Search

Amaç: Laparoskopik adrenalektomi, benign adrenal kitlelerin tedavisinde altın standart yöntem olarak kabul edilmektedir. Ancak birçok cerrah, benign adrenal kitle tedavisinde açık cerrahiyi tercih etmektedir. Bu tercihin nedeni, cerrahların laparoskopik adrenal cerrahinin ileri düzey laparoskopik cerrahi olduğunu ve öğrenme eğrisinin yüksek olduğunu düşünmeleri olabilir. Bu çalışmada, transperitoneal laparoskopik adrenalektomi cerrahisi sonuçlarımızı bildirmeyi amaçladık. Yöntemler: 2013 ile 2015 tarihleri arasında Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesin Üroloji Anabilim Dalında yapılmış olan laparoskopik adrenalektomi vakalarının verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların demografik özellikleri, adrenal kitle patolojileri, kanama miktarı, hastanede kalış süreleri ve komplikasyonlar değerlendirildi. Bulgular: Toplam 21 hastanın verileri değerlendirildi. Bu hastaların 12’sine (%57,1) sağ adrenalektomi yapılırken, 9’una (%42,9) sol adrenalektomi uygulandı. Hastaların ortalama operasyon süresi 130,2±39, dk, ortalama kanama miktarı 197,6±72,4 ml ve ortalama hastanede kalış süresi 3,09±1,57 gün olarak tespit edildi. Patolojik değerlendirmede hastaların 4’ünde feokromasitoma, birinde miyeloma ve 16’sında adenoma olduğu tespit edildi. Boyut olarak 5 cm’den büyük kitlelerde kanama miktarı, operasyon süresi ve hastanede kalış süresi, 5 cm’den daha küçük kitlelere gore belirgin anlamda yüksek tespit edildi (p, Objective: Laparoscopic adrenalectomy is the gold stan­dard surgical technique for benign adrenal tumors. On the other hand, most surgeons still prefer to perform open surgery for adrenal tumors. This may be related with the surgeons opinions that laparoscopic adrenalectomy is an advanced laparoscopic surgery and has a high learning curve. In this article we present the results of our initial transperitoneal laparoscopic adrenalectomy cases. Methods: Lateral transperitoneal laparoscopic adrenal­ectomy cases that were performed between 2013 and 2015, were retrospectively analyzed. Patients demo­graphics, pathological types, operation time, blood loss, hospitalization time and complications were evaluated and compared with the literature. Results: A total of 21 patients were analyzed. Twelve (57.1%) patients had right and 9(42.9%) patients had left laparoscopic adrenalectomy. Mean operation time was 130.2±39.1 min, mean blood loss was 197.6±72.4 ml and mean hospitalization time was 3.09±1.57 days. Pathol­ogy reports of adrenal tumors were pheochromocytoma at 4 patients, myeloma at 1 patient and adenoma at 16 patients. Patients with tumor size > 5 cm had significantly higher blood loss, operation time and hospitalization time compared to tumors < 5 cm. (p

25 yaşındaki anneden NSVY ile doğan 39 haftalık 3030 gr ağırlığındaki kız bebek doğar doğmaz ağlamaması, morarması ile takipne ve dispnesinin olması üzerine yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılmıştır. Hastanın yapılan ekokardiyografisinde inferior vena kavanın kesintiye uğradığı ve geniş bir azigos veni ile devam ettiği görüldü. Çekilen direk grafi, floroskopi ve toraks BT’ de diyafragma evantrasyonu ve ekokardiyografiyi destekleyen bulgular saptandı. Diyafragma evantrasyonu ön tanısı ile torakoskopi yapılan hastaya diyafragma plikasyonu uygulandı. Ameliyat sonunda tüp torakostomi uygulanan hastanın göğüs tüpü postoperatif 3. gün çıkarıldı. Solunumu normal olan ve oksijen desteğine ihtiyaç duymayan hasta önerilerle 8. gün taburcu edildi.10 ay sonra hastanın ortaya çıkan hafif solunum sıkıntısı sonrası çekilen PAAC grafisinde yine diyafragma evantrasyonu ile uyumlu görünüm olması üzerine hasta tekrar ameliyata alındı. Yapılan torakoskopide evantrasyonla beraber posterolateral diyafragma hernisi olduğu görüldü. Diyafram yapısının oldukça zayıf olması üzerine torakoskopiye son verilerek sağ üst kadran oblik insizyon yapılarak laparotomiye geçildi. Posterolateraldeki defektten herniye olan bağırsaklar batına redükte edilerek evantre diyafram ve sentetik materyal kullanılarak diyafram onarıldı. Yoğun bakım ünitesinde nazal oksijen desteği ile takibe alınan hastanın göğüs tüpü postoperatif 3. gün çıkarılarak taburcu edildi.Yapılan literatür taramasında iki yenidoğan ve bir 70 yaşında bir hastada diyafram evantrasyonu onarımı sonrasında herni oluşumu bildirildiği görülmüştür. Herniasyon erken dönemde olabildiği gibi üç yıl gibi bir sürede de oluşmuştur. Bu sebeple bu durum her ne kadar nadir olsa da akıldan çıkarılmayıp birkaç yıl takip edilmesinin iyi olacağını düşünmekteyiz., A 25-year-old woman had a baby 39 birth weeks with 3030 g body weight. She did not cry and were cyanotic, tachypneic and dyspneic after birth. Then she had admitted to neonatal intensive care unit. She needed only nasal oxygen. In echocardiography, her vena cava inferior was found interrupted and continued with a large azygos vein. Diaphragma eventration and findings in echocardigraphy were seen in x-ray, fluroscopy and computed tomography. She was operated thoracoscopically. Her thoracal drain was pulled out on 3rd postoperative day. She had normal respiration and no oxygen need and then, was discharged at 8th day.After 10 months, she had a little difficulty for breathing. Her plain graphy showed recurrent diaphragmatic eventration. We operated her again thoracoscopically. We saw posterolateral diaphragmatic hernia with recurrent eventration. Thoracoscopy was ended and the operation was continued by laparotomy with an oblique right subcostal incision. After reduction herniated organs into abdominal cavity, diaphragmatic defect repaired with eventrated part of right hemidiaphragm and reinforced with nonabsorbable synthetic patch. She was followed in intensive care unit with nasal oxygen support. Thoracal drainnage tube was pulled out out in 3rd postoperative day and she was discharged in the same day.Two newborns and a 70-year-old patient were reported with development diapragmatic hernia after eventration repair in the literature. Herniation occured in three years postoperatively as in early period. As a result, we recommend patients should be followed a few years after operation

Amaç: Bu çalışmada deneysel testis iskemi-reperfüzyon hasarında A vitamininin prekürsörlerinden olan likopenin uzun dönem kullanımında etkinliğini araştırmayı amaçladık.Materyal ve metot: Deney için 70 rat kullanıldı. Ratlar 7 gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu, grup 2 sham grubu, grup üç likopen grubu, grup 4 üç günlük torsiyon detorsiyon (T/D) grubu, grup 5 on günlük T/D grubu, grup 6 üç günlük T/D+likopen ve grup 7 on günlük T/D+likopen grubu olarak ayrıldı. Likopen 50mg/kg/gün dozunda mısır yağında hazırlanarak intraperitoneal yoldan kullanıldı. Deney sonunda ratlardan kan ve testis dokuları alındı. Alınan testis dokularının bir kısmı biyokimyasal analiz, diğer kısmı ise doku incelemesi için ayrıldı. Seminifer tübül yapısını incelemek için Johnsen skorlaması, apoptazis incelemesi için ise TUNEL metodu kullanıldı. Alınan kan örneklerinde testosterone düzeyi ölçülürken, dokulardan SOD, MDA, TNF-α, IL-1β ve IL-6 ölçümleri yapıldı. Sonuçlar istatistiksel olarak incelendi.Sonuçlar: Grup 1, 2 ve 3’ te normal testis dokuları gözlendi. Likopen kullanılan grup 4 ve 5’ te testis dokularının zarar gördüğü tespit edildi. Likopen kullanılan grup 6 ve 7’ de testis dokularının grup 4 ve 5’ ten daha iyi olmadığı görüldü. MSTD ve JTBS değerleri grup 6’ da grup 4’ e gore daha iyi iken grup 7’ de grup 5’ e göre daha iyi değildi. Doğal olarak MDA, SOD, TNF-α ve IL-1β düzeyleri grup 4 ve 5’ te grup 1’ e göre yüksek iken, serum testosterone ve IL-6 düzeyleri düşük idi. Likopen kullanılan gruplarda bu maddenin tedavi edici herhangi bir etkinliğinin olmadığı görüldü.Tartışma: Sonuç olarak bu deneyde likopenin, testis torsiyonunda uzun dönemde tedavi edici etkisinin olmadığı görüldü. Bu çalışma, diğer antioksidan maddelerin uzun dönem kullanımı ile iskemi-reperfüzyon hasarında ne kadar etkin olduklarını ortaya koymak için başka çalışmalara ön ayak olabilir.&nbsp, Purpose: We purposed to demonstrate long term effectiveness of lycopene, a precursor of vitamin A, on testes for ischemia-reperfusion injury.Material and methods: 70 Wistar-Albino rats were used for this experiment. Rats were divided to seven groups. Group 1: served as control; Group 2: sham-operated; Group 3: 50 mg/kg/day lycopene was administered to rats; Group 4: Torsion/detorsion for three days; Group 5: Torsion/detorsion for ten days; Group 6: Torsion/detorsion plus 50 mg/kg/day Lycopene administered to rats for three days; Group 7: Torsion/Detorsion plus 50 mg/kg/day Lycopene administered to rats for ten days. Lycopene was used intraperitoneally. Some of the testes tissues were used for biochemical analyses and the other tissues were used at histological procedures. Johnsen’ s score was used for seminiferous tubul deterioration. The TUNEL method was utilized to show apoptosis of testicular tissue. Testosterone levels were measured by blood samples and SOD, MDA, TNF-α, IL-1β and IL-6 mesurements by tissue samples. Results were analyzed statistically.Results: In group 1, 2 and 3 there were normal testicular structure. Rats in group 4 and 5 had damaged testicular tissues. In groups 6 and 7, those we used lycopene, there were not better testes than group 4 and 5. The MSTD and JTBS values were better in group 6, but not in group 7 from torsion groups. As a result; MDA, SOD, TNF-α and IL-1β were increased and serum testosterone and IL-6 levels were decreased in Group 4 and 5 compared to the group 1. There was no improvement in groups treated with lycopene for therapeutic purpose.Conclusion: It was shown that lycopene, as an antioxidant agent, is not effective for testicular torsion in long term. This study can be preliminary study for the necessity to perform many studies used different antioxidant agents for their long term effects in ischemia-reperfusion injuries.

Gastrointestinal sistem (GIS) duplikasyonları nadir olmayan konjenital malformasyonlardandır. Bu malformasyonların büyük çoğunluğu ince bağırsak seviyesinde görüldüğünden dolayı orta bağırsak duplikasyonları olarak adlandırılırlar. Bunlar komşu normal bağırsak segmenti ile barsak duvarını ve kan damarlarını paylaşır iken mukozaları da aynı tiptir, nadiren mide mukozası vardır. Mezenterik tarafta yer alırlar. Orta bağırsak duplikasyonlarının belirtileri çoğunlukla karın içi kitle ve bağırsak obstrüksiyonu olup bazen rastlantısal olarak tespit edilirler. GIS duplikasyonlarının %10-20’ si çok sayıdadır. Bu sunumda hem kistik hem de tübüler duplikasyonun yanısıra mezenterik kisti de olan bir hastayı sunuyoruz.37 yaşındaki anneden 3750 g ağırlığında term bir erkek bebek doğmuştur. Prenatal MRI’ da karın içerisinde bir kitle saptanmış idi. Ağızdan normal olarak beslenebilen ve sol kadranlarda hafif bir distansiyonu olan bebeğin direk grafi, USG ve MRI incelemesinde sol üst kadranda ve göbek altında orta hatta birer adet kitle tespit edildi.Hastaya 9. günde laparoskopi yapıldı. Treitz ligamanının 20 cm distalinde kistik bir yapı görüldü ve göbek portu giriş yeri genişletilerek dışarıya alındı. Yapılan eksplorasyonda ileoçekal valvin 30 cm yukarısında bir tübüler duplikasyon, ayrıca bir adet de mezenterik kist olduğu görüldü. Duplikasyonlar komşu 10 cm' lik barsak segmentleri ile beraber çıkarılırken mezenterik kist de etraf dokulara zarar verilmeden eksize edilebildi. Mezenterik kistin duvarından yapılan kesitlerde kistin yassı, yer yer küboidal epitelle örtülü, konjesyone kan damarlarının olduğu fibröz duvarlı olduğu görüldü. Kistik duplikasyonun ise iki kat kas tabakasının olduğu oldukça ince duvarlı ve çoğunlukla dökülmüş yassı epitelle döşeli olduğu görüldü.Postoperatif 3. günde beslenen hasta 9. günde hastaneden taburcu edildi. Hasta şimdi 18 aylık olup sorunsuz yaşamaktadır.Sonuç olarak bir intestinal duplikasyonla karşılaşıldığında bu anomalinin çok sayıda olabileceği ve diğer başka intestinal patolojilerin de beraber bulunabileceği hatırda tutulmalıdır., Duplication of gastrointestinal system (GIS) is one of the infrequent congenital malformations. Majority of these malformations are seen in the small intestine, called as midgut duplications. These duplications share same smooth muscle wall and blood supply, lined same mucosal layer with adjacent bowel –sometimes gastric mucosa- and located mesenteric side of bowel. Symptoms of midgut duplications are abdominal mass, intestinal obstruction or detected incidentally. 10-20% of GIS duplications are multiple. There is a patient with synchoronous cystic and tubular duplications and a mesenteric cyst in this report.A male infant was born from 37-year-old mother as a term baby with 3750 g birth weigth. An intraabdominal mass was detected on magnetic resonance imagining (MRI) prenatally. He had a mild distension in left quadrants. He was fed oral normally. Abdominal radiograph, ultrasonography and MRI revealed a mass in upper left quadrant and another mass median placed under umblicus.Diagnostic laparoscopy was performed on the 9th day of life. This procedure showed of a cystic lesion on the 20th cm down to the Treitz ligament. The mass was taken out from enlarged umblical port site. Another cystic mass was determined originated from the ileal mesentery and a tubular duplication 30 cm proximally to the ileocecal valve. Sections from mesenteric cyst wall showed a flattened epithelium and at places with low cuboidal epithelial wall containing fibrous tissue and ectatic congested blood vessels. The histopathologic examination of cystic duplication showed an extremely thin wall with 2 distinct muscle layers and mostly denuded focally flattened lining epithelium, compatible with a duplication cyst.On the 3rd postoperative day the patient was fed orally and discharged on the 9th postoperative day. The child is now 18-month-old and asymptomatic.In conclusion it must be in mind that intestinal duplications may be multiple and there may be accompanying intestinal malformations.

PURPOSE: To evaluate types of trauma, other organ injuries and types and results of management in children who were admitted to our clinic because of renal trauma in the last 5 years.

AIM: To assess types of splenic traumas, accompanying injuries, their management and results.

An experimental study was designed to investigate the effect of diclofenac sodium (DS) on both renal parenchyma during complete unilateral ureteral obstruction. In 40 adult rats, left ureteropelvic junction were completely obstructed. Rats were divided into 4 equal groups and treated with cefoperazone (Group 2), DS (Group 3), cefoperazone and DS (Group 4) for one week postoperatively. No drug was given to Group 1 (control). Then, both kidneys of all rats were removed and examined histopathologically. The parenchymal thickness of left kid-neys were less than those of rights in all groups. Renal capsuli were moderately thickened in all obstructed kidneys. There were congestion in glomeruli and parenchymas of all kidneys, dilatation in proximal and distal tubuli of obstructed kidneys, and focal Iymphocytic infiltration in all kidneys except right kidneys in group 1 and 2. There was hemorrhage in all kidneys of Group 3 and 4. These findings support the fact that DS may cause renal complications during complete ureteral obstruction.

Amaç: Rotasyon anomalilerinin tanısındaki güçlükleri vurgulayarak, uygun tanı yöntemlerini vurgulamak.Gereç ve Yöntem: Ocak 2000-Aralık 2010 arasında kliniğimizde tanı ve tedavisi yapılan barsak rotasyon ve fiksasyon anomalisine sahip hastaların dosyaları geriye doğru incelendi. Uygulanan tanı yöntemleri, preoperatif ve operatif tanı, yapılan işlemler, görülen ek anomaliler komplikasyonlar ve sonuçlar kaydedildi.Bulgular: On ikisi kız, 13’ü erkek olan toplam 25 hastanın yaşları 1 gün-5.5 yaş arasında değişiyordu (ortalama 28 gün). Hastalardan 19’u çekilen ayakta direkt karın grafileriyle intestinal (10) ya da duodenal (6) atrezi, konjenital diyafram hernisi (3) tanısı konarak ameliyata alınmıştı. İntestinal atrezi ön tanısı alan 10 hastanın 4’ünde ameliyatta atrezi ve malrotasyon, kalan 6’sında sadece malrotasyon (birinde midgut volvulusu) görüldü. Duodenal atrezi tanısıyla ameliyata alınan 6 hastanın ise 3 ünde duodenal atrezi ve malrotasyon, 3 ünde sadece malrotasyon belirlendi. Omfalosel ve konjenital megakolon nedeniyle ameliyat edilen birer hastada da ameliyat sırasında malrotasyon belirlendi. Bu serideki hastalardan sadece 4’ünde (% 16) baryumlu distal kolon grafisi ve/veya oral verilen baryumla yapılan pasaj grafisi kullanılarak ameliyat öncesi malrotasyon tanısı konabildi. Malrotasyona bağlı obstruksiyonu düzeltmek için Ladd bantı kesilmesine 8 hastada apandektomi, 3 hastada çekum fiksasyonu ilave edildi. İntestinal atrezili bir hasta sepsis, midgut volvulusu nedeniyle ameliyat edilen bir hasta ise kısa barsak sendromu sonucu kaybedildi.Sonuç: Malrotasyonda en yararlı tanı yönteminin baryum lavmanlı kolon grafisiyle çekum pozisyonunun belirlenmesi ve opak madde kolondan temizlendikten sonra oral verilen kontrast maddeyle çekilen pasaj grafisi olduğu söylenebilir., Objective: To emphasize difficulties in the diagnosis of intestinal rotation anomalies and choice of diagnostic techniques. Material and Methods: Patients with operative diagnosis of malrotation and fixation anomalies between January 2000-December 2010 were studied retrospectively. Diagnostic methods, preoperative and operative diagnosis, surgical techniques, additional anomalies observed and complications were noted. Results: A total of 25 patients, 13 males and 12 females aged between 1 day and 5.5 years (mean age 28 days) were evaluated. 19 patients were operated with diagnosis of intestinal (10 patients) or duodenal (6 patients) atresia and congenital diaphragmatic hernia (3 patients) established after plain erect xrays. There was intestinal atresia with malrotation in only 4 of 10 patients with diagnosis of intestinal atresia and only malrotation in the remaining 6 patients (one of them had midgut volvulus). Of the six patients operated due to duodenal atresia, duodenal atresia and malrotation were found in 3 and only duodenal atresia in 3 patients. On the other hand, there was malrotation in patients with omphalocele (1) and congenital megacolon (1) during the operation. In only 4 patients (16 %), true diagnosis of malrotation was possible with baryum enema and serial xrays with oral contrast. Incision of Ladd’s bands was made to remove obstruction due to malrotation and appendectomy (8 patients) and fixation of caecum (3 patients) were added to this procedure. One patient died due to sepsis and one patient who was operated for midgut volvus died from short bowel syndrome.Conclusion: It is believed that the most useful diagnostic method for malrotation is to establish the caecal position by baryum enema and serial xrays with oral contrast.

28- ö Z E T : Üriner sistemdeki devamlılığı sağlamak için organik ve sentetik birçok greft materyali denenmiştir. Biz, biyolojik ve immünolojik özellikleriyle diğer greft materyallerinden avantajlı olduğunu düşündüğümüz AZ ` nı, şimdiye kadar denenmediği üriner sistemde kullanıp doku ile uygunluğu olup olmadığını ortaya koymayı amaçladık. Bu maksatla yedi adet kuzuda eksperimental olarak üre- terotomiler yapıp, burayı aynı cins koyunlardan aldığımız AZ lan ile yamadık. Deney hayvanlarını yedi ay süreyle gözledik ten sonra yaptığımız otopsilerde greft bölgesindeki değişik likleri makroskobik ve mikroskobik olarak inceledik. Sonuçta deney hayvanlarının hiçbirinde akut immun rejek s iyona ait bir bulguyla karşı la şmadık.îki kuzuda gözlediği miz morbidite ve mortalite ise, erken postoperatif dönemde drenajı sağlamak için yerleştirdiğimiz ureter kateterine ve üreterin darlığı neticesi karşılaştığımız teknik zorluğa bağ lıydı. Amnion zarı uzun dönemde organizma tarafından absorbe edilmiş, ancak duvardaki fibroblastik aktivite ve lümene dog ru ilerleyen üroepitelial hücrelerle ureter devamlılığı sağ lanmıştı. Diğer kuzularda ise greft bölgesinde tam bir iyi leşme gözlendi. Üreter devamlılığı tamdı ve üriner sistemde başkaca patoloji yoktu.-29- Bu sonuçlara bakarak;antijenitesi düşük, bakteriostatik etkisi olan, sağlamlığı ve elastik oluşuyla manipulasyon ko laylığı sağlayan, kolay elde edilebilir ve ucuz bir biyolojik materyal olarak AZ'nın üriner sistemde kullanılabileceğini düşünüyoruz. 35

Nekrotizan enterokolit (NEK) yenidoğan bebeklerde en sık karşılaşılan önemli akkiz gastrointestinal hastalık olup yenidoğan yoğun bakım ünitelerindeki hastaların %1-3' ünde görülmektedir (1). NEK insidansı ağırlığı 1000 g' ın altındaki bebeklerin yaşaması ile artmaktadır. Hastalık daha çok prematür bebekleri etkilemektedir. Bu hastalığa karşı en hassas olanlar doğumda vücut ağırlığı 1000 g' ın altında ve doğum yaşı 28 gebelik haftasının altındaki bebeklerdir. Tanının erken konulması ve hemen yoğun bir tedaviye başlanması yaşam şansını etkileyen en önemli faktördür (4). Cerrahi tedaviye hastaların %25-50' sinde ihtiyaç duyulmaktadır. NEK' te kesin cerrahi endikasyonlar gangren ve barsak perforasyonudur (3). İdeali gangren oluşup perforasyon meydana gelmeden ameliyata alınmasıdır. Ancak bu çoğu zaman mümkün olmamaktadır. Ameliyatta nekroze olmuş barsak segmentleri rezeke edilerek uçlara ostomi yapılmaktadır. Ana prensip barsakların mümkün olduğunca az miktarda rezeke edilmesidir (7).D-laktat kolonik bakteriler tarafından absorbe olmayan karbonhidratlardan üretilmektedir. D-laktat ileumda da birikebilmektedir (9). D-laktat memeliler tarafından metabolize edilemez ve vücuttan atılması renal ekskresyon ile olur (10). Kanda D-laktat tespit edilmesi, gastrointestinal sistemde bakteriyel proliferasyon olduğunun göstergesidir (11). Erken tanı ve tedavi hayati öneme sahiptir. Erken dönemde NEK tanısı oldukça zor olmaktadır. Hastaların erken tanı alması için D-Laktat'ın biomarker olarak kullanılabileceği düşünülerek bu çalışmada H/R yöntemi ile NEK modeli oluşturulan ratlarda D-laktat seviyesinin öneminin gösterilmesi amaçlandı.H/R yöntemi ile ratlarda NEK modeli oluşturuldu. Histopatolojik olarak çalışma grubundaki bütün ratlarda değişik derecelerde NEK geliştiği gösterildi. NEK modeli oluşturulan gruptan alınan doku örneklerinden ölçülen D-laktat seviyelerinin kontrol grubuna göre yüksek olduğu görüldü. Deneysel NEK modelinde D-laktat seviyesinin yükseldiği ve tanısal değeri olabileceğini gösterildi. Necrotizing enterocolitis (NEC) is the most common acquired gastrointestinal disease in neonates and occurs 1-3% in neonatal intensive care units (1). As babies under 1000g have a higher chance of survival, the incidence of NEC is increasing. The disease mostly affects premature babies. The most vulnerable to this disease are infants whose body weight at birth is below 1000 g and birth is below 28 weeks of gestation.Diagnosis and immediate intensive care is the most important factor affecting the chances of survival (4). Surgery is necessary in 25-50% of patients. Surgical indications for NEC are gangrene and bowel perforation (3). It would be better to perform the surgery before the perforation. Resection of the necrotizing intestinal segments and ostomy is performed at the ends. The intestines should be resected as little as possible (7).D-lactate is produced by colonic bacteria. D-lactate may also accumulate in the ileum (9). D-lactate cannot be metabolized by mammals and excretion is from the kidneys(10). D-lactate is indicative for bacterial proliferation (11).The incidence of necrotizing enterocolitis (NEC) has increased with the increase in the survival rate of babies born prematurely. The diagnosis of NEC may be challenging. We think that D-lactate can be used as biomarker for early diagnosis of patients. In this study, we aimed to show the importance of D-lactate level in a rat model of necrotizing enterocolitis.We used the H / R method to construct the NEC model in rats. We showed that different degrees of NEC developed in all rats in the study group. D-lactate levels of the NEC group was higher then the control group. Elevated D-lactate levels detected in a rat model of NEC, and can be used in diagnosis of NEC, but it is not a spesific marker. 61