Search

Sığınmacılar, mülteciler ve göçmenler genellikle dünyanın hemen her yerinde yasal otoriteler tarafından resmi olarak her zaman sayılamayabilir veya kontrol edilemeyebilir. Son yıllardaki Suriyeli mülteci akını, tipik bir göç olayı değildi ve bu göçün ana nedeni ekonomik sebepler değildi. Suriye iç savaşı başladıktan sonra kısa süre içinde milyonlarca Suriyeli güvenlik nedeniyle topraklarını terk etti. Türkiye, özellikle de Suriye sınırındaki illeri, ana göç güzergâhı ve milyonlarca Suriyeli mülteci için en önemli ev sahibi oldu. Bir araştırma alanı olarak, finansal ve sosyal yüklerinin etkilerinin ötesinde, göçmen ve mültecilerin yerel bankacılık hacmine etkileri, ekonomi literatüründe hâlâ pek değinilmeyen konulardandır. Bu çalışmada, ilgili ekonomi ve göçmenlik literatürünün konuya ilişkin mevcut bulguları özetlenmiştir. Buna ek olarak, Suriyeli mülteci krizinden sonra, bazı geleneksel bankacılık verileri toplanmış, görselleştirilmiş ve Suriye ile sınır iller baz alınarak analiz edilmiştir. Bu bağlamda, göçmenlerin ekonomik faaliyetleri ve finansal varlıkları ile ilgili olarak, bu çalışma, özellikle gelecekteki ayrıntılı ve saha araştırmaları için bazı önemli çıkarımlar ve sonuçlar sunmayı amaçlamaktadır. Mevcut Türk bankacılık sistemi verileri, resmi Suriyeli mülteci sayıları ile banka mevduatları ve Türkiye'nin Suriye ile sınır illerindeki diğer bankacılık faaliyetleri arasında bir tür bağlantı olabileceğini ima edebilecek gibi durmaktadır. Bununla birlikte, il bazındaki mülteci ve bankacılık verileriyle ilgili bazı zorluklar ve karmaşıklıklar olduğu düşünülmektedir. Kanımızca daha anlamlı ve güvenilir çıkarımlar elde etmek için daha fazla saha araştırmasına ve detaylı ilave verilere ve modellemeye ihtiyaç duyulmaktadır. Özellikle bu sınır illeri bazında mültecilerin doğrudan bankacılık faaliyetleri hakkında ilave ve detaylı tarihsel zaman serileri önemli görülmektedir.

Bu çalışmada, bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasındaki ilişki iki aşamalı bir metod çerçevesinde ele alınmıştır. İlk olarak, TCMB finansal istikrar endeksinden farklı olarak bankaların aracılık işlevlerini de dikkate alan ve literatürde ilk olarak 1990-2010 arasındaki 20 yıllık finansal serbestleşme dönemini kapsayan Türkiye Ekonomisi için bir finansal istikrar indeksi oluşturulmuştur. İkinci olarak çalışmada başlıca bankacılık düzenlemelerinden olan sermaye yeterliliği, sorunlu kredilere ilişkin karşılıklar, likidite yeterliliği ve zorunlu karşılıklar ile finansal istikrar arasındaki ilişkiler ekonometrik bir model çerçevesinde kısa ve uzun dönemde incelenmiştir. Böylece, özellikle yaşanan her finansal çok ve ekonomik kriz sonrası ilk akla gelen sıkı düzenleme aracının, finansal istikrar yönünden gerçekten önemli bir değişken olup olmadığı finansal serbestleşme dönemi Türkiye tecrübesinden hareketle ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Eşbütünleşme yöntemiyle yapılan ekonometrik çalışma sonucunda 1989 yılındaki finansal serbestleşme sonrası Türkiye ekonomisinde bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasında kısa ve uzun dönemde güçlü pozitif bir ilişkinin mevcut olduğu neticesine ulaşılmıştır. Bu nedenle Finansal istikrar ve kamu menfaati açısından, bankaların sermaye düzeylerinin yükseltilmesi, likit varlıklarının artırılması, sorunlu kredi karşılıkları ile zorunlu karşılıklar gibi düzenleme araçlarının politika otoritelerince ihmal edilemeyecek uygulamalar olduğu değerlendirilmektedir.

Kaldıraç, Kredi Büyümesi, Kredi/Mevduat ve Kredi Takip Oranı gibi göstergelerin Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GSYH) büyümesi ve Cari Hesap Dengesi (Cari Açık) üzerinde ne kadar etkili ve bunlarla ne kadar ilişkili olduğu finansal ekonomi literatüründe ciddi şekilde tartışılmaktadır. Bu çalışmada, söz konusu kredi göstergelerinin sözünü ettiğimiz iki temel makro ekonomik değişken üzerindeki önemi analiz edilmiştir. Yaptığımız çalışma sonucuna göre, kullandığımız kredi göstergeleri Cari Hesap Dengesi (Cari Açık) ile GSYH büyümesine göre daha fazla ilişki ve nedensellik göstermiştir. Bankaların Kaldıraç Oranı da diğer kredi göstergelerine nazaran hem Cari Hesap Dengesi (Cari Açık) hem de GSYH büyümesi açısından daha fazla önem arz etmiştir. Bu nedenle finansal istikrarın desteklenmesi amacıyla bankaların Kaldıraç Oranının bir politika aracı ve hedefi olarak kullanılmasının diğer kredi göstergelerine kıyasla daha etkin bir yöntem olacağı sonucuna ulaşılmaktadır., The influence of credit indicators, such as Banking Leverage, Credit Growth Rate, Credit/Deposit and Non-performing Loans Ratios over growth rate of Gross Domestic Product (GDP) and Current Account Balance are both very substantial and argumentative matters for financial economics literature. In this study, the importance of these credit indicators over two main parameters of macroeconomic environment is analyzed. According to the analysis results, credit indicators are more influential and show more causality over current account balance than GDP. On the other hand Banking Leverage is more influential and shows more causality over current account balance and GDP than other credit indicators. As for policy implications, our findings implies that banking leverage is more effective regulation and policy tool as macro prudential measures and targets in order to sustain financial stability than other credit indicators

In this study, it is focused on how and to what extent today’s fundamental banking regulation tools such as capital, liquidity, provisioning and reserve requirements applied by international agencies do influence the financial stability in both short and long term. In this analysis, the data derived from quarterly financial reports of Turkish Banking System for the period of 1990-2010 are used in order to display and measure the relationship between financial stability and banking regulations. According to our model, banking regulations, specifically liquidity management, capital adequacy and provision policy are meaningful and influential factors over financial stability in the long run. Also, in the short run, provision policy and liquidity management are significant banking regulation tools., Bu çalışmada, büyük oranda uluslararası kurallara bağlanan sermaye, likidite, kredi karşılıkları ve zorunlu karşılıklar gibi temel bankacılık düzenleme araçlarının finansal istikrarı kısa ve uzun dönemde nasıl ve ne kadar etkilediğine odaklanılmaktadır. Finansal istikrar ile bankacılık düzenlemeleri arasındaki ilişkinin gösterilmesi ve ölçülmesi Türk Bankacılık Sektörü’nün 1990-2010 arası çeyrek dönem finansal tabloları üzerinden yapılmıştır. Oluşturduğumuz modele göre, likidite yönetimi, sermaye yeterliliği ve karşılık politikası gibi düzenleme araçları uzun dönemde finansal istikrar üzerinde etkili olurken, kısa dönemde karşılık politikası ve likidite yönetiminin finansal istikrar üzerinde önemli tesiri olduğu anlaşılmıştır

Finansal kurumlar, piyasalar ve ödemeler sistemlerinden teşekkül eden finansal sistemin içsel ve dışsal şoklara karşı dirençli kalabilmesi ve aracılık fonksiyonu etkin bir şekilde icra ederek finansal risklerin yönetilmesine ve kaynakların verimli alanlara yönlendirilmesine katkı sağlaması şeklinde tanımlanabilecek finansal istikrarın temin edilmesinde bankacılık düzenlemelerinin rolü son derece önem arz etmektedir. Bu ilişkinin yönü ve boyutu kadar finansal istikrarın sağlanmasında kullanılabilecek bankacılık düzenleme araçlarının neler olduğu da esaslı konulardan birisidir. Zira 2008 yılında derinleşen küresel finans krizi sonrası alınan tedbirlere bakıldığında da, piyasalara büyük oranda likidite sağlanması dışında, ulusal ve uluslararası düzeyde krize karşı alınan önlemlerin büyük kısmı finansal düzenlemelere ilişkin olmuştur.Bu çalışmada, finansal istikrar konusunda bir ölçümleme yöntemi geliştirilerek, hesaplanan Finansal İstikrar Endeksinin Sermaye Tedbiri, Likidite Yaklaşımı, Karşılık Politikası ve Zorunlu Karşılıklar şeklinde belirlediğimiz temel bankacılık düzenleme araçlarıyla ilişkisi, Türkiye tecrübesinden hareketle ortaya konulmaya çalışılmış ve elde edilen bulguların bundan sonra yapılacak bankacılık düzenleme çalışmalarına katkı sunması hedeflenmiştir. Böylece, özellikle yaşanan her finansal şok ve ekonomik kriz sonrası ilk akla gelen sıkı düzenleme aracının, finansal istikrar yönünden gerçekten önemli bir değişken olup olmadığının da ortaya konulması amaçlanmaktadır.Eşbütünleşme yöntemiyle yapılan ekonometrik çalışma sonucunda 1989 yılındaki finansal serbestleşme sonrası Türkiye ekonomisinde bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasında kısa ve uzun dönemde güçlü pozitif bir ilişkinin mevcut olduğu neticesine ulaşılmıştır. Bu nedenle finansal istikrar ve kamu menfaati açısından, bankaların sermaye düzeylerinin yükseltilmesi, likit varlıklarının artırılması, sorunlu kredi karşılıkları ile zorunlu karşılıklar gibi düzenleme araçlarının politika otoritelerince ihmal edilemeyecek uygulamalar olduğu değerlendirilmektedir.Anahtar kelimeler: Finansal İstikrar, Bankacılık Düzenlemeleri, Finansal İstikrar Endeksi, Temel Bankacılık Düzenleme Araçları Financial stability can be defined as, a financial system, which consists of financial institutions, markets and settlement systems, having a resilient structure and operating efficiently for providing financial intermediary functions in order to support economic growth against external and internal shocks. After 2008-2009 global financial crisis, financial stability, once again and this time with more concern, has attracted attention worldwide. Especially, in which direction and how much impact the regulation on banking system have on financial stability is a significant issue. In this way, we try to show whether tightening banking regulations applied as a remedy for almost every financial shock or economic crisis around the world is really working in terms of building or sustaining financial stability.In this study, it is focused on that how and how much today?s fundamental banking regulation tools such as capital, liquidity, provisioning and reserve requirements affect financial stability in terms of short and long term perspectives based on data of Turkish Banking System?s 1990-2010 financial reports. Thus analyzing impacts of basic banking regulation tools is meaningful to determine their scope and weight in order to support financial stability and legal frameworks of banking.The results of the econometric model using co-integration methodology showed that after 1989, the beginning of financial deregulation period in Turkey, there is a positive relationship between financial stability and banking regulations in both short and long run. Therefore, we conclude that increasing capital levels, liquid assets, provisions for loan losses and reserve requirements for banks are relevant for the sake of financial stability and public interest.Key Words: Financial Stability, Banking Regulations, Financial Stability Index, MainBanking Regulation Tools 253

Bu çalÕúmada, bankacÕlÕk düzenlemeleri ile finansal istikrar arasÕndaki iliúki iki aúamalÕ bir metod çerçevesinde ele alÕnmÕútÕr. ølk olarak, TCMB finansal istikrar endeksinden farklÕ olarak bankalarÕn aracÕlÕk iúlevlerini de dikkate alan ve literatürde ilk olarak 1990-2010 arasÕndaki 20 yÕllÕk finansal serbestleúme dönemini kapsayan Türkiye Ekonomisi için bir finansal istikrar indeksi oluúturulmuútur. økinci olarak çalÕúmada baúlÕca bankacÕlÕk düzenlemelerinden olan sermaye yeterlili÷i, sorunlu kredilere iliúkin karúÕlÕklar, likidite yeterlili÷i ve zorunlu karúÕlÕklar ile finansal istikrar arasÕndaki iliúkiler ekonometrik bir model çerçevesinde kÕsa ve uzun dönemde incelenmiútir. Böylece, özellikle yaúanan her finansal úok ve ekonomik kriz sonrasÕ ilk akla gelen sÕkÕ düzenleme aracÕnÕn, finansal istikrar yönünden gerçekten önemli bir de÷iúken olup olmadÕ÷Õ finansal serbestleúme dönemi Türkiye tecrübesinden hareketle ortaya koyulmaya çalÕúÕlmÕútÕr. Eúbütünleúme yöntemiyle yapÕlan ekonometrik çalÕúma sonucunda 1989 yÕlÕndaki finansal serbestleúme sonrasÕ Türkiye ekonomisinde bankacÕlÕk düzenlemeleri ile finansal istikrar arasÕnda kÕsa ve uzun dönemde güçlü pozitif bir iliúkinin mevcut oldu÷u neticesine ulaúÕlmÕútÕr. Bu nedenle Finansal istikrar ve kamu menfaati açÕsÕndan, bankalarÕn sermaye düzeylerinin yükseltilmesi, likit varlÕklarÕnÕn artÕrÕlmasÕ, sorunlu kredi karúÕlÕklarÕ ile zorunlu karúÕlÕklar gibi düzenleme araçlarÕnÕn politika otoritelerince ihmal edilemeyecek uygulamalar oldu÷u de÷erlendirilmektedir.

Capital is one of the crucial financial sources of fund for all economic agents. It is also a basic financial indicator that should be measured and managed, especially for banks. Basel Banking Committee has been publishing a number of standards for almost two decades in order to establish harmonized capital requirement for banks, which set basis for regulatory capital. On the other hand, economic capital, which is another concept in managing capital in banks, is a consequence of theoretical studies and risk management and capital requirement practices. It is defined as the optimum bank capital level measured by quantifying all relevant risks involved. In this paper, these capital regulations are explained and implications of Basel Rules and economic capital models for The Turkish Banking Industry are summarized. Sermaye tüm ekonomik birimlerin en hayati kaynak unsurlarındandır. Ayrıca, özellikle bankalar için hesaplanması ve yönetilmesi gereken temel finansal göstergelerden birisidir. Yasal sermaye olarak adlandırılan, bankalar için gerekli sermaye standartlarının oluşturulabilmesi amacıyla Basel Bankacılık Komitesi on yıllardır farklı prensipler üzerinde mutabakat sağlanması amacıyla çalışmalar yürütmektedir. Bankaların sermaye gereksinimi konusunda önem arz eden bir başka kavram olan ekonomik sermaye ise banka sermaye gerekliliği konusundaki tüm bu çalışmaların bir anlamda nihai ürünü olarak, taşınan risklerin rakamsal şekilde ölçülmesi vasıtasıyla banka sermayesinin optimum olarak hesaplanmasını ifade etmektedir. Bu çalışmada tüm bu süreç teorik olarak açıklanmaya çalışılmış ve bu durumun Türk Bankacılık Sektörü açısından işaret ettiği hususlar özetlenmiştir.

Tasarruf eğiliminin ve sermaye birikiminin bir ekonomide taşıdığı önem konusunda genel bir fikir birliği bulunmasına rağmen, ideal bir tasarruf oranı, servetin ve sermayenin ne kadar ve nasıl biriktirileceği ve kim tarafından kontrol edileceği gibi konular ekonomi literatürünün hararetli tartışma başlıkları arasında yer almaktadır. Servet ve sermaye birikimi sadece ekonomik istikrar açısından değil, ekonomik eşitsizlik bakımından da mühimdir. Bu çalışmada, Türk Bankacılık Sisteminin Mart 2006-Eylül 2014 arası verileri kullanılmak suretiyle, finansal servet sahipliği mevduat yoğunlaşması bağlamında incelenmiş ve ekonomik büyüme ile ilişkisi analiz edilmiştir. Yapılan nedensellik testleri sonucunda ise 50.000 TL ve 250.000 TL ve üzeri finansal servet sahipliğinin ekonomik büyüme ile istatistikî olarak anlamlı bir ilişkisine rastlanmazken, 1.000.000 TL ve üzeri mevduat sahipliğinin GSYH büyümesi ile negatif nedensellik gösterdiği bulunmuştur, While there is a consensus on the importance of the level of saving and wealth accumulation in an economy, the optimum level of saving rate, how to accumulate wealth and capital, and by whom wealth is controlled are among the heated points of debate in economic literature. Wealth and capital accumulation is very important not only for economic stability but also for economic inequality. In this study, the possession of financial wealth is examined through concentration in bank deposits, and its relationship with economic growth is analyzed using Turkish Banking System data in March 2005-September 2014 period. According to the results of the casualty tests conducted, there is no statistically significant relationship between the possession of financial wealth amount of TL 50.000 and TL 250.000 and economic growth. On the other hand, the possession of deposit amount of TL 1.000.000 and above and growth in gross national product show negative casualty

Capital is one of the crucial financial sources of fund for all economic agents. It is also a basic financial indicator that should be measured and managed, especially for banks. Basel Banking Committee has been publishing a number of standards for almost two decades in order to establish harmonized capital requirement for banks, which set basis for regulatory capital. On the other hand, economic capital, which is another concept in managing capital in banks, is a consequence of theoretical studies and risk management and capital requirement practices. It is defined as the optimum bank capital level measured by quantifying all relevant risks involved. In this paper, these capital regulations are explained and implications of Basel Rules and economic capital models for The Turkish Banking Industry are summarized., Sermaye tüm ekonomik birimlerin en hayati kaynak unsurlarındandır. Ayrıca, özellikle bankalar için hesaplanması ve yönetilmesi gereken temel finansal göstergelerden birisidir. Yasal sermaye olarak adlandırılan, bankalar için gerekli sermaye standartlarının oluşturulabilmesi amacıyla Basel Bankacılık Komitesi on yıllardır farklı prensipler üzerinde mutabakat sağlanması amacıyla çalışmalar yürütmektedir. Bankaların sermaye gereksinimi konusunda önem arz eden bir başka kavram olan ekonomik sermaye ise banka sermaye gerekliliği konusundaki tüm bu çalışmaların bir anlamda nihai ürünü olarak, taşınan risklerin rakamsal şekilde ölçülmesi vasıtasıyla banka sermayesinin optimum olarak hesaplanmasını ifade etmektedir. Bu çalışmada tüm bu süreç teorik olarak açıklanmaya çalışılmış ve bu durumun Türk Bankacılık Sektörü açısından işaret ettiği hususlar özetlenmiştir