Search

ÖZAmaç: Bu çalışmanın amacı vücut kitle indeksinin menopozal duruma göre meme kanseri subtipleri ile olan ilişkisinin belirlenmesidir.Yöntem: Sağlık Bilimleri Üniversitesi, XXX Eğitim ve Araştırma Hastanesinde meme kanseri tanısı ile takip edilen 802 hastanın dosyaları geriye dönük tarandı ve demografik, klinik ve patolojik karakteristikleri kaydedildi. Hastalar, menopozal duruma göre premenopozal ve postmenopozal olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplar vücut kitle indeksi verilerine göre normal kilolu, aşırı kilolu ve obez olarak alt gruplara kategorize edildi. Meme kanseri subtip analizi için St. Gallen klasifikasyonu kullanıldı. Menopozal duruma göre vücut kitle indeksinin meme kanseri subtipleri üzerindeki etkisi analiz edildi.Bulgular: 802 hastanın %44,8’i (n: 359) premenopozal, %55,2’si (n: 443) ise postmenopozal idi. Hastalar vücut kitle indeksi verilerine göre kategorize edildiğinde premenopozal grupta aşırı kilolu ve obez hasta oranı %60,1 olup bu değer postmenopozal grupta %82,1 olarak izlendi. Aşırı kilolu ve obez hasta sayısının postmenopozal grupta istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha fazla olduğu izlendi. Ne premenopozal ne de postmenopozal grupta vücut kitle indeksi ile meme kanseri immünhistokimyasal subtipleri arasında yapılan analizlerde istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon izlenmedi.Sonuçlar: Bu çalışmanın bulguları, obezitenin meme kanseri immünhistokimyasal subtiplerinden bağımsız olarak postmenopozal dönemde meme kanseri riskinde artışa neden olduğunu desteklemektedir. Obezite ve meme kanseri ilişkisi, meme kanseri etyolojisindeki rolleri obeziteye göre daha net olarak belirlenmiş olan aile öyküsü, etnisite ve hormon replasman tedavisi kullanımı gibi risk faktörleriyle birlikte değerlendirilmelidir. Anahtar Sözcükler: Vücut kitle indeksi, Meme kanseri, Menopozal durum, Moleküler subtipler, Relationship Of Breast Cancer And Molecular Subtypes With Menopausal Status And Body Mass IndexABSTRACTObjectives: To determine the relationship between body mass index (BMI) and breast cancer subtypes according to menopausal status.Methods: Medical records of 802 patients who were followed up with the diagnosis of breast cancer in XXX Training and Research Hospital were retrospectively reviewed. The patients were divided into two groups according to menopausal status as premenopausal and postmenopausal. The groups were further categorized into subgroups as normal weight, overweight, and obese according to the BMI. For breast cancer subtype analysis, the St. Gallen classification was used. The effect of BMI on breast cancer subtypes according to menopausal status was analyzed.Results: Of the 802 patients, 44.8% (n=359) were premenopausal and 55.2% (n=443) were postmenopausal. When the patients were categorized according to the BMI, the rate of overweight and obese patients in the premenopausal group was 60.1% while this value was 82.1% in the postmenopausal group. It was observed that the number of overweight and obese patients was statistically significantly higher in the postmenopausal group. However, no statistically significant correlation was found in the analyses performed between BMI and breast cancer immunohistochemical subtypes in either group.Conclusions: The findings of this study support that obesity causes an increased risk of breast cancer in the postmenopausal period, independent of breast cancer immunohistochemical subtypes. The relationship between obesity and breast cancer should be evaluated together with risk factors, such as family history, ethnicity, and use of hormone replacement therapy since their roles have been more clearly defined in the etiology of breast cancer than obesity.Key Words: Body mass index, Breast cancer, Menopausal status, Molecular subtypes

Kolorektal karsinomlar tüm kanserler içerisinde üçüncü sıklıkta, gastrointestinal sistem kanserleri içerisinde ise en sık görülen malignitelerdir. Bu çalıĢmada rektum tümörü nedeniyle radikal cerrahi yapılan hastalarda kalıcı stomaya bağlı yaĢam kalitesinin karĢılaĢtırılması ve sağ kalımın, komplikasyonların değerlendirilmesini amaçladık.ÇalıĢma için Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Klinik AraĢtırmalar Etik Kurulu onayı alındı. ÇalıĢmada Mayıs 2009 ile Aralık 2015 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi‟nde rektum kanseri nedeni ile low anterior rezeksiyon veya abdominoperineal rezeksiyon yapılan hastaların verileri retrospektif olarak incelenerek 351 hasta çalıĢmaya dahil edildi.SF-36 skorları açısından tüm hasta popülasyonu üzerinde yapılan değerlendirmede, APR yapılan hastaların fiziksel fonksiyon(FF), fiziksel rol güçlüğü(FRG), emosyonel rol güçlüğü(ERG), enerji/canlılık/vitalite(ECV), ruhsal sağlık(RS), sosyal iĢlevsellik(SĠ) ve genel sağlık algısı(GSA) parametrelerinde LAR yapılan hastalardan istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyi durumda olduğu, ağrı(A) skorları için ise LAR yapılan hastalar ile APR yapılan hastalar arasında anlamlı farklılık olmadığı gözlendi. Sadece komplikasyon geliĢimi olmayan hastalardaki değerlendirmede ise, LAR ve APR yapılan hastalar arasında FF, FRG, ERG, ECV, A ve GSA parametrelerinde anlamlı farklılık görülmezken, RS ve SĠ parametrelerinde LAR yapılan hastaların APR yapılanlara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyi durumda oldukları görüldü.APR ve LAR yapılan hastalar arasında onkolojik sonuçlar açısından farklılık olmaması ancak yaĢam kalitesi değerlendirmelerinde APR‟nin ön plana çıkması nedeniyle, komplikasyon geliĢimi riski detaylı Ģekilde değerlendirilmelidir. Komplikasyon geliĢimi olmadığı taktirde LAR yapılan hastalarda yaĢam kalitesinin oldukça iyi olduğu fakat komplikasyon geliĢimi durumunda, yaĢam kalitesinin kalıcı stoma açılan hastalardan daha kötü seviyeye düĢtüğü sonuçları göz önüne alınarak hastada anastomoz darlığı ve anastomoz kaçağı gibi komplikasyonlar açısından yüksek risk mevcut ise rezeksiyon tekniği seçiminin restoratif prosedürlerden ziyade APR yönünde olabileceği kanaatine varılmıĢtır. Colorectal cancers are the third most common malignancy among all cancers and the most common malignancies among gastrointestinal system cancers. In this study, we aimed to compare survival and complications of permanent stoma in patients whose underwent radical surgery due to rectal cancer.Clinical Research Ethics Committee of Akdeniz University Medical Faculty was approved for the study. In the study, 351 patients were included in the study retrospectively from the patients who underwent low anterior resection or abdominoperineal resection for rectal cancer in Akdeniz University Medical Faculty Hospital between May 2009 and December 2015.The superiority of patients who underwent APR to LAR had been seen according to physical function (PF), physical role strenght (PRS), emotional role strenght (ERS), energy/vitality (EV), mental health (MH), social functionality (SF), general health perception (GHP) parameters and there were no statistically meaningfull differences in pain (P) score between APR and LAR patients. When this comparison performed betweeen only non-complicated patients, there were no differences had been seen between patients who underwent LAR and APR in PF, PRS, ERS, EV, P and GHP parameters and the statistically significant superiority of patients who underwent LAR against APR in MH and SF parameters.The risk of complication development should be assessed in detail before and during operation because there is no difference in oncologic outcomes between patients with APR and LAR in our study, but APR is in the forefront of quality of life evaluations. If there is no complication development, the quality of life in patients with LAR is very good, but in case of complication development, it should be taken into consideration that the quality of life falls to a worse level than patients with permanent stoma. Therefore, if there is a risk of complications such as anastomotic stricture and anastomotic leakage in the patient, we recommend that the selection of the resection technique should be done in the direction of the APR rather than the restorative procedures. 70