Search

Primary central nervous system lymphoma is an uncommon non-Hodgkin lymphoma that may occur in brain and meninges, orbita or spinal cord. Primary central nervous system lymphoma is mostly in the diffuse large B cell lymphoma group and agressive crusing. Despite the clinic, imaging, and cerebrospinal fluid findings suggesting the illness, biopsy is necessary for definite diagnosis and treatment planning. A 73-year-old male patient applied with progressive headache for a month and weakness on the right-arm. The patient was hospitalized to our clinic for further examination and treatment. Lumbar puncture was applied the patient who is thought to have central nervous system lymphoma as a result of the magnetic resonans imaging. Stereotactic brain biopsy was performed on the patient who had no evidence of lymphoma in the lumbar puncture examinations and a result of pathologic examination, the CD20+B cell lymphoma was diagnosed. When MR findings are typical for primary central nervous system lymphoma, histopathologic diagnosis should be made without delay and treatment should be started., Primer santral sinir sistemi lenfoması, beyin ve zarlarını, göz veya spinal kordu tutabilen nadir görülen bir Non-Hodgkin lenfoma türüdür. Primer santral sinir sistemi lenfoması çoğunlukla diffüz büyük B hücreli lenfoma grubundadır ve agresif seyirlidir. Hastalığı düşündüren klinik, görüntüleme ve beyin omurilik sıvısı bulguları olmasına rağmen kesin tanı ve tedavi planlaması için biyopsi gereklidir. Yetmiş üç yaşında erkek hasta, bir aydır ilerleyici başağrısı ve sağ kolda güçsüzlük yakınmaları ile başvurdu. Hasta ileri tetkik ve tedavi için kliniğimize yatırıldı. Manyetik rezonans görüntüleme sonuçları ile santral sinir sistemi lenfoması düşünülen hastaya lomber ponksiyon yapıldı. Lomber ponksiyon incelemelerinde lenfoma lehine bulgu saptanmayan hastaya stereotaktik beyin biyopsisi yapıldı ve patolojik inceleme sonucu ile CD 20 + B hücreli lenfoma tanısı konuldu. Primer santral sinir sistemi lenfoması için MR bulguları tipik olgularda zaman kaybetmeden histopatolojik tanı konulmalı ve tedaviye başlanmalıdır.

Amaç: Sessiz beyin enfarktları klinik olarak bulgusu ve semptomu olmayan ancak kraniyal radyolojik görüntülemelerde veya otopsi materyallerinde gösterilen vasküler hasarlariçin kullanılan bir terimdir. Son yıllarda gelişen kraniyal görüntüleme tekniklerinin gelişimi ile sessiz beyin enfarktlarının saptanması kolaylaşmıştır. Bu çalışmanın amacı sessizposterior serebral arter (PSA) enfarktlı hastalarda risk faktörlerinin araştırılması ve semptomatik serebral arter enfarktlı hastalarla karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya daha önceden nörolojik bulgusu olmayan ancak kraniyal görüntülemelerinde sessiz PSA enfarktı saptanan 23'ü erkek, 7'si kadın toplam 30hasta dahil edildi. Kontrol grubuna anamnez, klinik ve radyolojik bulguları ile semptomatik serebral enfarkt olarak değerlendirilen ve aynı süre içinde kliniğimizde yatarak tedavigören 46'sı erkek, 41'i kadın toplam 87 hasta randomize olarak dahil edildi.Bulgular: Her iki grup risk faktörleri açısından karşılaştırıldı. Yaş, sigara kullanımı, oral kontraseptif ve/veya hormon preparatı kullanımı, ailede inme anamnezi, hiperlipidemi,diyabetes mellitus, kalp kapak hastalığı, miyokard enfarktüsü, hipertansiyon, geçici iskemik atak öyküsü, patolojik elektrokardiyografi (EKG) bulgusu, kalp yetmezliği ve atriyalfibrilasyon sessiz enfarkt grubunda, kontrol grubuna göre farklı bulunmazken, alkol kullanımı ve cinsiyet risk faktörü olarak ele alındığında gruplar arasında anlamlı farkbulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmada sessiz posterior serebral enfarktlı ve semptomatik serebral enfarktlı hastalarda risk faktörleri alkol kullanımı ve cinsiyet dışında benzer bulunmuştur. Tümbu risk faktörlerinin belirlenmesi, özellikle değiştirilebilir, tedavi edilebilir risk faktörlerinin ortaya konması, hekim ve toplumun dikkatinin bu konuya çekilmesi, serebrovaskülerhastalık gibi mortalite ve morbiditeyi artıran hastalıkların önlenmesinde çok önemli mesafeler alınmasına imkan tanıyacaktır.Anahtar kelimeler: Serebral enfarkt, posterior serebral arter, risk faktörleri Objective: Silent brain infarcts are a term used for no symptoms and findings clinically but have evidence in cranial radiologic imagings or autopsy materials. The developmentof cranial imaging techniques in recent years has facilitated the detection of silent brain infarcts. The aim of this study is to investigate the risk factors in patients with silentposterior cerebral artery (PCA) infarct and compare them with patients with symptomatic cerebral artery infarctions.Materials and Methods: A total of 30 patients, 23 men and 7 women, who had no previous neurological findings but who had a silent PCA infarction on cranial imaging, wereincluded in this study. A total of 87 patients, 46 male and 41 female, who were evaluated as symptomatic cerebral infarction according to anamnesis, clinical and radiologicalfindings and treated in our clinic during the same period, were randomized into the control group.Results: Both groups were compared in terms of risk factors. While age, smoking, oral contraceptive and/or hormone preparation use, stroke history in family, hyperlipidemia,diabetes mellitus, heart valve disease, myocardial infarction, hypertension, transient ischemic attack history, pathologic electrocardiogram findings, heart failure and atrialfibrillation were not different in both groups, alcohol consumption and gender considered as risk factors were found to be different between the groups.Conclusion: In this study, risk factors for silent posterior cerebral infarction and symptomatic cerebral infarction were found to be similar except for alcohol and gender.Determination of all these risk factors, particularly introduction of changeable, treatable risk factors, taking attention of physician and community to this subject will lead to theremoval of very important distances to avoid diseases which increase mortality and morbidity such as cerebrovascular diseases.Keywords: Cerebral infarction, posterior cerebral artery, risk factors 87

Amaç: Sessiz serebral iskemi (SSİ) inme öyküsü ve inmeyle ilişkili nörolojik semptom ve muayene bulgusu olmayan bireylerde kranial görüntülemede görülen iskemik lezyonlar olarak tanımlanmıştır. İskemik inmede olduğu gibi kardiyak fonksiyon bozukluklarının bu lezyonların ortaya çıkışında önemli bir yeri vardır. Charlson komorbidite indeksi komorbid durumların değerlendirilmesinde kullanılan bir ölçek olup, birçok hastalığın komorbid durumlarla ilişkisinin belirlenmesinde kullanılmıştır. Bu çalışmada Charlson Komorbidite İndeksi(CKİ) ile SSİ olgularında kardiak fonksiyonların komorbid durumlarla ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.Literatürde birçok sistemik hastalıkta ve inmede Charlson komorbidite indeksi değerlendilmiş olup, sessiz serebral iskemik hastalarda kardiak fonksiyonların komorbid durumlarla ilişkisini değerlendiren çalışma bulunmamaktadır. Biz de sessiz serebral iskemik lezyonları olan hastalarda kardiak fonksiyonların Charlson Komorbidite İndeksi ile değerlendirilmesini amaçladık.Çalışma planı: Çalışmaya 60 SSİ olgusu ile 40 sağlıklı gönüllü kontrol dahil edildi. Çalışmaya 1 Ocak 2017- 1 Ocak 2019 tarihleri arasında nöroloji polikliniğine herhangi bir sebeple başvuran, kranial görüntülemesinde sessiz serebral iskemi saptanan, inme ve ilişkili hastalık, nörodejeneratif hastalık öyküsü olmayan, sistemde Holter EKG tetkiki ve transtorasik ekokardiyografi yapılmış hastalar ve kranial görüntülemeleri normal, sağlıklı gönüllüler dahil edildi.Hasta ve kontrol grubunun demografik özellikleri, muayane bulguları, özgeçmiş, eşlik eden komorbid durumlar hakkında detaylı inceleme, laboratuvar incelemeleri, EKG, transtorasik EKO ve 24 saatlik holter EKG incelemesiyle kalp hızı değişkenliği değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 60 hastanın 30'u(%50) erkek 30'u(%50) kadın, yaş ortalamaları 56,6±7,0 idi. Kontrol grubuna dahil edilen 40 sağlıklı gönüllünün ise 20'si erkek(%50) 20'si(%50) kadın, yaş ortalamaları iseXI49,9±10,0'du. Hasta grubunda hastaların yaşları kontrol grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha yüksekti.SSİ grubunda hipertansiyon sıklığı, sistolik ve diyastolik kan basıncı ortalamaları kontrol grubuyla kıyaslandığında daha yüksekti ve iki grup arasında istatistiksel anlamlı fark saptandı(p 0.05). Holter EKG kalp hızı değişkenliği parametrelerinden SDNN ve ASDNN hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı düşük saptandı(p < 0.05). CKİ skorlarına gruplar arasında bakıldığında SSİ grubunda CKİ puanı kontrol grubundan istatiksel olarak anlamlı yüksekti(p < 0.05). Sonuç: SSİ olgularında, hipertansiyon ve kan şekeri regülasyonun yönetimi, kardiyak fonksiyonların özellikle kalp hızı değişkenliklerinin, sol atrium çapı, aort genişliği ve EF düşüklüğünün değerlendirilmesi takipte, inme başta olmak üzere SSİ ile ilişkili diğer komorbid durumların yönetiminde önemli katkılar sağlayabilir. Objective: Silent cerebral ischemia (SCI) is defined as ischemic lesions seen in individuals without stroke history and neurological symptoms or examination findings associated with stroke. As in ischemic stroke, cardiac dysfunction has an important role in the appearance of these lesions. The Charlson comorbidity index (CCI) is a scale used for the evaluation of comorbid conditions and has been used to determine the relationship of many diseases with comorbid conditions. In the literature, CCI was evaluated in many systemic diseases and stroke but there are no studies evaluating the relationship between cardiac functions and comorbid conditions in silent cerebral ischemic patients. We aimed to evaluate cardiac functions with Charlson Comorbidity Index in patients with silent cerebral ischemic lesions. Method: 60 patients were included in the study with 40 volunteer controls also. Patients and volunteers who were admitted to the neurology outpatient clinic for any reason between January 1, 2017 and January 1, 2019, who had silent cerebral ischemia in cranial imaging, without a history of stroke or neurodegenerative disease, and who had transthoracic echocardiography and Holter's ECG studies before, were included. Demographic characteristics of the patient and control groups, examination findings, CV, detailed comorbid conditions, laboratory results, ECG, transthoracic ECO and 24-hour holter ECG examination were used to evaluate heart rate variability. Findings: Of the 60 patients included in the study, 30 (30%) were male and 30 (30%) were female. The mean age was 56.6 ± 7.0. Of the 40 healthy volunteers included in the control group, 20 (20%) were male and 20 (20%) were female and the mean age was 49.9 ± 10.0. The age of the patients in the case group was significantly higher than the control group (p 0.05). Holter ECG heart rate variability parameters, SDNN and ASDNN, were significantly lower in the patients than the control group (p

AMAÇBu çalışmada polikliniğimize başağrısı şikayetiyle başvuran ve migren tanısı alan hastalarda istenen kranial MRG sonuçları gözden geçirilmiştir. Bu sayede migren tanısı alan hastalarda yapılan kranial görüntülemelerde saptanan patoloji tipleri, oranları ve patolojik lezyonların sınıflandırılması amaçlanmıştır.GEREÇ VE YÖNTEM Bu çalışma Ocak 2011-Nisan 2011 tarihleri arasında Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi nöroloji polikliniğine başağrısı şikayetiyle başvuran ve nörolojik muayeneleri normal olan 105 migrenli hasta (79 kadın, 26 erkek; ortalama yaş 35+_10) üzerinde retrospektif olarak yapıldı. Migren tanısı Uluslararası Başağrısı Derneğinin tanı kriterlerine göre konuldu. 23 hasta auralı migren, 82 hasta aurasız migren tanısı aldı. Hastaların dosyaları taranarak klinik özellikleri, kranial görüntüleme endikasyonları ve sonuçları belirlendi. Literatür bilgileriyle sonuçlarımız karşılaştırılarak tartışıldı. İstatistiksel analiz için çapraz analiz yapılırken ki-kare (chi-square) ve bağımsız t testi kullanıldı.BULGULAR105 Migrenli hasta çalışmaya alındı. Migren şikayeti ile gelen hastalarda farklı lezyon olma ihtimaline karşı MRG tetkikleri yapılarak incelenmiştir. 53 hastada normal kranial MRG bulguları saptandı. 52 migrenli hastada çoğunluğu benign değişik patolojik görüntüler saptandı. Bulgular literatür bilgileriyle sonuçları karşılaştırılarak tartışıldı.SONUÇPolikliniğimize migren anamnezi ile başvuran hastalarda yapılan retrospektif çalışmada; hastaların klinik özelliklerinin migren ile ilgili literatür bilgileriyle uyumlu olduğu ve nörolojik görüntülemede nedensel lezyonların saptanma olasılığının olduğu saptandı. Şiddetli kronik başağrısı ile başvuran vakalarda klinik bulgular migren kriterleri ile uyumlu olsa dahi kranial görüntüleme yapılması diğer organik nedenlerin ekartasyonu ve tedavi edilebilir patolojilerin tespiti açısından gerekli görünmektedir. Yine de klinisyen bu türlü patolojilerin bir arada olabileceğini akılda tutarak vakaya yaklaşmalıdır. Eşlik eden patolojilerin tespiti ve tedavisi kronik başağrısını tamamen tedavi edebileceği gibi eşlik eden patolojilerin tedavisi migren sıklığını da azaltabilmektedir. AIM: In the following study cranial magnetic resonance imaging (MRI) findings of patients applied to our clinics with headache are evaluated. It is aimed to classify the types and ratios of the pathologies detected in the MRI of the patients who are diagnosed as migren. MATERIALS AND METHODS: Patients with headahce without any neurologic findings who applied to Ministery of Health Istanbul Reasearch and Training Hospital Neurology department are included in the study. Total number of patients is 105 (79 female, 26 male) with mean age 35 (+-10). The study is designed as retrospective. Migren diagnosis is based on the criteria of International Headache Society. 23 of the cases are diagnosed as Migren with aura, remaining 82 are diagnosed as Migren with out aura. Patients archieves are reviewed for clinical properities, cranial imaging indications and result. For statistical analysis Chi squre and independent t test are used. RESULTS: 105 patients with migren are included in the study. According to the MRI findings accompaning lesion are listed. 53 of them hve norma MRI findings. Among 52 of patients most of them have benign pathologic findings. Results are discussed in the light of literature. COMMENT:In the retrospective study of patients applied to our clinics with history of migren; clinical properities of patients are compatible with the literture. It is also shown that causative lesion can be determined in the Neurologic Imaging. For the severe chronic headache patients, even the clinical findings are compatible with the migren, it seems tobe necessary to get cranial imaging. Nevertheless during initial approach the clinician should bare in mind that that kind of pathologies can accompany each other. To define and treat the accompaning pathologies can both decrease the severity and frequency of the headache, even it can help in cure. 62

Kapal tünel sendromu en sık görülen tuzak nöropatisidir. Elde mediyan sinir dağılım alanında motor ve duysal bozuklukla sonuçlanır. Diyabet, hipotroidi, hormon replasman tedavisi, kortikosteroid kullanımı gibi birçok faktör karpal tünel sendromuna sebep olmaktadır. Semptomları gece ağrısı, parestezi, güçsüzlük ve ciddi olgularda ise tenar atrofidir. Karpal tünel sendromunda tanı anamnez, fizik muayene bulguları ile bu bulguların elektrofizyolojik olarak onaylanmasına dayanır. Metabolik sendrom son yüzyılda gittikçe önem kazanmış olup, gelişmiş ülkelerde kardiovasküler mortalite ve morbiditede önemli rol oynayan faktörlerden biri olmuştur. Genetik ve çevresel faktörler sonucu meydana geldiği düşünülen metabolik sendromun fizyopatolojisinin temelini insülin direnci ve yağ dokusu bozuklukları oluşturmaktadır. Metabolik Sendromun karakteristik özellikleri abdominal obezite, kan basıncı yükselmesi, glukoz intoleransı ve aterojenik dislipidemi olarak tanımlanmıştır.Metabolik sendrom bileşenleri karpal tünel sendromu nedenleri olarak birbiri ardına bildirilmiştir. Ancak, metabolik Sendrom ile karpal tünel sendromu arasındaki ilişkiye dair çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmada, metabolik sendrom ve karpal tünel sendromu ilişkisini ortaya koymayı amaçladık. Çalışma Eylül 2011 - Kasım 2011 tarihleri arasında İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi nöroloji polikliniklerine başvurmuş, klinik olarak karpal tünel sendromu ön tanısı alan ve elektromiyografi laboratuvarına karpal tünel sendromu tanısının elektrofizyolojik olarak doğrulanması için yönlendirilen 160 (30 erkek ve 130 kadın) sağ el dominant hasta üzerinde yapıldı. Hastalar 2005 Uluslararası Diyabet Vakfı metabolik sendrom tanı kriterlerine göre metabolik sendromu olanlar ve metabolik sendromu olmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu tanısı alan 110 hastalanın 83 (%75,5)'ünde metabolik sendrom mevcuttu. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu tanısı alan ve metabolik sendromu olan 83 hastanın 149 elinde (84 hafif, 48 orta ve 17 ağır) karpal tünel sendromu saptandı. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu tanısı alan ancak metabolik sendromu olmayan 27 hastanın ise 48 elinde (34 hafif, 10 orta ve 4 ağır) karpal tünel sendromu saptandı. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu saptanmayan 50 hastanın 11(%22)'inde metabolik sendrom bulundu. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu olan olgularda en sık saptanan semptom (%95,5) parestezi idi. Klinik olarak karpal tünel sendromu şüphesi olan 160 olgudan oluşan tüm grup ile metabolik sendrom olmayan grupta kadın olgularda karpal tünel sendromu görülme oranı erkeklerden anlamlı yüksekti. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu saptanmayan grupta yaş anlamlı düşüktü. Metabolik sendrom tanısı alan grupta karpal tünel sendromuna göre yaş ve cinsiyet açısından farklılık saptanmadı. Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu saptanan grupta en sık bilateral, 2. sıklıkta ise sağ el tutulumu mevcuttu. Şiddete göre yapılan karşılaştırmalarda metabolik sendrom ve elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu saptanan grupta orta şiddette karpal tünel sendromu anlamlı yüksekti. Aynı grupta bilateral karpal tünel sendromu gözlenme oranı da yüksekken tek taraflı karpal tünel sendromu gözlenme açısından sağ - sol el farkı gözlenmedi. Sonuç olarak metabolik sendrom, elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu saptanan hastalarda karpal tünel saptanmayan hastalara göre 3 kat fazla gözlendi. Karpal tünel sendromu şiddetine bakıldığında metabolik sendrom saptanan grupta orta şiddette karpal tünel sendromu anlamlı yüksek saptandı. Metabolik sendrom kriterlerinden olan obezite ve karpal tünel sendromu arasında ilişki mevcutken vücut kitle indeksi artışıyla karpal tünel sendromu şiddeti arasında bir ilişki bulunamadı. Carpal tunnel syndrome is the most common entrapment neuropathy, which results in motor and sensory disorders in the mediyan nerve distribution region of the hand. Many factors such as diabetes mellitus, hypothyroidism, hormonal replacement therapy and corticosteroid use may cause carpal tunnel syndrome. The symptoms are pain at night, paresthesia, weakness and in severe cases, thenar atrophy. The diagnosis of carpal tunnel syndrome is based on anamnesis, physical examination findings and electrophysiological confirmation of these findings.Metabolic syndrome has gained increasing importance in the last century, and has been one of the factors that plays an important role in cardiovascular morbidity and mortality in developed countries. Insulin resistance and adipose tissue disorders constitute the basis of the pathophysiology of the metabolic syndrome - thought to occur as a result of genetic and environmental factors. Characteristic features of metabolic syndrome are defined as abdominal obesity, blood pressure, glucose intolerance, and atherogenic dyslipidemia.Metabolic syndrome components have been reported as causes of carpal tunnel syndrome, one after the other. However, very few studies about the relationship between metabolic syndrome and carpal tunnel syndrome are available. In this study, we aimed to determine the relationship between metabolic syndrome and carpal tunnel syndrome.This study was carried out with 160 right-hand dominant patients (30 males and 130 females) who applied to Istanbul Education and Research Hospital neurology clinics between September-November 2011 and directed to electromyography laboratory for the verification of the diagnosis of carpal tunnel syndrome. The patients were divided into two groups those with metabolic syndrome and without metabolic syndrome according to 2005 International Diabetes Foundation diagnostic criteria of metabolic syndrome.In 110 patients with electrophisiologically diagnosed carpal tunnel syndrome, 83 (75,5%) of the patients had metabolic syndrome. Among the 83 patients with metabolic syndrome, electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome was found in 149 hands (84 mild, 48 moderate and 17 severe cases). Among the 27 patients without metabolic syndrome, electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome was found in 48 hands (34 mild, 10 moderate and 4 severe cases). Among the 50 patients elektrophysiologically without carpal tunnel syndrome, 11 (%22) patients had metabolic syndrome. The most frequent symptom (95,5%) was paresthesia among electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome. In the 160 patients, directed to electromyography laboratory for the verification of the diagnosis of carpal tunnel syndrome, and the without metabolic syndrome group electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome incidence was significantly higher in females than males. Electrophysiologically non-diagnosed carpal tunnel syndrome group was significantly younger. In with metabolic syndrome group, there was no significant difference between age and gender according to carpal tunnel syndrome.In the electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome group, most frequently bilateral; and 2nd most frequently right-hand involvement was present. In the comparison of violence, moderate carpal tunnel syndrome was significantly higher in with metabolic syndrome group. In the same group, high rate of bilateral carpal tunnel syndrome was observed while no right- left hand difference was observed in terms of one-sided carpal tunnel syndrome.As a result, metabolic syndrome was found to be three times more common in patients with electrophysiologically diagnosed carpal tunnel syndrome as compared to patients electrophysiologically non-diagnosed carpal tunnel syndrome. When the severity of carpal tunnel syndrome was investigated, in the with metabolic syndrome group, moderate carpal tunnel syndrome was significantly higher. Correlation was found between obesity -which is one of the main characteristics of metabolic syndrome- and carpal tunnel syndrome. However, no correlation was found between the severity of carpal tunnel syndrome and body mass index. 92

Karpal tünel sendromu en sık görülen tuzak nöropatidir. Elde median sinir dağılım alanında motor ve duysal bozuklukla sonuçlanır. Semptomları gece ağrısı, parestezi, güçsüzlük ve ciddi olgularda ise tenar atrofidir. Karpal tünel sendromunda tanı anamnez, fizik muayene bulguları ile bu bulguların elektrofizyolojik olarak onaylanmasına dayanır. Karpal tünel sendromunun tedavisinde konservatif ve cerrahi yöntemler kullanılmaktadır.Elektrofizyolojik olarak karpal tünel sendromu tanısı konulmuş olan idiyopatik karpal tünel sendromlu 130 hasta çalışmaya alınmıştır. Hastaların elektrofizyolojik bulguları İtalyan çalışma grubunun elektrofizyolojik evreleme yöntemiyle sınıflandırılmıştır. Olgulara semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası olarak iki kısımdan oluşan Boston karpal tünel skalası uygulanmıştır. Bilateral karpal tünel sendromulu olgularda elektrofizyolojik evresi ve Boston karpal tünel skalası skoru daha yüksek olan el çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların ağrılarını derecelendirmek amacıyla vizüel analog skala kullanılmış, hastaların ağrılarına 1 ila 10 arasında bir puan vermeleri, bunu kalemle işaretlemeleri istenmiştir. Çalışmaya katılan bütün hastalara Beck anksiyete envanteri uygulanmıştır. Hastaların nörolojik muayenesi yapılmış, Phalen ve Tinel bulgusu, ağrı, uyuşma ve gece ağrı veya uyuşma nedeniyle uyanma şikayeti not edilmiştir.İstatistik çalışma sonucunda elektrofizyolojik evre ile semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası arasında korelasyon saptanmıştır. Semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası arasında kuvvetli korelasyon saptanmıştır. Vizüel analog skala ile semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası arasında korelasyon saptanmıştır. Karpal tünel sendromlu hastalarda elektrofizyolojik evreleme ile vizüel analog skala arasında ilişki saptanmıştır. Kadınlarda vizüel analog skala, semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası skorları, ağrı ve gece uyanma şikayeti erkeklere göre anlamlı derecede fazla bulunmuştur. Beck anksiyete envanteri skoru ile semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası skorları arasında korelasyon saptanmıştır.Elektrofizyolojik evreleme ile Boston karpal tünel skalası arasındaki korelasyon bize tanıda elektromyografi altın standart olsa da takiplerde elektromyografi yerine Boston karpal tünel skalası ile hastaların değerlendirilebilineceği sonucuna götürmekle beraber Beck anksiyete envanteri skoru ile semptom şiddet skalası ve fonksiyonel kapasite skalası arasındaki korelasyon Boston karpal tünel skalasının anksiyeteden etkilenebilceği veya hastaların şikayetleri ve fonksiyonel kısıtlıkları arttıkça anksiyetelerinin arttığı yorumunu yaptırmıştır.Karpal tünel sendromlu olguların anksiyete düzeyi yüksek olduğu saptanmıştır. Karpal tünel sendromlu hastalarda hem teşhis hem tedavi aşamasında anksiyete göz ardı edilmemelidir. Objective – The aim of this study was to evaluate the relationship between electrophysiological stage, symptom severity, functional status and anxiety levels in patients with idiopathic carpal tunnel syndrome (CTS).Materials and methods – This study included 130 patients in the 25-79 age group who were classified as clinically and electrophysiologically idiopathic carpal tunnel syndrome in our electromyography (EMG) laboratory. Visual Analog Scale (VAS) was used to assess pain during rest and activity. The Boston Carpal Tunnel Scale (BCTS) was used to evaluate symptom severity and functional status. Symptom Severity Scale (SSS) and Functional Capacity Scale (FCS) were assessed separately as a part of BCTS. Beck Anxiety Inventory (BAI) was used for anxiety assessment. Results – A total of 130 patients (25 males and 105 females) were enrolled to this prospective study. The mean age of the patients was 46.95 ± 10.57 years. When the electrophysiological stage was increased, it was found that SSS score and FCS score were increased (p

Metabolik sendrom (MS) son yüzyılda gittikçe önem kazanmış olup, gelişmiş ülkelerde kardiovasküler mortalite ve morbiditede önemli rol oynayan faktörlerden biri olmuştur. Genetik ve çevresel faktörler sonucu meydana geldiği düşünülen MS'un fizyopatolojisinin temelini insülin direnci ve yağ dokusu bozuklukları oluşturmaktadır. MS'un karakteristik özellikleri abdominal obezite, kan basıncı yükselmesi, glukoz intoleransı ve aterojenik dislipidemi olarak tanımlanmıştır.MS ayrıca protrombotik ve proinflamatuar bir süreç olarak ifade edilmiştir. İnme, dünya toplumlarında kalp hastalıkları ve kanserden sonra üçüncü ölüm nedeni olup, sakatlık ve özürlülük yapan en önemli hastalıktır. MS ile kardiyovasküler hastalıklar arasındaki ilişkiye dair çok sayıda çalışma olmasına karşın, MS ile serebrovasküler hastalıklar (SVH) arasındaki ilişkiye dair çok az çalışma bulunmaktadır.Biz bu çalışmada MS'un SVH'da görülme sıklığını ve inmenin alt gruplarıyla olan ilişkisini inceledik. Çalışmaya İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji kliniğinde akut serebrovasküler hastalık tanısı alarak yatırılmış hastalardan, etyopatogeneze yönelik araştırmaları tamamlanabilmiş, yaş aralığı 34 ile 94 arasında olan ve yaş ortalaması 66.4 olan 131'i kadın 122'si erkek olmak üzere toplam 253 olgu alındı.Çalışmadaki kadın hastaların yaş ortalaması 68.2, erkek hastaların yaş ortalaması ise 66.3 olarak bulundu.Olguların 77'sinde (%30.4) büyük damar oklüzyonu, 55'inde (%21.7) küçük damar oklüzyonu, 60'ında (%23.7) serebral hematom, 61'inde (%24.1) kardiyo-embolik infarkt saptandı.MS tanısı içinNational Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III (NCEP-ATP III) tanı kriterleri kullanıldı. Cinsiyetler arasında MS görülme oranları istatiksel olarak anlamlı bulunmazken, 65 yaş üzeri hastalarda MS sıklığı (%58,9), 65 yaş ve altına göre (54,2) istatiksel olarak anlamlı bulundu(p=0,456). Büyük arter oklüzyonu ve küçük arter oklüzyonu olan hastalarda MS görülme oranları (sırasıylayla: %75,3-%70,9) istatiksel olarak anlamlı bulundu(p=000).Kardiyoembolik hasta grubunda MS oranı %41,0 bulundu.Bütün iskemik SVH'lıklı hastalarda MS oranı %63,2 bulunurken, bu oran hemorajik SVH'lıklı grupta %36,7 düzeyinde saptandı. Bu çalışmanın sonucunda; metabolik sendrom ile iskemik serebrovasküler hastalıklar arasında anlamlı bir ilişki olduğu, ancak hemorojik serebrovasküler hastalıklarla bu denli olmasa da önemli bir oranda birlikte olduğu saptanmıştır. Metabolik sendromlu hastaların erken dönemde yakalanarak tedavilerinin düzenlenmesi strok geçirmelerini önleyebilecektir. The metabolic syndrome (MS) describes the clustering of factors including dyslipidaemia, glucose intolerance and hypertension with central adiposity. The syndrome is increasing in prevalence worldwide as a consequence of increasing obesity prevalence. The relationship between the MS and coronary heart diseases is well known but despite many studies its relationship between cerebrovascular diseases(CVD) is not defined clearly. In this study we aimed to investigate the effect of MS on cerebrovascular diseases. Patients with ischemic cerebrovascular disease were grouped on the basis of the 'Trial of Org 10072 in Acute Stroke Treatment' study; and the ones have a spesific cause, cryptogenic stroke, and inconclusive cases were excluded in the study. Total number of patients was 253(122 male,131 female) of which were ischemic CVD (including 61 cardioembolic, 77 large arterial atherosclerotic, 55 small vessel occlusion) and 60 were hemorrhagic.The 'National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III' criterions used for he diagnose of metabolic syndrome. We found out that the incidence of metabolic syndrome in patient with ischemic cerobrovascular disease(63,2) was significantly higher than the ones with hemorrhagic CVD(36,7). This is statistically very meaningful(p=000). Metabolic syndrome in the cardioembolic group (41,04) was found to be lower than the non-cardioembolic group (large atherosclerotic %75,3-small vessel occlusion %70,9) but ıt was higher than hemorrhagic group and ıt is statistıcally meaningful(p