized terms in terms of person, location and time as well as pros and cons of standardized terms. On top of these, under the title of inclusion of standardized terms in the scope of the contract, this study covers elements of such inclusion, the state of being unwritten and results of this state. Finally, interpretation of standardized terms which is the main topic of this study will be discussed in depth.Key Words: Standardized Terms, Elements of Standardized Terms, Historical Evolution of Standardized Terms, Application Area of Standardized Terms, Benefits and Drawbacks of Standardized Terms, Interpretation of Standardized Terms. 80

Türk-İsviçre hukukunda havale (Assignation) (Anweisung); Türk Borçlar Kanunu m. 555-560 (CO / OR 466-471) hükümlerinde, çifte yetkilendirme ihtiva eden üç taraflı hukuki ilişkiler bakımından bir model olarak kurgulanmıştır. Bu kapsamda banka havalesi, EFT, akreditif, kambiyo senetlerinden poliçe ve çek, kredi kartı ile ödeme sistemleri, DLT (Distributed Ledger Technology) tabanlı veri akışları gibi iş hayatında sıklıkla başvurulan birçok yöntem; temelde havalenin, kanun koyucu tarafından özel hükümle düzenlenmiş veya ticari hayatta etkin uygulamalar tarafından şekillendirilmiş birer görünümüdür. Çalışmamızda, karakteristik edimleriyle bir sözleşmesel ilişki olmaktan ziyade, üçüncü kişi yararına sözleşme ya da temsil gibi bir yasal model sunan havale; Türk Borçlar Kanunu ve mehaz İsviçre Borçlar Kanunundaki hükümler bağlamında üç bölümde incelenmiştir: Havale kurumunun genel görünümü, hukuki niteliği ve benzer kurumlarla karşılaştırılması (I); Havalenin konusu, havale tesis edilmesi, havale ödeyicisinin havaleyi kabulü ile taahhüt altına girmesi ve nihayet havalenin sona ermesi (II); Havale çatısı altındaki edim, karşılık ve değer ilişkileri ile bu ilişkilerden birinin veya birden fazlasının geçersizliği halinde doğacak iade talepleri (III). Instruction (Assignation) (Anweisung) has been designed in the Art. 555-560 of the Turkish Code of Obligations (CO / OR Art. 466-471) as a model for tri-partite relationships entailing double authorization. In this regard, many methods frequently used in the course of business such as bank remittance, electronic fund transfer, letter of credit, letter of exchange and check from negotiable instruments, payment via credit card, data flow through DLT-based systems (Distributed Ledger Technology) have been either stipulated in special provisions by the lawmaker or developed through business practice. In our work, instruction, - which offers a legal model similar to agreement in favor of a third party or procuration rather than a contractual relationship with characteristic subjects of performance - has been perused in three chapters: an overall view to instruction, its legal nature and comparison to similar legal institutions (I); subject matter of the instruction, establishing an instruction, instructed person's entering into an undertaking by accepting the instruction, and finally, termination of instruction (II); Performance, cover and value relationships under the instruction and refund claims in the event that at least one of the said is invalid (III). 125

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergeye istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. Borçlar Hukuku'na konu olan "borç ilişkisi"nden soyut bir hayat düşünülemez. İslam Hukuku açısından "borçların yerine getirilmesi" ilkesel düzeyde ele alınmış ve bu ilke Kuran-ı Kerim'de "Ey iman edenler! Yaptığınız akitleri yerine getirin (Maide, 1)" şeklindeki ilahi beyan ile vaz' edilmiştir. Borçlunun ifaya gücü yettiği halde borcunu yerine getirmemekte direnmesi halinde devletin yetkili cebri icra organlarınca onun cezalandırılmasının helal ve gerekli olduğu hususundaki hadisi şerif de konu ile ilgili içtihatların kaynağını teşkil eder. Borçlunun ifaya yetkili makamlar vasıtasıyla zorlanması konunun bir yönü iken ifanın gecikmesinin alacaklı açısından meydana getirdiği zarar ve bu zararın karşılanması diğer bir hukuki problemdir. İslam Hukukunda, borçlunun temerrüdü halinde anaparanın tahsilini sağlamaya ve alacaklı açısından ortaya çıkan zararın giderilmesine yönelik hukuki imkanlar ve borçluya uygulanabilecek cezalar üzerinde önemle durulmuştur. Bunlar ele alınırken İslam Hukuku'nun faiz yasağı ile karşılaşılmaktadır. Çalışmanın diğer yönü, borçlu temerrüdünün Türk Hukuku ile karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesidir. TBK.m.117-126 hükümleri arasında düzenlenen borçlu temerrüdü borca aykırı davranış biçiminin özel bir türüdür. Borçlar Kanunu'na göre borçlu temerrüdünün yasal şartları şunlardan ibarettir: Borcun Muaccel olması ve ihtar. Anılan iki şart yasal düzeyde belirlenen koşullar olup, temerrüdün şartları bunlarla sınırlı değildir. İfanın mümkün olması, alacaklı tarafın ifayı kabule hazır bulunması da borçlunun temerrüdünün kabul edilen diğer şartlarıdır. Konuya ilişkin veriler, ikincil kaynaklardan derlenmek suretiyle Türk Hukuku ile karşılaştırmalı şekilde döküman analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Çalışma üç bölüm şeklinde düzenlenmiştir. Birinci bölümde kavramsal analiz, ikinci bölümde Türk ve İslam Hukuku açısından yalnızca temerrüde ilişkin konular, sonuçları ile birlikte karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiş ve son bölümde ise borcun geciktirilmesine bağlanan diğer sonuçlar üzerinde durulmuştur. A life discrete from debt relations, which is a subject of Law of Obligations cannot maintain its existence. In terms of Islamic Law, "Fulfilment of Debts" is handled principally and this principle is imposed in the Holy Quran which is the first and main source of Muslims with such a divine declaration as "O ye who believe! Fulfil (all) obligations" (5:1). Starting point is formed in Islamic jurisprudence with a Hadith which makes Halal and essential that government can punish the debtor by authorised compulsory execution in case the debtor insists on not fulfilling his debt even though he can afford. While forcing the debtor to fulfil his debt by the authorities is an aspect of question, the damage given to demander is the other aspect of the question of law. In case of default of debtor which is a special type of slowness in payment in terms of Islamic Law, it is dwelled on providing capital, legal possibility for indemnifying the loss of demander, and penalties that can be imposed. When handling with all abovementioned topics, it is encountered with usury. The other aspect of this study is to determine default of debtor comparing with Turkish Law. Default of debtor, which is issued between the Turkish Law of Obligations (TBK), a. 117-126, is a special type of improper action against debt. According to Law of Obligations, the legal obligations of default consist of Maturity and caution. These two obligations are determined legally yet not limited with only these obligations. Also, the other obligations of the default of debt are possibility of the fulfilling and attending of the creditor to accepting the fulfilment. Data of the subject gathered through subsidiary sources was evaluated with document analysis method comparing with Turkish Law. The study is issued in three sections. In the first section, it is emphasised on conceptual analysis, only the subjects on default were determined in terms of Turkish and Islamic Laws compared with their results in the second section, and finally in the third section it is focused on the other results based on slowness in payment.

Adi ortaklık, iki ya da daha fazla kişinin emeklerini veya mallarını müşterek bir amaç doğrultusunda birleştirerek ve bu amaç doğrultusunda birlikte çaba göstermeyi üstlendikleri bir kişi topluluğudur. Buna göre adi ortaklık kişi, sözleşme, katılım payı, ortak amaç ve ortak amaç için birlikte çaba gösterme unsurlarından oluşur. Adi ortaklık, sözleşmede kararlaştırılan veya kanunda yer alan sebeplerin gerçekleşmesi ile sona erer. Sona erme sebepleri TBK m.639'da düzenlenmiştir. Maddedeki düzenleme incelendiğinde iki grup sona erme sebebi karşımıza çıkmaktadır. Bir kısım sona erme sebepleri ortaklığı kendiliğinden sona erdirmekte olup, herhangi bir irade açıklamasını gerektirmemektedir. Bu nedenle bu sona erme sebeplerine infisah sebepleri de denmektedir. Diğer kısım sona erme sebepleri ise bir irade açıklamasını gerektirmektedir ki bu sona erme hallerine ise fesih halleri de denilmektedir. TBK'nun 639.maddesine göre ortaklık sözleşmesinde ön görülen amacın gerçekleştirilmesi veya gerçekleşmesinin imkansız hale gelmesi, sözleşmede ortaklığın mirasçılarla sürdürülmesi hususunda bir hüküm bulunmaması halinde ortaklardan birinin ölümü, ortaklardan birinin kısıtlanması, iflası veya tasfiye payının cebri icra yoluyla paraya çevrilmesi, kararlaştırılan sürenin dolması, infisah nedenleridir. Bütün ortakların oybirliği ile alacakları karar ile ortaklığı sona erdirmesi, ortaklardan birinin feshi ihbar hakkını kullanması ile ortaklığın sona ermesi ve haklı sebeplerin bulunması halinde bir ortağın başvurusu üzerine mahkeme kararı ile ortaklığın sona ermesi ise iradi sona erme sebepleridir. Sona erme sebeplerinin gerçekleşmesi ile adi ortaklık ilişkisi hemen ortadan kalkmaz, ortaklık tasfiye aşamasına girer. Tasfiye işlemleri bütün ortaklar tarafından elbirliği ile yapılır, ancak tasfiye işlerini yürütmek üzere tasfiye görevlisi de atanabilir. Ortakların anlaşamaması halinde tasfiye görevlisi mahkemece atanır. Tasfiye aşamasında önce ortaklığın malvarlığı tespit edilir, TMK m.634 kıyasen uygulanarak satış ve nakde çevirme işlemleri yapılarak, bilanço düzenlenir. Geriye bir şey kalırsa ortaklık kârı olup, sözleşmede hüküm varsa buna göre, yoksa yasa hükümlerine göre ortaklar arasında paylaştırılır. Tasfiye sonucu geriye bir şey kalmaması halinde ise ortaklık zarar etmiş demektir. Ortaklar bu zarardan müştereken ve müteselsilen sorumlu olurlar. Ordinary partnership is a person community, combining the efforts of two or more people or goods in a common purpose and undertaking to work together for this purpose. Accordingly, ordinary partnership is a combination of elements like person,contracts,capital share, common purpose and common effort.Ordinary partnership ends with the realization of the reasons, agreed upon in the contract or stated in the law. Termination causes are arranged in Turkish Obligations Law in Article No. 639. Considering the arrangement in the article, two groups of reasons for termination emerges, one group of termination reasons ends the partnership spontaneously and will not require any explanation. Therefore this group is called reasons for the dissolution. Other parts of the reasons for the termination will require an explanation case which is also called expiration termination case. According to Turkish Law of Obligation article 639; the realization of the objectives foreseen in the partnership agreement or the impossibility of realization, the death of one partner in the absence of a provision abour maintaining partnerships with the heir, restriction of one of the partners, bankruptcy, liquidation share being monetized through the execution of a foreclosure and expiry of the agreed period are the reasons of dissolution; and the ending of the partnership with the consensus of all partners or the end of partnership with one of the partners' using the right for termination notice or the ending of the partnership by a court on application by a partner if there are justified reasons are the reasons of voluntary expiration. The ordinary partnership relationship will not end immediately with the realization of the causes of termination, but the partnership gets into the liquidation process. The liquidation process is done with the concurrence by all partners but the liquidator may be appointed to carry out the liquidation work. In case of disagreement between partners liquidator will be appointed by the court. Company's wealth will be determined before the liquidation process. The balance sheet is organized by applying Turkish Law of Obligation article no.634 by analogy and making sales and cash transactions. If anything back, it is partnership profit and it will be shared between partners by looking the provision if there is in the contract ,or if it is not looking the provisions of the law. If there is nothing left after the liquidation, it means that the partnership makes loss. 130

Aliud, bir sözleşmenin ifası aşamasında kararlaştırılandan farklı bir şeyin teslim edilmesini ifade etmektedir. Borçlunun bu davranışına karşı alacaklının sahip olduğu hakların tespit edilmesi ise borçlar hukukunun en çok tartışılan sorunlarından birini oluşturmaktadır. Gerek taraf menfaatlerinin tespit edilmesi, gerekse ayıp kavramına olan yakın benzerliği sebepleriyle kavramın sınırları belirli hale getirilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple doktrinde aliudun tesliminde hangi hukuki imkânlara başvurulması gerektiğine ilişkin çeşitli fikirler ortaya atılmıştır.Söz konusu fikirler temel olarak ikiye ayrılmaktadır. Bu fikirlerden ilki aliudun teslimi halinde ayıptan sorumluluğa ilişkin hükümlerin uygulanması gerektiğini ileri sürmekte, diğer fikir ise ifa etmeme dolayısıyla (TBK m. 112 vd.) borçlunun temerrüdü (TBK m. 117 vd.) hükümlerine başvurulması gerektiğini savunmaktadır. Ayıptan sorumluluğa ilişkin hükümlerin uygulanması gerektiğini savunan görüşte hâkim olan yaklaşım, parça ve çeşit borçlarında bir ayrım yapmakta ve aliudun yalnızca çeşit borçlarında gündeme gelebileceğini ifade etmektedir. Bu çalışma kapsamında savunulan ifa etmeme görüşü ise aliudun teslimi halinde parça ve çeşit borcu ayrımı yapılmaksızın TBK m. 112 vd. hükümlerinin uygulanması gerektiğini savunmaktadır. Bu görüşe göre aliud kavramsal açıdan ayıptan farklıdır. Türk Borçlar Kanunu'nda özel bir düzenleme yapılmadıkça borçlu temerrüdüne ilişkin hükümler uygulama alanı bulmalıdır. Çalışmanın ilk kısmında söz konusu fikirlerin dayanak noktaları, taraf menfaatleri de incelenerek açıklanmaya çalışılmıştır. Ulaşılan sonuçlar İsviçre Federal Mahkemesi ve Yargıtay kararları ile de yeri geldiği ölçüde karşılaştırılmıştır. Dördüncü başlıktan itibaren ise Türkiye'nin de 2011 yılında taraf olduğu Viyana Satım Sözleşmesinde aliudun teslimine yaklaşım ve ileri sürülen fikirler Sözleşmenin uluslararası niteliği dikkate alınarak açıklanmaya çalışılmıştır. The concept of aliud expresses the situations where one's delivery of a commodity which is different from the one stipulated between the parties. Determining the rights of obligee against obligor's behavior is one of the most intricate problem of law of obligations. With the aim of ascertaining the interests of parties, the boundries of the concept is attempted to be determined in view of its similarity to the concept of defect. Accordingly, in the doctrine, various opinions have been put forward.There are two approaches on this issue. According to first of these, defects liability law should be applied. The second approach asserts that the provisions related to default of debtor should be applied. The prevailing position under the first approach distinguishes between generic and specific obligations and asserts that aliud is acceptable only when the generic obligations are at stake. The second approach which is argued for in this dissertation asserts that the provisions related to default of debtor should be applied without distinguish between generic and specific obligations. According to this view, aliud is conceptually distinct from defect. Unless a specific regulation is put into action about aliud, the standing provisions related to default of debtor should be applicable.In the first part of this study, the main points aforementioned approaches are attempted to be explained in view of the interests of parties. The results are compared with the decisions of the Swiss Federal Court and the Turkish Supreme Court as far as possible. Starting from fourth title the CISG's approach to delivery of aliud is attempted to be explained in the light of the submitted opinions. 101

Çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Türk Borçlar Hukuku'nda soyut borç ikrarı, kambiyo senetlerinde soyutluk ilkesi ve konuyla ilgili doktrindeki tartışmalar incelenmiştir. İkinci bölümde, kambiyo senetlerinde def'iler ve def'ilerin türleri ayrıntılı olarak incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, bedelsizlik talebine dayalı menfi tespit davaları, davanın tarafları, dava açılmasındaki hukuki yarar, ispat, hüküm ve sonuçları doktrindeki farklı görüşler ve Yargıtay kararları ışığında incelenmiştir. This study consists of 3 chapters. In the first chapter, abstract acknowledgement of debt, abstractness principle of bills of exchanges and some discussions related doctrines are analyzed. In the second chapter, pleas in bills of exhange and their varieties are researched comprehensively. In the last chapter, negative clearance actions based on demand of free charge, parties of proceeding, legal benefits to be sued,proof, judgment and its results have been analyzed in the light of different opinions in doctrine and Supreme Court's decision. 134

Geri alım (vefa) hakkı, taşınmaz üzerindeki mülkiyet hakkının malik tarafından bir sözleşme vasıtası ile kısıtlamasını sağlayan yenilik doğuran bir haktır. Uygulamada teminat amacı ile geri alım hakkı tesisi de yaygın olarak görülmektedir. Bu nedenle, tez kapsamında geri alım hakkının teorik olarak incelenmesinin yanı sıra teminat sağlama işlevine de değinilmiştir. Tez kapsamında geri alım hakkı üç bölüm halinde incelenmiştir. Tezimiz geri alım hakkının incelenmesi neticesinde elde edilen tespitlerin yer aldığı sonuç bölümü ile sona ermektedir.İlk bölümde, geri alım hakkının tanımı, konusu ve hukuki niteliği incelenmiştir. Bu bölümde, ayrıca geri alım hakkının benzer hukuki işlemlerle karşılaştırılması yapılmıştır. Son olarak geri alım sözleşmesi incelenmiştir.Tezin ikinci bölümünde, geri alım hakkının tapu siciline şerhi edilmesi ve şerhin hukuki sonuçlarına değinilmiştir. Bu bölümde, ayrıca geri alım hakkının teminat sağlama işlevi üzerinde de durulmuştur. Tezin son bölümünde ise hakkın kullanılması ile hakkın sona ermesine sebep olan durumlar üzerinde durulmuştur.Tez kapsamında yer alan konular incelenirken, Türk öğretisindeki görüş ve tartışmalar çalışmaya yansıtılmaya çalışılmış ve bu çerçevede çalışmada kendi görüşlerimize de yer verilmiştir. Bunun dışında, tezde Yargıtay kararlarına da yer verilmeye çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Geri alım hakkı, vefa, yenilik doğuran hak, geri alım sözleşmesi, tapu sicili, şerh, lex commissoria yasağı. Repurchase right is a creative right which provides limitation on an ownership right of an immovable property by means of a contract signed by owner. Applying repurchase right is widely seen for assurance purpose in practice as well. Therefore providing assurance functionality is also referred in this study along with theoratically examining repurchase right.Repurchase right is examined in three sections in this study. This study finalizes with a results section composed of determinations as a result of examining repurchase right.In the first section, definition of repurchase right, other fields that refer repurchase right and lawful characteristic of repurchase right is examined. Comparision of repurchase right with other similar lawful processes is done as well. Finally, repurchase contract is examined.In the second section, adding repurchase right as commentary on land registry and lawful results of this action is examined. Assurance purpose function of repurchase right is also examined in this section.In the third section, usage of repurchase right and the actions that results in finalizing this right is researched.While examining the subjects of this study, our opinions are presented in this study along with projecting related opinions and arguments in Turkish doctrine. Caselaws of Turkish Court Of Appeals are presented in this study where necessary.Keywords:Repurchase right, fidelity, creative right, repurchase contract, land registry commentary, lex commisoria restriction. 198

Çalışmamızın konusu `6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Çerçevesinde AşırıYararlanma'dır`. Eğer bir sözleşmede taraflardan biri karşı tarafın sıkıntıda olmasını,deneyimsizliğini yahut tecrübesizliğini kullanarak kendi borcu ile diğer tarafın borcuarasında fahiş, göze çarpan bir dengesizlik yaratıyorsa aşırı yararlanma söz konusudur.Tarihinin çok eskiye dayanması ve uygulama alanının oldukça geniş olması nedeniyle buhukukî müessese önem arz etmektedir. Konu incelenirken yürürlükteki BorçlarKanunu'nun yanı sıra, yeri geldikçe yabancı ülkelerdeki ve eski kanundaki düzenlemelerede değinilmiştir.Sırasıyla aşırı yararlanma hakkında genel bilgiler, aşırı yararlanmanın ögeleri vesonuçları çalışmamızda ele alınmıştır. Öte yandan tartışmalı noktalardan da bahsedilmişve bunlar aydınlatılmaya çalışılmıştır. Ayrıca yerli ve yabancı yargı kararları iledoktrindeki görüşlere de yer verilmiştir. The topic of our thesis is `Lesion within the framework of Turkish Code ofObligations no.6098`. If one counterparty benefits from difficult situation,thoughtlessness or inexperience of a counterparty and creates enorm imbalance betweenthe debt of counterparty, so that this leads to an extreme profit out of this. Due to the factthat, history dates back to very old times and that the application area is wide, this legalinstitution should be allocated with significance. While the topic was examined, besidethe law in force, the regulations in foreign countries and the old law were mentioned asand where appropriate.Successively, general knowledge about lesion is discussed in our thesis. On theother hand, controversial points have been discussed and have been tried to be unveiled.Also with domestic and foreign court decisions, opinions of the doctrine have beenplaced. 137

Kamu ihale sözleşmeleri, idarenin özel sektörden mal ve hizmet temin etmelerine olanak tanıyan sözleşmelerdir. Kesin çizgilerini çizmenin güç olduğu idari sözleşme – özel hukuk sözleşmesi ayırımında bütünüyle özel hukuka tabi olan bu sözleşmelerin kuruluş aşaması olan ihale aşaması idare hukuku kurallarına göre yürütülür. Bunun haricinde, sözleşmenin kuruluşu, geçersizlik rejimi ve sözleşmeden kaynaklanan tazminat talepleri özel hukuka tabidir ve Türk Borçlar Kanunu ile Kamu İhale Sözleşmeleri Kanunu hükümleri uygulama alanı bulacaktır. Kuruluş öncesi dönem idare hukukuna tabi olsa da, Culpa in contrahendo gibi akdi sorumluluğa dair özel hukuk kavram ve kurumları sözleşme öncesi döneme de uygulanacaktır. En nihayetinde, tüm bu açıklamalar karşısında, kuruluş öncesindeki ihale işleminin yargı kararların tarafından iptali halinde, özel hukuk işlemi bizatihi bu durumdan etkilenmeyecek, sözleşme kendiliğinden geçersiz olmayacaktır. İdarenin şartların mevcut olması halinde sözleşmeyi feshetme yetkisi veya diğer isteklilere tazminat ödeme yükümlülüğü söz konusu olmalıdır. Public tendering contracts are markets recognizing the possibility of supplying goods and services from the private sector for the authority. The bidding stage, which is the negotiation stage of public procurement contracts is subject to administrative law, even as these contracts are subject to private law when considered in the context of the differences between private law contracts and administrative law contracts, which are difficult to determine. In addition, the creation of the market, the invalidity regime and the claims for compensation due to the market are subject to private law, which implies the application of the provisions of the Turkish Code of Obligations and the Public Procurement Code. Tender. Even if the period before the constitution of the contract is subject to administrative law, the concepts and rules of private law on contractual liability such as Culpa in contrahendo may also be applied to the period before the contract. Finally, with regard to all these details, in the event of annulment by judicial judgments of the tendering procedure before its constitution, the private law contract itself will not be affected by the annulment and the contract will not be automatically invalid. In the event of certain conditions, the authority would have the power to terminate the contract or the obligation to pay compensation to other bidders. 188

Ulusal ekonominin önemli alanlarından biri olan inşaat sektörü, gerek doğrudan; gerekse diğer sektörlerle arasındaki ilişkisi bakımından dolaylı olarak, üretim ve istihdamı önemli ölçüde etkilemektedir. Dolayısıyla bu çalışmanın konusunu inşaat sözleşmesi ve inşaat sözleşmesindeki ceza koşulu oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında birinci bölümde inşaat sözleşmesinin genel özelliklerine değinilmiştir. Bu bölümde inceleme konusunu oluşturan inşaat sözleşmesinin tanımı, unsurları, görünüm şekilleri, hukuki niteliği, iş sahibi ve yüklenicinin borçlarını genel olarak ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde genel olarak ceza koşulu inceleme konusu yapılmıştır. Ceza koşulu, borçlunun borcunu ihlal etmesi durumunda alacaklıya karşı yerine getirmeyi taahhüt ettiği edim biçiminde tanımlanabilir. (TBK m.179 vd. hükümlerde düzenlenmiştir.) İkinci bölümde, genel olarak ceza koşulu kurumunun tanımı, kullanım amacı, unsurları ve bağlı bulunduğu asıl sözleşme olan inşaat sözleşmesi ile ilişkisi, ceza koşulunun türlerinin ve muaccel hale gelmesinin koşulları üzerinde durulmuştur. Çalışmamızın üçüncü bölümünde de ceza koşulu ile zarar ve kusur arasındaki ilişkiye değinerek, bunun ardından ceza koşulunun indirilmesinin koşullarını irdeledik. Bu kapsamında genel olarak aşırı ceza koşulu kavramını ve ceza koşulunun aşırılığının belirlenmesinde hakimin hangi kriterleri dikkate alacağını inceledik.--------------------Construction sector, one of the major sectors of the national economy, both directly and indirectly affects dramatically the production and employment. Therefore, the subject of this disseritation is the construction contract and the penal clause in the construction contract. In the first part of this study, the general characteristics of construction contract are investigated. In this context, the definition of the construction contract which constitutes the subject of the examination, its elements, the forms of appearance, the legal nature, the debts of the business owner and the contractor are discussed. In the second part of the study, the penal clause is examined in general. The penal clause can be defined as the act in which the debtor undertakes to perform against the creditor in case of violation of his debt (Turkish Code of Obligations 179 et seq.). In the second part, we have focused on the definition of the institution, the purpose of its use, its elements and its relation with the construction contract, the types of the penal clause and the conditions of its due process. In the third part of our study, the relationship between the condition of the penalty and the damage and defect is discussed and then the conditions of the reduction of the penal clause are examined. In this context, we have examined the criteria of excessive penal clause and the criteria which the judge will take into consideration in determining the excess of criminal condition

818 Sayılı (Eski) Borçlar Kanunu'nda sözleşmenin devri müessesesine yer verilmemiş olmakla bu müessese yargı içtihatlarında ve öğretide uzun yıllardan beri tanınmaktaydı. Kanunda açıkça düzenlenmediği dönemde de sözleşme özgürlüğü çevresinde tarafların kendi aralarında anlaşma yoluyla sözleşmenin devri işlemini geçerli olarak gerçekleştirebilecekleri kabul edilmiş ve sözleşmenin devri müessesesi alacağın devri ve borcun üstlenilmesi hükümlerinden yararlanılarak açıklanmıştı. Uygulamada ortaya çıkan bu ihtiyaç Yeni Türk Borçlar Kanunu ile çözüme kavuşturulmuş, sözleşmenin devri yasal olarak mevzuatta yerini almıştır. Bununla birlikte tez çalışmamızın konusunu oluşturan kira sözleşmesinin devri ise Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'da özel olarak düzenlenmişti fakat kira sözleşmesinin devrine dair detaylı bir düzenleme içermemekteydi. 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 323. Maddesi hükmü ''kira ilişkisinin devri'' madde başlığı ile İsviçre Borçlar Kanunu'nun 263. Maddesini kaynak alarak kira sözleşmesinin devrini düzenlemiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun getirdiği yeniliklerden biri olan kira sözleşmesinin devri konusu uygulamada ortaya çıkabilecek sorunlara cevap aranmaya çalışılarak, doktrinsel görüşler ışığında ve Yargıtay kararları incelenerek uygulamanın benimsediği çözüm tarzı da ortaya konularak ''kira ilişkisinin devri'' konulu bu tez çalışmasında iki bölüm halinde incelenmiştir. As the transfer of the contract was not included in the Old Turkish Code of Obligations (Code Number 818), it had come to the fore by jurisprudence and case law. At the period when it was not enacted in the law, it had been accepted that, through the principle of freedom of contract, parties could realize transfer of contract by a contract between them and the transfer of contract was explained by the provisions of transfer of claim and assumption of indebtedness. This need was fulfilled by the New Turkish Code of Obligations and provisions of transfer of contract were enacted. On the other hand, the transfer of the lease contracts, which is the subject of our thesis, was already enacted in the Code of Real Estate Leases but did not include detailed provisions. Article 323 of the Turkish Code of Obligations No. 6098 regulates transfer of lease contract under `transfer of lease contract` sub-title, taking article 263 of the Swiss Code of Obligations as a source. As one of the innovations brought by the Turkish Code of Obligations, the subject of `the transfer of lease contracts` is examined in two parts is this thesis in consideration of jurisprudence, Supreme Court case law and by trying to ascertain the problems which might be encountered at practice. 129

14.01.2015 tarihinde kabul edilen, 29.01.2015 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6585 sayılı `Perakende Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun`, ortak giderler ve bu giderlere katılıma ile ilgili sair hususların yönetmelik ile belirleneceğini düzenlemiştir. `Alışveriş Merkezleri Hakkında Yönetmelik`, ilk olarak 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete 'de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olup; 30.12.2016 tarihli ve 29934 sayılı Resmî Gazete 'de yayımlanan `Alışveriş Merkezleri Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik` ile ortak giderlere ilişkin birtakım değişiklikler yapılmıştır. Daha önceleri Türk Borçlar Kanunu ve Kat Mülkiyeti Kanunu'nun niteliğine uygun düştüğü ölçüde değerlendirilmesi neticesinde ele alınan alışveriş merkezi kira sözleşmelerindeki ortak gider konusu, artık Alışveriş Merkezleri Hakkında Yönetmelik kapsamında özel olarak değerlendirilmelidir.Bu tezde, alışveriş merkezlerindeki ortak gider kavramının ne olduğu ve bu kavramın kapsamı, ortak giderler ile Türk Borçlar Kanunu'nda düzenlenmiş olan yan giderler arasındaki benzerlik ve farklılıklar, alışveriş merkezi kira sözleşmeleri bakımından kiracıların ortak giderlerden sorumluluğu ve katılım payının ödenmesine, ödenmemesi durumunda uygulanacak hukuki süreçlere dair hususlar, Alışveriş Merkezleri Hakkında Yönetmelik başta olmak üzere, Türk Medeni Kanunu, Türk Borçlar Kanunu, Perakende Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun hükümleri ile niteliğine uygun düştüğü ölçüde karşılaştırmalı olarak Kat Mülkiyeti Kanunu hükümleri çerçevesinde ele alınmıştır.Anahtar Kelimeler: Alışveriş merkezleri, ortak giderler, yan giderler, alışveriş merkezi kiracıları, ortak giderlere katlanma yükümlülüğü, ortak gider katılım payları. `Law on Adjustment of Retail Business` with no. 6585, which enacted on 14.01.2015 and enter into force after being published in the Official Gazette dated 29.01.2015, regulates that the common expenses and participation in these expenses and other matters related to these, will be determined by regulation. `Regulation on Shopping Centers` entered into force by being published in the Official Gazette dated 26.02.2016 and numbered 29636; with the `Regulation Amending the Regulation on Shopping Centers` published in the Official Gazette dated 30.12.2016 and numbered 29934, some changes have been made in relation to common expenses. The common expense subject in the shopping center rental agreements were considered as a result of the assessment in accordance with the Turkish Code of Obligations and Property Law; however, this subject should be considered as special within the scope of the Regulation on Shopping Centers.In this thesis, the notion of common expense in shopping centers and the scope of this notion, similarities and differences between common expenses and side expenses regulated in the Turkish Code of Obligations, tenants' responsibility on common expenses in terms of shopping center rental agreements and payment of the participation share, the legal procedures to be applied in case of non-payment, were evaluated within the framework of the provisions of Turkish Civil Code, Turkish Code of Obligations, especially the Regulation on Shopping Centers, Law on Adjustment of Retail Business and in accordance with the provisions of the Property Law comparatively where as appropriate.Key Words: Shopping centers, common expenses, side expenses, tenants of shopping center, obligation on bearing to common expenses, share of common expenses. 119

Satıcı tarafından kendisine teslim edilen malın ayıplı olması durumunda alıcı çeşitli haklara sahiptir. Bu haklar TBK m.227 de sözleşmeden dönme, ayıp oranında satış bedelinden indirim isteme, ücretsiz onarım isteme ve ayıplı satılanın ayıpsız bir benzeri ile değiştirilmesini isteme şeklinde düzenlenmiştir. Alıcıya tanınan seçimlik haklardan biri olan sözleşmeden dönme hakkı satıcı aleyhine doğurduğu ağır sonuçlar sebebiyle hem hukukumuzda hem de mukayeseli hukukta çeşitli sınırlamalara tabi tutulmuştur. Çalışmamızda hukukumuzda dönme hakkının tabi olduğu sınırlamaları düzenleyen TBK m.227 f.3, f.4, m.228 ve m.230’a değinilmiştir. Birinci bölümünde genel olarak satıcının ayıptan doğan sorumluluğunun şartlarına değinilmiştir. İkinci bölümde ise öncelikle kısaca seçim hakkına değinilmiş olup daha sonra ise dönme hakkının özellikleri ve TBK m.227 f.3 ve f.4’te yer alan sınırlamalar işlenmiştir. Üçüncü bölümde iade imkânsızlığının dönme hakkının kullanımına olan etkisini düzenleyen TBK m.228 hükmü, dördüncü bölümde ise aynı sözleşmenin konusunu oluşturan birden fazla maldan bir kısmının ayıplı olması durumunu düzenleyen TBK m.230 hükmü incelenmiştir. --------------------In case of the goods delivered by the saller’s are defective, the buyer has various rights. These rights are regulated in article 227 of the Turkish Code of Obligations, such as avoidance of contract, to demand a discount at the rate of sale, to demand free repair and to demand replacement of the defective goods with a similar one. The right of avoidance of contract, which is one of the optional rights granted to the buyer, has been subject to various limitations both in our law and in comparative law due the heavy consequences it has brought against the seller. In this title, referred to the article 227 sub-article 3-4, article 228 and article 230 which regulates the restrictions of the right of avoidance in our law. In the first part, in general refferred to the conditions of saler’s liability in defective performance. In the second part, firstly refferred to the right of vote and then the characteristics of the rights of avoidance and the limitations in article 227 sub-article 3-4 of the Turkish Code of Obligations are explained. In the third part, the provision of article 228 of Turkish Code of Obligations regulating the effect of the impossibility of return on the usage of the right of avoidance is examined. In the fourth part, the provision of article 230 of the Turkish Code of Obligations, which regulate the fact that same of the multiple goods constituting the subject of the same contract is defective, is examined.

6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 470. ve 486. maddeleri arasında EserSözleşmesinin tanımına, kurulmasına, yürütülmesine ve bazı sebeplerin ortayaçıkması halinde eser sözleşmesinin sonlandırılmasına ilişkin düzenlemeler yapılmıştır.Bir eser sözleşmesinin tarafı olan yüklenicinin işe başlamaması, işi geciktirmesi ya daişi belirlenen zamana yetiştiremeyeceğinin anlaşılması halinde işsahibinin TBKm.473/1'e göre sözleşmeden dönme imkânı vardır. Türk Borçlar Kanunda, vadesindenevvel sözleşmenin ifa edilmeyeceğinin öngörülmesi ya da borçlusu tarafındanbildirilmesi halinde sözleşmenin sona erdirilmesini sağlayan genel bir hükümbulunmamaktadır. İşte TBK m. 473/1 eser sözleşmelerine özgü düzenlenmiş birhüküm olup eserin ifa edilemeyeceğinin açıkça anlaşılması halinde sözleşmeninvadesi gelmemiş olsa dahi sözleşme işsahibi tarafından sonlandırılabilecektir.Çalışmamızda yüklenicinin işe zamanında başlama ya da işi sürdürme yükümlülüğünüyerine getirmemesi sebebi ile işsahibinin eser sözleşmesinden dönebilmesiaçıklanmıştır. Anlaşılabilir bir tez yaratmak amacıyla Yargıtay kararları kullanılmıştır.Ayrıca önceki 818 sayılı Borçlar Kanunu ile şimdiki 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunukarşılaştırması yapılmıştır. Doktrindeki tartışmalara yer verilerek benimsenen görüşlergüçlendirilmiştir. In The Contract of Work No.6098, in the Articles 470 through 486 of the Turkish Codeof Obligations, The Contract of Work's definition, establishment, execution andtermination of the contract are made. According to Turkish Code of Obligations article473 / 1, if the Contractor, who is a party of The Contract of Work, does not start work,delays the work or understands that it cannot be completed by the specified time, theEmployer has the possibility of terminating the contract. The Turkish Code ofObligations do not contain a general provision stating that the contract will beterminated if it is foreseen that the contract will not be executed before the due date orif the debtor informed the Employer that the contract will not be performed by thedebtor by the due date. The article 473/1 is regulated as a specific for the Work ofContracts. The contract could be terminated by employer if the contract has not beenreached by the due date and if it is clearly understood that the work could not beperformed. In the subject, it is explained that the contractor can terminate from TheContract of Work because the contractor does not fulfill his duty to start work orcontinue working. In order to create a comprehensive thesis, Supreme Court decisionsare used in the subject. Former (Turkish Code of Obligations were numbered 818) andcurrent (Turkish Code of Obligations were numbered 6098) code provisions arecompared. The adopted views are strengthened with the arguments that took place inthe doctrine. 161

İnşaat sektöründeki hızlı değişim ve gelişime bağlı olarak, işlerin ifa edilebilmesi için gereken teknoloji ve uzmanlığın tek bir yüklenici tarafından sağlanması genellikle mümkün olmamaktadır. Bu durumda yüklenici, alt yüklenicilik sözleşmesi ile yapımını iş sahibine karşı üstlenmiş olduğu işlerin bir kısmını veya tamamını alt yükleniciye yaptırabilmektedir. Alt yüklenicilik sözleşmesi, Türk Borçlar Kanunu'nda özel olarak düzenlenmemiş olup, niteliği itibariyle eser sözleşmesi olmasına istinaden, TBK'daki eser sözleşmesine ilişkin hükümlere tabidir. Alt yüklenicilik ilişkisinin kurulabilmesi için, öncelikle yüklenicinin TBK m.471/III uyarınca, iş sahibine karşı işi bizzat ifa yükümlülüğünün bulunmaması gerekmektedir. Yüklenici, ancak iş sahibinin rızasıyla veya işin mahiyeti gereği, işin yüklenici dışında başka bir kişi tarafından yapılmasına elverişli olması durumunda, iş sahibi ile imzalamış olduğu asıl inşaat sözleşmesi kapsamında üstlendiği yapım işinin bir kısmını veya tamamını alt yükleniciye devredebilmektedir. Asıl inşaat sözleşmesi ve alt yüklenicilik sözleşmesi; kuruluşu, sona ermesi ve yorumlanması bakımından tamamen birbirinden bağımsız iki ayrı eser sözleşmesidir. Her iki sözleşmenin hukuken birbirinden bağımsız olmasına rağmen, alt yüklenicilik sözleşmesiyle, asıl inşaat sözleşmesine konu olan işin yapımı üstlenildiğinden, birindeki bir durumun veya sonucun, doğrudan veya dolaylı olarak diğerini etkilemesi söz konusu olabilmektedir. Çalışmamızın ana konusu; alt yüklenicilik ilişkisinin kurulması, alt yüklenicilik sözleşmesinin özellikleri ve sona ermesi ile alt yüklenicilik ilişkisi dolayısıyla yüklenici ve alt yüklenicinin borçlarıdır. İnşaat uygulamalarında sıklıkla karşılaşılan alt yüklenicilik ilişkisi, bu çerçevede incelenmiştir.Anahtar kelimeler: İnşaat Hukuku, Alt Yüklenicilik Sözleşmesi, Alt Yüklenici Due to the changes and developments in the construction sector, it is generally not possible to provide the technology and expertise required to perform the works by a single contractor. In this case, the contractor may assign the whole or any part of the work, which has undertaken against employer, to a subcontractor through a subcontractor agreement. Subcontractor agreement is not specifically regulated in the Turkish Code of Obligations and is subject to the provisions of the contracts of work in the TCO due to its nature as a contract of work.In order to establish a subcontracting relationship, the contractor should not be obligated to perform the work personally against the employer, in accordance with Article 471/III of TCO. The contractor may transfer a part or all the construction work to the subcontractor only if the nature of the work is appropriate to be performed by another person instead of the contractor, or if it is approved by the employer.The main construction agreement and the subcontractor agreement are contracts of work that independent of each other by in terms of establishment, expiration and interpretation. Although both contracts are legally independent of each other, the subcontractor agreement involves the construction work subject to the main construction agreement, so that a situation or outcome in one may directly or indirectly affect the other. The main subject of our study is; the establishment of a subcontracting relationship, features and termination of subcontractor agreement, liabilities of the contractor and subcontractor due to the subcontractor agreement. Subcontracting relationships in construction works have been examined in this context.Key Words: Construction Law, Subcontractor Agreement, Subcontractor 246

Simsar, sözleşme yapmak isteyen tarafları buluşturan ve bu edim karşılığında ücret hakkı doğan kişidir. Simsarlık faaliyeti günümüzde farklı alanlarda yaygın şekilde kullanılır. Simsarlık sözleşmesi Türk Borçlar Kanunu'nun 520 ila 525. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Simsarlık sözleşmesi vekâlet sözleşmesinin bir görünümüdür. Ancak iki sözleşme arasında birçok farklılık mevcuttur. Simsar aracılık faaliyetinde bulunmanın yanı sıra özen ve sadakat borcu altındadır. Asıl sözleşmenin kurulmasıyla simsar ücrete hak kazanır., Broker is the person who brings together the counterparts who wish to make a contract and who is entitled to remuneration for this performance. Brokerage is widely used in different fields today. The brokerage agreement is regulated between Articles 520 and 525 of the Turkish Code of Obligations. Brokerage contract is a view of mandate contract. However, there are many differences between the two contracts. Broker is under the obligation of care and loyalty as well as acting as an intermediary. With the establishment of the contract, the broker is entitled to fees.

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 133. maddesi gereği, kambiyo senedinin aksi kararlaştırılmadıkça ifa uğruna düzenlendiği kabul edilmektedir. Uygulamada ise teminat amacıyla düzenlenen bazı kambiyo senetlerinin, teminat senedi olarak adlandırıldığı ve doğrudan ifa uğruna (ifayı teminen) düzenlenen kambiyo senedinin dar ve teknik anlamda teminat ilişkisi kurmak üzere düzenlenen kambiyo senedi ile karıştırıldığı görülmektedir.Dar ve teknik anlamda teminat amacıyla düzenlenen kambiyo senedi ile ilgili olarak, hem kıymetli evrak hem de medeni usûl ve icra-iflâs hukuku alanlarında farklı görüşlere rastlanılmaktadır.Tezimizin amacı; temel ilişki ile kambiyo senedi arasında dar ve teknik anlamda teminat ilişkisi kuran kambiyo senedi olarak tanımladığımız teminat senedinin çeşitlerinin tasnif edilmesi; her bir teminat senedi çeşidinin kambiyo senedi niteliği ve def'iler bakımından değerlendirilmesi ve teminat senedi ile ilgili iddiaların ispatı hususunun doktrindeki farklı görüşler ve Yargı kararları bağlamında değerlendirilmesidir. Pursuant to Article 133 of the Turkish Code of Obligations No. 6098, the bill of exchange is deemed to be regulated for performance unless otherwise agreed. In practice, it is seen that some bills of exchange, which are arranged for collateral purposes, are called collateral securities and that the bills of exchange issued for the sake of direct performance (execution) are mixed with the bills of exchange prepared to establish narrow and technical collateral relation. Regarding the bills of exchange, which are organized for the purpose of securing a narrow and technical guarantee, different views are found in both the precious negotiable instruments law and civil procedure and enforcement-bankruptcy law. The aim of our thesis is; to classify the types of collateral we have defined as commercial bill which establish a narrow and technical collateral relation between basic relations and commercial bill; evaluation of each collateral type in terms of bills and evaluating the conditions under which the evidence regarding the collateral claims can be asserted in the context of different opinions and decisions of the judiciary. 162

Sanayi devrimi ile birlikte üretim ve pazarlama tekniklerinin gelişmesi sonucu seri ve kitle halinde üretim yapılması satıcı ve sağlayıcılar ile kredi verenlerin, tüketicilerle her defasında ayrı ayrı müzakere yaparak sözleşme kurmasını güçleştirmiştir. Bu nedenle satıcı ve sağlayıcılar ile kredi verenler genel işlem koşulları kullanmaya başlamışlardır. Ancak zamanla genel işlem koşullarını kullanan taraf, karşı tarafın müzakere imkanı da bulunmadığından bunları kendi lehine olacak şekilde oluşturmaya başlamışlardır. Bu da sözleşmenin güçsüz tarafını oluşturan tüketicilerin korunması gerekliliğini beraberinde getirmiştir. Bu koruma idari denetim ve yargısal denetim ile sağlanmaktadır. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 20-25 maddeleri arasında genel işlem koşulları tüm sözleşme ilişkilerinde uygulanmak üzere hüküm altına alınmıştır. Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunda ise haksız şartlar düzenlemesi tüketici sözleşmelerinde uygulanmak üzere özel olarak düzenlenmiştir. Genel işlem koşulları, sözleşmenin taraflarından birinin, ileride çok sayıda yapacağı sözleşmelerde kullanılmak üzere önceden tek yanlı olarak hazırladığı ve karşı tarafa sunduğu sözleşme hükümleridir. Haksız şart ise, tüketiciyle müzakere edilmeden sözleşmeye dahil edilen ve tarafların sözleşmeden doğan hak ve yükümlülüklerinde dürüstlük kuralına aykırı olacak şekilde tüketici aleyhine dengesizliğe neden olan sözleşme şartlarıdır. Haksız şartlar genel işlem koşullarından daha geniş bir kavramı ifade etmektedir.Genel işlem koşulları idari ve yargısal denetime tabi olmaktadırlar. Yargısal denetim de yürürlük denetimi, yorum denetimi ve içerik denetimi olarak ayrılmaktadır. Yürürlük denetimde, genel işlem koşullarını kullanan tarafın, bunların varlığı hakkında sözleşmenin karşı tarafına açıkça bilgi verip içeriğini öğrenme imkanı sağlayıp sağlamadığı, karşı tarafın da kabul iradesini açıklayıp açıklamadığı araştırılır. Yorum denetiminde açık ve anlaşılır olmayan veya birden çok anlama gelen genel işlem koşullarının tüketici lehine yorumlanması amaçlanır. İçerik denetiminde ise, sözleşme koşullarının, dürüstlük kuralına aykırı olarak sözleşmenin taraflarının hak ve borçlarında dengesizlik yaratıp yaratmadığı incelenir. Tüm bu işlemler sonucunda haksızlığına karar verilen hükümler geçersiz hale gelir. Ancak geçersiz olan hükümlerden sonra da sözleşme diğer hükümleriyle varlığını devam ettirir. It has become more difficult for sellers and suppliers and creditors to negotiate and draw up a contract with consumers individually anytime since production was carried out in batch and mass productions as a result of development in manufacturing and marketing techniques thanks to industrial revolution. For that reason, sellers and suppliers and creditors have started to use standardized terms. However, the party that used standard terms has started to create them in his favor over the time as the opposite party has no opportunity to negotiate. It thus brought along the requirement to protect consumers who constitute weak party of the contract. This protection is provided by administrative audit and judicial review. Between Articles 20 to 25 of Turkish Code of Obligations no 6098, Standard Terms have been ensured to be implemented in all contractual relations. As for Law on the Protection of the Consumer, regulation on unfair terms has been regulated specifically in order to implement in consumer contracts. Standard terms are provisions of a contract which one of the contracting parties has prepared unilaterally and submitted to the other party in advance so that they would be used in many further contracts. As for unfair terms, they are provisions of the contract which are involved in the contract without negotiating with the consumer and which result in an instability against the consumers in a way that they would be against the rule of good faith in contractual rights and obligations of the parties. Unfair terms represent a broader concept than standard terms. General terms are subject to administrative and judicial review. Judicial review is divided into validity review, interpretation review and content review. In validity review, it is investigated if the party using standard terms has informed the other party of the contract on these terms clearly and enabled that party to learn the content and also if the other party has explained his own approval will. In interpretation review, the purpose is to interpret standard terms in favor of the consumer which are not clear and comprehensible or have more than one meaning. As for content review, it is analyzed if provisions of the contract cause instability for rights and obligations of the contracting parties in a way to be against the good faith. Provisions decided to be unfair as a result of all these processes would be invalid. However, the contract continues to exist with the other provisions after any provision becomes invalid. 186

Bu çalışmada, Türk Borçlar Kanunu'nda düzenlenmiş bulunan ceza koşulu müessesesiYargıtay kararları doğrultusunda incelenmiştir.Ceza koşulu, alacaklının, borçlunun borç ilişkisine uygun davranmasını sağlayangüvencelerinden biridir.Ceza koşulu, sadece sözleşmeden doğan borçlar bakımından değil, sözleşme dışı borçlarbakımından da kararlaştırılabilir.Genel olarak ceza koşulunun konusunu oluşturan edim, para şeklinde kararlaştırılır fakat birşey verme, bir şey yapma veya yapmama edimi de ceza olarak kararlaştırabilir.Tarafların aralarında kararlaştırdığı ceza koşulunun türüne göre, alacaklı ya aynen ifayı yada ceza koşulunu veya hem ifayı hem de ceza koşulunu birlikte talep edebilir.Alacaklı zarara uğramasa dahi, ceza koşulunun ödenmesi gerekir.Kural olarak, tarafların, sözleşme özgürlüğü ilkesi çerçevesinde ceza miktarını serbestçekararlaştırmasına imkân verilmiştir. Ancak, Türk Borçlar Kanunu madde 182'ye göre,hakimin aşırı gördüğü ceza koşulunu, kendiliğinden indirme yetkisi bulunmaktadır.Anahtar Kelimeler: ceza koşulu, ceza koşulunun türleri, ceza koşulunun indirilmesi In this study, penal clause regulated by the Turkish Code of Obligations was examined inaccordance with the decisions of The Turkish Court of Appeals.The penal clause is one of the guarantees of the creditor, allowing the debtor to act inaccordance with the debt relationship.The penal clause can be decided not only in terms of the obligations arising from the contractbut also in terms of non-contractual liabilities.In general, the subject of the penal clause is decided as money, but it can also be decided assomething to be given, to be done or not to be done.Depending on the type of penal clause agreed between the parties, the creditor can demandthe fulfillment of either the primary obligation or the penal clause, or both.Even if the creditor does not incur any losses, the penalty must be paid.As a rule, under the principle of freedom of contract, the parties are allowed to agree uponthe amount of the penal clause freely. However, the judge has the authority to reduce theexcessive amount of the penal clause subject to Article 182/3 of Turkish Code ofObligations.Keywords: penal clause, types of penal clause, reduction of penal clause, 147

YÖK Tez ID: 543738 Teminat senetleri, inanan sıfatındaki keşideci ile inanılan sıfatındaki senet lehtarı arasındaki bir inanç anlaşmasının sonucu olarak düzenlenmektedir. Yapılan inanç anlaşmasına göre, inanan sıfatındaki keşideci, lehtara teminat sağlamak amacıyla bir kambiyo senedi düzenleme, inanılan sıfatındaki lehtar ise teminat konusu risk gerçekleşmediği sürece temel alacağı doğmamış bulunan bu senedi kullanmama borcu altındadır. Teminat konusu risk, keşidecinin sözleşmesel bir edim yükümlülüğünü yerine getirmemesi olabileceği gibi, lehtara vereceği bir zarar da olabilir. Teminat amacıyla kambiyo senedi düzenleyen taraflar, bu amaçlarını senet metnine koyacakları bir kayıtla dışa yansıtmış olabilirler. Söz konusu kayıtların, senedin kambiyo senedi niteliğine halel getirmemesi için, asıl ilişkiyle bağlantı kurmamaları, mücerret nitelikte olmaları gerekir. Teminat amacıyla düzenlenme olgusuna ilişkin kaydın başkaca bir yazılı belgede bulunması ve bu belgenin senetle bağlantısının ispatlanması ise senedin kambiyo senedi niteliğini etkilememektedir. Teminat senetlerinin kambiyo senetlerine özgü icra takibine veya menfi tespit davasına konu olması durumunda, öncelikle, senedin belli bir hukuki ilişkinin teminatı olup olmadığının ardından da teminat konusu riskin gerçekleşip gerçekleşmediğinin ispatlanması sorunu doğmaktadır. Senedin bedelsizliği ile ilgili bir şahsi def'i niteliğindeki bu hususların, üçüncü kişiye karşı ileri sürülebilmesi üçüncü kişinin bilerek borçlunun zararına hareket ettiği de ispatlanmalıdır. Collateral bills are arranged as a result of an accreditation agreement between the drawer in the title of trustee and the drawee in the title of trustor. According to the accreditation agreement, the trustee as the drawer obliged to hold a foreign exchange bill to provide collateral to the beneficiary whereas the trustor as the drawee not to use this bill, of which the main receivable is not occurred so long as the the risk subject to collateral does not take place. The risk subject to the collateral may be the failure of the drawer to fulfill a contractual performance obligation or any other loss to the beneficiary. The parties regulating the bill of exchange for the purpose of collateral may have reflected these goals with a record that they put in the deed text. For those registrations, in order to avoid prejudice to the quality of the bill of exchange, they should not be in contact with the original relationship, and they must be of an abstract claim. The fact that the registration concerning the fact of collateral is in another written document and confirmation of the connection of this document with the bill does not affect the bill of exchange quality of the bill. In the event that the collateral bills are subject to enforcement proceedings specific to bill of exchange or in cases of negative declaratory action, firstly, the question of whether or not the bill is a subject of a certain legal relationship and then the risk of the collateral is ensured arise. It should be proved that the third party moved against the benefit of the debtor in order to be able to claim these issues which are in the form of bonuses of the teller based on the non-par bill.

Alt yüklenicilik sözleşmesi 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda tanımlanan eser sözleşmeleri kapsamında yapılan bir sözleşmedir.İnsanlar, farkında olarak veya olmayarak günlük ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla bir eseri meydana getiren kişiler ile muhatap olup, bir sözleşmenin tarafı olurlar. Bu sözleşmeye istinaden de bir eserin meydana getirilmesini talep eden iş sahibi konumuna gelirler. İş sahiplerinin talep ettiği eserin meydana getirilmesi amacıyla, belirli bir uzmanlık bilgisine sahip kişilerin bir araya gelmesi zorunlu olabilir. Alanında uzman bu kişilerin bir araya gelip, iş sahibinin talebine uygun eseri meydana getirebilmesi için kendi aralarında bir organizasyonun sağlanması gerekir. Yüklenici eserin meydana getirilmesi yükümlülüğünü, kendi nam ve hesabına yaptığı alt yüklenicilik sözleşmesi/sözleşmeleri aracılığıyla alt yüklenicilere yaptırabilir.Çalışmamızda alt yüklenicilik sözleşmesinin tarafları, unsurları, niteliği, diğer sözleşmelerden farkları, tarafların sorumlulukları ve alt yüklenicilik sözleşmesinin sona ermesi hususlarında bilgi verilecektir. The subcontracting agreement is a kind of contract within the scope of the contracts for work and labor that is defined in Turkish Code of Obligations. This contract sets out the terms and conditions between a contractor and subcontractor for the provision of services to a third party (contract giver).When an individual or a company is involved in a large-scale project, a contractor is often hired to see that the work is done. The contractor, however, rarely does all the work. The work that remains is performed by subcontractors, who are under contract to the contractor, who is usually designated the `general` or `prime contractor. `Subcontractors may, in turn, hire their own subcontractors to do part of the work that they have contracted to perform. The main contractor is still in charge and must oversee hires to ensure project is executed and completed as specified in contract.In this study I give information about parties, elementsand qualificationsof subcontracting agreement, the similarities and differences from other agreements, the liability of subcontractor and the termination of the subcontracting. 103

Artırma yoluyla satış, önceden tespit edilen zaman ve yerde, önceden belirlenen şartlara göre gerçekleştirilen; rekabet hâlindeki isteklilerin, birbirini izleyen teklifler vermeleri sonucu en yüksek fiyat teklifini veren istekliyle akdedilen satıştır. Artırma yoluyla satış, Türk Borçlar Kanunu'nun 274 ilâ 281. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Ancak bu satış daha çok, artırmayı düzenleyen tarafından tek taraflı olarak hazırlanan artırma şartnamesi hükümlerine göre gerçekleştirilmektedir. Bu çalışma ile önce, artırma yoluyla satışın hukuki niteliğini, çeşitlerini, unsurlarını, taraflarını, taraflar arasındaki hukuki ilişkiyi tespit etmek amaçlanmıştır. Daha sonra, artırma yoluyla satış sözleşmesinin kurulması, hükümleri ve iptali, Türk hukuku, İsviçre hukuku ve Alman hukuku doktrini ve yargı kararları ışığında, sistematik bir şekilde incelenmiştir. İnternetin, günlük hayatımızın vazgeçilmez bir parçası hâline gelmesi ile yeni bir pazarlama yöntemi olan internette artırma yoluyla satış ortaya çıkmıştır. İnternette artırma yoluyla satışta, satışa sunulan malın bedeli, sanal bir ortamda, kullanıcıların birbirleriyle rekabet hâlinde fiyat teklifi vermeleri ile belirlenmektedir. Artırma için öngörülen sürenin sonunda en yüksek fiyat teklifini veren istekli ile sözleşme kurulmaktadır. İnternette artırma yoluyla satışın, Türk Borçlar Kanunu anlamında bir artırma yoluyla satış olup olmadığını tespit etmek için, ikisinin ortak özelliklerinin ve farklılıklarının tespit edilmesi ihtiyacı doğmuştur. Bu amaçla, internette artırma yoluyla satış sözleşmesinin tamamlanması sürecinin ayrıntılı bir şekilde incelenmesi; bu süreçte ortaya çıkan uyuşmazlıklara ilişkin yargı kararlarının ve doktrin görüşlerinin değerlendirilmesi gerekmektedir. Selling through auction means the sales which are carried out at a pre-determined time and place based on the pre-established terms and conditions and in which contracts are signed with the bidder with the highest bid as a result of consecutive bidding by the bidders in competition. Selling through auction is regulated by Article 274-281 of Turkish Code of Obligations. However, such sales are usually executed in accordance with the terms of the auctions specifications which are unilaterally prepared by the authority receiving the bids. This study particularly aims to establish the legal characteristics of selling through auction, its types, components and parties as well as the relationship between these parties. Later, preparing contracts for selling through auctions, their provisions and annulment are systematically analyzed in the light of the Turkish law, Swiss law and German law doctrine as well as the judicial decisions. As the internet has become an integral part of our daily lives, a new marketing trend, auctions on the internet have emerged. In the auctions on the internet, price of the goods in the auction is virtually determined through bids of the bidders in competition. Contract is made with the bidder with the highest bid after the ending time of the auction. It has become necessary to identify common and distinctive characteristics in order to determine whether the auctions on the internet are sales through auctions in the sense of Turkish Code of Obligations. For this purpose, it is necessary to study in detail the process for completion of the contracts for auctions on the internet and evaluate the decisions and doctrine views concerning the conflicts arising during this process. 377

Bu çalışmanın amacı, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 66. maddesinde düzenlenen adam çalıştıranın sorumluluğunun incelenmesidir. Bir kusursuz haksız fiil sorumluluğu teşkil eden bu sorumluluk, bir kimsenin, kendisi ile bağımlılık (tâbiiyet) arz eden bir çalıştırma ilişkisi içerisinde iş gören yardımcı kişinin işini görürken hukuka aykırı fiili ile üçüncü kişilere verdiği zarardan sorumlu tutulmasını ifade eder. Bu çalışmada; adam çalıştıranın sorumluluğunun hukuki niteliği, işlevleri, tarihsel kökeni incelenmiş; karşılaştırmalı bakış açısıyla başlıca yabancı ülke hukuklarında adam çalıştıranın sorumluluğuna ilişkin düzenlemeler değerlendirilmiş ve sorumluluğun temel kavramlarının anlamı doktrin ve içtihatlar ışığında belirlenmek suretiyle sorumluluğun şartları ayrıntılı olarak irdelenmiştir. Ayrıca, adam çalıştıranın sorumluluğu ile başlıca diğer sorumluluk hâlleri arasındaki uygulama ilişkisi incelenmek suretiyle adam çalıştıranın sorumluluğunun uygulama alanı tespit edilmeye çalışılmıştır. This study aims to analyse the liability of employer which is regulated under Article 66 of the Turkish Code of Obligations, Law No. 6098. This strict tort liability means the liability of a person against third persons for damages caused by unlawful acts of his/her dependent auxiliaries during their employment. In this study, the legal nature, functions, historical origins of this liability is examined; regulations under the legal systems of major foreign countries are evaluated with comparative perspective and conditions of this liability is analysed in detail by determining the meaning of basic concepts of this liability in the light of doctrinal and jurisprudential views. Also, the scope of application of this liability is determined by examining its relationship with other types of liabilities. 321

Kefalet sözleşmesi; tek tarafa borç yükleyen ve tarafları kefil ile alacaklı olan, asıl borçlunun borcunu ödememesi nedeniyle kefilin sorumluluk altına girdiği bir şahsi teminat sözleşmesidir. Ticari hayattaki ihtiyaçlar sebebi ile temelleri Roma Hukukundan bugünlere kadar gelen kefalet sözleşmesi en çok tercih edilen teminat sözleşmelerinden biridir. Bunun nedeni, miktarı düşük borçlar için dahi herhangi bir masraf veya zaman almadan asıl borcun ifa edilmemesi halinde kefil tarafından borcun teminat altına alınmasının mümkün olmasıdır. Burada kefalet sözleşmesi ile teminat altına alınan sadece sözleşmeden doğan borçlar olmayıp, para ile ölçülmesi mümkün olabilecek her türlü borçlardır. 818 sayılı Eski Borçlar Kanunu'nun kefili ve aile birliğini yeterince korunmadığı düşüncesiyle 1 Temmuz 2012'de yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile kefalet sözleşmesinde birçok hükümde değişikliğe gidilmiştir. Yapılan bu değişiklikler genel olarak kefalet sözleşmesinin şekil şartlarındaki hükümler ile TBK madde 584 gereğince Kanuna ilk kez giren eşin rızasına ilişkindir. Bu çalışmada, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununda kefili korumak amaçlı ağırlaştırılmış olan nitelikli adi yazılı şekil ışığında, kefalet sözleşmesinin kurulmasında gerekli olan şekil şartları ve eşin rızası üzerinde durulmuştur. Şekil şartlarına uyulmadan şekle aykırı ifa edilen kefalet sözleşmesinin sonuçlarına değinilmiştir. Bailment agreement is an individual guarantee contract that is signed between the creditor and the bailsman, and makes the bailsman liable when the actual debtor is unable to pay the debt. The origins of the bailment agrement date back to the Roman Law, and it is one of the most preferred guarantee contracts due to the arising needs while doing trade. The reason for this can be explained as the bailment agreement provides opportunities for guarantee and protection even in the cases of small amounts of debts, and saves time or expences. In the events of bailman agreement, it does not cover only the debts caused by the agreement, but also all kinds of debts that can be charged with money. On July 1, 2012, due to the fact that the old Turkish Code of Obligations No. 818 was not sufficient in protecting the bailsman and the unity of the family, there were some changes made and were put into practice with the Turkish Code of Obligations No. 6098. These changes were generally related to the terms and conditions in the qualified letter form, and for the first time, the consent of the spouse in line with the Turkish Code of Obligations No. 584. The current study focused on the requirements of the qualified letter form and the consent of the spouse set forth with the increased protective measures in the Turkish Code of Obligations no. 6098. It talked about the outcomes of the practised bailment agreement that violates the requirements of the qualified letter form. 162

`İş Sözleşmesinde Şekil Serbestisi` başlıklı bu tez çalışması, Türk Borçlar Kanunu'nda yer alan şekil kurallarına ilişkin genel esasları ve Türk İş Hukuku kapsamında yer alan sözleşmeleri, şekil açısından inceleyen düzenlemeleri içermektedir. Tez konumuz çeşitli mevcut Kanunlar, Yönetmelikler, Yüksek Mahkeme Kararları, Tavsiye Kararları ve Doktrin göz önünde bulundurularak incelenecektir. Çalışmada da göreceğimiz gibi sözleşme özgürlüğü esas olan hukuk sistemimizde, bir iş sözleşmesinin kurulması aşamasında Kanun koyucu tarafından öngörülmüş pek çok sınırlamalar mevcuttur. Bu sınırlamalar, sözleşmenin sağlıklı bir şekilde doğup, devam etmesi açısından özellik göstermektedir. Ancak Kanun koyucu tarafından öngörülen kuralların uygulanmasındaki eksiklikler, geçersiz iş sözleşmelerinin doğmasına ve devam etmesine yol açmaktadır.Çalışma, temel olarak sekiz ana başlık altında incelenmektedir. Çalışmamda öncelikle şekil kavramının hukuk sistemimiz içerisinde niteliğini açıklamak üzere Türk Borçlar Kanunu'ndaki şekle ilişkin genel esaslara değinilecektir. Konuyla bağlantılı olması amacıyla şekil kavramının tarihçesi, şekil kavramının faydaları ve sakıncaları ve şekil kavramının türleri de ikinci başlık altında yer alacaktır. Üçüncü başlık, iş sözleşmesinin tanımı, unsurları ve hukuki niteliğine ayrılmıştır. Dördüncü, beşinci ve altıncı başlıklarda iş sözleşmesinin kuruluşunda, değiştirilmesinde, sona ermesinde ve iş sözleşmesi türlerinde şekil hususlarına değinilmiştir. Bu amaçla belirli süreli iş sözleşmelerinde şekil, çağrı üzerine çalışma ve uzaktan çalışmada şekil, deneme süreli iş sözleşmelerinde şekil, takım sözleşmelerinde şekil ve pazarlamacılık sözleşmelerinde şekil tiplerine yer verilmiştir. Ayrıca, genel kural olan şekil serbestisi ilkesinden ve istisna olan yazılı şekil serbestisi ilkesinden de ayrıntılı olarak bahsedilmiştir.Tezin son bölümleri olan yedinci ve sekizinci ana başlıklarda ise diğer iş Kanunlarında yer alan şekle ilişkin bazı düzenlemeler ile şekle uymamanın hüküm ve sonuçları sizlere sunulacaktır. This thesis study that is titled as `Freedom of Form Principle in Labour Contract` includes basic principles related to form rules, which take place in Turkish Code of Obligation, and formations, which examine contracts in preview of Turkish Labour Law in terms of form. Our thesis topic is examined by considering current laws, guidelines, supreme court decisions, recommendations and doctrine. As seen in the study, in our legal system whose basic principle is freedom of contract there are lots of limitations, which is estimated by law-maker when an labour contract is established. These limitations have importance in terms of formation and continuation of contract. However, definiciencies in enforcement of rules, which are estimated by law-maker, cause formation and continuation of invalid labour contract.The study consist of nine main title. In the study, in order to clarify qualification of form concept in our legal system, firstly general principles related to form in Turkish Code of Obligation are mentioned. By reason of that is related to the topic; history, advantages and disadvantages and types of form concept take place under the second title. The third title includes definition, elements and legal characteristic of labour contract. In the fourth, fifth and sixth titles, form aspects in formation, alteration, expiration of labour contract and types of labour contract are mentioned. For this purpose, types of form in fixed term labour contract, in on-call working and telecommuting, in trial periodical labour contract, in team contract and in marketing facilities contract are given place. In addition, freedom of form principle as general rule and written freedom of form principle as exception are mentioned in detail. Finally, in seventh and eighth titles of the thesis, some regulations related to form in other labour laws and prejudice of freedom of form principle are submited. 119

Sözleşmeler ifa edilmek üzere kurulurlar. Hukukun en temel ilkelerinden biri sözleşmeye bağlılık ilkesidir. Sözleşmeye bağlılık ilkesi her ne kadar geçerliliğini korumaya devam ediyor olsa da, günümüz koşulları nazara alındığında bu ilkenin katı bir şekilde uygulanması, sözleşme adaleti kavramı ile bağdaşmamaktadır. Sözleşmenin kurulmasından sonra değişen koşulların sözleşmeye etkisi uyarlama sorununu beraberinde getirmektedir.Taraflar sözleşme ilişkisini kurarken belli bazı öngörülerle hareket eder ve sözleşme ile bazı riskleri üstlenmiş olurlar. Sözleşmenin kurulmasından sonra birtakım olaylar veya değişikliklerin ortaya çıkmasıyla taraflar, başlangıçtaki öngörülerinde yanılmış olabilir veya sözleşme bir tarafın aleyhine olmak üzere katlanılmaz bir hale gelmiş olabilir. Bu gibi nedenlerle dünyada özellikle ekonomik krizlerin yaşandığı dönemlerde uyarlama sorunu yadsınamaz bir hal almıştır.Günlük hayatta sözleşme ilişkilerinde uyarlamayı gerektiren durumlar sıklıkla gündeme gelebilmektedir. Bu bakımdan uyarlama sorununa çözüm getirilmesi günümüzde büyük önem taşımaktadır. Contracts are made to be implemented. Conformity to the contract is one of the basic principles of law. Although confortmity to the contract continues to be observed, strict observance of that conformity- when current circumstances are taken into consideration- doesn't dovetail with the legitimate obsevation of the contract. The changing conditions emerging after the establishment of the contract bring about the question of adaptation.While establishing the contract, parties have some precognitions and through the contract they take some risks. After the establishment of the contract, some events changes occur and parties' precognitions may turn out to be untrue, or the contract may become inapplicable by one of the parties. Due to similar reasons, adaptation has become an unavoidable issue in the world, especially in times of economic crisis.In every day life there are many circumstances that require adaptation of contracts. That's why it is of great importance in our time to come terms with the issue of adaptation. 153

Tez çalışmamızda, kambiyo senetlerine özgü şahsi bir teminat türü olan avalin, Yargıtay kararları ışığında uygulamadaki sorun ve çözümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle, hukuki niteliği, benzer kurumlarla karşılaştırılması, avalin maddi ve şekli şartları, aval verenin hak ve sorumlulukları, borcun sona erme sebepleri üç bölüm halinde incelenmiştir. Kambiyo senetlerinden özellikle bono da sıkça başvurulan bir teminat türü olan aval kurumuna ilişkin olarak yapılan araştırmalar ve incelemelerde Yargıtay kararlarına ve farklı görüşlere yer verilmiş, bu görüşler yorumlanıp sonuçlar çıkartılmıştır. This study examines the bill of exchange guarantee, a personal collateral specifically used for bills of exchange, taking into consideration various problems and their solutions in the light of the decisions of the Court of Cassation, comparing the legal quality with similar procedures, the material and format related conditions of the bill of exchange guarantee, the rights and responsibilities of the guarantor and the reasons for the termination of debt in three chapters.In the studies and investigations carried out in relation to the guarantee in commercial bill institution, which is a type of security that is frequently used in various bills of exchange particularly bonds, the decisions of the Court of Cassation and different opinions are given, and these opinions have been interpreted and the results have been obtained. 194

Sorumluluk hukukunda amaç, kişinin mal veya şahıs varlığının hukuksal değerinde zarar görenin rızası hilafında meydana gelen eksilmelerin giderilmesini sağlamaktır. Bu yönden değerlendirildiğinde zararın çeşitli türleri mevcut olup çalışmanın konusunu ilgilendiren esas kısmı, yansıma zararının doğrudan ve dolaylı zarar ayrımı kapsamında değerlendirilmesi ile maddi ve manevi zarar olarak tazmini meselesidir.Doğrudan ve dolaylı zarar ile yansıma yansıma zarar kavramları birbiriyle çok sık karıştırılabilen kavramlar olup doğrudan zarar ve dolaylı zarar ayrımı, illiyet bağıyla yakından ilgilidir. Doğrudan zarar, haksız fiilin yöneldiği kişinin, bu fiil sebebiyle doğrudan şekilde uğradığı zararları kapsar. Bunlar haksız eylemin doğrudan meydana getirdiği sonuçlardır. Dolaylı zararlar, sorumluluk kapsamı haksız fiilin doğrudan yöneldiği kişinin uğradığı dolaylı zarar iken; dolaylı şekilde zarar görüp haksız fiilin yöneldiği kişi dışında kalan üçüncü kişiler, yansıma yoluyla zarara uğrayan kişilerdir. Yansıma yoluyla zarar, şahıs varlığına yönelik haksız fiillerde, maddi veya manevi zarara yol açacak şekilde karşımıza çıkabilir. Bizim hukukumuzda yansıma yoluyla zarar, maddi anlamda zarara yol açarsa bu durum destekten yoksun kalma tazminatı kapsamında değerlendirilir iken, ölenin yakınlarının manevi zararına yol açtığında ise yansıma yoluyla manevi tazminat kapsamında değerlendirilir. Zararın bu türü, Türk Sorumluluk Hukuku'nda sıralı veya düzenli olarak ele alınmış olmayıp bu kavram uzun yıllar boyunca öğretide ve Yargıtay kararlarında değinilerek 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda, önceki kanunlara kıyasla daha geniş kapsamlı düzenlemelere kavuşturulmuş ise de, söz konusu düzenlemeler yapılırken kavram kanun koyucu tarafından her yönüyle irdelenmiş değildir.1 Temmuz 2012 tarihi itibariyle yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 56. maddesinde düzenlenen ağır bedensel zararlarda zarar görenin yakınlarının da manevi zararlarının tazmin edilebileceği düzenlemesinin somut olarak yer aldığı ve yansıma yoluyla zararı geniş şekilde inceleyen bir çalışma, söz konusu kanun yürürlüğe girip uygulamalar yeni kanuna göre şekillendikten sonra ele alınıp incelenmiş değildir, bu sebeple konu yüksek lisans tezi olarak ele alınmıştır.Çalışma üç bölümden oluşmakta olup birinci bölümde zarar kavramı açısından yansıma zararı, ikinci bölümde Türk Borçlar Kanunu'nda öngörülen şekliyle yansıma zararı ve üçüncü bölümde Türk Sorumluluk Hukukunda yansıma zararının tazmini konuları güncel Yargıtay kararlarına genel olarak ağırlık vermek suretiyle açıklanmıştır. Sorumluluk hukukunda amaç, kişinin mal veya şahıs varlığının hukuksal değerinde zarar görenin rızası hilafında meydana gelen eksilmelerin giderilmesini sağlamaktır. Bu yönden değerlendirildiğinde zararın çeşitli türleri mevcut olup çalışmanın konusunu ilgilendiren esas kısmı, yansıma zararının doğrudan ve dolaylı zarar ayrımı kapsamında değerlendirilmesi ile maddi ve manevi zarar olarak tazmini meselesidir.Doğrudan ve dolaylı zarar ile yansıma yansıma zarar kavramları birbiriyle çok sık karıştırılabilen kavramlar olup doğrudan zarar ve dolaylı zarar ayrımı, illiyet bağıyla yakından ilgilidir. Doğrudan zarar, haksız fiilin yöneldiği kişinin, bu fiil sebebiyle doğrudan şekilde uğradığı zararları kapsar. Bunlar haksız eylemin doğrudan meydana getirdiği sonuçlardır. Dolaylı zararlar, sorumluluk kapsamı haksız fiilin doğrudan yöneldiği kişinin uğradığı dolaylı zarar iken; dolaylı şekilde zarar görüp haksız fiilin yöneldiği kişi dışında kalan üçüncü kişiler, yansıma yoluyla zarara uğrayan kişilerdir. Yansıma yoluyla zarar, şahıs varlığına yönelik haksız fiillerde, maddi veya manevi zarara yol açacak şekilde karşımıza çıkabilir. Bizim hukukumuzda yansıma yoluyla zarar, maddi anlamda zarara yol açarsa bu durum destekten yoksun kalma tazminatı kapsamında değerlendirilir iken, ölenin yakınlarının manevi zararına yol açtığında ise yansıma yoluyla manevi tazminat kapsamında değerlendirilir. Zararın bu türü, Türk Sorumluluk Hukuku'nda sıralı veya düzenli olarak ele alınmış olmayıp bu kavram uzun yıllar boyunca öğretide ve Yargıtay kararlarında değinilerek 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda, önceki kanunlara kıyasla daha geniş kapsamlı düzenlemelere kavuşturulmuş ise de, söz konusu düzenlemeler yapılırken kavram kanun koyucu tarafından her yönüyle irdelenmiş değildir.1 Temmuz 2012 tarihi itibariyle yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 56. maddesinde düzenlenen ağır bedensel zararlarda zarar görenin yakınlarının da manevi zararlarının tazmin edilebileceği düzenlemesinin somut olarak yer aldığı ve yansıma yoluyla zararı geniş şekilde inceleyen bir çalışma, söz konusu kanun yürürlüğe girip uygulamalar yeni kanuna göre şekillendikten sonra ele alınıp incelenmiş değildir, bu sebeple konu yüksek lisans tezi olarak ele alınmıştır.Çalışma üç bölümden oluşmakta olup birinci bölümde zarar kavramı açısından yansıma zararı, ikinci bölümde Türk Borçlar Kanunu'nda öngörülen şekliyle yansıma zararı ve üçüncü bölümde Türk Sorumluluk Hukukunda yansıma zararının tazmini konuları güncel Yargıtay kararlarına genel olarak ağırlık vermek suretiyle açıklanmıştır. 105

İsviçre-Türk borçlar hukuku sisteminde aliud teslim kavramını ele alan açık bir düzenleme bulunmamaktadır. Bu durum özellikle aliud teslim ile satıcının edimini nitelik veya nicelik bakımından gereği gibi yerine getirmediği diğer hâller arasında sınırlandırma yapılmasını zorlaştırmaktadır. Öğreti ve uygulamadaysa en çok aliud teslim ile ayıplı ifa kavramları karşılaştırılmakta; özellikle parça ve çeşit satışı ayrımı göz önünde bulundurularak her iki kavram arasındaki ilişki farklı şekillerde ele alınmaktadır. Bununla birlikte, gerek parça gerek çeşit satışında aliud teslim ile ayıplı ifa arasında belirli bir sınırlandırma öngören görüşlerin ortak noktasını ayıplı ifa hâlinde satıcının kötü de olsa borcunu ifa ettiği, aliud teslim hâlinde ise satıcının borcunu (hiç) ifa etmemiş sayılacağı fikri oluşturmaktadır. Ancak söz konusu bu yaklaşım, satış hukukunda birçok durumda alıcıya teslim edilen malın ne zaman ayıplı ifa ne zaman aliud teslim kavramına yol açacağı hususunda içinden çıkılamaz tartışmalar yaratmaktadır. Öte yandan, bazı ulusal ve uluslararası düzenlemelerde ya açıkça aliud teslimin hukuki sonuçları ayıplı ifanın hukuki sonuçlarına eş tutulmakta ya da `sözleşmeye aykırılık` gibi genel bir kavram içerisinde değerlendirilerek birbirinden farklı hukuki sonuçlara yol açmadıkları anlayışı benimsenmektedir. Bu bakımdan bu çalışmada, İsviçre-Türk borçlar hukuku sisteminde aliud teslimin hukuki niteliğinin (hiç) ifa etmeme şeklindeki dogmanın kabul edilerek açıklanması yöntemi yerine, duruma en uygun çözümü öngören hükümlerin taraflar arasındaki menfaat dengeleri göz önünde bulundurularak araştırılması gerektiği fikri savunulmaktadır. In the Swiss-Turkish law of obligations system, there is no specific regulation addressing the concept of aliud delivery. In particular, this situation makes it difficult to limit the distinction between the delivery of aliud and other situations that the seller does not perform properly in terms of quality or quantity. In doctrine and practice, the most compared concepts are aliud delivery and defective performance; the relationship between both concepts is considered in different ways, especially considering the distinction between the sale of piece and genus. On the other hand, common point of the opinion that represents the idea of a certain distinction between aliud delivery and defective performance in the sale of both piece and genus is the opinion that the seller performs his obligation as bad in case of defective performance, and in the case of aliud delivery, the seller shall be deemed to have failed to fulfill the obligation. However, this approach creates inextricable discussions about when the goods delivered to the buyer in many cases will lead to the concept of aliud deliver or defective performance. On the other hand, in some national and international regulations, the legal implications of aliud delivery are explicitly equated to the legal consequences of defective performance or the concept of lack of conformity of contract is considered as a general concept and is adopted that they do not lead to different legal consequences. Therefore, in this study, it was rejected to accept and disclose the dogma in the manner of not exercising the legal quality of aliud delivery in the Swiss-Turkish law of obligation system. Instead, the idea that the provisions envisaging the most appropriate solution to the situation should be investigated, taking into account the balance of interests between the parties. 155

Rekabet ihlalinden zarar görenlere tanınan tazminat hakkı, Türk rekabet hukukunun temel dayanağı olan 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'da düzenlenen özel hukuk yaptırımlarından birisidir. Rekabet hukukunun ihlalinden kaynaklanan tazminat sorumluluğunun genel olarak, haksız fiil sorumluluğu olduğu kabul edilmektedir. Bununla birlikte, bazı rekabet ihlallerinde, taraflar arasında daha önceden kurulmuş bir sözleşme ilişkisi bulunmaktadır. Bazı hallerde ise, taraflar sözleşme kurma amacıyla bir araya gelmişlerse de rekabet ihlalini gerçekleştiren tarafın hukuka aykırı davranışları nedeniyle sözleşme kurulamamıştır. Rekabet ihlali ile taraflar arasındaki sözleşme arasında bir bağ kurulması halinde, haksız fiil sorumluluğunun yanı sıra, ihlali gerçekleştiren tarafın sözleşme sorumluluğu gündeme gelebilecektir. Bunun yanında, taraflar sözleşme kurma amacıyla bir araya gelmelerine rağmen, rekabet ihlalini gerçekleştiren tarafın hukuka aykırı davranışları nedeniyle sözleşme kurulamamışsa, ihlali gerçekleştiren tarafın sözleşme görüşmelerinden doğan sorumluluğu (culpa in contrahendo sorumluluğu) söz konusu olabilecektir. Kabul edilecek sorumluluk türüne göre sorumluluğun kapsamı, koşulları ve tazminat talebinin ileri sürülmesi bakımından birtakım farklılıklar oluşacağından, sorumluluk sebeplerinin dikkatle incelenmesi ve sorumluluk sebeplerinin çokluğu halinde ise, sebeplerin yarışmasını düzenleyen 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 60. maddesine başvurmak gerekmektedir. Bu noktada, hangi rekabet ihlallerinde hangi sorumluluk türlerinin vücut bulacağı sorusu karşımıza çıkmaktadır. Sorumluluk türlerinin genel esaslarının belirlenmesi ve rekabet hukukuna uyarlanması hususu ise, soruya doğru cevap verme açısından büyük bir önem teşkil etmektedir.Anahtar Sözcükler: Rekabet ihlali, tazminat sorumluluğu, sorumluluk türleri, sorumluluğun hukuki niteliği, sözleşme sorumluluğu, haksız fiil sorumluluğu, sözleşme görüşmelerinden doğan sorumluluk (culpa in contrahendo sorumluluğu), sebeplerin yarışması ilkesi. Right to compensation for those who suffer from competition breaches constitutes one of the private enforcement of competition law in the Act No. 4054 on the Protection of Competition which is the main basis of Turkish competition law. The liability of compensation arising from the competition law infringements in action for damages is generally considered as tort liability. However, some competition infringements have a contractual relationship established between the parties. Moreover, in some cases, although the parties have come together to form a contract, no contract has been established due to the unlawful conduct of the party that has committed the infringement.In case of a relation between competition violation and the contract between the parties, in addition to the tort liability, the contractual liability of the party performing the breach may be on the agenda. Besides, if the parties have come together to form a contract but have not been established due to the unlawful conduct of the infringing party, the contracting party may be responsible for the contract negotiations (culpa in contrahendo).Because of the type of responsibility to be accepted, there will be some differences in terms of the scope, conditions and demand for compensation, the legal character of liability must be examined carefully and if there are many types for liability, it is necessary to apply to the Article 60 of the Turkish Code of Obligations which regulates the contestation of the responsabilities. At this point, it is confronted that the question of which types of responsibility can be found in the violations of competition. Determining the general principles of responsibility types and adapting them to competition law is of great importance in terms of providing correct answers to the question.Key Words: Competition law infringements, actions for damages, the type of liability, the legal character of liability, contractuel liability, tort liability, culpa in contrahendo, contest of responsabilities. 180

`İş Sözleşmesinin Devri` kurumu kanun koyucu tarafından ilk kez 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (`TBK`) m. 429 ile düzenlenmiştir. Söz konusu düzenleme ile birlikte iş sözleşmesinin devri pozitif hukukta yerini almıştır. İş sözleşmesinin devri kurumu İş Kanunu'nda ayrı bir düzenleme olarak bulunmamaktadır. Çalışmamızda da iş sözleşmesinin devri kurumu üç bölümde ele alınmıştır. Çalışmamızın birinci bölümünde kanun koyucunun TBK m. 205 ile düzenlemiş olduğu sözleşmenin devri kurumu ele alınmıştır. Zira her türlü sözleşmenin devrine ilişkin genel kanun hükmü niteliğinde olan bu düzenleme iş sözleşmesinin devri kurumuna da uygulanabilecektir. İkinci bölümde ise iş sözleşmesinin devri kavramı ele alınarak iş sözleşmesinin devri kurumunun tanımı, hukuki geçerlilik şartları, benzer hukuki ilişkiler ile karşılaştırılmaları gerçekleştirilmiştir. Çalışmamızın üçüncü bölümünde ise geçerli olarak devredilen bir iş sözleşmesinin sonuçları ele alınmıştır. Söz konusu sonuçlar; bireysel iş hukuku, toplu iş hukuku, sosyal güvenlik hukuku, kişisel verilerin korunması hukuku ve iş sağlığı ve güvenliği hukuku açısından ayrı ayrı ele alınmıştır. Çalışmamızın sonuç kısmında ise çalışmamızın genel değerlendirmesi yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Sözleşmenin Devri, İş Sözleşmesinin Devri, İş Sözleşmesi Devrinin Sonuçları ABSTRACTFor the first time, the subject of `Transfer of Employment Contract ` was legislated by the legislator with the article 429 of Turkish Code of Obligations numbered 6098 (`TCO`). The subject of transfer of employment contract has been officially taken place in the law with this legal arrangement. The transfer of the employment contract is not as a separate arrangement in the Labour Law. In this study, the aforementioned subject was discussed in three sections.In the first part of this study, the subject of transfer of the contract regulated in Article 205 of TCO has been taken into consideration. This regulation, which is the provision of the general law on the transfer of all kinds of contracts, can also be applied to the transfer of employment contract. In the second part, the term of the transfer of employment contract was taken into consideration and the definition of the transfer of employment contract, legal validity conditions, the comparison with similar legal relations were made. In the third part of our study, the results of a legally transferred employment contract were discussed. These results are discussed separately in terms of individual employment law, collective employment law, social security law, personal data protection law and occupational health and safety law. In the conclusion part of this study, the general evaluation of the study was made.Keywords: Transfer of the Contract, Transfer of Employment Contract, Results of the Transfer of Employment Contract 197

Sanayileşme ile birlikte bireysel sözleşme modelinden uzaklaşılmış ve standart (tip, kitlesel)sözleşme kavramı ortaya çıkmıştır. Aynı konuda, kısa sürede, birden fazla sözleşme yapılabilmesi ihtiyacı genel işlem koşulu kavramının doğmasına neden olmuştur. Genel işlem koşullarına ilişkin ilk düzenleme 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun kabul edilmesi ile birlikte getirilmiştir. Uygulamada ise bankacılık, sigortacılık, seyahat gibi birçok alanda kullanımı daha eski tarihlere dayanmaktadır. İş hukuku alanında da iş ilişkisinin kurulmasında sıklıkla genel işlem koşullarına yer verildiği görülmektedir. Bu nedenle iş sözleşmelerinde kullanılan genel işlem koşulları TBK m.20-25 hükümlerinin kapsamı içerisinde yer alacaktır.Çalışmanın amacı, genel işlem koşulu ve ilgili hükümlerinin iş hukukundaki görünüm şekillerini ve hükümlerin uygulama alanını incelemektir. Tez çalışması üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde genel işlem koşulları kavramı açıklanmıştır. İkinci bölümde koşulların iş hukuku alanındaki karşılığı olan genel iş koşulları kavramı, kavramların benzerlikleri ve iş ilişkisinde karşılaşılan genel işlem koşulu türleri ayrıntılı olarak incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise genel işlem koşullarının varlığı halinde koşulların TBK m.20-25 hükümleri gereği tabi tutulacağı yürürlük, yorum ve içerik denetimlerine, denetim sonucunda uygulanabilecek yaptırımlara iş hukuku kapsamında yer verilmiştir. Ayrıca uygun olduğu ölçüde somut örneklere ve Yargıtay kararlarına yer verilerek konunun açıklanması amaçlanmıştır.Anahtar Kelimeler : Genel İşlem Koşulları, Genel İş Koşulları, Tip Sözleşmeler, İş Hukuku, Denetim, Yazılmamış Sayılma. Along with industrialization, divergence from personal employment contract model started and at the same time the concept of standard contract (type, mass) emerged. The need for doing more than one contract on the same subject in a short span of time, caused the formation of the concept of standardized terms of contract. The first regulations regarding standardized terms of contract was made with passage of Turkish Code of Obligations No. 6098. As for that in practice, it is applied for a long time in numerous fields as banking, insurance and travel. In case of labour law, standardized terms of contract is frequently used in building employment relations. Therefore, standardized terms of contract that is used in labour contracts does fall under the provisions of Turkish Code of Obligations Articles 20 to 25.Aim of this study is, researching into the perspective of standardized terms of contract and the provisions about it in labour law and application area of this provisions. This thesis study is composed of three chapters. In first chapter, the concept of standardized terms of contract is clarified. In second chapter; the concept of general labour terms, which is equivalent of standardized terms of contract in labour law, the similarity between these two concepts and types of standardized terms of contract in employment relationships are explained in detail. Finally the third chapter includes the inspection about validity, interpretation and contents by force of the provisions of Turkish Code of Obligations Articles 20-25, the sanctions that may be applied as a result of this inspections within labour law in case of the existence of standardized terms of contracts. In this thesis, it is also aimed to clarify the subject by using epitomes and including supreme court decisions where appropriate. Keywords : Standardized Terms of Contract, General Labour Terms, Standard Contracts, Labour Law, Inspection, be Regarded as Unwritten. 123

Faiz, para borçlarında alacağından mahrum kaldığı süre için ve bu süreyle orantılı şekilde alacaklıya ödenmesi gereken medenî semere olarak tanımlanabilir. Faiz hükümleri, hukukumuzda dağınık bir şekilde düzenlenmiştir. Faiz alacağının doğumuna ve oranına ilişkin temel kurallar, Türk Borçlar Kanunu, Türk Ticaret Kanunu ve 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanunda yer almaktadır.Bir işlemin adi iş, ticarî iş veya tüketici işlemi olarak nitelendirilmesi, söz konusu işleme uygulanacak faiz hükümlerini etkileyecektir. Dolayısıyla, faiz hükümlerinin uygulanmasından önce, taraflar arasındaki ilişkinin niteliğinin tespit edilmesi gerekir.Çalışmamızda; adi iş, ticari iş ve tüketici işlemleri ayrımı ele alınarak her biri için uygulanacak faiz hükümleri doktrin görüşleri ve Yargıtay kararları ışığında incelenmiştir. Interest can be defined as civil benefits to be paid in proportional rates to the debtee in pecuniary debt for the period of time in which the debtee is deprived of his/her depts. The provisions of interest are arranged in Turkish law in a scattered manner. The basic rules related with the origin and rate of interest are included in the Turkish Code of Obligations, Turkish Code of Commercial and the Law No:3095 on the Law on Legal Interest and Default Interest.Characterization of any transactions as ordinary, commercial or consumer can affect to the provisions of interest. Therefore, the nature of the relationship between parties are need to be determined before implementation of interest provisions.In this study; differentiation among ordinary,commercial and consumer transactions are examined in the light of doctrinal views and decisions of the Supreme Court. 140

Çalışmanın temel amacı, reklam yapım sözleşmesinin niteliğini tespit etmek ve bu sözleş-meye uygulanacak hükümleri saptamaktır. Bu bağlamda konu üç farklı bölümde incelen-miştir. Birinci bölümde genel olarak reklam kavramı üzerinde durulmuş, reklamın unsurla-rı, niteliği ve çeşitli hukuk dallarının reklama yaklaşımı, bilhassa reklamın fikir ve sanat eseri niteliği ele alınmıştır. Çalışmanın esasını teşkil eden ikinci bölümde reklam yapım sözleşmesinin tanımı, tarafları, unsurları, hukukî niteliği ve diğer iş görme sözleşmelerin-den farkları irdelenmiştir. Nihayet, üçüncü bölümde reklam veren ile reklam ajansının borçları ve sözleşmenin sona erme hâlleri tespit edilmiştir. The main purpose of the study is to determine the character of the advertising contract and to determine the provisions to be applied to this contract. In this context, the subject is examined in three different chapters. In the first chapter, the concept of advertising, the elements of the advertising, the legal nature of the advertising and the approach of various branches of law to advertising, especially the character of intellectual and artistic work were emphasized. The definition of the advertising contract, the contracting parties of the contract, the elements of the contract, the legal nature of the contract and the differences between advertising contract and the other contract for work and services were discussed in the second chapter which constitutes the basis of the study. Finally, in the third chapter, the advertiser and the advertising agency's obligations were considered and in which cases to expire the contract has been handled. 180

Çalışmamızın konusunu, kiralananın devri oluşturmaktadır. Kira sözleşmesinin kurulmasından sonraki bir dönemde, kira konusunun üçüncü bir kişiye devredilmesi halinde, kira sözleşmesi üçüncü kişiye devredilir. Kiralananın mülkiyetini iktisap eden üçüncü kişi, sözleşmenin tarafı haline gelir.Çalışmamızda öncelikle kiralananın devrine ilişkin hükmün tarihi gelişimi üzerinde durulmuştur. Bu kapsamda Mülga Borçlar Kanunu döneminde kiralananın devrinin taşınır, taşınmaz ve gayrimenkul kiraları bakımından kira sözleşmesine etkilerine yer verilerek mevcut uygulama ile farkları açıklanmıştır. Yine hükmün zaman, kişi ve yer bakımından uygulama alanı incelenerek benzer kavramlarla kıyasına yer verilmiştir.6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 310. maddesi hükmünün uygulanması için gerekli şartlar: geçerli bir kira sözleşmesinin varlığı, kiraya verenin malik olması ve mülkiyetin üçüncü kişiye devridir. Kural bu olmakla beraber şartların istisnaları da yer almaktadır. Çalışmamızda şartlar ve istisnalar detaylı şekilde açıklanmıştır.Kiralananın devri neticesinde kira sözleşmesi kanunen yeni malike devredilir. Devir tarihi itibariyle yeni malik, kira sözleşmesinde kiraya veren sıfatı kazanır. Dolayısıyla bir taraf değişikliği gerçekleşir. Yeni malikin konut ve çatılı işyeri kiralarında edinme nedeniyle sözleşmeyi fesih hakkı bulunmaktadır. Çalışmamızda kiralananın devrinin sonuçları ve devrin sözleşmeden doğan taraf borçları ile şerh edilmiş kira sözleşmeleri bakımından görünümü ifade edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Kira Sözleşmesi, Kiraya Veren, Kanuni Devir, Kiralananın Devri, Yeni Malik. The topic of the dissertation is the transfer of the subject of lease contracts. In case the subject of the contract transferred into a third person thereafter the conclusion of the contract, the contract is transferred into the third person as well. Then the third party who acquires the ownership of the subject of the contract becomes a party to the contract.Our study primarily emphasizes the historical development of the provision relating to the transfer of the subject of lease contracts. Within this context, the effect of transferring the subject of the leasing to the lease agreement regarding movable, immovable and real estate property during the term of abrogated Turkish Code of Obligations has taken place in the study and differences between past and present application regarding the lease agreement has been explained. And also the provision' field of application regarding time, person, and place is examined through making comparison with similar concepts.The requirements for the implementation of Article 310 of the Turkish Code of Obligations (6098) are respectively; the existence of a legally valid lease agreement, a lessor having the proprietor tittle, and transferring the ownership to the third person. Despite given conditions are legal norms, there are exceptions to these norms. In the dissertation, these conditions and exceptions are analyzed in detail.As a result of transferring the subject of the contract, the lease agreement also legally transferred to the third person. As of the date of such transfer, the new proprietor obtains landlord title. Therefore, party substitution occurs. The new landlord, however, has a right to terminate the agreement because of such acquisition. In our study, the consequences of the transfer of the subject of the contract are expressed with regards to contractual obligations arisen from the said transfer and annotated lease agreements.Keywords: Lease Contract, Lessor, Legal Transfer, Transferring The Subject Of The Lease Agreements, The New Proprietor 144

Ticari yaşamdaki büyük gelişmelere ayak uydurabilmek yeni finansal araçlarınbenimsenmesini zorunlu kılmıştır. Bu çalışmada ülkemizde uzun bir geçmişi olmadığıhalde ticari yaşamda çok büyük önem arz eden işlevleri sayesinde ticari işletmelere cazipimkânlar sunan faktoring işlemi ve bu işlemin hukuki temelini oluşturan faktoringsözleşmesi Türk hukuk mevzuatı çerçevesinde ele alınmış, ancak asıl olarak faktoringsözleşmesinin yapılmasında herhangi bir eylemi hatta çoğu zaman faktoring işlemininyapıldığından haberi dahi olmayan borçlunun hukuki durumu üzerinde durulmuştur.Yürürlük tarihi 13.12.2012 olan 6361 Sayılı Finansal Kiralama, Faktoring veFinansman Şirketleri Kanunu ve bu Kanuna dayanılarak BDDK tarafından 2013 yılındaçıkarılan Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman Şirketlerinin Kuruluş ve FaaliyetEsasları Hakkında Yönetmelik, Kanunun yürürlük tarihi olan 13.12.2012'den sonrameydana gelen uyuşmazlıklar bakımından uygulama alanı bulmakta ve faktoringle ilgiliönemli düzenlemeler içermektedir. Faktoring işleminin temelinin alacağın devrinedayanması sebebiyle ilgili TBK hükümleri ve faktoringin taraflarından faktoring şirketive müşterinin tacir olma zorunluluğu sebebiyle ilgili TTK hükümleri de faktoringle ilgiliuyuşmazlıklarda uygulama alanı bulmaktadır.Konulara ilişkin değerlendirme yapılırken hangi uyuşmazlığa hangi mevzuathükmünün uygulanması gerektiği ve bu hususta dikkat edilmesi gereken hususlaradeğinilmiştir. Uygulamada faktoring ile ilgili karşılaşılan uyuşmazlık türlerine konuanlatımının akışını bozmamak için dipnotlarda yer verilmiştir. Keeping up with the major developments in commercial life necessitated theadoption of new financial instruments. In this study, the factoring transaction thatprovides attractive opportunities to commercial enterprises and the factoring contractthat constitutes the legal basis of this transaction has been handled within the frameworkof the Turkish legal legislation, but mainly any action or even most of the factoringcontract The legal status of the debtor who is not aware of the fact that the time factoringtransaction is performed.The Regulation on the Leasing, Factoring and Financing Companies Law No.6361 dated 13.12.2012 and the Regulation on the Establishment and OperatingPrinciples of the Financial Leasing, Factoring and Financing Companies issued by theBRSA in 2013 on the basis of this Law, occurs after the effective date of 13.12.2012. Interms of conflicts, it finds application areas and contains important regulations relatedto factoring. Due to the fact that the basis of the factoring transaction is based on thetransfer of the receivable, due to the TBK provisions and the fact that the factoringcompany and the customer are obliged to become merchants, the provisions of theTurkish Commercial Code also apply to the dispute related factors.When evaluating the issues, which dispute should be applied to the legislationand the issues to be considered in this regard are addressed. In the application, it isincluded in the footnotes in order to prevent the flow of the subject narrative to the typesof disputes related to factoring. 129

Bu çalışmanın konusunu Türk Borçlar Kanunu'nun 46-47. maddelerinde düzenlenen yetkisiz temsil oluşturmaktadır. Bir hukuki işlem kural olarak sadece o hukuki işlemi yapan kimsenin hukuk alanında hüküm ve sonuç doğurur. Buna karşın, ekonomik hayatın büyük bir gelişme göstermesi, uzmanlığın önem kazanması, milletlerarası ilişkilerin artması, kişilerin bütün hukuki işlemleri bizzat yapmasını imkânsız kılmıştır. Bir kimsenin, hüküm ve sonuçları başka bir kişinin hukuk alanında doğmak üzere o kişinin ad ve hesabına hukuki işlem yapma yetkisine `temsil` denir. Yetkisiz temsil ise, temsilcinin yetkisi olmadığı halde temsil olunan adına işlem yapmasını ifade eder. Çalışmamızın ilk bölümünde genel olarak temsil kavramı, tarihçesi, temsilin genel ilkeleri, uygulama alanı, temsilin benzer kurumlardan farkı ve türleri anlatılmıştır. Daha sonra temsil yetkisi, temsil yetkisini açıklayan görüşler ve temsil yetkisinin hukuki niteliğine değinilmiştir.Çalışmamızın merkezini oluşturan yetkisiz temsile ise ikinci bölümde yer verilmiştir. Çalışmamızın bu bölümünde yetkisiz temsil kavramı ve yetkisiz temsilin koşulları anlatılmıştır. Daha sonra yetkisiz temsilin hangi durumlarda ortaya çıktığı açıklanmıştır.Üçüncü bölümde ise, yetkisiz temsilin hüküm ve sonuçları anlatılmıştır. Bu bölümde temsil olunanın yetkisiz temsilcinin yapmış olduğu işleme bağlı olmaması ve bunun istisnaları, temsilci ile üçüncü kişinin yaptığı işlemin temsil olunanın işleme dair iradesini ortaya koyuncaya kadar askıda hükümsüz olması, temsil olunan tarafından yapılan işleme onay verilmesi, onayın hukuki niteliği ve geçerli olması için gerekli olan koşullar, temsil olunanın işleme onay vermesi ve vermemesinin hüküm ve sonuçları incelenmiştir.Nihayet son bölüm temsil olunanın temsilci tarafından yetkisiz olarak yapılan işleme onay vermemesi durumunda tarafların hangi haklara ve yükümlülüklere sahip oldukları açıklanmıştır. The subject of this study is the agency without authority set out in Article 46-47 of the Turkish Code of Obligations. Provisions and results of a legal transaction, as a rule, belongs to person who performed legal transactions. In spite of that, it is impossible for the person to do all legal transactions personally by the reason of economic life has shown a great improvement, the expertise gain the importance, the increase of international relations. The authority to perform legal transaction for the other person's name and account is called `agency`. Agency without authority means acting on behalf of the represented person in the absence of the representative's authority. In this context, ın the first section, the concept of agency in general, its history, the general principles of agency, its application area, the differences and types of agencies from similar institutions are explained. Afterwards, the power of agency, the opinions explaining the power of agency and the legal nature of the power of agency were addressed. The agency without authority that is the center of our study is included in the second section. In this part of our study, the concept of agency without authority and conditions of agency without authority are explained. Later, in which circumstances the agency without authority occurred are described.In the third section, the provisions and results of agency without authority are explained. In this section the provisions and results on the unauthorized representative of the represented person does not depend on the transaction and exceptions to this, the validity of the transaction between representative and approval of the transaction made by the represented person, the legal nature of the approval and the necessary conditions for its validity, the represented person whether approve or not are examined.Finally, the last section explains what rights and obligations the parties have if the represented person does not approve the transaction done by representative in the unauthorized manner. 388

Türk Borçlar Kanunu düzenlemesinde sözleşme, tarafların karşılıklı ve birbirine uygun irade beyanlarının açıklanmasıyla kurulmuş sayılır. Sözleşmenin kurulma anı ile ifa anı arasında geçen zamanda sözleşmenin kurulduğu anda taraflarca öngörülemeyen bir takım olayların gerçekleşmesi sözleşme edimleri arasındaki dengeyi bozabilir. Bu durumda taraflardan edimlerini yerine getirmeleri beklenemez. Böyle bir durumun gerçekleşmesi halinde ahde vefa ilkesinin bir istisnası olarak sözleşmenin uyarlanması gündeme gelmektedir.6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 138. maddesi ile düzenlenmesinden önce TMK m. 2 dürüstlük kuralı uyarınca yargı içtihatları yolu ile uygulanan sözleşmenin uyarlanması kavramı, TBK düzenlemesi ile kanuni düzenlemeye kavuşmuştur.Çalışmamızda, sözleşmenin uyarlanması kavramının tanımı, benzer kavramlardan farklılıkları, TBK ile getirilen düzenleme uyarınca sözleşmenin hangi koşulların gerçekleşmesi halinde uyarlanabileceği, hâkimin sözleşmeyi uyarlarken gözetmesi gereken hususlar incelenmeye çalışılmıştır. According to TCC, a contract is considered as concluded in case both parties mutually declare their concurring assents. A number of case which were not able to foreseen by the parties at the date of contract, occurs between the date of contract and time of performance may be able to upset the balance between the acts. In that case the execution of the contract by the parties is not expected. In case of this kind of situation occurs the adaptation of contract comes up as an exception of pacta sund servanda.The adaptation of contract term was implemented via case law as per article 2 of Turkish Civil Code before the regulation by the TCC Art. 138. The term gained its own legal basis by the TCC Art. 138 entering into force. In this study we will examine the definiton of the adaptation of contract term, the differences between the similar concepts, the necessary conditions for implementation of the adaptation of contracts according to TCC, the conditions which must be regarded during the adaptation of contracts by the judge. 137

İbra sözleşmesi, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile düzenlenmiştir. 818 sayılı kanun döneminde ibra sözleşmesinin esasları, sözleşme özgürlüğü ilkesinden hareketle Yargı kararları ve öğretideki görüşler çerçevesinde belirleniyordu. Fakat ibra sözleşmesinin, sözleşme olup olmadığı, belli bir şekle bağlı olup olmadığı hususunda farklı görüşlerin bulunması bu da ibranın uygulanması bakımından tartışmalara neden oluyordu. Nihayetinde kanun koyucu, 6098 sayılı yasada TBK m. 132 ile ibranın genel esaslarını ve TBK m. 420 ile de işçi alacakları bakımından akdedilecek ibra sözleşmesinin sınırlarını çizerek konuya netlik kazanmıştır. İbra sözleşmenin geçerli bir şekilde kurulması için, tarafların iradelerini karşılıklı ve birbirine uygun olarak açıklamaları gerekmektedir. İbra sözleşmesi şekle bağlı olmayıp, iki taraflı bir hukuki işlem özelliği göstermektedir. Alacaklının borçlu tarafından borcundan kurtarılmasıdır. Bu şekli ile ibra, borcu dar anlamda sona erdirir. Release Agreement is regulated by the Turkish Code of Obligations No. 6098. In the law period 818, the principles of the Release agreement were determined within the framework of judicial decisions and doctrine views, starting from the principle of freedom of contract. However, there were different opinions on whether the contract of jurisdiction was a contract or not, and this was the cause of discussion in the application of the Release. Eventually the legislator, TBK m. 132 and the general principles of the releasing and TBK m. 420, the limits of the concession agreement to be concluded for the workers' receivables.In order for the release agreement to be established in a valid manner, it is necessary for the parties to disclose in a mutually compatible manner. The release agreement is not a formality but a bilateral legal act. The debt is owed by the borrower. The release is the finish of debt in narrow sense. 112

Para borçları uygulamada en sık karşılaşılan borç türünü oluşturmaktadır. Uygulamada para borçlarının sıklıkla karşımıza çıkması para borçlarında borçlunun temerrüdü durumunda ortaya çıkacak olan sonuçların ve alacaklının sahip olacağı hakların incelenmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır. Para borçlarında borçlunun temerrüdü durumuna özgü olarak ortaya çıkacak olan sonuçlar temerrüt faizi (6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu md.120-121, 3095 Sayılı Kanuni Faiz Ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun md.2) ve aşkın zarardır (6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu md.122). Kanun koyucunun para borçlarında borçlunun temerrüdü durumuna özgü sonuçlar getirmesinin nedeni para borçlarının sahip olduğu özelliklerdir. Para borçlarının her zaman kullanımının mümkün olması ve her daim gelir getirme özelliğinde bulunmasından dolayı alacaklının borçlunun temerrüdü nedeniyle para alacağını geç elde etmesinin muhakkak bir zarar ortaya çıkaracağı kabul edilmektedir. Belirtmek gerekir ki, temerrüt faizi ile aşkın zarar tazminatının toplamı zarar ve kusur koşullarına bağlı olarak ortaya çıkan ve borçlu temerrüdünün genel sonucu olan gecikme tazminatına eşittir. Ancak kanun koyucu para borcunun özelliklerinden dolayı alacaklının borçlunun temerrüdü nedeniyle muhakkak bir zarara uğrayacağını varsaydığından alacaklının zararını kolayca elde edebilmesi için borçluyu zarar ve kusur koşullarından bağımsız olarak götürü tazminat niteliğindeki temerrüt faizini ödemekle yükümlü tutmakta, alacaklının zararının götürü olarak temerrüt faiziyle karşılanamaması halinde ise varsayılan zarardan yani temerrüt faizinden daha fazla bir zarara uğradığını iddia eden alacaklının aşkın zarar tazminatını zarar ve kusur koşullarına bağlı olarak talep edebileceğini belirtmektedir. Çalışmamızda borçlu temerrüdü, para borcu, para borçlarında borçlunun temerrüdü durumuna özgü olarak ortaya çıkacak sonuçlar olan temerrüt faizi ve aşkın zarar konuları doktrin ve Yargıtay kararları açısından işlenecektir. Anahtar Kelimeler: Borçlu Temerrüdü, Para Borçları, Temerrüt Faizi, Aşkın Zarar Money debts are the most frequently encountered debt type in practice. Because of that, analyzing the results, which appear in the situation of debtor's default in money debts and the rights of creditors, are necessary. Default interest (Turkish Code of Obligations No. 6098, Articles 120-121 and the Law on Legal and Default Interest Rates No.3095, Article 2) and added harm (Turkish Code of Obligations No.6098, Article 122) are specific results of the default of debtor in money debts. The reasons why the legislator creates the specific consequences for that situation are the aspects of money debts. Money debts can be always used and yield money, so it is accepted that when the creditor gets its pecuniary claim with delay because of the default of debtor, that situation causes damage absolutely. It is stated that the sum of default interest and the compensation of added harm equals to damages for delay which are the general consequence of the debtor's default and occur based on the existence of the damage and defect. Due to the aspects of money debt, the legislator assumes that the creditor incurs a loss definitely because of the default of debt. Therefore, to cover that loss easily, the legislator doesn't wait the existence of the damage and defect and enjoins the debtor to pay default interest which is liquidated damage. On the other hand, when the damage of the creditor cannot be afforded by liquidated default interest, the creditor asserts that its damage is much more than the assumed damage, i.e., default interest, and the legislator specifies that the creditor can request the compensation of added harm based on the existence of damage and defect. In this study, the subjects of the default of debtor, money debt, the specific consequences of default of debtor in money debts which are default interest and added harm will be studied with the framework of doctrine and the Supreme Court decisions. Key words: Default of Debtor, Money Debts, Default Interest, Added Harm 143