Search

Purpose. The aim of the study was to investigate whether the circulating miR-132, miR-146a, miR-222, and miR-320 levels are used in the differential diagnosis of women with polycystic ovary syndrome (PCOS) and healthy women. Methods. This prospective case-control study included 50 women with PCOS and age- and body mass index- matched 50 healthy controls. The hormone and lipid profiles, levels of microRNAs (miRNAs), and parameters of carbohydrate metabolism were measured. Results. Expression levels of miRNAs were assessed using the two-step quantitative real-time polymerase chain reaction. Circulating miR-132, miR-146a and miR222 levels were significantly downregulated in the PCOS group compared with the control group. The miR-320 levels did not differ between the two groups. Free testosterone was negatively correlated with miR-132, miR-146a and miR-222. Insulin was negatively correlated with miR-132 and miR-146a. Conclusions. The results of the study revealed that miRNA expression, may suggest a possible distinction between healthy women and PCOS patients. miR-132, miR-146a, and miR-222 may have key functions in the pathogenesis of PCOS.

The urachus is an embryologic remnant which degenerates after the birth. Defective obliteration of the urachus leads to urachal abnormalities. An infected urachal cyst is one of the urachal abnormalities and this pathology is rare in adult women. We report a case of 33-year-old woman with pelvic pain and dysuria who was diagnosed with infected urachal cyst. Infected urachal cyst is a rare pathology in adult women and this pathology should be considered in the differential diagnosis of acute abdomen.

Polikistik over sendromu (PKOS); doğurganlık çağındaki kadınlarda en sık görülen endokrinolojik bozukluktur. PKOS tanısı alan kadınların uzun dönem takip edildiği çalışmalarda, bu kadınlarda tip 2 diabetes mellitus, hipertansiyon, aterosklerotik kalp hastalığı ve menopoz sırasında myokard enfarktüsü gelişme riskinin arttığı gösterilmiştir. Paraoksonaz 1 (PON1), HDL'ne bağlı bir enzim olup, lipid peroksidleri hidroliz ederek, LDL'yi oksidasyona karşı korur. PON1'in koroner arter hastalığı için bağımsız bir risk faktörü olduğu bildirilmiştir. Asimetrik dimetilarjinin (ADMA)' nın endotelyal disfonksiyon ve endotelyal disfonksiyon zemininde ortaya çıkan kardiyovasküler hastalıklar için risk faktörü olduğu öne sürülmüştür. Brakiyal arterde akım bağımlı dilatasyon (FMD) ölçümü, kardiyovasküler olayların bağımsız bir belirteci olduğu gösterilen koroner dolaşımdaki endotelyal fonksiyonun invaziv olarak değerlendirilmesi ile korelasyon gösterir. Bu çalışmada PKOS'lu ve sağlıklı kadınlarda serum PON1 aktivitesi ve ADMA düzeyleri ile brakiyal arter FMD'si ölçümlerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 30 PKOS tanısı almış kadın ile 30 sağlıklı kadın dahil edilmiştir. Olguların tansiyonuna, vücut kitle indeksine, bel-kalça çevresine, FSH, LH, östradiol, serbest testosteron, total testosteron, androstenedion, SHBG, 17? OH-P, DHEAS, PRL, sT3, sT4, TSH, AST, ALT, üre, kreatinin, hemogram, lipid profili, açlık kan şekeri ve insulin seviyelerine ayrıca serum PON1 aktivitesi, ADMA düzeylerine bakıldı. İnsülin direnci tanısı; HOMA-IR ile konuldu. Olgulara pelvik veya transvajinal ultrason ve FMD ölçümleri yapıldı. PKOS grubunda serum PON1 aktivitesi ve FMD değerleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük saptandı. Serum ADMA düzeyleri açısından her iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. PKOS grubunda PON1 düzeyleri ile VKİ ve Bel/Kalça oranı arasında pozitif korelasyon, PON1 ile DHEAS arasında ise negatif korelasyon saptandı. FMD ile insülin ve HOMA-IR arasında pozitif korelasyon bulundu. Yine PKOS'lu hastalarda ADMA ile DHEAS, total testosteron ve HDL arasında pozitif korelasyon, ADMA ile LDL arasında negatif korelasyon saptandı. PKOS'lu olgularda ADMA ile PON1 düzeyleri arasında negatif korelasyon mevcuttur. PKOS grubunda yaş ve VKİ'ne göre düzeltilmiş parsiyel korelasyon analizi yapıldığında, tek anlamlı korelasyon ADMA ile total testosteron arasında bulundu. Sonuç olarak endotelyal disfonksiyonun ve kardiyovasküler hastalıkların belirteci olarak kabul edilen PON1 ve FMD değerleri PKOS'lu olgularda sağlıklı kadınlara oranlara düşük bulunmuştur. Bu çalışma sınırlayıcı bazı faktörlerin varlığına rağmen bildiğimiz kadarıyla PKOS'lu hastalarda PON1, ADMA ve FMD'nin birlikte değerlendirildiği ilk çalışmadır. PKOS'ta endotelyal disfonksiyon ve belirteçlerini değerlendirecek, obezite ve yaş alt gruplarının da incelendiği geniş katılımlı ek çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Polikistik over sendromu (PKOS), kardiyovasküler risk, endotelyal disfonksiyon, paraoksanaz 1 (PON1), asimetrik dimetilarjinin (ADMA), endotel aracılı vazodilatasyon (FMD). Polycystic ovary syndrome (PCOS) is one of the most common endocrine disorders in women at reproductive ages. The risk of type 2 diabetes mellitus, hypertension, atherosclerotic heart disease and myocardial infarction during menopause have been shown to be increased in the long-term follow-up studies of the women diagnosed as PCOS. Serum paraoxonase 1 (PON1) which is an enzyme linked with high-density lipoprotein (HDL) prevents low-density lipoprotein (LDL) from oxidative modification by hydrolysis of lipid peroxides. It was reported that PON1 was an independent risk factor of coronary artery disease. It has been suggested that ADMA was a risk factor for endothelial dysfunction and cardiovascular diseases. The measurement of flow-mediated dilatation in the brachial artery is correlated with invasive evaluation of coronary endothelial function which was shown to be an independent predictor of cardiovascular events. The aim of this study was to evaluate serum PON1 activity, ADMA levels and brachial artery flow-mediated dilatation in PCOS and healty controls. Thirty women with PCOS and 30 healthy women were included in the study. Blood pressure, body mass index, waist-hip ratio were measured. The circulating levels of FSH, LH, ostradiol, total testosterone, free testosterone, androstenedione, SHBG, 17? OH-P, DHEAS, PRL, sT3, sT4, TSH, AST, ALT, urea, creatinine, complete blood count, lipid profile, fasting glucose, insulin, paraoxonase-1 activity (PON1) and asymmetric dimethyl-arginine (ADMA) were measured. The insulin resistance was diagnosed by the homeostasis model for insulin resistance index (HOMA-IR). Pelvic or transvaginal ultrasound and the measurement of FMD were performed in both groups. Serum PON1 activity and FMD values were found to be significantly lower in women with PCOS compared to the controls. There was no significant difference between the groups concerning ADMA levels. It was observed that there was positive correlation between PON1 and BMI, WHR and negative correlation between PON1 and DHEA-S in PCOS group. It was found that there were positive correlations between FMD and insulin and HOMA-IR. It was also demonstrated that there were significantly positive correlation between ADMA and DHEA-S, total testosterone, HDL and negative correlation between ADMA and LDL. A significant negative correlation between PON1 and ADMA levels was observed. With the use of partial correlation analysis adjustment for age and BMI, the only significant correlation was observed between ADMA and total testosterone in the PCOS group. Finally; patients with PCOS had significantly lower serum PON1 levels and FMD values, which are accepted to be markers of cardiovascular risk and endothelial dysfunction. Despite the fact that there are some limitations in our study, as far as we know, this is the first study reporting serum ADMA levels, PON1 activity and FMD altogether in women with PCOS. Eventually, large clinical studies are required to elucidate endothelial dysfunction and its markers in PCOS especially in subgroups according to age and BMI.Key Words: Polycystic ovary syndrome, cardiovascular risk, endothelial dysfunction, asymmetric dimethylarginine, paraoxonase 1 activity, flow-mediated dilatation. 102

Bu arastırma; hemodiyaliz hastalarında masajın yorgunluga etkisinin incelenmesi amacıyla yapılmıstır. Arastırma Ekim 2007-Ocak 2008 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Hemodiyaliz Ünitesinde ve Ege Nefroloji Özel Diyaliz Merkez’inde hemodiyaliz tedavisi uygulanan, 30’u kontrol , 30’u deney grubunda yer alan 60 hasta önceden saptanmıs ölçütlere uyularak arastırmanın örneklemini olusturdu. Arastırmada veri toplama yöntemi olarak hemodiyaliz uygulanan hastalar ile ilgili tanıtıcı bilgiler (Ek-1) ve hastaların yorgunluk düzeylerini saptamak amacıyla Piper Yorgunluk Ölçegi (Ek-4) kullanılmıstır. Verilerin degerlendirilmesinde, yüzdelik dagılımı tek yönlü (ANOVA) ve çok yönlü (manowa) varyans analizinde t-testi uygulanmıstır. Deney grubundaki hastalara ilk görüsmede soru formu uygulanarak tanıtıcı ve hastalıga iliskin bulgular elde edilmis ve diyaliz seansı öncesi “Piper Yorgunluk Ölçegi” ile yorgunluk düzeyleri belirlenmistir. Hastalara tedavisi sonrasında on dakika süresince, sırt masajı uygulanmıstır.Bu uygulama haftalık 3 diyaliz seansında da tekrarlanmıstır. Masaj uygulamasından sonra tekrar yorgunluk degerlendirilmesi yapılmıstır. Kontrol grubundaki hastalara masaj uygulanmamıs, haftalık üç diyaliz seansından önce ve sonra Piper Yorgunluk Ölçegi ile degerlendirilip yorgunluk düzeyleri belirlenmistir. Kontrol ve deney grubundaki hastaların yorgunluk düzeyleri Piper Yorgunluk Ölçegi sonuçlarına göre karsılastırılarak masajın yorgunluga etkisi degerlendirilmistir. Elde edilen sonuçlara göre; arastırma kapsamındaki kontrol grubu hastalarının diyaliz sonrası total yorgunluk puanlarının arttıgı, deney grubundaki hastaların masaj uygulamasından sonraki total yorgunluk puanlarının azaldıgı saptandı. Kontrol grubundaki hastaların cinsiyet degiskenin algılanan yorgunlugu etkiledigi; yas grubu, egitim durumu gibi özelliklerinin algılanan yorgunlugu etkilemedigi bulundu. Deney grubundaki hastalarının cinsiyet, yas grubu özelliklerinin algılanan yorgunlugu etkilemedigi, egitim durumu degiskeninin algılanan yorgunlugu etkiledigi belirlendi.Kontrol grubundaki hastaların hastalık süresi, var olan diger hastalıklar hastalık, tedavi süresi gibi hastalıga iliskin özelliklerinin algılanan yorgunlugu etkilemeyen faktörler arasında yer aldıgı belirlendi. Deney grubundaki hastaların hastalık süresi, diger hastalıklar gibi özelliklerin algılanan yorgunlugu etkilemedigi, tedavi süresi degiskenin ise algılanan yorgunlugu etkiledigi belirlendi. Kontrol ve deney grubundaki hastaların diyaliz sonrası iyilik hallerine iliskin özelliklerinin algılanan yorgunlugu etkilemeyen faktör oldugu belirlendi. Hemodiyaliz hastalarının yorgunluk düzeylerinin ve yorgunlugu etkileyen faktörlerin degerlendirilmesi, hasta ve ailelerinin bu konuda egitilmesi ve hemodiyaliz ünitelerinde hastaların yorgunluk yakınmalarına yönelik, diyaliz ünitelerinde çalısan hemsirelere masaj konusunda egitim verilmesi önerilmistir This research has been made on the hemodialysis patients to review the effects of the massage on the tiredness. Research has been made between the dates of October 2007-January 2008 in the Ege University Hemodialysis Unit and in the Special Nephrology Dialyses Centre; on the 60 patients, 30 of whom were included in the control group, and the other 30 in the experiment group, forming the sample of this research which followed pre-determined measures. In the data collection method of this research descriptive information about the hemodialysis patients ( Add-1) and Piper Tiredness Scale in order to determine the tiredness level of the patients (Add-4) have been used. In the evaluation of the data, percentage, one-way (ANOVA) and in the multiple ways variance analysis (manowa) t-test have been applied. By giving questionarries to the patients in the experiment group in the first interview, and their tiredness level have been determined by the Piper Tiredness Scale prior to the dialyses sequence. After the treatment, patients have all been applied back massage. The massage application has been repeated after 3 dialyses sequences in the week. Another tiredness evaluation has been made after the massage application. In the control group; the tiredness level of the patients have been determined both before and after the three dialyses sequences without the massage application with the Piper Tiredness Scale. The tiredness level results obtained by the Piper Tiredness Scale of both the experiment and control groups which have been evaluated by being compared to determine the effects of the massage. According to our data, the tiredness points of the patients have been increased in the control group after the dialyses, the tiredness points in the experiment group after dialyses has been decreased.It has also been found that the perception about the gender variability in the control group has affected the tiredness, on the contrary, properties like age group, educational status has not been affected on tiredness level. It has also been found that the perception about the gender variable in the experiment group has no affected on the tiredness, on the contrary, properties like age group, educational status have affected the tiredness level in control group. Properties related to the illness like the illness period,having another illness, treatment period were among the factors which has no affected on the tiredness level. Properties related to the illness like the illness period, having another illness, treatment period were among the factors which has affected on the tiredness level. How patients, both in the experiment and control groups, were feeling have found out to be a factor which have no affected on the perceived tiredness. The evaluation of the tiredness levels of the hemodialyses patients and the factors affecting the tiredness, educating the patients and their families in this subject and making initiatives towards the patients’ tiredness levels in the hemodialyses units have been advised as a result of this research

Amaç: Orexin A (OXA) ve orexin B (OXB), prepro-orexin (PPO) öncülünden elde edilen hipotalamik nöropeptitlerdir. Bu peptitler, birer G protein-kenetli reseptör olan orexin reseptör 1 (OX1R) ve orexin reseptör 2 (OX2R)' ye bağlanarak dokularda etki ederler. Başlangıçta orexinler sadece besin alımını ve uyku-uyanıklık siklusunu stimüle eden nörostransmitterler olarak bilinmekteydi. Daha sonra literatürde birçok yerde, orexinlerin üreme fonksiyonlarının ve gebelikte enerji metabolizmasının düzenlenmesinde çeşitli yollarla rol oynadığı öne sürülmüştür. Hayvan çalışmalarında, OXA' nın plasentada (trofoblastlarda), konseptusta, uterusta varlığı gösterilmiş ve OXA' nın plasental kan akışı yoluyla fetal büyüme ve gelişiminde çeşitli yollarla rol alabileceği savunulmuştur. Ancak insanda, fetal kaybın yaşandığı erken gebelik kayıplarında orexinlerin düzeyleri konusunda bir araştırmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada, erken gebelik kayıplarında dolaşımdaki OXA düzeylerinin araştırılması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Bu prospektif vaka- kontrol çalışmasına Kasım 2018- Mart 2019 yılları arasında SBÜ İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'ne başvuran düşük tehdidi tanısı konulup gebeliği devam eden (n=29), düşük yapan (n=29) ve yaş aralığı, BMI (body mass index) eş gebe olmayan sağlıklı kadınlar (n=29) dahil edilmiştir. Maternal serum OXA ve β-hCG düzeyleri değerlendirilmiştir.Bulgular: Erken gebelik kaybı olanlarda, canlı gebeliği devam edenlere göre OXA düzeylerininin (2341,3 ± 720,9) anlamlı olarak arttığı izlendi (p=0,042). Gestasyonel yaş ve BMI değerleri ile OXA düzeyleri arasında bir korelasyon saptanmadı. ROC analizi sonuçlarına göre, OXA düzeyi %62,1 duyarlılık ve % 72,4 özgünlükte 2110,4 pg/ml olarak hesaplanmış olup erken gebelik kaybı ile canlı gebelik ayırımında anlamlı bulundu (p=0,0475). Totalde tüm gebeler ele alındığında β-hCG ile OXA düzeyleri arasında anlamlı negatif bir korelasyon saptandı (r=-0,288, P=0,028). Sonuç: Çalışmamızın sonuçları artmış OXA düzeylerinin erken gebelik kaybında rolü olabileceğini göstermektedir. OXA erken gebelik kaybı ile canlı gebeliğin ayırımında umut vaat eden bir belirteç olabilir. OXA ile erken gebelik kaybı arasındaki ilişkinin anlaşılması, abortusun etiyolojisinin açıklanması için potansiyel bir araştırma sahası olabilir. Anahtar Kelimeler: Gebelik, abortus, orexin A, β-hCG Aim: Orexin A (OXA) and orexin B (OXB) are hypothalamic neuropeptides obtained from the prepro-orexin (PPO) precursor. These peptides act in the tissues by binding to either orexin receptor 1 (OX1R) and orexin receptor 2 (OX2R) which are G protein-coupled receptors. Initially, orexins were known as neurostransmitters that only stimulated food intake and sleep- wake cycle. Later, it has been suggested in several studies in the literature that orexins play a role in the regulation of reproductive functions and energy metabolism in pregnancy via various ways. In animal studies, OXA has been shown to be present in the placenta (trophoblasts), in the concept, in the uterus, and it has been argued that OXA may play a role in fetal growth and development through placental blood flow. However, there is no study about the levels of orexins in the early pregnancy loss in which fetal loss occurs. In this study, it was aimed to investigate circulating OXA levels in early pregnancy losses.Patients and Methods: This prospective case-control study included the pregnant women who had an intrauterine pregnancy (IUP) with a risk of abortus (n=29) or who had already an early pregnancy loss (n=29), applied to SBÜ Istanbul Training and Research Hospital, Department of Obstetrics and Gynecology between November 2018 and March 2019. The control group was comprised of non-pregnant (NP) healthy women (n = 29) who had the similar ranges of age and BMI values with pregnant women. Maternal serum OXA and β-hCG levels were evaluated.Results: It was observed that OXA level of the patients early pregnancy loss (2341.3 ± 720.9) was significantly increased compared to those with viable pregnancy (p = 0.042). There was no correlation between gestational age and BMI values compared with OXA levels. According to the results of ROC analysis, OXA level was calculated as 2110.4 pg / ml with a 62.1% sensitivity and 72.4% specificity, and it was found to be significant in discriminating the early pregnancy loss and viable pregnancy (p = 0.0475). Considering all pregnancies totally, a significant negative correlation was found between β-hCG and OXA levels (r = -0.288, p = 0.028).Conclusion: The results of our study indicate that increased OXA levels may have a role in the early pregnancy loss. OXA can be a promising marker for early pregnancy loss and discrimination of viable pregnancy. Understanding the relationship between OXA and early pregnancy loss can be a potential research area for the explanation of the etiology of the abortion.Keywords: Pregnancy, abortus, orexin A, β-hCG 90

ÖZETAmaç: Biz bu çalışmada ortalama platelet volümü (MPV), platelet lenfosit oranı (PLR), nötrofil lenfosit oranı (NLR), platelet distribution width (PDW) parametrelerinin pelvik inflamatuar hastalığın tanısında belirteç olarak kullanılıp kullanılamayacağını araştırmayı amaçladık. Materyal ve metod: Bu çalışma retrospektif olarak Mayıs 2010 ve Mayıs 2016 tarihleri arasında İstanbul Eğitim Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'nde yapıldı. Çalışma grubu PİH tanısı olan 122 hastadan oluşturuldu. 150 sağlıklı kadın çalışmaya kontrol grubu olarak dahil edildi. Çalışma ve kontrol gruplarının yaş, hemoglobin, nötrofil, lökosit, platelet, hematokrit, lenfosit, MPV, PLR, NLR, PDW ve C reaktif protein değerleri karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma ve kontrol grupları karşılaştırıldığında yaş, PLT, MPV, PCT, PDW değerleri açısından fark saptanmadı. NLR ve PLR değerleri çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksek olarak saptandı. NLR'in PLR, PDW ve MPV'e göre sensivite ve spesifitesi daha yüksek olarak bulundu (NLR'in sensitivite ve spesivitesi %80,3 ve %78). NLR, PİH tanısında hemogram parametreleri arasında nötrofilden sonra ikinci en spesifik ve en sensitif marker olarak değerlendirildi. NLR ile CRP ve WBC arasında pozitif yönde korrelasyon bulundu. Tartışma ve sonuç: : CRP, WBC ve nötrofil PİH tanısında kullanılan kalsil markerlerdir. NLR' nin sensitivite ve spesivitesi CRP'e yakın, WBC'den ise daha fazla olarak bulunduğu için PİH tanısında değerli bir marker olarak kullanılabilir. Anahtar kelimeler: Pelvik inflamatuar hastalık, Ortalama platelet volümü, Platelet lenfosit oranı, Nötrofil lenfosit oranı, Platelet distribution width, C reaktif protein ABSTRACTObjective: In the present study, we aimed to investigate whether mean platelet volume (MPV), platelet to lymphocyte ratio (PLR), neutrophil to lymphocyte ratio (NLR) and platelet distribution width (PDW) parameters could be used as a marker in diagnosis of pelvic inflammatory disease (PID).Material and methods: This study was conducted in Department of Obstetrics and Gynecology of Istanbul Education and Research Hospital between May 2010 and May 2016, retrospectively. The study group was consisted of 122 patients with PID. 150 healty women were included in the study as a control group. Patients' age, hemoglobin value, neutrophil count, leukocyte count, platelet count, hematocrit, lymphocyte count, MPV, PLR, NLR, PDW and CRP were compared between the study and the control groups. Results: There were no difference in terms of age, platelet, MPV, PCT, PDW parameters between the study and the control groups. NLR and PLR were higher in the study group than in the control group. The sensitivity and the specificity of NLR were higher than PLR, PDW and MPV ( respectively, 80,3% and 78,9%). NLR was evaluated as the second most specific and sensitive marker among complete blood count parameters after neutrophil. The positive correlation was found between NLR, CRP and WBC. Discussion and conclusion: CRP, WBC and neutrophil are the classic markers which are used in PID diagnosis. As the sensitivity and the specificity of NLR were similar to CRP and higher than WBC, NLR could be used as an important marker of PİD diagnosis. Keywords: Pelvic inflammatory disease, Mean platelet volume, Platelet to lymphocyte ratio, Neutrophil to lymohocyte ratio, Platelet distribution width, C-reactive protein 72

Giriş: Polikistik over sendromu üreme çağındakı kadınlarda rastlanan en sık endokrin metabolik bozukluktur. Patogenezi net bilinmemekle birlikte artmış androjen sentezi, anovulatuvar sikluslar, metabolik ve hormonal profilin bozulması ileri dönemde diabet, obezite, insulin rezistansı gibi patolojilere zemin yaratmaktadır. Yapılan çalışmalar PKOS teşhisi alan kadınlarda psikiyatrik rahatsızlıkların görülme sıklığının arttığını saptamaktadır. PKOS'nda bir çok komorbiditelerin olması, depresif ve anksiyetik semptomların sık görülmesi depresyon, anksiyete, yeme bozukluğu gibi psikiyatrik rahatsızlıkların araştırılmasına zemin yaratmaktadır. Ayrıca PKOS'nda görülen semptomların hastalarda benlik saygısı algısını değiştirdiğine dair düşünceler de vardır.Amaç: Bu çalışmanın öncelikli amacı PKOS hastalarında duygu durum(anksiyete, depresyon ve benlik saygısı) ve yeme bozuklukları gibi psikiyatrik rahatsızlıkların görülme olasılığının araştırılmasıdır. İkincil amacı ise bu duruma neden olan faktörlerin araştırılmasıdır. Bunun için hastalar normoandrojenik ve hiperandrojenik gruplara ayrılarak hiperandrojeneminin bu rahatsızlıklarla ilişkisi incelenmiştir.Gereç ve yöntem: Sağlık bilimleri Üniversitesi İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'ne başvuran ve Rotterdam kriterlerine göre PKOS tanısı konulan 100 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar normoandrojenik PKOS'lu olgular (NA-PKOS, oligomenore ve ultrasonografide PKO görünümü olanlar) ve hiperandrojenik PKOS'lu olgular (HA-PKOS, biyokimyasal ve/veya klinik hiperandrogenizmi olanlar) olarak 2 gruba ayrıldı. Hastaların her birine Rosenberg benlik saygısı ölçeği (RBSÖ), yeme tutumu testi (YTT), Hastane Anksiyete Depresyon ölçeği (HADÖ), yeme bozuklukları değerlendirme ölçeği (YEDÖ) anketleri doldurtuldu. Hastaların antropometrikölçümleri, ultrasonografik muayeneleri, Ferriman Gallwey skor (FGS) hesaplamaları yapıldı. Serum açlık glukoz (AKŞ), açlık insülin, yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), düşük dansiteli lipoprotein (LDL), trigliserid, total kolesterol, folikül stimüle edici hormon (FSH), lüteinize edici hormon (LH), total testosteron, serbest testosteron, dehidroepiandrosteron sülfat (DHEAS), estradiol, prolaktin (PRL), 1-4 androstenodion, Sex hormone binding globulin (SHBG), 17 OH progesterondeğerlerie bakıldı. Tüm hastaların HOMA-IR (Homeostasis Model of Assessment -Insulin Resistance) indeksi ve vücut kitle indeksi (VKİ), jinekoid ve android tip obezitenin değerlendirilmesi amacıyla bel/kalça oranı hesaplandı.Bulgular: NA-PKOS ve HA-PKOS hastalarında yaş, boy, ağırlık, BMI değeri, bel ölçüsü, kalça ölçüsü, Bel/kalça oranı, akne oranı, alopesi oranı, oligomenore anlamlı farklılık göstermemiştir (p > 0.05). HA-PKOS grubunda serbest testesteron, total testtesteron ve 1,4-Delta Androstenedion değeri NAPKOSanlamlı olarak daha yüksekti (p ˂ 0.05). FGS skoru HA-PKOS grubunda NA-PKOS grubundan anlamlı olarak daha yüksekti (p ˂ 0.05). NA-PKOS ve HAPKOS grubunda RBSÖ skoru, HAD-A, HAD-D skoru, yeme tutumu skoru anlamlı farklılık göstermemiştir (p > 0.05) (Tablo 4). YEDÖ total, yeme, beden şekli, kiloalt ölçeklerinin skoru NA-PKOS ve HA-PKOS gruplarında anlamlı farklılık göstermemiştir (p > 0.05). HA-PKOS grubunda YEDÖ kısıtlama skoru, NA-PKOS grubundan anlamlı olarak daha yüksekti (p ˂ 0.05).Sonuç: Çalışmamızda hiperandrojenik ve normoandrojenik PKOS'lu hastalar arasında benlik saygısı, depresyon, anksiyete ve yeme bozuklukları açısından anlamlı fark saptanmamıştır. Çalışma grubumuzun genç ve yeni tanı konulan hastalardan oluşması nedeniyle PKOS'un olumsuz sonuçlarının henüz ortaya çıkmamış olmasının bu duruma neden olabileceğini düşünüyoruz.Hiperandrojenizmin bu psikiyatrik rahatsızlıkların ortaya çıkmasındaki rolünü ortaya çıkarmak için daha geniş hasta gruplarıyla yapılan ileri düzey çalışmalara ihtiyaç vardır. Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrine - metabolic disorder encountered in reproductive - age women. The pathogenesis of the disorder is unclear. Increased androgen synthesis, anovulatory cycles, metbolic and hormonal profil impairment is associated with the pathologies such as diabetes, obesity and insulin resistance. Studies have shown that theincidence of psychiatric disorders increases in women diagnosed with PCOS. There are many comorbidities in patients with PCOS and the frequent occurence of depressive and anxiety symptoms is a cause of psychiatric disorders such as depression, anxiety and eating disorders. There are also thoughts that the symptoms of the disease affect the perception of self-esteem in patients.Aim: The primary aim of this study is investigation of the possibility of psychiatric disease such as emotional and mood disorders( anxiety, depression, selfesteem) and eating disorders in PCOS patiens. Secondary purpose is to investigate the factors that caused this situation. For this reason, patients are divided into normoandrogenic and hyperandrogenic groups and association ofhyperandrogenism with these disorders has been examined.Materials and method: We investigated 100 patients who were diagnosed with PCOS according to Rotterdam criteria in Istanbul Education and Research Hospital gynecology outpatients. The patients were divided into two groups: hyperandrogenic women with PCOS (HA-PCOS, including biochemical and/orclinical hyperandrogenism) and normoandrogenic women with PCOS (NA-PCOS, including women with both oligo-amenorrhea and polycystic ovaries observed in ultrasonography). Both groups completed Rosenberg self-esteem scale, Eating Attitude Test , Hospital Anxiety Depression Scale (HADS) and Eating Disorders Questionnaire (EDE-Q). Anthropometric measurements, ultrasonographicexaminations and Ferriman Gallwey score (FGS) calculations of patients were performed. Serum fasting glucose, fasting insulin, high density lipoprotein (HDL), low density lipoprotein (LDL), triglyceride, total cholesterol, follicle stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), total testosterone, free testosterone, dehydroepiandrosterone sulphate DHEAS), estradiol, prolactin (PRL), 1-4 androstenodion, sex hormone binding globulin (SHBG) and 17 OH progesterone levels were measured. The Homeostasis Model of Assessment - Insulin Resistance (HOMA-IR) and body mass index (BMI) were calculated. For the evaluation of gynecoid and android type obesity waist / hip ratio were calculated.Results : There were no significant differences in age, height, weight, BMI value, waist size, hip size, waist / hip ratio, acne rate, alopecia ratio, oligomenore in NA-PCOS ve HA-PCOS patients (p > 0.05). Free testosterone, total testosterone and 1,4-Delta androstenedione value were significantly higher in the HA-PCOS group than NA-PCOS patients (p ˂ 0.05). The FGS score was significantly higher in the HA-PCOS group than NA-PCOS group (p ˂ 0.05). Rosenberg self-esteem scale score, HAD-A score, HAD-D score, eating attitude score were not significantly different in NA-PCOS and HA-PCOS group (p > 0.05). The score of total(global), eating, body shape, and weight subscales of the EDE-Q did not differ significantly between NA-PCOS and HA-PCOS groups (p > 0.05). The EDE-Q restriction score in the HA-PCOS group was significantly higher than the NA-PCOS group (p ˂ 0.05).Concluion : Self-esteem, depression, anxiety and eating disorders did not differ significantly between NA-PCOS and HA-PCOS groups in our study. The reason maybe our study group consist of young and newly diagnosed patients and negative consequences of PCOS have not yet arisen . There requires advanced studies with larger patient groups to reveal the role of the hyperandrogenism inpsychiatric disorders. 94