Search

Kuru öksürük yakınmasıyla başvuran elliüç yaşında erkek hasta akciğer malignitesi ön tanısı ile kliniğimize yatırıldı. Fizik muayenesinde her iki hemitoraksta, alt zonlarda inspratuar raller mevcuttu, diğer sistem bakıları olağandı. Akciğer grafisi ve toraks bilgisayarlı tomografisinde (toraks BT) sağ akciğer orta lopta 2 cm çaplı, sınırları düzensiz, etrafında hava bronkogramları bulunan, yarı homojen dansite artımı ve bilateral multipl metastatik nodüller izlendi. Bronkoskopide endobronşiyal lezyon saptanmadı ve bronş aspirasyonu benign sitolojiydi. BT eşliğinde transtorasik ince iğne aspirasyon biyopsisi sonucu kuşkulu sitoloji olarak raporlandı ve doku biyopsisi önerildi. BT eşliğinde tru-cut biyopsi ile lezyona ulaşılamaması üzerine açık akciğer biyopsisi uygulandı. Patolojik inceleme sonucu mukoza ile ilişkili lenfoma (MALT lenfoma/ MALToma) veya Psödolenfoma ayrımı tam olarak yapılamayan hastada immunohistokimyasal boyama yapıldı ve MALToma olarak rapor edildi. Hastada başka organ tutulumu saptanmadı. Hasta tedavi amaçlı hematoloji bölümüne sevk edildi. Literatürler gözden geçirildiğinde, pulmoner MALToman ın nadir görülmesi nedeniyle, bu olguyu sunmayı uygun bulduk., A fifty- three year old man with nonproductive cough was referred to our clinic. Bilateral inspiratory crackles on inferior zones were found at the physical examination. In chest roentgenogram and torax computer tomography (torax CT), at the right middle lobe, a 2 cm sized, half-homogeneous density with irregular boundary and air bronchograms arround was seen and there were bilateral multiple metastatic nodules. Endobronchial lesion was not seen at the fiberoptic bronchoscopy and aspiration cytology was benign. Transtorasic fine niddle aspiration biopsy FNAB under CT showed suspicious cytology. As the lesion was not reached by CT associated tru-cut biopsy, open lung biopsy was made. The histopathology was mucosa associated lymphoid tissue lymphoma or Pseudolymphoma, after immunohistochemistry, it was reported as MALToma. Systemic screening revealed no other organ involvement. The patient was sent to hematology clinic for treatment. As this tumor type in the lung is relatively rare, we want to present this case.

Bu çalışmanın amacı; akciğer kanserinin tanı ve tedavi sürecinde, hasta uyumu ve performansını bozması beklenen anksiyete ve depresyon düzeylerindeki değişimlerin incelenmesidir. Anksiyete ve depresyon düzey leri, akciğer kanseri ön tanılı hastalarda yatışta ve tanısal girişim öncesinde, akciğer kanseri kanıtlananlarda ise tedavi başlangıcından 1 ay sonra, Hastane Anksiyete Depresyon (HAD) skalası kullanılarak değerlendirildi. Yaş, Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG) performans durumu, histolojik tip ve hastalığın evresine göre, HAD skorlarındaki değişiklikler karşılaştırıldı. 103 akciğer kanseri hastasında (yaş: 61.4±0.98) anksiyete ve depresyon sırasıyla, hastaneye yatışta %25 ve %36, tanısal girişim öncesinde %21 ve %38 ve tedaviden sonra %21 ve %42 oranında saptandı. Anksiyete ve depresyon skorları sırasıyla, yatışta 6.01±0.62 ve 6.55±0.60, tanısal girişim öncesinde 5.98±0.58 ve 6.32±0.53 ve tedaviden sonra 6.23±0.57 ve 6.79±0.50 idi. Anksiyete ve depresyon skorlarında, histolojik, hastalık evresi ve tedaviye göre önemli fark saptanmadı. 65 yaş üstü hastalarda, 65 yaş altındaki hastalara göre 2. görüşmede anksiyete, 2. ve 3. görüşmelerde depresyon varlığı istatistiksel olarak daha yüksekti. ECOG 2 olan hastalarda ECOG 1 olan hastalara kıyasla genel olarak görüşmelerde anksiyete ve depresyon varlığı daha yüksekti. Akciğer kanserinde anksiyete ve depresyon önemli oran ve düzeylerde izlenmekte olup, hastalık evresi ve önemli ölçüde de tanı ve tedavi sürecinden bağımsızdır. Depresyon ve anksiyete düzeyi performans durumu kötüleşmesi ve yaşın artışı ile birlikte artmaktadır., The aim of this study is to study changes in anxiety and depression levels expected to disturb patient compliance and performance during the diagnosis and the treatment of lung cancer. Levels of anxiety and depression were assessed by using Hospital Anxiety Depression (HAD) scale at admission and before diagnostic intervention in patients with presumptive lung cancer diagnosis, and also at the first month after the start of treatment in those with confirmed lung cancer. Differences in HAD scores were compared regarding age, Eastern Oncology Group (ECOG) performance status and disease stage. In 103 lung cancer patients (age: 61.4±0.98), anxiety and depression were determined, respectively, at rates of 25% and 36% at admission, 21% and 38% before diagnostic intervention, 21% and 42% after treatment. Anxiety and depression scores were, respectively, 6.01±0.62 and 6.55±0.60 at admission, 5.98±0.58 and 6.32±0.53 before diagnostic intervention and 6.23±0.57 and 6.79±0.50 after treatment. No significant difference was found in anxiety and depression scores regarding disease stage and therapy. On the second interview anxiety was seen higher at the patients with more than 65 years comparing with below 65 years, and on the second and third interviews the depression was seen higher istatistically. Generally, the presence of anxiety and depression was relatively higher at the patients with ECOG 2 than the patients with ECOG 1 on the interviews. Anxiety and depression, observed at significant rates and levels in lung cancer, are independent of disease stage and, greatly, of management course. The level of depression and anxiety arises with the deterioration of performance and the advance of aging.

KOAH'da hava akımı kısıtlamasının kısa etkili inhale bronkodilatöre yanıtının belirlenmesinde FEV1 düzeyinin ölçümü sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. FEV1, özellikle amfizem ile birlikte olan KOAH'da bronşiollerin kollapsı nedeni ile tartışmalı sonuçlar verebilirken, FIV1 ölçümü sırasında kollaps gelişmediğinden veriler daha sağlıklı olabilmektedir. Bu çalışmadaki amacımız KOAH'da hava yolu obstrüksiyonunun kısa etkili bronkodilatöre yanıtının değerlendirilmesinde FIV1'in FEV1 ölçümüne göre duyarlılığını belirlemekti. Çalışmada KOAH tanısı almış ve solunum fonksiyon testine (SFT) göre reversibilitesi olmayan 49 hasta incelendi. Hastalara 200 g salbutamol inhalasyonu öncesi ve inhalasyondan 30 dak. sonra SFT uygulandı. Bronkodilatör öncesi FEV1 ve FIV1 değerleri belirlenerek, FEV1 ile FIV1 değerlerindeki değişimler Wilcoxon analiz yöntemi ile karşılaştırıldı. 49 hastanın 9'u kadın, 40'ı erkekti ve ort. yaş 62.8 idi. Hastaların bronkodilatör öncesi ort. FEV1 ve FIV1 değerleri sırasıyla 1.027±0.464 ve 1.567±0.860 idi. Bronkodilatör sonrası FEV1 1.092±0.428 FIV1 ise 1.829±0.913 olarak saptandı. FEV1 düzeylerindeki değişim ( FEV1) 0.006±0.114, FIV1 düzeylerindeki değişim ( FIV1) 0.261±0.522 olarak tespit edildi ve aralarındaki fark istatistiksel açıdan anlamlı idi (p< 0.05). KOAH ağırlık derecesine göre hastalar incelendiğinde, evre 3 grubunda FIV1'deki değişim, FEV1 değişimine göre istatistiki olarak anlamlı derecede yüksekti (p< 0.05). Sonuç olarak; zorlu ekspirasyon sırasında bronşiollerdeki kollaps nedeni ile hava yolu obstrüksiyonunun bronkodilatör tedaviye yanıtının değerlendirilmesinde FIV1 düzeyinin belirlenmesinin, FEV1'e göre daha uygun bir yöntem olduğu kanısına vardık., The measurement of FEV1 is widely used method to determine the response to inhaled short-acting bronchodilators in airway limitation in COPD. The measurement of FEV1 is confounded in patients with emphysema by the collapse of the bronchi, which doesn't occur when measuring FIV1. We aimed to show whether FIV1 is more sensitive than FEV1 to assess the response of airway obstruction to short-acting bronchodilators in COPD. We studied 49 COPD patients with no reversibility in pulmonary function tests (PFT). The values for FIV1 and FEV1 are recorded before and after inhalation of 200 microgram salbutamol. Changes of FIV1 and FEV1 ( FIV1 and FEV1) are compared with the test by Wilcoxon. Of 49 patients 9 were women and 40 were men; mean age 62.8. FIV1 and FEV1 measurements of the patients before inhaled bronchodilator were 1.567±0.860, 1.027±0.464, respectively. After inhalation the mean value for FEV1 was 1.092±0.428 and FIV1 was 1.829±0.913. FEV1 was 0.006±0.114 and FIV1 was 0.261±0.522 and there was a significant difference (p< 0.05). In relation to severity of COPD, we showed in stage 3 a greater FIV1 than FEV1 (p < 0.05). We concluded that during forced expiratory ventilation because of the collapse of the bronchi, FIV1 is superior to FEV1 in the assessment of the airway obstruction to bronchodilator therapy.

Tirotoksikoz, tiroid hormonlarındaki artış sonucu metabolik hızın artmasına bağlı olarak kardiyak ve pulmoner sistemleri büyük ölçüde etkileyen bir klinik tablodur. Bu çalışmanın amacı tirotoksikozun pulmoner sistem üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Ocak-Aralık 2001 tarihleri arasında İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji polikliniğine başvuran hipertiroidi tanısı alan 40 olgunun solunum sayıları, solunum fonksiyon testi (SFT) ve kan gazı parametreleri incelendi. Ayrıca bu üç parametre kontrol grubu olarak İzmir Göğüs hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim Hastanesi polikliniğine nonspesifik semptomlarla başvuran 45 olguda da ölçüldü. Hipertiroidi grubundan, antitiroidal tedavi sonrası ötiroid olan 5 olgunun tüm ölçümleri tekrarlandı. Solunum sayısı hipertiroidi grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu( sırasıyla 21.70±3.61/dak ve 16.31±1.90/dak p = 0.000 ). Kan gazı parametrelerinden PaO2 ve PaCO2 hipertiroidi grubunda daha düşük olmakla birlikte fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. SFT parametrelerinden FEV1 ve FVC değerlerinin hipertiroidi grubunda anlamlı olarak düşük olduğu saptanırken, FEV1/FVC oranı iki grupta da normal sınırlarda bulundu ve her iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı ( sırasıyla p = 0.012, p = 0.005, p=0.102). Antitiroidal tedavi sonrası ötiroid olan 5 olguda FEV1, FVC, PaCO2 değerlerinde ve solunum sayısında istatistiksel olarak anlamlı düzelmeler saptandı. Sonuç olarak tirotoksikozun pulmoner sistemde gaz alışverişini etkilemediği, solunum sayısını arttırdığı, ayrıca düşük FEV1 ve FVC değerlerine rağmen FEV1/FVC oranının normal sınırlarda bulunması nedeni ile restriktif tipte bir solunum fonksiyon bozukluğu oluşturduğu sonucuna varıldı., Thyrotoxicosis is a clinical picture which largely affects cardiac and pulmonary systems owing to increase in metabolic rate due to increase in thyroid hormones. The aim of this study was to examine the effect of thyrotoxicosis on pulmonary system. Arterial blood gases, pulmonary function tests and respiration rates of 40 cases who admited to endocrinology department in Izmir Atatürk Training Hospital and diagnosed with hyperthyroidism between January and December 2001 were examined. Also these three parameters were applied to 45 control cases who admited to outpatient clinic of Izmir Chest Diseases and Surgery Training Hospital with nonspesific symptoms. The measurements of 5 cases with hyperthyroidism were repeated after they became euthyroid with an antithyroid therapy. Respiration rate was found to be significantly higher in cases with hyperthyroidism than the ones in the control group ( respectively 21.70±3.61/min. and 16.31±1.90/min p = 0.000 ). In cases with hyperthyroidism the PaO2 and PaCO2 values were lower but this difference was not statistically significant. In hyperthyroid cases while FEV1 and FVC levels were significantly lower , FEV1/FVC ratio was found to be normal in both groups and no significant difference was found ( respectively p = 0.012, p = 0.005, p=0.102 ). FEV1, FVC, PaCO2 and respiration rate values were significantly improved in five patients who became euthyroid after antithyroid therapy. These data suggest that thyrotoxicosis does not affect gase exchange in pulmonary system, increase respiration rate and owing to low FEV1, FVC values and normal FEV1/FVC ratio, it causes a restrictive pattern in pulmonary functional tests.