Search

In hierdie artikel word daar ondersoek ingestel na die betekenis van die woorde Boer en boer. Die ondersoek spruit voort uit 'n insident in 2015 toe die Taalkommissie (TK) die moontlikheid oorweeg het om die woord Boer uit die Afrikaanse woordelys en spelreëls weg te laat. Die rasionaal was dat ander rassensitiewe items soos hotnot, kaffer en koelie lank reeds nie meer in die woordelys verskyn nie. Die voorstel vir die moontlike skrapping van Boer het 'n herrie ontketen. In die bespreking wat volg, word die ensiklopediese benadering tot betekenis as vertrekpunt gebruik om te bepaal wat Boer en boer tans beteken. 'n Ondersoek na die leksikale betekenis van die twee woorde word aangevul deur een van die aannames van die ensiklopediese benadering tot betekenis uit te lig, te wete die standpunt dat ensiklopediese kennis dinamies van aard is en dat betekenis altyd in die konteks van gebruik gekonstrueer word. Die hedendaagse gebruik en betekenis van Boer en boer word voorgehou deur voorbeelde uit koerantberigte, literêre tekste, lirieke, 'n handelsmerk en die TK-korpus te ondersoek. 'n Radiale latnetwerk vir die woorde Boer en boer word verskaf om aan te toon hoe die verskillende betekenisse van die woorde aan mekaar verwant is en 'n polisemies semantiese raamwerk vorm. English title: What is the Meaning of B(b)oer in 2022? This article investigates the meaning of the words Boer and boer in Afrikaans. The study is the result of an incident in 2015 when the Afrikaans Language Commission considered the possibility of omitting the word Boer from the Afrikaanse woordelys en spelreëls. The rationale was that other race sensitive items, such as hotnot, kaffer and koelie, had been scrapped from the word list long ago. The proposal to omit Boer created havoc. In the following discussion, the encyclopaedic approach to meaning is used to determine what Boer and boer currently mean. An investigation into the lexical meaning of these two words is supplemented by highlighting one of the assumptions of the encyclopaedic approach to meaning, namely that encyclopaedic knowledge is dynamic in nature and furthermore that meaning is always constructed in the context of use. The current day use and meanings of Boer and boer are indicated via examples from newspaper articles, literary texts, lyrics, a brand name as well as the corpus of the Language Commission. A radiating lattice diagram for the words Boer and boer is provided to show how the various meanings of the words are related to one another and how they form a polysemous semantic network.

This dissertation presents the results of a comparative study of concepts of honour and loyalty in medieval German and Dutch animal epics. It concerns analyses of three Germanic fox stories: Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde, and Reynaerts historie. They are examined here from a systematic comparative perspective for the first time. The emphasis is on the categories 'honour' and 'loyalty', which play a central role in the relationship between a king and his servants in the Middle Ages. The courtly categories 'honour' and 'loyalty' have previously been studied through other texts, but not yet through Germanic animal epics. This dissertation shows that the Germanic animal epic is a sustained and fierce critique of courtly ideals and thus provides new insights into courtly culture. This thesis consists of four chapters. The first chapter describes the research question and objective. It gives an overview of the state of research within German and Dutch Medieval Studies. It also explains the thesis's theoretical and methodological framework. Finally, it explains the text corpus and the study's structure. The second chapter provides an overview of Western European animal epics. The focus here is on the distribution of Old French narrative material in the German-speaking lands. The German and Dutch traditions and the stories Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde and Reynaerts historie are examined in more detail. The chapter ends with a comparison of the three stories, identifying important differences and similarities in the story of the meeting of the court. In all three cases, the king seems to be able to retain his honour at the beginning of the court, but at the end there is always a loss of honour. The manner in which honour is retained and honour lost is different in all three stories. This observation forms the starting point for the further analysis. The third chapter focuses on analyses of concepts of honour and loyalty in Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde, and the second half of Reynaerts historie. The three analyses have a systematic structure to allow for comparison between the individual sections. The focus is on the following topics: the story of the court day; the king as main character; the fox as main character; the feudal relationship between the king and fox; and, finally, the end of the court day. Semantic analyses discuss the usage of the words honour and loyalty. Each analysis ends with an intermediate review that summarises the main findings. The fourth chapter describes the results of this study. The chapter ends with a concluding review.

This dissertation presents the results of a comparative study of concepts of honour and loyalty in medieval German and Dutch animal epics. It concerns analyses of three Germanic fox stories: Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde, and Reynaerts historie. They are examined here from a systematic comparative perspective for the first time. The emphasis is on the categories 'honour' and 'loyalty', which play a central role in the relationship between a king and his servants in the Middle Ages. The courtly categories 'honour' and 'loyalty' have previously been studied through other texts, but not yet through Germanic animal epics. This dissertation shows that the Germanic animal epic is a sustained and fierce critique of courtly ideals and thus provides new insights into courtly culture. This thesis consists of four chapters. The first chapter describes the research question and objective. It gives an overview of the state of research within German and Dutch Medieval Studies. It also explains the thesis's theoretical and methodological framework. Finally, it explains the text corpus and the study's structure. The second chapter provides an overview of Western European animal epics. The focus here is on the distribution of Old French narrative material in the German-speaking lands. The German and Dutch traditions and the stories Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde and Reynaerts historie are examined in more detail. The chapter ends with a comparison of the three stories, identifying important differences and similarities in the story of the meeting of the court. In all three cases, the king seems to be able to retain his honour at the beginning of the court, but at the end there is always a loss of honour. The manner in which honour is retained and honour lost is different in all three stories. This observation forms the starting point for the further analysis. The third chapter focuses on analyses of concepts of honour and loyalty in Reinhart Fuchs, Van den vos Reynaerde, and the second half of Reynaerts historie. The three analyses have a systematic structure to allow for comparison between the individual sections. The focus is on the following topics: the story of the court day; the king as main character; the fox as main character; the feudal relationship between the king and fox; and, finally, the end of the court day. Semantic analyses discuss the usage of the words honour and loyalty. Each analysis ends with an intermediate review that summarises the main findings. The fourth chapter describes the results of this study. The chapter ends with a concluding review.

Mandarin Chinese does not grammaticalize tense, but makes abundant use of aspectual distinctions in the lexicon and grammar. The way it shapes reference to time and events is consequently very different from that in European languages. This dissertation studies the compositional interpretation of Mandarin aspect, grounded in empirical data from a parallel corpus. The corpus consists of French source texts and translations to a number of European languages and to Mandarin, allowing the author to use European tense-aspect distinctions as a probe into the Mandarin aspectual system. The corpus data provide empirical support for claims made in the literature about zhe (imperfective marker), zai (progressive marker), and guo (experiential perfect marker). They also provide support for the hypothesis that aspectually unmarked sentences have a stative interpretation by default, while eventive interpretations must use overt aspectual expressions. In the last part of the dissertation, the author builds a semantic analysis of so-called resultative verb compounds and their competitor, known as post-verbal le. Resultative verb compounds combine the verb with a resultative complement to produce a telic event plus a result state at the interface between lexicon and syntax. Post-verbal le is an aspectual marker that leads to a perfective or resultative perfect interpretation depending on the kind of eventuality description it combines with. The dissertation finds that Mandarin establishes more complex aspectual distinctions than the perfective/imperfective or progressive/non-progressive dichotomies in European languages, and that parallel corpus data can be fruitfully used to bring out the relevant differences.

Mandarin Chinese does not grammaticalize tense, but makes abundant use of aspectual distinctions in the lexicon and grammar. The way it shapes reference to time and events is consequently very different from that in European languages. This dissertation studies the compositional interpretation of Mandarin aspect, grounded in empirical data from a parallel corpus. The corpus consists of French source texts and translations to a number of European languages and to Mandarin, allowing the author to use European tense-aspect distinctions as a probe into the Mandarin aspectual system. The corpus data provide empirical support for claims made in the literature about zhe (imperfective marker), zai (progressive marker), and guo (experiential perfect marker). They also provide support for the hypothesis that aspectually unmarked sentences have a stative interpretation by default, while eventive interpretations must use overt aspectual expressions. In the last part of the dissertation, the author builds a semantic analysis of so-called resultative verb compounds and their competitor, known as post-verbal le. Resultative verb compounds combine the verb with a resultative complement to produce a telic event plus a result state at the interface between lexicon and syntax. Post-verbal le is an aspectual marker that leads to a perfective or resultative perfect interpretation depending on the kind of eventuality description it combines with. The dissertation finds that Mandarin establishes more complex aspectual distinctions than the perfective/imperfective or progressive/non-progressive dichotomies in European languages, and that parallel corpus data can be fruitfully used to bring out the relevant differences.

Om een vreemde taal aan te leren is het van essentieel belang woordenschat te ontwikkelen. Woorden vormen namelijk de bouwstenen om zinnen in een vreemde taal te begrijpen. Het aanleren van woorden wordt vergemakkelijkt door het aanbieden van een structuur middels similariteit. Similariteit van woorden kan ontstaan op basis van de betekenis (semantiek) of de vorm, bijvoorbeeld spelling (orthografie), van het woord. In voorliggend onderzoek wordt onderzocht wat het verschil is in woordleerprestaties bij het aanleren van Engelse woorden, door woorden orthografisch of semantisch aan te bieden aan leerlingen uit het eerste leerjaar van het voortgezet speciaal onderwijs. In het voortgezet speciaal onderwijs kennen leerlingen vaak de diagnose autisme. Bij deze leerlingen is regelmatig sprake van een verminderd ontwikkelde taalvaardigheid. Zij besteden namelijk niet in dezelfde mate aandacht aan het leren van nieuwe woorden, vergeleken met leerlingen zonder een diagnose. Daarom is het voor docenten van belang inzicht te verwerven hoe leerlingen in het voortgezet speciaal onderwijs optimaal een Engelse woordenschat ontwikkelen. Deelnemers waren tussen de 11 en 14 jaar oud, hadden Nederlands als moedertaal en zaten in het eerste leerjaar van het voortgezet speciaal onderwijs. Bij de meeste leerlingen was sprake van een diagnose. Alle leerlingen (N=35) zijn middels een cross-over design ad random toebedeeld aan beide aanbiedingsmodi. Het onderzoek bestond uit vier meetmomenten, twee per conditievolgorde (semantische of orthografische aanbiedingsmodus). Tijdens het eerste meetmoment ontvingen alle leerlingen een algemene vragenlijst. Vervolgens maakten zij, om voorkennis te testen, een pretest behorende bij de eerst toebedeelde conditie (semantisch of orthografisch). Daarna ontvingen de leerlingen een bij de toebedeelde conditie passende woordkaart, waarvoor zij 10 minuten de tijd kregen om te leren. De acute woordleerprestaties werden daaropvolgend getest met de posttest. Eén week later, tijdens het tweede meetmoment, volgde de retentietest. Deze procedure werd herhaald tijdens het derde en vierde meetmoment voor de andere conditie (semantische of orthografische conditie). Primaire uitkomsten waren woordleerprestaties op de posttest en op de retentietest, gecorrigeerd voor de voorkennis van de leerling. Middels een multilevel analyse werd achterhaald dat er geen significant verschil in woordleerprestaties aanwezig was op de posttest (F(7.52) = .246; p = .622) noch op de retentietest (F(7.42) = .261; p = .611) van eerstejaarsleerlingen in het voortgezet speciaal onderwijs bij het semantisch of orthografisch aanbieden van woorden. Uit voorliggend onderzoek blijkt dat een semantische of orthografische aanbiedingsmodus de woordleerprestaties op eenzelfde wijze beïnvloedde. Op basis van deze resultaten kan geen uitspraak gedaan worden of het aanbieden van een specifieke structuur (orthografisch of semantisch) leidt tot betere woordleerprestaties. Daarnaast moet toekomstig onderzoek uitwijzen of er sprake is van een verschil in het aanleren van Engelse woorden bij leerlingen in het voortgezet speciaal onderwijs ten opzichte van het reguliere onderwijs. Deze resultaten kunnen belangrijke implicaties bieden voor het vormgeven van talenonderwijs. Vooralsnog luidt de conclusie dat het aanbieden van nieuwe woordenlijsten in de Engelse taal conform een orthografische of semantische structuur aan leerlingen in het voortgezet speciaal onderwijs geen differentieel effect laat zien op de acute woordleerprestaties en de woordleerprestaties op de lange termijn.

PhD (Algemene Taal- en Literatuurwetenskap), North-West University, Potchefstroom Campus Sedert 1985, 34 jaar gelede, toe Fanie Olivier se doktorale proefskrif oor Afrikaanse mistieke poësie verskyn het, het nog geen uitvoerige, toegespitste studie oor hierdie onderwerp die lig gesien nie, en ’n navorsingsleemte het gevolglik ontstaan. Oor die gewilde 13de-eeuse Persiese Soefi-mistikus, Jalāl al-Dīn Rūmī, wat dikwels in die Weste buite sy kulturele en mistieke Soefistiese konteks aangehaal word en gevolglik misverstaan en verkeerd vertolk word, is daar nog geen uitgebreide akademiese studie in Suid-Afrika uitgevoer nie. Dit het ’n verdere navorsingsgeleentheid gebied. Daar is dus besluit om vergelykenderwys ondersoek in te stel na die vergestalting van die mistieke in geselekteerde gedigte van Rumi en eietydse Afrikaanse digters. Die doel van die navorsing is tweërlei van aard: eerstens, om te bepaal op watter manier die mistieke, wat allerweë as onuitspreeklik beskou word, neerslag vind en, tweedens, wat die vergelykende komponent betref, om na te gaan watter ooreenkomste en verskille tussen die werk van Rumi en die Afrikaanse mistieke poësie bestaan. Die wese, oorsprong en kenmerke van die mistieke, wat as ontologies gekompliseerd beskou word, kom eerste aan bod. Op grond van navorsing oor bestaande wetenskaplike studies oor die mistieke in vakgebiede soos die teologie, filosofie, psigologie en literatuurteorie, is die slotsom bereik dat ’n hermeneuties-performatiewe uitgangspunt, wat Martin Heidegger se fenomenologiese beskouing en waarheidsbegrip insluit, ’n gepaste benadering vir die ondersoek sal bied. Daarna word die Christelike mistieke tradisie vanaf die vroegste tye, Rumi as mistikusdigter en die Soefi-leerstellings bespreek. Op grond van die merkwaardige ooreenkomste tussen die wese van die mistieke en die poststrukturalisme, word beskouings van veral Jacques Derrida en Jacques Lacan bespreek en onderskeidelik vergelyk met dié van Rumi en Augustinus met die oog daarop om ’n gepaste literatuurteoretiese raamwerk en ontledingsmetode vir mistieke digkuns daar te stel. Ook word die relevansie vir hierdie studie van konsepte soos die Soefi-siening van die imaginêre en spieëlsimboliek, asook Henri Corbin se mundus imaginalis onder die loep geneem. Uit ’n ondersoek na die aard van mistieke poësie en die soort taal wat die mistikusdigter benut om uitdrukking te gee aan dit wat as onuitspreeklik beskou word, blyk dit duidelik dat mistieke poësie inherent ’n performatiewe kwaliteit besit. Daar word aangetoon dat die gedig deur die benutting van verskeie strategieë en literêre tegnieke, byvoorbeeld apofatiese diskoers, paradokse en metafore, self ’n performatiewe dimensie verkry. Die performatiewe rol van die leser by betekenisgewing, in die sin van sy aktiewe beliggaamde deelname aan die teks, word ook verken. Performatiwiteitsteorieë, in besonder met betrekking tot mistieke diskoers, word dus bestudeer. Ook word Rumi se insiggewende taalbeskouing uiteengesit. Om die teoretiese gedeelte af te sluit, word ’n voorgestelde ontledingsmetode en -benadering om die gedigte te ontleed en te interpreteer, daargestel. Deur middel van die metodologie soos uiteengesit, word die gedigte van onderskeidelik Rumi en Afrikaanse digters ontleed, geïnterpreteer en getoets aan wat geïdentifiseer is as die aard, essensie en kenmerke van die mistieke. Die bevindinge word uiteengesit en daarna met mekaar vergelyk. Die gevolgtrekking is dat ’n indringende ondersoek na albei mistieke tradisies deur middel van ’n poststrukturalistiese benadering die verstaanshorisonne verbreed en lesersbegrip van al die gedigte verruim en verdiep. Soos gepostuleer en te wagte was, word bevind dat daar geen wesenlike verskil bestaan tussen die mistieke soos dit in die poësie van Rumi en die Afrikaanse digters neerslag vind nie. Wat egter veral verras, is die verrykende waarde wat die hoogs ontwikkelde Soefi-leerstellings asook Rumi se opvattings en poësie het vir ’n diepergaande insig in die mistieke óók van die Afrikaanse gedigte. Doctoral

Advertensiekommunikasie het 'n unieke aard en verskillende talige en visuele meganismes word gebruik ten einde die teikenmark se aandag te trek. Retoriese stylfigure, as vorm van figuurlike taalgebruik, is een van die instrumente wat kopieskrywers gebruik om die teikenmark se aandag in gedrukte advertensies te trek. Retoriese stylfigure kan egter op verskillende wyses aangewend word. In hierdie ondersoek word daar vanuit 'n semantiese perspektief gekyk na retoriese stylfigure (talig en visueel) wat tot beskikking van die kopieskrywer is, om kreatief die teikenmark se aandag te trek. Die fokus in hierdie empiriese ondersoek val verder ook op die wyse waarop visuele tekens in advertensies die talige tekens eggo, oftewel ondersteun, in die konstruering van die bemarkingsboodskap. Advertising communication has a unique character and different techniques are used to draw the consumer 's attention. The way in which the message is communicated in the advertisement often contributes to the impact of the advertising message. This research article forms part of a bigger research project that focuses specifically on the ways in which advertising language communicates creatively. Furthermore, the way in which visual signs echo the linguistic signs and contribute to the construction of the marketing message is observed. Figurative language and semiotic signs are some of the mechanisms copywriters use to draw the consumer 's attention. Literature that focuses on the linguistic and visual analysis of advertising communication is limited. A variety of definitions for figurative language exist in the literature, since different authors have different perspectives given a particular data set and time frame. ln this study creative signs used in advertising in order to increase the impact of the advertisement (e.g. language play, rhetorical figures and semiotic signs), are studied from a Cognitive Semantic and linguistic perspective. A qualitative investigation was launched in order to describe the character of the manifestation of these rhetorical figures in advertising communication. Based on the primary objective of the study, to give an overview of the manifestation of creative concepts in South African print advertising communication, the secondary objectives were identified. These objectives were to explain the definition and nature of terms such as language play (idiomatic expressions, personification and wordplay), rhetorical figures of speech (comparisons, analogies and metaphor) and semiotic signs (indexes, icons and symbols). South African print advertisements were used as data set. A further objective was to obtain an overview of the gains and risks in the use of these attention drawing mechanisms in the interest of training linguists and copywriting students. In this study two main categories are identified, namely figurative language and semiotic signs. Figurative language is divided into two categories, namely language play and rhetorical figures; the latter is the focus of this research article. The category, language play, focuses specifically on the artistic nature or rather "creative decoration " of advertisements. Idiomatic expressions (when the cat's away, the mice will play), personification (Your pepper will be so jealous) and wordplay (the Afrikaans word "leer" can refer to the ladder you climb, as well as the leather a shoe is made of) are identified as three forms in language play. Rhetorical figures are identified as a second category within figurative language. Rhetorical figures of speech include: similes (he is as slow as a tortoise), analogies (an analogy between the organ, a kidney, and a coffee filter) and metaphors (metaphor between coffee and perfume's durability and aroma). The second main category distinguished in this study is semiotic signs. Semiotic signs are divided into indexes (smoke indicating a fire), icons (apasspor tfull of stamps, indicating a rea lpassport) and symbols (an apple as a symbol of seduction). Based on the literature study and the data set, it is clear that creative signs used in advertising communication contribute in prolonging the reader 's attention. Creative signs are often an intellectual game to be unravelled by the reader, in order to identify the intended marketing message. Furthermore, more than one message is often communicated through the use of creative language and visual signs, thus giving the copywriter the ability to say more with less (words and images). From this study, it is clear that the use of figurative language like rhetorical figures and semiotic signs should ideally focus on the brand name, marketing message or characteristic of the product to actually be relevant to the marketing message; otherwise it remains just a useless decoration in the advertisement.

Artikel dat een stand van zaken geeft van (onderzoek naar en implementatie van) semantisch grammaticaonderwijs in het voortgezet onderwijs. Tevens wordt in dit artikel ingegaan op de semantische benadering van voorzetsels. Dit artikel vormt achtergrondinformatie bij de workshop die ik op 29-11-2013 op de HSN-conferentie op de Hogeschool van Utrecht heb gegeven.

Artikel dat een stand van zaken geeft van (onderzoek naar en implementatie van) semantisch grammaticaonderwijs in het voortgezet onderwijs. Tevens wordt in dit artikel ingegaan op de semantische benadering van voorzetsels. Dit artikel vormt achtergrondinformatie bij de workshop die ik op 29-11-2013 op de HSN-conferentie op de Hogeschool van Utrecht heb gegeven.

Dit artikel doet verslag van een kleinschalig onderzoek naar de wijze waarop de semantiek gebruikt zou kunnen worden om tot betekenisvoller ontleedonderwijs te komen. Voor dat onderzoek zijn twee vmbo-t/havo-brugklassen van het Valuascollege te Venlo met elkaar vergeleken: in de experimentele groep is gewerkt met semantisch georiënteerd materiaal; in de controlegroep is gewerkt op basis van de leergang Nieuw Nederlands, 4e editie (Barends et al. 2006), soms aangevuld met eigen oefenmateriaal in de stijl van de leergang. Om er zeker van te zijn dat beide groepen vergelijkbaar waren, is een voormeting gedaan, waaruit is gebleken dat de verschillen in grammaticaal inzicht tussen beide groepen minimaal waren. Aan het eind vond een nameting plaats in beide klassen. Hieruit bleek dat de experimentele groep, die gewerkt heeft op basis van de semantiek, aanmerkelijk hoger scoorde op drie punten: het ‘gewone’ redekundige ontleden, het herkennen van dubbelzinnige zinnen en het bouwen van zinnen volgens bepaalde patronen.

Dit artikel doet verslag van een kleinschalig onderzoek naar de wijze waarop de semantiek gebruikt zou kunnen worden om tot betekenisvoller ontleedonderwijs te komen. Voor dat onderzoek zijn twee vmbo-t/havo-brugklassen van het Valuascollege te Venlo met elkaar vergeleken: in de experimentele groep is gewerkt met semantisch georiënteerd materiaal; in de controlegroep is gewerkt op basis van de leergang Nieuw Nederlands, 4e editie (Barends et al. 2006), soms aangevuld met eigen oefenmateriaal in de stijl van de leergang. Om er zeker van te zijn dat beide groepen vergelijkbaar waren, is een voormeting gedaan, waaruit is gebleken dat de verschillen in grammaticaal inzicht tussen beide groepen minimaal waren. Aan het eind vond een nameting plaats in beide klassen. Hieruit bleek dat de experimentele groep, die gewerkt heeft op basis van de semantiek, aanmerkelijk hoger scoorde op drie punten: het ‘gewone’ redekundige ontleden, het herkennen van dubbelzinnige zinnen en het bouwen van zinnen volgens bepaalde patronen.

Dit proefschrift behandelt de aspectuele functies van partikels in Engelse scheidbare werkwoorden. Aspectuele partikels worden in de literatuur vaak aangeduid als teliciteitmarkeerders, maar met zo’n aanpak kan men Engelse partikels niet volledig beschrijven. Dit proefschrift wil daarom de volgende vraag beantwoorden: Markeren Engelse partikels daadwerkelijk teliciteit? Op basis van corpusonderzoek en acceptabiliteitsoordelen van moedertaalsprekers van het Engels beargumenteer ik dat partikels niet in eerste instantie teliciteit markeren. In plaats daarvan analyseer ik de aspectuele bijdrage van partikels in een theorie van scalariteit. Een schaal is een rangorde van waardes van een bepaald kenmerk, bijvoorbeeld de temperatuur bij het werkwoord opwarmen. Ik stel voor dat we partikels in twee typen indelen – scalaire en niet-scalaire partikels, afhankelijk van de soort verandering die wordt beschreven door het werkwoord. Deze twee typen partikels verschillen in het effect dat ze hebben op de argumentstructuur van het werkwoord en hun vermogen om teliciteit te markeren. In tegenstelling tot niet-scalaire partikels, duiden scalaire partikels een verandering aan die plaatsvindt langs een schaal. Partikels introduceren de schaal echter niet zelf; ze specificeren slechts de schaal die gegeven is in de denotatie van het predikaat. Een van die mogelijke specificaties is het aangeven van het eindpunt van een schaal, en daarmee indirect teliciteit. Teliciteitsmarkering is dan slechts een neveneffect van een scalair partikel dat refereert naar een ‘volume/extent’ type schaal. Een andere manier waarop partikels een schaal kunnen specificeren is door de richting van een ‘property’ type schaal te bepalen. Dit proefschrift laat bovendien zien dat de voorgestelde theorie voor Engelse aspectuele partikels cross-linguïstisch kan worden toegepast, wat wordt geïllustreerd met Slowaakse prefixen.

We presenteren onderzoek in de interactieve illustratieve beeldvorming met het doel de esthetische kwaliteit en de mogelijkheden voor ingrijpen door de gebruiker te verbeteren. We bespreken twee projecten die verschillende strategieën onderzoeken om deze doelen te bereiken. Het eerste project houdt zich bezig met de interactieve illustratieve visualisatie van volumetrische gegevens. We presenteren een visualisatiesysteem dat regel-gebaseerde visualisatie combineert met een grafische gebruikersinterface om gebruikers een flexibele, directe, en grafische manier te bieden het resultaat te beïnvloeden. Het tweede project houdt zich bezig met het interactief genereren van plaatjes die op arceringen met pen en inkt lijken. Deze methode maakt het mogelijk om 3D modellen te renderen in de stijl van klassieke illustraties met pen en inkt. We hebben als doel het synthetische uiterlijk van de resultaten van bestaande methoden te verbeteren door menselijke virtuositeit te integreren in de beeldsynthese. We presenteren een arceringstechniek die automatische voorbeeldgebaseerde controle over het resultaat combineert met interactieve controle door de gebruiker. Deze strategie staat ons toe de esthetische kwaliteit van de gegenereerde illustraties te verbeteren, door middel van een tweevoudige (automatische en interactieve) invloed van menselijke virtuositeit op het resultaat. We gebruiken beeldverwerking en machine learning om de arceringsstijl van handgetekende illustraties te leren. Wij dragen de geleerde arceringsstijl dan semi-automatisch over op nieuwe 3D objecten. Door deze semi-automatische aanpak brengt onze methode computergegenereerde arcering ook binnen het bereik van mensen zonder expertise in computergrafiek of illustratie.

Dit proefschrift behandelt de aspectuele functies van partikels in Engelse scheidbare werkwoorden. Aspectuele partikels worden in de literatuur vaak aangeduid als teliciteitmarkeerders, maar met zo’n aanpak kan men Engelse partikels niet volledig beschrijven. Dit proefschrift wil daarom de volgende vraag beantwoorden: Markeren Engelse partikels daadwerkelijk teliciteit? Op basis van corpusonderzoek en acceptabiliteitsoordelen van moedertaalsprekers van het Engels beargumenteer ik dat partikels niet in eerste instantie teliciteit markeren. In plaats daarvan analyseer ik de aspectuele bijdrage van partikels in een theorie van scalariteit. Een schaal is een rangorde van waardes van een bepaald kenmerk, bijvoorbeeld de temperatuur bij het werkwoord opwarmen. Ik stel voor dat we partikels in twee typen indelen – scalaire en niet-scalaire partikels, afhankelijk van de soort verandering die wordt beschreven door het werkwoord. Deze twee typen partikels verschillen in het effect dat ze hebben op de argumentstructuur van het werkwoord en hun vermogen om teliciteit te markeren. In tegenstelling tot niet-scalaire partikels, duiden scalaire partikels een verandering aan die plaatsvindt langs een schaal. Partikels introduceren de schaal echter niet zelf; ze specificeren slechts de schaal die gegeven is in de denotatie van het predikaat. Een van die mogelijke specificaties is het aangeven van het eindpunt van een schaal, en daarmee indirect teliciteit. Teliciteitsmarkering is dan slechts een neveneffect van een scalair partikel dat refereert naar een ‘volume/extent’ type schaal. Een andere manier waarop partikels een schaal kunnen specificeren is door de richting van een ‘property’ type schaal te bepalen. Dit proefschrift laat bovendien zien dat de voorgestelde theorie voor Engelse aspectuele partikels cross-linguïstisch kan worden toegepast, wat wordt geïllustreerd met Slowaakse prefixen.

We presenteren onderzoek in de interactieve illustratieve beeldvorming met het doel de esthetische kwaliteit en de mogelijkheden voor ingrijpen door de gebruiker te verbeteren. We bespreken twee projecten die verschillende strategieën onderzoeken om deze doelen te bereiken. Het eerste project houdt zich bezig met de interactieve illustratieve visualisatie van volumetrische gegevens. We presenteren een visualisatiesysteem dat regel-gebaseerde visualisatie combineert met een grafische gebruikersinterface om gebruikers een flexibele, directe, en grafische manier te bieden het resultaat te beïnvloeden. Het tweede project houdt zich bezig met het interactief genereren van plaatjes die op arceringen met pen en inkt lijken. Deze methode maakt het mogelijk om 3D modellen te renderen in de stijl van klassieke illustraties met pen en inkt. We hebben als doel het synthetische uiterlijk van de resultaten van bestaande methoden te verbeteren door menselijke virtuositeit te integreren in de beeldsynthese. We presenteren een arceringstechniek die automatische voorbeeldgebaseerde controle over het resultaat combineert met interactieve controle door de gebruiker. Deze strategie staat ons toe de esthetische kwaliteit van de gegenereerde illustraties te verbeteren, door middel van een tweevoudige (automatische en interactieve) invloed van menselijke virtuositeit op het resultaat. We gebruiken beeldverwerking en machine learning om de arceringsstijl van handgetekende illustraties te leren. Wij dragen de geleerde arceringsstijl dan semi-automatisch over op nieuwe 3D objecten. Door deze semi-automatische aanpak brengt onze methode computergegenereerde arcering ook binnen het bereik van mensen zonder expertise in computergrafiek of illustratie.

Dit proefschrift behandelt de aspectuele functies van partikels in Engelse scheidbare werkwoorden. Aspectuele partikels worden in de literatuur vaak aangeduid als teliciteitmarkeerders, maar met zo’n aanpak kan men Engelse partikels niet volledig beschrijven. Dit proefschrift wil daarom de volgende vraag beantwoorden: Markeren Engelse partikels daadwerkelijk teliciteit? Op basis van corpusonderzoek en acceptabiliteitsoordelen van moedertaalsprekers van het Engels beargumenteer ik dat partikels niet in eerste instantie teliciteit markeren. In plaats daarvan analyseer ik de aspectuele bijdrage van partikels in een theorie van scalariteit. Een schaal is een rangorde van waardes van een bepaald kenmerk, bijvoorbeeld de temperatuur bij het werkwoord opwarmen. Ik stel voor dat we partikels in twee typen indelen – scalaire en niet-scalaire partikels, afhankelijk van de soort verandering die wordt beschreven door het werkwoord. Deze twee typen partikels verschillen in het effect dat ze hebben op de argumentstructuur van het werkwoord en hun vermogen om teliciteit te markeren. In tegenstelling tot niet-scalaire partikels, duiden scalaire partikels een verandering aan die plaatsvindt langs een schaal. Partikels introduceren de schaal echter niet zelf; ze specificeren slechts de schaal die gegeven is in de denotatie van het predikaat. Een van die mogelijke specificaties is het aangeven van het eindpunt van een schaal, en daarmee indirect teliciteit. Teliciteitsmarkering is dan slechts een neveneffect van een scalair partikel dat refereert naar een ‘volume/extent’ type schaal. Een andere manier waarop partikels een schaal kunnen specificeren is door de richting van een ‘property’ type schaal te bepalen. Dit proefschrift laat bovendien zien dat de voorgestelde theorie voor Engelse aspectuele partikels cross-linguïstisch kan worden toegepast, wat wordt geïllustreerd met Slowaakse prefixen.

Artikel waarin kort geschetst wordt op welke wijze semantisch georiënteerd grammaticaonderwijs op het v.o. gebruikt kan worden. Beknopte achtergrond bij de workshop over semantisch grammaticaonderwijs op de 26e HSN-conferentie in Brugge.

Artikel waarin kort geschetst wordt op welke wijze semantisch georiënteerd grammaticaonderwijs op het v.o. gebruikt kan worden. Beknopte achtergrond bij de workshop over semantisch grammaticaonderwijs op de 26e HSN-conferentie in Brugge.

Voor iedereen die meer wil weten over de rol van taal en tekst in de vorm- en betekenisgeving van onze maatschappij is dit boek een aanrader. Het geeft een inleiding op de kritische discoursanalyse (KDA), een discipline die in de jaren negentig is ontwikkeld en taalkunde en sociologie met elkaar combineert. Kritische discoursanalyse richt zich op de analyse van de relatie tussen taal en de instandhouding van machtsrelaties binnen de maatschappij, binnen organisaties en binnen familieverbanden. U komt in dit boek verschillende filosofen tegen, zoals Foucault, Bourdieu, Habermas en Gramsci. U raakt vertrouwd met centrale begrippen uit de kritische discoursanalyse zoals narratieven, frames, articulatie, intertextualiteit en interdiscursiviteit. Door de vele voorbeelden uit de praktijk en de actualiteit raakt u snel met deze begrippen vertrouwd en zult u ze ook zelf gaan herkennen. U zult zien dat taal niet alleen een instrument is om te communiceren over deze wereld, maar ook een middel om de werkelijkheid vorm te geven. Door taalgebruik legt u een verband tussen uzelf en anderen; u construeert uw beeld van de werkelijkheid en presenteert dit beeld aan uw gesprekspartners. Kritische discoursanalyse richt zich zowel tot het brede publiek als tot (praktijk)onderzoekers en is van belang voor iedereen die zich interesseert voor het verband tussen taal en maatschappelijke en politieke processen. "Met dit eerste boek in het Nederlands over Kritische Discours Analyse (KDA) verschaffen de auteurs een waardevolle bijdrage aan theorie en praktijk van de analyse van de fundamentele rol van tekst en taalgebruik in de vorming en bestendiging van machtsmisbruik in de samenleving." (Teun van Dijk) "This book is a thorough introduction to Critical Discourse Analysis (CDA) and an illustration of its practical application (…) It is a substantive contribution to the CDA literature (…)" (Norman Fairclough) "This book is an excellent updated and very well written overview and introduction to relevant approaches to Critical Discourse Studies. (…) The authors have succeeded in writing a book which will become a necessary companion for graduate students and scholars throughout their research." (Ruth Wodak)

Voor iedereen die meer wil weten over de rol van taal en tekst in de vorm- en betekenisgeving van onze maatschappij is dit boek een aanrader. Het geeft een inleiding op de kritische discoursanalyse (KDA), een discipline die in de jaren negentig is ontwikkeld en taalkunde en sociologie met elkaar combineert. Kritische discoursanalyse richt zich op de analyse van de relatie tussen taal en de instandhouding van machtsrelaties binnen de maatschappij, binnen organisaties en binnen familieverbanden. U komt in dit boek verschillende filosofen tegen, zoals Foucault, Bourdieu, Habermas en Gramsci. U raakt vertrouwd met centrale begrippen uit de kritische discoursanalyse zoals narratieven, frames, articulatie, intertextualiteit en interdiscursiviteit. Door de vele voorbeelden uit de praktijk en de actualiteit raakt u snel met deze begrippen vertrouwd en zult u ze ook zelf gaan herkennen. U zult zien dat taal niet alleen een instrument is om te communiceren over deze wereld, maar ook een middel om de werkelijkheid vorm te geven. Door taalgebruik legt u een verband tussen uzelf en anderen; u construeert uw beeld van de werkelijkheid en presenteert dit beeld aan uw gesprekspartners. Kritische discoursanalyse richt zich zowel tot het brede publiek als tot (praktijk)onderzoekers en is van belang voor iedereen die zich interesseert voor het verband tussen taal en maatschappelijke en politieke processen. "Met dit eerste boek in het Nederlands over Kritische Discours Analyse (KDA) verschaffen de auteurs een waardevolle bijdrage aan theorie en praktijk van de analyse van de fundamentele rol van tekst en taalgebruik in de vorming en bestendiging van machtsmisbruik in de samenleving." (Teun van Dijk) "This book is a thorough introduction to Critical Discourse Analysis (CDA) and an illustration of its practical application (…) It is a substantive contribution to the CDA literature (…)" (Norman Fairclough) "This book is an excellent updated and very well written overview and introduction to relevant approaches to Critical Discourse Studies. (…) The authors have succeeded in writing a book which will become a necessary companion for graduate students and scholars throughout their research." (Ruth Wodak)

This book is concerned with the vexing question of polarity. In particular, it is argued that the various restrictions on the occurrence of both positive and negative polarity items can all be described in terms of a semantically defined hierarchy of negative expressions. Zie: Summary

In this book an attempt has been made to develop a theory of linguistics, based on the semiotics and logic of C.S.Peirce's collected papers(ed.1978), with Modern Hebrew as the object language. .. Zie: Summary