Search

Bu çalışmada yeşil deniz alglerinden Ulva rigida’nın mevsimsel olarak besin kompozisyonu (protein, yağ, kül, nem) ve aminoasit içeriklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma materyali, İzmir Karşıyaka (Bostanlı) sahili boyunca mevsimsel olarak toplanmış ve tüm analizler üç tekerrürlü yürütülmüştür. Yapılan besin kompozisyonu ve aminoasit analizleri sonucunda, mevsimler arasında önemli farklılıklar tespit edilmiş olup kış mevsiminin protein değerleri ve buna bağlı olarak aminoasit içeriklerinde diğer mevsimlere oranla belirgin artışlar gözlenmiştir. En düşük protein miktarı ilkbahar mevsiminde (%7,64±0,22), en yüksek ise kış mevsiminde (%24,67± 0,37) tespit edilmiştir. Yağ yüzdelerinde de mevsimler arasında farklılıklar belirlenmiş olup sonbaharda artış (%1,20±0,32) görülmüştür. Çalışmada ayrıca esansiyel aminoasitlerinde içinde bulunduğu 18 aminoasit türü protein hidrolizi sonucu tespit edilmiştir. Aminoasitlerden triptofan asit hidrolizi sonucu yıkıma uğradığından dolayı saptanamamıştır. Ulva rigida’da diğer aminoasitlere oranla aspartik asit ve glutamik asit miktarları yüksek seviyede bulunmuştur. Alglerin özellikle tat ve aromalarının oluşumunda önemli rol oynayan bu iki aminoasidin miktarları mevsimler arasında da önemli farklılıklar göstermiştir

Quantification of return of appetite in fish is considerably important with respect to the estimation of optimum feeding protocols, Therefore, 30 adult female rainbow trout (0. mykiss) (205.6 ± 2.2 g) in a fresh water recirculation system were fed the control diet containing 42.6% of digestible protein and 19.7 MJ kg'' of digestible energy until all fish were satiated. The fish were re-fed at different time intervals (t= 0, 4, 8, 12, 24 and 48 hours) with the test diet containing radio-opaque glass beads `ballotini' (0.6-0.9 mm) and X-rayed. The amount of feed consumed by fish for each time interval was calculated following the quantification of the number of glass beads in the developed X-ray sheets and the appetite revival of trout was modelled. According to the results, the appetite revival data was best explained by a sigmoid model since the model gave a higher correlation coefficient with a lower residual mean square. The times for 50 and 95 % of return of appetite in rainbow trout were observed as 17 and 43 hours, respectively. It was suggested that the X-radiography technique for the sequential feed intake measurements could he used to understand feeding behaviour of cultured fish species in order to obtain maximum growth performance and. feed efficiency.

Pollution by oil and detergent was investigated in sea water of Dardanelles in this work. The highest pollution in surface water was found for oil 232.241 µg/L in Gelibolu and 15.38 µg/L in Kilitbahir and for detergent 62.05 µg/L in Gelibolu, 105.8 11 µg/L in Lapseki and 44.38 µg/L in Kilitbahir. The pollution level was high near seawage point of Çanakkale as 226.27 µg/L for oil and 148.56 µg/L for detergent. The pollution was found higher in 10 m depth than in surface water.

Oil, phtalates and biotoxin pollution on mussels were investigated at the entrance and exit of Dardanelles between June 2001 and May 2002. The max. oil pollution was found in May 2002 in the Çanakkale and Gelibolu samples as 28.26 µg/g and 17.'26 µg/g (wet weight), respectively. The detected of oil compounds were aliphatic group as C1O-C22 and aromatic group as phenol, naphthalene, anthracene, phenanthrene, indol, thiophene, dibenzothiophene derivatives. Phthalates derivatives, dibutyl, diisobutyl phthalate, DEHP (bisethyl hexyl phthalate) were identified by GC/MS analyses. Biotoxine analysis was made by bioassay; PSP and DSP mouse tests were found positive. This is first record in Turkey.

In this study, the length-weight relationship, condition factor (CF), gonadosomatic index (GSI) and meat yield of 363 European pilchard (Sardina pilchardus Walbaum, 1792) sampled from Dardanelles were studied between September 2001 and April 2002. The length-weight relationship was calculated as W = O.O172L e2.68; R2 = 0.71. Mean condition factor of males and females varied between 0.66-0.87% and 0.68-0.86%, while mean GSI values were 0.34-4.83% and 0.47-5.95%, respectively, Percentage meat yield of males and females were varied as 64.21-75.56 and 64.20-81.50, respectively.

30 adult rainbow trout (0. mykiss) (202.1 ± 3.5 g SEM) in a fresh water recirculation system were fed the first test diet containing small radio-opaque glass beads 'ballotini' (0.6-0.9 mm) until all fish were satiated. The fish were re-fed at different time intervals (t= 0, 4,8, 12,24,30 and 36 hours) with the second test diet containing large size of glass beads (1.16-1.40 mm) and X-rayed. The amount of feed consumed by fish for each time interval was calculated following the quantification of the number of different size of glass beads in the developed X-ray sheets and the appetite return of trout was modelled. A first order equation best explained the appetite revival data (Feed Intake = 106.26* (1-e-0.079 time)). The times for 50 and 95 % of return of appetite in rainbow trout were observed as 8 and 28 hours, respectively. It was suggested that incorporation of markers of different sizes into various types of feed allows the amounts of each type of feed presented either simultaneously or as discrete meals offered within a 12 -hour-period.

An experiment was designed to determine the optimum dietary protein level of a freshwater ornamental fish, Blue streak hap (Labidochromis caeruleus). Four isocaloric fish meal based diets ranging from 30% to 45% in protein were fed to triplicate groups of Blue streak hap for 8 weeks. Fish (initial weight, 0.85 g) were reared in twelve 50 L aquarium with biological filter and controlled temperature (27.5°C), in stocking density of ten fish/aquarium. Results showed that dietary protein level significantly influenced final weight, weight gain and specific growth rate of fish. Maximum growth of fish was observed in the 40% protein diet, although this was not significantly different from the 35% and 45% protein diets (P>0.05). Specific growth rate and feed efficiency increased from 30% to 40% protein, and thereafter decreased for diet 45% protein. There were statistically significantly differences in feed intake among treatments (P

Hazelnut meal as a substitute for soybean meal in extruded feeds of rainbow trout was investigated. The performance of extruded feeds containing hazelnut meal as a substitute for 20% of soybean meal (Diet 2) and 30% of soybean meal (Diet 3) was compared to a nutritionally balanced control (Diet 1) (a commercial trout feed formulation). Each diet was fed to 3 replicate groups (initial BW: 36 ± 1.37 g; mean ± SD); the fish were fed the equivalent of 2% of their body weight, 2 times daily (0800 and 1600) for 64 days at 15 ± 0.11 °C under a natural photoperiod. There was no significant difference in weight gain between the control (Diet 1) and Diet 2. Diet 1 produced significantly higher weight gain than Diet 3. The carcass fat content of fish fed a fishmeal and soybean meal diet was significantly higher than that of fish fed the other diets. Weight gain, feed efficiency ratio, relative growth rate, and apparent net protein retention data showed that hazelnut meal had the potential to substitute 20% and 30% of soybean meal in extruded trout feeds.

D1, D2 and D3 diets containing 15.5, 12.5 and 9.0 MJ kg-1 digestible energy concentrations were offered to rainbow trout (Oncorhynchus mykiss Walbaum, 1792), and the rates of gastric evacuation and feed intake were determined. Gastric evacuation determinations were achieved by slaughtering eight fish every 6 h until no residue was found in the cardiac stomach. Return of appetite experiments were conducted by re-feeding groups of trout every 6 h following the first feeding. The data provided from each process was modelled by regression analysis and compared statistically. Square root equations best explained the gastric evacuation data, whereas first-order models were used for the description of return of appetite. The gastric emptying slope of D1 was found to be different (P < 0.05) to the other two treatments, whilst no significance (P > 0.05) was apparent between the slopes of D2 and D3. Similarly, the return of appetite slope of D1 was significantly different (P < 0.05) to the slopes of D2 and D3, although no noticeable difference (P > 0.05) was evident between the return of appetite slopes of D2 and D3. A close relationship between appetite revival and gastric evacuation rates in rainbow trout was established.

A twelve-week nutrition trial was carried out to evaluate the efficacy of different carbohydrate levels on digestibility, feed intake, growth performance, carcass and muscle composition and plasma glucose level in the rainbow trout, Oncorhynchus mykiss. Three test diets were formulated using extruded wheat meal (15.3, 32.2 and 43.5%) as the carbohydrate source and fed rainbow trout (Initial Body Weight: 33.8 ± 0.46 g.). These were either restricted: LCR (Low Carbohydrate Restricted), MCR (Medium-Carbohydrate-Restricted) and HCR (High-Carbohydrate Restricted); or satiation: LCS (Low-Carbohydrate Satiation), MCS (Medium-Carbohydrate Satiation) and HCS (High-Carbohydrate Satiation) respectively. The aim of applying different feeding regimes was to quantify the protein sparing effect of carbohydrate and to determine the response of rainbow trout to different levels of carbohydrates. The results showed that protein, energy and carbohydrate digestibility was reduced with increasing dietary carbohydrate levels, whilst lipid digestibility was similar all the groups. There was a significant energy substitution from the carbohydrate source in the restricted groups. However, since the maximum feeding rate was reached in the restricted regimes (MCR and HCR), a similar sparing action of carbohydrate was observed in the satiation groups (MCS and HCS). All the groups displayed good growth performance, and exhibited growth that was LCS exhibited the highest (P< 0.05) growth rate. MCR and MCS trout exhibited growth that was superior (P< 0.05) to that of the LCR, HCR and HCS treatments. The feed efficiency of all the treatments was close to 100%. The quantities of carcass and muscle protein, lipid and ash were not found to be different (P> 0.05). Transient hyperglycaemia was observed in trout fed a high carbohydrate diet. These results are discussed with respect to the protein sparing action of dietary carbohydrate in practical trout diets and the possible physiological effects of carbohydrates on feed intake regulation., Gökkufla¤› alabal›klar›nda, Oncorhynchus mykiss, yem karbonhidrat oranlar›n›n sindirilebilirlik, yem tüketimi, büyüme performans›, karkas ve et kompozisyonu ve plasma glukoz konsantrasyonu üzerine etkilerini araflt›rmak için on iki hafta süren bir besleme denemesi düzenlenmifltir. Farkl› oranlarda (% 15.3, 32.2 ve 43.5) extrude bu¤day ununun karbonhidrat kayna¤› olarak kullan›ld›¤› üç test yemi formüle edilmifl ve alabal›klara (Bafllang›ç Ortalama A¤›rl›¤›: 33.8 ± 0.46 g.) s›n›rl› miktarlarda [DKS (Düflük Karbonhidrat S›n›rl›), OKS (Orta Karbonhidrat S›n›rl›) ve YKS (Yüksek Karbonhidrat S›n›rl›)] veya doyuncaya kadar [DKD (Düflük Karbonhidrat Doyum), OKD (Orta Karbonhidrat Doyum) ve YKD (Yüksek Karbonhidrat Doyum)] yedirilmifltir. Farkl› besleme rejimlerinin seçilme amac›, karbonhidratlar›n hangi oranlarda enerji kayna¤› olarak kullan›ld›¤›n› anlamak ve karbonhidratlar›n protein yedekleme etkisini saptamakt›. Sonuçlara göre; protein, enerji ve karbonhidrat sindirimi yemdeki karbonhidrat oran›na ba¤l› olarak azalm›fl, ancak lipid sindiriminde bütün deneme gruplar›nda benzer sonuçlar elde edilmifltir. S›n›rl› beslenen gruplarda yem karbonhidrat›n›n önemli derecede enerji takviyesi yapt›¤› belirlenmifltir. Bununla beraber, s›n›rl› olarak beslenen bal›klarda (OKS ve YKS) yem al›m› maksimum yem al›m›na çok yak›n oldu¤u için, doyuncaya kadar yemlenen alabal›klarda da (OKD ve YKD) benzer karbonhidrat enerjisi takviyesi gözlenmifltir. Bütün gruplar iyi bir büyüme ortaya koymufllar; DKD bal›klar› maksimum büyüme oran› (P< 0.05), OKS ve OKD bal›klar› da DKS, YKS ve YKD bal›klar›ndan daha yüksek (P< 0.05) bir büyüme performans› sergilemifllerdir. Yem kullan›m rand›man› bütün gruplarda % 100 civar›nda gözlenmifl, karkas ve et protein, lipid ve kül de¤erleri de birbirine yak›n olarak saptanm›flt›r (P> 0.05). Yüksek karbonhidrat içeren yemlerle beslenen alabal›klarda, plazma glukoz seviyesinin normale dönme süresinde bir gecikme belirlenmifltir. Bu sonuçlar, ticari yemlerde karbonhidratlar›n protein enerjisini takviye olarak kullan›lma avantajlar› ve fizyolojik yem tüketimi kontrolünde olas› etkileri bak›m›ndan tart›fl›lm›flt›r.

In a 12-week feeding trial, the effect of 2 algae meals (Ulva rigida or Cystoseira barbata) on feed intake, growth, and nutrient utilization of juvenile Nile tilapia, Oreochromis niloticus, was investigated. This was the first attempt to utilize Cystoseira barbata as a feed supplement for Nile tilapia. The fish were fed to apparent satiation with formulated diets supplemented with various levels of Ulva meal (5%, 10%, or 15%) or Cystoseira meal (5%, 10%, or 15%). A diet without algae meal served as a control diet. The highest values for weight gain were for fish fed the 5% Cystoseira diet, control diet, and 5% Ulva diet (156%, 151%, and 150%, respectively), but the values were not significantly different (P > 0.05) compared to other treatments, except for the fish fed on the 15% Ulva diet (P < 0.05), which exhibited the lowest weight gain. Fish fed the diet containing 15% Ulva meal showed the poorest feed conversion ratio (FCR). Protein and energy utilization tended to decrease in the groups fed the algae meals at the highest supplementation level of 15%. Carcass lipid levels decreased with increasing levels of Ulva meal, while an increase in carcass lipid level with increasing levels of Cystoseira meal was observed (P < 0.05). The results suggested that Ulva rigida or Cystoseira barbata meals could be used in small percentages in tilapia diets., 12 haftal›k bir besleme çal›flmas›nda, juvenil Nil tilapya bal›klar›nda alg unlar›n›n yem tüketimi, büyüme ve besin de¤erlendirme üzerine etkileri araflt›r›lm›flt›r. Bu çal›flmada Nil tilapyas› için Cystoseira barbata ilk defa yem ilavesi amac›yla kullan›lm›flt›r. Çeflitli seviyelerde Ulva unu (% 5, % 10 ve % 15) veya Cystoseira unu (% 5, % 10 ve % 15) ilave edilerek formüle edilmifl yemler ile bal›klar doyana kadar yemlenmifltir. Alg unu içermeyen bir yem kontrol yemi olarak haz›rlanm›flt›r. % 15 Ulva içeren yemle beslenen grup d›fl›ndaki di¤er deneme gruplar› aras›nda büyüme bak›m›ndan önemli bir fark olmamas›na ra¤men (P > 0,05), en yüksek a¤›rl›k art›fl› de¤erleri s›ras›yla Cystoseira % 5, kontrol ve Ulva % 5 ile beslenen gruplarda kaydedilmifltir. En düflük yem dönüflüm oran› Ulva % 15 yemi ile beslenen bal›klarda görülmüfltür (P < 0,05). Yemlerde alg unu seviyelerinin artmas›yla a¤›rl›k art›fl›, enerji ve protein kullan›m›nda azalma e¤ilimi gözlenmifltir. Yap›lan karkas analizleri, yemlere ilave edilen Cystoseira unu seviyesinin artmas›yla vücut ya¤ seviyesinin artt›¤›n›, Ulva seviyesinin artmas›yla da vücut ya¤ seviyesinin azald›¤›n› ortaya ç›karm›flt›r (P < 0,05). Sonuçlar, Cystoseira barbata ve Ulva rigida unlar›n›n tilapya yemlerinde az miktarda kullan›labilece¤ini göstermifltir.

Rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) were fed diets containing three different concentrations of crude protein (56.3%, 51.7% and 45.8%) and digestible energy (21.3, 20.3 and 18.8 MJ/kg), and the effects of dietary protein and energy level on gastric evacuation and return of appetite times were investigated. Gastric evacuation determinations were achieved by slaughtering 8 fish every 6 hours until no residue was found in the cardiac stomach of fish. Return of appetite experiments were conducted by re-feeding groups of trout every 4 or 6 hours following the first feeding. The data obtained from each process was modelled by regression analysis and compared statistically. For gastric evacuation modelling, square root models gave the best fits for the data set under examination. According to the square root fit for evacuation of all diets, no significant difference (P >0.05) was evident. One first-order and two sigmoid equations were used for the description of return of appetite data. Return of appetite slopes of all diets were also not observed to be significantly different (P >0.05). Regardless of the models employed, a very close relationship was apparent between appetite revival and gastric evacuation times in rainbow trout. The results indicated that gastric emptying time could be a major factor in the feed intake regulation whilst dietary protein and energy concentrations are likely to have a minor influence on the control of feeding.

Three experimental diets containing 14.9% (low carbohydrate; LC), 31.4% (medium carbohydrate; MC) and 42.3% (high carbohydrate; HC) of extruded wheat meal were fed to rainbow trout, Oncorhynchus mykiss, to investigate the significance of carbohydrate level on the rates of gastric evacuation and return of appetite (feed intake). Gastric evacuation measurements were performed by serial slaughter and recovery of digesta whilst X-radiography was used to estimate the rates of return of appetite. Gastric evacuation data of all three treatments were best explained by square root equations. The gastric evacuation rate of the LC group was significantly different (P0.05) between the emptying rates of the MC and HC groups. Three sigmoid models described the appetite revival data of the experimental groups. The interaction between these results displayed that a very close relationship exists between gastric evacuation and return of appetite in rainbow trout, irrespective of dietary carbohydrate level. It was claimed that rainbow trout as a sight feeder is likely to feed for stomach fullness in the short term regardless of the dietary composition.

Çanakkale Boğazı’nda dağılım gösteren İskorpit balığı’nın (Scorpaena porcus Linneaus, 1758) yaş, boy ve ağırlık ilişkilerini saptamak amacıyla, Nisan 2000 – Mart 2001 tarihleri arasında toplam 168 adet balık incelenmiştir. Balık otolitlerinde yapılan yaş tayinine göre örneklerin I - X yaşları arasında olduğu ve bunların yaklaşık % 92,3’ünü I ve VI yaş balıkların oluşturduğu saptanmıştır. Ortalama balık boyu 21,22±0,89 cm (minimum: 10,5 cm; maksimum: 32,0 cm) ve ortalama balık ağırlığı 163,72±9,86 gr (minimum: 20,0 gr; maksimum: 678,0 gr) olarak belirlenmiştir. Boy–ağırlık ilişkisi; W = 0,023L2,96, Von Bertalanffy denklemi; ) ve kondüsyon faktörü 1,71 olarak hesaplanmıştır. ] ve kondüsyon faktörü 1,71 olarak hesaplanmıştır. .(955.5955.5+(955.5955.5t(955.5955.5−049(955.5955.5+(955.5955.5e049(955.5955.5+(955.5955.5t(955.5955.5.[11−0049(955.5955.5+(955.5955.5t(955.5955.5=5177[11−0049(955.5955.5+(955.5955.5+(955.5955.5t(955.5955.5tL

Gökkuşağı alabalığı ekstrüde yemlerinde soya küspesi yerine fındık küspesinin kullanılabilirliği incelenmiştir. Dengeli bir şekilde hazırlanmış soya küspesi içeren ticari alabalık kontrol yemi (Diet 1) ve soya küspesi yerine % 20 oranında fındık küspesi içeren (Diet 2) ve % 30 oranında fındık küspesi içeren (Diet 3) yemler kullanılmıştır. Her bir yem, 3 grup 3 tekerrür halinde (başlangıç ağırlığı; 36 1,37 g; ortalama S.D.), sıcaklığı ortalama 15 0,11 C olan su ortamında tutulan balıklara toplam canlı ağırlıklarının % 2'si oranında günde iki kez saat 0800 ve 1600'da verilmiş ve doğal ışıklandırma uygulanan çalışma 64 gün sürmüştür. Kontrol yemi (Diet 1) ile Diet 2 arasında ağırlık artışı yönünden fark önemsiz bulunmuştur. Diet 1 'deki ağırlık artışı Diet 3'teki ağırlık artışından önemli derecede yüksek bulunmuştur. Soya unu içeren yemle beslenen balıkların vücutlarındaki yağ oranı diğer yemlerle beslenen balıkların yağ oranına göre daha yüksek değerde bulunmuştur. Ağırlık artışı, yem değerlendirme oranı, spesifik büyüme oranı ve görünür net protein birikimi verileri ekstrüde alabalık yemlerinde soya küspesinin yerine % 20 ve % 30 oranında fındık küspesinin kullanılabileceğini göstermiştir., Hazelnut meal as a substitute for soybean meal in extruded feeds of rainbow trout was investigated. The performance of extruded feeds containing hazelnut meal as a substitute for 20% of soybean meal (Diet 2) and 30% of soybean meal (Diet 3) was compared to a nutritionally balanced control (Diet 1) (a commercial trout feed formulation). Each diet was fed to 3 replicate groups (initial BW: 36 ± 1.37 g; mean ± SD); the fish were fed the equivalent of 2% of their body weight, 2 times daily (0800 and 1600) for 64 days at 15 ± 0.11 °C under a natural photoperiod. There was no significant difference in weight gain between the control (Diet 1) and Diet 2. Diet 1 produced significantly higher weight gain than Diet 3. The carcass fat content of fish fed a fishmeal and soybean meal diet was significantly higher than that of fish fed the other diets. Weight gain, feed efficiency ratio, relative growth rate, and apparent net protein retention data showed that hazelnut meal had the potential to substitute 20% and 30% of soybean meal in extruded trout feeds.

Doğal koşullar altında, hiçbir koruyucu katkı maddesi ve genetik modifikasyona maruz bırakılmamış organik tarım prensiplerine göre üretilmiş tamamen doğal olan hammaddelerden hazırlanan yemlerle beslenen ve bir kontrol kuruluşunda sertifikalanan balıklar “organik balık” olarak adlandırılmaktadır. Organik balık, daha düşük stok yoğunluğu ile hayvanın refahını sağlayan, pestisid, kimyasal ürün ve genetik olarak değişime uğramamış ürünler kullanmayarak insan sağlığına önem veren bir üretim modelidir. Dünyanın birçok gelişmiş ve gelişmekte olan ülkesinde uygulanan bu alternatif üretim modeli, dünya akauakültür üretiminin sadece %0,01’ini oluşturmasına rağmen, bu ürüne olan talep üretim miktarının ve piyasaya sürülen tür çeşitliliğinin artmasına sebep olmuştur. Bununla birlikte, organik su ürünleri üretimi, organik tarım kadar hızlı gelişememiştir. Bu durumun en büyük nedenlerinden biri organik su ürünleri için geliştirilmiş uluslar arası standartların olmamasıdır

7.0ZET Bu araştırma, İzmir Körfezi'nde bulunan SÜFA (Homa) Dalyanı'nda 1993 (Mayıs-Kasım) ve 1994 (Mayıs-Eylül) dönemlerinde yapılmıştır. Çalışmada, SÜFA Dalyanı'nın ve ilişkide olduğu Kuzuluk Önü, Deniz, Toprak Havuz, Küçük Dalyan ve Drenaj Kanalı'nın fiziko-kimyasal parametreleri (sıcaklık, tuzluluk, çözünmüş oksijen ve pH) saptanmış olup bulunan değerlerin dalyan üretimi ile ilişkileri yorumlanmıştır. Ayrıca Ekim 1993-Mayıs 1994 döneminde Su Ürünleri Fakültesi yönetiminin kendi imkanlarıyla dalyanda gerçekleştirdiği ıslah çalışmasının dalyan ekolojisine ve üretimine nasıl yansıdığını gözleme imkanı sağlamıştır. Bu amaçla belirlenen fiziko-kimyasal parametrelerin minimum ve maksimum düzeyleri aşağıdaki gibidir. Sıcaklıkft °C) Dalyan İçi 14,03-25,62 Kuzuluk Önü 14,17-24,42 Deniz 15,1-24,65 Toprak Havuz 13,64-24,55 Küçük Dalyan 14,5-25,1 Drenaj Kanalı 14,9-24,55 1994 Yılt(Mayıs-Eylül) Stcaklık(t °C) Tuzluluk(%o S) D.OksiienfD.O.-mu/n Dalyan İçi 22,54-26,04 39,45-59,13 Kuzuluk Önü 22,14-24,42 38,01-46,33 Deniz 21,86-25,37 37,07-38,75 Toprak Havuz 20,1-25,06 38,12-44,28 Küçük Dalyan 21,62-25,44 37,07-39,5 Drenaj Kanalı 19,8-24,5 36,56-57,16 pil 54Yukarıda görüldüğü gibi SÜFA Dalyanı aşırı tuzluluğun tehdidi altındadır.Bu durum dalyan üretimini etkilediği için 1993 yılında 2,5 ton, 1994 yılında 12 ton balık üretimi gerçekleştirilmiştir. SÜFA Dalyanı'nda tuzluluğu düşürmek için yapılan ıslah çalışmaları sonucu tuzluluk ortalama %7,77 oranında düşürülmüştür. Tuz oranının ortalama %o 53,44 'den %o49,29 'a inmesinde, açılan kanalların yanında drenaj kanalının kapatılmasının da rolü büyüktür. Bunun yanında tuzluluğun %7,77 oranında düşürülmesi üretime yansmış olup bir önceki yıla göre üretim yaklaşık 5 kat artmıştır. Dalyanda ekonomik olarak üretimi sağlanan balık türleri Osteichlhyes classisinin Mugilidae familyasına ait altınbaş kefal (Liza aurata Risso,1826), ınavraki kefal (Liza saliens Risso,1810), ciran kefal (Liza ramada Risso,1826) ve Sparidae familyasına ait çipura (=lidaki) (Sparus aurata Lin., 1758) dır. 1993-94 yıllarında SÜFA Dalyanı kuzuluklarından ekonomik olarak önceki sezonlarda olduğu gibi topan kefal (Mugil cephalus Lin., 1758), dil balığı (Solea sp), levrek (Dicentrarchus labrax Lin.,1758) ve yılan balığı (Anguilla anguilla Lin.,1758) türleri avlanmamıştir. Araştırmada ayrıca dalyanın mevcut durumunu belirlemek için kuzuluk ve diğer geçitlerin uzunlukları ve derinlikleri ve dalyanın yaklaşık derinliği ölçülmüştür. Buna ilave olarak kuzuluklardan yakalanan çipura (lidaki) balığının gelişmeleri incelenmiş ve önceki çalışmalarla karşılaştırılmıştır. Toprak havuza stoklanıp beslemeye tabi tutulan lidakilerin de gelişmeleri gözlemlenerek alınan sonuçlar doğrultusunda dalyanda yarı kontrollü yetiştiriciliğinin yapılabileceği önerilmiştir. Çalışmamızın sonucu olarak da; SÜFA Dalyanı'nın veriminin arttırılması için öncelikle tuzluluğun düşürülmesi gerektiği, drenaj kanalından önceden olduğu gibi tatlı su akması için D.S.İ. yetkililerinin uyarılması,dalyan derinliğinin mevcut üretim artışını direkt engellemeyeceği, kuzulukların bulunduğu geçit ve diğer geçitlerin derinleştirilip ızgara sistemlerinin ve modern kuzuluk sistemlerinin kullanılması gerektiği, dalyanda su sirkülasyonu sağlamak için denizle birlikte küçük dalyanın da önemli ölçüde kullanılabileceği değerlendirmeleri yapıImışttr.Bütün bunların yanında SÜFA Dalyanı'nda derin ve uzun havuzlar oluşturularak kuzuluklardan çıkan kefal yavruları ve lidakilerin stoklanıp kışlatılmasının önemli kazançlar sağlayabileceği açıklanmıştır. 55 SUMMARY This study was carried out in SÜFA Lagoon located in İzmir Bay during 1 993 (May-November) and 1994 (May-September) years. In this study physico-chemical parametres related to SÜFA Lagoon and its regions(in front of the traps,sea,land pond,small lagoon and drenage canal) such as temperature,salinity,dissolved oxygen and pH were monitored during two years period and the findings were corelated and interpritted with fish production of lagoon. In this context minimum and maximum levels of following physico-chemical parametres were measured. Governing body of Fisheries Faculty has performed one series of reformation studies in SÜFA Lagoon in this period. We investigated the effects of reformation studies to lagoon ecology and fish production. 1993 (May-November) Temperatureft °C) Salinitvf%o S) D.OxygenfD.O..mg/n pH. In Lagoon 14,03-25,62 40,51-66,38 6.67-7.56 6,86-,21 Front of Fishtraps 14,17-24,42 38,79-59,66 6,5-7,68 6,76-8,1 Sea 15,1-24,65 37,59-40,05 6,81-7,86 6,89-,98 Land Pond 13,64-24,55 38,62-43,2 6,35-7,71 7,U-,35 Small Lagoon 14,5-25,1 36,4-39,6 7,04-7,7 7,4-8,1 Drenage Canal 14,9-24,55 46,32-60,38 5,83-6,85 6,45-,08 1994 (May-September) Temperatureft °C) Salinitvf%o S) D.OxvgenfD.O..mg/l) pH In Lagoon 22,54-26,04 39,45-59,13 Front of Fishtraps 22,14-24,42 38,01-46,33 Sea 21,86-25,37 37,07-38,75 Land Pond 20,1-25,06 38,12-44,28 Small Lagoon 21,62-25,44 37,07-39,5 Drenage Canal 19,8-24,5 36,56-57,16 56According to above table SÜFA Lagoon was exposed to the over salinity. Therefore it caused sharp decrease in the fish production in 1993. During the reformation studies the level of salinity was decreased avaragely percent 7.77. Reducing the salinity level from %o53,44 to %o49,29 was succeeded by closing drenage canal and opening new canals.Its effects were immediately seen in the increase offish production from 2,5 ton to 12 ton. Commercially produced fish specieses mainly belong to Mugilidae family (golden grey mullet (Liza aurata Risso,1810), leaping grey mullet (Liza saliens Risso, 1 8 1 0),thinlip grey mullet (Liza ramada Risso,1826)) and Sparidae family (Spams aurata Lin.,1758). Having considered that no fish from flathead grey mullet (Mugil cephalus Lin., 1 758), European sea bass (Dicentrarchus labrax Lin.,1758), sole (Solea sp.) and eel (Anguilla anguilla Lin., 1758) specieses caught in this period compering to previous seasons, over salinity in the lagoon may be one of the factors in this outcome. In this study the deepth of lagoon and the length and deepth of fishtraps and other canals were determined. In addition to this development of sea bream caught from fishtraps was monitored and compared with previous studies. Moreover we have monitored development of sea breams fed in land pond and compared the findings with ones obtained from sea breams in lagoon. As a result, we found that it is possible to produce sea bream in semi intensive production system in the lagoon area. As a result in order to increase productivity of lagoon the following measures sould put in to practice. -Firstly, salinity must be reduced. - Officals of D.S.İ. must be warned to change the water quality of Drenage Canal. - All the canals crossing fishtraps must be deepened and new fishtraps system must be used. -In order to maintain water circulation sea and small lagoon can be used together. -By keeping fish fries in the deep and long ponds during the winter, productivity may be increased. 57 63

Bu çalışmada, balık yemlerinde hayvansal protein kaynağı olarak kullanılan balık ununun buğday gluteni ile farklı oranlarda ikame edilerek pangasius (Pangasius hypophthalmus, S. 1878) balıklarında büyüme ve yem değerlendirme performansına olan etkileri incelenmiştir. Referans yemi olarak, balık unu % 42 oranında kullanılmış (BU42), diğer deneme yemlerinde ise balık unu oranı % 22 (BU22), % 12 (BU12) ve % 0 (BU0)'a kadar azaltılarak protein - yağ seviyesi yaklaşık % 45 protein, % 10 yağ olacak şekilde buğday gluteni ilave edilmiştir. Deneme yemleri ile 12 hafta boyunca 80 lt kapasiteli 12 adet akvaryumda beslenen pangasius balıklarında büyüme parametreleri, yem değerlendirme performansı, vücut kimyasal kompozisyonu ile yağ asidi ve aminoasit profili tespit edilmiştir.Besleme denemesi boyunca bütün grupların su sıcaklığı, çözünmüş oksijen ve pH değerleri benzer aralıkta seyretmiştir (p > 0,05). Deneme boyunca bütün gruplarda yüksek oranda ölümler kaydedilmiş olup B22, BU12, BU42 ve BU0 balıklarının toplam yaşama yüzdeleri sırasıyla % 60, % 55, % 55 ve % 45 olarak gerçekleşmiştir.BU22 ve BU42 gruplarının yem tüketim değerleri BU0 ve BU12 gruplarından daha fazla belirlenirken (p < 0,05) BU0 ve BU12 gruplarının yem tüketim miktarları benzer bulunmuştur (p > 0,05). BU0 grubunun SGR'ı BU12, BU22 ve BU42 gruplarının ortalama SGR'ından önemli derecede düşük bulunmuş (p < 0,05), ancak BU12, BU22 ve BU42 gruplarının SGR değerlerinin aralarındaki farkın önemsiz olduğu tespit edilmiştir (p > 0,05). BU12, BU22 ve BU42 gruplarının Yem Değerlendirme Oranları arasında istatistiksel fark bulunmazken (p > 0,05), BU0 yemi ile beslenen grubun yem değerlendirme oranı diğer gruplara göre önemli derecede yüksek ulunmuştur (p < 0.05). Kg büyüme için kullanılan protein miktarları; BU0 grubunda 1,956 gr, BU12 grubunda 690 gr, BU22 grubunda 758 gr ve BU42 grubunda 643 gr olarak hesaplanmıştır. BU0, BU12, BU22 ve BU42 deneme gruplarının kg büyüme için kullanılan enerji miktarları ise sırası ile; 86,5 MJ, 32,2 MJ, 33,2MJ ve 28,6 MJ olarak hesaplanmıştır.Deneme gruplarının vücut nem ve protein oranınları arasında önemli bir fark tespitedilmemiştir (p > 0,05). Ancaki BU12 grubunun yağ oranı diğer gruplara göre fazla (p 0.05). During the this high level of death was recorded in all groups and the total survival percentage of BU22, BU12, BU42 and BU0 groups was observed as % 60, % 55, % 55 and % 45 respectively.While BU22 and BU42 groups feed consumption values were determined significantly higher than BU0 and BU12 groups feed consumption values (p < 0.05), BU0 and BU12 groups feed consumption values were detected similar (p > 0.05). SGR value of BU0 group was found significantly lower than the average SGR value of BU12, BU22 and BU42 groups (p < 0.05), but the different SGR values of BU12, BU22 and BU42 were found as significantly lower (p > 0.05). There wasn't a statistical difference among BU12, BU22 and BU42 groups feed conversion ratio, whereas the feed conversion of BU0 group was found higher when compared to other groups. Protein amount used for growth was calculated as in the group of BU0 1956 gr, in the group of BU12 690 gr, in the group of BU22 758 gr, in the group of BU42 643 gr. BU0, BU12, BU22 and BU42 trial groups energy amount used for kg gowth was calclated as 86.5 MJ, 32.2 MJ, 33.2 MJ and 28.6 MJ respectively.There weren't any significant differences between the ratio of the body moisture and protein content of the trial groups (p > 0.05). However fat content of the BU12 group was found more than the other groups (p < 0.05), origin fishes and BU0 group ash values were found higher than the other groups (p < 0.05). Trial groups body omega – 3 (C18:3 n3, C20:3 n3) and omega - 6 (C18:3 n6, C220+C20:3 n6) fatty acids rates were observed lower than origin fishes. Trial fishes essantial amino acid values were determined as follows; origin fish, BU0, BU12, BU22 and BU42 groups, % 11.85, % 9.12, % 11.39, % 11.97 and % 10.92 respectively. Trytophan was not detected in any trial fish.According to the survey results; it is found that the substitution of pangasius feed as%12 with wheat gluten affect the growth and feed performance positively. However, due to this type of fish get stressed very quickly, it is advised to be so sensitive in the trials of feeding and growing of pangasius fish under aquarium conditions. 72

Bu çalışmada, doğal nitelikli, ucuz, etkili ve sanayi atığı olarak ortaya çıkan balık kemiklerini kullanarak sulu çözeltilerden bakır, krom, kobalt, nikel, kadminyum ve kurşun iyonlarının giderimi ve adsorpsiyonu araştırıldı. Metal iyonlarının adsorpsiyon ve giderimi için hamsi (Engraulis encrasicolus, L., 1758), sardalya (Sardine pilchardus, W., 1792), kupez (Boops boops, L., 1758), lüfer (Pomatomus saltatrix, L., 1766) ve çipura (Sparus aurata, L., 1758) balıkları kullanıldı. Yağ asitleri ve diğer safsızlıkları gidermek için balık kemikleri nitrik asit, sodyum hidroksit, hekzan, alkol, hidrojen peroksit ve su ile muamele edildi. pH, etkileşim zamanı, metal konsantrasyonu, sıcaklık, temizleme yöntemi, balık türleri, karıştırma hızı ve adsorban miktarına bağlı olarak balık kemiğinin giderim etkinliği araştırıldı. Cu+2, Cr+3, Co+2, Ni+2, Cd+2 ve Pb+2 iyonlarının optimum şartlarda adsorpsiyon kapasiteleri sırasıyla 150,7, 114,6, 83,7, 58,8, 131,6 ve 323,6 mg/gr olarak bulundu (P

Bu tez çalışmasında, levrek balığı (Dicentrarchus labrax) yemlerinde farklı oranlarda kanola küspesi ve fitaz enzimi kullanılmasına yönelik iki farklı besleme denemesi yapılmıştır. Deneme I'de, farklı oranlarda kanola küspesi içeren yemler yavru levreklerine (1,88 gr) yedirilerek balıkların büyüme performansı ve besin sindirilebilirliği belirlenmiştir. Bu doğrultuda, temel protein kaynağı olarak balık unu içeren kontrol yemi (K) ve balık unundan gelen proteinin % 10'u (K10), % 20'si (K20), % 30'u (K30) ve % 40'ı (K40) yerine yem rasyonuna kanola küspesi ilave edilerek 5 deneme yemi hazırlanmıştır. 8 haftalık besleme denemesi sonunda K30 yemiyle beslenen balıklar en yüksek son ağırlığa ulaşırlarken (9,68 gr), kanola küspesi içeren yemler, temel protein kaynağı olarak balık unu içeren kontrol yemi kadar balıklarda ağırlık kazanımı sağlamıştır. Deneme yemleriyle beslenen levreklerin yem dönüşüm oranı (YDO), protein verimlilik oranı (PVO), net protein kullanım oranı (NPKO), kondüsyon faktörü (KF), hepatosomatik indeksi (HSİ) ve vücut kompozisyonu arasında farklılık belirlenmemiştir. K40 yemiyle beslenen balıkların viserosomatik indeksi (VSİ) diğer gruplara göre daha yüksek bulunmuş ve aynı grupta en düşük protein sindirilebilirliği saptanmıştır.Deneme II'de, yavru levreklerin (9,70 gr) kanola küspesi içeren yemlerine 1500 U/kg yem oranında fitaz enzimi ilave edilerek deneme yemlerinin balıkların büyüme performansı ve mineral sindirilebilirliği üzerine etkileri araştırılmıştır. K20 (27,45 gr) ve K20+F (26,41 gr) yemleriyle beslenen balıklar diğer gruplara göre daha yüksek ağırlığa ulaşmış ve bu yemlerle beslenen balıkların YDO değeri daha düşük bulunmuştur. Fitaz ilavesinin balıkların ağırlık kazanımı, YDO, PVO, HSİ ve VSİ parametrelerine bir etkisi olmamıştır. Kanola küspesi oranının artmasıyla birlikte fosfor sindirilebilirliğinde azalma saptanmış, ancak kalsiyum, magnezyum, demir, bakır ve çinkonun sindirilebilirliğinde fark gözlenmemiştir. Fitaz enzimi ilave edilmesiyle mineral sindirilebilirliği önemli ölçüde artmıştır. Sonuç olarak, yavru levrek yemlerinde balık unu proteinin % 30'u yerine kanola küspesi kullanılabileceği ve yeme fitaz enzimi ilavesiyle mineral sindirilebilirliği arttırılabileceği önerilmiştir. In this thesis, two experiments were carried out in order to determine the effects of canola meal and phytase incorporation into sea bass (Dicentrarchus labrax) diets. In Trial I, it was aimed to investigate the effects of addition of different ratios of canola meal into the diets of juvenile sea bass (1,88 g) on their growth performance and nutrient digestibility. Therefore, 5 different experimental feeds were designed. The control diet contained fish meal as basal protein source, while in the other diets the protein from the fish meal in the diets was substituted by 10% (K10), 20% (K20), 30% (K30) or 40% (K40), respectively. At the end of the 8-week feeding trial, fish fed K30 diet reached the highest final weight (9,68 g), while diets containing canola meal yielded weight gain as good as the control diet. The addition of canola meal into sea bass diets had no effect on the feed conversion ratio (FCR), protein efficiency ratio (PER), net protein utilization ratio (NPUR), condition factor (CF), hepatosomatic index (HSI), and body composition. The highest viscerosomatic index (VSI) and the lowest protein digestibility was determined in fish fed diet K40.In trial II, diets containing canola meal and phytase (1500 U/kg feed) were prepared for juvenile sea bass (9,70 g). The effects of the diets on the growth performance and mineral digestibility of fish were investigated. Fish fed diets K20 (27,45 g) and K20+F (26,41 g) reached the highest final weight and had lower FCR. The addition of phytase had no effect on the weight gain, FCR, PER, HSI and VSI. With the increase of canola meal incorporation, a decrease in phosphorus digestibility was observed, but there was no effect on calcium, magnesium, iron, copper and zinc digestibility. The mineral digestibility increased with phytase supplementation. It was suggested that 30 % of the fish meal protein in juvenile sea bass diets can be replaced with canola meal and phytase supplementation can increase the mineral digestibility. 130

Bu araştırmada, akvaryum balıklarından yunus ciklit (Cyrtocara moori, Boulenger 1902) balığının yemdeki optimum protein ihtiyacı incelenmiştir. Üç tekerrürlü olarak yürütülen çalışmada, yunus ciklit yavruları, protein oranı % 25 ile % 50 arasında değişen altı farklı eşit enerji içeriğine sahip yemlerle sekiz hafta süreyle beslenmiştir. Yavru balıklar (1,50 gr), su sıcaklığı 26,7 °C olan biyolojik filtreli ve 80 Lt su hacimli 18 adet polyester tanka stok yoğunluğu 9 adet balık/tank olacak şekilde yerleştirilmiştir.Yavru balıklar (1,50 gr), 80 Lt su hacimli 18 adet polyester tanka stok yoğunluğu 9 adet balık/akvaryum olacak şekilde ve su sıcaklığı 26,7 °C olan biyolojik filtreli sisteme konulmuştur. Deneme sonunda elde edilen veriler, yemdeki protein oranının balıkların deneme sonu ağırlığını, ağırlık artışını, spesifik büyüme oranını ve yemden yararlanmayı önemli derecede etkilediğini göstermiştir. Gruplar içerisinde en iyi büyüme % 40 protein içeren yemde görülmekle beraber, % 30, % 35 ve % 45 proteinli yemlerle beslenen balıklarla bu grup arasında istatistiksel olarak önemli bir fark tespit edilmemiştir (P > 0,05). Spesifik büyüme ve yemden yararlanma oranları % 25 proteinden % 40 proteinli gruplara doğru artmış, % 50 protein seviyesinde düşmüştür. Grupların protein verimlilik oranları arasında istatistiksel olarak farklılıklar bulunmuştur (P < 0,05). % 40'lık protein içeriğine sahip yem ile beslenen balıkların günlük yem tüketim yüzdesi, en düşük protein içeriğine sahip yem ile beslenenlere göre daha düşük bulunmuştur. Bu deneme koşullarında, yunus ciklit'in optimum büyümesi için % 40 oranında proteine ihtiyaç duyduğu görülmüştür.Anahtar sözcükler: Yunus ciklit, Cyrtocara moori, protein ihtiyacı, süs balığı beslenmesi, büyüme. An experiment was designed to determine the optimum dietary protein level of a freshwater ornamental fish, blue dolphin (Cyrtocara moori, Boulenger 1902). Four isocaloric fish meal based diets ranging from 25% to 50% in protein were fed to triplicate groups of blue dolphin for 8 weeks. Fish (initial weight, 1,50 g) were reared in twelve 80 L aquarium with biological filter and controlled temperature (26.7 °C), in stocking density of ten fish/aquarium. Results showed that dietary protein level significantly influenced final weight, weight gain and specific growth rate of fish. Maximum growth of fish was observed in the 40% protein diet, although this was not significantly different from the 30%, 35% and 45% protein diets (P > 0.05). Specific growth rate and feed efficiency increased from 25% to 40% protein, and thereafter decreased for diet 45% protein. There were statistically significantly differences in feed intake among treatments (P < 0.05). Fish fed with the highest protein diet had lower percentage daily feed consumption values than those of fish fed with the lowest protein diet. Under the experimental conditions applied, juvenile blue dolphin, appear to require 40% dietary protein for optimized growth.Keywords: Blue dolphin, Cyrtocara moori, protein requirements, ornamental fish nutrition, growth. 44

Bu çalışmada, Türkiye'de Ege Denizi'nde yakalanan doğal ve kültür levreklerinin karaciğer yağ asidi kompozisyonları ve bazı histomorfolojik parametreleri karşılaştırılarak ticari yemin etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Deney 1 Ocak 2008 ve 1 Nisan 2008 tarihleri arasında 30'ar günlük periyotlar da toplam 91 günde tamamlanmıştır. Kültür levrek balığı karaciğerindeki toplam yağ miktarının doğal levrek balığı karaciğerine oranla daha fazla olduğu belirlenmiştir. Yemde iz miktarda bulunan C21:0 (Henikosanoik) yağ asidine kış ve ilkbahar mevsimlerinin her ikisinde de balık karaciğerlerinde rastlanmamıştır. Karaciğerler genel olarak ticari yemin yağ asidi kompozisyonunu yansıtmış ve kış ve ilkbahar mevsiminde yağ asidi kompozisyonlarının büyük bir kısmını C16:0, C18:1n9, C18:2n6, C20:5n3 ve C22:6n3 yağ asitleri oluşturduğu belirlenmiştir. EPA? DHA oranı ve oleik asit miktarı kültür balıklarında, palmitik, eikosapentaenoik ve dokosaheksaenoik asit ile toplam n-3 ÇDYA ve n-3/n-6 oranları doğal balıklarda daha fazla bulunmuştur (P

Bu tez çalışmasında, gökkuşağı alabalığı yemlerinde organik sertifikalı alternatif protein ve karbonhidrat kaynaklarının kullanılmasına yönelik dört farklı besleme denemesi yürütülmüştür. Deneme 1'de, yavru gökkuşağı alabalıklarının büyüme performansı, besin kullanımı ve vücut kompozisyonu üzerine organik sertifikalı mayanın (NuPro?) değerlendirilmesi amaçlanmıştır. İki kontrol yemi (KK: konvansiyonel kontrol ve OK: organik kontrol) ve balık unu proteini yerine kısmı olarak farklı düzeylerde NuPro? [10% (N10); 20% (N20) or 30% (N30)] içeren 3 deneme yemi hazırlanmıştır. Her yem grubu üç tekerrürlü olmuş ve her tanktaki 20 balık (başlangıç vücut ağırlığı: 4,0 gr) 12 hafta boyunca yemlenmişlerdir. Kontrol yemlerinde konvansiyonel veya organik buğday unu kullanılması, alabalıkların büyüme performansı ve yem dönüşüm oranını (YDO) değiştirmemiştir (p> 0,05). Deneme grupları arasında, KK ve N20 hariç, benzer büyüme performansına sahip oldukları gözlenmiştir. KK ve N20 grupları arasında son vücut ağırlığı bakımından önemli derecede farklılık bulunmuştur (p< 0,05). KK ve OK gruplarının YDO değerleri diğer gruplara göre daha düşük seyretmiştir. Grupların vücut kompozisyonu ve nütrient kullanımı parametreleri arasında herhangi önemli bir farklılık görülmemiştir (p> 0,05).Deneme 2, yavru gökkuşağı alabalıklarının büyüme performansı, besin kullanımı ve vücut kompozisyonu üzerine organik mercimek unun etkilerinin belirlenmesi için dizayn edilmiştir. İki kontrol yemi (KK: konvansiyonel kontrol ve OK: organik kontrol) ve organik buğday unu yerine kısmı (% 9,45) veya tamamen (% 18,9) organik mercimek unu içeren 2 deneme yemi hazırlanmıştır. Her yem grubu üç tekerrürlü olmuş ve her tanktaki 20 balık (başlangıç vücut ağırlığı: 4,0 gr) 12 hafta boyunca yemlenmişlerdir. Balık unu temelli yemlere karbonhidrat kaynağı olarak organik mercimek unu ilavesi, balıkların son vücut ağırlığı, spesifik büyüme oranı ve yem kullanımını önemli oranda değiştirmemiştir (p> 0,05).Deneme 3'de, 134 gram ağırlığındaki gökkuşağı alabalıkları her deneme grubunda üç tekerrürlü olacak şekilde 8 hafta boyunca balık unu temelli kontrol yemleri (KK ve OK) ve % 10 (N10), % 20 (N20) ve % 30 (N30) oranında NuPro? içeren yemlerle beslenmişlerdir. N30 yemi ile beslenen gökkuşağı alabalıklarının en iyi büyüme performansı ve yem kullanımını göstermiştir. Yeme NuPro? ilavesi balıkların vücut kompozisyonu üzerine etkileri olmamasına rağmen (p> 0,05), kondisyon faktörü (KF) ve hepatosomatik indeks (HSI) gibi bazı vücut organı indekslerini önemli oranda değiştirmiştir (p< 0,05). N30 yemi ile beslenen balıklarda, kontrol gruplarına göre önemli derecede daha yüksek hematokrit düzeyi elde edilmiştir (p< 0,05).Son denemede, büyük gramajdaki gökkuşağı alabalıklarının yeminde karbonhidrat kaynağı olarak organik mercimek unun kullanılma potansiyelini belirlemek için 8 haftalık bir besleme denemesi yürütülmüştür. İki kontrol yemi (KK: konvansiyonel kontrol ve OK: organik kontrol) ve organik buğday unu yerine kısmı (% 18,55) veya tamamen (% 37,1) organik mercimek unu içeren 2 deneme yemi hazırlanmıştır. Düşük oranda (% 18,55) mercimek unu ilave edilen yem, yüksek oranda (% 37,1) mercimek unu içeren yem ile karşılaştırıldığında büyüme performansı üzerine daha yararlı etkilere sahiptir. Düşük mercimek unu içeren yemle beslenen balıkların hematokrit değeri diğer gruplara göre artmıştır. Grupların HSI, KF, viskerosomatik indeks ve et verimi arasında önemli bir farklılık yoktur (p> 0,05). Deneme yemleri ile beslenen balıkların kül hariç bütün vücut kompozisyonu önemli oranda değişmemiştir.Sonuçlar, organik sertifikalı mayanın, yavru gökkuşağı alabalıklarının yeminde organik bitkisel proteinlerin yerine balık ununu biyolojik olarak destekleyerek organik yem formulasyonuna katkıda bulunabileceği sonucuna varılmıştır. Organik mercimek ununun, alabalık yemlerinde organik buğday unu yerine potansiyel bir hammadde olabileceği ortaya konmuştur. This thesis summarizes research pertaining to usefulness in rainbow trout diets with organically certifiable alternate protein and carbohydrate sources. Four different fish nutrition trials were carried out in this thesis. Trial I aimed to evaluate the dietary organically certified yeast (NuPro?) on growth performance, nutrient utilization and whole-body composition in juvenile rainbow trout, Oncorhynchus mykiss under organic production conditions. Two reference diets (CR: conventional reference and OR: organic reference) and three experimental diets including different levels of NuPro? [10% (N10); 20% (N20) or 30% (N30)] as partial replacements for fish meal protein were formulated. Diets were assigned to triplicate groups of 20 fish (initial body weight: 4.0 g) for 12 weeks. The use of conventional or organic wheat meal in reference diets did not result in any difference in growth performance or Feed Conversion Ratio (FCR) of rainbow trout in control groups (CR and OR) (p> 0.05). Similar growth responses were observed in the experimental groups except CR and N20 groups which were significantly different in terms of final body weight. FCR of CR and OR groups were slightly lower than other treatments. Parameters of nutrient utilization and body composition did not reveal any significant difference (p> 0.05).Trial II designed to assess the dietary organic lentil meal on growth performance, nutrient utilization and whole-body composition in juvenile rainbow trout, Oncorhynchus mykiss. Two reference diets (CR: conventional reference and OR: organic reference) and two experimental diets including organic lentil meal as partial (9.45%-low level) or totally (18.9%-high level) replacements for organic wheat meal were formulated. Diets were assigned to triplicate groups of 20 fish (initial body weight: 4.0 g) for 12 weeks. The data showed no difference in final weight, specific growth rate, and feed utilization by the supplementation of the reference fish meal basal diet with organic lentil meal (p> 0.05).In trial III, triplicate groups of rainbow trout with initial weight of 134 g were fed with either a fish meal based control diets or diets containing 10, 20 or 30% NuPro? for 8 weeks. Rainbow trout fed with 30% yeast diet showed the best growth performance and feed utilization (p< 0.05). No significant effects of dietary NuPro? inclusion on body composition were noted, though some alterations in organ somatic indices such as condition factor and hepatosomatic index were identified. Fish fed N30 diet had significantly higher hematocrit levels than control groups (p< 0.05).In the last trial, an 8-week feeding trial was conducted to evaluate the use of organic lentil meal as a dietary carbohydrate source for large rainbow trout. Two reference diets (CR: conventional reference and OR: organic reference) and two experimental diets including organic lentil meal as partial (18.55%-low level) or totally (37.10%-high level) replacements for wheat meal were formulated. Lentil meal diet at a low level had beneficial effects on growth parameters when compared to the lentil meal at a high level diet. Fish fed low level lentil meal diet had increased hematocrit than other treatments. No significant treatment effects were found on condition factor, hepatosomatic index, viscerosomatic index and dress-out. Whole body composition, except ash, of trout fed the various test diets was not significantly different.Results showed that organically certified yeast can contribute to organic feed formulations with an effective biological support to fish meal instead of organic plant proteins in the diets of juvenile rainbow trout. Organic lentil meal proved to have potential as feed ingredients for rainbow trout, mainly as carbohydrate replace for wheat. 134

Bu çalışmada, kalorik sınırlamanın (KS) tatlı su rotiferi (Brachionus calyciflorus)'nde HSP70 ekspresyonu ve popülasyon yoğunluğu üzerine etkileri araştırılmıştır. Elde edilen dizilim bilgilerinden HSP70 genine ait herhangi bir homoloji saptanamamış ve KS'nin bu genin ekspresyonu üzerine etkisi belirlenememiştir.KS deneyleri 12, 24, 36, 48, 60, 72 saat aralıkla 1,5×106 hücre/mL Chlorella sp. ile beslenen ve tamamen aç bırakılan rotifer gruplarından oluşturulmuştur. Uygulanan KS şartlarında en yüksek popülasyon yoğunluğu denemenin 5. günü itibariyle 12 saat aralıkla beslenen grupta (269±40,12 birey mL-1), en düşük yoğunluk ise 72 saat aralıkla beslenen grup ile (40,75±7,22 birey mL-1) tamamen aç bırakılan grupta elde edilmiştir (15,0±0,816 birey mL-1). Popülasyon artış oranları (r) arasında en yüksek r değeri 0,608±0,73 ile 12 saatte bir beslenen grupta kaydedilirken en düşük değer -0,239±0,050 ile tamamen aç bırakılan grupta elde edilmiştir. Deneme gruplarına ait tekrarlanan ölçümlerin varyans analiz sonuçlarına göre zaman ve zaman x grup interaksiyonları p

öz Çanakkale Boğazı'nda 12 hafta boyunca yürütülen bu besleme çalışmasında, yem üretim teknolojisi (peletleme ve ekstruzyon) ve farklı beslenme rejimlerinin (2 ve 3 öğün) Avrupa deniz levreğinin {Dicentrarchus labrax Linnaeus, 1758) yem tüketimi, yem değerlendirmesi, büyüme performansı ve vücut - et kompozisyonu üzerine etkileri araştırılmıştır. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi ağ kafes ünitesinde gerçekleştirilen denemenin başlangıcında 3600 adet Avrupa levrek balığı {Dicentrarchus labrax Linnaeus, 1758) (ortalama 170 gr.) ağ kafeslere (2 metre çapında) rasgele dağıtılmış, çalışma başlangıcı ve sonunda her kafesten 12'şer adet balık karkas ve et kompozisyonu için öldürülmüştür. Balıkların ve deney yemlerinin kimyasal kompozisyonu (kuru madde, protein, yağ ve kül) laboratuarda analiz edilmiştir. Denemenin gerçekleştirildiği bölgedeki deniz suyunun bazı fiziko - kimyasal parametreleri (sıcaklık (°C), çözünmüş oksijen (mg/1), pH ve tuzluluk (%o)) tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Avrupa levrek balığı, Dicentrarchus labrax, yem üretim teknolojisi, yemleme rejimi, yem tüketimi, yem değerlendirmesi, büyüme performansı, karkas ve et kompozisyonu, Çanakkale Boğazı. ABSTRACT A study on the feed intake, growth performance, and feed efficiency in European sea bass {Dicentrarchus labrax Linnaeus, 17 58) fed on pelleted and extruded feeds with different feeding regimes. In this nutrition study which was carried out for twelve weeks in Dardanelles, the efficacy of the diet processing technology (pelleting and extrusion) and feeding regime (twice or three times of feeding) on feed intake, feed efficiency, growth performance, carcass and muscle composition in the European sea bass {Dicentrarchus labrax, Linnaeus, 1758) was evaluated. At the beginning of the experiment, 3600 European seabass {Dicentrarchus labrax Linnaeus, 1758) (mean weight: 170 g) were randomly placed in to floating net cages (diameter: 2 m) in Net Cage Unit of Fisheries Faculty, Çanakkale Onsekiz Mart University, and twelve fish from each treatment were sacrificed at the beginning and the termination of the analysis of carcass and muscle composition. The chemical composition (dry matter, protein, lipid and ash) of individual fish and of the experimental diets were determined in the laboratory. Physico - chemical parameters (temperature (°C), dissolved oxygen (mg/1), pH and salinity (%>)) of sea water were in situ analyzed. Keywords: European sea bass, Dicentrarchus labrax, diet processing technology, feeding regime, feed intake, feed efficiency, growth performance, carcass and muscle composition, physico - chemical parameters, Dardanelles. n 55