Search

Objective: The knowledge concerning allergy to legumes is limited. We aimed to evaluate the clinical features and prognosis of legume allergy in children. Materials and Methods: We evaluated patients with legume allergy who were followed up from 2010 to 2017 at the Division of Pediatrics Allergy and Immunology, with their clinical features, laboratory findings, and prognosis. Results: The median age of the enrolled 37 patients in our study was 7 (interquartile range, 4.3-9.2) years. Twenty-nine (78.3%) were male. Thirteen (35.1%) patients were found to have an allergic reaction against more than one legume. The distribution of legume allergies was as follows: peanut (n=21, 56.8%), lentil (n=16, 43.2%), chickpea (n=13, 35.1%), pea (n=6,16.2%), bean (n=5, 13.5%), lupine (n=2, 5.4%), and kidney bean (n=1, 2.7%), with a total of 64 allergic reactions. The distribution of these different legume allergy reactions was as follows: urticaria and angioedema (n=31, 48.4%), anaphylaxis (n=23, 35.9%), atopic dermatitis (n=6, 9.3%), eosinophilic esophagitis (n=3, 7.8%), and food protein-induced enterocolitis syndrome (n=1, 1.5%). Thirty-two (86.5%) of 37 patients had an allergy to a non-legume food. Tolerance to 50 legume allergies affecting 27 patients being followed up for more than 12 months were given. Eight of the 18 patients with a single legume allergy and 1 of the 9 patients who were allergic to multiple legumes developed tolerance. Conclusion: Peanut and lentil were the most frequent legumes that caused allergic reactions in our study. The rate of allergies to non-legume foods was high. In patients who were allergic to a single legume, the tolerance rate was 44.4%.

Amaç: Astım geri dönüşümlü hava yolu obstrüksiyonunun eşlik ettiği kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Ev içi faktörler astım gelişiminde rol almakla birlikte astım kontrolü üzerine de etkilidir. Bu çalışmada, astım hastalarının kontrollü ve kontrolsüz hastalığa sahip olmalarını etkileyen ev içi çevresel faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya hastanemiz Çocuk Alerji İmmünoloji polikliniğinde takip edilen 6-18 yaş arasındaki astım hastaları alındı. Global Inıtative for Asthma (GINA) astım kontrol rehberine göre hastaların kontrol düzeyleri belirlendi. Hastaların kontrol düzeyleri ile kontrolü etkileyecek ev içi faktörlerin arasındaki ilişki araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya klinik ve solunum fonksiyon testi (SFT) ile astım tanısı konulan 291 hasta dahil edildi. GINA kontrol düzeyine göre hastaların %55’i (n=160) kontrollü, %45’i (n=131) kontrolsüz hastalığa sahipti. Eozinofil sayısı, evdeki oda sayısı, büyük kardeş sayısı ile hastalık kontrolü arasında anlamlı bir ilişki saptandı (p, Objective: Asthma is a chronic inflammatory disease with reversible airway obstruction. Indoor factors play a role in the emergence of asthma and also have many effects on the control of asthma. In this study, we aimed to evaluate the indoor environmental factors that affect whether the disorder is controlled or not. Material and Methods: Children aged 6-18 years with asthma who had been diagnosed and followed-up by the pediatric allergy and immunology clinic of our hospital were included in the study. Control levels of the patients were determined according to the Global Initiative for Asthma (GINA) asthma control guide. The control levels of the patients and the effects of indoor factors on these levels were evaluated. Results: Two hundred ninety one patients with asthma who were diagnosed with clinical findings and respiratory function test were included in the study. According to GINA criteria, 55% of the patients were found to have controlled (n=160) and 45% of the patients uncontrolled (n=131) asthma. Eosinophil counts, number of rooms at home, and the number of older brothers and/or sisters were found to be significantly different between the controlled and uncontrolled groups. Median [interquartile range (IQR)] eosinophil count was 200/mm3 in the controlled group and 200/mm3 in the uncontrolled group (p=0.040). Median (IQR) number of rooms was 4 in the controlled group and 3 (p

Amaç: Astım genetik ve çevresel faktörlerin etkisiyle ortaya çıkan kronik infl amatuvar bir hastalıktır. Deri testi, çeşitli alerjenlere karşı olan Tip 1 aşırı duyarlılık reaksiyonunu göstermektedir. Deri testleri ile alerjik tetikleyiciler ve spesifi k bir ajana karşı hassasiyetin derecesi saptanabilir. Çalışmada; astımlı çocuklarda yapılan deri testi sonuçları; aile öyküsü, eşlik eden alerjik rinit varlığı ve çeşitli faktörlere bağlı sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, 6-18 yaş grubunda kliniğimizde astım tanısı ile takip edilen eşlik eden alerjik rinit dışında kronik hastalığı olmayan hastalar alındı. Her hastaya standart veri toplama formu dolduruldu. Solunum fonksiyon testi yapıldı. Her hastaya deri testi uygulandı. Sonuçlar ailede atopi öyküsü ve tanı gruplarına (Astım/ Astım+ Alerjik Rinit) göre değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 236 astımlı hasta dahil edildi. Olguların 155'i (%65.7) erkek ve yaş ortalaması 7.9 (7.4-12.2) (IQR) yıldı. Astımlı hasta sayısı 163 iken; 73 hastada hem astım hem alerjik rinit mevcuttu. Deri testi sonuçlarına göre en az bir alerjene karşı duyarlılık sıklığı %42.6 bulundu. En fazla duyarlılık %23.6 ile genel polen duyarlılığıydı. Tanı gruplarına göre astımlı hastalarda atopi sıklığı %39 iken eşlik eden alerjik rinit varlığında bu oran %52.1 bulundu (p=0.061). Ailede atopi öyküsü olan grupta alerjen duyarlılığı %39.8 iken öykü vermeyen grupta %44.3 (p=0.496) bulundu.Sonuç: Çocukluk çağı astımında alerjen duyarlılığı önemli rol oynamaktadır. Astım tanısı konulan her hastada alerjen duyarlılığı araştırılmalıdır. Deri testi yapılan her hastanın sosyodemografi k özellikleri, aile öyküsü, eşlik eden diğer alerjik hastalıklar açısından dikkatle sorgulanması gerekmektedir. Çalışmamızda en çok genel polen duyarlılığı bulunması bölgemizde daha önce yapılan çalışmalarla benzerlik göstermektedir. Astım ve alerjik rinit birlikteliği olan grupta alerjen duyarlılığı sıklığı beklenildiği gibi daha fazla bulunmuştur. Aile öyküsü olan grupta daha fazla alerjen duyarlılığı olması beklenirken bizim çalışmamızda alerjen duyarlılığının daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Objective: Asthma is a chronic infl ammatory disease caused by genetic and environmental factors. Skin tests show type 1 hypersensitivity reactions against various allergens. Allergic triggers and degree of sensitivity against a specifi c agent can be determined by skin tests. In this study; the skin test results in asthmatic children, the presence of allergic rhinitis based on family history, and evaluations depending on several factors have been considered.Material and Methods: Patients who had been diagnosed and monitored with asthma together with allergic rhinitis and had no any other disease were enrolled in to the study. A standard data form was completed for each patient. Pulmonary function tests were performed. Skin prick tests were also performed for each patient. Results were assessed depending on atopy in the family history and diagnostic groups of Asthma / Asthma and Allergic Rhinitis.Results: In this study, 236 asthmatic patients in total who were 6-18 years old were included: 155 (65.7%) were male and the mean age was 7.9 (7.4-12.2) (IQR) years. The number of asthmatic patients was 163 while the number of patients who had both asthma and allergic rhinitis was 73. The frequency of sensitivity to at least one allergen was 42.6 % according to the result of the skin test. The maximum sensitivity was for pollens with a rate of 23.6%. Atopy frequency according to the diagnostic groups was 39% in asthmatic patients and 52% in those with asthma and allergenic rhinitis (p=0.061). The allergen sensitivity was 39.8% in the group with a family history of atopy and 44.3% in the group without a family history of allergen sensitivity (p=0.496). Conclusion: Allergen sensitivity has an important role in asthma in childhood. Allergen sensitivity should therefore be investigated for all patients who are diagnosed as asthma. The socio-demographic characteristics and family history of each patient who has a skin test done should be carefully questioned in terms of other concomitant allergenic diseases. Our study is similar to other pollen sensitivity studies in general. As expected, the frequency of allergen sensitivity was higher in the group that had asthma together with allergenic rhinitis than those with asthma only. Allergen sensitivity was lower in our study for the group with a family history while it was expected to be higher.

Giriş: Astım ve obesite dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen önemli toplumsal sağlık sorunlarındandır. Son yıllarda vitamin D'nin allerjik hastalıkların ve obezitenin prevelansında etkisi olabileceği ileri sürülmüştür. Bu çalışmada vitamin D düzeyleri ile astım, obezite varlığı ve astım şiddeti arasındaki ilişki araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 119 olgu dahil edildi. Yaş ve cinsiyete göre eşleştirilmiş dört çalışma grubu oluşturuldu: Obezite ve astımı olanlar Grup I (n:34), normal kilolu astımlılar Grup II (n:28), astımı olmayan obez hastalar Grup III (n:30), normal kilolu ve astımı olmayan kontrol grubu Grup IV (n:27) olarak kabul edildi. Bulgular: Serum 25 hidroksi vitamin D düzeyleri açısından dört grup karşılaştırıldığında aralarında fark saptanmadı. Hastalar astım şiddetlerine göre serum vitamin D düzeyleri açısından karşılaştırıldığında gruplar arasında fark saptanmadı.Sonuç: Sonuç olarak, çalışmamızda serum 25 hidroksi vitamin D düzeyleri ile astım, obezite ve atopi varlığı arasında ilişki saptanmamıştır. Objective: Asthma and obesity are important public health problems that affect millions of people in the world. Recently it has been shown that vitamin D may affect the prevalence of allergic disease and obesity. In this study, we evaluated the correlations between vitamin D, asthma, obesity and severity of asthma. Materials and Methods: One hundred and nineteen subjects were included in the study. The study population consisted of four ageand sex-matched groups: Obese asthmatic children as group 1 (n:34), non-obese asthmatic children as group 2 (n:28), obese nonasthmatic children as group 3 (n:30) and non-obese non-asthmatic children as group 4 (n:27). Results: There was no significant difference in serum vitamin D levels between groups. Also there was no difference between groups when we compared the serum vitamin D levels according to the severity of asthma.Conclusion: There was no correlation between levels of serum vitamin D and presence of asthma and obesity.

Giriş: İlaç aşırı duyarlılık reaksiyonları, yaşamı tehdit eden durumlara neden olması, hastanede yatış süresini uzatabilmesi ve tedavi maliyetini artırabilmesi nedeniyle önemli bir sorundur. Çalışmamızda pediatri ve aile hekimliği asistanlarının ilaç allerjileri konusundaki bilgi düzeyleri ve tutumlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ankara ve Muğla'da pediatri ve aile hekimliği uzmanlık eğitimindeki hekimler alındı. Çalışmaya katılmayı kabul edenlere anket dolduruldu.Bulgular: Çalışmaya %73.2'si (n: 60) pediatri asistanı ve %26.8'i (n:22) aile hekimliği asistanı olan 82 hekim katıldı. Yaşları 27.54±1.75 (minimum-maksimum:25-33) yıl olup %80.5'i (n:66) kadın idi. Katılımcıların %48.8'i (n: 40) ayda 1-2 kez ilaç allerjisiyle karşılaştığını belirtirken, sadece %24.4'ü (n: 20) reçete yazarken her zaman ilaç allerjisini sorgulamaktaydı. İlaç alımı sonrası gelişebilecek ürtiker/anjioödem ve anafilaksiyi, katılımcıların çoğu (%80.5) tip I hipersensitivite reaksiyonu olarak değerlendirdi. Parenteral ilaç uygulanması sonrası vazovagal senkop tanımlanan hastayı, katılımcıların %54.9'unun (n:645) anafilaksi olarak değerlendirdiği görüldü. Objective: Drug hypersensitivity is an important problem because of its fatal consequences, prolonged hospitalization and increased treatment cost. In our study, we aimed to evaluate the knowledge level and attitude of the pediatrics and family health assistant physicians regarding drug hypersensitivity. Materials and Methods: Pediatrics and family health assistant physicians in Ankara and Muğla were enrolled into the study. Physicians who accepted to participate in the study completed a survey form. Results: 73.2% (n: 60) of the participating physicians were pediatrics assistants and 26.8% (n: 22) were family health assistants; thus a total of 82 assistants were included in the study. The average age was 27.54± 1.75 (minimum-maximum: 25 - 33) years and 80.5% (n: 66) were female. 48.8% (n: 40) of the participants stated that they were encountering 1-2 drug allergy cases per month. Only 24.4% (n: 20) of them questioned drug allergy before prescribing. 80.5% (n: 66) of the participants stated that urticaria/angioedema emerging after drug administration is a type I hypersensitivity reaction and 81.7% (n: 67) claimed that anaphylaxis is a type I hypersensitivity reaction. We observed that patients diagnosed with vasovagal syncope after.

Giriş: Çalışmada beslenme ve diyet uzman ve öğrencilerinin besin allerjisi ile ilgili bilgi düzeyleri değerlendirilmiştir. Gereç ve yöntem: Diyetisyenler ve diyet bölümü öğrencilerinin besin allerjisi yönetimi konusunda bilgileri bir anket yoluyla incelenmiştir.Bulgular: Dağıtılan 150 anketin, 122'si geçerli anket olarak döndü. Yanıtlama oranı %81.3 idi. Tüm katılımcıların %51.4'ü hastanede çalışmaktaydı. Katılımcıların yaklaşık %60'ı kendilerini besin allerjisinin bazı klinik belirtilerini ayırt etme, eliminasyon diyetleri geliştirme, allerjenlerden sakınma eğitim bilgilerini ve inek sütü allerjili çocukların diyet yönetimi konusundaki bilgi düzeylerini orta derece olarak değerlendirmişti. Katılımcıların sadece %72.1'i besinlerin anafilaksiye neden olabileceğini doğru cevaplandırdı. Katılımcıların yaklaşık %40'ı gıda allerjenlerinin bıçak ve kaşıklar gibi servis araçları vasıtasıyla iletilebileceğini bilmiyordu ve pişirilirken gıda buharının allerjik reaksiyonlara neden olmayacağını düşünmüştü. Katılımcıların yaklaşık %60'ı da gıdalara dokunmanın asla allerjik reaksiyonlara neden olmadığını düşünmüştü. İnek sütü allerjili çocuklar için tüm katılımcıların sadece %18.9'u aminoasit bazlı formüla, %23 tam hidrolize formüla, %39.3 laktoz içermeyen formüla verilebileceğini önermişti.Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective.Sonuç: Çalışma, besin allerjisi konusunda diyetisyenlerin bilgisinde bazı eksiksiklikler olduğunu ortaya koymuştur. Diyetisyenlere bu konuda eğitim verilmeli ve daha geniş bir küresel bakış açısı ile sağlık politikaları yeniden değerlendirilmelidir. Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge of dietitians and dietetic students about food allergy in order to develop suggestions for educational activities. Materials and Methods: Dietitians and dietetics students were surveyed via a questionnaire aimed to document their knowledge about food allergy management. Results: Of the 150 questionnaires distributed, 122 valid questionnaires were returned. The response rate was 81.3%. Of all the respondents, 51.4% were working in a hospital. About sixty percent of respondents rated themselves 'moderate' for identifying some clinical manifestations of FA, developing elimination diets, providing avoidance education, managing the dietary needs of children with cows' milk allergy (CMA). Only 72.1% of respondents answered the questions about foods that can cause anaphylaxis correctly. About forty percent of respondents did not recognize that food allergens could be transmitted by means of tools used for service such as knives and spoons and thought that smoke of the cooking food does not cause allergy. About sixty percent of respondents also thought that touching the food never causes allergic reactions. Of all the respondents, only about 18.9% suggested amino acid based formulas for children with CMA, 23% suggested fully hydrolized formulas and 39.3% thought that lactose free formulas can be given to patients with CMA. Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective. https://doi.org/10.21911/aai.6006

Giriş ve Amaç: Astım-benzeri yakınmaları olan ancak solunum fonksiyon testlerinde reverzibilite bulgusu olmayan hastalarda egzersiz provokasyon testi tanıda kullanılabilir. Ancak bu test zaman alıcıdır ve her zaman pratik değildir. Bu nedenle bu çalışmada, astım-benzeri yakınması olan hastalarda pozitif egzersiz provokasyon testinin pozitif olmasınıöngörecek değişkenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmada, Kasım-2009- Haziran 2012 tarihleri arasında polikliniğimize astım-benzeri yakınmaları olan ve solunum fonksiyon testlerinde (SFT) reversibilitesi olmayıp egzersiz provokasyon testi (EPT) yapılan hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Klinik özellikleri ve laboratuvar sonuçları tek değişkenli ve çok değişkenli regresyon analizi ile değerlendirildi.Bulgular: Yaşları 7-17 yıl arasında değişen toplam 145 hastanın dosyası incelendi. Olguların 76’sı (%52.4) kızdı ve ortanca yaş 11 yıl (çeyrekler arası aralık (ÇAA): 10-14) idi. 50 hastada (%34.5) egzersiz provokasyon testi pozitif saptandı. Egzersiz provokasyon testi pozitif saptanan olguların 14’ü (%28,7) obezdi. Çok değişkenli logistik regresyon analizinde yaş, cinsiyet, atopi, ailevi alerjik hastalık, sigara maruziyeti, periferik kan eozinofil sayısının 500 /mm³’ün üstünde olması, FEV1, FEV1/FVC değişkenlerine göre düzeltildiğinde obezite varlığı (odds retro (OR):4,188; %95 GA:1,512-11,604; p:0.006) ve FEF25-75 düşüklüğü (OR:1,030; %95 GA:1,050-1,012; p:0,01) egzersiz provokasyon test pozitifliği için risk faktörü olarak bulundu.Sonuç: Astım-benzeri yakınmaları olan ancak solunum fonksiyon testlerinde reverzibilite bulgusu olmayan hastalarda obezitenin olması ve FEF25-75 değerlerinin düşük saptanması egzersiz provokasyon testinin pozitifliği için risk faktörü olduğu söylenebilir., Objective: The exercise challenge test can be used to diagnose asthma in patients with asthma-like symptoms but without reversibility on spirometry. However, the test is time-consuming and is not always practical. The aim of this study was to determine the potential factors that may predict the presence of a positive exercise challenge test in children with asthma-like symptoms but without reversibility on spirometry.Material and Methods: All patients who presented at our outpatient clinic between November 2009-June 2012 with asthma-like symptoms but did not have reversibility on spirometry and on whom an exercise challenge test was done were analyzed retrospectively. The clinical features and laboratory results were analyzed with univariate and multivariate regression analysis.results: A total of 145 children between 7 and 17 years of age were analyzed. 76 out of 145 patients (52.4%) were female and their median age was 11 (Interquartile Range (IQR): 10-14) years of age. The exercise provocation test was positive in 50 (34.5%) patients. Fourteen patients with a positive exercise challenge test (28.7%) were obese. Multivariate logistic regression analysis revealed that obesity (odds ratio [OR]: 4.188, 95% confidence interval (CI): 1.512-11.60, p=0.006) and low basal FEF25-75 (OR:1.030, 95% CI:1.050-1.012, p=0.006) were risk factors for the presence of positive exercise challenge test when adjusted for the variables age, sex, atopy, familial allergic disease, passive smoking, peripheral blood eosinophil count greater than 500/mm³ and FEV1, FEV1/FVC parameters.conclusion: For patients with asthma-ike symptoms but without reversibility on spirometry, obesity and low FEF25-75 can be considered as the significant risk factors for the presence of a positive exercise challenge test

Giriş: Hijyen hipotezine göre, infeksiyonlara maruziyet ve hijyenik olmayan çevrede yaşamak immün sistemi uyararak allerjik hastalıklardan koruyabilir. Helicobacter pylori gibi besin veya orofekal kaynaklı mikroorganizmaların solunum yolu virüslerinin aksine allerjik hastalıklarla ters ilişkili olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada H. pylori infeksiyonu olanlarla olmayanlar arasında allerjik hastalık sıklığı yönünden fark olup olmadığı Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Temmuz 2012- Eylül 2012 tarihleri arasında hastanemizde H. pylori infeksiyonu ön tanısıyla üre-nefes testi yapılmış olan 3-18 yaş arasında 188 hasta alındı. Çalışmaya alınan hastaların başvuru şikayetiyle bireysel ve ailesel astım ve allerjik hastalık öyküleri sorgulandı. Hastaların allerji deri prik testleri yapıldı ve tam kan sayımı ile serum immünglobulin (IgA, IgM, IgG, IgE) düzeyleri ölçüldü. araştırılmıştır. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 11.1 ± 3.7 yıl olan ve %42’si erkek olan toplam 188 hasta alındı. Hastalarımızın %43.6 (n= 82)’sında üre-nefes testi pozitifti. H. pylori infeksiyonu olan çocukların %36.6’sında son bir yılda allerjik hastalık öyküsü varken, H. pylori infeksiyonu olmayanların %51.9’unda son bir yılda allerjik hastalık öyküsü vardı (p= 0.037). Multivaryans lojistik regresyon analizinde H. pylori infeksiyonu, son bir yılda allerjik hastalık semptom sıklığını etkileyen tek faktördü (RR= 2.23, %95 GA 1.13-4.40, p= 0.021). Sonuç: H. pylori infeksiyonu ile yaşam boyu allerjik hastalık sıklığı arasında ilişki saptanmazken, son bir yıldaki allerjik hastalık sıklığı ile H. pylori infeksiyonu arasında ters ilişki saptanmıştır. Objective: According to hygine hypothesis, exposure to infections and living in an unhygienic environment might prime the immune system and protect from development of allergic disorders. It was shown that exposure to foodborne or orofecal microbes were inversely related to the allergic diseases compared to airborne viruses. In this study we aimed to evaluate and compare the presence of allergic diseases in patients with and without Helicobacter pylori infection. Materials and Methods: The study was carried out on 188 patients between ages of 3 and 18 years who were performed urea breath test with a suspician of H. pylori infection. History of presenting symptoms and presence of personal and familial asthma and allergic diseases were taken. Skin prick tests were done and complete blood count and serum immunoglobulin (IgA, IgM, IgG, IgE) levels were measured. Results: A total of 188 patients with a mean age of 11.1 ± 3.7 years were enrolled in the study and 42% of them were male. Urea breath test was positive in 43.6% (n= 82) of patients. The rate of current allergic symptoms was 36.6% in children with H. pylori infection, while it was 51.9% in children without H. pylori infection (p= 0.037). In multiple logistic regression analysis H. pylori infection was the sole independent variable related to the presence of current allergic symptoms (RR= 2.23, %95 GA 1.13-4.40, p= 0.021). Conclusion: There was no relation between the H. pylori infection and presence of life-long allergic diseaseas, however there was an inverse relation between H. pylori infection and current allergic symptoms.

Giriş: Subkütan allerjen immünoterapi, allerjik rinit ve astım tedavisinde etkili olmasına ve böcek sokmalarına karşı gelişen anafilaksileri önlemesine rağmen, lokal ve sistemik reaksiyon gelişme riski taşır. Bu çalışmanın amacı; çocuklarda subkütan allerjen immünoterapi sonrası gelişen yan etki sıklığını saptamaktır. Gereç ve Yöntem: Polen veya arı venomu ile subkütan allerjen immünoterapi uygulanan hastaların verileri standart immünoterapi kayıt formundan retrospektif olarak değerlendirildi. İmmünoterapi standart allerjen ekstreleri kullanılarak yapıldı. Sistemik reaksiyonlar Dünya Allerji Organizasyonu tarafından önerilen evreleme sistemine göre sınıflandırıldı. Enjeksiyon bölgesinde hastanın kendi avuç içinden daha büyük olan endürasyon geniş lokal reaksiyon olarak tanımlandı. Bulgular: Kırk yedi hastaya toplam 960 doz aşı uygulandı. Bu hastaların 27’sine polen, 20’sine arı venomuyla immünoterapi yapıldı. Sadece bir hastada üç sistemik reaksiyon gelişti. Sistemik reaksiyon sıklığı %0.3 olarak saptandı. Hastaların 15 (%31.9)’inde toplam 31 (%3.2) geniş lokal reaksiyon gelişti. Sonuç: Allerjik hastalıklarda subkütan allerjen immünoterapi güvenli bir tedavi modalitesi olmasına rağmen, yan etkileri nedeniyle uygun müdahale koşulları olan merkezlerde uygulanmalıdır. Objective: Although subcutaneous allergen immunotherapy is effective in treating allergic rhinitis and asthma and in preventing stinging insect anaphyla- xis, it carries risk of local and systemic reactions. The purpose of this study was to determine the frequency of adverse reactions of subcutaneous allergen immunotherapy in children. Materials and Methods: A retrospective data were examined from pediatric patients who received pollen or venom allergen subcutaneous allergen immunotherapy. Standard allergen extracts were used for immunotherapy. The severity of the systemic reactions was graded according to criteria of the World Allergy Organization. A large local reaction was defined as a local swelling greater than the size of the patient& #8217; s palm at the site of allergen injection. Results: A total of 960 injections were administered to 47 patients. Twenty seven and 20 out of 47 patients received pollen and venom immunotherapy respectively. Three systemic reactions were observed in only one patient. The frequency of systemic reactions was 0.3%. Fifteen (31.9%) patients developed a total of 31 large local reactions which correspond to 3.2% of the administered doses. Conclusion: Although subcutaneous allergen immunotherapy is a safe treatment modality of allergic diseases; it must be administrated only in centers that have appropriate emergency equipments because of side effects.

Anaphylaxis is a rapid onset serious allergic reaction which may be fatal. Foods are the most common allergens leading to anaphylaxis especially for childhood. Most of the food-induced anaphylactic reactions take place after ingestion of the allergic food and only a few cases exist with anaphylactic reactions induced by inhalation of foods such as peanut, soybean and lupine. The case we present is unusual in that an 8 1/2-year-old boy developed anaphylaxis with the inhalation of steam from boiling lentils.