Search

Ülkemiz Çay tarım alanlarında bilinçsizce yapılan gübrelemeler toprak yapısının bozulmasına ve ürün kalitesinin azalmasına neden olmaktadır. Bu çalışma, toprak ve yaprak analizleri yapılarak, elde edilen sonuçlar doğrultusunda çay üreticilerine örnek olabilecek bir gübreleme programının oluşturulması amacıyla yapılmıştır. Çay üreticilerinin yaygın olarak kullandığı 100 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre yanında, 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre, 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn), 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Kalsiyum karbonat), 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Magnezyum karbonat + Kalsiyum karbonat) ve 70kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn, Kalsiyum karbonat) uygulamaları yapılmıştır. Kompoze gübreye ek olarak verilen mikro elementler yapılan toprak analizleri dikkate alınarak hesaplanmıştır. Doğal kil minerali olan kaolinin % 3 ve % 6’lık dozlarının da denendiği çalışmada, yapılan tüm uygulamaların yaş ve kuru çay verimi üzerine etkileri incelenmiştir. Çalışma sonucunda, üreticinin çayda kullanmış olduğu gübre miktarı %30 oranında azaltıldığı halde yaprak ve toprak analizleri doğrultusunda uygulanan mikro besin elementlerinin ilavesi ve kaolin uygulamaları ile verim ve kalite kayıplarının yaşanmadığı görülmüştür. Yapılan gübre uygulamaları içerisinde özellikle 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Kalsiyum Karbonat), ile 70 kg da-1 25-5-10 kompoze gübre + (Fe, Zn, Cu, Mn) ön plana çıkmıştır.

The genus of Helichrysum comprises many species which have therapeutical effects and used in folk medicine. H. pallasii is one of these species, used in the region for traditional medicine and ornamental purposes. Therefore, optimizing alternative micropropagation protocols of tissue culture conditions and secondary metabolite production for these species needs attention. The effect of Thidiazuran (TDZ) combined with Zeatin (ZEA) on shoot regeneration in H. pallasi was investigated during this study. The leaf, stem and root parts taken from the seedling germinated under in vitro conditions were used as explants. As a result, the root explants were more efficient compared to other explants in inducing plant regeneration using 1 mg L-1 Thidiazuran (TDZ) + 0.1 mg L-1 Zeatin (ZEA) (88.9%) and 1 mg L-1 TDZ treatment (85.7%). The lowest plant regeneration percentage (16.7%) was found in control medium using leaf explants., Helichrysum cinsi, tedavi edici etkileri olan ve halk hekimliğinde kullanılan birçok türü içermektedir. H. pallasii yörede geleneksel tıp ve süs amaçlı kullanılan bu türlerden bir tanesidir. Bu nedenle, bu türler için doku kültüründe alternatif mikroçoğaltım protokollerinin ve sekonder metabolit üretiminin optimize edilmesi gerektirmektedir. Bu çalışmada Zeatin (ZEA) ile kombine edilmiş Thidiazuran (TDZ)’ nın H. pallasi'de sürgün rejenerasyonu üzerine etkileri incelenmiştir. İn vitro koşullarda çimlendirilen bitkiciklerden alınan yaprak, gövde ve kök kısımları eksplant olarak kullanılmıştır. Sonuç olarak, en yüksek bitki rejenerasyonu kök eksplantlarına uygulanan 1 mg L-1 Thidiazuran (TDZ) + 0.1 mg L-1 Zeatin (ZEA) (%88.9) ve 1 mg L-1 TDZ (%85.7) uygulamalarından elde edilmiştir. En düşük bitki rejenerasyon yüzdesi (%16.7) ise yaprak eksplantları kullanılan kontrol uygulamasından elde edilmiştir.

Echinacea (Echinacea ssp.) has been widely used in folk medicine for centuries and has a high market share and medicinal value, because more than 280 different products are sold economically in Europe. Generally, germination rate of Echinacea seeds is very low and poor seedling growth is an ongoing problem compared to other medicinal plants. Different methods were used before sowing that effect seedling quality which have positive effects on yield. In this study, the effects of stratification and moisturizing on the germination of Echinacea seeds were investigated. It was determined that stratification + moisturizing treatment at +4 degrees C with different day intervals (0, 5, 10, 15 days) had a significant (p

Karadeniz bölgesi biyolojik çeşitlilik açısından Türkiye'nin en zengin bölgelerinden biridir. Doğu Karadeniz Bölgesi'nde toplam 2239 tür bulunmakta olup, bunların 514'ü endemiktir ve endemizm oranı yaklaşık %23’ tür. Doğu Karadeniz bölgesinde yayılış gösteren bitkilerin yarısından fazlası Rize ilinde bulunmakta olup, bitkilerin yaklaşık %70'i tıbbi ve aromatik değere sahiptir. Bunlardan biri de Anzer Kekiğidir. Toplam uçucu yağın %99.88'ine tekabül eden toplam 24 uçucu yağ bileşeni tespit edilebilmiştir. En büyük kimyasal grup oksijenli monoterpenlerdir (%77.83). Özellikle thymol, carvacrol ve linalool yüksek miktarlarda (sırasıyla %20.45, %14.83 ve %13.89) tespit edilmiştir., The Black Sea region belongs to one of the richest regions of Turkey regarding biological diversity. Totally 2239 species are distributed in the East Black Sea region. 514 species are endemic and the endemism ratio is ca. 23 %. Rize displays more than half of the plants distributed at the East Black Sea region. It can be stated that almost 70 % of these plants are of medicinal and aromatic value. One of them is Anzer Thyme. Totally 24 volatile oil components were detected corresponding to 99.88 % of total volatile oil. The biggest chemical group was oxygenated monoterpenes (77.83 %). Specially thymol, carvacrol and linalool were detected in high amounts (respectively 20.45 %, 14.83 % and 13.89 %).

“I. Uluslararası Organik Tarım ve Biyoçeşitlilik Sempozyumu 27-29 Eylül Bayburt”

Orosanga japonica(Melichar, 1898), Doğu Karadeniz kıyı bölgesinde dağılan istilacı türlerdenbiridir. Bu çalışmanın amacı, popülasyonların yıllık değişkenliğini belirlemekve türün Türkiye'deki taksonomik problemini farklı araçlarla çözmektir. Buamaçla örnekler, yıllık değişimleri araştırmak amacıyla Doğu Karadeniz Bölgesikıyı hattı boyunca Artvin, Rize, Trabzon illerinden 14 farklı noktadan vemoleküler ayrımı sağlamak için 15 farklı noktadan toplanmıştır. Popülasyonsayımları iki yıl boyunca mayıs-eylül ayları arasında (2014-2015) yapılmıştır.2014 yılında popülasyonlar genellikle mayıstaki nimf aşamasında ve erginyoğunlukları çok düşük olarak bulunmuştur. Bu durumun aksine 2015 yılı mayısayında erginlere rastlanmamıştır. En yoğun ergin popülasyonu 2014 yılında temmuzve ağustos, 2015'te ise ağustos ve eylül aylarında görülmüştür. 28S bölgesi DNAdizilerine dayanarak, 6 haplotip bulunmuştur. 28S rDNA kullanılarak oluşturulandendrogramda iki ana dal belirlenmiştir. Moleküler veriler, örneklerimizin bazıRicaniidae ve Flatidae Genbank örnekleriyle birlikte ana kolda, fakat farklıbir dalda olduğunu göstermiştir. Ricaniasimulans Genbank örneği ikinci dalda yer almıştır. Türkiye'nin DoğuKaradeniz Bölgesi'nden toplanan örneklerin ayrıntılı morfolojik incelemeleregöre O. japonica olduğu belirlenmişve moleküler sonuçlar diğer Ricaniidae örneklerinden ayrılabileceğinigöstermiştir., The species of Ricaniidae Amyot et Serville 1843 is generallydistributed in tropical regions and represented with some species in thePalearctic region. The family includesapproximately 432 species in over 40 genera occurring predominantly in tropicsand subtropics of the eastern part of the world (Bourgoin 2017, Gnezdilov 2009). Five species of Orosanga genus are known in Japan [O. dido Fennah 1971, O. triton Fennah 1971, O. laverna Fennah 1971, O. xantho Fennah 1971, O. japonica (Melichar, 1898)]. Although O. japonica distribution range area isvery extending, other four Orosangaspecies distribution range limited only Japan (Fennah 1971, Hayashi andFujinuma 2016). O. japonica firstlydescribed as a Ricania japonica (Melichar1898) and was identified within the genus Ricania(Melichar 1898, Nast 1987, Gnezdilov and Sugonyaev 2009, Gjonov 2011).According to the Hayashi and Fujinima (2016), Bourgoin (2017) and Mozaffarian(2018), the specimens from Crimea, Georgia, Bulgaria, Turkey, and Iran wereidentified in Orosanga genus.

Phenolic Content and Antioxidant Activity of Vaccinium myrtillus Collected from Rize Highlands Fatih Seyis1*, Emine Yurteri1*, Aysel Özcan1*1Recep tayyip Erdogan University, faculty of Agriculture and Natural Sciences, Field Crops DepartmentABSTRACT The phenolic content and antiocxidant activity of Vaccinium myrtillus collected from highlands of Rize (Handüzı, Kavron and Anzer) were determined. The Folşin-Coilteau method was used for the determimation of phenolic contents. The antioxidant activity values were obtained using the FRAP method. The phenolic content of fruits was calculated as 184,2-556,1 mg GAE.100 g-1 and that of dry leaves as 69,9-224,3 mg GAE.100 g-1. Further antioxidant activity ranged between 487,5-1240,2 mg FSO4/gr in dried fruits and between 170,2-250,3 mg FeSO4/gr in dry leaves. The phenolic content and antioxidant activity of fruits and leaves of Vaccinium myrtillus collected from the Rize flora showed values displaying rich contents. Key words: Vaccinium, phenolics, antioxidant [*] Corresponding author: fatih.seyis@erdogan.edu.tr

Buaraştırma, kudret narı (Momordicacharantia L.) bitkisinde yetiştirme tekniği olarak uygulanan budama ve tepealımının, bitkilerin hasat periyoduna bağlı olarak meyve ve tohum özellikleriüzerindeki etkilerini belirlemek amacıyla Pazar/Rize koşullarında 2015 yılındayürütülmüştür. Serada yetiştirilen kudret narı fidelerinin tarlaya fidelenmesiyle deneme tesis edilmiştir.Bitkiler yeterli boya ulaştığında sırasıyla budama (kontrol, 0dal, 2 dal ve 4 dal bırakma) ve tepe alımı (kontrol ve tepe alımı) uygulamasıyapılmıştır. Bu çalışmada hasat periyoduna bağlı olarak meyve uzunluğu, meyveağırlığı, meyve eti ağırlığı, meyvede tohum örtüsü ağırlığı, meyvede tohumsayısı, meyvede tohum verimi, tohum uzunluğu, tohum genişliği, tohum derinliği,meyvede suda çözünen kuru madde oranı ve titre edilebilir asitlik değerleritespit edilmiştir. Araştırmada, hasat periyoduna bağlı olarak, tepe alımınınsadece meyve uzunluğuna etkisi önemli (P

Tea production can be seen at the zone beginning at the Georgia border of the Black Sea region up to the Fatsa dis trictof Ordu in Turkey. Tea production areas are present foremos tly in Rize, followed by Trabzon, Artvin, Giresun and Ordu.These regions are representing the top zone tea production areas in the World. The region beginning from the Georgianborder up the dis trict Araklı represents the mos t suitable and primary high yielding tea plantation areas in Turkey. Tea isthe mos t important income resource of people settled in this region. With the switch of the Hemşin dis trict to organic teaproduction and with future plans to switch also in Rize gradually to organic tea, in public organic tea production havebecome important. İn this present work the changeover to organic tea production in Rize, the use of organic fertilizers,possible changes in production and marketing and also general challenges and possibilities are discussed.

Bu araştırma, kudretnarı bitkisinde yetiştirme tekniği olarak uygulanan budama (kontrol, 0 dal, 2 dal ve 4 dalbırakma) ve tepe alma (kontrol ve tepe alma) uygulamalarının, bitkinin gövdesi üzerinde tutan meyvelerinözellikleri üzerindeki etkilerini belirlemek amacıyla Rize/Pazar koşullarında 2014-2015 yıllarındayürütülmüştür. Bu kapsamda, gövde üzerindeki meyvelerin dağılımı, ortalama meyve sayısı, ortalama meyveuzunluğu, ortalama meyve verimi belirlenmiş ve gövdedeki meyve veriminin bitkide toplam meyve verimine oranı hesaplanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilere göre, tepe alma ve budama uygulamaları ile buuygulamalar arasındaki interaksiyonun, gövde üzerindeki meyve özellikleri üzerine etkilerinin genel olarakyıllara göre değişiklik gösterdiği belirlenmiştir. İncelenen özellikler içinde, 2014 yılında, tepe almanın sadeceortalama meyve uzunluğu üzerine etkisi önemli (P0.05) bulunurken; budama ile bırakılan dal sayısınınmeyve sayısı üzerine etkisi (P0.01) ve meyve verimi üzerine etkisi önemli (P0.05) çıkmıştır. Buna karşılık,2015 yılı verileri incelendiğinde, tepe alma x budama interaksiyonunun ortalama meyve uzunluğu (P0.05) ve meyve verimine etkisinin önemli (P0.01) olduğu tespit edilmiştir. This research was carried out to determine the effects of pruning (control, 0 branch, 2 branches and 4branches) and topping practices (control and topping) which were applied as growing techniques in bittermelon plant on the traits of the fruits setting on the stem in Rize/Pazar conditions in 2014-2015. In thiscontext, the distribution of fruits on the stem, numbers of fruits, fruit length, fruit yield were determined and, the ratio of the fruit yield on the stem to the total fruit yield per plant was calculated. According to the results,the topping and pruning practices and the interactions between them generally changed depending on theyears on the fruit traits setting on the stem. In 2014, the effect of topping on the fruit length on the stem wassignificant (P0.05); the effect of the number of branches leaved by pruning on the number of fruits wassignificant (P0.01) and the effect on fruit yield was significant (P0.05). On the other hand, when the 2015year data were analyzed, it was determined that topping x pruning interaction affected significantly fruitlength (P0.01) and fruit yield (P0.05).

Bitki ıslahçısı, geniş varyasyona sahip materyal ile çalışmak ister ve varyasyon oluşturmada klasik bitki ıslahı yöntemlerinin yetersiz olduğu durumlarda yardımcı vasıta olarak biyoteknolojik yöntemler kullanılabilmektedir. Bilindiği gibi, biyoteknolojik yöntemler eşeyli üreme ile oluşturulamayan bitkilerin oluşturulmasında ve doğal olarak bitkilerde bulunmayan özelliklerin aktarılmasında kullanılabileceği gibi oluşturulan bu yeni varyasyonun karakterizasyonunda da faydalı olabilmektedir. Orta Çağda kolza (B. napus L.) bitkisi yağı lamba yağı olarak kullanılmaktaydı. 1970’ li düşük erusik asit ve düşük glikosinolat içeriğine sahip formlarının tespit edilmesi ve ıslah programlarına alınması sonucu 00 tipi kolza (B. napus L.) çeşitleri geliştirilmiş ve bugün dünyanın en önemli yağ bitkilerinden biri haline gelmiştir. Bu tebliğde kolza (B. napus L.) bitkisinde kalite ıslahı tarihi ve biyoteknoloji (embriyo kültürü, moleküler karakterizasyon ve transgenik teknolojisi) destekli kalite ıslahı konuları tartışılacaktır., A plant breeder wants to work with genetic material displaying large variation and where classical breeding methods are unsufficient the plat breeder can use biotechnological methods as helpful tools. As it is well known, whereas biotechnological methods can be used in producing plants which cannot be generated via sexual reproduction they can be also used in transferring naturally not present traits and in the characterisation of generated genetic variation. The oil of rapeseed (B. napus L.) was used as lamp oil in the Middle age. With the discovery of ow erucic acid and low glucosinolate mutants in the 1970’ s and their integration in breeding programmes 00 type rapeseed (B. napus L.) cultivars were developed and arised now to the most important oilseed in the world. The issues history of quality breeding and biotechnology (embryo culture, molecular characterisation and transgenic technology) supported quality breeding in rapeseed (B. napus L.) will be discussed in this work.

Brassica napus gen havuzunda genetik varyasyonu artırmak amacıyla seçilen Brassica rapa L. ve Brassica oleracea L bireyleri arasında yeni kolza formları elde etmek amacıyla önce melezleme ve doku kültürü çalışmaları yapılmış ve farklı çalışmalar yayınlanmıştır. Yeni oluşturulan kolza formlarının mevcut ıslah edilen ve kültüre alınan kolza formlarından farklı olduğu tespit edimiştir, öyleki bunlar kolza ıslah programlarında yeni gen kaynağı olarak sitoplasmatik ve genetik erkek kısırlık, hastalıklara böceklere ve nematodlara dayanıklılık ve soğuk, sıcak ve tuz koşullarına dayanıklılık bakımından kullanılabilirler. Brassica türlerinde embriyo kültürü 1930’ larda kullanılmaya başlanmış ve günümüzde hala Brassica ıslah programlarında etkili bir vasıta olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada embriyo kültürünün Brassica napus ıslah programlarında kullanılması detaylı olarak tartışılacaktır., To broaden the diversity within Brassica napus gene pool, studies on resynthesis of rapeseed through crossing of selected subspecies of Brassica rapa L. and Brassica oleracea L. and obtaining plants through in vitro culture of isolated embryos in the early stage of their development have been published based on several investigations. It has been proved, that resynthesized plants are distinct from cultivars of winter oilseed rape which are bred and cultivated nowadays, so they would serve as sources of new genetic variability in rapeseed breeding programmes, including cytoplasmic and nuclear male sterility, resistance to diseases, insect or nematode pests and tolerance to cold, salt and drought conditions. The use embyo culture technique in Brassica species were ndeveloped in 1930’ s, but up to now it serves as a effective agent in the development of new germplasm for further Brassica breeding. The use of embryo culture in Brassica napus breeding programmes will be discussed in detail

The production of doubled haploids (DH) in plants is a biotechnological tool useful in producing homozygous breeding lines and varieties. The production of haploids can be achieved either by gynogenesis or by androgenesis. The formation of haploids in the first case proceeds from the embryo sack (megagametophyte), in the second case microspores are used as target tissue. The use of haploids in producing new cultivars of crucifers (Brassicaceae) has widespread use. Biotechnological DH line production offers various advantages for plant breeders, including the possibility to obtain homozygous lines rapidly, as well as easy selection due to the absence of heterozygosity. It also facilitates genetic studies, particularly regarding quantitative traits. Furthermore, the use of DH progeny as mapping population(s) for the development of molecular markers is very advantageous since it enhances the efficiency of detecting markers, particularly for quantitative traits. Within the genus Brassica, most work for the development of DH lines has been devoted to B. napus. This is not surprising since it is one of the most important oilseed crops worldwide. Furthermore, B. napus is much easier to handle in tissue culture than other Brassicaceae (Weber et al. 2000). In this review the steps of producing DH lines using the microspore culture system will be described. Furthermore, the highlights regarding the creation of doubled haploids in crucifers and the role of haploids, more precisely of doubled haploids in breeding programs of crucifers will be explained detailly, Bitkilerde dihaploid (DH) geliştirme homozigot ıslah hatları ve çeşitleri geliştirmede kullanılan oldukça yararlı bir biyoteknolojik vasıtadır. Haploid bitkicik ledesi ya ginogenesis ya da androgenesis yoluyla elde edilebilmektedir. İlk verilen örnekte haploid bitki gelişimi embriyo kesesinden (megagametofit) ikinci örnekte ise mikrosporlar hedef dokular olarak karşımıza çıkmaktadır. Brassicaceae familyasında yeni çeşitlerin geliştirme çalışmalarında haploid bitkilerin kullanılması oldukça yaygın kullanıma sahiptir. Biyoteknolojik vasıtalar ile dihaploid hatların geliştirilmesi bitki ıslahçılarına çeşitli avantajlar sağlamaktadır; bunlar arasında hızlı olarak homozigot hatların elde edilmesi, ve heterozigotluk bulunmadığından kolay seleksiyon imkanı sayılabilir. Ayı zamanda özellikle kantitatif karakterlere yönelik genetic araştırmaları kolaylaştırmaktadır. Bundan başka, moleküler marker geliştirmede DH soyağaçlarının haritalama populasyonu olarak kullanılması oldukça avantajlıdır, çünkü özellikle kantitatif özellikler için marker geliştirmedeki etkinliği artırmaktadır. Brassica, cinsi içersinde dihaploid hat geliştirme çalışmaları daha çok B. napus ile ilgilidir. Bu sürpriz değildir, çünkü kolza dünya üzerindeki en önemli yağ bitkilerinden bir tanesidir. Ayrıca, B. napus doku kültürü çalışmalarına diğer Brassicaceae’ e göre daha yatkındır. Bu derlemede mikrospor kültürü kullanılarak dihaploid bitki geliştirme işlemi açıklanacaktır. Bundan başka, Haçlıgiller familyasında dihaploid bitki geliştirmede önemli konular ve dihaploid bitkilerin Haçlıgiller familyasındaki ıslah programlarında kullanılması detayıyla açıklanmaya çalışılacaktır

This trial was established in research and practice garden in Faculty of Agriculture and Natural Sciences according to randomized complete block design with three replications in 2013. Bitter melon (Momordica charantia L.) seedlings grown in viols in the greenhouse were planted to land at different frequencies (70x50 cm, 70x100 cm, 70x150 cm) on 20 May, 2013. The harvest started on August 12 and ended on September 18. Measurements for in each fruit harvested were made. In the study, from fruit characteristics, fruit ratio without seed and seed coat, seed ratio, seed weight and seed coat ratio in fruit and, from seed characteristics, seed length, width, depth and 1000 seed weight; from yield components, the fruit yield, fruit yield per plant, single fruit weight per plant, number of fruits per plant and fruit length were determined. According to the results obtained from the research, the highest fruit yield per unit area was obtained from planting distance of 70x50 cm. In addition, the values obtained from the same planting distance in terms of fruit weight, fruit weight and fruit ratio without seed and seed coat, seed length, seed width and seed depth were higher than the one's which obtained from other planting distances, Deneme, 2013 yılında Ziraat ve Doğa Bilimleri Fakültesi Araştırma ve Uygulama Bahçesinde Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Serada viyoller içinde yetiştirilen Kudret Narı fideleri 20.05.2013 tarihinde farklı sıklıklarda (70x50 cm, 70x100 cm, 70x150 cm) araziye dikilmiştir. Hasat, 12 Ağustos’da başlamış ve 18 Eylül’de sona ermiştir. Araştırmada meyve özelliklerinden iç meyve oranı, meyvede tohum oranı, meyvede tohum ağırlığı ve meyvede kırmızı örtü oranı; tohum özelliklerinden tohum uzunluğu, tohum genişliği, tohum derinliği ve 1000 tohum ağırlığı; verim unsurlarından meyve verimi, bitkide meyve verimi, bitkide tek meyve ağırlığı, bitkide meyve sayısı ve meyve uzunlukları belirlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre 70x50 cm dikim mesafesinden birim alandan en yüksek meyve verim elde edilmiştir. Bununla birlikte aynı dikim mesafesinden meyve ağırlığı, iç meyve ağırlığı, meyve iç oranı, tohum uzunluğu, tohum genişliği ve tohum derinliği bakımından elde edilen değerler, diğer dikim mesafelerinden elde edilen değerlere göre daha yüksek çıkmıştır

The biggest problem of the use of resynthesised rapeseed forms in quality breeding is their high glucosinolate content arising from the same character originating from the B. oleracea parent. Glucosinolates are sulphur- and nitrogen containing plant secondary matabolites common in the Brassicaceae and related plant families. The hydrolyzed products of glucosinolates, namely, isothiocyanates and other sulphur-containing compounds, were shown to interfere with the uptake of iodine by the thyroid gland, contribute to liver disease, and reduce growth and weight gain in animals. Consequently, plant breeders realized that if rapeseed (Brassica napus L.) meal was to be used in animal feed, the glucosinolate content had to be reduced. Up to now, interspecific rapeseed (Brassica napus L.) hybrids displaying low erucic acid quality were developed. But their glucosinolate content are high because of the B. oleracea parent. To introduce canola quality in RS-lines crosses with adapted material and subsequent backcrosses to resynthesized material are required, followed by recurrent selection for agronomic performance. A second approach should be the reduction of the glucosinolate content of the B. oleracea parent. Possible methods may be the irradiation of B. oleracea seeds or interspecific hybridization of B. oleracea with related Brassica species,because the selection of cabbage genotypes with low glucosinolate content may be the longer and deficienter way. Another method should be the cultivation of the low erucic acid genotypes in vitro since tissue culture cause as well known somaclonal variation, which may led to the breakdown of the high glucosinolate level, Kolza kalite ıslahında türler arası melez formların kullanılmasındaki en büyük problem B. olearacea ebeveyneinden gelen yüksek orandaki glukosinolat özelliğidir. Glikozinolatlar Brassicaceae ve akraba bitki familyalarından yaygın olarak bulunan, sülfür ve azot içeren sekonder metabolitlerdir. Glikosinolatların parçalanma ürünleri olan isotiyosiyanatlar ve diğer sülfür içeren bileşiklerin tiroid bezi vasıtasıyla iyot alımı etkilediği ortaya konmuştur, bu da karaciğer hastalığına katkı yapar ve hayvanlarda canlı ağırlık kaybına sebebiyet vermektedir. Sonuç olarak, hayvan yemi içersinde kolza (Brassica napus L.) küspesi kullanılacaksa, glikosinolat oranının düşürülmesi gerekmektedir. Şimdiye kadar, bitkisel yağ kalitesine sahip türler arası melez kolza (Brassica napus L.) formları geliştirilmiştir. Fakat glikosinolat oranları B. oleracea ebeveyninden dolayı yüksektir. Türler arası melz kolza hatlarına kanola kaliteini aktarabilmek için önce adapte edilmiş kolza materyali ile melezleme ve ileriki aşamalarda verim bakımından tekrarlamalı seleksiyona ihtiyaç vardır. İkinci bir yöntem, B. oleracea ebeveynindeki glikosinolat oranının düşürülmesidir. Muhtemel metodlar, B. oleracea tohumlarının radyasyona tabi tutulması veya B. oleracea ‘nın diğer akraba Brassica formları ile melezlenmesidir, çünkü glikosinolat içeriği düşük lahana formlarının selekte edilmesi daha uzun ve zor yoldur. Diğer bir yöntem, düşük erusik asit içeriğine sahip genotiplerin in vitro olarak kültüre alınmasıdır, çünkü doku kültüründe somaklonal varyasyon oluşmakta, bu da belki glikosinolat seviyesinin kırılmasına sebebiyet verebilecektir

Kolza (Brassica napus L.) bitkisinin iki diploid ebeveyn tür olan lahana (B. oleracea L.) ve şalgam (B. rapa L.)’ ın melezi olduğu oldukça iyi bilinmektedir. Türler arası melez kolza (B. napus L.) formlarının tane verimlerinin düşük olması önce bu tiplerin verim ıslahında kullanılmasını engellemiştir. Fakat türler arası melez kolza (B. napus L.) formlarının yeni bir gen havuzunu teşkil ettiğinin ortaya konması bu tiplerin hibrit ıslahında kullanılması fikrini ortaya atmıştır. Bu bitkinin ıslahı ve geliştirilmesinde kullanılabilecek farklı gen havuzları moleküler markerler kullanılarak ortaya konmuştur. Kolza (Brassica napus L.)’ nın türler arası melezleme ile oluşturulması ile yapılan çalışmalar bu yöntemin günümüzde bile günümüz moleküler biyoloji devrinde ve bitki ıslahında çok önemli imkan ve vasıtaların bulunduğu bu devirde de önemini kaybetmediğini göstermektedir. Bu tebliğde kolza (B. napus L.) bitkisinde türler arası melezleme yoluyla oluşturulan yeni formların kolza hibrit ıslahında kullanılabilmesi olanakları detayıyla açıklanmaya çalışılacaktır., It is well known that rapeseed (Brassica napus L.) is an interspecific hybrid of the diploid progenitors cabbage (B. oleracea L.) and turnip rape (B. rapa L.). The low yield capacity of interspecific rapeseed (B. napus L.) forms first hindered the use of these forms in yield breeding. However the discovery that interspecific rapeseed (B. napus L.) forms represent a new gene pool opened the opportunity to use these forms in hybrid breeding. The need of broadening genetic diversity in canola rapeseed (Brassica napus) breeding programs seems to be the general consensus among canola breeders and researchers. Diversity analysis by the use of molecular markers has identified several gene pools which can be used for the improvement of this crop. İn an area where very important possibilities and tools are present for molecular biology and plant breeding research about the creation of new rapeseed (B. napus L.) forms using interspecific hybridisations shows us that this method has not lost any value about its importance. The issue use of interspecific rapeseed (B. napus L.) forms in hybrid breeding will be discussed in detail

Resynthesised (RS) rapeseed genotypes developed through interspecific crosses between diverse B. rapa and B. oleracea genotypes have the potential to significantly increase the available gene pool and provide important basic germplasm for further improvements of seed yield, seed quality traits, disease and pest resistance. Furthermore, RS rapeseed is potentially of great interest for hybrid breeding, since heterosis effects are higher in crosses of genetically distant materials. On the other hand, previous studies with RS material showed that raw amphidiploids derived from interspecific hybridisations are usually rather low yielding. The utilisation of such basic germplasm in commercial variety-breeding programmes is restricted to the development of intraspecific hybrids, so-called semi-synthetic rapeseed, and backcross progenies thereof. In order to determine the general combining ability (GCA) of different rapeseed material, nine high-erucic acid RS lines and three old spring rapeseed cultivars were used as pollinators of male-sterile double-low spring rapeseed lines (MSL system). Yield performance of the single-cross hybrids were tested in a two year field trial in Rauischholzhausen/Germany that revealed a high yield potential of semi-synthetic rapeseed hybrids based on RS lines. Developed test hybrids showed 1-15 % more yield compared with the control cultivar Senator. The use of such resynthesised rapeseed forms in developing hybrids and their possible use in future oilseed breeding is discussed based on two year results., türlerarası kolza melezleri mevcut gen havuzunu önemli derecede zenginleştirme ve tane verimi, tane kalite özellikleri, hastalık ve zararlılara dayanıklılık yönünde yapılacak ıslah çalışmaları için önemli genetik materyal sağlama potansiyeline sahiptirler. Bundan başka, türlerarası melez kolza genotipleri hibrit ıslahı için de önemlidirler, çünkü genetik olarak farklı materyalin melezlenmesi sonucu ortaya çıkan heterosis etkileri daha yüksek olmaktadır. Diğer taraftan, türler arası melez kolza bitkileri ile yapılan çalışmalar türlerarası melezlemelerden gelen ilk generasyon bitkilerin düşük tane verimine sahip olduğunu göstermiştir. Bu gibi temel materyalin ticari ıslah programlarında kullanılması tür içi hibritlerin – yani yarı sentetik hibritler – geliştirilmesi ve onların geriye melezlenmeleri ile sınırlıdır. Farklı kolza materyalinin genel kombinasyon yeteneğini belirlemek için 9 adet yüksek erusik asit içeriğine sahip türlerarası melez kolza ve üç eski yazlık kolza çeşidi 00 kalitesine sahip erkek kısır hatların melezlenmesinde kullanılmıştır. Geliştirilen deneme hibritleri tane verimleri yönünden Rauischholzhausen/Almanya da yürütülen iki yıllık tarla denemeleri sonucunda türlerarası melez kolza bitkileri kullanılarak geliştirilen kolza hibritlerinin yüksek verim potansiyeline sahip olduğu görülmüştür. Geliştirilen kolza hibritlerinden kontrol çeşidi olan Senatöre göre % 1-15 kadar daha fazla verim elde edilmiştir. Türlerarası kolza melezlerinin hibritlerin geliştirilmesinde kullanılması ve bu materyalin kolza ıslah programlarında kullanılması iki yıllık veriler kullanılarak tartışılacaktır

Bazen yakın akraba formlarda bulunan bir genin kültür bitkilerine aktarılması faydalı olabilmektedir. Bu işlemdeki amaç büyümenin güçlendirilmesi veya hastalıklara dayanıklılığın aktarılması olabilmektedir. Bu amaçla yapılacak olan melezlemelerde uyuşmazlık ortaya çıkabilmekte ve normal yaşama kabiliyetine sahip tohum Gelişmeyebilmektedir. Bununla birlikte embriyo oluşabilir ve tohum gelişme safhasının mümkün olduğunca erken döneminde alınan bu embriyo besi ortamına aktarılarak kurtarılmakta ve gelişmesi sağlanmaktadır. Yapılan bu işlem ile embriyodan kendiliğinden bitkicik oluşumunun sağlanması, tohum gelişmesi ve çimlenmesindeki olumsuzlukları ortadan kaldırılması hedeflenmektedir. Uzak akraba formlar arasında yapılan melezlemeler sonucu oluşan zigot embriyoya dönüşmeden kallus meydana getirebilmekte ve bu kallustan bitkicikler gelişmektedir. Bu makalede, türler arası melezlemelerde ortaya çıkan uyuşmazlık problemini aşmada kullanılan embriyo kültürü üzerinde durulacaktır., Bazen yakın akraba formlarda bulunan bir genin kültür bitkilerine aktarılması faydalı olabilmektedir. Bu işlemdeki amaç büyümenin güçlendirilmesi veya hastalıklara dayanıklılığın aktarılması olabilmektedir. Bu amaçla yapılacak olan melezlemelerde uyuşmazlık ortaya çıkabilmekte ve normal yaşama kabiliyetine sahip tohum gelişmeyebilmektedir. Bununla birlikte embriyo oluşabilir ve tohum gelişme safhasının mümkün olduğunca erken döneminde alınan bu embriyo besi ortamına aktarılarak kurtarılmakta ve gelişmesi sağlanmaktadır. Yapılan bu işlem ile embriyodan kendiliğinden bitkicik oluşumunun sağlanması, tohum gelişmesi ve çimlenmesindeki olumsuzlukları ortadan kaldırılması hedeflenmektedir. Uzak akraba formlar arasında yapılan melezlemeler sonucu oluşan zigot embriyoya dönüşmeden kallus meydana getirebilmekte ve bu kallustan bitkicikler gelişmektedir. Bu makalede, türler arası melezlemelerde ortaya çıkan uyuşmazlık problemini aşmada kullanılan embriyo kültürü üzerinde durulacaktır

Biyoteknolojideki gelişmeler sayesinde bir organizmadan, diğer organizmalara uygun genlerin aktarması mümkün hale gelmiştir. Bu teknolojiyi mısır ve pamukta olduğu gibi zararlılara dayanıklı ve soyada olduğu gibi herbisitlere dayanıklı çeşitlerin geliştirilmesi için kullanılmıştır. Fakat bugün bu teknoloji, bitki ve hayvanları çok farklı amaçlar yönünde değiştirmek ve geliştirmek için kullanılmaktadır. Bu çalışmaların sonuçları özellikle son yıllarda yoğun olarak tartışılmaktadır. Bu makalede biyoteknolojik bir yöntem olan gen teknolojisi ile bitkilerde yapılan değişiklikler ele alınacaktır., Biyoteknolojideki gelişmeler sayesinde bir organizmadan, diğer organizmalara uygun genlerin aktarması mümkün hale gelmiştir. Bu teknolojiyi mısır ve pamukta olduğu gibi zararlılara dayanıklı ve soyada olduğu gibi herbisitlere dayanıklı çeşitlerin geliştirilmesi için kullanılmıştır. Fakat bugün bu teknoloji, bitki ve hayvanları çok farklı amaçlar yönünde değiştirmek ve geliştirmek için kullanılmaktadır. Bu çalışmaların sonuçları özellikle son yıllarda yoğun olarak tartışılmaktadır. Bu makalede biyoteknolojik bir yöntem olan gen teknolojisi ile bitkilerde yapılan değişiklikler ele alınacaktır

B. oleracea diğer Brassica türleri gibi çok iyi bilinen bir Brassica türüdür. B. rapa, B. nigra, B. juncea, B. carinata ve B. napus gibi diğer Brassica türleri ile beraber U akrabalık üçgenini oluşturmaktadır. Brassica cinsinden geliştiren genotipler dünya çapında ıslah ve yetiştirme tekniğindeki gelişmeler nedeniyle en önemli bitkisel yağ kaynakları haline gelmiştir. Farklı Brassica türlerinde düşük erusik asit özelliği yönünde yapılan çalışmalar sonucunda B. rapa (AA), B. napus (AACC) ve Brassica juncea (AABB) türlerinde düşük erusik asit içeriğine sahip mutantlar tespit edilmiştir. AmphidiploidB. carinata (BBCC) da bu tip mutantlar henüz 1990 larda tespit edilmiştir. Günümüze kadar ise B. nigra da bu tip mutantlar günümüze kadar tespit edilmemiştir. Düşük erusik asit içeriğine sahip formlar B. oleracea türünde 1990’lı yılların sonunda keşfedilmiştir. Bu genotipler 0 kalitesine sahip kolza formları geliştirmek amacıyla B. rapa türleri ile melezlenmiştir. Kolzanın ebeveynlerinden birisi olan diploid lahanalar kolza ıslahında temel ıslah materyali olarak oldukça faydalıdırlar. Bu çalışmada düşük erusik asit içeriğine sahip lahana genotiplerinin kolza ıslahında kullanılma olanakları tartışılmıştır., B. oleracea is like the other Brassica species a well known Brassica species. İt forms the so called U triangle with the Brassica species B. rapa, B. nigra, B. juncea, B.carinata and B. napus. Genotypes derived from Brassica species arised as the most important edible oil resources all over the world due to developments in breeding and growing techniques. İnvestigations in different Brassica species regarding low erucic acid content led to the discovery of low erucic acid mutants in the species B. rapa (AA), B. napus (AACC) and Brassica juncea (AABB). Such mutants were discovered in the amphidiploid species B. carinata (BBCC) still at the beginning of the 1990’s. Up to now, such mutants were not detected in the species B. nigra. Low erucic acid mutants were discovered in B. oleracea at the end of 1990’s. These genotypes were crossed with B. rapa genotypes with the aim to develop 0 quality resynthesized rapeseed (B. napus L.). As the progenitor of rapeseed diploid cabbages are very useful as basic breeding material in the improvement of rapeseed. The possible use of low erucic acid cabbages in rapeseed breeding was discussed

Crambe [Crambe abyssinica (2n = 6x = 90)] Brassicaceae familyası içerisinde yer alan ve bu familyada tohumları değerlendirilen, tek yıllık bir yağ bitkisidir. Crambe ülkemizde çok fazla tanınmamasına rağmen Türkiye doğal florasında doğal olarak bulunan bir bitki konumundadır. Endüstriyel alanda ümit veren, yeni bitkilerden birisi olan Crambe, tohumlarında % 35-60 oranında yağ ihtiva etmekte ve bu yağın da % 57’sini erusik asit oluşturmaktadır. Crambe bu özelliğinden dolayı, biyodizel, yağ sanayi, makine sanayisi gibi endüstrinin pek çok alanında kullanılmakta olup, ayrıca yağı alındıktan sonra kalan kısmı hayvanlar için önemli bir besin kaynağı olarak görülmektedir. Gelişmiş ülkelerde endüstriyel ilerlemenin sonucunda, insan ihtiyaçlarının artması ve bu ihtiyaçların çeşitlilik kazanması sebebiyle alternatif ürünlerin arayışı kaçınılmaz olmuştur. Bu bağlamda Crambe bitkisinde bulunan yüksek erusik asit bu bitkinin tercih edilen alternatif ürünlerden birisi olmasına olanak sağlamıştır., Crambe [Crambe abyssinica (2n = 6x = 90)] is a member of the Brassicaceae family and is an annual oilseed plant of which seeds can be consumed. Crambe is not a well known species in Turkey although it is present in the country’s flora. Crambe is a new and promising oilseed crop for the industry because it contains 35-50 % oil in its seeds with an erucic acid content of 57 %. Crambe has a potential use in different areas of the industry such as biodiesel, oil industry and machine oil. In addition to that, seed cake after oil extraction can be used as an important feed for livestock .The industrial improvements and a wide range of people needs in developed countries led researchers seeking alternative products. So, high erucic acid content in its seeds makes Crambe as a preferable alternative agro-industrial material.

Ketencik Brassicaceae familyasında yer alan, eski bir kültür bitkisi olup, Türkiye’de marjinal alanlarını değerlendirebilecek alternatif bir yağ bitkisidir. Ketenciğin yağ elde etmek amacıyla tarih öncesinden beri kültürü yapılmıştır. Fakat ketencik üretimi zamanla yavaş yavaş azalmış ve günümüzde geniş alanlarda yetiştirilmemektedir. Bununla birlikte, düşük çevre isteği ve ürünlerinin yaygın olarak kullanılabilirliği sayesinde bitki büyük ilgi görmüştür. Ketencik yağının özel kompozisyonu çok cazip gözükmektedir. Ketencik yağının doymamış yağ asitleri oranı soya, ayçiçeği ve kolza yağı gibi yaygın olarak kullanılan bitkisel yağların doymamış yağ asitlerinin oranından fazladır. Ayrıca, ketencik yağı tipki keten yağı (% 50-55 ?-linolenik asit ihtiva eden) gibi yüksek oranda çoklu doymamış yağ asitlerine sahiptir. Özel yağ asitleri kompozisyonundan dolayı ketencik, yakın zamanda, yaygın olarak bilinen ve önemli bir bitkisel yağ kaynağı haline gelecektir. Camelina is an ancient cultivated crop of the Brassicaceae family and an alternative oilseed crop for using marginal areas in Turkey. Camelina was extensively cultivated for oil production since prehistoric times, but camelina production gradually declined and it is currently not grown on a large scale. However, due to its markedly low environmental impact and to the universal applicability of the products, the crop deserves high attention. Camelina oil appears very attractive due to its special fatty acid composition. The ratio of unsaturated fatty acids is in higher amounts to compare with most common vegetable oils such as soybean oil, sunflower oil and rapeseed oil. Camelina oil is also qualitatively different from the less common vegetable oils with a high content of polyunsaturated fatty acids such as linseed with a content of 50-55% α- linolenic acid. Because of its special fatty acid composition camelina may become more commonly known and an important food oil source in the near future.

Bazen yakın akraba formlarda bulunan bir genin kültür bitkilerine aktarılması faydalı olabilmektedir. Bu işlemdeki amaç büyümenin güçlendirilmesi veya hastalıklara dayanıklılığın aktarılması olabilmektedir. Bu amaçla yapılacak olan melezlemelerde uyuşmazlık ortaya çıkabilmekte ve normal yaşama kabiliyetine sahip tohum gelişmeyebilmektedir. Bununla birlikte embriyo oluşabilir ve tohum gelişme safhasının mümkün olduğunca erken döneminde alman bu embriyo besi ortamına aktarılarak kurtarılmakta ve gelişmesi sağlanmaktadır. Yapılan bu işlem ile embriyodan kendiliğinden bitkicik oluşumunun sağlanması, tohum gelişmesi ve çimlenmesindeki olumsuzlukları ortadan kaldırılması hedeflenmektedir. Uzak akraba formlar arasında yapılan melezlemeler sonucu oluşan zigot embriyoya dönüşmeden kallus meydana getirebilmekte ve bu kallustan bitkıcikler gelişmektedir. Bu makalede, türler arası melezlemelerde ortaya çıkan uyuşmazlık problemini aşmada kullanılan embriyo kültürü üzerinde durulacaktır. It is sometimes desirable to introduce genes from near relatives into a crop plant. These procedure may be suitable for improving general growth vigour or for transfer of disease resistance. İn such crosses incompatibility may occur and it may be not possible to get normal seed with vital, capacitiy. However, an embryo may form and it can be rescued by taking it as early as possible during seed development into tissue culture. The aim is to support the development of the embryo into a plantlet, circumventing the seed formation and germination stage. İn crosses between wide related forms the formed zygote may develop into a callus before its redifferentiation into an embryo and the plantlets are developing from this callus. In this article, we will disscuss the embryo culture technique, which is used for overcoming incompatibility barriers in interspecific crosses.