Search

Amaç: Aquaporinler su ve iyon transportu sağlayan membran kanal proteinleridir. Yaşlanma ile dokulardaki aquaporinlerin miktarı değişmektedir. Aquaporin-1 (AQP1) ve aquaporin-3 (AQP3)'ün kıkırdak dokuda yaşlanma ile azaldığı gösterilmiştir. Ancak kemik dokuda yaşlanma ile aquaporinlerin miktarında değişim gösterilmemiştir. Bu çalışmada genç ve yaşlı hayvanların kemik dokularında AQP1, AQP3 ve tip I kollajen ekspresyonlarının immünohistokimyasal olarak araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 14 adet Wistar Albino cinsi sıçan kullanıldı. Grup I (n=7) iki aylık genç sıçanlardan, Grup II (n=7) onsekiz aylık yaşlı sıçanlardan oluşmaktaydı. Kemik dokusu (femur) histopatolojik ve immunohistokimyasal değerlendirme için alındı. Rutin histolojik prosedürün ardından parafine gömülen dokulardan 4-5 µm kalınlığında kesitler alındı. İmmunohistokimyasal olarak AQP1, AQP3 ve tip I kollajen boyama ayrıca Hematoksilen-eozin boyama yapıldı. Bulgular: Genç ve yaşlı sıçanlarda immünohistokimyasal olarak AQP1, AQP3 ve tip I kollajen ekspresyonu gösterildi. Yaşlanma ile AQP1, AQP3 ve tip I kollajen miktarında azalma olduğu gözlendi. Tartışma: AQP1 ve AQP3 mik tarındaki azalmanın kemik dokuda yaşa bağlı değişikliklerle ilgili olabilece ği kanaatindeyiz Aim: Aquaporins are membrane channel proteins that transport water and ions. The amount of aquaporins in tissue changes with age. The amount of aquaporin-1 (AQP1) and aquaporin-3 (AQP3) is considered to decrease in cartilage tissue with age. However, no age-related change has been reported regarding the amount of aquaporins in bone tissue. In this study, our aim was to examine expressions of AQP1, AQP3, and type I collagen immunohistochemically in the bone tissues of young and old rats. Material and Method: Fourteen Wistar Albino rats were included in this study. Group I (n=7) consisted of young rats that were two months old, while Group II (n=7) consisted of old rats that were eighteen months old. Bone tissue (femur) was dissected and examined histopathologically and immunohistochemically. After routine histological procedure, sections at 4-5 µm thickness were obtained from tissues embedded in paraffin. Sections were stained immunohistochemically for AQP1, AQP3, and type I collagen as well as with hematoxylin-eosin. Results: Immunohistochemically, expressions of AQP1, AQP3, and type I collagen were demonstrated in both young and old rats. AQP1, AQP3, and type I collagen amounts were found to decrease with aging. Discussion: Our findings suggest that reduced amounts of AQP1 and AQP3 may be related to agerelated changes in bone tissue.

Substernal goiter is a thyroid gland disorder that would occupy within the chest cavity and would origin from the mediastinal space, mostly occurs as cervical goiter growth in the upper mediastinum and can lead to symptoms of compressing. In this study, we are presenting a case, who 76-year-old female has come to the emergency department with shortness of breath and substernal goiter, purposing to draw attention to this rare cause of type 2 respiratory failure. The thyroid gland was palpable (bilateral +2) in the patient. In the patient blood gas, hypercarbia was detected and the patient was diagnosed with type 2 respiratory failure, Substernal guatr, göğüs boşluğu içinde yer kaplayıcı niteliğe sahip olan ve primer mediasten orjinli olabileceği gibi, büyük çoğunlukla servikal guatrın büyüyerek üst mediastinuma uzanım göstermesiyle de oluşabilen ve bası semptomlarına yol açabilen bir tiroit bezi patolojisidir. Bu çalışmada acil servise nefes darlığı ile gelen ve substernal guatr tespit edilen 76 yaşında bayan hasta sunularak Tip 2 solunum yetmezliğinin nadir gözlenen bu sebebine dikkat çekilmek istenmiştir. Hastanın tiroit bezi iki taraflı palpabl olup, kan gazında hiperkarbisi olan hastaya tip 2 solunum yetmezliği tanısı konuldu

The aim of this study is to examine the apoptotic effects of high-dose toluene on rat brain cortex and cerebellum tissues during the acute phase. Fourteen albino Wistar rats (180-200 g) were divided into two equal groups (n : 7). While Group I was used as a control group, Group II was applied to a high dose of toluene (5200 mg / kg / gavage). At the end of a three-hour experimental period brain tissue samples were taken from the killed animals and tissues were fixed in % 10 neutral formalin, then, embedded in paraffin and sectioned (thickness, 5 μm) to determine the immune reactivity of Bax, sections were stained immunohistochemically with avidin biotin-peroxidase method. At the same time the TUNEL method was used for detection of apoptosis in the brain cortex and cerebellum. As a result of the study, increased Bax immune reactivity was seen in the brain cortex (+++) and cerebellum (++++) of toluene treated rats compared to control. The numbers of TUNEL-positive cells were significantly higher in the cerebellum tissues of animals exposed to toluene than the control. Nevertheless there was not a significantly difference in terms of TUNEL positivity between the brain cortex of control and toluene exposed animals. As a result of this study it was shown that a high-dose of toluene can trigger apoptosis of the brain cortex and cerebellum in a very short period of time.

Aim: The aim of this study was to investigate the toxicity of formaldehyde on lung and protective effects of caffeic acid phenethyl ester against these toxic effects. Methods: For this purpose, 21 male Wistar rats were divided into three groups. The rats in Group I comprised the controls, while the rats in Group II were injected with formaldehyde (FA). The rats in Group III received CAPE daily while exposed to formaldehyde. After the treatment, lungs tissues were evaluated by microscopic examination. Results: In the microscopic examination of FA group, fatty and cellular infiltration in the pulmonary interstitium and thickening in the bronchiolar wall were evident. Dilatation and congestion were prominent in the alveolar septal vessels. In FA+CAPE group, dilatation of interalveolar septal vessels was less observed than FA group. Bronchial wall structures are similar with control. Conclusion: It was thought that FA exposure leads to inflammation and injury in lungs. CAPE shows protective and anti inflammatory activity against these adverse effects

Acil servise nörolojik şikayetlerle başvurunun oldukça sık sebeplerinden biri baş ağrısıdır. Subdural hematom genellikle yaşlılarda görülür. Gençlerde subdural hematom nadirdir ve genellikle travma sebebiyle oluşur. Gençlerde spontan subdural hematoma ise çok nadiren rastlanır. Bu olguda acil servise baş ağrısı şikayeti ile başvuran 35 yaşında erkek hastayı sunduk. Hastanın travma öyküsü yoktu. Cerrahi sonrası hasta tam düzelme ile taburcu edildi., Headache is one of the very common cause of admission to the emergency department with neurological complaints. Subdural hematoma is usually seen in the elderly. Subdural hematoma is rare in young people and usually caused by trauma. Spontaneous subdural hematoma is very rarely seen in young people. In this case, we presented 35 years old male patient without a history of trauma with spontaneous subdural hematoma who admitted to emergency department with a headache

Background/aim: Several studies have demonstrated that cigarette smoke has detrimental effects on testicular function. However, it is unknown whether melatonin or BQ-123 has beneficial effects on the rat testis damage caused by cigarette smoke. The aim of the present study was to investigate the beneficial effects of melatonin or BQ-123 on the testicular damage caused by cigarette smoke. Materials and methods: Twenty Wistar rats were randomly divided into 4 equal groups: control group (n = 5), cigarette smoke group (n = 5), melatonin group (n = 5), and BQ-123 group (n = 5). At the end of 4 weeks, all the rats were sacrificed for histopathological evaluation and subsequent stereological analysis. The optical fractionator counting method, the most efficient and unbiased method, was used to estimate the total number of spermatogonia and spermatocytes. Results: All the control testes demonstrated complete spermatogenesis. There was a significant decrease in the germ cells of rats exposed to cigarette smoke for 4 weeks. After the application of melatonin or BQ-123, the total number of spermatogonia and spermatocytes in the testes was significantly higher. Conclusion: Based on these findings, melatonin and BQ-123 are able to minimize the degenerative effects of cigarette smoke by increasing the germ cell count.

Kemikler ileri evre kanserlerde en sık metastaz alan yerlerdendir. Tümör hücreleri kemikte osteoblastik ya da osteoklastik tipte etki göstermektedir. Osteoklastik tümöral metastazlar kemiklerin yapısal özelliklerini bozarak kemiklerin darbelere karşı dayanıklılıklarını azaltmaktadır. Bu nedenle kemiklerde spontan kırıklar görülebilmektedir. Bu durum hastaların yaşam kalitesini olumsuz etkiler ve beklenen ortalama yaşam sürelerini kısaltır. Bu olgu sunumunda büyük hücreli akciğer tümörünün kemik metastazı sonucu servikal vertebrada spontan kırık tespit edilen 56 yaşında erkek olgunun klinik sunumu yapılmıştır. The bones are most common places for advanced stage cancer metastasis. Tumor cells show either osteoblastic or osteolytic phenotypes in bones. Osteoclastic tumor metastasis decreases the durability of bone by the way of disrupting its structural properties in the bones. Therefore, spontaneous fractures can occur in the bones. This situation adversely affects patients’ quality of life and reduces their average life expectancy. In this case report, the findings of the spontaneous cervical vertebra fracture as a result of metastasis of large cell lung tumor in the 56-year-old male patient is presented.

We encountered a rare course of superficial branch of radial nerve (SBRN) on the left upper extremity of a 36 years old male cadaver during routine dissection in the Anatomy Laboratory. Insert tendon of brachioradial muscle was two parts and SBRN was passing between two slips of tendon. Courses and locations of the other anatomical structures were normal. It was thought that SBRN had been compressed during movements of brachioradial muscle because of its abnormal course. This anatomical variation was assessed as "Wartenberg's Syndrome" characterized by pain, paresthesia and absence of sense on radial side of dorsum of hand, wrist and forearm. Importance of the region anatomy was stressed for clinical evaluations and surgical approaches to this rarely syndrome. ©2008, Firat University, Medical Faculty, Anatomi laboratuvarında yapılan rutin diseksiyon çalışmaları sırasında 36 yaşındaki bir erkek kadavranın sol üst ekstremitesinde, ramus superficialis nervi radialis (RSNR)'in alışılmışın dışında bir seyri ile karşılaştık. Musculus brachioradialis'in önkoldaki sonlanma tendonu iki parçaya ayrılıyor ve RSNR bu iki parça arasından geçiyordu. Komşu anatomik yapıların seyri ve lokalizasyonları normaldi. RSNR'nin bu anormal seyri sonucu, musculus brachioradialis'in hareketleri esnasında sinirin sıkışmış olabileceği düşünüldü. Tespit edilen bu anatomik varyasyon, el bileği, el sırtı ve önkol radial tarafta ağrı, uyuşukluk ve duyu kaybı ile karakterize "Wartenberg Sendromu" olarak değerlendirildi. Nadir görülen bu sendromda yapılan klinik değerlendirmeler ve cerrahi yaklaşımlar açısından bölge anatomisinin önemi vurgulandı.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Peritonun çift katlı tabakası olan mezenterium ince bağırsakları (jejunum ve ileum) karın arka duvarına asar. Mezenterin her iki yüzünde peritonun çift katmanı arasında a.mesenterica superior ve dalları, bunlara eşlik eden venler, lenfatikler, lenf düğümleri, otonom sinir pleksusları, bağ dokusu ve kök civarında daha büyük miktarda bulunan değişik miktarlarda yağ dokusu vardır. Mezenterik pannikülit; yağ nekrozu, kronik inflamasyon ve fibrozis ile karakterize iyi huylu bir hastalıktır. Etiyolojisi net olmamakla birlikte geçirilmiş abdominal cerrahi, malignensiler gibi ilişkilendirildiği pek çok hastalık mevcuttur. Mezenterik pannikülit, semptomsuz seyredebileceği gibi karın ağrısı, abdominal distansiyon, ele gelen kitle, ateş gibi semptomlarla da seyredebilir. Tanısında Laboratuvar tetkikleri non spesifiktir. Tanısı genelde USG ve batın BT ile konulsa da kesin tanıya histopatolojik incelemeler neticesinde ulaşılır. Mezenterik pannikülit de genellikle semptomatik tedaviler uygulanmakla birlikte immünsüpresif ajanlar yada steroidlerin etkili olduğu da bildirilmiştir. Bu çalışmada biz acil servise karın ağrısı şikayeti ile başvuran ve mezenterik pannikülit tanısı konulan üç olguyu sunduk, böylelikle karın ağrısının bu nadir sebebine dikkat çekmek istedik., The mesentery is the double layer of peritoneum that suspends the small intestine (jejunum and ileum) from the posterior wall of the abdomen. The superior mesenteric artery and its branches, accompanying veins, lymphatic, lymph nodes, the autonomic nerve plexuses, with a larger amount of connective tissue and varying amounts of fat tissue around the root of the mesentery, are located between two layers of peritoneum. Mesenteric panniculitis is a benign disorder that characterised by fat necrosis, chronic inflammation, and fibrosis. Although the aetiology is not clear, it is associated with many diseases, such as previous abdominal surgery, and malignancies. Mesenteric panniculitis may be asymptomatic or accompanied by symptoms such as abdominal pain, abdominal distention, palpable mass, and fever. Laboratory tests are non-specific in diagnosis. Although diagnosis of the disease is usually with ultrasound and abdominal CT is definitive, diagnosis is made by histopathological examination. Usually, symptomatic treatments are administered in mesenteric panniculitis; however, immunosuppressive agents or steroids have also been reported to be effective. In this study, we report three cases admitted to the emergency room with abdominal pain and diagnosed as mesenteric panniculitis, to draw attention to the cause of this rare abdominal pain

Vena Safena Magna duplikasyonu cerrahi ve radyolojik literatürde oldukça sık rastlanılan bir anatomik varyasyondur. Yetişkin erkek kadavrasının rutin diseksiyonu sırasında her iki alt ekstremitede vena safena magna’nın duplikiye olduğunu gözlemledik. Sol alt ekstremitede, malleulus medialisin 16 cm yukarısında duplikasyon vardı. iki ayrı dal medial malleus’un 29 cm. yukarısında (tüberistas tibia’nın 1 cm aşağısında) birleşti. Sol bacağın medial yanında 1 cm uzandıktan sonra, tekrar iki ayrı dala ayrıldı. Hiatus saphenus’tan 15 cm önce tek vena safena manga olarak tekrar birleşti. Sonrasında trigonum femorale’de femoral ven’le birleşti. Sağ alt ekstremite’de, VSM ayağın dorsal venöz ark’ı ve ayak tabanından orjin aldı, iki ayrı dal olarak bacağın medialinde yukarı uzandı. Fossa ovalisi geçtikten sonra tek VSM olarak birleşti ve sonra femoral ven’le birleşti. Alt ekstremite venlerinin anatomik varyasyonları sıklıkla trombotik değişikliklerin oluşmasında önemli rol oynarlar. Bu yüzden bu varyasyonlar klinik öneme sahiptir., Duplication of great saphenous vein (GSV) is an anatomical variation that is very common in surgical and radiological literature. During the dissection of the lower extremity of an adult male cadavers, we observed duplication of GSV. In left lower extremity ,there wasduplication in 16cm. above the medial malleus. Two separated branches joins in 29 cm above medial malleus (in 1cm below of tuberosity tibia). After it lies on as 1cm the medial side of left leg, again it separatedtwo branches. Again it joins as unique GSV before 15cm from hiatus saphenus. Then it ended with the femoral vein in the region of the femoral triangle. In right lower extremity, GSV originatedfrom where dorsal venous arch of foot and soles. As two separated branches runup the medial side of leg. After it passed through fossa ovalis, it joined as unique GSV and then, it end with the femoral vein. Anatomical variations of lower extremity veins often play a crucial role in formation of thrombotic changes. Therefore, this variations have clinically significant

Substernal guatr, göğüs boşluğu içinde yer kaplayıcı niteliğe sahip olan ve primer mediasten orjinli olabileceği gibi, büyük çoğunlukla servikal guatrın büyüyerek üst mediastinuma uzanım göstermesiyle de oluşabilen ve bası semptomlarına yol açabilen bir tiroit bezi patolojisidir. Bu çalışmada acil servise nefes darlığı ile gelen ve substernal guatr tespit edilen 76 yaşında bayan hasta sunularak Tip 2 solunum yetmezliğinin nadir gözlenen bu sebebine dikkat çekilmek istenmiştir. Hastanın tiroit bezi iki taraflı palpabl olup, kan gazında hiperkarbisi olan hastaya tip 2 solunum yetmezliği tanısı konuldu Substernal goiter is a thyroid gland disorder that would occupy within the chest cavity and would origin from the mediastinal space, mostly occurs as cervical goiter growth in the upper mediastinum and can lead to symptoms of compressing. In this study, we are presenting a case, who 76-year-old female has come to the emergency department with shortness of breath and substernal goiter, purposing to draw attention to this rare cause of type 2 respiratory failure. The thyroid gland was palpable (bilateral +2) in the patient. In the patient blood gas, hypercarbia was detected and the patient was diagnosed with type 2 respiratory failure.

Amaç: Bu çalışmada, acil servise primer dismenore nedeni ile başvuran hastaların ağrılarının giderilmesinde diklofenak sodyum ve parasetamol tedavi etkinliklerinin Vizüel Analog Skala (VAS) kullanılarak karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya primer dismenore (Grup 1, n=40) tanısı konmuş olan, parasetamol (1 gr intravenöz) tedavisi verilen ve (Grup 2, n=40) primer dismenore, diklofenak sodyum (75 mg intramüsküler) tedavisi alan kişiler alındı. Her iki grupta da 19-30 yaş arasındaki hastalar seçildi. Tüm gruplarda hastaların ağrı şiddeti VAS kullanılarak 0 (ağrı olmaması) ile 10 (dayanılmaz ağrı) arasında derecelendirildi. Grupların VAS’ ları karşılaştırıldı. Bulgular: İki grup arasında yaş, OAB ve Nb değerleri açısından istatistiksel olarak fark yoktu. I. gruptaki bireylerin başvuru sıra- sındaki VAS değerleri II. gruptakilerden yüksek iken, onuncu ve otuzuncu dakikalardaki VAS değerleri II. gruptaki hastalardan daha düşüktü (p=0.00). I. ve II. grubun her birinin kendi içindeki başlangıçtaki, 10. ve 30. dakikalardaki VAS değerleri birbirle- rinden anlamlı derecede farklıydı. 10. ve 30. dakikadaki VAS değerleri başlangıçtaki değerlere göre, 30. dakikadaki VAS değerleri 10. dakikaya göre anlamlı derecede düşüktü (p=0.00). Sonuç: Çalışma sonucunda parasetamolün primer dismenore ağrısı tedavisinde diklofenak sodyum dan daha hızlı etki gös- terdiği ve daha etkili olduğu söylenebilir. Objectives: The aim of this study was to compare the efficiency of diclofenac sodium to paracetamol using a visual analog scale in the patients presenting to the emergency room with primary dysmenorrhea. Methods: Group I (n=40) patients were diagnosed with primary dysmenorrhea and treated with paracetamol (1 gr intravenous) and Group II (n=40) patients were diagnosed with primary dysmenorrhea and treated with diclofenac sodium (75 mg intramuscular). In both groups, patients were 19-30 years old. In all groups, the intensity of the pain was ranked from 0 (no pain) to 10 (intolerable) using VAS. The VAS scores were compared between treatment groups. Results: Between two groups, there was no statistically significant difference in age, mean arterial pressure and pulse values. The initial VAS values of the first group were higher than that of 2nd group. Following treatment, in the 10th and 30th minutes, the VAS values were lower in Group I than Group II (p=0.00). The VAS values of each group were significantly different from each other on the 10th and 30th minutes. VAS values at the 10th and 30th minutes were lower compared to the initial values and the values in the 30th minute were lower relative to the 10th minute (p=0.00) in both treatment groups. Conclusion: We can suggest that paracetamol is more efficient than diclofenac sodium in the treatment of primary dysmenorrhea.

Amaç: Bu çalışma yüksek doz tolüenin akut dönemde kalp dokusu üzerindeki kardiyotoksik etkilerini ve hasar mekanizmasını araştırmak amacı ile yapıldı. Yöntemler: Bu kontrollü deneysel hayvan çalışmasında 20 adet Wistar Albino cinsi sıçan (200-220 g) kullanıldı. Hayvanlar kontrol (Grup 1) ve yüksek doz tolüen (6 mL/kg/gavaj) verilen grup (Grup 2) olmak üzere iki eşit gruba ayrıldı. Tolüen verildikten sonra 30, 60 ve 90. dakikalarda arteriyel kan basıncı (KB) ve kalp hızı (KH) ölçüldü. Deney periyodunun sonunda hayvanlar öldürülerek kan ve doku örnekleri alındı. Serum troponin T seviyeleri değerlendirildi. Kalp doku örnekleri rutin histolojik yöntemlerle boyanarak ışık mikroskobu altında incelendi. Ayrıca kesitler kaspaz-3 immünreak- tivitesinin değerlendirilmesi için avidin biotin peroksidaz yöntemi ile immünohistokimyasal olarak ve apoptozun tespiti için TUNEL ile boyandı. Apoptotik indeksi karşılaştırmak için Mann-Whitney U testi kullanıldı. İki gruptaki sayısal değerleri karşılaştırmak için bağımsız t- testi kullanıldı. İlave olarak grup içi parametreleri karşılaştırmak için eşleştirilmiş t-testi kullanıldı. Bulgular: Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında tolüen verilen hayvanlarda KB ve KH seviyeleri düşüktü. Tolüen verilen hayvanlarda troponin T seviyeleri artmıştı [Kontrol grubu: 0.010 (0.010-0.010) ng/mL ve Tolüen grubu: 0.140 (0.010-2.000) ng/mL, p=0.01]. Tolüen verilen sıçanları kalp doku örneklerinin histopatolojik incelenmesinde konjesyon ve ödem gözlendi. Kontrol grubu ile kıyaslandığında tolüen verilen grupta kaspaz-3 immün- reaktivitesinin (+++) ve TUNEL pozitifliğinin arttığı gözlendi. Sonuç: Bu çalışma sonucunda yüksek doz tolüenin akut dönemde apoptoza ve kardiyak fonksiyonlarda bozulmaya yol açabileceği sonucu çıkarılabilir. Objective: This study aimed to investigate the acute cardiotoxic effects of high dose toluene and its damage mechanisms on heart tissue in the acute period. Methods: Twenty adult male Wistar Albino rats (200-220 g) were used in this controlled experimental animal study. Animals were divided into two equal groups: a control group (Group 1) and a high dose (6 mL/kg/gavage) toluene-administered group (Group 2). Arterial blood pressure (BP) and heart rate (HR) values were measured at 30th, 60th and 90th minutes after toluene was administered. At the end of the experimental period, blood samples and heart tissues were taken from the rats. Serum troponin T levels were assayed. Heart tissue sections were stained using routine histological methods and examined under a light microscope. In addition, the sections were immunohistochemically stained using the avidin-biotin-peroxidase method to determine caspase-3 immunoreactivity and TUNEL to detect apoptosis. To compare the apoptotic index, the Mann-Whitney U test was used. For comparisons between the two groups, the independent t- test was used. In addition, time-based changes of intra-group parameters were evaluated using paired t tests. Results: BP and HR values were low in toluene-treated rats compared to the control group. Troponin T levels were increased in toluene- administered animals as compared with controls [Toluene group: 0.140 (0.010-2.000) ng/mL vs control group: 0.010 (0.010-0.010) ng/mL, p=0.01]. Histopathologic examination of heart tissue sections showed congestion and edema in toluene administrated rats. Higher TUNEL positivity and (+++) immunoreactivity for caspase-3 protein were observed in the toluene group compared to the control group. Conclusion: The present study demonstrated that high doses of toluene cause apoptosis and may lead to impairment of cardiac function in the acute period.

Vena Safena Magna duplikasyonu cerrahi ve radyolojik literatürde oldukça sık rastlanılan bir anatomik varyasyondur. Yetişkin erkek kadavrasının rutin diseksiyonu sırasında her iki alt ekstremitede vena safena magna’nın duplikiye olduğunu gözlemledik. Sol alt ekstremitede, malleulus medialisin 16 cm yukarısında duplikasyon vardı. iki ayrı dal medial malleus’un 29 cm. yukarısında (tüberistas tibia’nın 1 cm aşağısında) birleşti. Sol bacağın medial yanında 1 cm uzandıktan sonra, tekrar iki ayrı dala ayrıldı. Hiatus saphenus’tan 15 cm önce tek vena safena manga olarak tekrar birleşti. Sonrasında trigonum femorale’de femoral ven’le birleşti. Sağ alt ekstremite’de, VSM ayağın dorsal venöz ark’ı ve ayak tabanından orjin aldı, iki ayrı dal olarak bacağın medialinde yukarı uzandı. Fossa ovalisi geçtikten sonra tek VSM olarak birleşti ve sonra femoral ven’le birleşti. Alt ekstremite venlerinin anatomik varyasyonları sıklıkla trombotik değişikliklerin oluşmasında önemli rol oynarlar. Bu yüzden bu varyasyonlar klinik öneme sahiptir.

Amaç: Aquaporinler, hücrelerin su içeriğini kontrol etmede kritik rol oynayan su kanallarıdır. Diabetik retinopati, aquaporin su kanallarının ekspresyonun-daki değişikliklerle ilişkilendirilir. Biz bu çalışmada, diabetik ve non-diabetik ratların retina ve siliyer cisminde aquaporin-1 dağılımını araştırmayı hedef-ledik. Gereç ve Yöntem: Diabetik ve non-diabetik ratların retina ve siliyer ci-simleri immunohistokimyasal olarak incelendi. İmmunohistokimyasal değer-lendirme için H-SCORE analizi kullanıldı. Bulgular: Aquaporin-1 immünoreak-tivitesi, diabetik ve non-diabetik rat retinalarının gangliyon hücre tabakasın-da (GHT), iç nükleer tabakada (INT), iç pleksiform tabakada (IPT), iç segment (IS) fotoreseptör tabakasında (FT) ve retina pigment epitelinde (RPE) bulun-du ve özellikle diabetik rat retinalarında belirgin bir artış tesbit edildi. Bu bul-gulara ilaveten siliyer cisim epitel hücrelerinde positif immunoreaktivite gö-rüldü. Diabetik ve diabetik olmayan sıçan retinaları arasında morfolojik ola-rak önemli bir değişiklik gözlenmedi. Bununla birlikte, iç nükleer tabaka (INT) ve dış nüklear tabaka (DNL) tabakaları arasındaki ayrım, diabetik sıçan reti-nalarında ortadan kalkmıştı. Sonuç: Bizim sonuçlarımız, aquaporin-1 immu-noreaktivitesinin diabetik sıçan retinası ve siliyer cisminde, diabetik olma-yan sıçanlara göre önemli şekilde arttığını gösterdi. Bu bulgulara göre diabe-tik sıçan retina ve siliyer cismindeki aquaporin-1 proteinin artışı, retinopati-nin bir sebebi olabilir. Aim: Aquaporins are membrane water channels that play critical roles in controlling the water contents of cells. Diabetic retinopathy is associated with alterations in aquaporin water channel expression. We aimed to investigate the distribution of aquaporin 1 in non diabetic and diabetic rat retina and ciliary body. Material and Method: Eyeballs from diabetic and non diabetic rats were examined by immunohistochemistry. H-Score analysis was used for the evaluation of immunohistochemistry. Results: Aquaporin 1 immunoreactivity was found in the ganglionic cell layer (GCL), inner plexiform layer (IPL), the inner nuclear layer (INL), inner segment (IS) of photoreceptor layer (PRL) and retinal pigment epithelium (RPE) in diabetic and non diabetic rat retina and significantly increased in the diabetic rat retinas. In addition, epithelial cells of ciliary bodies were immunpositive for Aquaporin 1. No significant alterations were observed in the retinal morphology in the diabetic rats compared to non-diabetic rats. However, the demarcation between the INL and ONL was not noticed in diabetic retinas. Discussion: Our results indicate that Aquaporin 1 immunoreactivity in the diabetic rat retina and ciliary body significantly increases compared to non-diabetic rats. These results suggest that an increased expression of Aquaporin 1 in the diabetic rat retina and ciliary body may be one of the reason for retinopathy

Bu çalışmada yüksek doz tolüenin rat beyin korteksi ve serebellum dokuları üzerinde akut dönemdeki apoptotik etkilerinin araştırılması amaçlandı. On dört adet Wistar Albino cinsi sıçan (180-200 g) iki eşit guruba (n:7) bölündü. Grup I kontrol grubu olarak kullanılırken Grup II’ye yüksek doz tolüen verildi (5200 mg/kg/gavaj). Üç saatlik deney periyodunun sonunda öldürülen hay- vanlardan beyin doku örnekleri % 10’luk nötral formaline alınıp parafine gömülerek kesildi (5 ?m). Bax immün reaktivitesinin be- lirlenebilmesi için kesitler avidin biotin peroksidaz yöntemi ile immünohistokimyasal olarak boyandı. Aynı zamanda beyin korteksi ve serebellumda apoptozun tespit edilmesi için TUNEL yöntemi uygulandı. Çalışma sonucunda tolüen verilen sıçanlarda beyin korteksi (+++) ve serebellumda (++++) artmış Bax immün reaktivitesine rastlanıldı. Tolüene maruz kalan hayvanların serebellum dokularında TUNEL pozitif hücre sayısı kontrol grubuna oranla anlamlı oranda yüksekti. Bunula birlikte beyin korteksi dokusnda tolüen ve kontrol grupları arasında TUNEL pozitifliği açısından anlamlı bir fark yoktu. Bu çalışma sonucunda yüksek doz tolüenin beyin korteksi ve serebellumda çok kısa sürede apoptozu tetikleyebileceği gösterilmiştir. The aim of this study is to examine the apoptotic effects of high-dose toluene on rat brain cortex and cerebellum tissues during the acute phase. Fourteen albino Wistar rats (180-200 g) were divided into two equal groups (n : 7). While Group I was used as a control group, Group II was applied to a high dose of toluene (5200 mg / kg / gavage). At the end of a three-hour experimental period brain tissue samples were taken from the killed animals and tissues were fixed in % 10 neutral formalin, then, embedded in paraffin and sectioned (thickness, 5 μm) to determine the immune reactivity of Bax, sections were stained immunohistochemically with avidin biotin-peroxidase method. At the same time the TUNEL method was used for detection of apoptosis in the brain cortex and cerebellum. As a result of the study, increased Bax immune reactivity was seen in the brain cortex (+++) and cerebellum (++++) of toluene treated rats compared to control. The numbers of TUNEL-positive cells were significantly higher in the cerebellum tissues of animals exposed to toluene than the control. Nevertheless there was not a significantly difference in terms of TUNEL positivity between the brain cortex of control and toluene exposed animals. As a result of this study it was shown that a high-dose of toluene can trigger apoptosis of the brain cortex and cerebellum in a very short period of time.

Tolüen endüstride sık kullanılan, periferik ve santral sinir sistemi hasarına yol açabilen solunabilir bir hidrokarbondur. Pineal bezin en temel hormonu olan melatonin güçlü bir antioksidan ve radikal giderici özelliği sahiptir. Bu çalışma tolüen solunumunun sıçan prefrontal korteksi üzerindeki apoptotik etkisini ve melatonin hormonunun koruyucu etkisini araştırmak amacı ile planlandı. Gereç ve Yöntem: Bu amaçla 21 adet Wistar-Albino cinsi erkek sıçan (200-220 g) 3 eşit gruba ayrıldı. Grup I kontrol olarak kullanıldı. Grup II’ deki sıçanlar dört hafta boyunca tolüene maruz bırakılırken (3000 ppm/1 saat/gün) Grup III’deki sıçanlara tolüen ile birlikte melatonin verildi (10 mg/kg/gün, ip). Dört haftalık deney süresinin sonunda hayvanlar dekapitasyon yolu ile öldürüldü. Prefrontal korteks dokusu çıkarılarak %10’luk formalin solüsyonuna atıldı. Doku örnekleri parafine gömüldü ve kesildi (5 ?m kalınlıkta). Apoptozisin tespit edilebilmesi için kesitler TUNEL yöntemi ile boyandı. Bulgular: Tolüen soluyan sıçanların prefrontal korteks dokusunda apoptotik hücre sayısının arttığı görüldü. Melatonin tedavisinin apoptotik hücre sayısını belirgin bir şekilde azalttığı görüldü. Objective: Toluene is a volatile hydrocarbon that is principally used in industry and can cause central and peripheral nervous system impairment. Melatonin, the principal secretory product of the pineal gland, functions as a potent antioxidant and free radical scavenger. This study was designed to investigate the harmful effects of toluene inhalation and protective effects of melatonin in the prefrontal cortex of rats. Material and Methods: For this purpose, 21 adult male Wistar-albino rats (200-220 g) were randomly divided into three equal groups. Animals in group I were used as control group. The rats in group II were exposed toluene (3000 ppm/1hour/day) for 4 weeks, while the rats in group III treated with melatonin (10 mg/kg/day, ip) plus toluene inhalation. At the end of 4 weeks experimental period, all rats were killed by decapitation. The prefrontal cortex tissues were removed and fixed in % 10 neutral formalin solution. Then tissue specimens were embedded in paraffin and sectioned (thickness, 5μm). The sections were immunohistochemically stained using TUNEL method for determination apoptosis. Results: Increased numbers of apoptotic cell were observed in the prefrontal cortex of toluene inhaled rats. Treatment of melatonin markedly reduced the the number of apoptotic cells. Conclusion: In conclusion, in the present immunohistochemical study, we found that melatonin treatment prevents toluene-induced neuronal damage in the prefrontal cortex of rats.

Amaç: Miyopik gözlerde kornea kalınlığının santralden perifere doğru değişiminin Galilei dual scheimpflug kamera ile değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Miyopik refraksiyon kusuru olan 143 hastanın gözünde korneal kalınlık ölçümleri yapıldı. Cihaz tarafından otomatik olarak hesaplanan en ince kornea kalınlığı (EKK), santral kornea kalınlığı (SKK), parasantral kornea kalınlığı (PaKK) ve periferal kornea kalınlığı (PeKK) değerleri alındı. Bulgular: Kornea kalınlığı PeKK, PaKK, SKK ve EKK sırası ile 672.38±37.0 μ, 599.15±36.2 μ, 557.87±34.1 μ ve 547.17±33.8μ idi. EKK değeri ile SKK, PaKK ve PeKK arasındaki korelasyon oranı sırası ile 0,996, 0,952 ve 0,894 idi (p0.05). Sonuç: Miyopik gözlerde en ince ve santral kornea kalınlığı periferal kornea kalınlığı için iyi bir belirteçtir. Kornea kalınlık farkı miyopik gözlerde PeKK ile EKK arasında yaklaşık olarak 125 μ’dur, Purpose: To evaluate corneal thickness changes from central to periphery of cornea by Galilei dual scheimpflug analyzer (GSA). Material and Methods: In this retrospective study, corneal thickness of 143 patients were measured. Automatically calculated parameters by the instrument were used for the study. Corneal thickness was evaluated according to thinnest corneal thickness (TCT), central corneal thickness (CCT), paracentral corneal thickness (PaCT), and peripheral corneal thickness (PeCT). Results: The mean TCT, CCT, PaCT, and PeCT obtained by GSA were 547.17±33.8 µ, 557.87±34.1 µ, 599.15±36.2 µ, and 672.38±37.0 µ, respectively. The correlation between TCT and CCT, PaCT, and PeCT were 0.996, 0.952, and 0.894, respectively (p 0.05). Conclusions: The results suggest that central and thinnest corneal thickness can serve as a good guide for predicting peripheral corneal thickness in myopic corneas. The difference between TCT and PeCT is approximately 125 µ

Amaç: Miyopik gözlerde kornea kalınlığının santralden perifere doğru değişiminin Galilei dual scheimpflug kamera ile değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Miyopik refraksiyon kusuru olan 143 hastanın gözünde korneal kalınlık ölçümleri yapıldı. Cihaz tarafından otomatik olarak hesaplanan en ince kornea kalınlığı (EKK), santral kornea kalınlığı (SKK), parasantral kornea kalınlığı (PaKK) ve periferal kornea kalınlığı (PeKK) değerleri alındı. Bulgular: Kornea kalınlığı PeKK, PaKK, SKK ve EKK sırası ile 672.38±37.0 µ, 599.15±36.2 µ, 557.87±34.1 µ ve 547.17±33.8µ idi. EKK değeri ile SKK, PaKK ve PeKK arasındaki korelasyon oranı sırası ile 0,996, 0,952 ve 0,894 idi (p0.05). Sonuç: Miyopik gözlerde en ince ve santral kornea kalınlığı periferal kornea kalınlığı için iyi bir belirteçtir. Kornea kalınlık farkı miyopik gözlerde PeKK ile EKK arasında yaklaşık olarak 125 µ’dur

Bu çalışmada tolüen solunumunun sıçan karaciğeri üzerindeki zararlı etkileri ve melatoninin koruyucu etkisinin araştırılması amaçlandı.Bu amaçla, 21 adet Wistar-albino cinsi erkek sıçan (200-220 gr) rastgele şekilde üç eşit gruba ayrıldı. Grup I'deki sıçanlar kontrol olarak düzenlendi. Grup II'deki sıçanlar, 4 hafta boyunca solunum yoluyla tolüene (3000 ppm/1saat/gün) maruz bırakılırken Grup III'deki sıçanlara ise tolüen uygulamasının yanı sıra melatonin (10 mg/kg/gün, ip) tedavisi uygulandı.Deney sonunda dekapite edilmiş hayvanlardan karaciğer dokuları ve kan örnekleri alındı. Serum aspartat transaminaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), alkalen fosfataz (ALP), total bilirubin ve albümin seviyeleri ölçüldü. Sıçanlardan alınan karaciğer doku örnekleri rutin histolojik işlemlerden geçirilerek ışık mikroskop altında incelendi. Bununla birlikte dokular, apoptozis varlığının belirlenmesi amacıyla immunohistokimyasal olarak avidin-biotin-peroksidaz yöntemiyle boyandı. Karaciğer doku örneklerinde süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GSH-Px) ve katalaz (CAT) aktiviteleri ile malondialdehit (MDA) seviyeleri ölçüldü.Tolüenin serum ALT, AST ve doku MDA düzeylerinde önemli oranda artışa, serum albümin oranlarında ise azalmaya neden olduğu; bunun yanı sıra serum ALP, total bilirubin ve doku SOD, GSH-Px ve CAT düzeylerini etkilemediği görüldü. Melatonin tedavisinin serum ALT, AST ve doku MDA seviyelerindeki artışı önlediği, ancak serum albümin miktarındaki değişimi etkilemediği belirlendi.Tolüene maruz kalan sıçanların ışık mikroskobik değerlendirmesinde; yağlı dejenerasyon, balon dejenerasyon, sinüzoitlerde genişleme ve hiperemi ile orta derecede perisentral fibrozis görüldü. Ayrıca immünohistokimyasal incelemede, kontrol grubuna oranla Bax immün reaktivitesinde belirgin artış gözlendi. Tolüen uygulanmış hayvanlara melatonin verilmesiyle Bax immün reaktivitesindeki artışın azaldığı ve diğer histopatolojik değişikliklerin kayda değer oranda düzeldiği görüldü.Sonuç olarak, bu biyokimyasal, histopatolojik ve immunohistokimyasal çalışmada tolüen toksisitesi sonucu karaciğerde oksidatif doku hasarı ve apoptozis meydana geldiği ve bu hasarın melatonin tedavisiyle önemli ölçüde önlendiği ortaya kondu. This study was designed to investigate the harmful effects of toluene inhalation and protective effects of melatonin in the liver of ratsFor this purpose, 21 adult male Wistar-albino rats (200-220 g) were randomly divided into three equal groups. Animals in group I were used as control group. The rats in group II were exposed toluene (3000 ppm/1hour/day) for 4 weeks, while the rats in group III treated with melatonin (10 mg/kg/day, ip) plus toluene inhalation.At the end of the experimental period, the liver and blood samples were taken from the decapitated animals. Serum aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT), alkaline phosphatase (ALP), total bilirubin and albumin levels were determined. Liver tissue sections were stained with routine histological methods and examined under the light microscope. In addition, the samples were immunohistochemically stained using avidin-biotin-peroxidase method for determination of apoptosis. The liver tissue activities of superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GSH-Px), catalase (CAT) and malondialdehyde (MDA) levels were measured.Toluene significantly increased serum ALT, AST and tissue MDA, and decreased serum albumin, but did not affect serum ALP, total bilirubin and tissue SOD, GSH-Px and CAT levels when compared with controls. The increases in tissue MDA, and serum ALT and AST levels induced by toluene inhalation were significantly inhibited by melatonin treatment, while no significant change was observed in serum albumin level.In light microscopic examination of liver tissues from rats inhaled toluene, fatty change, ballooning degeneration, dilated and hyperemic sinusoids, and mild pericentral fibrosis were observed. In addition, immunohistochemical examination showed that Bax immunoreactivity was significantly increased compared with controls. Melatonin treatment significantly decreased Bax immunoreactivity and considerably ameliorates the histopathological changes.In conclusion, this biochemical, histopathological and immunohistochemical study revealed that toluene inhalation causes oxidative injury and apoptosis in the liver, and that melatonin treatment significantly prevents these events. 87

Kinezyolojik bantlama tekniği, deride katlanmalar oluşturarak deri dokusu ve kas fasyası arasındaki mesafeyi artıran ve böylece fonksiyonel aktiviteler sırasında deri altında bulunan yapıları rahatlatan bir tedavi yaklaşımıdır. Sıçrama kuvveti, sporcunun yapabildiği kadar dikey olarak yükseğe ve yatay olarak uzağa sıçraması olarak tanımlanır. Sıçrama, bacak kaslarının gücüne, patlayıcı kuvvetine, sıçramaya katılan kasların esnekliğine ve sıçrama tekniğine bağlıdır. Dikey sıçrama yüksekliği günümüzde spor müsabakalarında performansı artıran ve müsabakanın sonucuna etki eden bir faktördür. Bu çalışmada, kinezyolojik bantlma tekniğinin dikey sıçrama hareketi üzerine olan etkilerini araştırdık. 18-24 yaş aralığındaki 50 erkek birey iki eşit gruba ayrıldı. Grup 1'e 10 dk ve Grup 2'ye ise 30 dk süreyle kineziyolojik bantlama yapıldı. Her iki grupta da kineziyolojik bantlama öncesi ve sonrası dikey sıçrama yükseklikleri ölçüldü. Dikey sıçrama yüksekliği, hem jumpmetre ile hem de duvara işaret koyularak ölçüldü. Test sonrası çalışmaya katılan tüm bireylere, memnuniyetlerini 0 ila 10 arasında belirttikleri bir memnuniyet testi yapıldı. Her iki ölçüm yöntemine göre kineziyolojik bantlama tekniği, dikey sıçrama yüksekliğini hem Grup 1(10 dk'lık bantlama) hem de Grup 2'de (30 dk'lık bantlama) istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırdı (p