Search

Objective: Head traumas have an important place among all traumatic injuries and it is an important public health problem worldwide. Novel methods predicting prognosis may contribute to a decrease in the mortality and morbidity rates. Materials and Methods: Continuous intracranial pressure (ICP) measurements, initial cerebral computed tomography (CT) and measurement of the hypothalamic-pituitary-gonadal (HPG) axis hormones between the 0th and 4th days were performed in 15 adult male patients with severe head trauma. The relationship of these parameters with the short-term results of the patients on the 15th day was evaluated. Additionally, provocation tests were carried out to evaluate the HPG axis function. Results: High ICP and compression of basal cisterna increased mortality and they were found to affect prognosis (p=0.009 and p=0.033, respectively) No statistically significant association was found between midline shift and prognosis. No relationship was found between mortality and mean basal hormone values on the 0th day and between the 1st and 4th days. Conclusion: ICP measurement values and the presence of compression of basal cistern on the initial brain CT can be used to predict the prognosis in severe head injury but there is no significant relationship between hypophyseal hormone values and prognosis.

Amaç: Kafa travmaları tüm travmatik yaralanmalar içinde önemli bir yer tutar ve ülkeler için önemli bir sağlık problemidir. Prognozu tahmin edici öngören yöntemlerin artması mortalite ve morbidite oranlarının azalmasını sağlayabilir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 15 ağır kafa travmalı yetişkin erkek olguda sürekli intrakraniyal basınç (İKB) ölçümleri, ilk bilgisayarlı beyin tomografisi (BT), 0-4. günlerde büyüme hormonu, tiroid uyarıcı hormon, lüteinleştirici hormon, folikül uyarıcı hormon, prolaktin T3, T4 ve Te hormon düzeyleri ölçümü yapıldı. Bu

Ölüm hayatta karşılaşılan kaçınılmaz bir durumdur. Çocuklar için yakınlarını kaybetme onlar için yaralayıcı olabilir. Çocukların ölüm kavramını algılayabilmeleri gelişim düzeylerine ve yaşlarına bağlı olarak farklılıklar göstermektedir. Aile içi davranışlar, gelenekler, okuldaki eğitim, televizyon, sinema, çizgi filmler, medya, dinsel inanışlar vb gibi yakının kaybında tutulan yasın kendi hayatının gerçeklerini yönlendirme de oldukça önemli rol oynamaktadır. Okul öncesi çocukta ölümle ilgili belirgin bir kavram gelişmediğinden, onun için korkulacak tek şey, ana babasından ayrılma tehdididir. İlkokul çağında ve daha sonraki yıllarda ergen için ölüm, gelişmekte olan ilişkilerini ve kimlik gelişimini engelleyecek bir durum olarak algılanır. Bu çalışmanın amacı çocuklarda ölüm kavramının tanımlanması ve sebep sonuç ilişkisinin kurulabilmesini tartışmaktır, Ölüm hayatta karşılaşılan kaçınılmaz bir durumdur. Çocuklar için yakınlarını kaybetme onlar için yaralayıcı olabilir. Çocukların ölüm kavramını algılayabilmeleri gelişim düzeylerine ve yaşlarına bağlı olarak farklılıklar göstermektedir. Aile içi davranışlar, gelenekler, okuldaki eğitim, televizyon, sinema, çizgi filmler, medya, dinsel inanışlar vb gibi yakının kaybında tutulan yasın kendi hayatının gerçeklerini yönlendirme de oldukça önemli rol oynamaktadır. Okul öncesi çocukta ölümle ilgili belirgin bir kavram gelişmediğinden, onun için korkulacak tek şey, ana babasından ayrılma tehdididir. İlkokul çağında ve daha sonraki yıllarda ergen için ölüm, gelişmekte olan ilişkilerini ve kimlik gelişimini engelleyecek bir durum olarak algılanır. Bu çalışmanın amacı çocuklarda ölüm kavramının tanımlanması ve sebep sonuç ilişkisinin kurulabilmesini tartışmaktır.Materyal olarak bu çalışmada çocuklarda ölüm kavramlarını irdeleyen yayınlar, hikayeler toplanıp değerlendirilecektir.Anahtar Kelimeler: Çocuk, gelişim, ölüm algısı, ölüm kavramı, ölüme reaksiyon

57

Background: Solitary brain stem abscess is a rare condition with high mortality and morbidity. These lesions were considered to be invariably fatal before 1974 when advanced diagnostic tools were not available. Recently, the diagnosis and prognosis of brain stem abscesses have been modified by the introduction of modern radiological tools, and several patients with a favorable outcome have been reported since then. Because the pons is the most common site of the abscesses, involvement of the sixth and seventh nerves is frequent. The midbrain is the second most likely location, and medullary abscesses are distinctly rare. Treatment of a brain stem abscess includes medical therapy alone, open microsurgical intervention, or stereotactic aspiration. Case report: We report a case of a 7-year-old girl with a solitary brain stem abscess. Her neurological examination revealed involvement of the cranial nerves and pyramidal tracts. Microsurgical exposure and aspiration of the abscess resulted in rapid improvement in her neurological condition and radiological resolution of the lesion. We discuss this uncommon case to draw attention to the importance of early diagnosis and adequate treatment, and we review the relevant literature. © Springer-Verlag 2005.

Lenfositik hipofizit otoimmün kökenli oldugu düsünülen, siklikla hipopitüitarizm bulgulari ile baslayan, ve hipofiz adenomu ile karisabilen nadir bir hastaliktir. Siklikla hamileligin son dönemleri ile dogum sonrasi erken dönemdeki kadinlarda görülür. 29 yasinda 2 çocuk annesi kadin hasta 2 ay önce kriptik tonsilit nedeni ile tedavi görmüs. Daha sonra bas agrilari baslayan hastanin son zamanlarda görmesinde azalma olmus. Muayene ve radyolojik inceleme sonrasi hipofiz adenomu öntanisi ile opere edilen hastanin patoloji sonucu lenfositik adenohipofizit olarak rapor edildi. Postoperatif dönem sorunlari olmayan hasta taburcu edildi. Adenomlarla karisabilen hastaligin ayirici tanisi tedavi planlamasi açisindan önemlidir. Ayirici tanida hastanin hikayesi, yas ve cinsiyeti, hormon yetersizligi tablosunun agirligi ve manyetik rezonans görüntüleme önemlidir. Kesin tani histopatoloji yardimiyla koyulur. Otoimmün oldugu düsünülen hastaligin siklikla hamilelikle iliskisi oldugu gibi, hamile olmayan kimselerde de yeni geçirilmis bir enfeksiyonu takiben baslayabilecegi ya da bulgu verebilecegi akilda tutulmalidir.

Intracortical injection of iron salts causes seizures. Oxidation of lipids in neural membranes by reactive oxygen species is involved in the mechanism responsible for iron-induced seizures as a model of posttraumatic epilepsy. In this study, we examined the effect of trimetazidine (TMZ) and deferoxamine (DFO) on lipid peroxidation after cortical injection of 5 µl of an aqueous solution containing 100 mM of ferric chloride (FeC13) in rats. Animals were divided into four groups (n = 7 each) and treated as follows: group 1, saline injection into the cortex (control group); group 2, iron injection into the cortex (injury group); group 3, iron injection into the cortex plus TMZ; group 4, iron injection into the cortex plus DFO. The animals were killed 3 h after injections, and the levels of malondialdehyde (MDA), a lipid peroxidation product, and reduced glutathione (GSH) were measured. A significant elevation of MDA was observed in group 2 (P < 0.05). MDA levels were found to be lower in both the TMZ-treated (P < 0.05) and DFO-treated (P < 0.05) groups than in the injury group. Tissue GSH levels were significantly decreased in group 2 (P < 0.05). GSH levels were increased in the TMZ-treated (P < 0.05) and DFO-treated (P < 0.05) groups compared to the injury group. The results of our study suggest that lipid peroxidation is a critical event in iron-induced epilepsy and that treatment with TMZ and DFO is effective in preventing the formation of free radicals and reducing lipoperoxides in brain tissue.

Ventriküloatriyal şant kateterinin distal ucunun perkütan yerleştirilmesi kolay, hızlı ve minimal invaziv bir işlemdir. Skar oluşmaması nedeniyle revizyona uygundur ve enfeksiyon riski daha azdır. Bu yüzden klasik yöntemlere göre daha üstündür. Kliniğimizde anevrizma rüptürü nedeniyle subaraknoid kanama geçiren 2 olgumuzda gelişen akut hidrosefali nedeniyle ventiküloatriyal şant kateterinin atriyal ucu perkütan yolla başarıyla yerleştirildi. İki hastamızın operasyon süreleri 25 ve 30 dakika olarak belirlendi. Peroperatif ve postoperatif komplikasyon görülmedi. Bu çalışmada iki olgumuz nedeniyle, bu yeni teknik literatür eşliğinde tartışıldı.

Torakolomber kırıklarda hastanın ameliyat öncesi ayrıntılı incelenmesi, seçilecek yöntem ve tedavideki başarının temelini oluşturur. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) omurilik ve ligamentöz yapıların, bilgisayarlı tomografi (BT) ise kemik patolojinin ayrıntılı görüntülenmesine olanak sağlar. Bu çalışmada torakolomber kırık nedeniyle akut dönemde ameliyat edilen 20 olgu radyolojik bulgular ve cerrahi sonuçlar açısından incelendi. Ameliyat öncesi omurga yükseklik kaybı (% 60.7±% 12.4) ile ameliyat sonrası erken dönem (% 12.2±8.8) ve takipte saptanan yükseklik kaybı (% 15.7±%14.8) arasında anlamlı (p < 0.01) düzelme saptandı. Ameliyat öncesi ortalama kifoz açısı (24.8±13.0 derece) ile ameliyat sonrası erken dönem (6.4±3.9 derece) ve takip radyografileri (8.6±5.6 derece) arasında belirgin düzelme gözlendi. Ameliyat öncesi (% 52.6±21.3 ) ve ameliyat sonrası kanal içi bası (% 13.2±% 15.9) arasında anlamlı (p < 0.01) fark görüldü. Başvuruda yapılan nörolojik bakısında Frankel skoru (2.7±1.4) ile ortalama 15±8 aylık takipteki Frankel skoru (4.13±1.0 ) arasında belirgin fark bulundu (p < 0.01). Travma sonrası ortalama 49. saatte yaptığımız operasyon sonrası kanal içi basıda % 40 azalma saptandı. Akut torakolomber bölge kırıklarında transpediküler vida-çubuk sistemi uygulaması kolay, yeterli dekompresyona olanak sağlayan, skopi eşliğinde ve uygun teknik ile yapıldığında komplikasyon oranındaki düşüklük nedeni ile önerilen bir yöntemdir.

Hidrosefali tedavisinde kullanılan şant ameliyatlarında komplikasyonların %26 oranında görüldüğü bildirilmektedir. Ventriküloperitoneal şant sonrasında gelişen abdominal psödokist oldukça nadir görülen bir komplikasyondur. Abdomende oluşan bu kistin intraperitoneal reaksiyona sekonder olarak geliştiği düşünülmektedir. Bu çalışmada abdominal psödokist tanısı ultrasonografi ve Bilgisayarlı Tomografi ile konulan 26 yaşındaki hastanın klinik, nörolojik ve radyolojik bulguları değerlendirilerek literatür eşliğinde tartışılmıştır. Psödokistteki yüksek protein değerinin abdominal yakınmaları ağırlaştırdığı ve ultrason eşliğinde yapılan drenajın iyileşmeyi hızlandıracağı düşünülmüştür.

Bu çalışmada kliniğimizde real-time ultrasonografi kullanılarak ameliyat edilen 15 hasta sunulmuştur. Deneyimlerimizin yayımlar eşliğinde değerlendirilmesi ile beraber, ameliyat sırasında ultrasonografik görüntüleme yönteminin kafa içi ve omurga kanalı içi patolojilerde cerraha yol gösteren, kullanımı kolay, zaman kaybı ve enfeksiyona yol açmayan faydalı bir uygulama olduğu görülmüştür.

Omurilik zedelenmesi ile gelen hastalarda yüksek doz steroid tedavisinin nörolojik hasarı azalttığı bilinmektedir. Bu etki, travma bölgesinde gelişen lipid peroksidasyonun sorumlu olduğu ikincil doku hasarının sınırlanması ve kan akımının artması şeklinde olmaktadır. Bu çalışmada omurilik travması nedeniyle hastanemize ilk 8 saat içinde başvuran ve yüksek doz metilprednizolon tedavisi uygulanan 20 olgunun fizyolojik parametreleri ve nörolojik tabloları incelendi. Omurilik lezyonu 13 olguda servikal, 7 olguda ise torako-lomber bölgede saptandı. Yüksek doz metilprednizolon tedavisi uygulanan hastalarımızın Frankel skorlarındaki iyileşme, inkomplet omurilik hasarı olanlarda komplet omurilik hasarı olan olgulara göre daha belirgin olarak görüldü. Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar, ilk 8 saat içinde gelen omurilik travmalı hastalarda yüksek doz metilprednizolon kullanımının nörolojik tabloyu iyileştirici etkiye sahip olduğu görüşünü desteklemektedir.

ÖZET: întrakranial serebral arterlerin lokal bası sonunda serebrumda iskemik defisit meydana getirmeyecek maksimum basıncın tayininin rCBF ve SEP ile değerlendirilmesi yapılmıştır. Bu çalışmada 9 adet sokak köpeği deney hayvanı olarak kullanılmıştır. Köpekler 4 mg/kg propofol ile genel anestezi altına alınmışlardır. Sağ femoral arteri kateterize edilip kan basına monitorizasyonu, kan gazlan takibi yapılmıştır. Sağ frontotemporal kraniektomi yapılıp mikroskop ve mikroşirürji aletleri yardımı ile dura mater açıldıktan sonra Sylvian fîssürden girilerek karotid sisteme ulaşılmış ve internal karotid arter, anterior koroideal arter, orta serebral arter disseke edilmiştir. Bir köpek indüksiyonda kaybedilmiştir. Diğer bir köpekte disseksiyon anında posterior kominikan arter rüptüre olmuş ve posterior kominikan arter kliplendiği için deney dışında tutubnuştur. İmal edilmiş bulunan modifiye Spetzler süaştıncı'i MCA e 15 dk %80 TA basmçta uygulanmış, sağ servikal karotid arterden 3- 4 mCü 133Xenon verilerek kontrol rCBF ve SEP kayıtlan alınmıştır. Sıkışnncı'm 15 dk süre ile %80 TA basmçlannda MCA e yapılan basıdan sonra oluşan iskemide rCBF un ortalama %29 azalma olduğu gözlenmiştir. SEP amplitünde bir köpekte %35 e, bir köpekte %50 ye, bir köpekte %60 a azalma tespit edilmiş ve 60 dk sonunda %60-80 arasında amplitüd düzelmesi tespit eclilmiştir. Elektronmikroskopide gri cevher değerlendirilmesinde nöron sitoplazmasında 4. saatin saatin sonunda vakuolizasyon olduğu görülmüştür. Sonuç olarak köpek MCA inde %80 TA lik basınç uygulamasının komplikasyonsuz kullanılabileceğini bize göstermiştir..w 45