Search

Bu araştırmanın yapılış amacı REM uykusu davranış bozukluğu olan bireylerin depresyon ve kaygı bozukluklarına yakalanma riskinin ortaya çıkarılması ve aradaki ilişkinin belirlenmesidir. Bağırma, konuşma veya kendisini veya yatak arkadaşını yaralayabilecek fiziksel hareketlerin eşlik ettiği uykudan uyanma araları REM uykusu davranış bozukluğu olarak tanımlanmaktadır. Çalışmanın etik kurul izni T.C. İstanbul Arel Üniversitesinden alınmıştır. Çalışmanın analizlerinin yapıldığı örneklemine, İstanbul ilinden T.C. Sağlık Bakanlığı Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesinden 47 kişi, T.C. Sağlık Bakanlığı Sultan Abdülhamid Han Eğitim ve Araştırma Hastanesinden 39 kişi, T.C. Sağlık Bakanlığı Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesinden 28 kişi, toplamda 114 kişi alınmıştır. Kontrol grubu olarak da rastgele seçilmiş 108 kişi çalışmaya katılmıştır. Katılımcıların REM uykusu davranış bozukluğunun `düşük` düzeyde olduğu söylenebilir (13-0=13/3=4,33; 0-4,33: düşük; 4,34-8,66: orta; 8,67-13,00: yüksek). REM uykusu davranış bozukluğu puanları ile anksiyete (r=.43; p

Beyindeki bellek süreçleri sinirbilim alanında üzerinde en çok araştırma yapılan konulardan biridir. Buna rağmen karmaşık yapısı sebebiyle hala gizemini korumaktadır. Elde edilen bulgular bize belleğin temsil edildiği beyin bölgeleri olduğunu, bu bölgelerin birbiriyle çeşitli ağlanmalarla bağlı olduğunu, dahası dinamik bir yapılanmanın mevcut olduğunu göstermektedir. Bu yapılanma içinde beynimizde üç farklı bellek ile ilişkili olay görülür: kodlama, konsolidasyon ve geri çağırma. Konsolidasyon aşaması çevresel ve içsel faktörlere bağlı olarak bilginin sağlamlığını belirler, kısa süreli bellekten uzun süreli belleğe geçişi sağlar. Uykunun hızlı göz hareketleriyle karakterize olan evresinin (REM) konsolidasyona önemli bir etkisi olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada, daha önce REM uykusunu artırdığı gösterilmiş olan melanin konsantre edici hormon (MCH) hücrelerinin inhibisyonunun bellek performansına olası etkisi, transgenik fareler ve kemogenetik yöntemler kullanarak incelenmiştir. Transgenik bir fare modeli olan Pmch-Cre (Pro-melanin konsantre edici hormon) fareler ile MCH hücreleri stereotaktik virus enjeksiyonuyla hedeflenebilir hale getirilmiştir. Bir kemogenetik yöntem olan Tasarlanmış İlaçlarla Tasarlanmış Reseptörlerin Uyarımı' nda (DREADD) kullanılan AAV2-EF1a-DIO-hM4D(Gi)-mCherry virüsü enjeksiyonuyla MCH hücrelerinin bulunduğu lateral hipotalamus ve zona inserta bölgesinde tasarlanmış reseptörlerin üretimi sağlanmıştır. Bir diğer gruba kontrol amaçlı, DREADD etkisi olmayan AAV2/8-FLEX-GFP virüsü enjekte edilmiştir. Bellek performansını ölçmek için yeni nesne tanıma testi uygulanmıştır. Yeni nesne tanıma testi sonuçlarına göre MCH inhibisyonunun bellek performansında istatistik anlamlılığa ulaşan bir fark yaratmamakla birlikte olumsuz bir eğilime sebep olduğu gözlemlenmiştir.Anahtar kelimeler: bellek, konsolidasyon, REM, MCH Memory storage in brain is one of the most studied subjects in neuroscience; yet due to the highly complex structure of the memory related systems in brain, the mystery remains. Findings so far indicate that memory is represented in specific brain regions which are highly interconnected and there is a dynamic anatomical settlement. Also, memory related events in the brain are classified in three groups: encoding, consolidation and recall. Consolidation can be affected by environmental and inner factors. It is widely accepted that sleep plays a critical role in memory consolidation. In this context, Rapid Eye Movement (REM) stage is an important stage of sleep which has been a particular interest to many scientists in terms of the association between REM stage and memory consolidation. Here, we aimed to use Pmch-Cre animals in order to evaluate the pathophysiological relationship between MCH neuron activity and memory consolidation. Our goal was to observe the differences in memory consolidation which will be manipulated through MCH neurons with a unique chemogenetic approach. First, we targeted MCH neurons in the lateral hypothalamus and zona inserta with stereotaxic injection of AAV2-EF1a-DIO-hM4D(Gi)-mCherry virus which is the first element of the chemogenetic technique called Designer Receptors Activated by Designer Drugs (DREADD) in order to produce designed receptors in one group of animals. Then, we injected the AAV2/8-FLEX-GFP virus with no manipulative effect to another group of animals as a control. Novel object recognition (NOR) test is used for measuring memory performance. After the comparison of two groups we observed a trend in memory decrease in MCH neuron inhibited animals without a statistically significant difference.Key words: memory, consolidation, REM, MCH 75

Son yıllarda motor hareketlerin oluşmasıyla ilişkili olduğu öne sürülen pedinculopontine nucleus (PPN) ve uyanıklık reaksiyonu sistem fizyolojisine olan ilgi artmış, beyin sapı refleks çalışmaları çeşitli uyku bozukluklarında uygulanmıştır. PPN'un işlevleri prepulse inhibisyon (PPI), yöntemiyle ve bulbopontin beyinsapı reflekslerinden göz kırpma refleksi (GKR), işitsel irkilme refleksi (İİR) üzerinden değerlendirilebilir. Bu çalışmaya Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Uyku Bozuklukları Birimi'nde polisomnografi ile izole atonisiz REM uykusu ve idiyopatik RDB tanısı alan hastalarla sağlıklı kontrol katılımcılar dahil edilmiştir. Çalışmada Atonisiz REM uykusu, iRDB hasta ve kontrol gruplarında beyin sapında eksitabilite artışını varlığını araştırmak için İİR, GKR, GKR PPI, GKR R2 -TE bakılmıştır ve bulgular şunlardır: İİR analizlerinde İİR probabiliteleri SKM kasında iRBD hasta grubunda artmıştı. İİR total olasılıkları iRBD hasta grubunda diğer gruplara göre artmıştır. GKR analizlerinde R1 amplitüd, süre ve latansların grup içinde ve gruplar arasında normal, iRDB hasta grubunda diğer gruplara kıyasen R2 alanı artmıştır. GKR-PPI' da 100 ms uyarım aralıklarıyla; R2-PPM ve R2k-PPM atonisiz REM uykusu ve iRDB hasta grubunda sağlıklı kontrol bireylerine kıyasla artmıştır. GKR- R2 TE'de 200 ms uyarım aralığıyla R2 alanında şartlanma/ test yüzdeleri (toparlanmaları) atonisiz REM uykusu ve iRDB hasta gruplarında kontrollere kıyasen artmıştır. Bu bulguların, REM atoni yolağında bozulma ve/veya beyin sapı motor yapı jeneratörlerinde disinhibisyona bağlı olduğu düşünülmüştür. Çalışmamızda elde edilen patolojik bulgularla, elektrofizyolojik yöntemlerin nörodejenerasyon varlığını göstermek için kullananılabilecek erken dönem belirteçler olarak kullanılabileceği kanaatindeyiz. In recent years, the interest in the physiology of pedunculopontine nucleus and pedunculopontine arousal system has increased. The functions of PPN can be evaluated by the prepulse inhibition (PPI) method by the blink reflex (BR) and auditory startle reflex (ASR). The study includes REM sleep without atony and idiopathic RDD patients diagnosed with polysomnography in the Neurology Sleep Disorders Unit of Cerrahpaşa Medical Faculty and matched healthy control subjects. In order to investigate the presence of increased excitability, the study examined ASR, BR, BR PPI, BR R2 -RC in brain stem reflexes. Main findings are: In ASR analysis with ASR probabilities; in the SCM muscle, iRBD patient group were increased. Total ASR probabilities were increased in the iRBD patient group compared to other groups. In BR analyzes, R1 amplitude, latency, duration, R2k latency, R2k area were normal in groups; when R2 area increased in the iRDB patient group compared to the other groups. According to the results obtained in BR-PPI, with 100 ms excitation intervals; R2-PPM and R2k- PPM were increased in iRDB the patient group and REM sleep without atony compared to control subject. In BR-R2 RC, the conditioning/test percentages (recovery) in the R2 field were increased significantly at 200 ms stimulation interval compared to patient control groups in REM sleep atony and iRDB patients.These findings are thought to be due to abnormal behaviors resulting from an inability to suppress RDB, disruption of REM atony pathway and/or disinhibition of brain stem motor structure generators.In our study, pathological findings could be used as early markers that can be used to show the presence of neurodegeneration. 76

Ağır Obstruktif Uyku Apne Sendorumlu ve REM ilişkili Obstruktif Uyku ApneSendromlu Hastalarda Diyabet İlişkisi Bu çalışmada ağır OSAS ve REM ilişkili OSAS' lı hastalar ile diyabet ilişkisiniaraştırmayı amaçladık. Çalışmamızda, Ocak 2018 ile Mayıs 2018 tarihleri arasında Süleyman DemirelÜniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Uyku Bozuklukları Merkezi veIsparta Şehir Hastanesi Uyku Merkezine başvuran ve tek gece polisomnografi (PSG) tetkikiyapılan hasta verileri prospektif olarak incelendi. AHI> 30 olay/saat olan, ağır OSAS tanılı26 hasta, AHI>5 olay/saat olan, ve REM AHI değerinin NREM AHI değerinden 2 kat veüzeri olan REM ilişkili OSAS tanılı 10 hasta ve diyabet polikliniğine başvuran 287 kişidenSTOP BANG testi 2 ve üzeri olan 12 hastadan çalışmayı kabul eden 8 diyabetli hastaçalışmaya dahil edildi. Çalışmada yaş, cinsiyet VKİ gibi demografik özellikler, açlık kanşekeri, en az 2 saat arayla alınan 2. kan şekeri değeri ve HbA1c değerleri, toplam uykusüresi, uyku latansı, REM latansı, uyku mimarisi ( Evre 1, Evre 2, Evre 3 ve REM) , apnehipopneindeksi (AHİ) oksijen desatürasyon indeksi (ODI) gibi polisomnografi parametreleriincelendi. Çalışmaya alınan gruplar 3 grup halinde incelendi. Grup1; ağır OSAS tanılıhastalar, Grup 2; REM ilişkili OSAS tanılı hastalar, Grup 3; diyabet tanılı olup PSG ileOSAS tanısı alan hastalardan oluşturuldu.Çalışmaya alınan hastalar; 26 ağır OSAS (%59.1) 10 REM ilişkili OSAS (%22,7) vediyabet polikliniğine başvuran 287 hastadan STOP-Bang testi sonucu >2 üzeri olan 12hastanın 8'ine tek gece PSG yapılarak OSAS tanısı (%18.2) aldı. Cinsiyet açısından gruplararasından anlamlı fark yoktu. Vücut ağırlığı olarak bakıldığında kadınlar erkeklere göre dahakiloluydu. REM ilişkili OSAS tanısı alan hastaların çalışma popülasyonu ile kıyaslandığındadaha yaşlı, VKİ daha yüksek ve kadın cinsiyette oldukları saptandı. Ağır OSAS'lı kadınhastalarda REM/NREM AHI, REM AHI incelendiğinde anlamlı olarak fark saptandı. REMilişkili OSAS ve ağır OSAS'ın diyabet ile ilişkili olduğu, ağır OSAS hastalarındaki glukozve HbA1c değerlerinin REM ilişkili OSAS hastalarına göre daha yüksek olduğu saptandı.REM ilişkili OSAS tanılı hastalarda Evre 1 ve Evre 2 süreleri kısalmış, Evre 3 değeri iseartmış olarak bulundu.Sonuç olarak REM ilişkili OSAS ve ağır OSAS'ın diyabet ile ilişkili olduğu, diyabettanısı almış olan hastaların OSAS açısından değerlendirilmesi gerektiği, OSAS'ın tedavi edilmediği takdirde diyabet gibi komplikasyonlara yol açabileceği düşünülmelidir.. Diyabettanısı almış olan hastaların polisomnografik incelenmesinde REM ilişkili OSAS sıklığınındaha yüksek olması diyabetin REM ilişkili OSAS'lı hastalarda daha sık olduğunudüşündürmektedir Diabetes Correlation in Patients with Severe Obstructive Sleep Apnea Syndrome andREM related Obstructive Sleep Apnea Syndrome We aimed to examine the diabetes correlation in patients with severe OSAS and REMrelated OSAS in this study. In our study, data of the patients who applied to Suleyman Demirel UniversityMedical Faculty Department of Chest Diseases Somnipathy Center between the dates ofJanuary 2018 and May 2018 and were administered over-night polysomnography (PSG)were prospectively examined. 26 patients, diagnosed with severe OSAS, at which AHI> 30instance/hour, 10 patients, diagnosed with REM related OSAS, at which AHI> 5instance/hour and REM AHI values are more than twice the NREM AHI values and 8 of 12diabetes patient who agreed be a part of the study, whose STOP BANG test results were 2 orhigher, out of the 287 people who applied to diabetes polyclinic were included in the study.In this study, demographic features such as age, sex, BMI. Blood test such as pre-prandialblood glucose, 2nd blood glucose taken at least 2 hours after and HbA1c values,polysomnographic parameters such as entire sleep period, sleep latency, REM latency, sleeparchitecture (Stage 1, Stage 2, Stage 3 and REM), apnea- hypopnea index (AHI), oxygendesaturation index (ODI) were examined. Groups taking part in the study were examined in3 groups. Group1; consists of patients diagnosed with severe OSAS, Group2; consists ofpatients diagnosed with REM related OSAS, Group3; consists of patients who are alreadydiagnosed with diabetes and were also diagnosed with OSAS via PSG.Patients who took part in the study were diagnosed as follows; 26 patients with severeOSAS (59.1%), 10 patients with REM related OSAS (22.7%) and 8 of 12 diabetes patient,whose STOP BANG test results were 2 or higher, out of the 287 people who applied todiabetes polyclinic (18.2%). In relation to sex, there were no significant difference amongthe groups. When body mass was considered, females were heavier compared to malesCompared to the study population, it was observed that patients diagnosed with REM relatedOSAS were older, had higher BMI and were female. When REM/NREM AHI and REMAHI were examined in female patients with severe OSAS, a significant difference wasobserved. It was determined that REM related OSAS and severe OSAS were correlated withdiabetes and glucose and HbA1c values of patients with severe OSAS were higher compared to patients with REM related OSAS. In patients diagnosed with REM related OSAS, it wasobserved that Stage 1 and Stage 2 periods were shortened and Stage 3 values were increased.In conclusion, it is determined that REM related OSAS and severe OSAS arecorrelated with diabetes and patients diagnosed with diabetes should be evaluated in terms ofOSAS and unless treated, OSAS can lead up to complications such as diabetes. Highfrequency of REM related OSAS in patients diagnosed with diabetes, revealed by thepolysomnographic examination, leads to the conclusion of; diabetes occurring morefrequently in patients with REM related OSAS. 64

Bu çalışmada, hızlı göz hareketleri (REM) uyku yoksunluğunun öğrenme ve bellek üzerine bilinen olumsuz etkilerine karşı farklı dozlarda sitidin 5-difosfokolin (CDP-kolin) uygulamasının etkileri incelenmiştir. Wistar albino cinsi erkek sıçanlar (n=72, 200-300 g, 8-12 haftalık) randomize olarak 12 gruba ayrılarak uygun kafeslerde takip edilmiştir.`Flower pot` tekniği kullanılarak hayvanlar 4 gün boyunca 6.5 cm çapında bir platform üzerinde bırakılarak uyku yoksunluğu, 13 cm çapında platform üzerinde bırakılarak ortam kontrol grupları oluşturulmuştur. Morris su tankı testi ile dört gün boyunca günde iki kez eğitim fazı, 5. gün probe fazı gerçekleştirilmiştir. Morris su tankı testlerinden 30 dakika önce sıçanlara intraperitoneal olarak serum fizyolojik veya 100 µmol/kg, 300 µmol/kg, 600 µmol/kg dozunda CDP-kolin enjeksiyonu yapılmıştır. Davranış deneylerinin ardından hayvanlar dekapite edilip hipokampus bölgelerinden elde edilen homojenatlarda; Western-blot yöntemiyle fosforile siklik adenozin monofosfat yanıt elemanı bağımlı protein (pCREB), total kalsiyum kalmodulin bağımlı kinaz II (tCaMKII) ve β-Tubulin proteinlerinin analizleri yapılmıştır.Çalışmamızda REM uyku yoksunluğunun öğrenme parametreleri üzerine etkisi olmadığı, bellek parametrelerini ise olumsuz yönde etkileyebileceği gözlemlenmiştir. CDP-kolin tedavisinin bozulan bellek üzerine olumlu yönde etki edebileceği saptanmıştır. Ayrıca uyku yoksunluğu oluşturmak için kullanılan model nedeniyle hayvanların maruz kaldığı stresin öğrenme ve bellek parametrelerini etkileyebileceği ve CDP-kolinin stres üzerine olumlu etkilerinin olabileceği gözlenmiştir. Western blot analizleri sonucunda ise total CaMKII oranı değişmezken, pCREB oranı uyku yoksunluğuna bağlı anlamlı olarak azalmıştır. Anahtar Kelimeler: REM uyku yoksunluğu, Morris su tankı, öğrenme, bellek, CDP-kolin In this study, the effects of various doses of cytidine diphosphocholine (CDP-choline) on the well known negative effects of Rapid Eye Movements (REM) sleep deprivation on learning and memory were investigated. Male Wistar albino rats (n=72, 200-300 g, 8-12 weeks old) were randomized to 12 groups and placed in appropriate cages.Sleep deprivation or environmental control was induced by placing rats on a platform with 6.5 cm or 13 cm diameter, respectively, for 4 days according to `Flower pot` method. Learning parameters were tested for 4 consecutive days (trial phase) and on the 5th day (probe phase) memory parameters were tested in Morris Water Maze. 30 minutes before the Morris water maze experiments saline or 100 µmol/kg, 300 µmol/kg, 600 µmol/kg doses of CDP-choline were administered intraperitoneally. After behavioral tests rats were decapitated and then phosphorylated cyclic adenosine monophosphate response element binding (pCREB), total Ca2+/calmodulin-dependent protein kinase II (tCaMKII) and β-tubulin proteins were analyzed in hippocampus homogenates using Western-blot technique.In our study, we observed that selective REM sleep deprivation had no effect on learning parameters but may impaire memory parameters. We determined that CDP-choline can reduce the impairment in memory parameters. It has been observed that the model used to generate sleep deprivation may cause stress therefore affects the learning and memory parameters and CDP-choline may have positive effects on stress. Western blot analyzes revealed that, the ratio of total CaMKII was unchanged while the rate of pCREB was decreased as a result of sleep deprivation.Key Words: REM sleep deprivation, Morris water maze, learning, memory, CDP-choline 137

Antihistamines are one of the most widely used drug groups in various indications such as allergy, common cold and insomnia. Although these drugs are known to cause central nervous system side effects, their effects on cognitive functions such as learning and memory are not fully elucidated. We used in vivo hippocampal field potential recordings to assess the neuroplasticity changes caused by acute and chronic diphenhydramine and cetirizine treatment. Scopolamine is also used to assess the antimuscarinic effects of diphenhydramine. Furthermore, behavioral experiments were conducted to investigate the effect of cetirizine on cognitive performance. An REM sleep deprivation model was used to assess the effects of cetirizine in pathophysiological conditions. Acute use of diphenhydramine and cetirizine affected the potentiation phases of short-term plasticity while chronic treatment caused a tolerance to this effect. In long-term plasticity experiments, cetirizine blocked LTD in all groups and inhibited LTP in chronic treatment. Cetirizine prevented REM sleep deprivation-induced inhibition of LTP. Behavioral experiments with acute and chronic cetirizine treatment yielded no significant results. Our data showed that cetirizine has a significant effect in long-term plasticity that diphenhydramine failed to elicit. Therefore, cetirizine might be affecting the hippocampal circuitry independent of H1 receptor blockage through a previously unknown mechanism. Cetirizine use during sleep deprivation could be protective against cognitive dysfunction. Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi, Proje Numarası: THD-2017-16553 APPROVAL PAGE iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETHICAL DECLARATION v ACKNOWLEDGEMENTS vi ÖZET vii ABSTRACT viii TABLE OF CONTENTS ix SYMBOLS AND ABBREVIATIONS xiii LIST OF FIGURES xv LIST OF TABLES xvii 1. INTRODUCTION 1 2. GENERAL INFORMATION 6 2.1. Histamine 6 2.1.1. Chemical Properties of Histamine 6 2.1.2. Synthesis of Histamine 7 2.2. Histamine Receptors 8 2.2.1. Histamine H1 Receptor 8 2.2.2. Histamine H2 Receptor 10 2.2.3. Histamine H3 Receptor 11 2.2.4. Histamine H4 Receptor 12 2.3. Role of Histamine in Homeostatic Brain Functions 12 2.4. Role of Histamine in Higher Brain Functions 15 2.5. Antihistamines 19 2.5.1. First Generation Antihistamines 20 2.5.2. Diphenhydramine 22 2.5.3. Second Generation Antihistamines 22 2.5.4. Cetirizine 23 2.6. Third Generation Antihistamines 24 2.7. Aim and Hypotheses 24 3. MATERIALS AND METHODS 26 3.1. Animals 26 3.2. Drugs 26 3.3. Protocols and Groups 27 3.3.1. Acute Treatment Electrophysiology Groups 27 3.3.2. Chronic Drug Electrophysiology Groups 28 3.3.3. Acute Cetirizine Behavioral Experiment Groups 28 3.3.4. Chronic Cetirizine Behavioral Experiment Groups 29 3.3.5. Acute Cetirizine REM Sleep Deprivation Groups 29 3.4. In Vivo Hippocampal Electrophysiology 31 3.4.1. Stratum Pyramidale Recordings 32 3.4.2. Stratum Radiatum Recordings 33 3.4.3. Long-Term Potentiation Recordings 33 3.4.4. Long-Term Depression Recordings 34 3.5. Behavioral Experiments 34 3.5.1. Open Field Arena 34 3.5.2. Elevated Plus Maze 34 3.5.3. Passive Avoidance 35 3.5.4. Forced Swim Test 35 3.5.5. Morris water maze 36 3.5.6. Morris water maze reversal learning 36 3.6. REM Sleep Deprivation 37 3.7. Analysis 37 4. RESULTS 38 4.1. Electrophysiology Experiments of Acute Treatment Groups 38 4.1.1. Input/Output Results from Strata Radiatum and Pyramidale of Acute Treatment Groups 38 4.1.2. Paired-Pulse Stimulation Results from Strata Radiatum and Pyramidale of Acute Treatment Groups 42 4.1.3. Long-Term Potentiation and Long-Term Depression Results of Acute Treatment Groups 44 4.2. Electrophysiology Experiments of Chronic Treatment Groups 46 4.2.1. Input/Output Results from Strata Radiatum and Pyramidale of Chronic Treatment Groups 46 4.2.2. Paired-Pulse Stimulation Results from Strata Radiatum and Pyramidale of Acute Treatment Groups 51 4.2.3. Long-Term Potentiation and Long-Term Depression Results of Chronic Treatment Groups 53 4.3. Behavioral Experiments of Acute Cetirizine Treatment Groups 55 4.3.1. Open Field Arena Results of Acute Cetirizine Treatment Groups 55 4.3.2. Elevated Plus Maze Results of Acute Cetirizine Treatment Groups 56 4.3.3. Passive Avoidance Results of Acute Cetirizine Treatment Groups 57 4.3.4. Forced Swim Test Results for Acute Cetirizine Treatment Groups 58 4.3.5. Morris Water Maze Results for Acute Cetirizine Treatment Groups 59 4.4. Behavioral Experiments of Chronic Cetirizine Treatment Groups 60 4.4.1. Open Field Arena Results of Chronic Cetirizine Treatment Group 60 4.4.2. Elevated Plus Maze Results of Chronic Cetirizine Treatment Group 61 4.4.3. Passive Avoidance Results of Chronic Cetirizine Treatment Group 62 4.4.4. Forced Swim Test Results for Chronic Cetirizine Treatment Group 63 4.4.5. Morris Water Maze Results for Chronic Cetirizine Treatment Group 64 4.4.6. Morris Water Maze Reversal Learning Results for the Chronic Treatment Group 65 4.5. Acute Cetirizine REM Deprivation Experiments 67 4.5.1. Input/Output Results from Strata Radiatum and Pyramidale of REM Sleep Deprivation Groups 67 4.5.2. Paired-Pulse Stimulation Results from Strata Radiatum and Pyramidale of REM Sleep Deprivation Groups 71 4.5.3. Long-Term Potentiation and Long-Term Depression Results of REM Sleep Deprivation Groups 73 5. DISCUSSION 75 5.1. Acute Cetirizine but Not Diphenhydramine Treatment Decreased Firing Threshold of CA1 Pyramidal Neurons 75 5.2. Acute Treatment with All Drugs Tested Decreased PP Facilitation in Both Strata Radiatum and Pyramidale 76 5.3. Acute Cetirizine Treatment Blocked LTD but Not LTP 77 5.4. Chronic Cetirizine and Diphenhydramine Treatment Did Not Alter the CA1 Synaptic Transmission Properties 78 5.5. Chronic Cetirizine and Scopolamine Treatment Inhibited Long-Term Plasticity 79 5.6. Behavioral Experiments with 5 Mg/Kg Cetirizine Did Not Elicit Any Significant Effects. 80 5.7. Cetirizine Improved Synaptic Transmission Disrupted by REMD in Stratum Radiatum but Not in Stratum Pyramidale 80 5.8. Cetirizine Prevented Inhibition of LTP by REM Sleep Deprivation 81 5.9. Conclusion 82 6. REFERENCES 83 7. APPENDICES Appendix 1: Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu Kararı 8. CURRICULUM VITÆ Antihistaminik ilaçlar alerji, nezle ve uykusuzluk gibi birçok endikasyonu olan ve çok yaygın olarak kullanılan bir ilaç grubudur. Bu ilaçların santral sinir sistemi yan etkileri yaptığı bilinmesine rağmen öğrenme ve bellek gibi bilişsel fonksiyonlar üzerine etkileri tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu çalışmada in vivo hipokampal alan potansiyeli kayıtları kullanılarak akut ve kronik setirizin ve difenhidramin tedavisi ile gelişen nöroplastisite değişikliği etkileri incelendi. Difenhidraminin antimuskarinik etkilerini değerlendirmek için ise skopolamin kullanıldı. Ayrıca, setirizinin kognitif performans üzerinde etkilerini araştırmak için davranış deneyleri yapıldı. Setirizinin patofizyolojik koşullardaki etkilerini araştırmak için de bir REM uyku yoksunluğu modeli kullanıldı. Difenhidramin ve setirizin akut kullanımı kısa dönem plastisitenin potansiyasyon fazlarını engelledi ancak kronik kullanımda bu etkiye tolerans gelişti. Uzun dönem plastisite deneylerinde setirizin tüm gruplarda LTD’yi ve kronik tedavi grubunda LTP’yi inhibe etti. Akut ve kronik setirizin tedavisi sonrası yapılan davranış deneylerinde anlamlı bir sonuç alınamadı. Bu sonuçlar setirizinin uzun dönem plastisite üzerine difenhidraminin oluşturamadığı etkileri olduğunu göstermektedir. Bu bulgulara göre, setirizin hipokampal devreleri H1 reseptör blokajı dışında daha önce bilinmeyen bir mekanizma ile etkiliyor olabilir. Uyku yoksunluğu sırasında setirizin kullanımı kognitif bozukluklara karşı koruyucu olabilir.

Giriş ve Amaç: İdiyopatik Parkinson Hastalığı'nda (iPH) yürüyüş sırasında donma(YSD) ve Rem uyku davranış bozukluğu(RUDB) seyrek değildir. Yapılan çalışmalarda İPH'da, hem YSD hem de RUDB'nin patofizyolojisinde Pedinkülopontin nükleus'un (PPN) tutulduğunun gösterilmesi bu iki durum arasında bir ilişkinin olabileceğini düşündürmektedir. Bu nedenle biz çalışmamızda Parkinson hastalarında RUDB'nin klinik şiddeti ve YSD arasında bir ilişki olup olmadığını belirlemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya YSD ve klinik muhtemel RUDB'si olan toplam 33 İPH hastası alındı. Hastaların evrelemesi on döneminde Hoehn and Yahr evreleme skalasına (HYE) göre, motor belirtilerin şiddeti on döneminde UPDRS III'e göre yapıldı. Hastaların ON ve OFF dönemlerinde YSD sıklığı/şiddetini ölçmek için UPDRS II bölüm 14 testi kullanıldı. Klinik muhtemel RUDB'nin şiddeti RUDB değerlendirme anketine (RDBSQ) göre belirlendi. Ayrıca hastaların kategori-leksikal akıcılıkla birlikte diğer yürütücü fonksiyon testleri yapıldı. Çalışmada esas olarak hastaların on ve off dönemlerindeki YSD skorlarının RDBSQ skorları ile korelasyonu test edildi. İlave olarak YSD skorları; HYE skorları ve akıcılık test skorları ile karşılaştırıldı.Bulgular: YSD on dönemi skoru ortalama 0,8±1,03,YSD off dönemi skoru ortalama 2,3±0,73 idi. Tüm hastaların RDBSQ anketi ortalama puanı 7,1±2,06 idi. Hastaların on ve off dönemlerindeki YSD skorları ile akıcılık testleri ve RDBSQ skorları arasında korelasyon saptanmadı. Sonuç: Çalışmamızda klinik RUDB ile YSD sıklığı arasında anlamlı bir ilişki bulamadık. (Hem YSD ON hem de YSD OFF, RUDB skorları ile ilişkili değildi). Bu bulgular her iki durumun patofizyolojik mekanizmalarında rol alan yapılardan ortak olanlar(Örn. PPN) yanında ortak olmayanların da çok önemli olduğunu göstermektedir. İlave olarak bu iki durumdan birinin klinik şiddetinin derecesi diğerini anlamlı olarak etkilemeyeceği söylenebilir. Introduction and objective: During Idiopathic Parkinson's disease (IPD), freezing of gait (FOG) and REM sleep behavior disorder (RBD) are not uncommon. Studies show that; in IPD the pathophysiology of both FOG and RBD in the Pedinkülopontin nucleus (PPN), suggests that there may be a relationship between these two conditions. For this reason, in our study we aimed to determine whether there is a relationship between clinical severity of RBD and FOG in Parkinson's disease.Materials and Methods: A total of 33 IPD patients were included in the study, they have FOG and clinically probable RBD. Staging of patients performed according to on state Hoehn and Yahr staging scale (HY), severity of the motor symptoms according to on state UPDRS III. UPDRS II part 14 test was used to staging the frequency / severity of FOG in ON state and OFF state periods of patients. Clinical probable RBD severity was determined according to the RBD screening questionnaire (RBDSQ). In addition, we performed lexical category test and other executive function performance test. In this study, the correlation of the FOG scores with the RBDSQ scores in the on state and off state periods of the patients was tested. In addition, FOG scores are compared with HY scores and lexical category scores. Results: The mean scores of the FOG on state was 0.8 ± 1.03 and the mean scores of the FOG off state was 2.3 ± 0.73. The mean score of all patients in the RBDSQ was 7.1 ± 2.06. There was no correlation between FOG scores in the on state and off state periods of patients and lexical category tests and RBDSQ scores.Conclusion: In our study, we could not find any significant relationship between clinical RBD and FOG frequency. (Both FOG ON state and FOG OF state were not associated with RBD scores). These findings show that; pathophysiological mechanisms of both situations have parter pathways (e.g. PPN) but it is important that they have non-partner pathways.In addition, we can say that the clinical severity of one of these two conditions will not significantly affect the other one. 94

Bu çalışmada öğrenme sonrası uyku sırasında bellek konsolidasyonu için kritik zaman periyodunun belirlenmesi ve bu periyotta yapılan REM uyku yoksunluğunun plastisiteyle ilişkili genlerin ve ilgili mikroRNA (miRNA)'ların ekspresyonuna etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 2-3 aylık 60 adet Balb/c türü erkek fareler her grupta 10'ar adet olacak şekilde 6 gruba ayrıldı. AK ve BK; kontrol grupları, A1 ve B1; son denemeden hemen sonra 3 saat REM uyku yoksunluğu grupları, A2 ve B2; son denemeden 3 saat sonra 3 saat REM uyku yoksunluğu grupları olarak belirlendi. Uzamsal öğrenme ve bellek performansları Morris su labirent testiyle ölçüldü. REM uykusu modifiye çoklu platform metodu kullanılarak elimine edildi. BK, B1 ve B2 grupları öğrenme denemeleri ve uyku yoksunluğu paradigmaları uygulandıktan sonra 4. günün sonunda dekapite edilerek hipokampusları çıkarıldı. Hipokampal BDNF, CAMK II, CREB, Zif268, Tomozin, REST mRNA'ları ve miR-132, miR-124, miR-9, miR-182, miR-219 ve miR-325 ekspresyonları Kantitatif Real Time PCR ile ölçüldü. AK ve A1 gruplarında toplam alınan yol uzunluğu ve platforma çıkma süresinde azalma görülürken, bu değerler A2 grubunda arttı (p0.05). B1 grubunda hipokampal miR-182 ve miR-132, miR-219, miR-124, miR-9 ve miR-325 düzeylerindeki azalmalar anlamlıydı (p

Uykusuzluğun ağrı algısını arttırdığı ve hiperaljeziye yol açtığı bilinmektedir. Diğeryandan ağrılı sendromlar da uyku kalitesini bozmakta ve uykusuzluğa neden olarak bir kısırdöngü oluşturmaktadır. Bu çalışmada sıçanlarda REM uyku yoksunluğuna bağlı hiperaljezimodelinde melatoninin antinosiseptif etkileri araştırılmıştır. Toplam 40 adet sıçan modifiyeplatform yöntemi ile 72 saat uykusuz bırakılarak 4 gruba ayrıldı. Birinci gruba plasebo, 2, 3ve 4.gruplara sırasıyla 50, 100 ve 200 mg/kg melatonin intraperitoneal yolla uygulandı. Ağrıeşiği ölçümleri hot-plate ve tail-flick yöntemleri ile uykusuzluk öncesi (0.saat), uykusuzluksonrası (72.saat) ve ilaç uygulamasından 1 saat sonra (73.saat) olmak üzere toplam 3 kezyapıldı. REM uykusuzluğu tüm sıçanlarda ağrı eşiğinde anlamlı azalmaya neden oldu(hotplate 3,69±1,64'e karşı 1,54±0,23 ve tail-flick 7,65±3,83'ye karşı 4,44±1,79 her ikisi içinp

Uyku ve ağrı birbirini etkileyen süreçlerdir. Uykusuz kalan bireylerde ağrı algısında artış ve ağrı eşiğinde düşme görülürken, ağrılı durumlarda da uyku kalitesi bozulmakta ve uyku etkinliği azalmaktadır. Klinikte önemli bir kısır döngü oluşturan ve hasta tedavilerini de olumsuz etkileyen uyku-ağrı etkileşiminin mekanizması çözülebilmiş değildir. Bu çalışmada REM uykusuzluk modelinde kanabinoid WIN55 ile kanabinoid reseptör antagonistleri AM251 ve SR144528 kullanılarak uyku/ağrı ilişkisinde kanabinoid sisteminin rolünün ortaya konulması amaçlanmıştır. Her grupta 10 adet olmak üzere 6 grupta toplam 60 adet balb/c türü fare modifiye saksı modelinde 72 saat süreyle uykusuz bırakılmış ve uykusuzluğun başlangıcında (0.saat), sonunda (72.saat) ve ilaç uygulamasından 30 ve 60 dakika sonra sıcak zemin (hotplate) ve kuyruk çekme (tail-flick) yöntemleri ile ağrı eşiği ölçümleri yapılmıştır. Grupların ilaç uygulaması aşağıdaki şekildedir: Grup 1 kontrol grubuna intraperitoneal ilaçların çözücüsü (%78 fizyolojik serum + %1 Etanol + %1 Tween 80+%20 DMSO) injeksiyonu yapılmıştır. Grup 2 (Kanabinoid agonist grubu)'ye intraperitoneal kanabinoid agonisti (WIN 55,212,2) injeksiyonu yapılmıştır. Grup 3 (Kanabinoid CB1 reseptör antagonisti + agonist grubu)'teki farelere i.p. kanabinoid CB1 reseptör antagonisti (AM251) yapılmıştır. 20 dk sonrasında kanabinoid agonisti olan (WIN 55,212,2) injeksiyonu yapılmıştır. Grup 4 (Kanabinoid CB2 reseptör antagonisti + agonist grubu)'teki farelere i.p. kanabinoid CB2 reseptör antagonisti (SR144528) yapılmıştır. 20 dk sonrasında kanabinoid agonisti olan (WIN 55,212,2) injeksiyonu yapılmıştır. Grup 5 (Kanabinoid CB1 reseptör antagonisti grubu)'teki farelere i.p. kanabinoid CB1 reseptör antagonisti (AM251) yapılmıştır. Grup 6 (Kanabinoid CB2 reseptör antagonisti grubu)'daki farelere i.p. kanabinoid CB2 reseptör antagonisti (SR144528) yapılmıştır. Sleep and pain are interrelated phenomena. While patients with sleep loss experience increased pain perception and lower pain threshold, painful conditions impair sleep quality and reduce sleep efficiency. The mechanism of sleep-pain interaction which pose an important vicious cycle in clinics and negatively affect patient treatments, has not yet been elucidated. In this study, we aimed to investigate the role of cannabinoid system in sleep/pain relationship by using cannabinoid WIN55 and cannabinoid receptor antagonists AM251 and SR144528 in REM deprivation model. Sixty balb/c mice were subjected to 72 hours REM sleep deprivation by modified flower-pot technique and were evaluated in 6 groups. Pain assessments were performed by hotplate and tailflick methods at the 0 (baseline), 72 (after sleep deprivation) and 73. (after drug administration) hours. Group 1 (control group) received i.p. vehicle (78% saline+1% Ethanol+1% Tween 80+20% DMSO). Group 2 (Cannabinoid agonist group) received i.p. cannabinoid agonist (WIN 55,212,2). Group 3 (Cannabinoid CB1 receptor antagonist + agonist group) received i.p. cannabinoid CB1 receptor antagonist (AM251) followed by WIN55 after 20 min. Group 4 (Cannabinoid CB2 receptor antagonist + agonist group) received i.p. cannabinoid CB2 receptor antagonist (SR144528) followed by WIN 55,212,2 after 20 min. Group 5 (Cannabinoid CB1 receptor antagonist group) received i.p. cannabinoid CB1 receptor antagonist (AM251). Group 6 (Cannabinoid CB2 receptor antagonist group) received i.p. cannabinoid CB2 receptor antagonist (SR144528). 55

Obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS) olan hastalar kardiyak aritmiler, myokard infarktüsü, serebrovasküler olay, pulmoner hipertansiyon ve ani ölüme varan sistemik semptom ve sonuçlarla karşımıza çıkabilmektedir. Bu nedenle OSAS önemli bir halk sağlığı problemidir. Uluslararası AASM uyku bozuklukları sınıflamasında (ICSD-3, 2014) OSAS için alt gruplar yer almasa da; yapılan çalışmalarda pozisyon ilişkili, REM ilişkili, hem REM hem pozisyon ilişkili, pozisyon ve uyku evresinden bağımsız OSAS'lı hasta grupları olduğu saptanmıştır. Literatürde bu alt grupları inceleyen çalışma sayısı azdır. OSAS klinik tipleri için literatürde iki farklı tanımlama mevcuttur. Bunlar çalışmamızda `geniş tanımlama` ve `dar tanımlama` olarak adlandırılmış, çalışma örneklemindeki tüm OSAS tipleri (olası alt grupları geniş tanımlamaya göre; REM ilişkili, pozisyon ilişkili, REM + pozisyon ilişkili, uyku evresi ve pozisyondan bağımsız -pür- OSAS; dar tanımlamaya göre REM bağımlı, REM ile ağırlaşan, pozisyon bağımlı, pozisyon ile ağırlaşan, REM + pozisyon bağımlı, REM + pozisyon ile ağırlaşan, pür OSAS) klinik ve polisomnografik parametreler yönünden karşılaştırılmış, bu grupları birbirinden ayıran faktörler ve hangi tanımlamanın kullanılmasının daha faydalı olacağı ve hastalık prognozunu belirlemedeki değeri araştırılmıştır. Çalışmamız, OSAS hastalarını hem dar hem geniş tanımlamalara göre gruplandırarak karşılaştıran ilk çalışmadır. Bu çalışma, arşiv taraması ile yapılan retrospektif bir çalışmadır. Eylül 2012 – Ekim 2014 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Uyku Bozuklukları Merkezi'nde uykuda solunum bozukluğu öntanısıyla tüm gece polisomnografi (PSG) yapılan hastaların PSG raporları incelenerek, AASM kriterlerine göre OSAS tanısı alan 280'i erkek (%73,7), 100'ü kadın (%26,3) olmak üzere toplam 380 erişkin OSAS'lı hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Karşılaştırmalı analiz sonuçlarımıza göre OSAS'ın pozisyon ile ilişkisi yaşlı ve erkek olguların, REM + pozisyon ile ilişkisi genç ve hafif dereceli olguların, pozisyon ve uyku evresi ile ilişkili olmaması ise kilolu, daha uykulu, oksijenizasyonu bozuk ve ağır dereceli olguların özelliği olarak bulunmuştur. REM ile ağırlaşan, supin pozisyon ile ağırlaşan, REM + pozisyon ile ağırlaşan gruplarda; toplam AHİ, apne indeksi, hipopne indeksi, minimum SpO2 ve desatürasyon yüzdesi REM bağımlı, pozisyon bağımlı, REM + pozisyon bağımlı gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha kötü saptanmıştır (p

ÖZETRem İlişkili Obstrüktif Uyku Apne Sendromlu Hastaların Fenotipik ve Polisomnografik Özellikleri Amaç: Bu çalışmada REM ilişkili OUAS'lu hastalarla OUAS tanısı konulan hastalar arasındaki fenotipik ve polismonografik farklılıkları araştırmak istedikMateryal ve metod: 2005-2013 yılları arasında uyku laboratuvarımıza yatan 680 hastanın dosyaları retrospektif tarandı. AHI>5 olay/saat olan ve OUAS tanısı alan olgularla, OUAS tanısı konulan ve NonREM-AHİ'nin normal sınırlarda olması (5 events/hour, and the ratio of AHI during REM sleep to the AHI during NREM sleep, in which NREM AHI

Parkinson Hastalığında belirgin uyku bozuklukları olduğu görüşü giderek yaygınlaşmaktadır. Uyku bozuklukları PH? na %74-98 oranında eşlik etmektedir. PH? de uyku bozuklukları, uykuya dalmakta ve/veya uykuyu sürdürmekte zorlukla karakterize insomni; uykuda anormal motor aktiviteyle karakterize uykuda hareket bozuklukları veya RDB (REM uykusu Davranış Bozukluğu); uykuda solunum bozuklukları veya gündüz uykululuk ve/veya karşı konulmaz uyku ataklarıyla karakterize hipersomni şeklinde tanımlanabilir. Uyku bozuklukları tanısında anamnezin önemi yadsınamaz olsa da nokturnal PSG uyku bozukluklarını değerlendirmede altın standart tanı yöntemi olarak değerlendirilmektedir.31 İPH ve 6 PAS tanısı almış ve 30 sağlıklı kişi ile yaptığımız çalışmada tüm hastalarımıza PSG uyguladık. Amacımız hastalar arasında klinik evre ve DOPA kullanım süresi açısından polisomnografik parametrelere yansıyan bulguları gözlemleyip literatür eşliğinde değerlendirmekti. Parkinson hastaları DOPA kullanmalarına ve Hoehn-Yahr Evrelerine göre sınıflandı. Polisomnografik parametreler üç hasta grubu arasında karşılaştırıldı. PAS`lu hastaların ortalama oksijen satürasyonu tüm uyku evrelerinde idiyopatik parkinsonlulara oranla düşük seyretmiştir. İPH? ları ile karşılaştırıldığında PAS?lu hastalarda AHİ daha yüksek bulunmuştur. PAS?da İPH ile karşılaştırıldığında PLMS daha yüksek elde edilmiştir. PAS?lu hastaların uyku etkinlikleri literatürdekine benzer şekilde diğer iki hasta grubuna oranla anlamlı şekilde düşük bulunmuştur. Uyku etkinliği ile benzer şekilde PAS?da uyku devamlılığı diğer gruplara oranla bizim çalışmamızda belirgin şekilde azalmıştır. Çalışmamızda PH?da Toplam Horlama indeksi PAS?na göre daha yüksek gözlenmiştir.Bulgularımız şunu göstermektedir; PAS altta yatan patolojik süreçlerin ciddiyeti nedeniyle uyku rahatsızlıkları ve polisomnografik parametrelerdeki anormallikler açısından daha zengindir ve polisomnografi uyku rahatsızlıkları tanısında altın standart tanı yöntemidir.Anahtar Sözcükler: Parkinson Hastalığı; Parkinson Plus Sendromlar; Uyku; Polisomnografi 58 It?s a common view that Parkinson's disease had significant sleep disturbances increasingly. Sleep disorders accompanied to PD by 74-98 %. Sleep disturbances in PD are falling asleep, and / or insomnia characterized by difficulty maintaining sleep, sleep movement disorders characterized by abnormal motor activity, or RBD (REM sleep behavior disorder ), sleep-disordered breathing or daytime sleepiness and / or characterized by recurrent episodes of hypersomnia sleep in the form of an irresistible defined. While denying the importance of history in the diagnosis of sleep disorders nocturnal PSG is a diagnostic method which is considered to be the gold standard for evaluation of sleep disorders.In our study we performed PSG to 31 PD patients, 6 PPS patient and 30 healty individuals. Our study? s aim was to evaluate the relationship between DOPA use, clinical stage of the patients and polisomnographic parameters with literatures.The patients has been classified according to Hoehn-Yahr scale and DOPA use. Polysomnographic parameters were compared between the three groups of patients. The average oxygen saturation in PPS? s remained in low degrees during all sleep stages than in PD. IPD's AHI was higher in patients compared with PPS. When compaired to PD, PPS had more PLMS. In our study PPS?s sleep efficiency and sleep maintenace parameter was manner than other groups as similar to the literature. PD total snore index was higher than observed in PD? s.Our data shows the following; PPS due to the seriousness of the underlying pathological processes is very rich of polysomnographic parameter abnormalities and PSG is the gold standart diagnostic method for sleep disturbances.Key Words: Parkinson disease; Parkinson plus syndrome; Sleep; Polysomnographi 72

Amaç: Bu çalışmada NREM parasomni hastalarında uykunun makroyapısal ve mikroyapısal değişikliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Mikroyapısal değerlendirmeler siklik alternan patern (cyclic alternating pattern: CAP) parametreleri baz alınarak gerçekleştirilmiştir.Materyal ve metod: Bu çalışmaya 37 NREM parasomni hastası ve 20 sağlıklı olgu (kontrol grubu) alındı. Bütün olgulara tüm gece video EEG- polisomnografi kayıtlaması yapıldı. EEG ve polisomnografi kayıtlarının ilk değerlendirilmesi sonrasında; epilepsi, narkolepsi, bruksizm, obstruktif uyku apne sendromu ya da periyodik bacak hareketleri ile uyumlu bulgular saptanan olgular çalışmadan çıkarıldı. Sonuç olarak 25 NREM parasomni hastası ve 18 sağlıklı olgunun makroyapısal ve mikroyapısal uyku parametreleri karşılaştırıldı. Hasta grup polisomnografik kayıt sırasında atak kayıtlanan hasta grubu ve atak kayıtlanmayan hasta grubu olarak ikiye ayrıldı. Bu iki grubun uyku yapısı ile ilgili verileri karşılaştırıldı.Bulgular: Polisomnografik parametrelerde; parasomni grubunda kontrol grubuna göre NREM I oranı daha düşük, NREM III latansı daha kısaydı. Bu bulgular istatistiksel olarak anlamlıydı. İki grup arasında CAP oranları açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Ortalama faz A1 süresi parasomni grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha uzundu. Parasomni hasta grubunda, atak kayıtlanan hastalarla atak kayıtlanmayan hastaların polisomnografi ve CAP sonuçları her iki grup arasında ve kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Polisomnografik parametrelerde bu iki grup arasında anlamlı farklılık yoktu. CAP parametrelerinde ise atak kayıtlanan grupta CAP dizi sayısı atak kayıtlanmayan gruba göre istatistiksel olarak daha yüksekti. Bu iki grup kontrol grubu ile karşılaştırıldığında NREM I oranı en düşük atak kayıtlanan parasomni hastalarında en yüksek kontrol grubunda saptandı. Her iki hasta grubunun faz A1 süresi kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha uzundu.Sonuç: NREM parasomni hastalarında kontrol olgularına göre uykunun makroyapısal parametrelerinden NREM I oranı daha düşük, NREM III latansı daha kısaydı. Mikroyapısal parametrelerinden ortalama faz A1 süresi NREM parasomni hastalarında kontrollere göre daha uzundu. NREM parasomni hastalarında atak kayıtlanan hastalarda CAP dizi atak sayısı kayıtlanmayanlara göre daha yüksekti. Objective: The aim of this study is to determine macrostructural and microstructural changes of sleep in NREM parasomnia patients. Microstructural evaluation was based on cyclic alternating pattern (CAP) parameters.Method: In this study, 37 NREM parasomnia patients and 20 healthy control subjects were included. All subjects were evaluated with full-night video EEG-polysomnography. After evaluation of EEG and polysomnography records, subjects diagnosed as epilepsy, narcolepsy, bruxism, obstructive sleep apnea syndrome or periodic leg movements were excluded from the study. Finally, findings of 25 patients and 18 control subjects were compared in terms of macrostructural and microstructural sleep parameters. Patients were subdivided into two groups according to polysomnographically recorded attacks, and findings about sleep structure were compared between these groups.Results: When polysomnographic parameters compared between two groups, NREM I rate was lower, and NREM III latency was shorter in the patient group than controls. These findings were statistically significant. There was no difference at CAP rates between two groups. Mean duration of phase A1 was longer in parasomnia patients than controls. Polysomnographic and CAP parameters were compered between NREM parasomnia patients with and without recorded attack. Two groups of patient and control group were compared with each other. There was no difference in polysomnographic parameters between two groups of patients. But, number of CAP sequences was statistically higher in patients with recorded attack than not recorded. When these three groups were compared; NREM I rate was lowest in attack recorded parasomnia patienst, highest in control subjects. Phase A1 duration was statistically longer in both of patient groups than control subjects.Conclusion: When the macrostructural parameters were compared, NREM III latency was shorter and NREM I rate was lower in NREM parasomnia patients than control subjects. Microstructurally, mean phase A1 duration was longer in NREM parasomnia patients than control subjects. Number of CAP sequences was higher in NREM parasomnias patients with recorded attack than not recorded. 84

Cerrahi kliniklerinde yatan hastaların ağrı, hastalıkla ilgili kaygılar, cerrahi sonrası bilinmeyenlerle karşılaşma ve çevresel faktörler gibi nedenlerle uyku kalitelerinin etkilenebileceği bilinmekte olup araştırmada genel cerrahi kliniklerinde yatan hastaların uyku durumlarını etkileyen etmenleri belirlemek amacı ile tanımlayıcı prospektif olarak planlandı. Araştırmanın evrenini, İstanbul ili Anadolu yakasında yer alan bir Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nin Genel Cerrahi Kliniklerinde yatan hastalar oluşturdu. %10 örneklem hatasına göre hastanede beş gün ve üzerinde yatan, araştırmayı kabul eden 81 kişi örnekleme alındı. Veriler 01 Mart-01 Haziran 2011 tarihleri arasında araştırmacı tarafından hazırlanan 'Kişisel Özellikler Bilgi Formu' ve 'Uyku Durumu Formu' ile 'Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği', 'Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeği' ve 'Görsel Kıyaslama Ölçeği' aracılığıyla yüz yüze görüşme yöntemiyle elde edildi. Verilerin değerlendirilmesinde frekans, yüzde, ortalama (x), standart sapma (SS), Pearson Ki-Kare, Kolmogorov-Smirnov , Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testi kullanıldı. Hastaların hastaneye yatış sırasına göre taburculuk sırasındaki durumluk anksiyeteleri azalmakla birlikte panik düzeyde anksiyete yaşadıkları ve hastanede uyku kalitelerini etkileyen etmenlerin gürültülü çevre, odaya sık girilip çıkılması, hastalığa ilişkin kaygılar, oda ısısı, bilgilendirilme eksikliği, gece ışık yakılması, kalabalık, ağrı, aile üyelerini ve işlerini düşünmek olduğu bulundu. Hastaların hastanedeki uyku kalitesi puan ortalamasının (10.5 2.3), hastaneye yatıştaki uyku kalitesi puan ortalamasından (9.4 8.8) daha yüksek olduğu ve aralarında istatistiksel olarak çok ileri düzeyde anlamlı (x2= -6.048, p

Uyku bozuklukları depresyon ve anksiyete bozukluğu gibi psikiyatrik rahatsızlıklar ile sıklıkla beraberlik gösterir ve uyku bozukluklarının bu tür hastalarda kognitif fonksiyonlarda bozulmanın altta yatan nedeni olduğu düşünülmektedir. İzole REM (Rapid Eye Movement) yoksunluğunun öğrenme ve nöronal fonksiyonları belirgin derecede zedelediği gösterilmiştir. Öğrenme ilişkili merkezler hipokampüs gibi uyku düzensizliğinden önemli derecede etkilenir. EEG çalışmaları depresif hastalar ile REM yoksunluğu hastalarında benzer patern olduğunu göstermiştir. Serotonin geri alım inhibitörleri depresif hastalarda kognitif fonksiyonları koruyucu etki göstermektedir. Bundan dolayı biz de essitalopram?ın REM mahrumiyeti sonucu oluşan kognitif fonksiyon bozuklukları üzerine koruyucu rolünü araştırdık.Bu çalışmada, REM yoksunluğu CA1 nöronlarının uyarılabilirliğini azalttı, EPSP ve I/O eğrisini sağa kaydırdı. Çift-dalga uyarımı, kısa dönem nöroplastisitenin bir göstergesi olarak, REM yoksunluğu veya essitalopram ile değişmedi. REM yoksunluğu LTP?yi azalttı. Davranış deneylerinde REM mahrumu sıçanlar obje-tanıma testinde düşük öğrenme kapasitesi, açık-kol labirent testinde azalmış anksiyete ve açık alan testinde artmış lökomotor aktivite gösterdi. Essitalopram tedavisi (2 hafta) almış grupta bu değişimler izlenmedi. REM yoksunluğu veya essitalopram hippokampal, kortikal, beyin sapı nörotransmitter düzeyini değiştirmedi. Sonuç olarak, 2 hafta essitalopram tedavisi REM yoksunluğu sonucu oluşan öğrenme kapasitesinde azalma, anksiyete ve lökomotor aktivitede değişime karşı sıçanları koruyucu etki gösterdi. Sleep disorders are mostly associated with psychiatric problems like depression, anxiety disorders, etc. and are thought to be the underlying cause of cognitive deficits observed in these patients. It has been shown that isolated REM (Rapid Eye Movement) deprivation markedly impairs learning and neuronal functions. Areas related with learning such as hippocampus significantly affected by sleep disturbances. EEG studies recorded from depressive patients exhibit a similar pattern with that of REM deprivation (REMD). Serotonine reuptake inhibitors was shown to reverse the cognitive functional impairments in depressive patients. Therefore, we investigated the protective effects of escitalopram (ESC) on learning impairment induced by REM deprivation. In this study, REMD decreased the excitability of CA1 neuron firing and shifted EPSP slope I/O curve to the right. Paired-pulse stimulation as a measure of short-term placticity, was not altered by REMD or ESC. However, REMD significantly reduced LTP (Long Term Potentiation). In behavioral studies, REM-deprivated rats exhibited impaired learning in place recognition test, reduced anxiety in elevated plus arm maze, and increased locomotor activity in open field test. All these electrophysiological and behavioral changes were absent in chronicaly ESC administrated (2 weeks) animals. REMD and/or ESC did not change the neurotransmitter levels in hippocampi, cortex, hindbrain.In conclusion, 2 weeks of ESC treatment protected the rats from the learning impairment and reversed back the anxiety, locomotor level changes. 78

Sıçanlarda uyku bozukluklarının hipokampüs aracılı öğrenme ve hafıza işlevleri üzerine etkisinin araştırılmasıBu çalışmada, uyku bozuklukluklarının hipokampüs aracılı öğrenme ve bellek üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Ağırlıkları 320-360 gr olan Sprague Dawley cinsi toplam 48 adet erkek sıçan, 4 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubu (K) (n=12), REM Deprivasyonu Grubu (RD) (n=12), Total Uyku Deprivasyonu Grubu (SD) (n=12) ve Uyku Yoksunluğu Grubu (SF) (n=12). Sıçanlara günde 4 kez 5 gün boyunca, Morris su labirenti (Morris Water Maze) düzeneğinde yüzdürme eğitimi verildi (öğrenme dönemi); 6. günden sonra uyku bozuklukları uygulanmaya başlandı ve SD grubu 3 gün, RD ve SF gruplarında 7 gün boyunca uyku bozuklukları oluşturuldu. Günlük düzenekteki platform çıkarılarak hayvanlara 60 sn süreyle probe testi ve ardından platform testi yapıldı. SD grubunda başlangıç günü ve 3. gün, RD ve SF grubuna başlangıç günü ve 7. günde görünür platform testi (visible test) yapıldı. Bellek parametresi olarak, Platformun bulunduğu kadranda (2. Kadran, hedef hadran) yüzülen süre (sn), Platformun bulunduğu kadranda (2. Kadran, hedef hadran) yüzülen mesafe (cm), Sıçanların yüzdüğü ortalama hız (cm/sn), Sıçanların yüzdüğü toplam mesafe (cm), Dış kadranda yüzülen süre (sn) değerlendirilmiş ve tüm gruplarda bellek parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı bozulmalar saptanmıştır (p

Uyku ve öğrenme-bellek süreçlerinin birbiriyle ilişkili olduğunu ve REM uyku yoksunluğunun öğrenme süreçlerine olumsuz etkisi olduğunu bildiren çok sayıda çalışma vardır. Ancak, bu çalışmaların sonuçları arasında bir takım çelişkiler bulunmaktadır.Bu nedenle sunulan bu çalışmada genç ve genç erişkin erkek sıçanlarda uzun süreli REM uyku yoksunluğunun öğrenme ve bellek üzerine olan etkisi araştırıldı.Çalışma; 30'u 4 aylık, 30'u 8 aylık olmak üzere 60 Wistar Albino cinsi erkek sıçanla ve her yaş için uyku yoksunluğu (n=10), ortam kontrol (n=10) ve kafes kontrol (n=10) grupları oluşturularak gerçekleştirildi. Uyku yoksunluğu grubundaki sıçanlar 21 gün süreyle her gün 18 saat boyunca; 14 adet dar platform içeren su tankı şeklindeki düzenekte barındırılarak uyanık bırakıldılar. Ortam kontrol grubu sıçanlar aynı süre ile geniş platformlu su tankı düzeneğinde, kafes kontrol grubu sıçanlar da standart sıçan kafeslerinde barındırıldı. Deney süresince her haftanın ilk gününde ve 21. gün sonunda sıçanların vücut ağırlığı ölçüldü. Uyku yoksunluğu uygulaması sonunda kaçma platformu içeren Morris su tankı içinde dört ardışık gün her günde 4 yüzdürme yaptırılarak öğrenme periyodu ve beşinci gün platform kaldırılıp 2 dakika olacak şekilde bir kez yüzdürülerek öğrenme ve bellek test edildi.Öğrenme periyodunda sıçanın Morris su tankında platformu bulana kadar kat ettiği toplam yol uzunluğu, platformu bulma süresi, yüzme hızı; test periyodunda ise platformun kaldırıldığı hedef kadranda geçirilen sürenin tankta geçirilen toplam sürenin %' si cinsinden değerleri ve yüzme hızı istatistiksel olarak analiz edildi. Anlamlılık için olasılık düzeyi p

Araştırma Hemodiyaliz hastalarında uyku kalitesinin, yaşam kalitesine etkisinin değerlendirilmesi amacıyla, karşılaştırmalı ve tanımlayıcı olarak gerçekleştirildi.Araştırmanın evrenini; İstanbul ilinde yer alan Avcılar Fresenius Diyaliz Merkezi (n=152), Özel Çapa Hastanesi (n=95), Diacare Diyaliz Merkezi'ne (n=98) başvuran toplam 345 hemodiyaliz hastası oluşturmuş, örneklemini ise, belirlenen kriterler doğrultusunda Avcılar Fresenius Diyaliz Merkezinden (n=98), Özel Çapa Hastanesinden (n=50), Diacare Diyaliz Merkezinden (n=63) olmak üzere toplam 211 hemodiyaliz hastası oluşturdu.Veriler, Pıttsburg Uyku Kalitesi İndeksi, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanılarak toplandı.Verilerin analizi için SPSS 16.0 programında t testi, Tukey testi, Varyans, Wann Whitney U testi, Pearson korelasyon, Regresyon analizleri kullanıldı.Araştırma grubunda % 70'inin uyku kalitesinin kötü olduğu, uyku kalitesi ile ağrı boyutunun puanları arasında güçlü düzeyde, diğer yedi boyutun puanları ile orta düzeyde olmak üzere negatif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu saptandı.Uyku kalitesi puanları ile yaşam kalitesi puanları arasında yapılan regresyon analizinde; uyku kalitesindeki bir birim artışın fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, ağrı, genel sağlık, vitalite puanlarında azalmaya yol açtığı saptandı. The present research study was conducted in comparative and descriptive design with a view to evaluating the effect of sleep quality over life quality of hemodialysis patients.The universe of the research was composed of 345 hemodialysis patients who had applied to Avcılar Fresenius Dialysis Center (n=152), Private Çapa Hospital (n=95), Diacare Dialysis Center (n=98) in İstanbul while the sample included 211 hemodialysis patients selected from Avcılar Fresenius Dialysis Center (n=98), Private Çapa Hospital (n=50), and Diacare Dialysis Center (n=63) according to pre-determined criteria.Data were collected by means of Pittsburgh Sleep Quality Index and SF-36 Life Quality Scale. Data analysis was carried out through t-test, Tukey?s test, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis, variance and Pearson correlation analyses in SPSS 16.It was determined that 70% of the research group had poor sleep quality and a strong positive relationship was found between sleep quality and pain dimension scores while a significant and moderate negative relationship was found between sleep quality and the remaining seven dimension scores.In the regression analysis between sleep quality scores and life quality scores, it was observed that an increase of one unit led to decrease in physical functioning, physical role difficulty, pain, general health and vitality scores. 100

Bu çalışmada 96 saat süreyle REM uyku yoksunluğu oluşturulmuş sıçanlarda gelişen hiperaljeziye WIN 55 adlı kanabinoid maddenin etkileri araştırılarak uyku ve ağrı arasındaki ilişkinin nörokimyasal mekanizmasının açıklanmasına katkı sağlanması amaçlanmıştır. Çalışmada, kırk adet wistar albino sıçan (200-220 gr.) kullanıldı. Denekler her grupta 10 hayvan olmak üzere toplam 4 grup (Grup 1/REM yoksunluğu+Placebo Kontrol, Grup 2/REM yoksunluğu+WIN 55 (1 mg/kg), Grup 3/REM yoksunluğu+WIN 55 (3 mg/kg), Grup 4/REM yoksunluğu+WIN 55 (10 mg/kg)) altında toplanıp, önceden belirlediğimiz yöntemle numaralandırılarak kafeslere dağıtıldı. Tüm hayvanların ağırlık ve başlangıç ağrı eşiği ölçümleri (?sıcak levha? testi kullanılarak) yapıldı. Dört grupta da ?çok platformlu modifiye yöntem? ile REM uyku yoksunluğu oluşturuldu. Daha sonra Grup 1'e DMSO %50 ve Grup 2'ye 1 mg/kg, Grup 3'e 3 mg/kg, Grup 4'e 10 mg/kg WIN 55,212-2 injeksiyonu intraperitoneal yoldan (5 mL/kg) uygulandı. İlaç uygulamasından 60 dakika sonra sıcak levha testi ile tüm hayvanlarda ağrı eşiği ölçümleri tekrarlandı. Deney süresince hayvanlar özel kafeslerde tutularak, beslenmeleri için ad libitum standart yem ve musluk suyu verildi. Ağrı eşiği ölçümlerinin normal dağılıma uygunluğu Kolmogorov-Smirnov testi ile, Gruplar arasında ağrı eşiği ortalamaları arasındaki fark ANOVA testi ile değerlendirildi. Ayrıca post-hoc Tukey testi kullanıldı. P

Uyku yoksunluğu hem uykunun fonksiyonlarının anlaşılması için sağlıklı bireylerde hem de depresif hastalarda tedavi amacıyla uzun yıllardır uygulanmaktadır.Bu çalışmada bir gecelik uykusuzluk sonrası bireylerde oluşabilecek duygudurum ve düşünce süreçlerindeki değişimler ile biyokimyasal değişimler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amaçlanmıştır.Çalışmamıza 32 sağlıklı gönüllü alınmıştır. Bir gecelik uyku yoksunluğu uygulanmış ve duygudurum değişimleri uyku yoksunluğundan önce ve sonra ?Mizaç Durumları Profili? (MDP), ?Dissosiyatif Deneyimler Ölçeği? (DES) ve ?Beyaz Ayı Supresyon Envanteri? (WBSI) uygulanarak tespit edilmiştir.Total uyku yoksunluğu uygulanan bireylerde MDP'nin depresif şikâyetleri sorgulayan depresyon-keder alt ölçeğinde ve dinçlik-aktivite skorlarında düşme, yorgunluk skorlarında yükselme gözlenmiştir.DES skorları uyku yoksunluğu sonrası istatistiksel olarak önemli derecede artmıştır.WBSI skorlarında ise uyku yoksunluğu sonrası istatistiksel olarak anlamlı bir azalma tespit edilmiştir.Uyku yoksunluğu öncesi ve sonrası değerlendirdiğimiz biyokimyasal sonuçlardan uyku yoksunluğu sonrası sadece kortizol seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilememiş; TSH, sT3, sT4 ve DHEA-S seviyelerinde uyku yoksunluğu sonrası istatistiksel olarak anlamlı derecede artış tespit edilmiştir.MDP depresyon alt ölçeğinde azalma ve yorgunluk alt ölçeğinde artma uyku yoksunluğu sonrası sT4 seviyesi artan bireylerde istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Ayrıca DHEA-S seviyeleri önemli ölçüde yorgunluk alt ölçeği ve DES skorları ile pozitif, depresyon skorlarıyla negatif korele olarak saptanmıştır.Bu çalışmada sonuçlar, uyku yoksunluğu sonrası daha yüksek st4 seviyesi olan bireylerin depresyon ölçeğinde düşme olduğu; daha yüksek DHEA-S seviyesi olanların da daha fazla yorgunluk skorlarının bulunduğunu göstermiştir. The aims of the present study was to assess the correlation between mood and thougth alterations and biochemical alterations in healthy individuals after sleep deprivation.Thirty two healthy volunteers were included in the study. One night sleep deprivation was performed and mood changes of subjects were assessed using ?Profile of Mood States (POMS)?, dissociation tendency by?Dissociative Experiences Scale (DES)? and general tendency to suppress unwanted negative thoughts were measured with ?White Bear Suppression Inventory (WBSI)? before and after sleep deprivation.In the subjects with total sleep deprivation, the decline was determined in depression-dejection and vigour-activity subscale of ?POMS?. On the contrary, we found significant increase with fatigue subscale score. Score of DES was significantly increased after sleep deprivation. The decline was determined on scores of WBSI.The difference between the cortisol levels measured before and after sleep deprivation is found to be statitically insignificant. However, the amount of increase in all other hormons (TSH, sT3, sT4, DHEA-S) after sleep deprivation was statistically significant.The decline of depression and increase of fatigue subscale scores in ?POMS? were statistically significant in the individuals who had elevated levels of sT4 after sleep deprivation. Additionally, levels of DHEA-S were significantly correlated with fatigue subscale score in ?POMS? and DES scores positively and with depression-dejection subscale score in ?POMS negatively.In the study, the results indicate that after sleep deprivation the subjects with higher sT4 level show declined depression scale; subjects who have higher DHEA-S level have more fatigue scale. 138

Amaç: Çalışmamızda OUAS tanısı almış hastalarda, hastalığın AHİ'ne göre tayin edilen şiddeti ile sağ ventrikül sistolik ve diyastolik fonksiyonları arasındaki ilişki araştırıldı.Yöntem: Mart 2009 ile Eylül 2010 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Uyku Merkezi'ne yönlendirilen hastalar arasından; OUAS tanısı alan 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalar demografik bilgilerini içeren standart bir anket formu doldurdu. Genel sistem fizik muayenesine ek olarak, ağırlık ve boy ölçümü yapılan tüm hastalara TTE uygulandı.Bulgular: Hastaların %20'si hafif OUAS, %18'i orta OUAS ve %62'si ciddi OUAS olarak değerlendirildi. Çalışmamızda, diyastolik disfonksiyonu gösteren E/A değerinin hafif gruptan ciddi gruba doğru azaldığı görüldü. Sağ ventrikülün hem sistolik hem de diyastolik disfonksiyonunu gösteren Tei indeks ortalamasının ise hafif gruptan ciddi OUAS grubuna doğru gidildikçe arttığı saptandı.Sonuç: Çalışmamızda, OUAS'da hastalığın şiddeti arttıkça sağ ventrikül sistolik ve/veya diyastolik fonksiyonlarında bozulma olduğu görüldü. OUAS kardiyak açıdan risk oluşturmakta ve TTE hastalığın kardiyak parametreler üzerine etkilerini değerlendirmede yararlı olmaktadır.Anahtar Sözcükler: obstrüktif uyku apne sendromu, transtorasik ekokardiyografi, pulmoner arter basıncı, sağ ventrikül sistolik ve diyastolik fonksiyonları Aim: In this study, patients who have been diagnosed OUAS illness searched according to nominated illness of AHI magnitude relations between right ventricul systolic and diastolic disfunctions.Method: Between the March 2009 and September 2010 patients were guided the sleep centre of the Dokuz Eylül Univesity. 50 OUAS diagnosed patients participated in this study. The participants were informed about the study the experimental procedure and included form of demographical information about patients. General system physical consultation (check up-phiscal examination), weight and height measurement were made and TTE were implemented.Results: It was evaluated that 20% of patients minor OUAS, 18% of patients middle OUAS, and 62% of patients critical OUAS. In this study, according to the E/A value were showed that diastolic dysfunctions it was decreased in minor group of patient to the critical group of patient. The index avarage which shows both systolic and diastolic dysfunctions in right ventricul, it was increased towards the slightly groups to the serious OUAS group.Conclusion: In this study, it was seen deformation in right ventricul systolic and/or diastolic dysfunctions when the severity of illness increased in OUAS. OUAS was established risk in cardiac angle. And the TTE were helpful in assesing the effects on cardiac parameters.Key Words: Obstructive sleep apnea syndrome, transthoracic echocardiography, pulmonary artery pressure, right ventricular systolic and diastolic dysfunction 68

Bu çalışmada, selektif REM uyku yoksunluğunun öğrenme ve bellek üzerindeki etkilerini selektif serotonin geri-alım inhibitörü sitalopram'ın nasıl etkilediğinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmada ağırlıkları 200-300 g olan 60 adet Wistar albino erkek sıçan, herbirinde 12 sıçan bulunan beş gruba ayrıldı: Grup 1'e serum fizyolojik (%0,9 NaCl) verilirken; Grup 2'ye REM uyku yoksunluğu yapılarak serum fizyolojik; Grup 3, 4 ve 5'e ise REM uyku yoksunluğu yapılarak sırasıyla 5, 10 ve 20 mg/kg sitalopram verildi. Çalışmanın 1-13. günleri arasında Grup 1 hariç tüm gruplarda REM uyku yoksunluğu yapıldı. İlaç uygulamaları çalışmanın 8-13. günleri arasında intraperitoneal yolla gerçekleştirildi. Çalışmanın 8-12. günleri arasında sıçanlara günde 4 kez Morris su labirenti (Morris Water Maze) düzeneğinde yüzdürme eğitimi verildi (öğrenme dönemi); 13. günde ise düzenekteki platform çıkarılarak hayvanlara 30 saniye süreyle probe yüzdürmesi (retrieval) yapıldı. REM uyku yoksunluğu çeşitli öğrenme parametrelerinde istatistiksel anlamlı bozulmalar oluşturdu, thigmotaxis'te artış görüldü; bu bozulmalar sitalopram verilen gruplarda oluşmadı ya da daha az gelişti. Sitalopramın etkilerinde doz yanıt ilişkisi bulunamadı. Probe denemelerinde REM uyku yoksunluğunun anlamlı bir bozulmaya yol açmadığı gözlendi. Sonuç olarak REM uykusuzluğunun thigmotaxis'i artırarak öğrenmeyi geciktirdiği ve sitalopramın bu durumu önleyebileceği sonucuna varıldı. In this study, we aimed to investigate the effects of citalopram, a selective serotonin reuptake inhibitor, on memory alterations induced by selective REM sleep deprivation. For this aim, 60 wistar albino male rats (average weight, 200- 300g) were equally divided into five groups: Group 1 (n=12) normal sleep + placebo (%0,9 NaCl); Group 2 (n=12) REM sleep deprivation by modified platform technique + placebo; Group 3, 4, and 5 (for each n= 12) REM sleep deprivation and 5, 10, and 20 mg/kg single dose citalopram, respectively. All the study groups, except Group 1, underwent REM sleep deprivation between the 1st -13th days of the study. Drug interventions were applied between the 8th ? 13th days of the study. The rats were trained 4 times daily between day 8 and day 12 of the study (acquisition phase). At the 13th day of the study, the platform was removed, and the probe test was made for 30 seconds (retrieval). REM sleep deprivation led to statistically significant impairments in various learning parameters, and increased thigmotaxis; these impairments were not seen in citalopram groups. However, a dose-response relationship was not found in the effects of citalopram. In probe trials, REM sleep deprivation did not cause any significant impairments. In conclusion, REM sleep deprivation retards learning by increasing thigmotaxis and the negative effects of REM sleep deprivation may be prevented by citalopram. 54

Behçet Sendromunun nörolojik tutulumu Nörobehçet sendromu olarak adlandırılır. NBS'de yapılan görüntülemelerde özellikle beyin sapı tutulumu ön plandadır.1930 yılından itibaren yapılan disseksiyon çalışmalarıyla beyin sapının uyku fizyolojisindeki önemi saptanmıştır. Bu nedenle bu çalışmada beyin sapı tutulumu olan NBS hastaları ile Behçet Sendromu hastalarının klinik ve polisomnografik olarak farklılıklarını araştırmayı amaçladık.Çalışmamıza 17 NBS, 16 BS hastası alındı. Tüm hastaların polisomnografik tetkiki yapıldı, klinik olarak uyku bozukluğu sorgulandı, Epworth ve Pıttsburgh Uyku Kalite İndeksi testleri uygulandı.Tüm bulgular T Testi,ki kare ve nonparametrik testlerle değerlendirildi.İstatiksel analizler sonucu her iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Neurological involvement of Behcet sydrome is defined as Neurobehcet syndrome.Imaging studies in Neurobehcet sydrome usually reveal brainstem involvement. Dissection studies since 1930?s showed the importance of brainstem in sleep physiology. According to this knowlegde we aim to investigate clinical and polisomnografical differences between Neurobehcet syndrome with brainstem involvement and Behcet syndrome.17 Behcet syndrome, 16 Neurobehcet syndrome patients are included in this study. All patients are asked for sleep disorders clinically, evaluated with Epworth and Pittsburgh Sleep Quality Index test and underwent polisomnograpfic examination. All findings are assessed with ki square, T test and nonparametric tests. As a result there is no significant difference detected between the two groups. 38

İnsan yaşamının devamlılığının sürdürülmesinde temel insan gereksinimlerinin karşılanması önemlidir. Uyku, patofizyolojik, fiziksel, psikolojik ve çevresel faktörlerden etkilenen kompleks, fizyolojik temel bir yaşam gereksinimidir. Uyku problemleri, özellikle uzun dönem yaşama şansı olan meme kanserli hastalarda sürekli görülen bir rahatsızlıktır. Meme kanserli hastaların tedavisinin hedefi; son dönem olan hastanın yaşamını korumanın yanı sıra alternatif terapotik yaklaşımlar olarak bilinen; ilerleyici gevşeme, derin nefes alıp verme egzersizi, terapotik dokunma, müzik terapisi, yoga, hayalde canlandırma, biyofeedback ve meditasyon gibi davranışsal yöntemleri kullanarak rahatlamasını sağlamaktırAraştırma Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Onkoloji Hastanesinde 01 Ekim-15 Ağustos 2007 tarihleri arasında tedavi amacıyla yatmakta olan III. ve IV. Evre meme kanserli hastalara yatmadan önce dinletilen müziğin uyku kalitesine ve memnuniyetine olan etkisini belirlemek amacı ile kontrollü ve deneysel bir klinik çalışma olarak yapılmıştır. Verilerin toplanmasında araştırmacı tarafından hazırlanan anket formu (Ek-1), uyku kalitesini ölçmek için Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ) (Ek-2) ve hastaların işlemden memnuniyetlerini ölçmek için Visual Analog Scales-VAS (Görsel Eşdeğerlik Skalası) kullanılmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde Ki ? Kare, Korelasyon, Evren Ortalaması Önemlilik Testi, İki Ortalama Arasındaki Farkın Önemlilik Testi, İki Bağımlı Değişken Arasındaki Farkın Önemlilik Testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Two-İndependent Samples Test, K İndependent Samples Test kullanılmıştırAraştırmadan elde edilen sonuçlara göre, deney grubundaki hastalara yatmadan önce dinletilen müziğin uyku kalitesini etkilediği, kontrol grubunun ise hastanede kadığı süre boyunca uyku kalitelerinin daha kötü olduğu, deney grubundaki hastalarda hasta memnuniyeti ve uyku kalitesi değerleri arasında negatif yönde güçlü bir korelasyon olduğu fakat bu ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı saptanmıştır (p>0,05). Araştırmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda, müziğin uyku kalitesine olumlu etkisi nedeniyle, bağımsız hemşirelik girişimi olarak müziğin hemşirelik uygulamalarına dahil edilmesine yönelik uygun önerilerde bulunulmuştur.Anahtar kelimeler: Hasta, hemşirelik, kanser, müzik, uyku kalitesi. It is important to meet the fundamental human necessities in order to sustain the continuity of human's life. Sleep is fundamental, physiological life necessity affected by pataphysiological, physical and environmental factor. Sleeping problem is a disease that seen at patients who have long life chance especially in breast cancer. Aim of the treatment of patient with breast cancer; as well as saving last term of the patient life, provide relaxation by using behavioral methods like progressive relax, breath exercise, therapeutic touch, music therapy, yoga, biofeedback, revival in imagination and meditationResearch has done as a controlled and experimental clinic study in Gaziantep University Medical Faculty Oncology hospital between 01 October 2007 - 15 August 2008 to determine effect of listened music before go to bed on sleeping quality and satisfaction of patients with breast cancer who staying for treatment. When collecting data quastionnare form that prepared by researchers, Pittsburg Sleeping Quality İndex for measuring sleeping quality, Visual Analog Scale for measuring satisfaction of patients from procedure, tools are used. When evaluating data Ki ? Square, One ? Sample T test, Student T test, and Independent Samples T test, Paired Sample T test, One ? way Anova, Two-İndependent Samples Test and K İndependent Samples Test were usedAccording to the results of the study, it was determined that the listened music effected the sleeping quality of the patients who in experimental group, along staying in hospital sleeping quality of patient in control group getting worse, in experimental group strong correlation in negative side found between patient satisfaction and sleep quality value but this relationship wasn?t statistically meaningfull (p

Bu projede EEG sinyalindeki uyku evrelerinin sınıflandırılması için gereken öznitelik çıkarma metotları ve sınıflandırıcılar konu alınmıştır. Algoritma, öznitelik çıkarma ve sınıflandırma olmak üzere 2 ana aşamadan oluşmaktadır. İlk olarak sınıflandırma aşamasında kullanılacak olan öznitelikler çıkartılmıştır. Öznitelik çıkarma aşamasının ilk adımı olarak sinyal, uyku evrelerinin etiket değerleriyle eşleşebilecek şekilde eşit aralıklara ayrılmaktadır. 2. adım ise öznitelikleri bu eşit aralıklı sinyal aralıklarından çıkarma metotlarını kapsamaktadır. Çıkarılan öznitelikler, Hjorth parametreleri, armonik parametreler, bant enerji oranları ve dalgacık paket dönüşümü metoduyla elde edilen özniteliklerdir. Bütün bu öznitelikler en yakın k komşu, çok katmanlı sinir ağları ve doğrusal ayırma analizi metotları kullanılarak oluşturulan sınıflandırıcılarda kullanılmıştır. In this project, methods for extraction features and classification for sleep stage using EEG (Electroencephalogram) are presented. The algorithm consists of basically two modules, feature extraction and classification. Firstly, features used in the classification step are extracted. In the beginning of feature extraction, segmentation is applied for breaking down the signal into fixed sections to match with the labels. Then the parameters are extracted from these fixed sections. The extracted features are the parameters of Hjorth, harmonic parameters, the relative band energy ratios and the parameters that are obtained by applying wavelet packet transformation (WPT). Then all these extracted features are used in the classifiers which are constructed by using k-nearest neighbor, multilayer neural network and linear discriminant analysis. 79

Horlama, birçok insanda görülebilen ve kişinin çevre ile uyumunu bozmaktan, boşanmaya kadar gidebilen aile içi bir sorun olabilmektedir. Horlayan hastalar basit horlayan ve tıkayıcı uyku apne sendromu (TUAS) olan hastalar şeklinde iki ayrı grupta incelenmektedir. TUAS uyku boyunca üst hava yolunda meydana gelen tıkanma sonucunda ortaya çıkan ciddi problemlere yol açabilen bir hastalıktır. TUAS tanısı, bu konuda altın standart olarak kabul edilen polisomnografi (PSG) sistemleri ile bir gece boyunca uyku laboratuvarına yatırılan hastalardan alınan verilerin incelenmesi ile konulabilmektedir. Zaman alıcı olması, özel ekip gerektirmesi, maliyetinin yüksek oluşunun yanında gerek dünyada ve gerekse ülkemizde yeterli düzeyde uyku çalışması yapabilecek laboratuvarların sayısının az olması PSG uygulanacak hastaların seçimi konusunda kesin tanı koydurmasa da yardımcı tanı yöntemlerinin kullanılmasını gerektirmektedir. Bu çalışmada horlayan ve TUAS olan hastaların birbirinden ayırt edilmesi, horlayan hastaların apne hipopne indeksinin ve hastanın horlamasına ilişkin hekimin tanı koymasına destek sağlayacak verilerin ortaya konulması amacıyla Biopac marka Veri Toplama Sistemi ile bir gece boyunca eşzamanlı olarak kayıt edilen üst hava yolu solunumu (nazal hava akışı), oksijen saturasyonu ve akustik (horlama) sinyalleri incelenmiştir. Toplanan verilerin analizi için geliştirilen özgün bir yazılım aracılığıyla horlama şikâyeti olan hastaların uyku laboratuvarına yatırılarak polisomnografi kayıtlarının alınmasına gerek olup olmadığı ve hekimin objektif kriterlerle hastaya uygulanacak tedaviyi belirlemesine yardımcı olabilecek bir karar destek sistemi geliştirilmiştir. Snore is a problem, which can be seen in many people and has consequences from disrupting the individual?s harmony with environment up to divorce as a familiar problem. Snoring patients are analyzed in two groups as Snorers and Snorers with Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS). Obstructive sleep apnea syndrome is a disease causing serious problems in patients by cessation of upper airway during the sleep. Diagnosis of OSAS is based on the analysis of data recorded from patients in the sleep laboratory during one night by using polysomnography (PSG) systems which are defined as golden standard for this subject. Since PSG systems are high cost and time consuming systems, moreover require specially educated special team and the number of sleep laboratories that can perform sleep studies at a sufficient level in our country and world are not much, assistant diagnostic methods are needed in order to select patients to whom PSG will be applied. In this study, analysis of respiration (nasal flow), oxygen saturation and acoustic signals that are collected via Biopac Data Acquisition System is performed to distinguish Simple Snorers and Snorers with OSAS. By means of genuine software developed for the analysis of the collected data, a decision support system is constituted in order to determine if it will be necessary to put patients in a sleep laboratory to get PSG records and to assist physician to determine the medical treatment that will be applied to the patients. 140

11 ÖZET Çalışmanın genel amacı, apneye ilişkin parametrelerin bilişsel süreçlere ve uyku yapısına etkisini incelemektir. Çalışmanın örneklem grubunu, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Uyku Araştırma Merkezi Polikliniği'ne uyku apnesine ilişkin şikayetlerle başvuran, örneklem kriterlerini karşılayan OSAS (Obstructive Sleep Apnea Syndrome) tanısı almamış (AHİ < 2.85) 35, OSAS-A'dan (6 < AHİ < 28) 20 ve OSAS-B'den (38 < AHİ < 86) 16 erkek oluşturmuştur. Bilişsel işlevleri ölçmede kullanılan nöropsikolojik testler ve klinik ölçekler şunlar olmuştur: Stroop Testi TBAG Formu, İşaretleme Testi (İT: Verbal and Nonverbal Cancellation Tests), Sayı Dizisi Öğrenme Testi (SDÖT: Serial Digit Leaming Test), İşitsel-Sözel öğrenme Testi (Auditory- Verbal Learning Test: AVUT), Raven Standart Progresif Matrisler Testi (Raven Standard Progresive Matrices: RSPM) ve Hamilton Depresyon Ölçeği olmuştur. Nöropsikolojik testler hastalara üç oturumda, iki testin uygulandığı oturumlarda AB-BA deseni uyarınca, uygulanmıştır. Solunum olaylarının ve uyku örüntülerinin değişimini takip edebilmek için, hastaların, tüm gece polisomnografik kayıtlan alınmıştır. Tam grubunun söz konusu beş nöropsikolojik testten elde edilen toplam 33 nöropsikolojik test puanına etkisi, Çok Değişkenli Varyans Analizi Tekniği (Multivariate Analysis of Variance: MANOVA) ile analiz edilmiştir. Aşırı değerlere sahip olan 8 denek analizlere dahil edilmemiştir. `Grup` değişkeni temel etkisi şu puanlar için anlamlı bulunmuştur: SPİS, SP5S, DH5, DSİ, DS2, DS4, DZS5, GBE1, TBI, TB2, RSPM/Süre ve RSPM/Toplam. 33 test puanına lojistik regresyonun değişkenler açısından geriye doğru olan şekli uygulanmıştır. Tüm test puanların OSAS tanısı almış ve OSAS tanısı almamış grupları %100 doğrulukla yordadığı görülmüştür. MANOVA sonucunda anlamlı çıkan test puanlarına uygulanan lojistik regresyonun değişkenler açısından geriye doğru olan şeklinin OSAS tanısı almış ve OSAS tanısı almamış olan grupları %79.4 doğrulukla, OSAS-B ve OSAS tanısı almamış grupları %86.4 doğrulukla yordadığı görülmüştür.Ill Tüm test puanlarının OSAS grubunda nasıl bir örüntü oluşturduğunun belirlenmesi amacıyla puanlara temel bileşenler analizi uygulanmıştır. Varimaks rotasyonu sonucu ve Kaiser ölçütü uyarınca, varyansın %84.28'ini açıklayan üç faktör elde edilmiştir. Bu faktörlerin ve kapsamındaki testlerin sağlıklı örneklem için elde edilmiş olanla uyumlu olduğu görülmüştür. Polisomnografik ölçümle tespit edilen uyku yapısına ilişkin parametrelere tek yönlü MANOVA uygulanmıştır. Grup değişkeni temel etkisinin anlamlı olduğu parametreler şunlar olmuştur: Toplam REM Uyku Süresi, REM Uyku Süresi Yüzdesi, Non-REM Uyku Süresi Yüzdesi ve 2. Dönem Uyku Süresi Yüzdesi. MANOVA sonunda grup değişkenin anlamlı olarak etkilediği uyku parametrelerine lojistik regresyonun geriye doğru eleme işleminin uygulanması neticesinde; söz konusu parametrelerden OSAS tanısı almış ve OSAS tanısı almamış olan grupların %80.0 oranında doğru olarak yordanabildiği görülmüştür. MANOVA sonunda grup değişkenin anlamlı olarak etkilediği tespit edilen 12 test puanı ve 4 uyku parametresinin ise aynı grupları %79.3 oranında doğru yordayabildiği görülmüştür. Söz konusu beş nöropsikolojik test puanı ile çeşitli uyku parametreleri arasında ilişkinin olup olmadığı araştırılmıştır. Bu amaç doğrultusunda, verilere Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Tekniği uygulanmış ve değişkenler arasında orta düzeyde (rxy=0.26 - 0.62) ilişki olduğu tespit edilmiştir. Mevcut çalışmada literatür bilgileriyle paralel sonuçlar elde edilmiştir. OSAS hastalarında psikomotor hızda yavaşlama, odaklanmış ve sürekli dikkat süreçlerinde bozulma, görsel algılama ve görsel arama-taramada bozukluk, genel yetenekte azalma ve tanıma belleğinde kusurlar tespit edilmiştir. Hastaların uyku örüntüleri de farklılaşmıştır. Toplam REM Uyku Süresi azalmış, 2. Dönem Uyku Süresi Yüzdesi ise artmıştır. Bilişsel süreçlerdeki bu bozulmalar, toplumumuzda sadece yaklaşık %10'u tam konarak tedavi gören bireylerin, iş ortamında ve özellikle trafikte meydan verdiği tehlikelere açıkça işaret etmektedir. IV SUMMARY The aim this of study is to investigate the effect of parameters of sleep apnea on cognitive functions and sleep architecture. The study was conducted on 71 men who applied to Gtilhane Military Medical Faculty Sleep Research Center with complaints related to sleep apnea and who met the criteria for being admitted as a participant. The sample consisted of 35 men without OS AS (Obstructive Sleep Apnea Syndrome) (AH < 2.85), 20 men from OSAS-A (6 < AHI < 28) and 16 men from OSAS-B (38 < AHI < 86). The neuropsychological tests and the clinical scale that had been used to measure cognitive functions were: Stroop Test TBAG Form (ST), Verbal and Nonverbal Cancellation Tests (CT), Serial Digit Learning Test (SDLT), Auditory Verbal Learning Test (AVLT), Raven Standard Progressive Matrices (RSPM) and Hamilton Depression Rating Scale (HDRS). Neuropsychological tests were administered in three sessions. Where two tests were administered in a single session, AB-BA design was used. In order to follow the changes in sleep respiratory pattern and sleep architecture, full night polysomnographic data were collected. The effect of `group variable` on 33 test scores obtained from the specified tests were analysed using multivariate analysis of variance (MANOVA). Eight subjects were determined as outliers and their data were not included in any further analysis. The effect of group variable was found to be significant on the following test scores: SP1S, SP5S, DH5, DSİ, DS2, DS4, DZS5, GBE1, TBI, TB2, RSPM/Period and RSPM/Total. Backward version of logistic regression analysis was applied to the 33 test scores. It was found that 33 test scores predicted OSAS and non-OSAS groups with 100% accuracy. When only those scores where MANOVA showed group effect as significant was used in logistic regression analysis; test scored predicted OSAS and non-OSAS groups with 79.9% accuracy; OSAS-B and non-OSAS groups with 86.4% accuracy.Principal component analysis was used for determining the factor structure of the test scores in the OSAS group. After Varimax rotation and adherence to Kaiser criteria, three factors were found that explained 84.28% of the variance. These factors and the related test scores were compatible with those found for healthy samples. The effect of group on sleep pattern parameters obtained through polysomnographic recordings were anaysed using one-way MANOVA. The parameters on which group effect was significant were Total REM Sleep Duration, Percentage of REM Sleep Duration, Percentage of Non-REM Sleep Duration and Percentage of Stage 2 Sleep Duration, Backward regression analysis on sleep parameters mat were found to be significantly affected by the group variable in MANOVA predicted OSAS and non- OSAS groups with 80% accuracy. The 12 neuropsychological test scores and the 4 sleep parameters, all of which were significantly affected with the group variable, predicted the two groups with 79.3% accuracy. It was also investigated whether there were interrelations between neuropsycholological test scores and sleep parameters. For this end, data were analysed using Pearson Product Moment Correlation Analysis. The analysis revealed that there were moderate correlations (rxy=0.26 - 0.62) between test scores and sleep parameters. Findings of the present study were found to be compatible with those found in the relevant literature. OSAS patients had decreased psychomotor speed, disturbance in focused and continuous attention, deficit in visual perception, search and scan, decrease in general ability and deficit in recognition memory. In these patients, Total REM Duration decreased and the Proportion of Stage 2 Duration increased. The disturbances in cognitive functions indicate the potential risk that individuals, of whom only about 10% are diagnosed and treated for sleep apnea, may incur in their business environment and especially in traffic. 93