Search

Meslek Hastalıklarının Pozitif Hukukumuzdaki YeriÇalışma hayatındaki gelişmeler ve sanayiileşmenin ilerlemesi ile birlikte iş hayatında kendine özgü sağlık sorunları da ortaya çıkmaya başlamıştır.Bu sağlık sorunlarının bazıları yapılan işle yakından ilgili olup, çalışanların sağlıklı olma durumunu bozarak genel kamu sağlığını da tehdit eder boyutlara ulaşmasını sağlamıştır. Bu durum çeşitli meslek hastalıklarının ortaya çıkmasına ve bunların tanımlanarak mümkün olduğu ölçüde çalışanın sağlığı bozulmadan önce teşhis ve tedavisinin yapılması ihtiyacını doğurmuştur. Bundan dolayı da meslek hastalıkları ile ilgili olarak küresel ve ulusal düzeyde oluşturulan hukuksal düzenlemelerin bu ihtiyacı karşılamaya yönelik olması büyük önem taşımaktadır. Türk hukukunda da Tanzimatla yerel düzeyde başlayan meslek hastalıkları ile ilgili hukuki düzenlemeler,günümüzde uluslararası hukukla uyumlaştırılarak çağa uygun bir hale gelmiştir. Ancak yine de bu alan dinamik bir gelişme ve değişim içinde bulunmaktadır. Çalışmada Türk hukukunda Cumhuriyetin kurulmasından başlanarak günümüze kadar meslek hastalıkları ile ilgili pozitif hukukumuzdaki değişimler birlikte incelenmiş, öğretideki görüşler ve bununla ilgili olarak verilmiş yargı kararları değerlendirilmiştir. Pozitif hukukumuzda dağınık bir biçimde bulunan meslek hastalığı ile ilgili düzenlemeler tek bir çatı altında toplanarak, ilgililerin daha kolay ulaşılabilmesi amaçlanmıştır.Gelecekte yapılacak kanuni düzenlemeler kapsamında, meslek hastalıklarının etkin bir biçimde tanınıp, önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmeden tedavisinin sağlanması hususunda daha neler yapılabileceği de öneriler halinde sunulmaktadır. Occupational Diseases in Turkish LawAlong with the developments in working life and the progress of industrialization, specific health problems have also started to emerge in business life. Some of the health problems are closely related to the work being done, and they have damaged the healthiness of the employees and threatened the general public health. This has led to the emergence of various occupational diseases and their identification and, as far as possible, the need for diagnosis and treatment before the employee's health has deteriorated. For this reason, it is very important that the legal regimes established at the global and national level in relation to occupational diseases are directed towards meeting this need. In the Turkish law, the legal regulations concerning the occupational diseases that started at the local level in the Tanzimat have been adapted to the era by harmonizing with the international law. However, this area is still in a dynamic development and change. In the study, the changes in positive law related to occupational diseases starting from the establishment of the Republic in Turkish Law were investigated together and the opinions of the teachers and judicial decisions related to them were evaluated. It is aimed that the arrangements related to the occupational disease, which are scattered in our positive law, are gathered under a single roof, making it easier to reach them.Within the scope of legal regulations to be made in the future, it is also proposed that what can be done to ensure that occupational diseases are effectively recognized and treated without becoming an important public health problem. 124

Temiz aralıklı kateterizaston (TAK), çeşitli mesane disfonksiyonlarında, bireylere özgü bir programla mesaneninboşaltılması için rutin olarak uzun yıllardır kullanılan bir tedavi metodudur. Üriner sistem enfeksiyonu TAKyapan hastalarda en sık görülen komplikasyondur. Daimi kateterizasyona göre bariz avantajları olmasına rağmenbu yöntemde, tekrarlayan üretral kateterizasyonlar sebebi ile üretra darlığı ve üretral yanlış yol gibi bir takımüretral komplikasyonlar gelişebilmektedir. Bu komplikasyonların (üretra darlığı ve üretral yanlış yol)prevelansıTAK'un uzun süre yapılmasıyla artmaktadır. Daha önce literatürde karşılaşılmayan bir TAK komplikasyonunasahip, parsiyel penil doku ve penil üretra kaybı olan bir hastanın olgu sunumu yapıldı ve TAK'a bağlıgelişebilecek olan üretral patolojiler gözden geçirildi, Clean intermittent self -catheterization (CISC) is a treatment method that is used routinely in individualized programmes for bladder evacuation in various bladder disorders. Urinary tract infection is the most frequent complication in patients performing CISC Although this method has significant advantages to indwelling catheters (IDC), because of repeatedly urethral catheterization, some complications like urethral stricture and urethral false passage may develop and the prevalence of urethral strictures and false passages increases with longer use of CISC. A case report of a patient, who lost urethral tissue and penile urethra due to CISC, a complication not reported previously in the literature is presented and CISC dependent urethral pathologies are reviewed.

Tüm dünya da olduğu gibi ülkemizde de travma önemli bir halk sağlığı sorunu olmaya devam etmektedir. Bunların içinde de ürogenital sistem travmaları önemli bir yer tutmaktadır. Çünkü klinik gidişleri sessizdir ve hayatı tehdit eden intra abdominal kanamalara neden olabilir. Çalışmamızda ürogenital sistem travmasıyla Acil Tıp Anabilim Dalı'na baş vuran yetişkin ürogenital sistem travmalı hastaların profilinin saptanması amaçlanmıştır. Çalışmamızda 2000-2003 yılları arasında SDÜTF Acil Tıp Anabilim Dalı'na başvuran yetişkin travma hastalarının dosyaları geriye dönük olarak incelendi.Vakalar cinsiyet, travma türü, yaralanan organ ve radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirilmiştir. Bu tarihler arasında toplam 32.492 hasta baş vurmuş olup, bunlardan 359'u (% 1.1) travma hastasıdır.Bunların da 24'ü (% 6.7) ürogenital sistem travmasıdır. Bu 24 hastanın da 19'u (% 79.2) erkek, 5'i (% 20.8) kadındır. Ürogenital sistem yaralanmalarının 15'i (% 62.5) künt travmaya, 9'u (% 37.5) penetran travmaya bağlı oluşmuştur. Yaralanan organa göre değerlendirildiğinde 10 vakada (% 41.7) böbrek laserasyonu, 8 vakada (% 33.3) üretra rüptürü, 6 vakada (% 25) ise mesane rüptürü tespit edilmiştir. Radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirildiğinde ise 24 vakanın hepsine (% 100) USG, 13 vakaya (% 54.1) RÜG, 6 vakaya da (%25) İVP yapılmıştır. Rutin görüntüleme teknikleri ile bizim hastalarımızdaki ürogenital travma prevalansının % 6.7 olduğu saptandı., Trauma is the major healthy problem in our country as it occurs in the world. Genitourinary trauma has a great importance in all injuries because its clinical course moves silently it may cause intra abdominal hemorrhage that may be life threatening. The aim of our study was to detect the retrospective evaluation of adults patient who were admitted to emergency department with genitourinary trauma. In our study, the patients who were admitted to Süleyman Demirel University, School of Medicine Hospital Department of Emergency Medicine because of genitourinary trauma were detected. Total 32492 patients were admitted to emergency department and these of 359 were trauma patients. 24 cases were genitourinary trauma. 19 cases were male and 5 were female. Blunt trauma was caused the genitourinary trauma in 15 cases, penetrating trauma was caused genitourinary trauma in 9 cases. The disturbution of organ specific injury was: renal laceration in 10 cases, urethral rupture in 8 cases, bladder rupture in 6 cases. When considering in imaging studies; ultrasonography was used in 24 cases, retrograde urethrogram was applied in 13 and other had 6 cases were evaluated intra venous pyelogram. In conclusion the genitourinary trauma prevalence in our patients was 6.7% which all of them could be easily detected by routine imaging techniques., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Bu çalışmamızın amacı Süleyman Demirel Üniversitesi acil servisine başvuran ürolojik semptomlu hastaların retrospektif olarak incelenmesi, gelişebilecek komplikasyonlar açısından hastaların zaman kaybetmeden, tanıların konulması, uygun tedavilerin en kısa sürede başlatılması ve hastaların uygun yönlendirilmelerini içermektedir. 2000-2003 yılları arasında ürolojik semptomla acil servise başvuran 623 hastanın poliklinik kayıtları ve acil servis dosyalarına ulaşılmıştır. Hastaların % 52,5'inin erkek olduğu tespit edilmiştir. En çok başvuru semptomunun % 41,4 ile yan ağrısı olduğu, tanısal açıdan en sıklıkla idrar yolu enfeksiyonunun bulunduğu, bunu renal kolik ve üriner sistem taş hastalıklarının takip ettiği saptanmıştır. Tanısal açıdan ve cinsiyetler açısından bulunan sonuçlar literatürde tıpa tıp uyuşmasa da, yakın sonuçlarla uyuşmaktadır. Hastalardan istenen konsültasyon oranları ve buna paralel olarak yatış oranlarında bir paralellik bulunduğu görülmüştür. Hastaların tanı ve ayırıcı tanı açısından sıklıkla ultrasonografi ve takiben direkt üriner sistem grafisinin kullanıldığı, bunu da düşük bir yüzdeyle (% 1,6) bilgisayarlı tomografinin takip ettiği görülmüştür. Klinik yatış durumlarının istenen konsültasyon oranlarıyla uyumlu olduğu, ve hatta literatüre göre daha az oranda istendiği tespit edilmiştir. Acil servise başvuran hastaların büyük çoğunluğunun taburcu edildiği % 9'luk bir kısmının yatırıldığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak, acil servise ürolojik semptomla başvuran hastaların klinik tanı, yatış ve yönlendirme açısından yapılan işlemlerin gereksiz olmadığı, gereksiz konsültasyon ve gereksiz görüntüleme yönteminin kullanılmadığı tespit edilmiştir. Anahtar sözcükler: ürolojik acil, retrospektif., The aim of this study is to retrospectively examine the patients with urological symptoms who applied to Süleyman Demirel University emergency department, to establish diagnostics for patients without any time loss in view of the complications that may arise, to begin suitable treatments as soon as possible, and to manage patients appropriately. Polyclinic record and emergency department files of 623 patients who applied to the emergency department with urological symptoms between 2000 and 2003 were accessed. 52.5 percent of the patients were found to be male. It was found that most of the applications were due to the lumbar pain with 41.4 percent, and that the following are renal colic and urinary system stone diseases. The results obtained diagnostically and sexually were similar, albeit not identical, to the literature. There was a correlation between the consultation and hospitalization rates. The most commonly used diagnosis methods were ultrasonography and direct urinary system graphy, and the computerized tomography was the following. The clinical hospitalization conditions were in accordance with the consultation rates, and they were found to be even less requested. It was found that the majority of the patients applied to the emergency service were discharged, and that 9 percent of them were hospitalized. In conclusion, it was found that the clinical, hospitalization and management procedures used for the patients who applied to the emergency room with urological symptoms were not unnecessary, and that no unnecessary consultation and imaging procedures were used. Key Words: urologic emergency , retrospective., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Üroloji Anabilim Dalı, 1999., Kaynakça var.

In the 2002 ICS Standardization of Terminology report, OAB is defined as "urgency, with or without urge incontinence, usually with frequency and nocturia," in the absence of infection or other proven pathology. Overactive bladder was defined by the presence of frequency, urgency and urge incontinence, either singly or in combination. Frequency was defined as voiding at least 8 times in 24 hours. A questionnaire based survey was performed in 249 male, 298 women total 547 responders to establish the prevalence overactive bladder (OAB) on the basis of ICS terminology and identify the factors related to the occurrence of the condition. All responders were neurologically normal with normal urinalysis and none was pregnant. Symptoms of an overactive bladder of which frequency and urge incontinence are as bothersome urge incontinence are highly prevalent in the general population. In our study the OAB prevalence rates are in Group 1 (15-25 years) 7.3% of men, 24.1% of women, in Group 2 (26-35 years) 13.8 % of men, 21.9% of women, in Group 3 (36-45 years) 17.0 % of men, 32.1% of women, in Group 4 (>46 years and), 31.9 % of men, 25.7 % of women. Increasing age was found to be significantly related to an increasing overactive bladder. The following factors were found to be significantly related the higher prevalence of overactive bladder: age, menopause and stres incontinence. Treatment seeking behavior rate is low in our study population women with OAB. As a result, the prevalence of overactive bladder in the study population very high but a few individuals are currently receiving treatment. Keywords: Overactive bladders, prevalence, urinary frequency, urinary urgency, urge incontinence., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Üroloji Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

ÖZET Uluslararası Kontinans Derneğinin (ICS) 2002 yılındaki standardizasyon raporundaki tanımlaması ile semptom dayalı bir tam haline dönüşen aşın aktif mesane, idrar sıklığı (24 saatde 8 'den fazla idrar yapma), urgensi ve urge inkontinans semptomlarım tek tek yada kombine olarak bulunması ve hastada bu semptomları açıklayacak lokal patolojik veya metabolik hormonal neden bulunmayan semptomatolojik bir tam olarak tariflenir. Biz çalışmamızda çalışma bölgemizdeki 547 katılımcı üzerinde ICS terminolojisi ve tam kriterleri esas alınarak aşın aktif mesanenin cinsiyet ve yaş gruplarına göre prevelansını bulmaya amaçladık. Katılımcılardan idrar yolu enfeksiyonu olanlar, ileri derecede pelvik organ prolapsusu olan hastalar, hamile olan, ürolitiyasizi olanlar ve sistemik ve metabolik hastalığı olanlar çalışma dışında bırakıldı. Çalışmaya 249 erkek 298 kadın alındı. Toplam 547 hastanın yaş ortalaması 36,99 ±13,72 ( 15 -78 yaş) idi. Hastalığın prevelansı dünya üzerinde yüksektir. Bizim çalışmamızda da bu oranlar sırasıyla Grup 1 yaş aralığında (15-25 yaş) erkeklerde %7.3, kadınlarda % 24.1, Grup 2 yaş aralığında (26-35 yaş) erkeklerde %13.8, kadınlarda %21.9, Grup 3 yaş aralığında (36-45 yaş) erkeklerde %17.0, kadınlarda %, 32.1, Grup 4 yaş aralığında (46 yaş ve üstü) erkeklerde %31.9, kadınlarda % 25.7 olarak bulundu. Kadın katılımcılarda insidans yükseliğini açıklayabilmek için AAM ile ilişkili olabilecek durumlarla ilişkilendirmeye çalıştık. Yaşlanma her iki cins içinde bir risk faktörü olarak göze çarpmaktadır. Kadın katılımcılarda AAM ile menapoz, parite, stres inkontinans arasında istatistiksel olarak anlam saptadık. Kadın katılımcıların tedavi arama davranışlarının düşüklüğü istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Sonuç olarak çalışma bölgemizde aşın aktif mesanenin yüksek prevalans oranlarına sahip bir tanı olduğu hastaların büyük çoğunluğuna tedavi arama davranışı düşüklüğü nedeniyle tam ve tedavi almadığı ortaya çıkmaktadır. Anahtar sözcükler: Aşınaktif mesane, prevelans, idrar sıklığı, urgensi, urge inkontinans 56 SUMMARY In the 2002 ICS Standardization of Terminology report, OAB is defined as `urgency, with or without urge incontinence, usually with frequency and nocturia,` in the absence of infection or other proven pathology. Overactive bladder was defined by the presence of frequency, urgency and urge incontinence, either singly or in combination. Frequency was defined as voiding at least 8 times in 24 hours. A questionnaire based survey was performed in 249 male, 298 women total 547 responders to establish the prevalence overactive bladder (OAB) on the basis of ICS terminology and identify the factors related to the occurence of the condition. All responders were neurologically normal with normal urinalysis and none was pregnant. Symptoms of an overractive bladder of which frequency and urge incontinence are as bothersome urge incontinence are highly prevalent in the general population. İn our study the OAB prevalence rates are in Group 1 (15-25 years) 7.3% of men, 24.1% of women, in Group 2 (26-35 years) 13.8 % of men, 21.9% of women, in Group 3 (36-45 years) 17.0 % of men, 32.1% of women, in Group 4 (>46 years and), 31.9 % of men, 25.7 % of women. increasing age was found to be significantly related to an increasing overactive bladder. The following factors were found to be significantly related the higher prevelance of overactive bladder: age, menapause and stres incontinence. Treatment seeking behavior rate is low in our study population women with OAB. As a result, the prevelance of overactive bladder in the study population very high but a few individuals are currently receiving treatment. Keywords: overactive bladder, prevalence, urinary frequency, urinary urgency, urge incontinence 57 71

ürogenital sistem travmalarının %40'ı üretra rüptürü, %40'ı mesane rüptürü, %20' si iseböbrek laserasyonu şeklinde ortaya çıkmaktadır.Delici-kesici alet yaralanması (DKAY) %3.5 ile en az görülen travma türüdür.Ürogenital sistem travması ise bunların %33.3'ünde saptanmış olup tamamı erkek hastadır.Yine bunların hepsinde böbrek laserasyonu bulunmuş olup, barsak yaralanması, mideperforasyonu veya dalak yaralanması böbrek yaralanmasına eşlik etmektedir.Yüksekten düşmeler (YD) %5.8 oranında görülmesine rağmen hiçbir vakadaürogenital sistem yaralanması tespit edilmemiştir. Yine ürogenital sistem travmalı hastalarınhiçbirinde üreteral yaralanma görülmemiştir. Genellikle travmaya maruz kalan hastalardarutin tanı yöntemi olarak batın tomografisinin tercih edilmesine karşın (1,3,4,7,12) bizimhastalarımızda buna gerek kalmadan, USG, IVP ve RÜG gibi diğer görüntüleme teknikleridoğru tanının ortaya konulabilmesine büyük oranda yardımcı olmuştur. Bu yöntemlerinürogenital travmaya maruz kalan hastalarda öncellikle tercih edilmesinin tanın daha süratli birbiçimde konulması açısından daha büyük bir kolaylık sağlayabileceği fikrindeyiz.Sonuç olarak ürogenital sistem travmalarında özellikle ilk tanı aşamasında hastalardapelvik fraktür, üretral meada kan, rektal tuşede prostat mobilizasyonu gibi bulgularınmevcudiyeti halinde USG nin yanısıra RÜG ve IVP gibi görüntüleme tekniklerininkullanılması hastalardaki olası ürogenital travmanın erken tanısı için büyük bir öneme sahipolup, komplikasyonların engellenmesi yönünden de hastalara multidisipliner yaklaşımkolaylığı sağlamaktadır.ÖZETTüm dünya da olduğu gibi ülkemizde de travma önemli bir halk sağlığı sorunu olmayadevam etmektedir. Bunların içinde de ürogenital sistem travmaları önemli bir yer tutmaktadır.Çünkü klinik gidişleri sessizdir ve hayatı tehdit eden intra abdominal kanamalara nedenolabilir. Çalışmamızda ürogenital sistem travmasıyla Acil Tıp Anabilim Dalı'na baş vuranyetişkin ürogenital sistem travmalı hastaların profilinin saptanması amaçlanmıştır.Çalışmamızda 2000-2003 yılları arasında SDÜTF Acil Tıp Anabilim Dalı'na başvuranyetişkin travma hastalarının dosyaları geriye dönük olarak incelendi.Vakalar cinsiyet, travmatürü, yaralanan organ ve radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirilmiştir.Bu tarihler arasında toplam 32.492 hasta baş vurmuş olup, bunlardan 359'u (%1.1)travma hastasıdır.Bunların da 24'ü (%6.7) ürogenital sistem travmasıdır. Bu 24 hastanın da19'u (%79.2) erkek, 5'i (%20.8) kadındır. Ürogenital sistem yaralanmalarının 15'i (%62.5)künt travmaya, 9'u (%37.5) penetran travmaya bağlı oluşmuştur.Yaralanan organa göre değerlendirildiğinde 10 vakada (%41.7) böbrek laserasyonu, 8vakada (%33.3) üretra rüptürü, 6 vakada (%25) ise mesane rüptürü tespit edilmiştir.Radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirildiğinde ise 24 vakanın hepsine (%100) USG,13 vakaya (%54.1) RÜG, 6 vakaya da (%25) İVP yapılmıştır.Rutin görüntüleme teknikleri ile bizim hastalarımızdaki ürogenital travmaprevalansının %6.7 olduğu saptandı.SUMMARYTrauma is the major healthy problem in our country as it occurs in the world.Genitourınary trauma has a great importance in all injuries because its clinical course movessilently it may cause intra abdominal hemorrhage that may be life threatening. The aim of ourstudy was to detect the retrospective evaluation of adults patient who were admitted toemergency department with genitourınary trauma.In our study, the patients who were admitted to Suleyman Demırel Unıversity, Schoolof Medicine Hospital Department of Emergency Medicine because of genitourınary traumawere detected. Total 32492 patients were admited to emergency department and these of 359were trauma patients. 24 cases were genitourınary trauma. 19 cases were male and 5 werefemale. Blunt trauma was caused the genitourınary trauma in 15 cases, penetrating traumawas caused genitourınary trauma in 9 cases. The disturbution of organ spesific injury was:renal laceration in 10 cases, urethral rupture in 8 cases, bladder rupture in 6 cases.When considering in imaging studies; ultrasonography was used in 24 cases,retrograde urethrogram was applyed in 13 and other had 6 cases were evaluated intra venouspyelogram.In conclusion the genitourınary trauma prevalence in our patients was 6.7% which allof them could be easly detected by routine imaging techniques Yaralanan organa göre değerlendirildiğinde 10 vakada (%41.7) böbrek laserasyonu, 8vakada (%33.3) üretra rüptürü, 6 vakada (%25) ise mesane rüptürü tespit edilmiştir.Radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirildiğinde ise 24 vakanın hepsine (%100) USG,13 vakaya (%54.1) RÜG, 6 vakaya da (%25) İVP yapılmıştır.Rutin görüntüleme teknikleri ile bizim hastalarımızdaki ürogenital travmaprevalansının %6.7 olduğu saptandı.SUMMARYTrauma is the major healthy problem in our country as it occurs in the world.Genitourınary trauma has a great importance in all injuries because its clinical course movessilently it may cause intra abdominal hemorrhage that may be life threatening. The aim of ourstudy was to detect the retrospective evaluation of adults patient who were admitted toemergency department with genitourınary trauma.In our study, the patients who were admitted to Suleyman Demırel Unıversity, Schoolof Medicine Hospital Department of Emergency Medicine because of genitourınary traumawere detected. Total 32492 patients were admited to emergency department and these of 359were trauma patients. 24 cases were genitourınary trauma. 19 cases were male and 5 werefemale. Blunt trauma was caused the genitourınary trauma in 15 cases, penetrating traumawas caused genitourınary trauma in 9 cases. The disturbution of organ spesific injury was:renal laceration in 10 cases, urethral rupture in 8 cases, bladder rupture in 6 cases.When considering in imaging studies; ultrasonography was used in 24 cases,retrograde urethrogram was applyed in 13 and other had 6 cases were evaluated intra venouspyelogram.In conclusion the genitourınary trauma prevalence in our patients was 6.7% which allof them could be easly detected by routine imaging techniques 28

78ÖZETBu çalışmamızın amacı Süleyman Demirel Üniversitesi acil servisine başvuranürolojik semptomlu hastaların retrospektif olarak incelenmesi, gelişebilecekkomplikasyonlar açısından hastaların zaman kaybetmeden, tanıların konulması, uyguntedavilerin en kısa sürede başlatılması ve hastaların uygun yönlendirilmeleriniiçermektedir. 2000-2003 yılları arasında ürolojik semptomla acil servise başvuran 623hastanın poliklinik kayıtları ve acil servis dosyalarına ulaşılmıştır. Hastaların %52,5'inin erkek olduğu tespit edilmiştir. En çok başvuru semptomunun % 41,4 ile yanağrısı olduğu, tanısal açıdan en sıklıkla idrar yolu enfeksiyonunun bulunduğu, bunurenal kolik ve üriner sistem taş hastalıklarının takip ettiği saptanmıştır. Tanısal açıdanve cinsiyetler açısından bulunan sonuçlar literatürde tıpa tıp uyuşmasa da, yakınsonuçlarla uyuşmaktadır. Hastalardan istenen konsültasyon oranları ve buna paralelolarak yatış oranlarında bir paralellik bulunduğu görülmüştür. Hastaların tanı ve ayırıcıtanı açısından sıklıkla ultrasonografi ve takiben direkt üriner sistem grafisininkullanıldığı, bunu da düşük bir yüzdeyle (% 1,6) bilgisayarlı tomografinin takip ettiğigörülmüştür.Klinik yatış durumlarının istenen konsültasyon oranlarıyla uyumlu olduğu, vehatta literatüre göre daha az oranda istendiği tespit edilmiştir. Acil servise başvuranhastaların büyük çoğunluğunun taburcu edildiği % 9'luk bir kısmının yatırıldığı tespitedilmiştir.Sonuç olarak, acil servise ürolojik semptomla başvuran hastaların klinik tanı, yatışve yönlendirme açısından yapılan işlemlerin gereksiz olmadığı, gereksiz konsültasyonve gereksiz görüntüleme yönteminin kullanılmadığı tespit edilmiştir.Anahtar sözcükler: ürolojik acil , retrospektif 79SUMMARYThe aim of this study is to retrospectively examine the patients with urologicalsymptoms who applied to Süleyman Demirel University emergency department, toestablish diagnostics for patients without any time loss in view of the complications thatmay arise, to begin suitable treatments as soon as possible, and to manage patientsappropriately. Polyclinic record and emergency department files of 623 patients whoapplied to the emergency department with urological symptoms between 2000 and 2003were accessed. 52.5 percent of the patients were found to be male. It was found thatmost of the applications were due to the lumbar pain with 41.4 percent, and that thefollowing are renal colic and urinary system stone diseases. The results obtaineddiagnostically and sexually were similar, albeit not identical, to the literature. There wasa correlation between the consultation and hospitalization rates. The most commonlyused diagnosis methods were ultrasonography and direct urinary system graphy, and thecomputerized tomography was the following. The clinical hospitalization conditionswere in accordance with the consultation rates, and they were found to be even lessrequested. It was found that the majority of the patients applied to the emergencyservice were discharged, and that 9 percent of them were hospitalized.In conclusion, it was found that the clinical, hospitalization and managementprocedures used for the patients who applied to the emergency room with urologicalsymptoms were not unnecessary, and that no unnecessary consultation and imagingprocedures were used.Key Words: urologic emergency , retrospective 94

55 ÖZET Varikoselin infertilite ile olan ilişkisi son birkaç yüzyıl içinde tanımlanmıştır. Küçük hatta subklinik varikoseller fertilite üstüne çok derin etkiler yapabilirler. Diğer yandan, dartos veya kremaster kasımn hiperaktivitesi venöz distansiyonu taklit edebilir veya maskeleyebilir. Bu yüzden klinik olarak şüpheli fakat palpe edilemeyen varikoselde fizik muayene dışında başka yöntemlere ihtiyaç vardır. Bu amaçla varikoselin tam ve postoperatif takibinde `power Doppler` ultrasonografi (PDU) ve kan havuzu sintigrafisinin yerini saptamak ve birbirleriyle karşılaştırmak amacıyla bir çalışma yapılmıştır.. İnfertilite, skrotumda şişlik ve sarkma şikayetleriyle başvuran 21-48 yaşlan arasında olan toplam 30 erkek hasta çalışma kapsamına alındı. Hastaların tümüne preoperatif ve postoperatif (3. ve 6. ay) fizik muayene, semen analizi, hormonal tetkikler, kan havuzu sintigrafısi ve PDU yapılarak sonuçlan kaydedildi ve literatürler ışığında tartışıldı. Fizik muayene ile %66,6 sol varikosel ve %10 bilateral varikosel, PDU ile %70 sol varikosel ve %30 bilateral varikosel, kan havuzu sintigrafısi ile ise, %60 sol varikosel ve %10 bilateral varikosel saptandı. Varikoselin evresi ile venöz göllenmenin derecesi arasında istatistiksel olarak iyi derecede ilişki mevcuttu (r = 0,657). Varikoselin evresi ile venöz reflü arasında istatistiksel olarak hiç ilişki olmadığı ya da az derecede ilişki olduğu tesbit edildi ( r = 0,174). Postoperatif varikosel prevalansı fizik muayene ile %46.6, PDU ile %3.3 ve sintigrafi ile %26.7 olarak belirlendi. Sonuç olarak; PDU non-invaziv, kan havuzu sintigrafîsinden daha ucuz ve işlem olarak daha kısa sürede yapılan, radyasyon içermeyen, intravenöz enjeksiyon gerektirmeyen oldukça duyarlı bir yöntemdir. İnfertilite şikayeti olan, normal olmayan sperm parametreleri bulunan ve özellikle fizik muayenesi normal olan erkeklerde varikosel mevcudiyetinin tesbit edilmesi için power Doppler ultrasonografi kullanılmasının daha etkili bir yöntem olduğunu düşünmekteyiz. Klinik muayene ile birlikte power Doppler ultrasonografinin kullanımının hem üroloji hem de infertilite kliniklerinde varikosel varlığının araştırılması amacıyla `altın standart` olabileceği fikrindeyiz. Ancak, düşüncemizi desteklemek için daha geniş serilerle yapılacak çalışmalara ihtiyaç olduğuda göz önünde bulundurulmalıdır. ANAHTAR KELİMELER: Varikosel, power Doppler ultrasonografL kan havuzu sintigrafisi ve spermiogram. 56 SUMMARY The relationship of varicocele with in infertility has newly been identified for few centuries. Small, even subclinic varicoceles can have verydeep effects on fertility. On the other hand, the hyperactivity of dartos or cremaster muscle can mask or behave as though it were venous distention. That's why in varicocele which is clinically suspicious but not identified easily, we need another approaches a part from physical examining. For this reason, a study has been carried out to find out to place of blood pool scintigraphy and `power Doppler ` ultrasonography (PDU) and to compare with another on varicocele finding and following of postoperative. Thirty men whose ages are 21-48 and having the complaints of infertility and swelling in scrotum have been included in the study. All patients have been applied preoperative and postoperative (3. and 6. month) physical examination, semen analyses, analyses of hormones, blood pool scintigraphy and PDU and the results were recorded and discussed under the light of knowledge learnt so far. By the help of physical examination %66,6 left varicocele and %30 bilateral varicocele, by blood pool scintigraphy %60 left varicocele and %10 bilateral have been detected. A good relationship exists between the grade of varicocele and venous pooling in statistically (r=6,657). It was found that there was very small even no relationship between the grade of varicocele and venous reflux in statistically (r=0,174). Prevalence of postoperative varicocele was found as %46,6 by physical examining, by PDU %3,3 and by scintigraphy %26,7. As a result, PDU is a quiet sensible, noninvasive method, not involving radiation and no intravenous injection required and it is also cheaper than blood pool scintigraphy and can be performed in a short time. We think that the use of PDU is a more effective method to find out that varicocele exists in those patients, especially men having normal physical examination findings but having complaints about infertility and having abnormal sperm parameters. We consider that the usage of PDU with clinic examination can be a `golden standard` to investigate varicocele in both urology and infertility clinics. However, it should be taken into consideration that we need another numbers of studies to support our ideas. KEY WORDS: Varicocele, power Doppler ultrasonography, blood pool scintigraphy, and spermiogram. 61