Search

19. yüzyılın ilmî ve tasavvufî dünyasının en önemli şahsiyetlerinden biri de şüphesiz Ahmet Ziyaeddin Gümüşhanevî’dir. Döneminde ve sonrasında başta Câmi’ul-Usûl ve Râmuzü’l-Ehâdis olmak üzere din ve tasavvuf konularında oluşturduğu eserleri ile pek çok önemli şahsiyete yol göstermiş, sadece dâhil olduğu Nakşî-Halidî kolunun değil tarikat ehli bütün şahsiyetlerin gönüllerini fethetmiş ve saygısını kazanmıştır. Ayrıca İstanbul’daki meşhur tekkesinde onlarca mürit yetişmiş, bu dergâh dönemin önemli dini eğitim merkezlerinden biri haline gelmiştir.Bu çalışmada Gümüşhane’nin yetiştirdiği en önemli isimlerden biri olan Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevî’nin edebî ve tasavvufî dünyadaki etkisi araştırılacak; Ömer Ziyaeddin Dağıstanî ve Fevzi Efendi gibi Gümüşhanevî ekolünde yetişen şair kimlikli mutasavvıflar ele alınarak edebî kişilikleri ve eserleri hakkında bilgi verilecektir. Bununla birlikte onun yolundan giden Abdülaziz Bekkine, Ferşad Efendi, Feyzi Efendi, İsmail Necati Efendi, Zeynullah Resûlî gibi önemli mutasavvıflar da ele alınacak, yüzyılımızın değerleri şahsiyetlerinden Mehmet Fehmi Ülgener, Mehmet Zahit Kotku ve Nurettin Topçu gibi Gümüşhanevî’nin eserleri ve fikirleriyle yetişen büyük âlimlere de bu yönleriyle yer verilecektir.

Dictionaries are among the most important resources in classical Turkish literature studies. In the Turkish literature, dictionaries in Turkish as well as foreign language dictionaries, primarily those in Arabic and Farsi are accepted as indispensable references to be used in studies related with texts in Ottoman Turkish. Bilingual dictionaries written in Latin alphabet are among the least used dictionaries. Actually, issues related with pronunciation can be understood much more clearly when using these dictionaries which provide the lexical entries in today’s alphabet. In this regard, it is possible to make use of other dictionaries even though Redhouse dictionaries are among the most frequently used dictionaries. The use of Latin letter spellings of the Turkish word entries in pre-1928 Turkish to foreign language dictionaries may help us today read the texts written in Ottoman Turkish. Thus, Turkish into foreign language dictionaries printed prior to the alphabet reform have been scanned, those that are suitable for such studies have been determined and detailed information on these texts and their authors have been provided. In addition, various factors related with the pronunciation of Turkish prior to the alphabet reform have also been determined in the scanned dictionaries, and the opinions of local and foreign dictionary writers on this issue shall be set forth., Sözlükler, eski Türk edebiyatı araştırmalarında en önemli kaynaklardan biridir. Gerek Türkçe telif veya tercüme gerekse Arapça ve Farsça başta olmak üzere yabancı dillerde hazırlanan sözlükler, Türk edebiyatında Osmanlı Türkçesi ile oluşturulan metinlerle ilgili çalışmaların vazgeçilmez kaynakları olarak kabul edilmektedir. Bu sözlükler içinde belki de en az kullanılanları Latin harfli iki dilli sözlüklerdir. Madde başlarının bugünkü alfabe ile verildiği bu tür sözlüklerde aslında telaffuz ile ilgili hususlar çok daha net olarak anlaşılmaktadır. Bu minvalde en çok kullanılan sözlükler Redhouse’un eserleri olmasına rağmen bunun haricinde başka sözlüklerden de yararlanmak mümkündür.1928 öncesi Türkçeden yabancı dile sözlüklerde, madde başı Türkçe kelimelerin Latin harfli imlalarının kullanılması, bugün itibarıyla Osmanlı Türkçesi metinlerinin okunmasında yardımcı olabilmektedir. Bu nedenle harf inkılâbı öncesi basılan Türkçeden yabancı dile sözlükler taranmış, bu tür araştırmalara uygun olanlar tespit edilerek yazarlar ve eserler hakkında detaylı bilgi verilmiştir. Ayrıca taranan sözlüklerde Türkçenin harf inkılâbı öncesi söyleyiş özellikleriyle ilgili bazı hususlar da belirlenerek yerli ve yabancı sözlük yazarlarının eserlerinde bu hususa bakış gösterilmeye çalışılacaktır.

Tanzimat döneminden günümüze Türk dili üzerine pek çok çalışma yapılmış, hatta 20. yüzyılın başından itibaren milliyetçilik akımının temeline millî dil şuuru yerleştirilerek devlet politikası haline getirilmiştir. Fakat bu şuur Tanzimat ile başlamamış, eski edebiyatımızda da bu konuda fikir beyan eden pek çok önemli isim olmuştur. Klasik edebiyatımızda Kaşgarlı Mahmut, Âşık Paşa, Alî Şîr Nevâî gibi bazı örneklerden başka mevcudiyeti çok fazla bilinmeyen Türkçe hassasiyetinadir rastlanan bir durum da değildir. Pek çok şair gururla Türkçe şiir söylediklerini ifade etmişler; Türkçe şiir yazmanın zahmetli olsa da sonucun eşsiz olduğunu, Türkçeyle de üstün şiir yazılabileceğini söylemiş ve göstermişlerdir. Hatta Türkçeyi hor gören, yetersiz bulan şairleri eleştirmiş ve Türkçenin Türkler arasında dahi değerinin yeterince bilinmediğinden şikâyet etmişlerdir. Bu çalışmada İslami Devir edebiyatımızın ilk ürünlerinden divan şiirinin en şaşaalı dönemlerine kadar pek çoksöz üstadının Türk dili ile ilgili görüşleri, dil konusundaki hassasiyetleri ve Türk dilinin edebiyat dili oluşundaki hizmetleri örneklerle ifade edilmeye çalışılacaktır. Bu minvalde Türkçenin güzelliklerinden özellikle istifade eden Yunus Emre, Necâtî, Şah İsmail, Bâkî, Evliyâ Çelebi, Nedîm, Şeyh Gâlib; Türkçeden övgüyle söz eden Erzurumlu Mustafa Darîr, Gülşehrî, Sinan Paşa, Molla Aşkî; Türkçenin nasıl kullanılması ve zenginleştirilmesine dair fikirlerini beyan eden Yusuf Has Hacib, AhmetYesevî, Fuzûlî ve Türkçenin yeterince bilinmemesini eleştiren Sultan Veled, Âşık Paşa, Alî Şîr Nevâî gibi şahsiyetlerin eserlerinden örnekler verilmiştir.

19. yüzyıl, yaşanan büyük siyasi ve sosyal buhranlararağmen pek çok şairin yetiştiği ve çok fazla sayıda eserin kaleme alındığı birdönemdir. Tonyalı Ahmed Efendi de son dönem divan şiiri geleneği çerçevesindemesnevi tarzında eser vermiş az bilinen şahsiyetlerden biridir. Risâle-iAhvâl-i Âhir Zamân ise onun kaynaklarda belirtilen tek eseridir. İstanbul’dabirkaç kez basılmasından, yazıldığı dönemde oldukça rağbet gördüğü anlaşılaneser ve müellifi hakkında maalesef kaynaklarda yeteri kadar bilgibulunmamaktadır. Fakat eserin, ahir zamanda toplumda ortaya çıkan aksaklıklaradikkati çekmek, ahlaki ve dinî konularda topluma öğütler vermek için yazıldığı,bu nedenle de sade bir dille kaleme alınmış olduğu söylenebilir. Bu çalışmada klasik Türk şiirinin son döneminde mesnevi nazım şekliylekaleme alınmış bir nasihatnâme olan Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân, Latinharflerine aktarılmış; muhteva, şekil, ahenk, dil ve üslup özellikleribakımından incelenmiştir., 19th century is a period in whichmany poets were raised and many works were written despite great political andsocial crises. Ahmed is one of the less known authors who wrote works in theform of masnawî within the tradition of the late Divan Poetry. Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamân is his onlysurviving and cited text in the sources. Unfortunately, there is littleinformation about the work and the author in the sources. Yet, it is understoodthat the work was quite popular at the time since it was printed several timesand had multiple publications in Istanbul. This study explores this work, whichwas intended to draw attention to social problems that occur lately, known as Âkhir Zaman (End of Time). The work, a preachmentin verse written in the form of masnawî in the late classical Turkish poetryand available in Latin letters, gives advice to people and teaches moral andreligious lessons through a remarkably sincere and simple language. This studyexamines Risâle-i Ahvâl-i Âhir Zamânin terms of content, form, harmony, language, style and figure of speeches.

Divan edebiyatı, başlangıcından 19. yüzyıla kadar oluşturduğu zengin edebîgelenek ile gerek halk edebiyatının gerekse Tanzimat döneminden itibarenyenileşme dönemi Türk edebiyatının şekillenmesine yardımcı olmuştur. Özelliklehalk edebiyatını nazım birimi, nazım şekilleri, mazmunlar ve ölçü gibihususlarda etkilemiş, pek çok halk şairi bu bakımdan divan edebiyatındanbeslenmişlerdir. Bu etki ters istikamette de hâsıl olmuş, belli başlıhususlarda divan şairleri de millî şiir geleneğinden etkilenmiş, halkedebiyatının karakteristik özelliklerinden faydalanmışlardır. Bazı divanşairlerinin hece ölçüsünü kullanmaları, türkü gibi nazım şekillerininörneklerini vermeleri, dilde sadeleşme temayülleri bu müşterek noktalararasında gösterilebilir. Klasik şairlerin halk şiirinden etkilenerekeserlerinde kullandıkları bir diğer üslup özelliği de “dedim-dedi” veya“mürâcaa” olarak ifade edilen söyleyiş tarzıdır. Erzurumlu Emrah, Âşık Ömer,Gevheri gibi pek çok halk âşığının sevgili ile karşılıklı konuşuluyormuşedasıyla söyledikleri şiirler ile geleneğe kattıkları bu samimi söyleyişinörneklerini divan edebiyatında da görmek mümkündür. Bu söyleyiş bazenbeyitlerde sınırlı kalmış, bazen de tıpkı halk şiiri örneklerinde olduğu gibişiirin tamamına hâkim olmuştur. Fuzûlî, Ahmedî, Şeyhî, Muhibbî gibi pek çokönemli divan şairinin dahi şiirlerinde bu söyleyişe yer vermeleri, divan vehalk edebiyatları arasındaki çizginin çok da keskin olmadığını, divanşairlerinin halktan ve halk şiirinden kopuk bir şiir anlayışıgeliştirmediklerini göstermektedir. Bu çalışmada halk şiiri üslupözelliklerinden olan “dedim-dedi” söyleyiş tarzının divan edebiyatındakiyansıması ele alınmıştır. Halk edebiyatından örneklerle birlikte mürâcaasöyleyişi hakkında verilen genel bilginin akabinde beyit ve şiir bütünlüğüçerçevesinde bu söyleyiş özelliği taşıyan metinler verilmiş, bu şekilde“dedim-dedi” tarzının divan edebiyatındaki örnekleri derlenmiştir., From the beginning until the 19th century, Divan literature with its richliterary tradition, has helped to shape both the folk literature and theTurkish literature from the Tanzimat period until the period of renewal.Especially it influenced folk literature on the verse unit, verse forms, themesand measure, and many folk poets have been fueled by divan literature in thisrespect. This effect has also taken place in the opposite direction, and thedivan poets have also been influenced by the national poetry tradition and havebenefited from the characteristics of folk literature. The use of syllabicmeter, examples of verse forms such as ballad, tendency for languagesimplification of some divan poets can be shown as these common points. Anotherstylistic feature used by classical poets in their works, influenced by folkpoetry, is the style of utterance expressed as "I said-she said" or"müracaa". It is also possible to see examples of this sincereexpression added to the tradition by the poems of many folk poets such asErzurumlu Emrah, Aşık Ömer and Gevheri as if they talk with their beloved onesface to face. This expression is sometimes limited in verses, and sometimes itdominates the poetry just like in folk poetry. The place of this expression in thepoetry of many important divan poets such as Fuzûlî, Ahmedî, Şeyhî, Muhibbîreveals that the line between divan and folk literature is not very sharp. Italso shows that divan poets do not develop a sense of poetry that isdisconnected from people and folk poetry. In this study, the reflection of thestyle of ”I said-she said“, which is one of the stylistic features of folkpoetry, in the Divan literature is discussed. Following the general informationabout folk literature with the examples of "müracaa" style, textswith this characteristic were given within the framework of couplet and poetryintegrity. In this way, the samples of the style of "I said-she said"in the divan literature are compiled.

Halvetîlik tarikati, Türk-İslam dünyasının en yaygın tarikatlarından biridir. 14.yy’da Azerbaycan’dan yayılmaya başlayarak Osmanlı coğrafyasına ulaşan tarikatın zaman içinde pek çokfarklı kolu oluşmuş, bu nedenle tarikatların anası olarak nitelendirilmiştir. Pîr Hasan Hüsâmeddîn Uşşâkî’ye isnat edilen Uşşâkîlik de bu kollar içinde müstesna bir yere sahiptir.Bu çalışmada Şeyh Hasan Hüsâmeddîn Uşşâkî’nin hayatı ile ilgili bilgiler verildikten sonra şairliği ve şiirleri üzerine yapılan çalışmalar ve tartışmalar ele alınmıştır. Daha sonra bir yazmadan tespit edilen şiirlerin Pîr Hasan Hüsâmeddîn’e aidiyetinin muhtemelliği üzerinde durulmuştur. Ayrıca şiirler tema, şekil, dil ve üslup bakımından genel bir değerlendirme ile ele alınmış, tartışmaya edebi bir bakış kazandırılmaya çalışılmıştır.

Halvetilik,Türk-İslam dünyasının en yaygın tarikatlarından biridir. 14.yy’daAzerbaycan’dan yayılmaya başlayarak Osmanlı coğrafyasına ulaşan tarikatın zamaniçinde pek çok farklı kolu oluşmuş, bu nedenle “tarikatların anası” olaraknitelendirilmiştir. Tarihsel süreç içerisinde Anadolu’daki yüzlerce Halvetitekkesinin mevcudiyeti, bu tekkelerde yetişen pek çok mutasavvıfındüşüncelerini şiirle ifade etmesi ve Türkiye’nin hemen her yerindekikütüphanelerde Halvetiliğe mensup şairlerin yazmalarının olması göz önündebulundurulduğunda tarikatın edebiyat için, edebiyatın da tarikat için değerianlaşılmış olur.Bu çalışmadaHalvetiliğin en önemli kollarından olan Uşşakilik silsilesi içinde mevcut dörtkuşak şeyhin; Hasan Hüsameddin Uşşaki, Memi Can Saruhani, Ömer Karibi ve CahidiAhmed Efendi’nin hayatları, dünya görüşleri ve eserleri hakkında bilgiverilecek, şiirlerinden güzide örnekler sunularak edebi değerleri ortayakonulmaya çalışılacaktır.

Klasik edebiyatımızda harflerle ilgili söz hünerlerinden biri de elifnamelerdir. Divan ve halk edebiyatının müşterek unsurlarından biri olan elifnameler, çok eski dönemlerden itibaren edebiyatımızda yazılmaya başlanmış, özellikle dinî ve tasavvufi konularda eser veren şairlerin itibar ettiği bir tarz olmuştur. Edebiyatımızda yüze yakın örneği bulunduğu tahmin edilen; Fuzûlî, Muhibbî, Âşık Paşa gibi büyük şairlerin de kaleme aldığı elifnamelerin sayısı yapılan yeni araştırmalarla artmaktadır.Bu çalışmada elifnameler ile ilgili genel bilgiler verilmiş, özellikle divan edebiyatı şairlerinin elifname örnekleri derlenmiş, Halvetilik tarikatının kıymetli isimlerinden olan 16. y.y. şairleri Memî Can Saruhânî ve Ömer Karîbî’nin divanlarında yer alan elifnameleri bilim dünyasına kazandırılmaya çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Elifname, Divan edebiyatı, Memî Can Saruhânî, Ömer Karîbî, Halvetilik.One of the verbal skills about letters in our classic literature are elifnames. Elifnames which are one of the common elements of classical and folk literature were began to be written from ancient times in our literature, it has a reputation by poets who especially master in religious and mystical matters. The number of elifnames which is estimated to have about a hundred samples, and is penned by the great poets like Fuzuli, Muhibbi, Aşık Paşa is increasing according to recent researches.The study provides general information about elifnames, especially elifname samples of divan literature’s poets were compiled, the elifnames which are located in divan of 16th century poets Memi Can Saruhani and Ömer Karibi who are important names of Halveti cult, is tried to be presented to the world of science.Key Words: Elifname, Divan literature, Memi Can Saruhani, Ömer Karibi, Halveti cult.

Tanzimat dönemi ile ortaya çıkan yenileşme düşüncesi ve düşünce çerçevesinde şekillenen tartışmaların odağındaki isimlerden biri de Muallim Naci'dir. Eski edebiyat anlayışını sürdürmek isteyenler, kendilerine bu yolda Muallim Naci'yi önder kabul etmişlerse de kendisi edebiyatın yenileşmesi gerektiğini savunmuştur. Muallim Naci'yi özel kılan...

İçinde bulunduğumuz çağın bilgi çağı olarak adlandırılabileceği ve bu bilgiye ulaşmanın her zamankinden çok kolay olduğu inkâr edilemez bir gerçektir. Fakat bu durum okumanın değerini düşürmemekte, tam tersine sadece bilgi edinme yolu olarak görülmemesi için bir ortam hazırlamaktadır. Çağın hızlı gidişine ayak uydurabilmek ve toplum içinde her bakımdan önemli bir yerde olabilmek için bireyin muhakkak eğitim ve öğretimin temeli olan okuma alışkanlığı kazanması gerekmektedir…

Yapılan çalışmanın amacı 17. yüzyıl şairlerinden ve Halvetî şeyhlerinden Edirneli Câhidî Ahmed Efendinin dini çevrelerce bilinen değerini edebiyat camiasına da taşımak, hayatı ve eserleri hakkında detaylı bilgi vererek Divanını şekil, dil ve muhteva özellikleri bakımından incelemek ve farklı nüshalar içindeki şiirlerini transkripsiyonlu şekilde Latin harflerine aktarmaktır.Çalışma, üç ana kısımdan oluşmaktadır: Birinci bölümde 17. yüzyılda Osmanlı Devletinin siyasi, tarihi, sosyal durumu ve bu dönemdeki dini, ilmi ve edebi gelişmeler kısaca değerlendirilmiş, Halvetîlik tarikatı ve usulleri hakkında açıklamalar yapılmıştır. İkinci bölümde Câhidî Ahmed Efendinin hayatı ve eserleri ile ilgili detaylı bilgi verilmiş, özellikle Dîvânının şekil, dil ve muhteva unsurları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise Dîvânının tenkitli metni sunulmuştur. The purpose of the study is to introduce Câhidî Ahmed Efendi from Edirne, one of the 17th century poets and Halvetî sheikhs who is well known by communities of religion; to give information about his life and works in details; analyze his Dîvân with its structural, linguistic and content features; and, to collect his poems and different manuscripts and translate them into Latin alphabet with their transcriptions.This study consists of three main parts: in the 1st part, political history and social conditions, religious, intellectual and literary developments of the Ottoman Empire were briefly evaluated and information about Halvetî sect and its principles was given. In the 2nd part, life story of Câhidî Ahmed Efendi and his works were explained in details and in particular, the features of his Dîvân?s structure, language and content were analyzed. In the 3rd part, the critical text of his Dîvân was introduced. 368

Divan şiiri, özellikle 19.yüzyılda Osmanlı coğrafyasındaki tüm bölgelerde kalem ehli arasında oldukça yayılmış; saray edebiyatı tanımının aksine devlet memurları, ordu mensupları, medrese ve tarikat erbabı gibi toplumun okumuş kesiminin önemli bir kısmını etkilemiştir. Tezkirelerde ve edebiyat tarihlerinde bu asırdaki şairlerin sayı olarak tüm zamanlardan fazla olması, bu kuvvetli geleneğin son yüzyıla büyük bir birikim ile girdiğini göstermektedir.Özellikle tarikatlar, dinî ve tasavvufî misyonlarının yanında edebî faaliyetlerin merkezlerinden biri olarak da mevcudiyetlerini sürdürmüştür. Halvetîlik, Nakşibendîlik gibi yaygın tarikatlar aynı zamanda Anadolu’nun en uzak bölgelerinde dahi divan şiiri geleneğini yaşatmış, şairlerin yetiştiği birer kuruma dönüşmüştür.Bu çalışmada 19. yüzyılda Erzurum ve çevresinde tasavvufi kimliği ile şöhret bulmuş Şeyh Ziyâeddin Taşkesenî’nin hayatı ele alınmış; bir mecmuada tespit edilen klasik tarzdaki şiirleri Latin harflerine aktarılarak metinler şekil, muhteva, dil ve üslup bakımından detaylı bir şekilde incelenmiştir. Böylece mutasavvıf bir şahsiyet olmakla birlikte gazellerini tamamen klasik şiir geleneği çerçevesinde kaleme alan Ziyâeddin Taşkesenî’nin edebî kişiliği ve şiirleri de edebiyat dünyasına tanıtılacaktır., Divan poetryspread considerably among the writing experts, especially in all the regions ofthe Ottoman geography in the 19th century; contrary to thedefinition of palace literature, it affected a significant part of the educatedsection of the society such as civil servants, members of the army, madrasa andreligious order experts. The fact that the number of poets in this century inthe tezkires and in the sources of literary is more than ever; history showsthat this strong tradition entered into the last century with a greataccumulation.In particular,religious orders continued to exist as one of the centers of literary activitiesbesides their religious and mystical missions. At the same time, widespreadreligious orders such as Halvetism and Naqshbandi sustained the tradition ofdivan poetry even in the farthest regions of Anatolia, and became aninstitution where the poets trained.In this study, the life of Şeyh Ziyâeddin Taşkesenî,who became famous with his mystic identity in Erzurum and its surroundings inthe 19th century, was discussed; his poems of the classical style detected in amagazine were studied in detail in terms of form, content, language and styleby transferring them to Latin letters. Thus, the literary personality and poemsof Ziyâeddin Taşkesenî, who had a sufistic personality and committed his gazelsto paper completely in the frame of classical poetry tradition, will also beintroduced to the world of literature.

Teknolojinin insan yaşamının her alanına hızlı bir şekilde müdahil olmasıyla insan yığınlarını toplum hâline getiren değerlerin gelecek kuşaklara aktarımı daha da önem kazanmıştır. Toplumun duyuş, düşünüş ve yaşama bakışını yeni nesillere aktarmada edebî eserler vazgeçilmez araçlardır. Masallar, edebî eserler içinde insanın dünyaya geldikten sonra tanıştığı ilk edebî tür olması sebebiyle değer aktarımında etkin bir şekilde kullanılır.Bu araştırmada Yücel Feyzioğlu'nun eserlerinde yer alan dinî ve sosyal değerleri tespit etmek ve bu değerlerin Türkçe eğitimine katkısını belirlemek amaçlanmıştır. Araştırmada Yücel Feyzioğlu'nun derleyip yeniden düzenleyerek yazdığı 30 masal kitabı incelenmiştir. Araştırmada daha önce yapılan çalışmalardan yola çıkarak 28 sosyal değer ve 11 dinî değer belirlenmiş, eserler nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi ile değerlendirilmiştir. Feyzioğlu'nun yaşamı ve masal anlayışıyla ilgili bilgiler araştırmacının `Yücel Feyzioğlu ile Masal ve Değerler Üzerine Röportaj` adlı çalışmasından elde edilmiştir.Araştırma sonucunda Türkçe Öğretim Programı'nda (2019) belirtilen sosyal, dinî, millî ve evrensel değerleri öğrencilere aktarmada Yücel Feyzioğlu'nun eserlerinin etkin bir şekilde kullanılabileceği kanaatine varılmıştır. With the rapid involvement of technology in every aspect of human life, the transfer of the values that make the mass of people into society gained more importance. Literary works are indispensable tools in conveying the sense, the thinking and the life perception of society to the new generations. Because it is the first literary genre among literary works people meet after they come to the world, tales are used effectively in value transfer.In this research, it is aimed to determine the religious and social values in Yucel Feyzioglu's works and to determine the contribution of these values to Turkish education. In the research, 30 tales books which Yücel Feyzioğlu wrote and rearranged were examined. In the research, 28 social values and 11 religious values were determined from the previous classifications, and the works were examined based on the scanning model of document review. Information about the author's life and understanding of tales was obtained from his research titled `An Interview with Yücel Feyzioğlu on Tales and Values.`As a result of the study, it was concluded that the works of Yücel Feyzioğlu could be used effectively in transferring the social, religious, national and universal values mentioned in the Turkish Curriculum (2019). 449

Araştırmada öğretmen görüşlerine göre ana dili Türkçe olmayan öğrencilerin Türkçe derslerinde yaşadığı sorunlar ve çözüm önerilerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2017-2018 eğitim öğretim yılında Artvin, Ağrı, Hakkâri, İzmir, Trabzon, Şanlıurfa ve Van illerinde ana dili Türkçe olmayan öğrencilerin bulunduğu okullarda görev yapan 85 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır.Veri toplama aracı olarak ilgili araştırmalar incelenerek ve uzmanlardan görüş alınarak araştırmacı tarafından geliştirilmiş olan `Ana Dili Türkçe Olmayan Ortaokul Öğrencilerinin Türkçe Dersinde Yaşadıkları Sorunlar Anketi` kullanılmıştır.Araştırma modeli olarak nicel ve nitel verilerin bir arada değerlendirildiği karma model kullanılmıştır. Araştırmada nicel veriler için genel tarama modeli, nitel veriler için betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmanın nicel verileriSPSS 23.0 programı kullanarak analiz edilmiş, ANOVA ve t-testi ile yorumlanmıştır. Nitel veriler analiz edilirken içerik analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonunda öğretmenlerin program, ders kitapları, aile, iletişim, diğer hususlardaki sorunlara ilişkin genel olarak `katılıyorum` düzeyinde görüş bildirdikleri görülmüştür. Öğretmenlerin bu alt başlıklardaki görüşlerinin cinsiyet, mesleki kıdem ve görev yerlerine göre farklılıkları incelenmiş, görev yaptıkları şehirler ile ders kitapları ve iletişim boyutunda anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Ayrıca araştırma sonucunda ana dili Türkçe olmayan ortaokul öğrencilerinin okuma, yazma ve sözlü iletişim becerilerinde yaşadıkları sorunlara ilişkin öğretmen görüşleri tespit edilmiş ve öğretmenlerin getirdikleri çözüm önerileri belirlenmiştir. The study aims to identify the problems faced by the students who are not native Turkish speakers in Turkish Language Lessons based on teachers' opinions and to propose solutions to these problems. The sample of the study consists of 85 Turkish language teachers who worked, in the 2017-2018 school-year, in the schools providing education to the students who are not native Turkish speakers in Artvin, Ağrı, Hakkâri, İzmir, Trabzon, Şanlıurfa and Van provinces. The `Questionnaire for Problems Faced by the Middle School Students Who Are Not Native Turkish Speakers in Turkish Language Lessons` which was developed by the researcher after analysing relevant studies and receiving expert opinions was used as the data collection tool. A mixed model in which both quantitative and qualitative data were evaluated together was used as the research model. The study applied general survey model for quantitative data and descriptive analysis for qualitative. The quantitative data of the study was analysed using the SPSS 23.0 programme and interpreted using ANOVA and t-test. The qualitative data was analysed using content analysis method. The study found that the teachers generally stated their opinions as `I agree` regarding the problems about schedule, textbooks, family, communication, etc. Differences in teachers' opinions on these subtopics based on their gender, professional seniority and place of duty were evaluated and it was found that there are significant differences in terms of place (province) of duty, textbooks and communication. Furthermore, the study identified teachers' opinions on the problems faced by the middle school students who are not native Turkish speakers in terms of reading, writing and verbal communication skills and presented solutions proposed by the teachers. 197