Search

Introduction:Primary hyperoxaluria type I (PH1) is an autosomal recessive rare disorder, caused by mutations in the alanine:glyoxylate aminotransferase (AGXT) gene. We aimed to detect the AGXT gene mutations causing PH1 in combined liver-kidney and isolated liver transplanted children with phenotypic characteristics of PH1.Material- Method:This study was carried out by including 6 Turkish children and their families followed by Dokuz Eylül. University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Nephrology and diagnosed as primary hyperoxaluria with their phenotypic features. Clinical features, transplantation characteristics, and AGT catalytic activities of the cases were noted. The entire coding region including exon-intron boundaries of the AGXT gene was sequenced in patients and their family.Results:We detected six mutations PH1 causing and two minor allele polymorphism in six patients (five family) The entire patients had at least one PH1 related mutation. Patient 1 had homozygous minor allele polymorphisms Pro11Leu in exon 1 and Ile340Met in exon 10, and mutation Met195Arg in exon 5. Patient 2 had homozygous mutation c. 33_34insC in exon 1. Patient 3 was compound heterozygous for mutations Gly170Arg in exon 4 and c.846+1G>A in intron 8 and heterozygous minor allele polymorphisms Ile340Met in exon 10. Patient 4 had homozygous mutation c.823-824dupAG in exon 8. Patient 5 and 6 had homozygous mutation c.976delG in exon 10.Conclusion:Our studies emphazises the mutation analysis of the entire coding region instead of targeted (exons 1, 4 and 7) mutation analysis of AGXT.

ÖZET Dünyada birçok ülkede allerjik hastalıkların prevalansını araştırmak üzere çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalarda farklı yöntemler kullanıldığı için gerçek prevalansı saptamak zordur. Son yıllarda gelişmiş ülkelerde daha önce uygulanan yöntemlerle yapılan araştırmalarda astma prevalansında artış saptanmıştır. Ülkemizde ise genel bir sonuç verecek kapsamlı bir çalışma yoktur. Araştırmamıza Türkiye'de allerjik hastalıkların prevalansını saptamak için Ulusal Allerji ve Klinik İmmünoloji Derneğinin başlattığı çalışmanın bir bölümünü oluşturmak üzere başladık. Çalışmaya alınan okullar sosyoekonomik düzeylerine göre üç grupta toplandı. Bu okullardan bölgelerdeki öğrenci sayısına göre öğrenciler seçilerek çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan öğrenciler 6-1 3 yaş grubundaydı. Çalışmaya alınan toplam öğrenci sayısı 31 52 idi. Öğrencilere anketformu dağıtılıp ailelerce yanıtlanması istendi. Anketler toplanırken öğrencilerin fizik muayenesi yapıldı. Vakaların yaklaşık %10'na solunum fonksiyon testi, nazal yaymanın sitolojik incelemesi, serum total IgE düzeyleri gibi laboratuvar incelemeleri yapıldı. Araştırmaya alınan vakaların %4.9'u astma tanısı alındı. Bu vakaların %3.2 'sinde ataklar bir enfeksiyon ile ortaya çıkarken, %1.7 vakada allerjenle temas sonrası ortaya çıktığı saptandı. Astma tanısı alan vakaların %48'inde ataklar 0-3 yaşta başlamaktaydı. Çalışmamızda allerjik rinit prevalansı %6.3, allerjik konjunktivit prevalansı %7.2, allerjik deri bulguları %13.8 vakada görülmekteydi. Allerjik hastalıkları, yaş, cinsiyet, evde hayvan beslenmesi ve evde sigara içilmesi etkilememekteydi. Sosyoekonomik düzey allerjik rinit ve konjunktivit prevalansını etkilemekteydi. Çalışmaya alınan vakaların %7.2'sinde besin allerjisi vardı. Besin allerjisi alanların %44.3'ünde başka allerjik hastalıklar vardı. Besin allerjisi, allerjik hastalıkların prevalansını etkilemekteydi. Seçilen 325 vakanın yapılan laboratuvar incelemelerinde %43.2 vakada serum total IgE düzeyi yüksek, nazal yaymada vakaların %39'unda eozinofili görüldü. Solunum fonksiyon testlerinde dört vakada ağır obstruktif akciğer hastalığı paterni varken yedi hastada hafif obstruktif bozukluk vardı. Allerjik hastalık tanısı alanlarda nazal eozinofili almayanlara göre belirgin olarak yüksek bulundu. Araştırılan öğrencilerin %21.9'u allerjik hastalık tanısı alıp bunların %51.7'sinde ailesinde atopi öyküsü vardı. 64 72

Amaç:Hematüri, en az iki kez tekrarlanan santrifüje idrar analizinde ışık mikroskobu ile 40'lık büyütmede en az beş adet eritrosit görülmesidir. Birçok renal veya üriner sistem hastalığının ilk bulgusu hematüri şeklinde olabilir. Çocuklarda hematüri görülme sıklığı %1-3 arasında değişmektedir. Hematüri makroskobik ya da mikroskobik, semptomatik ya da asemptomatik şekilde olabilir.Çalışmamızda amacımız önceden sağlıklı olan, ilk kez başka bir yakınması olmaksızın makroskopik yada rutin incelemeler sırasında saptanan mikroskobik hematüri nedeniyle başvuran 0-18 yaş grubundaki hastaların tanıları, hastalık seyri ve kısa-orta dönem izlemleri sonucunda prognozlarını değerlendirmektir. Gereç-yöntem: Çalışmamızda Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastalıkları ve Sağlığı AD Nefroloji polikliniğine asemptomatik hematüri şikayeti ile başvuran ve yaşları 0-18 arasında değişen 111 olgunun retrospektif olarak incelenerek etiyolojinin, izlem, tedavi sürecinin belirlenmesi ve prognozun değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Tüm dosyalar olguların başvuru şikayetleri, yaşları, cinsiyetleri, ailede böbrek hastalığı öyküsü, fizik muayene bulguları, hematüriye eşlik eden idrar ve kan bulguları, görüntüleme tetkikleri, böbrek biyopsi sonuçları, saptanan hematüri nedenleri ve uygulanan tedaviler yönünden tarandı. Bulgular: Çalışmamıza dahil 111 olgunun 48'i kız (%43,2), 63'ü erkek (%56,8), başvuru yaşı ortalaması 7,8 (± 3,5) yıl olarak saptanmıştır. Hematüri şekline göre sınıflanmasında 59 olgu (%53,2) mikroskobik hematüri, 52 olgu (%46,8) makroskobik hematüri tanısı almıştır. Mikroskobik hematürisi olan olguların 28'inde (%47,4) glomeruler kaynaklı; 26'sında (%44) glomerül dışı kaynaklı nedenler bulunmuştur. Glomerül dışı kaynaklı nedenlerden en sık saptanan neden taş hastalığıdır(%28,8). Glomeruler kaynaklı nedenler arasında en sık saptanan benign ailesel hematüri olmuştur (%18,6). Makroskobik hematüri nedeni ile basvuran olgulardan 33'ünde (%63,5) glomerüler kaynaklı; 19'unda (%36,5) glomerul dışı kaynaklı nedenler bulunmuştur. Glomerül dışı nedenlenler en sık saptanan taş hastalığıdır(%19,2). Glomeruler nedenler içinde en sık tanı alan APSGN (%28,8) olmuştur. Çalışmamızda mikroskobik hematürisi olan 20 olguya, makroskobik hematürisi olan 18 olguya (toplam 38 olgu) böbrek biyopsisi uygulanmıştır. Makroskobik hematürisi olan olguların böbrek biyopsi sonuçlarında Mezangioproliferatif Glomerulonefrit ve mezenjiyal proliferasyon daha fazla saptanmıştır. Mikroskobik hematürisi olan olguların böbrek histopatolojik inceleme sonuçlarında IgA Nefropatisi,İGBMH ve Alport Sendromu daha fazla saptanmıştır.Sonuç: Sistemik bulguları olmayan makroskopik hematüri ilk bulgusu olan ya da rastlantısal olarak mikroskobik hematüri saptanan olguların kısa-orta süreli izleminde böbrek fonksiyon testleri normal sınırlarda seyrederken izlemde önemli bulgu mikroskobik hematürili olgularda makroskopik hematüri ile başvuranlara göre daha çok görülen mikroskobik hematürinin devam etmesidir. Elde olunan bulgular izlemde mikroskopik hematüri dışında bulgu ortaya çıkmasa da bu hastaların mikroskobik hematüri devam ettiği sürece ortaya çıkabilecek ek bulgular yönünden izlenmesinin uygun olacağını düşündürmektedir. Anahtar sözcükler: Asemptomatik hematüri, akut poststreptokoksik glomerulonefrit, ince glomerüler bazal membran hastalığı Objective: Hematuria is defined as the presence of five or more red blood cells per high-power field in urine specimens. Hematuria might be an alert for many renal or urinary tract diseases. The frequency of hematuria in children is approximately %1-3. There are various classifications for hematuria: macroscopic or microscopic; symptomatic or asymptomatic etc. In our study we aim to evaluated diagnosis and the progression of disease and also the prognosis of short-long term follow ups in a group of previously healthy, 0-18 age patients whom applied to our clinic with macroscopic hematuria or detected microscopic hematuria in during routine examinations.Material and method: A retrospective study was conducted in patients who applied to the Dokuz Eylul University Hospital Department of Pediatric Nephrology with asymptomatic hematuria between years 1990-2014. The aim was to evaluate the causes of hematuria, follow up diagnosis and treatment process. We searched the medical records for the complaints upon first application, age, gender, familiy history for renal disease, physical examination findings, urine and blood findings accompanying hematuria, radiological imaging studies, renal biopsy results, detected reasons of hematuria and treatments applied.Results: 111 patients with asymptomatic hematuria were included in the study. 48 of them were girls (%43,2), and 63 were boys (%56,8). Mean age was 7,8 (± 3,5) years. Based on hematuria type; 59 cases (%53,2) are diagnosed as microscopic hematuria while 52 cases (%46,8) are diagnosed as macroscopic hematuria. Of the patients with microscopic hematuria, 28 (%47,4) of them had glomerular origin, while 26 cases (%44) had a non-glomerular origin. The most common cause in the non-glomerular microscopic hematuria is the renal stone disease (%28,8). The Most common glomerular originated cause for microscopic hematuria is Benign Familial Hematuria (%18,6). Of the patients with macroscopic hematuria; 33 (%63,5) patients had glomerular originated causes while 19 patients had (%36,5) non-glomerular originated causes. The most common cause in the non-glomerular originated causes is the renal stone disease (%19,2). Most commonly diagnosed cause for macroscopic hematuria with glomerular origin is APSGN (%28,8). In our study group renal biopsy is performed to 20 cases with microscopic hematuria, and 18 cases with macroscopic hematuria (38 cases in total). Biopsy results showed that most of the cases with macroscopic hematuria had mesangioproliferative glomerulonephritis(%22,2) and mesangial proliferation(%27,8). Whereas; Ig A Nephropathy(%20), Thin Glomerular Basement Membrane Disease(%15) and Alport Syndrome(%15) are detected more frequently in microscopic hematuria. Conclusion: In conclusion; in short or mid term follow up of patients with incidental microscopic hematuria or patients with macroscopic hematuria without systemic signs as a presenting symptom; if the renal function tests are normal, the important finding is persistance of microscopic hematuria (which is more commonly seen in microscopic hematuria cases). With these findings it might be plausible to follow these patients for additional signs as long as microscopic hematuria persists even though it is the only finding. Key words: Asymptomatic hematüria, acute post streptococcal glomerulonephritis, thin glomerular basement membrane disease 81

Giriş ve Amaç: İdiopatik hiperkalsiüri (İH) normal serum kalsiyum düzeylerine karşın idrarda aşırı kalsiyum atılımı ile karakterize olup, sekonder hiperkalsiüri nedenlerinin (D vitamini intoksikasyonu, endojen veya ekzojen glukokortikoid fazlalığı, hipertroidi gibi) dışlanması ile tanıya ulaşılır. Çocuklarda İH sıklığı %2-6 arasında olup, bu yaş grubunda böbrek taş hastalığının en sık metabolik nedenidir. İdiopatik hiperkalsiürili çocuklar karın ağrısı, enürezis, tekrarlayan İYE, dizüri, hematüri gibi yakınmalar ile başvurabilirler. Bu çocuklar uzun dönemde osteoporoz, tekrarlayan İYE, böbrek taşı, hipertansiyon ve enürezis açısından risk altındadırlar. Bu çalışmada İH?li çocukların uzun süreli izlem sonuçları incelenerek büyüme hızlarının belirlenmesi yanı sıra hipertansiyon, İYE, osteoporoz ve enürezis gibi kompikasyonların gelişim sıklığının saptanması amaçlanmıştır.Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya 2004-2011 yılları arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji polikliniğinde hiperkalsiüri nedeni ile izlenen 3 ay-17 yaş aralığındaki hastalar alındı. Hiperkalsiüri tanısı 24 saatlik idrarda kalsiyum atılımının >4 mg/kg/gün olması ya da sabah ikinci idrarda spot idrarda kalsiyum/kreatinin oranının (Uca/Ucr: mg/mg) artmış olması (0-12 ay için > 0,80, 1-3 yaş >0,53, 3-5 yaş > 0,40 mg/mg, 5-7 yaş >0,30 ve >7 yaş >0,21) olarak kabul edildi. Hastaların dosyalarından demografik özellikleri, başvuru şikâyetleri, fizik muayene bulguları, izlemde gelişen şikâyetleri (hipertansiyon, iYE, enuresis, ürolithiasis), tanıda ve son kontroldeki oksolojik verileri, laboratuar (rutin idrar analizi, serum elektrolitleri, kalsiyum, fosfat, ALP, PTH, D vitamini, kan üre azotu, kreatinin, spot veya 24 saatlik idrarda kalsiyum, oksalat, magnezyum, sitrat, ürik asit atılımları) ve görüntüleme (üriner sistem görüntülemeleri, kemik mineral yoğunluğunu) bulguları belirlendi. Bulgular: İH tanısı alan 52 hastanın (E/K:30/22) ortalama tanı yaşı 44,5±40,8 (3-196) ay, ortalama izlem süresi ise 22,5±3,2 (6 -96) ay idi. Başvuru sırasındaki idrar kalsiyum atılım düzeylerinin (24 saatlik idrarda 6,56±2,65 mg/kg, spot idrarda 0,85±0,68 mg/mg) son kontrolde belirgin olarak gerilediği gözlendi (sırası ile 3,53±1,90 ve 0,50±0,26). En sık başvuru yakınmaları sırası ile karın ağrısı, İYE ve hematüri idi. İzlemde hematüri ve İYE sıklığı gerilemekle birlikte, karın ağrısı yakınmasının devam ettiği belirlendi. İzlemde ağırlık ve boy yüzdeleri anlamlı ölçüde yükselirken, malnütrisyon sıklığında azalma saptandı (başlangıçta 7 hastada malnütrisyon mevcut iken, izlem sonunda sadece 1 hastada malnütrisyon sebat etmekte idi). Hastalardan 41 (%79) tanesinde tanı sırasında böbrek taşı tespit edildi. İzlemde bu hastaların 12 tanesinde (12/41; %29) böbrek taşları gerilerken, başlangıçta taşı olmayan 3 hastada taş gelişti (3/12; %25). Böbrek taşı saptanan hastalarda iYE sıklığı böbrek taşı olmayanlarla yüksek bulundu. Yirmi altı (%50) hastada tekrarlayan İYE belirlendi; bu hastaların 22 (%85) tanesinde böbrek taşı saptandı. İzlemde kan üre azotu, serum kreatinin, kalsiyum, ALP, PTH ve idrar pH ve dansitelerinde anlamlı değişiklik gözlenmedi. D vitamini düzeyinde başvuru anına göre anlamlı azalma tespit edildi, ancak D vitamini düzeyi ile idrar kalsiyum atılımı arasında korelasyon saptanmadı.Sonuç: Idiopatik hiperkalsiürili çocuklarda karın ağrısı, İYE ve hematüri en sık başvuru nedenleri olup, böbrek taş hastalığı ve malnütrisyon sık görülen komplikasyonlardır. Hiperkalsiüri tedavisi ile İYE, hematüri, malnütrisyon ve böbrek taş hastalığı sıklığında gerileme sağlanmaktadır. Introduction and Aim: Idiopathic hypercalciuria (IH) is characterized by increased urine calcium excretion in the presence of normal serum calcium levels and is diagnosed by exclusion of the secondary causes of hypercalciuria (vitamin D intoxication, endogenous or exogenous glucocorticoid excess, hyperthyroidism etc.). The frequency of IH is 2-6% in children, and it is the most common metabolic cause of pediatric urolithiasis. Children with IH present with abdominal pain, enuresis, recurrent UTI, dysuria and hematuria. Long term complications include osteoporosis, recurrent UTI, urolithiasis, hypertension and enuresis. In this study, we aimed to evaluate the long term course of children with hypercalciuria with regard to growth rate, hypertension, UTI, osteoporosis and enuresis.Patients and Methods: Children with hypercalciuria (age range 3 months-17 years) being followed up in Pediatric Nephrology Outpatient Clinic in Dokuz Eylul University Medical Faculty during the years 2004-2011 were enrolled in the study. Hypercalciuria was defined as daily urine calcium excretion >4 mg/kg or increased urine calcium/creatinine ratio (Uca/Ucr: mg/mg) in the second morning urine sample (0-12 months >0.8, 1-3 years >0.53, 3-5 years >0.4, 5-7 years >0.3, >7 years >0.21). Hospital files of the patients were evaluated for demographic features, presenting complaints, physical examination findings, complications during follow up (hypertension, UTI, enuresis, urolithiasis), oxologic, laboratory (urinalysis; serum electrolytes, calcium, phosphorus, ALP, PTH, vitamin D, blood urea nitrogen, creatinine; calcium, oxalate, magnesium, citrate, uric acid excretion in 24 hour or spot urine samples) and imaging (urinary system imaging and bone mineral density) findings at diagnosis and at last visit.Results: There were 52 patients having IH (M/F:30/22) with a mean age of 44,5±40,8 (3-196) months and mean follow up period of 22,5±3,18 (6 -96) months. Urine calcium excretion at diagnosis (24-hour 6.56±2.65 mg/kg and spot 0,85 mg/mg) decreased significantly at last visit (3,53±1,90 and 0,50±0,26, respectively). The most frequent presenting complaints were abdominal pain, UTI and hematuria. During follow up UTI and hematuria regressed, but abdominal pain persisted. Weight and height percentiles increased and malnutrition rate decreased significantly during follow up (there were 7 and 1 patients with malnutrition at the onset and at last visit, respectively). Urolithiasis was present in 41 (79%) of the patients. Urolithiasis resolved in 12 of these patients (12/41; 29%), while 3 of the patients without urolithiasis developed urinary stone during follow up (3/12; 25%). UTI was more frequent in those with urolithiasis compared to those without. Recurrent UTI were present in 26 (50%) patients, and 22 (85%) of these patients had urolithiasis. Blood urea nitrogen, serum creatinine, calcium, ALP, PTH and urine pH and specific gravity did not change significantly during follow up. Serum vitamin D level decreased significantly during follow up, however there was no correlation between serum vitamin D level and urine calcium excretion. Conclusion: Most common presenting symptoms in children with IH are abdominal pain, UTI and hematuria, while most common complications in these children are urolithiasis and malnutrition. Treatment of hypercalciuria results in regression of UTI, hematuria, malnutrition and urolithiasis. 85

Amaç: Cinacalcet ile kalsiyum duyarlı reseptör uyarılmasının böbrek tübül fonksiyonları, mezangial hücre çoğalması ön planda olmak üzere böbrek histolojisi ve kemik histomorfometrisi üzerine etkisini araştırmak.Yöntem: Çalışmaya ağırlıkları 120-130 gr arasında olan yedişer adet 6 haftalık dişi Sprague-Dawley ırkı sıçandan oluşan iki grup alındı. Çalışma grubuna 21 gün oral gavaj ile 25 mg/kg/gün cinacalcet diğer gruba ise aynı yöntem ile distile su uygulandı. Çalışma sonunda böbrek tübül fonksiyonları idrar ve serum biyokimyasal analizleri ile değerlendirildi. Böbrek ve kemiğe ait histolojik incelemeler ışık mikroskobu ile yapıldı. Glomerüler mezangial hücre sayısı böbrek dokusundan elde edilen 0,7 ?m kalınlığındaki kesitlerde ve ekstraglomerüler mezangial hücre sayısı afferent ve efferent arteriollerinden geçen 5 ?m'lik kesitlerde mezangial hücreler sayılarak saptandı. Elde edilen 5 ?m'lik kemik dokusu kesitlerinden elde edilen digital görüntüler, histomorfometrik olarak büyüme kıkırdağının kalınlığı, kortikal kemik kalınlığı, osteoblast sayısı, osteoklast sayısı, trabeküler kemik hacmi ve osteoid kemik hacmi ölçümleri için kullanıldı.Bulgular: Çalışma bitiminde sıçanların 100 gr vücut ağırlığı başına ağırlık artışları çalışma ve kontrol gruplarında benzer olduğu gözlendi (p>0,05). Cinacalcet verilen sıçanlar kontrol grubu ile karşılaştırıldığında serum iyonize kalsiyum (0,86±0,08 ve 1,22±0,15 mmol/l, p=0,001), total kalsiyum (9,17±0,61 ve 11,30±0,46 mg/dl, p=0,001)ve PTH düzeylerinin (14,6±7,5 ve 64,9±31,4 pg/ml, p=0,001) daha düşük olduğu saptandı. Serum fosfor, sodyum, potasyum, kan üre azotu, kreatinin, magnezyum, total protein ve 25-OH vitamin D düzeyleri arasında fark saptanmadı (p>0,05).Cinacalcet verilen sıçanların 24 saatlik idrar hacimleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında daha fazla olduğu gözlendi (65,6±18,9 ve 31,7±9,1 ml/kg/gün, p=0,001). Gruplar arasında Tmp/GFR değerleri çalışma grubunda daha yüksek olmakla beraber anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Cinacalcet verilen sıçanların 24 saatlik idrar analizinde kalsiyum atılımında kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ortalama kalsiyum atılımında %50'lik bir artış olmasına rağmen anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). İdrar kalsiyum atılımı ve idrar hacimleri arasında pozitif ilişki saptandı (r2= 0,399, p=0,001). İdrar ile atılan kalsiyumun serum kalsiyumuna oranı çalışma grubunda kontrol grubuna göre yüksek olarak bulundu (8,73±5,25 ve 4,64±2,84 p=0,006). Çalışma grubunda kontrol grubuna göre fraksiyonel sodyum (1,82±0,42 ve 1,28±0,35 p=0,026) ve fraksiyonel klor atılımının (3,22±0,87 ve 2,27±0,43 p= 0,053) artmış olduğu saptandı. Magnezyum atılımı ve proteinüri açısından fark saptanmadı (p>0,05).Çalışma grubu kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ortalama glomerüler mezangial hücre sayısının (7,42±0,32 ve 4,87±0,34 p=0,001) ve ekstraglomerüler mezangial hücre sayısının(4,28±0,94 ve 2,15±0,58 p=0,001) çalışma grubunda artmış olduğu bulundu. Çalışma grubundaki 4 kontrol grubunda 1 sıçan'nın böbrek kesitlerinde mononükleer hücre infiltrasyonu gözlendi ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değil idi (p>0,05).Büyüme plağı kalınlığı ve kortikal kemik kalınlığı kontrol grubu ile karşılaştırıldığında cinacalcet ile tedavi edilen sıçanlarda artmış olduğu saptandı (sırasıyla 209,61±3,63 ve 200,64±6,58 µm, p0.05). Serum ionized calcium (0.86±0.08 vs. 1.22±0.15 mmol/L), total calcium (9.17±0.61 vs. 11.30±0.46 mg/dL) and paratiroid hormone (14.6±7.5 vs. 64.9±31.4 pg/mL) levels were statistically lower in rats receiving cinacalcet (p=0.001 for each). However, no statistically significant difference was determined in the levels of serum phosphorus, sodium, potassium, blood urea nitrogen, creatinine, magnesium, total protein and 25-OH vitamin D levels between the two groups (p>0.05). Daily urine volumes of the rats under cinacalcet treatment were significantly higher than the control group (65.6±18.9 vs. 31.7±9.1 mL/kg/day, p=0.001). Although Tmp/GFR and daily calcium excretion levels of the rats in the study group were higher when compared with the control group, the differences were not statistically significant (p>0.05). However, daily calcium excretion/serum calcium ratio in study group were higher when compared with control group (8.73±5.25 vs. 4.64±2.84 p=0,006). There was a linear correlation between the daily urine volume and calcium excretion levels (r2= 0.399, p=0.001). The comparison of fractional sodium and chloride excretion between the two groups revealed increase in favour of the study group (respectively 1.82±0.42 vs. 1.28±0.35, p = 0.026 and 3.22±0.87 vs. 2.27±0.43, p = 0.053), while urinary excretion of magnesium, phosphorus and protein levels were similar between the two groups (p>0.05).There was a significant increase in renal glomerular (7.42±0.32 vs. 4.87±0.34, p=0.001) and ekstraglomerular (4.28±0.94 vs. 2.15±0.58 p=0.001) mesangial cell counts in the study group . Mononuclear cell infiltration was demonstrated in renal sections of 4 rats in study group and 1 rat in control group. Nevertheless, this difference was not statistically significant (p>0.05). When histomorphometric parameters were evaluated, a significant increase was demonstrated in total growth plate thickness (209.61±3.63 vs. 200.64±6.58 µm, p