Search

Cervical roentgenogram revealed a long-segment cervicothoracicvertebral fusion spanning 8 adjacent spinal levels. The patient wasevaluated with computed tomography (CT) and magnetic resonance(MR) imagings of the spine, electromyography (EMG) and growthdifferentiation factor 6 (GDF6) gene mutation analysis. Imagingfindings were atypical for congenital block vertebrae and therewas no GDF6 mutation. A revision of very old medical records andpatient’s recollections revealed long-term stay in sanatorium forrehabilitation of chronic partially-treated brucella spondylodiscitisduring adolescence. Block vertebrae spanning several levels havepreviously been reported; but, this is the first report of an acquiredcervicothoracic fusion spanning 8 adjacent vertebral bodies., Yaşlı bir kadın hasta travma sonrası akut boyun ağrısı ile başvurdu.Servikal direkt grafisinde 8 ardışık spinal seviyeyi kapsayanuzun segment servikotorakal vertebral füzyon saptandı. Hastaspinal bilgisayarlı tomografi (BT) ve magnetik rezonans (MR)görüntüleme, elektromiyografi (EMG), ve büyüme-farklılaşmafaktörü 6 [Growth differentiation factor 6 (GDF6)] gen mutasyonuanalizi ile detaylı tetkik edildi. Görüntüleme bulguları konjenitalblok vertebra için atipik olan olguda GDF6 gen mutasyonusaptanmadı. Hastanın eski tıbbi raporları ve anamnezinde adolesandönemde kronik ve kısmen tedavi edilmiş brucella spondilodiskitirehabilitasyonu amacıyla sanatoryumda uzun dönemli yatışmevcut idi. Birkaç seviyeyi kapsayan blok vertebra olguları dahaönceden bildirilmiş olmakla birlikte; bu, 8 ardışık vertebral cismikapsayan ilk edinsel servikotorakal füzyon olgusudur.

BACKGROUND: Primer epiploic appendagitis (PEA) is an uncommon condition. METHODS: We retrospectively reviewed the clinical records and computed tomography (CT) findings of 45 patients with PEA. RESULTS: On the basis of physical examination and pain localization, presumptive clinical diagnosis was acute appendicitis (n=13), acute cholecystitis (n=2), acute diverticulitis (n=19), renal colic (n=7) and ovarian pathology (n=4). CONCLUSION: Although it has no characteristic clinical and laboratory features, CT is the best modality for accurate diagnosis of PEA.

ÖZETLumbosakral transizyonel vertebra (LSTV) nispeten sık görülen bir vertebral anomalidir. Çalışmamızda iliolumbar ligamanın (ILL), vertebra numaralandırma ve LSTV tanımlanmasındaki pratik kullanımı değerlendirildi. ILL’yi ayrı bir yapı olarak tanımlayabilmede radyoloğun öğrenim süreci gözlendi. Ayrıca, aort bifurkasyonu (AB), sağ renal arter (RRA), konus medullaris (KM) ve 12.kosta gibi anatomik belirteçler yardımı ile vertebra numaralandırmanın etkinliği irdelendi.Haziran – Kasım 2012 tarihleri arasında 505 erişkin olguya kontrastsız lomber spinal MR incelemesi yapıldı. Ciddi travma ve spondilolistezis, enfeksiyon ya da geçirilmiş lomber spinal cerrahi anamnezli olgular ile belirgin spinal deformitesi, ciddi derecede tortüoz ya da anevrizmatik aortası olan olgular değerlendirmeye alınmadı. Olgulardan 3.0 Tesla MR cihazı ile tüm spinal kolon sayıcı görüntüleri alınmasının ardından lumbosakral vertebralara yönelik sagittal ve aksiyal planda T1 ve T2 ağırlıklı TSE görüntüleri elde edilerek iki radyolog tarafından ayrı ayrı değerlendirildi. Servikotorakal sagital sayıcı görüntüler lomber vertebral segmentlerin numaralandırılmasında altın standart olarak kullanıldı. Sagital görüntüler LSTV varlığı için değerlendirildi. Aksiyel görüntülerden ILL orijini tespit edildi. Aksiyel kesitler kullanılarak AB; sagital görüntüler kullanılarak RRA ve KM tanımlandı ve en yakın komşuluk gösterdikleri vertebral cismin üst veya alt yarısına ya da komşu intervertebral diske göre numaralandırıldı. Görüntüler S1-2 disk morfolojisi açısından O’Driscoll yöntemi ile değerlendirildi. Onikinci kosta varlığı, görüntülerde hiperplazik L1 transvers proçesi ile karışmayacak şekilde belirlenmeye çalışıldı.Olguların %18.6’sında LSTV tespit edildi. AB en sık L4 üst yarısı (%46.1), RRA en sık L1 alt yarısı (%40.6) ve KM en sık L1 üst yarısı (%30.3) düzeyinde izlendi. Bu belirteçler, LSTV olmayan olgular ile karşılaştırıldığında lumbalize S1 olgularında daha kaudalde ve sakralize L5 olgularında daha kranialde tespit edildi. Daha tecrübesiz olan radyoloğun 80 olgu sonrasında ILL belirlemede yeterli beceriyi elde ettiği gözlemlendi. ILL olguların %14.3’ünde standart lomber MR kesitlerinde tanımlanamadı. Olguların %4.4’ünde ILL L4 vertebradan orijin almakta idi; bu olguların tümünde LSTV saptandı. Rutin lomber MR incelemelerinde olguların %51.9’unda 12. kostanın kesin olarak tanımlanması mümkün olmadı. O’Driscoll yöntemi ile son intervertebral disk morfolojisi sınıflandırıldığında; %27.3 tip 1, %61.6 tip 2, %4.0 tip 3 ve %7.1 tip 4 disk saptandı. Tip 3 ya da tip 4 disk bulunma ihtimalinin S1 lumbalizasyon olgularında belirgin olarak arttığı gözlendi.ILL en alt düzeydeki lomber segmenti belirlemede ve LSTV olgularında bir vertebrayı sakral değil lomber olarak değerlendirmemizde faydalıdır. Ancak, ILL tüm vertebral kolonu numaralandırmada ve L5 vertebrayı kesin olarak belirlemede kullanılamaz. Lokalizasyonlarında çok belirgin varyasyon göstermeleri nedeniyle AB, RRA ve KM rutin incelemelerde vertebra numaralandırma için güvenilir belirteçler değildir. Onikinci kostanın rutin lomber MRG tetkikleri ile tespitinde ciddi tutarsızlıklar gözlenmektedir. LSTV’nin rutin lomber MR incelemelerinde tanımlanamaması ve vertebraların hatalı numaralandırılması nedeniyle yanlış düzeye cerrahi ya da tanısal girişim yapılma riski artmıştır. Bunu engellemek için ya tüm lomber MR incelemelerinde rutin olarak servikotorakal sayıcı alınmalı ya da girişim öncesi spinal anatomiyi verifiye etmek amacıyla mümkünse olgunun direkt grafileri ile korelasyonun gerekliliği bildirilmeli veya ek görüntüleme yöntemlerine başvurulması radyolog tarafından önerilmelidir.ANAHTAR SÖZCÜKLER : Magnetik rezonans görüntüleme, iliolumbar ligaman, lumbosakral transizyonel vertebra, aortik bifurkasyon, renal arter, konus medullaris, 12.kosta.ABSTRACTLumbosacral transitional vertebra (LSTV) is a relatively common vertebral anomaly. The utility of iliolumbar ligament (ILL) in vertebral segment numbering and LSTV recognition was evaluated in our study. A radiologist’s learning curve for ILL recognition was observed. The accuracy of aortic bifurcation (AB), right renal artery (RRA), conus medullaris (CM) and 12th costa in vertebral segment numbering was also studied. During the period between June and November 2012, 505 adult patients underwent lumbar spinal MR examinations without contast. Patients with history of serious trauma or spondylolisthesis, infection or lumbar spinal surgery; and patients with significant spinal deformity, tortuous or aneurysmatic aorta were excluded. MR images were obtained with a 3.0 T scanner including a servicothoracic sagittal scout, T1 and T2 weighted sagittal and axial lumbosacral TSE images. Images were read by two radiologists separately. Servicothoracic sagittal scout images were accepted as gold-standard for vertebral segment enumeration. Sagittal images were evaluated for LSTV presence. ILL origin was determined using axial images. AB was identified using axial images; RRA and CM were identified using sagittal images and their corresponding levels were recorded in relation to the upper or lower half of the adjacent vertebral body or the adjacent intervertebral disc space. S1-2 disc morphology was evaluated using O’Driscoll classification. Twelfth costa presence without risk of confusion with hyperplastic L1 transverse processes was evaluated in images.LSTV was present in 18.6% of cases. AB was most commonly seen in upper L4 (46.1%) level, while RRA in lower L1 (40.6%) and CM in upper L1 (30.3%) levels. When compared to non-LSTV cases, these landmarks were located more caudally in lumbalized S1 and more cranially in sacralized L5 cases. The less-experienced radiologist obtained enough skill for adequately locating ILL after examining 80 cases. ILL was not located in 14.3% of cases in routine lumbar MR studies. ILL origin was from L4 vertebra in 4.4% of patients all of which had LSTV. In routine lumbar MR examinations, 12th costa was not identified with absolute certainty in 51.9% of cases. When classified with O’Driscoll method, last intervertebral disc morphology was type 1 in 27.3% , type 2 in 61.6%, type 3 in 4.0% and type 4 in 7.1%. The probability of observing type 3 or 4 disc was significantly higher in S1 lumbalized cases.ILL is useful in determining the lowest lumbar segment and for recognizing a vertebra as lumbar, not sacral, in LSTV cases; but, ILL cannot be utilized for vertebral segment enumeration and locating the L5 vertebra with absolute certainty. Due to their significant variations in locations, AB, RRA and CM are unreliable markers for vertebral segment enumeration. There is serious inconsistency in detecting 12th costa during routine lumbar MR examinations. Failure to recognize LSTV and erroneous enumeration of spinal segments causes increased risk for wrong level spine surgery or intervention. To prevent such cases, either servicothoracic scout images should be obtained in all lumbar MR examinations or the reporting radiologist must express the need for corelation of MR findings with plain radiographs and suggest utilization of complementary imaging techniques if necessary.KEYWORDS : Magnetic resonance imaging, iliolumbar ligament, lumbosacral transitional vertebrae, aortic bifurcation, renal artery, conus medullaris, 12th costa.

ÖZET Popülasyon yoğunluğundaki artış, yüksek riskli bölgelerde yerleşim ve artan teknolojik riskler nedeniyle afetlerin gerçekleşme sıklığı ve buna bağlı olarak toplum sağlığı üzerine olan olumsuz etkileri artma eğilimindedir. Ciddi bir afet gerçekleşme olasılığı ve halkın bir afet sonrası uygun ve zamanında müdahale beklentisindeki artış doğrultusunda dikkatli ve tam bir afet planlaması yapmak zorunlu hale gelmektedir. Her hastanenin fiziksel ve personel altyapı özellikleri, imkan ve kaynaklarının birbirinden farklı olmasından ötürü, bir hastanenin herhangi bir afet durumunda vereceği tıbbi yanıt diğerinden farklı olacaktır. Bu nedenle her hastanenin afet ya da benzeri acil durumlar için kendisine göre hazırlanmış bir afet planı olmalıdır. Bu çalışmada afetlere türlerine göre yaklaşımlardan ayrı ayrı bahsedilmemiştir. Bunun yerine basit ya da komplike her türlü afet ve benzeri acil durumda uygulanabilecek, gelişmiş ülkelerde de halen kabul gören bir acil durum komuta sistemi hastanemizin yapısına göre oluşturulmuştur. Marmara Üniversitesi Hastanesi için Hastane Acil Durum Komuta Sistemi planlaması yapılırken Kaliforniya Eyaleti Acil Tıp Hizmetleri Birimi ile Kaliforniya San Mateo Bölgesi Acil Tıp Hizmetleri kurumu tarafından geliştirilmiş ve afet sonrası sağlık hizmetleri organizasyonunda tıbbi çevrelerce basan ile kullanılmış olan Hospital Emergency Incident Command System (HEICS) temel alınmıştır. HEICS orijinal formatı incelenmiş ve hastanemize uyarlaması yapılırken çeşitli görevlendirmelerde ve prosedürlerde değişiklikler yapılmış, ayrıca yeni oluşturulan pozisyon için görevlendirme formu hazırlanmıştır. Böylece özellikle yerel hastanelerde uygulamak üzere geliştirilmiş olan bu afet ve acil durum komuta sistemi, hastanemizin fizik ve personel altyapısı gözönünde tutularak, ve de akademik hiyerarşiye uygun biçimde hastanemiz için yeniden oluşturulmuş; mantıklı yönetim yapısı, önceden belirlenmiş sorumlulukları, açık rapor ve kayıt kanalları ve ortak dil kullanımı sayesinde hastanemiz ile diğer kurumlar arasında kooperasyon kolaylığı sağlayabilecek bir sistem ortaya konmuştur. Hastane afet planını uygulamak için gerçek bir afetin olması beklenmemeli, plan etkili bir personel eğitiminin ardından tatbikatlarla denenmelidir. İkisi masa başı tatbikatı, ikisi ise genel aktivasyon şeklinde olmak üzere yılda dört adet tatbikatyapılması önerilmektedir. Personel eğitimi ve tatbikatlar sırasında yaşanan aksaklıklar ve uygulayıcılardan gelen geri bildirimler değerlendirilmeli, planda değişiklikler yapılarak geliştirilmesine katkıda bulunulmalıdır. Bu sayede hastane afet planı hastanenin değişen şartlan ve gelişen imkanları ile paralel olarak daha kapsamlı ve uygulanabilir hale gelecektir. Gelecekteki olası bir afet durumunda hastanemizin üzerine düşen sorumlulukları yerine getirebilmesi için hastane afet planlamasına gereken önemin verilmesi ve afet planının işler konuma getirilmesi gerekmektedir. Anahtar Sözcükler:Afetler, Afet Planlaması, Hastane Acil Durum Komuta Sistemi, Afet Yönetimi ıı ABSTRACT Disasters and their bad influences on public health show a tendency to increase in frequency due to ever increasing population density, settlements in high risk areas and evolving technological risks. Meticulous planning for disasters is becoming more imperative each day due to the increasing risk of major disasters and the expectation of the public for timely and proper interventions. Each hospital has unique physical and personnel infrastructures, and different facility and resources; every hospital has a different capability of responding to disasters. Thus, every hospital should have its own disaster plan. Specific response procedures for different types of disasters are not mentioned in this study. Instead, an emergency response system, which is accepted and utilized in developed countries, covering both simple and complex emergency incidents is adapted to our hospital. Marmara University Hospital Emergency Incident Command System is based on Hospital Emergency Incident Command System (HEICS) developed by California State Emergency Medical Services Authority and San Mateo County Department of Health Services. This system is extensively utilized by medical authorities in disaster response. Original format of HEICS is thoroghly studied and several positions, position descriptions and procedures were changed for the needs of our hospital and a new job description form is prepared for the newly created position. The original system was designed for use in community hospitals; these changes made the emergency incident command system more suitable for our university hospital's needs, physical and personnel structure and its academic hierarchy. This system provides for a logical command structure, pre-defined responsibilities, open report and documentation channels and use of a common language; thus, enabling easier interorganizational cooperation during disasters. It would be improper to wait for a real disaster to occur in order to try the hospital disaster plan; the plan should be tried by regular drills after personnel education.Two table-top exercises and two general activation drills per year is proposed. Problems encountered during personnel education and drills; and feedback from people utilizing the system should be interpreted and used for making suitable changes of the plan. mProper emphasis should be given to hospital disaster planning and its implementation, so that the hospital may give swift and proper response in the event of a probable disaster in the future. Keywords: Disasters, Disaster Planning, Hospital Emergency Incident Command System, Disaster Management IV 141

Acute disseminated encephalomyelitis (ADEM) is an inflammatory disease which ischaracterized by demyelination of the central nervous system. Optic neuritis is the most commonophthalmic manifestation of the disease. Various neurological symptoms can be seen accordingto the extent of the disease. Because of the increased risk of multiple sclerosis development;diagnosis, treatment and follow-up of ADEM is essential. Our aim was to present a case ofpediatric ADEM, which presented with optic neuritis alone in the light of current literature, Akut dissemine ensefalomyelit (ADEM) santral sinir sisteminin demiyelinizasyonu ilekarakterize, enflamatuar bir hastalığıdır. En sık izlenen oftalmik bulgusu optik nörittir. Hastalığınyaygınlığına göre değişik nörolojik bulgular izlenebilir. Multipl skleroz gelişme riskini arttığıiçin ADEM tanısı, tedavisi ve takibi önemlidir. Burada başka nörolojik bulgu olmadan sadeceoptik nörit ile prezente olan pediatrik ADEM olgusunu güncel literatür eşliğinde sunmayıamaçladık