Search

Sonuç: Bu çalışma, şizofrenide belirtilerdeki düzelmenin hastanın ha- yatının tüm alanlarında işlevselliğini ve hayat kalitesini yükselttiğini gös- termiştir ki bu bulgu şizofreni tedavisinde amaçlanan fonksiyonel dü- zelmeyi belirleyen en önemli etkenin belirtilerdeki düzelme olduğunu düşündürmektedir, TR), Quality of Life Scale for Schizophrenia Patients (QLS), and Global Assessment of Functioning Scale (GAF). Results: The total and all subscale scores of PANSS and the CGI-S score were significantly lower in the R-Sch group than in the NonR-Sch group, whereas the GAF scores and all subscales of QLS and WHOQOL-BREF-TR were significantly higher. Conclusion: This study demonstrates that improvement in symptoms in schizophrenia patients improves quality and functionality in all areas of life, suggesting that an improvement in symptoms is the most important determinant of functional recovery in the treatment of schizophrenia

Aim: Metabolic changes in bipolar disorder appear to be among the cluster of disturbances that have insulin resistance as a common etiologic factor. Several recently discovered adipokines such as resistin and visfatin play a role in the pathogenesis of insulin resistance. In this study we aimed to evaluate the association between serum resistin levels and metabolic changes in bipolar disorder. Method: Sixty euthymic bipolar I disorder patients, of 29 on mood stabilizer (MS) (lithium, valproic acid, carbamazepine, and lamotrigine) treatment and of 31 on atypical antipsychotic (AA) (risperidone, quetiapine and olanzapine) treatment for at least 3 months, were enrolled. The control group consisted of 27 healthy members who have had similar distributions of age, sex, and BMI with the patients. Resistin, glucose, triglycerides, and high density lipoprotein (HDL) levels were measured in all groups. Results: Resistin levels were found to be significantly high in bipolar patients than that in the controls. However, when metabolic parameters were considered resistin levels were not significantly different between the patient and control groups (p>0.05). Conclusion: Despite serum resistin levels were high in bipolar patients, we did not find any association between metabolic disturbances and treatment modalities., Amaç: İki uçlu bozuklukta (İUB) görülen metabolik değişiklikler insülin direnci gibi çeşitli etyolojik etmenlerin gösterildiği hastalıkların bir kümesi olarak görünmektedir. İnsülin direncinin patogenezinde rezistin, visfatin gibi adipokinlerin rolü keşfedilmiştir. Bu çalışmada İUB’de metabolik değişiklikler ve serum rezistin seviyeleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: İUB tip I ötimik dönemdeki hastalardan en az 3 ay süre ile atipik antipsikotik (risperidon, ketiapin, olanzapin) almış 31 hasta ile mizaç düzenleyici (lityum, valproik asit, karbamazepin, lamotrijin) almış 29 hasta çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubu 27 sağlıklı kişiden oluşmakta idi. Rezistin, glukoz, trigliserit ve HDL tüm gruplarda ölçüldü. Bulgular: İUB hasta grubunda kontrol grubuna kıyasla daha yüksek rezistin düzeyleri saptanmasına rağmen metabolik parametrelere bakıldığında serum rezistin seviyeleri açısından hastalar ve kontrol grubu arasında farklılık bulunmamıştır. Sonuç: Serum rezistin seviyeleri İUB hastalarında yüksek olmasına rağmen bu durumun metabolik değişiklikler ve tedavi modaliteleri ile ilişkisi bulunamamıştır.

In the current literature, there are many studies showing comorbid other axis-I disorders seen in major depressive disorder. Most prominent findings of these studies is not only the high prevalence of comorbid psychiatric disorders in major depressive disorder but also their effects on the onset, course and the treatment of it. In clinical studies, presence of any psychiatric comorbidity was shown to be among the factors causing increase in relapse, recurrence, chronicity, residual symptoms, suicide tendency and psychosocial problems in depression. There are a few studies conducted in Turkey that show comorbid other psychiatric disorders in major depressive disorder. They were limited to restricted areas and not constituted a cathment area study property. Hence, they actually are far away from sufficient information in general and about the differences of culture. In our country, comorbidity studies were usually done about the depression comorbidity seen in other Axis-I psychiatric disorders. With this paper, reviewing the studies that were conducted in Turkey and have investigated comorbid Axis-I disorders seen in depression and comorbid depression seen in Axis-I were aimed., Literatürde, Major depresif bozuklukta görülen diğer Eksen I bozuklukların yaygınlığını gösteren birçok çalışma vardır. Bu çalışmalarda öne çıkan bulgu, Major depresif bozukluğa eşlik eden psikiyatrik bozuklukların sadece prevalansının yüksek olması değil, depresyonun başlangıcını, seyrini ve tedavi sürecini de etkilediğidir. Klinik çalışmalarda ekhastalık varlığının depresyondaki alevlenme, yineleme, süregenleşme, kalıntı belirtiler, özkıyım eğilimi ve psikososyal sorunların artışına neden olan etmenler arasında yer aldığı gösterilmiştir. Türkiye’de Major depresif bozuklukta görülen diğer Eksen I bozuklukların birlikteliğini gösteren az sayıda çalışma bulunmaktadır. Yapılmış çalışmalar bazı bölgelerle sınırlı kalmıştır ve alan çalışması niteliği taşımamaktadır. Bu nedenle de ülkemiz geneline ilişkin bir fikir verememekle birlikte kültürümüze özgü farklılıklar konusunda da yeterli bilgi sağlamamaktadır. Ülkemizde ekhastalık çalışmaları genellikle diğer 1. Eksen psikiyatrik bozukluklarda görülen depresyon üzerine yapılmıştır. Türkiye’de depresyonda ekhastalık üzerine yapılmış çalışmaların gözden geçirildiği bir yazı ise bulunmamaktadır. Bu yazıda Türkiye’de yapılmış olan depresyon ve eşlik eden 1. Eksen bozukluklara yönelik çalışmaların ve depresyonun ekhastalık olarak gözlendiği 1. Eksen bozukluklara yönelik çalışmaların gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Electroconvulsive (ECT) is one of the most efficacious choice in the treatment of bipolar disorder. There is no study conducted on human being investigating the effect of ECT on oxidative balance in bipolar disorder. In the present study, we aimed to evaluate the oxidative parameters on bipolar inpatients who is treated with ECT and pharmacotherapy. 31 bipolar inpatients in psychiatry department of Gaziantep University and 35 healty volunteeers were included in the study. Total Antioxidant Status (TAS), Total Oxidant Status (TOS) of serum samples were measured and Oxidative Stress Index (OSI) were counted in Harran University Biochemistry Laboratory. In all patient group, bipolar manic episode and depressive episode patients; before ECT and after ECT there was no significant difference for oxidative parameters. Before ECT, TAS levels in bipolar depressive episode patients were significantly lower than the control group (z=-2.614, p=0.009). But after ECT, there was no difference between these two groups (z=-1.558, p>0.05). Before ECT, TOS levels in bipolar manic episode patients were significantly higher than the control group (z=-2.598, p=0.009); after ECT, there was no difference between these two groups (z=-0.910, p>0.05). Finally, when compared with controls, in bipolar depressive episode patients TAS levels were increased with ECT and pharmacotheraphy and in bipolar manic episode patients TOS levels were decreased. For more comprehensive results new studies are needed., Elektrokonvulzif tedavi (EKT) iki uçlu bozukluk tedavisinde en etkili seçeneklerden birisidir. İki uçlu bozuklukta EKT’nin oksidatif denge üzerine etkisini insanlarda araştıran çalışma bulunmamaktadır. Bu araştırmada ilaç tedavisi ile birlikte EKT alan ve hastanede yatan iki uçlu bozukluk olgularında oksidatif parametreleri incelemeyi amaçladık. Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Kliniğinde yatarak tedavi gören 31 iki uçlu bozukluk hastası ve 35 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Serum Total Antioksidan Seviyesi (TAS), Total oksidan Seviyesi (TOS) ölçümü ve Oksidatif Stres İndeksi (OSİ) hesaplanması Harran Üniversitesi Biyokimya laboratuvarlarında yapıldı. Tüm hasta grubu, iki uçlu bozukluk manik dönem ve depresif dönem olgularında EKT öncesi ve sonrası oksidatif parametrelerde anlamlı farklılık saptanmadı. EKT öncesi iki uçlu bozukluk depresif dönem olgularının TAS düzeyleri kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede daha düşüktü (z=-2.614, p=0.009). Ancak EKT sonrası bu iki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı (z=-1.558, p>0.05). İki uçlu bozukluk manik dönem olgularının EKT öncesi TOS düzeyleri, kontrol grubunun TOS düzeylerinden anlamlı derecede yüksekti (z=-2.598, p=0.009); EKT sonrası karşılaştırmada ise anlamlı farklılık saptanmadı (z=-0.910, p>0.05). Sonuç olarak kontrollerle karşılaştırıldığında iki uçlu bozukluk depresif dönemdeki hastalarda EKT ve ilaç tedavisi ile TAS düzeyleri artmış, manik dönemdeki hastalarda ise TOS düzeyleri azalmıştır. Daha kapsamlı sonuçlar için yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.

Lithium’s first rise in psychiatry was in 1949 when John Cade tried lithium in manic patients successfully. Clinical research which conducted later on, showed the lithium’s effectivity in maintenance treatment of bipolar disorder (BD) and mania. On the other hand, U.S. Food and Drug Administration (FDA) approved lithium for mania treatment in 1970, and for maintenance treatment against mania in 1974. Lithium still keeps its importance as the first line treatment option in acute mania, maintenance treatment, and depressive episode of BD. However, despite this wide usage area, lithium has a narrow therapeutic index and as a result of this, a lot of serious acute and chronic side effects may occur. Neurologic, endocrine, renal, dermatologic, and gastrointestinal, and cardiovascular systems may be affected in different severities. Lithium intoxication may result in neurological sequela, even in death. In this article, a BD patient who has been treated with lithium for forty years without side effects, and who has been found to be normal in lab and monitoring examination will be reported., Lityumun psikiyatride adından söz ettirmeye başlaması ilk defa 1949 yılında John Cade’nin lityumu manik hastalarda denemesinin başarılı olması sonucudur. Daha sonra yapılan klinik çalışmalarda iki uçlu bozukluğun (İUB) koruyucu tedavisi ve manide lityumun etkinliği gösterilmiştir. Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) lityuma mani tedavisi için 1970’de, maniyi önlemede idame tedavi olarak 1974’de onay vermiştir. Lityum son tedavi kılavuzlarında akut manide, İUB idame ve İUB depresif dönem tedavilerinde halen birinci sıra tedavi seçeneği olarak yerini korumaktadır. Geniş kulanım alanına rağmen lityum dar bir tedavi aralığına sahiptir ve bununla ilişkili olarak birçok ciddi akut ve süreğen yan etki oluşabilmektedir. Nörolojik, endokrin, renal, dermatolojik, gastrointestinal ve kardiyovasküler sistemler değişik şiddette etkilenebilmektedir. Lityum zehirlenmesi durumu ise nörolojik sekelle, hatta ölümle sonuçlanabilmektedir. Bu yazıda ilaç yan etkisi olmadan sorunsuz bir şekilde kırk yıldır lityum ile tedavi edilen, yapılan laboratuvar ve görüntüleme incelemelerinde de herhangi bir anormallik saptanmayan bir İUB hastası sunulacaktır.

Objective: Several studies showed that nitric oxide (NO) plays role in the pathophysiology of bipolar disorder (BD). Arginase might be important in the regulation of NO since both arginase and NO synthase use L-arginine as a common substrate. Although studies generally found increased levels of NO in BD, the picture is less clear for arginase activity. The present study aimed to investigate arginase activity together with NO levels in patients with bipolar disorder-depressed episode (BD-DE) in a prospective design. Method(s): 33 BD-DE patients, diagnosed according to DSM-IV, and 33 age, gender and smoking satus matched healthy volunteer controls were included. Serum NO levels and arginase activities of the patient group were measured before any treatment and compared to that of controls. The patients were then allowed for episode specific naturalistic treatments including pharmacotherapy and electroconvulsive therapy when indicated. NO and arginase levels were evaluated on the 30th day of treatment and clinical outcome was measured by the Hamilton Depression Scale. Results: Pretreatment NO levels and arginase activities of the patients were significantly higher than the healthy volunteers (p, Amaç: Nitrik oksitin (NO) iki uçlu bozukluğun (İUB) patofizyolojisinde rol oynadığı çeşitli çalışmalarda gösterilmiştir. Arginaz ve NO’i sentezleyen NO sentaz enzimleri ortak substrat olarak L-arginini kullanır. Bu nedenle arginaz enziminin aktivitesi NO’in düzenlenmesinde önemli olabilir. Yapılan çalışmalarda İUB’de NO düzeyleri artmış olarak bulunsa da, bu hastalardaki arginaz enzimi aktivitesi ile ilgili tablo halen belirsizdir. Bu çalışmada prospektif olarak iki uçlu bozukluk-depresif epizod (İUB-DE) hastalarında NO seviyeleri ile birlikte arginaz aktivitesinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: DSM-IV’e göre tanı konulan 33 İUB-DE hastası ve bu hastalarla yaş, cinsiyet ve sigara kullanımı yönünden eşleştirilmiş sağlıklı gönüllü kontroller çalışmaya dahil edildi. Hasta grubunda herhangi bir tedavi başlamadan önce serum NO düzeyleri ve arginaz aktiviteleri ölçüldü, bulunan değerler kontrol grubunun sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Hastalara doğal döneme özgü tedaviler (farmakoterapi ve gereğinde elektrokonvülzif terapi) uygulandı. NO düzeyleri ve arginaz aktiviteleri tedavinin 30. gününde tekrar değerlendirildi. Klinik sonlanım Hamilton Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi. Bulgular: Hastaların tedavi öncesi NO düzeyi ve arginaz aktivitesi sağlıklı gönüllü kontrollerden istatistiksel olarak anlamlı bir biçimde daha yüksekti (ikisi için de p

Obesity is more common among patients with bipolar disorder as compared to normal population. There are studies showing increased leptin levels in obese patients. The aim of the present study was to investigate the alterations in leptin levels, body mass index (BMI), and lipid-lipoprotein levels during manic period, as well as during euthymic period, after one month in patients with bipolar disorder.Thirty-one adult patients, who had been hospitalized in the psychiatry clinic because of manic period of bipolar disorder, were included in the present study. Serum leptin and lipid-lipoprotein levels and BMI of the patients were analyzed both on the first day and 30th day of hospitalization after they became euthymic.Total cholesterol and triglyceride levels significantly increased in male patients (p.05). The increase in total cholesterol and LDL-C levels was not significant in female patients (p=.066 and p=.056, respectively). BMI was significantly, but slightly increased in both genders (.56±.14 kg/mResults of the present study demonstrated that clinical improvement in bipolar patients showed different association in each gender with the alterations in BMI and serum lipid and/or lipoprotein levels. Such an alteration might have resulted from direct or indirect effect of drugs, as well as from lifestyle changes.Bipolar bozukluk hastalarında obezitenin normal topluma göre daha sık görüldüğü saptanmıştır. Obez hastalarda leptin düzeylerinde artış olduğunu saptayan çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmada bipolar bozuklukta manik dönem ve bir ay sonraki ötimi döneminde leptin, vücut kitle indeksi, lipit-lipoprotein değişikleri incelemeyi amaçlamıştır.Çalışmaya psikiyatri servisine Bipolar bozukluk manik dönem tanısı ile yatışı yapılan 31 erişkin hasta alınmıştır. Hastaların yattıkları birinci gün ve ötimi sağlandıktan 30 gün sonra serum leptin, lipit-lipoprotein ve vücut kitle indeksleri hesaplandı.Erkek hastalarda total kolesterol ve trigliserit düzeyleri anlamlı bir artış göstermiştir (p0,05). Kadın hastalarda ise total kolesterol ve LDL-K artışları anlamlılık düzeyine ulaşmamıştır. Her iki cinste de vücut kitle indeksi anlamlı ancak küçük miktarda (0,56±0,14 kg/mSonuçlarımız bipolar hastalarında klinik iyileşmenin anlamlı vücut kitle indeksi ve serum lipit ve/veya lipoprotein değişimleri ile her iki cinste farklı özellik taşıyan ilişkisini göstermektedir. Bu değişim ilaçların doğrudan veya dolaylı etkisinden ve yaşam tarzı değişikliklerinden kaynaklanabilir.

Objective: Ceruloplasmin is a protein in the human serum that is synthesized by hepatocytes, but extrahepatic gene expression in the brain, lung, spleen, and testis has also been reported. Ceruloplasmin contains approximately 95% of serum copper and it carries copper from liver to numerous tissues. Ceruloplasmin level reflects largely the copper concentration of the serum. However, ceruloplasmin has also an antioxidant function that is known as the acute phase reactant. Additionally, ceruloplasmin has a role in the oxidation of serotonin, epinephrine, and norepinephrine. Abnormalities in ceruloplasmin levels have been associated with several neurodegenerative diseases. Moreover, the alteration of plasma ceruloplasmin levels has been linked to schizophrenia and its some clinical characteristics including acute or chronic phase, the length of the disease or whether the patients on treatment or not. However, there exists a controversy on relationship between the plasma level of ceruloplasmin and schizophrenia. There are number of reports on the increased or decreased and/or normal level of plasma ceruloplasmin in association with schizophrenia. These differences may have been originated from the usage of different measurement methods, clinical situations, and ethnobiological differences. In the present study, we aimed to investigate the association between plasma ceruloplasmin level and schizophrenia in Turkish patients. Methods: 60 patients (36 women and 24 men, mean of age 31.93±9.37 years, range 19-55) that were diagnosed as schizophrenia according to DSM-IV were included for this study at the Psychotic Disorders Unit, Department of Psychiatry, Faculty of Medicine, Gaziantep University, Gaziantep, Turkey. The control group consisted of 40 healthy subjects in similar age and gender (23 women, 17 men). Venous blood samples were collected from the left forearm into heparinized tubes. The blood samples were centrifuged and the plasma was removed. Erel's ceruloplasmin measurement method that is based on the enzymatic oxidation of ferrous ions to ferric ions was used. SPSS Windows program 13.0 was applied for statistical analysis. Results: Plasma ceruloplasmin levels of schizophrenic patients were significantly higher than the healthy controls (p

Amaç: İntihar en önemli halk sağlığı sorunlarından biridir. Koruyucu ruh sağlığı kapsamında ele alınması gereken intiharın çok çeşitleri nedenleri vardır. Mizaç, bireylerin doğasında bulunan, yaşamları boyunca değiştiremedikleri genetik ve yapısal davranışsal özellikleridir. Karakter ise, eğitim ve çevresel etkilerin katkıda bulunduğu, zamanla değişebilen bir kavram olarak ele alınmaktadır. Bu çalışmada intihar girişiminde bulunmuş olguları sağlıklı kontrollerden ayıran kişilik özelliklerinin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Mayıs 2003-Ağustos 2005 tarihleri arasında Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servis Bölümü’ne başvuran ve psikiyatrik yönden değerlendirilmeleri istenen intihar girişiminde bulunmuş olgular (s=69) DSM-IV tanı ölçütlerine göre değerlendirilmiş, Mizaç ve Karakter Ölçeği (MKÖ-240 maddelik), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) uygulanmış ve kişilik profilleri, yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilerek ruhsal bozukluğu olmayan kişilerden oluşan kontrol grubuyla (s=77) karşılaştırılmıştır. Bulgular: İntihar girişiminde bulunmuş olgularda kontrollerle karşılaştırıldığında zarardan kaçınma, kendini aşma skorları yüksek; kendini yönetme, işbirliğine yatkınlık, ödül bağımlılığı skorları düşük bulunmuştur. İntihar girişimi grubunda BUÖ zarardan kaçınma skoru ile pozitif yönde; ödül bağımlılığı, sebat etme, kendini yönetme, işbirliğine yatkınlık skorları ile negatif yönde ilişkilidir. İntihar girişimi grubunda cinsiyetler arasında MKÖ skorları açısından erkeklerde sorumluluk alma skoru daha yüksek iken, kadınlarda belirsizlik korkusu, erdemlilik, merhametlilik alt skorları daha yüksek bulunmuştur. Kontrol grubunda ise kadınlarda duygusallık, bağlanma ve empati alt skorları daha yüksek bulunmuştur. Sonuç: İntihar girişiminde bulunmuş olguların mizaç ve karakter özellikleri sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldığında bazı önemli farklılıklar göstermektedir. İntihar girişiminde bulunmuş olguların kişilik özelliklerinin belirlenmesi farklı tedavi yaklaşımlarının uygulanmasında yararlı olabilir.

Amaç: Bu çalışmada ikiuçlu bozuklukta metabolik sendrom, serum leptin seviyeleri ve tedavi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: En az 3 ay süre ile atipik antipsikotik (AA) (risperidon, ketiapin, olanzapin) almış 31 ve duygudurum düzenleyici (DD) (lityum, valproik asit, karbamazepin, lamotrijin) almış 29 hasta olmak üzere ikiuçlu bozukluk I tanısı konan ötimik dönemdeki toplam 60 hasta çalışmaya alındı. Metabolik Sendrom (MetS) NCEP ATP III (Adult Treatment Protocol of the National Cholesterol Education Program) ölçütlerine göre tarandı. Bulgular: Hastaların %36.7’sinde MetS görüldü. AA alt grubunda DD alt grubuna oranla daha yüksek oranda MetS görüldü. Abdominal obesite ikiuçlu bozuklukta leptin seviyeleri ile anlamlı düzeyde ilişkili olarak saptandı. İkiuçlu bozuklukta leptin seviyeleri ve MetS arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Tartışma: AA kullanan ikiuçlu hastalar yüksek MetS oranlarına sahipti. Bununla birlikte AA’ler arasında MetS sıklığı açısından anlamlı farklılık yoktu. Leptin seviyeleri ikiuçlu hastalarda abdominal obesite ile anlamlı düzeyde ilişkili olmasına karşın MetS ile ilişkili görünmemektedir, Objective: In this study we aimed to evaluate the relationship between serum leptin levels, metabolic syndrome and treatment in bipolar patients. Method: Sixty bipolar I disorder (BD) patients were enrolled; 29 patients were on mood stabilizer (MS) (lithium, valproic acid, carbamazepin, and lamotrigine) treatment, 31 patients were on atypical antipsychotics (AA) (risperidone, quetiapine, and olanzapine) for at least 3 months . Metabolic syndrome (MetS) was evaluated according to NCEP ATP III (Adult Treatment Protocol of the National Cholesterol Education Programme) criteria. Results: 36.7% of the patients were recognized as MetS. The AA subgroup had significantly more MetS than MS. Abdominal obesity was significantly correlated with leptin levels in BD. No significant association was found between MetS and leptin levels in BD. Discussion: AA taking bipolar patients had higher MetS rates. However, there was no significant difference among AAs for inducing MetS. Leptin levels were significantly correlated with abdominal obesity in bipolar patients but seem not to be associated with MetS.

Amaç: Bu araştırma, dağcılık ve doğa sporlarını düzenli olarak yapan dağcılarda yüksek irtifanın kaygı düzeyi üzerine nasıl bir etki oluşturduğunu incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Süphan Dağı tırmanışı sırasında 35 kişi üzerinde durumluluk kaygı ve sürekli kaygı düzeylerini ölçen testler uygulanmıştır. Tırmanışın başlangıcında, 1. kampta, zirvede ve tırmanış sonrasında olmak üzere 4 ayrı yerde kaygı düzeyi ölçülmüştür. Bulgular: Durumluluk kaygı düzeyleri arasında anlamlı farklar bulunurken, sürekli kaygı düzeyleri arasında fark bulunamamıştır. Sürekli kaygı düzeyleri ve durumluluk kaygı düzeyleri karşılaştırıldığında sürekli kaygının, tırmanış başlangıcında ve tırmanış sonundaki durumluluk kaygı ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Sonuç: Ülkemizde 4000 metrenin üzerinde yüksek irtifanın kaygı üzerine etkisiyle ilgili araştırma ilk kez yapılmıştır. Yüksek irtifa tırmanış sırasında sadece durumluluk kaygı düzeyi üzerine etki etmektedir. Tırmanışta zirveye ulaşılmış olması, ulaşılmak istenen hedefin gerçekleştirilmesi tırmanış sonundaki durumluluk kaygı düzeylerinin azalmasına olumlu etki etmiş olabilir. Objective: This research was done on mountaineers who are mountaineering and doing natural sports regularly for aim to find out the effects of altitude on their anxiety levels. Methods: During the Süphan Mountain climbing, state anxiety and trait anxiety tests were applied to 35 mountaineers. These tests were applied after mountaineers start to relax in four stages including; the beginning of climbing, first camp, peak and the end of climbing. Results: There were significant difference in the state anxiety levels but there was no relationship between the trait anxiety levels. There were correlations among the trait anxiety level and the state anxiety levels at the beginning of climbing, and the end of climbing. Conclusion: This was the first study about the effects of high altitude over 4000 m on anxiety in Turkey. High altitude affects only on the state anxiety. The success of reaching to the peak and achieving the goal may be the reason of decreasing levels in state anxiety level at the end of climbing.

Amaç: Halen ötimik ikiuçlu bozuklukta ksantin oksidaz (XO) ve Malondialdehit (MDA) enzim düzeyini ölçen bir çalışma yoktur. İkiuçlu hastalarda oksidan molekül MDA seviyeleri yüksek olduğu bilinmektedir. Remisyon döneminde (ötimik evre) oksidan/antioksidan dengede yeralan XO ve MDA'nın yüksek veya düşük olduğu bilinmemektedir. Bu çalışmada bu moleküllerin düzeylerini ikiuçlu hastaların ötimik evrelerinde ölçmeyi amaçladık. Yöntem: 22 ikiuçlu bozukluğu olan ötimik hasta ve 22 sağlıklı kontrol çalışmaya dâhil edildi. Bu çalışmada XO ve MDA'nın serum düzeyleri ölçüldü. Bir psikiyatrist tarafından DSM-IV'e göre yapılan değerlendirmede hastanın en azından bir ay ötimik fazda olması çalışmaya dahil edilme ölçütü olarak kabul edildi. Bulgular: Hastalarda XO serum düzeylerinin ortalama değeri kontrollerin değerlerinden yüksekti. Ortalama serum MDA düzeyleri ikiuçlu hastalarda kontrollere göre artmış bulundu. XO ve MDA düzeyleri arasında korelasyon vardı. Sonuç: Daha önceki çalışmalarda bulunan ikiuçlu bozukluğun akut manik safhasında yüksek oksidatif stres ve remisyonda (ötimik evre) olan hastalarda da yüksek XO ve MDA düzeyleri bulunması, hastalığın moleküler seviyede oksidatif stresle devam etmekte olduğunu gösterebilir., Objectives: There hasn't been any study measuring (Xanthine Oxidase), and MDA (Malondialdehyde) enzymes in euthymic bipolar disorders yet. In bipolar patients, MDA levels were already known to be high. In remission phase (euthymic phase), XO and MDA, are not known to be whether high or low. In this study, we aimed to find out levels of these molecules in euthymic episode of Bipolar Disorder. Method: Twenty-two patients with bipolar disorders (İB) in euthymic phase and twenty-two healthy control subjects were included in this study. XO, and MDA have been studied in serum. DSM-IV based (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) diagnosis of BD and being at least for a month in euthymic phase was established by a psychiatrist. Results: The mean value of patients' serum XO levels was significantly higher than those of the controls. Mean serum MDA levels were found to be increased in patients compared to controls. There is a correlation between XO and MDA levels. Conclusion: High XO and MDA levels in BD (Type I-Euthymic phase) may show that the disease still continues with oxidative stress in molecular level, when combined with the previous findings of high oxidative stress in acute manic phase of BD.

Bu çalışmada koyduğumuz bazı varsayımlar çerçevesinde psikiyatrik hastalıkların farklı toplumlarda değişik klinik tezahürler gösterip göstermediği araştırıldı. Bu çalışma yapılırken dökümantasyon metodu kullanıldı. Bu çalışmada ile aşağıdaki varsayımlarımızın doğrulandığı sonucuna varılmıştır;"Psikiyatrik hastalıklar farklı kültürlerde farklı bir tezahür gösterirler.""Psikiyatrik hastalıklar bazen sadece bir yöreye özgün hastalıklar olarak tezahür edebilirler.""Kültür değişime uğradıkça hastalıkların görülme sıklığı veya şekli de değişir"."Psikiyatrik hastalıklara farklı kültürlerde farklı anlamlar atfedilip farklı sağaltım yöntemleri veya başa çıkmalar uygulanabilir veya çare arama yöntemleri değişebilir". Çalışma 3 bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Kültürün tanımı yapılmış ve özellikleri açıklanmıştır. Psikiyatrinin tarihsel seyri ve tanımı yapılmış, kültür ve psikiyatri arasındaki etkileşime değinilmiştir. İkinci bölümde ise "Kültür-psikiyatri ilişkisine doğrudan ya da dolaylı değinen teorik yönelimlerden bahsedilmektedir. Bu çerçevede antropoloji ,sosyal psikoloji, etnopsikiyatrinin perspektifleri tanıtılmaktadır. Kültürel psikiyatri ve genel psikiyatri ayrımı yapılacak ve kültürel psikiyatri içindeki tartışmalara yer verilmiştir. Kültürel psikiyatrinin tartışmalarına çok sık konu olan iki klinik durum( depresyon ve somatizasyon)dan söz edilmektir.Üçüncü bölümde ise çare arama davranışı ve "kültürel kökenli sendromlar" incelenmiştir. SUMMARYIn this study we explore in the context of some hypothesis whether psychiatric disorders have some different clinical manifestations in different cultures/societies or not. We used documentation method.At the end these hypothesis were seen to be supported by the data in the study. Hypothesis were these; "Psychiatric disorders have different manifestations in different cultures". "Some psychiatric disorders may be seen only special to some localizations." "As cultures evolves and changes the frequency and the presentation of psychiatric disorders also changes." "Different cultures may attribute different meanings to psychiatric disorders, apply different coping mechanisms and may have different help seeking behaviours. Study has three parts. In first section definition and properties of culture has been explained. Historical course of psychiatry and its definition was explained. Interaction with culture and psychiatry was argued. In the second section theoric orientations those directly or indirectly related with culture and psychiatry were argued. In this regard anthropology, social psychology, etnopsychiatry, perspectives are presented. Different aspects of cultural and general psychiatry are mentioned. And also arguement within the cultural psychiatry were assessed. In this context frequently argued two clinical condions somatization and depression were mentioned.In third section help seeking behaviour and culture bound syndromes were explored.