Search

Fertilite yogası, fertiliteyi geliştirmeyi ve rahatlamayı destekleyen yoganın bir türüdür. Diğer yoga türleri gibi, vücudun iç dengesini sürdürmeye, düzgün ve en iyi şekilde çalışmasına yardımcı olmaktadır. Fertilite yogası, fertiliteyi olumsuz etkileyen stresi azaltmak için asanalar, pranayama (nefes) ve meditasyonu içermektedir. Fertilite yogasının diğer yogalardan en temel farkı pelvik bölgeye giden kan akımını artıran hareketlere odaklanmasıdır. Diğer bir farkı, fiziksel bedenimizi ve enerjimizi yöneten çakralara, özellikle sakral çakra’ya temellendirilmesidir. Sakral çakra fertilite yogasında aktif tutulması gereken çakradır. Fertilite yogası, fertilite yogası eğitmeni eşliğinde veya danışmanlığında bireylerin kendi kendine uygulayabileceği bir pratiktir. Ancak, fertilite sorunu olan bireyler gebe kalabilme şansını artıracağı düşüncesiyle özellikle tedavi sürecinde fiziksel hareketlerini kısıtlamaktadır. Sağlık profesyonelleri tarafından fertilite yogası gibi fiziksel hareket, pelvik bölgeye taze oksijenlenmiş kan akımını artıran ve ruhsal rahatlama içeren uygulamaların yararları hakkında çiftlerin farkındalıkları artırılabilir. Bu makalenin amacı fertiliteye özgü fertilite yogasının kadın ve erkek fertilitesine etkisini açıklamak ve sağlık profesyonelleri için örnek bir program sunmaktır.

ÖzetYardımcı üreme teknikleriyle (YÜT) tedavinin günümüzde artmasına karşın bu süreçte yapılan fiziksel aktivitenin etkinliğine yönelik sınırlı kanıt bulunmaktadır. Mevcut kanıtlar ve literatür YÜT sırasında ılımlı fiziksel aktivitenin olumlu etkisinden söz etmektedir. Fakat yapılan çalışmalarda YÜT ile tedavi sırasında kadınların fiziksel aktivitelerini düşürme eğilimlerinin olduğu görülmektedir. Literatür ılımlı yapılan fiziksel aktivitenin infertilite tedavisi sırasında stresi ve anksiyeteyi azalttığını, negatif duyguları ortadan kaldırdığı ve relaksasyon sağladığı, serum kortizon ve prolaktin düzeyini azaltıp, endorfin salgısını arttırarak, kan dolaşımını hızlandırarak uterusun oksijenerasyonun artmasına, östrojen ve progesteron sekresyonunu üzerine olan pozitif etkisinden dolayı da uterusun endometriyumunun proliferasyonuna ve anjiyogenezisine neden olduğunu, böylece implantasyonu ve canlı doğum oranlarını arttırdığını göstermektedir. Ilımlı fiziksel aktivite ise; 1 haftada 2 saat olarak tanımlanmaktadır. Sağlık çalışanlarının YÜT ile tedavi sırasında fiziksel aktivitenin önemini bilip, hastaların günlük ve rutin fiziksel aktivite seviyelerini sürdürmeye teşvik etmesi gerekmektedir. Bu derleme makalesinde yardımcı üreme teknikleriyle tedavi sırasında yapılan ılımlı fiziksel aktivitenin etkisini incelemek amaçlanmıştır., Although treatment with Assisted Reproductive Techniques (ART) has increased nowadays, there is very limited prof on the efficiency of the physical activity done during the process. Existing prof and the literature indicates that moderate physical activity during ART effects the results positively. However, it has been observed in the studies that woman that are undergoing ART treatment have tendency to decrease their physical activities. The studies carried have shown that moderate physical activities done, decreases the stres and anxiety levels during the infertility treatment which is a stressful process, wipes out the negative feelings, provides relaxation, decreases serum cortizon and prolactin levels and the same time increases endorphin secretion which speeds up the blood circulation. That causes the increase of uterus oxigeneration. This whole process causes angiogenesis and proliferation of the uterus endometrium due to the positive effect on ostrogen and progesteron secration and therefore increases the implantation and live birth rates. Moderate physical activity is defined as 2 hours a week.The health personnel should be aware of the importance of the physical activity during ART and they should encourage the patients to carry out their daily routine physical activity levels. This article aims to analyse the effect of the physical done during the ART treatment.

Giriş: Emzirme yenidoğan için en yararlı beslenme şeklidir. Fakat farklı nedenlerden dolayı anneler bebeklerine anne sütü dışında ürünler verebilmektedir. Postpartum dönemde yenidoğanın beslenme şekline ilişkin yaşanabilecek sorunlar annelerin bu süreci olumsuz deneyimlemesine neden olabilir. Amaç: Yenidoğanın beslenme şeklinin annenin uyku ve yorgunluğuna etkisini incelemektir. Yöntem: Çalışma tanımlayıcı ve retrospektif tipte olup, postpartum beşinci haftada bulunan 245 anne ile gerçekleştirilmiştir. Annelerin postpartum birinci haftada ve ikinci haftadan dördüncü haftanın sonuna kadar uyku ve yorgunlukları geriye dönük değerlendirilmiştir. Veri toplamak amacıyla Tanıtıcı Bilgi Formu, Annenin Uyku Durumunu Değerlendirme Formu ve Visual Yorgunluk Değerlendirme skalası kullanılmıştır. Veriler Mann Whitney-U ve ki-kare testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Birinci hafta tam emziren annelerin toplam uyku süresi kısmi emzirenlere göre daha az olmasına rağmen uykularını daha yeterli buldukları (p =.000) ve hissettikleri yorgunluğun daha az olduğu (p =.000) saptanmıştır. Dördüncü haftanın sonunda ise tam tersi kısmi emziren annelerin toplam uykularını daha yeterli buldukları (p =.000) ve hissettikleri yorgunluğun daha az olduğu (p =.000) saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda tam emziren anneler postpartum ilk haftada yorgunlukları ve uyku bölünmeleriyle daha iyi baş ederken özellikle birinci haftanın sonrasında zorlandıkları saptanmıştır. Postpartum dönemde emzirme uykuyu geliştirip iyileştirebileceği için yeni anneler tam emzirmeye teşvik edilmelidir, Background: Breastfeeding is the healtiest feeding method for newborn. But because of different factors the mothers can led to give their babies some supplements. Problems that may arise regarding the feeding the newborn in the postpartum period could potentially cause adverse experience this process. Objectives: To examine the effects of newborn feeding methods on the sleep and fatigue of the mother. Methods: It is a descriptive and retrospective study, carried out with 245 mothers that are in postpartum fifth week. The data related to the sleep and fatigue of the mothers in postpartum week one and in the end of week four were collected retrospectively. The Introduction Data Form, The Sleep Status of the Mother and the Visual Fatigue Evaluation Form were used. Data were analyzed using the Mann-Whitney U and chi-square test. Results: The first week of exclusive breastfeeding total sleep time by partial breastfeeding, although less than those, they find more adequate sleep (p = .000), and that they felt less fatigue (p = .000) were determined. At the end of the fourth week, the exact opposite, partial breastfeeding mothers than the total they found enough sleep (p = .000) and that they felt less fatigue (p = .000) were determined. Conclusion: The results of this study, exclusive breastfeeding mothers in the first week postpartum, while better cope with fatigue and sleep fragmentation particularly after the first week they were found that forced.

Giriş: Gebelikte görülen riskli durumlardan gestasyonel diyabet anne ve bebek sağlığını etkileyebildiği gibi kadınların emzirme durumlarını ve emzirme öz-yeterlilik algılarını da etkileyebilmektedir. Amaç: Gestasyonel diyabeti olan ve olmayan kadınların emzirme sonuçlarını ve emzirme öz-yeterlilik algılarını karşılaştırmaktır.Yöntem: Tanımlayıcı tipte yapılan çalışmada; Sağlık Bakanlığına bağlı hastanede doğum yapan 194 anneden veri toplanmıştır. Veri toplamak amacıyla Tanıtıcı ve obstetrik özellikleri formu ve Emzirme Öz-Yeterlilik Algı Ölçeği kullanılmıştır. Veriler sayı, yüzde, ortalama, ki-kare ve t testi analizi ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Gestasyonel diyabeti olan annelerin bir önceki gebeliklerinde de GDM tanısı aldıkları belirlenmiştir (p = .001a). Gestasyonel diyabeti olan annelerin bebeklerinin APGAR skorlarının daha düşük olduğu saptanmıştır (p = .000). Sağlıklı anneler ilk emzirmeyi GDM’li annelere göre doğumdan sonra daha erken sürede gerçekleştirmişlerdir (p = .00). GDM olan annelerin bebeklerinin daha uykulu (p = .00), emzirildikten sonra daha huzursuz (p = .00) olduğu, GDM’li annelerin emzirmeye ilişkin daha çok sorun yaşadıkları saptanmıştır (p = .023). Sağlıklı annelerin emzirme öz-yeterlilik puanlarının daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p = .00).Sonuç: Gestasyonel diyabet laktogenezisi, ilk emzirmeyi, yenidoğanın nörodavranışlarını olumsuz etkileyerek emzirme öz-yeterlilik algısının düşük olmasına neden olabilir. GDM gibi riskli durumlarda emzirmeye ilişkin sorunların yaşanacağı ve bu durumun annenin emzirme öz-yeterliliğini olumsuz etkileyeceği düşünülmelidir. Bunlardan dolayı GDM gibi riskli gruplarda annelerin emzirne öz-yeterliliğini geliştirecek girişimlerin antenatal dönemden itibaren planlanması gerekmektedir., Background: Gestational diabetes (GDM) that risk situations seen in pregnancy may also affect women's breastfeeding status and breastfeeding self-efficacy as the mother and baby's health may affects. Objectives: GDM in women with and without are to compare breastfeeding results and the breastfeeding self-efficacy. Methods: It’s a descriptive study. Who gave birth in a hospital in the province of Izmir, Postpartum time is at 48 hours A total of 194 mother who gave birth in hospitals depended to health ministry participated. The Introduction and obstetric characteristics of form and Breastfeeding Self-Efficacy Perception Scale was used for data collection. For data analysis on the number, percentage, mean, chi-square and t test were used. Results: Mothers with GDM was determined diagnosis of GDM in a previous pregnancy (p = .001a ). Babies of mothers with GDM were found to be lower APGAR scores (p = .000). Healthy mothers performed the first breastfeeding to mothers with GDM after birth at an earlier time (p = .00). Babies of mothers with GDM more sleepy (p = .00) and restless after breastfeeding (p = .00), GDM mothers were found to have more problems with breastfeeding (p = .023). Healthy mothers breastfeeding self-efficacy scores was determined to be high (p = .00). Conclusion: GDM can cause low breastfeeding self-efficacy by adversely affecting laktogenezi, first breastfeeding, neonatal neurobehavior. Risk situations, as GDM should be considered that negatively where problems concerning breastfeeding and breastfeeding mothers' self-sufficiency in this case. Therefore, at-risk groups such as GDM should be planned from the antenatal period mothers breastfeed initiatives to improve the self-sufficiency

Fertilite problemi çiftler için önemli bir stres kaynağıdır. Stresin de fertiliteyi azaltmada önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Hipnofertilite fertilite desteği alan kadınlarda stresi azaltmada kullanılabilecek yöntemlerden biridir. Hipnofertilite’nin temelini HypnoBirthing felsefesi oluşturmaktadır. HipnoBirthing felsefesinden yola çıkarak fertilite problemi yaşayan çiftlerde kullanımını sağlamak için HypnoBirthing Enstitüsü eğitmeni Sherry Gilbert tarafından 2013 yılında “Hipnofertilite Destek Programı” oluşturulmuştur. Temel ilkesi, doğurganlığın doğal bir işlev olduğudur. Makalede, fertilite desteği alan kadınla ilk karşılaşmasından son görüşmeye kadar hemşirelerin uygulayabileceği, Hipnofertilite Destek Programı’na dayalı örnek bir girişim planı hazırlanmıştır. Girişim planında, Hipnofertilite yöntemine göre stresin fertiliteyi nasıl etkilediği, stresi azaltmak için Hipnofertilite’de etkilenen alanlara yönelik yapılabilecek girişimler yer almaktadır. Hipnofertilite destek programının kullanılması kadına sistematik, bütüncül ve bilgiye dayalı yaklaşmasını sağlayacaktır. Programın, kadının stresini azaltmada, gebelik sonuçlarını artırmada ve hemşireye olan güven ve bakış açısını değiştirmede etkili olacağı düşünülmektedir., Fertility problem is a major source of stress for couples. Stress is also known to play an important role in reducing fertility. Hypnofertility is a method that can be used to relieve stress. HypnoBirthing philosophy constitutes the basis of Hypnofertility. "Hypnofertility Support Program" based on HypnoBirthing philosophy was created by HypnoBirthing Institute educator Sherry Gilbert in 2013 to ensure the use of Hypnofertility on couples living fertility problems. It’s the basic principle is that fertility is a natural function. In the article, a model intervention plan based on an Hypnofertility Support Program has been prepared that nurses can perform to women who taking fertility support from the first encounter until the last meeting. In the intervention plan, affecting means of stress on fertility and initiatives that can be perform for areas affected in Hypnofertility method. The use of Hypnofertility Support Program will provide a holistic, systematic and based on knowledge approach to women. The program can be effective in reducing the stress of women, increasing pregnancy results and changing the confidence and perspective to nurse.