Search

In Christianity, there are many religious holidays related to the Virgin Mary. These holidays are celebrated in line with the events that happened to Mary and the characteristics attributed to her. According to Christians, Mary was cleansed of all sins and at the end of her life, she was saved from death through Jesus and ascended to heaven. As a matter of fact, the sinless birth of Mary in 1854 and her ascension to heaven in 1950 was declared as Church doctrine. With the adoption of these beliefs about Mary by the Church, the Assumption of Mary and the Feasts of Immaculate Conception took place in the Church calendar. These two festivals are the times when the big celebrations that come to the forefront among the holidays dedicated to Mary. In this research, the family traditions of Assumption of Mary and Immaculate Conception Feasts are discussed, based on European countries where Catholicism is intense. In this way, it was trying to determine the devotion of Catholic families to the Virgin Mary and their traditions on the feasts in question. In the study, an answer was sought to the question of how these two holidays are celebrated today. In this direction, interviews were held with individuals participating from European countries. By shedding light on the past and present of the aforementioned holidays, comprehensive information is given about Catholic family traditions., Hıristiyanlıkta Meryem’le ilgili birçok dini bayram bulunmaktadır. Bu bayramlar, Meryem’in başına gelen hâdiseler ve ona atfedilen özellikler doğrultusunda kutlanmaktadır. Hıristiyanlara göre Meryem, tüm günahlardan arınmış ve hayatının sonunda İsa vasıtasıyla ölümden kurtularak cennete yükselmiştir. Nitekim 1854’te, Meryem’in günahsızlığı, 1950’de göğe yükselmesi Kilise doktrini olarak ilan edilmiştir. Meryem hakkındaki bu inançların Kilise tarafından benimsenmesiyle Meryem’in Göğe Yükseliş ve Günahsızlığı Bayramları Kilise takviminde yerini almıştır. Bu iki bayram Meryem’e adanan bayramlar arasında ön plana çıkan büyük kutlamaların yapıldığı zamanlardır. Bu araştırmada Katolikliğin yoğun olarak yaşandığı Avrupa ülkeleri esas alınarak Meryem’in Göğe Yükseliş ve Günahsızlığı Bayramlarındaki aile gelenekleri ele alınmıştır. Bu sayede Katolik ailelerin Meryem’e olan bağlılıkları ve söz konusu bayramlardaki gelenekleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada bu iki bayramın günümüzde nasıl kutlandığı sorusuna da cevap aranmıştır. Bu doğrultuda Avrupa ülkelerinden katılım sağlayan bireylerle görüşmeler yapılmıştır. Sözü geçen bayramların geçmişine ve bugününe ışık tutularak Katolik aile gelenekleri hakkında kapsamlı bilgiler verilmiştir.

Aizanoi, Kütahya İli’nin 48 km güneybatısında yer alan Çavdarhisar ilçesi sınırlarında, Örencik Ovası platosunda konumlanmıştır. Antik Çağ’da ise kent Phrygia Epiktetos Bölgesi’nde yer almaktadır. Aizanoi’un en erken verileri Paleolitik Dönem’e tarihlenen buluntular olmakla birlikte, yerleşime ait en erken arkeolojik veriler şimdilik Zeus Tapınağı’nın üzerinde bulunduğu höyükten gelir ve Erken Tunç Dönemi’ne tarihlenir. Kentin en parlak süreci ise Roma İmparatorluk Çağı’dır. Özellikle imparator Hadrianus ve Antoninler Dönemi’nde artan imar faaliyetleri ve yoğun göç alan yerleşime dönüşümü, kenti kozmopolit bir yapıya büründürmüştür. MS 3. yüzyılın ortalarına kadar hem politik hem dini konumuyla bölgenin önde gelen kentlerindendir. MS 4. yüzyıl başlarında Phrygia ve Karia’nın birleşiminden oluşan Phrygia Prima Eyaleti’nin parçası olmuştur. Aizanoi kamusal ve dini mimari örnekleri barındıran antik dokusu; Türk Dönemi’ne ait yerel sivil mimari örneklerini kapsayan kırsal yapısıyla kültürel bir miras örneği olup, bu karakteriyle 12 Nisan 2012 tarihinde Unesco Dünya Kültürel Mirası Geçici Listesi’ne kabul edilmiştir. 2012 ile 2017 yılları arasında kentin Kuzey Nekropolis’i olarak tanımladığımız alanda kazılar gerçekleştirilmiştir

Günümüzde Kütahya’nın Çavdarhisar İlçesi sınırlarında bulunan Aizanoi Antik Kenti, Hellenistik Dönemden itibaren Kuzeybatı Phrygia’nın önemli merkezlerinden biri olmuştur. MÖ 133 yılından sonra Roma’nın Asia Eyaleti sınırları içinde kalan kent, bu tarihten itibaren Roma ile ilişkilerini geliştirmeye çalışmış ve MS I.yüzyılda bu ilişkiler ciddi anlamda ivme kazanmıştır. Kent bu döenmde, imparatorluk kültü neokoriası almak ve bir metropolis olmak için çabalamıştır. Yüzyılın sonunda ise kısa sürede olsa bu kültün merkezi hâline gelmiştir. Fakat İmparator Domitianus’un ölümüyle birlikte Roma ile Aizanoi arasındaki ilişkiler de biçim değiştirmiştir. MS II.yüzyılda kent, İmparator Hadrianus’un merkeziyetçi ve panhellenist politikasının etkisinde kalmıştır. Zeus Aizanon Tapınağı’na ait topraklarda yapılan düzenlemeler önceki yüzyılın seçkinlerinin arka planda kalmasına neden olmuş ve imparatorların da desteğiyle yeni bir seçkinler ortaya çıkmıştır. Antoninus Pius döneminde ise Aizanoi, Panhellenion’da etkin bir konuma ulaşmış ve birliğin yönetiminde önemli bir role sahip olmuştur. Bunun yanında, kentin tiyatrosunda gerçekleştirilen kazı çalışmaları sonucu ortaya çıkan yeni epigrafik bulgular bu yüzyılda kentin kabile sisteminde de bazı değişikliklerin gerçekleştiğini göstermiştir. Kentin yaşadığı bu süreç, Roma ile Hellen polisleri arasındaki ilişkinin niteliğini ortaya koymakla birlikte, Aizanoi’un yerel tarihinde bir tasfiye ve yeni düzen hareketinin bir portresini oluşturmuştur. Bu çalışmanın amacı da Aizanoi ve Roma arasında yaşanan bu sürecin panoramasını sunmak ve Roma ile Hellen kentleri arasındaki ilişkilere genellenebilir bir örnek ortaya koymaktır., Aizanoi, located in the Çavdarhisar District of Kütahya today, was one of the important centers of northwestern Phrygia. The city, remained within the borders of the Province Asia during first two centuries of Roman domination, tried to develop her relations with the Empire for next two centuries. These relations gained momentum under the Flavian Dynasty, and the city tried to get the neokoria of imperial cult and to become a metropolis. At the end of the 1st century, Aizanoi became a center of imperial cult. However, with the death of Emperor Domitian, the relations between Aizanoi and Rome also changed. In the 2nd century AD, the city was under the influence of the centralist and panhellenist policy of Emperor Hadrian. The arrangements made on the lands belonging to the Temple of Zeus Aizanon caused the elites of the previous century to remain in the background, and a new elite emerged with the support of the emperors. During the reign of Antoninus Pius, Aizanoi reached an active position in Panhellenion and had an important role in the management of the union. Besides, some new epigraphic documents found in excavations carried out in the city’s theatre showed that changes took place in the tribal system of the polis in this century. While this process of the city reveals the nature of the relationship between Rome and Hellen poleis, it also created a portrait of an epuration and new order movement in the local history of Aizanoi. This study aims to present the panorama of this process between Aizanoi and Rome and to present a generalizable example of the relations between Rome and Hellenic cities.

Bithynia’nın farklı iki kentinde doğmuş olan Lucius Flavius Arrianus (yak.MS 86-160) ve Cassius Dio Cocceianus (yak.MS 155-235) İmparatorluk Roma’sının iki önemli devlet adamı ve yazarıdır. İkisi de Roma ile yakın ilişki içinde bulunmuş, hatta Arrianus kendi dönemi içinde bakıldığında Asia’dan çıkan sayılı senatör ve consülden biri olmuştur. Cassius Dio ise ondan bir kuşak sonra hem politika hem de yazarlık sahnesinde kendini göstermiş ve başarılı olmuştur. Bu iki karakter başta tarih olmak üzere coğrafya, strateji, biyografi gibi pek çok alanda eser kaleme alarak geçmişin ve kendi dönemlerinin izlerini muhafaza etmişler ve hem tarih yazıcılığında hem de politik yaşantıda etkili olmuşlardır. Çalışma, bu iki yazar ve siyasetçinin hayatı ve eserleri hakkında bir derleme sunmayı amaçlamaktadır., Lucius Flavius Arrianus (c. 86-160 AD) and Cassius Dio Cocceianus (ca. 155-235 AD) who were born in two important cities of the Bithynia were two important writers and statesmen of Roman Imperial period. Both had close relations with Rome, and Arrianus was one of the few senators and consuls from Asia in his own time. Cassius Dio, on the other hand, became successful in both politics and writing a generation later. These two characters have preserved the traces of the past and their own periods by writing in many fields such as geography, strategy, and biography, especially history, and have been influential in both historiography and political life. The study aims to present a compilation about the life and works of these two writers and politicians.

Diyarbakır doğumlu olan Süleyman Nazif, edebiyatçılığının yanında bürokratik kimliği ile de bilinen kişidir. Matbaa Müdürlüğü, Vilayet Mektupçuluğunun yanı sıra önemli vilayetlerde valilik yapmıştır. Bulunduğu yerle ilgili gördüğü sorunlara dair İstanbul’la pek çok yazışmaları vardır. Bunlardan biri de, Diyarbakır’daki eğitim konusuna değinen raporudur. 1892 yılında yazmış olduğu layihasında, Diyarbakır’ın kadim tarihinden giriş yaparak şehirdeki Müslüman ve Hıristiyanların sosyoekonomik durumuna değinir. Daha sonra, bir takım karşılaştırmalar yaparak konuyu eğitime getirir. Diyarbakır’da bulunan Katolik Kapusenlerin okulunu ziyaret eder ve bu okula dair gözlemlerini aktarır. Fransa ve Vatikan’ın okul üzerindeki etkisine değinir ve okulun gerçek amacını sorgular. Ayrıca Diyarbakır’a bağlı bir sancak olan Mardin’deki yabancı misyonların faaliyetlerini de ele alır. Süleyman Nazif yabancı okulları, devletin açmış olduğu okullarla karşılaştırır ve Müslümanların okullarının intizamsızlığından bahsederek bir takım ıslahatların yapılmasını ister. Kendine ait üslubu ile yazmış olduğu layihası, devletin üst yönetimi tarafından ciddiye alınır ve Diyarbakır Maarifine konunun çözümü için tekrar yazı yazılır. Bu durum Süleyman Nazif’le Diyarbakır’daki bazı resmi yetkililer arasında kırgınlığa da yol açar. Ancak Süleyman Nazif’in layihası sonradan Diyarbakır maarifinde bir takım kıpırdanmalara sebebiyet verir. Uyum içinde çalıştığı Diyarbakır Valisi Sırrı Paşa ile Maarif Müdürü Mehmet Ali Ayni’nin gayretleri de buna büyük katkı sunar. Süleyman Nazif’in Layihası, XIX. yüzyılın son çeyreğinde Osmanlı genelinden Diyarbakır yereline maarife ve bürokratik işleyişe dair önemli bilgileri içermektedir. Dolayısı ile bu çalışmada, onun layihasında vermiş olduğu bilgilerle dönemin arşiv belgeleri karşılaştırılmış ve bu çerçevede bir sonuç elde edilmeye çalışılmıştır., Born in Diyarbakır, Süleyman Nazif is known for his bureaucratic identity as well as his literary work. In addition to the Directorate of Printing, Provincial Letters, he served as governor in important provinces. He has many correspondences with the capital, Istanbul, about the problems he witnessed. One of them is his report on education in Diyarbakır. In his report, which he wrote in 1892, he deals with the socio-economic situation of the Muslims and Christians in the city, starting from the ancient history of Diyarbakır. Then, he deals with the issue of education with some comparisons. He visits the Catholic Capuchins' school in Diyarbakır and states his observations about this school. He deals with the influence of France and the Vatican on the school and questions the true purpose of the school. He also examines the activities of foreign missions in Mardin, a sanjak (subdivision of a province) of Diyarbakır. Süleyman Nazif compares foreign schools with the schools opened by the state and mentions the irregularity of Muslims' schools and wants some reforms in education. His report, which he wrote in his own style, is taken seriously by the top management of the state and a letter is written to Diyarbakır Education officials to resolve the issue. This situation also causes resentment with Süleyman Nazif and some officials in Diyarbakır. However, Süleyman Nazif's statement later caused some awakenings in Diyarbakır education. The efforts of Diyarbakır Governor Sırrı Pasha and Education Director Mehmet Ali Ayni, with whom he worked in harmony, also contributed greatly to this awakening. Süleyman Nazif's report contains important information about the education and bureaucratic functioning from the Ottoman general to the Diyarbakır locality in the last quarter of the 19th century. Therefore, in this study, the information in his report and the archival documents of the period were compared and a result was obtained within this framework.

Dio ve DionCassius olarak da bilinen Cassius Dio Cocceianus, MS 155-164 yılları arasındaBithynia eyaletindeki Nicaea kentinde doğmuştur. Bithynia’nın önde gelenaristokrat ailelerinden birine mensuptur. Babası Cilicia ve Dalmatia valisiolarak görev yapmış Romalı bir senatör olan M. Cassius Apronianus, dedesi iseünlü hatip Dio Chrysostomos (yak.. 40- 115)’tur.Antoninus Pius(138-161) döneminde Roma’nın eyaleti olan Bithynia’da doğan Cassius Dioyaklaşık 180 yılında Roma’ya gitmiş ve orada hızlı bir devlet kariyeriyapmıştır. Praetor, consul, Africa proconsul’lüğü ve Roma eyaletlerinde legatusolarak görev yapmıştır.Antik çağınönemli tarihçilerinden olan Cassius Dio seksen kitaptan oluşan Hellence birRoma Tarihi yazmıştır. Eser, Aeneas’ın İtalya’ya ayak basmasından başlayıp MS229 yılına kadar geçen yaklaşık 1000 yıllık zaman dilimini kapsamaktadır.Bu çalışmamızdaamaç eskiçağ tarihine önemli katkısı olan Cassius Dio’nun hayatını, kariyerinive tarihçiliğini ele almaktır. Özellikle de Dio’nun kamu görevi yaptığı süredeRoma tarihi ile ilgili bilgiler vermektir.

Bu makale Ahmet Türkan’ın International Journal of Humanities and Social Science (IJHSS) Uluslararası Hakemli Dergisinin Mayıs 2015 Cilt 5, Sayı 5’inde yayınlanmış olan “Turkey-Vatican Relations from the Ottomans to the Republic” isimli makalesinin İngilizce aslından Türkçeye tercümesidir., Papa Francis’in 2014 yılındaki Türkiye ziyareti ile birlikte, Türkiye Vatikan İlişkileri sıkça konuşulur olmuştur. Resmen 1960 yılında kurulan Türkiye Vatikan İlişkileri, içerisinde önemli bir tarihi geçmişi barındırmaktadır. Ciddi anlamda Sultan II. Abdülhamit zamanında Fransa’nın Katolikler üzerindeki etkisini azaltma gibi birçok nedenden dolayı kurulmaya çalışılan resmi ilişkiler, her defasında farklı bir nedenden dolayı gerçekleşememiştir. Bu çalışmamızda 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yüksek dostane bir seviyede başlayan Türkiye Vatikan ilişkilerinin niçin resmi seviyede 20. yüzyılın ikinci yarısına kaldığını irdelemeye çalışacağız. Bununla birlikte hem Osmanlı döneminde hem de daha sonraki Cumhuriyet döneminde bu ilişkilerde etkili olan unsurları ele irdeleyeceğiz. Resmi ilişkilerin kurulmasından itibaren günümüze kadar Türkiye Vatikan İlişkilerindeki gelişen süreci, Katolik Ortodoks ilişkileri üzerindeki etkisiyle birlikte ele alacağız. Bu bağlamda araştırmamızın geneli, birinci elden kaynaklar ve Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Devlet Arşivi’ndeki belgeler çerçevesinde olacaktır., The relations between Turkey and Vatican had started to be spoken more frequentlyafter Pope Francis’s visit to Turkey in 2014. Turkey-Vatican relations which were established formally in 1960 embody an important historical past. Formal relations, which were tried to be established substantially during the reign of Sultan Abdulhamit II,-especially to reduce the impact of France over the Catholics and for many other reasons-, were not established due to many different reasons, each different than the other.In this study, we will try to examine the reasons why the Turkish-Vatican relations that started at high friendship level in the second half of the 19th century, hadn’t been realized at formal level until the second half of the 20th century. Furthermore, we will examine the effective factors over these relations both for the Ottoman and the Republic periods. We will also discuss to what degree the Catholics and the Orthodox in Turkey were influential over these relations. In this sense, main part of our work will be within the frame of first-hand sources and documents obtained from the Turkish Republic State Archives.

Phrygia’nınönemli kentlerinden biri olan Dorylaion, her dönemde olduğu gibi Romaİmparatorluğu döneminde de kozmopolit bir yapıya sahipti. MÖ 12.yüzyıldanitibaren Phrygler tarafından yerleşim gören bu bölge, MÖ 3.yy’dan sonraHellenistik kültürün etkisine girmiş, ardından Latin yerleşimcilerin gelmesiylekarmaşık bir kültürel yapıya ev sahipliği yapmıştır. Kent ve çevresindeki ölümalgısı ve ölü gömme gelenekleri de bu zeminde gelişmiştir. Buna göre, Dorylaion’da yaşayan insanlarölümü varlığın biçim değişimi olarak görmüş, bu değişimin de ölen kişiye biçilmişolan kader, tanrıların kararları ya da başka kutsal veya kötücül varlıklarınmüdahalesi sonucu gerçekleştiğine inanmıştır. Ölüm sonrası tutulan yas da budoğrultuda ve toplumsal bir şekilde kendini göstermiştir. Bunun yanında, mevcutkültürel yapı, ölü kültünün çeşitli şekillerinin de görülmesini sağlamış, hattabu, bir süre sonra bir tür kurtuluş fikrine dönüşmüş ve ölen kişinin diğerdünyadaki esenliği temennisi daha belirgin hâle gelmiştir. Bu durum bölgedekiilk eskatolojik izleri teşkil etmiş ve tek tanrılaşma sürecinin izlenmesindeönemli bir kültürel olgu hâline gelmiştir.

Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP), yargı teşkilatı işleyişinin süratli, ekonomik ve etkin bir şekilde gerçekleşmesi amacıyla, e-devlet uygulamalarının Adalet Bakanlığı merkez ve taşra teşkilatı ile birlikte diğer kamu kurum ve kuruluşlarının da entegre edilmesiyle oluşturulmuş bir sistemdir. Sisteme güvenlik gerekçesiyle kısıtlı bir çalışma alanı tanınması, bu konuda eğitim, uygulama, akademik ve diğer çalışmaların yapılmasını zorlaştırmaktadır. Buna binaen çalışmamızda, Adalet Meslek Yüksekokullarında okutulan UYAP Uygulamaları dersinde kullanılan materyaller yönünden çalışmaların taraması (tez, makale, bildiri, kitap, yazılı ve sözlü dokümanlar vb.) yapılarak, bu konuya verilen önem ortaya konmaya ve uygulayıcılara yol göstermeye çalışılmaktadır.

Ahteri Muslihittin Efendi born in Afyonkarahisar and made lectures in Kütahya was one of the most important scholars in the 16 century. He contributed many important works to the world of science like Camiü’l-Mesâil, Muhadarat, Tarihi Ahterî, Şerh ale’r-Risaleti’l-Kefevîfi’l-Edeb. He is known with the name Ahterî because of he wrote a dictionary named Ahterî. Ahterî-i Kebîr written in Kütahya is a dictionary from Arabic to Turkish passed from hand to hand among the students in the Madrasahs and other scientists for years in the Turkish-Islamic world. In the dictionary, there are many kind information such as words that reflect the social and cultural characteristics of daily life together with local dialect, cities and as well as from the origin of their names to small tribes. One of the issues mentioned in the dictionary is concepts of religion and belief systems. We have been mostly focusing on Judaism and Christianity religions and their belief systems in this dictionary which can be handled multifunctional. We used the copy printed in the printed house named Âmire in Hijri 1310 in Istanbul from among a lot of copies, Afyonkarahisar’da doğan ve Kütahya’da müderrislik yapmış olan Ahterî Muslihittin Efendi XVI. yüzyılın önemli âlimlerindendir. Câmiü’l-Mesâil, Muhâdarât, Tarih-i Ahteri, Şerh ale’r-Risaleti’l-Kefevî fi’l-Edeb gibi önemli eserleri ilim dünyasına kazandırmıştır. Onun Ahterî ismiyle ün salması bu adla yazmış olduğu lügati nedeniyledir. Kütahya’da yazılmış olan Ahterî-i Kebîr sözlüğü Türk-İslam âleminde gerek medrese öğrencileri gerekse diğer ilim adamları arasında yıllarca elden ele dolaşmış olan Arapçadan Türkçeye sözlüktür. Sözlükte, yerel lehçeyle günlük yaşamın sosyal ve kültürel özelliklerini yansıtan kelimeler yanında, şehirlerden, onların adlarının kökeninden küçük kabilelere varıncaya kadar birçok bilgi yer almaktadır. Sözlükte işlenen önemli konulardan biri de dinî kavramlar ve inanç sistemleridir. Çok yönlü ele alınabilecek olan bu sözlükte biz daha Yahudi ve Hıristiyanlık dini ve onların inanç sistemleri üzerinde yoğunlaştık. Birçok baskısı olan sözlüğün hicri 1310 yılında İstanbul’da Matbaa-i Âmire’de basılmış olan nüshasını kullandık

1099’da Kudüs’e gelen Haçlılar, burada bir Latin Patrikliği kurmuşlardır. Bu dönemde Latin patrikliği Kudüs’teki ağırlığını iyiden iyiye hissettirme-nin yanında buradaki Doğu Hıristiyanlarına da büyük baskı uygulamıştır. Bunlardan en fazla baskı altında kalanı ise Ortodoks Rumlardır. Selahattin Eyyubi’nin 1187’de şehri ele geçirmesiyle birlikte Latin Patrikliği Ku-düs’ten ayrılmış ve varlığını Akka şehrinde sürdürmeye devam etmiştir. 1291’de Haçlıların Akka’yı kaybetmeleri ile beraber Kudüs Latin Patrik-liği ortadan kalkmıştır. XIV. yüzyıldan XIX. yüzyılın ortalarına kadar Ku-düs’teki Latin topluluğunun temsilciliğini Fransisken tarikatının mensup-ları üstlenmiştir. Sultan Abdülmecit Dönemi’nde (1839-1861) Papalıkla iyi ilişkiler sonucunda Kudüs Latin Patrikliği 1848 yılında tekrar açılmış-tır. 1948’de İsrail’in kuruluşu ve beraberinde yaşanan Arap-İsrail Savaş-ları Kudüs Latin Patrikliğini de bir karmaşanın içerisine atmıştır., The crusaders who invaded the Jerusalem in 1099 had established a Latin Patriarchate there. The Latin Patriarchate had made its presence more distinctive in Jerusalem and also implemented great pressure on the Eastern Christians. The most affected among these groups was Orthodox Greeks. After the conquest of Jerusalem by Salahaddin Ayyubi in 1187, the Latin Patriarchate had left Jerusalem and had continued to live in Akka. When Crusaders lost Akka in 1291, The Latin Patriarchate of Jeru-salem had disappeared. From 14th century to middle of 19th century, the Franciscan Friars had under token the representation of the Latin commu-nity of Jerusalem. During Abdülmecit’s reign (1839-1861), as a result of good relations with the Papacy, the Latin Patriarchate of Jerusalem had been re-established in 1848. The establishment of Israel in 1948 and Arab-Israeli wars had brought the Latin Patriarchate of Jerusalem to a chaotic situation. Today, the Latin Patriarchate of Jerusalem has presented merely a prestigious position rather than patriarchal body.

1099’da Kudüs’e gelen Haçlılar, burada bir Latin Patrikliği kurmuşlardır. Bu dönemde Latin patrikliği Kudüs’teki ağırlığını iyiden iyiye hissettirmenin yanında buradaki Doğu Hıristiyanlarına da büyük baskı uygulamıştır. Bunlardan en fazla baskı altında kalanı ise Ortodoks Rumlardır. Selahattin Eyyubi’nin 1187’de şehri ele geçirmesiyle birlikte Latin Patrikliği Kudüs’ten ayrılmış ve varlığını Akka şehrinde sürdürmeye devam etmiştir. 1291’de Haçlıların Akka’yı kaybetmeleri ile beraber Kudüs Latin Patrikliği ortadan kalkmıştır. XIV. yüzyıldan XIX. yüzyılın ortalarına kadar Kudüs’teki Latin topluluğunun temsilciliğini Fransisken tarikatının mensupları üstlenmiştir. Sultan Abdülmecit Dönemi’nde (1839-1861) Papalıkla iyi ilişkiler sonucunda Kudüs Latin Patrikliği 1848 yılında tekrar açılmıştır. 1948’de İsrail’in kuruluşu ve beraberinde yaşanan Arap-İsrail Savaşları Kudüs Latin Patrikliğini de bir karmaşanın içerisine atmıştır., The crusaders who invaded the Jerusalem in 1099 had established a Latin Patriarchate there. The Latin Patriarchate had made its presence more distinctive in Jerusalem and also implemented great pressure on the Eastern Christians. The most affected among these groups was Orthodox Greeks. After the conquest of Jerusalem by Salahaddin Ayyubi in 1187, the Latin Patriarchate had left Jerusalem and had continued to live in Akka. When Crusaders lost Akka in 1291, The Latin Patriarchate of Jerusalem had disappeared. From 14th century to middle of 19th century, the Franciscan Friars had under token the representation of the Latin community of Jerusalem. During Abdülmecit’s reign (1839-1861), as a result of good relations with the Papacy, the Latin Patriarchate of Jerusalem had been re-established in 1848. The establishment of Israel in 1948 and ArabIsraeli wars had brought the Latin Patriarchate of Jerusalem to a chaotic situation. Today, the Latin Patriarchate of Jerusalem has presented merely a prestigious position rather than patriarchal body.