Search

Item does not contain fulltext

Werkgevers zijn verplicht voor de veiligheid en gezondheid van werknemers te zorgen. De Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet) verplicht hen hiertoe en bevat een aantal systeembepalingen waar werkgevers aan moeten voldoen. Daarnaast moet de werkgever ook rekening houden met specifieke bepalingen uit het Arbeidsomstandighedenbesluit (Arbobesluit) en de Arbeidsomstandighedenregeling (Arboregeling). De uitvoering van een aantal van deze verplichtingen is geen éénmalige actie, maar een cyclisch proces. In de praktijk blijkt dit uitvoeringsproces van deze verplichtingen voor werkgevers niet altijd gemakkelijk te realiseren.

Background Assessing the cost effectiveness of training aimed at increasing general practitioners’ (GP) work awareness and patients’ work-related self-efficacy and quality of life. Methods A cluster randomized controlled trial in twenty-six GP practices in the southeast of the Netherlands with 32 participating GPs. GPs working in an intervention group practice received training and GPs working in a control group practice delivered usual care. The training intervention consisted of lectures and workshops aimed at increasing GPs’ work awareness and more proactive counseling for patients with work-related problems (WRP). Subjects were working age patients with paid work for at least 12 h per week, who visited one of the participating GPs during the study period. As outcome measures we used the Return to Work Self Efficacy scale to assess patients’ work-related self-efficacy and the Euroquol to assess quality of life. We also measured health care costs and productivity costs. With a 4-item questionnaire we asked patients to assess their GPs’ work awareness. Data were collected at baseline, after 6 and 12 months. Results Data of 280 patients could be analyzed. The patient related outcomes did not improve after GP training. The change in GP work awareness and the overall mean cost difference (of €770) in favor of the intervention group were not significant. Conclusions The training intervention presented in this paper was not cost-effective. Training which is further personalized and targeted at high risk groups with respect to WRP, is more likely to be cost effective.

Aan de hand van recente monitors en onderzoeken schetst de Arbobalans een actueel beeld van de arbeidsomstandigheden en werkgerelateerde gezondheid van werkenden en van het arbobeleid in bedrijven in Nederland. Vanaf 2007 verscheen de Arbobalans jaarlijks, vanaf 2012 is dat tweejaarlijks. Deze kennis helpt beleidsmakers binnen bedrijfsleven en overheid beleid te ontwikkelen voor een gezonde en vitale beroepsbevolking. Deze Arbobalans behandelt achtereenvolgens kerncijfers over de kwaliteit van de arbeid (hoofdstuk 2), ziekteverzuim (hoofdstuk 3), arbeidsongevallen (hoofdstuk 4) en beroepsziekten (hoofdstuk 5). De opzet en bronnen - recente monitors en onderzoeken - van deze Arbobalans staan in de inleiding (hoofdstuk 1). In deze samenvatting presenteren we eerst de belangrijkste inzichten uit de vier hoofdstukken. Vervolgens gaan we in op de specifieke positie van zzp’ers en van werknemers met flexibele arbeidscontracten, zoals uitzendkrachten en werknemers met een tijdelijk contract.

Binnen het Kennisprogramma Inspectie SZW (KIS) heeft TNO een onderzoek uitgevoerd om zicht te krijgen op de stand der praktijk ten aanzien van het voorkómen van arbeidsmarktdiscriminatie, met daarbij in het bijzonder de rol van intermediairs. Met andere woorden: hoe gaan werkgevers en intermediairs (uitzendbureaus, detacheringsbureaus, recruitmentbureaus, assessmentbureaus en social media platforms/vacaturewebsites) om met de risico’s op arbeidsmarktdiscriminatie? Onder arbeidsmarktdiscriminatie verstaan we het bedoeld en onbedoeld benadelen van bepaalde groepen tijdens het recruitmentproces op grond van niet-functie-gebonden eigenschappen, waarvan de belangrijkste zijn: leeftijd, afkomst, chronische ziekte of handicap en geslacht. Om zicht te krijgen op de stand der praktijk ten aanzien van het voorkómen van arbeidsmarktdiscriminatie is er een literatuurscan gedaan, hebben er 32 interviews plaatsgevonden met werkgevers (N=13), intermediairs (N=17) en inspecteurs (N=2) en hebben er twee gesprekken plaatsgevonden met deskundigen. Het resultaat is het voorliggende rapport inclusief checklist, een instrument dat werkgevers en intermediairs kunnen gebruiken om bewust te worden van de risico’s op het gebied van arbeidsmarktdiscriminatie. Tevens biedt de checklist oplossingsrichtingen om deze risico’s te verkleinen. De checklist kan ook als hulpmiddel door de Inspectie SZW worden ingezet om risico’s op arbeidsmarktdiscriminatie te verkleinen.

Mensen met een lage opleiding leven korter en hebben veel meer ziekten en beperkingen dan hoger opgeleiden. Dit komt onder meer door hun ongunstige leefstijl, maar ook door het werk en de vaak slechtere of zwaardere werkomstandigheden die lager opgeleiden hebben. Vaak hebben de werkenden niet in de gaten dat hun werkomstandigheden niet optimaal zijn. Maar ze ervaren wel dat hun gezondheid werkende weg minder wordt. Of ze overlijden op jongere leeftijd aan een ziekte waarvan niet is vastgesteld dat het door het werk komt. Werkenden die langdurig zijn blootgesteld aan gevaarlijke stoffen overlijden vaak aan een beroepsziekte zonder dat ze het door hebben. Er is heel weinig bekend over beroepsziekten door stoffen. Over bedrijfsongevallen is bijvoorbeeld veel meer bekend. Daar kan bij de preventie van beroepsziekten door gevaarlijke stoffen dan ook van geleerd worden. We introduceren daartoe het model van de organisatorische beroepsziekte. Dit model biedt inspiratie en handelingsopties voor de preventie van ziekten die ontstaan door de blootstelling aan gevaarlijke stoffen. Ten eerste door te investeren in informatie en kennis. Ten tweede door te investeren in de organisatie van bedrijven en de cultuur op de werkvloer. Ten derde door werknemers met een lage opleiding te helpen met een vriendelijk duwtje in de veilige richting. Want beroepsziekten pak je aan.

Een verbeterde gezondheid, vitaliteit, productiviteit, kwaliteit van leven en zelfredzaamheid van medewerkers en ZZP’ers in de installatiebranche en technische detailhandel. Dat was de inzet van de twee jarige proeftuin “Arbozorg Nieuwe Stijl” van UNETO-VNI Verzekeringen, Richting en TNO waarbij branchegerichte arbeidsgerelateerde zorg in praktijk gebracht werd. Het klassieke denken in termen van beperkingen maakt plaats voor denken in mogelijkheden: van Ziekte en Zorg naar Gezondheid en Gedrag. Hierin wordt een beroep gedaan op medewerkers, werkgevers, ondernemers, branches, arbozorgverleners en verzekeraars om met een nieuwe blik naar werk en gezondheid te kijken waarin duurzame inzetbaarheid (het vermogen om gezond, vitaal en productief deel te nemen aan betaalde arbeid) en preventie een grote rol spelen. En dit is nodig, want vergrijzing en ontgroening, flexibilisering en veranderingen in wetgeving maken duurzame inzetbaarheid steeds belangrijker. Niet in de laatste plaats vanwege de kosten van verzuim en arbeidsongeschiktheid voor medewerkers, werkgevers en de maatschappij als geheel

Objectives: Occupational diseases are common and result in a substantial disease burden and high sickness absence. Reliable data on the incidence and a better understanding of the risk factors will help to develop preventive measures. Methods: Several sources of measuring occupational diseases were analysed and compared: 1) Surveillance Project for Intensive Notification (diagnosed by an occupational physician, Netherlands Center for Occupational Diseases 2015); 2) National Working Condition Surveys and 3) Morbidity and mortality data from the National Institute for Public health and the Environment. Results: The incidence of occupational diseases in the Netherlands ranges from 0.19% (diagnosed by an occupational physician, workers) to 1.6% (self-reported, diagnosed by a medical doctor, self-employed) to 3.2% (self-reported, diagnosed by a medical doctor, employees). In 2013 an estimated 4,100 people died in the Netherlands as the result of an occupational disease (900 employees and 3,200 pensioners). The most common self-reported occupational diseases among employees are musculoskeletal disorders (1.7%) and mental disorder (1.4%). The most common occupational disease diagnosed by occupational physicians is common mental disorders (0.8%). The risk of an occupational disease for employees is highest in the healthcare (4.0%), industry (3.7%) and construction (3.6%) sectors. Multivariate analyses show that occupational risks that contribute most to musculoskeletal occupational diseases are repetitive movements (OR=2.25; PAF=40%), uncomfortable work posture (OR=1.62; PAF=18%) and high workload (OR=1.57; PAF=18%). For occupational mental diseases the most important risks are low engagement (OR=2.27; PAF=34%), a conflict with the supervisor (OR=1.51; PAF=17%) and a high emotional workload (OR=2.85; PAF=14%). Conclusion: Longitudinal measurements of self-reported occupational diseases can provide information to reduce the risk of occupational diseases at work and to reveal the effectiveness of preventive measures.

Oral presentation Eliminating Occupational Disease: Translating Research into Action, EPICOH 2017, EPICOH 2017, 28–31 August 2017, Edinburgh, UK. Objective To identify the main determinants of occupational diseases at both the individual and the population level. Methods This study used data from the Dutch National Working Conditions Survey (NWCS 2014; occupational disease confirmed by a doctor, self-reported, employees). Multivariate regression analyses were performed to assess the independent association at the individual level (OR) between each determinant and the presence of at least one occupational disease. Additionally, the Population Attributable Risk (PAR) was calculated for each determinant in order to assess the risk at the population level as well. Results The top three determinants that may be influenced and also contributed most to musculoskeletal occupational diseases, were the same at the individual and the population level: ‘Repetitive movements‘ (PAR=40.0%; OR=2.25), ‘Working in uncomfortable positions/bad posture‘ (PAR=17.7%; OR=1.62), and ‘High job demands‘ (PAR=17.6%; OR=1.57). Determinants that contributed most to psychological occupational diseases were also the same on the individual and population level: ‘Low engagement‘ (PAR=33.6%; OR=2.27), ‘Conflict with supervisor‘ (PAR=16.7%; OR=1.51), and ‘High emotional demands‘ (PAR=14.4%; OR=2.85). Conclusion These determinants may be influenced through education, measures and/or policies at the workplace or on higher levels, in order to decrease the prevalence of occupational diseases in the working population.

Vergrijzing, ontgroening, flexibilisering en veranderingen in wetgeving maken duurzame inzetbaarheid steeds belangrijker. Om pensioenen in de toekomst betaalbaar te houden worden werkenden (medewerkers en zelfstandigen) geacht langer door te werken (1-5). Onder invloed van een stijgende AOW-leeftijd en afgebouwde pre-pensioenregelingen neemt de gemiddelde leeftijd op de werkvloer toe (6). Hiermee stijgt het percentage werkenden met een chronische aandoening en dreigt een hoger verzuimpercentage (7). Hiernaast wordt er mogelijk een groter beroep gedaan op sociale zekerheidsvoorzieningen. Op het niveau van de individuele medewerker en ZZP’er resulteert dit in een verslechterde financiële positie, sociaal isolement en afnemende carrière perspectieven op de arbeidsmarkt. Maatschappelijk zijn de kosten hoog vanwege het risico op een langdurige uitkeringssituatie en (permanent) productieverlies (8, 9). Voor de concurrentiepositie van bedrijven is het dan ook van groot belang te investeren in de productiefactor arbeid onder andere door te investeren in duurzame inzetbaarheid. Duurzame inzetbaarheid gaat verder dan het voorkomen van ziekte en uitval of het aan het werk houden van medewerkers. Het gaat om de aansluiting tussen wat een medewerker kan en wil en het werk dat hij/zij kan of moet doen. Nu en in de toekomst. Dit vraagt om investeringen in gezondheid, kennis, vaardigheden en de werk-privé balans.

De resultaten in deze brochure zijn gebaseerd op onderzoek van TNO en ROA naar de impact, drijfveren en implicaties van doorwerken na de AOW-gerechtigde leeftijd. Voor het onderzoek is gebruikgemaakt van verschillende bronnen. Allereerst is op basis van registerdata van en de Enquête Beroepsbevolking gekeken hoe vaak en waarom mensen doorwerken na de AOW-gerechtigde leeftijd. Met een literatuurstudie, OESO data en het ROA/APG Werkgeversonderzoek Publieke Sector is onderzocht of AOW-gerechtigden jongeren verdringen op de arbeidsmarkt. Op basis van gegevens van de Werkgevers Enquête Arbeid (WEA) is vervolgens gekeken naar hoe werkgevers staan tegenover het doorwerken van werknemers na de AOW-gerechtigde leeftijd. Op basis van de Study on Transitions in Employment, Ability and Motivation (STREAM) is tenslotte gekeken naar motieven van werkenden om (niet) door te werken. Daarnaast zijn interviews gehouden met werkgevers en werkenden over redenen voor langer doorwerken en verwachtingen en ervaringen in de praktijk. Tenslotte is in twee expertbijeenkomsten met (ervarings)deskundigen, werkgevers- en werknemers( organisaties) gekeken naar de herkenbaarheid van de resultaten en is bediscussieerd of de onderzoeksresultaten aanleiding geven tot wijzigingen in overheidsbeleid, wet- en regelgeving

Het langer doorwerken na de AOW komt steeds vaker voor hoewel het aantal werkende AOW'ers nog gering is. De versobering van pensioenen lijkt hier een belangrijke oorzaak te zijn volgens onderzoekers van ROA and TNO. Het zijn vooral de lage- en hoge inkomensgroepen die doorwerken. Werkenden met een laag inkomen doen dit vooral uit financiële noodzaak. Hoewel er vaak wordt gesproken over verdringing op de arbeidsmarkt door doorwerkende AOW'ers vinden de onderzoekers geen bewijs voor deze stelling.

Het collectief investeren in arbeidsgerelateerde zorg loont. Zo ontstaat er passende en beter toegankelijke zorg voor bedrijven. Dit heeft een positief effect op de gezondheid en duurzame inzetbaarheid van medewerkers tegen lagere kosten. Deze brochure geeft inzicht in hoe bedrijvenen branches dit kunnen inrichten.

De Arbobalans geeft een breed overzicht van de kwaliteit van de arbeid in Nederland en van de ontwikkelingen hierin. Aan de hand van recente monitors en onderzoeken schetst de Arbobalans een beeld van de omvang en de gevolgen van blootstelling aan arbeidsrisico’s, van de betrokken risicoberoepen en -sectoren, en van maatregelen die in bedrijven op dit gebied worden getroffen. In de Arbobalans 2016 worden ziekteverzuim, arbeidsongevallen en beroepsziekten belicht. Daarnaast is er extra aandacht voor de groeiende groep zelfstandig ondernemers zonder personeel, de kosten van gezondheidsproblemen als gevolg van werk en de positie die Nederland inneemt ten opzichte van andere Europese landen.

Verkennend onderzoek naar de mogelijkheden om zorg en werk wat betreft kwaliteit, toegankelijkheid en financiering meer op elkaar af te stemmen voor mensen met psychische klachten. De verkenning bestaat uit twee delen. In het eerste deel worden de bestaande knelpunten geïnventariseerd waar het gaat om de afstemming zorg en werk voor werkenden en uitkeringsgerechtigden met veel voorkomende psychische klachten (Common Mental Disorders). Dit deel is gebaseerd zeven ervaringsverhalen van cliënten en een institutionele stakeholderanalyse. In het tweede deel wordt ingegaan op mogelijke oplossingsrichtingen.

The cost of sickness absence is high for employers, insurance companies and society, as well as for workers themselves. In times of crisis and resource scarcity – both at company and governmental level – it becomes ever more important to shed light on the diversity of methods and resulting cost outcomes. This is exactly what this factsheet aims to provide. First, it gives a brief overview of the most prominent methods for calculating sickness absence costs, and discusses the most important differences between them. Second, it introduces a new approach, linking the Netherlands Working Conditions Survey (NEA ; Koppes et al., 2009) with personal income data from Statistics Netherlands (CBS ; van den Brakel & Moonen, 2007). Overall, this factsheet strives to be a useful overview for policy makers, (occupational) health professionals, and scientists for modeling health impact assessments and developing interventions.

Doel is inzicht te krijgen in de mate en mogelijk daarmee samenhangende factoren van systematische verschillen tussen beoordelingen door verzekeringsartsen in de praktijk. Variabelen conform het ‘Attitude - Sociale Norm - Eigen Effectiviteit’- model uit een vragenlijstonderzoek onder verzekeringsartsen, zijn gekoppeld aan uitkomsten van hun beoordelingen van cliënten. Multilevelanalyses zijn uitgevoerd op 196 verzekeringsartsen en 83.755 beoordelingen voor WAO, Herbo of WIA in de periode 2003-2008. ‘Intraclass’-correlatiecoëfficiënten zijn berekend. Kenmerken, meningen en zelfgerapporteerd beoordelingsgedrag van verzekeringsartsen hangen in zeer geringe mate samen met de uitkomst van de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling. Er blijken wel kleine tot matige systematische verschillen, met name voor de mate van urenbeperkingen en de ernst van beperkingen. Onze bevindingen leveren geen indicaties op van andere oorzaken voor deze verschillen. Zij kunnen te maken hebben met werkroutines of opvattingen over de ‘normale’ werklast van een werknemer. Onderzoek moet uitwijzen of protocollering deze verschillen vermindert.