Search

In this study, the optimized sintering parameters for a feedstock obtained by mixing the powder of Ti-6Al-7Nb and 31wt% binder system (comprised of high-density polyethylene, Polypropylene, PEG 20000, paraffin wax and stearic acid), were determined. In order to produce a component, Taguchi method was applied to obtain the optimum conditions. As a result of ANOVA, sintering temperature was proven to be the most effective one. It was also proven that for feedstock comprised of 69wt% Ti-6Al-7Nb powder, the suitable set of sintering parameters were as follows: sintering temperature of 1250 degrees C, dwell time of 60 min, heating rate of 1 degrees C/min, gas flow rate of 5 L/min.

Bu çalışmada, SiC parçacık takviyeli alüminyum esaslı kompozit malzemeden yüksek basınçlı döküm (YBD) makinesinde parça üretilebilirliği araştırılmıştır. 64 μm boyutunda ve hacimce %10 oranında SiC parçacıklar Etial 171 alüminyum alaşımına ilave edilmiştir. Çalışmada çekme ve Charpy çentik deney numuneleri için metal enjeksiyon kalıbı tasarlanmış ve yapılmıştır. Numuneler 50, 100, 150, 200, 250 kg/cm2 olmak üzere beş farklı enjeksiyon basıncında dökülmüştür. Numunelerin dökümünde kullanılan farklı enjeksiyon basınçlarının etkileri çekme deneyi, Charpy çentik darbe deneyi, sertlik ölçümü, mikroyapı incelemesi ve gözenek ölçümleri analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda YBD tekniği ile en yüksek enjeksiyon basıncında üretilmiş numunelerde en düşük gözenek miktarı (% 0,2) elde edilmiştir. SiC parçacık ilavesi ile kompozit numunelerin sertliği artarken darbe tokluğu, akma mukavemeti ve çekme mukavemeti değerlerinin düştüğü ve enjeksiyon basıncının artmasıyla kompozit numunelerin gözenek miktarının azaldığı tespit edilmiştir.

Of the five steps in powder injection molding, namely feedstock formulation, mixing, injection, debinding and sintering, the one which markedly demands more time is debinding. Studying the effect of specimen thickness on debinding time in the current study, 316L stainless steel feedstock was exploited as the material for fabrication cylindrical specimens with varying thicknesses ranging from 2 to 10 mm. The thicker the specimen, the more time-consuming the debinding is. In addition, a novel method has been presented to produce thick components with large sections by powder injection molding, using preformed inserts in the injection stage. By using a wrought insert on which the feedstock is injected, the thickness of the injected section in need of debinding decreased while the whole thickness of the component was still large. Finally, defect-free specimens with diameter of 20 mm have been fabricated using inserts with different sizes, which resulted in dramatic reduction of debinding time from several days to only some hours. Moreover, it revealed that the interface of the insert and injected section was bonded properly, reaching more than 400 MPa of shear strength, depending on insert/part diameter ratio.

Objectives: The results of treatment with minimally invasive plate osteosynthesis were evaluated in open comminuted femur fractures due to high-velocity gunshot injuries.Methods: Seventeen patients (15 males, 2 females; mean age 34 years; range 15 to 67 years) with open comminuted femur fractures due to high-velocity gunshot injuries were included. The fractures were classified according to the AO system. Timing of minimally invasive percutaneous plate fixation was determined according to the classification of open fractures in the GustiloAnderson system. There were seven subtrochanteric, seven supracondylar, and three diaphyseal fractures. During surgical exploration, two patients underwent vascular repair for relatedpathologies. No exploration was performed in two cases with neurological damage. Seven patients were operated on in the early period (mean 1.3 days; range 1 to 2 days) and 10 patients in the late period (mean 11.1 days; range 7 to 15 days). The mean follow-up was 25 months (range 14 to 42 months).Results: Union was obtained in a mean of 4.4 months (range 2.5 to 7 months) in 16 patients. Autogenous grafting was performed in four patients who presented with a cavitation and defect in the late period and in one patient due to delayed union in the postoperative fourth month. Complications included superficial infection in one patient (5.9%), deep infection in one patient, and leg length discrepancy (0.5 cm to 2 cm) with a varus-valgus angulation (mean 5°, range 3 to 8°) in eight patients (47.1%). No refractures occurred during the follow-up period.Conclusion: Minimally invasive percutaneous plate fixation can be considered an alternative technique in type IIIA and IIIB open fractures resulting from high-velocity gunshot injuries., Amaç: Bu çalışmada, ateşli silahla yaralanma sonucu oluşan açık parçalı femur kırıklarının indirekt redüksiyonla tedavisi değerlendirildi.Çalışma planı: Ateşli silahla yaralanma sonucu oluşan açık parçalı femur kırığı nedeniyle tedavi edilen 17 hasta (15 erkek, 2 kadın; ort. yaş 34; dağılım 15-67) geriye dönük olarak incelendi. Kırıklar AO sistemine göre sınıflandırıldı. Minimal invaziv perkütan plaklama yönteminin erken veya geç dönemde uygulanmasına karar verilirken Gustilo-Anderson açık kırık sınıflaması temel alındı. Kırıkların yedisi subtrokanterik, yedisi suprakondiler, üçü diyafiz bölgesindeydi. Vasküler patolojisi olan iki hastaya eksplorasyon ile birlikte damar tamiri uygulandı. Nörolojik yaralanması olan iki hastada sinir eksplore edilmedi. Yedi hasta erken dönemde ortalama 1.3 günde (dağılım 1-2 gün), 10 hasta geç dönemde ortalama 11.1. günde (dağılım 7-15 gün) ameliyat edildi. Ortalama izlem süresi 25 ay (dağılım 14-42 ay) idi.Sonuçlar: On altı hastada ortalama 4.4 ayda (dağılım 2.5-7 ay) kaynama elde edildi. Dört hastada kavitasyon ve defekt görülmesi üzerine geç dönemde primer, bir hastada dördüncü ayda kaynama gecikmesi üzerine sekonder otojen kemik grefti uygulandı. Ameliyat sonrası dönemde komplikasyon olarak bir olguda (%5.9) yüzeyel enfeksiyon, bir olguda derin enfeksiyon, sekiz olguda (%47.1) 0.5-2 cm arasında ekstremite eşitsizliği ve ortalama 5° (3-8°) varus-valgus açılanması gözlendi. İzlem süresince tekrarlayan kırık görülmedi.Çıkarımlar: Ateşli silah yaralanması ile oluşan tip IIIA ve tip IIIB açık femur kırıklarında minimal invaziv perkütan plakla tespit yönteminin uygun bir tedavi seçeneği olduğunu düşünüyoruz.

Objectives: We evaluated the early results of endoscopic carpal tunnel release with the use of local anesthesia.Methods: Endoscopic carpal tunnel release was performed in 14 hands of 10 patients (8 females, 2 males; mean age 43 years; range 35 to 58 years) using the two-portal Chow technique following local anesthesia described by Wood and Logan. Involvement was in the right hand in five patients, in the left in three, and in both hands in two patients. Electromyography showed moderate or severe compression of the median nerve in the carpal tunnel and the Tinel’s and Phalen’s signs were positive in all the patients. There was no previous history of metabolic diseases such as diabetes mellitus, gout, or hypothyroidism, nor a coexisting pregnancy. The decision for surgery was given at the end of an unsuccessful conservative treatment for a month. The mean follow-up period was 16 months (range 10 to 24 months).Results: Two patients (14.3%) required further anesthesia with local anesthetic agents and sedation in the incision area. No complaints of paresthesia were seen during injections. Injection associated problems such as increased thickness of the synovial layer or decreased endoscopic view did not occur. No instances of tendon or nerve injury, hematoma, or sympathetic dystrophy were seen. One patient developed neuropraxia in the third and forth fingers postoperatively. Early postoperative pain was observed in two wrists, appearing 10 days and two months after surgery, respectively. During the follow-up period, all the patients were free of preoperative complaints and no recurrences were encountered.Conclusion: Local anesthesia is a rapid and reliable technique in carpal tunnel surgery, enabling hospitalization confined to the same day., Amaç: Lokal anestezi tekniğiyle yapılan endoskopik karpal tünel cerrahisinin erken dönem sonuçları değerlendirildi.Çalışma planı: On hastanın (8 kadın, 2 erkek; ort. yaş 43; dağılım 35-58) 14 eline Wood ve Logan tarafından tanımlanan lokal anestezi uygulamasını takiben, Chow’un iki girişli tekniği ile endoskopik karpal tünel gevşetme ameliyatı uygulandı. Beş hastada sağ, üçünde sol, ikisinde iki taraflı tutulum vardı. Ameliyat öncesinde, elektromiyografi sonuçları tüm hastalarda karpal tünelde orta ve ağır düzeyde median sinir basısı ile uyumluydu ve Tinel ve Phalen testleri pozitif bulundu. Olgularda diabetes mellitus, gut, hipotiroidi gibi metabolik rahatsızlıklar ve gebelik yoktu ve bir aylık konservatif tedaviye yanıt alınamaması üzerine cerrahiye karar verildi. Ameliyat sonrasında hastalar ortalama 16 ay (dağılım 10-24 ay) süreyle izlendi.Sonuçlar: İki bilekte (%14.3) kesi bölgesine lokal anestezi desteği ve sedasyon gerekti. Enjeksiyon sırasında parestezi şikayeti olmadı. Lokal anesteziye bağlı sinovyal tabaka kalınlığında artma görülmedi veya serbest sıvı artışına bağlı görüntüde bozulma meydana gelmedi. Olgularda tendon yaralanması, hematom, sempatik distrofi ve sinir yaralanması görülmedi. Ameliyattan sonra bir olguda üçüncü ve dördüncü parmakta nöropraksi görüldü. Ameliyattan sonra erken dönemde iki bilekte ağrı görüldü. Bu süre birinde 10 gün, diğerinde iki ay idi. Tüm olgularda ameliyat öncesindeki şikayetlerin geçtiği gözlendi. İzlem süresi içinde hiçbir hastada nüks görülmedi. Çıkarımlar: Karpal tünel cerrahisinde lokal anestezi tekniği, hızlı, güvenilir ve günübirlik uygulamalara olanak sağlayan bir tekniktir.

35 patients with the provisional diagnosis of septic arthritis were admitted the 2nd Orthopaedic Clinic of ministry of health Ankara Hospital. 21 patients were male and 14 were female with an average age of 9.1 years (range 5 mo-15 yrs.). Septic arthritis was considered in the hips of 19 patients, in the knees of 12, on the shoulders of 3 and on the elbow of 1. All of the patients were operated on an emergency basis with drainage of pus and application of washout drainage. Wide spectrum antibiotics were administered postoperatively (3 week parenterally, 3 week orally). At the time of admission 94.2% of patients had high sedimentation rate, 60.0% of patients had high leucocyte count. Cultures revealed Staph. aureus in 24 cases, gram (-) bacteria in 6 (Enterobacter cloaca, E. coli, Coliform basil) and no growth in 5 cases. In patient with hip septic arthritis we have observed three femoral head destructions and one septic dislocation. In patients with three septic arthritis of the knee, we postoperatively have found two femoral osteomyelitis. As a result, it was seen that delay in the drainage of joints with septic arthritis caused many complications, early intervention has resulted with 90% success., Ocak 1993 ile Ocak 1995 tarihleri arasında S.B. Ankara Hastanesi 2. Ortopedi Kliniğine başvuran, septik artritli 35 çocuk hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların 2’si erkek, 14'ü kiz idi ve ortalama yaşları 9,1 yıl (5ay-15 yaş) olarak saptandı. 19 hastada kalça septik artriti, 12 hastada diz, 3 hastada omuz ve 1 hastada dirsek septik artriti teşhis edildi. Hastaların hepsi acil olarak opere edildi. Drenaj ve yıkama sonrası postoperatif geniş spektrumlu antibiyotik başlandı (ilk 3 hafta paranteral, sonraki 3 hafta oral). Yapılan laboratuvar tetkiklerinde %94.2'sinde sedimantasyonun yüksek, %60.0'ında da beyaz kürenin yüksek olduğu saptandı. Operasyonda alınan kültürlerin 24'ünde staph. aureus, 6'sında gram (-) bakteri (enterobakter cioaca, E. coli. Coliform basil), 5 hastadan alınan kültürlerde ise üreme olmadı. Kalça septik artritli 3 hastada femur başı destrüksiyonu, 1 hastada septik dislokasyon saptandı. Diz septik artritli 2 hastada eksplore edilen diz ekleminin çevresinde postoperatif osteomyelit görüldü. Sonuç olarak septik artritli çocuklarda eklem drenajı geciktikçe, sekel ve kompiikasyon oranının arttığını, erken müdahalede ise %90 oranında başarı elde edildiğını gördük.

Between 1993 and 1996 a total of 89 hips in 76 patients were operated on for congenital dislocation A total of 40 hips in 36 patients were evaluated. Last follow-up examinations could be performed on 36 patients with 4 bilateral 21 left and 11 right hips. There were 29 female and 7 male patients. Patients age at the time of operation was an average of 46.7 months (range 24-96 mo). All the cases had fully dislocated hips without previous treatment. 40 hips undervent open reduction+proximal femoral osteotomy and shortening+Salter osteotomy. Average folow-up ranged 31 months. Pre-operatif acetabular index averaged 36.6¡ and was 18.2¡ at the last follow-up. Average collo-diaphyseal angle was 138¡ pre operatively and 113¡ post-operative and 124¡ at last follow-up. Center-edge angels could not be measured preoperatively but at last follow-up was 30.8¡. Average femoral shortening was 1.7 cm intraoperatively decreased to 1.2 cm at the last follow-up. 2 of the hips redislocated and 1 was subluxated. 2 patient had superficial, skin infection that resolved with antibiotics and wound dressings. Clinical evaluation revealed good results in 31 hips. Radiologic examination showed very good and good results in 30 hips. A total of 6 patients had avascular necrosis., Kliniğimizde 1993-1996 yılları arasında 76 hastanın 89 kalçası çeşitli cerrahi metodarla tedavi edildi-ler. Bu hastalardan daha önce tedavi görmemiş, yaşı 24-96 ay (ort. 46.7) arası olanlar ve yeterli takibi bulunan 36 hastanın 40 kalçası çalışmaya dahil edildi. Kontrolleri yapılabilen 36 hastanın 4'ünde bilateral, 21'inde sol kalça, 11'inde ise sağ kalçada çıkık vardı. Olguların 29'u kız, 7'si erkek idi. Cerrahi tedavi olarak radikal redaksiyon (AR - VDO - Kısaltma + Salter) osteotomisi yapıldı. Hastalar ortalama 31 ay (6-45 ay) takip edildiler. Preoperatif asetabuler indeks ortalama 36,6° iken son kontrolde ortalama 18.2° olduğu görüldü. Kalçalardaki preoperatif baş-boyun açışı ortalama 138°, posioperatif 113°, son kontrollerde ise ortalama 124° bulundu. Olguların preoperatif CE açıları yüksek çıkık olması nedeniyle ölçülmedi. Son kontroldeki CE açışı ortalama 30,8° olarak ölçüldü. Operasyon sırasında yapılan ortalama 7.7 cm'lik kısalığın son kontrolde ortalama 7,2 cm'ye gerilediği görüldü. Kalçaların 2'sinde redislokasyon, l'inde ise subluksasyon görüldü. İki vakamızda cilt enfeksiyonu gelişti. Uygun antibiyotik ve yara pansumanı ile enfeksiyon giderildi. Klinik olarak değerlendirildiğinde 31 (%77.5) olguda yeterli sonuç alınmıştır. Radyolojik olarak değerlendirmede ise 30 (%75) olguda mükemmel ve iyi sonuç alınmıştır. Toplam 6 (%15) olguda avasküler nekroz görüldü. Sonuç olarak ileri yaş gurubu DKÇ tedavisinde tek seansta açık redaksiyon, kapsülorafi, femoral kısaltma, derotasyon-varizasyon ve pelvik osteolomi ile başarılı sonuçlar alınmaktadır.

32 patients with congenital shortness of the lower extremity were treated in Baku Ortopedic and Traumatologic Scientific Research Institute between 1985-1992 utilising the Ilizarov methods. The patients were between the ages of 3-12 with a shortness of 3 to 12 cm. The shortness was in the femur in 10 patients and tibia in 22. Complications encountered in this series were equinus deformity of the foot in 2 patients, flexion deformity of the knee in 2 patients, 4 deep pin tract infection and one deformity in the regenerate following fixator removal. According to our results we think that the methods developed by Ilizarov consisting of corticotomy and circular fixator application is perfectly suitable for congenital lower limb shortness., 1985-1992 yılları arasında, Bakü Ortopedi ve Travmatoloji Bilimsel Araştırma Enstitüsünde konjenital alt ekstremite kısalığı bulunan 32 hasta İlizarov yöntemi kullanllarak tedavi edilmistir. Hastaların yaşları 3 ile 12 arası ve en küçük uzunluk farkı 3 cm, en büyük uzunluk farkı ise 12 cm idi. Kısalık 10 hastada femurda, 22 hastada ise tibiada idi. Tedavi sırasında 2 hastada ayakta ekin deformitesi, iki hastada dizde fleksiyon tipi kontraktür 4 hastada derin pin tract enfeksiyonu, bir hastada ise fiksator çıkarıldıktan sonra regenaratta deformite meydana geldi. İlizarov'un tarif etmiş olduğu prensiplere uyularak yapılacak olan kontikotomi ve eksternal fiksator uygulamasının, konjenital alt ekstremite kısalıklarının tedavisinde kullanılabilecek iyi bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır.

Objectives: We compared the results of treatment with external fixation and a spica cast in children with closed femoral fractures.Methods: A total of 157 children with closed femoral fractures were treated using external fixation (n=57; 36.3%; mean age 6 years; age range 4-12 years) and a spica cast (n=100; 63.6%; mean age 6.1 years; age range 2-12 years) following 90-90 traction. Patients were followed-up for a mean duration of 18 months (range 9-36 months).Results: Mean length of hospitalization and treatment was eight days (range 5-15 days) and 51 days (range 35-79 days) in the external fixation group, respectively. Hospital stay and treatment duration were longer in patients treated with a spica cast plaster, being 15.7 days (range 6-22 days) and 63.3 days (range 45-78 days), respectively. Pin-tract infection developed in 5.3% (n=3) in the former and in 6% (n=6) in the latter. Development of pressure sores was noted on the back and perineal regions in 25 patients (25%) in the conservative treatment group. Average number of radiographic examinations during hospitalization was greater in patients undergoing conservative treatment, being five times (range 5-8 times) versus two times (range 2-4 times). Conservatively treated patients exhibited a mean increase of 0.6 cm (range 0.3-1.7) in length, while no increases were observed in the latter group.Conclusion:The use of external fixation seems to be an appropriate choice in children with closed femoral fractures especially in clinics experiencing limited bed-size and workforce shortage., Amaç: Kapalı çocuk femur kırıklarında eksternal fiksatör ve pelvipedal alçı ile tedavi edilen çocuk olguların tedavi sonuçları karşılaştırıldı.Çalışma planı: Kapalı femur kırığı nedeniyle başvuran 157 hastanın 57’si (%36.3; yaş ort. 6; yaş dağılımı 4-12) eksternal fiksatör, 100’ü (%63.6; yaş ort. 6.1; yaş dağılımı 2-12) 90-90 traksiyon sonrası pelvipedal alçı kombinasyonu ile tedavi edildi. Hastalar ortalama 18 ay (9-36 ay) takip edildi.Sonuçlar: Eksternal fiksatör kullanılan olgularda hastanede kalış süresi ortalama sekiz gün (5-15 gün); tedavi süresi ortalama 51 gün (35-79 gün); pelvipedal alçı uygulanan hastalarda hastanede kalış süresi ortalama 15.7 gün (6-22 gün), tedavi süresi ise 63.3 gün (45-78 gün) bulundu. İki grupta tel dibi enfeksiyon oranları sırasıyla %5.3 (n=3) ve %6 (n=6) idi. Konservatif tedavi uygulanan olguların 25’inde (%25) sırt ve perine bölgelerinde yer yer bası yarası geliştiği gözlendi. Eksternal fiksatör uygulanan hastalarda cilt sorunlarıyla karşılaşılmadı. Konservatif tedavi gören hastalarda hastanede kaldıkları süre içinde ortalama beş kez (5-8 kez) radyografi çekilirken; eksternal fiksatörle tedavi edilenlerde ortalama iki kez (2-4 kez) radyografi çekildi. Konservatif tedavi gören hastalarda ortalama 0.6 cm (0.3-1.7 cm) uzunluk artışı gözlenirken eksternal fiksatörlü olgularda uzunluk artışı görülmedi.Çıkarımlar: Kapalı femur kırıklı çocuklarda, eksternal fiksatörün özellikle yatak sıkıntısı ve personel yetersizliği olan kliniklerde iyi bir tedavi seçeneği olduğu sonucuna varıldı.

Objectives: Fractures of the femoral shaft are one of the most common fractures and may result in extensive disability, prolonged morbidity, or mortality unless appropriate treatment is applied. There are several treatment alternatives. In this study, we evaluated early results of interlocking intramedullary nailing in patients with femoral shaft fractures.Methods: Femoral fractures of 42 patients (34 males, 8 females; mean age 32 years; range 16 to 67 years) were treated with interlocking intramedullary nailing. The mean follow-up was 14.4 months (range 8 to 32 months). Radiologic and clinical results were evaluated.Results: Union was obtained in all but one patient within a mean duration of 18.2 weeks. Discrepancy of leg length was measured as 10 mm in six patients, and 25 mm in one patient. One patient (2.38%) developed deep infection. Knee flexion was more than 120° in 95.23%. According to Thoresen’s criteria, the results were excellent and good in 89% of patients.Conclusion: Interlocking intramedullary nailing proved an acceptable alternative in the treatment of femoral shaft fractures., Amaç: Femur cisim kırıkları travmatolojide en sık karşılaşılan kırıklardan biridir. İyi tedavi edilmediğinde mortalite, uzamış morbitide ve sakatlıkla sonuçlanabilen bu kırıkların tedavisinde değişik seçenekler bulunmaktadır. Bu çalışmada kilitli intramedüller çivileme uyguladığımız hastaların erken dönem sonuçları değerlendirildi.Çalışma planı: Erişkin yaş grubundaki 42 hastanın (34 erkek, 8 kadın; ort. yaş 32; dağılım 16-67) femur cisim kırığı, kilitli intramedüller çivileme ile tedavi edildi. Ortalama takip süresi 14.4 ay (dağılım 8-32 ay) idi. Son kontrollerde hastalar klinik ve radyolojik olarak değerlendirildi.Sonuçlar: Olguların biri dışında hepsinde ortalama 18.2 haftada kaynama elde edildi. Altı hastada 10 mm, bir hastada 25 mm’lik kısalık gelişti. Bir hastada (%2.38) derin enfeksiyon gözlendi. Kırk hastada (%95.23) diz fleksiyonunun 120° ve üzerinde olduğu görüldü. Thoresen ölçütlerine göre olguların %89’unda çok iyi veya iyi sonuç elde edildi.Çıkarımlar: Erişkin yaştaki hastalarda, femur cisim kırığı tedavisinde kilitli intramedüller çivilemenin iyi bir alternatif olduğu sonucuna varıldı.

Twenty-eight patients were treated between 1993-1996 for their intertrochanteric femoral fractures with external fixator. Seventeen of the patients were male, 11 female. 13 right and 15 left hips were broken. The average age of the patients was 63.9 years (range, 21 to 90). The fractures were the result of traffic accidents in 6 and a fall in 22 cases. Patients with an Evans type-1 fracture had an Orthofix type unilateral external fixator for their treatment. The average follow-up was 18.6 months (range, 7 to 31). There was no early postoperative mortality but there were 5 mortalities during the follow-up period. According to Foster criteria, functionally, 11 patients were good (39.2%) and 12 very good (42.8%). Anatomically 13 patients were good (46.4%) and 10 very good (35.7%), there was satisfactory 82.1% results overall. Pin tract infection was seen in 5 patients (17.8%). As a result; external fixator use in intertrochanteric fractures is less traumatic to the patient, application is easy and can be done under local anesthesia and allows early mobilization. Implant removal is easy, therefore we think that external fixation is a good alternative in old people with poor health conditions., Kliniğimizde 1993-1996 yılları arasında 28 intertrokanterik femur kırıklı olguya eksternal fiksatör uygulandı. Olguların 17'si erkek, 777 kadın idi ve 13'ünde sağ, 15'inde sol kalçada kırık vardı. Tüm olguların yaş ortalaması 63,9 yıl (21-90) idi. Sebep olarak 6 olguda trafik kazası, 22 olguda ise düşme tesbit edildi. Evans sınıflamasına göre tip-I olan kırıklarda Orthofix tipi unilateral eksternal fiksatör uygulandı. Postoperatifer erken dönemde mortalite gözlenmedi. Olgular ortalama 18,6 ay (7-31) takip edildiler. Son kontrollerde tesbit edilen ölüm sayısı 5 (%17,8) idi. Poster kriterlerine göre fonksiyonel olarak 77 (%39,2) iyi, 12 (%42,8) çok iyi, anatomik olarak 13 (%46,4) iyi, 10 (%35.7) çok iyi ve her iki gurupta %82,1 tatminkar sonuç alındı. Çivi yolu enfeksiyonu 5(%17.8) olguda görüldü. Sonuç olarak intertrokanterik femur kırığında eksternal fiksatör uygulaması; çok az travmarize edici olması, uygulamanın kolay ve kısa olması, gerektiğinde lokal anestezi altında yapılabilmesi, erken mobilizasyona izin vermesi ve poliklinik şartlarında travmatize etmeden kolaylıkla cıkarılması gibi üstünlüklerinden dolayı çok yaşlı, genel durumu bozuk hastalarda alternatif bir tedavi metodu olarak düşünülmelidir.

In 1985-1992, 275 patients with lumbal osteokondrozis were treated. Plain spondylography in all patients, contrast myelography in 127 patients, CT scan in 35 patients were obtained. Patients were divided in 3 groups according to the radiologic findings. Treatment was chosen according to the groups mean follow up was ratring from 2 to 5 years. In 123 cases pain relieved completely while mild pain remained in lumbosacral area in 43 patients. 15 patients developed complication., 1985-1992 yılları arasında lumbal osteokondrozlu 275 hasta muayene ve tedavi edilmiştir. Hastaların tamamına kontrastsız spondilografiye, 127'sinde kontrastlı miyelografi 35'inde kompütürlü tomografi yapılmıştır. Röntgenometrik ölçümler yapılarak hastalar 3 gruba ayrılmıştır. Grupların özelliklerine göre tedavi metodu seçilmiştir. Tedavi sonunda hastalar iki yıl ile beş yıl arası takip edilmişlerdir. Ağrı semptomu 123 hastada tamamiyle yok olurken, 43 hastada yalnlz lumbal bölgede bazen gelen zayıf ağrı şikayetleri kalmıştır. Postoperatif 15 hastada komplikasyon görülmüştür.

Objectives: The results of open reduction and internal fixation of humeral shaft fractures by either an intramedullary nail or a dynamic compression plate were compared.Methods: The study included 60 patients (43 males, 17 females; mean age 38 years; range 19 to 61 years) with humerus fractures. Thirty-three patients were treated withintramedullary nails and 27 patients with dynamic compression plates. Functional results were evaluated according to the Stewart and Hundley’s criteria. The two methods were compared. The mean follow-up period was 42 months (range 28 to 72 months).Results: Healing times did not differ between the two treatment groups (p>0.05). Radial nerve palsy occurred only in the dynamic compression plate group, with four patients being affected. On the other hand, the rate of nonunion was significantly higher in patients treated with intramedullary nailing (p, Amaç: Humerus diafiz kırığı nedeniyle, kilitli intramedüller çivi veya plak-vida ile tedavi edilen hastaların sonuçları karşılaştırıldı.Çalışma planı: Humerus diafiz kırığı nedeniyle cerrahi tedavi gören 60 hasta (43 erkek, 17 kadın; ort. yaş 38; dağılım 19-61) çalışmaya alındı. Hastaların 33’ü kilitli intramedüller çivi, 27’si plak-vida ile tedavi edildi. Fonksiyonel sonuçlar Stewart Hundley ölçütlerine göre değerlendirildi. Kaynama süreleri ve morbiditeleri istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Ortalama takip süresi 42 ay (dağılım 28-72 ay) idi.Sonuçlar: Hasta grupları arasında iyileşme süreleri bakımından anlamlı fark yoktu (p>0.05). Radial sinir paralizisi, plak-vida ile tedavi edilen dört olguda gelişirken, intramedüller çivi ile tedavi edilen olgularda görülmedi. İntramedüller çivi ile tedavi edilen olgularda anlamlı düzeyde daha yüksek kaynamama oranı görüldü (p

Objectives: We evaluated the results of conservative treatment for displaced intra-articular fractures of the calcaneum and investigated the implications of radiologic and clinical signs on the outcome.Methods: Thirty-three patients (18 males, 15 females; mean age 38 years; range 18 to 61 years) with displaced intra-articular calcaneum fractures were treated with cast immobilization and non-weight bearing. According to the modified Essex-Lopresti classification, the fractures were type-a (n=2), type-b1 (n=5), type-b2 (n=4), type-c1 (n=11), type-c2 (n=7), and type-d (n=4). The results were evaluated using the protocol and scoring system by Rowe et al. The mean follow-up was 3.8 years (range 1.5 to 8 years).Results: Excellent or good results were achieved in 22 patients (66%), while 11 patients (34%) had fair or poor results. Type-b2, type-c2, and type-d fractures were associated with worsening results. Increased heel width, decreased Böhler angle, and male sex were associated with unsatisfactory results; however, no relationship was found between secondary osteoarthrosis and unsatisfactory results. Conclusion: Our results suggest that conservative management of displaced intra-articular fractures of the calcaneus is unsatisfactory., Amaç: Bu çalışmada konservatif yöntemlerle tedavi edilen deplase eklem içi kalkaneus kırıklarında sonuçlar ve bu sonuçlar üzerinde etkili olan radyolojik ve klinik bulgular incelendi.Çalışma planı: Alçı tespiti ve ağrıları kaybolana kadar yük vermeyerek tedavi ettiğimiz 33 hasta (18 erkek, 15 kadın; ort. yaş 38; dağılım 18-61) çalışmaya alındı. Modifiye Essex-Lopresti sınıflandırmasına göre, olguların ikisi tip-a, beşi tip-b1, dördü tip-b2, 11’i tip-c1, yedisi tip-c2 ve dördü tip-d kırıklar idi. Sonuçlar Rowe ve ark.nın tanımladığı değerlendirme protokolü ve puanlama sistemi kullanılarak değerlendirildi. Hastalar ortalama 3.8 yıl takip edildi (dağılım 1.5-8 yıl).Sonuçlar: Olguların 22’sinde (%66) mükemmel ve iyi, 11’inde (%34) yetersiz ve kötü sonuç alındı. Essex-Lopresti tip-b2, -c2 ve -d tipi kırıklarda sonuçların daha kötü olduğu gözlendi. Topuk genişliği artan, Böhler açısı azalan hastalarda ve erkeklerde kötü sonuç daha fazlaydı; ancak subtalar eklemde osteoartritin sonuç üzerinde etkili olmadığı görüldü.Çıkarımlar: Deplase eklem içi kalkaneus kırıklarında konservatif tedavide yetersiz ve kötü sonuç oranı yüksek bulundu.

Granulocyte macrophage-colony stimulating factor (GM-CSF) is a cytokine which effects the various developmental steps of hematopoietic cells and enhances the phagocytic activity of these cells. The effect of GM-CSF on acute osteomyelitis, which was developed in rats, was investigated. For this purpose, osteomyelitis was firstly developed through the direct inoculation of Staphylococcus aureus into rat tibial metaphysis. Twenty four 5 in which diagnosis of osteomyelitis was histopathologically established were divided into two groups. Antibiotic only was given to the first group, and antibiotic as well as GM-CSF to the second group. Rats were followed-up for 3 months with plain radiographs, and scintigraphic methods using Ga-67 citrate. Materials obtained from the rats that had been killed at the end of the third month were histopathologically investigated. One rat in the first group died. Chronic ostomyelitis developed and fracture was observed in another rat. In 12 rats of the second group physical examination, plain radiographs and histopathologic findings were normal. In scintigraphic studies with Ga-67 citrate in the second group, there was a decreased uptake. Consequently, in our study GM-CSF did not show a significant effect on the treatment of acute osteomyelitis. We think that GM-CSF may be theoretically helpful in this disease, and more comprehensive and large-scale studies can give more detailed information., Granulocyte macrophagecolony stimulating factor (GM-CSF), hematopoietik hücrelere çeşitli kademelerde etki eden ve bu hücrelerin fagositik aktivitelerini artıran bir sitokindir. Bu çalışmada farelerin tibia metafizine stafilokokus aureusun direk inokulasyonu ile oluşturulan akut osteomyelitte GM-CSF'nin etkisi araştırıldı. Stafilokokus aureusların, fare tibia metafiine direkt inokulasyonu yoluyla osteomyelit oluşturuldu. Biopsi parçalarında histopatolojik olarak osteomyelit tanısı konulan 24 fare iki eşit gruba ayrıldı. Birinci gruba sadece 3. kuşak Sefalosporin, ikinci gruba ise 3. kuşak Sefalosporin ve GM-CSF tedavisi uygulandı. Fareler, X-ray, Ga-67 Sitrat sintigrafik tetkikleri ile 3 ay takip edildi (takip sırasında birinci grupta 1 fare öldü, 1 farede ise kronik osteomiyelit gelişerek patolojik kırık oluştu). Üçüncü ayın sonunda öldürülen farelerden el-de edilen kemik materyaller histopatolojik incelemeye alındılar. İkinci grupta bulunan 12 farede fizik muayene ve X-ray normal sınırlar içerisinde idi. Ga-67 Sitratla yapılan kantitatif sintigrafik incelemelerde ikinci grupta, birinci gruba göre 48. saatte istatistiksel olarak anlamlı tutulum azlığı görüldü. Sonuç olarak GM-CSF'nin, akut osteomyelit tedavisinde yararlı olabileceğini düşünmekteyiz. Bu faktörün daha geniş ve kapsamlı araştırmalar yapılması durumunda daha anlamlı bilgiler vereceği kanaatindeyiz.

Objectives: We evaluated the presenting features of ipsilateral femoral and tibial fractures in adults, and the effects of both fracture type and severity of skeletal injury on the results.Methods: The study included 24 patients (22 men, 2 women; mean age 38 years; range 17 to 75 years). According to the classification by Letts et al., the types of the fractures were as follows: type A (7), type B (2), type C (5), type D (7), and type E (3). Femur fractures were treated by locked intramedullary nails, AO plates, plate-screws, unilateral external fixator, or dynamic condylar screws, and tibia fractures by external fixator, plate-screws, locked intramedullary nailing, or with conservative methods. Amputation at the fracture level was required in a patient with type 3C open tibia fracture. The mean follow-up was 3.2 years (range 1.3 to 7 years). Results: According to the criteria by Kalström and Olerud, the results were excellent in three patients, good in nine patients, fair in five patients, and poor in six patients. The mean skeletal injury scores were 4.4 and 3 in patients having fair and poor results and in those with good and excellent results, respectively. Fair and poor results corresponded to type A (1 patient), type C, type D, or type E fractures. Five patients with type 3 open fractures had fair or poor results. Thirteen patients (54%) had at least one complication.Conclusion: Patients with type C, D, or E fractures and those with greater skeletal injury scores are more likely to have fair or poor results due to the open nature of the fracture and to increased involvement of the knee joint. Although there is not an ideal method, rigid internal fixation seems to be more appropriate in fractures other than type 3 open tibia fractures., Amaç: Erişkinlerde karşılaşılan ipsilateral femur ve tibia kırıklarının özellikleri ve kırığın tipinin ve iskeletsel yaralanma derecesinin sonuçlara olan etkisi değerlendirildi.Çalışma planı: Çalışmaya 24 hasta (22 erkek, 2 kadın; ort. yaş 38; dağılım 17-75) alındı. Letts ve ark.nın sınıflandırmasına göre kırıkların yedisi tip A, ikisi tip B, beşi tip C, yedisi tip D, üçü tip E olarak belirlendi. Femur kırıkları kilitli intramedüller çivi, AO plak, düz plak-vida, tek taraflı eksternal fiksatör veya dinamik kondiler vida ile tedavi edildi. Tibia kırıkları ise eksternal fiksatör, plak-vida, intramedüller kilitli çivileme ya da konservatif yöntemle tedavi edildi. Tip 3C açık tibia kırığı olan bir hastaya kırık seviyesinde amputasyon yapıldı. Hastalar ortalama 3.2 yıl (dağılım 1.3-7 yıl) izlendi.Sonuçlar: Kalström ve Olerud’un ölçütlerine göre üç hastada mükemmel, dokuz hastada iyi, beş hastada yetersiz, altı hastada kötü sonuç alındı. Ekstremite yaralanma derecesi, yetersiz ve kötü sonuç alınan hastalarda 4.4, iyi ve mükemmel sonuç alınanlarda 3 bulundu. Yetersiz ve kötü sonuç alınan bir hastada tip A, diğerlerinde ise C, D veya E tipinde kırık olduğu gözlendi. Tibiasında tip 3 açık kırığı olan beş hastada yetersiz veya kötü sonuç alındı. On üç hastada (%54) en az bir komplikasyon oluştu.Çıkarımlar: Açık ve diz eklemiyle ilişkili olmaları nedeniyle tip C, D ve E kırıklarda ve iskeletsel yaralanma derecesi yüksek hastalarda yetersiz ve kötü sonuç daha fazla görülmektedir. Tedavide ideal bir tespit yöntemi olmamakla birlikte, sıkı internal fiksasyon, tip 3 tibia açık kırıkları dışında tercih edilmelidir.

Background and aim: The ingrown toenail is a condition of the active young population that often seriously impairs the patient’s comfort, causing distress to walk, which is seen in the second and the third decades. We aimed to compare two different treatment techniques for that disease. Methods: A total of 80 patients who underwent surgery, using the Winograd technique, due to an ingrown toenail were included. The mean age of the patients was 29 (21-44) years. There were 32 female (40.0%), and 48 male (60.0%) patients. The patients were divided into two groups: Group 1 (n = 40) consisted of patients in whom electrocautery was applied during the surgery, whereas in Group II (n = 40) curettage was done. Recurrence, and infection rates were compared. Results: The statistical analysis revealed no significant difference between the two groups in terms of recurrence, and infection rates (p> 0.005). Conclusion: Our results showed that there is no superiority of one of these methods to the other in terms of the recurrence, and infection rates. Keywords: Ingrown toenail, winograde, matricectomy, curettage, electrocautery