Search

Since the digestive system of poultry is quite short, the residence time of the feeds in the digestive system is also short. In addition, many poultry species have a low ability to digest and utilize cellulose, cellulose fractions (ADF and NDF) and non-starch polysaccharides. Therefore, it becomes necessary to use more expensive feeds with high nutrient content in poultry nutrition. This situation raises the prices of animal products such as white meat and eggs. In order to turn this disadvantage in poultry feeding into an advantage, alternative poultry with a stronger digestive system, better digestibility of cellulose-rich cheap feed sources and better utilization of roughage are needed. When evaluated in terms of its characteristics, it will be seen that one of the poultry that can better benefit from cheap feed sources is goose. The efficient use of cellulose-rich feeds, such as goose, reduces feed costs and provides a suitable opportunity to produce cheaper poultry products. Encouraging goose production can be an important source of income and livelihood, especially for the rural population. It is thought that goose breeding can be an important alternative for white meat and egg production because it benefits from cellulose-rich feeds better than other poultry. In this review, the microbial digestion properties of geese, their ability to benefit from cellulose fractions, especially cellulose, and non-starch feed elements were examined.

In this study, cellulose was isolated from black poplar (Populus nigra L.) sawdust, which is produced by forest industrial processes in large amounts as lignocellulosic waste. Isolated cellulose was then esterified with different concentrations of octanoyl chloride (36–162 mmol, 2–9 equivalent per anhydroglucose unit in cellulose), and the obtained derivatives were characterized in terms of elemental analysis, percent yield, degree of substitution (DS), and solubility. DS values of cellulose derivatives ranged from 1.13 to 2.71, while percent yields varied between 56.36% and 93.23%. Solubility analysis revealed that esterification improved the hydrophobic capacity of cellulose. The findings of the study showed that the produced cellulose derivatives might be appropriate for the production of biodegradable and environmentally degradable plastics, resins, films, and coatings for use in some industrial areas such as in the food and pharmaceutical industries., Bu çalışmada, orman endüstrisi proseslerinde büyük miktarlarda lignoselülozik atık olarak ortaya çıkan karakavak (Populus nigra L.) talaşından selüloz izole edilmiştir. İzole edilen selüloz daha sonra farklı konsantrasyonlardaki oktanoil klorür (36-162 mmol, selülozdaki anhidroglukoz birimi başına 2-9 ekivalent) ile esterlenmiş ve elde edilen türevler elementel analiz, yüzde verim, sübstitüsyon derecesi (DS) ve çözünürlük ile karakterize edilmiştir. Selüloz türevlerinin DS değerleri 1.13 ile 2.71 arasında değişirken, verim yüzdelerinin %56.36 ile %93.23 arasında olduğu görülmüştür. Çözünürlük analizi sonucu, esterleme ile selülozun hidrofobik kapasitesinde gelişme olduğu görülmüştür. Çalışma sonuçları, elde edilen selüloz türevlerinin, gıda ve ilaç endüstrileri gibi bazı alanlarda kullanılabilecek biyolojik olarak parçalanabilir ve çevreye karışabilir plastik, reçine, film ve kaplamaların üretimi için uygun olabileceğini göstermiştir.

Citrus trees are pruned at certain periods in order to increase yield, to protect the trees from diseases or to give form to the tree, and thus lignocellulosic residues emerge. These residues are called pruning residues and cannot be used other than burning. There are many species in the citrus family throughout Turkey and it is one of the leading countries in terms of fruit production. In this study, the cell-wall main components, side components and fiber properties of orange (Citrus sinensis), tangerine (Citrus reticulata), lemon (Citrus limon) and grapefruit (Citrus paradisi) wood and bark, which are pruning residues in citrus orchards and evaluated as waste material, were revealed. In chemical analyses, the amount of holocellulose was found to be between 66.45% and 80.82%, the amount of α-cellulose between 41.54% and 55.24%, and the amount of klason lignin between 14.37-19.67%. Solubility values were determined close to each other in wood and bark samples. While the 1% NaOH solubility ranged between 19.38-78.17%, the amount of soluble substances after hexane extraction was found to be between 2.61-8.24 mg/g. Fiber length and width were determined as 0.64-0.77 mm and 13.00-14.90 µm, respectively., Turunçgil ağaçları, verim artırmak, arız olan hastalıklardan ağaçları korumak ya da ağaca form vermek amacıyla belli dönemlerde budanmakta ve bu şekilde lignoselülozik artıklar ortaya çıkmaktadır. Bu artıklar budama artıkları olarak adlandırılmakta ve yakma dışında bir kullanım alanı bulunamamaktadır. Türkiye genelinde turunçgiller familyasında birçok tür bulunmakta olup ülkemiz meyve üretimi bakımından söz sahibi ülkeler arasındadır. Bu çalışmada, turunçgil bahçelerinde budama sonrası açığa çıkan ve atık malzeme olarak değerlendirilen portakal (Citrus sinensis), mandalina (Citrus reticulata), limon (Citrus limon) ve greyfurt (Citrus paradisi) odun ve kabuklarının hücre çeperi ana bileşenleri, yan bileşenleri ve odunlarının lif özellikleri ortaya konmuştur. Yapılan kimyasal analizlerde holoselüloz miktarı %66.45-80.82 değerleri arasında α-selüloz miktarı %41.54-55.24 arasında ve klason lignin miktarı ise %14.37-19.67 arasında tespit edilmiştir. Çözünürlük değerleri odun ve kabuk örneklerinde birbirine yakın değerlerdedir. %1’lik NaOH çözünürlüğü %19.38-78.17 arasında değişirken heksan ekstraksiyonu sonrası çözünen madde miktarı ise 2.61-8.24 mg/g arasında bulunmuştur. Lif uzunluğu ve genişliği sırasıyla 0.64-0.77 mm ve13.00-14.90 µm olarak belirlenmiştir.

In this thesis, cellulose is extracted by recycling of aseptic food packaging wastes, and environmentally friendly and high value added cellulose nanocrystals have been produced. Cellulose nanocrystals have become one of the most preferred biopolymers in recent years due to biodegradable, biocompatible, non-toxic structure and high mechanical resistance. This study contributes an environmentally sensitive way in the disposal of aseptic food packages, which have a high municipal solid waste rate worldwide. In the cellulose extraction step, the paper layer separated from the aseptic food packages was subjected to two-stage alkaline treatment with NaOH solution. NaClO solution was used during the bleaching process in which lignin and hemicellulose were extracted from the alkaline treated product. The resulting cellulose was subjected to acid hydrolysis with H2SO4 solution and subjected to a series of mechanical processes and finally cellulose nanocrystals were produced. The properties of cellulose nanocrystals, which vary depending on temperature and time parameters, were investigated by characterization methods such as FTIR, XRD, TGA, AFM, SEM and OM., Bu tezde, aseptik gıda ambalaj atıklarının geri dönüştürülmesi ile selüloz ekstrakte edilmiş olup, selülozdan katma değeri yüksek ve birçok kullanım alanına sahip, çevre dostu selüloz nanokristal üretimi gerçekleştirilmiştir. Selüloz nanokristal, biyobozunur, biyouyumlu, toksik olmayan yapısıyla ve yüksek mekanik dayanımı ile son yıllarda en çok tercih edilen biyopolimerler arasına girmiştir. Bu çalışma, dünya genelinde yüksek bir kentsel katı atık oranına sahip olan aseptik gıda ambalajlarının bertarafında çevreye duyarlı bir yol izlenmesine katkıda bulunmaktadır. Selüloz ekstraksiyonu aşamasında, aseptik gıda ambalajlarından ayrılan kâğıt katmanı, NaOH çözeltisi ile çift aşamalı alkali muameleye tabi tutulmuştur. Ekstrakte edilen üründen lignin ve hemiselülozun ayrıştırıldığı ağartma işlemi sırasında NaClO çözeltisi kullanılmıştır. Elde edilen selüloz, H2SO4 çözeltisi ile asit hidrolizi işlemine tabi tutulduktan sonra bir dizi mekanik işlemden geçirilmiş ve selüloz nanokristal üretimi gerçekleştirilmiştir. Selüloz nanokristallerin, sıcaklık ve zaman parametrelerine bağlı olarak değişen özellikleri, FTIR, XRD, TGA, AFM, SEM, OM gibi karakterizasyon yöntemleri ile incelenmiştir.

Stabilizers are commercial substances that are used to increase the desired viscosity and volume in ice cream production to improve texture, melting qualities, prolong shelf life by preventing recrystallization during storage. Nowadays, new studies are being gained for bringing stabilizer materials obtained from different sources to the industry day by day. In this study, besides the stabilizers used in ice cream technology, stabilizer sources which have a potential in ice cream production, such as basil seed gum, quince seed extract powder, chia seed gel, microbial exopolysaccharides and cellulose derivates gained from different sources were reviewed. Industrial potentials were evaluated by mentioning the effects of these components, which are regarded as new stabilizers, on ice cream properties and their synergistic effects with other stabilizers., Stabilizerler, dondurma üretiminde arzu edilen viskozitenin ve hacim artışının sağlanması, dondurma tekstürü ve erime niteliklerinin iyileştirilmesi ve depolama esnasında rekristalizasyonun engellenerek raf ömrünün uzatılması amacıyla kullanılan ticari maddelerdir. Günümüzde farklı kaynaklardan elde edilen stabilizer maddelerin endüstriye kazandırılmasına yönelik yapılan çalışmalara gün geçtikçe yenisi eklenmektedir. Bu çalışmada dondurma teknolojisinde kullanılmakta olan stabilizerlerin yanı sıra stabilizer olma potansiyeli bulunan; fesleğen tohumu sakızı, ayva çekirdeği ekstraktı tozu, chia tohum jeli, mikrobiyal ekzopolisakkaritler, farklı kaynaklardan elde edilen selüloz türevleri gibi alternatiflerin dondurma üretimindeki kullanım olanakları derlenmiştir. Potansiyel stabilizer madde olarak görülen bu bileşenlerin, dondurma nitelikleri üzerine etkileri ve diğer stabilizerler ile olan sinerjik etkilerinden bahsedilerek endüstriyel kullanım olanakları değerlendirilmiştir.

Plastik malzemeler hayatımızın vazgeçilmezi ama aynı zamanda çevre sorunlarının en önemli kaynaklarından biridir. Polimerlerin neredeyse tamamı hidrokarbon esaslı olup, kolaylıkla ve hızla yanarlar (tahtadan 4 kat daha hızlı). Polimerlerin yanması sırasında ısı ile birlikte yanma ürünü zehirli ve yanıcı gazlar ortaya çıkar. Polimerlerin yanabilirliğini ve yanma sonucu açığa çıkan pis kokulu duman oluşumunu azaltmak, sertlik ve dayanıklılık gibi özelliklerini geliştirmek ve maliyeti düşürmek amacıyla 1950'lerde polimer esaslı (matrisli) kompozit malzemeler geliştirilmiştir. Aranan bazı kimyasal ve fiziksel özellikleri tek malzeme olarak karşılayamayan polimerlerin çeşitli şekil ve oranlarda doğal lif ve dolgular (destek) ile desteklenmesi sonucu elde edilen istenilen özelliklerdeki kompozit yapılar (yeşil kompozitler), petrol esaslı sentetik malzemelerden üretilen kompozitlere göre gittikçe önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, çeşitli biyokütlelerden (muz kabuğu, köknar ağacı talaşı ve buğday saman) elde edilecek nanoselülozlar dolgu olarak polimer matrislere eklenerek nanokompozitler üretildi, yapısal ve termal özellikleri incelendi. Bu amaçla, ağırlıkça %5 nanoselüloz parçacıkları polimer matris içerisine çözeltilerin birleştirilmesi yöntemiyle eklenerek nanokompozit malzemeler hazırlanacaktır. Nanokompozit malzemelerde nanoparçacıkların yapısını anlamada nanoyapıların karakterizasyonu çok önemli (kritik) bir faktördür. Ters gaz kromatografisi tekniği (TGK) ile polimerlerin, biyokütlelerin ve oluşturdukları nanokompozit malzemelerin yüzey enerjileri belirlenecektir. Elde edilen nanokompozitlerin şeklini ve morfolojisini belirlemek için birçok geleneksel teknik kullanılacaktır. Bu teknikler; X- Işını kırınım dağılımı (XRD) yöntemi, Geçirgenlik Elektron Mikroskobu (TEM) ve Isıl Gravimetrik Analizi (TGA/DTA) dır Plastics materials are indispensable in our lives, at the same time they are most important sources of environmental problems. Almost all the polymers, made up mainly of carbon and hydrogen, are high flammable. (4 times faster than the board wood). During combustion of polymers, occurs of toxic and flammable gases accompanied by the heat release. 1950's polymer-based (matrix) composite materials have been developed. These materials; reduced of the flammability, the formation of corrosive or toxic gases and smoke during combustion, lower the cost and increased strength and modulus having of improved properties. For this reason, the aim is now to develop environmentally sensitive green composites and to obtain composite structures (green composites) that can provide the desired properties as a result of supporting polymers with different types and proportions of natural fibers, which cannot meet the desired physical or chemical properties alone in application areas, is an increasingly important method. The subject of this research project is; preparing polymer matrix nanocomposites reinforced with the biomass filled (banana peel, wood sawdust and wheat straw) and examining the structural and thermal properties of the produced materials. For this purpose, nanocomposite materials will be prepared by adding 5% by weight nanocellulose particles to the polymer matrix by combining solutions. Understanding the structure of nanoparticles is the very important (critical) factor for the characterization of nanostructures. Surface energies of polymers, biomass and the nanocomposite materials they form will be determined by the inverse gas chromatography technique (IGC). Many complementary techniques are generally used to characterize the shape and morphology of nanocomposites: X-ray diffraction (XRD), transmission electron microscopy (TEM), differential scanning calorimetry (DSC), thermogravimetric analysis (TGA/DTA)

In this study, the achene mucilage content of six Turkish endemic Tripleurospermum taxa, namely T. baytopianum E. Hossain, T. conoclinium (Boiss. & Bal.) Hayek, T. fissurale (Sosn.) E. Hossain, T. hygrophilum (Bornm.) Bornm., T. rosellum (Boiss. & Orph.) Hayek var. album E. Hossain and T. ziganaense Inceer & Hayirlioglu-Ayaz was determined by micro-staining reactions. Within the examined taxa, the mucilage cells on the achene surface are capable of forming a musilage envelope resembling a gel during hydration. The mucilage is heterogeneous and chemically contains pectin and cellulose. There are differences in the capacities of mucilage forming as well as adhesive to soil of the achenes in the studied taxa. The mucilage could have great importance in distribution and adaptation of Tripleurospermum taxa to diverse environments. Bu çalışmada, Türkiye endemiği altı Tripleurospermum taksonunun, T. baytopianum E. Hossain, T. conoclinium (Boiss. & Bal.) Hayek, T. fissurale (Sosn.) E. Hossain, T. hygrophilum (Bornm.) Bornm., T. rosellum (Boiss. & Orph.) Hayek var. album E. Hossain ve T. ziganaense Inceer & Hayirlioğlu-Ayaz, aken musilaj içeriği mikroboyama ile belirlenmiştir. İncelenen taksonlarda, musilaj hücreleri perikarp yüzeyinde bulunur ve hidrasyon sırasında müsilaj zarf oluşumu ile karakterize edilir. Bu taksonlardaki müsilaj kimyasal olarak pektin ve selüloz yapısındadır. İncelenen taksonlarda müsilaj oluşturma kapasitelerinin yanı sıra akenlerin toprağa yapışma kapasiteleri arasında da farklılıklar vardır. Müsilaj, Tripleurospermum taksonlarının farklı ortamlara dağılımında ve uyumunda büyük öneme sahip olabilir.

Bu çalışmada Güneydoğu Anadolu Bölgesinin içerisinde bulunan Karacadağ Bölgesi(Şanlıurfa, Diyarbakır ve Mardin üçgeni)’de yetiştirilen ve en yaygın ekimi yapılan yerel Karacadağ çeltik çeşitlerinden olan Beyaz kılçık çeşidinin farklı devir sayısında harmanlanarak laboratuvar ortamında kurutulması ve sonrasında belirli miktar ve belirli sürede pirince işlenerek Kırıksız dane, kırık dane, randıman, kepek, kavuz miktarları belirlenmeye çalışılmış olup ve çalışmanın son aşamasında pirincin besin değerleri (Ham kül, ham yağ, ham protein, ham selüloz, karbonhidrat ve kuru madde miktarı)’ ne etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamındaki Beyaz kılçık çeltik çeşidinin hasat işlemi elle (orakla) yapılmış olup, alınan örnekler laboratuvar koşullarında nem oranı %14-12 oranına ininceye dek kurutulmuştur. Kurutulan çeltik, farklı devirlerde (650-750-850-950 ve 1050 d/d) harman edilmiş ve laboratuvar koşullarında kurutulmuştur. Kurutulan çeltiklerin nem değerleri belirlendikten sonra belirli miktarlarda (20-40-60 ve 80 g) ve belli sürelerde (10-15-20-25 sn.) pirince işlenmiştir. Bu işlemlerin sonunda kırıksız dane, kırık dane, kepek, randıman ve kavuz miktarları belirlenmiştir. Çalışmanın son aşamasında yukarıdaki parametrelere göre pirincin besin değerleri (Ham kül, ham yağ, ham protein, ham selüloz, karbonhidrat ve kuru madde miktarı) belirlenmiş ve istatistiksel değerlendirmeler yapılmıştır. Çeltik hasadı sırasında kullanılan devir sayısının ölçülen tüm parametreler üzerindeki etkisi önemli bulunmuştur (p

The use of biocomposite packaging materials is nowadays considered as an important issue for overcoming the environmental problems caused by plastic-based packaging materials that is produced from fossil fuels which take centuries to degrade in nature. Biocomposite materials are made up of two components, a polymer matrix and a natural organic reinforcing agent/filling material. In the production of biocomposites, the use of low-cost and widely available waste materials have advantages such as increasing biodegradability and a reduction in weight of the more expensive materials. The pomace resulting from the large quantities of peel, seed, stalks, etc. produced as waste by the fruit juice processing sector, and the polysaccharides such as starch, pectin, cellulose, hemicellulose and lignin derived from this pomace, has the potential to be used as reinforcing agent and/or filling material in the development of biocomposite packaging materials with 10-50% (w/w) addition. In this review, (i) extraction of some of the biopolymers such as pectin and cellulose from the fruit juice processing waste, (ii) production of biocomposite food packaging materials, and (iii) investigation of the effects of reinforcing agents obtained from the fruit juice processing waste on the mechanical, barrier and biodegradation properties of biocomposite materials were summarized.

Bu tez çalışmasında; plastik esaslı ambalaj atıklarının yarattığı çevresel sorunlara çözüm üretmek amacıyla biyo-baz içeriğine sahip, biyobozunur özellikte biyokompozit ve nanokompozit ambalaj malzemelerinin ekstrüzyon tekniği ile üretimi sağlanmıştır. Çalışma; (i) elma posasından takviye ajanlarının eldesi, (ii) alçak yoğunluk polietilen (AYPE) esaslı biyokompozit ve nanokompozit ambalaj malzemelerinin ekstrüzyon tekniği ile üretimi ve (iii) gıda ambalajlama uygulamaları olmak üzere toplam 3 aşamada gerçekleştirilmiştir. İlk aşamada kurutulmuş ve öğütülmüş elma posasından, yanıt yüzey metodu (RSM) kullanılarak belirlenen optimum ekstraksiyon koşullarında %27,96 verimle, yüksek alfa-selüloz miktarı (%85,31) ve beyazlık indisine (47,79) sahip selüloz eldesi sağlanmıştır. Selülozdan ise asit hidrolizi ve ultrasonifikasyon işlemleri ile nanoselüloz üretilerek, örneklerin kimyasal yapısındaki değişim (FTIR), kristallik derecesi (XRD) ve yüzey morfolojisi (SEM ve AFM), incelenmiştir. Elma posasına uygulanan kimyasal işlemlerin hemiselüloz ve lignin gibi safsızlıkların uzaklaştırılmasında etkili olduğu belirlenmiştir. XRD analizi sonucu nanoselülozun yüksek kristallik derecesine sahip (%78) olduğu, AFM analizi sonucu ise çubuk/iğne şeklinde selüloz nanokristallerine ait yapıların varlığı saptanmıştır. ikinci aşamada elma posasından elde edilen elma posası tozu, selüloz ve nanoselüloz, AYPE matrise takviye ajanı olarak eklenerek, ekstrüzyon yöntemi ile biyokompozit ve nanokompozit kompaund ve ambalaj filmleri üretilmiştir. Takviye ajanlarının kompozit malzemenin renk, mekanik, kimyasal, ısıl vb. özelliklerine etkisi değerlendirilmiştir. AYPE esaslı biyokompozit malzemelerde elma posası tozu ve selüloz konsantrasyonundaki artışa bağlı olarak malzemenin mekanik mukavemeti ve transparanlığı azalmış, filmlerin örtücülüğü artmıştır. Simüle toprak altında 12 ay boyunca bekletilen örneklerde takviye ajanı konsantrasyon artışına bağlı olarak malzemede ağırlık kaybının arttığı belirlenmiştir. Elma posası ve selüloz (%10-15) katkılı biyokompozit malzemelerde yaklaşık %5, %1 nanoselüloz içeren nanokompozit ambalaj malzemelerinde ise yaklaşık %1,5 oranında ağırlık kaybı meydana gelmiştir. Üçüncü ve son aşamada seçili ambalaj malzemelerinin gıda ambalaj materyali olarak, az işlem görmüş ıspanağın (Spinacia oleracea L. cv. Kuzu) ambalajlanmasında kullanım potansiyeli incelenmiştir. Az işlem görmüş ıspanak pasif modifiye atmosferde AYPE (kontrol) ve %1 nanoselüloz içeren nanokompozit ambalaj malzemeleri ile +4 °C‘de 17 gün depolanmıştır. Depolama süresince, ıspanağın kendine özgü yeşil renginde, toplam klorofil ve askorbik asit miktarında azalma, pH değeri ve ağırlık kaybında ise artış saptanmıştır. Her iki ambalaj grubunda da ıspanakların mikrobiyolojik açıdan 17 gün tüketime uygun olduğu belirlenmiştir. Nanokompozit ambalaj malzemesinde depolanan ıspanakların, kontrol grubunda depolanan örneklere nazaran duyusal açıdan kabul edilebilirliğinin yüksek olduğu saptanmıştır. Elma posasından elde edilen selüloz ve nanoselüloz gibi katma değeri yüksek ürünlerin takviye ajanı olarak AYPE hammaddeye biyo-baz içeriği ve biyobozunma davranışı kazandırılmasında etkili olduğu ve gıda ambalaj materyali olarak kullanım potansiyeline sahip olduğu sonucuna varılmıştır., In this thesis, the production of biocomposite and nanocomposite packaging materials with bio-based content and biodegradable properties were produced by the extrusion method as a solution to environmental problem of plastic-based packaging waste. The study was carried out in three stages: (i) the production of reinforcing agents from apple pomace, (ii) the production of low-density polyethylene based (LDPE) biocomposite and nanocomposite packaging materials by an extrusion method and (iii) food packaging applications. Stage 1, involved the production of cellulose with a high alpha-cellulose content (85.31%) and a whiteness index (47.79) from dried and ground apple pomace under optimum extraction conditions, determined by using the response surface method (RSM), with a yield of 27.96%. Then, nanocellulose was produced from the cellulose through acid hydrolysis and ultrasonication processes. The chemical structure of the samples (FTIR), degree of crystallinity (XRD) and the surface morphology (SEM and AFM) change in were examined. It was found that chemical treatments applied to apple pomace were effective in the removal of impurities such as hemicellulose and lignin. XRD analysis results were indicated that the nanocellulose had a high degree of crystallinity (78%), while the AFM analysis revealed rod/needle-like shaped cellulose nanocrystals. In stage 2, the apple pomace powder, cellulose and nanocellulose obtained from apple pomace were added as reinforcing agents to the LDPE matrix to produce biocomposite and nanocomposite compounds and packaging films. The effect of reinforcing agents on the color and mechanical, chemical, thermal, etc. properties of the composite material was assessed. Due to the increased apple pomace powder and cellulose concentrations in the LDPE-based biocomposite materials, their mechanical strength and transparency decreased, and the opacity of the films increased. In biodegradability analysis, the samples were kept in simulated soil over 12 months, it was found that the weight loss of the material increased with the increase in reinforcing agents concentrations. Approximately 5% loss of weight was noted in the biocomposite materials containing apple pomace powder and cellulose (10–15%), along with weight loss of approximately 1.5% occurring in nanocomposite packaging materials containing 1% nanocellulose. In the final stage, the potential usage of the selected packaging materials effect on the packaging of minimally processed spinach (Spinacia oleracea L. cv. Kuzu), were investigated. The minimally processed spinach samples were stored in a passive modified atmosphere with LDPE (control) and nanocomposite packaging materials containing 1% nanocellulose at +4°C for 17 days. During storage, a decrease was observed in the specific green color of the spinach, and in the total amount of chlorophyll and ascorbic acid, along with an increase in the pH value and weight loss. It was found that the spinach stored in both packaging materials was microbiologically acceptable for consumption over 17 days, although it was found that the spinach stored in the nanocomposite packaging material had higher scores for sensory acceptability than the control group. It was concluded that high value-added products such as cellulose and nanocellulose obtained from apple pomace were effective in providing bio-based content and biodegradation behavior to LDPE as reinforcing agents, and showed high potential to be used as food packaging materials.

Bu tez çalışmasında meyve ve sebzelerin işlenmesi sırasında ortaya çıkan siyah havuç posası, vişne sapı ve karpuz kabuğu atıklarından nanoselüloz üretilmiştir. İlk aşamada, atıklardan optimum verim ve beyazlık indeksine sahip selüloz üretimi gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla, alkali işlem etken parametreleri olan sodyum hidroksit konsantrasyonu, işlem sıcaklığı ve süresi Yanıt Yüzey Yöntemi-Merkezi Tümleşik Tasarım (Response Surface Method-Central Composite Design) ile optimize edilmiştir. En uygun alkali işlem koşulları siyah havuç posası için %7,06 NaOH, 44,83 ˚C/114,21 dk, vişne sapı için %8,73 NaOH, 92,23 ˚C/122,60 dk ve karpuz kabuğu için %8,89 NaOH, 49,82 ˚C/96,49 dk olarak belirlenmiştir. Optimum işlem parametrelerinde üretilen selülozların verim ve beyazlık indeksi sonuçları siyah havuç posası için %22,90±2,48 ve %60,32±0,07, vişne sapı için %17,39±0,09 ve %55,85±0,05 ve karpuz kabuğu için %20,87±1,16 ve %66,33±0,07 olarak bulunmuştur. İkinci aşamada asit hidrolizi yöntemi ile siyah havuç posası, vişne sapı ve karpuz kabuğundan sırasıyla %15,76±0,16, %5,57±0,09 ve %13,15±0,13 verimde nanoselüloz elde edilmiştir. Üretilen nanoselülozların beyazlık indeksi değerleri siyah havuç posası için %58,77±0,26, vişne sapı için %52,07±0,16 ve karpuz kabuğu için %64,30±0,81 olarak belirlenmiştir. Atomik Kuvvet Mikroskobu (AFM) analizi sonucunda siyah havuç posası, vişne sapı ve karpuz kabuğundan elde edilen nanoselülozların sırasıyla 61±2,89, 61±8,08, 59±0,58 nm çap ve 281±18,50, 225±20,51, 317±75,36 nm uzunluğa sahip oldukları tespit edilmiştir., In this thesis study nanocellulose was produced from black carrot pulp, sour cherry stalk and watermelon rind wastes that emerged during the processing of fruits and vegetables. In the first step, cellulose with optimum yield and whiteness index was produced from the wastes. For this purpose, the NaOH concentration, process temperature and time, which are the alkaline process parameters, were optimized by Response Surface Method-Central Composite Design (RSM-CCD). Optimum alkali treatment conditions were determined as 7,06% NaOH, 44,83 ˚C/114,21 min for black carrot pulp, 8,73% NaOH, 92,23 ˚C/122,60 min for sour cherry stalk and 8,89% NaOH, 49,82 ˚C/96,49 min for watermelon rind. Yield and whiteness index results of celluloses produced in optimum process parameters were found as 22,90±2,48% and 60,32±0,07% for black carrot pulp, 17,39±0,09% and 55,85±0,05% for sour cherry stalk, 20,87±1,16% and 66,33±0,07% for watermelon rind. In the second step, nanocellulose was obtained from black carrot pulp, sour cherry stalk and watermelon rind by acid hidrolysis, yield at 15,76±0,16%, 5,57±0,09% and 13,15±0,13%, respectively. Whiteness index values of the obtained nanocelluloses were determined as 58,77±0,26% for black carrot pulp, 52,07±0,16% for sour cherry stalk and 64,30±0,81% for watermelon rind. As a result of Atomic Force Microscope (AFM) analysis the nanocelluloses obtained from black carrot pulp, sour cherry stalk and watermelon rind were found to have a diameter of 61±2,89, 61±8,08, 59±0,58 nm and a length of 281±18,50, 225±20,52, 317±75,36 nm, respectively.

TEZ12659 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2020. Kaynakça (s. 91-98) var. XVII, 99 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm. Son yıllarda hızlı nüfus artışı ve değişen çevre koşulları tüketicilerin ihtiyaçlarını arttırmıştır. Buna bağlı olarak, doğal kaynakların tüketimi ve oluşan atık miktarı artmıştır. Bu durum doğal kaynakların verimli kullanılması zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. Bunun sonucunda çevre dostu, sürdürülebilir, geridönüşüm ürünlerinin önemi ortaya çıkmıştır. Yürütülen bu tez çalışmasında; mevsimsel döngülerden veya çeşitli çevresel faktörlerden kaynaklı oluşan selüloz içerikli bitkisel atıkların geri dönüştürülebilirliği tespit edilmiş, atık materyalden yeni çevre dostu ürünler üretilerek atık oluşumu azaltılmıştır. Bitkisel atıkların geri dönüştürülebilirliği işlemi için atık palmiye yaprak ve sapları kullanılmıştır. Bitkisel atığa çeşitli biyolojik, fiziksel ve kimyasal yöntemler uygulanmıştır. Selülozik atık havuzlama, alkali-asidik termal parçalama, ağartma gibi kimyasal işlemlerden geçirilmiş, lignin, hemiselüloz, pektin gibi yapı taşları sistemden uzaklaştırılmış ve selüloz içeriği yüksek çeşitli materyaller elde edilmiştir. Palmiye atıklarının hem yaprak hem de sap kısımları için ayrı ayrı biyolojik, fiziksel, kimyasal yöntemlerle, çeşitli dozlar uygulanarak farklı iplik formları, lif formları, pamuk formları ve kağıt formlarında ürünler üretilmiştir. Her form birbiriyle karşılaştırılmış, bu işlemler için uygun olan ve uygun olmayan kimyasallar tespit edilmiş, her işlem için optimum süre, sıcaklık gibi faktörler belirlenmiştir. Yapılan deneysel çalışmalarda genel olarak; uygun kimyasalların tespiti, çözelti sıcaklığı, bekleme süresi, çözelti pH’ ı, sisteme beslenen atık kütlesi, çözelti konsantrasyonu gibi parametrelerin etkileri üzerine odaklanılmıştır. Üretilen selüloz içeriği yüksek materyallerin karakteristik özelliklerini tespit edebilmek için bu ürünler XRD (X-Ray Diffraction), selüloz tayini, SEM (Scanning Electron Microscope), su tutma kapasitesi, % su emiciliği gibi çeşitli analizlere tabi tutulmuştur. Deneysel çalışmaların sonucunda, üretilen farklı ürünlerin kendilerine özgü karakteristik özellikleri belirlenmiştir. Bu özellikleri doğrultusunda kullanılabileceği alanlar da tespit edilmiş ve sonuçlar kısmında listelenmiştir. The current population growth and the changing environmental conditions have increased the needs of consumers in recent years. Accordingly, there has been a significant rise in the consumption of resources and the amount of the subsequent waste material. This situation has led to the obligation to use the natural resources efficiently. As a result, the importance of the environmentally friendly, sustainable recycled products have emerged. In this study, it was determined that the cellulosic plant waste which forms because of the seasonal cycles and various environmental factors can be recycled; and waste reduction was achieved by producing new environmentally friendly products out of some waste materials. Within this research, the waste leaves and stems of palm trees were used for the recycling process. Various biological, physical and chemical methods were applied on the plant waste. The cellulosic waste was put through the processes of retting, alcaline acidic thermal decomposition, bleaching and so on; the main substances like lignin, hemicellulose and pectin were removed, and certain high cellulosic materials were obtained. By using the separate biological, physical and chemical methods on both the leaves and the stems of palm waste, different products were produced in the forms of thread, fibre, cotton and paper. Each form was compared with one another, the appropriate and inappropriate chemicals were determined, and the factors such as the optimum period and temperature were identified for each process. Through the experimental studies, the effects of the parameters like the determination of the appropriate chemicals, the temperature of the solution, the standby period, the pH of the solution, the waste mass which was fed into the system, and the solution concentration were generally focused on. With the aim of identifying the characteristics of the high cellulosic materials which were produced, they were exposed to various analyses such as SEM (Scanning Electron Microscope), XRD (X-Ray Diffraction), the determination of cellulose, the water holding capacity and the per cent water absorption capacity. At the end of the experiments, the typical characteristics of the different materials which were produced in this study were identified. By considering these characteristics, the areas which they are suitable for were determined and listed in the Results Section. [ Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje no: FYL-2019-11405.

In this study, examinations on the taxonomical, morphological and mucilage characters of the Capsella bursa-pastoris and Capsella rubella taxa growing in Turkey were performed. The properties were acquired at the flowering and fruiting periods of inhabitants. The samplings were made of 13 locations. In morphological revisions, descriptions reported in Flora of Turkey of the studied taxa were reviewed in view of the comprehensive assessments over 200 samples. In addition, surfaces of the seeds were studied micromorphologically with scanning electron microscope. Also, seed mucilage structures were examined in detail. The mucilage in the studied taxa was in the pectin or cellulose structure. The columellae figures were prominent or flattened. Furthermore, soil adhesion capacities of the examined taxa varied between 248 mg and 344 mg. The occurrence of the mucilage in seeds may provide an important adaptive feature in dispersal and colonization of Capsella taxa. Bu çalışmada, Türkiye'de yetişen Capsella bursa-pastoris ve Capsella rubella taksonlarının taksonomik, morfolojik ve müsilaj karakterleri üzerine incelemeler yapılmıştır. Özellikler bireylerin çiçekli ve meyveli dönemlerinde elde edilmiştir. Örneklemeler 13 lokasyonda yapılmıştır. Morfolojik incelemelerde, çalışılan taksonların Türkiye Florasında bildirilen deskripsiyonları, 200’den fazla örneğin kapsamlı değerlendirilmeleri ışığında yeniden gözden geçirilmiştir. Buna ilaveten, tohumların yüzeyleri taramalı elektron mikroskobu ile mikromorfolojik olarak incelenmiştir. Ayrıca, tohum müsilaj yapıları detaylı olarak incelenmiştir. Çalışılan taksonlardaki müsilaj, pektin veya selüloz yapısındaydı. Kolumella şekli belirgin veya düzleşmişti. Dahası, incelenen taksonların toprak yapıştırma kapasiteleri 248 mg ile 344 mg arasında değişmiştir. Tohumlardaki müsilajın oluşumu, Capsella taksonlarının dağılma ve kolonizasyonunda önemli bir adaptif özelliği sağlayabilir.

Gıdaların korunması ve ambalajlanması ilk çağlardan beri insanların önem verdiği bir olgudur. Gıdaları daha uzun süre saklamak, taşınabilir hale getirmek ve tüketim kolaylığı sağlamak için zaman içinde gıdaların ambalajlanmasıyla ilgili çok fazla materyal geliştirilmiştir. Bunlardan en yaygın olarak kullanılanı düşük maliyeti ve kolay işlenebilir olması nedeniyle petrokimyasal temelli plastik ambalajlama materyalleridir. Plastik tüketimi her geçen gün daha da fazla artmaktadır. Bu artışla beraber plastik atıklar da çoğalmaktadır. Plastiklerin hem insan sağlığı için hem de ekolojik sistem için oldukça fazla zararları vardır. Başta deniz canlıları olmak üzere birçok canlı türünün plastikleri yutması ya da plastiklere dolanmasıyla zarar gördüğü bilinmektedir. Ayrıca doğada milyonlarca yıl bozunmadan kalmaları yüzünden çevre kirliliğine sebep olmaktadırlar. Petrokimyasal temelli plastik ambalaj materyallerinin bilinen zararlarından dolayı alternatif olarak çevre dostu, biyouyumlu, toksik etkisi bulunmayan, biyobozunur ambalaj materyallerinin geliştirilmesi önemlidir. Bu çalışmada çeşitli marketlerden ücretsiz olarak temin edilen ananas kabuğu atıklarından selüloz izole edildi. Gıda ambalajlama materyali olarak kullanılması için ananas kabuklarından izole edilen selülozdan hidrojel filmler hazırlandı. Selüloz ve polivinil alkol (PVA) içeren hidrojel filme çapraz bağlayıcı olarak karboksimetil selülozun (CMC), plastizer olarak da gliserolün eklenmesiyle oldukça dayanıklı ve elastik hidrojel filmler elde edildi. Hazırlanan hidrojel filmlerin çeşitli yöntemlerle karakterizasyonu yapıldı. Bu hidrojel filmlerle kıyma ve balık filetosu ambalajlanarak çeşitli antimikrobiyal testlerle ürünlerin kullanılabilirliği çalışıldı. Tez çalışması sonucunda ananas kabuğu atıklarından elde edilen selüloz ile hazırlanan selüloz/PVA/CMC/gliserol hidrojel filmleri piyasada aktif olarak kullanılan petrokimyasal türevli bir ürün olan streç filme alternatif olarak bulundu. Düşük maliyetli, doğa dostu, katma değeri yüksek, inovatif bir ürün geliştirildi., Preservation and packaging of food has been an important concept for human kind since the early ages. Over time, many materials have been developed to store food, make it portable and easier to consume. The most widely used of these materials are petrochemical based plastic packaging materials due to their low cost and easy processability. Plastic consumption is increasing day by day. With this increase, plastic wastes are increasing. Plastics have considerable harm both for human health and for the ecological system. It is known that many living species, especially marinal organisms, are damaged by swallowing or entangling plastics. In addition, they cause environmental pollution due to remaining in nature for millions of years without degradation. Due to the known hazards of petrochemical-based plastic packaging materials, it is alternatively important to develop environmentally friendly, biocompatible, non-toxic, biodegradable packaging materials. In this study, cellulose was isolated from pineapple peel waste supplied from various markets free of charge. Hydrogel films were prepared using cellulose isolated from pineapple peel wastes to be used as food packaging material. Highly stable and elastic hydrogel films were obtained by adding carboxymethyl cellulose (CMC) as crosslinker and glycerol as the plasticizer to the hydrogel film containing cellulose and polyvinyl alcohol (PVA). The characterization of the prepared hydrogel films was done by various methods. By using these hydrogel films, minced meat and fish fillets were packaged and various antimicrobial tests were conducted to determine the usability of the products. As a result of the thesis, cellulose / PVA / CMC / glycerol hydrogel films prepared with cellulose obtained from pineapple peel wastes were found as an alternative to the stretch film which is an active petrochemical derived product actively used in market. A low-cost, eco-friendly, high value-added, innovative product was developed.

Tez (Yüksek lisans) -- Giresun Üniversitesi. Kaynakça var. xıı , 216 s. ; 28 cm. Demirbaş: 0063302 …

Bu çalışmada, ışıl işlemin Ebe Karaçamı (Pinus nigra J. F. var. şeneriana) odununun hücre çeperi bileşenleri ve çözünürlük değerleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, Karaçam odunu örnekleri 250 °C sıcaklık ve 2 saat süreyle ısıl işleme tabi tutulmuştur. Ebe karaçamı ana hücre çeperi kimyasal bileşenlerinden selüloz ve hemiselüloz miktarlarında azalma olurken, lignin miktarında artış tespit edilmiştir. Yan bileşenlerden ekstraktif maddelerin, %1 NaOH, sıcak ve soğuk su çözünürlüğü, Alkol-Benzen çözünürlük değerlerinde ise önemli miktarda düşüşler meydana gelmiştir. Sonuç olarak; ahşap malzemede ısıl işlemin kontrollü uygulanmasının önemli olduğu sonucuna ulaşılmıştır., In this study, the effect of luminescent (Pinus nigra J. F. var. şeneriana) wood on cell wall components and solubility values was investigated. For this purpose, larch wood samples were heat treated at 250 °C and 2 hours. While the amount of cellulose and hemicellulose was decreased from the chemical components of the main cell wall of the midwife cell wall, an increase in the amount of lignin was determined. Significant decreases in the solubility of alcohol-benzene, 1% NaOH, hot and cold water solubility, and alcohol-benzene solubility were observed. As a result; It is concluded that controlled application of heat treatment in wood is important.

pH ölçümü ile ortamdaki serbest hidrojen iyonlarının miktarı ve aktivitesi hakkında bilgi elde edilir. Süt teknolojisinde pH ölçümü asitliğin gelişebileceği her durumda tespit edilmelidir. Çünkü pH değeri ürünün kalitesi ve randımanı hakkında çok önemli ip uçları verir. Bu çalışmada modifiye nişasta, selüloz lifli ve lif ilave edilmeden Lactobacillus acidophilus ile fermente edilen sütlerin fermantasyon boyunca pH değişimleri incelenmiştir. Ayrıca farklı oranlarda (%0.25, %0.5, %1, %2) lif ilavesinin fermente sütlerin pH değişimlerine etkisi inkübasyon boyunca belirlenmiştir. Sonuçlara göre modifiye nişasta ilaveli fermente sütlerde pH değişiminin selüloz lifli fermente süte kıyasla ilk saatlerde daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, farklı lif oranlarında 1. 3. 4. saatlerde pH değişimleri arasındaki farklılıkların istatistiksel olarak önemli (p

Selülozik kumaşlar, genellikle kullanım, yıkama ve kurutma işlemleri esnasında buruşma eğilimi göstermekte ve bu durum da görünüm özelliklerinin bozulmasına yol açmaktadır. Bu sorun, buruşmazlık bitim işlemi ile giderilebilmektedir. Bu amaçla pek çok kimyasal bitim işlemi maddeleri ile çalışılmaktaysa da bu kimyasallar ekonomik ve ekolojik olmamaları veya buruşmazlık sağlarken kumaşın fiziksel özelliklerine zarar vermeleri gibi sebeplerle geniş kullanım alanı bulamamaktadır. Dolayısıyla bu konudaki çalışmalara ve çözüm önerilerine halen ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmada, selülozik kumaşlarda uygulanan buruşmazlık işlemlerinin geçmişten günümüze olan gelişimi, karşılaşılan sorunlar ve bu sorunlara çözüm getirebileceği düşünülen yeni yaklaşımlar ele alınmaktadır. Ayrıca bu derleme çalışmasında buruşmazlık test yöntemlerinden de bahsedilmektedir. Cellulosic fabrics generally exhibit tendency to crease during usage, laundering and drying processes and this fact leads to deformation in the appearance properties of these fabrics. This problem can be eliminated by crease resistance finishing process. For this aim, various chemical finishing materials have been used, however; they may not find broad usage area due to their uneconomical, unecological nature and their damage to physical properties of fabrics while conferring anti-creasing performance. Thereby, there is still demand and need for related studies and suggestions. In this review study, development of the crease resistance processes for cellulosic fabrics from past to present, encountered problems and new approaches to solve these problems have been explored and examined. In addition to these, test methods to evaluate crease resistance have been discussed.

Blend solutions of cellulose and soy protein isolate were prepared by utilizing an amine/salt solvent system. The solutions were gamma irradiated before casting blend films that have more stable molecular network than the ones cast from non-irradiated solutions. Due to irradiation, the interactions between the two polymers altered and shifted that were analyzed by infrared spectroscopy. The thermal analysis showed small differences of thermal stability between the films formed from irradiated and non-irradiated solutions. Up to 10 kGy irradiation dose on the solutions, the resulting films exhibited higher elongation at break. Furthermore, their transparency lowered. Despite their transparency, the films absorbed less water indicating the effect of gamma irradiation on the molecular structure. Selüloz ve soya proteini izolatının harman çözeltileri, bir amin/tuz çözücü sistemi kullanılarak hazırlandı. Gama ışınıyla ışınlanan çözeltilerden harman filmlerin oluşturulmuş ve ışınlanmamış filmlerden daha kararlı moleküler ağa sahip oldukları gözlenmiştir. Işınlama bağlı olarak, kızılötesi spektroskopi ile analiz edilen iki polimer arasındaki etkileşimler değişti ve yayıldı. Termal analiz, ışınlanmış ve ışınlanmamış çözeltilerden oluşturulan filmler arasında küçük termal kararlılık farkları gösterdi. 10 kGy ışınlama dozu uygulanan solüsyonlardan elde edilen filmler kopmada daha yüksek uzama göstermiştir. Dahası, filmlerin şeffaflıkları azaldığı gözlendi. Şeffaflıklarındaki değişime rağmen, filmler, gama ışımasının moleküler yapı üzerindeki etkisi dolayısıyla daha az su emdiler.

Diyet lifler iyi hali geliştirici ve hastalık oluşma riskini azaltıcı etkilerinden dolayı yaygın olarak gıdalara katkılanmaktadır. Selüloz ve selüloz türevleri insan sindirim sisteminde sindirilmeden kalın bağırsağa geçerek yararlı etki gösterdiklerinden dolayı diyet lif olarak kabul edilmektedir. Selüloz ve selüloz türevi bileşikler, sağlığı iyileştirici etkilerinin yanında fırın ürünlerinde teknolojik yönleri ile de yaygın kullanım imkanı bulmaktadır. Selüloz ve selüloz türevleri, fırın ürünlerinin işlenmesi sırasında yapıdaki diğer makro moleküllerle interaksiyona girerek hamurun su tutma kapasitesini, hacmini ve stabilizasyonunu arttırmaktadır. Böylece bu polimerler, bir taraftan son ürünün tektürünü geliştirirken diğer bir taraftan ise ürünün raf ömrünü uzatmaktadır. Ayrıca diyet lif özelliği taşıyan selüloz ve selüloz türevleri enerji değerini düşürerek toplum sağlığının korunması amacıyla da fırın ürünlerine katkılanmaktadır. Bu makalede selüloz ve selüloz türevi bileşiklerin diyet lif özellikleri, sağlığı geliştirici etkileri ve fırın ürünlerine kullanım imkanları derlenmiştir.

Bu çalışmada, karaçam (Pinus nigra Arnold.) ağacının gövde yüksekliğinin odunun lifmorfolojisi ve kimyasal yapısı üzerine etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla,karaçam tomruklarının (3 ağaç) 3 farklı kısmından (alt, orta ve üst) odunörnekleri alınmıştır. Örneklerin lif uzunlukları, lif genişlikleri, lümengenişlikleri ve çeper kalınlıkları tespit edilmiştir. Bu lifmorfolojik özellikleri kullanılarak liflerin elastiklik oranı, keçeleşme oranıve Runkel oranı değerleri hesaplanmıştır. Ayrıca, örneklerin holoselüloz, α-selüloz, klason lignini, sıcak vesoğuk su çözünürlükleri ile alkol çözünürlükleri tespit edilmiştir. Elde edilensonuçlara göre karaçam ağaç gövdesinin alt kısmından alınan örneklerin orta veüst kısımdan alınan örneklere göre daha esnek liflere sahip olduğu, daha yüksekoranda selüloz, daha düşük oranda lignin içerdiği tespit edilmiştir. Bu yönleriile karaçam ağaç gövdesinin alt kısmından elde edilen kağıtlar diğerkısımlardan elde edilenlere göre daha yüksek verimli kağıt hamurları, dahasağlam kağıtlar oluşturmaya yatkındır. Buna karşın, özellikle ağacın üstkısmının (ince uç kısım) lif morfolojisinin ve kimyasal yapısının kağıt üretimiiçin kabul edilebilir ölçüde olduğu da görülmüştür., In this study, effect of stemheight on the fiber morphology and chemical composition of European black pine(Pinus nigra Arnold.) was studied. Threedifferent trees were cut and from each tree 3 different samples were taken(bottom, middle and top). The fiber length, fiber width, fiber lumen width, and cell wallthickness of samples were determined. By using these fiber morphologicalproperties, the flexibility ratio, slenderness ratio, and Runkel ratio offibers were calculated. Holocellulose,α-cellulose, lignin, hot-cold water solubility and alcohol solubility valueswere determined. According to the results, samples taken from the bottom ofEuropean black pine have more flexible fibers, high amount of cellulose and lowamount of lignin than samples taken from middle and top of the tree. From thisaspect, we could conclude that pulp made from lower parts of the stem has highyield and strength. However, upper partof the tree is also acceptable for pulping with its fiber and chemicalcomposition.

Tez, yazarı tarafından 16.06.2020 tarihine kadar erişime kısıtlanmıştır. Bu çalışmanın amacı; Polihidroksibütirat (PHB) biyopolimerinin termal (TGA/DTG ve DTA), morfolojik (SEM) ve yapısal (FTIR ve XRD) özellikleri üzerine bakteriyel selüloz (BC), pamuk (P), ısıl işlem görmüş odundan elde edilen α-selüloz (HT) ve ısıl işlem görmemiş odundan elde edilen α-selüloz gibi farklı selülozik liflerin etkileri araştırılmıştır. Bu çalışmada solvent yöntemi kullanılarak PHB matriksi selülozik liflerle sırasıyla karıştırılmıştır. PHB’nin çözülmesinde kloroform kullanılmış ve karışım ultrasonik ve manyetik karıştırıcılar kullanılarak sağlanmıştır. Elde edilen biyokompozit filmlerin termogravimetrik analiz (TGA/DTG) ve derivatif termal analiz (DTA) ile termal özellikleri, elektron mikroskobu (SEM) ile morfolojik karekterizasyonu, x-ışını kırınım analizi ve FTIR ile yapısal karekterizasyonu belirlenmiştir. Sonuçlara bakıldığında, TGA eğrileri biyokompozitlerin T%10 ve T%50 için en yüksek, UT için 260,5 °C ve HT için 286,4 °C olarak saptanmıştır. Buna karşın T%85 için en yüksek değer P için 383,6 °C bulunmuştur. DTG eğrilerine göre, en yüksek değer HT için 288,7 °C ile belirlenmiştir. DTA analizine göre, saf PHB ve PHB kompozitlerine ait Tg, Tm ve entalpi değerlerinin yükseldiği saptanmıştır. SEM görüntüleri incelendiğinde, biyokompozitlerde poroz bir yapının oluştuğu (boşluklu bir yapı oluşumu) görülmüştür. XRD analizi incelendiğinde, kontrol örneği dışında diğer partiküllerin benzer yapılar gösterdiği gözlenmiştir. XRD analizinde, PHB’nin 6 ana pik oluşumu gösterdiği belirlenmiştir. PHB biyokompozitlerinin de 17,63°, 22,83°, 25,30°, 26,15°, 29,65° ve 42,18°olarak benzer noktalarda pik tepeleri verdiğivi saptanmıştır. FTIR analizine göre kompozitler arasında farklı bir oluşumun olmadığı ve genellikle yapının benzer olduğu saptanmıştır. The purpose of this study is to investigate the effects cellulosic fibers such as cellulose fibers (HT) obtained from heat-treated beechwood, cellulose fibers (UT) obtained from untreated wood, bacterial cellulose (BC), cotton (P), on the thermal (TGA / DTG and DTA), morphological (SEM) and structural (FTIR and XRD) properties of polyhydroxybutyrate (PHB) biopolymers. In this study, PHB matrix was mixed with diffirent cellulosic fibers by solvent method. Chloroform was used to dissolve the PHB and the mixture was supplied using ultrasonic and magnetic stirrers. The thermal properties of the obtained biocomposite films were determined by thermogravimetric analysis (TGA / DTG) and derivative thermal analysis (DTA), morphological characterization by electron microscopy (SEM), x-ray diffraction analysis and structural characterization by FTIR. According to the TGA curves, the highest results for T10% and T50% of PHB biocomposites was obtained at 260,5 °C for UT and 286,4 °C for HT. In contrast, the highest value for T 85% was found to be 383,6 °C for P. According to DTG curves, the highest value was determined at 288,7 °C for HT. DTA analysis also showed that Tg, Tm and enthalpy values of pure PHB and PHB composites were increased. When SEM images are examined, a porous structure (formation of a voided structure) is observed in PHB biocomposites. In XRD analysis of PHB biocomposites, it was observed that other samples showed similar structures except for the biocomposite with P. XRD analysis also showed that PHB biopolymer showed 6 main peak formation. Main peaks of pure PHB and PHB biocomposites were found to be at similar points of 17,63°, 22,83°, 25,30°, 26,15°, 29,65° and 42,18°. According to the FTIR analysis, it was found that there was no different formation between the composites and the structure was generally similar.

Bu çalıĢmada, 7 farklı gramajda (85 g/m2, 90 g/m2, 95 g/m2, 100 g/m2, 105 g/m2, 110 g/m2,ve 115 g/m2) test liner kağıdı üretilerek kağıdın sağlamlık özellikleri üzerine gramajınetkileri incelenmiĢtir. Ayrıca, katyonik niĢasta (KN) ve karboksimetil selüloz (KMS)%0,75 ve %1,5 oranında kullanılarak her bir gramajda test liner kağıdı üretilmiĢtir. Eldeedilen kağıtların sağlamlık özelliklerine kuru sağlamlık maddesi ilavesinin etkileribelirlenmiĢtir.Kağıtların uzama ve TEA değerlerinin gramaj artıĢları ile arttığı tespit edilmiĢtir. Kopmave yırtılma indisi değerlerinin gramaj artıĢı ile doğrusal olmayan bir değiĢim gösterdiğibelirlenmiĢtir. Diğer taraftan, patlama indisi değerlerinin gramaj değiĢimindenetkilenmediği tespit edilmiĢtir.Tüm kağıt gramajlarında, kağıdın sağlamlığının KN ve KMS ilaveleri ile arttığı tespitedilmiĢtir. En yüksek sağlamlık artıĢı %1,5 KN ilaveli örneklerde belirlenmiĢtir. Diğertaraftan, kuru sağlamlık maddesi ilavesinin kağıdın sağlamlık özelliklerine etkisinin düĢükgramajlı kağıtlarda (85 ve 90 g/m2) yüksek gramajlı kağıtlardan (110 ve 115 g/m2) dahabelirgin olduğu tespit edilmiĢtir.viAnahtar KelimelerKatyonik niĢasta; karboksimetil selüloz; test liner; gramaj; sağlamlık özellikleri In this study, test liner papers in seven different grammage (85 g/m2, 90 g/m2, 95 g/m2,100 g/m2, 105 g/m2, 110 g/m2, and 115 g/m2) were made, and effects of grammage onstrength properties of handsheets were investigated. Also, cationic starch (CS) andcarboxymethyl cellulose (CMC) (0.75% and 1.5%) added test liner papers in sevendifferent grammage were made. The effects of dry strength agent addition on strengthproperties of handsheets in the different grammage.The stretch and TEA values of handsheets were increased with increasing grammage. Thetensile and tear indices of handsheets were changed irregularly with increasing grammage.On the other hand, burst index of handsheets was not affected with grammage increases.In the all handsheet grammages, the strength properties of handsheets were increased withaddition of CS and CMC. The highest strength increases were determined in 1.5% CSadded handsheets. On the other hand, effect of dry strength agents on strength properties oftest liner in the lower grammage (85 and 90 g/m2) was prominent than that of test liner inthe higher grammage (110 and 115 g/m2).viiiKey WordsCationic starch; carboxymethyl cellulose; test liner; grammage; strength properties. 98

In this paper, hot-pressurized water, operating above boiling point and below critical point of water (374. 15 °C and 22.1 MPa), was used as a reaction medium for the decomposition of cellulose to high-value chemicals, such levulinic acid. Effects of reaction temperature, pressure, time, external oxidant type and concentration on the cellulose degradation and product distribution were evaluated. In order to compare the cellulose decomposition and yields of levulinic acid, experiments were performed with and without addition of oxidizing agents (H2SO4 and H2O2). Analysis of the liqueur was monitored by HPLC and GC-MS at different temperatures (150 - 280 °C), pressures (5-64 bars) and reaction times (30 - 120 mins). Levulinic acid, 5-HMF and formic acid were detected as main products. 73% cellulose conversion was achieved with 38% levulinic acid yield when 125 mM of sulfuric acid was added to the reaction medium at 200 °C for 60 min reaction time. Bu makalede selülozu değerli kimyasallara, özellikle levulinik asite, parçalamak amacı ile suyun kaynama noktası üzerinde ve kritik noktası altında (374. 15 °C ve 22.1 MPa) çalışılan sıcak-basınçlı su, reaksiyon ortamı olarak kullanılmıştır. Reaksiyon sıcaklığı, basıncı, süresi, oksitleme ajanı çeşidi ve miktarının selülozun parçalanmasına ve ürün dağılımına olan etkileri incelenmiştir. Selüloz bozunma yüzdesi ve levulinik asit oluşum verimini kıyaslamak amacı ile deneyler hem oksitleme ajanı (H2SO4 ve H2O2) kullanarak, hem de kullanmayarak gerçekleştirilmiştir. Farklı sıcaklık (150 - 280 °C), basınç (5-64 bar) ve tepkime sürelerinde (30 - 120 dk.) oluşan likit ürünlerin analizleri HPLC ve GC-MS ile gerçekleştirilmiştir. Ana sıvı ürünler olarak levulinik asit, 5-HMF ve formik asit tespit edilmiştir. 125 mM sülfürik asit eklenerek 200 °C sıcaklıkta ve 60 dk boyunca gerçekleştirilen tepkime sonucunda, %73 selüloz bozunmuş ve %38 verimle levulinik asit elde edilmiştir.